大丁草屬

Gerbera és un gènere de plantes d'ús ornamental dins la família Asteraceae. Va rebre el nom en honor del botànic alemany Traugott Gerber, amic de Carolus Linnaeus.^[1]

Consta d'unes 30 espècies silvestres, la seva distribució és Amèrica del Sud, Àfrica i Àsia tropical.

Les espècies de Gerbera tenen un gran capítol floral amb floretes de colors groc, taronja, blanc, rosat, o vermell. Els capítols segons les espècies i cultivars poden ser de 7 cm de diàmetre(Gerbera mini 'Harley') a 12 cm (Gerbera ‘Golden Serena').

Les gerberes són plantes decoratives molt populars i molt usades com a flor tallada. Els cultvars són generalment el resultat d'encreuar les espècies sud-africanes Gerbera jamesonii i Gerbera viridifolia.

També es fa servir d'organisme model per a la recerca científica.

Contenen derivats de la cumarina. No resisteix les gelades. És resistent a ser menjada pels cérvols.^[2]

Gallery

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• Barberton daisy (Gerbera jamesonii)

• 

Espècies

Referències

• Hansen, Hans V. A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. No. 78; 1985), ISBN 87-88702-04-9.
• Nesom, G.L. 2004. Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon.

Enllaços externs

• Gerbera.org - official website of the Gerbera Association - established in Barberton, South Africa
• Traugott-Gerber-Museum, Germany (German)

Mae gerbera (Gerbera L.) yn blanhigyn addurniadol sy'n dod o deulu blodyn yr haul (Asteraceae). Cafodd ei enwi fel teyrnged i'r naturyddwr Almaenig Traugott Gerber, a oedd yn ffrind i Carolus Linnaeus.

Mae iddo tua 30 rhywogaeth yn y gwyllt, yn ymestyn o Dde America trwy Affrica a Madagasgar i'r Asia drofannol. Gwnaed y disgrifiad gwyddonol cyntaf ohono gan y botanegydd J. D. Hooker yng nghylchgrawn Botaneg Curtis ym 1889 pan ddisgrifiodd y Gerbera jamesonii, rhywogaeth o Dde Affrica sy'n cael ei adnabod fel 'Llygad y dydd Transvaal' neu 'Lygad y dydd Barberton'.

Gerbera je rod okrasných rostlin z řádu hvězdnicotvaré (Astarales) a čeledi hvězdnicovitých (Asteraceae). Byla pojmenována na počest německého botanika a přírodovědce Traugotta Gerbera († 1743), který podnikal rozsáhlé cesty po Rusku a byl přítelem Carola Linnaea.

Je rozšířena v Jižní Americe, Africe a tropické Asii. První vědecký popis gerbery byl publikován J. D. Hookerem v botanickém časopisu Curtis v roce 1889, když popisoval jihoafrický druh Gerbera jamesonii.

Význam

Gerbera je komerčně významná. Jedná se o pátou nejpoužívanější řezanou květinu na světě (po růži, karafiátu, chryzantémě a tulipánu).^[zdroj?] Domestikované odrůdy jsou většinou výsledkem křížení mezi Gerbera jamesonii a jiným jihoafrickým druhem Gerbera viridifolia. Kříženec je známý jako Gerbera hybrida. Existují tisíce odrůd. Velmi se liší ve tvaru a velikosti. Barva může být bílá, žlutá, oranžová, červená, růžová. Střed květu je někdy černý. Často stejný květ může mít lístky několika různých barev. Je také používána jako modelový organismus při studiu tvorby květu.

Druhy

• Gerbera ambigua, Sch. Bip.
• Gerbera delavayi, Franchet
• Gerbera jamesonii, Bolus ex Hooker f.
• Gerbera latiligulata, Y. C. Tseng
• Gerbera maxima, Beauverd
• Gerbera nivea, Schultz Bipontinus
• Gerbera raphanifolia, Franchet
• Gerbera rupicola, T. G. Gao & D. J. N. Hind
• Gerbera tanantii, Franchet

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu Gerbera ve Wikimedia Commons
• Taxon Gerbera ve Wikidruzích

Gerbera ist der botanische und zugleich der deutsche Name einer Pflanzengattung und ihrer Züchtungen. Die Gattung Gerbera gehört zur Familie der Korbblütler (Asteraceae). Viele Sorten werden als Schnittblumen verwendet.

Beschreibung

Gerbera, blühend und fruchtend

Pollen einer Gerbera-Art (400×)

Vegetative Merkmale

Gerbera-Arten und -Sorten sind ausdauernde krautige Pflanzen. Es werden Rhizome als Überdauerungsorgane ausgebildet.^[1]

Die Laubblätter stehen in grundständigen Rosetten zusammen. Die pergamentartigen bis ledrigen Blattspreiten sind verkehrt-lanzettlich, länglich, verkehrt-eiförmig, eiförmig oder fast-kreisförmig und fiederlappig, fiederspaltig, fiederteilig oder meist einfach. Die Blattränder sind wellig, gezähnt bis gesägt.^[1] Die Laubblätter können behaart oder kahl sein.

Generative Merkmale

Je Blattachsel wird auf einem schlanken Blütenstandsschaft, der keine, wenige bis viele Hochblätter besitzt, ein einzelner, endständiger körbchenförmigen Blütenstände gebildet; selten gibt es in einer Blattachsel mehr als einen Blütenkorb.^[1]

Das Involucrum ist verkehrt-konisch bis breit-glockenförmig. Es sind zwei bis drei oder mehr Reihen von Hüllblättern vorhanden, die sich dachziegelartig überdecken.^[1] Auf dem flachen, kahlen Blütenkorbboden sind keine Spreublätter vorhanden.^[1] Alle Blüten im Blütenkorb sind fertil.^[1] Es ist eine Reihe äußerer Blüten, die rein weiblich sind, vorhanden;^[1] meist besitzen sie Staminodien. Die inneren Blüten sind zwittrig^[1] oder funktional männlich. Die Kronröhre endet zweizipfelig.

Die stielrunden oder spindelförmigen Achänen sind vier- bis zehngerippt und kahl oder fein behaart. Der Pappus besteht aus rauen Borsten.^[1]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 46 oder 50.^[1]

Systematik und Verbreitung

Die Gattung Gerbera wurde 1758 durch Carl von Linné in Opera Varia in quibus continentur Fundamenta Boatica, Sponsalia Plantarum, et Systema Naturae 247 aufgestellt.^[2] Synonyme für Gerbera L. nom. cons. sind: Gerbera sect. Piloselloides Less., Atasites Neck., Berniera DC., Lasiopus Cass., Piloselloides (Less.) C.Jeffrey ex Cufod.^[3]

Die Gattung Gerbera gehört zur Tribus Mutisieae in der Unterfamilie Mutisioideae innerhalb der Familie Asteraceae.^[4]

Die Verbreitung der Gattung Gerbera ist rein altweltlich. Die etwa 30 Arten sind vor allem in Afrika, Madagaskar und im tropischen Asien verbreitet. Die meisten Arten (18 Arten) gibt es in Südafrika (nur wenige Arten kommen nur in der Capensis vor). Acht Arten gibt es nur auf Madagaskar^[5] und 2011 sind noch etwa sechs Arten sind in Asien verbreitet^[1].

Gerbera aurantiaca im Habitat

Gerbera jamesonii

Gerbera viridifolia

Es gibt etwa 30 Gerbera-Arten:^[6][3]

