Athene brama (Temminck 1821)

Brama Athene ye una especie d'ave de la familia Strigidae.^[1]

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Athene brama.

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Athene brama^[1] a zo ur spesad evned-preizh noz eus ar c'herentiad Strigidae.

Anvet e voe Strix brama (kentanv) da gentañ-penn (e 1821) gant an evnoniour izelvroat Coenraad Jacob Temminck (1778-1858) da zougen bri da vBrahmā, unan eus doueed an hindouegezh.

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar amprevaned a bep seurt ha krignerien bihan peurvuiañ.

Annez hag isspesadoù

Ar spesad a gaver ar pemp isspesad^[2] anezhañ :

• Athene brama brama, e kreiz India,
• A. b. indica, eus Iran da hanternoz ha kreiz India, Bhoutan ha Bangladesh,
• A. b. mayri, e hanternoz, reter Myanmar, Thailand, kreisteiz Laos, Kambodja ha kreisteiz Viêt Nam,
• A. b. pulchra, Hume, 1873, e kreiz, kreisteiz Myanmar, kreisteiz Sina,
• A. b. ultra, en Asam (biz India).

Liammoù diavaez

• (en) Athene brama war al lec'hienn BirdLife International.
• (en) Athene brama war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveennoù

Athene brama és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita boscos, matolls, deserts, ciutats i terres de conreu d'Àsia Meridional, des del sud d'Iran, cap a l'est, a través de Pakistan, Índia, Nepal, Bhutan, Bangladesh, Birmània i Indoxina.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Athene brama

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tylluan fach fraith (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tylluanod bach brith) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Athene brama; yr enw Saesneg arno yw Spotted owlet. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. brama, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.

Teulu

Mae'r tylluan fach fraith yn perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Cordylluan Glaucidium passerinum Cordylluan Bolifia Glaucidium bolivianum Cordylluan Brasil Glaucidium brasilianum Cordylluan Ciwba Glaucidium siju Cordylluan dorchog Glaucidium brodiei Cordylluan fannog Glaucidium perlatum Cordylluan frongoch Glaucidium tephronotum Cordylluan Hardy Glaucidium hardyi Cordylluan resog Asia Glaucidium cuculoides Cordylluan y goedwig Glaucidium radiatum Cordylluan y Gogledd Glaucidium gnoma Cordylluan yr Andes Glaucidium jardinii

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Sýček brahmínský (Athene brama) je malá sova hnízdící v tropických oblastech Asie od Indie po jihovýchodní Asii. Je hojná v otevřených krajinách, zejména na hospodářské půdě, často je k vidění i v blízkosti lidských obydlí.

Sýček brahmínský je malá (21 cm) zavalitá sova. Svrchu je šedohnědý s bílým skvrněním, spodinu má bílou s hnědými pruhy. Obě pohlaví jsou si zbarvením velice podobná. Létá ve vlnovkách.

Je aktivní v noci. Přes den je často prozrazen malými ptáky, kteří ho vyruší při odpočinku na stromech. Požírá hmyz a malé obratlovce. Hnízdí ve stromové dutině nebo v budovách. Klade 3 - 5 vajec.

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Spotted Owlet na anglické Wikipedii.

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-09]

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu sýček brahmínský ve Wikimedia Commons
• Galerie sýček brahmínský ve Wikimedia Commons
• Taxon Athene brama ve Wikidruzích

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Der Brahma-Kauz (Athene brama) ist eine Eule, die vom Südiran über Indien, Sri Lanka bis nach Indochina verbreitet ist. Er gehört zur Gattung der Steinkäuze.

Beschreibung

Er ist mit 21 cm recht klein und untersetzt. Die Oberseite ist graubraun und weiß getupft. Die Unterseite ist weiß und braun gestrichelt. Das Gesicht ist hell weiß mit auffälligen Augenbrauen und die Augen sind gelb. Der Nacken ist durch ein weißes Band gekennzeichnet. Die Geschlechter sehen gleich aus.

Lebensweise

Der Brahma-Kauz ist ein häufiger Bewohner in offenen Lebensräumen, einschließlich offener Waldgebiete, Ackerland und menschlichen Siedlungen in einer Höhe bis 1400 m über NN. Er ist nachtaktiv, man kann ihn manchmal aber auch tagsüber beobachten. Kleinere Vögel, die ihn entdecken, attackieren ihn häufig, während er in einem Baum hockt. Er jagt eine Vielzahl von Insekten und kleinen Wirbeltieren. Sein Ruf ist ein raues chirurr-chirurr-chirurr. Er brütet in Baumhöhlen und das Gelege besteht aus drei bis fünf Eiern.

Literatur

• J. Del Hoyo, A. Elliot, J. Sargatal (Hrsg.): Handbook of the Birds of the World. Band 5: Barn-Owls to Hummingbirds. Lynx Edicions, Barcelona 1999, ISBN 84-87334-25-3.
• Claus König, Friedhelm Weick: Owls of the World. 2. Auflage. Christopher Helm, London 2008, ISBN 978-0-7136-6548-2.

Weblinks

• Eulenmanie.de - Brahmakauz (Memento vom 30. April 2010 im Internet Archive)
• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Athene brama in der Internet Bird Collection
• Athene brama in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2013.2. Eingestellt von: BirdLife International, 2012. Abgerufen am 2. Februar 2014.

कोचलगाँडे लाटोकोसेरो नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलार्इ अङ्ग्रेजीमा "स्पटेड आउलेट" (Spotted Owlet) भनिन्छ ।

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

पिंगळा (शास्त्रीय नाव: Athene Brama) (संस्कृत नाव - कृकालिका, निशाटन, पिंगचक्षू, पिंगलिका, खर्गला) हा भारतीय घुबड जातीच्या पक्ष्यांपैकी आकाराने सगळ्यात लहान पक्षी आहे. तो मानवी वसाहतीजवळ राहणे पसंत करीत असल्याने सर्वत्र परिचित आहे.

वर्णन

पिंगळा पक्षी आकाराने साधारणपणे मैना पक्ष्याएवढा (२१ सें. मी.) असतो. याचा मुख्य रंग करडा-तपकिरी असून त्यावर पांढरे ठिपके असतात. या ठिपक्यांवरूनच याला ठिपकेवाले घुबड असेही म्हणतात. याचे डोके गोल-वाटोळे असते आणि मानेवर तुटक पांढर्‍या रेषा असतात. याची चोच बाकदार, शिकार पकडण्यासाठी आणि मांस फाडण्यासाठी उपयुक्त, तर डोळे पिवळे असतात. नर-मादी दिसायला सारखेच असतात.

सर्व घुबडांप्रमाणेच पिंगळा सुद्धा आपली मान दोन्ही बाजूंनी १८० अंश फिरवू शकतो, यामुळे एकाच जागी बसला असतांनाही तो क्षणात त्याच्या मागे काय घडत आहे ते पाहू शकतो. अंधारात राहण्यासाठी कान आणि डोळे अनुकूल झाले असल्याने लहानात लहान आवाजाच्या दिशेनेही पिंगळा पक्षी रोखून पाहतो.

वास्तव्य

पिंगळा पक्षी भारतभर सर्वत्र तसेच बांगलादेश, पाकिस्तान, म्यानमार या देशात आढळतो. याच्या रंग आणि आकारावरून किमान तीन उपजाती आहेत. पिंगळा हा निशाचर पक्षी आहे. दिवसा जुन्या आमरायांमध्ये, झाडांच्या ढोलीत तसेच संधी असल्यास, जुन्या मोठाल्या घरातील छताच्या आश्रयाने राहणे पसंत करतो. घनदाट वृक्षांच्या परिसरात पिंगळा कमी आढळतो.

खाद्य

पिंगळा हा निशाचर पक्षी असल्याने तो रात्रीच्या वेळी बेडूक, लहान पक्षी, पाली, उंदीर, आणि लहान प्राण्यांची छोटी पिले यांची शिकार करतो.

