الأسماء في صفحات التنقل
Les caprifoliacees (Caprifoliaceae) son una familia de plantes dicotiledónees perteneciente al orde Dipsacales.[2] Tamién la conoz como la familia de les madreselves. Esti cladu arrexunta unes 380 especies, en 10 xéneros, con una estensa área de distribución; centros de diversidá atopar nel Este de Norteamérica y Este d'Asia, ente que s'atopen ausentes nel África tropical y nel Sur d'esti continente.
Estes plantes son na so mayoría parrotales y parres, raramente yerbes, incluyendo delles plantes ornamentales de xardín en rexones templaes. Les fueyes son mayormente opuestes ensin axustes, y pueden ser o perennifolios o caducifolios. Les flores son tubulares con forma d'embudu o asemeyaes a campanes, de normal con cinco lóbulos vueltos pa escontra fora, y cuasi siempres con arume. De normal formen un pequeñu mota de bráctees pequeñes. El frutu ye na mayoría de los casos una baga o una drupa. Los xéneros, Diervilla y Weigela, tienen frutos en cápsula.
(con un númberu averáu d'especies).
La mayor parte del alderique sobre la taxonomía d'esti grupu quedó arreglada.
La taxonomía evolutiva d'esti grupu inclúi
Diervilleae
Heptacodium
Linnaeeae
Morinaceae
Dipsacaceae
Triplostegia
Valerianaceae
Nun van durar mientres enforma tiempu incluyíes en Caprifoliaceae
(consideraes por dellos autores como pertenecientes a una familia estreme Adoxaceae /Alseuosmiaceae)
(consideraes por dellos autores como pertenecientes a una familia estreme Adoxaceae /Carlemanniaceae)
Les plantes pertenecientes a esta familia son de normal plantes ornamentales, parrotales o parres, parrotales bien populares nos xardinos, especialmente Lonicera. Unes poques aportaron a plantes invasores fuera de les sos árees natives de distribución (tal como ye'l casu de Lonicera japonica). Les bagues de sáuco (Sambucus) usar na medicina popular tradicional pa faer vinu de baga de sáuco.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les caprifoliacees (Caprifoliaceae) son una familia de plantes dicotiledónees perteneciente al orde Dipsacales. Tamién la conoz como la familia de les madreselves. Esti cladu arrexunta unes 380 especies, en 10 xéneros, con una estensa área de distribución; centros de diversidá atopar nel Este de Norteamérica y Este d'Asia, ente que s'atopen ausentes nel África tropical y nel Sur d'esti continente.
Doqquzdonkimilər (lat. Caprifoliaceae) – fırçaotuçiçəklilər dəstəsinə aid bitki fəsiləsi.
Fəsiləyə daxil olan növlərin çoxu kol və ya ağaç, bəziləri isə otdur. Yarpaqları qarşı-qarşıya düzülür. İkicinsiyyətli çiçəkləri simoz çiçək qrupunda yerləşir. Meyvəsi giləmeyvə, çəyirdəyəbənzər, bəzən də qutucuq olur. Şimal yarımkürəsinin mülayim iqlim qurşağında 15-16 cinsinə aid 400-dən çox növü yayılmışdır. Azərbaycanda 4 cinsə aid 11 növə təsadüf edilir. Ən geniş yayılan növləri doqquzdon, gəndalaş, başınağacı və s.-dir. Doqquzdonkimilərin bir çoxu qiymətli dekorativ bitkidir. Bəzi növlərindən tibdə istifadə olunur.
Doqquzdon (Lonicera)
Doqquzdonkimilər (lat. Caprifoliaceae) – fırçaotuçiçəklilər dəstəsinə aid bitki fəsiləsi.
Fəsiləyə daxil olan növlərin çoxu kol və ya ağaç, bəziləri isə otdur. Yarpaqları qarşı-qarşıya düzülür. İkicinsiyyətli çiçəkləri simoz çiçək qrupunda yerləşir. Meyvəsi giləmeyvə, çəyirdəyəbənzər, bəzən də qutucuq olur. Şimal yarımkürəsinin mülayim iqlim qurşağında 15-16 cinsinə aid 400-dən çox növü yayılmışdır. Azərbaycanda 4 cinsə aid 11 növə təsadüf edilir. Ən geniş yayılan növləri doqquzdon, gəndalaş, başınağacı və s.-dir. Doqquzdonkimilərin bir çoxu qiymətli dekorativ bitkidir. Bəzi növlərindən tibdə istifadə olunur.
Caprifoliàcia (Caprifoliaceae) és una família de plantes amb flor i també forma un clade.
La família de les caprifoliàcies està composta per unes 800 espècies de distribució quasi cosmopolita però són absents en l'Àfrica tropical i Àfrica del Sud.
Les espècies de la família acostumen a ser arbusts o lianes (com els xuclamels) i rarament són herbes. No tenen estípules en les fulles i les flors són tubulars. Els fruits són en baia o en drupa i rarament en càpsula.
Diervilleae
Heptacodium
Caprifolieae
Linnaeeae
Morinaceae
Dipsacaceae
Triplostegia
Valerianaceae
Zimolezovité (Caprifoliaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu štětkotvaré (Dipsacales). V současné taxonomii jsou do ní mj. vřazovány čeledi štětkovité (Dipsacaceae) a kozlíkovité (Valerianaceae).
Zimolezovité jsou byliny, keře, nevelké stromy nebo liány se vstřícnými jednoduchými nebo zpeřenými listy bez palistů. Čepel listů je celistvá nebo peřeně členěná, celokrajná nebo na okraji pilovitá, se zpeřenou žilnatinou.
Květy jsou oboupohlavné, dvoustranně souměrné, v květenstvích různých typů. Kalich je srostlý nejčastěji z 5 lístků. Koruna je srostlá z 5 lístků, nejčastěji se 2 horními a 3 spodními laloky, případně je 1 lalok dole a 4 nahoře. Tyčinek je 4 nebo 5 a jsou přirostlé ke koruně. Semeník je spodní, srostlý ze 2 až 5 plodolistů, často prodloužený, někdy s jedinou funkční komůrkou. Čnělka je prodloužená, s hlavatou bliznou. V každém plodolistu je 1 až mnoho vajíček. Nektar se vytváří ve žlaznatých chlupech nahuštěných ve spodní části korunní trubky. Plodem je tobolka, bobule, peckovice nebo nažka.
Zimolez ovíjivý (Lonicera periclymenum)
Detail květu pámelníku bílého (Symphoricarpos albus)
Plodenství Leycesteria formosa
Plodenství zimolezu Lonicera ciliosa
Čeleď zimolezovité zahrnuje v současném pojetí asi 810 druhů ve 36 rodech. Největší rod je kozlík (Valeriana, asi 200 druhů), zimolez (Lonicera, 180), hlaváč (Scabiosa, 80) a kozlíček (Valerianella, 50 druhů).[1]
Zimolezovité (v širokém pojetí čeledi) jsou rozšířeny téměř po celém světě, převážná většina druhů však roste v severním mírném pásu. Nejsou zastoupeny v Austrálii.[2]
V české přírodě je čeleď zimolezovité zastoupena rody zimolez (Lonicera), kozlík (Valeriana), kozlíček (Valerianella), hlaváč (Scabiosa), chrastavec (Knautia), čertkus (Succisa), štětka (Dipsacus) a štětička (Virga). Druh zimozel severní (Linnaea borealis) je u nás považován za vyhynulý. Občas zplaňují pěstované druhy mavuň červená (Centranthus ruber), hlavatka obrovská (Cephalaria gigantea), z dřevin zejména zimolezy (Lonicera) a pámelník bílý (Symphoricarpos albus).[3]
V evropské květeně jsou mimo zmíněných rodů zastoupeny (převážně ve Středomoří) rody mavuň (Centranthus), hlavatka (Cephalaria), Pterocephalus, Succisella a druhy Morina persica, Tremastelma palaestinum a Fedia cornucopiae. Ve středním Rusku roste Patrinia sibirica.[4]
V současné taxonomii (APG III) je čeleď zimolezovité pojata široce a zahrnuje i rody z dřívějších čeledí štětkovité (Dipsacaceae), zimozelovité (Linneaeceae), kozlíkovité (Valerianaceae), Morinaceae a Diervillaceae. Čeleď zimolezovité byla stejně jako ostatní zmíněné čeledi v klasických systémech vesměs součástí řádu štětkotvaré.
Monofyletičnost čeledi zimolezovité byla potvrzena analýzou rbcL, atpB, ndhF a 18S sekvencí DNA.[1]
Při užším pojetí lze zimolezovité rozdělit na 6 monofyletických čeledí:
Nápadné květy zimolezovitých bývají opylovány hmyzem (zvláště včelami a vosami) a ptáky hledajícími nektar. Způsoby šíření semen jsou velmi různorodé.[1]
Nať kozlíku lékařského (Valeriana officinalis) je používána v bylinném lékařství jako mírné, ale účinné sedativum.[6] Kozlíček polní je použitelný jako zelenina. Vonný olej z nardu pravého (Nardostachys jatamansi) je využíván v indické Ajurvédě[7] a je pod názvem nard zmiňován v Bibli.
Celá řada druhů se pěstuje jako okrasné dřeviny, zejména různé popínavé i keřovité zimolezy (Lonicera), pámelník (Symphoricarpos), řidčeji i dvojštítník (Dipelta), abélie (Abelia), zanice (Diervilla), Heptacodium miconioides a Leycesteria formosa.[8]
Z trvalek se pěstuje zejména mavuň červená (Centranthus ruber), hlavatka obrovská (Cephalaria gigantea) a Morina longifolia. V botanických zahradách a arboretech se lze setkat se zvláštně vyhlížejícími druhy rodu trojpecka (Triosteum).[9]
Kozlíček polní (Valerianella locusta)
Mavuň červená (Centranthus ruber)
Kvetoucí abélie (Abelia sp.)
