Spiraea (lat. Spiraea) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Spiraea (lat. Spiraea) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Espirea (Spiraea) és un gènere de plantes amb flor de la família de les rosàcies.[1][2] Fa un temps es van escindir diversos representants cap al gènere Aruncus.
Són arbusts, de fulles generalment simples i de flors petites, blanques o rosades, agrupades en inflorescències vistoses. Algunes espècies són apreciades en jardineria i d'altres en la medicina herbal. Moltes procedeixen de l'Extrem Orient.
Hi ha de 80 a 100 espècies al gènere,[3] sense comptar els híbrids. L'única espècie autòctona als Països Catalans[4] és espirea crenada:
Espirea (Spiraea) és un gènere de plantes amb flor de la família de les rosàcies. Fa un temps es van escindir diversos representants cap al gènere Aruncus.
Tavolník (Spiraea) je rod rostlin patřící do čeledi růžovité (Rosaceae).
Některé druhy lze použít jako okrasné rostliny. Vysazují se většinou ve skupinách a hodí se i pro volně rostoucí živé ploty.[1]
Tavolník (Spiraea alba) (nazývaná Meadowsweet) byl používán původními obyvateli Severní Ameriky jako bylinkový čaj. Rostlina obsahuje methylsalicylát a jiné salicyláty, sloučeny podobné jako léčivo aspirin.
Tu je seznam některých hybridů, některé rostou ve volné přírodě, jiné jsou vypěstované křížením v zahradách, některé jsou významné jako okrasné dřeviny:
Tavolník (Spiraea) je rod rostlin patřící do čeledi růžovité (Rosaceae).
Spiræa (Spiraea) er en slægt med ca. 80 arter, der er udbredt i de tempererede egne af Europa, Asien og Nordamerika med et tyngdepunkt i Kina, hvor de 70 af arterne findes. Det er løvfældende buske med spredtstillede blade, som er usammensatte og oftest kortstilkede. Bladranden er oftest savtakket, tandet eller lappet, men sjældent helt uden indskæringer. Blomsterne er samlet i forskellige slags stande. De enkelte blomster er 5-tallige og regelmæssige, forholdsvis små og oftest tvekønnede. Kronbladene er hvide, lyserøde eller gammelrosa. Frugterne er bælgfrugter med mange bittesmå frø.
Beskrevne arter
Die Spiersträucher (Spiraea) sind eine Pflanzengattung in der Unterfamilie Spiraeoideae innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae).[1][2] Die 80 bis 100[3] Arten[1] gedeihen überwiegend in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel.[2]
Spierstrauch-Arten sind meist sommergrüne, laubabwerfende Sträucher, die Wuchshöhen von 10 bis 400 Zentimetern erreichen.[2] Oft werden Rhizome gebildet.[2] Je Strauch werden 5 bis mehr als 20 Zweige gebildet, die meist selbstständig aufrecht bis aufsteigend oder überhänden sind, manchmal sind sie ausgebreitet, liegend bis niederliegend. Die Rinde der jüngeren Zweige ist kahl oder zottig behaart. Die Borke ist rötlich bis dunkelbraun oder grau bis grau-schwarz.[2] Es sind Lang- und Kurztriebe vorhanden.[2] Die relativ kleinen Winterknospen sind von zwei bis acht Knospenschuppen bedeckt.[1]
Die wechselständig an den Zweigen angeordneten Laubblätter sind einen meist kurzen Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die einfachen Blattspreiten sind bei Längen von 1 bis 10 Zentimetern verkehrt-eiförmig bis verkehrt-lanzettlich, rhombisch, elliptisch, or linealisch bis lanzettlich, eiförmig bis fast kreisförmig. Die Blattränder sind flach, gesägt, gezähnt, gelappt oder selten glatt.[2] Die Blattnervatur ist meist fiedernervig, selten gehen drei bis fünf Hauptnerven von der Spreitenbasis aus. Die Blattflächen sind kahl oder behaart (Indument).[2] Nebenblätter fehlen.[1]
Selten nur zwei, meist drei bis mehr als tausend Blüten stehen meist dicht in mehrheitliche end- oder mehrheitlich seitenständigen, in rispigen, schirmrispigen oder schirmtraubigen Blütenständen zusammen.[2] Es können Trag- und/oder Deckblätter vorhanden sein oder fehlen. Es sind ein oder zwei Deckblätter als Nebenkelch ausgebildet. Blütenstiele sind vorhanden.[2] Die Anthese liegt vor oder nach der vollständigen Entwicklung der Laubblätter.[2]
