الأسماء في صفحات التنقل
Els macrosfènids (Macrosphenidae) són una família d'ocells de l'ordre dels passeriformes, que tradicionalment eren incloses a la família dels sílvids (Sylviidae).
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010), aquesta família conté 6 gèneres amb 18 espècies:
Els macrosfènids (Macrosphenidae) són una família d'ocells de l'ordre dels passeriformes, que tradicionalment eren incloses a la família dels sílvids (Sylviidae).
Pěnčákovití (Macrosphenidae) je nová čeleď zpěvných ptáků, která byla na základě moderních molekulárních taxonomických studií vydělena z dříve široce pojaté čeledi pěnicovití (Sylviidae). V současné době tvoří čeleď 19 druhů v sedmi rodech.[1]
Cetie oranžovooká (Cryptillas victorini) byla původně řazena do rodu Bradypterus (dnes cvrčilkovití). Pěnčák velký (Macrosphenus kretschmeri) byl v dřívější studii zařazen mezi bulbuly, šlo ovšem o omyl způsobený špatně označeným preparátem; i tak se liší od ostatních členů rodu natoilk, že bývá řazen do samostatného rodu Suaheliornis. Je možné, že další studie povedou k revizi jeho taxonomického postavení.[1]
Graueria
Macrosphenus
Achaetops
Sphenoeacus
Melocichla
Cryptillas
Sylvietta
Obrázky, zvuky či videa k tématu pěnčákovití ve Wikimedia Commons
Galerie pěnčákovití ve Wikimedia Commons
Pěnčákovití (Macrosphenidae) je nová čeleď zpěvných ptáků, která byla na základě moderních molekulárních taxonomických studií vydělena z dříve široce pojaté čeledi pěnicovití (Sylviidae). V současné době tvoří čeleď 19 druhů v sedmi rodech.
Macrosphenidae (Bülbülgrasmücken und Sylviettas) ist eine Singvogelfamilie, die 1983 vom deutschen Ornithologen Hans Edmund Wolters aufgestellt wurde. Die meisten Arten gehörten früher zur Familie der Grasmückenartigen (Sylviidae) und eine Art – der Klippensänger (Achaetops pycnopygius) – zur Familie der Timalien (Timaliidae). Eine Reihe von Molekularstudien über die Familie der Grasmückenartigen und andere Vogelfamilien der Überfamilie Sylvioidea, die unter anderem die Lerchen, Schwalben und Timalien umfasst, hat ergeben, dass die Arten der Familie Macrosphenidae nicht näher mit den Vertretern der Familie Sylviidae verwandt sind, sondern einen frühen Nebenzweig der gesamten Überfamilie Sylvioidea darstellen.[1][2]
Die Körpergröße variiert von 8 cm bei der Gattung Sylvietta bis 23 cm beim Kapgrassänger (Sphenoeacus afer). Mit einem Gewicht von 29 bis 40 g ist der Bartgrassänger (Melocichla mentalis) die schwerste Art dieser Familie. Hinsichtlich des Habitus gibt es beträchtliche Unterschiede zwischen den Gattungen. So haben der Kapgrassänger, der Bartgrassänger und der Dickichtbuschsänger (Cryptillas victorini) lange, abgestufte Schwänze, während die Sylvietta-Arten Stummelschwänze haben, die kaum unter den Schwanzdecken und den zusammengefalteten Flügeln hinausragen.[3]
Die Vertreter der Familie Macrosphenidae bewohnen eine Vielzahl von Lebensräumen südlich der Sahara. Diese umfassen primäre Regenwälder, Waldränder und offenes Waldland für die Bülbülgrasmücken (Macrosphenus), bewaldete Savanne und trockenes Buschland für die Sylvietta-Arten, Fels- und Geröllgelände für den Klippensänger sowie Grasland für den Kapgrassänger und den Bartgrassänger. Es sind überwiegend Standvögel, jedoch unternehmen der Bartgrassänger und die Braunbauchsylvietta (Sylvietta brachyura) während der Regenzeit örtliche Wanderungen im westlichen Afrika.[3]
