Erect herb or under shrub,40 -70 cm tall, leaves, opposite,petioleup to 1.5 cm long, lamina lanceolate , upper slightly linear, margin entire, base attenuate, apex acute, veins 3-4 pairs, panicle up to 15 cm long, branches zig zag, flowers 1.5 - 2 cm apart, pedicel to0.7 cm long, bracts lanceolate, 0.3 cm, bracteoles 2, calyx lobes 5, sparsely glandular hairy, acute, corolla white with pink tinge, 5 x 2.5 mmtube 5 mm, glandular hairy with out, upper lip 6 mm deeply bifid, lower lip 6 mm, stamens 2 to 4 mm, bearded, anther obovoid, ovary oblong, 1.5 mm, puberulous, style 1 cm, sparsely hairy, capsule oblong compressed, acute 2 cm long, 3 mm wide, seeds pale brown, 2mm long, sub cylindric.
The herb is often grown near houses as a snake repellent.
Andrographis paniculata ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les acantacees.
Ye una planta yerbácea que crez a la India y Sri Lanka. Anguaño ye llargamente cultivada nel sur d'Asia, onde s'utiliza pal tratamientu de delles enfermedaes infeicioses poles sos propiedaes antibacterianas. Les fueyes y los raigaños utilícense básicamente con fines melecinales na medicina tradicional india o "Ayurveda".
Ye una yerba añal erecta con sabor bien amargoso toa ella. Ello ye que na India conoz la planta col nome "Maha-Tita", lliteralmente "rei de los amargos", y en Malasia, conózse-y como "Hempedu Bumi" que lliteralmente significa "la fiel de la tierra", yá que ye una de les plantes más amargoses de la medicina tradicional india.
Emplegar con fines melecinales como: astrinxente, estomacal y alexifármaco[2] y más apocayá estúdiase como opción nel tratamientu de la fibrosis pulmonar.[3]
Andrographis paniculata describióse por (Burm.f.) Wall. ex Nees y espublizóse en Plantae Asiaticae Rariores 3: 116. 1832. [4]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Andrographis paniculata ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les acantacees.
Ye una planta yerbácea que crez a la India y Sri Lanka. Anguaño ye llargamente cultivada nel sur d'Asia, onde s'utiliza pal tratamientu de delles enfermedaes infeicioses poles sos propiedaes antibacterianas. Les fueyes y los raigaños utilícense básicamente con fines melecinales na medicina tradicional india o "Ayurveda".
Süpürgəvari androqrafis+(lat. Andrographis paniculata)[2] - dalamazçiçəklilər[3] sırasının akantkimilər fəsiləsinin androqrafis cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Süpürgəvari androqrafis+(lat. Andrographis paniculata) - dalamazçiçəklilər sırasının akantkimilər fəsiləsinin androqrafis cinsinə aid bitki növü.
Andrographis paniculata és una herba de la família acantàcies, que creix a l'Índia i Sri Lanka[1] Actualment és àmpliament conreada al sud d'Àsia, on s'utilitza per al tractament d'algunes malalties infeccioses per les seves propietats com antibacterià. Les fulles i les arrels s'utilitzen bàsicament amb finalitats medicinals dins la medicina tradicional índia o "Ayurveda"
És una herba anual erecta molt amargant tota ella. De fet, a l'Índia es coneix la planta amb el nom "Maha-Tita", literalment "rei dels amargants", i a Malàisia, se'l coneix com "Hempedu Bumi" que literalment significa "la bilis de la terra", ja que és una de les plantes més amargues de la medicina tradicional índia.
Andrographis paniculata és una herba de la família acantàcies, que creix a l'Índia i Sri Lanka Actualment és àmpliament conreada al sud d'Àsia, on s'utilitza per al tractament d'algunes malalties infeccioses per les seves propietats com antibacterià. Les fulles i les arrels s'utilitzen bàsicament amb finalitats medicinals dins la medicina tradicional índia o "Ayurveda"
És una herba anual erecta molt amargant tota ella. De fet, a l'Índia es coneix la planta amb el nom "Maha-Tita", literalment "rei dels amargants", i a Malàisia, se'l coneix com "Hempedu Bumi" que literalment significa "la bilis de la terra", ja que és una de les plantes més amargues de la medicina tradicional índia.
Kalmegh (Andrographis paniculata (Burm. f.) Wall. ex Nees, Syn.: Justicia paniculata Burm. f.) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Akanthusgewächse (Acanthaceae). Trivialnamen in anderen Sprachen sind Nepali कालमेघ kālamegha[1], auch „King of Bitters“.
Sie gehört seit Jahrhunderten zur ayurvedischen Heilkunde und zur traditionellen chinesischen Medizin. Kalmegh ist eine adaptogene Heilpflanze. In Indien wird sie wegen ihrer Heilwirkung auch „Indische Echinacea“ genannt.
Andrographis paniculata ist ein aufrecht wachsende, einjährige krautige Pflanze mit vierkantigen, im oberen Teil scharf geflügelten Stängeln. Die Laubblätter sind spitz-lanzettlich mit gewelltem Rand und blasser Unterseite.
Die kleinen Blüten stehen entfernt in achsel- oder endständigen traubigen oder rispigen [Blütenstände]n mit lanzettlichen Tragblättern. Die rosenrote Blütenkrone ist zweilippig, mit zweizähniger Ober- und zweilappiger Unterlippe.
Die Kapselfrucht ist länglich-zylindrisch und an den Enden zugespitzt. Sie enthält zahlreiche gelblichbraune Samen, deren Oberfläche durch Dellen rau ist. In Indien blüht diese Art im November und Dezember.[2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 50.[3]
Das natürliche Verbreitungsgebiet dieser Art ist Indien und Sri Lanka.[4] Sie ist ein Neophyt in Indochina, Malaysia, China, Mauritius, in Mittelamerika und in der Karibik.[4]
Traditionelle Anwendung: In ayurvedischen Medizin wird die Pflanze zum Schutz der Leber und der Atemwege eingesetzt. Hierbei sollen fiebersenkende und möglicherweise reinigende Effekte gegeben sein, die den Krankheitsverlauf abschwächen und das Abklingen der Erkrankung beschleunigen.
Studienlage: Jüngere wissenschaftliche Studien zu Andrographis belegen positive Effekte bei der Therapie von Erkältungskrankheiten. Rhinoviren binden demnach an den Receptor Intercellular Adhesion Molecule (ICAM-1) auf dem Epithelium des Nasopharynx. So infizierte Zellen setzen Interleukin-8 (IL-8) frei, durch das Entzündungsmediatoren freigesetzt werden. Die Anwesenheit von Kininen und Prostaglandinen (Entzündungsmediatoren) führen zu den klassischen Erkältungssymptomen. Ursächlich sind die Erweiterung der Gefäße (Schwellung), eine größere Durchlässigkeit der Gefäßwände (Abtransport) und die Steigerung der exokrinen Drüsenaktivität (Ausschwemmen). Andrographis wird traditionell eine entzündungshemmende Wirkung zugeschrieben. In Zellmodellen wurde eine Hemmung der Entzündungsmediatoren Lipoxygenase, Prostaglandin E2, Leukotriene B2, Interleukin-1β und weitere nachgewiesen. In mehreren Studien wurden die Effekte auf Husten, Auswurf, Nasale Beschwerden, Kopfschmerzen, Fieber, Halsentzündung, Ohrenschmerzen, Mattigkeit und Schlafstörungen geprüft und es wurden positive Ergebnisse gefunden. Eine der neuesten Studien wurde in der Phytomedicine 17 (2010) 178 - 185 veröffentlicht. Eine Studie 1995 in Thailand konnte keine Wirkung bei Entzündung der ableitenden Harnwege belegen. Studien die sich hingegen mit der Wirkung bei bakteriellen Durchfall-Erkrankungen beschäftigten konnten positive Effekte belegen.
Experimentelle Pharmakologie: In einer 1990 in Thailand veröffentlichten Untersuchung wurde nach einer möglichen antibakteriellen Wirkung mit Escherichia coli und Staphylococcus aureus kein Effekt gefunden. In einer 1991 in Indien veröffentlichten Untersuchung wurde in einem Mausmodell eine unspezifische Immunantwort per Messung des Macrophage Migration Index, der Phagocytosis von (14C)leucine markierten E.coli und Lymphozyten der Milz festgestellt. Weitere Erkenntnis hierbei war, dass der Effekt eines Extraktes stärker war als der von Andrographoliden oder Neoandrographoliden alleine. Weitere Untersuchungen haben sich mit dem Effekt auf HI-Viren, Malaria-Erregern, Durchfallerregern und Leberschutz beschäftigt.
Vorsicht ist bei Schwangerschaft, Stillzeit und bekannter Allergie gegen Pflanzen der Familie Acanthaceae geboten. Keinesfalls sollten Zubereitungen aus Andrographis intravenös verabreicht werden, da ein gewisses Potential für anaphylaktische Schocks bei dieser Darreichung zu befürchten ist. Mögliche synergistische Effekte mit Isoniaziden sollten ebenfalls beachtet werden.
