dcsimg
刺莖肉荳蔻的圖片
Life » » Archaeplastida » » 木蘭綱 » » Myristicaceae »

刺莖肉荳蔻

Virola surinamensis (Rolander) Warb.

Benefits ( 英語 )

由EOL authors提供
One of the most useful species in the Amazon. The fat extracted from the seeds is used to make a variety of soaps and candles. The timber is used for rolling and construction, along with quality paper. Medicinally, it is used locally in the treatment of schistosomiasis and other fever illnesses.
許可
cc-by-nc
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
EOL authors

Distribution ( 英語 )

由EOL authors提供
Bolivia (Pando); Brazil (Amapá, Amazonas, Ceará, Goiás, Maranhao, Minas Gerais, Pará, Rio de Janeiro); Colombia; Costa Rica; Ecuador; French Guiana; Grenada; Guadeloupe; Guyana; Martinique; Panama; Peru; Suriname; Trinidad and Tobago; Venezuela (Amazonas); Vincents
許可
cc-by-nc
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
EOL authors

Size ( 英語 )

由EOL authors提供
Tree up to 25 m. high, the trunk up to 80 cm. in diameter, the branches spreading, conspicuously whorled; branchlets often flexuose, tomentellous (hairs branched from base, up to 1 mm. long) or puberulent, at length glabreseent; petioles deeply canaliculate, tomentellous or glabrous, 1.5-2 mm. in diameter, 2-9 mm. long; leaf blades coriaceous, narrowly oblong, parallel-margined, 10-22 cm. long (sometimes shorter on flowering branchlets), 2-5 cm. broad (sometimes up to 35 by 6 cm.), subcordate, rounded, obtuse or acute at base, cuspidate, acute or short acuminate at apex, pale puberulent beneath (hairs sessile- stellate, 5-8-branched, 0.1-0.25 mm. in diameter), the costa plane or shallowly grooved above, prominent beneath, the secondary nerves 16- 30 per side, plane or slightly impressed above, sharply raised beneath, the veinlets obscure or slightly impressed on both surfaces; staminate inflorescences broadly paniculate, many-flowered, freely branching, 7-17 cm. long and nearly as broad, the peduncle often slightly flattened, up to 4.5 cm. long, with the branchlets and flowers golden- or cinereous- puberulent (hairs sessile-stellate, few-branched, about 0.2 mm. in diameter), the ultimate peduncles distally swollen; bracts oblong, puberulent, 3-8 mm. long, conspicuous in young inflorescences, at length deciduous; flowers arranged in ultimate clusters of 5-20, the pedicels slender, up to 4 mm. long; perianth thin carnose or submembranous, 1.6-2.4 mm. long, 3-lobed nearly to base, the lobes oblong, obtuse, often sparsely pellucid-punctate and sometimes with distinct veins; androecium 1.3-1.9 mm. long, the filament column slender, 0.8- 1.3 mm. long, the anthers 3, 0.5-0.8 mm. long, connate to apex, obtuse; pistillate inflorescences 2-8 cm. long at anthesis, the flowers 3-6 per cluster, the pedicels up to 2 mm. long, the bracts as in the staminate inflorescences; ovary subglobose, closely and densely puberulent, the style stout, less than 0.5 mm. long, the stigma flaring, deeply cleft; fruiting infloreseences essentially glabrous throughout, 6-11 cm. long, the mature fruits 3-8 per infloreseence, pedicellate (pedicels stout, 3-7 mm. long), coriaceous, ellipsoid or subglobose, 13-21 mm. long, 11-18 mm. broad, often apiculate at apex, minutely stipitate at base, slightly or distinctly carinate, the pericarp 1-2 mm. thick, the aril cleft nearly to base, the seed slightly ellipsoid.
許可
cc-by-nc
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
EOL authors

Habitat ( 英語 )

由EOL authors提供
Ranges throghout the Amazonian basin, the Antilles and Central America. Specially common in swampy, fertile soils, along the river banks or in periodically flooded habitats.
許可
cc-by-nc
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
EOL authors

Virola surinamensis ( 阿斯圖里亞斯語 )

由wikipedia AST提供

Virola surinamensis ye una especie de planta con flor na familia de les Myristicaceae. Alcuéntrase en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.

Los sos hábitats naturales son selves subtropical o tropical húmedes, de tierres baxes. Ta amenazada por perda d'hábitat.