• Gerbera ambigua (Cass.) Sch.Bip. (Syn.: Gerbera discolor Harv., Gerbera elegans Muschl., Gerbera kraussii Sch.Bip., Gerbera lynchii Dummer, Gerbera nervosa Sond.)^[3] Sie ist vom tropischen bis ins südliche Afrika in Tansania, in der Demokratischen Republik Kongo, in Angola, Malawi, Mosambik, Sambia, Simbabwe, Lesotho, Eswatini und in den südafrikanischen Provinzen Free State, Gauteng, KwaZulu-Natal, Limpopo, Mpumalanga, North West sowie Ostkap weitverbreitet.^[7][4][8]
• Gerbera aurantiaca Sch.Bip.^[3] Diese gefährdete Art gedeiht nur in den KwaZulu-Natal Midlands, Carolina und Badplaas in den südafrikanischen Provinzen KwaZulu-Natal sowie Mpumalanga.^[7]
• Gerbera bojeri (DC.) Sch.Bip. (Syn.: Gerbera podophylla Baker):^[3] Sie kommt auf Inselbergen im zentralen Madagaskar nur in den Provinzen Antananarivo sowie Fianarantsoa vor.^[5]
• Gerbera cordata (Thunb. Less.)^[3]: Sie kommt nur in der Capensis in den südafrikanischen Provinzen Ost- sowie Westkap vor.^[7]
• Gerbera crocea (L.) Kuntze (Syn.: Gerbera burmanni Cass., Gerbera integralis Sond. ex Harv., Gerbera sinuata (Thunb.) Spreng.)^[3] Dieser Endemit kommt nur in der südafrikanischen Provinz Westkap vor.^[7]
• Gerbera delavayi Franch.^[3]: Es gibt seit 2002 zwei Varietäten:^[1]
  • Gerbera delavayi Franch. var. delavayi (Syn.: Gerbera uncinata Beauverd): Sie kommt im nördlichen Vietnam und in den chinesischen Provinzen Sichuan sowie Yunnan vor.^[1]
  • Gerbera delavayi var. henryi (Dunn) C.Y.Wu & H.Peng (Syn.: Gerbera henryi Dunn): Seit 2002 hat sie den Rang einer Varietät. Sie gedeiht an Berghängen, an Waldrändern und in Wäldern in Höhenlagen von 1800 bis 3200 Metern in den chinesischen Provinzen Guizhou sowie Yunnan.^[1]
• Gerbera diversifolia Humbert^[3]: Sie kommt in Madagaskar nur in den Provinzen Antsiranana sowie Mahajanga vor.^[5]
• Gerbera elliptica Humbert:^[3] Sie kommt in Madagaskar in den Provinzen Antananarivo, Antsiranana, Fianarantsoa, Toamasina sowie Toliara vor.^[5]
• Gerbera emirnensis Baker:^[3] Sie ist nur von einem Fundort in Madagaskar in den Provinz Antananarivo bekannt.^[5]
• Gerbera galpinii Klatt: Sie kommt in Eswatini und in den südafrikanischen Provinzen KwaZulu-Natal und Mpumalanga vor.^[7][3][8]
• Gerbera gossypina (Royle) Beauverd:^[3] Sie ist in Pakistan, im nördlichen Indien und von Kaschmir bis Nepal verbreitet.^[9]
• Gerbera hintonii (Bullock) Katinas: Sie kommt im südlichen Mexiko vor in Höhenlagen zwischen 1800 und 2160 Metern.^[10]
• Gerbera hypochaeridoides Baker^[3]: Dieser Endemit ist nur von maximal fünf Fundorten im zentralen Madagaskar in der Provinz Antananarivo bekannt.^[5]
• Gerbera jamesonii Bolus ex Adlam: Sie kommt in Eswatini und in den südafrikanischen Provinzen Gauteng, Limpopo und Mpumalanga vor.^[7][3][8]
• Gerbera leandrii Humbert:^[3] Sie ist nur von der Typusaufsammlung in Madagaskar in der Provinz Antananarivo bekannt.^[5]
• Gerbera latiligulata Y.C.Tseng: Sie wurde 1986 erstbeschrieben. Dieser Endemit gedeiht in Felsspalten nur in Qiaojia in Yunnan.^[1]
• Gerbera linnaei Cass. (Syn.: Gerbera asplenifolia (Lam.) Spreng.)^[3] Dieser Endemit kommt nur in der südafrikanischen Provinz Westkap vor.^[7]
• Gerbera maxima (D.Don) Beauverd:^[3] Sie kommt in Indien, Pakistan, Bhutan, Nepal, Tibet und Thailand vor.^[1]
• Gerbera natalensis Sch.Bip. (Syn.: Gerbera tuberosa Klatt, Gerbera viridifolia subsp. natalensis (Sch.Bip.) H.V.Hansen): Sie kommt in Eswatini und in den südafrikanischen Provinzen KwaZulu-Natal, Limpopo, Mpumalanga und Ostkap vor.^[7][8]
• Gerbera nivea (Wall. ex DC.) Sch.Bip.^[3] Sie kommt in Indien, Bhutan, Nepal, im südlichen Tibet und in den chinesischen Provinzen westliches Sichuan sowie nordwestliches Yunnan vor.^[1]
• Gerbera parva N.E.Br.^[3] Dieser Endemit kommt nur in der südafrikanischen Provinz KwaZulu-Natal vor.^[7]
• Gerbera perrieri Humbert:^[3] Sie kommt im nördlichen Madagaskar in den Provinzen Antsiranana sowie Mahajanga vor.^[5]
• Gerbera petasitifolia Humbert:^[3] Sie ist nur von maximal fünf Fundorten im nördlichen Madagaskar in den Provinzen Antsiranana, Mahajanga und Toliara bekannt.^[5]
• Gerbera piloselloides (L.) Cass. (Syn.: Gerbera aberdarica R.E.Fr., Gerbera amabilis Hance, Gerbera candollei (DC.) Sch.Bip., Gerbera hirsuta (Forssk.) Less., Gerbera humilis Sch.Bip., Gerbera ovalifolia DC., Gerbera peregrina Steenis, Gerbera schimperi Sch.Bip., Gerbera piloselloides var. concolor Sch.Bip., Gerbera piloselloides var. discolor DC., Gerbera piloselloides (L.) Cass. var. piloselloides): Sie ist vom tropischen Afrika bis ins südliche Afrika und in Madagaskar weitverbreitet.^[7][8][3][5]
• Gerbera raphanifolia Franch.^[3] Dieser Endemit gedeiht in Wäldern in Höhenlagen von etwa 2700 Metern nur im nordwestlichen Yunnan.^[1]
• Gerbera rupicola T.G.Gao & D.J.N.Hind: Dieser Name ersetzt seit 2011 den 1986 ungültig veröffentlichten Namen Gerbera macrocephala Y.C.Tseng non Gerbera macrocephala Lessing. Dieser Endemit gedeiht an steilen Felswänden in Schluchten nur in Lijiang sowie Zhongdian im nordwestlichen Yunnan.^[1]
• Gerbera serrata (Thunb.) Druce (Syn.: Gerbera asplenifolia var. linearis Harv., Gerbera ferruginea DC., Gerbera ferruginea var. linearis (Harv.) Dummer):^[3] Dieser Endemit kommt nur in der südafrikanischen Provinz Westkap vor.^[7]
• Gerbera tanantii Franch.: Sie kommt in Yunnan vor.^[1]
• Gerbera tomentosa Johnson, N.R.Crouch & T.J.Edwards: Sie wurde 2014 erstbeschrieben. Dieser Endemit kommt nur in der südafrikanischen Provinz KwaZulu-Natal vor.^[11]
• Gerbera tomentosa DC.^[3]: Sie kommt nur in der Capensis in den südafrikanischen Provinzen Ost- und Westkap vor.^[7]
• Gerbera viridifolia (DC.) Sch.Bip. (Syn.: Gerbera abyssinica Sch.Bip., Gerbera burchellii Dummer, Gerbera glandulosa Dummer, Gerbera plantaginea Harv., Gerbera speciosa S.Moore, Gerbera viridifolia (DC.) Sch.Bip. subsp. viridifolia): Sie ist vom tropischen Afrika bis ins südliche Afrika weitverbreitet.^[3][7][8]
• Gerbera wrightii Harv.:^[3] Dieser Endemit gedeiht über Sandstein nur auf der Kap-Halbinsel in der südafrikanischen Provinz Westkap.^[7]

Die Arten der Gattung Leibnitzia Cass. gehören nicht mehr in die Gattung Gerbera:^[12]

• Leibnitzia anandria (L.) Turc. (Syn.: Gerbera anandria (L.) Sch.Bip., Gerbera bellidiastrum Benth., Gerbera cavaleriei Vaniot & H.Lév., Gerbera integripetala Hayata, Gerbera laevipes Gand., Gerbera anandria var. integripetala Yamamoto)
• Leibnitzia cryptogama Cass.
• Leibnitzia knorringiana (B.Fedtsch.) Pobed. (Syn.: Gerbera knorringiana B.Fedtsch.)
• Leibnitzia lyrata (Sch.Bip.) G.L.Nesom (Syn.: Gerbera lyrata Sch.Bip., Leibnitzia seemannii (Sch.Bip.) G.L.Nesom)
• Leibnitzia nepalensis (Kunze) Kitamura: (Syn.: Gerbera connata Y.C.Tseng, Gerbera curvisquama Hand.-Mazz., Gerbera kunzeana A.Braun & Ascherson, Leibnitzia kunzeana (A.Braun & Ascherson) Pobedimova, Cleistanthium nepalense Kunze)
• Leibnitzia occimadrensis G.L.Nesom: Sie wurde aus Mexiko erstbeschrieben.
• Leibnitzia phanerogama Cass.
• Leibnitzia pusilla (Wall. ex DC.) S.Gould ex Kitam. & Gould (Syn.: Gerbera anandria var. bonatiana Beauverd, Gerbera bonatiana (Beauverd) Beauverd, Gerbera lanuginosa var. pusilla (DC.) Hook., Gerbera pusilla (DC.) Sch.Bip., Gerbera saxatilis C.C.Chang ex Y.C.Tseng, Gerbera serotina Beauverd, Leibnitzia bonatiana (Beauverd) Kitamura, Leibnitzia serotina (Beauverd) Kitamura, Oreoseris pusilla Wall. ex DC.)
• Leibnitzia ruficoma (Franch.) Kitamura (Syn.: Gerbera ruficoma Franch.)

Auch nicht mehr in die Gattung Gerbera gehört:

• Trichocline hieracioides (Kunth) Ferreyra (Syn.: Gerbera hieracioides (Kunth) Zardini)

Nutzung als Zierpflanze

Gartenbauliche Geschichte der Gerbera

Vor 1737 ist die Gerbera als Afrikanische / Äthiopische Aster bekannt; im Jahre 1737 wurde sie erstmals vom Holländer Jan Frederik Gronovius beschrieben und erhielt von ihm zu Ehren des Mediziners und Botanikers Traugott Gerber (1710–1743) den Namen „Gerbera“.^[13] Ein Jahr später nahm dessen Freund Carl von Linné die Art in seine Systematik auf.

1884 fand Robert James, ein Pflanzenhändler aus Durban in Südafrika, die Art auf den Goldfeldern von Barberton in Transvaal. Er schenkte die „Barberton Daisy“, das Barberton-Gänseblümchen, dem Botanischen Garten in Durban; dessen Leiter erkannte in ihr die Gerbera. 1886 gelangte ein erstes Herbar-Exemplar in den königlichen Garten nach Kew bei London. 1889 wurden die ersten Gerbera registriert, beschrieben und der Öffentlichkeit vorgestellt. Diese erste wissenschaftliche Beschreibung stammt von J. D. Hooker im Curtis Botanical Magazine. Er beschreibt die südafrikanische „Barberton Daisy“ (heute Gerbera jamesonii).

1890 begannen erste Kreuzungsversuche durch Irwin Lynch am Botanischen Garten von Cambridge. 1893 gelangten die Gerbera nach Deutschland, die erste Gerberapflanze wurde von Ferdinand Friedrich Haage in Erfurt kultiviert.

Gerbera-Sorten sind nicht winterhart.

Die Gerbera gehört weltweit zu den beliebtesten Schnittblumen. Seit den 1990er Jahren werden einige Sorten auch als Zimmerpflanzen angeboten.

2009 begannen Händler eine Sortengruppe der Gerbera anzubieten, welche in Gebieten mit geringem Frost winterhart ist (Garvinea ®). Sie kann im Freien ungeschützt jedoch nur bis −5 °C überwintern.^[14]

Die zahlreichen Züchtungen sind meistens Kreuzungen zwischen Gerbera jamesonii und anderen südafrikanischen Gerbera-Arten wie Gerbera viridifolia. Die Kreuzungen werden Gerbera-Hybriden genannt.

Verwendung als Schnittblume

Zur Stabilisierung des Stängels werden die Stängel der Gerbera-Blüten mit einem Blumendraht spiralig umwunden, der oben in den Blütenkorb eingestochen wird oder er wird anders stabilisiert. Gerbera sind mit anderen Schnittblumen in Vasen gut verträglich.

Bilder

Hybriden, Schnittsorten:

• Nahaufnahme der Unterseite einer orangefarbenen Gerbera-Hybride

• Rosafarbene Gerbera-Hybride

• Gerbera unterschiedlicher Sortengruppen

Quellen

• Eintrag in der Flora of Zimbabwe. (engl.)