प्रजनन

साधारणपणे नोव्हेंबर ते मार्च-एप्रिल हा काळ पिंगळा पक्ष्यांचा वीणीचा काळ असून त्यांचे घरटे झाडाच्या ढोलीत, जुन्या इमारतीच्या छिद्रात, कडे-कपारीत, छताजवळ मिळेल त्या साधनांनी बनविलेले असते. किंवा त्याचे वास्तव्य दुसऱ्या पक्ष्यांनी सोडून दिलेल्या तयार घरट्यात असते. मादी एकावेळी ३ ते ४ पांढुरक्या रंगाची अंडी देते. अंडी उबविण्यापासून पिलांच्या संगोपनापर्यंत सर्व कामे नर-मादी मिळून करतात.

अन्य माहिती

पिंगळा सूर्यास्ताच्या वेळी किंवा पहाटेच्या वेळी दिसतो. म्हणून या वेळांना पिंगळावेळ असे म्हटले जाते. संस्कृत नाव कृकालिका म्हणजे पाली, सरडे खाणारा. (कृकल=सरडा)

संत काव्यातला पिंगळा

एकानाथादि संतांनी या पिंगळ्यांसाठी अनेक ’पिंगळा’ नावाच्या काव्यरचना लिहिल्या आहेत. त्यांतल्या काही ओळी :
पिंगळा महाद्वारीं | बोलि बोलतों देखा ||
डौर फिरवीतों | डुग डुग ऐका ||.......
x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x
हे जरी न ऐकाल | तरी दूसरा येईल ||
सरते शेवटी बा | काळ बांधून नेईल ||
काळ म्हणे यांत |आमचे काय जाईल||६||

पिंगळा महाद्वारीं । बोली बोलतो देखा । शकुन सांगतों तुम्हां हा एक ऐका ॥ १ ॥
डुग डुग ऐका डुग डुग ऐका ॥ध्रु०॥
पिंगळा बैसोनि कळसावरी । तेथोनि गर्जतो नानापरी ।
बोल बोलति अति कुसरी । सावध ऐका ॥ २ ॥
किलबिल किलबिल । चिलबिल चिलबिल ।
तुलमिल तुलमिल । तुलबिल तुलबिल ॥ ३ ॥

समज-गैरसमज, अंधश्रद्धा

• भविष्य सांगणाऱ्या पिंगळा जोशीला या पक्ष्याची भाषा समजते व त्या आधारे तो भविष्य सांगतो असे मानले जाते. त्यात काहीही तथ्य नाही.
• हा पक्षी घरातील मृत्यूची पूर्वकल्पना देतो असाही गैरसमज आहे. खरे तर पहाटेच्या वेळी पिंगळा हा आपले खाद्य शोधण्याच्या प्रयत्नात प्रतिध्वनी निर्माण करून इशारे करत असतो.
• याला वारंवार हाकलून लावल्यास मोठ्याने आवाज करून गोंगाट करतो, पुन्हा त्याच ठिकाणी येऊन बसतो, तर काही ठिकाणी या पक्ष्यांचे ओरडणे कर्कश्‍श असल्याने या पक्ष्याला अशुभ मानतात. या साऱ्या अंधश्रद्धा आहेत.
• हिंदू संस्कृतीतील श्रद्धेप्रमाणे पिंगळा हे लक्ष्मीचे वाहन मानले जाते.

हे सुद्धा पहा

पांगुळ

चित्रदालन

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

কুৰুলী ফেঁচা (ইংৰাজী: Spotted Owlet, বৈজ্ঞানিক নাম-Athene brama) এবিধ সৰু আকাৰৰ ফেঁচাৰ প্ৰজাতি৷ ই প্ৰধানকৈ বিষুৱীয় অঞ্চল অৰ্থাৎ ভাৰতৰ পৰা দক্ষিণ-পূব এছিয়ালৈকে প্ৰজনন কৰে৷ খেতি-পথাৰ বা মানুহৰ বসতিপূৰ্ণ মুকলি অঞ্চলত বাস কৰিবলৈ ই বিশেষভাৱে অভিযোজিত আৰু সেইবাবেই ইয়াক নগৰ অঞ্চলতো দেখা পোৱা যায়৷ ই অট্টালিকা বা শিলত থকা সুৰুঙা অথবা গছৰ খোৰোঙত সৰু গোটত জিৰণি লয়৷ ^[2]

বিৱৰণ

কুৰুলী ফেঁচাৰ দেহটো থোপোকা৷ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় ২১ ছে:মি:৷ দেহৰ ওপৰৰ অংশ মটিয়া-মুগা বৰণৰ আৰু বগা ফুটুকীয়া দাগেৰে পৰিপূৰ্ণ৷ তলৰ অংশ বগা আৰু মটিয়া ৰঙৰ ফুটুকীয়া৷ ইয়াৰ চকুৰ মণিৰ বৰণ হালধীয়া৷ ইয়াৰ চকুৰ চেলাউৰি (supercilium) আৰু ডিঙিৰ পটা বগা ৰঙৰ৷ মতা আৰু মাইকী দেখিবলৈ একে হয়৷^[3]

টেক্স'নমি

কুৰুলী ফেঁচাৰ পাঁচবিধ উপ-প্ৰজাতি বৰ্তমানলৈকে চিনাক্ত কৰা হৈছে-

• Athene albida (Koelz, 1950 )- পশ্চিম এছিয়াৰ ইৰাণ আৰু পাকিস্তান ত পোৱা যায়৷
• "Ahene indica (Franklin, 1831) -উত্তৰ ভাৰত;
• Athene brama (Temminck, 1821)-দক্ষিণ ভাৰত;
• Athene ultra (Ripley, 1948)-উত্তৰ-পূব ভাৰতত দেখা যায়৷ আৰু
• Athene pulchra (Hume, 1873)- দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ ম্যানমাৰৰ পৰা থাইলেণ্ড পৰ্যন্ত বিস্তৃত৷ ^[4][5]

আচৰণ

কুৰুলী ফেঁচা সাধাৰণতে নিশাচৰ যদিও ইয়াক কেতিয়াবা দিনৰ ভাগতো দেখা পোৱা যায়৷ ^[6] গছত জিৰণি লোৱা অৱস্থাত অন্য চৰা্য়ে ইয়াকজাক পাতি খেদা (mob) দেখা যায়৷ ইয়াৰ মাতটো তীক্ষ্ণ (harsh and loud)৷ ই প্ৰধানকৈ পুৱতি নিশা বা সুৰ্য্য অস্ত যোৱাৰ পিছত মাত মাতে৷ ^[3][7]

খাদ্য

কুৰুলী ফেঁচাই সাধাৰণটে বিভিন্ন ধৰণৰ পোক-পতংগ আৰু সৰু আকাৰৰ মেৰুদণ্ডী প্ৰাণী চিকাৰ কৰি খায়৷ t^[8] মেৰুদণ্ডী প্ৰাণীৰ ভিতৰত নিগনি, বাদুলী, ভেকুলী, সৰু সাপ আদিয়ে প্ৰধান৷ ^[9][10] তাৰোপৰি কেতিয়াবা ইহঁতে বৃশ্চিক তথা মলাস্কা আদিও আহাৰ হিচাপে গ্ৰহণ কৰে বুলি জনা যায়৷ ^[11]

প্ৰজনন

কুৰুলী ফেঁচাই সাধাৰণতে নৱেম্বৰৰ পৰা এপ্ৰিল মাহত প্ৰজনন কৰে৷ ^[3] ই গছৰ সুৰুঙা বা ওখ মথাউৰিত গাঁত খান্দিও বাহ সাজে৷ ^[12] বাহটোত গছৰ পাত, গাৰ পাখি আদিৰে সাজে৷ এবাৰত ই সাধাৰণতে তিনিৰ পৰা চাৰিটাকৈ কণী পাৰে৷ পোৱালিক ই প্ৰথমে পোক-পতংগ, পইতাচোৰা আদি আৰু পিছলৈ সৰু প্ৰাণী যেনে নিগনি আদি খুৱায়৷ ^[13] পোৱালিয়ে জন্মৰ ২০-২৮ দিনৰ ভিতৰত বাহ এৰে৷^[9]