Alle Vertreter dieser Familie sind Insektenfresser. Die Bülbülgrasmücken und Sylviettas gehen im Blätterdach und in den Büschen auf Nahrungssuche. Dabei sind sie einzeln, paarweise oder in kleinen Gruppen zu beobachten. Die anderen Arten sind eher Bodenbewohner. Kommen zwei Arten sympatrisch vor, wie beispielsweise die Rotzügelsylvietta und die Langschnabelsylvietta, so kommt es zu einer Trennung der Nahrungsnischen. Hierbei geht eine Art im Blätterdach auf Nahrungssuche, wohingegen die andere Art in den unteren Bereichen der Büsche und Bäume anzutreffen ist. Sowohl Bülbülgrasmücken als auch die Sylviettas sind mit anderen Vogelarten vergesellschaft.[3]
Die Brutzeit ist jahreszeitlich bedingt und fällt in der Regel mit dem Ende der Trockenzeit und dem Beginn der Regenzeit zusammen. Bei Arten mit einem großen Verbreitungsgebiet kann das zu erheblichen Schwankungen hinsichtlich des genauen Zeitpunktes führen. Bei vielen Arten gibt es nur wenige Informationen über das Brutverhalten, jedoch sind die Arten, über die Studien durchgeführt wurden, monogam und reviertreu. Der Nestbau variiert innerhalb der Familie. Die Sylviettas bauen tiefe taschenförmige Nester, die an Zweigen hängen, während der Dickichtbuschsänger, der Kapgrassänger und der Bartgrassänger aus Gras verwebte napf-artige Nester konstruieren.[3]
Die Mehrheit dieser Familie wird als ziemlich sicher betrachtet und von der IUCN in die Kategorie „nicht gefährdet“ (least concern) gelistet. Die Angola-Bülbülgrasmücke (Macrosphenus pulitzeri) gilt als „stark gefährdet“ (endangered). Diese Art ist in den Wäldern an den Steilhängen im westlichen Angola endemisch. Die Bedrohung geht durch Waldrodungen und durch die Brandrodung zur Gewinnung von landwirtschaftlich genutzten Flächen aus. Vermutlich überleben weniger als tausend Exemplare bei einer weiter abnehmenden Tendenz. Ein weiteres Taxon, das wahlweise als Art oder Unterart betrachtet wird, ist die Lendusylvietta (Sylvietta (leucophrys) chapini). Sie ist ein Endemit des Lendu-Plateaus in der Demokratischen Republik Kongo und wurde zum letzten Mal im Jahr 1942 gesichtet. Besuche in dieser Region sind aufgrund von Konflikten zwischen verfeindeten Gruppen nicht möglich, jedoch könnte dieses Taxon bereits ausgestorben sein.[3]
Es werden sechs Gattungen mit 20 Arten unterschieden:
Macrosphenidae (Bülbülgrasmücken und Sylviettas) ist eine Singvogelfamilie, die 1983 vom deutschen Ornithologen Hans Edmund Wolters aufgestellt wurde. Die meisten Arten gehörten früher zur Familie der Grasmückenartigen (Sylviidae) und eine Art – der Klippensänger (Achaetops pycnopygius) – zur Familie der Timalien (Timaliidae). Eine Reihe von Molekularstudien über die Familie der Grasmückenartigen und andere Vogelfamilien der Überfamilie Sylvioidea, die unter anderem die Lerchen, Schwalben und Timalien umfasst, hat ergeben, dass die Arten der Familie Macrosphenidae nicht näher mit den Vertretern der Familie Sylviidae verwandt sind, sondern einen frühen Nebenzweig der gesamten Überfamilie Sylvioidea darstellen.
Kucha wa Afrika ni ndege wadogo ambao zamani waliainishwa katika Sylviidae, familia ya kucha wengine. Sasa wataalamu wanakubaliana kwamba ndege hawa ni kundi lao lenyewe pamoja na vikucha na kolojojo. Kwa hivyo wamepata familia yao Macrosphenidae. Kucha wa Afrika bila vikucha na kolojojo wanafanana na shoro, kuchanyika na kuchamsitu ambao zamani waliainishwa pia katika familia Sylviidae. Wana mkia mrefu kiasi na rangi yao ni kahawia au kahawianyekundu. Wana michirizi mizito kujumuisha “masharubu”, isipokuwa kucha wa Victorin. Vikucha na kolojojo wana mkia mfupi.