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t} Tiangang Gao, D. J. Nicholas Hind: Gerbera Linnaeus, S. 13-15 - textgleich online wie gedrucktes Werk, In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 20–21: Asteraceae. Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis 2011, ISBN 978-1-935641-07-0.
2. ↑ Gerbera bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis Abgerufen am 16. April 2018.
3. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab} Christiana Flann (Hrsg.), 2009+: Gerbera bei Global Compositae Checklist. letzter Zugriff 16. April 2018
4. ↑ ^{a b} Gerbera im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 16. April 2018.
5. ↑ ^{a b c d e f g h i j} Gerbera bei Tropicos.org. In: Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
6. ↑ L. Katinas, J. Pruski, G. Sancho, M. C. Tellería: The subfamily Mutisioideae (Asteraceae). In: The Botanical Review. Volume 74, 2008, S. 469–716. doi:10.1007/s12229-008-9016-6
7. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n} Artenliste zu Gerbera in der Red List of South African Plants
8. ↑ ^{a b c d e f} Swaziland's Flora Database.
9. ↑ Gerbera bei Tropicos.org. In: Flora of Pakistan. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
10. ↑ Liliana Katinas: The Mexican Chaptalia hintonii is a Gerbera (Asterceae, Mutisieae). In: Novon, vol. 8(4), p. 380–385, 1998.
11. ↑ Isabel Marion Johnson, Neil R. Crouch, Trevor J. Edwards: Gerbera sylvicola (Asteraceae: Mutisieae), a new forest species from KwaZulu-Natal, South Africa. In: Phytotaxa, Volume 186, Issue 4, 2014. doi:10.11646/phytotaxa.186.4.7
12. ↑ Kirsten E. Baird, Vicki A. Funk, Jun Wen, Andrea Weeks: Molecular phylogenetic analysis of Leibnitzia Cass. (Asteraceae: Mutisieae: Gerbera-complex): An Asian-North American disjunct genus. In: Journal of Systematics and Evolution, Volume 48, 2010, S. 161–174. doi:10.1111/j.1759-6831.2010.00077.x
13. ↑ Lotte Burkhardt: Verzeichnis eponymischer Pflanzennamen. Erweiterte Edition. Botanic Garden and Botanical Museum Berlin, Freie Universität Berlin Berlin 2018. [1]
14. ↑ Bert Stankowski: Informationen bei Gartenfreunde.ch: Winterharte Gerbera, eine Gartenrevolution? (Memento vom 17. April 2015 im Internet Archive)

Literatur

• Hans V. Hansen: A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus. In: Opera Botanica, Volume 78, 1985, S. 5–36.
• Hans V. Hansen: Notes on Gerbera sect. Pseudoseris (Compositae-Mutisieae). In: Nordic Journal of Botany, Volume 5, 1985, S. 451–453.
• Hans V. Hansen: Phylogenetic studies in the Gerbera-complex (Compositae, tribe Mutisieae, subtribe Mutisiinae). In: Nordic Journal of Botany, Volume 9, 1990, S. 469–485.
• Liliana Katinas: The Gerbera complex (Asteraceae: Mutisieae): to split or not to split. In: SIDA, Contributions to Botany, Volume 21, 2004, S. 935–940.
• G. L. Nesom: Response to The Gerbera complex (Asteraceae: Mutisieae): to split or not to split by Liliana Katinas. In: SIDA, Contributions to Botany, Volume 21, 2004, S. 941–942.
• Hans V. Hansen: Comments on the Gerbera-complex (Asteraceae: Mutisieae). In: SIDA, Contributions to Botany, Volume 22, Issue 1, 2006, S. 539–543. JSTOR 41968606
• E. Pasini, Vicki A. Funk, T. T. de Souza-Chies, S. T. S. Miotto: New insights into the phylogeny and biogeography of the Gerbera-complex (Asteraceae: Mutisieae). In: Taxon, Volume 65, 2016, S. 547–562. doi:10.12705/653.7
• Xiaodan Xu, Wei Zheng, Vicki A. Funk, Jun Wen: Home at Last II: Gerbera hieracioides (Kunth) Zardini (Mutisieae, Asteraceae) is really a Chaptalia. In: PhytoKeys, Volume 95, 2018, S. 93–106. doi:10.3897/phytokeys.95.22916
• Xiaodan Xu, Wei Zheng, Vicki A. Funk, Kexin Li, Jie Zhang, Jun Wen: Home at last III: Transferring Uechtritzia and Asian Gerbera species into Oreoseris (Compositae, Mutisieae). In: PhytoKeys, Volume 96, 2018, S. 1–19. doi:10.3897/phytokeys.96.23142

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Gerbera-Pflanzengesellschaft mit vielseitigen Informationen. (engl.)
• Traugott-Gerber-Museum.
• Gerbera bei Tropicos.org. In: IPCN Chromosome Reports. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
• Gerbera bei Tropicos.org. In: Flora Mesoamericana. Missouri Botanical Garden, St. Louis.

Karte mit allen verlinkten Seiten: OSM | WikiMap

జర్బెరా (Gerbera) (/ˈdʒɜːrbərə/ or /ˈɡɜːrbərə/) అనేది ఆస్టరేసియ కుటుంబానికి చెందిన మొక్కల ప్రజాతి పేరు. ఇవి దక్షిణమెరికా, ఆఫ్రికా, ఆసియా ఖండాలలోని ఉష్ణ మండల ఆవాస ప్రాంతాలకు చెందిన పూల మొక్కలు. ఈ ప్రజాతికి చెందిన మొక్కలు చక్కని అలంకరణ మొక్కలు. బహు వార్షికాలు. తెలుపు, పసుపు, నారింజ, ఎరుపు, పింక్, ఊదా మొదలైన ఆకర్షణీయమైన రంగులలో పూసే పూవులకు ఇవి ప్రసిద్ధి. గులాబీ, కార్నేషన్, చేమంతి, తులిప్ పువ్వుల తరువాత ప్రపంచంలో అత్యధికంగా ఉపయోగిస్తున్న విడి పూలు (cut flowers) జర్బెరా పూలు. జర్బెరా మొక్కలనే సాధారణంగా ఆఫ్రికన్ డైసీ (African daisy) లేదా ట్రాన్సవాల్ డైసీ లని కూడా వ్యవహరిస్తారు.

చరిత్ర

జర్మన్ వృక్ష శాస్త్రజ్ఞుడు, వైద్యుడు అయిన ట్రగుట్ జర్బెరా (1710-1743) గౌరవార్దం ఈ పూల మొక్కల ప్రజాతికి "జర్బెరా" పేరు పెట్టబడింది.^[3] లిన్నేయస్ మిత్రుడైన జర్బెరా రష్యాలో విస్తృతంగా పర్యటించి అక్కడి స్థానిక జాతులకు చెందిన వృక్షాలను అధ్యయనం చేసాడు.^[4] 1880 లో రాబర్ట్ జేమ్ సన్ దక్షిణ ఆఫ్రికా లోని బార్బెర్టన్ (Barberton) వద్ద ఈ జర్బెరా డైసీ మొక్కలను కనుగొన్నాడు. 1899 లో జె.డి. హూకర్ అనే బ్రిటిష్ వృక్ష శాస్త్రజ్ఞుడు ఆఫ్రికన్ డైసీ గా వ్యవహరించబడే జర్బెరా జేమ్సోని (Gerbera jamesonii) అనే మొక్కను కుర్టీస్ బొటానికల్ మేగజైన్ లో వర్ణించడం ద్వారా, జర్బెరా ప్రజాతి మొక్కలను తొలిసారిగా శాస్త్రీయంగా వర్ణించినవాడయ్యాడు. ఇవి 19 వ శతాబ్దంలో యూరప్ ఖండంలో ప్రవేశపెట్టబడ్డాయి. అమెరికాలో 1970 లో కాలిఫోర్నియా యూనివర్సిటీ వారు వీటిని ప్రజననం (breeding) చేయడం మొదలుపెట్టిన తరువాతనే జర్బెరా మొక్కలు అమెరికాలో బాగా పాపులర్ అయ్యాయి.

లక్షణాలు

జర్బెరా మొక్కలు బహు వార్షికాలు. అంటే ఒక మొక్క సంవత్సరాల తరబడి అన్ని ఋతువులలోను పుష్పిస్తూనే ఉంటుంది. ఈ మొక్కలకు ప్రత్యేకంగా ఒక కాండం అంటూ ఉండదు. గుబురుగా వున్న ఆకుల సమూహం నుంచి పొడుచుకొని వచ్చిన ఒక పొడుగాటి కాడ, దాని చివరి భాగంలో పువ్వు పూస్తుంది. ఈ పువ్వు మధ్యలో తమ్మె వుండి, దాని చుట్టూ సూర్య కిరణాల లాంటి సన్నని పొడుగాటి రేకులు వికసించి ఉంటాయి. తెలుపు, పసుపు, ఎరుపు, ఆరెంజ్, పింక్, ఊదా లాంటి ఆకర్షణీయమైన రంగులలో ఈ పూలు పూస్తాయి. తరుచుగా ఒకే పువ్వుకు వివిధ రంగుల రేకులు కూడా ఉంటాయి. పువ్వు చూడడానికి పొద్దుతిరుగుడు పూవు, చామంతి పూవు మాదిరిగా ఉంటుంది. వికసించిన పూలు 2 నుంచి 5 అంగుళాల వరకు వ్యాసం కలిగి ఉంటాయి.విడిపూలు (కట్ ఫ్లవర్స్) గా వున్న ఈ పూలు చూడడానికి ఎంతో మనోహరంగా కనిపిస్తాయి. ఈ పూలలో ఒంటి రేకు (single petal), ముద్దరేకు (multiple petals) రకాలు వున్నాయి. జర్బెరా పూలు ఏడాది పొడుగునా పూస్తూనే ఉన్నప్పటికి, శీతాకాలంలో ఎక్కువగా పుష్పిస్తాయి.

అనుకూల పరిస్థితులు

నేలలు

ఈ పూల మొక్కలకు క్షార స్వభావం గల నేలలు శ్రేష్టమైనవి. నేల PH విలువ 5.5 నుండి 6.5 మధ్యన ఉండాలి. సాధారణంగా ఎర్ర లేటరైట్ నేలలు (Red Laterite) అనువుగా ఉంటాయి. నేల ఎక్కువ సచ్ఛిద్రంగా (porous) ఉండాలి. ముఖ్యంగా నేలలో నీరు నిలవ వుండకూడదు.

శీతోష్ణస్థితి

ఇవి నీడ పట్టున చక్కగా పెరిగే మొక్కలు. తీవ్రమైన ఎండ వేడిని తట్టుకోలేవు. నీడపట్టున పెరిగే మొక్కలు కావటం వలన వేసవిలో మధ్యాహ్నపు ఎండ కాకుండా ఉదయం, సాయంత్రం పూట తగిలే ఎండ వేడి వీటికి సరిపోతుంది. ఉష్ణోగ్రతలు ఉదయంపూట 27°C , రాత్రి పూట 14°C వీటికి అనువైనవి. పుష్పోత్పత్తికి కనీసం 23°C ఉష్ణోగ్రత ఉండాలి. రాత్రుళ్లు ఉష్ణోగ్రత 6°C మించి పడిపోకూడదు. ముఖ్యంగా తుహినం (frost) కు ఇవి తట్టుకోలేవు.

రకాలు

జర్బెరా మొక్కలలో అనేక వేల రకాలను సాగు చేస్తున్నారు. ఈ ప్రజాతికి చెందిన రెండు ఆఫ్రికన్ జాతి మొక్కలు - జర్బెరా జెమ్సొని (Gerbera jamesonii), జర్బెరా విరిడిఫోలియా (Gerbera viridifolia) లను సంకరకరణం చేసినపుడు^[5] జర్బెరా హైబ్రీడా అనే సంకరజాతి ఏర్పడింది. నేడు సాగు చేస్తున్న రకాలలో అత్యధికం ఈ సంకరజాతికి చెందినవే.

