The root bark, which contains about 16% tannin, is used for tanning. The sweet, edible fruit are used medicinally and to ferment wine.
Rosa omeiensis (lat. Rosa omeiensis) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin itburnu cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Rosa omeiensis (lat. Rosa omeiensis) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin itburnu cinsinə aid bitki növü.
Die Omei-Rose (Rosa sericea var. omeiensis) ist eine Varietät der Pflanzenart Seiden-Rose (Rosa sericea) aus der Gattung Rosen (Rosa) innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Sie wird auch Mount Omei Rose[1] genannt. Die Trivialnamen beruhen darauf, dass das Typusmaterial im Gebirge Emei Shan (Wade-Giles O-mei Shan) gesammelt wurde.
Rosa sericea var. omeiensis wächst als selbständig aufrechter Strauch mit Wuchshöhen von 1 bis zu 4 Metern. Die schlanken Zweige besitzen oft keine Stacheln. Wenn Stacheln vorhanden sind, dann sitzen sie paarweise unterhalb der Laubblätter und sind bis zu 7 Millimeter lang, stielrund, gerade. Es können auch dicht stehende Borsten vorhanden sein.[2]
Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind inklusive Blattstiel 3 bis 6 Zentimeter lang und unpaarig gefiedert mit meist 9 bis 13, selten bis zu 17[3] Fiederblättchen. Die Blattrhachis und der Blattstiel besitzen wenige Stacheln. Die Fiederblättchen sind bei einer Länge von 8 bis 30 Millimetern und einer Breite von 4 bis 10 Millimetern länglich oder elliptisch-länglich mit gerundeter-stumpfer oder breit-keilförmiger Basis, spitzem oder gerundetem-stumpfem oberen Ende, und spitz-gesägten Rand. Die Fiederblättchen sind auf der Unterseite kahl oder flaumig behaart und können Drüsen besitzen; die Oberseite ist kahl und besitzt konkave Mittelnerven. Die zwei Nebenblätter sind mit dem Blattstiel verwachsen und der freie Teil ist dreieckig-eiförmig mit gesägten oder glatten Rand; sie besitzen manchmal Drüsen.[2]
Die frühe Blütezeit reicht in China von Mai bis Juni.[2] Die Blüten stehen einzeln in den Blattachseln. Tragblätter fehlen. Der 6 bis 20 Millimeter lange Blütenstiel ist kahl. Die kaum duftenden, zwittrigen Blüten sind bei einem Durchmesser von 2,5 bis 3,5 Zentimetern radiärsymmetrisch mit doppelter Blütenhülle. Der kahle Blütenbecher (Hypanthium) ist verkehrt-eiförmig oder birnenförmig. Auffälligerweise besitzt Rosa omeiensis vierzählige Blüten, während die meisten Rosen-Arten fünfzählig sind. Die vier Kelchblätter sind lanzettlich mit zugespitztem oder lang geschwänztem oberen Ende, ganzrandig und die Unterseite ist spärlich flaumig behaart. Die vier freien weißen Kronblätter sind verkehrt-dreieckig-eiförmig mit breit-keilförmiger Basis und ausgerandetem oberen Ende. Es sind viele Staubblätter vorhanden. Die freien Griffel sind kürzer als die Staubblätter und zottig behaart.[2]
Der kahle, gelbe Fruchtstiel ist 6 bis 20 Millimeter lang, gedrungen, fleischig und verjüngt sich bis zur Hagebutte. Die bei Reife hell- bis tiefroten oder gelben Hagebutten sind bei einem Durchmesser von 8 bis 15 Millimetern verkehrt-eiförmig oder birnenförmig und kahl oder drüsig flaumig behaart. Auf den Hagenbutten stehen die vier haltbaren Kelchblätter aufrecht. Die Hagebutten reifen in China von Juli bis September.[2]
Rosa sericea var. omeiensis ist in den chinesischen Provinzen Regionen Gansu, Guizhou, Hubei, Ningxia, Qinghai, Shaanxi, Sichuan, Yunnan sowie im autonomen Gebiet Tibet verbreitet. Sie gedeiht in Tannenwäldern, Dickichten, Gebüschen, auf Weiden und an Hängen in Höhenlagen von 700 bis 4000 Metern.[2]
Die Erstbeschreibung erfolgte 1912 unter dem Namen (Basionym) Rosa omeiensis durch Robert Allen Rolfe Botanical Magazine, Volume 138, Tafel 8471.[4] Die Neukombination zu Rosa sericea var. omeiensis (Rolfe) G.D.Rowley wurde 1959 durch Gordon Douglas Rowley in Bulletin du Jardin botanique de l'État à Bruxelles, Band 29, 3, S. 210 veröffentlicht.
