Die Honigbüsche (Cyclopia) sind eine Pflanzengattung, die zur Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae) gehört. Die etwa 23 Arten sind in der Kapflora (Capensis) Südafrikas beheimatet, genauer in den Provinzen Westkap und Ostkap. Englischsprachige Trivialnamen sind „honeybush“ oder „bush tea“ (Afrikaans „Heunigbostee“ oder „Boertee“). Bekannt sind einige Arten, da aus ihnen der Honigbusch-Tee geerntet wird.
Cyclopia-Arten wachsen als selbständig aufrechte Sträucher.
Die gegenständig angeordneten Laubblätter sind dreiteilig, unpaarig gefiedert. Die drei (bei manchen Arten fast nadelartigen) schmalen bis breiten Fiederblättchen sind kahl oder behaart und oft ist ihr Rand nach unten umgerollt.
Man kann die Cyclopia-Arten leicht an ihren einzeln in den Blattachseln stehenden, süßlich duftenden, gelben Schmetterlingsblüten erkennen. Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die fünf Kelchblätter sind sehr kurz an ihrer Basis verwachsen und der Kelch wirkt an der Basis eingedrückt. Die fünf Kronblätter sind gelb. Die zehn Staubblätter besitzen verbreiterte Staubfäden, die höchstens an ihrer Basis nur kurz verwachsen sind. Es ist nur ein Fruchtblatt vorhanden.
Die Hülsenfrüchte sind länglich. Die Samen besitzen einen wachsartigen Anhang.
Die Gattung Cyclopia ist Bestandteil der Kapflora (Capensis). Sie ist in Südafrika nur in den Provinzen Westkap und Ostkap beheimatet. Alle Arten gedeihen nur im Fynbos von den Zederbergen (Kap-Faltengürtel) südwärts bis zur Kap-Halbinsel und ostwärts bis Port Elizabeth. Meist sind einzelne Arten auf sehr kleine Areale und dann auch an sehr spezielle Habitate gebunden, beispielsweise Berggipfel, Feuchtgebiete, Bänder mit Schiefergestein oder feuchte südliche Hänge.
Alle Cyclopia-Arten sind in der Roten Liste der gefährdeten Pflanzenarten Südafrikas aufgeführt. Je nach Arealgröße, Habitaten und Wildsammlung von Pflanzenteilen für die Teeherstellung sind die Arten sehr unterschiedlich gefährdet. Zwei Arten sind wohl ausgestorben (EX = „Extinct“ oder „Possibly Extinct“). Fünf Arten werden mit CR = „Critically Endangered“ = „vom Aussterben bedroht“ bewertet, zwei Arten werden mit EN = „Endangered“ = „stark gefährdet“ bewertet, zwei Arten werden mit VU = „Vulnerable“ = „gefährdet“ bewertet, drei Arten werden mit NT = „Near Threatened“ = „potenziell gefährdet“ bewertet, sechs Arten werden mit LC = „Least Concern“ = „nicht gefährdet“ bewertet, drei Arten gelten als „Rare“ = „selten“.[1]
Mit der Typusart Cyclopia genistoides (L.) R.Br. wurde 1808 die Gattung Cyclopia durch Étienne Pierre Ventenat in Decas Generum Novorum, S. 8 aufgestellt. Der Gattungsname Cyclopia leitet sich von den griechischen Wörtern kuklos für „Kreis“ und pous für „Fuß“ ab und bezieht sich auf die fast freien Kelchblätter.
Die Gattung Cyclopia Vent. gehört zur Tribus Podalyrieae in der Unterfamilie der Faboideae innerhalb der Familie der Fabaceae.[2] Nach Boatwright et al. 2008 befindet sich die monophyletische Gattung Cyclopia phylogenetisch an einer isolierten Position im Stammbaum der Tribus Podalyrieae.[3]
Die Gattung Honigbusch (Cyclopia) umfasst etwa 23 Arten, die hier mit ihrer Verbreitung und Gefährdung aufgelistet sind:[4][1]
Sowohl vegetative Pflanzenteile, als auch die Blüten werden für die Herstellung von Honigbusch-Tee verwendet. Die Blüten verbreiten einen „Honig“-Geruch, weshalb der Tee während der Blüte geerntet wird, da in dieser Zeit das Aroma am süßesten ist. Aufgrund seines sehr niedrigen Anteils an Gerbsäure ist der koffeinfreie Honigbuschtee sehr wohltuend und bekömmlich.
Für den Honigbusch-Tee wurde ursprünglich von Cyclopia genistoides, wird aber heute hauptsächlich von Cyclopia subternata und Cyclopia intermedia geerntet. In geringerem Ausmaß werden auch andere Arten dafür verwendet.
Einige Honigbusch-Arten werden auch in subtropischen Parks und Gärten als Zierpflanzen verwendet.