তথ্যসুত্ৰ

লগতে চাওক

• Kumar,TS; Rao,JVR (1984). "Diurnal changes in the body temperature of nestling Spotted Owlet, Athene brama brama (T)". Geobios, Jodhpur খণ্ড 11 (5): 216–218.
• Lamba,BS; Tyagi,AK (1976). "Incubation period in Northern Spotted Owlet, Athene brama indica (Franklin)". Newsl. Zool. Surv. India খণ্ড 2 (4): 128–129.
• Suresh, Kumar T. (1980). The life-history of the Spotted Owlet (Athene brama brama Temminck) in Andhra Pradesh.. Raptor Research Centre, Hyderabad. Pub. No. 4..
• Mahmood-ul-Hassan, Muhammad; Beg, Mirza Azhar; Mushtaq-ul-Hassan, Muhammad; Rana, Shahnaz Ahmed (2007). "Nesting and Breeding Habits of the Spotted Owlet (Athene brama) in Punjab, Pakistan". Journal of Raptor Research খণ্ড 41 (1): 50–52. doi:10.3356/0892-1016(2007)41[50:NABHOT]2.0.CO;2.

ਚੁਗਲ (Athene brama) ਉੱਲੂਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਹੈ ਜੋ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਸਥਾਨ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਮੈਦਾਨ, ਅਰਧ-ਰੇਗਿਸਤਾਨ, ਖੇਤ, ਮਨੁੱਖੀ ਵਸੋਂ ਦੇ ਨੇੜਲੇ ਇਲਾਕੇ ਹਨ। ਇਹ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੇ ਝੁੰਡਾਂ ਅਤੇ ਬਾਗ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਰਾਤ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਪੰਛੀ ਹਨ ਅਤੇ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਲੁਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਰਾਤ ਵੇਲੇ ਰੁਖਾਂ ਦੀਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ, ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਅਤੇ ਖੰਭਿਆਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਸ਼ਿਕਾਰ ਲਈ ਘਾਤ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਚੂਹੇ, ਕਿਰਲੇ, ਸਪੋਲੀਆਂ ਆਦਿ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਹੁਲੀਆ

‘ਚੁਗਲ’ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਪੰਛੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਲੰਬਾਈ ਲਗਪਗ 21 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਫਿੱਕਾ ਭੂਰਾ-ਸਲੇਟੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਹਲਕੇ ਚਿੱਟੇ ਚਟਾਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

1. ↑ BirdLife।nternational (2012). "Athene brama". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 26 November 2013.

புட்டா/புள்ளி ஆந்தை (Athene brama) என்பது தென்கிழக்கு ஆசியாவில் ஒரு வகையான சிறு ஆந்தையினம். இவை பொதுவாகக்காணப்பெறும் பறவையினம். காடுகள் மட்டுமின்றி தோட்டங்கள், வயல்வெளிகள் மற்றும் மனித வாழ்விடங்களின் அருகிலும் தென்படும். இவை சிறு கூட்டங்களாக மரப்பொந்துகளிலும் பாறை இடுக்குகளிலும் இளைப்பறும். இவை இலங்கையில் காணப்படவில்லை. ஆனால் பாக் நீரிணையில் இராமேஸ்வரத்திற்கு 30 கிமீ தொலைவு வரை தென்படுகின்றன. எலிகளும் மற்ற கொரிப்பான்களும் மனிதரின் வாழும் இடங்களில் காணப்பெறுவதால் இவை நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்களில் நிறைய வாழும். ^[2] வாசம் செய்யும் இடத்திற்கேற்ப இவை வண்ணங்களில் சிலபல மாற்றங்களைக்காட்டுகின்றன.

தோற்றம்

புட்டா ஆந்தை சிறிய ஆனால் உருண்டை வடிவில் குண்டாக தோற்றமளிக்கும் இரவுப்பறவை. இவை 21 செ.மீ. வரையே வளர்கின்றன. உடலின் மேற்பகுதி சாம்பல் மிகுதியாய் கலந்த இளஞ்சிவப்பு நிறத்திலும், அடிப்பகுதி வெள்ளை நிறத்திலும் உள்ளது. அடிப்பகுதியில் பழுப்பு நிறத்திலான புள்ளிகள் காணலாம். உடல் முழுதும் ஒரு புடவையில் உள்ளது போலவே கருப்பு புள்ளிகள் (புட்டா) உள்ளதால் இப்பறவைக்கு இப்பெயர். ஆந்தைகளுக்கே உரிய முகம் உருண்டை சற்றே வெளிறிப்போனது போல் காட்சியளிக்கிறது. இதன் கண்கள் மஞ்சள் நிறம் கொண்டுள்ளது. கழுத்தில் வெள்ளை ஆரம் ஒன்றும் உள்ளது. இருபால்களும் வேறுபாடின்றி தோன்றும்.

வாழ்வியல்

இவை இரவு நேரப்பறவையானாலும் இவற்றைப் பகலிலும் காண இயலும். இவற்றிற்கு தொல்லையளித்தால் தலையை மேலும் கீழுமாக ஆட்டி வெறிக்க வெறிக்க பார்க்கும் தன்மை உடையது.^[3]

உணவு

இது சிறு பறவைகளின் அருகே வாழ்ந்தாலும் மற்ற சிறு பறவைகள் இதனை தொந்தரவு செய்வதை கவனிக்கலாம். இவை பலவகையான பூச்சிகள் மற்றும் முதுகெலும்பில்லா பிராணிகளை வேட்டையாடும். பாகிஸ்தான் பிரதேசங்களில் பெரும்பாலும் பூச்சிகளையே உட்கொள்கிறது.^{[4][5][6] [7]} ஜொத்புர் போன்ற காய்ந்த பகுதிகளில் அதிகமாக இனவிருத்தி காலத்திற்கு முன் எலி போன்ற கொரிப்பான்களை உட்கொள்கிறது.Jain AP, R Advani (1983). "Winter food of spotted owlet, Athene brama indica". Journal of the Bombay Natural History Society 80 (2): 415–416. சிறு வௌவால்கள், தவளைகள், தேரைகள், சிறு பாம்புகள் (குருட்டுப்பாம்பு)^[8][9] என பலவற்றையும் உணவாய் உட்கொள்கிறது. சில வேளைகளில் இவை தேள்கள் மற்றும் நத்தைகளையும் உண்ணும். ^[10] இப்பறவை தன் உணவைத்தேட 270 டிகிரி வரை தலையைச் சுற்றும் தன்மை கொண்டதாகும். ^[11]

ஒலியெழுப்புதல்

இவை மிகவும் கரகரப்பான ஒலியை எழுப்புகின்றன. சிர்ர்ர்ர்-சிர்ர்ர்ர்-சிர்ர்ர்ர் என்ற ஒலியின் இறுதியில் சிவாக்-சிவாக் என முடிக்கின்றன. இவற்றின் அகவல்களை பொதுவாக விடியற்காலையிலோ சூரிய அஸ்தமனத்திற்குப்பின்னோ கேட்க முடிகிறது.^[12]

இனவிருத்தி

இனவிருத்திக்காலம்

இனவிருத்திக்காலம் பரவலாக நவம்பர் முதல் ஏப்ரல் வரை.