Der Komplex Rosa sericea wurde kontrovers diskutiert. Beispielsweise wurde die Seiden-Rose (Rosa sericea Lindl.) in der Flora of China 2003 eine eigene Art geführt,[5] oft findet man aber in der Literatur und im Internet sie als Synonym von Rosa omeiensis. 2008 sichteten Wei et al. umfangreiches Herbarmaterial untersuchten und die Pollenmorphologie sowie Samenmantelstruktur. Wei et al. konnten zeigen, dass es sich um eine Varietät Rosa sericea var. omeiensis handelt.[3] Synonyme Rosa sericea var. omeiensis Rolfe sind: Rosa sericea subsp. omeiensis (Rolfe) A.V.Roberts, Rosa sericea f. aculeatoeglandulosa Focke, Rosa sericea f. inermieglandulosa Focke, Rosa sorbus H.Lév., Rosa sericea f. glandulosa T.T.Yu & T.C.Ku, Rosa omeiensis f. paucijuga T.T.Yu & T.C.Ku,[2][3]
Rosa sericea var. omeiensis ist seit 2008 eine Varietät der Art Rosa sericea und gehört zur Sektion Pimpinellifoliae aus der Untergattung Rosa in der Gattung Rosa.
Die Omei-Rose (Rosa sericea var. omeiensis) ist eine Varietät der Pflanzenart Seiden-Rose (Rosa sericea) aus der Gattung Rosen (Rosa) innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Sie wird auch Mount Omei Rose genannt. Die Trivialnamen beruhen darauf, dass das Typusmaterial im Gebirge Emei Shan (Wade-Giles O-mei Shan) gesammelt wurde.
Rosa omeiensis is a species of Rosa native to central and southwestern China in the provinces of Gansu, Guizhou, Hubei, Ningxia, Qinghai, Shaanxi, Sichuan, Xizang, and Yunnan; it grows in mountains at altitudes of 700 to 4,400 m.
It is a shrub which grows 4 m tall, and is often very spiny. The leaves are deciduous, 3–6 cm long, with 5–13 leaflets with a serrated margin. The flowers are 2.5–3.5 cm diameter, white, with (unusually for a rose) only four petals. The hips are red to orange-yellow, 8–15 mm diameter, with persistent sepals, and often bristly.
There are four formae:
It is sometimes treated as a subspecies of the closely related species Rosa sericea.
Rosa omeiensis forma pteracantha is grown as an ornamental plant for its large, bright red thorns.
R. omeiensis f. pteracantha
Rosa omeiensis f. pteracantha Rehder & E.H.Wilson
Thorns and leaves
Rosa omeiensis is a species of Rosa native to central and southwestern China in the provinces of Gansu, Guizhou, Hubei, Ningxia, Qinghai, Shaanxi, Sichuan, Xizang, and Yunnan; it grows in mountains at altitudes of 700 to 4,400 m.
It is a shrub which grows 4 m tall, and is often very spiny. The leaves are deciduous, 3–6 cm long, with 5–13 leaflets with a serrated margin. The flowers are 2.5–3.5 cm diameter, white, with (unusually for a rose) only four petals. The hips are red to orange-yellow, 8–15 mm diameter, with persistent sepals, and often bristly.
