La calaguala, daurada, herba pansera, herba pigotera, polipodi austral o polipodi serrat[1] (Polypodium cambricum) és una espècie de falguera a la família Polypodiaceae, originària del sud i oest d'Europa. Es tracta d'una falguera prostrada, terrestre, de fulles caduques que creix fins a 60 cm d'alçada, amb fulles pinnades. Els sorus són de color groc a l'hivern.[2] L'epítet específic cambricum significa "gal·lès",[3] de la forma llatinitzada Cambria, el nom gal·lès del País de Gal·les. El cultivar P. cambricum (grup cristatum) 'grandiceps Fox', amb crestes de ramificació conspícues, ha guanyat el Premi “Award of Garden Merit” de la Reial Societat d'Horticultura.[4]
La calaguala, daurada, herba pansera, herba pigotera, polipodi austral o polipodi serrat (Polypodium cambricum) és una espècie de falguera a la família Polypodiaceae, originària del sud i oest d'Europa. Es tracta d'una falguera prostrada, terrestre, de fulles caduques que creix fins a 60 cm d'alçada, amb fulles pinnades. Els sorus són de color groc a l'hivern. L'epítet específic cambricum significa "gal·lès", de la forma llatinitzada Cambria, el nom gal·lès del País de Gal·les. El cultivar P. cambricum (grup cristatum) 'grandiceps Fox', amb crestes de ramificació conspícues, ha guanyat el Premi “Award of Garden Merit” de la Reial Societat d'Horticultura.
Der Säge-Tüpfelfarn (Polypodium cambricum), auch Gallischer Tüpfelfarn genannt, ist eine im Mittelmeergebiet heimische Farnart aus der Ordnung der Tüpfelfarnartigen (Polypodiales).
Der Säge-Tüpfelfarn erreicht Wuchshöhen von etwa 20 bis 50 cm. Das Rhizom trägt 5 bis 11 mm lange Spreuschuppen. Die Blätter sterben im Sommer ab, neue Blätter werden im Herbst gebildet. Der Blattrand ist knorpelig und durchscheinend. Er erreicht in den Blattbuchten nicht den Mittelnerv, er ist von diesem durch grünes Gewebe getrennt.
Die Sori sind länglich-elliptisch. In den Sori und Sporangien gibt es verzweigte, drüsige Fäden, die an Pilzhyphen erinnern. Die Sporangien besitzen vier bis sieben dickwandige Anuluszellen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 74.[1]
Der Säge-Tüpfelfarn ist im Mittelmeergebiet heimisch. Sei Verbreitungsgebiet reicht von Makaronesien, Marokko und Algerien bis Irland, Großbritannien, bis zur Schweiz und östlich bis zur Türkei, Syrien, Georgien und Armenien.[2] Mitteleuropa erreicht er nur in Südtirol, wo er vor allem zwischen Salurn und Bozen vorkommt, sowie in der südlichen Schweiz. Er wächst in Fels- und Mauerspalten, in Südtirol in klimawarmen Lagen. Er besiedelt Silikat- und Karbonatgestein. Er ist vorwiegend auf die colline Höhenstufe beschränkt, selten steigt er bis in die montane Stufe. Er kommt in Gesellschaften des Verbands Polypodion serrati vor.[3]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt et al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 3 (mäßig feucht), Lichtzahl L = 3 (halbschattig), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 5 (sehr warm-kollin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 2 (subozeanisch).[4]
Man kann die folgenden Unterarten unterscheiden[5]:
Der Säge-Tüpfelfarn (Polypodium cambricum), auch Gallischer Tüpfelfarn genannt, ist eine im Mittelmeergebiet heimische Farnart aus der Ordnung der Tüpfelfarnartigen (Polypodiales).
Polypodium cambricum, the southern polypody,[1] limestone polypody,[2] or Welsh polypody, is a species of fern in the family Polypodiaceae, native to southern and western Europe where it grows on shady rocks, near the coasts of the Mediterranean Basin and in the mountains of Atlantic Europe. It is a spreading, terrestrial, deciduous fern growing to 60 centimetres (24 in) tall, with pinnate fronds. The sori are yellow in winter.[3]
Perennial. Rhizome elongate, often above ground, densely covered with rusty scales. Fronds distich, 5–30 centimetres (2.0–11.8 in), glabrous, deltoid in outline; petiole yellowish green, shorter than the pinnatipartite limb. Segments 5-28 on each side; margin dentate, marked with a strong midrib. Sori round, 2–4 millimetres (0.079–0.157 in) in diameter, orange-yellow, arranged on each side of the midrib of segments. The fruits bloom from February to July.
This species has been widely known by the more apt name P. australe Fée. However, since Linnaeus did mention the species, albeit in the aberrant cambricum-form, that name must have priority.