Der Verzehr größerer Mengen kann zu Irritationen des Verdauungsapparates und damit zu Unwohlsein führen.
Stichworte:
Kalmegh (Andrographis paniculata (Burm. f.) Wall. ex Nees, Syn.: Justicia paniculata Burm. f.) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Akanthusgewächse (Acanthaceae). Trivialnamen in anderen Sprachen sind Nepali कालमेघ kālamegha, auch „King of Bitters“.
Sie gehört seit Jahrhunderten zur ayurvedischen Heilkunde und zur traditionellen chinesischen Medizin. Kalmegh ist eine adaptogene Heilpflanze. In Indien wird sie wegen ihrer Heilwirkung auch „Indische Echinacea“ genannt.
Sambiloto (jeneng ilmiyah= Andrographis paniculata utawa Adrographis paniculata (Burm.f.) Nees.) ya iku jinis tuwuhan obat kang isih sakuluwarga karo Acanthaceae.[2][3] Ing Jawa, sambiloto nduwè telung jeneng, ya iku bidara, sadilata, takila, lan sambiroto.[2][3][4]. Ing Sunda, sambiloto uga duwé telung jeneng, ya iku ki peurat, ki oray, ki pait, lan ki ular.[2][3] Déné ing Sumatra utawa Melayu, sambiloto diarani papaitan.[2][3] Yèn ing Cina sambiloto diarani chuan xin lien.[2]
Sambiloto kalebu wit kang ora pati dhuwur ya iku mung 40–90 cm.[2] Gagang wit sambiloto dhapuré kothak, duwé pang kang akèh, lan rasané pait.[2] Godhong sambiloto kalebu jinis godhong tunggal, awujud taji, ukuran dawané 2–8 cm lan ambané 1–3 cm, gagangé cendhèk, lan rasané pait.[2][3] Déné kembangé ukurané cilik, wernané putih semu ungu, thukul saka pucuk gagang.[2] Woh sambiloto dhapuré dawa, dawané kira-kira 1,5 cm lan ambané 0,5 cm, lan yèn mateng wohé mlethèk dadi 4.[2] Winih sambiloto dhapuré gèpèng lan wernané soklat nom utawa soklat susu.[2] Wit sambiloto asalé saka India lan thukulé liyar ing kana.[4] Banjur nyebar ing Muangthai, Malaysia pérangan lor, lan Indonesia.[4] Ing Singapura lan Bangladesh, wit sambiloto uga thukul subur.[4] Sambiloto akèh kang tinemu thukul liyar ing panggonan kang amba, kaya déné ing pinggir dalan, tegalan, utawa laladan kang kosong lan ora karumat, uga ana ing kebon.[2] Laladan nyebaré wit sambiloto saka dhataran cendhèk nganti kang dhuwuré 700 m sadhuwuré laut.[2] Minangka budidaya sambiloto bisa kanthi methik woh sambiloto kang wis tuwa, jupuk winihé, banjur ditandur ing lemah.[5]
Wit sambiloto duwé kandhungan kang akèh lan apik kanggo kasarasan awak. Kandhungan kimia ing sambiloto ya iku Laktone kang kapèrang ana deoxy-andrographolide, andrographolide, 14-deoxy-11, neoandrographolide, 12-didehydroandrographolide, lan homoandrographolide.[2][3] Saliyané iku, sambiloto uga duwé kandhungan mineral (K, Ca, Na), asem kersik, lan Flavonoid kang kapèrang ana alkane, ketone, lan aldehyde.[2][3] Deoxy-andrographolide, andrographolide, 14-deoxy-11, neoandrographolide, 12-didehydroandrographolide, lan homoandrographolide kalebu komponèn aktip kang duwé kasiyat antiradhang.[3]
Kasiyat sambiloto ya iku bisa nambani lara panas, lara weteng, gatel-gatel ing kulit, rématik artritis, asem urat tinggi (gour), radhang ginjel akut, radhang paru, tumor paru, bronchitis, TBC paru, kencing manis, hépatitis, hipertensi, tipus, watuk rejan utawa pèrtussis, kencing nanah, nambah napsu mangan, lara untu, lan obat tètès ing kuping.[2][3][4][5]
Sambiloto nyaéta ngaran tutuwuhan jangkungna kurang leuwih satengah méter, jadina di sisi pager, kembangna leutik barodas, ari buahna ngajajar dina dahan-dahanna.[2] Daun sambiloto rasana pait pisan jeung bangunna saperti siih hayam.[2] Sambiloto sok disebut kiroay, kipeurat, takilo, papaitan atawa bidara.[2] Daun sambiloto gedé pisan gunana di antarana raheut ditambaan ku sambiloto beunang ngarieus sok gancang lita deui.[2] Nu dipacok oray atawa aya nu nyeureud nginum cisambiloto jeung urutna ditaplokan sambiloto beunang ngarieus sok cageur deui.[2] Daun sambiloto beunang ngarieus dipaké pipilis supaya gering panas jadi rerep atawa caina diinum matak ngarerepkeun panas lantaran inpéksi tatu.[2]
Sambiloto nyaéta ngaran tutuwuhan jangkungna kurang leuwih satengah méter, jadina di sisi pager, kembangna leutik barodas, ari buahna ngajajar dina dahan-dahanna. Daun sambiloto rasana pait pisan jeung bangunna saperti siih hayam. Sambiloto sok disebut kiroay, kipeurat, takilo, papaitan atawa bidara. Daun sambiloto gedé pisan gunana di antarana raheut ditambaan ku sambiloto beunang ngarieus sok gancang lita deui. Nu dipacok oray atawa aya nu nyeureud nginum cisambiloto jeung urutna ditaplokan sambiloto beunang ngarieus sok cageur deui. Daun sambiloto beunang ngarieus dipaké pipilis supaya gering panas jadi rerep atawa caina diinum matak ngarerepkeun panas lantaran inpéksi tatu.
Sambiloto (jeneng ilmiyah= Andrographis paniculata utawa Adrographis paniculata (Burm.f.) Nees.) ya iku jinis tuwuhan obat kang isih sakuluwarga karo Acanthaceae. Ing Jawa, sambiloto nduwè telung jeneng, ya iku bidara, sadilata, takila, lan sambiroto.. Ing Sunda, sambiloto uga duwé telung jeneng, ya iku ki peurat, ki oray, ki pait, lan ki ular. Déné ing Sumatra utawa Melayu, sambiloto diarani papaitan. Yèn ing Cina sambiloto diarani chuan xin lien.
