狷羚亚科

Connochaetes taurinus.

Topi (Damaliscis korrigum topi).

Damaliscus lunatus.

Beatragus hunteri.

A dos alcelafinos (Alcelaphinae) é unha subfamilia de mamíferos artiodáctilos ruminantes da familia dos bóvidos.^[1]

A subfamilia comprende catro xéneros de antílopes de tamaño de mediano a grande que se distribúen amplamente, agrupados en grandes rabaños, polas sabanas da África subsahariana. Teñen características moi semellantes, polo que se reúnen nuha soa tribo, a dos alcelafininos (Alcelaphini).

Inclúe os alcélafos, os damaliscos, os ñus, e outras especies parecidas.

Características

Oa alcelafinos son antílopes grandes con algunhas características moi peculiares:^[2][3]

Todos eles teñen alzada (as agullas ou a cruz, as articulacións das extremidades anteriores) moi altas, bastante máis que as ancas, e a cara —a miúdo longa e estreita— cunha aparencia tosca, pouco bovina.

Pódense distinguir tres tipos inconfundíbeis:

• o topi e os seus afíns (todos os damaliscos) son os máis normais;
• os alcélafos distínguense ben polo se dorso claramente descendente, e pola súa cabeza moi longa, coroada por unha especie de prolongamento no que se insiren os cornos;
• os membros de ambos os grupos antecitados teñen a cola bordeada por unha especie de flocos de pelos tesos e negros na parte exterior (agás no alcélafo de Hunter ou hirola, Beatragus hunteri (antes Damaliscus hunteri);
• pola súa parte os ñus, debido á súa cabeza e aparencia xeral con ornamentos pilosos peculiares (barba, crina e cola equina) teñen un aspecto inconfundíbel, un algo "extravagante".

Todos eles viven en hábitats abertos, especialmente nas sabanas das grandes chairas.

Son moi gregarios, e a maioría viven en grandes mandas.

Clasificación

Clasicamente a subfamilia utilízase no sentido da tribo dos Alcelaphini e non do clado Alcelaphini + Hippotragini. Este clado diverxeu dos caprinos hai aproximadamente 14 millóns de anos.^[4]

A subfamilia foi definida en 1876 polo naturalista e cazador británico Victor Brooke (1843-1893), in Wallace. Geog. Distr. Anim.: 224.^[1]

E a tribo en 1883 polo botánico, malacológo e zoólogo francés Alphonse Trémeau de Rochebrune (1836-1912),^[5] aínda que algúns adxudícanlle a súa autoría, en 1945, ao biólogo e paleontólolgo estadounidense George Gaylord Simpson (1902-1984).^[6]

Xéneros e especies

Segundo Mammal Species of the World (MSW), de Wilson & Reeder, a subfamilia comprende catro xéneros viventes, con 10 especies;^[1]

Subfamilia Alcelaphinae

Tribo Alcelaphini

• Xénero Alcelaphus
  • Alcelaphus buselaphus
  • Alcelaphus caama
  • Alcelaphus lichtensteinii (denominado Sygmoceros lichtensteinii pola UICN)
• Xénero Beatragus^[7]
  • Beatragus hunteri
• Xénero Connochaetes
  • Connochaetes gnou
  • Connochaetes taurinus
• Xénero Damaliscus
  • Damaliscus korrigum
  • Damaliscus lunatus
  • Damaliscus pygargus
  • Damaliscus superstes

Porén, segundo a UICN, a clasificación sería:^[8]

• Xénero Alcelaphus
  • Alcelaphus buselaphus
• Xénero Connochaetes
  • Connochaetes gnou
  • Connochaetes taurinus
• Xénero Damaliscus
  • Damaliscus hunteri (denominado Beatragus hunteri por MSW)
  • Damaliscus lunatus
  • Damaliscus pygargus
• Xénero Sigmoceros
  • Sigmoceros lichtensteinii (denomiando Alcelaphus lichtensteinii por MSW)

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Dorst, J. & Dandelot, P. (1973): Guía de campo de los mamíferos salvajes de África, Barcelona: Ediciones Omega, S. A.
• Groves, Colin & Peter Grubb (2011): 'Tribe Alcelaphini in Wallace, 1876 en Ungulate Taxonomy. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-1-4214-0093-8.
• Haltenorth, T. & Diller, H. (1986): A Field Guide of the Mammals of Africa including Madagascar. London: William Collins Sons & Co Ltd. ISBN 0-00-219778-2.
• Rodríguez de la Fuente, F. (1970): Enciclopedia Salvat de la fauna. Tomo I. África (Región etiópica). Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 55–72 (ñus) e 104-123 (damaliscos e alcélafos).
• Wilson, D. E., & Reeder, D. M. (editors) (2005): Mammal Species of the World — A Taxonomic and Geographic Reference. Third edition. ISBN 0-8018-8221-4.

Outros artigos

• Bóvidos
• Antílope