Die Draakvisse (Callionymidae) is 'n vis-familie van die orde Perciformes. Die taksonomie van die familie is nog onseker en die aantal genera wat deel vorm van die familie is onbekend. Daar is ongeveer 140 spesies in die familie. Elf van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Die familie se lywe is langwerpig en die vissies is klein. Hulle is bodembewoners. Die spesies van die familie het twee dosale vinne. Die voorste dorsale het net vier strale maar hulle is lank. Die bekkenvinne is lank en groot en hul basis is naby die basis van die pektorale vin. Die grootte van familielede wissel van 2.6 tot 28 cm. Hulle leef in koraalriwwe, sanderige en modderige bodems tot op 400 m en vreet onder andere skaaldiere, slakke en wurms. Geslagsdimorfie kom voor in die familie. Die wyfies is oor die algemeen kleiner as die mannetjies.
Die volgende genera en gepaardgaande spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Die Draakvisse (Callionymidae) is 'n vis-familie van die orde Perciformes. Die taksonomie van die familie is nog onseker en die aantal genera wat deel vorm van die familie is onbekend. Daar is ongeveer 140 spesies in die familie. Elf van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Els cal·lionímids (Callionymidae) són una família de peixos petits pertanyents a l'ordre dels perciformes present a totes les mars càlides i temperades. Agrupa 186 espècies repartides en 18 gèneres, dels quals només Callionymus és l'únic present a la Mediterrània. Són espècies marines, bentòniques i costaneres, que prefereixen els fons fangosos i sorrencs.[1] Mengen petits invertebrats bentònics.[2] Pot haver-hi fecundació interna, però alliberen els ous quan són fecundats.
La longitud màxima és de 25 cm. Tenen el cos fusiforme, aplanat i allargat, sense escames. El cap és ample i una mica deprimit. Els ulls i les obertures branquials són situats a la part superior del cap. La línia lateral està formada per porus. Tenen dues aletes dorsals contigües (la primera més curta que la segona en les femelles, i més llarga en els mascles, en els quals constitueixen, juntament amb les coloracions brillants de la lliurea, un distintiu nupcial clar). Les aletes pectorals, àmplies, es troben per darrere de les ventrals. Les aletes ventrals són jugulars. El mascle porta un fibló preopercular de diverses puntes, el qual empra per a la defensa i per a subjectar la femella durant la fresa. Presenten dimorfisme sexual (la femella és més petita i de coloracions més suaus i uniformes que el mascle.[3][2][4]
Callionymus lyra fotografiat al sud de la Mar del Nord.
Mascle de Synchiropus ocellatus
Els cal·lionímids (Callionymidae) són una família de peixos petits pertanyents a l'ordre dels perciformes present a totes les mars càlides i temperades. Agrupa 186 espècies repartides en 18 gèneres, dels quals només Callionymus és l'únic present a la Mediterrània. Són espècies marines, bentòniques i costaneres, que prefereixen els fons fangosos i sorrencs. Mengen petits invertebrats bentònics. Pot haver-hi fecundació interna, però alliberen els ous quan són fecundats.
Die Familie der Leierfische (Callionymidae) ist eine Gruppe der Barschverwandten (Percomorphaceae). Es gibt 20 Gattungen und über 190 Arten.
Fast alle sind bodenbewohnende Fische des tropischen Indopazifiks. Im Mittelmeer leben sieben Arten der Gattung Callionymus. Leierfische leben auf Sandböden und Riffen.
Leierfische sind kleine langgestreckte, schuppenlose Bodenfische. Sie haben zwei Rückenflossen, die erste hat ein bis vier Hartstrahlen (bei zwei Arten fehlt sie ganz). Es gibt bei vielen Arten einen Geschlechtsdimorphismus; Männchen haben meist eine größere und farbenprächtigere erste Rückenflosse. Die Bauchflossen sind sehr groß und stehen weit auseinander. Leierfische benutzen die Bauchflossen als Stützen, wenn sie auf dem Boden ruhen. Der Kopf ist groß, von oben gesehen dreieckig, das Maul klein und zugespitzt. Die Augen sitzen oben. Der Vorderkiemendeckel trägt einen kräftigen Dorn, der mit Widerhaken besetzt sein kann, der Kiemendeckel ist stachellos. Die Kiemenöffnung ist nur klein und liegt auf der Kopfoberseite. Das Seitenlinienorgan ist vollständig. Leierfische werden je nach Art zwei bis 30 Zentimeter lang. Viele Leierfische sind sehr farbenprächtig.
Flossenformel: Dorsale 0-IV/5-11, Anale 4-10
Einige Leierfisch-Arten sind beliebte Zierfische und zeigen auch im Meerwasseraquarium ein interessantes Balzverhalten. Die beiden buntesten Arten sind die im Riff vorkommenden Mandarin-Leierfische (Synchiropus splendidus) und die LSD-Leierfische (Synchiropus picturatus). Beide Arten wurden schon im Aquarium nachgezüchtet. Die eher an Sand gebundenen, und nicht so auffällig gefärbten Stern-Leierfische (Synchiropus stellatus) und Augenfleck-Leierfische (Synchiropus ocellatus) werden ebenfalls öfter angeboten. Andere Leierfische sind nur sehr selten in Meerwasseraquarien zu sehen.
Leierfische sind nicht leicht zu halten, da sie ständig fressen müssen und ihnen ein kleines Aquarium oft nicht das notwendige Lebendfutter bietet.
Die Familie der Leierfische (Callionymidae) ist eine Gruppe der Barschverwandten (Percomorphaceae). Es gibt 20 Gattungen und über 190 Arten.
Ang talangka ay isang uri ng isdang kabilang ang mga sumusunod:[1]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Isda ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang talangka ay isang uri ng isdang kabilang ang mga sumusunod:
Synchiropus ocellatus Synchiropus splendidЛиралар (лат. Callionymidae) — лира түспөлдүү балыктардын бир тукуму.
