马约特岛卷尾

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

El drongo de la Mayotte (Dicrurus waldenii) ye una especie d'ave na familia Dicruridae. Alcuéntrase amenazáu por perda de hábitat.

Distribución y hábitat

Ye endémica de Mayotte, nel archipiélagu de les Comores nel océanu Índicu. Los sos hábitats naturales son los montes baxos húmedos subtropicales o tropicales, manglares subtropicales o tropicales, zones húmedes de parrotales subtropicales o tropicales y plantíos.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Dicrurus waldenii .

Drongo Mayotte (Dicrurus waldenii) a zo un evn.

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Bevañ a ra al labous e Mayotte^[1].

Dave

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Drongo Mayotte (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drongoaid Mayotte) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dicrurus waldenii; yr enw Saesneg arno yw Mayotte drongo. Mae'n perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. waldenii, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.

Teulu

Mae'r drongo Mayotte yn perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Mayottedrongo (Dicrurus waldenii) ist eine Vogelart aus der Familie der Drongos.^[1]

Er ist endemisch auf Mayotte auf der Hauptinsel Grande Terre.

Das Verbreitungsgebiet umfasst Berge mit ausgedehnten feuchten tropischen oder subtropischen Wäldern und Mangrovenwälder, Buschgebiete und Plantagen oberhalb von 200 m Höhe.^[2]

Beschreibung

Der Mayottedrongo ist 34 bis 38 cm groß. Er ist der einzige Drongo, und große schwarze Singvogel auf der Insel. Er ist durchgehend tiefschwarz mit grün-bläulichem Schimmer. Lediglich die Iris ist ziegelrot. Der sehr lange Schwanz misst 175 bis 206 mm und ist 58 bis 90 mm tief gegabelt. Das Weibchen ist etwas kleiner, ansonsten unterscheiden sich die Geschlechter nicht. Jungvögel sind glanzlos schwarzbraun, die Unterseite blasser und der Schwanz kürzer und weniger gegabelt.^[2][3][4]

Stimme

Das Männchens verfügt über ein breites Repertoire von rauen kratzigen Rufen, auch über ein lautes, mehrfach wiederholtes „tyok“ oder „squaa-aa-luchuk“ sowie leise „quit“ Rufe auf der Jagd.^[3][2]

Die Art ist monotypisch.

Lebensweise

Die Nahrung besteht hauptsächlich aus Insekten insbesondere Zikaden und andere Gleichflügler, Schmetterlinge, Nachtfalter und Raupen.

Die Brutzeit liegt zwischen September und Februar.^[2]

Gefährdungssituation

Der Bestand gilt als gefährdet (Vulnerable) durch Habitatverlust.^[5]

Einzelnachweise

1. ↑ Mayottedrongo, in Avibase – Die Weltvogel-Datenbank
2. ↑ ^{a b c d} Handbook of the Birds of the World
3. ↑ ^{a b} F. Hawkins, R. Safford, A. Skerrett: Birds of Madagascar and the Indian Ocean Islands. Helm Field Guides, 2015, ISBN 978-1-4729-2409-4
4. ↑ Oiseaux.net
5. ↑ Redlist

The Mayotte drongo (Dicrurus waldenii) is a species of bird in the family Dicruridae. It is endemic to Mayotte.

Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forest, subtropical or tropical mangrove forest, subtropical or tropical moist shrubland, and plantations. It is threatened by habitat loss.

References

El drongo de la Mayotte (Dicrurus waldenii) es una especie de ave paseriforme de la familia Dicruridae endémica de la isla de Mayotte. Se encuentra amenazado por pérdida de hábitat.

Distribución y hábitat

Es endémica de Mayotte, en el archipiélago de las Comoras en el océano Índico. Sus hábitats naturales son los bosques bajos húmedos subtropicales o tropicales, manglares subtropicales o tropicales, zonas húmedas de arbustos subtropicales o tropicales y plantaciones.

Referencias

Dicrurus waldenii Dicrurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Dicruridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Dicrurus
• Dicruridae

Mayottendrongo (Dicrurus waldenii)^[2] on drongojen heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Mayottendrongoa tavataan kotoperäisenä Mayottella. Sen kannaksi arvioidaan noin 7 500 yksilöä. Se on luokiteltu vaarantuneeksi, koska sen levinneisyysalue on pieni ja laji on vähenemässä elinympäristöjen tuhoutumisen vuoksi.^[1]

Elintavat

Mayottendrongo elää metsissä, mieluiten ylemmissä korkeuksissa. Se käyttää ravinnokseen hyönteisiä, erityisesti laulukaskaita. Lajin on havaittu pesivän syys-helmikuussa. Se tekee kuppimaisen pesän kasvinosista puunhaaraan. Munia on yhdestä kolmeen, ja niitä haudotaan 19–21 päivää.^[1]

Lähteet

Dicrurus waldenii

Le Drongo de Mayotte (Dicrurus waldenii) est une espèce d'oiseau de la famille des Dicruridae. Il est endémique de Mayotte, département d'outre-mer située dans l'archipel des Comores.