Dvojštítník mnohokvětý (Dipelta floribunda)
Zanice Diervilla × splendens
Trojpecka himalájská (Triosteum himalayanum)
Abelia, Acanthocalyx, Bassecoia, Centranthus, Cephalaria, Diabelia, Diervilla, Dipelta, Dipsacus (včetně Virga), Fedia, Heptacodium, Knautia, Kolkwitzia, Leycesteria, Linnaea, Lomelosia, Lonicera, Morina, Nardostachys, Patrinia, Plectritis, Pseudoscabiosa, Pterocephalidium, Pterocephalus, Pterothamnus, Pycnocomon, Scabiosa, Sixalix, Stangea, Succisa, Succisella, Symphoricarpos, Triosteum, Triplostegia, Valeriana, Valerianella, Vesalea, Weigela, Zabelia[10]
Obrázky, zvuky či videa k tématu zimolezovité ve Wikimedia Commons
Zimolezovité (Caprifoliaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu štětkotvaré (Dipsacales). V současné taxonomii jsou do ní mj. vřazovány čeledi štětkovité (Dipsacaceae) a kozlíkovité (Valerianaceae).
Gedeblad-familien (Caprifoliaceae) er en familie inden for planteriget, som består af buske, små træer eller (sjældnere) urter eller lianer. Bladene er løvfældende eller stedsegrønne, enkle, modsatte eller kransstillede.
Gedeblad-familien omfatter den tidligere klokkebusk-familien (Diervilla-familien (Diervillaceae), en lille familie med de to slægter: Diervilla (Diervilla) og Weigela (Weigela).
Gedeblad-familien har i dag følgende slægter, der jævnligt kan ses i Danmark:
Tidligere har Snebolle også hørt hjemme i denne familie, men den findes nu i plantefamilien Adoxaceae. Bemærk, at slægterne fra familierne Diervillaceae, Dipsacaceae, Linnaeaceae, Morinaceae og Valerianaceae efter 2009 ifølge APG III-systemet er samlet her.
Die Geißblattgewächse (Caprifoliaceae, aus lateinisch capra = die Ziege und folium = das Blatt) sind eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Kardenartigen (Dipsacales).
Molekulargenetische Untersuchungen in der Ordnung der Kardenartigen (Dipsacales) führten seit etwa 1998 dazu, dass die Grenzen der Familien dieser Ordnung verschoben wurden. Sie wurde in mehrere kleine Familien aufgeteilt und umgegliedert; dann wurden die vielen kleinen Familien zu einer großen Familie der Caprifoliaceae s. l. zusammengefasst. Nach APG III[1] wurden in die Caprifoliaceae die früher als eigenständige Familien geführten Familien Diervillaceae, Dipsacaceae, Linnaeaceae, Morinaceae und Valerianaceae eingegliedert. Dagegen gehen andere Arbeiten, beispielsweise die Arbeitsgruppe um Charles C. Bell, Department of Biological Sciences, University of New Orleans,[2] die Flora of China 2011 und viele andere mehr davon aus, dass es sich bei fast allen um eigenständige Familien handelt. Es wird noch kontrovers darüber diskutiert.
Zur Familie der Geißblattgewächse (Caprifoliaceae) gehören im erweiterten Umfang eine alleinstehende Gattung und sechs Unterfamilien mit etwa 40 Gattungen:[3]
Die Geißblattgewächse (Caprifoliaceae, aus lateinisch capra = die Ziege und folium = das Blatt) sind eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Kardenartigen (Dipsacales).
Famîleya gulehingivînan (caprifoliaceae), navê famîleyekê riwekê ji koma gulehingivîn û adoksasiyan dipsacales e. Bi giranî li cemsera bakur cihwar e. 18 cins, nêzîkî 400 cureyê wê hene. Çend cins û cureyên wê li Kurdistanê digihên, ne diyar e.
Famîleya gulehingivînan (caprifoliaceae), navê famîleyekê riwekê ji koma gulehingivîn û adoksasiyan dipsacales e. Bi giranî li cemsera bakur cihwar e. 18 cins, nêzîkî 400 cureyê wê hene. Çend cins û cureyên wê li Kurdistanê digihên, ne diyar e.
De kamperfoelieachtign (Caprifoliaceae) zyn e familie van twizoadlobbige blommeplantn in de orde Dipsacales met e stik of 860 sôortn in 42 geslachtn.
't Zyn struukn of klemplantn, zeldn kruudachtige plantn. De vruchtn zyn over 't algemêen beiers of stêenvruchtn.
Vroeger, in 't APG II-systeim (2003), wierdn de Caprifoliaceae nog e kir ingedêeld in de families Diervillaceae, Dipsacaceae, Linnaeaceae, Morinaceae en Valerianaceae.
Ênigte geslachtn zyn:
Shilvidoshlar — ikki urugʻpallali oʻsimliklar oilasi. Koʻpchiligi buta va daraxtlar, ayrim turlari oʻt. Barglari oddiy yoki murakkab, yonbargsiz. Gullari ikki jinsli, toʻgʻri yoki qiyshiq, 5 boʻlakli. Mevasi rezavor yoki danakcha, baʼzan koʻsakcha. Yer yuzida 12 turkumga mansub 350 ga yaqin turi tarqalgan. Oʻzbekistonda shahrining 6 turkumga oid 25 turi bor, jumladan, 9 turi xushmanzara oʻsimlik sifatida ekiladi. shahrining mevasi isteʼmol qilanadi. Chingiz va marjon daraxt organlari tibbiyotda ishlatiladi.
Tekst üüb Öömrang A Siigbleedplaanten (Caprifoliaceae, faan lat. capra = at siig an folium = at bleed) san en plaantenfamile uun det order faan a Dipsacales. Diar hiar sääks onerfamilin an amanbi 40 sköölen tu.
Caprifolioideae – Diervilloideae – Dipsacoideae – Linnaeoideae – Morinoideae – Scabiosoideae – Valerianoideae
Abelia – Aretiastrum – Astrephia – Bassecoia – Belonanthus – Centranthus – Cephalaria – Diabelia – Diervilla – Dipelta – Dipsacus – Ebulum – Fedia – Heptacodium – Knautia – Kolkwitzia – Leycesteria – Linnaea – Lomelosia – Lonicera – Metalonicera – Morina – Nardostachys – Patrinia – Phenianthus – Phyllactis – Plectritis – Pseudobetckea – Pterocephalidium – Pterocephalodes – Pterocephalus – Pterothamnus – Pycnocomon – Scabiosa – Simenia – Sixalix – Spongostemma – Succisa – Succisella – Symphoricarpos – Triosteum – Triplostegia – Valeriana – Valerianella – Vesalea – Weigela – Xylosteon – Zabelia
A Siigbleedplaanten (Caprifoliaceae, faan lat. capra = at siig an folium = at bleed) san en plaantenfamile uun det order faan a Dipsacales. Diar hiar sääks onerfamilin an amanbi 40 sköölen tu.
Бружмелевыя (Caprifoliaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае 28 родаў і каля 825 відаў[1].
Члены гэтага сямейства могуць быць дрэвамі або травамі. Лісьце супратыўнае. Кветкі часта даволі слаба аднасымэтрычныя; чашачка радыяльна сымэтрычная. Плоды часта маюць некалькі ці адно насеньне. Кара на драўняных таксонах часта сыходзіць тонкімі шматкамі[2].
Распаўсюджаныя ва ўмераных рэгіёнах паўночнага паўшар’я і ў некаторых гарах тропікаў[2].
Бружмелевыя (Caprifoliaceae) — сямейства кветкавых расьлінаў, якое зьмяшчае 28 родаў і каля 825 відаў.
The Caprifoliaceae or honeysuckle family is a clade of dicotyledonous flowering plants consisting of about 860 species,[3] in 33,[2] to 42 genera, with a nearly cosmopolitan distribution. Centres of diversity are found in eastern North America and eastern Asia, while they are absent in tropical and southern Africa.
The flowering plants in this clade are mostly shrubs and vines: rarely herbs. They include some ornamental garden plants grown in temperate regions. The leaves are mostly opposite with no stipules (appendages at the base of a leafstalk or petiole), and may be either evergreen or deciduous. The flowers are tubular funnel-shaped or bell-like, usually with five outward spreading lobes or points, and are often fragrant. They usually form a small calyx with small bracts. The fruit is in most cases a berry or a drupe. The genera Diervilla and Weigela have capsular fruit, while Heptacodium has an achene.
Views of the family-level classification of the traditionally accepted Caprifoliaceae and other plants in the botanical order Dipsacales have been considerably revised in recent decades. Most botanists now accept the placement of two of the most familiar members of this group, the elderberries (Sambucus) and the viburnums (Viburnum), in the family Adoxaceae instead; these were formerly classified here.
Several other families of the more broadly treated Caprifoliaceae s.l. are separated by some but not all authors; these are treated as subfamilies in the listing of selected genera below,[3] along with estimated numbers of species.
Diervilloideae
Caprifolioideae s.s.
Linnaeoideae
Morinoideae
Dipsacoideae
Valerianoideae
The plants belonging to this family are mainly hardy shrubs or vines of ornamental value, many of which are popular garden shrubs, notably species belonging to the genera Abelia, Lonicera, and Weigela. Valerianella locusta is cultivated for use in food.
A few, however, have become invasive weeds outside their native ranges (such as Lonicera japonica).
The Caprifoliaceae or honeysuckle family is a clade of dicotyledonous flowering plants consisting of about 860 species, in 33, to 42 genera, with a nearly cosmopolitan distribution. Centres of diversity are found in eastern North America and eastern Asia, while they are absent in tropical and southern Africa.
Kaprifoliacoj (Caprifoliaceae) estas familio de ĉirkaŭ 420 specioj el 15 genroj, inter aliaj, lonicero.[1]
Pasintece estis multa diskuto pri la taksonomio de ĉi tiu grupo, sed nun la taksonomoj ĝenerale atingis interkonsenton. Oni translokigis du el la plej konatajn membrojn de la familio, la sambuko kaj viburno, al la familio Adoxaceae kune kun iuj aliaj genroj.
En la taksonomio de la grupo nun estas:
Diervilleae
Heptacodium
Caprifolieae
Linnaeeae
Morinaceae
Dipsacaceae
Triplostegia
Valerianaceae - Valerianacoj
Ne plu en kaprifoliacoj:
(konsiderataj aparteni al aparta familio Adoxaceae /Alseuosmiaceae)
(konsiderataj kiel apartenantaj al aparta familio Adoxaceae /Carlemanniaceae)
Kaprifoliacoj (Caprifoliaceae) estas familio de ĉirkaŭ 420 specioj el 15 genroj, inter aliaj, lonicero.
