Other Physical Features: ectothermic ; bilateral symmetry
Development - Life Cycle: metamorphosis
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate)
Els pípids (Pipidae) o aglossos ("sense llengua"), són una família d'anurs primitius; també són conegudes com a granotes d'ungles. Són un clade compost per tretze espècies que habiten la regió tropical d'Amèrica del Sud (gènere Pipa) i l'Àfrica subsahariana. Es caracteritzen per l'absència de llengua, la presència d'un cos aplanat dorsoventralment i de membranes interdigitals completes.
Els pípids (Pipidae) o aglossos ("sense llengua"), són una família d'anurs primitius; també són conegudes com a granotes d'ungles. Són un clade compost per tretze espècies que habiten la regió tropical d'Amèrica del Sud (gènere Pipa) i l'Àfrica subsahariana. Es caracteritzen per l'absència de llengua, la presència d'un cos aplanat dorsoventralment i de membranes interdigitals completes.
Pipovití (Pipidae) je čeleď žab, která je rozšířena ve střední a jižní Africe (rody Hymenochirusa, a Silurana) a na severu Jižní Ameriky (rod Pipa).
Tyto žáby jsou výlučně vodní. Jejich celková délka se pohybuje od 4 do 19 cm. Nemají hlasivky a jazyk (jsou němé), ale zato mají dobře přizpůsobené uši pro tvorbu a přijímání zvuků pod vodou. Mezi prsty na nohou mají blány.
Synonyma[1]
podřád Mesobatrachia
Obrázky, zvuky či videa k tématu pipovití ve Wikimedia Commons
Pipovití (Pipidae) je čeleď žab, která je rozšířena ve střední a jižní Africe (rody Hymenochirusa, a Silurana) a na severu Jižní Ameriky (rod Pipa).
Tyto žáby jsou výlučně vodní. Jejich celková délka se pohybuje od 4 do 19 cm. Nemají hlasivky a jazyk (jsou němé), ale zato mají dobře přizpůsobené uši pro tvorbu a přijímání zvuků pod vodou. Mezi prsty na nohou mají blány.
Synonyma
Astrodactylidae Hogg, 1838 Dactylethridae Hogg, 1838 Hymenochiridae Bolkay, 1919 Piprina Gray, 1825 Siluraninae Cannatella & Trueb, 1988 Xenopoda Fitzinger, 1843Die Zungenlosen (Pipidae) sind eine Familie der Froschlurche (Anura). Der Name geht auf die fehlende Zunge zurück. Die Augen sind lidlos (Ausnahme: Pseudhymenochirus merlini, aber nur bei toten Tieren erkennbar); Hornzähne fehlen. Das Vorhandensein von Seitenlinienorganen in Form von erhabenen Hautpapillen weist auf die aquatile Lebensweise der Tiere hin. Während der Paarung werden die Weibchen von den Männchen in der Leistengegend umklammert (= inguinaler Amplexus). Die Kaulquappen besitzen paarige Atemöffnungen. Zunächst haben sie noch freie Rippen, die aber nach der Metamorphose mit den Querfortsätzen der Wirbel verwachsen.
Die Krallenfrösche sind in Afrika verbreitet, die Wabenkröten in Südamerika. Die meisten Arten kommen in Gewässern der tropischen Regenwälder vor.
Insbesondere die Gattungen Xenopus und Hymenochirus werden oft in Aquarien gehalten und gezüchtet. Früher nutzte man sie auch für Schwangerschaftstests, indem man ihnen den Urin von Frauen unter die Haut spritzte. Waren diese schwanger, enthielt der Harn entsprechende Hormone, die den Frosch zum Ablaichen stimulierten (Näheres siehe unter Krallenfrosch).
Zum Paarungs- und Brutpflegeverhalten der Wabenkröten vergleiche: Kaulquappe.
Zur Familie Pipidae gehören vier Gattungen und 41 Arten.
Stand: 24. September 2019
Die Gattung Silurana (Gray, 1864) mit Silurana epitropicalis (Fischberg, Colombelli & Picard, 1982), Äquator-Krallenfrosch, und Silurana tropicalis (Gray, 1864), Tropischer Krallenfrosch, wurde zu Xenopus gestellt.
Die Zungenlosen (Pipidae) sind eine Familie der Froschlurche (Anura). Der Name geht auf die fehlende Zunge zurück. Die Augen sind lidlos (Ausnahme: Pseudhymenochirus merlini, aber nur bei toten Tieren erkennbar); Hornzähne fehlen. Das Vorhandensein von Seitenlinienorganen in Form von erhabenen Hautpapillen weist auf die aquatile Lebensweise der Tiere hin. Während der Paarung werden die Weibchen von den Männchen in der Leistengegend umklammert (= inguinaler Amplexus). Die Kaulquappen besitzen paarige Atemöffnungen. Zunächst haben sie noch freie Rippen, die aber nach der Metamorphose mit den Querfortsätzen der Wirbel verwachsen.