La Virola surinamensis, popularmente conocida como ucuuba, ye un árbol d'unos 60m d'altor, que s'atopa comúnmente en llugares pantanosos, polo xeneral cerca de igapós. Árbol procedente de les tierres baxes de la rexón amazónica que s'estiende la so presencia a la Maranhão y Pernambuco.[2] El nome del árbol significa en llingua indíxena rexones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefier anubiertes, algamando un altor de 25 a 35 m[3]. Un árbol maduru puede producir ente 30 a 50 kg de granes per añu. Les granes son ricos en grasa (60 - El 70%) y el rendimientu d'aceite / sebu puede algamar hasta 50% por kilogramu de grana seca. Un plantíu de 150 árboles per hectárea pueden collechase hasta 7.000 kilogramos de granes, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. La crecedera de ucuuba nel campu puede algamar hasta 3 m en dos años. La madera d'esti árbol ye d'escelente calidá pa contrachapáu y chapa, qu'amenacia con intensidá'l recursu forestal restante.[4]

L'usu popular

Comúnmente, l'aceite utilizar pa faer veles y como combustible pa llámpares de llume, que na quema emite un golor arumoso. Na medicina popular, sobremanera, aplicar con ésitu nel tratamientu del reumatismu, l'artritis, los calambres, el tordu y hemorróidas½ .. ucuuba mantequilla, que ye dura y de color amarellentáu, pue ser utilizáu en combinación con otros ingredientes pa la producción de veles y xabones verdures, y un sustitutu pal petroleu vexetal deriváu de cera. Los xabones y cremes a base de ucuuba tien antiinflamatoriu, cicatrizante, revitalizante y probada antisépticu.[5]

Mantequilla ucuuba

Composición

 src=
Ucuuba butter

El ucuuba grasa tien un valor altu puntu de fusión (53 ° C) y la saponificación (220 mg KOH / g d'aceite), qu'entepasa'l conteníu de sebu de vaca (con valores de 43-45 oC y 200 mg KOH / g, respeutivamente) faen que la grasa ucuuba un material ideal primu pa reemplazar la grasa animal na producción de xabones y otros materiales grasos que riquen altu puntu de fusión na industria alimentaria y farmacéutica. La sustitución de la grasa animal pa productos grasos ucuuba resuelve'l problema de la contaminación por aciu l'usu de grasa animal, y dar a los xabones mayor consistencia y durabilidá, ye perfectamente facedera utilizar inclusive a precios más altos que la grasa animal. Les granes de ucuuba son ricos en grasa (60 - El 70%) que tien Trimeristina 70% d'un triglicérido d'acedu mirístico, que ye un aceite arumoso esencial que ye de gran importancia pa los cosméticos, les industries farmacéutica y alimentaria. Anguaño, esti aceite esencial estrayer de la nuez moscada que tien una concentración d'aprosimao 80% d'esti substância.[6]

Composición d'ácidos grasos en ucuuba mantequilla

Acedu láurico % pesu 16,0 - 20,0 Acedu mirístico % pesu 72,0-76,0 Palmítico acedu % pesu 7,0-9,0 Enchida % 100 Insaturado % 0

Usos

L'árbol tien bona madera y úsase industrialmente por cuenta de esto.[7]

Virola surinamensis conozse popularmente como "mucuíba", "ucuuba" o "faer ucuúba igapó" La fruta contién acedu láurico (78,000-115,000 ppm).

Taxonomía

Virola surinamensis describióse por (Rol.) Warb. y espublizóse en Journal of Botany, British and Foreign 66: 141. 1928.[8]

Sinonimia
  • Myristica fatua Sw.
  • Myristica fatua Houtt.
  • Myristica gracilis A.DC.
  • Myristica sebifera var. longifolia Lam.
  • Myristica surinamensis Rol. ex Rottb.
  • Myristica surinamensis Rol.
  • Palala gracilis (A.DC.) Kuntze
  • Palala surinamensis (Rol. ex Rottb.) Kuntze
  • Virola carinata var. gracilis Warb.
  • Virola glaziovii Warb.
  • Virola nobilis A.C. Sm.[9]