Dragonets are small, percomorph, marine fish of the diverse family Callionymidae (from the Greek kallis, "beautiful" and onyma, "name") found mainly in the tropical waters of the western Indo-Pacific. They are benthic organisms, spending most of their time near the sandy bottoms, at a depth of roughly two hundred meters. There exist 139 species of the fish, in nineteen genera.
Due to similarities in morphology and behavior, dragonets are sometimes confused with members of the goby family. However, male dragonets can be differentiated from the goby by their very long dorsal fins, and females by their protruding lower jaws. The Draconettidae may be considered a sister family, whose members are very much alike, though rarely seen.
The following genera are classified within the Callionymidae: [1]
These "little dragons" are generally very colorful and possess cryptic patterns. Their bodies are elongated and scaleless. A large preopercular spine is characteristic of this fish,[1] and has been reported to be venomous in some species. All fins are large, showy and elongated; the first high dorsal fin usually has four spines; in males, the first of these spines may be further adorned with filamentous extensions. Dragonets have flattened, triangular heads with large mouths and eyes; their tail fins are fan-shaped and tapered.
The largest species, the longtail dragonet (Callionymus gardineri) reaches a length of 30 centimetres (12 in). At the other end of the spectrum, the Saint Helena dragonet (Callionymus sanctaehelenae) reaches a length of just 2 centimetres (0.79 in). Many species exhibit marked sexual dimorphism: males and females are coloured and patterned differently from each other, and (in addition to the spine filament) males have a much higher dorsal fin. This difference is extreme in the high-finned dragonet (Synchiropus rameus).
Dragonet spawning occurs during late afternoons, right before the sun sets.[2] The fish's spawning behavior is divided into four distinctive stages: courtship display, pairing, ascending, and the release of eggs and milt.[2] Both male and female dragonets have been observed displaying and courting each other, although the practice is much more frequent in the males. Females only do so when they are ready to spawn and are in need of a mate.[3] Both sexes display by spreading their pectoral and caudal fins, and moving around or by the side of the other sex. Males will sometimes also spread their dorsal fins, repeatedly open and close their mouths, and position themselves on top of the females and rub their abdomens with their bodies. If a female accepts a male for spawning, they form a pair. Occasionally, another male might intrude upon the pair as they are mating and attempt to sneak fertilizations with the female. Such an act would result in aggression by the original male.[4]
Prior to spawning, a male and female dragonet pair will ascend approximately 0.7-1.2 meters up a water column from the sand at the bottom of the ocean.[5] The male assumes a parallel position to the female, touching the female's side with the part of its body near its ventral fin.[5] The pair rises slowly up the water column, moving in a semicircular manner by swimming with their pectoral fins.[5] The ascent occurs in two phases. During the first phase, the dragonet pair moves upward about fifteen centimeters and rests for around five seconds.[5] Then it proceeds with its second rise. During this second phase of the ascent, the male and female flex their bodies and move their genital papillae toward each other.[5] The male releases its ejaculate and the female releases its eggs. The release of eggs occurs singly and continuously for approximately five seconds.[5] The eggs are pelagic, floating freely in the water column.[5] The female releases a high number of eggs during each spawning, and the dragonets do not guard their offspring.[5] The eggs are buoyant, so they intermingle with plankton and get swept away by the ocean current.[5] After the spawning, the dragonet pair parts from each other and swims back down to the ocean floor. Male dragonets are polygynous, and will begin to search for other females to repeat the mating process with.[5] They generally spawn with several different females within one reproductive day. Dragonets are very sexually dimorphic, with the males being much larger and having longer fins than the females.[6] This sexual dimorphism may have evolved in males in response to female mate choice, male-male competition, or both.[6]
Male dragonets form dominance hierarchies and act extremely aggressively towards each other. They are often observed chasing and biting, which occurs primarily when two males are close to a female during courtship and pairing.[3] Fights can be very intense; when one male recognizes another male near its breeding site, it will rush toward it and bite at its rival's mouth. The two may bite at each other and twist their bodies around one another for longer than a minute.[7] As a result of this behavior, male dragonets suffer higher mortality rates than females do after attaining maturation.[8] The highest mortality rates in adult males occur during breeding. Males have evolved larger bodies, as well as longer spines and rays, in order to achieve dominance in reproduction. They have also developed bright colors so as to more effectively compete for female attention. These secondary sex characteristics further reduce the survival potential of male dragonets, as they increase the risk of predation, require greater energy costs, and escalate the risk of suffering injuries.[5]
Feeding by the dragonet occurs throughout the day, including the intervals between courtships and spawning. The fish feeds entirely on benthic sources, primarily copepods, amphipods, and other small invertebrates living on blades of sea grass.[9] Species of dragonets from different locations show variations in specific food preference, attributable to the different availabilities and abundances of food organisms in those places. All of them feed by extending their highly protractible jaws toward their food and drawing it into the mouths, frequently followed by the expulsion of sand. No evidence suggests that dragonets are territorial. Individuals do not defend specific areas of substrate, as well as any resources that might be present on them, from intrusion by conspecifics or other fish species.[7]
Among Calliurichthys japonicus and Repomucenus huguenini, the two most abundant dragonet species, amphipods are the most plentiful prey during the spring and winter months. The fish also supplement their diets with polychaetes, bivalves, and gastropods in these periods. During the summer, the dragonets feed primarily on ophiuroids and amphipods. In this season, ophiuroids are the most dominant in number. Finally, in the fall, the two species predominantly consume polychaetes, amphipods, and gastropods, with polychaetes contributing the highest amount.[10]
Four types of swimming are observed in the dragonet. The first is burst swimming, the most common of the four, and utilized during foraging. The dragonet uses its pelvic fins to propel its body off of a substrate, and then its pectoral fins to guide itself forward. The second is continuous swimming, often utilized by males when approaching a potential mate or retreating during an aggressive encounter with another male. The dragonet uses its pectoral fins to propel its body forward, and its pelvic fins to lift and guide itself. The third type of swimming is rapid swimming, which is observed when the dragonet is attacking or fleeing. The fish primarily uses its caudal fins to achieve a quick speed. Finally, the fourth type is vertical swimming, utilized by the dragonet during spawning when it ascends. The pectoral fins are used to propel the fish's body up the water column.[7]
In defense against its predators, the dragonet rapidly buries itself under the sand at the bottom of the ocean so that only its eyes remain visible. Many species of the fish also are capable of producing and secreting foul-tasting and -smelling substances that may ward off any potential predators.[11]
Dragonets are small, percomorph, marine fish of the diverse family Callionymidae (from the Greek kallis, "beautiful" and onyma, "name") found mainly in the tropical waters of the western Indo-Pacific. They are benthic organisms, spending most of their time near the sandy bottoms, at a depth of roughly two hundred meters. There exist 139 species of the fish, in nineteen genera.