कालमेघ एक बहुवर्षीय शाक जातीय औषधीय पौधा है। इसका वैज्ञानिक नाम एंडोग्रेफिस पैनिकुलाटा है। कालमेघ की पत्तियों में कालमेघीन नामक उपक्षार पाया जाता है, जिसका औषधीय महत्व है। यह पौधा भारत एवं श्रीलंका का मूल निवासी है तथा दक्षिण एशिया में व्यापक रूप से इसकी खेती की जाती है। इसका तना सीधा होता है जिसमें चार शाखाएँ निकलती हैं और प्रत्येक शाखा फिर चार शाखाओं में फूटती हैं। इस पौधे की पत्तियाँ हरी एवं साधारण होती हैं। इसके फूल का रंग गुलाबी होता है। इसके पौधे को बीज द्वारा तैयार किया जाता है जिसको मई-जून में नर्सरी डालकर या खेत में छिड़ककर तैयार करते हैं। यह पौधा छोटे कद वाला शाकीय छायायुक्त स्थानों पर अधिक होता है। पौधे की छँटाई फूल आने की अवस्था अगस्त-नवम्बर में की जाती है। बीज के लिये फरवरी-मार्च में पौधों की कटाई करते है। पौधों को काटकर तथा सुखाकर बिक्री की जाती है। औसतन ३००-४०० की शाकीय हरा भाग (६०-८० किग्रा सूखा शाकीय भाग) प्रति हेक्टेयर मिल जाती है।[2]
भारतीय चिकित्सा पद्वति में कालमेघ एक दिव्य गुणकारी औषधीय पौधा है जिसको हरा चिरायता, देशी चिरायता, बेलवेन, किरयित् के नामों से भी जाना जाता है। भारत में यह पौधा पश्चिमी बंगाल, बिहार, उत्तर प्रदेश में अधिक पाया जाता है। इसका स्वाद कड़वा होता है, जिसमें एक प्रकार क्षारीय तत्व-एन्ड्रोग्राफोलाइडस, कालमेघिन पायी जाती है जिसके पत्तियों का उपयोग ज्वर नाशक, जांडिस, पेचिस, सिरदर्द कृमिनाशक, रक्तशोधक, विषनाशक तथा अन्य पेट की बीमारियों में बहुत ही लाभकारी पाया गया है। कालमेघ का उपयोग मलेरिया, ब्रोंकाइटिस रोगो में किया जाता है। इसका उपयोग यकृत सम्बन्धी रोगों को दूर करने में होता है। इसकी जड़ का उपयोग भूख लगने वाली औषधि के रूप में भी होता है। कालमेघ का उपयोग पेट में गैस, अपच, पेट में केचुएँ आदि को दूर करता है। इसका रस पित्तनाशक है। यह रक्तविकार सम्बन्धी रोगों के उपचार में भी लाभदायक है। सरसों के तेल में मिलाकार एक प्रकार का मलहम तैयार किया जाता है जो चर्म रोग जैसे दाद, खुजली इत्यादि दूर करने में बहुत उपयोगी होता है। चिली में किए गए एक प्रयोग में यह पाया गया कि सर्दी के कारण बहते नाक वाले रोगी को १२०० मिलीग्राम कालमेघ का रस दिये जाने पर उसकी सर्दी ठीक हो गई।[3] इंडियन ड्रग इंस्टीट्यूट की एक रिपोर्ट में भी स्वीकार किया गया है कि कालमेघ में रोग प्रतिरोधात्मक क्षमता पाई जाती है और यह मलेरिया और अन्य प्रकार के बुखार के लिए रामबाण दवा है। इसके नियमित सेवन से रक्त शुद्ध होता है तथा पेट की बीमारियां नहीं होतीं। यह लीवर यानी यकृत के लिए एक तरह से शक्तिवर्धक का कार्य करता है। इसका सेवन करने से एसिडिटी, वात रोग और चर्मरोग नहीं होते।[4]
_in_Narshapur_forest,_AP_W_IMG_0870.jpg)
_in_Narshapur_forest,_AP_W_IMG_0869.jpg)
_in_Narshapur_forest,_AP_W2_IMG_0871.jpg)
_in_Narshapur_forest,_AP_W_IMG_0867.jpg)
_in_Narshapur_forest,_AP_W2_IMG_0867.jpg)
कालमेघ की उन्नत खेती एवं औषधीय महत्व
|access-date= में तिथि प्राचल का मान जाँचें (मदद) |access-date= में तिथि प्राचल का मान जाँचें (मदद) |access-date= में तिथि प्राचल का मान जाँचें (मदद) 
कालमेघ एक बहुवर्षीय शाक जातीय औषधीय पौधा है। इसका वैज्ञानिक नाम एंडोग्रेफिस पैनिकुलाटा है। कालमेघ की पत्तियों में कालमेघीन नामक उपक्षार पाया जाता है, जिसका औषधीय महत्व है। यह पौधा भारत एवं श्रीलंका का मूल निवासी है तथा दक्षिण एशिया में व्यापक रूप से इसकी खेती की जाती है। इसका तना सीधा होता है जिसमें चार शाखाएँ निकलती हैं और प्रत्येक शाखा फिर चार शाखाओं में फूटती हैं। इस पौधे की पत्तियाँ हरी एवं साधारण होती हैं। इसके फूल का रंग गुलाबी होता है। इसके पौधे को बीज द्वारा तैयार किया जाता है जिसको मई-जून में नर्सरी डालकर या खेत में छिड़ककर तैयार करते हैं। यह पौधा छोटे कद वाला शाकीय छायायुक्त स्थानों पर अधिक होता है। पौधे की छँटाई फूल आने की अवस्था अगस्त-नवम्बर में की जाती है। बीज के लिये फरवरी-मार्च में पौधों की कटाई करते है। पौधों को काटकर तथा सुखाकर बिक्री की जाती है। औसतन ३००-४०० की शाकीय हरा भाग (६०-८० किग्रा सूखा शाकीय भाग) प्रति हेक्टेयर मिल जाती है।
કરિયાતું (સંસ્કૃત: कालमेघ, કાલમેઘ; વૈજ્ઞાનિક નામ: Andrographis paniculata) એકવર્ષાયુ છોડ સ્વરૂપે ઉગતી એક ઔષધીય વનસ્પતિ છે. તેનું વૈજ્ઞાનિક નામ એન્ડોગ્રાફિસ પેનિક્યુલાટા છે. કરિયાતાનાં પર્ણમાંથી એન્ડ્રોગ્રાફોલાઈન નામનો આલ્ક્લોઇડ મળે છે, જેનું આયુર્વેદ મુજબ ઔષધીય મહત્વ રહેલું છે. આ છોડ ભારત તથા શ્રીલંકાનો મૂળ નિવાસી છે તથા દક્ષિણ એશિયામાં વ્યાપક રૂપમાં આ વનસ્પતિની ખેતી કરવામાં આવે છે. એનું પ્રકાંડ સીધું હોય છે, જેમાંથી ચાર શાખાઓ નિકળતી હોય છે અને પ્રત્યેક શાખા ફરી ચાર શાખાઓમાં વિભાજીત થઇ ફૂટતી હોય છે. આ છોડનાં પાંદડાં લીલા રંગના અને સાધારણ હોય છે. કરિયાતાનાં ફૂલનો રંગ ગુલાબી હોય છે. તેના છોડને બીજ દ્વારા તૈયાર કરવામાં આવે છે જેને મે-જૂન મહિનામાં ક્યારી કરી (ધરૂ બનાવી) અથવા ખેતરમાં વાવીને તૈયાર કરવામાં આવે છે. આ છોડ નાના કદ વાળા છાયાયુક્ત સ્થાનો પર વધારે પ્રમાણમાં જોવા મળે છે. ઔષધીય ગુણ માટે છોડની લનણી ફૂલ આવવાની અવસ્થા (ઓગસ્ટ-નવેમ્બર)માં કરવામાં આવે છે. બીજ મેળવી સંગ્રહ કરવા માટે ફરી ફેબ્રુઆરી-માર્ચ મહિનામાં છોડની કાપણી કરવામાં આવે છે. છોડને અને ખાસ કરીને તેના પાંદડાઓને કાપીને, સુકવીને બજારમાં વેચવામાં આવે છે. સરેરાશ રીતે એક હોક્ટર દીઠ ૩૦૦-૪૦૦ કિગ્રા જેટલાં લીલા કરિયાતાનું (સુકાનું પ્રમાણ ૬૦-૮૦ કિગ્રા) ઉત્પાદન મળે છે.
કરિયાતું (સંસ્કૃત: कालमेघ, કાલમેઘ; વૈજ્ઞાનિક નામ: Andrographis paniculata) એકવર્ષાયુ છોડ સ્વરૂપે ઉગતી એક ઔષધીય વનસ્પતિ છે. તેનું વૈજ્ઞાનિક નામ એન્ડોગ્રાફિસ પેનિક્યુલાટા છે. કરિયાતાનાં પર્ણમાંથી એન્ડ્રોગ્રાફોલાઈન નામનો આલ્ક્લોઇડ મળે છે, જેનું આયુર્વેદ મુજબ ઔષધીય મહત્વ રહેલું છે. આ છોડ ભારત તથા શ્રીલંકાનો મૂળ નિવાસી છે તથા દક્ષિણ એશિયામાં વ્યાપક રૂપમાં આ વનસ્પતિની ખેતી કરવામાં આવે છે. એનું પ્રકાંડ સીધું હોય છે, જેમાંથી ચાર શાખાઓ નિકળતી હોય છે અને પ્રત્યેક શાખા ફરી ચાર શાખાઓમાં વિભાજીત થઇ ફૂટતી હોય છે. આ છોડનાં પાંદડાં લીલા રંગના અને સાધારણ હોય છે. કરિયાતાનાં ફૂલનો રંગ ગુલાબી હોય છે. તેના છોડને બીજ દ્વારા તૈયાર કરવામાં આવે છે જેને મે-જૂન મહિનામાં ક્યારી કરી (ધરૂ બનાવી) અથવા ખેતરમાં વાવીને તૈયાર કરવામાં આવે છે. આ છોડ નાના કદ વાળા છાયાયુક્ત સ્થાનો પર વધારે પ્રમાણમાં જોવા મળે છે. ઔષધીય ગુણ માટે છોડની લનણી ફૂલ આવવાની અવસ્થા (ઓગસ્ટ-નવેમ્બર)માં કરવામાં આવે છે. બીજ મેળવી સંગ્રહ કરવા માટે ફરી ફેબ્રુઆરી-માર્ચ મહિનામાં છોડની કાપણી કરવામાં આવે છે. છોડને અને ખાસ કરીને તેના પાંદડાઓને કાપીને, સુકવીને બજારમાં વેચવામાં આવે છે. સરેરાશ રીતે એક હોક્ટર દીઠ ૩૦૦-૪૦૦ કિગ્રા જેટલાં લીલા કરિયાતાનું (સુકાનું પ્રમાણ ૬૦-૮૦ કિગ્રા) ઉત્પાદન મળે છે.