Répartition

Elle est restreinte exclusivement aux îles de Mayotte.

Habitat

Cet oiseau est cantonné aux lisières des forêts sempervirentes et des bosquets et plantations, au-dessus de la courbe de niveau des 200 m.

Le Drongo de Mayotte et l'Homme

Menaces et protection

Comme pour beaucoup d'espèces, son habitat est en déclin, principalement en raison de l'extension des cultures et de la pratique du brûlis. On estime la totalité de la population mondiale de cette espèce à 100 à 150 couples entre août 2000 et septembre 2003.

Philatélie

Cet oiseau n'a jusqu'à présent été représenté que sur un seul timbre :

• Mayotte, 2002, 0,46 €

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 15 octobre 2017)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Dicrurus waldenii dans Dicruridae (consulté le 15 octobre 2017)
• (fr+en) Référence Avibase : Dicrurus waldenii Schlegel, 1865 (+ répartition) (consulté le 15 octobre 2017)
• (en) Référence Catalogue of Life : Dicrurus waldenii Schlegel, 1865 (consulté le 16 décembre 2020)

Notes et références

Il drongo di Mayotte (Dicrurus waldenii Schlegel, 1865) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Dicruridae^[2].

Etimologia

Il nome scientifico della specie, waldenii, rappresenta un omaggio a Arthur Hay, visconte Walden.

Descrizione

Veduta laterale di esemplare impagliato.

Veduta ventrale di esemplare impagliato.

Dimensioni

Misura 34,5-38 cm di lunghezza^[3].

Aspetto

Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di grossa testa di forma arrotondata, becco conico e robusto di media lunghezza e dall'estremità adunca, zampe corte, lunghe ali digitate e coda lunga (175-206 mm^[3]) e dalla metà distale profondamente forcuta, con le due punte lievemente incurvate verso l'esterno nella parte distale.

Il piumaggio si presenta interamente di colore nero lucido, con presenza di sfumature di color bruno-cannella su remiganti e coda e di riflessi metallici di colore verde-bluastro particolarmente evidenti quando l'animale viene osservato nella luce diretta e concentrati su testa, ali ed area dorsale.
I due sessi presentano colorazione simile: il piumaggio della femmina (che presenta inoltre coda di lunghezza mediamente minore) è più opaco rispetto a quello del maschio.

Il becco e le zampe sono di colore nero: gli occhi sono invece di colore bruno-rossiccio.

Biologia

Il drongo di Mayotte è un uccello diurno che vive da solo o in coppie, passando gran parte della giornata appollaiato su un posatoio in evidenza ad osservare i dintorni: questi uccelli, infatti, in tal modo riescono ad individuare sia potenziali prede sulle quali calare in volo per cibarsi, sia eventuali intrusi, che vengono inizialmente redarguiti vocalmente con richiami minacciosi, e qualora non si allontanino vengono aggrediti fisicamente, a prescindere dalle loro dimensioni.

Questo animale è molto vocale e chiassoso, comunicando mediante una grande varietà di richiami che comprendono principalmente suoni gracchianti ed aspri ed altri ronzanti, ma anche serie di fischi più melodiosi, così come l'imitazione dei versi di altri uccelli.

Alimentazione

Si tratta di uccelli principalmente insettivori, la cui dieta si compone in massima parte di grossi insetti (cicale e lepidotteri^[3]) ed altri invertebrati, delle loro larve e più sporadicamente anche di piccoli vertebrati e materiale di origine vegetale, come bacche e piccoli frutti maturi.

Riproduzione

Si tratta di uccelli monogami che si riproducono durante la stagione delle piogge (settembre-febbraio), portando avanti una singola covata l'anno^[3].

I due sessi collaborano sia nella costruzione del nido (una struttura a coppa costruita alla biforcazione di un ramo con fibre vegetali intrecciate, molto delicata e sottile), nella cova delle 2-4 uova (che dura una ventina di giorni, coi due partner che si alternano nell'incubazione) e nella cura dei pulli, i quali schiudono ciechi ed implumi, s'involano a circa tre settimane di vita e divengono completamente indipendenti a un mese e mezzo circa di vita.