Due to similarities in morphology and behavior, dragonets are sometimes confused with members of the goby family. However, male dragonets can be differentiated from the goby by their very long dorsal fins, and females by their protruding lower jaws. The Draconettidae may be considered a sister family, whose members are very much alike, though rarely seen.
Kalionimoj ("draketoj") estas malgrandaj, perkoformaj, maraj fiŝoj de la varia familio Callionymidae (Kalionimedoj, de la greka kallis, "bela" kaj onyma, "nomo"). Troviĝinta plejparte en la tropikaj akvoj de la okcidenta Hindo-Pacifiko, la familio enhavas ĉirkaŭ 186 speciojn en 18 genroj. La Drakonetedoj (draketoj aŭ draketidoj) povas esti konsiderita parenca familio, kies membroj estas sufiĉe samaspecaj, kvankam malofte videblaj. Pro similecoj en morfologio kaj konduto, la Kalionimedoj foje estas konfuzataj kun membroj de la familio de gobioj.
Tiuj "malgrandaj drakoj " estas ĝenerale tre buntaj kun kriptaj padronoj. Iliaj korpoj estas longformaj kaj senskvamaj. Granda preoperkula spino estas karaktero de tiu grupo, kaj[1] venena en kelkaj specioj. Ĉiuj naĝiloj estas grandaj, okulfrapaj kaj longformaj; la unua alta dorsa naĝilo kutime havas kvar spinojn; ĉe virseksuloj, la unua el tiuj spinoj povas esti krome ornamita per fibrecaj etendaĵoj. La fiŝoj havas platecajn, triangulajn kapojn kun grandaj buŝoj kaj okuloj; iliaj vostonaĝiloj estas ventumilformaj kaj pintigitaj.
La plej granda specio, la Longvosta kalionimo (Callionymus gardineri) atingas longon de 30 cm. Ĉe la alia fino de la skalo, la Sanktahelena kalionimo (Callionymus sanctaehelenae) atingas longon de nur 2 cm. Multaj specioj elmontras konsiderindan seksan duformismon: virseksuloj kaj inoj estas kolorigitaj kaj havas modelojn malsame, kaj (aldone al la spinofilamento) virseksuloj havas multe pli altan dorsan naĝilon.
Kalionimoj estas bentaj bestoj, foruzante la plej grandan parton de sia tempo sur aŭ proksime de la fundo. Ili preferas sablajn aŭ ŝtonajn subtavolojn, foje proksime de rifoj.[1] Enloĝante profundojn malsupre al proksimume 200 metroj, kalionimoj manĝas plejparte krustacojn, vermojn kaj aliajn malgrandajn senvertebrulojn fiksiĝintaj en la substrato. La grandaj brustonaĝiloj funkcias kiel primara rimedo de propulso. Virseksuloj estas tre teritoriaj inter si.
Ovumado implikas kompleksajn amindumajn ceremoniojn; la virseksuloj montregas siajn pompajn naĝilojn kaj plurfoje malfermas kaj fermas siajn buŝojn. Se la ino estas interesata, pariĝo okazas kaj la du fiŝoj naĝas supren, kun la virseksulo apoganta la inon sur siaj brustonaĝiloj. Ovoj kaj spermo estas liberigitaj en mezakvo, kie fekundigo okazas. La flosemaj ovoj poste iĝas parto de la planktono, drivante kun la fluoj ĝis eloviĝo.
La plej oftaj komerce haveblaj specioj estas la Mandarenfiŝo (Synchiropus splendidus), la Bunta mandarenfiŝo (Synchiropus picturatus) kaj la Ocelhava kalionimo. Ili estas konsiderataj kiel rifemaj kaj fartas plej bone en rifakvarioj da 55 galonoj aŭ pli grandaj kun grandaj kvantoj de viva roko. Ekzistas multaj raportoj de generado en kaptiteco, sed estas malfacile trovi kalionimojn kiuj estis breditaj en kaptiteco ĉar ili postulas konsiderindan areon de sablo aŭ roko por trovi sufiĉe da manĝaĵo.
Kalionimedoj enhavas la jenajn genrojn:[2]
Kalionimoj ("draketoj") estas malgrandaj, perkoformaj, maraj fiŝoj de la varia familio Callionymidae (Kalionimedoj, de la greka kallis, "bela" kaj onyma, "nomo"). Troviĝinta plejparte en la tropikaj akvoj de la okcidenta Hindo-Pacifiko, la familio enhavas ĉirkaŭ 186 speciojn en 18 genroj. La Drakonetedoj (draketoj aŭ draketidoj) povas esti konsiderita parenca familio, kies membroj estas sufiĉe samaspecaj, kvankam malofte videblaj. Pro similecoj en morfologio kaj konduto, la Kalionimedoj foje estas konfuzataj kun membroj de la familio de gobioj.
Los dragoncitos o Callionymidae (calinonímidos) es una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes. Son especies tropicales, distribuidas la mayoría por el Índico y el oeste del océano Pacífico.
