Farfugium japonicum (L.) Kitam. ye una especie de planta perteneciente a la familia de les asteracees.
Farfugium japonicum ye nativa de cantiles predresos costeros de Xapón, Corea y Taiwán.
Ye una planta perenne amaricolada d'hasta 60 cm d'altor y un ampliu espardimientu por rizomes, con fueyes que surden de llargos tarmos. De seronda a iviernu producen llargos tarmos con recímanos de flores amarellentaes que depués van producir granes con filamentos blancos, como nel diente de lleón.
La mayoría de cultivar tienen fueyes verdes brillantes abigarraes con irregulares marques de color blancu o mariellu cremoso, son grandes y coriacees, de 10,2-25,4 cm d'anchu, arrondaes o con forma de reñón, con marxes ondulaos o dentaos, que se producen na arboladura de tarmos llargos, y perennes.
Una de les sos variedaes cultivaes ye'l Farfugium japonicum aureomaculatum, que tien llunares mariellos nes sos fueyes. Ye una planta de semisombra o solombra y tierra húmeda, que nun aguanta bien les temperatures baxes nin el sol fuerte.
Farfugium japonicum contién alcaloides tumorígenos.[1][2]
Farfugium japonicum describióse por (L.) Kitam. y espublizóse en Acta Phytotaxonomica et Geobotanica 8(4): 268. 1939.[3]
Farfugium japonicum (L.) Kitam. ye una especie de planta perteneciente a la familia de les asteracees.
Flores, detalle. Vista de la plantaKhit-chia̍h-oáⁿ sī 1 chióng Tâi-oân goân-seng ê kio̍k-á, mā hō-chò Tâi-oân soaⁿ-kio̍k. Ha̍k-miâ: Farfugium japonicum formosanum.
Khit-chia̍h-oáⁿ sī to-nî-seng ê chhaú-á-lūi.
I ê hoe kap sù-siông khoàⁿ--tio̍h ê kio̍k-á kāng khoán, sī thaû-hêng hoe-sū, i ê hoe-koè sī n̂g--ê.
I ê hio̍h-á ti̍t-chiap ùi kin seⁿ--chhut-lâi, kaū-kaū, to-kak-hêng, chhan-chhiūⁿ phoà--khì ê oáⁿ. Tō sī án-ne, chiah kā hō-chò khit-chia̍h-oáⁿ.
Chhiu--nih tī bô kài koân ê só͘-chāi lóng ē-tit khoàⁿ tio̍h i ê hêng-iáⁿ.
Farfugium japonicum (syn. Ligularia tussilaginea) is a species of flowering plant in the family Asteraceae, also known as leopard plant, green leopard plant or tractor seat plant.[1] It is native to streams and seashores of Japan, where it is called tsuwabuki (石蕗).[2]
It is a rhizomatous evergreen perennial, growing in a loose clump about 60 cm (24 in) tall and wide, with large round or kidney-shaped leaves that are slightly fleshy in texture. Daisy-like yellow flowers, 2.5–5 cm (1–2 in) across, are borne in loose clusters in autumn and winter.[2]
Farfugium japonicum is grown as an ornamental plant for garden planting and containers. The variegated cultivars are often used to brighten shade garden settings. Farfugium japonicum var. giganteum is a very large leaved selection.[3] Some cultivars have shiny green leaves variegated with irregular creamy white or yellow markings, which are leathery and large, 4-10 in (10.2-25.4 cm) across, with wavy or toothed margins, held aloft on long stalks. Others are an even green without the white or yellow markings.
The cultivar 'Aureomaculatum' has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.[4][5] It is hardy in coastal or mild areas, but requires protection from cold winds.
Farfugium japonicum contains tumorigenic pyrrolizidine alkaloids.[6][7]
Farfugium japonicum (syn. Ligularia tussilaginea) is a species of flowering plant in the family Asteraceae, also known as leopard plant, green leopard plant or tractor seat plant. It is native to streams and seashores of Japan, where it is called tsuwabuki (石蕗).
Farfugium japonicum (L.) Kitam., conocida comunmete por boina de vasco, capa de la reina o pata de elefante, es una especie de planta perteneciente a la familia de las asteráceas.
Farfugium japonicum es nativa de acantilados rocosos costeros de Japón, Corea y Taiwán.
Es una planta perenne amaricolada de hasta 60 cm de altura y una amplia propagación por rizomas, con hojas que surgen de largos tallos. De otoño a invierno producen largos tallos con racimos de flores amarillentas que luego producirán semillas con filamentos blancos, como en el diente de león.
La mayoría de los cultivares tienen hojas verdes brillantes abigarradas con irregulares marcas de color blanco o amarillo cremoso, son grandes y coriáceas, de 10,2-25,4 cm de ancho, redondeadas o con forma de riñón, con márgenes ondulados o dentados, que se producen en la arboladura de tallos largos, y perennes.
