الأسماء في صفحات التنقل
Das Entferntblütige Rispengras (Poa remota), auch Entferntähriges Rispengras oder Lockerblütiges Rispengras genannt ist eine Pflanzenart aus der Gattung Rispengräser (Poa) innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae).[1]
Das Entferntblütige Rispengras ist eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 50 bis 120 Zentimetern erreicht. Es bildet lockere Horste. Die Halme sind ziemlich dick und am Grunde stark seitlich abgeflacht.
Die wechselständig am Halm angeordneten Laubblätter sind in Blattscheide und Blattspreite gegliedert. Die Blattscheiden sind fast bis obenhin geschlossen. Das Blatthäutchen ist ein 2,5 bis 4 Millimeter langer häutiger Saum. Die Blattspreiten sind 7 bis 8 Millimeter breit, flach ausgebreitet, plötzlich zugespitzt und vorne kapuzenförmig.
Die Blütezeit reicht von Juni bis Juli. Das Entferntblütige Rispengras bildet rispige Blütenstände. Die Rispe ist 20 bis 30 Zentimeter lang, sehr locker und ausgebreitet. Drei bis fünf Seitenäste gehen von der Hauptachse ab, sie sind weit abstehend und bis zu 15 Zentimeter lang. Die Ährchen sind 6 bis 7 Millimeter lang und grün, selten schwach violett überlaufen und enthalten zwei bis vier Blüten. Die Hüllspelzen sind dreinervig und untereinander fast gleich. Die Deckspelzen sind fünfnervig und 3 bis 5 Millimeter lang, lanzettlich und kahl. Die Vorspelzen sind zweinervig und fast so lang wie die Deckspelzen. Die Staubbeutel sind 1,6 bis 2 Millimeter lang.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.[2]
Poa remota ist von Europa bis zum Kaukasusraum, bis Zentralasien und bis Xinjiang verbreitet.[1][3][4] Poa remota fehlt in Westeuropa und erreicht in der Schweiz die Westgrenze ihrer Verbreitung.
Poa remota steigt in den deutschen Alpen bis in eine Höhenlage von 970 Metern, im Erzgebirge bis 1000 Metern auf.[2] In Graubünden steigt Poa remota bei Zernez bis in eine Höhenlage von 1760 Metern auf.
Das Lockerblütige Rispengras gedeiht in Mitteleuropa in Auenwäldern oder Schluchtwäldern der montanen Höhenstufe auf sickerfeuchten, nährstoffreichen und basenreichen, milden bis neutralen, humosen, lockeren Lehm- oder Tonböden. Es ist eine Charakterart des Verbands Alno-Ulmion.[2]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt et al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 4w+ (sehr feucht aber stark wechselnd), Lichtzahl L = 3 (halbschattig), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 3 (montan), Nährstoffzahl N = 3 (mäßig nährstoffarm bis mäßig nährstoffreich), Kontinentalitätszahl K = 2 (subozeanisch).[5]
Die Erstbeschreibung von Poa remota erfolgte 1807 durch Jacob Henrik af Forselles (1785–1855) in Acta Inst. Linn. Upsal. 1, Tafel 1. Das Artepitheton remota bedeutet „entfernt stehend“. Synonyme für Poa remota Forselles sind: Glyceria remota (Forselles) Fr., Poa sudetica var. remota (Forselles) Fr., Poa asiaeminoris H.Scholz & Byfield.
Das Entferntblütige Rispengras (Poa remota), auch Entferntähriges Rispengras oder Lockerblütiges Rispengras genannt ist eine Pflanzenart aus der Gattung Rispengräser (Poa) innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae).
Poa remota is a species of grass in the family Poaceae.[1]
Its native range is Europe to China and Caucasus.[1]
Poa remota is a species of grass in the family Poaceae.
Its native range is Europe to China and Caucasus.
Kahar nurmikas (Poa remota) on kõrreliste sugukonda nurmika perekonda kuuluv rohttaimeliik.
Kahara nurmika pööris on laiuv, 12–30 cm pikk, pikkade karedate harudega. Pähikud on 3–4,5 mm pikkused. Välissõklal on paljas. Keeleke on kuni 3 mm pikk, teritunud tipuga. Lehed on tipus paadikujuliselt ahenenud, 5–15 mm laiad. Alumised lehetuped on kaherealiselt lapikud, kuni 1 cm laiad ja karedad. Taimed on 60 kuni 100 cm kõrgused ja pika roomava risoomiga, õitsevad juunis–juulis.[1]
Kahar nurmikas kasvab niisketes leht-ja segametsades, kaldavõsastikes.[1]
Kahar nurmikas (Poa remota) on kõrreliste sugukonda nurmika perekonda kuuluv rohttaimeliik.