Ver tamién

Referencies

  1. Americas Rexonal Workshop (Conservation & Sustainable Management of Trees, Costa Rica) 1998. Virola surinamensis. 2006 IUCN Llista Colorada d'Especies Amenaciaes; baxáu 24 d'agostu de 2007
  2. LORENZI, H : Arvores Brasileiras – vol, 01. 1992, Institutu Plantarum, Nova Odessa – SP 384 pp
  3. PESCE, C.: Oleaxinoses da Amazônia, 1941, Oficines Gráfiques da Revista Veterinária, Belém/PA
  4. MORAIS, L. R. : Bancu de Daos Sobre Espécies Oleaxinoses da Amazônia, não-publicáu.
  5. MORS, W.B. et. al.: Melecinal Plants of Brazil, 2000, Reference Publications, Inc Algonac, Michigan.
  6. MORAIS, L. R. : Bancu de Daos Sobre Espécies Oleaxinoses da Amazônia, não-publicáu.
  7. «Virola surinamensis information from NPGS/GRIN». www.ars-grin.gov. Consultáu'l 4 d'abril de 2008.
  8. «Virola surinamensis». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 23 de setiembre de 2014.
  9. Virola surinamensis en The Plant List

Bibliografía

  • Forzza, R. C. 2010. Llista de espécies Flora do Brasil http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro.
  • Funk, V. A., P. Y. Berry, S. Alexander, T. H. Hollowell & C. L. Kelloff. 2007. Checklist of the Plants of the Guiana Shield (Venezuela: Amazones, Bolivar, Delta Amacuro; Guyana, Surinam, French Guiana). Contr. O.S. Natl. Herb. 55: 1–584. View in Biodiversity Heritage Library
  • Hokche, O., P. Y. Berry & O. Huber. (eds.) 2008. Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venez. 1–860. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
  • Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Caleyes Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidá d'Antioquia, Medellín.
  • Jimenez. 2007. Myristicaceae. In: Manual de Plantes de Costa Rica. Vol. 6. B.Y. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 111: 684–691.
  • Jørgensen, P. M. & S. Llión-Yánez. (eds.) 1999. Cat. Vasc. Pl. Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  • Killeen, T. J., Y. García Estigarribia & S. G. Beck. (eds.) 1993. Guía Árb. Bolivia 1–958. Herbario Nacional de Bolivia & Missouri Botanical Garden, Edit. Quipus srl., La Paz.
  • Renner, S. S., H. Balslev & L.B. Holm-Nielsen. 1990. Flowering plants of Amazonian Ecuador–A checklist. AAU Rep. 24: 1–241.
  • Steyermark, J. A. 1995. Flora of the Venezuelan Guayana Project.
  • USDA, ARS, National Genetic Resources Program. GRIN. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?41806 (27 feb 2008)
  • Virola surinamensis. (n'inglés) Imáxenes. http://eol.org/pages/596924/ (07 dic 2011)
Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AST

Virola surinamensis: Brief Summary ( 阿斯圖里亞斯語 )

由wikipedia AST提供
Virola surinamensis

Virola surinamensis ye una especie de planta con flor na familia de les Myristicaceae. Alcuéntrase en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.

Los sos hábitats naturales son selves subtropical o tropical húmedes, de tierres baxes. Ta amenazada por perda d'hábitat.

La Virola surinamensis, popularmente conocida como ucuuba, ye un árbol d'unos 60m d'altor, que s'atopa comúnmente en llugares pantanosos, polo xeneral cerca de igapós. Árbol procedente de les tierres baxes de la rexón amazónica que s'estiende la so presencia a la Maranhão y Pernambuco. El nome del árbol significa en llingua indíxena rexones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefier anubiertes, algamando un altor de 25 a 35 m. Un árbol maduru puede producir ente 30 a 50 kg de granes per añu. Les granes son ricos en grasa (60 - El 70%) y el rendimientu d'aceite / sebu puede algamar hasta 50% por kilogramu de grana seca. Un plantíu de 150 árboles per hectárea pueden collechase hasta 7.000 kilogramos de granes, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. La crecedera de ucuuba nel campu puede algamar hasta 3 m en dos años. La madera d'esti árbol ye d'escelente calidá pa contrachapáu y chapa, qu'amenacia con intensidá'l recursu forestal restante.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AST

Virola surinamensis ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Virola surinamensis, known commonly as baboonwood, ucuuba, ucuhuba and chalviande,[1] is a species of flowering plant in the family Myristicaceae. It is found in Brazil, Costa Rica, Ecuador, French Guiana, Guyana, Panama, Peru, Suriname, and Venezuela. It has also been naturalized in the Caribbean. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical swamps, and heavily degraded former forest. Although the species is listed as threatened due to habitat loss by the IUCN, it is a common tree species found throughout Central and South America.