Die meist zwittrigen, selten eingeschlechtigen, relativ kleinen Blüten sind bei Durchmessern von 2 bis 15 Millimetern radiärsymmetrisch und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die Blütenbecher (Hypanthium) sind bei Höhen von 0,5 bis 2, selten bis zu 5 Millimetern meist halbkugelig oder glockenförmig, selten kreiselförmig und ± dicht behaart oder kahl.[2] Die fünf freien Kelchblätter sind meist aufrecht ausgebreitet oder zurückgekrümmt, selten aufsteigend und deltat, dreieckig, dreieckig-eiförmig oder eiförmig.[2] Die Kronblätter sind meist länger als die Kelchblätter. Die fünf freien Kronblätter sind eiförmig bis verkehrt-eiförmig, ± kreisförmig oder selten elliptisch. Die Farben der Kronblätter sind meist weiß, manchmal rosa- bis purpurfarben, selten grünlich, gelblich, kreideweiß oder transluzent-weiß.[2] Pro Blüte gibt es viele (10 bis 60) Staubblätter in zwei bis Kreisen. Die Staubblätter können länger oder kürzer als die Kronblätter sein.[2] Die meist vier oder fünf (drei bis acht) Fruchtblätter sind frei und wollig behaart bis verkahlend mit ± endständigen Griffeln. Jedes Fruchtblatt enthält nur zwei oder selten bis zu vier Samenanlagen.[2]
Vier oder fünf Balgfrüchte stehen zusammen. Die Balgfrüchte sind bei Längen von selten 0,5 bis, meist 1,5 bis 4 Millimetern beispielsweise kahn-, sichel-, spindelförmig oder ellipsoid und kahl oder wollig behaart. Der Blütenbecher ist noch an den Balgfrüchten erkennbar und es können noch Kelchblätter vorhanden sein, auch Griffel können noch erkennbar sein.[2] Die Balgfrüchte enthalten nur zwei bis vier Samen. Die Samen sind spindelförmig bis länglich.[2]
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 9.[2]
Die Gattung Spiraea wurde durch Carl von Linné in Species Plantarum, Tomus 1, 1753, Seite 489 und Genera Plantarum, 5. Auflage, 1754, Seite 216 aufgestellt.[1][2] Der botanische Gattungsname Spiraea leitet sich vom griechischen Wort speira für „winden, Windung“ ab und bezieht sich auf die Verwendung um aus den Zweigen Kränze zu winden.[2] Synonyme für Spiraea L. sind: Awayus Raf., Chamedrys Raf., Drimopogon (Raf.) B.D.Jacks., Eleiosina Raf., Spirea Pall.[4]
Spiraea ist die namensgebende und artenreichste Gattung der Tribus Spiraeeae und Unterfamilie Spiraeoideae innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Sie ist eine monophyletische Gattung und umfasst rund 80[5] Arten. Die traditionelle, auf den Blütenstandstypen basierende Untergliederung in drei Sektionen wird durch molekulargenetische Studien nicht gestützt.[6] Es gab mehrere Gliederung nach morphologischen Merkmalen in Untergattungen und Sektionen, keine davon stellt natürliche Verwandtschaftsgruppen dar, dies zeigten molekulargenetische Untersuchungen.[3]
Die Verbreitungsgebiete der Arten liegen überwiegend in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel und einige Arten gedeihen auch in subtropischen Bergregionen vor. In China und Taiwan kommen etwa 70 Arten vor, 47 davon gibt es nur dort; etwa 9 dieser Arten kommen dort nur in kleinen Arealen vor, es sind dort also Endemiten.[1] China und Taiwan sind das Zentrum der Artenvielfalt. 12 Arten kommen in Japan vor und 14 Arten gibt es auf der Koreanischen Halbinsel.[3] Einige Arten sind in vielen Gebieten der Erde Neophyten.[2]
Es gibt 80 bis 100 Arten:[1][2][4]
Es gibt einige Naturhybriden.[2] Die Namen vieler durch Kreuzungen in Kultur entstandenen Hybriden wurden durch Hermann Zabel in Die strauchigen Spiraeen 1893 und in Gartenzeit, Band 3, 1884, Seite 494 veröffentlicht.[9] Es gibt einige Hybriden (Auswahl):[4]
Viele Sorten von Arten und Hybriden werden in den gemäßigten Gebieten weltweit als Zierpflanzen in Parks und Gärten verwendet.[10][2] Sie werden schon sehr lange als Zierpflanzen verwendet.[1]
Der am 26. Februar 1928 entdeckte Asteroid (1091) Spiraea ist nach der Pflanzengattung benannt.[11]
Die Spiersträucher (Spiraea) sind eine Pflanzengattung in der Unterfamilie Spiraeoideae innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Die 80 bis 100 Arten gedeihen überwiegend in den gemäßigten Gebieten der Nordhalbkugel.