Die Krallenfrösche sind in Afrika verbreitet, die Wabenkröten in Südamerika. Die meisten Arten kommen in Gewässern der tropischen Regenwälder vor.
Insbesondere die Gattungen Xenopus und Hymenochirus werden oft in Aquarien gehalten und gezüchtet. Früher nutzte man sie auch für Schwangerschaftstests, indem man ihnen den Urin von Frauen unter die Haut spritzte. Waren diese schwanger, enthielt der Harn entsprechende Hormone, die den Frosch zum Ablaichen stimulierten (Näheres siehe unter Krallenfrosch).
Zum Paarungs- und Brutpflegeverhalten der Wabenkröten vergleiche: Kaulquappe.
Pipoidea are a clade of frogs that have variously been defined as a suborder (original definition),[3] superfamily,[1] or an unranked node-based taxon.[2] There is no single, authoritative higher-level classification of frogs, and Vitt and Caldwell (2014) use name Xenoanura for a similar clade, skipping Pipoidea altogether,[4] as did Frost et al. (2006).[5]
In 1993 Pipoidea was defined by Ford and Cannatella as the node-based taxon that contains the most recent common ancestor of living Pipidae and Rhinophrynidae as well as all its descendants:[2]
The synapomorphies that define Pipoidea are the absence of mentomeckelian bones, absence of lateral alae of the parasphenoid, fusion of the frontoparietals into an azygous element, greatly enlarged otic capsules, and a tadpole with paired spiracles and which lacks beaks and denticles.[2][6] Later genetic work has supported Pipoidea as a monophyletic group.[5]
The oldest record of the group is Rhadinosteus from the Late Jurassic of North America, which is more closely related to Rhinophrynidae than to Pipidae.[7] The oldest records of the Pipimorpha, which contains all pipoids more closely related to Pipidae than to Rhinophrynidae, are during the Early Cretaceous.[8]
Pipoidea are a clade of frogs that have variously been defined as a suborder (original definition), superfamily, or an unranked node-based taxon. There is no single, authoritative higher-level classification of frogs, and Vitt and Caldwell (2014) use name Xenoanura for a similar clade, skipping Pipoidea altogether, as did Frost et al. (2006).
In 1993 Pipoidea was defined by Ford and Cannatella as the node-based taxon that contains the most recent common ancestor of living Pipidae and Rhinophrynidae as well as all its descendants:
The synapomorphies that define Pipoidea are the absence of mentomeckelian bones, absence of lateral alae of the parasphenoid, fusion of the frontoparietals into an azygous element, greatly enlarged otic capsules, and a tadpole with paired spiracles and which lacks beaks and denticles. Later genetic work has supported Pipoidea as a monophyletic group.
The oldest record of the group is Rhadinosteus from the Late Jurassic of North America, which is more closely related to Rhinophrynidae than to Pipidae. The oldest records of the Pipimorpha, which contains all pipoids more closely related to Pipidae than to Rhinophrynidae, are during the Early Cretaceous.
La Pipedoj (Pipidae) estas familio de primitivaj, sen lango ranoj. La 41 specioj en la familio Pipedoj troviĝas en tropikaj Sudameriko (genro Pipa) kaj sub-Sahara Afriko (la tri aliaj genroj).
Tiuj ranoj estas nur akvemaj kaj havas nombrajn morfologiajn modifojn kiuj profitas el ties habitato. Ekzemple, la piedoj estas komplete membranecaj, la korpo estas ebenecaj, kaj ekzistas sistemo de flanka linio.[1] Aldone, pipedoj posedas tre modifitajn orelojn por produkti kaj ricevi sonon subakve. Ili ne havas langon aŭ voĉajn kordojn, anstataŭe havas ostajn bastonetojn en la laringo kiuj helpas produkti sonon. Ili gamas el 4 al 19 cm en korpolongo.[2]
La registroj de fosilioj el pipedoj estas relative bona, kaj oni konas 12 formortintajn speciojn. Ses el tiuj estas lokitaj en la nuntempa genro Xenopus, dum la cetero estas en formortintaj genroj. Tiuj fosilioj estas konataj el Afriko, Sudameriko, kaj Mezoriento el la Malsupra Kretaceo.[2]
Familio Pipedoj Gray, 1825 [3]
La Pipedoj (Pipidae) estas familio de primitivaj, sen lango ranoj. La 41 specioj en la familio Pipedoj troviĝas en tropikaj Sudameriko (genro Pipa) kaj sub-Sahara Afriko (la tri aliaj genroj).
