De kaneelpieper (Anthus cinnamomeus) is een zangvogelsoort uit de familie piepers en kwikstaarten. Deze soort wordt ook wel beschouwd als een ondersoort van de grote pieper.
De kaneelpieper komt voor in graslanden en akkers van Zuidelijk, Midden- en Oost-Afrika ten zuidoosten van de lijn Angola door het Kongogebied tot Soedan. De vogel wordt echter ook aangetroffen in het zuidwesten van het Arabisch Schiereiland. Een geïsoleerde populatie in de hooglanden van Kameroen wordt soms als aparte soort Anthus camaroonensis opgevat.
De soort telt 15 ondersoorten:[2]
De soort staat als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe kaneelpieper (Anthus cinnamomeus) is een zangvogelsoort uit de familie piepers en kwikstaarten. Deze soort wordt ook wel beschouwd als een ondersoort van de grote pieper.
Świergotek rdzawouchy[1] (Anthus cinnamomeus pseudosimilis) — podgatunek świergotka cynamonowego, małego ptaka z rodziny pliszkowatych. Naukowo opisany w roku 2002. Znany z 12 lokacji w południowej Afryce.
Po raz pierwszy opisany w roku 2002 w Bulletin of British Ornithologists' Club przez Richarda Loversidge'a oraz Gary'ego Voelkera. Holotyp zebrano w 1995 roku w Keeley Park w Kimberley (RPA); obecnie znajduje się w McGregor Museum. Początkowo uznano okaz za przedstawiciela świergotka długodziobego (A. similis). Nazwa gatunkowa pseudosimilis nawiązuje do podobieństwa do tego gatunku.
Badania przeprowadzone w 2014 roku kwestionują odrębność gatunkową tego taksonu[2]. Badania wykazały, że materiały dostępne w muzeach są w rzeczywistości połączeniem trzech innych taksonów: holotyp należy do A. cinnamomeus, pięć skórek jest nie do odróżnienia od A. similis, a inna skórka należy do A. hoeschi[2].
Tutaj traktowany jako podgatunek świergotka cynamonowego za „Kompletną listą ptaków świata”[1].
Zasięg występowania obejmuje obszar w południowej Afryce, od Namaqualand do okolic Middelburg w prowincji Mpumalanga. Środowisko życia stanowią stepy z trawami dorastającymi zazwyczaj do 15 cm, niekiedy 30 cm.
Masa ciała wynosi 28-35,2 g. Dziób mierzy 14,2-14,8 mm, stęp 26-31 mm, natomiast skrzydło 93-100 mm. Pióra na wierzchu ciała tworzą łuskowaty wzór, centra piór brązowe (w kolorze umbry), natomiast obrzeżenia jaśniejsze. Na głowie wzór ten przechodzi w czarno-brązowe pasy. Brew biała, przez oko przechodzi cienki, czarny pasek. Obszar od okolic uszu do dzioba rdzawobrązowy, oddzielony od białego wąsa czarniawym paskiem. Od kącika dzioba w tył odchodzi kolejny czarny pasek. Broda i gardło brudnobiałe, pierś pokryta czarnymi plamkami. Brzuch i pokrywy podogonowe białe. Lotki niemal czarne, jasnobrązowo obrzeżone. Sterówki ciemnobrązowe, jasno obrzeżone. Nogi i stopy jasnoróżowe. Dziób czarny, nasada żuchwy żółtaworóżowa.
Świergotek rdzawouchy widywany jest zazwyczaj na ziemi, rzadziej siedzący na źdźble trawy. Gdy zostanie zaalarmowany może siadać na płotach lub drutach telefonicznych, jednak nie był widywany na drzewach i krzewach. Różni się tym od świergotka długodziobego, który rzadko żeruje na ziemi. Pieśń zwykle wykonywana w locie, składa się z trzech głębokich dźwięków chreep-choop-chreep.
Gniazda świergotków zazwyczaj tworzą zagłębienia w ziemi. Odkryto dwa gniazda świergotków rdzawouchych. Pierwsze mieściło się w trawie, która formowała około 15-centymetrowy tunel. Drugie ukryte mieściło się na poziomie korzeni, niewidoczne z góry, gdyż przykrywała je trawa. Podobnie ukryte gniazda występują jedynie u dwóch innych świergotków: świergotka samotnego (A. nilghiriensis) oraz żółtawego (A. lutescens). Jaja są białoniebieskie, pokryte ciemnymi plamkami.
Świergotek rdzawouchy (Anthus cinnamomeus pseudosimilis) — podgatunek świergotka cynamonowego, małego ptaka z rodziny pliszkowatych. Naukowo opisany w roku 2002. Znany z 12 lokacji w południowej Afryce.