ముఖ్యమైన సాగు రకాలు ప్రి ఇంటెన్జ్ (Pre Intenzz), స్టాంజా (Stanza), వింటర్ క్వీన్ (Winter Queen), కాచరిల్లే (Cacharelle), జఫా (Jaffa), సాంగ్రియా (Sangria), డయానా (Diana), థాల్సా (Thalsa), సోన్సారా (Sonsara),మోనిక్ (Monique), అన్నెకి (Anneke), నెట్టే (Nette), రోజెట్టా (Rosetta), గ్లోరియా (Gloria), జిన్నా (Ginna), ఇంగ్రిడ్ (Ingrid), ప్రిసిల్లా (Pricilla), అలెక్సీయస్ (Alexias), సన్వే (Sunway), జింగారో (Zingaro), రోజలిన్ (rosaline),డ్యూన్ (dune)

ప్రవర్ధనం

విత్తనాలు ద్వార, శాఖీయ పద్దతుల ద్వార ఈ మొక్కలను వర్ధనం చేయవచ్చు. విత్తనాలు 15°C-20°C ల వద్ద అయితే 2 వారాలలో మొలకెత్తుతాయి. లేకుంటే నెలరోజులు పట్టవచ్చు. శాఖీయ పద్దతులలో పక్క రెమ్మలను, పిలక మొక్కలను (suckers) కటింగ్ ద్వారా వర్ధనం చేస్తారు. విత్తనం నుంచి పుష్పించే దశకు రావడానికి 14-18 వారాల సమయం పడుతుంది.

మొక్కల సస్యరక్షణ

ఈ మొక్కలకు సాధారణంగా సోకే చీడలు, తెగుళ్లు ^[6]

• చీడలు: ఎఫిడ్స్ (పేనుబంక), థ్రిప్స్ (Thrips), ఆకు తొలిచే పురుగు (Leaf miner), ఎర్ర సాలీడు పురుగు (Red spider mite), తెల్ల ఈగలు (white flies)
  
• తెగుళ్లు: వేరు కుళ్ళు తెగులు (Root rot) ఫిథియమ్ (pythium), రైజొక్టనియా (Rhizoctonia), క్లేరోటియం కుళ్ళు తెగులు (sclerotinia), తెల్ల తెగులు (white rust), కాండపు మచ్చ (Blight), బూడిద తెగులు (powdery mildew), ఆకుమచ్చ తెగులు (Leaf spot)

ప్రాముఖ్యత

జర్బెరా ప్రజాతి పూల మొక్కలు చక్కని అలంకరణ మొక్కలుగా పేరుగాంచాయి. వీటిని ఎక్కువగా అలంకరణ ఉద్యాన మొక్కలుగా లేదా కట్ ఫ్లవర్స్ గా ఉపయోగిస్తారు. వాణిజ్యపరంగా కూడా ఇది ఒక ముఖ్యమైన కట్ ఫ్లవర్ పంట. కట్ ఫ్లవర్స్ కు సంబంధించిన వాణిజ్య పంటల విపణిలో గులాబీ, కార్నేషన్, చేమంతి, తులిప్ పువ్వుల తరువాత స్థానం జర్బెరా పూలదే. భారత దేశంలో జర్బెరా పూలను వాణిజ్య సరళిలో సాగు చేస్తున్న రాష్ట్రాలలో కర్ణాటక, తమిళనాడు, మహారాష్ట్ర, గుజరాత్, పశ్చిమ బెంగాల్, హిమాచల ప్రదేశ్, జమ్మూ & కాశ్మీర్ లు ముఖ్యమైనవి.

పుష్ప నిర్మాణాన్ని అధ్యయనం చేసే ఒక నమూనా పుష్పంగా దీనిని ఉపయోగిస్తారు. జర్బెరా మొక్కలలో కౌమారిన్ (coumarin) ఉత్పన్నాలు సహజ సిద్ధంగా లభిస్తాయి.

జాతులు (species)

జర్బెరా ప్రజాతికి చెందిన మొక్క జాతులు^[2]

దృశ్యమాలిక

• ఆరెంజ్ రంగులో జర్బెరా పూలు

• తెల్ల జర్బెరా పూవు

• Gerbera viridifolia

• Gerbera jamesonii

• Gerbera × hybrida

• ఎర్ర జర్బెరా పూలు

• తెలుపు, పింక్ రంగులలో వున్న రేకులతో జర్బెరా పువ్వు

• Gerbera jamesonii in Orange

• Orange Gerbera in a pot on a sunny terrace, Calcutta

• డైసీ పూల యొక్క రక్షక పత్రాలు.

రిఫరెన్సులు

• Hansen, Hans V. A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. No. 78; 1985), ISBN 87-88702-04-9.
• Nesom, G .L. 2004. Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas. Sida 21:941–942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon.
• [1]Model Bankable Project on Floriculture (Rose & Gerbera)

బయటిలింకులు

• Gerbera.org—official website of the Gerbera Association—established in Barberton, South Africa
• Traugott-Gerber-Museum, Germany (German)

మూలాలు

Gerbera (/ˈdʒɜːrbərə/ or /ˈɡɜːrbərə/) L. is a genus of plants in the Asteraceae (Compositae) family. The first scientific description of a Gerbera was made by J. D. Hooker in Curtis's Botanical Magazine in 1889 when he described Gerbera jamesonii, a South African species also known as Transvaal daisy or Barberton daisy. Gerbera is also commonly known as the African daisy.

Etymology

The genus was named in honour of German botanist and medical doctor Traugott Gerber^[2] (1710 — 1743) who travelled extensively in Russia and was a friend of Carl Linnaeus.^[3]

Description

Gerbera sepals

Gerbera species are tufted, caulescent, perennial herbs, often with woolly crown, up to 80 cm high. Leaves are all in rosette, elliptical with entire or toothed margin or lobed, petiolate or with a petaloid base, pinnately veined, often leathery and felted beneath. Single to several flowering stems from each rosette bear bracteate or ebracteate, simple, one-headed inflorescence-capitulum. Capitula are radiate, with several rows of bracts. Ray florets are female, 2-lipped, the outer lip is large and strap-shaped, inner lip consists of two small, thread-like lobes of white, pink or red, rarely yellow colour. Disc florets are fertile, five-lobed and irregularly 2-lipped with curled petals.

Species

Formerly included numerous species once considered members of Gerbera are now regarded as more suited to other genera: Chaptalia, Leibnitzia, Mairia, Perdicium, Trichocline, and Oreoseris.

In accordance with International Plant Names Index genus Gerbera includes 22 accepted species:^[4]

Section Gerbera

• Gerbera crocea Kuntze — Dialstee
• Gerbera grandis J.C.Manning & Simka^[5]
• Gerbera linnaei Cass. — Varingblom
• Gerbera ovata J.C.Manning & Simka^[5]
• Gerbera serrata Druce
• Gerbera tomentosa DC.
• Gerbera wrightii Harv.

Section Lasiopus (Cass.) Sch.Bip.

• Gerbera ambigua Sch.Bip.
• Gerbera aurantiaca Sch.Bip. — Hilton daisy
• Gerbera galpinii Klatt — Galpin's gerbera
• Gerbera jamesonii Bolus — Barberton daisy, Gerbera daisy, Transvaal daisy
• Gerbera sylvicola Johnson, N.R.Crouch & T.J.Edwards^[6]
• Gerbera viridifolia (DC.) Sch.Bip. — Pink gerbera

Section Pseudoseris (Baill.) Jeffr.

• Gerbera bojeri Sch.Bip. — Bojer's gerbera
• Gerbera diversifolia Humbert
• Gerbera elliptica Humbert
• Gerbera emirnensis Baker
• Gerbera hypochaeridoides Baker
• Gerbera leandrii Humbert
• Gerbera perrieri Humbert
• Gerbera petasitifolia Humbert

Section Parva H.V.Hansen

• Gerbera parva N.E.Br.

• 

  Gerbera viridifolia

• 

  Gerbera jamesonii

• 

  Gerbera ambigua

• 

  Gerbera aurantiaca

• 

  Gerbera wrightii

• 

  Gerbera × hybrida

• 

  Gerbera × hybrida

• 

  Gerbera × hybrida

Distribution

Gerbera is native to tropical regions of Africa. It was introduced into countries of Latin America and Southeast Asia.

Uses

Gerbera is very popular and widely used as a decorative garden plant or as cut flowers. The domesticated cultivars are mostly a result of a cross between Gerbera jamesonii and another South African species Gerbera viridifolia.^[7] The cross is known as Gerbera × hybrida. Thousands of cultivars exist. They vary greatly in shape and size. Colours include white, yellow, orange, red, and pink. The centre of the flower is sometimes black. Often the same flower can have petals of several different colours. The flower-heads (capitula) can be as small as 7 cm (Gerbera 'mini Harley') in diameter or up to 12 cm (Gerbera ‘Golden Serena’).

Gerbera is also important commercially. It is the fifth most used cut flower in the world (after rose, carnation, chrysanthemum, and tulip). It is also used as a model organism in studying flower formation.

Gerbera contains naturally occurring coumarin derivatives. It is attractive to bees, butterflies, and birds, but resistant to deer. Small ones are called gerbrinis.^[8]

References

Sources

• Hansen, Hans V. A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. No. 78; 1985), ISBN 87-88702-04-9.
• Nesom, G .L. 2004. Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas. Sida 21:941–942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon.

Producción de Gerberas en Guatemala.

La gerbera es un género de plantas ornamentales de la familia Asteraceae. Comprende unas 150 especies descritas y de estas, solo 38 aceptadas. Las gerberas también es llamada “margarita africana” es usada típicamente para adornar el jardín o los ramos de flores y crecen en roseta.^[2]​^[3]​

Descripción

La gerbera es un género de plantas ornamentales originaria de África del Sur específicamente de la región de Transvaal, también se conoce como margarita del Transvaal, la gerbera pertenece a la familia de las compuestas Asteraceae. Su nombre científico se refiere a Trangott Gerber. Es vivaz, cuyo cultivo puede durar varios años, sin embargo comercialmente solo interesa cultivarla durante dos o tres años , según cultivares y técnicas de cultivo empleadas ya que después disminuye la productividad.

Su forma es simétrica, elegante y bastante abierta, por lo que se aprecia bien el conjunto de hojas que la conforma. No obstante, a pesar de su forma y belleza, el significado detrás de ella es mucho más interesante.

Su significado

La gerbera sin duda es una de las flores más hermosas que hay, actualmente es la quinta flor más popular en todo el mundo debido a sus características que la hacen única.

Sumado a esto, conocer su significado puede que motive aún más tu admiración por esta espléndida flor, pues representa inocencia, pureza y alegría, es un símbolo clásico de belleza.

Distribución geográfica

El género se distribuye por África (incluido Madagascar), y Asia central y tropical. Introducida en Suramérica y Australasia/Oceanía. América Central muy principalmente en Costa Rica en lugares como Cartago y Alajuela, abundante en Galicia.

Gerbera

Taxonomía

El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Opera Varia, 247, 1758.^[1]​ La especie tipo es: Arnica gerbera L. = Gerbera linnaei Cass.

Etimología

Se la bautizó así en honor del naturalista alemán Traugott Gerber, un amigo de Carlos Linneo.

Gerberas amarillas hundiendo en agua

Usos

Entre sus usos se encuentran su utilización como pomada para calmar dolores musculares externos, como bebida aromática y como decoración de interiores.

Cultivo

Gerbera es muy popular y ampliamente usado como planta de jardín o flores de corte. Los cultivares domesticados son mayormente el resultado de cruzas entre Gerbera jamesonii y otra especie sudafricana Gerbera viridifolia. De dicha cruza se obtuvo Gerbera hybrida. Existen miles de cultivares que varían mucho en forma, tamaño y colores: blanco, amarillo, naranja, rojo, rosa. El centro de la flor es a veces negro. Frecuentemente la misma flor puede tener pétalos de varios colores.