Una de sus variedades cultivadas es el Farfugium japonicum aureomaculatum, que posee lunares amarillos en sus hojas. Es una planta de semisombra o sombra y tierra húmeda, que no resiste bien las temperaturas bajas ni el sol fuerte.
Farfugium japonicum contiene alcaloides tumorígenos.[1][2]
Farfugium japonicum fue descrita por (L.) Kitam. y publicado en Acta Phytotaxonomica et Geobotanica 8(4): 268. 1939.[3]
Farfugium japonicum (L.) Kitam., conocida comunmete por boina de vasco, capa de la reina o pata de elefante, es una especie de planta perteneciente a la familia de las asteráceas.
Flores, detalle. Vista de la plantaFarfugium japonicum (L.) Kitam. è una pianta erbacea originaria del Giappone appartenente alla famiglia delle Asteraceae.[1]
La specie comprende diverse varietà tra cui le più comuni:
Farfugium japonicum (L.) Kitam. è una pianta erbacea originaria del Giappone appartenente alla famiglia delle Asteraceae.
Farfugium japonicum is een plant uit de familie Asteraceae die oorspronkelijk afkomstig is uit de kustgebieden van Japan.
Farfugium japonicum is een plant uit de familie Asteraceae die oorspronkelijk afkomstig is uit de kustgebieden van Japan.
Farfugium japonicum là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (L.) Kitam. mô tả khoa học đầu tiên năm 1939.[1]
Farfugium japonicum là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (L.) Kitam. mô tả khoa học đầu tiên năm 1939.
大吴风草 (山菊)(学名:Farfugium japonicum)为菊科大吴风草属的植物。分布在日本、韓國、台灣以及中国大陆的湖北、湖南、广东、福建、广西等地。常生於山谷、林下和草丛。[1]
具粗壯的走莖。花莖高30-70 cm,莖上具鱗片狀葉,被綿毛或近無毛。
基生葉厚,腎形,徑4-15 x 12-20 cm,下表面無毛或被蛛絲狀毛。
頭花多數,直徑4-6 cm,總梗長1.5-7 cm。外圍較顯眼的是舌狀花,花冠黃色,為雌性花,長 3-4 cm。中心的管狀花為較深的黃色,為雙性花,長約 1 cm。
瘦果深褐色,圓柱狀,5-6.5 mm長。冠毛長8-11 mm,白色剛毛狀,不等長。[2][3]
山菊(台灣)、八角乌、活血莲、金缽盂、独角莲、一叶莲、大马蹄香、大马蹄、铁冬苋、马蹄当归(湖北、湖南、福建)。[1]
臺灣山菊,基生葉葉緣鋸齒狀,通常具7-9齒。《臺灣植物誌》第一版中描述為一變種[4]。《中國植物誌》則認為本種葉緣從近全緣、小尖齒、缺刻狀齒、棱角狀至掌狀淺裂,其間並無間斷。以邊緣棱角狀或掌狀淺裂作為劃分種下等級之標準並不合適,故合併此變種[5]。《臺灣植物誌》第二版中的描述仍維持了其變種的分類地位[3]。
若依照《臺灣植物誌》之分法,山菊(F. japonicum var. japonicum)在台灣僅分布於綠島及蘭嶼。
以種子繁殖為主,亦可使用分株法繁殖。喜暖溼環境,水分供應需充足,避免陽光直射。耐貧瘠,少量施肥即可。[6]
本種在美國被作為景觀植物種植,常栽植於較陰暗處。其一變種F. japonicum var. giganteum具有巨大的葉片。另有許多栽培品種,具有特點如:亮綠色葉片、白或黃色斑點、圓形與腎形葉片、波浪與鋸齒狀葉緣等。栽培種'Aureomaculatum'曾獲得英國皇家園藝學會(The Royal Horticultural Society,RHS)的庭園表現優異獎(英语:Award of Garden Merit)(Award of Garden Merit,AGM)。[7]
|date=
中的日期值 (帮助) Farfugium luchuense(リュウキュウツワブキ)[2] Farfugium tussilagineum