Tiuj ranoj estas nur akvemaj kaj havas nombrajn morfologiajn modifojn kiuj profitas el ties habitato. Ekzemple, la piedoj estas komplete membranecaj, la korpo estas ebenecaj, kaj ekzistas sistemo de flanka linio. Aldone, pipedoj posedas tre modifitajn orelojn por produkti kaj ricevi sonon subakve. Ili ne havas langon aŭ voĉajn kordojn, anstataŭe havas ostajn bastonetojn en la laringo kiuj helpas produkti sonon. Ili gamas el 4 al 19 cm en korpolongo.
La registroj de fosilioj el pipedoj estas relative bona, kaj oni konas 12 formortintajn speciojn. Ses el tiuj estas lokitaj en la nuntempa genro Xenopus, dum la cetero estas en formortintaj genroj. Tiuj fosilioj estas konataj el Afriko, Sudameriko, kaj Mezoriento el la Malsupra Kretaceo.
Las ranas sin lengua[1] (Pipidae), son un clado de anfibios anuros primitivos compuesto por 41 especies que habitan en la región tropical de Sudamérica (género Pipa) y en el África subsahariana (resto de géneros). Se caracterizan por la ausencia de lengua, la presencia de un cuerpo aplanado dorsoventralmente y membranas interdigitales completas.
Se reconocen las 4 géneros siguientes según ASW:
Además, se conocen los siguientes géneros extintos:[2]
La familia Pipidae tiene los siguientes sinónimos:
Las ranas sin lengua (Pipidae), son un clado de anfibios anuros primitivos compuesto por 41 especies que habitan en la región tropical de Sudamérica (género Pipa) y en el África subsahariana (resto de géneros). Se caracterizan por la ausencia de lengua, la presencia de un cuerpo aplanado dorsoventralmente y membranas interdigitales completas.
Pipidae mihigabeko igel primitiboen familia da. 30 familian espezie ditu, Hego Amerikan eta Sahara azpiko Afrikan bizi direnak.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Pipidae mihigabeko igel primitiboen familia da. 30 familian espezie ditu, Hego Amerikan eta Sahara azpiko Afrikan bizi direnak.
Kielettömät sammakot, uusi nimiehdotus kennosammakot[1] (Pipidae) on heimo sammakoiden ja konnien lahkossa. Ne ovat alkeellisia moniin muihin sammakoihin verratuna, ja niitä on tavattu maapallolla jo liitukaudelta saakka.[2]
Kielettömien sammakoiden lajeja tavataan luontaisesti Etelä-Amerikan pohjoisosissa (kennosammakot) ja Afrikassa (muut suvut). Tunnetuin laji, tavallinen kynsisammakko on kuitenkin ihmisen toimesta levinnyt koko Amerikkaan, sekä osiin Kaakkois-Aasiaa ja Eurooppaa.[2]
Kielettömät sammakot elävät kokonaan vedessä. Niitä tavataan monenlaisissa vesissä, ja jos vesiolot pysyvät normaaleina, ne eivät välttämättä poistu vedestä koko elämässään.[2]
Heimoon kuuluu 5 sukua:
Kielettömät sammakot, uusi nimiehdotus kennosammakot (Pipidae) on heimo sammakoiden ja konnien lahkossa. Ne ovat alkeellisia moniin muihin sammakoihin verratuna, ja niitä on tavattu maapallolla jo liitukaudelta saakka.
Les Pipidae sont une famille d'amphibiens subdivisée en quatre genres. Elle a été créée par John Edward Gray en 1825.
Les espèces de ce genre se rencontrent :
Les Pipidae sont des amphibiens primitifs dépourvus de langue. Leur vie est exclusivement aquatique, ce qui a induit plusieurs caractéristiques morphologiques telles que des pattes entièrement palmées ou la présence d'une ligne latérale. Par ailleurs leurs ouïes peuvent émettre et recevoir les sons aquatiques. Leurs tailles s'échelonnent entre 40 et 190 mm.
Selon Amphibian Species of the World (11 juin 2017)[1] :
Par ailleurs les sept genres fossiles suivants sont rattachés au Pipidae :
Les deux sous-familles Pipinae Gray, 1825 et Dactylethrinae Hogg, 1839 ne sont pas reconnues par Amphibian Species of the World.
Les Pipidae sont une famille d'amphibiens subdivisée en quatre genres. Elle a été créée par John Edward Gray en 1825.