{{speciesbox |image = Andrographis paniculata (Kalpa) in Narshapur forest, AP W2 IMG 0867.jpg
நிலவேம்பு (Andrographis paniculata) மூலிகை மருத்துவத்தில் பயன்படும் செடியாகும். கசப்புச் சுவையுடையதான இதன் இலையும் தண்டும் மருத்துவ குணமுடையவையாகும். இச்செடி இரண்டு முதல் மூன்று அடி வரை நிமிர்ந்து வளர்கிறது. இதன் கக்கத்திலிருந்து உருவாகும் பூக்கள் இளஞ் சிவப்பு நிறமுடையவையாகும். கசப்புச் சுவையின் இராசா என இந்த நிலவேம்பு அழைக்கப்படுகிறது. இது இந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் அதிகம் காணப்படுகிறது. தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்காசியாவில் அதிகம் பயிரிடப்படுகிறது. பாரம்பரியமாக இத் தாவரம் சில நோய்களையும் தொற்றுகளையும் குணமாக்கப் பயன்படுகிறது. இதன் முழுச் செடியும் மருத்துவத்தில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. [1]
நிலவேம்பு (Andrographis paniculata) என்பது வருடத்தில் ஒருமுறை காய்த்துப்படுஞ்செடி வகையைச் சேர்ந்தது. இதன் அனைத்து பாகங்களும் கசப்பு சுவையைக் கொண்டது. இந்தியாவின் வட மாநிலங்களில் மகா டிக்டா (Maha-tikta) என அழைக்கப்படுகிறது. இதன் அர்த்தம் கசப்பின் அரசன் என்பதாகும். இத் தாவரம் ஆயுர்வேதத்தில் காலா மேகா (Kalamegha) என்ற அழைக்கப்படுகிறது, இதன் அர்த்தம் கார்மேகம் என்பதாகும். மலேசியாவில் கெம்பெடு பூமி (Hempedu Bumi) என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதன் அர்த்தம் பூமியின் பித்தநீர் என்பதாகும். தமிழில் நில வேம்பு என்பதன் அர்த்தம் தரையில் விளையும் வேம்பு என்பதாகும்.
இத் தாவரம் ஈரப்பதமும், நிழலும் உள்ள இடங்களில் 30–110 செ.மீ உயரம் வரை வளரக் கூடியது. கரும் பச்சை நிறத்துடன் சதுர வடிவலான தண்டுப் பகுதியுடன் காணப்படுகிறது. 8 செ.மீ நீளமுள்ள கரும் பச்சை நிறம் கொண்ட இலைகளைக் கொண்டுள்ளது. இதன் பூக்கள் இளஞ் சிவப்பு நிறமுடையவையாகும். பழுப்பு-மஞ்சள் நிறமுடைய விதைகளைக் கொண்டுள்ளது.
வெப்பம் அதிகமுள்ள இடங்களில் சிறப்பாக விளைகிறது. மே மற்றும் சூன் மாதங்களில் விதைகளைப் பரப்புகிறது. 60 செ.மீ இடைவெளியில் நில வேம்பு விளைவிக்கப்படும் போது, நல்ல விளைச்சலைத் தருவதாக கண்டறியப்பட்டுள்ளது.[2]
நிலவேம்புக் குடிநீர் உட்கொள்ள சுரம், நீர்க்கோவை, வயிற்றுப் பொருமல், குளிர்காய்ச்சல் போன்ற நோய்கள் குணமாகும்.[1] [3] சமீபத்தில் தமிழ்நாட்டில் பல இடங்களில் டெங்கு காய்ச்சல் பரவியபோது தமிழக அரசால் நிலவேம்புக் குடிநீர் டெங்குவிற்கு எதிரான தடுப்பு மருந்தாக பரிந்துரைக்கப்பட்டு அனைத்து ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்கள் மற்றும் அரசு மருத்துவமனைகளிலும் வழங்கப்பட்டது[4][5]. நிலவேம்பு புற்று நோயைக் கட்டுப்படுத்தவும், வராமல் தடுக்கவும் உதவுவதாக சமீபத்திய ஆராய்ச்சிகள் கூறுகின்றன.[6] நில வேம்பு சித்த மருத்துவத்திலும், ஆயுர் வேத மருத்துவத்திலும் மிக முக்கியமான மூலிகையாகும். அரசு மருத்துவமனைகளில் வழங்கப்படும் நிலவேம்புக் குடிநீரில், நில வேம்புடன் 12 வகையான முக்கிய மூலிகைகளும் கலந்து வழங்கப்படுகிறது.
ஆன்ட்ரோகிராப்கிளைடு (Andrographolide) என்ற வேதிப்பொருளே, இத் தாவரத்தின் இலைகளைக் கசக்கி பிழியும் போது கிடைக்கிறது. 1911 ல் கார்ட்டர் (Gorter). இத் தாவரத்தின் கசப்புத் தன்மையை தனியாகப் பிரித்தெடுத்தார். இத் தாவரத்தின் வேதிப் பண்புகள் மிகத் தெளிவாகக் கண்டறியப்பட்டது.[7][8]
ஆசியாவின் பெரும்பலானப் பகுதிகளில் விளைவிக்கப்படுகிறது. எவ்வகை நிலத்திலும் விளையும் பண்பைப் பெற்றுள்ளது. இந்தியாவின் காட்டுப்பகுதியில் விளையும் முக்கிய மூலிகையாகும். இந்தியாவில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 2,000–5,000 டன்கள் நிலவேம்பு உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது.[9]
{{speciesbox |image = Andrographis paniculata (Kalpa) in Narshapur forest, AP W2 IMG 0867.jpg
நிலவேம்பு (Andrographis paniculata) மூலிகை மருத்துவத்தில் பயன்படும் செடியாகும். கசப்புச் சுவையுடையதான இதன் இலையும் தண்டும் மருத்துவ குணமுடையவையாகும். இச்செடி இரண்டு முதல் மூன்று அடி வரை நிமிர்ந்து வளர்கிறது. இதன் கக்கத்திலிருந்து உருவாகும் பூக்கள் இளஞ் சிவப்பு நிறமுடையவையாகும். கசப்புச் சுவையின் இராசா என இந்த நிலவேம்பு அழைக்கப்படுகிறது. இது இந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் அதிகம் காணப்படுகிறது. தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்காசியாவில் அதிகம் பயிரிடப்படுகிறது. பாரம்பரியமாக இத் தாவரம் சில நோய்களையும் தொற்றுகளையும் குணமாக்கப் பயன்படுகிறது. இதன் முழுச் செடியும் மருத்துவத்தில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
నేలవేము ఒకరకమైన ఔషధ మొక్క. దీనిని ఇంటి వద్ద కుండీలలో పెంచుకోవచ్చును. ఇది వేప కన్నా చేదుగా ఉంటుంది. కాండంలోను, ఆకులోను ఔషధ గుణాలు పుష్కలంగా ఉంటాయి. ఆండ్రోగ్రాఫిస్ పనికులట అనేది వార్షిక పత్ర వృక్షం. ఈ వృక్షం భారతదేశం, శ్రీలంక లలో అకంతేసి అనే కుటుంబానికి చెందినది. ఇది విస్తృతంగా దక్షిణ, ఆగ్నేయ ఆసియాలో సాగు చేస్తారు. ఇది సాంప్రదాయకంగా అంటువ్యాధులు, కొన్ని వ్యాధుల చికిత్సకు ఉపయోగిస్తున్నారు. ఎక్కువగా ఆకులు, మూలాల ఔషధ ప్రయోజనాల కోసం ఉపయోగించారు.
కుండీలో విత్తనాలు చల్లుకోవాలి. 8 రోజులకు మొక్క మొలుస్తుంది. కుండీకి రెండు మొక్కలు ఉంచితే చాలు. జూన్లో విత్తుకోవచ్చు. ఇది వంద సెంటీమీటర్ల ఎత్తు పెరుగుతుంది. పిలకలు కత్తిరిస్తుంటే గుమ్మటంలా పెరుగుతుంది. సెప్టెంబర్ నాటికి పూత వస్తుంది. ఆ సమయంలో మొక్కను కత్తిరించి నీడన ఆరబెట్టి భద్రపరచుకోవచ్చు. 10-15 సెంటీమీటర్ల ఎత్తున మొక్కను కత్తిరిస్తే.. మళ్లీ చిగుళ్లు వస్తాయి. 60 రోజుల్లో రెండోసారి కోసుకోవచ్చు. చూర్ణం చేసి దాచుకోవచ్చు. తులసి మాదిరిగానే.. దీన్ని రోజూ రెండు పచ్చి ఆకులు లేదా కాండం, ఆకుల పొడి లేదా వాటి కషాయం ఎలా వీలైతే అలా వాడొచ్చు.
