水亞木

Süpürgəvari hortenziya (lat. Hydrangea paniculata) — hortenziyakimilər fəsiləsinin hortenziya cinsinə aid bitki növü.

Təbii yayılması

Uzaq Şərq, Çin, Koreyada yayılmışdır.

Botaniki təsviri

Kolun hündürlüyü 2 m olub, sıx budaqlara malikdir. Cavan kolların qabığı qırmızımtıl, qəhvəyi, sonradan boz və ya bozumtul-qonur olub, soyulandır. Yarpaqları uzunsov-ellips formalı, 3-6 sm uzunluqda, xırda mişardişlidir. Üst tərəfdən səpələnmiş ulduzvari tüklərə malik, alt tərəfdən isə çılpaqdır. Saplaqları 2-6 mm uzunluqdadır. Çiçək qrupu seyrək, süpürgə şəklindədir. Çiçəkləri ağ, 1,5 sm diametrindədir. Kasacığı çılpaqdır. Kasayarpaqları qısa, enli, yumurtavaridir. Ləçəkləri dairəvidir. Erkəkciyin teli üst tərəfdən sıxılmışdır. Sütuncuqları 3 ədəd olub, erkəkciklərə bərabərdir. İyun ayında çiçəkləyir, oktyabr ayında isə meyvə verir. Toxumlarla çoxalır. Təbii halda zəif bərpa olunur.

Ekologiyası

Bu növ nəmişli, qayalıqlı yamaclarda, kölgədə bitir. Quraqlığa, zəhərli qazlara və tüstüyə davamlı, zərərvericilərlə demək olar ki, zədələnmir. Müntəzəm olaraq suvarmaya və gübrəyə ehtiyacı vardır. Qışa davamlıdır, cücərtilərin üstü qışda örtülməlidir. Qələmlərin 92%-i kök əmələ gətirir.

Azərbaycanda yayılması

Böyük Qafqazda rast gəlinir.

İstifadəsi

Canlı çəpərlərin salınmasında geniş istifadə edilir.

Ədəbiyyat

• Tofiq Məmmədov, Elman İsgəndər, Tariyel Talıbov. Azərbaycanın nadir ağac və kol bitkiləri. Bakı: Elm, 2014, 380 səh.

Havehortensia (Hydrangea paniculata), også skrevet Have-Hortensia, er en løvfældende busk eller et lille træ. Blomstringen er sen og meget iøjnefaldende. De store blomsterstande er grunden til, at busken bliver dyrket i haver og parker.

Kendetegn

Havehortensia er en løvfældende busk eller sjældnere: et lille træ med en opret og stærkt forgrenet vækst. Skuddene er spinkle og sprøde. Barken er først rødligt gråbrun, og den løsner sig i større flager. Senere bliver den grå og furet. Gamle grene får en grå bark med dybe, langsgående furet. Knopperne sidder modsat eller i kranse med tre, og de er små og kegleformede. Bladene er ovale til ægformede savtakket rand bladrand. Begge bladsider er hårløse og grågrønne. Blomstringen foregår i juli-august, hvor man finder blomsterne samlet i endestillede, oprette til overhængende klaser. De enkelte blomster er 5-tallige og enten ufrugtbare og meget iøjnefaldende eller frugtbare og små. De frugtbare blomster er reducerede og flade med fem hvide kronblade. De frugtbare er regelmæssige 5 hvide, opadbøjede kronblade. Frugterne er kapsler med mange frø.

Rodsystemet består af højtliggende hovedrødder med et tæt forgrenet netværk af finrødder.

Havehortensia når en højde på op til 5 m og en kronediameter på 5 m.