Die Honigbüsche (Cyclopia) sind eine Pflanzengattung, die zur Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae) gehört. Die etwa 23 Arten sind in der Kapflora (Capensis) Südafrikas beheimatet, genauer in den Provinzen Westkap und Ostkap. Englischsprachige Trivialnamen sind „honeybush“ oder „bush tea“ (Afrikaans „Heunigbostee“ oder „Boertee“). Bekannt sind einige Arten, da aus ihnen der Honigbusch-Tee geerntet wird.
Cyclopia, the honeybush, or heuningbos in Afrikaans, is a genus of some 20 species of flowering plants in the legume family Fabaceae, subfamily Faboideae. Its description was published by the French botanist Étienne Pierre Ventenat in 1808. The name Ibbetsonia, published two years later, is regarded as a synonym of this genus;[3] John Sims had commemorated the physiologist Agnes Ibbetson with this name.[3]
The leaves of honeybush are commonly used to make herbal teas. It grows only in small areas in the southwest and southeast of South Africa and has many similarities with rooibos. Honeybush and rooibos are considered types of red tea.
Honeybush is so named because the flowers smell of honey. The taste of honeybush tea is similar to that of rooibos but a little sweeter. In some rural districts, it used to be common practice to keep a kettle of honeybush tea infusing on the stove ready for drinking while scenting the whole house—unlike tea prepared from Camellia sinensis, the product does not turn bitter with long-term simmering.
There are dozens of species of honeybush tea found in the wild, of which about four or five are in widespread home or commercial use. These are:[4][5][6]
Some species can be cultivated whereas others have resisted all attempts at cultivation and must be harvested in the wild. It is not always easy to discover what the seeds need to enable them to germinate; some kinds bear elaiosomes and might be dependent on the services of particular ants or birds. Cyclopia intermedia (mountain tea) is one of the teas that is harvested in the Kouga mountains where it grows naturally. Mountain tea regenerates within three years after harvesting or devastation by fire; consequently less than one third of the mountain yield is available for harvesting each year by rotation.[8]
Mountain tea and valley tea flower in September/October whereas coastal tea flowers in May/June.[9]
There are two methods of processing honeybush for use in tea. In the traditional method, the leaves of the bush are harvested, cut and bruised (often with mechanical rollers), and then left in the sun to oxidise. The modern, industrialised process oxidises the leaves in rotating, heated tanks at temperatures of 70–90 °C for two to three days. The leaves are then air-dried.
Afterwards, the leaves are sifted and graded according to the application:
Honeybush is low in tannin (0.45%). Some of the bioactive compounds present in honeybush include:[10][11]
Cyclopia comprises the following species:[2][12][13]
Cyclopia, the honeybush, or heuningbos in Afrikaans, is a genus of some 20 species of flowering plants in the legume family Fabaceae, subfamily Faboideae. Its description was published by the French botanist Étienne Pierre Ventenat in 1808. The name Ibbetsonia, published two years later, is regarded as a synonym of this genus; John Sims had commemorated the physiologist Agnes Ibbetson with this name.
Cyclopia es un género de plantas fanerógamas perteneciente a la familia Fabaceae. Comprende 44 especies descritas y de estas, solo 20 aceptadas.[1]
Conocida en inglés con el nombre común de honeybush (como figura en las infusiones en español, aunque su significado literal sería “arbusto de miel”), fue descrita por primera vez por Etienne Pierre Ventenat en 1808. El taxónomo inglés John Sims le dio el nombre de Ibbetsonia en honor a la fisióloga de las plantas Agnes Ibbetson. La planta es originiaria de Sudáfrica, donde recibe el nombre de heuningbos en afrikáans .
Las hojas de Cyclopia se usan para hacer tisanas o infusiones herbales. Crece únicamente en un área del sudeste de Sudáfrica y es muy parecida al rooibos (Aspalathus linearis).
El nombre de honeybush (arbusto de la miel) viene del olor a miel de sus flores. Su sabor es muy parecido al del rooibos pero algo más suave. En algunas zonas rurales es una práctica común mantener una tetera con esta hierba encima del fuego lista para beber mientras perfuma toda la casa con su olor. A diferencia del té tradicional de Camellia sinensis, el honeybush no se vuelve amargo cuando se hierve a fuego lento durante mucho tiempo.
Hay 23 o 24 especies de honeybush en la naturaleza, de las cuales principalmente cinco se utilizan para preparar infusiones.
El género fue descrito por Étienne Pierre Ventenat y publicado en Decas Generum Novorum 8. 1808.[2]
Algunas especies pueden ser cultivadas, mientras que otras deben ser recolectadas en la naturaleza. No siempre es fácil descubrir lo que las semillas necesitan para germinar; algunos tipos poseen eleosomas, un alimento para las hormigas que surge de las semillas y que las hace dependientes de éstas o de los pájaros para expandirse.