Farfugium grande(品種キモンツワブキ)[3]
Ligularia gigantea(オオツワブキ)[4]
Ligularia kaempferi[5]
Ligularia tussilaginea
Tussilago japonica[6]
ツワブキ(石蕗、艶蕗、学名:Farfugium japonicum (L.) Kitam.[1]、シノニム:Farfugium tussilagineum 、Ligularia tussilaginea )は、キク科ツワブキ属に属する常緑多年草(冬でも葉が緑のままで、1年や2年で枯れること無く、よく生き残れる草)である。葉柄は食用になる。
つやのある大きな葉を持っており、毎年秋から冬に、キクに似た黄色い花をまとめて咲かせる。そのため「石蕗の花(つわのはな)」は、日本では初冬(立冬〔11月8日ごろ〕から大雪の前日〔12月7日〕ごろまで)の季語となっている。
「ツワブキ」という名前については、艶葉蕗(つやはぶき)、つまり「艶のある葉を持ったフキ」から転じたとする説のほか[8]、厚葉蕗(あつはぶき)、つまり「厚い葉を持ったフキ」から転じたとする説もある。ほかには「ツワ」・「イシブキ」・「オカバス」・「オバコ」などとも呼ばれ[9]、沖縄方言では「ちぃぱっぱ」、奄美方言では「つばしゃ」・「つば」、宮古方言では「つぱぱ」、八重山方言では「ちゅぶりんぐさ」(頭の草)と呼ばれる。
現在の中国の標準名は「大呉風草」(拼音: dàwúfēngcǎo)であるが、「一葉蓮」、「活血蓮」、「八角烏」、「金缽盂」などの異名がある。台湾語では「乞食碗」(khit-chia̍h-oáⁿ、キッチャワ)または「山菊」(soaⁿ-kio̍k、ソアキオッ)と呼ばれる。
韓国語では「털머위」(トルモウィ)と呼ぶが、毛の生えた蕗を意味するが、葉の裏に毛が多いことによる。朝鮮語では「말곰취」(マルゴムチュイ)と呼ぶが、馬のオタカラコウを意味する。
島根県の津和野(つわの)の地名は「石蕗の野(ツワの多く生えるところ)」が由来となっているという。
日本においては、本州の太平洋側では福島県から、日本海側では石川県から西の地域及び、四国や九州及び南西諸島(大東諸島及び尖閣諸島を除く)に分布し、日本国外では朝鮮半島及び鬱陵島、済州島などの島嶼や中国東南部及び台湾に分布する。表面のツヤが潮風から本体を守るため、主に海にごく近い海辺に多く自生し、そのほか低地から山地の日陰などにも多い。有毒なピロリジジンアルカロイドという物質を含んでいる。
冬にも緑の葉が茂り、何年も枯れずによく生き残れる常緑多年草で、草の丈はおよそ50cmほどである。土の下に短い茎があり、土の上には葉だけが出る。葉は土の中の根から生える根生葉で葉身は基部が大きく左右に張り出し、全体で円の形に近くなる。長い葉柄(軸)を持ち、葉柄は大きく切れ込んだ葉身の中心につく。こうした持ち前は同じキク科のフキと よく似ているが、フキは、秋になると葉が落ちる夏緑性の草であり、常に緑の葉をつけているツワブキとは別属の植物である。ツワブキの葉は濃い緑色で、ぶ厚くて表面につやがあり、若いときには綿毛が多い。葉の裏面に毛が多く生えている。葉の間を抜けて花茎を伸ばし、その先っぽに散房花序をつけ、10月の終わりごろから12月の初めごろにかけて直径5cmほどのキクに似た黄色い花をまとめて咲かせる。そのため日本においては、「石蕗の花(つわのはな)」や「いしぶき」は初冬の季語とされている。
日陰でもよく育ち、園芸植物として日本庭園の石組みや木の根元などに好まれる。台湾などでも園芸用に栽培されており、斑入りの葉を持つものもある。同属のカンツワブキとの種間交雑種もあり、品種としては「屋久の幻」「屋久姫」などがある[10]
鹿児島県や沖縄県を中心に西日本の一部地域ではフキと同じように葉柄を食用としており、特に奄美大島などの奄美料理では塩蔵した骨付き豚肉とともに煮る年越しの料理「うゎんふねぃやせぅ」の具に欠かせず、沖縄県でも豚骨とともに煮物にして食べる。フキを原料にした煮物、佃煮と同様に「キャラブキ」と呼ばれることもある。他に炒め物や飴煮の「つば菓子」にも使われる。ピロリジジンアルカロイドを含むため、軽くゆがいて皮を剥き、酢を少量加えた湯で煮直し、1日以上水に晒すなどの灰汁抜きが必要であり、フキよりも準備に手間がかかる。鹿児島県などでは、灰汁抜きしたものが市場で売られており、また、灰汁抜きした状態で冷凍保存し、後日調理して食べることもできる。韓国料理では、煮物の他、汁物、天麩羅にもされる。
三重県南伊勢町や高知県土佐清水市などでは木枠にツワブキの葉を敷いて押し寿司である「つわ寿司」が作られている[11][12]が、葉そのものは食べない。
民間薬(生薬名橐吾、たくご)として、茎と葉を打撲や火傷に用いる。但し、中国語の「橐吾」(学名 Ligularia sibirica)はキク科メタカラコウ属の別の植物で[13]、主に華北の山間や沼地に分布する。黄色いキクに似た花を長い茎の先に咲かせる点はツワブキと共通するが、花が密集して咲き、葉には光沢がなく、同じ植物には見えない。中国での民間薬としての呼称としては、浙江省・福建省などの「蓮蓬草」がある[13]。韓薬としては「연봉초」(連蓬草、ヨンボンチョ)、「독각연」(獨脚蓮、トッカンヨン)と呼び、全草を干して刻み、煎じて解熱、解毒薬、喉の痛み止めとして利用する。