Las caprifoliáceas (Caprifoliaceae) son una familia de plantas dicotiledóneas perteneciente al orden Dipsacales.[2] También se la conoce como la familia de las madreselvas. Este clado agrupa unas 380 especies, en 10 géneros, con una extensa área de distribución; centros de diversidad se encuentran en el este de Norteamérica y este de Asia, mientras que se encuentran ausentes en el África tropical y en el sur de este continente.
Estas plantas son en su mayoría arbustos y enredaderas, raramente hierbas, incluyendo algunas plantas ornamentales de jardín en regiones templadas. Las hojas son mayormente opuestas sin estipulas, y pueden ser o perennifolios o caducifolios. Las flores son tubulares con forma de embudo o parecidas a campanas, normalmente con cinco lóbulos vueltos hacia fuera, y casi siempre con fragancia. Normalmente forman un pequeño cáliz de brácteas pequeñas. El fruto es en la mayoría de los casos una baya o una drupa. Los géneros, Diervilla y Weigela, tienen frutos en cápsula.
(con un número aproximado de especies).
La mayor parte del debate sobre la taxonomía de este grupo ha quedado solventada.
La taxonomía evolutiva de este grupo incluye
Diervilloideae
Heptacodioideae
Caprifolioideae
Linnaeoideae
Morinoideae
Dipsacoideae
Triplostegioideae
Valerianoideae
No durarán durante mucho tiempo incluidas en Caprifoliaceae
(consideradas por algunos autores como pertenecientes a una familia aparte Adoxaceae /Alseuosmiaceae)
(consideradas por algunos autores como pertenecientes a una familia aparte Adoxaceae /Carlemanniaceae)
Las plantas pertenecientes a esta familia son normalmente plantas ornamentales, arbustos o parras, arbustos muy populares en los jardines, especialmente Lonicera. Unas pocas han llegado a ser plantas invasoras fuera de sus áreas nativas de distribución (tal como es el caso de Lonicera japonica).
Las caprifoliáceas (Caprifoliaceae) son una familia de plantas dicotiledóneas perteneciente al orden Dipsacales. También se la conoce como la familia de las madreselvas. Este clado agrupa unas 380 especies, en 10 géneros, con una extensa área de distribución; centros de diversidad se encuentran en el este de Norteamérica y este de Asia, mientras que se encuentran ausentes en el África tropical y en el sur de este continente.
Kuslapuulised (Caprifoliaceae) on taimesugukond uniohakalaadsete seltsist.
Kuslapuuliste sugukonda kuulub umbes 800 liiki õistaimi, millest enamik on põõsad ja liaanid. Esinevad ka mõned rohttaimed.
Sugukond on levinud ülemaailmselt. Suurima tihedusega on kuslapuuliste sugukonda kuuluvaid liike Põhja-Ameerika ja Aasia idaosas. Kuslapuulisi ei leia vaid troopikast ja Lõuna-Aafrikast.
Lehed on vastakud ja ilma abilehtedeta. Lehed võivad olla nii suvihaljad kui ka igihaljad. Õied on lehterjad või kellukjad ning reeglina lõhnavad. Viljaks on enamasti mari või luuvili. Perekondade takispuu (Diervilla) ja veigela (Weigela) viljadeks on kupar.
Eestis esindatud perekonnad: lumimari, harakkuljus, kuslapuu. Varem siia sugukonda kuulunud perekonnad leeder ja lodjapuu arvatakse nüüd kuuluvaks muskuslilleliste (Adoxaceae) sugukonda.
Kuslapuulised (Caprifoliaceae) on taimesugukond uniohakalaadsete seltsist.
Kuslapuuliste sugukonda kuulub umbes 800 liiki õistaimi, millest enamik on põõsad ja liaanid. Esinevad ka mõned rohttaimed.
Caprifoliaceae landare loredunen klado bat da, barnean 860 espezie inguru, 42 generotan banaturik dituena. Ia mundu osoan zehar hedatua dago.
Diervilloideae
Caprifolioideae s.l.
Linnaeoideae
Morinoideae
Dipsacoideae
Valerianoideae
Caprifoliaceae landare loredunen klado bat da, barnean 860 espezie inguru, 42 generotan banaturik dituena. Ia mundu osoan zehar hedatua dago.
Kuusamakasvit (Caprifoliaceae, synonyyminä mm. Loniceraceae) on Dipsacales-lahkoon kuuluva kasviheimo. Siihen kuuluu 220–330 lajia, jotka jaetaan 5–11 sukuun. Useimmat niistä elävät luonnonvaraisina pohjoisessa lauhkeassa vyöhykkeessä, etenkin Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa.
Kuusamakasveja kasvatetaan paljon myös koristekasveina. Kuusamakasvien kukat ovat kellomaisia ja usein hyvän tuoksuisia, hedelmä on usein pyöreä marja.
Heimon rajauksesta on eri mielipiteitä; esimerkiksi vanamokasvit ovat joidenkin tutkijoiden mukaan osa kuusamakasveja, toisten mukaan oma heimonsa Linnaeaceae.[3] Ennen on kuusamakasvien heimoon luettu myös seljat, heidet ja tesmayrtit,[4] jotka nykyisessä luokituksessa muodostavat erillisen tesmayrttikasvien (Adoxaceae) heimon.
Kaikessa laajuudessaan kuusamakasvien heimo käsittää nykyään seitsemän alaheimoa.[2]
Alaheimoon kuuluvat vuohenkuusamat (Diervilla) ja kotakuusamat (Weigela). Ne ovat pensaita, joiden kukissa on mesiäinen teriön tyvellä, karvaiset heteenpalhot, kahdesta emilehdestä muodostunut yhdislehtinen sikiäin, paljon siemenaiheita ja liiteluomaisesti avautuva nokkamainen hedelmä. Suvuissa on yhteensä 16 lajia, jotka kasvavat Itä-Aasiassa ja Yhdysvaltain kaakkoisosassa.[2]
Kasvit ovat pensaita, joskus puita. Lehdet ovat ehytlaitaiset, sulka- tai kourasuoniset. Kukassa on pieni verhiö, neljä tai tavallisemmin viisi hedettä, joiden palhot ovat kaljuja, ja kolmesta tai harvemmin neljästä emilehdestä muodostunut yhdislehtinen sikiäin. Joskus vain osa emilehdistä on fertiilejä, ja kutakin emilehteä kohden on yhdestä kahdeksaan siemenaihetta. Hedelmä on marjamainen (kuusamat) tai luumarjamainen (lumimarjat).[2]
Alaheimo kasvaa pääasiassa pohjoisessa lauhkeassa vyöhykkeessä, erityisesti Itä-Aasiassa ja Pohjois-Amerikan itäosassa. Lajeja on yhteensä 220, ja ne luokitellaan viiteen sukuun kuuluviksi. Eniten lajeja on kuusamien suvussa (Lonicera), siinä on 180 lajia.[2]
Alaheimon suvut:[5]
Alaheimoon kuuluu pääasiassa pensaita, kun taas eräät lajit ovat enemmän tai vähemmän ruohovartisia. Kukissa on neljä- tai kuusilehtinen ulkoverhiö (epicalyx), ja uloin terälehti on mettä erittävä ja turvonnut. Heteenpalhot ovat karvaisia. Hedelmä on usein muuntuneen verhiön ja/tai kukan suojusten suojaama. Alaheimossa on kuusi sukua ja 32 lajia, jotka ovat levinneet sirkumboreaalisesti (vanamot), Meksikoon (Abelia) ja Kiinaan ja Japaniin (viisi sukua).[2]
Suvut:[6]
Suvun Zabelia neljä lajia ovat pensaita ja kasvavat Keski-Aasiassa Tienšanin vuoristossa ja Kauko-Idässä. Lehdet ovat ehytlaitaisia, ja kanta on turvonnut ja peittää hankasilmun. Ulkoverhiössä on kuusi tai 14 lehteä. Mesiäinen koostuu neljästä tiiviistä karvarivistä.[7]
Alaheimon kasvit ovat rotevia monivuotisruohoja, joilla on eteerisiä öljyjä. Varret ovat onttoja. Lehdet sijaitsevat vastakkaisesti ja lehtipari on kasvanut kannoistaan yhteen. Lehdet ovat piikkisiä tai pariosaisia, harvoin ehytlaitaisia, ja kourasuonisia. Kukinto koostuu perättömistä ja kiehkuraisista viuhkoista. Kukissa on 12-särmäinen ulkoverhiö, ja kukat ovat vahvasti vastakohtaisia. Verholehtiä on neljä, ja hedeparit kiinnittyvät teriötorveen eri korkeuksille. Siemenissä on kirjava endospermi.[2]
Alaheimossa on kaksi tai kolme sukua (mm. kiehkuriot Morina) ja 13 lajia. Levinneisyys ulottuu hajanaisesti Balkanilta Keski-Aasiaan ja Kiinaan.[2]
Alaheimo on entinen heimo virmajuurikasvit (Valerianaceae), ja sen edustajat ovat usein pahanhaluisia ruohoja, joilla on vastakkaiset ja toisinaan pareittain toisiinsa kiinni kasvaneet lehdet ja melko pienet kukat. Toisinaan kasvit ovat kaksikotisia, jolloin hede- ja emikukat sijaitsevat eri kasviyksilöissä. Kukinto on viuhkomainen. Yhdislehtinen teriö on enemmän tai vähemmän säteittäinen, ja kukassa on tukilehtiä, muttei ulkoverhiötä. Verhiö on pieni, ja uloin terälehti on tavallisesti kannuksellinen. Heteitä on yhdestä viiteen, tavallisesti kuitenkin kolme. Hedelmä on verhiön suojaama.[2]
Alaheimoon kuuluu 17 sukua ja 315 lajia, jotka kasvavat pohjoisessa lauhkeassa vyöhykkeessä, erityisesti Välimerenmaissa, ja Etelä-Amerikan Andeilla, missä kasvaa puolet alaheimon lajeista. Runsaslajisimmat suvut ovat virmajuuret (Valeriana) ja vuonankaalit (Valerianella). Edellisessä on 200 lajia, jälkimmäisessä 80.[2]
Virmajuurikasvisuvut:[8]
Alaheimoa on aiemmin pidetty omana purtojuurikasvien heimona (Dipsacaceae). Siihen kuuluu ruohoja, jotka voivat olla joskus pensasmaisia. Lehdet ovat vastakkaisasentoisia. Kukinto on tavallisesti mykerömäinen ja suojuslehdellinen. Kukat ovat enemmän tai vähemmän vastakohtaisia, ja niissä on hyvin kehittynyt ulkoverhiö. Hedelmä on kuiva ja yksisiemeninen.[2]
Alaheimon 11 sukua ja 290 lajia kasvaa Euraasiassa Pohjois-Euroopasta Malaijien saaristoon asti, Pohjois- ja Itä-Afrikassa. Erityisen runsaasti lajeja on Välimerenmaissa. Runsaslajisimpia sukuja ovat törmäkukat (Scabiosa, 80 lajia), kirahvinkukat (Cephalaria, 65 lajia) ja ruusuruohot (Knautia, 60 lajia).[2]
Suvut:[9]
Kuusamakasvit (Caprifoliaceae, synonyyminä mm. Loniceraceae) on Dipsacales-lahkoon kuuluva kasviheimo. Siihen kuuluu 220–330 lajia, jotka jaetaan 5–11 sukuun. Useimmat niistä elävät luonnonvaraisina pohjoisessa lauhkeassa vyöhykkeessä, etenkin Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa.