Son pequeños, con una longitud máxima de unos 25 cm. Las pequeñas agallas se abren en la parte superior de la cabeza, con una fuerte espina en el preopérculo, aunque el opérculo no presenta espinas. Tienen una pareja de huesos nasales. Normalmente cuatro espinas en la aleta dorsal. Muy coloreados con un gran dimorfismo sexual.[1]
Viven sobre el fondo arenoso, donde se alimentan de pequeños invertebrados bentónicos, mientras que algunas especies moran entre corales.[1]
Algunas especies del género Synchiropus son populares en los acuarios, aunque son difíciles de mantener pues solo se alimentan de invertebrados.
Existen unas 130 especies agrupadas en los 18 géneros siguientes:[1]
Los dragoncitos o Callionymidae (calinonímidos) es una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes. Son especies tropicales, distribuidas la mayoría por el Índico y el oeste del océano Pacífico.
Son pequeños, con una longitud máxima de unos 25 cm. Las pequeñas agallas se abren en la parte superior de la cabeza, con una fuerte espina en el preopérculo, aunque el opérculo no presenta espinas. Tienen una pareja de huesos nasales. Normalmente cuatro espinas en la aleta dorsal. Muy coloreados con un gran dimorfismo sexual.
Viven sobre el fondo arenoso, donde se alimentan de pequeños invertebrados bentónicos, mientras que algunas especies moran entre corales.
Algunas especies del género Synchiropus son populares en los acuarios, aunque son difíciles de mantener pues solo se alimentan de invertebrados.
Eiherazaina ur gaziko zenbait arrain pertziformeen izen arrunta da, Callionymidae familia osatzen dutenak[1].
Gehienak ur tropikaletan bizi badira ere, badaude ur epeletan bizi direnak. Euskal Herriko uretan hiru espezie bizi dira: eiherazain arrunta, eiherazain pikarta eta eiherazain txikia hain zuzen ere.
Familiak 130 espezie inguru ditu, 18 generotan banaturik[1]:
Hona hemen generoen bilakaera:[2]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Eiherazaina ur gaziko zenbait arrain pertziformeen izen arrunta da, Callionymidae familia osatzen dutenak.
Gehienak ur tropikaletan bizi badira ere, badaude ur epeletan bizi direnak. Euskal Herriko uretan hiru espezie bizi dira: eiherazain arrunta, eiherazain pikarta eta eiherazain txikia hain zuzen ere.
Merikokit (Callionymidae) on erikoisen näköisten ahvenkalojen heimo. Merikokit ovat pienikokoisia ja elävät trooppisissa merissä, lähinnä Indopasifisen merialueen länsiosissa. Heimoon kuuluu noin 130 lajia, jotka jaetaan 18 sukuun.[1] Heimon suurikokoisin laji Callionymus gardineri kasvaa lähes 30 cm pitkäksi,[2] kun pienin laji, uhanalainen Callionymus sanctaehelenae jää parisenttiseksi.[3]
Merikokit liikkuvat hitaasti, kuin leijaillen, lähellä koralliriutan pintaa ja etsivät siitä pieneläimiä ravinnokseen. Joitakin lajeja pidetään riutta-akvaarioissa.[4] Ne syövät harvoin muuta kuin itse pyydystämäänsä elävää ruokaa, joten akvaariossa on oltava tarpeeksi pieneliöstöä niiden ruoaksi.[5]
Merikokit (Callionymidae) on erikoisen näköisten ahvenkalojen heimo. Merikokit ovat pienikokoisia ja elävät trooppisissa merissä, lähinnä Indopasifisen merialueen länsiosissa. Heimoon kuuluu noin 130 lajia, jotka jaetaan 18 sukuun. Heimon suurikokoisin laji Callionymus gardineri kasvaa lähes 30 cm pitkäksi, kun pienin laji, uhanalainen Callionymus sanctaehelenae jää parisenttiseksi.
Merikokit liikkuvat hitaasti, kuin leijaillen, lähellä koralliriutan pintaa ja etsivät siitä pieneläimiä ravinnokseen. Joitakin lajeja pidetään riutta-akvaarioissa. Ne syövät harvoin muuta kuin itse pyydystämäänsä elävää ruokaa, joten akvaariossa on oltava tarpeeksi pieneliöstöä niiden ruoaksi.
Les Callionymidés (Callionymidae), aussi appelés dragonnets, sont une famille de poissons d'eau de mer de l’ordre des Perciformes. Le poisson-mandarin est le poisson le plus populaire des Callionymidés, notamment en aquariophilie.
Selon World Register of Marine Species (25 février 2015)[1] :
Les Callionymidés (Callionymidae), aussi appelés dragonnets, sont une famille de poissons d'eau de mer de l’ordre des Perciformes. Le poisson-mandarin est le poisson le plus populaire des Callionymidés, notamment en aquariophilie.
Ball de chlann mhór iasc atá forleathan cois cladaigh i bhfarraigí trópaiceacha is theo-mheasartha. Tá ball Eorpach a fhaightear ón Iorua go dtí an Mheánmhuir, ar nó faoi dhríodar gainimh nó mionduirlinge. Suas le 30 cm ar fhad. An cholainn réasúnta leata. Na heití peilbheacha leathan; an eite droma stríocach gorm, buí ar an bhfireannach. Oscailtí beaga giolbhach ar bharr an chinn. Na súile starraiceach.
La famiglia Callionymidae, comprende oltre 130 specie (ma alcune fonti ne indicano circa 180) di pesci marini perciformi, conosciuti comunemente come dragonetti.
Queste specie sono originarie della fascia tropicale dell'Indo-Pacifico.
Nelle acque italiane sono presenti sei specie di callionimidi: Callionymus fasciatus dragoncello fasciato; Callionymus lyra dragoncello; Callionymus maculatus dragoncello macchiato; Callionymus pusillus dragoncello turchese; Callionymus risso dragoncello minore; Synchiropus phaeton dragoncello rosa.
L'habitat tipico è quello dei fondali sabbiosi di lagune e reef, sporadicamente si possono trovare anche nelle barriere coralline.