Korpinurmikka (Poa remota) on pääasiassa Pohjois- ja Itä-Euroopassa kasvava suurikokoinen heinäkasvi. Suomessa korpinurmikka on rauhoitettu Oulun ja Lapin lääneissä.[1] Se on luokiteltu silmälläpidettäväksi lajiksi.[2]
Korpinurmikka on hyvin kookas heinä, joka kasvaa 80–150 senttimetriä korkeaksi. Kasvi on löyhästi mätästävä ja usein pintarönsyllinen. Korsi on 4–8-nivelinen. Lehtitupet ovat leveitä ja litteitä. Lehdet ovat tasasoukkia, lehden kärki on keulamainen ja keskisuonten molemmin puolin on vihreä juova. Heleänvihreitten korsilehtien lapa on 10–15 cm pitkä, ohut ja veltto. Harsu röyhy on 15–30 cm leveä, pituutensa levyinen ja sen haarat pitkiä ja rihmamaisia. Tähkylät ovat 4–5-kukkaisia ja vaaleanvihreitä. Korpinurmikka kukkii kesä-heinäkuussa.[3]
Korpinurmikan päälevinneisyysalue käsittää Fennoskandian, Baltian maat, Puolan, Pohjois-Ukrainan, Valko-Venäjän ja Länsi-Venäjän. Lisäksi lajia tavataan satunnaisemmin Keski-Euroopassa, Kaukasuksella, Pohjois-Venäjällä, ja Keski-Aasiassa.[4] Suomessa korpinurmikkaa tavataan paikoin yleisenä Satakunnasta ja Etelä-Hämeestä. Muualla Suomessa laji on harvinaisempi. Pohjoisimmat kasvupaikat ovat Rovaniemen korkeudella.[5][6]
Korpinurmikka on kosteiden kasvupaikkojen kasvi. Sitä tavataan kosteissa lehdoissa, lehtokorvissa, lähteiköissä ja lähdepurojen varsilla.[3] Korpinurmikka on harvinaistunut metsänhoidon ja soiden ojituksen takia.[6]
Korpinurmikka (Poa remota) on pääasiassa Pohjois- ja Itä-Euroopassa kasvava suurikokoinen heinäkasvi. Suomessa korpinurmikka on rauhoitettu Oulun ja Lapin lääneissä. Se on luokiteltu silmälläpidettäväksi lajiksi.
Róznokłosata lipnica (Poa remota) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
Róznokłosata lipnica (Poa remota) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
Retažiedė miglė (Poa remota) – miglių (Poa) genties augalų rūšis.
Daugiametis šakniastiebis žolinis augalas. Stiebas stačias arba kylantis, 60 – 120 cm aukščio, suplotas. Lapai šviesiai žali; apatinių lapų makštys plačios, plokščios. Šluotelė reta; ilgakotės šakelės beviek stačiai atsilenkusios nuo žiedyno ašies, į visas puses išsiskėtusios. Pražysta birželio pabaigoje ir liepos mėnesį. Žiedus apdulkina vėjas. Dauginasi palaipomis ir sėklomis. Paprastai auga trąšiuose puveninguose arba durpinguose drėgnuose ir šlapiuose dirvožemiuose. Aptinkamas ūksminguose šaltiniuotuose miškuose, miškingose upelių pakrantėse, drėgnose pakrūmėse.
Populiacijos dažniausiai negausios, augalai auga paveiniais kereliais arba nedidelėmis grupėmis. Retkarčiais sudaro kelių kvadratinių metrų ploto sąžalynus. Dėl miškų kirtimo ir sausinimo tinkamos buveinės nyksta. Taip pat augimvietės kartais yra užtvindomos, ypač bebrų.
Įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą.
Arealas apima Šiaurės, Rytų ir Vidurio Europą, Centrinę Aziją, Vakarų Sibirą. Atskiros radimvietės žinomos Rytų Sibire ir Tolimuosiuose Rytuose.
Aptinkama visoje Lietuvoje, retesnė vakarų ir šiaurės rajonuose.
Retažiedė miglė (Poa remota) – miglių (Poa) genties augalų rūšis.