Kuusamakasveja kasvatetaan paljon myös koristekasveina. Kuusamakasvien kukat ovat kellomaisia ja usein hyvän tuoksuisia, hedelmä on usein pyöreä marja.
Heimon rajauksesta on eri mielipiteitä; esimerkiksi vanamokasvit ovat joidenkin tutkijoiden mukaan osa kuusamakasveja, toisten mukaan oma heimonsa Linnaeaceae. Ennen on kuusamakasvien heimoon luettu myös seljat, heidet ja tesmayrtit, jotka nykyisessä luokituksessa muodostavat erillisen tesmayrttikasvien (Adoxaceae) heimon.
Les Caprifoliacées (Caprifoliaceae) sont une famille de plantes dicotylédones de l'ordre des Dipsacales. Ce sont des arbustes, des petits arbres, des lianes et plus rarement des plantes herbacées des zones tempérées à tropicales (montagnes).
Le nom vient du genre type « historique » Caprifolium, composé du latin capra, chèvre, et folium, feuille, qui, d'après Théis est un « Nom métaphorique ; c'est à dire, signifiant (feuille) qui grimpe comme une chèvre ». Cette interprétation est confirmée par son nom commun français « chèvre-feuille », lequel est, mot à mot, une traduction littérale du mot latin[3].
Ce nom de genre fut utilisé à la fin des années 1600 par Tournefort[4],[5], et a été remplacé en 1703 par Charles Plumier en Lonicera, qu'il nomma en hommage à Adam Lonitzer (1528-1586), botaniste et médecin allemand[6],[7]. Linné a gardé ce nom de genre tout en mentionnant, comme épithète spécifique pour l’espèce l’espèce type du genre, le nom générique originel Lonicera caprifolium[8],[note 1].
En 1888 Legrand, déplorant le remplacement des noms de genre de Tournefort nous dit « Si Linné est le créateur de la combinaison binaire, n'oublions pas que Tournefort est le créateur du genre » et il cite notamment, en le regrettant, le remplacement de Caprifolium par Lonicera[9].
En classification classique de Cronquist (1981), elle comprend environ 420 espèces réparties en 15 à 37 genres, dans l'ordre des Dipsacales.
La classification phylogénétique APG (1998) a fait éclater cette famille, toujours dans les Dipsacales :
Il ne reste donc plus dans cette famille que 220 espèces réparties dans les cinq genres suivants : Heptacodium, Leycesteria, Lonicera, Symphoricarpos, Triosteum.
La classification phylogénétique APG II (2003) offre deux options :
La classification phylogénétique APG III (2009) et la classification phylogénétique APG IV (2016) incluent dans cette famille les genres précédemment placés dans les familles Diervillaceae, Dipsacaceae, Linnaeaceae, Valerianaceae. Les Morinacées sont de nouveau assignés à cette famille.
Selon GRIN (31 mars 2021)[2] :
Selon GRIN (31 mars 2021)[2] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Selon Tropicos (31 mars 2021)[10] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Les Caprifoliacées (Caprifoliaceae) sont une famille de plantes dicotylédones de l'ordre des Dipsacales. Ce sont des arbustes, des petits arbres, des lianes et plus rarement des plantes herbacées des zones tempérées à tropicales (montagnes).
As caprifoliáceas[2] (Caprifoliaceae) son unha familia de plantas dicotiledóneas arbustivas, de follas opostas, flores hermafroditas e froito en drupa ou baga, pertencente á orde Dipsacales.[3] A esta familia pertencen rubideiras como o cadrifollo e todas as demais madreselvas, por isto tamén se coñece como a familia das madreselvas. Este clado agrupa unhas 380 especies, en 10 xéneros, cunha extensa área de distribución; centros de diversidade atópanse no Leste de América do Norte e Leste de Asia, mentres que se atopan ausentes no África tropical e no Sur deste continente.
Estas plantas son na súa maioría arbustos e parras, raramente herbas, incluíndo algunhas plantas ornamentais de xardín en rexións tépedas. As follas son maiormente opostas sen estípulas, e poden ser ou perennifolios ou caducifolios. As flores son tubulares con forma de funil ou semellantes a campás, normalmente con cinco lobos voltos cara a fóra, e case sempre con recendo. Normalmente forman un pequeno cáliz de brácteas miúdas. O froito é na maioría dos casos unha baga ou unha drupa. Os xéneros, Diervilla e Weigela, teñen froitos en cápsula.
(cun número aproximado de especies).
A maior parte do debate sobre a taxonomía deste grupo quedou liquidado.
A taxonomía evolutiva deste grupo inclúe
Diervilloideae
Linnaeoideae
Morinoideae
Dipsacoideae
Triplostegioideae
Valerianoideae
Non durarán durante moito tempo incluídas en Caprifoliaceae
(consideradas por algúns autores como pertencentes a unha familia á parte Adoxaceae /Alseuosmiaceae)
(consideradas por algúns autores como pertencentes a unha familia á parte Adoxaceae /Carlemanniaceae)
As plantas pertencentes a esta familia son normalmente plantas ornamentais rubideiras, arbustos moi populares nos xardíns, especialmente Lonicera. Unhas poucas chegaron a ser plantas invasoras fóra das súas áreas nativas de distribución (tal como é o caso de Lonicera japonica).
As caprifoliáceas (Caprifoliaceae) son unha familia de plantas dicotiledóneas arbustivas, de follas opostas, flores hermafroditas e froito en drupa ou baga, pertencente á orde Dipsacales. A esta familia pertencen rubideiras como o cadrifollo e todas as demais madreselvas, por isto tamén se coñece como a familia das madreselvas. Este clado agrupa unhas 380 especies, en 10 xéneros, cunha extensa área de distribución; centros de diversidade atópanse no Leste de América do Norte e Leste de Asia, mentres que se atopan ausentes no África tropical e no Sur deste continente.
Kozokrvnice (lat. Caprifoliaceae), biljna porodica iz reda Dipsacales (češljugovinolike), poznata po raznom ukrasnom grmlju. Porodicu predstavljaju prvenstveno vrste i sjevernih umjerenih krajeva ali i neke tropske biljke, najviše drvenasto grmlje i penjačice. Poznata vrsta je japanska kozja krv koja ubija druge biljke jer se penje preko njih i zaklanja im svjetlost.
Ova porodica u hrvatskom jeziku nazivana je i bazgovke, prema rodu sambucus (bazga), koji se danas klasificira porodici Adoxaceae a ne u kozokrvnice, a u Hrvatskoj joj je najpoznatiji predstavnik bazga (Sambucus)
Po trenutno priznatoj klasifikaciji ovu porodicu čine rodovi[1]:
Kozokrvnice (lat. Caprifoliaceae), biljna porodica iz reda Dipsacales (češljugovinolike), poznata po raznom ukrasnom grmlju. Porodicu predstavljaju prvenstveno vrste i sjevernih umjerenih krajeva ali i neke tropske biljke, najviše drvenasto grmlje i penjačice. Poznata vrsta je japanska kozja krv koja ubija druge biljke jer se penje preko njih i zaklanja im svjetlost.
Ova porodica u hrvatskom jeziku nazivana je i bazgovke, prema rodu sambucus (bazga), koji se danas klasificira porodici Adoxaceae a ne u kozokrvnice, a u Hrvatskoj joj je najpoznatiji predstavnik bazga (Sambucus)
Kozylistowe rostliny (Caprifoliaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).
K swójbje kozylistowych rostlinow (Caprifoliaceae) słuša jenož hišće pjeć rodow z něhdźe 220 družinami:
Při tu wužiwanej systematiku[5] [6]buchu porno prjedy wužiwanym systemam wjacore swójby z kozylistowych rostlinow wurjadowane: Diervillaceae z wajgelijemi, Linnaeaceae z abelijemi, Kolkwitzia a mochowy zwónčk (Linnaea) a Morinaceae. Rodaj bozanka (Sambucus) a kaledźina (Viburnum) so dźensa do pižmonkowych rostlinow (Adoxaceae) liča.
Kozylistowe rostliny (Caprifoliaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).
La famiglia delle Caprifoliaceae (Caprifoliaceae Juss.) prende nome dal caprifoglio (Lonicera caprifolium).
Le Caprifoliaceae hanno portamento cespuglioso o rampicante (eccezionalmente anche arboreo).
Le foglie opposte, semplici, a margine intero, sono caratteristicamente fuse tra loro con varie modalità secondo le specie.