காதல் நளினம்

ஆணும் பெண்ணும் ஒன்றையொன்று கோதிக்கொண்டும், அலகோடு அலகு சேர்த்தும், உணவை பரிசாக அளித்தும் காதல் கொள்கின்றன. இனவிருத்திக்காலம் முழுதும் ஒரே பொந்தை ஆக்கிரமிக்கின்றன. இனம் சேரத்தயாரான பெண் பறவை தன் துணையை அழைப்பதோடு, தலையாட்டி வாலை திசைத்திருப்பி அழைப்பு விடுக்கும்.^[13] இவை இணை சேர்வது சரியாக ஆராய்ச்சி செய்யப்படவில்லையாதலால் ஒரு ஆண் பல பெண்களோடு இணையலாமென கருதப்படுகின்றது. ^[14][15][16]

கூடு

கிளி, நாகணவாய் (மைனா) போன்ற பிற மரப்பொந்தை கொண்ட பறவையினங்களோடு புட்டா ஆந்தை போட்டியிடும். செங்குத்தாக பொந்து கொண்ட இடங்களிலும் முட்டைகளை இடும். இலைதழைகள், இறகுகளால் கோடிட்ட மற்றும் தனக்கு முன்பிருந்த பறவையின் கூட்டின் அமைப்பையே உபயோகிக்கும். ^[17]

முட்டை

3 முதல் 5 கோள வடிவ வெள்ளை நிற முட்டைகள் மரப்பொந்துகளிலும் பாறை இடுக்குகளிலும் இடும். இம்முட்டைகள் 30.9 மி.மீ. நீளமும், 26.3 மி.மீ அகலமும், 11.6கிராம் எடையும் கொண்டிருக்கும்.

குஞ்சுகளைப்பேணுதல்

முதலில் இட்ட முட்டைக்கும் அடுத்த முட்டைக்கும் சில நாட்கள் வரை இடைவேளை இருப்பதால், இவற்றின் குஞ்சுகள் அளவில் ஒத்ததாக இரா. முதலில் குஞ்சுகளின் உணவாக கரப்பான் பூச்சிகளையே தந்தாலும், வளர வளர முதுகெலும்பில்லா பிராணிகள், பல்லிகள், தவளைகள், எலிகள் என உண்ணத் தரும். முதலில் எடை மிகக்கூடும் குஞ்சுகள் பின்னர் எடையை இழக்கின்றன. ^[18] ஓரிரு குஞ்சுகளே கூட்டை விட்டு 20-28 நாட்களில் வெளியேறும். ^[8]

மனிதருடன் பரிமாற்றங்கள்

இரவு நேரப்பறவையானாலும் சில பகல் பொழுதுகளில் மரக்கிளைகளின் மீதமர்ந்து கொண்டு தன்னைச் சுற்றி நடப்பனவற்றை வேடிக்கை பார்க்கும் இயல்புடையவை. யாரேனும் வந்தால் அவர்களைப் பாதுகாப்பான தூரத்திலிருந்தவாறு உற்று நோக்கும். அவர்கள் வெகு அருகாமையில் வந்தால் அவை தள்ளிச்சென்று வேறு கிளைகளில் அமர்ந்து மீண்டும் வேடிக்கை பார்க்கும். திரும்பத்திரும்ப தொல்லை என நினைத்தால் தன் மரப்பொந்திற்கேத் திரும்பி விடும். சிறிது நேரம் கழிந்து மீண்டும் எட்டிப்பார்க்கும். அதன் பார்வையை மரக்கிளையோ அல்லது வேறு பொருளோ மறைத்தால் அழகாய் எட்டிப்பார்க்கும் தன்மை கொண்டுள்ளதால் எளிதில் இதனை புகைப்படம் எடுக்க இயலும்.^[3]

நோய்கள்

இப்பறவையினத்தை உண்ணிகளான Coccidian parasites மற்றும் Eimeria atheni என்ற வகைகள் தாக்குகின்றன.^[19] வெளிப்புற உண்ணியான Neocheletiella athene ஆன்ட்வெர்ப் (Antwerp) விலங்குகாட்சிசாலையில் உள்ள புட்டா ஆந்தையில் காணப்பெற்றது.^[20] பறவை உண்ணியினமான Colpocephalum pectinatum பொதுவாய் உள்ள வெளிப்புற உண்ணிகள்.^[21]

கலாசாரத்தில்

மனிதரின் அருகாமையில் வாழும் இவை மிகவும் பரிச்சயமான பறைவகளில் ஒன்றாகும். இவற்றின் அகவல் சிலபல கெட்ட குறிகள் என்றுரைப்போரும் உண்டு.^[22] இதன் விலங்கியல் பெயரான "brama" என்பது இந்துக்களின் முப்பெரும்தெய்வங்களில் ஒருவரான பிரம்மாவை குறிக்கும். மேலும் இதிகாசங்கள் மற்றும் இந்துப் புராணங்கள்படி இவை விஷ்ணுவின் மனைவியான பல செல்வங்களை அருளும் லட்சுமி தேவியின் வாகனமாகக் கருதப்படுகின்றது. ^[23]

மேற்கோள்கள்

பிற தகவற்களஞ்சியங்கள்

• Kumar,TS; Rao,JVR (1984). "Diurnal changes in the body temperature of nestling Spotted Owlet, Athene brama brama (T)". Geobios, Jodhpur 11 (5): 216–218.
• Lamba,BS; Tyagi,AK (1976). "Incubation period in Northern Spotted Owlet, Athene brama indica (Franklin)". Newsl. Zool. Surv. India 2 (4): 128–129.
• Suresh, Kumar T. (1980). The life-history of the Spotted Owlet (Athene brama brama Temminck) in Andhra Pradesh.. Raptor Research Centre, Hyderabad. Pub. No. 4..
• Mahmood-ul-Hassan, Muhammad; Beg, Mirza Azhar; Mushtaq-ul-Hassan, Muhammad; Rana, Shahnaz Ahmed (2007). "Nesting and Breeding Habits of the Spotted Owlet (Athene brama) in Punjab, Pakistan". Journal of Raptor Research 41 (1): 50–52. doi:10.3356/0892-1016(2007)41[50:NABHOT]2.0.CO;2.

புற குறிப்புகள்

• Compilers: Stuart Butchart, Jonathan Ekstrom (2008). "Spotted Owlet – BirdLife Species Factsheet". Evaluators: Jeremy Bird, Stuart Butchart. BirdLife International. . பார்த்த நாள் June 1, 2009.*
• Spotted Owlet videos, photos & sounds on the Internet Bird Collection
• Owl pages

The spotted owlet (Athene brama) is a small owl which breeds in tropical Asia from mainland India to Southeast Asia. A common resident of open habitats including farmland and human habitation, it has adapted to living in cities. They roost in small groups in the hollows of trees or in cavities in rocks or buildings. It nests in a hole in a tree or building, laying 3–5 eggs. The species shows great variation including clinal variation in size and forms a superspecies with the very similar little owl.