Cyclopia intermedia (té de montaña), uno de los más conocidos, se cosecha en las montañas de Kouga, donde crece de forma natural. El té de montaña –que a pesar de este nombre no posee cafeína– se regenera al cabo de tres años después de la cosecha o la destrucción por alguno de los habituales incendios de la zona; como consecuencia, menos de un tercio de la montaña está disponible para cosechar cada año por rotación. Los tés de montaña y de valle florecen entre septiembre y octubre, mientras que las flores de té de la costa aparece entre en mayo y junio.
Hay dos métodos de procesamiento del honeybush para su uso como infusión. En el método tradicional, las hojas del arbusto se cosechan, se cortan, se muelen (a menudo con rodillos mecánicos) y se dejan al sol para que se oxiden. El método moderno, industralizado, oxida las hojas colocándolas sobre planchas rotatorias calentadas a temperaturas de 70 a 90 °C durante dos o tres días. A continuación, se dejan secar al aire libre y posteriormente, las hojas se tamizan y se dividen en los tres tipos de té comercializados, desde el muy fino, que se utiliza para bolsitas de té en su mayoría, hasta uno más grosero que se usa para la venta a granel.
El honeybush es bajo en taninos (0,45%). Algunos de sus compuestos activos presentes son:
Cyclopia es un género de plantas fanerógamas perteneciente a la familia Fabaceae. Comprende 44 especies descritas y de estas, solo 20 aceptadas.
Conocida en inglés con el nombre común de honeybush (como figura en las infusiones en español, aunque su significado literal sería “arbusto de miel”), fue descrita por primera vez por Etienne Pierre Ventenat en 1808. El taxónomo inglés John Sims le dio el nombre de Ibbetsonia en honor a la fisióloga de las plantas Agnes Ibbetson. La planta es originiaria de Sudáfrica, donde recibe el nombre de heuningbos en afrikáans .
Honeybush
Le Honeybush en anglais ou 'Heuningbos' en Afrikaans, parfois en français 'buisson à miel'[1], de son nom scientifique Cyclopia, est un genre de plantes de la famille des Fabaceae habituellement utilisées comme infusion à la manière du thé. Il pousse dans diverses régions méridionales d'Afrique du Sud, et est apparenté au rooibos.
Le Honeybush est ainsi dénommé parce que ses fleurs ont une odeur de miel. Le goût est proche de celui du rooibos, mais en plus doux.
23 espèces de buissons à miel ont été identifiées dans la nature[2] ou 24[3], mais seules 4 ou 5 ont fait l'objet d'une commercialisation. Celles-ci sont :
Certaines espèces sont cultivées alors que d'autres n'ont jamais pu faire l'objet de culture et doivent être récoltées dans la nature. Par exemple, Cyclopia intermedia (le thé de montagne) est récolté dans les monts Kouga où il pousse naturellement. Le thé de montagne se régénère en trois années après la récolte ou un incendie. Les récoltes s'y font donc par une rotation triennale[6].
Le thé de montagne et le thé de vallée fleurissent en septembre / octobre alors que le thé côtier fleurit en mai / juin[7]. S'agissant de l'hémisphère sud, ces floraisons sont donc printanières.
Il y a deux méthodes pour conditionner le buisson à miel pour une utilisation comme thé. Dans la méthode traditionnelle, les feuilles des arbustes sont récoltées, brisées (généralement par rouleau mécanique), et puis mises à sécher au soleil pour oxydation. La méthode moderne effectue l'oxydation en mettant les feuilles dans des cuves rotatives chauffées de 70 à 90 degrés Celsius, pendant deux à trois jours. Les feuilles sont ensuite séchées.
Les feuilles sont alors tamisées et rangées en grade selon le calibre et l'utilisation :
Le Honeybush est pauvre en tanin (0,45 %). Parmi les principes actifs du Honeybush figurent :
Selon Catalogue of Life (8 juin 2013)[8] :
Selon Tropicos (8 juin 2013)[10] (attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Honeybush
Distribution naturelle du genre.Le Honeybush en anglais ou 'Heuningbos' en Afrikaans, parfois en français 'buisson à miel', de son nom scientifique Cyclopia, est un genre de plantes de la famille des Fabaceae habituellement utilisées comme infusion à la manière du thé. Il pousse dans diverses régions méridionales d'Afrique du Sud, et est apparenté au rooibos.
Le Honeybush est ainsi dénommé parce que ses fleurs ont une odeur de miel. Le goût est proche de celui du rooibos, mais en plus doux.
Honingbos (Cyclopia) is een plantengeslacht dat behoort tot de vlinderbloemenfamilie. Van de plant zijn zo'n twintig soorten bekend die in de Zuid-Afrikaanse West- en Oost-Kaap voorkomen.