Virola surinamensis grows 25–40 m (82–131 ft) tall. The leaves are 10–22 cm (3.9–8.7 in) long and 2–5 cm (0.79–1.97 in) wide. The fruits are ellipsoidal to subglobular, measuring about 13–21 mm (0.51–0.83 in) long and 11–18 mm (0.43–0.71 in) in diameter.

Uses

The tree is harvested for its wood. It is also a source of traditional medicinal remedies for intestinal worms. The Amazon Indians Waiãpi living in the West of Amapá State of Brazil, treat malaria with an inhalation of vapor obtained from leaves of Viola surinamensis.[3]

Ucuhuba seed oil

Ucuhuba seed oil is the oil extracted from the seed. It contains 13% lauric acid, 69% myristic acid, 7% palmitic acid, and traces of oleic acid and linoleic acid.[4] Myristic and lauric acids comprised 91.3 mole % of the total fatty acids. Additional saturated fatty acids such as decanoic acid and stearic acid are minor components.[5]

Ucuhuba butter

Ucuhuba butter

References

  1. ^ a b Americas Regional Workshop (Conservation & Sustainable Management of Trees, Costa Rica, November 1996). 1998. Virola surinamensis. The IUCN Red List of Threatened Species 1998. Downloaded on 08 October 2015.
  2. ^ "Virola surinamensis". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). Retrieved 2008-04-04.
  3. ^ Journal of Ethnopharmacology Volume 67, Issue 3, 30 November 1999, Pages 313-319
  4. ^ Gunstone, F.D et al. (2007). The Lipid Handbook with CD-ROM, Boca Raton: CRC Press. ISBN 0-8493-9688-3, p. 86
  5. ^ Culp, T. W.; Harlow, R. D.; Litchfield, Carter; Reiser, Raymond (1965). "Analysis of triglycerides by consecutive chromatographic techniques. II. Ucuhuba kernel fat". Journal of the American Oil Chemists' Society. 42 (11): 974–978. doi:10.1007/BF02632458. PMID 5848772. S2CID 12202359.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Virola surinamensis: Brief Summary ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Virola surinamensis, known commonly as baboonwood, ucuuba, ucuhuba and chalviande, is a species of flowering plant in the family Myristicaceae. It is found in Brazil, Costa Rica, Ecuador, French Guiana, Guyana, Panama, Peru, Suriname, and Venezuela. It has also been naturalized in the Caribbean. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical swamps, and heavily degraded former forest. Although the species is listed as threatened due to habitat loss by the IUCN, it is a common tree species found throughout Central and South America.

Virola surinamensis grows 25–40 m (82–131 ft) tall. The leaves are 10–22 cm (3.9–8.7 in) long and 2–5 cm (0.79–1.97 in) wide. The fruits are ellipsoidal to subglobular, measuring about 13–21 mm (0.51–0.83 in) long and 11–18 mm (0.43–0.71 in) in diameter.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Virola surinamensis ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

Virola surinamensis es una especie de planta con flor en la familia de las Myristicaceae. Se encuentra en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.

Sus hábitats naturales son selvas subtropical o tropical húmedas, de tierras bajas. Está amenazada por pérdida de hábitat.

La Virola surinamensis (Rol.) Warb., Popularmente conocido como ucuuba, es un árbol de unos 60m de altura, que se encuentra comúnmente en lugares pantanosos, por lo general cerca de igapós. Árbol procedente de las tierras bajas de la región amazónica que se extiende su presencia a la Maranhão y Pernambuco.[2]​ El nombre del árbol significa en lengua indígena regiones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefiere inundadas, alcanzando una altura de 25 a 35 m.[3]​ Un árbol maduro puede producir entre 30 a 50 kg de semillas por año. Las semillas son ricas en grasa (60 - El 70%) y el rendimiento de aceite / sebo puede alcanzar hasta 50% por kilogramo de semilla seca. Una plantación de 150 árboles por hectárea se pueden cosechar hasta 7.000 kilogramos de semillas, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. El crecimiento de ucuuba en el campo puede alcanzar hasta 3 m en dos años. La madera de este árbol es de excelente calidad para contrachapado y chapa, que amenaza con intensidad el recurso forestal restante.[4]

El uso popular

Comúnmente, el aceite se utiliza para hacer velas y como combustible para lámparas de iluminación, que en la quema emite un olor aromático. En la medicina popular, sobre todo, se aplica con éxito en el tratamiento del reumatismo, la artritis, los calambres, el tordo y hemorróidas. La mantequilla ucuuba, que es dura y de color amarillento, puede ser utilizado en combinación con otros ingredientes para la producción de velas y jabones verduras, y un sustituto para el petróleo vegetal derivado de cera. Los jabones y cremas a base de ucuuba tiene antiinflamatorio, cicatrizante, revitalizante y probada antiséptico.[5]

Usos

El árbol tiene buena madera y se usa industrialmente debido a esto.[6]

Virola surinamensis se conoce popularmente como "mucuíba", "ucuuba" o "hacer ucuúba igapó" La fruta contiene ácido láurico (78,000-115,000 ppm).