Hjemsted

Havehortensia hører hjemme i skove, buskadser og græsområder samt langs floder og mindre vandløb i på Kurilerne og på Sakhalin, i Japan, Korea og størstedelen af Kina. Her vokser den i frodige skove, floddale og langs vandløb på en jord, som er fugtig, men veldrænet^[1]. På bjerget Wa Shan i den kinesiske provisn, Sichuan, findes der i højder over 1.800 m nogle lyse blandingsskove med Abies faberi (en art af ædelgran) som det dominerende træ. Her vokser arten sammen med bl.a. almindelig kvalkved (subsp. calvescens), bjergskovranke, blåbælg, dværgkvalkved, Enkianthus deflexus (en art af pagodebusk), etagekornel, Euonymous sanguineus (en art af benved), himalayabirk, kamæleonbusk, kinesisk lind, kinesisk prydæble, kinesisk styrax, klatrebrombær, klatrehortensia, komarovsyren, koreakornel (subsp. chinensis), lancetbladet berberis (var. lanceifolia), moupinepil, nikkende skovranke, omeirose, pernykristtorn, Primula incisa (en art af kodriver), Pterocarya macroptera var delavayi (en art og underart af vingevalnød), Quercus serrata (en art af eg), Rhododendron argyrophyllum, Rhododendron calophytum, Rhododendron discolor, Rhododendron nitidulum, Rhododendron pingianum (arter af rododendron), rubladet hortensia, sargentrøn, småbladet berberis, sort gedeblad, tyrkisk løn (subsp. sinicum), udspærret dværgmispel, vorteberberis og Tsuga yunnanensis (en art af hemlock)^[2]

Galleri

Blad i høstfarve.

Blomster.

Habitat.

Løv.

Dyrkede sorter

• H. paniculata 'Grandiflora' - blomstring ind i september med kraftige og tætte stande af blomster
• H. paniculata 'Kyushu' - med lang blomstring og store stande med flødehvide blomster
• H. paniculata 'Unique' - med næsten runde stande, hvis blomster bliver lyserøde i afslutningen

Noter

Die Rispen-Hortensie^[1] (Hydrangea paniculata) ist ein Strauch oder ein kleiner Baum aus der Familie der Hortensiengewächse. Sie wird aufgrund der dekorativen Blüten sehr häufig als Zierpflanze verwendet. Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt in Japan und China.

Beschreibung

Blütenstand und Blätter der Sorte 'Grandiflora'

Sterile Blüte

Die Rispen-Hortensie bildet 1 bis 5 Meter hohe Sträucher oder kleine Bäume mit dunkel- bis graubraunen, angedrückt behaarten und später verkahlenden Zweigen, die mit ovalen Korkporen besetzt sind. Die Blätter stehen zu zweien gegenständig oder in Dreierquirlen. Sie haben einen 1 bis 3 Zentimeter langen Stiel. Die Blattspreite ist einfach, 5 bis 14 Zentimeter lang und 6 bis 6,5 Zentimeter breit, oval bis eiförmig, spitz oder lang zugespitzt, mit gerundeter oder breit keilförmiger Basis und gesägtem Rand. Die Blattoberseite ist kahl bis leicht striegelhaarig, die Unterseite entlang der Nerven angedrückt zottig behaart. Es werden sechs bis sieben Nervenpaare gebildet.^[2][3]

Die Blüten sind in rispigen, 26 Zentimeter langen, dicht behaarten Trugdolden angeordnet. Die sterilen Blüten haben vier 1 bis 1,8 Zentimeter lange und 0,8 bis 1,4 Zentimeter breite, weiße, breit elliptische bis rundliche, ungleich lange, ganzrandige Kelchblätter. Die fertilen Blüten haben eine etwa 1,1 Millimeter lange, kreiselförmige Kelchröhre mit 1 Millimeter langen, dreieckigen Kelchzähnen. Die Kronblätter sind 2,5 bis 3,0 Millimeter lang, weiß und eiförmig bis lanzettlich-eiförmig. Die zehn Staubblätter sind ungleich lang, die längeren etwa bis 4,5 Millimeter, die anderen etwas kürzer als die Kronblätter. Die Staubbeutel sind etwa 0,5 Millimeter lang und rundlich. Der Fruchtknoten ist mittelständig, die drei Griffel sind pfriemlich und etwa 1 Millimeter lang. Die Narbe ist klein und kopfig.