చక్కెర వ్యాధిని అరికడుతుంది. కాలేయ వ్యాధులు రాకుండా చూస్తుంది. వైరల్ / విష జ్వరాలు రాకుండా కాపాడుతుంది. చికున్ గున్యా / విష జ్వరాలు వచ్చిన వారికి ఉపశమనం కలిగిస్తుంది. గిరిజనులు నేలవేము చెట్లను ఇంట్లో వేలాడగట్టుకొని వాడుకుంటూ ఉంటారు. తేలుకుట్టిన వారికి నేలవేము ఆకు తినిపిస్తే తగ్గిపోతుంది. ఈ ఆకుల చేదు తెలిసే అంతవరకూ తినిపిస్తుండాలి. ఈ వృక్షం ను అలంకరణ కొరకు వాడుతారు. #ఈ మొక్క ఫలాలను నీటి వనరుగా వాడతారు.[1]
ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದ ಭಾರತೀಯ ಔಷಧಿ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೊಂದು ಚಿಕ್ಕಗಿಡವಾಗಿದ್ದು ಭಾರದೆಲ್ಲೆಡೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಹಿಮಾಲಯದ ಸಸ್ಯವಾದ ನೆಲಬೇವು ಚರಕ ಸಂಹತೆಯಲ್ಲಿ ಪದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಂಚೆ ಕಿರಾತರು ಎಂಬ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದವರಿಗೆ ಜ್ವರಕ್ಕೆ ಔಷಧಿಯಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಕಿರಾತ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಕಹಿಯಾಗಿರುದರಿಂದ ಮಹಾತಿಕ್ತ ಎಂಬ ಹೆಸರೂ ಇದೆ.
ನೆಲಬೇವು ಅಕೇಂಥೇಸಿಯೆ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಮುಖ್ಯ ಔಷಧಿ ಬೆಳೆ.ಇದು ನೇರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವ ಗಿಡ. ಪೂರ್ಣ ಬೆಳೆದ ಗಿಡಗಳು ೩೦-೧೦೦ ಸೆಂ.ಮೀ.ಎತ್ತರವಿರುತ್ತದೆ.ಕೊಂಬೆಗಳು ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಚೌಕಾಕಾರ ಹೊಂದಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೆರಿದಾದ ರೆಕ್ಕೆಗಳಂತೆ ಗಿಡದ ತುದಿಯ ಕಡೆಗೆ ಚುಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ. ಎಲೆಗಳಿಗೆ ತೊಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ.ಹೂಗಳು ಚಿಕ್ಕದಾಗೆದ್ದು ಅವು ಹೂಗೊಂಚಲಿನಲ್ಲಿ ಏಕಾಂತವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಹೂದಳಗಳು ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣವಿದ್ದು ಹೊರಭಾಗದಲ್ಲಿ ರೋಮಭರಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಣ್ಣಿನ ಎರಡೂ ತುದಿಗಳು ಚೂಪಾಗಿ ಇರುತ್ತವೆ.ಬೀಜಗಳು ಬಹಳವಾಗಿದ್ದು ಅವುಗಳ ಬಣ್ಣ ಹಳದಿಯಿದ್ದು ಮೃದುವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ನೆಲಬೇವಿನ ಪಂಚಾಂಗಗಳು ಅಂದರೆ ಬೇರು,ಕಾಂಡ,ಎಲೆ,ಹೂ,ಹಣ್ಣು ಎಲ್ಲವೂ ಔಷಧೀಯ ಗುಣ ಹೊಂದಿವೆ.
ಆಂಡ್ರೊಗ್ರಾಫೊಲೈಡ್ಸ್, ಆಂಡ್ರೊಗ್ರಾಫಿನ್,ಆಂಡ್ರೊಗ್ರಫಿನ್ ಎ,ಬಿ,ಸಿ,ಡಿ,ಇ,ಮತ್ತು ಎಫ್,ಆಂಡ್ರೊಗ್ರಾಫೊಸೈಡ್,ಜರೊಕ್ಸೈಲಿನ್ ಎ,ವೊಗೊನಿನ್, ನಿಯೊಆಂಡ್ರೊಗ್ರಾಫೊಲೈಡ್,ಪೆನಿಕುಲೈಡ್ಸ್.
ನೆಲಬೇವು ಒಂದು ಗಡುತರ ಸಸ್ಯವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಹಲವಾರು ವಿಧವಾದ ಮಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಬಹುದಾಗಿದೆ.ಜೇಡಿಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಹಿಡಿದ ಮರಳು ಮಿಶ್ರಿತ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಾವಯವ ಪದಾರ್ಥ ಹೊಂದಿದ ಮರಳು ಮಿಶ್ರಿತ ಜೇಡಿಮಣ್ಣು,ಈ ಬೆಳೆಗೆ ಬಲು ಸೂಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಹೆಚ್ಚು ನೀರು ನಿಲ್ಲುವ ಹಾಗೂ ಸಮಸ್ಯಾತ್ಮಕ ಮಣ್ಣುಗಳು ಈ ಬೆಳೆಗೆ ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ.
ನೆಲಬೇವನ್ನು ಬೀಜದಿಂದ ಅಥವಾ ಕಾಂಡದ ತುಂಡುಗಳಿಂದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಬೀಜವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಬಿತ್ತನೆ ಮಡಬಹುದು ಅಥವಾ ಸಸಿಮಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಸಿಗಳನ್ನು ಬೆಳಸಿ, ನಾಟಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಸಸಿಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಥೀನ್ ಚೀಲಗಳಲ್ಲಿ ೧:೧:೧ರ ಪ್ರಮಾಣ್ದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು, ಮರಳು ಮತ್ತು ಗೊಬ್ಬರ ತುಂಬಿ ಬೆಳಸಬಹುದು ಅಥವಾ ಸಿಸಿಮಡಿಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಬೆಳಸಬಹುದು. ಸಸಿಮಡಿಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕೊಳೆತ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರ ಹಾಕಿ ೫ಸೆಂ.ಮೀ. ಅಂತರದ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಬೇಕು. ಬಿತ್ತನೆ ಮಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಪಾಲಿಥೀನ್ ಚೀಲಗಳಿಗೆ ಅಥವಾ ಸಸಿಮಡಿಗಳಿಗೆ ನೀರು ಕೊಡಬೇಕು. ಬಿತ್ತನೆ ಬೀಜಗಳು೮-೧೦ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮೊಳೆಯುತ್ತದೆ. ಸಸಿ ಮಡಿಗಳಲ್ಲಿ ೪೫-೬೦ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಬೆಳೆಸಿದ ಸಸಿಗಳು ನಾಟಿ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತವೆ.[೩]
ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದ ಭಾರತೀಯ ಔಷಧಿ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೊಂದು ಚಿಕ್ಕಗಿಡವಾಗಿದ್ದು ಭಾರದೆಲ್ಲೆಡೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಹಿಮಾಲಯದ ಸಸ್ಯವಾದ ನೆಲಬೇವು ಚರಕ ಸಂಹತೆಯಲ್ಲಿ ಪದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಂಚೆ ಕಿರಾತರು ಎಂಬ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದವರಿಗೆ ಜ್ವರಕ್ಕೆ ಔಷಧಿಯಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಕಿರಾತ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಕಹಿಯಾಗಿರುದರಿಂದ ಮಹಾತಿಕ್ತ ಎಂಬ ಹೆಸರೂ ಇದೆ.
ပုံသဏ္ဌာန် : အပင်တစ်နှစ်ခံ ပင်ပျော့ပင်ငယ်မျိုးဖြစ်၍ ၁ ပေ ၃ ပေ အထိ မြင့်၏။ပင်စည်ပြောင်ချော၍ လေးထောင့်ပုံရှိသည်။ အရွက်ရွက်ဆိုင်ထွက်၏။ လှံသွားပုံ ရှိ၏။ ရွက်ထိပ် ရွက်ရင်းချွန် သို့မဟုတ် ရွက်ရင်းသွယ်၏။ ရွက်နားညီ၍ ရွက်ပြားချောပြီးပြောင်လက်သည်။ ရွက်ကြောထင်ရှား၏။ အပွင့်ခေါင်းလောင်းပုံသဏ္ဌာန်ရှိပြီး သေးငယ်၍ အဖြူရောင်ပေါ်တွင်ခရမ်းရောင် ပန်းရောင် အပြောက်ကလေးများ ရှိသည်။ တပေါင်းတန်ခူးတွင် ပွင့်၏။ အသီးအသီးရှည်၍ သေးငယ်သည်။ အခန်း ၂ ခန်းပါသည်။ နုစဉ် အမွေးအနည်းငယ် ရှိပြီး ရင့်လျှင် ပြောင်ချော၏။ ဝါဆို ၊ ဝါခေါင် လတွင်သီးသည်။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : အရွက်၊ ပဉ္စငါးပါး။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာနိုင်ငံ အောက်ပိုင်းတွင် အများအပြားတွေ့ရသည်။ ပေါက်ရောက်ပုံ။။ သဘာ၀ အလျောက်ပေါက်ရောက်သည်။ အချို့မှာ ဆေးဝါးအလို့ငှာ အိမ်များ၏ ခြံစည်းရိုးများတွင် စိုက်ပျိုးထားသည်။ အသုံးဝင်ပုံ : အာနိသင်။။ မြန်မာဆေးကျမ်းများအလိုအရ အေး ခါး အရသာ ရှိသည်။ သလိပ်နှင့် သည်းခြေကို နိုင်၏။ အဆီမရှိ လေကို ပျက်စေတတ်၏။ ဝမ်းမီးကို တောက်စေ၏။ အဖျားကို ပယ်ဖျောက်စေတတ်၏။ ကလေးများအတွက် အထူးကောင်း၏။ အသုံးပြုပုံ- အရွက် ၁။ အရွက်ကို အဖျားဖြတ်ဆေး၊ အဆိပ်ဖြေဆေး၊ သည်းခြေဆေး၊ လျှာပွတ်ဆေး တို့တွင် ထည့်သွင်းအသုံးပြုသည်။ ပဉ္စငါးပါး ၁။ ပဉ္စငါးပါးကို အဖျားကျဆေး၊ အားတိုးဆေး၊ လေကြေဆေးအဖြစ် ဖော်စပ် အသုံးပြုသည်။ ၂။ အရည်ကျိုသောက်ခြင်းဖြင့် ခေါင်းကိုက်ခြင်း၊ အစာမကြေခြင်း၊ ဝမ်းသက်ခြင်း၊ဝမ်းကိုက်ခြင်း၊ လေထိုးခြင်း နှင့် အဖျားရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေသည်။ ၃။ ဆေးခါးကြီးရည်တွင် ဆီးဖြူ၊ ဖန်ခါး၊ သစ်ဆိမ့် ၃ မျိုး အမှုန့်ပြု ထည့်သောက်ပါက သွေးဖျဉ်း၊ လေဖျဉ်း၊ နူနာ၊ ခေါင်းကိုက် နှင့် ဇက်ထိုး မူးေ၀သော ရောဂါများ ပျောက်၏။ [၁]
Andrographis paniculata, commonly known as creat or green chiretta,[2] is an annual herbaceous plant in the family Acanthaceae, native to India and Sri Lanka.