Hula wadudu ambao huwatafuta ardhini, chini ya uoto au katika gome la miti. Hulijenga tago lao kwa umbo wa kikombe katika miti au ndani ya uoto mzito, mara nyingi karibu na ardhi. Jike huyataga mayai 2-5.
Kuchamwamba wa Damara
Kuchakulu
Kucha-nyasi
Kikucha kaskazi
Kikucha utosi-mwekundu
Kikucha domo-refu
Kikucha kijani
Kucha wa Afrika ni ndege wadogo ambao zamani waliainishwa katika Sylviidae, familia ya kucha wengine. Sasa wataalamu wanakubaliana kwamba ndege hawa ni kundi lao lenyewe pamoja na vikucha na kolojojo. Kwa hivyo wamepata familia yao Macrosphenidae. Kucha wa Afrika bila vikucha na kolojojo wanafanana na shoro, kuchanyika na kuchamsitu ambao zamani waliainishwa pia katika familia Sylviidae. Wana mkia mrefu kiasi na rangi yao ni kahawia au kahawianyekundu. Wana michirizi mizito kujumuisha “masharubu”, isipokuwa kucha wa Victorin. Vikucha na kolojojo wana mkia mfupi.
Hula wadudu ambao huwatafuta ardhini, chini ya uoto au katika gome la miti. Hulijenga tago lao kwa umbo wa kikombe katika miti au ndani ya uoto mzito, mara nyingi karibu na ardhi. Jike huyataga mayai 2-5.
The African warblers are a newly erected family Macrosphenidae, of African songbirds. Most of the species were formerly placed in the Old World warbler family Sylviidae, although one species, the rockrunner, was placed in the babbler family, Timaliidae. A series of molecular studies of the Old World warblers and other bird families in the superfamily Sylvioidea (which includes the larks, swallows and tits) found that the African warblers were not part of Sylviidae but were instead an early (basal) offshoot of the entire clade Sylvioidea.[1][2] Some taxonomic authorities place the entire family Hyliidae here.
The family name (as the subfamily Macrospheninae) was introduced by the German ornithologist Hans Wolters in 1983 but was not formally defined until 2012.[3][4][5] The family contains 18 species divided into 6 genera.[6]
The genus level phylogeny shown below is based on a genetic study by Silke Fregin and collaborators that was published in 2012. The rockrunner Achaetops pycnopygius was not included in the study.[5]
MacrosphenidaeMacrosphenus – longbills (5 species)
Sphenoeacus – Cape grassbird
Melocichla – Moustached grass warbler
Cryptillas – Victorin's warbler
Sylvietta – crombecs (9 species)
The African warblers inhabit a range of habitats in sub-Saharan Africa. These range from primary rainforest to forest edge and open woodland habitats for the longbills, wooded savanna to arid scrubland and bushland in the crombecs, rocky arid scree areas and grassland for the rockrunner, and grassland for the moustached grass warbler and Cape grassbird. The family is overwhelmingly non-migratory, although the moustached grass warbler and the northern crombec both make some localised movements in West Africa related to the rainy season.[7]
The African warblers range in size from the smaller crombecs, which measure 8 cm (3.1 in) in length and weigh as little as 6.5 g (0.23 oz), to the Cape grassbird, which measures 19–23 cm (7.5–9.1 in) in length and the moustached grass warbler which weighs 29–40 g (1.0–1.4 oz). There is considerable difference in appearance between the genera; for example, the two grass warblers and Victorin's warbler possess long graduated tails, whereas the crombecs have tails which barely extend beyond the tail coverts and folded wings.[7]
The African warblers are insect eaters, and take a range of insect prey. The longbills and crombecs feed in the canopy and in bushes, either as singles or pairs and sometimes in small groups, whereas the other species are more terrestrial in their habits. Where two species co-occur, such as the red-faced crombec and the long-billed crombec over parts of their range, niche partitioning occurs, with one species feeding in the canopy and the other species feeding lower down in the bushes and trees. Some species of both crombec and longbill have been reported to join mixed-species feeding flocks.[7]
Breeding is seasonal and usually timed to coincide with the end of the dry season and beginning of the rainy season; in species with large ranges this can lead to considerable variation as to the exact timing. Information is lacking in many species, but for those that have been studied the African warblers are territorial and monogamous. Nest design varies within the family; the crombecs construct deep pocket-shaped nests suspended from a branch; whereas the Victorin's warbler, Cape grassbird and moustached grass warbler construct cup nests weaved from grass.[7]
The majority of this family are considered to be fairly secure and are listed by the IUCN as least concern. One species, the Pulitzer's longbill, is listed as endangered. This species is endemic to forests found on escarpments in western Angola, a habitat threatened by forest clearance and the spread of slash-and-burn agriculture, and the population is thought to number less than a thousand and is still declining. Another potential concern is Chapin's crombec, which is either a species or a subspecies of the white-browed crombec. The status of this bird is uncertain, as conflict has prevented surveys in its range, but it may be extinct.