Die Kapselfrüchte sind elliptisch und haben Durchmesser von 3,0 bis 3,5 Millimeter. Die Samen sind braun, spindelförmig, zusammengedrückt und an beiden Enden mit etwa 2,5 bis 3 Millimeter langen Flügeln versehen. Die Kapselfrüchte enthalten jeweils zwischen 30 und 100 Samen.

Die Art blüht von Juli bis August, die Früchte reifen von Oktober bis November.^[2][3][4]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 72 oder 108.^[5]

Verbreitung und Ökologie

Das natürliche Verbreitungsgebiet liegt in der gemäßigten Zone Asiens. Man findet die Art in Russland auf den Kurilen und auf Sachalin, in den chinesischen Provinzen Anhui, Fujian, Gansu, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi, Sichuan, Yunnan und Zhejiang und auf den japanischen Inseln Hokkaidō, Honshū, Kyushu und Shikoku. Im Nordosten und Südosten der Vereinigten Staaten wurde sie eingebürgert.^[6] Sie wächst in artenreichen Wäldern, in Auen und Flussufern in Höhen von 300 bis 3100 Metern^[2] auf frischen bis feuchten, sauren bis neutralen, sandig-kiesigen Böden an lichtschattigen Standorten. Die Art ist wärmeliebend und meist frosthart.^[3]

Systematik

Die Rispen-Hortensie (Hydrangea paniculata) ist eine Art aus der Gattung der Hortensien (Hydrangea) in der Familie der Hortensiengewächse (Hydrangeaceae), Unterfamilie Hydrangeoideae, Tribus Hydrangeae. Sie wurde von Philipp Franz von Siebold 1829 erstbeschrieben.^[6] Ein Synonym der Art ist Hydrangea verticillata.^[2]

Verwendung

Die Rispen-Hortensie wird aufgrund ihrer dekorativen Blüten sehr häufig als Ziergehölz verwendet.^[3]

Es werden zahlreiche Sorten Unterschieden, darunter:

• 'Floribunda' mit lockeren, schmal kegelförmigen, 45 Zentimeter langen Blütenständen und cremeweißen sterilen und fertilen Blüten.
• 'Grandiflora' mit breit kegelförmigen, 15 bis 30 Zentimeter langen Blütenständen. Die überwiegende Zahl der Blüten ist steril und cremeweiß.
• 'Kyushu' mit schlank kegelförmigen, lockeren, bis 20 Zentimeter langen Blütenständen. Die überwiegende Zahl der Blüten ist ebenfalls steril und cremeweiß.
• 'Limelight’ mit breit kegelförmigen, bis zu 25 Zentimeter langen und ebenso breiten Blütenständen. Die überwiegende Zahl der Blüten ist steril, die Blüten sind anfangs grünlich weiß bis hell zitronengelb und werden später matt weiß.
• 'Pink Diamond' mit breit kegelförmigen, bis 30 Zentimeter langen Blütenständen. Die sterilen Blüten sind anfangs cremeweiß später hellrosa und beim Verblühen tief rosarot. Die fertilen Blüten sind anfangs cremefarben und zuletzt beinahe rot.
• 'Praecox’ mit abgeflacht kugeligen, bis 20 Zentimeter breiten Blütenständen. Die sterilen Blüten sind groß und matt cremeweiß, jedoch nicht zahlreich.
• 'Ruby' mit kurzen, sehr breiten Blütenständen und überwiegend sterilen, karmin- bis dunkelrosafarbenen Blüten.
• 'Unique' mit breit kegelförmigen, bis 40 Zentimeter langen Blütenständen. Die sterilen Blüten sind bis 5 Zentimeter breit und cremeweiß.^[3]

Nachweise

Literatur

• Wu Zheng-yi, Peter H. Raven (Hrsg.): Flora of China. Volume 8: Brassicaceae through Saxifragaceae. Science Press/Missouri Botanical Garden Press, Beijing/St. Louis 2001, ISBN 0-915279-93-2, S. 417 (englisch).
• Andreas Roloff, Andreas Bärtels: Flora der Gehölze. Bestimmung, Eigenschaften und Verwendung. Mit einem Winterschlüssel von Bernd Schulz. 3., korrigierte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2008, ISBN 978-3-8001-5614-6, S. 340.
• Jost Fitschen: Gehölzflora. 12., überarbeitete und ergänzte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2007, ISBN 3-494-01422-1, S. 529.
• Gordon Cheers (Herausgeber): Botanica Bäume & Sträucher. Tandem Verlag GmbH, 2006, ISBN 978-3-8331-2003-9, S. 449.

