Ranunculus aestivalis is a rare species of buttercup known by the common names fall buttercup[1] and autumn buttercup. It is endemic to the state of Utah in the United States, where it exists only in Garfield County next to the Sevier River.[2] It is restricted to a moist microhabitat in an otherwise dry, open ecosystem, and the amount of available habitat is very limited.[3] This is a federally listed endangered species of the United States. It has been described as "the most graceful and showy members of the genus in the western United States," but also "one of the state's rarest and most restricted plants."[3]
This plant is often treated as a variety of Ranunculus acriformis[4] or Ranunculus acris.[1] A genetic analysis study showed it to be sufficiently separate and it was elevated to species status by one group of authors in 1994.[5]
This plant produces a hairy, erect stem 30 to 60 centimeters tall. The leaves are divided into three dissected parts, or sometimes three leaflets. Each plant produces about 6 to 10 flowers.[3] The flower has five, or occasionally ten yellow petals each around a centimeter long.[4] Blooming occurs in July through October, giving the plant its common name.[3] The specific epithet, aestivalis, comes from Latin and means "pertaining to the summer".[6]
This wildflower grows in wet riparian meadows on the western slope of the Sevier River Valley of Utah. The meadows are fed by springs, keeping them marshy. The plants grow on slightly raised mounds in the boggy meadows and adjacent drier habitat. Other plants in the habitat include Achillea millefolium, Juncus articus var. balticus, Carex nebrascensis, Symphyotrichum spathulatum var. spathulatum, Plantago eriopoda, Lysimachia maritima, Carex aquatilis, Hordeum jubatum, and Trifolium, Dodecatheon, and Eleocharis species. Mosses grow among the plants as well.[3]
Threats to the plant include changes in the local hydrology, because the plant relies on a certain level of moisture in its microhabitat. Irrigation may be a cause of these changes.[7] Grazing may also affect the plant.[2] Grazing may have positive effects at times, as livestock trims down competing vegetation, such as sedges.[3] A genetic bottleneck may result from the small numbers of remaining plants.[8]
This plant was feared extinct in the 1970s and was rediscovered in 1982. The Nature Conservancy purchased the land holding the buttercups and made it a nature preserve.[2][8] The plant was propagated in tissue culture.[8] The Conservancy and other agencies have planted some autumn buttercup plants in the Conservancy's preserve near Panguitch, Utah to augment the small population.[9]
Ranunculus aestivalis is a rare species of buttercup known by the common names fall buttercup and autumn buttercup. It is endemic to the state of Utah in the United States, where it exists only in Garfield County next to the Sevier River. It is restricted to a moist microhabitat in an otherwise dry, open ecosystem, and the amount of available habitat is very limited. This is a federally listed endangered species of the United States. It has been described as "the most graceful and showy members of the genus in the western United States," but also "one of the state's rarest and most restricted plants."
This plant is often treated as a variety of Ranunculus acriformis or Ranunculus acris. A genetic analysis study showed it to be sufficiently separate and it was elevated to species status by one group of authors in 1994.
Ranunculus aestivalis es una planta de la familia de las ranunculáceas. Es un endemismo de Utah en los Estados Unidos, donde se encuentra solamente en el Condado de Garfield (Utah) próximo al Río Sevier.[1] Se limita a un microhábitat húmedo en un árido y abierto ecosistema,con un hábitat disponible muy limitado.[2] Está en una lista federal de especies en peligro de extinción de los Estados Unidos. Se ha descrito como "de los más elegantes y vistosos del género en el oeste de Estados Unidos", pero también "una de las plantas más raras y más restringidas del Estado".[2]
Esta planta es a menudo tratada como una variedad de Ranunculus acriformis[3] o Ranunculus acris.[4] Un análisis genético mostró que era suficientemente independiente y fue elevado al estatus de especie por un grupo de autores en 1994.[5]
Esta planta produce un tallo velloso, erecto de 30 y 60 centímetros de altura. Las hojas están divididas en tres partes diseccionadas, o a veces en tres foliolos. Cada planta produce alrededor de 6 a 10 flores.[2] La flor tiene cinco o a veces hasta diez pétalos amarillos cada uno alrededor de un centímetro de largo.[3] La floración se produce en julio y octubre, dando a la planta su nombre común.[2]