It is widely cultivated in Southern and Southeastern Asia, where it has been believed to be a treatment for bacterial infections and some diseases. Mostly the leaves and roots have been used for such purposes; the whole plant is also used, in some cases.[3]
The plant grows as an erect herb to a height of 30–110 cm (12–43 in) in moist, shady places. The slender stem is dark green, square in cross-section with longitudinal furrows and wings along the angles. The lance-shaped leaves have hairless blades measuring up to 8 cm (3.1 in) long by 2.5 cm (0.98 in). The small flowers are pink, solitary, arranged in lax spreading racemes or panicles. The fruit is a capsule around 2 cm (0.79 in) long and a few millimeters wide.[4] It contains many yellow-brown seeds. The seeds are subquadrate, rugose and glabrous. The flowering time is September to December.[5]
The species is distributed in tropical Asian countries, often in isolated patches. It can be found in a variety of habitats, such as plains, hillsides, coastlines, and disturbed and cultivated areas such as roadsides and farms. Native populations of A. paniculata are spread throughout south India and Sri Lanka which perhaps represent the center of origin and diversity of the species. The herb is an introduced species in northern parts of India, Java, Malaysia, Indonesia, the West Indies, and elsewhere in the Americas. The species also occurs in the Philippines, Hong Kong, Thailand, Brunei, Singapore, and other parts of Asia where it may or may not be native. The plant is cultivated in many areas, as well.
Unlike other species of the genus, A. paniculata is of common occurrence in most places in India, including the plains and hilly areas up to 500 m (1,600 ft), which accounts for its wide use.
In India the major source of plant is procured from its wild habitat. The plant is categorised as Low Risk or of Least Concern by the IUCN. Under the trade name Kalmegh, on average 2,000–5,000 tonnes (2,200–5,500 tons) of the plant is traded in India.[6]
The plant does best in a sunny location. The seeds are sown during May and June (northern hemisphere). The seedlings are transplanted at a distance of 60 cm (24 in) × 30 cm (12 in).
A. paniculata has been used in Siddha and Ayurvedic medicine,[10] and is promoted as a dietary supplement for cancer prevention and cure. There is no evidence that it helps prevent or cure cancer.[11]
In the traditional medicine of India, A. paniculata has also been used for jaundice therapy.[12]
A. paniculata has also traditionally been used in India and China for the common cold and influenza. A 2017 (pre COVID-19) meta-analysis evaluating Andrographis paniculata for acute respiratory tract infections (ARTI) indicated possible support for its efficacy and safety, but cautioned that the trials reviewed were of poor quality and thus not conclusive.[13]
Amid Thailand's COVID-19 outbreak in December 2020, the country's health ministry approved the usage of the plant extract for a pilot alternative treatment program.[14] In July 2021, the Cabinet of Thailand approved the use of green chiretta to treat asymptomatic COVID patients after the Thai Corrections Department said the drug was beneficial in prison inmates.[15] Claims as to its efficacy as a COVID therapeutic are contentious and in dispute.[16]
A 2012 review found that A. paniculata extracts could inhibit expression of several cytochrome C enzymes and thus interfere with metabolism of other pharmaceuticals.[17] A 2019 review finds that A. paniculata compounds have poor solubility and relatively low potency, and that a semi-synthetic injectable derivative can cause sometimes life-threatening allergic reactions.[18]
In Cambodia the dried root macerated in alcohol is consumed as an aperitive, while the seeds make a black jelly called chahuoy khmau.[8]
Andrographolide is the major constituent extracted from the leaves of the plant and is a bicyclic diterpenoid lactone. This bitter principle was isolated in pure form by Gorter in 1911. Systematic studies on chemistry of A. paniculata have been carried out.[19][20]
Some known constituents are:
_in_Narshapur_forest,_AP_W2_IMG_0867.jpg)
_(6256367457).jpg)
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) Andrographis paniculata, commonly known as creat or green chiretta, is an annual herbaceous plant in the family Acanthaceae, native to India and Sri Lanka.
It is widely cultivated in Southern and Southeastern Asia, where it has been believed to be a treatment for bacterial infections and some diseases. Mostly the leaves and roots have been used for such purposes; the whole plant is also used, in some cases.
Andrographis paniculata (conocida popularmente como chiretta verde[2]) es la especie de una planta medicinal perteneciente a la familia de las acantáceas. Se trata de una planta herbácea que crece a la India y Sri Lanka. Se cultiva ampliamente en el sur de Asia, donde se utiliza para el tratamiento de algunas enfermedades infecciosas, por sus propiedades antibacterianas. Las hojas y las raíces se utilizan básicamente con fines medicinales en la medicina tradicional india o Ayurveda.[cita requerida] Su principal componente bioactivo es el andrografólido o andrografolida,[3] con fórmula química C20H30O5, un labdano diterpenoide.[4]
Es una hierba anual erecta con sabor muy amargo. De hecho, en la India se conoce la planta con el nombre "Maha-Tita", literalmente "rey de los amargos", y en Malasia se le conoce como "Hempedu Bumi", que literalmente significa "la bilis de la tierra", ya que es una de las plantas más amargas de la medicina tradicional india.[cita requerida]
Se emplea con fines medicinales como astringente, estomacal y alexifármaco[5] y más recientemente se estudia como opción en el tratamiento de la fibrosis pulmonar.[6]
En medio del brote pandémico de COVID-19 en diciembre del 2020 en Tailandia, el Ministerio de Salud de ese país aprobó el uso del extracto de la planta para un programa piloto y de tratamiento alternativo para las primeras etapas de la infección por coronavirus, para reducir la gravedad del brote y los costos del tratamiento. El tratamiento se aplicó inicialmente en cinco hospitales estatales de forma voluntaria para el grupo de edad de 18 a 60 años con síntomas leves y dentro de las 72 horas posteriores a la confirmación de las infecciones. El ministerio aseguró que el extracto de la planta puede frenar el virus y reducir la gravedad de la inflamación. Los ensayos en seres humanos mostraron que las condiciones de los pacientes mejoraron dentro de los tres días posteriores al tratamiento sin efectos secundarios si el medicamento se administra dentro del número de horas confirmadas de infección.[7] La sustancia activa es Kalii Dehydrographolidi Succinas[8] (succinato de dehidroandrografolide sódico de potasio).[9]
Andrographis paniculata fue descrita por (Burm.f.) Wall. ex Nees, y se publicó en Plantae Asiaticae Rariores 3: 116. 1832.[10]
Andrographis paniculata (conocida popularmente como chiretta verde) es la especie de una planta medicinal perteneciente a la familia de las acantáceas. Se trata de una planta herbácea que crece a la India y Sri Lanka. Se cultiva ampliamente en el sur de Asia, donde se utiliza para el tratamiento de algunas enfermedades infecciosas, por sus propiedades antibacterianas. Las hojas y las raíces se utilizan básicamente con fines medicinales en la medicina tradicional india o Ayurveda.[cita requerida] Su principal componente bioactivo es el andrografólido o andrografolida, con fórmula química C20H30O5, un labdano diterpenoide.
La chirette verte, de son nom latin Andrographis paniculata (syn. Justicia paniculata), est une plante de la famille des acanthacées native de l'Inde et du Sri Lanka.
Autres noms communs : andrographis, justicie, chirreta, carmantine, mahalita, roi des amers, échinacée d'Inde, Chuanxinlian (ou Chuan Xin Lian).