I Pipidi (Pipidae Gray, 1825) sono una famiglia di anfibi dell'ordine degli Anuri. Sono gli unici anuri aglossi (cioè sprovvisti di lingua).
Comprende 41 specie raggruppate in 4 generi[1]:
In generale, essi hanno un corpo liscio, particolarmente viscoso e tozzo, possiedono una gola larga e dita con appendici a stella che servono per aiutarsi a ingerire il cibo. Le dimensioni variano da meno di 4 cm fino ai 15-20 cm del genere Pipa.
Gli occhi sono rivolti verso l'alto, dato la loro vita acquatica.
I Pipidi sono anfibi che per svilupparsi subiscono una serie di metamorfosi: le uova vengono deposte in ammassi dentro l'acqua, in numero variabile; l'embrione prende forma all'interno dell'uovo e poi esce la larva dall'uovo; dopo una settimana circa la larva si trasforma in girino, sviluppando coda, occhi e narici. Alla fine della metamorfosi il girino si trasforma in rana che in questa famiglia manterrà la particolarità di avere una piccola coda.
Le loro abitudini sono prevalentemente acquatiche e in genere vivono sui fondi fangosi o su corsi d'acqua tranquilli nutrendosi di pesci o insetti vari.
Sono diffusi nelle regioni tropicali dell'Africa e dell'America meridionale.
I Pipidi (Pipidae Gray, 1825) sono una famiglia di anfibi dell'ordine degli Anuri. Sono gli unici anuri aglossi (cioè sprovvisti di lingua).
Pipiniai (lot. Pipidae, angl. Zungenlose) – beuodegių varliagyvių (Anura) šeima, kuriai priklauso liežuvio neturinčios varlės.
Paplitę Pietų Amerikoje ir Afrikoje.
Šeimoje yra 5 gentys, apie 30 rūšių.
Pipiniai (lot. Pipidae, angl. Zungenlose) – beuodegių varliagyvių (Anura) šeima, kuriai priklauso liežuvio neturinčios varlės.
Paplitę Pietų Amerikoje ir Afrikoje.
Šeimoje yra 5 gentys, apie 30 rūšių.
Bezmēles vardes, bezmēles varžu dzimta jeb piešvaržu dzimta (Pipidae) ir samērā primitīva bezastaino abinieku (Anura) dzimta, kas apvieno 32 mūsdienās dzīvojošas varžu un krupju sugas un kas tiek iedalītas 5 ģintīs. Kā jau dzimtas nosaukums norāda, visām šīs dzimtas sugām nav mēles.[1] Lielākā daļa šīs dzimtas sugu mājo Āfrikā uz dienvidiem no Sahāras, bet pipu ģints (Pipa) sugas sastopamas Dienvidamerika tropos.[2][3] Bezmēles varžu tuvākie radinieki ir Meksikas smilšu krupju dzimtas (Rhinophrynidae) sugas.[3]
Bezmēles varžu dzimtas sugas pamatā dzīvo ūdenī un ļoti reti izkāpj krastā.[2] Tām ir vairākas morfoloģiskas īpašības, kas piemērotas šādam dzīves veidam. To pakaļkāju pēdas ir ļoti lielas un platas, pirkstus savieno peldplēve, ķermeņi ir saplacināti (īpaši pipas) un tām ir sānu līnijas sistēma, kas uztver ūdens kustību.[1][2] Lielākajai daļai sugu priekškāju pirksti nav savienoti ar peldplēvi,[4] izņemot Āfrikas pundurvardes (Hymenochirus). Šīm vardēm nav mēles, toties tām ir nagi vienam vai trīs pirkstiem (izņemot pipas).[3] Tās ir vienīgās vardes visā bezastaino abinieku kārtā, kurām ir nagi. Šīs dzimtas tēviņi nekurkšķ, tā kā tiem nav arī balss saišu. Toties tie zem ūdens spēj izdot klikšķus, izmantojot balsenes skrimšļus. Šīm vardēm ir īpaši piemērota dzirdes sistēma, lai saklausītu skaņas zem ūdens. Kurkuļi lielākajai daļai sugu atgādina nelielus samiņus, tā kā tiem ir divi taustekļi. Izņēmums ir Āfrikas pundurvardes, kuru kurkuļiem nav taustekļi.[1]
Bezmēles vardes, atkarībā no sugas, ir mazas, vidējas vai lielas vardes. Mazākas sugas pieder Āfrikas pundurvaržu ģintij, kuru mazākie īpatņi ir apmēram 2—3 cm gari. Tās ir populāras akvāriju sugas.[2] Lielākās bezmēles vardes ir pipu ģints sugas, kuras sasniedz 19 cm.[5]