Gerbera es un género comercialmente importante. Es la 5ª "flor de corte" más usada en el mundo (después de las rosas, los claveles, los crisantemos, y los tulipanes).

Otros usos

Es también utilizado como organismo modelo en estudios de formación de flores.

Gerbera contiene derivados de la cumarina.

Imagen de la Gerbera jamesoni.

Especies

Referencias

Bibliografía

• Hansen, Hans V. - Revisión taxonómica del género Gerbera (Compositae, Mutisieae) secciones Gerbera, Parva, Piloselloides (en África), y Lasiopus (Opera botanica. - No. 78; 1985) - ISBN 87-88702-04-9
• Nesom, G.L. 2004. Respuesta de "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): a dividir o no". Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistica y clasificación. Timber Press: Portland, Oregon

Gerbera on rohttaimede perekond korvõieliste sugukonnast.

Perekonda kuulub 40–50 liiki.

Perekond on oma nime saanud saksa botaaniku Traugott Gerberi järgi († 1743), kes uuris Venemaa loodust ning oli Carolus Linnaeuse lähedane sõber.

Liike

• Gerbera aberdarica
• Gerbera abyssinica
• Gerbera ambigua
• Gerbera anandria
  • Gerbera anandria var. anandria
  • Gerbera anandria var. densiloba
  • Gerbera anandria var. integripetala
  • Gerberia anadria var. bonatiana
• Gerbera aspleniifolia
• Gerbera aurantiaca
• Gerbera bojeri
• Gerbera bonatiana
• Gerbera bracteata
• Gerbera brevipes
• Gerbera burchellii
• Gerbera burmanni
• Gerbera candollei
• Gerbera cavaleriei
• Gerbera chilensis
• Gerbera cineraria
• Gerbera connata
• Gerbera conrathii
• Gerbera cordata
• Gerbera coronopifolia
• Gerbera curvisquama
• Gerbera delavayi
• Gerbera discolor
• Gerbera diversifolia
• Gerbera elegans
• Gerbera elliptica
• Gerbera emirnensis
• Gerbera ferruginea
• Gerbera flava
• Gerbera galpinii
• Gerbera glandulosa
• Gerbera henryi
• Gerbera hieracioides
• Gerbera hirsuta
• Gerbera hybrida – harilik gerbera
• Gerbera hypochaeridoides
• Gerbera integralis
• Gerbera integripetala
• Gerbera jamesonii – transvaali gerbera
• Gerbera knorringiana
• Gerbera kokanica
• Gerbera kraussii
• Gerbera kunzeana
• Gerbera lacei
• Gerbera lagascae
• Gerbera lanuginosa
• Gerbera lasiopus
• Gerbera latiligulata
• Gerbera leandrii
• Gerbera leiocarpa
• Gerbera leucothrix
• Gerbera lijiangensis
• Gerbera lynchii
• Gerbera macrocephala
• Gerbera nepalensis
• Gerbera nervosa
• Gerbera nivea – peitõieline gerbera
• Gerbera parva
• Gerbera peregrina
• Gerbera perrieri
• Gerbera petasitifolia
• Gerbera piloselloides
• Gerbera plantaginea
• Gerbera plicata
• Gerbera podophylla
• Gerbera pterodonta
• Gerbera pulvinata
• Gerbera pumila
• Gerbera randii
• Gerbera raphanifolia
• Gerbera ruficoma
• Gerbera saxatilis
• Gerbera semifloscularis
• Gerbera serotina
• Gerbera speciosa
• Gerbera tanantii
• Gerbera tomentosa
• Gerbera tuberosa
• Gerbera uncinata
• Gerbera viridifolia
• Gerbera welwitschii
• Gerbera wrightii
• Gerbera wuest

Välislingid

• http://www.aiasober.ee/index.php?Menu=3&ID=26

Gerbera generoko Asteraceae familiako landare batzuen izen arrunta da.

Espezieak

Gerberat (Gerbera) on asterikasvien heimoon kuuluva suku, johon kuuluu noin 30 jäsentä. Yleensä viljellään Etelä-Afrikasta kotoisin olevaa lajia Gerbera jamesonii tai sen ja Gerbera viridifolian välistä hybridiä.^[1]

Gerbera on suosittu leikkokukkana ja ruukkukasvina. Ruukkugerberaa kastellaan kerralla paljon ja annetaan mullan kuivahtaa kasteluiden välillä. Kesällä lannoitetaan joka viikko. Gerbera ei viihdy hyvin sisätiloissa, koska se vaatii runsaasti valoa kukkiakseen.

Gerbera kukkii koko kesän ulkona, ja sisällä vain pienen hetken. Kasvin voi tuoda talvehtimaan viileään paikkaan, mutta usein siihen on kesän aikana iskenyt niin paljon tuholaisia, että se kannattaa heittää pois.

Risteymiä

• Gerbera × cantabrigiensis (G. jamesonii × G. viridifolia) – gerbera eli sädelatva^[2]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Kassu – Kasvien suomenkieliset nimet: Gerberat (Gerbera)
• United States Department of Agriculture (USDA): Gerbera (englanniksi)
• Flora of China: Gerbera (englanniksi)

Gerbera est un genre de plantes de la famille des Asteraceae. Ses espèces sont souvent utilisées comme plantes ornementales, il a été nommé ainsi en hommage au naturaliste allemand Traugott Gerber (de), ami de Carl von Linné. Dans le langage des fleurs, la signification du gerbera est l'amour profond, les tendres pensées.

Description

Gerbera flottant sur l'eau

Il existe environ 30 espèces de Gerbera, originaires d'Amérique du Sud, d'Afrique, Madagascar, et d'Asie. Certaines espèces de fleurs coupées sont apparues chez les fleuristes dans les années 1970.

Gerbera

Ces espèces présentent un large capitule de 8 à 12 cm ressemblant à celui des marguerites, aux couleurs vives ou pastel. Il y a généralement deux rangées de fleurons ligulés en périphérie, de couleur jaune, orange, blanche, rose ou rouge.

Utilisation

Certaines espèces de Gerbera sont très populaires. Elles peuvent être utilisées en pot dans les jardins aussi bien qu'en fleurs coupées. Les cultivars les plus répandus sont des croisements de Gerbera jamesonii et de Gerbera viridifolia, tous deux originaires d'Afrique du Sud. Le résultat du croisement est parfois appelé « Gerbera hybrida », terme à éviter. Des milliers de cultivars existent variant en forme, taille et couleurs (blanc, jaune, orange, rouge et rose). Le centre de la fleur est parfois noir. Et souvent une même fleur a des pétales de couleurs différentes.

D'un point de vue commercial, les espèces de Gerbera constituent un groupe important. C'est le cinquième groupe de fleurs coupées au monde (après les roses, les œillets, les chrysanthèmes, et les tulipes). Certains Gerbera sont aussi utilisés comme organisme modèle dans les études de biologie. Les Pays-Bas sont les plus importants producteurs de Gerberas d'Europe, avec près de 300 ha de serres.

Certains Gerbera contiennent naturellement des dérivés de coumarine.

• Cultivar

• Cultivar

• Cultivar

• Cultivar

Liste d'espèces

• Gerbera ambigua (Cass.) Sch.Bip.
• Gerbera aurantiaca Sch.Bip.
• Gerbera bojeri (DC.) Sch.Bip.
• Gerbera bonatiana (Beauverd) Beauverd
• Gerbera crocea (L.) Kuntze
• Gerbera connata Y.Q.Tseng
• Gerbera cordata (Thunb.) Less.
• Gerbera curvisquama Hand.-Mazz.
• Gerbera delavayi Franch.
• Gerbera diversifolia Humbert
• Gerbera elliptica Humbert
• Gerbera emirnensis Baker
• Gerbera ferruginea DC.
• Gerbera galpinii Klatt
• Gerbera hypochaeridoides Baker
• Gerbera jamesonii Bolus ex Hook.f.
• Gerbera lanuginosa Benth.
• Gerbera latiligulata Y.Q.Tseng
• Gerbera leandrii Humbert
• Gerbera lijiangensis Y.Q.Tseng
• Gerbera linnaei Cass.
• Gerbera macrocephala Y.Q.Tseng
• Gerbera maxima (D.Don) Beauverd
• Gerbera nivea (DC.) Sch.Bip.
• Gerbera parva N.E.Br.
• Gerbera perrieri Humbert
• Gerbera petasitifolia Humbert
• Gerbera piloselloides (L.) Cass.
• Gerbera pterodonta Y.Q.Tseng
• Gerbera raphanifolia Franch.
• Gerbera ruficoma Franch.
• Gerbera saxatilis C.C.Chang ex Y.Q.Tseng
• Gerbera serotina Beauverd
• Gerbera tomentosa DC.
• Gerbera viridifolia (DC.) Sch.Bip.
• Gerbera wrightii Harv.

Pollution intérieure

Gerbera est un genre de plante dépolluante. Ses espèces absorbent le benzène provenant par exemple de la fumée de cigarette^[1].

Notes et références

• Hansen, Hans V. - A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. - No. 78; 1985) - (ISBN 8788702049)
• Nesom, G.L. 2004. Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon

As xerberas ^[2] son especies do xénero Gerbera, plantas ornamentales da famila das Asteraceae. Comprende unha 150 especies descritas e destas, só 38 aceptadas.^[3][4]

É común a súa venda nas florarías de Galiza e Europa en xeral coma ornamentais na elaboración de ramos, coroas, para celebracións como vodas ou enterros.

Descrición

As especies de Gerbera presentan un gran capítulo con flores rechamangueiras con corolas bi-labiadas (3+2) de cor amarela, laranxa, branca, rosa ou vermella. A morfoloxía das flores varía dependendo da súa posición relativa no capítulo.

Distribución xeográfica

O xénero distribúese por África (incluído Madagascar), e Asia central e tropical. Introducida en América do Sur e Australasia/Oceanía.

Taxonomía

O xénero foi descrito por Carl von Linné e publicado en Opera Varia, 247, 1758.^[1] A especie tipo é: Arnica gerbera L. = Gerbera linnaei Cass.

Etimoloxía

Bautizouse así en honra do naturalista alemán Traugott Gerber, un amigo de Carl von Linné.

Xerberas amarelas a boiar na auga.

Usos

Cultivo

Gerbera é moi popular e amplamente usado como planta de xardín ou flores de corte. Os cultivares domesticados son maiormente o resultado de cruzamentos entre Gerbera jamesonii e outra especie surafricana Gerbera viridifolia. De dita cruzamento obtívose Gerbera hybrida. Existen milleiros de cultivares que varían moito en forma, tamaño e cores: branco, amarelo, laranxa, vermello, rosa. O centro da flor é ás veces negro. Frecuentemente a mesma flor pode ter pétalos de varias cores.

Gerbera é comercialmente importante. É a 5ª flor de corte máis usada do mundo (despois da rosa, o caravel, o crisantemo, e o tulipán).

Outros usos

É tamén utilizado como organismo modelo en estudos de formación de flores.

Gerbera contén derivados da cumarina.

Imaxe da Gerbera jamesoni

Especies

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Hansen, Hans V. - Revisión taxonómica del género Gerbera (Compositae, Mutisieae) secciones Gerbera, Parva, Piloselloides (en África), y Lasiopus (Opera botanica. - No. 78; 1985) - ISBN 87-88702-04-9
• Nesom, G.L. 2004. Respuesta de "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): a dividir o no". Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistica y clasificación. Timber Press: Portland, Oregon

Gerbera L.