Andrographis paniculata est utilisée, depuis des siècles, en Inde, par les tribus Siddha pour la médecine ayurvédique, par les Tamouls, ainsi qu'en médecine tribale pour traiter la fièvre. Dans la médecine Siddha, l'Andrographis Paniculata est très utilisée pour traiter la fièvre.
L'Andrographis Paniculata est réputée pour ses défenses immunitaires et pour prévenir les infections respiratoires par des effets anti-inflammatoires, immunostimulants et fébrifuges. Depuis plusieurs années, elle est employée dans la médecine orientale comme bactéricide, tonique ou antidiarrhéique.
Comme dit précédemment, elle permet de soigner des infections, des inflammations de la muqueuse intestinale, de diminuer la fièvre et aurait potentiellement un effet sur le choléra et le diabète. Selon certaines sources, cette plante aurait aussi des vertus permettant de diminuer le taux élevé de glucose et de lipides dans le sang, elle combattrait les microbes et les parasites, tout ayant des propriétés expectorantes et antitussives. C’est-à-dire qu’elle permet d’améliorer l’expulsion des mucus de la trachée et d’arrêter la toux[2].
Elle a même été utilisée par un laboratoire américain pour essayer de soigner le sida.
De nos jours, l'OMS reconnaît l'usage de traitements à base de cette plante pour certaines infections respiratoires (rhume, sinusite, bronchite, pharyngite). Cette plante est déconseillée pour les femmes enceintes[3].
La chirette verte, de son nom latin Andrographis paniculata (syn. Justicia paniculata), est une plante de la famille des acanthacées native de l'Inde et du Sri Lanka.
Autres noms communs : andrographis, justicie, chirreta, carmantine, mahalita, roi des amers, échinacée d'Inde, Chuanxinlian (ou Chuan Xin Lian).
Sambiloto merupakan tumbuhan berkhasiat obat berupa terna tegak yang tingginya bisa mencapai 90 sentimeter. Asalnya diduga dari Asia tropika. Penyebarannya dari India meluas ke selatan sampai di Siam, ke timur sampai semenanjung Malaya, kemudian ditemukan Jawa. Tumbuh baik di dataran rendah sampai ketinggian 700 meter dari permukaan laut. Sambiloto dapat tumbuh baik pada curah hujan 2000-3000 mm/tahun dan suhu udara 25-32 derajat Celcius. Kelembaban yang dibutuhkan termasuk sedang, yaitu 70-90% dengan penyinaran agak lama. Nama daerah untuk sambiloto antara lain: sambilata (Melayu); ampadu tanah (Sumatera Barat); sambiloto, ki pait, bidara, andiloto (Jawa Tengah); ki oray (Sunda); pepaitan (Madura), sedangkan nama asingnya Chuan xin lien (Cina).[2]
Tanaman sambiloto digunakan untuk mencegah pembentukan radang, memperlancar air seni (diuretika), menurunkan panas badan (antipiretika), obat sakit perut, kencing manis, dan terkena racun. kandungan senyawa kalium memberikan khasiat menurunkan tekanan darah. Hasil percobaan farmakologi menunjukkan bahwa air rebusan daun sambiloto 10% dengan takaran 0.3 ml/kg berat badan dapat memberikan penurunan kadar gula darah yang sebanding dengan pemberian suspensi glibenclamid.[3] Selain itu, daun Sambiloto juga dipercaya bisa digunakan sebagai obat penyakit tifus dengan cara mengambil 10-15 daun yang direbus sampai mendidih dan diminum air rebusannya.
Sambiloto merupakan tumbuhan berkhasiat obat berupa terna tegak yang tingginya bisa mencapai 90 sentimeter. Asalnya diduga dari Asia tropika. Penyebarannya dari India meluas ke selatan sampai di Siam, ke timur sampai semenanjung Malaya, kemudian ditemukan Jawa. Tumbuh baik di dataran rendah sampai ketinggian 700 meter dari permukaan laut. Sambiloto dapat tumbuh baik pada curah hujan 2000-3000 mm/tahun dan suhu udara 25-32 derajat Celcius. Kelembaban yang dibutuhkan termasuk sedang, yaitu 70-90% dengan penyinaran agak lama. Nama daerah untuk sambiloto antara lain: sambilata (Melayu); ampadu tanah (Sumatera Barat); sambiloto, ki pait, bidara, andiloto (Jawa Tengah); ki oray (Sunda); pepaitan (Madura), sedangkan nama asingnya Chuan xin lien (Cina).
Andrographis paniculata (Burm.f.) Wall. ex Nees è una pianta erbacea annuale della famiglia Acanthaceae, originaria dell'India e dello Sri Lanka.[1]
È ampiamente coltivata nel sud e nel sud-est asiatico, dove le foglie e le radici vengono tradizionalmente usate per trattare le infezioni e alcune malattie. La pianta intera è utilizzata anche per scopi medici.[2]
Andrographis paniculata è un'erba annuale dal portamento eretto di sapore estremamente amaro in tutte le sue parti. La pianta è conosciuta nel nord-est dell'India come Maha-Tikta, letteralmente "re dell'amaro", ed conosciuto con vari nomi vernacolari. Come un'erba ayurvedica è conosciuta come Kalmegh o Kalamegha, che significa "nuvola nera". È anche nota come Nila-Vembu, che significa "neem della terra", in quanto la pianta, pur essendo una piccola essenza annuale, ha un forte sapore amaro come quello del grande albero del Neem (Azadirachta indica). In Malesia, è noto come Hempedu Bumi, che letteralmente significa "bile di terra" in quanto è una delle piante più amare che vengono utilizzate nella medicina tradizionale.
Andrographis paniculata cresce eretta fino ad un'altezza di 30–110 cm in luoghi umidi e ombreggiati. Il fusto sottile è verde scuro, squadrato in sezione trasversale con solchi longitudinali e ali lungo gli angoli. Le foglie lanceolate hanno lame senza pelo che misurano fino a 8 cm di lunghezza e 2,5 cm. I piccoli fiori sono generati come racemi diffusi. Il frutto è una capsula di circa 2 cm di lunghezza e di pochi millimetri di larghezza. Esso contiene molti semi di colore giallo-marrone.
A. paniculata è diffusa nei paesi asiatici tropicali, spesso in zone isolate. Si può trovare in una varietà di habitat, come le pianure, colline, coste e zone antropizzate e coltivate, come i bordi delle strade, fattorie e territori in rovina. Le popolazioni native di A. paniculata sono sparse in tutto il sud dell'India e nello Sri Lanka, che forse rappresentano il centro di origine e della diversità delle specie. Quest'erba è una specie introdotta in zone settentrionali dell'India, così come in Giava, Malaysia, Indonesia, nelle Indie Occidentali, e altrove in America. La specie si trova anche a Hong Kong, Thailandia, Brunei, Singapore, e in altre parti dell'Asia, dove può essere nativa o meno. La pianta è oltretutto coltivata in molte zone.
A differenza di altre specie del suo genere, A. paniculata è di facile ritrovo nella maggior parte dei luoghi in India, tra le pianure e le zone collinari fino a 500 m, il che giustifica il suo largo impiego.
In India la principale fonte di piante proviene dall'habitat selvatico. Sotto il nome commerciale Kalmegh ogni anno in media 2 000-5 000 tonnellate di piante vengono scambiate in India.[3]
Si ottengono migliori risultati se in posizione soleggiata. La semina va fatta nei mesi di maggio e giugno (emisfero nord), mentre le piantine vengono poi trapiantate ad una distanza di 60 cm x 30 cm.
Sin dai tempi antichi, A. paniculata è stata utilizzata in sistemi medici tradizionali quali Siddha e l'ayurvedica[4] così come nella medicina tribale indiana. Questa pianta è un importante ingrediente della formulazione polierbale con il nome di "Nilavembu kudineer Choornam" in medicina Siddha.[5]
Secondo il Mayo Clinic Book of Alternative Medicine, "un prodotto specifico (Andrographis combinata con Eleutherococcus senticosus) può ridurre la durata e i sintomi del raffreddore comune." Si riporta anche che "Le donne in gravidanza non dovrebbero usare andrographis perché potrebbe interrompere la gravidanza."[6]
Una review ha concluso che le prove dell'esistenza di studi clinici controllati supportano l'esistenza di un ruolo per A. paniculata nel trattamento dei sintomi delle infezioni delle vie respiratorie superiori.[7]
Non vi è invece prova della sua efficacia nel trattamento del cancro.[8]
L'Andrografolide è il maggior costituente estratto dalle foglie della pianta ed è un lattone biciclico diterpenoide. Questa molecola dal sapore amaro è stata isolata in forma pura da Gorter nel 1911.[9][10]
Alcuni dei suoi costituenti noti sono:
Andrographis paniculata (Burm.f.) Wall. ex Nees è una pianta erbacea annuale della famiglia Acanthaceae, originaria dell'India e dello Sri Lanka.