Miesttaskážirat (Spiraea) leat ruvsušattuide (Rosaceae) gullevaš šaddosohka.
Rakowe zele[1] jo rod ze swójźby rožowych rostlinow (Rosaceae).
Rakowe zele jo rod ze swójźby rožowych rostlinow (Rosaceae).
Douglasowe rakowe zele (Spirea douglasii) Japańske rakowe zele (Spiraea japonica) Pjelsniwe rakowe zele (Spiraea tomentosa) Witkowe rakowe zele (Spiraea salicifolia) Wězowe rakowe zele (Spiraea chamaedryfolia)Spireo esas genero de planti ek la familio "rozacei".
Tobulgʻi, tubulgʻa (Spiraea L.) — raʼnoguldoshlarga mansub butalar turkumi. Shim. yarim sharda 100 dan ortiq turi oʻsadi. Boʻyi 0,15—2,5 m cha. Shoxshabbasi gʻuj, barg chiqargandan soʻng mayiyunda gullaydi, guli oq yoki och pushti, toʻpguli shoda yoki roʻvaksimon. Mevasi olmasimon, Yorugʻsevar, qurgʻoqchilikka va sovuqqa chidamli, tuproq tanlamaydi. Urugʻidan, ildiz va yer ustki bachkilaridan koʻpayadi. T. choʻl va oʻrmonlarda koʻp uchraydi. Oʻzbekistonning togʻli mintaqalarida yapon T.si (S.japonica L. Sh.), oʻrtancha T. (S. media Schmid.), dalachoybarg T. (S. hupericifaolia L.), tukdor T. (S. piosa Franch.) turlari oʻsadi. T.ning baʼzi turlari jarliklar va tog yonbagʻirlarini mustahkamlashda ekiladi. T. juda koʻp va chiroyli gullagani sabablitolbargT. (S. salicifolia) turi qimmatli manzarali oʻsimlik hisoblanadi. Togʻli yon bagʻirlardagi archazor, butazorlarda, dare boʻylarida oʻsadi.
Табылгы (лат. Spiraea, L. 1753) – роза гүлдүүлөр тукумунда бадалдар уруусу. Бийикт. 1,5-2,5 мге жетет, бутактары кочкул кызыл түстө. Жалбырагы тегиз жээктүү, майда, уз. 1,5-3 см. Гүлдөрү ак, майда, шыпыргыдай, чатырчадай же калемчедей топ гүлгө чогулган. Уругу майда, жалпак канатчалуу. Түндүк жарым шарда 100гө жакын түрү белгилүү. Кыргызстанда 6 түрү кездешет. Кургак адырда, чөлдүү жерде, боздөңдө, тоонун таштак, шагылдуу беттеринде өсүп, топуракты нөшөр жаандан жууп кетишинен сактайт. Айрым түрлөрү кооздук үчүн гүлзарларда өстүрүлөт.
Т. илгертеден чарбада кеңири пайдаланылган. Анын кочкул кызыл, өтө бышык бутактарынан камчы сап, сабоо, ийик сап жана башка жасалат. Уругу жана түпкү калемчелери менен көбөйөт.
Табылгы (лат. Spiraea, L. 1753) – роза гүлдүүлөр тукумунда бадалдар уруусу. Бийикт. 1,5-2,5 мге жетет, бутактары кочкул кызыл түстө. Жалбырагы тегиз жээктүү, майда, уз. 1,5-3 см. Гүлдөрү ак, майда, шыпыргыдай, чатырчадай же калемчедей топ гүлгө чогулган. Уругу майда, жалпак канатчалуу. Түндүк жарым шарда 100гө жакын түрү белгилүү. Кыргызстанда 6 түрү кездешет. Кургак адырда, чөлдүү жерде, боздөңдө, тоонун таштак, шагылдуу беттеринде өсүп, топуракты нөшөр жаандан жууп кетишинен сактайт. Айрым түрлөрү кооздук үчүн гүлзарларда өстүрүлөт.
Т. илгертеден чарбада кеңири пайдаланылган. Анын кочкул кызыл, өтө бышык бутактарынан камчы сап, сабоо, ийик сап жана башка жасалат. Уругу жана түпкү калемчелери менен көбөйөт.
