Juniperus polycarpos (lat. Juniperus polycarpos) — sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
Qafqaz da, Türkiyə və İranın qərb rayonlarında yayılmışdır. İkievli və ya birevli bitkidir. Bu ardıc növünə, bəzən “ağarcan” da deyirlər. hündürlüyü 5-9 m olan kiçik ağac və ya koldur. Çətiri enli piramidal, kifayət qədər sıxdır, açıq yerlərdə budaqlanma torpağın səthindən başlayır. Yarpaqları üç-üç yerləşir, ucu sivridir. Erkək sünbülcükləri birillik və ikiillik zoğların uclarında yerləşir. İşıqsevən, quraqlığadavamlı və torpağa tələbkar olmayan ağac növüdür.
Ardıc ağacları tüstüyə və hisə davam gətirmir. Təbii bərpası çox zəif gedir. Əsasən, toxumla çoxalır. Çoxmeyvəli ardıcın erkək sünbülcükləri şaxələrdə yerləşib, sentyabr-oktyabr aylarında görünməyə başlayır. Meyvələrin eni 2-4 mm-dir, qısa saplaqcıq üzərində yerləşir, göyümtül-yaşıl rənglidir. Noyabr-dekabr aylarında yetişir.
Çoxmeyvəli ardıc oduncağının texniki keyfiyyətləri yüksəkdir. O, sıx, möhkəm, çürüməyə və zərərvericilərə qarşı davamlıdır, qiymətli inşaat materialıdır, ondan cürbəcür xırda məmulatların hazırlanmasında istifadə edilir. Oduncağın tərkibi efir yağı ilə zəngindir. Bu yağdan hazırlanan balzam-qatran yaraları müalicə etmək üçün istifadə oluna bilər. İynəyarpaqlarında və meyvələrində aşı maddəsi vardır. Dekorativ bitkidir, yaşıllaşdırma işlərində kiçik qruplar yaratmaq, habelə tək-tək əkmək üçün istifadə edilir. Azərbaycanda Böyük və Kiçik Qafqaz da, Naxçıvan dağlarında, düzən yaylada, aşağı və orta dağ qurşaqlarında quru-daşlı yamaclarda bitir, Abşeronda isə bağ və parklarda rast gəlinir.
Деревья и кустарники СССР. т.3.1954; Флора Азербайджана. т.5. 1954; Azərbaycanın ağac və kolları. III cild. 1970; Azərbaycanın “Qırmızı” və “Yaşıl Кitabları”na tövsiyə olunan bitki və bitki formasiyaları. 1996; Azərbaycan florasının konspekti. I-III cildlər. 2005; 2006; 2008.
Juniperus polycarpos (lat. Juniperus polycarpos) — sərvkimilər fəsiləsinin ardıc cinsinə aid bitki növü.
Qafqaz da, Türkiyə və İranın qərb rayonlarında yayılmışdır. İkievli və ya birevli bitkidir. Bu ardıc növünə, bəzən “ağarcan” da deyirlər. hündürlüyü 5-9 m olan kiçik ağac və ya koldur. Çətiri enli piramidal, kifayət qədər sıxdır, açıq yerlərdə budaqlanma torpağın səthindən başlayır. Yarpaqları üç-üç yerləşir, ucu sivridir. Erkək sünbülcükləri birillik və ikiillik zoğların uclarında yerləşir. İşıqsevən, quraqlığadavamlı və torpağa tələbkar olmayan ağac növüdür.
Ardıc ağacları tüstüyə və hisə davam gətirmir. Təbii bərpası çox zəif gedir. Əsasən, toxumla çoxalır. Çoxmeyvəli ardıcın erkək sünbülcükləri şaxələrdə yerləşib, sentyabr-oktyabr aylarında görünməyə başlayır. Meyvələrin eni 2-4 mm-dir, qısa saplaqcıq üzərində yerləşir, göyümtül-yaşıl rənglidir. Noyabr-dekabr aylarında yetişir.
Çoxmeyvəli ardıc oduncağının texniki keyfiyyətləri yüksəkdir. O, sıx, möhkəm, çürüməyə və zərərvericilərə qarşı davamlıdır, qiymətli inşaat materialıdır, ondan cürbəcür xırda məmulatların hazırlanmasında istifadə edilir. Oduncağın tərkibi efir yağı ilə zəngindir. Bu yağdan hazırlanan balzam-qatran yaraları müalicə etmək üçün istifadə oluna bilər. İynəyarpaqlarında və meyvələrində aşı maddəsi vardır. Dekorativ bitkidir, yaşıllaşdırma işlərində kiçik qruplar yaratmaq, habelə tək-tək əkmək üçün istifadə edilir. Azərbaycanda Böyük və Kiçik Qafqaz da, Naxçıvan dağlarında, düzən yaylada, aşağı və orta dağ qurşaqlarında quru-daşlı yamaclarda bitir, Abşeronda isə bağ və parklarda rast gəlinir.