There are four formae:
Rosa omeiensis f. omeiensis. Rosa omeiensis f. glandulosa T.T.Yü & T.C.Ku. Rosa omeiensis f. paucijuga T.T.Yü & T.C.Ku. Rosa omeiensis f. pteracantha Rehder & E.H.Wilson.It is sometimes treated as a subspecies of the closely related species Rosa sericea.
Rosa sericea var. omeiensis aŭ silka rozo estas vario de la plantspecio el la genro rozo (Rosa) ene de la familio de la Rozacoj (Rosaceae). Ĝi ankaŭ havas la nomon leŝana rozo aŭ E-mej-ŝan-a rozo[1] ĉar ĝi estas malkovrinta an la montaro E-mej-ŝan.
Rosa sericea var. omeiensis kreskas kiel vertikala arbusto kun kreskoalto de 1 ĝis 4 metroj. La maldikaj branĉoj ofte ne havas pikilojn. Se ekzistas pikiloj tiam ili sidas pare sub la folioj. La pikiloj estas ĉ. 7 mm longaj, rondaj kaj rektaj. Povas ankaŭ ekzisti dense starantaj rigidharoj.[2]
La alternesidantaj folioj estas inklude de la folitigo 3 ĝis 6 cm longaj kaj nepare plumaj kun plej ofte 9 ĝis 13, malofte ĝis 17[3] folietoj. La folirakio kaj la folitijo havas malmultajn pikilojn. La plumfolietoj estas 8 ĝis 30 mm longaj kaj 4 ĝis 10 mm larĝaj, oblongaj aŭ eliptaj kun rondigita aŭ iomete kojnforma bazo kaj kun ofte pintan apekson. La rando estas segildenta. La folietoj estas sur la malsupra flanko kalva aŭ lanuge haraj kaj povas esti glandoj; la supra surfaco estas kalvaj kaj havas konkavan mezan nervuron. La du stipulojj estas kunkreskintaj kun la folitigo.[2]
La frua flortempo en Ĉinio estas de majo ĝis junio.[2] La floroj staras unuope ĉe la floliakseloj. Brakteoj mankas. La 6 ĝis 20 mm longa flortigo estas kalva. La apenaŭ odorantaj, duseksaj floroj havas diametron de 2,5 ĝis 3,5 cm kaj estas radisimetriaj kun duobla involukro. La kalva hipantio (Hypanthium) estas reverse ovoforma aŭ pirforma. Okulfrape Rosa omeiensis havas kvarnombraj floroj, dum la aliaj rozoj havas kvinnombraj. La kvar sepaloj estas lancetformaj kaj havas pintan aŭ longe vostsimilan apekson. La rando estas glata kaj la malsupra surfaco havas nur malmultajn harojn. La kvar blankaj petaloj estas renverse triangulaj ĝis ovformaj kaj jhavas rondigitan apekson. Ekzistas multajn stamenoj. La liberaj pistiloj estas pli mallongaj ol la stemenoj kaj vilharaj.[2]
La kava, flava petiolo estas 6 ĝis 20 mm longa, karneca kaj malvastiĝis ĝis la frukto. La maturaj hel- ĝis malhelruĝaj aŭ flavaj rozfruktoj havas diametron de 8 ĝis 15 mm kaj formon de renversita ovo aŭ de piro. Ili estas kalvaj aŭ lanuge haraj. Sur la frukto staras kvar spaloj vertikale. La rozfruktoj maturiĝas en Ĉinio de julio ĝis septembro.[2]
floro de la leŝana rozo
Rosa sericea var. omeiensis estas disvastigita en la ĉinaj provincoj Gansuo, Gŭiĝoŭo , Hubejo, Ningŝjao, Ĉinghajo, Ŝenŝjio, Siĉŭano, Junano kaj la aŭtonomo regiono Tibeto. Ĝi kreskas tie en abiaroj, densejoj, veprejoj kaj je deklivaj en altoj de 700 ĝis 4000 metrojn.[2]
La unua priskribo okazis 1912 sub la nomo Rosa omeiensis fare de Robert Allen Rolfeen Botanical Magazine, volumo 138, tabulo 8471.[4] La nova engrupigo al Rosa sericea var. omeiensis (ROLFE) G.D.ROWLEY okazis 1959 fare de Gordon Douglas Rowley en Bulletin du Jardin botanique de l'État à Bruxelles, volumo 29, 3, p.210.