Description

The spotted owlet is a small and stocky bird, barely 21 cm (8.3 in) in size. The upperparts are grey-brown, heavily spotted with white. The underparts are white, streaked with brown. The facial disc is pale and the iris is yellow. There is a white neckband and supercilium. Sexes are similar. The flight is deeply undulating. The nominate form is darker than the paler forms such as indica of drier regions.^[3]

Taxonomy

Early workers sometimes treated members of this species group as subspecies of Athene noctua. The two have been separated but they are considered to form a superspecies complex. Several subspecies have been described and about four or five are widely accepted (the race poikila^[4] is invalid and refers to Aegolius funereus;^[5] A. b. fryi of southern India described by Stuart Baker and A. b. mayri described by Deignan from northern Thailand^[6] are not usually recognized.)^[7] The five widely recognized subspecies are albida Koelz, 1950 of western Asia in Iran and Pakistan; indica (Franklin, 1831) of northern India; brama (Temminck, 1821) of southern India which is darker than indica; ultra Ripley, 1948 (not always recognized) of northeastern India is said to have white spots on the mantle and "higher pitched calls"; and pulchra Hume, 1873 of Southeast Asia from Myanmar and Thailand extending into Cambodia and Vietnam. The northern and southern Indian populations intergrade and there is no dividing boundary. The northern indica populations have the upperparts brownish. Size decreases from north to south. The species is not found in Sri Lanka, although birds on the Indian mainland are found even at the tip of Rameshwaram.^[8][9]

Ecology

Behavior

This species is nocturnal but is often seen during the day. When disturbed from their daytime site, they bob their head and stare at intruders.^[10] Their presence can often be located by the small birds that mob the owlets while they are perching in a tree during daytime.The call is a harsh and loud churring and chuckling chirurr-chirurr-chirurr ending with a chirwak-chirwak and they call mainly during early dawn or just after sunset.^[3][11] The brain has a pineal gland, formerly thought to be absent in the owls.^[12] Birds show variation in the melatonin concentration between day and night. A high melatonin level is associated with sleep and low levels are associated with high alertness and foraging activity. Spotted owlets, however, show only a slightly lower melatonin concentration at night with a slight increase in the early afternoon. Other owls such as the barn owl show little day-night variation.^[13][14] Seasonal changes in glandular activity have been associated with environmental factors such as temperature and humidity.^[15]

Feeding

They hunt a variety of insects and small vertebrates. In Pakistan they have been found to take mostly insect prey.^[16][17][18] In the arid region of Jodhpur, they have been found to take more rodents (especially in the genus Mus and tend to avoid other rodents such as Tatera) prior to the breeding season.^[19] Bats, toads, small snakes such as Ramphotyphlops braminus have been noted.^[20][21] They may also take scorpions and molluscs.^[22] Nests near human habitations may show higher breeding success due to increased availability of rodents for feeding young.^[23]

Breeding

The breeding season is November to April.^[3] Courtship behaviour includes bill grasping, allopreening and ritual feeding. The female may call with the male, bob head and deflect its tail in invitation.^[24] The social organization of family groups is not clear and multiple males may copulate with a female and females may attempt pseudocopulation,^[25] possibly a kind of displacement behaviour.^[26][27] They nest in cavities often competing with other hole-nesters such as mynas, rollers and parakeets. They may also nest in holes in vertical embankments.^[28] The nest may be lined with leaves and feathers or may use the existing lining from a prior occupant. The typical clutch is made up of three or four spherical white eggs (30.9mm long and 26.3 mm wide, 11.6g) and incubation begins with the first laid eggs leading to a wide variation in the size of the chicks. The young are fed initially on insects such as cockroaches and later fed small vertebrate prey such as mice (a toad Bufo stomaticus has been noted in Gujarat). The chicks gain weight during the early stages but lose weight before fledging.^[29] Only one or two chicks may fledge and they leave the nest in about a month.^[20]

Parasites

A coccidian parasite, Eimeria atheni, has been described from this species.^[30] An ectoparasitic mite, Neocheletiella athene, has been described from a specimen from the Antwerp zoo.^[31] Bird lice of the species Colpocephalum pectinatum are known to be ectoparasites.^[32] The Acanthocephalan parasite Apororhynchus chauhani was discovered in the intestine of the spotted owlet.^[33]

In culture

These birds, being very familiar to humans especially with their loud calling, have been associated with bad omens.^[34] The species name brama is from the French name Chouette brame and indirectly refers to this owl's Indian habitat by way of homage to Brahma, the Hindu supreme spirit.^[35]

References

Sources

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Spotted_owlet&oldid=1143696248"

La Punktita strigeto (Athene brama) estas eta strigo, tio estas birdospecio parto de pli granda grupo de noktaj rabobirdoj konataj kiel Strigedoj, kiuj enhavas plej parton de la specioj nomataj strigoj. La alia grupo estas la turstrigoj, nome Titonedoj.

Disvastiĝo

Ĝi reproduktiĝas en tropika Azio el Barato al Sudorienta Azio. La Punktita strigeto estas komuna loĝanta birdo en malfermaj habitatoj inkludante farmojn kaj homajn loĝejojn. Ili nestumas en truo en arbo aŭ konstruaĵo, kie la ino de metas 3-5 ovojn.

Aspekto

La Punktita strigeto estas eta kaj fortika strigo, 21 cm longa. Plenkreskuloj estas supre (kapo, nuko kaj dorso) grizbrunaj kun multaj blankaj punktoj kaj sube blanka kun brunaj strioj horizontalaj kaj ne vertikalaj kiel ĉe noktuo. Ĝi havas flavajn bekon kaj grandajn okulojn kun nigraj okulringoj kaj blankajn “brovojn”, kio havigas severan mienon; la vizaĝo estas larĝa kaj la vizaĝa disko grizeca kun suba blankeca bordostrio. Ambaŭ seksoj estas similaj. La flugo estas tre ondeca.

Tiu specio estas nokta, sed foje estas vidata dumtage. Ĝi povas esti lokigita pro la etaj birdoj kiuj ĝenas ĝin, kiam ili ripozas sur arbo. Ili ĉasas varion de insektoj kaj etaj vertebruloj. La voĉo estas akra ĉirurr-ĉirurr-ĉirurr.

Referencoj

• BirdLife International (2004). Athene brama. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11 Majo 2006. Ne minacata
• Birds of India de Grimmett, Inskipp kaj Inskipp, ISBN 0-691-04910-6

Athene brama es una especie de ave de la familia Strigidae.^[1]​

Se encuentra en Asia. Prefiere hábitats abiertos. Anida en grupos.

Referencias

Mozolo pikarta (Athene brama) Athene generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Athene
• Strigidae

Brahmanpöllö (Athene brama) on pieni pöllöihin kuuluva lintu.

Linnulla on hyvin laaja esiintymisalue, eikä se ole uhanalainen. Sitä tavataan seuraavissa maissa: Bangladesh; Bhutan, Kambodža, Intia, Iran, Laos, Myanmar, Nepal, Pakistan, Thaimaa, Vietnam.^[3]

Brahmanpöllön pituus on noin 20 cm, ja se painaa 110 g. Naaras on aina hiukan suurempi. Se munii 3–4, jopa 5 valkoista munaa. Lintua on tutkittu biologisesti aika vähän.^[4]

Alalajit

Sillä on viisi alalajia:^[2]

• Athene brama brama (Temminck, 1821)
• Athene brama indica (Franklin, 1831)
• Athene brama mayri Deignan, 1941
• Athene brama pulchra Hume, 1873
• Athene brama ultra Ripley, 1948

´

Lähteet

Athene brama

La Chevêche brame (Athene brama) est une espèce de rapace nocturne appartenant à la famille des Strigidae et à la sous-famille des Surniinae.

Références externes

• (fr) Référence Oiseaux.net : Athene brama (+ répartition)
• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 18 mai 2015)
• (fr+en) Référence Avibase : Athene brama (+ répartition) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Athene brama dans Strigiformes
• (fr) Référence CITES : taxon Athene brama (sur le site du ministère français de l'Écologie) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (fr+en) Référence ITIS : Athene brama (Temminck, 1821)
• (en) Référence Animal Diversity Web : Athene brama
• (en) Référence NCBI : Athene brama (taxons inclus)
• (en) Référence UICN : espèce Athene brama (Temminck, 1821) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (en) Référence CITES : espèce Athene brama (Temminck, 1821) (+ répartition sur Species+) (consulté le 1^er juillet 2015)

Vogels

De Brahmaanse steenuil (Athene brama) is een lid van de familie van de uilen.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van zuidelijk Iran tot Zuidoost-Azië en telt 5 ondersoorten:

• Athene brama indica: van Iran tot noordelijk en centraal India, Bhutan en Bangladesh.
• Athene brama ultra: Assam (noordoostelijk India).
• Athene brama brama: zuidelijk India.
• Athene brama pulchra: Myanmar en zuidelijk China.
• Athene brama mayri: Thailand, zuidelijk Laos, Cambodja en zuidelijk Vietnam.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Tempelugle (Athene brama) er en ugle i gruppen Athene.