Bezmēles vardēm ir raksturīgi akrobātiski pāra riesta peldējumi.[3] Pipām tēviņš no augšas satver mātīti, un pāris atkārtoti griežas augšpēdus un atpakaļ. Ikri tiek iznērsti, apaugļoti un noturēti spraugā starp mātītes muguru un tēviņa vēderu. Mātītes muguras āda uzpamst un ieskauj ikrus, kuri paliek iespiedušies mātītes mugurā. Katram ikram izveidojas neliela kabatiņa, kurā embrijs atkarībā no sugas attīstās līdz zināmai pakāpei, pēc tam pamet mātes muguru.[2][3] Citu bezmēles varžu ģinšu sugām ikri tiek nērsti dīķos vai citos nekustīgos ūdeņos. Kurkuļi barojas ar dažādām augu daļām, filtrējot ūdeni. Izņēmums ir Āfrikas pundurvaržu kurkuļi, kuri ir plēsīgi.[1]
Bezmēles vardes, bezmēles varžu dzimta jeb piešvaržu dzimta (Pipidae) ir samērā primitīva bezastaino abinieku (Anura) dzimta, kas apvieno 32 mūsdienās dzīvojošas varžu un krupju sugas un kas tiek iedalītas 5 ģintīs. Kā jau dzimtas nosaukums norāda, visām šīs dzimtas sugām nav mēles. Lielākā daļa šīs dzimtas sugu mājo Āfrikā uz dienvidiem no Sahāras, bet pipu ģints (Pipa) sugas sastopamas Dienvidamerika tropos. Bezmēles varžu tuvākie radinieki ir Meksikas smilšu krupju dzimtas (Rhinophrynidae) sugas.
Tongloze kikkers[1] (Pipidae) zijn een familie van de kikkers (Anura). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1825. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Piprina gebruikt.[2]
Alle soorten komen zowel voor in Afrika als Zuid-Amerika.[3] Vanwege het gescheiden verspreidingsgebied en de verschillen in lichaamsbouw en levenswijze wordt deze familie soms wel verdeeld in twee onderfamilies; de klauwkikkers (Dactylethrinae) en de Surinaamse padden (Pipinae). Alle soorten zijn zeer sterk aan het water gebonden en komen er nooit uit. De lichaamsbouw is hierop aangepast; de tenen zijn verbonden met goed ontwikkelde zwemvliezen en het lichaam is vaak zeer sterk afgeplat. Omdat de tong ontbreekt, moeten de dieren de prooi met de vingers naar binnen duwen wat eruitziet alsof de kikker 'met de handen' eet.
Een aantal soorten uit de familie tongloze kikkers, met name de soorten Xenopus laevis en Xenopus tropicalis, wordt wereldwijd gebruikt in laboratoria voor genetische studies. De reden is de relatief enorme afmeting van de oöcyten, die daardoor makkelijk bestudeerd kunnen worden, zie ook klauwkikker.
De klauwkikker is daarnaast ook bekend om een geheel andere reden: het is waarschijnlijk de vector van de beruchte schimmel Batrachochytrium dendrobatidis, die wereldwijd kikkers en padden bedreigt.
Er zijn 41 soorten in vier geslachten, inclusief de pas in 2011 beschreven soort Xenopus lenduensis.
Familie Pipidae
Tongloze kikkers (Pipidae) zijn een familie van de kikkers (Anura). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1825. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Piprina gebruikt.
Alle soorten komen zowel voor in Afrika als Zuid-Amerika. Vanwege het gescheiden verspreidingsgebied en de verschillen in lichaamsbouw en levenswijze wordt deze familie soms wel verdeeld in twee onderfamilies; de klauwkikkers (Dactylethrinae) en de Surinaamse padden (Pipinae). Alle soorten zijn zeer sterk aan het water gebonden en komen er nooit uit. De lichaamsbouw is hierop aangepast; de tenen zijn verbonden met goed ontwikkelde zwemvliezen en het lichaam is vaak zeer sterk afgeplat. Omdat de tong ontbreekt, moeten de dieren de prooi met de vingers naar binnen duwen wat eruitziet alsof de kikker 'met de handen' eet.
Een aantal soorten uit de familie tongloze kikkers, met name de soorten Xenopus laevis en Xenopus tropicalis, wordt wereldwijd gebruikt in laboratoria voor genetische studies. De reden is de relatief enorme afmeting van de oöcyten, die daardoor makkelijk bestudeerd kunnen worden, zie ook klauwkikker.
De klauwkikker is daarnaast ook bekend om een geheel andere reden: het is waarschijnlijk de vector van de beruchte schimmel Batrachochytrium dendrobatidis, die wereldwijd kikkers en padden bedreigt.
