Die Gefleckte Keulenschrecke (Myrmeleotettix maculatus) ist eine Kurzfühlerschrecke aus der Familie der Feldheuschrecken (Acrididae).
Die Tiere werden 11 bis 13 Millimeter (Männchen) bzw. 12 bis 17 Millimeter (Weibchen) lang und zählen damit zu den kleinsten mitteleuropäischen Feldheuschrecken. Ihr Körper ist variabel schwarzbraun bis gelbbraun, häufig auch grün gefärbt oder bunt gemustert. Das Hinterleibsende der Männchen ist meist rötlich gefärbt. Durch ihre Färbung sind die Tiere perfekt an ihre Umgebung angepasst und nur sehr schwer zu erkennen. Der Vorderrand der Flügel ist nicht ausgebuchtet und das dunkel gefleckte Medialfeld ist leicht erweitert. Die Fühler der Männchen sind an den Enden keulenförmig verdickt, wovon sich der deutsche Artname ableitet. Die Keulen sind einfärbig dunkel gefärbt und häufig nach außen gekrümmt. Weibchen besitzen nur schwach ausgeprägte Keulen. Sie sind deswegen leicht mit dem ähnlichen Rotleibigen Grashüpfer (Omocestus haemorrhoidalis) zu verwechseln. Von ihm unterscheidet sich die Art unter anderem durch die Halsschildlänge, die etwa der Kopflänge entspricht, beim Rotleibigen Grashüpfer jedoch deutlich größer als diese ist.
Die Art kommt in Nordafrika, Europa und Asien östlich bis nach Sibirien vor. Im Norden ist sie von den Britischen Inseln über Skandinavien und Russland, nördlich bis etwa zum Polarkreis verbreitet, im Süden erstreckt sich das Vorkommen von Marokko, über den Süden Spaniens, Kalabrien und Griechenland bis in die Türkei. Man findet sie von Meereshöhe bis in etwa 2.500 Metern Seehöhe, etwa in den französischen Alpen und am Balkan. Die Gefleckte Keulenschrecke lebt in trockenen, schwach bewachsenen Habitaten, wie etwa Heiden, Sanddünen oder Trockenrasen. Man findet sie jedoch auch in verheideten, trockenen und schwach bewachsenen Bereichen von Mooren. Sie benötigt unbewachsene Bodenstellen und meidet kalkige Böden.
Die Gefleckte Keulenschrecke ernährt sich herbivor von einer Vielzahl verschiedener Pflanzenarten und ist nicht nur auf Gräser spezialisiert. Die Weibchen legen ihre Eier in Gelegen zu zwei bis acht Stück oberflächlich im Boden ab. Dabei werden kalkarme und wenig feuchte Böden bevorzugt. Die adulten Tiere kann man zwischen Ende Mai und Mitte Oktober beobachten.
Das Männchen wirbt mit etwa 10 Sekunden langen Strophen, die aus mehreren etwa 0,5 Sekunden langen, schwirrenden „rrr“-Lauten bestehen und nur kurz unterbrochen sind. Am Ende des Gesangs werden die Abstände etwas größer. Rivalen wird mit einem etwas modifizierten Gesang begegnet. Bei der Balz, die fast ausschließlich bei Sonnenschein stattfindet, läuft das Männchen mehrmals um seine Partnerin herum.
Die Gefleckte Keulenschrecke (Myrmeleotettix maculatus) ist eine Kurzfühlerschrecke aus der Familie der Feldheuschrecken (Acrididae).
Myrmeleotettix maculatus is a species belonging to the subfamily Gomphocerinae and may be called the mottled grasshopper.[2] It is found across the Palearctic east to Siberia. In the north, it is spread from the British Isles to Scandinavia and Russia, north to about the Arctic Circle, in the south to Morocco, over the south of Spain, Calabria and Greece to Turkey . They are found from sea level to about 2,500 meters above sea level, for example in the French Alps and the Balkans.[3][4]
Myrmeleotettix maculatus is a species belonging to the subfamily Gomphocerinae and may be called the mottled grasshopper. It is found across the Palearctic east to Siberia. In the north, it is spread from the British Isles to Scandinavia and Russia, north to about the Arctic Circle, in the south to Morocco, over the south of Spain, Calabria and Greece to Turkey . They are found from sea level to about 2,500 meters above sea level, for example in the French Alps and the Balkans.
Tähniktirts (Myrmeleotettix maculatus) sihktiivaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukas on Eestis kõikjal üsna arvukas.[1]
Tähniktirts (Myrmeleotettix maculatus) sihktiivaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukas on Eestis kõikjal üsna arvukas.
Nuijaheinäsirkka (Myrmeleotettix maculatus) on heinäsirkkalaji. Laji on Suomessa paikoin yleinen. Se on Suomessa esiintyvistä heinäsirkoista pienikokoisin, vain noin 1–1,5 senttimetrin kokoinen.
Nuijaheinäsirkka (Myrmeleotettix maculatus) on heinäsirkkalaji. Laji on Suomessa paikoin yleinen. Se on Suomessa esiintyvistä heinäsirkoista pienikokoisin, vain noin 1–1,5 senttimetrin kokoinen.
Het knopsprietje (Myrmeleotettix maculatus) is een rechtvleugelig insect uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae), onderfamilie Gomphocerinae.