Spiraea /spaɪˈriːə/,[1] sometimes spelled spirea in common names, and commonly known as meadowsweets or steeplebushes, is a genus of about 80 to 100 species[2] of shrubs in the family Rosaceae. They are native to the temperate Northern Hemisphere, with the greatest diversity in eastern Asia.
The genus formerly included the herbaceous species now segregated into the genera Filipendula and Aruncus; recent genetic evidence has shown that Filipendula is only distantly related to Spiraea, belonging in the subfamily Rosoideae.
Spiraea plants are hardy, deciduous-leaved shrubs. The leaves are simple and usually short stalked, and are arranged in a spiralling, alternate fashion. In most species, the leaves are lanceolate (narrowly oval) and about 2.5 to 10 centimetres (0.98 to 3.94 in) long. The leaf margins are usually toothed, occasionally cut or lobed, and rarely smooth. Stipules are absent.
The many small flowers of Spiraea shrubs are clustered together in inflorescences, usually in dense panicles, umbrella-like corymbs, or grape-like clusters. The radial symmetry of each flower is five fold, with the flowers usually bisexual, rarely unisexual. The flowers have five sepals and five white, pink, or reddish petals that are usually longer than the sepals. Each flower has many (15 to 60) stamens. The fruit is an aggregate of follicles.[2]
Spiraea species are used as food plants by the larvae of many Lepidoptera species, including the brown-tail, the small emperor moth, the grey dagger, the setaceous Hebrew character, and the moth Hypercompe indecisa.
The leaves of S. betulifolia are eaten by blue grouse in spring, and the plant is browsed by deer in summer.[3]
Native Americans ate the species S. betulifolia.[4]
Many species of Spiraea are used as ornamental plants in temperate climates, particularly for their showy clusters of dense flowers. Some species bloom in the spring, others in midsummer.
The following species, hybrids and cultivars are among those found in cultivation:
Spiraea 'Arguta' (bridal wreath)[6] and Spiraea × cinerea 'Grefsheim'[7] have won the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.
Spiraea contain salicylates. Acetylsalicylic acid was first isolated from Filipendula ulmaria, a species at the time classified in the genus Spiraea. The word "aspirin" was coined by adding a- (for acetylation) to spirin, from the German Spirsäure, a reference to Spiraea.[8][9][10]
Native American groups have various medicinal uses for local Spiraea species. S. betulifolia is used for abdominal pain and made into a tea.[11] The Blackfoot use S. splendens root in an enema and to treat venereal conditions.[12]
Native Americans found S. douglasii useful for making brooms and hanging seafood to cook.[13]
There are also numerous named hybrids, some occurring naturally in the wild, others bred in gardens, including several important ornamental plants:
Spiraea /spaɪˈriːə/, sometimes spelled spirea in common names, and commonly known as meadowsweets or steeplebushes, is a genus of about 80 to 100 species of shrubs in the family Rosaceae. They are native to the temperate Northern Hemisphere, with the greatest diversity in eastern Asia.
The genus formerly included the herbaceous species now segregated into the genera Filipendula and Aruncus; recent genetic evidence has shown that Filipendula is only distantly related to Spiraea, belonging in the subfamily Rosoideae.
Spiraea es un género con 300 especies de plantas perteneciente a la familia de las rosáceas, subfamilia Amygdaloideae.[1] Son arbustos nativos de las zonas templadas del Hemisferio Norte con una gran diversidad en el este de Asia.
Especies de Spiraea son el alimento de las larvas de algunas especies de Lepidopteras, incluyendo , Pavonia pavonia y Hypercompe indecisa.
Este género contenía anteriormente especies que ahora han sido segregadas a los géneros Filipendula y Aruncus; recientes estudios genéticos evidencian que el género Filipendula tiene una relación lejana con Spiraea, perteneciendo ahora a la subfamilia Rosoideae.
Spiraea es un género con 300 especies de plantas perteneciente a la familia de las rosáceas, subfamilia Amygdaloideae. Son arbustos nativos de las zonas templadas del Hemisferio Norte con una gran diversidad en el este de Asia.
Especies de Spiraea son el alimento de las larvas de algunas especies de Lepidopteras, incluyendo , Pavonia pavonia y Hypercompe indecisa.
Este género contenía anteriormente especies que ahora han sido segregadas a los géneros Filipendula y Aruncus; recientes estudios genéticos evidencian que el género Filipendula tiene una relación lejana con Spiraea, perteneciendo ahora a la subfamilia Rosoideae.