The African warblers are a newly erected family Macrosphenidae, of African songbirds. Most of the species were formerly placed in the Old World warbler family Sylviidae, although one species, the rockrunner, was placed in the babbler family, Timaliidae. A series of molecular studies of the Old World warblers and other bird families in the superfamily Sylvioidea (which includes the larks, swallows and tits) found that the African warblers were not part of Sylviidae but were instead an early (basal) offshoot of the entire clade Sylvioidea. Some taxonomic authorities place the entire family Hyliidae here.
Macrosphenidae (currucas africanas, o en inglés African warblers) es una familia de aves paseriformes de África. Antes ers considerada dentro de la familia Sylviidae, pero ahora se la reconoce como una rama basal de todo el clado Sylvioidea.[1][2]
La familia incluye los siguientes géneros, según la clasificación propuesta por el Congreso Ornitológico Internacional:[3]
Macrosphenidae (currucas africanas, o en inglés African warblers) es una familia de aves paseriformes de África. Antes ers considerada dentro de la familia Sylviidae, pero ahora se la reconoce como una rama basal de todo el clado Sylvioidea.
Afrikantöpökerttuset (Macrosphenidae) on varpuslintuihin kuuluva heimo. Heimon lajit luettiin aikaisemmin kerttujen heimoon, mutta ovat molekyylifylogeneettisten tutkimusten perusteella sijoitettu nykyään tähän heimoon.[1][2][3] BirdLife Suomen luokituksen mukaan afrikantöpökerttusiin kuuluu 6 sukua ja 18 lajia[4].
Afrikantöpökerttusia tavataan Saharan eteläpuoleisesta Afrikasta. Ne elävät monen laisissa ympärisöissä kivikoista sademetsiin.[2]
Afrikantöpökerttuset (Macrosphenidae) on varpuslintuihin kuuluva heimo. Heimon lajit luettiin aikaisemmin kerttujen heimoon, mutta ovat molekyylifylogeneettisten tutkimusten perusteella sijoitettu nykyään tähän heimoon. BirdLife Suomen luokituksen mukaan afrikantöpökerttusiin kuuluu 6 sukua ja 18 lajia.
Afrikantöpökerttusia tavataan Saharan eteläpuoleisesta Afrikasta. Ne elävät monen laisissa ympärisöissä kivikoista sademetsiin.
Les Macrosphenidae sont une famille de passereaux regroupant des espèces présentes en Afrique.
Cette famille regroupe des espèces dont la taxinomie était incertaine jusqu'à ce que des analyses ADN (Johansson 2007, 2008) permirent de résoudre leur phylogénie. Macrosphenus kretschmeri est parfois placé dans un genre à part (Suaheliornis), car il est assez différent des autres membres du genre Macrosphenus.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Les Macrosphenidae sont une famille de passereaux regroupant des espèces présentes en Afrique.