Esta flor silvestre crece en los prados húmedos ribereños de la ladera occidental del valle del río Sevier de Utah. Los prados son alimentados por manantiales, manteniéndolos pantanoso. Las plantas crecen en los montículos ligeramente elevados en los pantanosos prados y el hábitat más seco adyacente. Otras plantas en el hábitat incluyen Achillea millefolium, Juncus arcticus var. balticus, Carex nebrascensis, Aster occidentalis, Plantago eriopoda, Glaux maritima, Carex aquatilis, Hordeum jubatum y especies de Trifolium, Dodecatheon, y Eleocharis. Los musgos crecen también entre las plantas.[2]
Las amenazas a la planta incluyen cambios locales de la hidrología, ya que la planta se basa en un cierto nivel de humedad en su microhábitat. El riego puede ser una causa de estos cambios.[6] El pastoreo también puede afectar a la planta. El pastoreo puede tener efectos positivos a veces, ya que el ganado recorta la vegetación competidora, como las juncias.[2] Un colapso genético puede ser consecuencia de la pequeña cantidad de plantas que quedan.[7]
Esta planta que se temía extinguida en la década de 1970, fue redescubierta en 1982. The Nature Conservancy compró la tierra donde se encuentra Ranunculus aestivalis y la hizo una reserva natural.[1][7] Se han plantado algunas plantas cerca de Cedar City, Utah para aumentar la escasa población.[8]
Ranunculus aestivalis fue descrita por (L.D.Benson) Van Buren & K.T.Harper y publicado en American Journal of Botany 81(4): 518. 1994.[9]
Ver: Ranunculus
aestivalis: epíteto latino que significa "del verano".[10]
Datos: Q1096930
Multimedia:
Especies: Ranunculus aestivalis
Ranunculus aestivalis es una planta de la familia de las ranunculáceas. Es un endemismo de Utah en los Estados Unidos, donde se encuentra solamente en el Condado de Garfield (Utah) próximo al Río Sevier. Se limita a un microhábitat húmedo en un árido y abierto ecosistema,con un hábitat disponible muy limitado. Está en una lista federal de especies en peligro de extinción de los Estados Unidos. Se ha descrito como "de los más elegantes y vistosos del género en el oeste de Estados Unidos", pero también "una de las plantas más raras y más restringidas del Estado".
Ranunculus aestivalis (L.D.Benson) Van Buren & K.T.Harper – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje endemicznie w Stanach Zjednoczonych – w południowo-środkowej części stanu Utah[3][4]. Epitet gatunkowy pochodzi z łaciny i oznacza letni, ze względu na porę kwitnienia[5].
Roślina ta jest często traktowana jako odmiana gatunków R. acriformis[6] lub jaskra ostrego (R. acris)[7]. Jednak badania genetyczne wykazały, że takson ten jest wystarczająco odrębny i został wyniesiony do statusu gatunku przez jedną grupę autorów w 1994 roku[8].
Rośnie na podmokłych łąkach w dolinie rzeki Sevier. Występuje na wysokości około 2000 m n.p.m. Najintensywniej kwitnie od lipca do sierpnia[4], jednak pojedyncze okazy mogą kwitnąć aż do początku października[9]. Środowisko naturalne dzieli z takimi gatunkami jak Sisyrinchium demissum, Juncus arcticus, Muhlenbergia asperifolia, Plantago eriopoda, Distichlis spicata, mlecznik nadmorski (Lysimachia maritima), turzyca siwa (Carex canescens), Halerpestes cymbalaria, bożykwiat nadobny (Dodecatheon pulchellum), popłoch pospolity (Onopordum acanthium), Elymus trachycaulus, jęczmień grzywiasty (Hordeum jubatum), Carex nebraskensis oraz Iris missouriensis[10].
Gatunek ten po raz pierwszy został zebrany w 1894 roku w pobliżu miasta Panguitch w Utah, w Stanach Zjednoczonych. Roślina ponownie została odnaleziona w 1948 roku, przy czym botanik L. Benson, który na nowo odkrył gatunek, zalecał by roślin nie zbierać, ponieważ populacja wydaje się być bardzo zagrożona. Począwszy od 1979 roku gatunek nie był widziany i został uznany za prawdopodobnie wymarły. Jednak w 1982 roku została odkryta pojedyncza subpopulacja[a][11] na pastwisku, na którym rosło w sumie 400 osobników. W 1988 roku ta subpopulacja liczyła tylko od 10 do 20 okazów. W celu ochrony gatunku, zakupiono ziemię, na której rośnie, i utworzono rezerwat o nazwie Sevier Valley Preserve. Krótko po tym w rezerwacie zarejestrowano około 200 kwitnących osobników. Program monitorowania populacji wykazał jednak tendencję spadkową jej liczebności oraz wydajności do reprodukcji. W 2015 roku gatunek znany był z dwóch subpopulacji w hrabstwie Garfield, w południowo-środkowej części stanu Utah[4]. Został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem[9]. Główne zagrożenia dla gatunku obejmują zmiany w lokalnej hydrologii, ponieważ rośliny wymagają określonej wilgotności w swoim siedlisku. Nawadnianie może być przyczyną tych zmian[12]. Dodatkowym problemem jest mała różnorodność genetyczna, która może wynikać z małej liczby pozostałych osobników[13].
Ranunculus aestivalis (L.D.Benson) Van Buren & K.T.Harper – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje endemicznie w Stanach Zjednoczonych – w południowo-środkowej części stanu Utah. Epitet gatunkowy pochodzi z łaciny i oznacza letni, ze względu na porę kwitnienia.