I Callionimidi presentano particolari caratteristiche anatomiche come un corpo cilindrico, affusolato, con occhi sporgenti sulla testa spinosa. La pelle non è coperta da squame, ma protetta da uno spesso strato di muco, in alcune specie maleodorante o addirittura velenoso.
La pinna dorsale è doppia: la prima solitamente è più sviluppata e colorata, con 4-6 raggi robusti, la seconda è composta da 6-10 raggi a punta forcuta. L'anale è speculare alla seconda dorsale; le pinne pettorali e ventrali sono tondeggianti e robuste, la caudale rotonda.
Molte specie presentano un dimorfismo sessuale accentuato: maschi e femmine presentano colorazioni differenti e i maschi inoltre hanno dei filamenti sulle spine della prima pinna dorsale, peraltro più sviluppata di quella delle femmine. Synchiropus rameus presenta questi caratteri estremamente accentuati.
La specie più grande, Callionymus gardineri, raggiunge una lunghezza di 25 cm e la più piccola (Callionymus sanctaehelenae) raggiunge appena i 2 cm.
La famiglia dei Draconettidae può essere considerata sorella in quanto entrambe le famiglie hanno caratteristiche molto simili; tuttavia questi pesci sono notturni e difficilmente sono stati studiati a fondo come i Callionimidi. Anche la famiglia dei Gobiidae è evolutivamente molto vicina.
I maschi hanno carattere fortemente territoriale e sono aggressivi con i conspecifici.
L'accoppiamento è a fecondazione esterna, i pesci nuotano ventre contro ventre verso l'alto, il maschio tiene la femmina con le larghe pinne pettorali: uova e sperma vengono emessi contemporaneamente. Le uova fecondate sono disperse nelle acque, diventando per un certo periodo di tempo parte del plancton.
I Callionimidi si cibano di piccoli molluschi, crostacei e invertebrati che scovano nella sabbia, mentre si muovono nel loro modo tipico, procedendo a scatti tastando il fondo con le pinne ventrali.
Il genere Synchiropus accomuna specie splendidamente colorate, di grande interesse tra gli acquariofili; la specie più conosciuta è Synchiropus splendidus, chiamato Pesce mandarino, dalla vistosa ed attraente livrea blu e verde e dal muco velenoso per l'uomo e per gli altri abitanti della vasca.
La famiglia Callionymidae, comprende oltre 130 specie (ma alcune fonti ne indicano circa 180) di pesci marini perciformi, conosciuti comunemente come dragonetti.
Callionymidae sunt familia varia parvorum piscum perciformium marinorum, praecipue in aquis tropicis oceanorum Indici et Pacifici endemicorum. Familia circa 186 species in 18 generibus comprehendit. Draconettidae sunt familia similis, sed rarius videntur. Propter gestiones et similitudines morphologicas suas saepe cum gobiis confusi sunt.
Haec stipula ad Perciformes spectat. Amplifica, si potes! Lyržuvinės (lot. Callionymidae, angl. Dragonets, vok. Leierfische) – ešeržuvių (Perciformes) būrio žuvų šeima. Dydis 7-30 cm. Paplitusios Atlanto, Indijos ir Ramiajame vandenynuose. Gyvena smėlėtose priekrančių zonose.
Šeimoje 18 genčių, 186 rūšys.
Lyržuvinės (lot. Callionymidae, angl. Dragonets, vok. Leierfische) – ešeržuvių (Perciformes) būrio žuvų šeima. Dydis 7-30 cm. Paplitusios Atlanto, Indijos ir Ramiajame vandenynuose. Gyvena smėlėtose priekrančių zonose.
Šeimoje 18 genčių, 186 rūšys.
De pitvissen (Callionymidae) vormen een familie van kleine baarsachtige zeevissen. Ze worden voornamelijk aangetroffen in tropische wateren in de Indische Oceaan en het westen van de Grote Oceaan. De familie omvat bijna 200 soorten in 15 tot 19[1] geslachten. Vanwege hun uiterlijke kenmerken worden vissen uit deze familie soms verward met leden van de familie van de grondels (Gobiidae).
Enkele soorten zijn:
De grootste soort, Callionymus gardineri, kan een lengte tot 30 centimeter bereiken. De kleinste soort, Callionymus sanctaehelenae wordt slechts 2 centimeter lang. Veel soorten zijn dimorf, waarbij de mannetjes en vrouwtjes andere kleuren en patronen hebben. Het extreemste voorbeeld hiervan is Synchiropus rameus.
De vissen leven op de bodem en hebben een voorkeur voor zanderige of rotsachtige bodems, soms in de buurt van riffen. Op een diepte van ongeveer 200 meter eten deze vissen voornamelijk kreeftachtigen, wormen en andere kleine ongewervelden. De mannetjes kennen onderling sterk territoriaal gedrag. Ze kennen een uitgebreid paringsritueel. De mannetjes wapperen hun vinnen open en dicht en sluiten hun bek. Wanneer het wijfje geïnteresseerd is duwt het mannetje haar omhoog. De eieren en het sperma worden in ondiep water gelost. De zwevende eieren gaan daarna deel uitmaken van het plankton tot ze uitkomen.
Niet geaccepteerde soort:
Bronnen, noten en/of referentiesDe pitvissen (Callionymidae) vormen een familie van kleine baarsachtige zeevissen. Ze worden voornamelijk aangetroffen in tropische wateren in de Indische Oceaan en het westen van de Grote Oceaan. De familie omvat bijna 200 soorten in 15 tot 19 geslachten. Vanwege hun uiterlijke kenmerken worden vissen uit deze familie soms verward met leden van de familie van de grondels (Gobiidae).
Enkele soorten zijn:
De gevlekte pitvis (Callionymus maculatus), 10–16 cm. De pitvis (Callionymus lyra), 25–30 cm.De grootste soort, Callionymus gardineri, kan een lengte tot 30 centimeter bereiken. De kleinste soort, Callionymus sanctaehelenae wordt slechts 2 centimeter lang. Veel soorten zijn dimorf, waarbij de mannetjes en vrouwtjes andere kleuren en patronen hebben. Het extreemste voorbeeld hiervan is Synchiropus rameus.