Herbras (Gerbera) adalah tanaman hias yang termasuk dalam keluarga Asteraceae. Herbras merupakan tanaman semak yang hidup bertahun-tahun (perenial), daunnya berbentuk memanjang, berwarna hijau dengan pinggiran daun bergerigi besar.

Gerbera diambil dari nama Traugott Gerber seorang dokter Jerman yang merupakan teman Carolus Linnaeus. Nama spesies Gerbera jamesonii (Barberton daisy) diambil dari nama kolektor tanaman bernama Robert Jameson yang menemukan tanaman ini di provinsi Transvaal, Afrika Selatan.

Herbras terdiri dari sekitar 2.000 kultivar dengan bunga yang mempunyai bentuk beraneka ragam dan ukuran diameter antara 5–12 cm. Bunga Herbras memiliki bongkol (capitulum) besar yang merupakan pokok dari 2 lapis rangkaian daun mahkota (disebut ray floret) berbentuk panjang yang berwarna-warni menarik: oranye, kuning, merah jambu, merah, putih, pink salmon, dan ungu. Bagian bongkol juga terdiri dari susunan ratusan bunga kecil-kecil (trans floret dan disc floret) sehingga terlihat menyerupai satu bunga yang utuh. Pada bagian tengah bongkol kadang-kadang berwarna gelap. Pada bunga yang sama juga sering dijumpai perbedaan warna pada daun mahkota.

Di alam bebas terdapat lebih dari 40 spesies Herbras yang tersebar mulai dari Amerika Selatan, Afrika, Madagaskar sampai daerah tropis Asia. Artikel ilmiah mengenai tanaman Herbras pertama kali ditulis oleh J.D. Hooker pada tahun 1889 dalam jurnal Curtis Botanical Magazine yang menyebut spesies Gerbera jamesonii asal Afrika Selatan sebagai Transvaal Daisy atau Barberton Daisy.

Bunga Herbras merah dengan bongkol berwarna kuning

Herbras mulai dibudidayakan pada akhir abad ke-19 di Inggris oleh Richard Lynch seorang kurator di Kebun Raya Cambridge, Inggris. Persilangan dua spesies yang berasal Afrika Selatan Gerbera jamesonii dan Gerbera viridifolia menghasilkan Gerbera hybrida. Sebagian besar kultivar Herbras yang diperdagangkan sekarang ini merupakan hasil persilangan dari keturunan dua spesies Gerbera jamesonii dan Gerbera viridifolia..

Manfaat

Herbras merupakan tanaman hias yang banyak ditanam di taman atau di pot. Bunga Herbras merupakan komoditas bunga potong yang paling banyak diperdagangkan di dunia bersama-sama dengan Mawar, Anyelir, Seruni, dan Tulip.

Herbras sering digunakan sebagai bahan pelajaran Biologi tentang pembentukan bunga.

Herbras mengandung sejenis turunan senyawa kimia coumarin alami.

Species

• Gerbera aberdarica
• Gerbera abyssinica
• Gerbera ambigua
• Gerbera anandria: Ghostly Daisy
  • Gerbera anandria var. anandria
  • Gerbera anandria var. densiloba
  • Gerbera anandria var. integripetala
  • Gerberia anadria var. bonatiana
• Gerbera aspleniifolia
• Gerbera aurantiaca: Hilton Daisy
• Gerbera bojeri
• Gerbera bonatiana
• Gerbera bracteata
• Gerbera brevipes
• Gerbera burchellii
• Gerbera burmanni
• Gerbera candollei
• Gerbera cavaleriei
• Gerbera chilensis
• Gerbera cineraria
• Gerbera connata
• Gerbera conrathii
• Gerbera cordata
• Gerbera coronopifolia
• Gerbera curvisquama
• Gerbera delavayi
• Gerbera discolor
• Gerbera diversifolia
• Gerbera elegans
• Gerbera elliptica
• Gerbera emirnensis
• Gerbera ferruginea
• Gerbera flava
• Gerbera galpinii
• Gerbera glandulosa
• Gerbera henryi
• Gerbera hieracioides
• Gerbera hirsuta
• Gerbera hypochaeridoides
• Gerbera integralis
• Gerbera integripetala
• Gerbera jamesonii: Barberton Daisy, Gerbera Daisy, Transvaal Daisy
• Gerbera knorringiana
• Gerbera kokanica
• Gerbera kraussii
• Gerbera kunzeana
• Gerbera lacei
• Gerbera lagascae
• Gerbera lanuginosa
• Gerbera lasiopus
• Gerbera latiligulata
• Gerbera leandrii
• Gerbera leiocarpa
• Gerbera leucothrix
• Gerbera lijiangensis
• Gerbera lynchii
• Gerbera macrocephala
• Gerbera nepalensis
• Gerbera nervosa
• Gerbera nivea
• Gerbera parva
• Gerbera peregrina
• Gerbera perrieri
• Gerbera petasitifolia
• Gerbera piloselloides
• Gerbera plantaginea
• Gerbera plicata
• Gerbera podophylla
• Gerbera pterodonta
• Gerbera pulvinata
• Gerbera pumila
• Gerbera randii
• Gerbera raphanifolia
• Gerbera ruficoma
• Gerbera saxatilis
• Gerbera semifloscularis
• Gerbera serotina
• Gerbera speciosa
• Gerbera tanantii
• Gerbera tomentosa
• Gerbera tuberosa
• Gerbera uncinata
• Gerbera viridifolia
• Gerbera welwitschii
• Gerbera wrightii

Daftar pustaka

• Hansen, Hans V. - A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. - No. 78; 1985) - ISBN 87-88702-04-9
• Nesom, G.L. 2004. Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon

Pranala luar

• (Indonesia) Pedoman budidaya Gerbera/Herbras
• (Inggris) Penjelasan bagian-bagian dari bunga Herbras
• (Inggris) Sejarah budidaya bunga Herbras
• (Inggris) Kumpulan foto bunga Herbras di Flickr

Gerbera L., 1758 è un genere di piante angiosperme eudicotiledoni erbacee della famiglia delle Asteraceae, originario dell'Africa, dell'Asia e del Sudamerica.^[1][2]

Etimologia

Il nome deriva dal naturalista tedesco Traugott Gerber, amico di Linneo (pr. gerbèra^[3]).

Ibridi di Gerbera jamesonii

Descrizione

Le gerbere sono piante perenni con portamenti erbacei (anche legnosi) scaposi. L'habitus in genere è lanoso o villoso (gli steli sono coperti da una leggera peluria bianca).^{[4][5][6][7][8]}

In genere sono presenti sia foglie basali che cauline. Le foglie lungo il caule sono disposte in modo alternato. Quelle basali spesso formano delle rosette (disposizione rosulata). La forma delle lamine è intera e semplice con contorno più o meno ellittico, ovato o subcircolare ma sono presenti anche forme pennatifide o pennate. I margini possono essere da dentellati a dentati. La consistenza è erbacea o coriacea. Invecchiando, le foglie diventano pubescenti nella pagina inferiore e si abbassano per lasciare spazio alle nuove piccole foglie che, nei primi giorni si presentano bianche e pelose.

Le infiorescenze sono composte da capolini terminali solitari e scaposi. I capolini possono essere radiati ed eterogami e sono formati da un involucro a forma da cilindrica a obconica o largamente campanulata o emisferica composto da brattee (o squame) all'interno delle quali un ricettacolo fa da base ai fiori di due tipi (più o meno): tubulosi e ligulati. Le brattee, simili a foglie, disposte su 2 o più serie in modo embricato sono di vario tipo e consistenza. Il ricettacolo, pubescente, a forma da piatta a convessa e poco alveolato, è nudo (senza pagliette).

I fiori sia quelli tubulosi che ligulati sono tetra-ciclici (ossia sono presenti 4 verticilli: calice – corolla – androceo – gineceo) e pentameri (ogni verticillo ha 5 elementi). I fiori sono ermafroditi, actinomorfi o zigomorfi e fertili. I fiori del raggio (quelli periferici) sono femminili e disposti in modo uniseriale, con corolla di tipo ligulato (o radiata). I fiori del disco (quelli centrali), sono ermafroditi, con corolle bilabiate.

• Formula fiorale:

*/x K ∞ {displaystyle infty } , [C (5), A (5)], G 2 (infero), achenio^[9]

• Calice: i sepali del calice sono ridotti ad una coroncina di squame.
• Corolla: la corolla è formata da un tubo terminante in modo più o meno bilabiato. Il labbro esterno ha la forma di un nastro oppure è brevemente ellittico con 2 - 3 denti apicali; quello interno possiede due piccoli lobi lineari. I colori sono molto brillanti e vanno dal bianco al giallo fino al rosso-scuro (le corolle di colore più chiaro spesso sono sfumate di rosa o viola nella parte abassiale).
• Androceo: gli stami sono 5 con filamenti liberi, glabri o papillosi e distinti, mentre le antere sono saldate in un manicotto (o tubo) circondante lo stilo. Le antere in genere hanno una forma sagittata con base caudata, intera e cigliata . Il polline normalmente è tricolporato a forma sferica (può essere microechinato).
• Gineceo: lo stilo è filiforme; gli stigmi dello stilo sono due divergenti, corti e glabri con un ciuffo di peli apicali; lo stilo è papilloso sotto i rami stigmatici. La base dello stilo è priva del caratteristico nodo. L'ovario è infero uniloculare formato da 2 carpelli. L'ovulo è unico e anatropo.

I frutti sono degli acheni con pappo. La forma dell'achenio in genere è fusiforme (a forma di uno stretto fiasco) con alcune coste longitudinali. Il pericarpo può essere di tipo parenchimatico, altrimenti è indurito (lignificato) radialmente; la superficie è setolosa o glabra. Il carpopodium è assente, oppure ha delle forme anulari. Il pappo, formato da una o più serie di setole piumose o barbate, decidue o persistenti, è direttamente inserito nel pericarpo o connato in un anello parenchimatico posto sulla parte apicale dell'achenio. Il colore del pappo è bianco, crema, paglierino, rosato o rossastro.

Biologia

• Impollinazione: l'impollinazione avviene tramite insetti (impollinazione entomogama tramite farfalle diurne e notturne).
• Riproduzione: la fecondazione avviene fondamentalmente tramite l'impollinazione dei fiori (vedi sopra).
• Dispersione: i semi (gli acheni) cadendo a terra sono successivamente dispersi soprattutto da insetti tipo formiche (disseminazione mirmecoria). In questo tipo di piante avviene anche un altro tipo di dispersione: zoocoria. Infatti gli uncini delle brattee dell'involucro si agganciano ai peli degli animali di passaggio disperdendo così anche su lunghe distanze i semi della pianta.