Einzelnachweise

1. ↑ Deutscher Name nach Roloff et al.: Flora der Gehölze, S. 340 und Fitschen: Gehölzflora, S. 528.
2. ↑ ^{a b c d} Wei Zhaofen, Bruce Bartholomew: Hydrangea paniculata in Flora of China. Band 8, S. 417.
3. ↑ ^{a b c d e} Roloff et al.: Flora der Gehölze, S. 340.
4. ↑ Reed 2004: "Self-incombatibility and Time of Stigma Reciptivity in Two species of Hydrangea", "HortScience" 39(2), S. 312–315.
5. ↑ Hydrangea paniculata bei Tropicos.org. In: IPCN Chromosome Reports. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
6. ↑ ^{a b} Hydrangea paniculata. In: Germplasm Resources Information Network (GRIN). United States Department of Agriculture, abgerufen am 11. März 2012 (englisch).

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Thomas Meyer: Datenblatt mit Bestimmungsschlüssel und Fotos bei Flora-de: Flora von Deutschland (alter Name der Webseite: Blumen in Schwaben)
• Hydrangea paniculata. In: The Plant List. Abgerufen am 23. Juli 2014 (englisch).

Hydrangea paniculata, or panicled hydrangea, is a species of flowering plant in the family Hydrangeaceae native to southern and eastern China, Korea, Japan and Russia (Sakhalin).^[1][2] It was first formally described by Philipp Franz von Siebold in 1829.^[3]

Description

It is a deciduous shrub or small tree, 1–5 m (3.3–16.4 ft) tall by 2.5 m (8 ft) broad, growing in sparse forests or thickets in valleys or on mountain slopes.^[1]

The leaves are broadly oval, toothed and 7–15 cm (3–6 in) long. In late summer it bears large conical panicles of creamy white fertile flowers, together with pinkish-white sterile florets. Florets may open pale green, grading to white with age, thus creating a pleasing “two-tone” effect.^[4]

Cultivation

H. paniculata 'Grandiflora'

In cultivation it is pruned in spring to obtain larger flower heads.^[5]

Numerous cultivars have been developed for ornamental use, of which the following have gained the Royal Horticultural Society’s Award of Garden Merit:-^[6]

• ’Big Ben’^[7]
• ’Limelight’ ^(PBR)[8]
• ’Phantom’^[9]
• Pink Diamond = ‘Interhydia’^[10]
• Pinky-Winky = ‘Dvppinky’ ^(PBR)[11]
• ’Silver Dollar’^[12] (suitable for smaller gardens)

Those cultivars marked ^(PBR) are protected by plant breeders' rights from unauthorised propagation.

Other cultivars include:

• ‘Praecox,’^[13] a particularly early flowering cultivar

Uses

Hydrangea paniculata is sometimes smoked as an intoxicant, despite the danger of illness and/or death due to the cyanide^[14] present as cyanogenic glycosides.^[15]

Etymology

Hydrangea is derived from Greek, meaning ‘water vessel’, in reference to the shape of the capsules.^[16]

Paniculata means ‘with branched-racemose or cymose inflorescences’, ‘tufted’, ‘paniculate’, or ‘with panicles’. This name is about the flowers of this species.^[16]

References

Japaninhortensia (Hydrangea paniculata) on hortensioiden sukuun kuuluva pensas. Se kasvaa alkuperäisenä Aasian itäosissa Japanissa, Kiinassa, Koreassa ja Sahalinilla.^[1] Siitä on jalostettu useita koristekasvilajikkeita.