Polypodium is derived from the Greek Polus, many, and podion, small foot, since the rhizome bears numerous roots. The specific epithet cambricum means "Welsh",[4] from the Latinized form of Cymru, the Welsh name for Wales.
Australe comes from the Latin auter, wind of the south, for in Europe, this species grows largely in the Mediterranean Basin.[5]
Two cultivars have received the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit:
Polypodium cambricum, the southern polypody, limestone polypody, or Welsh polypody, is a species of fern in the family Polypodiaceae, native to southern and western Europe where it grows on shady rocks, near the coasts of the Mediterranean Basin and in the mountains of Atlantic Europe. It is a spreading, terrestrial, deciduous fern growing to 60 centimetres (24 in) tall, with pinnate fronds. The sori are yellow in winter.
Le Polypode austral, ou Polypodium cambricum, est une espèce de plante du genre Polypodium et de la famille des polypodiacées.
Elle est originaire de l'Europe de l'Ouest et du Sud.
L'épithète cambricum vient de Cymru, le nom originel du pays de Galles.
Le Polypode austral, ou Polypodium cambricum, est une espèce de plante du genre Polypodium et de la famille des polypodiacées.
Elle est originaire de l'Europe de l'Ouest et du Sud.
L'épithète cambricum vient de Cymru, le nom originel du pays de Galles.
Polypodium cambricum o Polypodium australe(L.) è una pianta vascolare della famiglia delle Polypodiaceae[1][2].
Il nome del genere deriva dal greco polys (molti), e podòs (piede), perché ogni foglia sembra indipendentemente ancorata al suolo; cambricum da Cambria forma latina del gallese Cymru cioè il Galles: gallese[3].
Pianta perenne; presenta fronde lunghe fino a 80 cm con lamina da triangolare a ovata. Pinne più spesso indivise, strette, attenuate all'apice e acute. Sori ellittici, con parafisi, rotondeggianti disposti in due file a metà tra la nervatura centrale e i margini della pinna. Spore reniformi, con perisporio verrucoso.
Rupi ombrose, boschi e luoghi umidi fino ai 1000 m.
Dicembre - Maggio
Comune in tutta Italia.
Polypodium cambricum o Polypodium australe(L.) è una pianta vascolare della famiglia delle Polypodiaceae.
De zuidelijke eikvaren (Polypodium cambricum) is een vrij zeldzame varen uit de eikvarenfamilie (Polypodiaceae). Het is een soort van voornamelijk het Middellands Zeegebied, die eveneens in Ierland en Groot-Brittannië gevonden wordt.
De botanische naam Polypodium is een samenstelling van Oudgrieks πολύς, polus (veel) en πόδιον, podion (voet),[bron?] naar de vorm van de wortelstok. De soortaanduiding cambricum is afkomstig van 'Cambria', de Latijnse naam voor Wales.
De zuidelijke eikvaren is een middelgrote overblijvende, hemikryptofiete varen met korte, vlezige, vertakte, kruipende rizomen bezet met spiesvormige schubben, en in losse bundels geplaatste, tot 40 cm lange en 15 cm brede eenvormige bladen. De bladsteel is meestal korter dan de bladschijf, scharnierend aan de basis. De bladen zijn winterhard, de jonge bladen verschijnen in de herfst.
De bladen zijn eirond, ovaal of afgerond driehoekig van vorm, zelden meer dan tweemaal zo lang als breed en eenmaal gedeeld of diep gelobd, met een lange, gerekte top. De 9 tot 22 paar blaadjes van tweede orde zijn ovaal of langwerpig, gepunt, de langste in de onderste helft van het blad, de bladranden ondiep getand.
De sporenhoopjes zijn in het begin eirond, later rond, maar blijven relatief klein en liggen tussen de middennerf en de bladrand op de bovenste helft van de blaadjes aan de onderzijde. Er is geen dekvliesje.
Het sporangium (sporendoosje) heeft een annulus (een verticale lijn van bijzondere, verdikte cellen van de sporangiumsteel tot de top, die een rol speelt bij het openen van het sporendoosje) met onderaan vijf tot tien verdikte cellen.
De zuidelijke eikvaren komt voor op neutrale tot kalkhoudende grond op halfbeschaduwde plaatsen, zoals op beboste kalksteenrotsen en puinhellingen, soms op knotwilgen of op boomstronken.
De zuidelijke eikvaren is een soort met een wijde verspreiding over Europa, van Ierland en Groot-Brittannië tot het Middellands Zeegebied. Van alle Europese eikvarens heeft hij het meest zuidelijke verspreidingsgebied.
De soort is nog niet in België of Nederland waargenomen.