Distribuzione e habitat

Il genere Gerbera è presente allo stato spontaneo in Africa, Madagascar, Asia tropicale e Sud America.^[10]

Sistematica

La famiglia di appartenenza di questa voce (Asteraceae o Compositae, nomen conservandum) probabilmente originaria del Sud America, è la più numerosa del mondo vegetale, comprende oltre 23.000 specie distribuite su 1.535 generi^[11], oppure 22.750 specie e 1.530 generi secondo altre fonti^[12] (una delle checklist più aggiornata elenca fino a 1.679 generi)^[13]. La famiglia attualmente (2021) è divisa in 16 sottofamiglie.^[1][7][8]

Filogenesi

La sottofamiglia Mutisioideae, nell'ambito delle Asteraceae occupa una posizione "basale" (si è evoluta precocemente rispetto al resto della famiglia) ed è molto vicina alla sottofamiglia Stifftioideae. La tribù Mutisieae con la tribù Nassauvieae formano due "gruppi fratelli" ed entrambe rappresentano il "core" della sottofamiglia.

Il genere Gerbera è descritto all'interno della tribù Mutisieae, raggruppamento che la classificazione tradizionale collocava all'interno della sottofamiglia Cichorioideae e che la moderna classificazione filogenetica ha ricollocato, ridisegnandone i confini, all'interno della sottofamiglia Mutisioideae.^[8] Provvisoriamente il genere fa parte del gruppo informale Gerbera Complex.^[14]

All'interno del "Gerbera Complex" il genere di questa voce, da un punto di vista filogenetico e quindi evolutivo, appartiene al "Clade B" formato dai generi Chaptalia, Gerbera, Leibnitzia, Oreoseris, Piloselloides e Perdicium ed è in posizione più o meno vicina al "core" del clade. Le possibili date relative alla divergenza di questo genere dal clade B variano da 12 a 5 milioni di anni fa.^[14]

I caratteri distintivi per le specie di questo genere sono:^[8][14]

• il portamento è erbaceo perenne scaposo;
• i fiori sono dimorfici (o anche trimorfici) con staminoidi;
• i rami dello stilo sono papillosi.

Il numero cromosomico delle specie di questo genere è: 2n = 46 e 50.^[8]

Elenco specie

Questo genere comprende le seguenti 22 specie:^[2]

Fiore di gerbera

Coltivazione

Le gerbere amano posizioni molto luminose, moderatamente asciutte e ben ventilate. Tollerano la luce solare diretta ma il sole estivo delle regioni più calde può rovinare gravemente le foglie. Il terriccio dev'essere particolarmente drenante: non sopportano ristagni idrici che possono provocare in poco tempo la comparsa di marciumi e morte della pianta. Per questo motivo le innaffiature dovranno essere moderate: in ogni caso è opportuno aspettare che il substrato si asciughi completamente (anche in profondità) prima di innaffiare nuovamente. Durante la fase di crescita somministrare raramente e in dosi molto blande un buon concime NPK (azoto, fosforo e potassio) bilanciato.

La gerbera sopporta bene l'inverno se tenuta al riparo dalle piogge, dalle gelate e innaffiata molto poco. La pianta reagisce a temperature stabilmente inferiori a 13 °C andando in stasi vegetativa (dormienza) durante la quale potrà perdere interamente la parte aerea per produrla nuovamente all'arrivo dei primi tepori primaverili.

Particolare del fiore di gerbera

Oltre che come graziose piante ornamentali dalla facile coltura, le specie del genere Gerbera (soprattutto la G. jamesonii) vengono coltivate industrialmente per la produzione del fiore reciso.
È stata introdotta in Italia per la prima volta da un floricoltore tedesco intorno al 1925-1930 ma solo intorno al 1950 ha iniziato ad essere apprezzata sia come fiore reciso che come pianta da coltivazione.

Moltiplicazione

La gerbera può essere riprodotta effettuando delicatamente una divisione dei cespi per gli esemplari più sviluppati oppure con la semina in semenzai o terrine mantenute a una buona temperatura e tenute scarsamente umide. Le piccole piantine nate da seme dovranno essere messe a dimora allo sviluppo completo qualche foglia oltre ai cotiledoni.

Avversità

In generale, la gerbera è una pianta abbastanza robusta e viene raramente attaccata da insetti parassiti, che possono essere perlopiù afidi eliminabili con un buon insetticida specifico o con la lotta biologica.
La minaccia più importante è invece data dagli attacchi fungini che in generale si presentano in casi di elevatissima umidità ambientale, mancanza di ventilazione e di luminosità. È importante prevenire questi attacchi dosando bene le innaffiature e l'umidità ambientale.
In caso di attacco da marciume radicale (provocato dal Fusarium, da thielaviopsis basicola e phytium), i primi sintomi sono macchie marroni sulle foglie, che si espandono e portano al rapido deperimento della pianta. In questo caso trattare con prodotti al rame o ziram. In caso di Oidio, o Mal Bianco, trattare con prodotti allo zolfo o con prodotti specifici.

Note

Bibliografia

• Hansen, Hans V. - A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. - No. 78; 1985) - ISBN 87-88702-04-9
• Nesom, G.L. 2004. Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon
• Kadereit J.W. & Jeffrey C., The Families and Genera of Vascular Plants, Volume VIII. Asterales., Berlin, Heidelberg, 2007.
• V.A. Funk, A. Susanna, T.F. Steussy & R.J. Bayer, Systematics, Evolution, and Biogeography of Compositae, Vienna, International Association for Plant Taxonomy (IAPT), 2009.
• Judd S.W. et al, Botanica Sistematica - Un approccio filogenetico, Padova, Piccin Nuova Libraria, 2007, ISBN 978-88-299-1824-9.
• Strasburger E, Trattato di Botanica. Volume secondo, Roma, Antonio Delfino Editore, 2007, ISBN 88-7287-344-4.
• Sandro Pignatti, Flora d'Italia., Bologna, Edagricole, 1982, ISBN 88-506-2449-2.
• F.Conti, G. Abbate, A.Alessandrini, C.Blasi, An annotated checklist of the Italian Vascular Flora, Roma, Palombi Editore, 2005, ISBN 88-7621-458-5.
• Eduardo Pasini, Vicki A. Funk, Tatiana T. de Souza-Chies & Sílvia T.S. Miotto, New insights into the phylogeny and biogeography of the GerberaComplex (Asteraceae: Mutisieae), in Taxon, vol. 65, n. 3, 2016, pp. 547-562.
• Vicki A. Funk, Eduardo Pasini, J. Mauricio Bonifacino, Liliana Katinas, Home at last: the enigmatic genera Eriachaenium and Adenocaulon (Compositae, Mutisioideae, Mutisieae, Adenocaulinae), in PhytoKeys, vol. 60, 2016, pp. 1-19.

Gerbera (Gerbera) – astrinių (Asteraceae) šeimos augalų gentis.

Natūraliai auga Pietų Amerikoje, Afrikoje, Madagaskare ir tropikinėje Azijoje.

Gentyje yra apie 30 rūšių. Lietuvoje gerberos auginamos šiltnamiuose kaip dekoratyviniai augalai.

Nuorodos

• Hibridinės gerberos

Vikiteka

Gerbera (sebutan Inggeris: /ˈdʒɜːrbərə/ ataupun /ˈɡɜːrbərə/) L. ialah satu genus tumbuhan daripada Asteraceae (keluarga daisi). Ia dinamakan bersempena dengan nama seorang ahli botani dan doktor perubatan Jerman, Traugott Gerber^[1] (1710-1743) yang banyak membuat penjelajahan ke Rusia dan merupakan rakan kepada Carl Linnaeus.^[2]

Gerbera ialah tumbuhan asli di kawasan Amerika Selatan, Afrika dan Asia. Perincian saintifik Gerbera telah dibuat oleh J.D. Hooker dalam Curtis's Botanical Magazine pada tahun 1889 apabila beliau memperincikan Gerbera jamesonii, satu spesies yang berasal dari Afrika Selatan yang juga dikenali sebagai Daisi Transvaal atau Daisi Barberton. Gerbera juga dikenali dengan nama Daisi Afrika.

Spesies

• Gerbera viridifolia

• Gerbera jamesonii

• Gerbera × hybrida

• "Red Gerbera Daisies"

• Gerbera dengan kuntum merah jambu dan putih

• Gerbera Jamesonii dalam warna oren

• Gerbera

Rujukan

• Hansen, Hans V. A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus (Opera botanica. No. 78; 1985), ISBN 87-88702-04-9.
• Nesom, G.L. 2004. Respons kepada "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" oleh Liliana Katinas. Sida 21:941-942.
• Bremer K. 1994: Asteraceae: cladistics and classification. Timber Press: Portland, Oregon.

Pautan luar

• Gerbera.org - tapak web rasmi Persatuan Gerbera - ditubuhkan di Barberton, Africa Selatan
• Muzium-Traugott-Gerber, Jerman (bahasa Jerman)

Gerbera is een geslacht van planten in de familie Asteraceae. Het geslacht is vernoemd naar de Duitse botanicus Traugott Gerber, die een vriend was van Carolus Linnaeus.

Er bestaan ongeveer 30 verschillende soorten gerbera's in het wild in Zuid-Amerika, Afrika, Madagaskar en tropisch Azië.

Veel gerbera's worden gebruikt als sierplant of als snijbloem in bloemstukken. Kleine gerbera's worden ook wel germini's genoemd.

Soorten

• Gerbera aberdarica
• Gerbera abyssinica
• Gerbera ambigua
• Gerbera anandria
  • Gerbera anandria var. anandria
  • Gerbera anandria var. densiloba
  • Gerbera anandria var. integripetala
  • Gerberia anadria var. bonatiana
• Gerbera aspleniifolia
• Gerbera aurantiaca
• Gerbera bojeri
• Gerbera bonatiana
• Gerbera bracteata
• Gerbera brevipes
• Gerbera burchellii
• Gerbera burmanni
• Gerbera candollei
• Gerbera cavaleriei
• Gerbera chilensis
• Gerbera cineraria
• Gerbera connata
• Gerbera conrathii
• Gerbera cordata
• Gerbera coronopifolia
• Gerbera curvisquama
• Gerbera delavayi
• Gerbera discolor
• Gerbera diversifolia
• Gerbera elegans
• Gerbera elliptica
• Gerbera emirnensis
• Gerbera ferruginea
• Gerbera flava
• Gerbera galpinii
• Gerbera glandulosa
• Gerbera henryi
• Gerbera hieracioides
• Gerbera hirsuta
• Gerbera hypochaeridoides
• Gerbera integralis
• Gerbera integripetala
• Gerbera jamesonii
• Gerbera knorringiana
• Gerbera kokanica
• Gerbera kraussii
• Gerbera kunzeana
• Gerbera lacei
• Gerbera lagascae
• Gerbera lanuginosa
• Gerbera lasiopus
• Gerbera latiligulata
• Gerbera leandrii
• Gerbera leiocarpa
• Gerbera leucothrix
• Gerbera lijiangensis
• Gerbera lynchii
• Gerbera macrocephala
• Gerbera nepalensis
• Gerbera nervosa
• Gerbera nivea
• Gerbera parva
• Gerbera peregrina
• Gerbera perrieri
• Gerbera petasitifolia
• Gerbera piloselloides
• Gerbera plantaginea
• Gerbera plicata
• Gerbera podophylla
• Gerbera pterodonta
• Gerbera pulvinata
• Gerbera pumila
• Gerbera randii
• Gerbera raphanifolia
• Gerbera ruficoma
• Gerbera saxatilis
• Gerbera semifloscularis
• Gerbera serotina
• Gerbera speciosa
• Gerbera tanantii
• Gerbera tomentosa
• Gerbera tuberosa
• Gerbera uncinata
• Gerbera viridifolia
• Gerbera welwitschii
• Gerbera wrightii

Zie de categorie Gerbera van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Wielokolorowe odmiany

Jedna z odmian

Gerbera (Gerbera L.) – rodzaj bylin należący do rodziny astrowatych. Liczy około 40–50 gatunków występujących w stanie dzikim w południowo-wschodniej Afryce i na Madagaskarze oraz w tropikalnych rejonach Azji i na Tasmanii^[2]. Nazwa rośliny pochodzi od nazwiska niemieckiego botanika Traugotta Gerbera. Gatunkiem typowym jest Gerbera linnaei Cass.^[3].