Pensasangervot (Spiraea) on suku ruusukasvien (Rosaceae) heimossa. Useita lajeja ja lajikkeita käytetään koristekasveina. Suomessa suvun lajit ovat hyvin suosittuja ja tärkeä osa pihojen kasveja.[2]
Pensasangervot ovat yleensä pienehköjä tai keskikokoisia kesävihantia yksikotisia pensaita. Lehdet sijaitsevat kierteisesti. Lehdet ovat ehyitä tai harvoin liuskaisia ja ehyt- tai hammaslaitaisia. Lehtiruoti on lyhyt.
Kukinto on huiskilo tai sarjamainen ja sijaitsee kuluvan kesän kasvaimen kärjessä tai edellisen kesän kasvaimen sivulla tai lyhyen kukintoperän kärjessä. Kukkien teriö on valkoinen tai punertava ja 5-lukuinen. Hedelmä on monisiemeninen tuppilo.[3][4]
Monet lajit ovat kauniisti kukkivia ja niitä on eri korkuisia noin 2 metrin korkuisesta punapajuangervosta (Spiraea douglasii) noin 30 cm:n korkuiseen lamopensasangervoon (Spiraea decumbens). Kukat ovat varsin mesipitoisia ja houkuttelevat paljon pölyttäjähyönteisiä, esimerkiksi perhosia ja kimalaisia.
Kaikki angervoiksi kutsutut pensaat eivät kuulu Spiraea-sukuun, vaan myös jaloangervot (Astilbe) ja pihlaja-angervot (Sorbaria) kasvavat pensasmaisiksi kasveiksi.
Useimmat matalat pensasangervot kestävät kuivuutta mutta viihtyvät normaalikosteassa maassa. Toiset suosivat kosteaa maata. Kaikki pensasangervot ovat valokasveja.
Pensasangervot (Spiraea) on suku ruusukasvien (Rosaceae) heimossa. Useita lajeja ja lajikkeita käytetään koristekasveina. Suomessa suvun lajit ovat hyvin suosittuja ja tärkeä osa pihojen kasveja.
Spiraea
Les spirées (genre Spiraea) sont des arbustes de la famille des Rosacées dont la taille varie de 0,5 m à 2 m suivant les espèces.
Il existe plus d'une centaine d'espèces à floraison blanche ou de diverses teintes de rose, floraison de printemps ou floraison d'été[1].
Spiraea
Les spirées (genre Spiraea) sont des arbustes de la famille des Rosacées dont la taille varie de 0,5 m à 2 m suivant les espèces.
Il existe plus d'une centaine d'espèces à floraison blanche ou de diverses teintes de rose, floraison de printemps ou floraison d'été.
Suručica (lat. Spiraea), rod od preko 120 vrsta listopadnih ili poluzimzelenih grmova iz porodice Rosaceae. rasprostranjen je prek ovelikih područja euroazijskog kontinenta i Sjevertne Amerike. U Hrvatskoj raste nekoliko vrsta, među kojima sivkasta suručica (S. cana), pilasta suručica (S. chamaedryfolia), dugolisna suručica, također nazivana i pilasta suručica (S. media), vrbolisna suručica (S. salicifolia) i još neke. Mjehurasta suručica (Physocarpus) čini poseban rod ali pripada istoj porodici.
Suručica (lat. Spiraea), rod od preko 120 vrsta listopadnih ili poluzimzelenih grmova iz porodice Rosaceae. rasprostranjen je prek ovelikih područja euroazijskog kontinenta i Sjevertne Amerike. U Hrvatskoj raste nekoliko vrsta, među kojima sivkasta suručica (S. cana), pilasta suručica (S. chamaedryfolia), dugolisna suručica, također nazivana i pilasta suručica (S. media), vrbolisna suručica (S. salicifolia) i još neke. Mjehurasta suručica (Physocarpus) čini poseban rod ali pripada istoj porodici.
Wjerbička[1] je ród ze swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).
Wjerbička je ród ze swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).
Douglasowa wjerbička (Spirea douglasii) Japanska wjerbička (Spiraea japonica) Pjelsćata wjerbička (Spiraea tomentosa) Witkowa wjerbička (Spiraea salicifolia) Wjazowa wjerbička (Spiraea chamaedryfolia)Spirea (Spiraea L., 1753) è un genere di piante della famiglia delle Rosaceae, originarie dell'Asia sud-orientale. L'altezza varia dai 50 cm ai 200 cm. Vengono coltivati a scopo ornamentale diversi ibridi derivanti dalle specie originarie.