Multimedia w Wikimedia Commons Grzbietorodowate, żaby bezjęzyczne, bezjęzykowe, grzbietorody (Pipidae) – rodzina płazów należąca do podrzędu (w zależności od systematyki): Pipoidea (według starszej) albo Mesobatrachia (według nowszej), z rzędu płazów bezogonowych. W obrębie tej rodziny wyróżnia się 5 rodzajów i 33 gatunki.
Przedstawiciele tej grupy zamieszkują zachodnią i południową Afrykę, północną i środkową część Ameryki Południowej. Występowanie ich na terenie Europy jest skutkiem introdukcji gatunków.
Płazy te charakteryzują się brakiem języka i powiek. Mają ciało silnie spłaszczone, posiadają linię boczną. Rozmiar waha się od 3 do 18 cm. Palce stóp połączone błoną pławną. Niektóre gatunki należące do tej rodziny na trzech palcach tylnych kończyn posiadają twarde wypustki przypominające pazury.
Prowadzą wodny tryb życia, żywiąc się bezkręgowcami wodnymi. Przy pożeraniu zdobyczy często pomagają sobie przednimi kończynami.
W okresie godowym grzbietorodowate wydają charakterystyczny cichy terkot (podobny do skrzypienia drzwi). Uzyskują go dzięki twardym płytkom krtaniowym.
Do rodziny grzbietorodowatych należą następujące rodzaje[1]:
Grzbietorodowate, żaby bezjęzyczne, bezjęzykowe, grzbietorody (Pipidae) – rodzina płazów należąca do podrzędu (w zależności od systematyki): Pipoidea (według starszej) albo Mesobatrachia (według nowszej), z rzędu płazów bezogonowych. W obrębie tej rodziny wyróżnia się 5 rodzajów i 33 gatunki.
Przedstawiciele tej grupy zamieszkują zachodnią i południową Afrykę, północną i środkową część Ameryki Południowej. Występowanie ich na terenie Europy jest skutkiem introdukcji gatunków.
Płazy te charakteryzują się brakiem języka i powiek. Mają ciało silnie spłaszczone, posiadają linię boczną. Rozmiar waha się od 3 do 18 cm. Palce stóp połączone błoną pławną. Niektóre gatunki należące do tej rodziny na trzech palcach tylnych kończyn posiadają twarde wypustki przypominające pazury.
Prowadzą wodny tryb życia, żywiąc się bezkręgowcami wodnymi. Przy pożeraniu zdobyczy często pomagają sobie przednimi kończynami.
W okresie godowym grzbietorodowate wydają charakterystyczny cichy terkot (podobny do skrzypienia drzwi). Uzyskują go dzięki twardym płytkom krtaniowym.
Pipidae é uma família de anfíbios da ordem Anura.
Pipidele (Pipidae), numite și broaște fără limbă, este o familie de broaște acvatice lipsite de limbă răspândite în Africa la sud de Sahara și America de Sud tropicală la est de Anzi. Se cunosc 5 genuri și 30-41 de specii. Au lăsat fosile din cretacic (145,5 milioane - 65,5 milioane de ani în urmă) până în prezent. Lungimea adulților este de 2-20 cm. Corpul este turtit dorso-ventral. Au 6-8 vertebre presacrale; coastele prezente și libere la larve (mormoloci), dar contopite cu diapofizele vertebrelor la adulți; urostilul este sudat la vertebra sacrală, iar centura scapulară este de tip firmistern.[1][2][3]
Pipidele din Africa (Xenopus, Silurana, Pseudhymenochirus și Hymenochirus) depun ouăle în apă din care eclozează larve mici (mormolocii). Femelele genului Pipa (broasca fagure) din America de Sud depun ouăle cu ajutorul unui ovipozitor în formă de pungă pe spate, în mici adâncituri, unde se clocesc și din ele ies larve, a căror metamorfoză se petrece tot în alveolele din pielea mamei; din aceste alveole iese un pui asemănător cu adultul.[4][5]
Broasca râioasă cu gheare (Xenopus laevis) din Africa tropicală este o broască de 8 cm lungime, cu degetele palmate, din care cele trei interne au un început de gheare; ea a fost folosită pentru diagnosticul gravidității, se injecta 1-2 cm3 din urina unei femei gravide în sacii limfatici ai broaștei, care după 9-10 ore depunea câteva ouă.[6]
Familia Pipidae
Pipidele (Pipidae), numite și broaște fără limbă, este o familie de broaște acvatice lipsite de limbă răspândite în Africa la sud de Sahara și America de Sud tropicală la est de Anzi. Se cunosc 5 genuri și 30-41 de specii. Au lăsat fosile din cretacic (145,5 milioane - 65,5 milioane de ani în urmă) până în prezent. Lungimea adulților este de 2-20 cm. Corpul este turtit dorso-ventral. Au 6-8 vertebre presacrale; coastele prezente și libere la larve (mormoloci), dar contopite cu diapofizele vertebrelor la adulți; urostilul este sudat la vertebra sacrală, iar centura scapulară este de tip firmistern.