I fiori, monoclini, sono simpetali (i petali sono fusi tra loro in un tubo) con 4 o 5 lobi. L'ovario è infero e il calice è molto ridotto.
I frutti sono bacche o drupe.
Le Caprifoliacee sono largamente distribuite nell'emisfero boreale (Europa, Asia, Nordamerica e Nordafrica) e sono assenti dall'emisfero australe, salvo qualche piccola sbordatura in Indonesia.
La famiglia delle Caprifoliaceae appartiene all'ordine delle Dipsacales.
La moderna classificazione APG IV assegna alla famiglia i seguenti generi, alcuni dei quali erano in precedenza attribuiti a Dipsacaceae e Valerianaceae:[1]
Tra i generi suddetti, Linnaea e Lonicera sono presenti nella flora spontanea d'Italia.
Due generi molto conosciuti in Italia, Sambucus e Viburnum, una volta inclusi nelle Caprifoliaceae, sono ora inclusi nelle Adoxaceae o Viburnaceae.
Nell'arte il caprifoglio è noto come simbolo di fedeltà matrimoniale, come ad es. nel quadro di Pieter Paul Rubens: "Rubens e la moglie Isabella Brant nella pergola di caprifoglio" presso la Pinacoteca Vecchia di Monaco di Baviera
La famiglia delle Caprifoliaceae (Caprifoliaceae Juss.) prende nome dal caprifoglio (Lonicera caprifolium).
Sausmediniai (lot. Caprifoliaceae, angl. Honeysuckle, vok. Geißblattgewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima, kuriai priklauso krūmai, nedideli medeliai arba daugiametės žolės. Žiedynai ryškių spalvų. Vaisius – uoga, uogos pavidalo kaulavaisis arba atsidaranti dėžutė.
Šeimoje yra apie 15 genčių ir 450 rūšių, išplitusių Šiaurės pusrutulio vidutinio klimato kraštuose. Labai daug rūšių dekoratyviniai augalai, auginama želdiniuose, parkuose, sodybose, skveruose.
Lietuvoje savaime ir dekoratyviniuose želdiniuose auga šių genčių augalai:
Anksčiau priklausė šios gentys, kurios dabar priskiriamos prie Ūksmininių augalų šeimos:
Diervilleae
Heptacodium
Caprifolieae
Linnaeeae
Morinaceae
Dipsacaceae
Triplostegia
Valerianaceae
Sausmediniai (lot. Caprifoliaceae, angl. Honeysuckle, vok. Geißblattgewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima, kuriai priklauso krūmai, nedideli medeliai arba daugiametės žolės. Žiedynai ryškių spalvų. Vaisius – uoga, uogos pavidalo kaulavaisis arba atsidaranti dėžutė.
Šeimoje yra apie 15 genčių ir 450 rūšių, išplitusių Šiaurės pusrutulio vidutinio klimato kraštuose. Labai daug rūšių dekoratyviniai augalai, auginama želdiniuose, parkuose, sodybose, skveruose.
Lietuvoje savaime ir dekoratyviniuose želdiniuose auga šių genčių augalai:
Diervilė (Diervilla) Kolkvicija (Kolkwitzia) Linėja (Linnaea): Meškytė (Symphoricarpos) Sausmedis (Lonicera). Pav. Veigelė (Weigela).Anksčiau priklausė šios gentys, kurios dabar priskiriamos prie Ūksmininių augalų šeimos:
Šeivamedis (Sambucus) Putinas (Viburnum).Kaprifoliju dzimta (Caprifoliaceae) ir krūmu, koku, liānu vai, retāk, lakstaugu dzimta. Ir zināmas 450 sugas no 40 ģintīm. Latvijā 8 sugas, diezgan parastas vietējās mežu un krūmāju sugas vai savvaļā pārgājuši kultūrbēgļi[1]. Sastopamas Ziemeļu puslodes mērenā joslā, dienvidos ir reti, tropu rajonos sastopamas tikai kalnos.
Kaprifoliju dzimta (Caprifoliaceae) ir krūmu, koku, liānu vai, retāk, lakstaugu dzimta. Ir zināmas 450 sugas no 40 ģintīm. Latvijā 8 sugas, diezgan parastas vietējās mežu un krūmāju sugas vai savvaļā pārgājuši kultūrbēgļi. Sastopamas Ziemeļu puslodes mērenā joslā, dienvidos ir reti, tropu rajonos sastopamas tikai kalnos.
De kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae) is een familie van tweezaadlobbige planten.
Het zijn heesters of lianen, zelden kruidachtige planten. De bladen zijn tegenoverstaand of zelden in 3-tallige kransen, meestal afvallend, enkelvoudig of samengesteld, met of zonder steunblaadjes. De bloeiwijze bestaat uit een tros of bijscherm, soms in de vorm van een tuil of hoofdje. De bloemen zijn tweeslachtig, straalsgewijs of tweezijdig symmetrisch. Kelk met (4-)5 tanden. De bloemkroon is vergroeidbladig, met (4-)5 lobben, soms 2-lippig. De bloemen hebben 4 tot 5 meeldraden, afwisselend met de kroonslippen en op de kroonbuis ingeplant. Er zijn 2 tot 5 vergroeide vruchtbladen. Het vruchtbeginsel is onderstandig, met 1-5 hokken; 1 stijl, soms zeer kort; placentatie hoekstandig. Vrucht: een bes of steenvrucht.
Een dergelijke familie is universeel erkend door systemen van plantentaxonomie. Wel is het zo dat de omschrijving van de familie aanzienlijk kan wisselen.
Ook het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003) erkennen deze familie. Hierbij staat APG II twee mogelijke omschrijvingen toe:
Deze tweede mogelijkheid is de keuze van de 23e druk van de Heukels, zodat deze familie aldaar heel groot is.
De familie telt ca. 400 soorten, vooral in het noordelijk halfrond, maar ook in de Andes en Maleisië.
In Nederland komen de volgende geslachten (lid van de familie in brede zin) voor:
In parken en tuinen treft men vaak soorten of rassen van het geslacht Weigela aan.
Ook de volgende soorten behoren tot de Caprifoliaceae:
Lonicera periclymenum
Wilde kamperfoelie
Symphoricarpos albus
Sneeuwbes
Viburnum opulus
Gelderse roos
De kamperfoeliefamilie (Caprifoliaceae) is een familie van tweezaadlobbige planten.
Het zijn heesters of lianen, zelden kruidachtige planten. De bladen zijn tegenoverstaand of zelden in 3-tallige kransen, meestal afvallend, enkelvoudig of samengesteld, met of zonder steunblaadjes. De bloeiwijze bestaat uit een tros of bijscherm, soms in de vorm van een tuil of hoofdje. De bloemen zijn tweeslachtig, straalsgewijs of tweezijdig symmetrisch. Kelk met (4-)5 tanden. De bloemkroon is vergroeidbladig, met (4-)5 lobben, soms 2-lippig. De bloemen hebben 4 tot 5 meeldraden, afwisselend met de kroonslippen en op de kroonbuis ingeplant. Er zijn 2 tot 5 vergroeide vruchtbladen. Het vruchtbeginsel is onderstandig, met 1-5 hokken; 1 stijl, soms zeer kort; placentatie hoekstandig. Vrucht: een bes of steenvrucht.
Kaprifolfamilien (latin Caprifoliaceae) er ein klade som inneheld om lag 800 tofrøblada blomsterplantar, med nær kosmopolitisk utbreiing. Ein finn diversitetssenter aust i Nord-Amerika og i Aust-Asia, medan dei er fråverande i den tropiske og sørlege delen av Afrika. Dei best kjente artane i familien er kaprifol og vivendel.
Plantar i kaprifoliumfamilien er oftast buskar og slyngplantar, og nokre av dei blir brukt som hageplantar i tempererte regionar. Blada er som regel motsette utan stipula (utvekst på basen av ein bladstilk eller petiolus), og dei kan vere anten eviggrøne eller bladfellande. Blomsten er røyraktig traktforma eller bjølleliknande, oftast med fem spreiande foldar eller punkt, og er ofte fragrant. Som oftast dannar dei eit beger med små dekkblad. Frukta er i dei fleste tilfelle eit bær eller ei steinfrukt. Slektene Diervilla og Weigela har kapselfrukt.
(med tilnærma tal på artar)
Caprifoliaceae
To av dei kjente medlemmene i Dipsacales som tidlegare var rekna med til kaprifoliumfamilien, elderbær (Sambucus) og viburnum, er blitt flytta til Adoxaceae, saman med nokre andre slekter.
Kaprifolfamilien (latin Caprifoliaceae) er ein klade som inneheld om lag 800 tofrøblada blomsterplantar, med nær kosmopolitisk utbreiing. Ein finn diversitetssenter aust i Nord-Amerika og i Aust-Asia, medan dei er fråverande i den tropiske og sørlege delen av Afrika. Dei best kjente artane i familien er kaprifol og vivendel.
Plantar i kaprifoliumfamilien er oftast buskar og slyngplantar, og nokre av dei blir brukt som hageplantar i tempererte regionar. Blada er som regel motsette utan stipula (utvekst på basen av ein bladstilk eller petiolus), og dei kan vere anten eviggrøne eller bladfellande. Blomsten er røyraktig traktforma eller bjølleliknande, oftast med fem spreiande foldar eller punkt, og er ofte fragrant. Som oftast dannar dei eit beger med små dekkblad. Frukta er i dei fleste tilfelle eit bær eller ei steinfrukt. Slektene Diervilla og Weigela har kapselfrukt.
Kaprifolfamilien (Caprifoliaceae) er en plantefamilie i ordenen Dipsacales.
De er urter, busker eller forvedede klatreplanter, men det er også noen få trær. Bladene er motsatte, og barken er ofte tynn og flekkes av. Blomstene sitter i klaser. De fleste artene vokser i de tempererte strøkene på den nordlige halvkule, men det er også noen i tropiske fjell. Familien mangler helt i Australia og på stillehavsøyene.