De vissen leven op de bodem en hebben een voorkeur voor zanderige of rotsachtige bodems, soms in de buurt van riffen. Op een diepte van ongeveer 200 meter eten deze vissen voornamelijk kreeftachtigen, wormen en andere kleine ongewervelden. De mannetjes kennen onderling sterk territoriaal gedrag. Ze kennen een uitgebreid paringsritueel. De mannetjes wapperen hun vinnen open en dicht en sluiten hun bek. Wanneer het wijfje geïnteresseerd is duwt het mannetje haar omhoog. De eieren en het sperma worden in ondiep water gelost. De zwevende eieren gaan daarna deel uitmaken van het plankton tot ze uitkomen.
Fløyfisker er en gruppe piggfinnefisker. Gruppen Draconettidae kan regnes som en søstergruppe til denne. På grunn av utseendet forveksles fløyfisker ofte med kutlinger.
Denne iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Fløyfisker er en gruppe piggfinnefisker. Gruppen Draconettidae kan regnes som en søstergruppe til denne. På grunn av utseendet forveksles fløyfisker ofte med kutlinger.
Multimedia w Wikimedia Commons Lirowate[1] (Callionymidae) – rodzina głównie morskich ryb okoniokształtnych. Niektóre gatunki występują w wodach słonawych.
Głównie Ocean Indyjski oraz zachodnia część Oceanu Spokojnego. Lira występuje u brzegów Europy.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny [2]:
Anaora — Bathycallionymus — Callionymus — Calliurichthys — Chalinops — Dactylopus — Diplogrammus — Draculo — Eleutherochir — Eocallionymus — Minysynchiropus — Neosynchiropus — Paracallionymus — Protogrammus — Pseudocalliurichthys — Repomucenus — Spinicapitichthys — Synchiropus — Tonlesapia
Lirowate (Callionymidae) – rodzina głównie morskich ryb okoniokształtnych. Niektóre gatunki występują w wodach słonawych.
Callionymidae é uma família de peixes perciformes da subordem Callionymoidei.
Existem cerca de 130 espécies agrupadas nos 18 géneros seguintes[1]:
.gif)
_-_Dumaguete,_Philippines-Edit.jpg)
fishbase
Callionymidae é uma família de peixes perciformes da subordem Callionymoidei.
Callionymidae je čeľaď rýb z radu ostriežotvaré (Perciformes).
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Callionymidae
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Callionymidae
Callionymidae je čeľaď rýb z radu ostriežotvaré (Perciformes).
Sjökocksfiskar (Callionymidae) är en familj i underordningen sjökockslika fiskar (Callionymoidei) som tillhör ordningen abborrartade fiskar. Det finns 187 kända arter i 19 släkten.
De flesta arter förekommer i tropiska regioner av Indiska oceanen och Stilla havet kring Sydostasien. I Medelhavet finns sju arter av släktet Callionymus.
Sjökocksfiskar har två ryggfenor och den första av dessa har tre till fyra strålar. Denna fena är hos hannarna förstorad. Bukfenorna är jämförelsevis stora och fiskarna använder dem som stöd när de vilar på havets botten. Huvudet är stort och munnen liten och spetsig. Beroende på art blir sjökocksfiskar 2 till 30 centimeter långa.
Några sjökocksfiskar är omtyckta djur i havsakvarier där de visar en intressant parningslek. Dessa fiskar ställer stora krav på akvariets ägare på grund av att de behöver alltid mat som inte finns i mindre akvarier.
De färgrikaste arterna är Synchiropus splendidus och Synchiropus picturatus. Andra arter som finns i handeln och som huvudsakligen är bunden till sand är Synchiropus stellatus och Synchiropus occelatus.
Wikimedia Commons har media som rör Sjökocksfiskar.
Sjökocksfiskar (Callionymidae) är en familj i underordningen sjökockslika fiskar (Callionymoidei) som tillhör ordningen abborrartade fiskar. Det finns 187 kända arter i 19 släkten.
Callionymidae
Роды
Лировые[1] (лат. Callionymidae, от др.-греч. καλός — красивый и ὄνομα — имя) — семейство небольших лучепёрых рыб из отряда окунеобразных (Perciformes). Обитают преимущественно в тропических водах западной части индо-тихоокеанского региона, в семейство входят около 186 видов и 18 родов. Драконеттовые могут считаться родственным семейством, членов которого достаточно много, но они редко наблюдаемы. Из-за сходства в морфологии и поведении, лировых иногда путают с представителями семейства бычковых.
Эти рыбки обычно яркой расцветки с красивым загадочным узором. Их тела продолговатой формы и без чешуи; мощные спинные плавники из тонких игл защищают тело (прикрывая часть жабр) и, по результатам исследований, концы плавниковых игл у некоторых видов содержат яд. Все плавники большие, пёстрой раскраски и удлинённые; первый высокий спинной плавник, как правило, имеет четыре иглы; у мужских особей первая из этих игл может быть дополнительно украшена нитевидными включениями. У лировых уплощённые, треугольные головы с большими ртом и глазами, их хвостовые плавники имеют веерообразную и коническую формы.
Крупнейшие виды, длиннохвостные лировые (Callionymus gardineri) достигают 30 см в длину. В то же время другой вид, лировые св. Елены (Callionymus sanctaehelenae), — размером всего в 2 см. Многие виды демонстрируют половой диморфизм: мужские и женские особи имеют различный окрас и (в дополнение к спинным линиям) у мужских особей спинной плавник намного выше. В крайней степени это выражено у вида высокоплавниковых лировых (Synchiropus rameus).
Лировые относятся к животным-бентосам, проводящим бо́льшую часть времени на или возле дна водоёма. Они предпочитают песчаные или скалистые субстраты, иногда вблизи рифов. Обитая на глубине примерно до 200 метров, лировые питаются в основном ракообразными, червями и других мелкими беспозвоночными, зарывающимися в субстрат. Основным средством передвижения лировым служат большие грудные плавники. Мужские особи территориально держатся удалённо друг от друга.