Distribuzione e habitat

Come intuibile dal nome comune, il drongo di Mayotte è endemico dell'isola di Mayotte (geograficamente parte dell'arcipelago delle Comore ma politicamente dipartimento d'Oltremare francese): questi uccelli popolano grossomodo tutta l'isola, mancando dalle cime montuose centrali e nord-occidentali e da Pamanzi.

L'habitat di questi animali è rappresentato dalla foresta pluviale, con predilezione per le aree secondarie (anche degradate e parzialmente convertite in piantagioni o coltivazioni) al di sopra dei 200 m di quota^[3].

Conservazione

La Lista rossa IUCN classifica Dicrurus waldenii come specie vulnerabile (Vulnerable).^[1]

Note

De mayottedrongo (Dicrurus waldenii) is een zangvogelsoort uit de familie van de drongo's en het geslacht Dicrurus. De mayottedrongo is sterk verwant aan de aldabradrongo (ook een eilandendeem) en de kuifdrongo. De wetenschappelijke naam is een eerbetoon door de auteur (Hermann Schlegel) aan de militair in Britse koloniale dienst en tevens ornitholoog, Arthur Hay (vann 1862 tot 1876 bekend als Lord Walden).

Verspreiding en leefgebied

De mayottedrongo is endemisch op het eiland Mayotte, een Frans overzees departement gelegen in de Indische Oceaan tussen Madagaskar en Mozambique. De vogel heeft een voorkeur voor de meer vochtige delen van de archipel aan de randen van regenwoud en in mangrove, maar wordt ook wel gezien in landschappen in agrarisch gebruik.

Status

Het leefgebied wordt aangetast door houtkap en intensief agrarisch gebruik door een in aantal toenemende bevolking. De bescherming van formeel ingesteld bosreservaten is zwak. Volgens schattingen uit 2002 en 2004 zijn er nog 2500 paar en bestaat de indruk dat de soort in aantal achteruit gaat. Daarom staat deze drongo als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

• (fr) François P.L. Pollen et D.C. van Dam, 1868. Recherches sur la faune de Madagascar et de ses dépendances. Steenhoff, Leiden. Open Library

Dziwogon komorski (Dicrurus waldenii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dziwogonów. Występuje endemicznie na Majotcie (terytorium zamorskie Francji). Bliski zagrożenia. Monotypowy.

Morfologia

Upierzenie jednolicie czarne, połyskujące niebieskozielonawo^[3]. Dziób czarny, masywny. Tęczówka czerwona. Nogi i stopy czarne. Pokrywy podskrzydłowe ciemnobrązowe^[4]. Długość ciała mieści się w przedziale 34,5-38 cm, z czego 175-206 mm przypada na ogon, wcięty na 58-90 mm, o charakterystycznym rozwidleniu^[3]. Masa ciała dla jednego zbadanego osobnika (2013; płeć nieznana) wynosi 78 g. Pozostałe wymiary przedstawia tabela. Podane są w mm^[4].

Zasięg występowania

Jedyny gatunek dziwogona występujący na Majotcie. Występuje na prawie całej powierzchni wyspy, wchodzącej w skład Komorów, na powierzchni około 320 km²^[5]. Środowisko życia D. waldenii stanowią lasy deszczowe i mieszane lasy wtórne. Stwierdzany wyżej 200 m n.p.m.^[3][4], występuje do 660 m n.p.m.^[4] W części zasiedlanych przez ten gatunek lasów dominuje mango indyjskie (Mangifera indica, introdukowane na wyspę. Pojawia się także w okolicach siedliskach ludzkich, na przykład na plantacjach jagodlinu wonnego (Cananga odorata)^[4].

Zachowanie

Dziwogon komorski zwykle przebywa samotnie, w parach lub grupach rodzinnych liczących 3-5 osobników (po sezonie lęgowym). Przesiaduje w roślinności 2-12 m nad ziemią, rzadko do 25 m. Często się odzywa. Pieśń to ostro brzmiąca sekwencja świergotów i pisków z wplecionymi gwizdami, wibrującymi, nosowymi lub fletowymi odgłosami. Niekiedy powtarza w dużych odstępach czasu jeden głośny, czysty dźwięk. Potrafi powtarzać głosy innych ptaków^[4].

Pożywienie

D. waldenii żywi się owadami i innymi bezkręgowcami, które łapie po czatowaniu na wyeksponowanej gałęzi. Zdobycz (znane były długości 4-40 mm) łapie na różne sposoby, zarówno rzucając się na ofiarę jak muchołówki, po ślizgu w powietrzu, zawisając, goniąc za owadem przez roślinność lub szybkim susem. Do stwierdzonych gatunków służących za pożywienie należą przedstawiciele cykadowatych, które w sezonie lęgowym stanowią około 47% spożywanego pokarmu. Prócz tego ofiarami bywają pająki, gąsienice, dorosłe motyle, błonkoskrzydłe i prostoskrzydłe. W żołądkach znajdywano także muchówki (w tym komarowate), pluskwiaki, żuki i wije^[4].