Japaninhortensia kasvaa kosteissa ja keskiravinteisissa rinnepensaikoissa ja rinnemetsien aukoissa aurinkoisilla paikoilla.^[1]

Lajikkeita

• Hydrangea paniculata 'Floribunda', 'Kyushu', 'Unique' – pikkusyreenihortensia
• Hydrangea paniculata 'Grandiflora' – syyshortensia
• Hydrangea paniculata 'Mustila' – mustilanhortensia
• Hydrangea paniculata 'Praecox' – kuutamohortensia

Lähteet

• Ella Räty, Pentti Alanko: Viljelykasvien nimistö. Helsinki: Puutarhaliiton julkaisuja, 2004. ISBN 951-8942-57-9. (suomenkieliset nimet)

Viitteet

Hydrangea paniculata est une espèce du genre Hydrangea originaire d'Asie tempérée orientale : Chine, Corée, Japon, Sakhaline.

Description

Il s'agit d'un arbuste caduc, de moins de 2 m de haut.

Les feuilles sont vert moyen, larges, ovales.

En été, la plante produit des inflorescences à petites fleurs fertiles internes blanches (pour le type sauvage), entourées de grandes fleurs stériles blanches.

On compte deux taxons botaniques de rang inférieur :

• Hydrangea paniculata Siebold var. grandiflora Siebold
• Hydrangea paniculata Siebold f. velutina (Nakai) H.Ohba (2001)

Utilisation

Au Japon, son écorce était utilisée pour la fabrication de certains papiers^[1].

Il s'agit maintenant d'une espèce utilisée comme arbuste ornemental en situation ombragée qui se trouve aisément en France. Elle exige un substrat acide à neutre.

De nombreuses variétés, cultivars et hybrides horticoles sont disponibles, dont :

• Hydrangea paniculata 'Floribunda'
• Hydrangea paniculata 'Grandiflora'
• Hydrangea paniculata 'Kyushu'
• Hydrangea paniculata 'Lime light'
• Hydrangea paniculata 'Phantom'
• Hydrangea paniculata 'Silver dolar'

• Fleurs

• Fleurs

• 

Références

• Antonina Ivanovna Pojarkova - Flore d'URSS - volume 9 - Sous la direction de Vladimir Leontjevich Komarov - Leningrad, 1939 - p. 174-175 de la traduction anglaise et 226 de l'édition originale

Wulka hortensija (Hydrangea paniculata) je kerk ze swójby hortensijowych rostlinow (Hydrangeaceae).

Wopisanje

Stejnišćo

Rozšěrjenje

Wužiwanje

Noty

1. ↑ Prawopisny słownik, Hornjoserbski słownik, ISBN 3-7420-1920-1, strona 152
2. ↑ W internetowym słowniku: Hortensie

Žórła

• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Hydrangea paniculata (hydrangea bermalai) adalah sejenis spesies dari tumbuhan berbunga dalam familia Hydrangaceae yang merupakan tumbuhan asli dari Tiongkok selatan dan timur, Korea, Jepang, dan Rusia (Sakhalin).^[1][2] Tumbuhan ini pertama kali dilaporkan secara resmi oleh Philipp Franz von Siebold pada tahun 1829.^[3] Ia merupakan semak atau pohon kecil yang berganti daun, tinggi 1–5 m (3,3–16,4 ft) dengan lebar 2,5 m (8 ft), tumbuh di hutan yang jarang atau semak belukar di lembah atau di lereng gunung.^[1]

Dedaunannya umumnya berbentuk oval, bergerigi, dan panjangnya 7–15 cm (3–6 in). Pada akhir musim panas tumbuhan ini menghasilkan malai berbentuk kerucut besar dari bunga subur berwarna putih krem, bersama dengan kuntum steril berwarna putih kemerah-merahan.^[4]

H. paniculata 'Grandiflora'

Dalam pembudidayaan, tumbuhan ini dipangkas di musim semi untuk mendapatkan bunga yang lebih besar.^[5] Sejumlah kultivar telah dihasilkan, yang mana H. paniculata Pink Diamond 'Interhydia'^[6] telah memperoleh Award of Golden Merit dari Royal Horticultural Society. Kultivar lainnya mencakup:-