Storgröe (Poa remota) är en art av växter[10] som beskrevs av Forselles. Storgröe ingår i släktet gröen, och familjen gräs.[11][12][13] Enligt den finska rödlistan[14] är arten nära hotad i Finland. Enligt den svenska rödlistan[1] är arten nära hotad i Sverige. Arten förekommer i Skåne, Öland, Kalmar län (fastlandet), Kronobergs län, Jönköpings län, Västra Götaland, Östergötland, Södermanland, Stockholms län, Uppland, Västmanland, Närke, Värmland, Dalarna, Gävleborgs län, Västernorrlands län, Jämtlands län, Västerbottens län och Norrbottens län. Arten har tidigare förekommit i Blekinge men är numera lokalt utdöd. Artens habitat är granmyrar. Inga underarter finns listade.[11]
Wikimedia Commons har media som rör Storgröe.
Wikispecies har information om Poa remota.
Storgröe (Poa remota) är en art av växter som beskrevs av Forselles. Storgröe ingår i släktet gröen, och familjen gräs. Enligt den finska rödlistan är arten nära hotad i Finland. Enligt den svenska rödlistan är arten nära hotad i Sverige. Arten förekommer i Skåne, Öland, Kalmar län (fastlandet), Kronobergs län, Jönköpings län, Västra Götaland, Östergötland, Södermanland, Stockholms län, Uppland, Västmanland, Närke, Värmland, Dalarna, Gävleborgs län, Västernorrlands län, Jämtlands län, Västerbottens län och Norrbottens län. Arten har tidigare förekommit i Blekinge men är numera lokalt utdöd. Artens habitat är granmyrar. Inga underarter finns listade.
Високий, до 100—120 см злак з довгим повзучим кореневищем, що несе шорсткі, в нижній частині сильно сплюснуті з боків стебла 2-3 мм завтовшки. Листя плоскі, 6-10 мм завширшки, зверху голі, по краях і знизу по жилах з рідкісними короткими щетинистими волосками. Язички верхніх листків 2-3 мм завдовжки. Піхви їх майже доверху, на 2/3 — 3/4 своєї довжини, замкнуті, сплюснуті з боків, з сильно виступаючим кілем, також з рідкісними щетинками по краях. Волоті пухкі, пірамідальні, з тонкими гілочками, густо засаджені дрібними шипиками. Колоски 5-6 мм завдовжки. Колоскові луски з виступаючими жилками, по кілю гостро-шорсткі. Нижня квіткова луска при основі з невеликим пучком зім'ятих волосків, з різко виступаючими жилками, по кілю з дрібними волосками. Пучок довгих звивистих волосків на калусі розвинений слабо.
Число хромосом — 2n = 14.
Росте в березово-темнохвойних лісах з трав'яним покривом, лісових високотрав'ях, на лісових галявинах, в заростях прирічкових чагарників.
Poa remota là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Forselles miêu tả khoa học đầu tiên năm 1807.[1]
Poa remota là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Forselles miêu tả khoa học đầu tiên năm 1807.
Мятлик расставленный (лат. Poa remota) — вид рода Мятлик (Poa) семейства Злаки (Poaceae).
Реликтовый вид. Многолетнее травянистое растение высотой 60—100 см. Корневище короткое, ползучее. Стебли прямостоячие, шероховатые, толщиной 3—5 мм.
Листья не жёсткие, плоские, недлинно-заострённые, 5—10 мм длиной, ярко-зелёного цвета, с тупым язычком. Влагалища нижних листьев сильно сплюснутые с боков, широким килем; влагалища верхних листьев более чем до половины своей длины замкнутые[2][3].
Соцветие — раскидистая метёлка пирамидальной формы с тонкими шероховатыми веточками, густо усаженными мелкими шипиками. Колоски зелёного цвета, 3—3,5 мм длиной, расположены в верхней части веточек; на каждом колоске находится два — три цветка. Цветковые чешуи острые, узколанцетовидные. Нижняя чешуя узкая, матовая, 3—5 мм длиной, опушённая по килю и краевым жилкам. Каллус имеет пучок длинных тонких волосков. Цветёт в июне, плодоносит в июле.
Обитает вид у ручьев, болот, на болотистых лугах, в сырых лесах и полянах, среди зарослей кустарника в поймах рек[3].
В России встречается на Кавказе, в Сибири, в европейской части. За рубежом обитает в Средней Европе, Скандинавии, Малой Азии, Китае , Монголии[3].
Занесён в Красные книги Архангельской области, Красноярского края, Татарстана, Коми, Иркутской области, Томской области, Владимирской области, Липецкой области, Тульской области. Раннее включался в Красные книги Кемеровской и Рязанской областей[4].
По данным The Plant List вид имеет следующие синонимы:[5]
疏序早熟禾（学名：Poa remota）为禾本科早熟禾属下的一个种。
|access-date=中的日期值 (帮助)
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