Le spiree sono arbusti dai fusti sottili, poco ramificati. Sono coltivate come piante ornamentali; le foglie sono decidue, dentate o lobate, spesso picciolate. I fiori sono bianchi o rosati, piccoli e raccolti in vistose infiorescenze, i frutti sono piccole capsule. Fioriscono dall'inizio a metà primavera, a seconda delle specie.
Originaria dell'Asia, è stata diffusa in Europa a scopo ornamentale poco dopo la metà del XIX secolo. Le prime segnalazioni di coltivazione in Italia risalgono al 1839 e si spontaneizzò a partire dal 1928 sul Lago Maggiore. Nella maggior parte dell'Italia settentrionale è classificata come neofita e invasiva, in particolare in Lombardia, Piemonte, Trentino e Friuli, mentre è presente occasionalmente in Alto Adige e in Veneto, colonizzando aree ruderali, sentieri e sponde dei corsi d’acqua. La persistenza dei semi nel suolo rendono difficile la sua eradicazione e il ripristino della vegetazione nativa. Se ne suggerisce quindi la rimozione tramite sfalcio periodico o altre tecniche di contenimento[1]. La S. japonica si è diffusa in questi territori alterando gli habitat indigeni[2].
La moltiplicazione può avvenire per divisione dei cespi, per talea, per margotta, per propaggine o tramite i polloni. In orticoltura molte specie ed ibridi di Spirea sono utilizzati a scopo ornamentale e coltivati in parchi o giardini sia per la formazione di siepi sia in gruppi isolati. L’utilizzo per tale scopo deve essere valutato con attenzione e deve comunque essere sempre escluso quello per interventi di ripristino ambientale. La coltivazione in giardino in Europa deve essere rigorosamente valutata scegliendo solo le varietà ornamentali sterili non in grado di diffondersi nell'ambiente circostante.
Le spiree decorative preferiscono posizioni soleggiate per una maggiore fioritura. Hanno bisogno di annaffiature moderate. Sono piante molto resistenti sia al freddo che al caldo[3].
Sono adattabili a tutti i tipi di terreno.
La potatura va eseguita subito dopo la fioritura primaverile per le specie a fiore bianco, a fine inverno o a inizio primavera per le altre. Non necessita di concimazioni ed è piuttosto resistente a malattie e ai parassiti.
Nella medicina tradizionale le Spiree vengono utilizzati per il loro contenuto di salicilati[4] Il nettare è commestibile e il sapore gradevolmente amaro ne suggerisce l'uso come digestivo, alcolico o meno.
Spirea (Spiraea L., 1753) è un genere di piante della famiglia delle Rosaceae, originarie dell'Asia sud-orientale. L'altezza varia dai 50 cm ai 200 cm. Vengono coltivati a scopo ornamentale diversi ibridi derivanti dalle specie originarie.
Lanksva (lot. Spiraea, vok. Spiersträucher) – erškėtinių (Rosaceae) augalų gentis, kuriai priklauso krūmai, turintys labai kietą medieną, paprastus lapus ir skėtiškose kekėse sukrautus žiedus. Vaisius – sausa dėžutė.
Gentyje yra apie 100 rūšių, tarp jų labai daug hibridų. Savaime auga vidutinio klimato kraštuose. Auginama labai daug rūšių, hibridų ir veislių. Vikiteka
Spirea er ei planteslekt i rosefamilien. Artane i slekta er naturleg utbreidde i Europa, Asia og Nord-Amerika, I Noreg er ulike artar dyrka. I alt reknar ein 80 til 100 artar i spireaslekta.
Spirea er ei planteslekt i rosefamilien. Artane i slekta er naturleg utbreidde i Europa, Asia og Nord-Amerika, I Noreg er ulike artar dyrka. I alt reknar ein 80 til 100 artar i spireaslekta.
Tawuła (Spiraea L.) – rodzaj krzewów z rodziny różowatych. W jego skład wchodzi ok. 80–100 gatunków, spotykanych na półkuli północnej w strefie chłodnej i umiarkowanej. W Polsce dziko rosną 3 gatunki, wiele innych jest uprawianych jako rośliny ozdobne. Gatunkiem typowym jest Spiraea salcifolia L.[2].
Rodzaj tawuła należy do podrodziny tawułowatych Spiraeoideae, rodziny różowatych (Rosaceae), zaliczaną do obszernego rzędu różowców (Rosales) i wraz z nim do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych.
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Rosanae Takht., rząd różowce (Rosales Perleb), podrząd Rosineae Erchb., rodzina różowate (Rosaceae Juss.), podrodzina Spiraeoideae (Juss.) Arn., plemię Spiraeeae DC., podplemię Spiraeinae DC.) Griseb., rodzaj tawuła (Spiraea L.)[3].