• 'Grandiflora'^[7]

• 'Kyushu'^[8]

• 'Praecox'^[9]

• 'Unique'^[10]

H. paniculata kadang-kadang dikonsumsi sebagai zat yang memabukkan, terlepas dari bahaya penyakit dan/atau kematian karena sianida^[11] yang hadir sebagai glikosida.^[12]

Referensi

Šluotelinė hortenzija (lot. Hydrangea paniculata) – hortenzijinių šeimos (Hydrangeaceae) augalas. Kilusi iš pietų ir rytų Kinijos, Korėjos, Japonijos, Sachalino.

Tai iki 2 m aukščio užaugantis krūmas. Žiedai susitelkę į dideles šluotelės žalsvai balti, žydėjimo pabaigoje rausvi.

Lietuvoje auginama lauke ir šiltnamiuose.^[1]

Veislės: 'Interhydia', 'Grandiflora', 'Kyushu', 'Praecox', 'Unique'.

Šaltiniai

Vikiteka

Hortensja bukietowa (Hydrangea paniculata) – gatunek rośliny z rodziny hortensjowatych. Pochodzi z Chin i Japonii, występuje też w stanie naturalnym na Sachalinie i Kurylach^[2]. Jest uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój

Zrzucający na zimę liście krzew osiąga ok. 4 metrów wysokości (czasem nawet więcej).

Liście

Duże, jajowate, ciemnozielone.

Kwiaty

Zebrane w wiechowate stożkowe kwiatostany, w których oprócz kwiatów płodnych występują większe i bardziej ozdobne kwiaty płonne. Początkowo mają barwę kremową, później zmieniają na purpurowoczerwoną.

Morfologia

Kwiatostan

Uprawa

Zazwyczaj nie uprawia się typowej formy gatunku, lecz bardziej ozdobne kultywary. Najczęściej uprawiana jest `Grandiflora`, istnieją też inne, np. zakwitająca jesienią `Tardiva`. Aby uzyskać większe kwiatostany i bardziej obfite kwitnienie roślinę należy silnie przycinać. Wymaga żyznej i przepuszczalnej gleby oraz częściowo zacienionego stanowiska. Rozmnaża się przez nasiona lub sadzonki.

Przypisy

Bibliografia

1. zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.

Vipphortensia (Hydrangea paniculata) är en växtart inom hortensiasläktet och familjen hortensiaväxter. Arten förekommer naturligt i Kina, Japan och på den ryska ön Sachalin. Arten odlas i Sverige som trädgårdrdsväxt och är, beroende på sort, härdig upp till zonerna III-VI.

Vipphortensia är en lövfällande buske eller mindre träd, 1-5 meter hög. Grenarna är mörkt brun till svart-bruna, håriga till nästan kala. De kilformniga bladen sitter motsatta eller tre i krans, bladskaften blir 1-3 cm, bladskivan är äggrund till elliptisk med tandad kant, 5-14 × 6-6,5 cm, pappersliknande med kal eller strävhårig ovansida. Bladbasen är avrunda och bladspetsen spetig. Blommorna sitter i ett pyramidalt vippliknande knippe som kan bli upp till 26 cm. De sterila blommorna är upp till 4 cm i diameter, vita och har fyra foderblad. De fertila blommorna är vita. Trädgårdsformer saknar ibland fertila blommor. Frukten är en kapsel. Arten blommar i juli-augusti.

Referenser

• 'eFloras 2008. Flora of China. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.

• Wikimedia Commons har media som rör Vipphortensia.
  Bilder & media

Tú cầu có chùy (danh pháp hai phần: Hydrangea paniculata) là một loài tú cầu. Loài này phân bố ở miền đông Trung Quốc, Hàn Quốc, Nhật Bản, Sakhalin^[1]. Lần đầu tiên nó được chính thức được mô tả bởi Philipp Franz von Siebold năm 1829^[2]. Đôi khi người ta dùng nó hút như chất gây say, bất chấp sự nguy hiểm của bệnh và / hoặc tử vong do các cyanide^[3] hiện diện trong cây này dưới dạng các cyanogenic glycoside.^[4].

