Multimedia w Wikimedia Commons Bilbil żółtogłowy (Pycnonotus zeylanicus) − gatunek małego azjatyckiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Zasiedla część Indonezji, zagrożony wyginięciem.
Biblbile żółtogłowe występują w kontynentalnej części Malezji, w Singapurze i na Borneo (z wyjątkiem jego południowej części). Wymarły na Jawie i prawdopodobnie również w skrajnie południowej Tajlandii i na Sumatrze[2]. Gatunek znany jest także z Taninthayi (Mjanma), gdzie status gatunku jest nieznany. Były tam niegdyś pospolite, ich liczebność spadła przez ostatnie 3 dekady, tj. lata 80. i 90. XX wieku oraz pierwsze dziesięciolecie XXI wieku. W 2016 status gatunku zmieniono na zagrożonego wyginięciem (EN, Endangered), wcześniej uchodził za narażonego (VU, Vulnerable)[4].
Długość ciała wynosi 28–29 cm, masa ciała 80–93 g[2]. Jest to stosunkowo duży i głośny bilbil. Ciemię i policzki złotożółte. Okolice oczu i pasek przyżuchwowy czarny. Gardło białe. Wierzch ciała i pierś pokrywają drobne, białawe paski. Ptaki młodociane mają bardziej matową i brązową głowę. Środowiskiem życia bilbili żółtogłowych są okolice rzek, strumieni, bagna i inne obszary podmokłe. Najczęściej spotykane są na nizinach, ale stwierdzane były do 1100 m n.p.m., na Borneo i Sumatrze lokalnie do 1600 m n.p.m. Prowadzą osiadły tryb życia, przeważnie przebywają w parach lub małych grupach rodzinnych[4].
Przyjemna pieśń przedstawicieli tego gatunku sprawia, że bilbile żółtogłowe są odławiane i trzymane jako zwierzęta domowe. Ceny znacznie wzrastały na przestrzeni czasu; w 1987 pojedynczy ptak kosztował 20$, w 2008 w Medan (Sumatra) pojedynczy ptak kosztował już 1300$. Na Jawa i Bali organizowane są specjalne konkursy śpiewu dla tych ptaków. W zachodnim Borneo w latach 2015–2016 cena za niewytrenowanego ptaka wynosiła 483$, w Bandung ponad 500$. Według danych z 2016, ptaki te są nadal nielegalnie odławiane[4].
Bilbil żółtogłowy (Pycnonotus zeylanicus) − gatunek małego azjatyckiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Zasiedla część Indonezji, zagrożony wyginięciem.
Biblbile żółtogłowe występują w kontynentalnej części Malezji, w Singapurze i na Borneo (z wyjątkiem jego południowej części). Wymarły na Jawie i prawdopodobnie również w skrajnie południowej Tajlandii i na Sumatrze. Gatunek znany jest także z Taninthayi (Mjanma), gdzie status gatunku jest nieznany. Były tam niegdyś pospolite, ich liczebność spadła przez ostatnie 3 dekady, tj. lata 80. i 90. XX wieku oraz pierwsze dziesięciolecie XXI wieku. W 2016 status gatunku zmieniono na zagrożonego wyginięciem (EN, Endangered), wcześniej uchodził za narażonego (VU, Vulnerable).
Długość ciała wynosi 28–29 cm, masa ciała 80–93 g. Jest to stosunkowo duży i głośny bilbil. Ciemię i policzki złotożółte. Okolice oczu i pasek przyżuchwowy czarny. Gardło białe. Wierzch ciała i pierś pokrywają drobne, białawe paski. Ptaki młodociane mają bardziej matową i brązową głowę. Środowiskiem życia bilbili żółtogłowych są okolice rzek, strumieni, bagna i inne obszary podmokłe. Najczęściej spotykane są na nizinach, ale stwierdzane były do 1100 m n.p.m., na Borneo i Sumatrze lokalnie do 1600 m n.p.m. Prowadzą osiadły tryb życia, przeważnie przebywają w parach lub małych grupach rodzinnych.
Przyjemna pieśń przedstawicieli tego gatunku sprawia, że bilbile żółtogłowe są odławiane i trzymane jako zwierzęta domowe. Ceny znacznie wzrastały na przestrzeni czasu; w 1987 pojedynczy ptak kosztował 20$, w 2008 w Medan (Sumatra) pojedynczy ptak kosztował już 1300$. Na Jawa i Bali organizowane są specjalne konkursy śpiewu dla tych ptaków. W zachodnim Borneo w latach 2015–2016 cena za niewytrenowanego ptaka wynosiła 483$, w Bandung ponad 500$. Według danych z 2016, ptaki te są nadal nielegalnie odławiane.