Taxonomía

Virola surinamensis fue descrita por (Rol.) Warb. y publicado en Journal of Botany, British and Foreign 66: 141. 1928.[7]

Sinonimia
  • Myristica fatua Sw.
  • Myristica fatua Houtt.
  • Myristica gracilis A.DC.
  • Myristica sebifera var. longifolia Lam.
  • Myristica surinamensis Rol. ex Rottb.
  • Myristica surinamensis Rol.
  • Palala gracilis (A.DC.) Kuntze
  • Palala surinamensis (Rol. ex Rottb.) Kuntze
  • Virola carinata var. gracilis Warb.
  • Virola glaziovii Warb.
  • Virola nobilis A.C. Sm.[8]

Véase también

Referencias

  1. Americas Regional Workshop (Conservation & Sustainable Management of Trees, Costa Rica) 1998. Virola surinamensis. 2006 IUCN Lista Roja de Especies Amenazadas; bajado 24 de agosto de 2007
  2. LORENZI, H : Arvores Brasileiras – vol, 01. 1992, Instituto Plantarum, Nova Odessa – SP 384 pp
  3. PESCE, C.: Oleaginosas da Amazônia, 1941, Oficinas Gráficas da Revista Veterinária, Belém/PA
  4. MORAIS, L. R. : Banco de Dados Sobre Espécies Oleaginosas da Amazônia, não-publicado.
  5. MORS, W.B. et. al.: Medicinal Plants of Brazil, 2000, Reference Publications, Inc Algonac, Michigan.
  6. «Virola surinamensis information from NPGS/GRIN». www.ars-grin.gov. Archivado desde el original el 5 de junio de 2011. Consultado el 4 de abril de 2008.
  7. «Virola surinamensis». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 23 de septiembre de 2014.
  8. Virola surinamensis en The Plant List

Bibliografía

  • Forzza, R. C. 2010. Lista de espécies Flora do Brasil https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Río de Janeiro.
  • Funk, V. A., P. E. Berry, S. Alexander, T. H. Hollowell & C. L. Kelloff. 2007. Checklist of the Plants of the Guiana Shield (Venezuela: Amazonas, Bolívar, Delta Amacuro; Guyana, Surinam, French Guiana). Contr. U.S. Natl. Herb. 55: 1–584. View in Biodiversity Heritage Library
  • Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. (eds.) 2008. Nuevo Cat. Fl. Vasc. Venez. 1–860. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
  • Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.
  • Jimenez. 2007. Myristicaceae. In: Manual de Plantas de Costa Rica. Vol. 6. B.E. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 111: 684–691.
  • Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Cat. Vasc. Pl. Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  • Killeen, T. J., E. García Estigarribia & S. G. Beck. (eds.) 1993. Guía Árb. Bolivia 1–958. Herbario Nacional de Bolivia & Missouri Botanical Garden, Edit. Quipus srl., La Paz.
  • Renner, S. S., H. Balslev & L.B. Holm-Nielsen. 1990. Flowering plants of Amazonian Ecuador–A checklist. AAU Rep. 24: 1–241.
  • Steyermark, J. A. 1995. Flora of the Venezuelan Guayana Project.
  • USDA, ARS, National Genetic Resources Program. GRIN. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. https://web.archive.org/web/20110605134629/http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?41806 (27 feb 2008)
  • Virola surinamensis. (en inglés) Imágenes. http://eol.org/pages/596924/ (07 dic 2011)
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Virola surinamensis: Brief Summary ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

Virola surinamensis es una especie de planta con flor en la familia de las Myristicaceae. Se encuentra en Brasil, Costa Rica, Ecuador, Colombia, Guyana Francesa, Guyana, Panamá, Perú, Surinam, Venezuela.

Sus hábitats naturales son selvas subtropical o tropical húmedas, de tierras bajas. Está amenazada por pérdida de hábitat.