Os macrosfénidos (Macrosphenidae) constitúen unha familia de aves canoras de recente creación. A maioría das súas especies estaban antes incluídas na familia Sylviidae, aínda que unha das especies, Achaetops pycnopygius, foi situada na familia Timaliidae. Diversos estudos moleculares dos Sylviidae e outras familias de aves da superfamilia Sylvioidea (que inclúe as lavercas, andoriñas e ferreiriños) atoparon que os macrosfénidos non formaban parte da familia Sylviidae senón que eran unha rama temperán (basal) de todo o clado Sylvioidea.[1][2]
Os macrosfénidos habitan un conxunto de hábitats na África subsahariana. Estes van desde selvas primarias a bordos de bosques e hábitats de bosques abertos nos Macrosphenus, sabanas arboradas a matos áridos e matorral no caso dos Sylvietta, áreas de rochas soltas e praderías nos Achaetops pycnopygius, e praderías no Melocichla mentalis e Sphenoeacus afer. A familia é moi maioritariamente non migratoria, aínda que Melocichla mentalis e Sylvietta brachyura realizan algúns movementos localizados en África occidental relacionados coa estación das chuvias.[3]
Os macrosfénidos varían en tamaño desde os Sylvietta máis pequenos, que miden 8 cm de lonxitude e pesan só 6,5 g, ata os Sphenoeacus afer, que miden de 19 a 23 cm de lonxitude e o Melocichla mentalis que pesa 29 e 40 g. Hai unha diferenza considerable en aparencia entre os xéneros; por exemplo os dous Melocichla mentalis e o Cryptillas victorini posúen colas graduadas longas, mentres que os Sylvietta teñen colas que a penas se estenden alén das coberteiras e ás pregadas.[3]
Os macrosfénidos comen insectos moi variados. Os Macrosphenus e Sylvietta aliméntanse no dosel arbóreo e nos arbustos, en solitario ou en parellas e ás veces en pequenos grupos, mentres que outras especies son máis terrestres. Onde aparecen á vez dúas especies, como o Sylvietta whytii e o Sylvietta rufescens en certas zonas da súa área de distribución, ocorre unha partición de nicho, no que unha das especies se alimenta no dosel e a outra especie se alimenta máis abaixo nos arbustos e árbores. Algunhas especies de Sylvietta e Macrosphenus únense ás veces a bandadas mixtas de alimentación.[3]
A reprodución é estacional e xeralmente sincronizada para coincidir co final da estación seca e inicios da estación chuviosa; nas especies con amplas áreas de distribución isto pode levar a unha considerable variación en canto ao momento exacto. Non hai información dabondo para moitas especies, pero as que foron estudadas son territoriais e monógamas. O deseño do niño varía dentro da familia; os Sylvietta constrúen un niño con forma de bolsa profunda pendurada dunha rama; mentres que o Cryptillas victorini, Sphenoeacus afer e o Melocichla mentalis constrúe niños con forma de copa tecidos con herbas.[3]
A maioría das especies desta familia considérase en estado bastante seguro e están listadas pola IUCN como en estado pouco preocupante. Unha especie, Macrosphenus pulitzeri, está listada como especie en perigo. A especie é endémica dos bosques que se encontran en escarpas do oeste de Angola, un hábitat ameazado pola deforestación e a expansión da agricultura de queima e roza, e a poboación crese que non pasa de algo menos de mil individuos e segue declinando. Outra especie en perigo potencial Sylvietta (leucophrys) chapin, que pode ser unha especie de seu ou unha subespecie de Sylvietta leucophrys. O status desta especie é incerta, xa que os conflitos na zona impediron facer unha avaliación, pero mesmo podería estar xa extinta.
Os macrosfénidos (Macrosphenidae) constitúen unha familia de aves canoras de recente creación. A maioría das súas especies estaban antes incluídas na familia Sylviidae, aínda que unha das especies, Achaetops pycnopygius, foi situada na familia Timaliidae. Diversos estudos moleculares dos Sylviidae e outras familias de aves da superfamilia Sylvioidea (que inclúe as lavercas, andoriñas e ferreiriños) atoparon que os macrosfénidos non formaban parte da familia Sylviidae senón que eran unha rama temperán (basal) de todo o clado Sylvioidea.
I Macrosfenidi (Macrosphenidae Fregin, Haase, Olsson and Alström, 2012) sono una famiglia di uccelli passeriformi africani.[1]
I generi appartenenti a questa famiglia sono morfologicamente ed ecologicamente molto differenti tra di loro ed è difficile, se non impossibile, definire dei caratteri comuni. Nonostante la mancanza di somiglianze macroscopiche, la monofilia del raggruppamento è stata ampiamente dimostrata in differenti studi filogenetici.[2][3][4]
Le loro dimensioni vanno dagli 8–12 cm delle specie del genere Sylvietta, ai 19–23 cm dell'erbarolo del Capo (Sphenoeacus afer).[4]
Il colore del piumaggio è nella maggior parte delle specie poco appariscente, andando dal bruno al rossiccio, talora con striature nerastre e varie sfumature di verde opaco, giallo, marrone e grigio; a seconda delle specie la coda può essere più o meno lunga, con estremità arrotondata o appuntita.