Morfologia

Łodyga bezlistna (głąbik), dość gruba, o wysokości do 45 cm. Liście skupione w różyczce liściowej. Od spodu są owłosione, ogonkowe, równowąskie lub pierzastoklapowane. Kwiaty zebrane w koszyczki złożone z kwiatów rurkowatych i długich, wąskich kwiatów języczkowatych. Otwierają się w godzinach rannych, a zamykają pod wieczór.

Systematyka

Synonim^[4]"

Cleistanthium Kuntze, Piloselloides (Less.) C. Jeffrey

Homonimy^[3]

Gerbera Boehmer = Arnica L.

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system system APG III z 2009)

Angiosperm Phylogeny Website adoptuje podział na podrodziny astrowatych (Asteraceae) opracowany przez Panero i Funk w 2002^[5], z późniejszymi uzupełnieniami^[6]. Zgodnie z tym ujęciem rodzaj Gerbera należy do podrodziny Mutisioideae (Juss.) Chev. W systemie APG III astrowate są jedną z kilkunastu rodzin rzędu astrowców (Asterales), wchodzącego w skład kladu astrowych w obrębie dwuliściennych właściwych^[1].

Pozycja w systemie Reveala (1993-1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa astrowe (Asteridae Takht.), nadrząd astropodobne (Asteranae Takht.), rząd astrowce (Asterales Lindl), rodzina astrowate (Asteraceae Dumort.), plemię Gerbereae Lindl. in Loud., podplemię Gerberinae Benth. & Hook.f., rodzaj gerbera (Gerbera L.)^[7]

Gatunki (wybór)

• Gerbera ambigua (Cass.) Sch.
• Gerbera jamesonii Bolus ex Hooker f. – gerbera Jamesona

Zastosowanie

Roślina uprawna : w ogrodnictwie ma znaczenie gatunek pochodzący z południowej Afryki, tzw. gerbera Jamesona. W krajach o ciepłym klimacie jest uprawiany w ogrodach skalnych. W Polsce nie przetrzymuje zimy, uprawia się go wyłącznie w szklarniach, głównie na kwiat cięty.

Przypisy

Gerbera é um género de plantas herbáceas ornamentais pertencente à família das Asteraceae (ou Compostas), a mesma do girassol e das margaridas. As espécies que compõe o gênero são cultivadas em grandes quantidades pela suas flores, muito apreciadas em arranjos ornamentais e como planta decorativa de exteriores nas regiões de clima temperado de ambos os hemisférios.

Em 1737, o naturalista holandês Jan Frederik Gronovius atribuiu o nome Gerbera ao género em homenagem a Traugott Gerber, um médico e naturalista alemão que trabalhou na Rússia. O nome vulgar gerbera, ou gérbera, é aplicado indistintamente às espécies do género e às suas flores, as quais são em geral comercializadas sob aquela designação, muitas vezes seguida de uma indicação específica ou varietal (por exemplo: gerbera-do-transvaal ou gerbera-púrpura).

Características

O género Gerbera inclui cerca de 30 espécies de plantas herbáceas perenes da família das Compostas, dotadas de folhas basais, e flores reunidas em capítulos solitários e multifloros com cerca de 10 cm de diâmetro, intensamente coloridos. O fruto é um aquénio acicular.^[1]

As espécies de Gerbera apresentam um grande capítulo, com floretas bilabiadas de cor amarelo, laranja, branco, rosa ou vermelho. O capítulo, que aparenta ser uma única flor, é na realidade composto (daí o nome ainda utilizado para a família) por centenas de flores individuais, cuja morfologia varia de acordo com a sua posição no conjunto.

O género Gerbera tem grande interesse comercial, sendo a gerbera a quinta flor de corte mais vendida, só sendo ultrapassada em volume pela rosa, o cravo, o crisântemo e a tulipa.

Gerberas amarelas flutuando em água.

A espécies deste género são também utilizadas como organismo experimental em estudos de floração e de desenvolvimento meristemático da flor. As gerberas contém derivados naturais da cumarina com interesse fitoquímico e de controlo biológico.

As gerberas são muito populares e muito utilizadas como plantas decorativas de exterior e para a produção de flores de corte. Os cultivares mais frequentes são os resultantes da hibridização entre a Gerbera jamesonii e a Gerbera viridifolia, outra espécie sul-africana. O híbrido é conhecido por Gerbera hybrida e, dele, existem alguns milhares de cultivares com grande variabilidade nas características florais, com diferentes tamanhos e formas da flor e com cores que vão do branco ao amarelo, laranja, vermelho, rosa e púrpura. Existem cultivares que produzem flores com o centro negro e com pétalas variegadas.

Origem

O género Gerbera ocorre naturalmente na América do Sul, África, Madagáscar e na Ásia tropical. A primeira descrição botânica foi publicada por Joseph Dalton Hooker no Curtis Botanical Magazine de 1889, descrevendo a Gerbera jamesonii, uma espécie sul-africana hoje conhecida por gerbera-do-transvaal ou margarida-do-transvaal.

Espécies

• Gerbera aberdarica
• Gerbera abyssinica
• Gerbera ambigua
• Gerbera anandria
  • Gerbera anandria var. anandria
  • Gerbera anandria var. densiloba
  • Gerbera anandria var. integripetala
  • Gerberia anadria var. bonatiana
• Gerbera aspleniifolia
• Gerbera aurantiaca : Margarida-Hilton
• Gerbera bojeri
• Gerbera bonatiana
• Gerbera bracteata
• Gerbera brevipes
• Gerbera burchellii
• Gerbera burmanni
• Gerbera candollei
• Gerbera cavaleriei
• Gerbera chilensis
• Gerbera cineraria
• Gerbera connata
• Gerbera conrathii
• Gerbera cordata
• Gerbera coronopifolia
• Gerbera curvisquama

• Gerbera delavayi
• Gerbera discolor
• Gerbera diversifolia
• Gerbera elegans
• Gerbera elliptica
• Gerbera emirnensis
• Gerbera ferruginea
• Gerbera flava
• Gerbera galpinii
• Gerbera glandulosa
• Gerbera henryi
• Gerbera hieracioides
• Gerbera hirsuta
• Gerbera hypochaeridoides
• Gerbera integralis
• Gerbera integripetala
• Gerbera ivanelo
• Gerbera jamesonii : Margarida-de-Barberton,
  Margarida da África ou Margarida-do-Transvaal
• Gerbera knorringiana
• Gerbera kokanica
• Gerbera kraussii
• Gerbera kunzeana
• Gerbera lacei
• Gerbera lagascae
• Gerbera lanuginosa
• Gerbera lasiopus

• Gerbera latiligulata
• Gerbera leandrii
• Gerbera leiocarpa
• Gerbera leucothrix
• Gerbera lijiangensis
• Gerbera lynchii
• Gerbera macrocephala
• Gerbera nepalensis
• Gerbera nervosa
• Gerbera nivea
• Gerbera parva
• Gerbera peregrina
• Gerbera perrieri
• Gerbera petasitifolia
• Gerbera piloselloides
• Gerbera plantaginea
• Gerbera plicata
• Gerbera podophylla
• Gerbera pterodonta
• Gerbera pulvinata
• Gerbera pumila
• Gerbera randii
• Gerbera raphanifolia
• Gerbera ruficoma
• Gerbera saxatilis

• Gerbera semifloscularis
• Gerbera serotina
• Gerbera speciosa
• Gerbera tanantii
• Gerbera tomentosa
• Gerbera tuberosa
• Gerbera uncinata
• Gerbera viridifolia
• Gerbera welwitschii
• Gerbera wrightii

Referências

• Hansen, Hans V., A taxonomic revision of the genus Gerbera (Compositae, Mutisieae) sections Gerbera, Parva, Piloselloides (in Africa), and Lasiopus, in Opera botanica, 78 (1985) (ISBN 8788702049).
• Nesom, G. L., Response to "The Gerbera complex (Asteraceae, Mutisieae): to split or not to split" by Liliana Katinas, in Sida, 21 (2004), pp. 941–942.
• Bremer K., Asteraceae: cladistics and classification, Timber Press: Portland, Oregon, 1994.

Referências

Gerbera este un gen de plante din familia Asteraceae, ordinul Asterales.

Răspândire

Caractere morfologice

• Tulpina

• Frunza

• Florile

• Semințele

Specii

Imagini

Note

Bibliografie

• Milea Preda, Dicționar dendrofloricol, Editura Științifică și Enciclopedică , București, 1989

Legături externe

Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Gerbera

Wikispecies conține informații legate de Gerbera

Acest articol despre asteraceae este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea lui!

Gerbera är ett växtsläkte i familjen korgblommiga växter. Blomfärgen är gul, orange, röd, rosa eller vit.

I släktet finns ungefär 20 vildväxande arter och de förekommer i Sydamerika, Afrika, Madagaskar och tropiska delar av Asien.

Gerbera har blivit vanlig som snittblomma och krukväxt och då används ofta korsningar mellan två sydafrikanska arter, Gerbera jamesonii och Gerbera viridifolia. Sådana korsningar brukar kallas Gerbera hybrida eller Gerbera x cantabrigiensis. Gerberornas popularitet har gjort dem ekonomiskt betydelsefulla: De är de femte mest använda snittblommorna i världen. Som krukväxter slängs de vanligen efter blomningen, då de är svåra att fås att blomma om. I försök har de konstaterats ta upp och binda bensen ur luften^[1].

Släktet är namngivet efter en tysk, Traugott Gerber, som var bekant med Carl von Linné.

Källor

• Odla.nu - Gerbera - användning och odling
• Blomsterfrämjandet - Växtinformation - Gerbera

Noter

1. ^ Grön luft - Krukväxter som förbättrar din hälsa » Gerbera

Wikimedia Commons har media relaterad till Gerbera.

Jerbera, papatyagiller (Asteraceae) familyasının Gerbera cinsinden bitki türlerinin ortak adı.

Yaklaşık olarak doğada 30 türü vardır. Güney Afrika, Afrika, Madagaskar, ve tropikal Asya'ya yayılmıştır. Gerberanın ilk bilimsel tarifi J.D. Hooker tarafından Curtis Botanik Magazin de 1889yılında yapılmıştır. Tanımlanan tür Gerbera jamesonii, bir Güney Afrika türüdür ve ayrıca Transvaal papatya ya da Barberton Papatya olarak bilinir.

Türleri