Der Persische Wacholder (Juniperus polycarpos) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Er kommt vom Osten der Türkei bis in den Norden Indiens vor, außerdem gibt es ein Vorkommen in Oman. Die Art wird von einigen Autoren als Unterart oder Varietät des Griechischen Wacholders (Juniperus excelsa) angesehen.
Der Persische Wacholder wächst als immergrüner Strauch oder Baum der Wuchshöhen von 20 bis 25 Metern erreichen kann. Die Zweige stehen unregelmäßig an den Ästen, werden 1 bis 1,3 Millimeter dick und haben meist einen quadratischen Querschnitt.[1]
Die Blätter sind 1,2 bis 1,6 Millimeter lang und 0,8 bis 0,9 Millimeter breit. Ihre Spitze ist manchmal freistehend.[1]
Die meist einzeln stehenden Beerenzapfen sind ungestielt und sind bei einem Durchmesser von bis zu 1,4 Zentimeter meist kugelig geformt. Zur Reife hin sind sie pupurbraun bis schwarz purpur gefärbt. Jeder Zapfen trägt zwei bis sechs Samenkörner.[1]
Das natürliche Verbreitungsgebiet des Persischen Wacholders erstreckt sich von den türkischen Provinzen Gümüşhane und Kahramanmaraş sowie den Gebirgen um das Tal des Çoruh ostwärts über den Kaukasus, entlang des Kaspischen Meeres, dem Kopet-Dag-Gebirge über Afghanistan bis zum Tian Shan und den Gebirgen Kirgistans im Nordosten und bis nach Quetta und den indischen Bundesstaat Himachal Pradesh und das Unionsterritorium Jammu und Kashmir im Südosten. Im Iran gibt es vereinzelte Vorkommen in den westlichen Gebirgsketten auf Hochebenen in der Wüste. Weiters gibt es eine isolierte Population auf dem al-Dschabal al-Achdar in Oman.[1][2]
Der Persische Wacholder gedeiht in Höhenlagen von 500 bis 3800 Metern, wobei die östlichen Bestände in höheren Lagen wachsen. Die Art wächst häufig vereinzelt allem auf steinigen oder felsigen Berghängen. Es kann aber auch zur Bestandsbildung mit Juniperus semiglobosa, Pistacia khinjuk und mit der Atlantischen Pistazie (Pistacia atlantica) kommen. Die Art gilt als sehr resistent gegenüber Dürren und Hitzewellen. Sie wächst sehr langsam und in älteren Beständen tritt kaum Verjüngung auf.[1]
Der Persische Wacholder wird nicht in der Roten Liste der IUCN geführt.
Die Erstbeschreibung als Juniperus polycarpos erfolgte 1849 durch Karl Heinrich Koch in Linnaea, Band 22, Seite 303. Ein Synonym für Juniperus polycarpos K.Koch ist Sabina polycarpos (K.Koch) Antoine.[3] Die Art Juniperus polycarpos wird von einigen Autoren als Unterart oder Varietät des Griechischen Wacholders (Juniperus excelsa) angesehen.
Die Art Juniperus polycarpos wird in bis zu drei Varietäten unterteilt:[2]
Der Persische Wacholder (Juniperus polycarpos) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae). Er kommt vom Osten der Türkei bis in den Norden Indiens vor, außerdem gibt es ein Vorkommen in Oman. Die Art wird von einigen Autoren als Unterart oder Varietät des Griechischen Wacholders (Juniperus excelsa) angesehen.
Juniperus polycarpos, commonly known as Persian juniper, is species of juniper native to western Asia.
Some authorities classify it as a subspecies or variety of Juniperus excelsa.[1]
There are two recognized varieties. J. polycarpos var. polycarpos ranges from Azerbaijan and Armenia to the Zagros Mountains of western Iran. J. polycarpos var. turcomanica ranges along the eastern Elburz and Kopet Dag mountains of northeastern Iran and southern Turkmenistan. J. seravschanica, which ranges further east into Central Asia and Afghanistan, is sometimes treated as a variety of J. polycarpos.[2]
Juniperus polycarpos, commonly known as Persian juniper, is species of juniper native to western Asia.
Some authorities classify it as a subspecies or variety of Juniperus excelsa.
There are two recognized varieties. J. polycarpos var. polycarpos ranges from Azerbaijan and Armenia to the Zagros Mountains of western Iran. J. polycarpos var. turcomanica ranges along the eastern Elburz and Kopet Dag mountains of northeastern Iran and southern Turkmenistan. J. seravschanica, which ranges further east into Central Asia and Afghanistan, is sometimes treated as a variety of J. polycarpos.