Krzewy tawuł sadzi się jako rośliny ozdobne w parkach i ogrodach. Są ozdobne ze względu na swoje kwiaty, wybarwione liście i ładny pokrój. Są łatwe w uprawie, nie wymagają specjalnej gleby i są mrozoodporne. Powinny być przycinane po przekwitnieniu.
Tawuła (Spiraea L.) – rodzaj krzewów z rodziny różowatych. W jego skład wchodzi ok. 80–100 gatunków, spotykanych na półkuli północnej w strefie chłodnej i umiarkowanej. W Polsce dziko rosną 3 gatunki, wiele innych jest uprawianych jako rośliny ozdobne. Gatunkiem typowym jest Spiraea salcifolia L..
Spiraea L. é um género botânico pertencente à família Rosaceae.[1]
Spireasläktet (Spiraea) är ett växtsläkte i familjen rosväxter[1] med 80-100 arter.
De bildar lövfällande, från basen rikt förgrenade buskar, de bildar ofta rotskott. Grenarna är kala eller håriga. Bladen är strödda, skaftade eller oskaftade, enkla med sågade eller tandade kanter. Stipler saknas. Blommorna är tvåkönade och sitter tillsammans i kvastar eller klasar. Blombottnen är skålformig, kal eller hårig. Fodret är utan ytterfoder. Kronbladen är vita till mörkrosa och ståndarna är talrika. Stiften fem. Fruktämnet är översittande. Frukten är sammansatt av fem baljkapslar. Fröna är små, talrika.
Spireasläktet (Spiraea) är ett växtsläkte i familjen rosväxter med 80-100 arter.
De bildar lövfällande, från basen rikt förgrenade buskar, de bildar ofta rotskott. Grenarna är kala eller håriga. Bladen är strödda, skaftade eller oskaftade, enkla med sågade eller tandade kanter. Stipler saknas. Blommorna är tvåkönade och sitter tillsammans i kvastar eller klasar. Blombottnen är skålformig, kal eller hårig. Fodret är utan ytterfoder. Kronbladen är vita till mörkrosa och ståndarna är talrika. Stiften fem. Fruktämnet är översittande. Frukten är sammansatt av fem baljkapslar. Fröna är små, talrika.
Metne bakınız
Dış bağlantılar Wikimedia Commons'ta Spiraea ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies'te Spiraea ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.Spiraea, gülgiller (Rosaceae) familyasından Kuzey yarımkürede yetişen ve 80-100 türden oluşan otsu çok yıllık bir bitki cinsi. Aynı familyadan Filipendula ile Aruncus cinslerine benzer.
Spiraea, gülgiller (Rosaceae) familyasından Kuzey yarımkürede yetişen ve 80-100 türden oluşan otsu çok yıllık bir bitki cinsi. Aynı familyadan Filipendula ile Aruncus cinslerine benzer.
Таволга, спірея (Spiraea L.) — рід рослин родини Розові; відомо близько 80 видів, поширених у помірній зоні північної півкулі, з них в Україні — 7. Ростуть таволги по узліссях, схилах балок та ярів, у чагарниках, степах, на пісках тощо, переважно у степовій та лісовій зонах та у Карпатах; крім того, 10 у культурі як декоративні рослини. Таволги використовують для живоплотів, бордюрів, групових та поодиноких посадок. Таволги — добрі медоноси.
На честь цього роду рослин названо астероїд 1091 Спірея[1].
Таволга, спірея (Spiraea L.) — рід рослин родини Розові; відомо близько 80 видів, поширених у помірній зоні північної півкулі, з них в Україні — 7. Ростуть таволги по узліссях, схилах балок та ярів, у чагарниках, степах, на пісках тощо, переважно у степовій та лісовій зонах та у Карпатах; крім того, 10 у культурі як декоративні рослини. Таволги використовують для живоплотів, бордюрів, групових та поодиноких посадок. Таволги — добрі медоноси.
На честь цього роду рослин названо астероїд 1091 Спірея.
Mơ Trân châu (tên khoa học: Spiraea) là một chi thực vật có hoa trong họ Hoa hồng.[1]
Mơ Trân châu (tên khoa học: Spiraea) là một chi thực vật có hoa trong họ Hoa hồng.
Spiraea L., 1753
Синонимы Типовой вид Дочерние таксоныСпире́я (лат. Spiraea) — род листопадных декоративных кустарников семейства розовых (Rosaceae).
Латинское название рода происходит от др.-греч. σπειρα — «спираль».