Спаривание предполагает демонстративное ухаживание: мужские особи демонстрируют свои грудные плавники и многократно открывают и закрывают рты. Если женская особь проявляет интерес, происходит спаривание и две рыбы поднимаются вверх, при этом мужская особь поддерживает женскую за грудные плавники. Яйца и сперма выбрасываются в воду на средней глубине, где и происходит оплодотворение. Плавающие яйца впоследствии становятся частью планктона и дрейфуют по течению до вылупливания.
Наиболее распространёнными и коммерчески доступными видами являются лировые мандаринки, психоделическая лировая мандаринка и мандаринка пастельная. Они, как полагают, сохраняют кораллы поскольку питаются плоскими червями.
Существует расхожее мнение, что мандаринки питаются только сеноедами и бокоплавами и потому могут только жить в больших аквариумах с достаточно большой популяцией сеноедов и бокоплавов, однако это не соответствует действительности. Адаптация к охоте за плоскими червями очень сильна — ротовое отверстие имеет воронкообразную форму, сужается к началу, что позволяет мандаринам выпускать сильную струю воды, вымывая из песка мелких рачков, либо высасывать пищу из трещинок в камнях, как бы глубоко она не пряталась, при этом можно наблюдать облако пыли — как выхлоп с обеих сторон головы — несъедобное содержание обрабатываемой щели, проходящее наружу через жабры. Глаза мандарина — как микроскопы, способны увидеть добычу какой бы мелкой она ни была и как бы хорошо не пряталась в своей щёлке. Такую специализацию мандаринов надо учитывать при содержании их в аквариуме — через узкое ротовое отверстие стандартных размеров гранулы корма просто не проходят или проходят с трудом. Кроме того, особенности зрения таковы, что они плохо отслеживают плавающую в воде добычу. Необходим корм, который они смогут заглотить узким ртом и который опускается на дно или на камни — мелкие гранулы, например Thera+ small fish, а также замороженный мелкий мотыль и замороженные дафния и циклоп — вполне пригодный корм для мандаринок. Пара мандаринок прожила более года в аквариуме на 8 галлонов (около 30 литров), питаясь в основном замороженным мотылем.
Кроме того, надо учитывать медлительность Мандаринов, они планомерно обследуют каждый миллиметр дна и камней, внимательно рассматривая поверхность в поисках добычи, тогда как большинство рыб в аквариуме сразу же набрасываются на предлагаемую пищу и, зачастую, съедают всё, ничего не оставляя мандаринам. Надо следить за тем, чтобы мандаринов не объедали. Можно с помощью пипетки «распылять» пищу над камнями, где её позднее подберут мандарины.
Следует учитывать, что отсутствие чешуи делает их весьма чувствительными к ожогам кораллов. Кораллы типа Факел или Рикордии могут убить мандарина укусом своих щупалец.
Лировые (лат. Callionymidae, от др.-греч. καλός — красивый и ὄνομα — имя) — семейство небольших лучепёрых рыб из отряда окунеобразных (Perciformes). Обитают преимущественно в тропических водах западной части индо-тихоокеанского региона, в семейство входят около 186 видов и 18 родов. Драконеттовые могут считаться родственным семейством, членов которого достаточно много, но они редко наблюдаемы. Из-за сходства в морфологии и поведении, лировых иногда путают с представителями семейства бычковых.
，為Unicode擴展A區用字，詳見Unicode擴展漢字。見表
䲗科（学名：Callionymidae）（䲗寫為「魚銜」，音同「咸」字）是鱸形目䲗亞目的海洋魚類，英文俗名Dragonet（意為小龍）。主要分佈在印度洋-太平洋海域西部的熱帶水域，本科下有17屬共187個種。