Beskrivelse

Tempelugla er liten (19–21 cm) og tettbygd. Vingene er fra 14 til 17 cm lange, stjerten 6,5 til omtrent 9 cm lang. Vekt omkring 110 g.

Ovenfra er den gråbrun med hvite flekker. Nedenfra er den hvit med brune streker. Ansiktet er blekt og øynene gule. Den har store hvite flekker i nakken som lager et bånd rundt halsen og nakken. Vingene er flekkete med hvite bånd, stjerten har smale hvite bånd. Den har fjærkledte føtter med dunete skittengule tær med mørkt hornfargede klør.

Kjønnene ser like ut, men hunnen er vanligvis litt større enn hannen.

Adferd

Tempelugla er natt- og skumringsaktiv, men kan iblant sees om dagen. Den kan ofte finnes ved hjelp av småfugler som varsler om den mens den sitter i et tre. Den jakter på forskjellige insekter og små virveldyr. Flukten er svært bølgete med noen få vingeslag og perioder med glideflukt hvor vingene holdes tett inntil kroppen.

Den trives best i åpne landskap, jordbruksland og også bebodde områder. Den legger reiret i et hult tre eller i en bygning og legger 3–5 egg.

Eksterne lenker

• (en) tempelugle i Encyclopedia of Life
• (en) tempelugle i Global Biodiversity Information Facility
• (en) tempelugle hos NCBI
• (en) tempelugle hos ITIS
• (en) Kategori:Athene brama – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Athene brama – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Athene brama – detaljert informasjon på Wikispecies
• Athene brama på owlpages.com

Multimedia w Wikimedia Commons

Pójdźka bramińska (Athene brama) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych, podrodziny sóweczek. Występuje w południowo-zachodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Coenraad Jacob Temminck w 1821 na podstawie holotypu z Puducherry (Indie). Nowemu gatunkowi nadał nazwę Strix brama^[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza pójdźkę bramińską w rodzaju Athene. Wyróżnia 5 podgatunków^[4]. Osobniki z południowego Pakistanu i Iranu bywają umieszczane w osobnym podgatunku – A. b. albida^[3].

Podgatunki i zasięg występowania

IOC wyróżnia następujące podgatunki^[4]:

• A. b. indica (Franklin, 1831) – południowy iIran i południowy Pakistan (prawdopodobnie również południowy Afganistan) na wschód przez północny i centralny Subkontynent Indyjski po Bhutan i Bangladesz^[3]
• A. b. ultra Ripley, 1948 – północno-wschodnie Indie (Arunachal Pradesh i wschodni Asam)^[3]
• A. b. brama (Temminck, 1821) – południowe Indie^[3]
• A. b. pulchra Hume, 1873 – centralna i południowa Mjanma^[3]
• A. b. mayri Deignan, 1941 – północna i wschodnia Mjanma, Tajlandia (z wyjątkiem jej południowych krańców), południowy Laos, Kambodży i południowy Wietnam^[3]

Morfologia

Długość ciała wynosi 19–21 cm, masa ciała 110–115 g^[3]. Wierzch ciała ziemistobrązowy, niekiedy bardziej szarawy, a niekiedy rdzawy, pokryty białymi kropkami. Głowa okrągła, tęczówka żółta. Ogon stosunkowo wąski, pokryty białymi pasami. Spód ciała ma barwę od kremowej do płowobiałej, pokryty licznymi ciemnymi pasami, szczególnie na bokach piersi i ciała. Skoki opierzone. Długość skrzydła 134–171 mm, długość ogona 65–93 mm^[5].

Ekologia i zachowanie

Środowiskiem zycia pójdziek bramińskich są różne otwarte tereny, w tym półpustynie, obrzeża wsi, obszarów upraw, zagajniki ze starymi drzewami i ruiny. Unikają gęstych lasów. Odnotowywane były od poziomu morza do około 1600 m n.p.m. Aktywne są głównie wieczorem i nocą, ale widuje się je również za dnia. Żywią się głównie chrząszczami, ćmami i innymi owadami; zjadają również dżdżownicowate, jaszczurki, myszy i niewielkie ptaki^[5].

Lęgi

Okres lęgowy trwa od lutego do kwietnia w północnej części zasięgu, a od listopada do kwietnia w południowej części zasięgu. Pójdźki bramińskie gniazdują w dziuplach drzew lub zakamarkach budynków. Na terenach półpustynnych, gdzie brakuje drzew zakładają gniazda w zagłębieniach w stromych skarpach i na klifach. Samica składa zwykle 2 lub 3 jaja (niekiedy do 5) o wymiarach średnii 32,2 na 27,1 mm. Inkubacja trwa 28–32 dni. Samica wysiaduje sama. Młode klują się synchronicznie; opiekują się nimi obydwa ptaki z pary^[5].

Status

IUCN uznaje pójdźkę bramińską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2017)^[6].

Przypisy

Athene brama é uma espécie de ave estrigiforme pertencente à família Strigidae.^[1]

Referências

Brahminuggla^[2] (Athene brama) är en liten asiatisk uggla^[3] som är vanligt förekommande i öppna miljöer och har anpassat sig till att till och med leva i städer.

Kännetecken

Utseende

Brahminugglan är en liten och satt fågel, knappt 21 centimeter lång. Ovansidan är gråbrun och kraftigt vitfläckig, medan undersidan är brunstreckat vit. I det bleka ansiktet syns gul iris, vitt halsband och vita ögonbrynsstreck. Nominatformen är mörkare än bleka former som indica som förekommer i torrare regioner. Flykten är båglik.^[4]

Läte

Brahminugglans läte är ett hård, högljutt kacklande och spinnande tjirurr-tjirurr-tjirur och på slutet ett tjiruack-tjirauck. Den låter mest under tidig gryning eller precis efter solnedgången.^[4][5]

Utbredning och systematik

Brahminuggla delas vanligen in i fem underarter med följande utbredning:^[6]

• Athene brama indica – förekommer från Iran till norra och centrala Indien, Bhutan och Bangladesh
• Athene brama ultra – förekommer i Assam i nordöstra Indien
• Athene brama brama – förekommer i södra Indien
• Athene brama pulchra – förekommer i centrala och södra Myanmar samt södra Kina
• Athene brama mayri – förekommer i norra och östra Myanmar, Thailand, södra Laos, Kambodja och södra Vietnam

Clements et al 2017 inkluderar ultra i indica och mayri i pulchra samt urskiljer populationen i södra Iran och södra Pakistan som underarten albida.^[3]

Levnadssätt

Brahminugglan är mestadels nattlevande, men kan vara aktiv även dagtid. När den störs under dagsvilan knycker den på huvudet och stirrar på fridstöraren.^[7]

Föda

Fågeln lever av insekter och små ryggradsdjur. I Pakistan i gränslandet mellan jordbruksbygd och sandig ödemark har den noterats ta mest insekter,^[8] medan den i arida Jodhpur i indiska Rajastan hellre tar gnagare, framför allt möss.^[9] Fladdermöss, paddor och små ormar som Ramphotyphlops braminus har också noterats,^[10][11] liksom skorpioner och mollusker.^[12]

Häckning

Fågeln häckar mellan novemner och april.^[4] Den häckar i håligheter, ofta i konkurrens med majnor, blåkråkor och parakiter, men även i jordbankar.^[13] Vanligtvis lägger den tre till fyra runda vita ägg. Ungarna matas i början med insekter som kackerlackor och senare små ryggradsdjur som möss. Oftast bir endast en eller två av ungarna flygga och lämnar boet inom en månad.^[10] Bon nära bebyggelse kan visa större häckningsframgång på grund av större tillgång på föda.^[14]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling som inte tros vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig i större delen av utbredningsområdet.