Растения высотой от 15 см до 2,5 м. Корневая система мочковатая, неглубокая.
Ветви прямостоящие, раскинутые, лежачие, поднимающиеся или стелющиеся, от светло- до тёмно-бурых, с продольно отслаивающейся корой. Молодые побеги светло-зелёные, желтоватые, красноватые или коричневые, голые или опушённые.
Почки мелкие, у отдельных видов длиной до 0,5—1 см, одиночные или по две, круглые, от яйцевидных до остроконечных, голые или опушённые, с 2—8 чешуями. Листья очерёдные, черешковые, без прилистников, от узко ланцетно-линейных до круглых, 3—5-лопастные, просто- или двоякопильчато-зубчатые.
Соцветия у видов, цветущих весной, — сидячие или почти сидячие зонтики или щитковидные кисти с розеткой листьев у основания; у видов, цветущих летом, — простые или сложные щитки на концах коротких олиственных веточек или побегов текущего года; у поздноцветущих видов — узко цилиндрические, широко пирамидальные или эллиптические метёлки на концах длинных, олиственных побегов текущего года. Цветки обоеполые, реже раздельнополые; виды цветущие весной окрашены в белый цвет; летнецветущие виды имеют окраску от белой до розово-красной; поздно цветущие — за редкими исключениями, окрашены в различные оттенки пурпурного. Гипантий чашевидный или колокольчатый, с пятью чашелистиками; на внутренней части чашечки расположен мелко- или крупногородчатый, или лопастной цветочный диск, у некоторых видов мало заметный. Лепестков пять, округлые, продолговатые, обычно длиннее чашелистиков. Тычинок 15—60; завязей обычно пять, верхние, свободные или немного сросшиеся основаниями.
Плоды — многосемянные листовки, раскрывающиеся по внутреннему, а позднее и по наружнему швам. Семена плоские, ланцетовидные, коричневые, длиной 1,5—2 мм, шириной 0,5 мм, крылатые.
Цветение весенних видов непродолжительное, но дружное; в это время большая часть кроны покрывается распустившимися соцветиями. У летнецветущих видов оно такое же массовое, но более продолжительное. Поздно цветущие виды отличаются постепенным цветением — в течение всего периода происходит смена отцветающих соцветий распускающимися, при этом соцветия покрывают относительно небольшую часть кроны.
Цвести большинство видов начинают на 3—4 год жизни, при этом первое цветение иногда ограничивается появлением отдельных соцветий и нераспустившихся бутонов.
Семена созревают и начинают высыпаться через полтора — два с половиной месяца после цветения.
Представители рода встречаются в лесостепной, лесной и полупустынных зонах и в субальпийском поясе гор Северного полушария. В Азии южная граница проходит по Гималаям, в Северной Америке — по территории Мексики.
Многие виды засухоустойчивы, зимостойки и требовательны к богатству почвы.
Размножаются спиреи семенами, черенками и делением кустов.
Спиреи очень ценятся в декоративном садоводстве и лесопарковом хозяйстве. Обладая большим разнообразием по форме и размерам кустов, времени и продолжительности цветения, окраске цветков и форме соцветий, растения очень широко применяются в озеленении и организации живых изгородей. Из почти девяти десятков видов спирей активно культивируют лишь несколько[2].
Кроме того, многие виды рода Спирея — медоносы и источники лекарственного сырья. В различных частях этих растений обнаружены аскорбиновая кислота, каротин, алкалоиды, флавоноиды, сапонины, дубильные вещества. Спиреи могут применяться и как почвоукрепляющие растения.
Род Спирея входит в подсемейство спирейных (Spiraeoideae) семейства розовых (Rosaceae) порядка розоцветных (Rosales).
Род насчитывает 80—100 видов, некоторые из них:[3][4][5]
Спиреи обладают исключительной способностью давать стойкие гибриды, которые по своим декоративным свойствам часто превосходят родительские виды:
Спире́я (лат. Spiraea) — род листопадных декоративных кустарников семейства розовых (Rosaceae).
Латинское название рода происходит от др.-греч. σπειρα — «спираль».
シモツケ属(しもつけぞく、Spiraea )はバラ科シモツケ亜科の属の一つ。
落葉低木。葉は単葉で茎に互生し柄をもつ。葉の縁はふつう鋸歯をもつが、ときに分裂、まれに全縁で、托葉がない。花は両性で、数花が束生するか、散房花序、散状の総状花序、円錐花序をつくる。花弁は5個。北半球の温帯から亜寒帯にかけて約120種、日本では12種が知られ、うち10(11)種が自生する。