Tham khảo

Liên kết ngoài

• Hydrangea paniculata at efloras.org.
• Hydrangea paniculata at hydrangea.com

Bản mẫu:Sơ khai tú cầu

Hydrangea paniculata. Ботаническая иллюстрация из книги Flora Japonica, Sectio Prima (Tafelband). 1870 г.

Агротехника

Гортензию метельчатую высаживают в полутенистых местах, на прямом солнце цветы быстро теряют декоративность.

Гортензия метельчатая отличается быстрым ростом, морозостойка до −25 °C, газоустойчива, лучше растёт на кислых и нейтральных плодородных и влажных почвах. Зола, известь, мел, доломитовая мука и прочие раскислители противопоказаны. Растения отзывчивы на внесение органических и минеральных удобрений.

При выращивании гортензии метельчатой в форме куста побеги весной обрезают на три почки. Древовидная форма обрезается более щадяще. Старые кусты можно омолаживать, проводя обрезку на многолетнюю древесину или на пень. После этого декоративность куста восстанавливается на второй год.

Для формирования растения в виде дерева все побеги, кроме главного, прищипывают летом один — два раза. Позже боковые ветви вырезают в июне на «кольцо». Ежегодно в начале вегетации главный побег укорачивают до хорошо развитой почки. После того как ствол вырос до достаточного диаметра, на высоте 1—1,5 м закладывают крону. Лидирующий побег обрезают, а из нижерасположенных четырёх — пяти почек развиваются скелетные ветви.

Хорошо размножается отводками и черенками. В средней полосе России растения черенкуют с 10 по 15 июня.

В литературе встречаются упоминания о 60-летних растениях.

Сорта

• 'Brussels Lace'. Отличается большим количеством плодоносящих цветков в соцветии и небольшим - стерильных.
• 'Dart's Little Dot'. Карликовый сорт. Высота куста до 80 см, цветки белые, отцветающие – розовые, собраны в округлые плоские соцветия. Период цветения июль—август. Зимостойкость до -29 °С.
• 'Limelight' Pieter Zwijnenburg Jr. Высота растений до 243 см. Соцветия до 12 см в длину, в начале цветения кремово-белые с зеленовато-жёлтым, осенью розовеют. Цветки стерильные. Цветение с июля по сентябрь. Зоны морозостойкости: 3—8^[3]. Награды: AGM (Королевское садоводческое общество), 2008 г; Pennsylvania Horticulture Society Gold Medal 2006 г; County Living Gardener Editor's Choice; Garden Design Way Hot 100^[4].
• 'Mathilda'. Высота около 2 м, диаметром кроны до 3 м. Крона округлая. Листья тускло-зелёные, 7—15 см длиной. Цветки крупные, при распускании кремово-белые, затем белые, потом розовеют, а при отцветании становятся зеленовато-красноватыми. Соцветия длиной около 25 см.
• 'Kyushu'. Высота до 3 м и с таким же диаметром кроны, которая имеет веерообразную форму. Побеги жёсткие, красно-бурые, пряморастущие. Листья тёмно-зелёные, черешки красные. Цветки белые с приятным запахом, собраны в длинные и широкие соцветия. Часть цветков стерильные, остальные — плодоносящие. Цветёт с середины июля до середины октября.
• 'Grandiflora'. Кустарник с возрастом приобретающий форму деревца высотой до 2,5—3 метров. Отличается от вида более поздним цветением и крупными стерильными цветками, собранными в широкопирамидальные соцветия до 30 см длиной. Цветки при распускании кремово-белые, в полном цветении чисто-белые, затем розоватые, осенью - зеленовато-красноватые. Растет быстро. Годичный прирост составляет 25 см. Продолжительность жизни более 30 лет. Рекомендуется умеренная формирующая обрезка кроны (примерно на 1/3 побега).
• 'Floribunda'. Обильноцветугцая форма. Отличается очень крупными округлыми стерильными цветками на длинных цветоножках. Широко используется в озеленении США.
• 'Pink Diamond'. Соцветия длиной до 30 см состоят из плодущих и стерильных цветков. Цветки сначала кремово-белые, затем становятся тёмно-розовыми, почти красными.
• 'Ргаесох'. Зацветает на месяц раньше исходного вида. Широко используется в озеленении США и Японии. Выведена в Японии.
• 'Tardiva'. Поздноцветущая форма. Высота до 3 м. Листья шероховатые, зелёные. Соцветия кремово-белые, конусообразные, расположены на концах побегов, состоят из стерильных и плодоносящих цветков. Цветёт в августе-сентябре. Эффектна в больших группах.
• 'Vanille Fraise'. Высота и ширина куста около 150 см. Соцветия крупные, цветки сначала сливочно-белые, позже розовеют, к концу цветения становятся тёмно-красными, оттенки зависят от места, погодных условий и почвы. Цветёт в июле-сентябре. Зимостойкость до -29 °С.
• 'Unique'. Высота и ширина взрослого куста около 250 см. Листья зелёные летом и осенью, 10—14 см длиной. Цветение на побегах текущего года, цветки белые, при отцветании розовые, собраны в крупные соцветия длиной и шириной 25 см, с приятным ароматом, срезанные соцветия используются как сухоцветы. Цветёт в июле-сентябре. Зимостойкость до -34 °С.