La genro Rosa sericea estis diskutata kontroverse . Ekszemple en Flora of China 2003 la silka rozo (Rosa sericea LINDL.) estis memstara genro, tamen ofte ĝi troviĝis en literaturo kaj interreto kiel sinonimo de Rosa omeiensis. 2008 Wei et. al. povas montri ke ĝi estas vario de Rosa sericea var. omeiensis handelt.[3] Sinonimoj Rosa sericea var. omeiensis ROLFE estas: Rosa sericea subsp. omeiensis (ROLFE) A.V.ROBERTS, Rosa sericea f. aculeatoeglandulosa FOCKE, Rosa sericea f. inermieglandulosa FOCKE, Rosa sorbus H.LÉV., Rosa sericea f. glandulosa T.T.YU & T.C.KU, Rosa omeiensis f. paucijuga T.T.YU & T.C.KU,[2][3]
Rosa sericea var. omeiensis estas ekde 2008 vario de la specio Rosa sericea kaj apartenas al la sekcio Pimpinellifoliae el la subgenro Rosa en la genro Rosa.
Rosa sericea var. omeiensis aŭ silka rozo estas vario de la plantspecio el la genro rozo (Rosa) ene de la familio de la Rozacoj (Rosaceae). Ĝi ankaŭ havas la nomon leŝana rozo aŭ E-mej-ŝan-a rozo ĉar ĝi estas malkovrinta an la montaro E-mej-ŝan.
Rosa omeiensis est une espèce de rosier de la section des Pimpinellifoliæ, originaire du centre et du sud-ouest de la Chine dans les provinces de Gansu, Guizhou, Hubei, Qinghai, Shaanxi, Sichuan, Yunnan et dans les régions autonomes du Ningxia et du Tibet. On l'y trouve dans les zones montagneuses à des altitudes comprises entre 700 et 4 400 mètres.
Il en existe quatre formes :
Ce taxon est parfois traité comme une sous-espèce de l'espèce voisine Rosa sericea.
Synonyme : Rosa sericea Lindl. subsp. omeiensis (Rolfe) A. V. Roberts.
C'est un arbrisseau pouvant atteindre jusqu'à quatre mètres de haut, souvent très épineux.
Les feuilles caduques mesurent 3 à 6 cm de long et sont composées de 5 à 13 folioles au bord finement denté.
Les fleurs, blanches, simples, ont 2,5 à 3,5 cm de diamètre. Caractère exceptionnel chez les rosiers, ces fleurs ont, sauf rare exception, seulement quatre pétales.
Les fruits, jaune orange à rouge à maturité, de 8 à 15 mm de diamètre, sont surmontés de sépales persistants et sont souvent épineux.
Rosa omeiensis 'Chrisocarpa' se différencie par ses fruits jaunes
Il doit son nom au mont Omei où il a été trouvé.
La forme Rosa omeiensis f. pteracantha est cultivée comme plante ornementale pour ses jeunes grands aiguillons rouges brillants translucides.
Rosa omeiensis est une espèce de rosier de la section des Pimpinellifoliæ, originaire du centre et du sud-ouest de la Chine dans les provinces de Gansu, Guizhou, Hubei, Qinghai, Shaanxi, Sichuan, Yunnan et dans les régions autonomes du Ningxia et du Tibet. On l'y trouve dans les zones montagneuses à des altitudes comprises entre 700 et 4 400 mètres.