蜥䲗科（Draconettidae）可以視為是䲗科的姊妹科，相當相似但很少見到。由於相似的形態和行為，䲗科魚類有時會和虾虎鱼科混淆。
䲗科魚類鰓蓋上緣鰓裂小；前鰓蓋骨有棘刺，但主鰓蓋及下鰓蓋不具棘刺，身體側線完整連續；胸鰭的骨骼呈放射狀，不具基蝶骨(basiphenoid)；鼻骨成對，尾下骨擴散呈板狀，具有2個後匙骨。背鰭硬棘4枚、背鰭軟條通常6-11枚，臀鰭軟條4-10枚，體長可達25公分，雌、雄魚外型和體色會有差異。
指背䲗屬（Anaora）－指背䲗（Anaora tentaculata）
擬指背䲗屬（Anaoroides）－擬指背䲗（Anaoroides zamboanganus）
深水䲗屬（Bathycallionymus）－基島深水䲗（Bathycallionymus kaianus）
䲗屬（Callionymus），共104種
指腳䲗屬（Dactylopus），共2種
雙線䲗屬（Diplogrammus），共7種
單鰭䲗屬（Draculo），共5種
喉褶䲗屬（Eleutherochir）－雙鰭喉褶䲗（Eleutherochir opercularis）
原䲗屬（Eocallionymus）－蝶形原䲗（Eocallionymus papilio）
棘紅䲗屬（Foetorepus），共10種
新連鰭䲗屬（Neosynchiropus），共2種
副䲗屬（Paracallionymus）－長絲副䲗（Paracallionymus costatus）
原線䲗屬（Protogrammus），共2種
擬美尾䲗屬（Pseudocalliurichthys）－曳絲擬美尾䲗（Pseudocalliurichthys variegatus）
斜棘䲗屬（Repomucenus），共5種
棘䲗屬（Spinicapitichthys）－刺首棘䲗（Spinicapitichthys spiniceps）
連鰭䲗屬（Synchiropus），共42種
䲗科（学名：Callionymidae）（䲗寫為「魚銜」，音同「咸」字）是鱸形目䲗亞目的海洋魚類，英文俗名Dragonet（意為小龍）。主要分佈在印度洋-太平洋海域西部的熱帶水域，本科下有17屬共187個種。
蜥䲗科（Draconettidae）可以視為是䲗科的姊妹科，相當相似但很少見到。由於相似的形態和行為，䲗科魚類有時會和虾虎鱼科混淆。
ネズッポ科（学名：Callionymidae）は、スズキ目ネズッポ亜目に所属する魚類の分類群の一つ。ネズミゴチ・ニシキテグリなど、主にインド太平洋の熱帯域に分布する小型の海産魚を中心に、少なくとも10属182種が記載される[1]。近縁のイナカヌメリ科や、ハゼ科（ハゼ亜目）とは形態や行動が似ており、しばしば混同される。
ネズッポ科の魚類は大半が海水魚で、インド洋・西部太平洋の熱帯域に分布する[1]。一般に底生性であり、生涯のほとんどの期間を海底付近で過ごす[1]。砂底や岩礁を好み、暗礁に住むこともある。水深300mまでの浅海に生息し[2]、主に甲殻類や蠕虫、小さな無脊椎動物を捕食する。大きな胸鰭は推進のために用いられる。雄は特に縄張り意識が強い。
産卵の際は、入念な求愛誇示が行われる。雄は自身の華やかな鰭で雌にアピールし、口を何度も開閉する。興味を惹かれた雌とペアが成立すると、雄が雌を胸鰭で支えながら、水面に向かって上昇する。水面近くの中層で卵と精子が放出され、受精する。卵は浮性卵で、プランクトンとなって孵化まで海流に乗って漂う。
ネズッポ科の魚類は「リトル・ドラゴン」と呼ばれ、体色は一般に鮮やかで、複雑な斑紋をもつことが多い。体は細長く、頭部は平たく縦扁し、口と眼は大きい。側線は頭部・体部ともによく発達し、鱗を欠く[1]。
体長10-20cmの種類が多いが、Callionymus gardineri・C. lyra など全長30cmに達するものもある[3]。一方、ヒメテグリ Minysynchiropus kiyoae など体長2cm程度で成熟する超小型種も存在する[3]。多くの種類が性的二形を示し、雄と雌で異なる色彩をもつ[1]。また、雄の方がより大きな背鰭をもつ。
すべての鰭は大きく、良く目立つ。背鰭は前方の棘条部と後方の軟条部に分かれ、棘条は通常4本、軟条は6-11本[1]。臀鰭の鰭条は4-10本の軟条で構成される[1]。雄の第1背鰭は大きく、鮮やかな斑紋によって装飾されている。尾鰭の形状は截形あるいは尖形で、先が細くとがるものもある。
鰓の開口部は非常に狭く、頭部の上方にごく小さな孔として存在する[1][2]。前鰓蓋骨に強靭なトゲをもつが、鰓蓋骨・下鰓蓋骨にはなく、近縁のイナカヌメリ科との明瞭な鑑別点となっている[1][4]。ある種ではこのトゲに毒があると報告されている。基蝶形骨・後側頭骨をもたない[1]。鼻骨は一対存在し、後擬鎖骨は2個[1]。下尾骨は癒合し、単一の骨板となる[1]。
観賞魚として個人のアクアリウムで飼育する場合、ニシキテグリなどが最も入手しやすい。55ガロン以上の大きなリーフアクアリウムで、大量の岩を入れて飼うと良い。飼育状態での産卵の報告は多くあるが、十分な餌を見つけるのにかなりの量の砂場や岩場が必要であり、産卵や成長を見るのは容易ではない。
鮮やかな体色とよく目立つ鰭のため、水族館でも人気があるが、多くの種は偏食で生きた餌しか食べないため、飼育するのは難しい。用意された餌を食べず、購入後すぐに飢え死にしてしまうこともある。天然で主要な餌となっているカイアシ類や端脚類が大量に生息できるように、大きな容器に入れて飼うのが望ましい。アルテミアやアミでの飼育に成功した例もある。
ネズッポ科にはNelson（2006）の体系において10属182種が認められている一方[1]、FishBaseには19属189種が記載される[3]。
ネズッポ科（学名：Callionymidae）は、スズキ目ネズッポ亜目に所属する魚類の分類群の一つ。ネズミゴチ・ニシキテグリなど、主にインド太平洋の熱帯域に分布する小型の海産魚を中心に、少なくとも10属182種が記載される。近縁のイナカヌメリ科や、ハゼ科（ハゼ亜目）とは形態や行動が似ており、しばしば混同される。
돛양태과(Callionymidae)는 실고기목에 속하는 조기어류 과의 하나이다.[1] 이전에는 농어목으로 분류했지만, 현재는 실고기목으로 분류한다. 학명은 "이쁘다"(beautiful)라는 의미의 그리스어 "칼리스"(kallis)와 "이름"(name)이라는 의미의 "오니마"(onyma)의 합성어에서 유래했다. 인도-태평양 서부 지역의 열대 수역에서 주로 발견된다. 춤양태(R. huguenini)와 날돛양태(R. beniteguri), 돛양태(R. lunatus), 민양태(E. mirabilis), 도화양태(F. altivelis), 꽁지양태(C. japonicus), 남방돛양태(B. kaianus) 등을 포함하고 있다.
돛양태과는 다음과 같이 분류한다.[1]
돛양태과(Callionymidae)는 실고기목에 속하는 조기어류 과의 하나이다. 이전에는 농어목으로 분류했지만, 현재는 실고기목으로 분류한다. 학명은 "이쁘다"(beautiful)라는 의미의 그리스어 "칼리스"(kallis)와 "이름"(name)이라는 의미의 "오니마"(onyma)의 합성어에서 유래했다. 인도-태평양 서부 지역의 열대 수역에서 주로 발견된다. 춤양태(R. huguenini)와 날돛양태(R. beniteguri), 돛양태(R. lunatus), 민양태(E. mirabilis), 도화양태(F. altivelis), 꽁지양태(C. japonicus), 남방돛양태(B. kaianus) 등을 포함하고 있다.