È ampiamente coltivata nel sud e nel sud-est asiatico, dove le foglie e le radici vengono tradizionalmente usate per trattare le infezioni e alcune malattie. La pianta intera è utilizzata anche per scopi medici.
Andrographis Wall. ex Nees, segundo o Sistema APG II, é um gênero botânico da família Acanthaceae, originárias da Ásia.
Andrographis Wall. ex Nees, segundo o Sistema APG II, é um gênero botânico da família Acanthaceae, originárias da Ásia.
Xuyên tâm liên (穿心蓮), danh pháp khoa học Andrographis paniculata (đồng nghĩa Justicia paniculata), hay còn gọi là công cộng, hùng bút, nguyên cộng, lam khái liên, cây lá đắng, khô đảm thảo, nhất kiến kỷ, là một loài cây thảo thuộc họ Ô rô (Acanthaceae), có nguồn gốc từ Ấn Độ và Sri Lanka.
Cây này là bản địa của khu vực Ấn Độ và Sri Lanka, được di thực và trồng phổ biến ở Nam Á, Đông Nam Á, miền nam Trung Quốc, nơi mà nó được dùng để trị một số bệnh viêm nhiễm, được dùng trước khi có thuốc kháng sinh. Người ta dùng chủ yếu lá và rễ của nó để làm thuốc. Hiện nay cũng được trồng tại khu vực Caribe, Trung Mỹ, Australia và châu Phi[1].
Thân mọc thẳng đứng, cao từ 0,3-0,8 m, nhiều đốt, nhiều cành. Lá nguyên, mềm, mọc đối, cuống ngắn, phiến lá hình trứng thuôn dài hay hơi có hình mác, hai đầu nhọn, mặt nhẵn, dài 3–12 cm, rộng 1–3 cm. Hoa màu trắng, điểm hồng, mọc thành chùm hình chuỳ ở nách lá hay đầu cành. Quả dài khoảng 15mm, rộng 3,5mm, hơi nhẵn. Hạt hình trụ, thuôn dài. Mùa hoa từ tháng 9 đến tháng 10.
Trong toàn cây xuyên tâm liên có 14 chất glucozit và flavon, với hoạt chất chính là andrographolide.
Những nghiên cứu tại Việt Nam cho thấy nước sắc xuyên tâm liên với tỉ lệ 5/1, 2/1 có tác dụng yếu đối với các chủng vi khuẩn Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Bacillus subtilis[cần dẫn nguồn]. Hàm lượng andrographolide cao khi mới thu hái, có tác dụng diệt khuẩn mạnh; càng để lâu thì hàm lượng hoạt chất giảm nhanh, tác dụng diệt khuẩn giảm.
Theo tính vị ghi trong tài liệu y học dân gian Quảng Châu thì cây này có vị đắng, tính hàn, có tác dụng thanh nhiệt, giải độc, tiêu thũng, giảm đau. Được dùng chữa vết thương, tẩm gạc đắp vết thương hoặc làm dịch nhỏ giọt rửa vết thương; chữa viêm họng, viêm phế quản, lị cấp (nước sắc Xuyên tâm liên cùng với bồ công anh, sài đất...).
Tại một số tỉnh miền Trung Việt Nam, người ta dùng cây này làm thuốc bổ cho phụ nữ sau khi sinh đẻ xong bị ứ huyết, đau nhức tê thấp, kinh nguyệt bế tắc, nhọt ở hai bên cổ.
Xuyên tâm liên (穿心蓮), danh pháp khoa học Andrographis paniculata (đồng nghĩa Justicia paniculata), hay còn gọi là công cộng, hùng bút, nguyên cộng, lam khái liên, cây lá đắng, khô đảm thảo, nhất kiến kỷ, là một loài cây thảo thuộc họ Ô rô (Acanthaceae), có nguồn gốc từ Ấn Độ và Sri Lanka.
Cây này là bản địa của khu vực Ấn Độ và Sri Lanka, được di thực và trồng phổ biến ở Nam Á, Đông Nam Á, miền nam Trung Quốc, nơi mà nó được dùng để trị một số bệnh viêm nhiễm, được dùng trước khi có thuốc kháng sinh. Người ta dùng chủ yếu lá và rễ của nó để làm thuốc. Hiện nay cũng được trồng tại khu vực Caribe, Trung Mỹ, Australia và châu Phi.
穿心莲（学名：Andrographis paniculata）为爵床科一年生草本植物。
植株直立、多枝，枝呈方术形，棱角明显；叶对生，披针形或狭披针形，长约2至8厘米，宽5至25毫米。夏秋开花，白色或淡紫色，排成顶生或腋生的总状花序。蒴果线状长圆、扁、长约1.5公分。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 _in_Narshapur_forest,_AP_W2_IMG_0867.jpg)
分類 界 : 植物界 階級なし : 被子植物 階級なし : 真正双子葉類 階級なし : キク類 目 : シソ目 科 : キツネノマゴ科 属 : アンドロ 学名 Andrographis paniculata[1] センシンレン（穿心蓮）、Andrographis paniculata とは、キツネノマゴ科の一年生植物であり、インド、スリランカ原生のハーブ。サンビロートと呼ばれることもある。
センシンレンは高さ20cm～1mくらいまでの中型の1年草で、東南アジアから中国にかけて広く分布する。茎の先端に円錐状の花序を付けてたくさんの花を咲かせる。花の直径は約1cmで、白色に赤紫色の斑点がつく。 果実は長さ2cmくらいの朔果で、中には10個ほどの橙色の種子が入っている。
南アジア・東南アジアにおいて広く栽培されており、伝統的に感染症やいくつかの疾患治療として使われてきた。主に根や葉が薬用として用いられ、いくつかの場合では植物全体が用いられる[2]。
タイでは風邪の治療などに「ファータライチョン」として利用され、インドネシアでは強壮薬として「ジャムー」と呼ばれる民間の薬用ドリンクに加えられている。インドや中国では風邪や肺炎、毒蛇の咬傷など様々な病気の治療に使われている。インド伝統的医学であるアーユルヴェーダでもセンシンレンは頻繁に利用されている。
センシンレンは湿った日陰の場所で育ち、30-110cmまで成長する。
根、葉、すべての部分において非常に苦く、インドではking of bitter「苦味の王様」といわれている。アーユルヴェーダのハーブとしてはKarmeg（カルメグやカラメガ）として知られており、「地球の胆汁」と呼ばれることもある。
![[icon]](http://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%95%E3%82%A1%E3%82%A4%E3%83%AB:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
古代以来、センシンレンはシッダ医学やアーユルヴェーダなど、インドの伝統医学において用いられてきた[3]。シッダ医学の薬局方ではNilavembu kudineer choornam" が存在し、センシレンはその主成分である[4]。
メイヨークリニック代替医学書においては「特定の植物（エゾウコギ）と組みわせることにより、風邪の症状・期間を改善しうる」と記載されている[5]。さらに加えて「妊婦は流産しうるので使用してはならない」と記載されている[5]。
信奉者によれば、米国家庭医学会（AAFP）の風邪のガイドラインでは、センシンレンは、成人の風邪の持続期間や重症度を改善しうるとしている[6]。あるコントロール治験では、センシレンは上気道感染症の症状を改善しうる根拠があるとしている[7]。
一方で、国立健康・栄養研究所の当該項目によれば、がんへの治療は根拠が一切確認されていない[8]。
カナダ保健省はセンシンレンを含む製品を使用しないように、また、使用して体調に不安を感じている場合は医療機関を受診するように勧告。
オーストラリアTGAは、センシンレンを含む製品について、アナフィラキシーを含むアレルギー症状発症のリスクがあるとして注意喚起を行った。また、オーストラリアTGAはセンシンレンを含む製品を使用して体調に不安を感じている場合は医療機関を受診するように勧告している。
センシンレンの葉より抽出される主成分はアンドログラフォリドであり、Gorter（1911）によって単離された。
既知の成分は:
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 センシンレン（穿心蓮）、Andrographis paniculata とは、キツネノマゴ科の一年生植物であり、インド、スリランカ原生のハーブ。サンビロートと呼ばれることもある。
センシンレンは高さ20cm～1mくらいまでの中型の1年草で、東南アジアから中国にかけて広く分布する。茎の先端に円錐状の花序を付けてたくさんの花を咲かせる。花の直径は約1cmで、白色に赤紫色の斑点がつく。 果実は長さ2cmくらいの朔果で、中には10個ほどの橙色の種子が入っている。
南アジア・東南アジアにおいて広く栽培されており、伝統的に感染症やいくつかの疾患治療として使われてきた。主に根や葉が薬用として用いられ、いくつかの場合では植物全体が用いられる。
タイでは風邪の治療などに「ファータライチョン」として利用され、インドネシアでは強壮薬として「ジャムー」と呼ばれる民間の薬用ドリンクに加えられている。インドや中国では風邪や肺炎、毒蛇の咬傷など様々な病気の治療に使われている。インド伝統的医学であるアーユルヴェーダでもセンシンレンは頻繁に利用されている。