Lęgi

Dziwogon komorski to monogamiczny i wysoce terytorialny gatunek. W okresie lęgowym dużo czasu spędza na czynnościach związanych z ochroną terytorium - na śpiewie i aktywnej obronie. Agresywny. Atakuje i przegania zarówno zwierzęta dzienne, jak i nocne. Przepędza nawet inne dziwogony, większe ptaki jak krogulec malgaski (Accipiter francesiae), płomykówki (Tyto alba) oraz inne zwierzęta, np. lemury płowe (Eulemur fulvus), wprowadzone drapieżniki jak wiwerka malajska (wiwerka malajska) oraz obserwujących ludzi^[4].

Gniazdo to starannie wykonany kubeczek z włókien roślinnych grubości 2-3 mm w zewnętrznej warstwie gniazda, około 1 mm w wewnętrznej. Umieszczone jest w rozwidleniu gałęzi, zwykle grubej na 2-3 cm, około 5-18 m nad ziemią. Dziwogon komorski buduje gniazda w koronach różnych drzew, są to m.in. Grisollea myrianthea (ikacynowate), Pterocarpus indicus (bobowate) i spatodea dzwonkowata (Spathodea campanulata)^[4].

Zniesienie liczy 1 do 3 jaj. Składane są od września do grudnia. Mają owalny kształt, gładką skorupkę o kremoworóżowej barwie pokrytą fioletowawymi i czerwonawymi plamkami, głównie przy szerszym końcu. Wymiary dla jednego zmierzonego zniesienia: 29,3 na 19,3 mm, 27,8 na 20,1 mm i 24,6 na 20,4 mm. Inkubacja rozpoczyna się od zniesienia ostatniego jaja. Wysiadują oba ptaki z pary, dany ptak siedzi na jajach 10 minut do ponad godziny. Czasami przerywają wysiadywanie, przebywają w pobliżu gniazda przez 3-7 min po czym wracają. Niewysiadujący ptak żeruje w okolicy gniazda, broni terenu lub karmi partnera. Inkubacja trwa 19-21 dni. Przez pierwsze 2-3 dni życia piskląt rodzice karmią je drobnymi, miękkimi insektami i usuwają odchody w charakterystycznych dla piskląt otoczkach (fecal sacs). Przez pierwsze 2 dni życia młode są nagie i mają białawe dzioby. Po tygodniu życia pokryte są puchem. W gnieździe spędzają 17-22 dni. Po opuszczeniu go są karmione przez rodziców przez około miesiąc^[4].

Status zagrożenia

Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako narażony (VU, Vulnerable). Populacja w niedokładnym przybliżeniu wynosi 5000 osobników. W roku 1994 i 1996 dziwogona komorskiego sklasyfikowano jako krytycznie zagrożonego, w latach 200, 2004 i 2008 jako zagrożonego, zaś od roku 2010 ma status narażonego^[5]. Między rokiem 1949 a 2002 wycięto jedną czwartą lasów na Majotcie, celem pozyskania drewna na opał lub miejsca pod uprawy. Obecnie (2014) duża część lasów objęta jest rezerwatami^[5].

Przypisy

Dicrurus waldenii é uma espécie de ave da família Dicruridae.

É endémica de Mayotte.

Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude, florestas de mangal tropicais ou subtropicais, matagal húmido tropical ou subtropical e plantações .^[1]

Está ameaçada por perda de habitat.^[1]

Referências

Mayottedrongo^[2] (Dicrurus waldenii) är en fågel i familjen drongoer inom ordningen tättingar.^[3] Den förekommer i skogar på ön Mayotte i ögruppen Komorerna.^[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.^[1]

Referenser

1. ^ [a b] Birdlife International 2016 Dicrurus waldenii Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör mayottedrongo.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Dicrurus waldenii.
  Artförteckning

Dicrurus waldenii là một loài chim trong họ Dicruridae.^[2]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Dicrurus waldenii tại Wikispecies

Bài viết Bộ Sẻ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

马约特岛卷尾（学名：Dicrurus waldenii）是卷尾科卷尾属的一个种。马约特岛卷尾是法国领地马约特岛的特有种。马约特岛卷尾栖息于热带或亚热带潮湿的低地森林、热带或亚热带的红树林、热带或亚热带潮湿的灌木丛、种植园中。由于栖息地破坏，马约特岛卷尾的生存受到威胁。

参考资料