Галерея

Примечания

水亚木（学名：Hydrangea paniculata），又名糊八仙花、玉粉團、圓錐繡球^[1]。为绣球花科绣球属下的一种落叶灌木、小乔木^[2]，高度在1～5米（3.3～16.4英尺）之间。^[3]。

分布

水亞木產於日本、臺灣、中国大陸等地，在台灣，主要分布於海拔1400公尺左右之陰濕山谷或溪畔灌叢中^[1][4]。

参考文献

1. ^ ^{1.0 1.1} 呂福遠; 歐辰雄; 呂金誠 (编). 水亞木. 臺灣樹木 解說（二）. 行政院農業委員會: p132. 1997. 引文格式1维护：冗余文本 (link)
2. ^ 水亚木 Hydrangea paniculata Sieb., 1929. 台湾物种名录. 台湾: 中央研究院生物多样性研究中心. [2013-1-24] （繁体中文）. 请检查|access-date=中的日期值 (帮助)
3. ^ Wei Zhaofen; Bruce Bartholomew. Hydrangea paniculata. Flora of China. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA. [18 August 2012].
4. ^ 水亞木. 台灣野生植物資料庫. 中華民國行政院農業委員會特有生物研究保育中心.

• 圆锥绣球 Hydrangea paniculata Sieb.. 中国植物物种名录（CPNI）. 中国植物物种信息数据库. [2013-1-18]. （原始内容存档于2016-03-05）. 请检查|access-date=中的日期值 (帮助)

扩展阅读

ノリウツギ（糊空木、学名：Hydrangea paniculata ）は、アジサイ科アジサイ属の落葉低木。

特徴[編集]

樹高は2mから5mくらいになる。木ではあるが、先端がやや倒れて他の木により掛かり、つる植物のように見えることもある。葉に葉柄があり、枝に対生し、葉の形は卵形から楕円形、縁は鋸歯状。花期は7月から9月で、枝の先に白色の小さな両性花が円錐状に多数つき、その中に花弁4枚の装飾花が混ざる。

樹液を和紙を漉く際の糊に利用したため、この名がついた。

新エングラー体系では、ユキノシタ科アジサイ属になっているが、クロンキスト体系ではユキノシタ科の木本類をアジサイ科として分離独立させている。

分布と生育環境[編集]

北海道、本州、四国、九州に分布し、山地の林縁などに自生する。よく目立つ花で、またハナカミキリやハナムグリなどの訪花性の昆虫が多く集まる。

花は枯れてからも茶色くなって翌年まで残る。そのため、和歌山県南部の山間部では娘を嫁に出すときに「ノリウツギの花が無くなるまで帰るな」と言って送り出す地域があるという。

ギャラリー[編集]