Omfanget av denne familien har endret seg mye. Kjente slekter som krossved (Viburnum) og hyll (Sambucus) er nå overført til moskusurtfamilien. Enkelte forskere har også flyttet linnea og noen andre slekter til egne familier, men i APG III-systemet plasseres disse gruppene som underfamilier i en stor familie Caprifoliaceae. To artsrike grupper som alle tidligere regnet som egne familier, vendelrotfamilien (Valerianaceae) og kardeborrefamilien (Dipsacaceae), kommer også inn som underfamilier.
Mange kjente prydbusker tilhører denne familien.
Busker i Øst-Asia og østre Nord-Amerika
Busker og noen få trær på hele den nordlige halvkule, på Sundaøyene også sør for ekvator
Busker langt nord på den nordlige halvkule og i Mexico og Øst-Asia
Busker i Asia fra Afghanistan og Kirgisistan til Japan og Russlands fjerne østen
Flerårige urter utbredt fra Balkan til Kina
Urter med en kurvlignende blomsterstand, vid utbredelse i Eurasia og Afrika, mange arter i middelhavsområdet
Urter, ofte med ubehagelig lukt og kvastlignende blomsterstand, hovedsakelig i tempererte strøk på den nordlige halvkule og Andesfjellene, men også fjell i Afrika, India og Sundaøyene
Kaprifolfamilien (Caprifoliaceae) er en plantefamilie i ordenen Dipsacales.
De er urter, busker eller forvedede klatreplanter, men det er også noen få trær. Bladene er motsatte, og barken er ofte tynn og flekkes av. Blomstene sitter i klaser. De fleste artene vokser i de tempererte strøkene på den nordlige halvkule, men det er også noen i tropiske fjell. Familien mangler helt i Australia og på stillehavsøyene.
Omfanget av denne familien har endret seg mye. Kjente slekter som krossved (Viburnum) og hyll (Sambucus) er nå overført til moskusurtfamilien. Enkelte forskere har også flyttet linnea og noen andre slekter til egne familier, men i APG III-systemet plasseres disse gruppene som underfamilier i en stor familie Caprifoliaceae. To artsrike grupper som alle tidligere regnet som egne familier, vendelrotfamilien (Valerianaceae) og kardeborrefamilien (Dipsacaceae), kommer også inn som underfamilier.
Mange kjente prydbusker tilhører denne familien.
Przewiertniowate (Caprifoliaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu szczeciowców (Dipsacales). We współczesnym, szerokim ujęciu zalicza się tu 31 rodzajów z 890 gatunkami. Należą tu zarówno rośliny zielne, jak i krzewy i drzewa. Występują one głównie w Eurazji (Morinioideae, Zabelia) w Eurazji i Ameryce Północnej (Diervilloideaea, Caprifolioideae, Linnaeoideae), w Eurazji i Afryce (Dipsacoideae). Na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii i Antarktydy rosną przedstawiciele podrodziny Valerianoideae[1]. Do rodziny należy kilka gatunków jadalnych (roszpunka warzywna, jagoda kamczacka, Fedia cornucopiae), stosowanych w przemyśle perfumeryjnym (nardostachys, wiciokrzew), w ziołolecznictwie (kozłek lekarski, nardostachys), liczne gatunki wykorzystywane są jako rośliny ozdobne, ze względu na efektowne i wonne kwiaty, czasem także barwne owoce (np. wiciokrzew, śnieguliczka, krzewuszka, kolkwicja, świerzbnica, szczeć, pierzogłówka, driakiew, ostrogowiec)[2].
Przez długi czas w systemie Cronquista (1981) wyodrębniane były w rzędzie szczeciowców Dipsacales dobrze rozpoznawalne i odrębne rodziny: piżmaczkowate Adoxaceae, przewiertniowate Caprifoliaceae sensu stricto, szczeciowate Dipsacaceae i kozłkowate Valerianaceae. Badania molekularne wykazały jednak, że dwie ostatnie z tych rodzin są zagnieżdżone w obrębie parafiletycznych w tradycyjnym ujęciu przewiertniowatych. Dla uzyskania monofiletycznych rodzin z przewiertniowatych wyodrębniono w osobne rodziny dierwillowate Diervillaceae, raźniowate Morinaceae i zimoziołowate Linnaeaceae. Takie ujęcie obowiązywało w systemie APG I (1998). W systemie APG II (2003) dopuszczono opcjonalnie połączenie wszystkich rodzin z wyjątkiem piżmaczkowatych w przewiertniowate Caprifoliaceae sensu lato. W systemie APG III z 2008 i APG IV z 2016 występuje już tylko rodzina Caprifoliaceae w szerokim ujęciu. Za takim rozwiązaniem przemiawia m.in. problematyczna pozycja niektórych rodzajów (zwłaszcza Heptacodium łączonego prowizorycznie z Caprifolioideae i Zabelia sytuowanego blisko Morina)[2].
piżmaczkowate Adoxaceae
przewiertniowate Caprifoliaceae
Diervilloideae
Caprifolioideae
Linnaeoideae
Morinoideae
Zabelia
Dipsacoideae
Valerianoideae
Diervilloideae Rafinesque
Caprifolioideae Eaton – przewiertniowe
Linnaeoideae Rafinesque – zimoziołowe
Morinoideae
Dipsacoideae Eaton – szczeciowe
Valerianoideae Rafinesque – kozłkowe
Przewiertniowate (Caprifoliaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu szczeciowców (Dipsacales). We współczesnym, szerokim ujęciu zalicza się tu 31 rodzajów z 890 gatunkami. Należą tu zarówno rośliny zielne, jak i krzewy i drzewa. Występują one głównie w Eurazji (Morinioideae, Zabelia) w Eurazji i Ameryce Północnej (Diervilloideaea, Caprifolioideae, Linnaeoideae), w Eurazji i Afryce (Dipsacoideae). Na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii i Antarktydy rosną przedstawiciele podrodziny Valerianoideae. Do rodziny należy kilka gatunków jadalnych (roszpunka warzywna, jagoda kamczacka, Fedia cornucopiae), stosowanych w przemyśle perfumeryjnym (nardostachys, wiciokrzew), w ziołolecznictwie (kozłek lekarski, nardostachys), liczne gatunki wykorzystywane są jako rośliny ozdobne, ze względu na efektowne i wonne kwiaty, czasem także barwne owoce (np. wiciokrzew, śnieguliczka, krzewuszka, kolkwicja, świerzbnica, szczeć, pierzogłówka, driakiew, ostrogowiec).
A família Caprilofiaceae é caracterizada por possuir espécies angiospérmicas, possuindo um desenvolvimento dos embriões com dois ou mais cotilédones. Caprifoliacae possui uma vasta diversidade nas formas de suas espécies, podendo haver ervas, subarbustos, arbustos ou trepadeiras escandentes, perenes ou anuais. Na grande maioria das vezes, são constituídas por substâncias químicas tais como as células secretoras, os iridóides e os glicosídeos fenólicos. Esta família é amplamente distribuída, principalmente em regiões temperadas do hemisfério norte.[1]
As flores são bissexuais e zigomorfas, tendo geralmente 5 sépalas conatas. As pétalas também seguem o padrão das sépalas, sendo geralmente 5 conatas, frequentemente com 2 lobos superiores e 3 inferiores ou um único lobo inferior e quatro lobos superiores, os lobos sendo imbricados ou valvados. Tem de 1 a numerosos óvulos por lóculo, com 1 tegumento e parede fina. O Néctar é produzido por pelos densamente agrupados na parte inferior do tubo da corola. Apresentam de 1 a 4 ou 5 estames, filetes adnatos à corola. Apresenta geralmente 2-5 carpelos conatos, ovário ínfero, com frequência alongado, com placentação axial, às vezes um único lóculo fértil; também possuem estilete alongado e estigma capitado.[1]
O pólen das plantas dessa família é grande, espinhoso, geralmente tricolporado ou triporado.
O fruto pode ser em cápsula, baga, drupa ou aquênio; o endosperma pode estar presente ou ausente dependendo da espécie.
Como esta família apresenta uma diversidade abundante, seus representantes podem apresentar morfologias diversas, como folhas opostas, simples, compostas, inteiras ou serreadas, com vernação perinérvea, e estípulas ausentes.[1]
As vistosas flores de Caprifoliaceae são polinizadas por diversos insetos, especialmente abelhas, vespas e aves à procura de néctar. A família apresenta grande diversidade no que diz respeito à dispersão.
A família Caprifoliaceae é monofilética, devido aos caracteres morfológicos e sequências genéticas. Caprifoliaceae inclui Dipsacoideae e Valerianoideae, mas exclui Sambucus e Virbunum, pertencentes a Adoxaceae. A família é facilmente separada de Adoxaceae pelas flores zigomorfas (vs. radiais) com estilete alongado (vs. curto), pelo estigma capitado (vs. lobado), pelo pólen com exina espinhosa (vs. reticulada) e pelos nectários compostos por pelos densamente agregados na superfície interna da parte inferior do tubo da corola (vs. nectários glandulares no ápice do ovário ou ausentes). O grupo melhor sustentado dentro de Caprifoliaceae é o clado contendo Linnaea, Diptela, Abelia e Kolkwitzia, junto com gêneros mais especializados, como Valeriana (frequentemente incluído como Valerianacea) e Dipsacus (frequentemente incluído em Dipsacaceae). A monofilia desse clado é sustentada pela redução a um único nectário (acúmulo de pelos), pela presença de quatro estames ou menos, pelo número cromossômico haploide 8, pelo aborto de dois dos três carpelos (o que faz com que um carpelo provido de um único óvulo ocupe metade do ovário) e pela presença de fruto do tipo aquênio. Um cálice semelhante a um papus e a ausência de endosperma evoluíram em Valeriana, Dipsacus e taxa afins. Devemos ressaltar que alguns sistematas separam Valeriana e taxa afins em Valerianaceae, Dipsacus e taxa afins em Dipsacaceae e os demais integrantes do clado na família Linnaeaceae. Diervilla e Weigela constituem um grupo monofilético que é sustentado pela presença de cápsulas septícidas e pólen tectado com columelas pouco desenvolvidas; esse clado é ocasionalmente segregado como Diervillaceae. Lonicera, Symphocarpos e taxa afins provavelmente constituem um clado que pode ser caracterizado pela presença de inflorescências indeterminadas e gineceu com frequência 4 ou 5-carpelado.[2]
Segundo a filogenia atual de Caprifoliaceae, ainda é incerta a classificação de alguns grupos, portanto existem diferentes hipóteses para a filogenia dessa família. A posição do Heptacodium era inicialmente incerta[3], embora houvesse sugestões de que o grupo fosse incluído em Caprifolioideae. Suas flores têm várias bractéolas e apenas um dos três carpelos se desenvolve, o fruto com uma única semente - não apresenta características de Caprifolioideae. Podendo ser um híbrido entre membros de Caprifolioideae e Linnaeoideae[4], porém estudos posteriores não conseguiram esclarecer essa relação. No caso de Linnaeoideae. Zabelia poderia estar no clado [Morinoideae [Dipsacoideae + Valerianoideae]]. A morfologia do pólen talvez seja consistente com essa posição, enquanto Landrein e Prenner sugeriram que Zabelia e Diabelia (Linnaeoideae) tinham inflorescências "primitivas" semelhantes. Em algumas análises, Zabelia e Morinoideae formaram um clado, embora o suporte para isso fosse apenas moderado [4]. Landrein et. al. sugeriu que Zabelia era irmã de todo o clado [Morinoideae [Valerianoideae + Dipsacoideae]], também foi descoberto que a posição de Valerianoideae era instável em algumas análises; as análises dos dados mitocondriais talvez sejam particularmente desafiadoras[5]. } Morinoideae migrou basalmente em uma análise e eram irmãs de Linnaeoideae. Recentemente realizou análises de plastomas completos de 32 espécies neste clado. De um modo geral, os relacionamentos que eles encontraram são semelhantes aos da imagem, mas com duas diferenças principais. Eles recuperaram um clado [Zabelia + Morinoideae] e fazia parte de uma tritomia que também envolvia Linnaeoideae e [Dipsacoideae + Valerianoideae] [6].