L'areale della famiglia si estende nell'Africa subsahariana, dove le differenti specie occupano una varietà di habitat che vanno dalla foresta pluviale primaria alle radure boschive per il genere Macrosphenus, dalla savana alberata, alle macchie aride e alle boscaglie per il genere Sylvietta, dalle zone aride ai ghiaioni rocciosi per Achaetops pycnopygius, ai pascoli per Melocichla mentalis e Sphenoeacus afer. Sono specie prevalentemente sedentarie, anche se per Melocichla mentalis e Sylvietta brachyura sono state documentate limitate migrazioni nell'Africa occidentale, correlate con la stagione delle piogge.[5]
La monofilia del raggruppamento è stata inizialmente documentata da Beresford et al. (2005), che identificarono all'interno della famiglia Sylviidae un clade, denominato informalmente Sphenoeacus-group, considerato come un clade basale della superfamiglia Sylvioidea, che includeva specie apparentemente dissimili quali Sphenoeacus afer, Sylvietta spp. e Achaetops pycnopygius.[2] Solo nel 2012 Fregin et al. hanno formalmente proposto per questo raggruppamento il nome di Macrosphenidae.[4]
La famiglia comprende i seguenti generi e specie:[6]
I Macrosfenidi (Macrosphenidae Fregin, Haase, Olsson and Alström, 2012) sono una famiglia di uccelli passeriformi africani.
Macrosphenidae vormen een familie van zangvogels. De soorten uit deze familie komen allemaal exclusief in Afrika voor.
Vroeger werden deze soorten en geslachten ondergebracht in de familie Sylviidae (zangers van de Oude Wereld). Nu is het een aparte familie die overigens wel met de Sylviidae behoort tot de clade Sylvioidea.[1] De familie telt 18 soorten en zes geslachten:[2]
Bronnen, noten en/of referentiesMacrosphenidae vormen een familie van zangvogels. De soorten uit deze familie komen allemaal exclusief in Afrika voor.
Dunsongarfamilien, Macrosphenidae, på engelsk kalla 'African warblers', er ein biologisk familie av sporvefuglar som nyleg er skildra. Dei fleste av artane var tidlegare plassert i songarfamilie Sylviidae, sjølv om ein art, steinhoppar, Achaetops pycnopygius, sist var plassert saman med klippehopparar.[1] Ei rekkje molekylære studiar av songarar og andre fuglefamiliar i superfamilien Sylvioidea, som òg inkluderer lerker, svaler og meiser, fann at afrikanske songarar ikkje var ein del av familien Sylviidae, men i staden ei tidleg basal linje til heile kladen Sylvioidea.[2][3]
Afrikanske songarar lever i ei rekkje habitat i Afrika sør for Sahara. Desse spenner frå primær regnskog til skogbryn og ope skogsterreng leveområde for dunsongarane, skogkledde savanne å torekratt og buskas for sumpsongarane, tørre steinurområde og grasletter for steinhopparen, og grasletter for skjeggsongaren og stråsongaren. Familien er i det meste ikkje-vandrande, sjølv om både skjeggsongaren og savannestumpsongaren gjer nokre meir avgrensa rørsler i Vest-Afrika i samband med regntida.[4]
Afrikanske songarar varierer i storleik frå mindre sumpsongarane, som måler 8 cmi lengd og veg så lite som 6,5 gram, til stråsongaren, med 19-23 centimeter i lengd og skjeggsongaren som veg 29-40 gram. Det er stor skilnad i utsjånad mellom slektene, til dømes har stråsongaren, skjeggsongaren og fynbossongar har lange utvaksne halar, medan sumpsongarane har halar som knapt strekkjer seg utover haledekkfjørene og dei folda vengespissane.[4]