Bilder

• 
• 
• 
• 

Referenser

Artikeln bygger delvis på en översättning från engelskspråkiga wikipedias artikel Spotted owlet, läst 2018-10-03 som anger följande källor:

• Kumar, TS; Rao, JVR (1984). ”Diurnal changes in the body temperature of nestling Spotted Owlet, Athene brama brama (T)”. Geobios, Jodhpur 11 (5): sid. 216–218.
• Lamba, BS; Tyagi, AK (1976). ”Incubation period in Northern Spotted Owlet, Athene brama indica (Franklin)”. Newsl. Zool. Surv. India 2 (4): sid. 128–129.
• Suresh, Kumar T. (1980). The life-history of the Spotted Owlet (Athene brama brama Temminck) in Andhra Pradesh.. Raptor Research Centre, Hyderabad. Pub. No. 4.
• Mahmood-ul-Hassan, Muhammad; Beg, Mirza Azhar; Mushtaq-ul-Hassan, Muhammad; Rana, Shahnaz Ahmed (2007). ”Nesting and Breeding Habits of the Spotted Owlet (Athene brama) in Punjab, Pakistan”. Journal of Raptor Research 41 (1): sid. 50–52. doi:10.3356/0892-1016(2007)41[50:NABHOT]2.0.CO;2.

Noter

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Athene brama Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ BirdLife Sverige (2019) Officiella listan över svenska namn på alla världens fågelarter
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
4. ^ [a b c] Rasmussen PC & JC Anderton (2005). Birds of South Asia: The Ripley Guide.. "2". Smithsonian Institution & Lynx Edicions. Sid. 246–247.
5. ^ Brahmachary, R. L.; Basu, T. K.; Sengupta, A. J. (1972). ”On the daily screeching time of a colony of spotted owls Athene brama (Temminck)”. J. Bombay Nat. Hist. Soc. 69 (3): sid. 649–651. https://biodiversitylibrary.org/page/48289640.
6. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.1). doi : 10.14344/IOC.ML.8.1.
7. ^ Ali, Salim (1996). The Book of Indian Birds. (12th). Oxford University Press. ISBN 0-19-561634-0.
8. ^ Shah, Z.A.; M.A. Beg (2001). ”Food of the Spotted Little Owl (Athene brama) at a place where a cropland and a sandy wasteland met”. Pakistan J. Zool. 33: sid. 53–56.
9. ^ Jain AP; R Advani (1983). ”Winter food of spotted owlet, Athene brama indica”. Journal of the Bombay Natural History Society 80 (2): sid. 415–416. https://biodiversitylibrary.org/page/48744025.
10. ^ [a b] Anika Jadhav, Parasharya, B. M. (2003). ”Some observations on the nesting behaviour and food of the spotted owlet Athene brama” (PDF). Zoos' Print Journal 18 (8): sid. 1163–1165. doi:10.11609/jott.zpj.18.8.1163-5. Arkiverad från originalet den 2011-08-17. https://www.webcitation.org/610bK5pG2?url=http://www.zoosprint.org/ZooPrintJournal/2003/August/1163-1165.pdf. Läst 11 oktober 2018.
11. ^ Santhanakrishnan R; Ali AHMS; Anbarasan U (2011). ”Food habits and prey spectrum of Spotted Owlet (Athene brama) in Madurai District, Tamil Nadu, southern India”. Chinese Birds 2 (4): sid. 193–199. doi:10.5122/cbirds.2011.0027.
12. ^ Pande, S.; A. Pawashe; D.B. Bastawade; P.P. Kulkarni (2004). ”Scorpions and molluscs: some new dietary records for Spotted Owlet Athene brama in India”. Newsletter for Ornithologists 1 (5): sid. 68–70.
13. ^ Satish Pande; Amit Pawashe; M.N. Mahajan; Anil Mahabal (2006). ”Changing nest site preference for holes in earth cuttings in Spotted Owlet Athene brama” (PDF). Indian Birds 2 (1): sid. 7–8. Arkiverad från originalet den 2011-07-20. https://web.archive.org/web/20110720174314/http://www.indianbirds.in/pdfs/Changing%20nest%20site%20preference.pdf.
14. ^ Pande, Satish; Amit Pawashe; Murlidhar N. Mahajan; Charu Joglekar; Anil Mahabal (2007). ”Effect of Food and Habitat on Breeding Success in Spotted Owlets (Athene brama) Nesting in Villages and Rural Landscapes in India”. Journal of Raptor Research 41 (1): sid. 26–34. doi:10.3356/0892-1016(2007)41[26:EOFAHO]2.0.CO;2.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör brahminuggla.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Athene brama.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Cú trán trắng^[2] (tên khoa học: Athene brama) là một loài chim trong họ Strigidae.^[3]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

Сычи занимают только те дупла и норы, которые вертикально уходят вниз. Глубина дупла может быть весьма значительной — в отдельных случаях отмечались дупла, уходившие вниз от отверстия до 60 см, а в случае земляной норы до 45 см. Однако это не мешает птенцам легко карабкаться к летку^[20]. В дождливое время года бывает, что норы с гнёздами сычей, расположенные в береговых откосах, затапливаются^[20].

Сыч сооружает в дупле гнездо из самого разнообразного материала, либо пользуется уже готовым гнездом прежнего владельца. Гнездо сыча неряшливо и весьма неопрятно, оно содержит множество погадок, остатков съеденных птицей животных — надкрылья жуков, раковины моллюсков, кости мелких зверьков и ящериц и т. д.^[20] Содержимое одного небольшого скворечника (22×22×25 см с летком диаметром 5,6 см), который сычи занимали в течение 9 месяцев, весило в общей сложности 190 г.; среди материала было очень много подобных органических остатков^[21]. Кроме того, в этом скворечнике было обнаружено большое количество земли, в которой, однако, не нашли ни червей, ни паразитов; однако живых насекомых в гнезде было достаточно много^[17][21]. Место вокруг гнезда обычно засорено погадками, по которым его обычно и обнаруживают орнитологи^[13]. Тем не менее, сыч довольно чистоплотен и в дождь (как, впрочем, и большинство других сов) любит купаться, подставляя дождю раскинутые крылья.

Сычи вылетают из дупла, в котором провели день, на кормёжку в поздних сумерках, когда большинство дневных птиц, обитающие на той же территории (во́роны, майны и ожереловые попугаи) уже устраиваются на ночёвку. Перед вылетом они проводят несколько минут возле дупла, чистят перья клювом и расправлют крылья частыми взмахами, а затем отправляются на охоту, издавая перед взлётом характерный крик, обозначающий, что данная территория занята. Кроме того, сычи перед полётом иногда издают и обычный крик, более характерный для кормёжки^[5].

Питание

Браминский сыч — хищник, активный в тёмное время суток. Молодые птицы питаются главным образом насекомыми, взрослые поедают всех мелких животных, с которыми в состоянии справиться. Так, изучение индийскими учёными погадок одного сыча показало, что данная птица в течение короткого времени съела большое число разнообразных насекомых (жуков, тараканов, стрекозу), а также домовую мышь, жабу, летучую мышь и слепозмейку. При этом для исследователей осталось неясным, как сычу удалось поймать летучую мышь. Находки остатков жаб в гнёздах сычей (в одном случае были идентифицированы остатки до 10 жаб) также представляют определённую загадку, поскольку хищники вообще редко трогают этих земноводных из-за их ядовитых кожных желёз. Кроме того, более ранние источники 1980-х годов ничего не говорили о роли жаб в питании сыча, лишь вскользь упоминая о поедании лягушек^[17].