A distribuição da família Caprifoliaceae pode ser considerada cosmopolita. Ocorrendo preferencialmente em zonas temperadas do hemisfério norte.[7]
Apenas o gênero Valeriana L. é encontrado no Brasil.[8] Esse gênero encontra-se principalmente em alguns estados do país, as ocorrências confirmadas da espécie dessa família ocorre no:
● Norte (Amazonas, Pará)
● Nordeste (Bahia, Maranhão)
● Sudeste (Espírito Santo, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo)
● Sul (Paraná, Rio Grande do Sul, Santa Catarina)
Os domínios fitogeográficos que esses representantes estão localizados são: amazônia, caatinga, cerrado, mata atlântica e pampa.[8]
Como essa família possui uma variedade enorme de espécies de plantas, sendo todas com a presença de flores, ela representa uma grande importância econômica num contexto global. Muitas espécies são utilizadas para paisagismos ou plantas ornamentais devido às belezas de suas flores. Algumas espécies são utilizadas como confecção de doces e bebidas. Além disso, ainda é possível utilizar certas espécies deste grupo na medicina popular e na indústria da perfumaria. Algumas partes específicas, como as estruturas foliares, são bastante aplicadas por índios sul-americanos como antitérmicas e diuréticas, e a medicina vem estudando o efeito ansiolítico de chás de algumas espécies. Alguns frutos são bases de alimentos como tortas e geleias ou são usados como essência de vinhos e licores
Kaprifolväxter (Caprifoliaceae) är en växtfamilj i klassen trikolpater. Den innefattar buskar, som ofta är slingrande eller krypande och har sambladig, vanligen mer eller mindre tydligt tvåläppig krona, fäst ovanpå fruktämnet. Familjen, som inte är särskilt artrik, tillhör den norra tempererade zonen och bergstrakterna av den heta.
I Sverige finns ett släkte som ursprungligt, men flera arter odlas och har förvildats. Vanligast i odling är vildkaprifol (Lonicera periclymenum) och snöbärsbuske (Symphoricarpos albus). Denna ska ej förväxlas med snöbollsbuske, som är en odlad, steril variant av olvon (Viburnum opulus 'sterile').[1]
Flera släkten som tidigare ingick i kaprifolväxterna har numera flyttats till andra familjer, exempelvis linneasläktet (Linnaea) och paradisbusksläktet (Kolkwitzia) som numera ingår i linneaväxter samt getrissläktet (Diervilla) och prakttrysläktet (Weigela) som ingår i getrisväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Kaprifolväxter.
Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från Nordisk familjebok, 1904–1926.Kaprifolväxter (Caprifoliaceae) är en växtfamilj i klassen trikolpater. Den innefattar buskar, som ofta är slingrande eller krypande och har sambladig, vanligen mer eller mindre tydligt tvåläppig krona, fäst ovanpå fruktämnet. Familjen, som inte är särskilt artrik, tillhör den norra tempererade zonen och bergstrakterna av den heta.
Hanımeligiller (Caprifoliaceae), Dipsacales takımına ait bir familyadır.
Genellikle kuzey yarımkürede yayılmış 18 cins yaklaşık 400 tür ihtiva eder. Türkiye’de 3 cins ve 13 türle temsil edilir.
Genellikle çalı, bazıları tırmanıcı veya otsu bitkilerdir. Yapraklar basit veya bileşik, opposit dizilişlidir.
Hanımeligiller (Caprifoliaceae), Dipsacales takımına ait bir familyadır.
Genellikle kuzey yarımkürede yayılmış 18 cins yaklaşık 400 tür ihtiva eder. Türkiye’de 3 cins ve 13 türle temsil edilir.
Ареал охоплює помірний пояс Північної півкулі; в Південній їх небагато, а в тропічному поясі зустрічаються лише в горах; трав'янистих форм дуже мало.
Листя завжди супротивні, тобто попарно розташовані, у більшості цільні, без прилистків (але у небагатьох вони є).
Квітки як правильні, так і неправильні, — двосторонньо симетричні; тичинок 5; з нижньої зав'язі відбувається плід — ягода або костянка.
Традиційно родину поділяли на три підродини:
За інформацією сайту Germplasm Resources Information Network (GRIN), родина жимолостеві містить 37 родів[1], що відносяться до шести підродини:
За інформацією бази даних The Plant List , родина включає 53 родів.[2]
Застосування жимолостевих невелике. Не даючи ні стройового, ні саморобного лісу, вони зростають в садах, як гарноквітучі чагарники і ліани для алей, груп і вертикального озеленення.
Плоди деяких видів жимолостевих їстівні, за смаком нагадують лохину.
Caprifoliaceae là danh pháp khoa học để chỉ một họ thực vật có hoa, trong một số tài liệu bằng tiếng Việt gọi là họ Cơm cháy, nhưng tên gọi này hiện nay không thể coi là chính xác nữa khi các loài cơm cháy có tên gọi khoa học chung là Sambucus đã được APG II xếp vào họ Adoxaceae cùng bộ. Tên gọi họ Kim ngân là chính xác hơn do các loài kim ngân (nhẫn đông) có danh pháp Lonicera, đồng nghĩa: Caprifolium vẫn còn trong họ này cho dù hiểu theo bất kỳ hệ thống phân loại nào và theo bất kỳ định nghĩa nào (rộng hay hẹp) cho họ. Hơn nữa, tên gọi khoa học của họ có nguồn gốc từ một trong số các từ đồng nghĩa của chi Lonicera, nên tên gọi họ Kim ngân là hoàn toàn hợp lý.
Họ này khi hiểu theo nghĩa rộng là một nhánh bao gồm khoảng 800 loài, với sự phân bổ gần như rộng khắp thế giới; nhưng khi hiểu theo nghĩa hẹp chỉ phổ biến ở khu vực ôn đới Bắc bán cầu, với trung tâm đa dạng nằm ở miền đông Bắc Mỹ và miền đông châu Á, trong khi không có mặt tại khu vực châu Phi nhiệt đới và miền nam của châu lục này.
Chúng chủ yếu là cây bụi hay dây leo, ít thấy cây thân thảo, bao gồm một số loài cây cảnh trong các khu vực ôn đới hay miền núi khu vực nhiệt đới. Lá chủ yếu mọc đối không có các lá kèm (bộ phận thêm vào tại phần gốc của cuống lá), và có thể hoặc là thường xanh hay sớm rụng. Hoa có hình phễu dạng ống hay dạng chuông, thông thường với 5 thùy hay đầu nhọn phân bố ra phía ngoài, thường có hương thơm. Chúng thông thường tạo thành đài hoa nhỏ với các lá bắc nhỏ. Quả trong phần lớn các trường hợp la loại quả mọng hay quả hạch. Các chi Diervilla và Weigela có quả nang.
Trong hệ thống Cronquist phiên bản 1981, họ này bao gồm khoảng 420 loài trong 15 chi như sau:
Trong phân loại của hệ thống APG năm 1998 thì họ này bị chia ra thành một số họ. Cụ thể như sau:
Như vậy, họ này chỉ còn chứa khoảng 220 loài trong 5 chi:
Trong phân loại của hệ thống APG II năm 2003 người ta đưa ra tùy chọn như sau
Trong hệ thống APG III năm 2009 và hệ thống APG IV năm 2016 người ta không còn chấp nhận tùy chọn tách ra nữa mà chỉ công nhận họ Caprifoliaceae nghĩa rộng và phân chia như sau:
Caprifoliaceae là danh pháp khoa học để chỉ một họ thực vật có hoa, trong một số tài liệu bằng tiếng Việt gọi là họ Cơm cháy, nhưng tên gọi này hiện nay không thể coi là chính xác nữa khi các loài cơm cháy có tên gọi khoa học chung là Sambucus đã được APG II xếp vào họ Adoxaceae cùng bộ. Tên gọi họ Kim ngân là chính xác hơn do các loài kim ngân (nhẫn đông) có danh pháp Lonicera, đồng nghĩa: Caprifolium vẫn còn trong họ này cho dù hiểu theo bất kỳ hệ thống phân loại nào và theo bất kỳ định nghĩa nào (rộng hay hẹp) cho họ. Hơn nữa, tên gọi khoa học của họ có nguồn gốc từ một trong số các từ đồng nghĩa của chi Lonicera, nên tên gọi họ Kim ngân là hoàn toàn hợp lý.