La Virola surinamensis (Rol.) Warb., Popularmente conocido como ucuuba, es un árbol de unos 60m de altura, que se encuentra comúnmente en lugares pantanosos, por lo general cerca de igapós. Árbol procedente de las tierras bajas de la región amazónica que se extiende su presencia a la Maranhão y Pernambuco.​ El nombre del árbol significa en lengua indígena regiones UCU (grasa) y YBA (árbol), prefiere inundadas, alcanzando una altura de 25 a 35 m.​ Un árbol maduro puede producir entre 30 a 50 kg de semillas por año. Las semillas son ricas en grasa (60 - El 70%) y el rendimiento de aceite / sebo puede alcanzar hasta 50% por kilogramo de semilla seca. Una plantación de 150 árboles por hectárea se pueden cosechar hasta 7.000 kilogramos de semillas, que producen 3.500 kg de grasa / hectárea. El crecimiento de ucuuba en el campo puede alcanzar hasta 3 m en dos años. La madera de este árbol es de excelente calidad para contrachapado y chapa, que amenaza con intensidad el recurso forestal restante.​

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Virola surinamensis ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Virola surinamensis, le Muscadier fou[3] ou Yayamadou marécage[4], est une espèce d'arbres des régions tropicales d'Amérique du sud et d'Amérique centrale de la famille des Myristicaceae.

Elle se rencontre principalement dans les terrains marécageux, atteint une hauteur de 20 m et un diamètre de 60 à 70 cm[4].

Notes et références

  1. a b c d e f g h et i The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/, consulté le 1 octobre 2016
  2. a b et c USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland., consulté le 1 octobre 2016
  3. Muséum national d’Histoire naturelle, « Virola surinamensis - Muscadier fou », Inventaire national du patrimoine naturel, 2003
  4. a et b J. Thiel, « Fiches de reconnaissance pratique des arbres sur pied de la forêt guyanaise : Yayamadou marécage », Bois et forêts des tropiques, no 203,‎ 1984, p. 60-61 (lire en ligne)

Liens internes

Liste des espèces d'arbres de Guyane

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Virola surinamensis: Brief Summary ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Virola surinamensis, le Muscadier fou ou Yayamadou marécage, est une espèce d'arbres des régions tropicales d'Amérique du sud et d'Amérique centrale de la famille des Myristicaceae.

Elle se rencontre principalement dans les terrains marécageux, atteint une hauteur de 20 m et un diamètre de 60 à 70 cm.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Baboen ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

De baboen of baboenhoedoe (Virola surinamensis) is een boom uit de nootmuskaatfamilie. De boom komt voor in Brazilië, Costa Rica, Ecuador, Frans-Guyana, Panama, Peru, Suriname en Venezuela. De natuurlijke habitat wordt gevormd door subtropische en tropische laaglandbossen en moerassen. De boom wordt bedreigd door ontbossing.

De baboen kan 25–40 meter hoog worden. De bladeren zijn 10–22 cm lang en 2–5 cm breed. De vrucht heeft de vorm van een ellipsoïde, en is 13–21 mm lang en 11–18 mm in doorsnede.

Het hout van de baboen wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Uit het zaad wordt een plantaardige olie gewonnen. De Wayampi gebruiken een stoombad van baboenbladeren tegen malaria.[1]

Synoniemen

  • Myristica surinamensis
  • Myristica fatua
  • Palala surinamensis
  • Virola glaziovii fatua
  • Palala surinamensis
  • Virola glaziovii

Lokale namen

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Lopes, N. e.a. (1999) "Antimalarial use of volatile oil from leaves of Virola surinamensis (Rol.) Warb. by Waiãpi Amazon Indians" Journal of Ethnopharmacology 67(3), 313–319
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Baboen: Brief Summary ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

De baboen of baboenhoedoe (Virola surinamensis) is een boom uit de nootmuskaatfamilie. De boom komt voor in Brazilië, Costa Rica, Ecuador, Frans-Guyana, Panama, Peru, Suriname en Venezuela. De natuurlijke habitat wordt gevormd door subtropische en tropische laaglandbossen en moerassen. De boom wordt bedreigd door ontbossing.

De baboen kan 25–40 meter hoog worden. De bladeren zijn 10–22 cm lang en 2–5 cm breed. De vrucht heeft de vorm van een ellipsoïde, en is 13–21 mm lang en 11–18 mm in doorsnede.