Pipidele din Africa (Xenopus, Silurana, Pseudhymenochirus și Hymenochirus) depun ouăle în apă din care eclozează larve mici (mormolocii). Femelele genului Pipa (broasca fagure) din America de Sud depun ouăle cu ajutorul unui ovipozitor în formă de pungă pe spate, în mici adâncituri, unde se clocesc și din ele ies larve, a căror metamorfoză se petrece tot în alveolele din pielea mamei; din aceste alveole iese un pui asemănător cu adultul.
Broasca râioasă cu gheare (Xenopus laevis) din Africa tropicală este o broască de 8 cm lungime, cu degetele palmate, din care cele trei interne au un început de gheare; ea a fost folosită pentru diagnosticul gravidității, se injecta 1-2 cm3 din urina unei femei gravide în sacii limfatici ai broaștei, care după 9-10 ore depunea câteva ouă.
Pipagrodorna är en familj (biologi) primitiva, tunglösa groddjur. Familjen omfattar trettio arter som lever i Sydamerika (släktet Pipa) och subsahariska Afrika (övriga fyra släkten).
Dessa grodor är helt vattenlevande och har genomgått ett antal morfologiska anpassningar till denna livsmiljö. Till exempel så har de fullt utvecklad simhud och ett sidolinjesystem. Även öronen är starkt modifierade.
Denna groddjurs-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Pipagrodorna är en familj (biologi) primitiva, tunglösa groddjur. Familjen omfattar trettio arter som lever i Sydamerika (släktet Pipa) och subsahariska Afrika (övriga fyra släkten).
Dessa grodor är helt vattenlevande och har genomgått ett antal morfologiska anpassningar till denna livsmiljö. Till exempel så har de fullt utvecklad simhud och ett sidolinjesystem. Även öronen är starkt modifierade.
Характерним для піпових є відсутність язика, що пов'язане з суто водним способом життя. 2 підродини (4 роди, 15 видів) — піпи і шпоркові жаби. Піпи поширені в тропіках Південної Америки. Найбільша з них (довжина тіла до 20 см) — піпа суринамська (Pipa pipa), відома своєрідним способом розмноження: за допомогою випнутої клоаки самиця відкладає на спину 40 —114 яєць. Навколо кожного заплідненого яйця утворюється комірка, вкрита шкірястою кришечкою. В комірках відбувається розвиток яєць і метаморфоз. Через 80—85 діб молоді остаточно сформовані жабки розкривають комірки і залишають матір. Шпоркові жаби (довжина тіла 20—80 мм) живуть у водоймах Африки; характеризуються наявністю пазурів («шпор») на трьох внутрішніх пальцях задніх ніг (звідки й назва); найвідоміший представник — шпоркова жаба гладенька (Xenopus laevis).
Викопні роди:[2]
Це незавершена стаття з герпетології.Pipidae là danh pháp khoa học của một họ động vật lưỡng cư trong bộ Anura, gồm 34 loài cóc, ếch nguyên thủy không có lưỡi với chiều dài cơ thể từ 4 tới 19 cm.[1] Trong số này, 7 loài được tìm thấy ở Nam Mỹ (chi Pipa), các loài thuộc 4 chi còn lại sống ở vùng hạ Sahara châu Phi.
Các loài trong họ này hoàn toàn sống dưới nước và có nhiều thay đổi về hình thái để phù hợp với môi trường sống, chẳng hạn chân có màng bơi, thân dẹp, có hệ thống đường bên. Ngoài ra chúng có tai biến đổi mạnh để nghe được dưới nước. Chúng không có lưỡi hay dây thanh âm mà có các que xương trong thanh quản giúp phát ra âm thanh.[2]
Các hồ sơ hóa thạch của chúng là tương đối tốt, với 12 loài tuyệt chủng được biết tới. 6 trong số này được đặt trong chi còn sinh tồn Xenopus, sáu loài còn lại được đặt trong các chi đã tuyệt chủng. Các hóa thạch được phát hiện đến từ châu Phi, Nam Mỹ và Trung Đông có niên đại tới Hạ Creta.[1]
Họ Pipidae gồm 5 chi với 34 loài như sau:
Phương tiện liên quan tới Pipidae tại Wikimedia Commons
Pipidae là danh pháp khoa học của một họ động vật lưỡng cư trong bộ Anura, gồm 34 loài cóc, ếch nguyên thủy không có lưỡi với chiều dài cơ thể từ 4 tới 19 cm. Trong số này, 7 loài được tìm thấy ở Nam Mỹ (chi Pipa), các loài thuộc 4 chi còn lại sống ở vùng hạ Sahara châu Phi.