De plant wordt gebruikt om thee van te maken. Honingbosthee lijkt sterk op rooibosthee maar is iets zoeter.
Honeybush albo Heuningbos - napar z liści, łodyg i kwiatów miodokrzewu (Cyclopia intermedia, a także Cyclopia subternata), gatunku spokrewnionego z czerwonokrzewem, znanym jako Redbush lub Rooibos. W smaku podobna do rooibosa, nieco łagodniejsza, wolna od goryczy i ma przyjemny miodowy smak i aromat (stąd nazwa).
Napar jest sporządzany i stosowany jak zwykła herbata, przy czym nie zawiera kofeiny, zatem nie działa pobudzająco. Podaje się ją przy przeziębieniach. Pita na zimno, jako herbata mrożona, działa orzeźwiająco.
Honeybush albo Heuningbos - napar z liści, łodyg i kwiatów miodokrzewu (Cyclopia intermedia, a także Cyclopia subternata), gatunku spokrewnionego z czerwonokrzewem, znanym jako Redbush lub Rooibos. W smaku podobna do rooibosa, nieco łagodniejsza, wolna od goryczy i ma przyjemny miodowy smak i aromat (stąd nazwa).
Napar jest sporządzany i stosowany jak zwykła herbata, przy czym nie zawiera kofeiny, zatem nie działa pobudzająco. Podaje się ją przy przeziębieniach. Pita na zimno, jako herbata mrożona, działa orzeźwiająco.
Cyclopia é um género botânico pertencente à família Fabaceae.
«Cyclopia — World Flora Online». www.worldfloraonline.org. Consultado em 19 de agosto de 2020Рід не має усталеної назви українською. можлива назва — «циклопія». На сайтах торгових організацій зустрічаються назви «ханібуш» і «медовий кущ», які є відповідно, транскрипцією і перекладом англійської загальновживаної назви рослини із цього роду, honeybush (від англ. honey — мед і bush — кущ, чагарник).
Ареал роду обмежений гірськими плато на сході та півдні Південної Африки.
Представники роду — чагарники, які досягають висоти близько одного метра.
Виробництво сировини обмежено, оскільки в теперішній час рослина практично не культивується (робляться перші спроби в цьому напрямку) і збір молодого листя, що йде на приготування сировини, здійснюється з диких рослин, яким для відновлення після збору потрібно близько трьох років.
Отримана сировина використовується для приготування напою ханібуш, який отримав широке розповсюдження в Європі, Азії і Північній Америці.
Загальна кількість видів — двадцять три, із них комерційне застосування мають чотири:
Cyclopia là một chi thực vật có hoa thuộc họ Fabaceae. Nó thuộc phân họ Faboideae. Việc mô tả đã được xuất bản bởi Étienne Pierre Ventenat năm 1808. Tên gọi Ibbetsonia, xuất bản hai năm sau đó, được xem là đồng âm của chi này;[5] John Sims đã kỷ niệm nhà sinh lý học Agnes Ibbetson bằng tên này.[5]
Chi Cyclopia được phân thành nhiều nhóm loài:[4][6][7]
|tựa đề=
trống hay bị thiếu (trợ giúp)
Cyclopia là một chi thực vật có hoa thuộc họ Fabaceae. Nó thuộc phân họ Faboideae. Việc mô tả đã được xuất bản bởi Étienne Pierre Ventenat năm 1808. Tên gọi Ibbetsonia, xuất bản hai năm sau đó, được xem là đồng âm của chi này; John Sims đã kỷ niệm nhà sinh lý học Agnes Ibbetson bằng tên này.
Cyclopia Vent.
ВидыCyclopia — род южноафриканских растений семейства Бобовые. Некоторые виды используются для приготовления напитка «ханибуш».
Род не имеет устоявшегося названия на русском языке. Возможное название — «циклопия». На сайтах торговых организаций встречаются названия «ханибуш» и «медовый кустарник», являющиеся, соответственно, транскрипцией и переводом английского общеупотребительного названия растений из этого рода, honeybush (от англ. honey — мёд и bush — куст, кустарник).
Ареал рода ограничен горными плато на востоке и юге Южной Африки.
Представители рода — кустарники, достигающие высоты около одного метра.
Производство сырья ограничено, поскольку в настоящее время растение практически не культивируется (предпринимаются первые попытки в этом направлении) и сбор молодых листьев, идущих на приготовление сырья, осуществляется с диких растений, которым для восстановления после сборов требуется около трёх лет.
Получаемое сырьё используется для приготовления напитка ханибуш, который получил широкое распространение в Европе, Азии и Северной Америке.
Общее число видов — двадцать три, из них коммерческое применение имеют четыре:
Cyclopia — род южноафриканских растений семейства Бобовые. Некоторые виды используются для приготовления напитка «ханибуш».