Il en existe quatre formes :
Rosa omeiensis f. omeiensis. Rosa omeiensis f. glandulosa T.T.Yü & T.C.Ku. Rosa omeiensis f. paucijuga T.T.Yü & T.C.Ku. Rosa omeiensis f. pteracantha Rehder & E.H.Wilson.Ce taxon est parfois traité comme une sous-espèce de l'espèce voisine Rosa sericea.
Synonyme : Rosa sericea Lindl. subsp. omeiensis (Rolfe) A. V. Roberts.
Fyrtalsros (Rosa omeiensis), en art i familjen rosväxter som växer naturligt i södrea, centrala och östra Kina, samt i Korea. Arten odlas som prydnadsväxt i Sverige. Oftast är det formen vingros (f. pteracantha) som odlas för sina vackra taggar. Ibland räknas fyrtalsros som en underart till den närstående Rosa sericea.
Fyrtalsrosen är en lövfällande buske som blir 1–4 meter hög. Grenarna är tunna och saknar taggar eller har taggar i par under bladskaften. Taggarna är raka och avsmalnande mot basen, ibland vinglika, de kan bli 1,5 cm långa och upp till 3 cm breda vid basen. Stammarna har ibland täta borttaggar. Bladen är parbladiga med 5-17 småblad och har ibland taggar längs huvudnerven. Småbladen blir 8–30 mm långa och 4–10 mm breda och kan vara kala, ludna och ibland klibbhåriga. Blommorna sitter ensamma i längs grenarna och blir 2,5–3,5 cm vida. Foderbladen är fyra. Kronbladen är också fyra, vita. Nyponen är klart röda till gula, ibland tvåfärgade, omvänt äggrunda till päronformade med uppsvällda skaft och kvarsittande foderblad. Arten blommar tidigt på sommaren och nyponen mognar under sommaren och faller tidigt.
Fyrtalsros är lik Rosa sericea, men den senare har runda nypon utan uppsvällda skaft.
Arten är mångformig och fyra former kan urskiljas:
Fyrtalsros (Rosa omeiensis), en art i familjen rosväxter som växer naturligt i södrea, centrala och östra Kina, samt i Korea. Arten odlas som prydnadsväxt i Sverige. Oftast är det formen vingros (f. pteracantha) som odlas för sina vackra taggar. Ibland räknas fyrtalsros som en underart till den närstående Rosa sericea.
Fyrtalsrosen är en lövfällande buske som blir 1–4 meter hög. Grenarna är tunna och saknar taggar eller har taggar i par under bladskaften. Taggarna är raka och avsmalnande mot basen, ibland vinglika, de kan bli 1,5 cm långa och upp till 3 cm breda vid basen. Stammarna har ibland täta borttaggar. Bladen är parbladiga med 5-17 småblad och har ibland taggar längs huvudnerven. Småbladen blir 8–30 mm långa och 4–10 mm breda och kan vara kala, ludna och ibland klibbhåriga. Blommorna sitter ensamma i längs grenarna och blir 2,5–3,5 cm vida. Foderbladen är fyra. Kronbladen är också fyra, vita. Nyponen är klart röda till gula, ibland tvåfärgade, omvänt äggrunda till päronformade med uppsvällda skaft och kvarsittande foderblad. Arten blommar tidigt på sommaren och nyponen mognar under sommaren och faller tidigt.
Fyrtalsros är lik Rosa sericea, men den senare har runda nypon utan uppsvällda skaft.
Rosa omeiensis là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được Rolfe miêu tả khoa học đầu tiên năm 1912.[1]
Bài viết liên quan đến phân họ Hoa hồng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Rosa omeiensis là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được Rolfe miêu tả khoa học đầu tiên năm 1912.
峨眉蔷薇（学名：Rosa omeiensis），为蔷薇科下的一个植物变型。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