Выбор кормов во многом зависит от мест обитания конкретной особи. В пустынных районах основу питания составляют мелкие грызуны^[7]. Употребляют в пищу также разнообразных мелких птиц и ящериц. При этом насекомые обычно составляют очень существенную, часто основную, долю рациона^[17]. У сычей, исследованных в Пакистане в районе Фейсалабада, насекомые (среди которых превалировали жуки и прямокрылые) составили 47 % рациона, мелкие млекопитающие — 28 % (5 видов грызунов — мыши, крысы и гололапые песчанки (англ.)русск.), птицы 12 % и пресмыкающиеся 2 %. Среди грызунов наибольшей популярностью пользовались 2 вида — крыса Millardia meltada (англ.)русск. из рода мягкошёрстных крыс (англ.)русск. и домовая мышь^[22]. Сыч также охотится на скорпионов и моллюсков^[13]. Наконец, сычи нередко кормятся зелёными частями некоторых растений (11 % в составе погадок), что, возможно, необходимо им для лучшего переваривания животной пищи, как это бывает у некоторых других сов^[22].

Сыч выслеживает добычу обычно сидя на каком-нибудь возвышении и осматривая окрестности (подобное поведение также характерно и для другого индийского сыча — лесного). В населённых пунктах его излюбленным охотничьим насестом служат фонарные столбы высотой 5—10 м. Согласно пакистанским наблюдениям, сыч в среднем проводит в засаде около 63 % времени, отведённого на охоту^[5]. Особое предпочтение птиц к фонарям и близлежащим проводам объясняется тем, что их свет привлекает многочисленных насекомых, на которых в первую очередь и охотятся хищники^[15]. Заметив добычу сыч, караулящий на возвышении, быстро пикирует на неё. Насекомых (тараканов, сверчков, кузнечиков) сычи хватают как на земле, так и в воздухе, когтями либо клювом^[5].

Размножение

Размножение обычно происходит в феврале-апреле в северных частях ареала и в ноябре-марте — в южных. В период спаривания птицы очень активны, часто летают даже днём, часто кричат. Ритуал ухаживания включает взаимное кормление, взаимное поглаживание и пощипывание клювом^[15][18]. Среди самок в этот период наблюдается имитация спаривания друг с другом, что может быть вызвано отсутствием самца^[18].

Самка откладывает обычно 3, изредка до 5 чисто белых яиц почти круглой формы (в среднем размером 32,2 на 27,1 мм)^[2] и весом 11—12 г^[17]. Насиживание, по всей видимости, продолжается 28—33 дня^[2] (согласно другому источнику 29—34 дня)^[17], однако этот вопрос требует дополнительного исследования. В одном из случаев сычи заняли скворечник, в котором до этого жили майны, так что сычи воспользовались уже готовым гнездовым материалом. Сычи появились в скворечнике 27 марта, а во время осмотра 16 апреля в нём были уже 2 опушённых, но ещё слепых птенца и одно треснувшее яйцо. 22 апреля учёные вскрыли это яйцо, обнаружив в нём полностью сформировавшегося птенца^[17].

Как и у большинства других сов, самка браминского сыча начинает насиживание с момента откладки первого яйца, что приводит к значительному различию в размере птенцов; до оперения доживает обычно лишь 1—2 птенца из всего выводка^[17]. Оперившиеся молодые сычи ещё около 3 недель остаются с родителями^[3].

Выводковое гнездо сыча довольно легко обнаружить, поскольку птицы днём сидят обычно совсем недалеко от него, а будучи встревожены, ведут себя очень шумно^[5]. Как самка, так и самец принимают участие в выращивании потомства, попеременно высиживая яйца и выкармливая выводок^[15].

Состояние популяции

Численность

Браминский сыч весьма многочислен практически на всей территории ареала и, хотя точный учёт не проводился, очевидно находится вне какой-либо опасности вымирания^[7]. В Пакистане браминский сыч — самая многочисленная из сов^[22], в Индии это наиболее известная населению сова^[23], а местами (например, в районе Бангалора) вообще самая многочисленная из ночных птиц^[24]. В природном парке Паттика в контролируемой Пакистаном части Кашмира браминские сычи составляют 0,82 % от общего поголовья птиц^[10].

Местами он встречается в огромном количестве, попадаясь в тихих, пустынных районах городов через каждые несколько десятков метров на столбах или деревьях. В городах он, как правило, почти не боится человека, подпуская его на близкое расстояние, и живёт часто в непосредственной близости от человеческих жилищ^[25]. О распространённости сыча в антропогенном биотопе говорит, например, то, что из 7 скворечников, установленных индийскими исследователями в городке Пенджабского сельскохозяйственного университета (англ.)русск. в г. Лудхияна, птицами оказались заняты два, причём один из них — браминскими сычами^[17].

Естественные враги

Как для взрослых сычей, так и особенно для яиц и птенцов значительную угрозу представляют обезьяны и кошки, однако близость гнездовий к человеческому жилью и, в частности, проживание непосредственно в постройках, снижает опасность со стороны многих естественных врагов^[13]. Это же касается и опасности, которой сыч подвергается в дневное время со стороны сильных и агрессивных птиц, таких, как блестящие во́роны, занимающие в Южной Азии ту же экологическую нишу, что серая ворона в Европе. Во́роны стаями нападают на сычей, сидящих на ветвях и могут забить их до смерти, но не рискуют активно атаковать их возле жилых построек^[13]. Змеи, очень опасные для выводков сыча, также реже встречаются близ человека^[20].

Сычи сильно подвержены паразитарным инвазиям, от которых особенно страдают птенцы в гнёздах^[18]. Паразиты называются в качестве одной из важнейших причин птенцовой смертности. Не последнюю роль здесь играют грязь и антисанитария, царящие в гнёздах сычей. В ходе исследований описывались птенцы, покрытые личинками мух, которые вывелись в разлагающихся остатках еды, чего никогда не было зарегистрировано в гнёздах других индийских птиц-дуплогнездников^[20].

Угроза со стороны человека

Из непосредственных угроз со стороны человека можно назвать в первую очередь отлов сычей в Индии (наряду со многими другими представителями фауны) в целях торговли частями их тела в качестве амулетов и предметов для магических обрядов — как живые совы, так и их черепа, перья, ушные кисточки, яичная скорлупа и др. традиционно используются колдунами. Этот оборот, происходящий, разумеется, незаконно, основан на стойком суеверии большой части населения. Он приобрёл такой масштаб, что привлёк внимание правительства страны. Нелегальная торговля совами, связанная с суеверием, охватывает 13-15 видов, при этом браминские сычи составляют более половины оборота, хотя не принадлежат к наиболее ценным для колдунов видам^[26]. Особенно ценятся браминские сычи в колдовских обрядах различных исконных племён и народов Индии (т. н. адиваси), например гондов и мунда. Пик торговли браминскими сычами приходится на время крупных североиндийских праздников дивали и холи^[26]. Кроме того, бывают случаи, когда люди убивают сычей из суеверного страха^[20].

Не столь явное, но тем не менее серьёзное негативное влияние оказывает застройка пустырей и, в целом, обустройство городских ландшафтов стран региона, в связи с чем сыч всё реже встречается в густо застроенной части населённых пунктов^[27]. Отрицательную роль играет вырубка больших дуплистых деревьев, особенно пород, любимых сычами, а также сведение небольших участков леса, остающихся в сельскохозяйственных угодьях, в связи с чем раздаются призывы сохранять такие лесные участки^[28].

Тем не менее, в целом антропогенный фактор практически не сказывается на численности сыча, а часто, наоборот, благоприятно влияет на неё. Сычи даже более охотно гнездятся вблизи жилых кварталов, потому что там обычно больше мышевидных грызунов и насекомых. Показательно, что доля грызунов в рационе сычей, живущих в населённых пунктах, значительно выше, чем у обитающих вдали от жилья^[29]. В целом, плотно заселённую индийскую сельскую местность следует считать наиболее подходящим биотопом браминского сыча, сочетающим основные необходимые для его успешного существования факторы — отличная кормовая база (большое количество мышей и насекомых), множество удобных мест для гнездования, отсутствие врагов, а также источники света, привлекающие насекомых^[13]. Выживаемость птенцов у сычей вблизи человека по этим причинам повышается примерно в полтора раза^[29].