De kleur is zeer variabel, van grijsbruin tot grijs of zelfs zwart komen voor, wel zijn er meestal groene delen op de kop, poten en het halsschild. De opstaande randen aan weerszijden zijn licht gekleurd en zijn zeer sterk naar binnen geknikt zodat een zandloper-achtige figuur ontstaat. De soort is langgevleugeld; de vleugels reiken tot ongeveer de achterlijfspunt. Mannetjes bereiken een lengte van 10 tot 15 millimeter, de vrouwtjes zijn 11 tot 16 mm lang[1]. Vooral de mannetjes hebben een oranje tot rode achterlijfspunt.
Het knopsprietje dankt zijn naam aan de verdikte, club-vormige uiteinden van de antennes van het mannetje, die bij het vrouwtje ontbreken. Ook de wetenschappelijke geslachtsnaam verwijst hiernaar; Myrmeleo-tettix betekent mieren-krekel.
De mannetjes van het knopsprietje zijn alleen te verwarren met die van de rosse sprinkhaan vanwege de verdikte uiteinden van de antennes. De antennes van deze soort hebben echter een wit uiteinde. De vrouwtjes zijn te verwarren met het schavertje en het bruin schavertje, deze twee soorten hebben echter minder sterk geknikte kielen op het halsschild.
Het knopsprietje komt in heel Europa voor en is algemeen in Nederland, in België vooral in het noorden. De soort is voornamelijk te vinden in zanderige habitats zoals droge heidevelden en duingebieden.
Het knopsprietje is als volwassen insect te zien van juni tot september en is vooral actief tussen negen uur in de ochtend en zeven uur in de avond[1]. Het geluid bestaat uit een snorrende ratel die langzaam aanzwelt en waarbij de ratels regelmatig worden herhaald met een frequentie van ongeveer 1,5 ratel per seconde.
Vrouwtje
Mannetje
Mannetje
Mannetje rosse sprinkhaan; witte uiteinden antennes.
Referenties
Bronnen
Het knopsprietje (Myrmeleotettix maculatus) is een rechtvleugelig insect uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae), onderfamilie Gomphocerinae.
Pałkowiak plamisty[1] (Myrmeleotettix maculatus) – euroazjatycki gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny szarańczowatych (Acrididae)[2], w języku polskim określany jako pałkowiak plamisty lub pałkowiak pstry. W Polsce jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym[3], związanym z siedliskami piaszczystymi i kamienistymi. Nie wykazano go jedynie z Kotliny Nowotarskiej i Tatr[4].
Pałkowiak plamisty (Myrmeleotettix maculatus) – euroazjatycki gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny szarańczowatych (Acrididae), w języku polskim określany jako pałkowiak plamisty lub pałkowiak pstry. W Polsce jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym, związanym z siedliskami piaszczystymi i kamienistymi. Nie wykazano go jedynie z Kotliny Nowotarskiej i Tatr.
Liten klubbsprötgräshoppa (Myrmeleotettix maculatus) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen markgräshoppor.
Denna gräshoppan har en kroppslängd på 12 till 16 millimeter. Färgteckningen på och mellan olika individer uppvisar stor variation, från grönaktig eller gulaktig till brunaktig eller gråaktig. Ofta finns även rödaktiga inslag.
Utbredningsområdet omfattar delar av Europa, Nordafrika och Asien, så långt österut som till Sibirien. I Sverige finns arten från Skåne till Norrbotten och Västerbotten. Den föredrar torra och gärna sandiga områden, till exempel hedar och sanddynssområden längs kuster.
Hanen stridulerar, det vill säga spelar, för att uppvakta honan. Ljudet är ett upprepat och till en början svagt men sedan allt starkare surrande ”rrr”. I uppvakningsbeteendet ingår också att hanen rör sig runt honan och viftar med antennerna.
Wikimedia Commons har media som rör Liten klubbsprötgräshoppa.
Liten klubbsprötgräshoppa (Myrmeleotettix maculatus) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen markgräshoppor.
Denna gräshoppan har en kroppslängd på 12 till 16 millimeter. Färgteckningen på och mellan olika individer uppvisar stor variation, från grönaktig eller gulaktig till brunaktig eller gråaktig. Ofta finns även rödaktiga inslag.
Utbredningsområdet omfattar delar av Europa, Nordafrika och Asien, så långt österut som till Sibirien. I Sverige finns arten från Skåne till Norrbotten och Västerbotten. Den föredrar torra och gärna sandiga områden, till exempel hedar och sanddynssområden längs kuster.
Hanen stridulerar, det vill säga spelar, för att uppvakta honan. Ljudet är ett upprepat och till en början svagt men sedan allt starkare surrande ”rrr”. I uppvakningsbeteendet ingår också att hanen rör sig runt honan och viftar med antennerna.
Копьеуска пятнистая[1] (лат. Myrmeleotettix maculatus) — вид прямокрылых из семейства саранчовых (Acrididae).
Самец — 11-13 мм, самка — 12-17 мм в длину, размах крыльев самца 8,5-10 мм, а самки — 7-11 мм.[2]
Живёт на пустошах и в местностях поросших вереском.[2]
Питается растениями из семейства злаковых (Poaceae).[2]
К виду относят 2 подвида:[3]
Копьеуска пятнистая (лат. Myrmeleotettix maculatus) — вид прямокрылых из семейства саранчовых (Acrididae).