Họ này khi hiểu theo nghĩa rộng là một nhánh bao gồm khoảng 800 loài, với sự phân bổ gần như rộng khắp thế giới; nhưng khi hiểu theo nghĩa hẹp chỉ phổ biến ở khu vực ôn đới Bắc bán cầu, với trung tâm đa dạng nằm ở miền đông Bắc Mỹ và miền đông châu Á, trong khi không có mặt tại khu vực châu Phi nhiệt đới và miền nam của châu lục này.
Chúng chủ yếu là cây bụi hay dây leo, ít thấy cây thân thảo, bao gồm một số loài cây cảnh trong các khu vực ôn đới hay miền núi khu vực nhiệt đới. Lá chủ yếu mọc đối không có các lá kèm (bộ phận thêm vào tại phần gốc của cuống lá), và có thể hoặc là thường xanh hay sớm rụng. Hoa có hình phễu dạng ống hay dạng chuông, thông thường với 5 thùy hay đầu nhọn phân bố ra phía ngoài, thường có hương thơm. Chúng thông thường tạo thành đài hoa nhỏ với các lá bắc nhỏ. Quả trong phần lớn các trường hợp la loại quả mọng hay quả hạch. Các chi Diervilla và Weigela có quả nang.
Caprifoliaceae Juss. (1789), nom. cons.
СинонимыСовременная классификация:
Жи́молостные, или Жи́молостевые[2] (лат. Caprifoliáceae) — семейство деревьев, кустарников и трав порядка Ворсянкоцветные (Dipsacales).
Ареал охватывает умеренный пояс Северного полушария; в южном их немного, а в тропическом поясе встречаются лишь по горам; травянистых форм очень мало.
Листья всегда супротивные, то есть попарно расположенные, у большинства цельные, без прилистников (но у немногих они есть).
Цветки как правильные, так и неправильные, — двусторонне симметричные; тычинок 5; из нижней завязи происходит плод — ягода или костянка.
Традиционно семейство разделяли на три подсемейства:
По информации сайта Germplasm Resources Information Network (GRIN), семейство Жимолостные содержит 37 родов[3], относящихся к шести подсемействам:
По информации базы данных The Plant List, семейство включает 53 рода.[4]
Применение жимолостных невелико. Не давая ни строевого, ни поделочного леса, они разводятся в садах, как красивоцветущие кустарники и лианы для аллей, групп и вертикального озеленения.
Плоды некоторых видов жимолости съедобны, по вкусу напоминают голубику.
Жи́молостные, или Жи́молостевые (лат. Caprifoliáceae) — семейство деревьев, кустарников и трав порядка Ворсянкоцветные (Dipsacales).
忍冬科包括大约800种植物，主要分布在亚洲东部和北美洲东部，但在热带地区和南部非洲没有发现本科植物。
克朗奎斯特分类法将川续断和败酱各单独列为一个科，APG 分类法将黄锦带、北极花、刺续断也各单独列为一个科，但2003年经过修订的APG II 分类法认为上述个科都可以合并为一个科，APG III 分类法则完成了它们的合并。
忍冬属的忍冬又叫金银花，花冠白色，但在凋零前变为黄色，所以同一植株上有两种颜色的花，花蕾可以作为中药，有清热解毒功效，此外几种忍冬属植物如金银忍冬、毛花柱忍冬等十几种的花都有同样的功效。
黄锦带族
七子花族
忍冬族
北极花族
刺续断族
双参族
败酱族
下列为原来属于忍冬科，但目前被新分类法剔除的各属：
以上各属被分入假海桐科 （Alseuosmiaceae），其中Memecylanthus 属和Periomphale属是假海桐科中Wittsteinia属的异名。
以上2属被分入香茜科（Carlemanniaceae）[1]
荚蒾属被分入五福花科（Adoxaceae）。
忍冬科包括大约800种植物，主要分布在亚洲东部和北美洲东部，但在热带地区和南部非洲没有发现本科植物。
克朗奎斯特分类法将川续断和败酱各单独列为一个科，APG 分类法将黄锦带、北极花、刺续断也各单独列为一个科，但2003年经过修订的APG II 分类法认为上述个科都可以合并为一个科，APG III 分类法则完成了它们的合并。
忍冬属的忍冬又叫金银花，花冠白色，但在凋零前变为黄色，所以同一植株上有两种颜色的花，花蕾可以作为中药，有清热解毒功效，此外几种忍冬属植物如金银忍冬、毛花柱忍冬等十几种的花都有同样的功效。
スイカズラ科（すいかずらか、Caprifoliaceae）は双子葉植物の科で、スイカズラのほか、花を観賞するアベリア、タニウツギや、果実を食用にするハスカップ（クロミノウグイスカグラ）を含む。旧スイカズラ科には、庭木にするサンゴジュ、、ガマズミ、ニワトコなどを含む。多くは木本で一部はつる性あるいは草本。16属 500種前後からなり、北半球温帯、特に東アジアと北米に多い。
最近の研究で従来のスイカズラ科はいくつかの系統（大部分がマツムシソウ目に入る）に分かれることが明らかになった。新しいAPG分類体系では、CarlemanniaとSilvianthusの2属をCarlemanniaceae（カルレマンニア科：シソ目）に、ニワトコ属とガマズミ属をレンプクソウ科（マツムシソウ目）に移している。その他はAPG IIIでは狭義スイカズラ科にマツムシソウ科やオミナエシ科を加えてスイカズラ科とまとめているが、狭義スイカズラ科だけをスイカズラ科と見なしてリンネソウ科とタニウツギ科を独立させても良い。
従来のスイカズラ科は以下に示す各属からなる。
（狭義スイカズラ科）
（以下はタニウツギ科 Diervillaceaeとしてもよい）
（以下はリンネソウ科 Linnaeaceaeとしてもよい）
（以下はレンプクソウ科 Adoxaceae）
（以下は現カルレマンニア科Carlemanniaceae）
ポータル 植物 プロジェクト 植物 スイカズラ科（すいかずらか、Caprifoliaceae）は双子葉植物の科で、スイカズラのほか、花を観賞するアベリア、タニウツギや、果実を食用にするハスカップ（クロミノウグイスカグラ）を含む。旧スイカズラ科には、庭木にするサンゴジュ、、ガマズミ、ニワトコなどを含む。多くは木本で一部はつる性あるいは草本。16属 500種前後からなり、北半球温帯、特に東アジアと北米に多い。
最近の研究で従来のスイカズラ科はいくつかの系統（大部分がマツムシソウ目に入る）に分かれることが明らかになった。新しいAPG分類体系では、CarlemanniaとSilvianthusの2属をCarlemanniaceae（カルレマンニア科：シソ目）に、ニワトコ属とガマズミ属をレンプクソウ科（マツムシソウ目）に移している。その他はAPG IIIでは狭義スイカズラ科にマツムシソウ科やオミナエシ科を加えてスイカズラ科とまとめているが、狭義スイカズラ科だけをスイカズラ科と見なしてリンネソウ科とタニウツギ科を独立させても良い。
인동과(忍冬科, 학명: Asteraceae 아스테라케아이[*])는 산토끼꽃목의 과이다.[1]
북반구의 온대를 중심으로 분포하고 있으며, 세계적으로 42속의 860여 종 가량이 알려져 있는 과[2]로 꼭두서니과와 가깝다. 한국에는 인동덩굴·괴불나무·댕강나무·댕댕이나무·병꽃나무 등의 6속 39종이 자란다.
대부분 관목으로서, 물관부가 부드러우며 가운데에는 속이 발달되어 있는데, 때로는 초본인 종도 있다. 잎은 마주나고 턱잎은 없지만 혹시 있어도 아주 작다. 꽃은 방사대칭이나 좌우대칭인 양성화로, 대부분 취산꽃차례를 이루면서 달린다. 꽃부리는 5갈래로 나뉘어 있으며, 수술은 5개 또는 4개인데 꽃부리통에 붙어 있다. 씨방은 하위이며, 2-5개의 방으로 나뉘어 있다. 암술머리는 보통 갈라지지 않은 공 모양이나 원반 모양이다. 열매는 삭과 또는 액과이다. 이 과에는 특히 관상용 종이 많은데, 예를 들어 골병꽂나무·아왜나무 등은 정원수로 이용된다.
예전에 인동과로 분류했던 딱총나무속(Sambucus)과 산분꽃나무속(Viburnum)은 연복초과로 분류하고 있다. 과거 좁은 의미의 인동과에 포함되던 식물들은 인동과 아래의 인동아과(Caprifolioideae)로 분류된다.
인동과(忍冬科, 학명: Asteraceae 아스테라케아이[*])는 산토끼꽃목의 과이다.
북반구의 온대를 중심으로 분포하고 있으며, 세계적으로 42속의 860여 종 가량이 알려져 있는 과로 꼭두서니과와 가깝다. 한국에는 인동덩굴·괴불나무·댕강나무·댕댕이나무·병꽃나무 등의 6속 39종이 자란다.
대부분 관목으로서, 물관부가 부드러우며 가운데에는 속이 발달되어 있는데, 때로는 초본인 종도 있다. 잎은 마주나고 턱잎은 없지만 혹시 있어도 아주 작다. 꽃은 방사대칭이나 좌우대칭인 양성화로, 대부분 취산꽃차례를 이루면서 달린다. 꽃부리는 5갈래로 나뉘어 있으며, 수술은 5개 또는 4개인데 꽃부리통에 붙어 있다. 씨방은 하위이며, 2-5개의 방으로 나뉘어 있다. 암술머리는 보통 갈라지지 않은 공 모양이나 원반 모양이다. 열매는 삭과 또는 액과이다. 이 과에는 특히 관상용 종이 많은데, 예를 들어 골병꽂나무·아왜나무 등은 정원수로 이용된다.
예전에 인동과로 분류했던 딱총나무속(Sambucus)과 산분꽃나무속(Viburnum)은 연복초과로 분류하고 있다. 과거 좁은 의미의 인동과에 포함되던 식물들은 인동과 아래의 인동아과(Caprifolioideae)로 분류된다.
_-_geograph.org.uk_-_840473.jpg)
.1.jpg)