Het hout van de baboen wordt voor verschillende doeleinden gebruikt. Uit het zaad wordt een plantaardige olie gewonnen. De Wayampi gebruiken een stoombad van baboenbladeren tegen malaria.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Virola surinamensis ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb. – gatunek rośliny z rodziny muszkatołowcowatych (Piperaceae C. Agardh). Występuje naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej[3][4]. Ponadto został naturalizowany na Karaibach. Bywa uprawiany[3].

Rozmieszczenie geograficzne

Rośnie naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej[3][4]. Występuje w takich państwach jak Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Surinam, Brazylia, Ekwador, Peru oraz Boliwia[5]. W Brazylii występuje w stanach Acre, Amazonas, Mato Grosso, Pará, Rondônia i Roraima, Amapá, Tocantins, Ceará, Maranhão i Piauí[6].

Morfologia

Pokrój
Zimozielone drzewo dorastający do 25–40 m wysokości[3].
Liście
Blaszka liściowa jest skórzasta i ma lancetowaty kształt. Mierzy 10–22 cm długości oraz 2–5 cm szerokości, ma nasadę od zaokrąglonej do ostrokątnej i spiczasty lub ogoniasty wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 15–20 mm długości[3].
Kwiaty
Jednopłciowe, zebrane w wiechy, rozwijają się w kątach pędów. Kwiatostany męskie osiągają 7–17 cm długości, natomiast żeńskie 2–8 cm długości. Okwiat jest owłosiony, o długości 1–3 cm[3].
Owoce
Mają kształt od elipsoidalnego do niemal kulistego, mierzą 13–21 mm długości i 11–18 mm szerokości[3].

Biologia i ekologia

Jest rośliną dwupienną. Rośnie w podmokłych wiecznie zielonych lasach, na terenach nizinnych[3].

Zastosowanie

Drewno tego gatunku jest dobrej jakości i jest stosowane w przemyśle[3].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 29 kwietnia 2017].
  2. a b Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb. (ang.). The Plant List. [dostęp 29 kwietnia 2017].
  3. a b c d e f g h i Virola surinamensis (fr.). Plantes & botanique. [dostęp 29 kwietnia 2017].
  4. a b Discover Life: Point Map of Virola surinamensis (ang.). Encyclopedia of Life. [dostęp 29 kwietnia 2017].
  5. Virola surinamensis (ang.). Neotropical Flora - Google Map. [dostęp 29 kwietnia 2017].
  6. 0 (port.). W: Lista de Espécies da Flora do Brasil [on-line]. Instituto de Pesquisas Jardim Botânico do Rio de Janeiro. [dostęp 29 kwietnia 2017].
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Virola surinamensis: Brief Summary ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供

Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb. – gatunek rośliny z rodziny muszkatołowcowatych (Piperaceae C. Agardh). Występuje naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej. Ponadto został naturalizowany na Karaibach. Bywa uprawiany.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Virola surinamensis ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供

A Virola surinamensis (Rol.) Warb., conhecida popularmente como ucuuba, é uma árvore de cerca de 60 m de altura, comumente encontrada em lugares alagados, geralmente perto de igapós.

Árvore nativa da várzea de toda a região amazônica estendendo sua ocorrência até o Maranhão e Pernambuco[1]. O nome da árvore significa na língua indígena UCU (graxa) e YBA (árvore), prefere regiões alagadas, atingindo uma altura de 25 a 35 m[2]. Uma árvore adulta pode produzir entre 30 - 50 Kg de sementes por ano. As sementes são ricas em gorduras (60 – 70%) e o rendimento em óleo∕sebo pode chegar até 50% por quilo de semente seca. Numa plantação com 150 árvores por hectare poderá ser colhida até 7 mil quilos de sementes, o que renderia 3500 kg de gordura∕hectare. O crescimento da ucuuba no campo pode alcançar até 3 m em dois anos. A madeira dessa árvore é de excelente qualidade para compensados e laminados, o que está ameaçando intensamente o recurso florestal remanescente[3]

 src=
Ucuuba

Em perigo de extinção segundo a IUCN, sua distribuição abrange os estados brasileiros do Amapá, Amazonas, Maranhão, Pará, Pernambuco e Roraima, e a Costa Rica, Equador, Colômbia, Guiana Francesa, Guiana, Panamá, Peru, Suriname e Venezuela.