Afrikanske songarar er insektetarar, og tar ei rekkje insekt som byttedyr. Dunsongarane og sumpsongarane beitar i trekroner og i buskar, anten som einslege eller parvis, og nokre gonger i små grupper, medan andre artar er meir bakkenære i leveviset. Der to artar deler utbreiingsområdet, slik som med ruststumpsongar og kanelbukstumpsongar, oppstår nisjepartisjonering, med éin art som beitar høgt i trekronene og den andre arten som beitar lågare ned i buskar og tre. Nokre artar av både dunsongarar og sumpsongarar har vore observert som deltakarar i fleirartsflokkar.[4]
Hekkinga skjer sesongmessig, og er vanlegvis tidfesta til å falle saman med slutten av den tørre sesongen og byrjinga av regntida, blant artar med store område kan dette føre til monaleg variasjon med omsyn til nøyaktig timing. Det manglar informasjon for mange artar, men for dei som har vorte studerte, ser ein at afrikanske songarar er territoriale og monogame. Utforming av reiret varierer innanfor familien, sumpsongarane konstruere djupe lommeforma reir som hengjer ned frå ei grein, medan fynbossongar, stråsongaren og skjeggsongaren konstruere koppfoma reir voven av gras.[4]
Størstedelen av artar i denne familien blir rekna å vere ganske sikre, og er oppførte med status livskraftig av IUCN. Ein art, bengueladunsongar, er oppført som truga. Arten er endemisk for skog funnen på bratte åssider i Vest Angola, eit habitat truga av avskoging og spreiing av rydding og brenning i landbruket, og bestanden er rekna å vere mindre enn tusen og er enno minkande. Ein annan potensiell bekymring gjeld ein underart av kvitbrynstumpsongar. Statusen til dette er usikker, sidan konfliktar har hindra undersøkingar i leveområdet, men han kan vere utrydda.
Afrikanske songarar Macrosphenidae i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013[5] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[6]
Slekt Sylvietta
Slekt Achaetops
Slekt Melocichla
Slekt Sphenoeacus
Slekt Cryptillas
Slekt Macrosphenus
Slekt Graueria
Slekt Hylia
Slekt Pholidornis
Dunsongarfamilien, Macrosphenidae, på engelsk kalla 'African warblers', er ein biologisk familie av sporvefuglar som nyleg er skildra. Dei fleste av artane var tidlegare plassert i songarfamilie Sylviidae, sjølv om ein art, steinhoppar, Achaetops pycnopygius, sist var plassert saman med klippehopparar. Ei rekkje molekylære studiar av songarar og andre fuglefamiliar i superfamilien Sylvioidea, som òg inkluderer lerker, svaler og meiser, fann at afrikanske songarar ikkje var ein del av familien Sylviidae, men i staden ei tidleg basal linje til heile kladen Sylvioidea.
Krótkosterki[2] (Macrosphenidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) niedawno wyodrębniona z pokrzewkowatych (Sylviidae)[3][4][5].
Rodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce[6].
Do rodziny należą następujące rodzaje[2][7]:
Krótkosterki (Macrosphenidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes) niedawno wyodrębniona z pokrzewkowatych (Sylviidae).
Afrikanska sångare[1] (Macrosphenidae) är en nyligen beskriven familj med tättingar som tidigare fördes till den stora familjen sångare, förutom damarasångare som tidigare fördes till familjen Timaliidae. Familjen afrikanska sångare består av mestadels artfattiga släkten med evolutionärt tidiga "udda sångare" som alla har sitt utbredningsområde i Afrika söder om Sahara.
Familjen omfattar definitivt sex släkten, varav fyra är monotypiska:
Ytterligare tre arter inkluderas i familjen av olika auktoriteter. Kivusångaren (Graueria vittata) förs antingen hit eller till cistikolorna (Cisticolidae), men står sannolikt nära rörsångarna. Även meshylia (Pholidornis rushiae) och hylia (Hylia prasina) placeras ibland också här, men DNA-studier visar att de troligen är närmare släkt med familjerna cettisångare och stjärtmesar.