De zuidelijke eikvaren heeft in Europa twee nauwe verwanten, de gewone eikvaren (Polypodium vulgare), en de brede eikvaren (Polypodium interjectum). Uit DNA-onderzoek is gebleken dat de brede eikvaren een oude hybride van de gewone en de zuidelijke eikvaren is, met intermediare kenmerken in zowel vorm als habitat. Dat maakt het onderscheid tussen de drie soorten, vooral waar ze samen voorkomen, zeer moeilijk.
De meeste verschillen tussen de zuidelijke en de andere soorten relatief: de bladen van de eerste zijn in verhouding breder, de bladslipjes puntiger, de langste bladslipjes meer naar de basis van het blad. De sporenhoopjes zijn meer elliptisch van vorm.
Het enige zekere determinatiekenmerk is de vorm van het sporendoosje en het aantal cellen in de annulus, maar dit is enkel door microscopisch onderzoek vast te stellen.
Bronnen, noten en/of referenties.png){kind=small}
... · P. azoricum · P. cambricum (Zuidelijke eikvaren) · P. interjectum (Brede eikvaren) · P. macaronesicum · P. vulgare (Gewone eikvaren) · P. ×mantoniae (Bastaardeikvaren) · ...
De zuidelijke eikvaren (Polypodium cambricum) is een vrij zeldzame varen uit de eikvarenfamilie (Polypodiaceae). Het is een soort van voornamelijk het Middellands Zeegebied, die eveneens in Ierland en Groot-Brittannië gevonden wordt.
Папороть наземна, росте від 20 до 60 см заввишки, з пір'ястим листям. Листя яйцеподібно, овально або округло-трикутної форми, рідко більше, ніж у два рази довше ширини. Від 9 до 22 листків другого порядку овальні або довгасті, загострені, кромка дрібно-зубчаста. Листя відмирає навесні, нове листя утворюються восени. Соруси (кластери спор) довгасто-еліптичні, лежать між середньою жилкою і краєм листка. Соруси (кластери спор) стають жовтими взимку.
Країни поширення: Африка: Алжир. Азія: Кіпр; Ліван; Сирія; Туреччина. Кавказ: Грузію. Європа: Ірландія; Об'єднане Королівство; Швейцарія; Україна [вкл. Крим]; Албанія; Болгарія; Хорватія; Греція [вкл. Крит]; Італія [вкл. Сардинія, Сицилія]; Словенія; Франція [вкл. Корсика]; Португалія; Гібралтар; Іспанія. Росте на нейтральному і вапняному ґрунті в затінку, наприклад, лісових вапнякових скель і осипів, іноді верб і пнів.
Це незавершена стаття про Папороті.Polypodium cambricum là một loài dương xỉ trong họ Polypodiaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Polypodium cambricum là một loài dương xỉ trong họ Polypodiaceae. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Polypodium cambricum L., 1753
Синонимы
Polypodium cambricum (лат.) — вид травянистых папоротников семейства Многоножковые (Polypodiaceae).
Папоротник наземный, высотой от 20 до 60 см, с перистыми листьями. Листья яйцевидно-, овально- или округло-треугольной формы. От 9 до 22 листьев второго порядка овальные или продолговатые, заострённые, кромка мелко-зубчатая. Листья отмирают весной, новые листья образуются осенью. Сорусы (кластеры спор) продолговато-эллиптические, лежат между средней жилкой и краем листа. Зимой сорусы становятся жёлтыми.
Вид распространён в Африке (Алжир), Азии (Кипр, Ливан, Сирия,; Турция), на Кавказе (Грузия), в Европе (Ирландия, Соединенное Королевство, Швейцария, Украина, Албания, Болгария, Хорватия, Греция, Италия, Словения, Франция, Португалия, Гибралтар, Испания). Растет на нейтральной и известковой почве в тени, например, лесных известняковых скал и осыпей, иногда ив и пней.
Polypodium cambricum (лат.) — вид травянистых папоротников семейства Многоножковые (Polypodiaceae).
Папоротник наземный, высотой от 20 до 60 см, с перистыми листьями. Листья яйцевидно-, овально- или округло-треугольной формы. От 9 до 22 листьев второго порядка овальные или продолговатые, заострённые, кромка мелко-зубчатая. Листья отмирают весной, новые листья образуются осенью. Сорусы (кластеры спор) продолговато-эллиптические, лежат между средней жилкой и краем листа. Зимой сорусы становятся жёлтыми.
Вид распространён в Африке (Алжир), Азии (Кипр, Ливан, Сирия,; Турция), на Кавказе (Грузия), в Европе (Ирландия, Соединенное Королевство, Швейцария, Украина, Албания, Болгария, Хорватия, Греция, Италия, Словения, Франция, Португалия, Гибралтар, Испания). Растет на нейтральной и известковой почве в тени, например, лесных известняковых скал и осыпей, иногда ив и пней.