Các loài trong họ này hoàn toàn sống dưới nước và có nhiều thay đổi về hình thái để phù hợp với môi trường sống, chẳng hạn chân có màng bơi, thân dẹp, có hệ thống đường bên. Ngoài ra chúng có tai biến đổi mạnh để nghe được dưới nước. Chúng không có lưỡi hay dây thanh âm mà có các que xương trong thanh quản giúp phát ra âm thanh.
Các hồ sơ hóa thạch của chúng là tương đối tốt, với 12 loài tuyệt chủng được biết tới. 6 trong số này được đặt trong chi còn sinh tồn Xenopus, sáu loài còn lại được đặt trong các chi đã tuyệt chủng. Các hóa thạch được phát hiện đến từ châu Phi, Nam Mỹ và Trung Đông có niên đại tới Hạ Creta.
Pipidae J. E. Gray, 1825
Синонимы
Пиповые[1] (лат. Pipidae) — семейство примитивных бесхвостых земноводных.
Общая длина представителей семейства колеблется от 4 до 19 см. Язык отсутствует, добычу они хватают передними лапами. Все виды ведут исключительно водный образ жизни и имеют многочисленные морфологические особенности, соответствующие их среде обитания. Например, лапы полностью перепончатые, тело уплощённое, присутствует система боковых линий. Кроме того, у пиповых модифицирован слуховой аппарат, благодаря чему они могут издавать и слышать звуки под водой.
Обитают в тропической Южной Америке (род Pipa) и Африке к югу от Сахары (остальные).
На октябрь 2018 года в семейство включают 4 рода и 41 вид[2][3][1]:
Также, к семейству относятся 7 вымерших родов[4]:
Головастик гладкой шпорцевой лягушки
Пиповые (лат. Pipidae) — семейство примитивных бесхвостых земноводных.
完全水棲性。背、腹部平坦、身體流線形。後足蹼發達。皮膚光滑。有側線系統。頭小、無舌。眼瞼無法自由移動。後足趾上有爪。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 両生綱 Amphibia 亜綱 : 平滑両生亜綱 Lissamphibia 目 : 無尾目 Anura 亜目 : ピパ亜目 Mesobatrachia 科 : ピパ科 Pipidae 学名 Pipidae (J.E.Gray,1825) 下位分類群 本文参照 ピパ科（Pipidae）は両生綱 無尾目（カエル目）に属する分類群の一つ。この科の基準属（分類体系上で、ある科を認識・確認するための基準となる属のこと）はピパ属（Pipa）である。
アフリカ大陸（エチオピア区）と南米大陸（新熱帯区）のみに分布する。この特徴的な分布様式は、アフリカと南米とが一続きであったとする大陸移動説により、容易に説明出来る。大陸移動説が浸透する以前は、この科がアフリカからユーラシア大陸（旧北区）、北米大陸（新北区）を経由して南米大陸に進入した後、旧及び新北区では絶滅したために現在の分布様式が成立したとする考えが主流であった。
変態後も水から出ることが無いほぼ完全な水性で、河川や池沼に生息する。舌を欠いていることから、餌は周囲の水とともに一気に飲み込み、口を完全に閉じる前に水だけを吐き出す摂食方法をとる。また、この分類群に属する種の繁殖様式は非常に特徴的である。まず、抱接の仕方が一般的なカエルとは異なり、雄は雌の腰部を抱く。更に、ピパなど保育行為を行う種がいる。また、当然のことながら他の無尾類と同様に広告音を発する。
現生種は5属31種が知られている。他複数の化石種を含む。
![[icon]](http://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%95%E3%82%A1%E3%82%A4%E3%83%AB:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。
발톱개구리과(Pipidae)는 개구리목에 속하는 양서류 하위 과이다. 혀가 없는 원시적인 형태의 개구리류이다. 약 30종으로 이루어져 있으며, 열대 남아메리카 지역(수리남두꺼비속, Pipa)과 사하라 이남 아프리카 지역(나머지 4개 속)에서 발견된다.
2012년 현재, 개구리목의 계통 분류는 다음과 같다.[1]
양서류 개구리목
.jpg)