Afrikanska sångare (Macrosphenidae) är en nyligen beskriven familj med tättingar som tidigare fördes till den stora familjen sångare, förutom damarasångare som tidigare fördes till familjen Timaliidae. Familjen afrikanska sångare består av mestadels artfattiga släkten med evolutionärt tidiga "udda sångare" som alla har sitt utbredningsområde i Afrika söder om Sahara.
Macrosphenidae là một họ chim trong bộ Passeriformes.[1]
Macrosphenidae là một họ chim trong bộ Passeriformes.
На февраль 2018 года в семейство включают 6 родов и 18 видов[5]:
На февраль 2018 года в семейство включают 6 родов и 18 видов:
Род Achaetops Roberts, 1922 Achaetops pycnopygius (P. L. Sclater, 1853) — Дамарская большехвостая славка Род Cryptillas Oberholser, 1899 Cryptillas victorini (Sundevall, 1860) — Рыжегрудая пестрогрудка; ранее в роде пестрогрудок Род Macrosphenus Cassin, 1859 — Бюльбюлевые славки Macrosphenus concolor (Hartlaub, 1857) — Оливковая бюльбюлевая славка Macrosphenus flavicans Cassin, 1859 — Желтобрюхая бюльбюлевая славка Macrosphenus kempi (Sharpe, 1905) — Рыжебокая бюльбюлевая славка Macrosphenus kretschmeri (Reichenow & Neumann, 1895) — Суахильская бюльбюлевая славка Macrosphenus pulitzeri Boulton, 1931 — Ангольская бюльбюлевая славка Род Melocichla Hartlaub, 1857 Melocichla mentalis (Fraser, 1843) — Усатая большехвостая славка Род Sphenoeacus Strickland, 1841 — Большехвостые славки Sphenoeacus afer (J. F. Gmelin, 1789) — Капская большехвостая славка Род Sylvietta Lafresnaye, 1839 — Сильвиетты Sylvietta brachyura Lafresnaye, 1839 — Буробрюхая сильвиетта Sylvietta denti Ogilvie-Grant, 1906 — Лимоннобрюхая сильвиетта Sylvietta isabellina D. G. Elliot, 1897 — Сомалийская сильвиетта Sylvietta leucophrys Sharpe, 1891 — Белобровая сильвиетта Sylvietta philippae J. G. Williams, 1955 — Белобрюхая сильвиетта Sylvietta rufescens (Vieillot, 1817) — Длинноклювая сильвиетта Sylvietta ruficapilla Barboza du Bocage, 1877 — Красноухая сильвиетта Sylvietta virens Cassin, 1859 — Зелёная сильвиетта Sylvietta whytii Shelley, 1894 — Краснолицая сильвиетта
아프리카솔새과(African warblers) 또는 마크로스페누스과(Macrosphenidae)는 참새목에 속하는 조류 과의 하나이다. 이 새들의 대부분은 이전에 휘파람새과(Sylviidae)로, 바위뛰기새(Rockrunner)는 꼬리치레과로 분류했다. 휘파람새상과(종다리류, 제비류, 박새류 포함)에 속하는 구대륙 솔새류와 기타 조류 과들에 대한 일련의 분자생물학적 연구를 통해, 아프리카솔새류는 휘파람새과(현재의 흰턱딱새과)의 일부는 아니지만 대신에 초기에 갈라진 휘파람새상과 분류군이라는 사실을 발견했다.[1][2]
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 흰턱딱새소목의 계통 분류이다.[3]
흰턱딱새소목 섬개개비상과 흰턱딱새상과 오목눈이상과Scotocercidae
아프리카솔새과(African warblers) 또는 마크로스페누스과(Macrosphenidae)는 참새목에 속하는 조류 과의 하나이다. 이 새들의 대부분은 이전에 휘파람새과(Sylviidae)로, 바위뛰기새(Rockrunner)는 꼬리치레과로 분류했다. 휘파람새상과(종다리류, 제비류, 박새류 포함)에 속하는 구대륙 솔새류와 기타 조류 과들에 대한 일련의 분자생물학적 연구를 통해, 아프리카솔새류는 휘파람새과(현재의 흰턱딱새과)의 일부는 아니지만 대신에 초기에 갈라진 휘파람새상과 분류군이라는 사실을 발견했다.
_(8077262741)_(cropped).jpg)
_(31633935667).jpg)
_(cropped).jpg)