Utilização popular

Comumente, o óleo é usado na fabricação de velas e como combustível para iluminação de lamparinas, que na queima exala um cheiro aromático. Na medicina caseira, principalmente, é aplicado com sucesso no tratamento de reumatismo, artrite, cólicas, aftas e hemorroidas½.. A manteiga de ucuuba, que é dura e amarelada, pode ser usada em combinação com outros ingredientes para a produção de velas e sabonetes vegetais, sendo um substituto vegetal para a parafina oriunda do petróleo. Sabonetes e cremes a base de ucuuba tem ação anti-inflamatória, cicatrizante, revitalizante e anti-séptica comprovada.[4]

Manteiga de ucuuba

A gordura de ucuuba possui um alto valor de ponto de fusão (53 oC) e de saponificação (220 mg KOH/g de óleo), o que supera os índices do sebo bovino (com valores de 43 a 45 oC e 200 mg KOH/g respectivamente) tornam a gordura da ucuuba uma matéria prima ideal para substituir o sebo animal na produção de sabonetes finos, e outras matérias gordurosas que necessitam de alto ponto de fusão na industria alimentícia e farmacêutica. A substituição do sebo animal pela gordura da ucuuba resolve o problema de contaminação de produtos pelo uso de sebo animal, além de dar a sabonetes uma maior consistência e durabilidade, sendo perfeitamente viável a sua utilização mesmo com preços superiores ao do sebo animal. As sementes da ucuuba são ricas em gordura (60 – 70%) possuindo 70% de trimiristina, um triglicerídeo do acido mirístico, que constitui um óleo essencial aromático que é de grande importância para as indústrias cosmética, farmacêutica e alimentícia. Atualmente, esse óleo essencial é extraído da noz-moscada, que possui uma concentração de cerca 80% desta substância.[5]

Composição da manteiga virgem de Ucuuba

Composição dos acidos graxo da manteiga de ucuuba

 src=
Manteiga de ucuuba ao lado de ucuubas da várzea
  1. LORENZI, H : Arvores Brasileiras – vol, 01. 1992, Instituto Plantarum, Nova Odessa – SP 384 pp
  2. PESCE, C.: Oleaginosas da Amazônia, 1941, Oficinas Gráficas da Revista Veterinária, Belém/PA
  3. MORAIS, L. R. : Banco de Dados Sobre Espécies Oleaginosas da Amazônia, não-publicado.
  4. MORS, W.B. et. al.: Medicinal Plants of Brazil, 2000, Reference Publications, Inc Algonac, Michigan.
  5. MORAIS, L. R. : Banco de Dados Sobre Espécies Oleaginosas da Amazônia, não-publicado
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Virola surinamensis: Brief Summary ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供

A Virola surinamensis (Rol.) Warb., conhecida popularmente como ucuuba, é uma árvore de cerca de 60 m de altura, comumente encontrada em lugares alagados, geralmente perto de igapós.

Árvore nativa da várzea de toda a região amazônica estendendo sua ocorrência até o Maranhão e Pernambuco. O nome da árvore significa na língua indígena UCU (graxa) e YBA (árvore), prefere regiões alagadas, atingindo uma altura de 25 a 35 m. Uma árvore adulta pode produzir entre 30 - 50 Kg de sementes por ano. As sementes são ricas em gorduras (60 – 70%) e o rendimento em óleo∕sebo pode chegar até 50% por quilo de semente seca. Numa plantação com 150 árvores por hectare poderá ser colhida até 7 mil quilos de sementes, o que renderia 3500 kg de gordura∕hectare. O crescimento da ucuuba no campo pode alcançar até 3 m em dois anos. A madeira dessa árvore é de excelente qualidade para compensados e laminados, o que está ameaçando intensamente o recurso florestal remanescente

 src= Ucuuba

Em perigo de extinção segundo a IUCN, sua distribuição abrange os estados brasileiros do Amapá, Amazonas, Maranhão, Pará, Pernambuco e Roraima, e a Costa Rica, Equador, Colômbia, Guiana Francesa, Guiana, Panamá, Peru, Suriname e Venezuela.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Virola surinamensis ( 越南語 )

由wikipedia VI提供

Virola surinamensis là một loài thực vật có hoa trong họ Myristicaceae. Loài này được (Rol. ex Rottb.) Warb. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1897.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Virola surinamensis. Truy cập ngày 10 tháng 8 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Bộ Mộc lan (Magnoliales) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia tác giả và biên tập viên
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia VI

Virola surinamensis: Brief Summary ( 越南語 )

由wikipedia VI提供

Virola surinamensis là một loài thực vật có hoa trong họ Myristicaceae. Loài này được (Rol. ex Rottb.) Warb. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1897.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia tác giả và biên tập viên
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia VI