Nile region, oases, Mediterranean region, Egyptian desert, Res Sea coastal strip and Sinai (St.Katherine).
Warm-temperate and tropical regions of the world.
Canals, ditches, springs, edges of lakes.
Perennial.
Other References (plus corrections and additions) missing from this file. Have added and corrected these data with Bob’s 2d blue-line.
Typha domingensis, known commonly as southern cattail[3] or cumbungi, is a perennial herbaceous plant of the genus Typha.
It is found throughout temperate and tropical regions worldwide.[4] It is sometimes found as a subdominant associate in mangrove ecosystems such as the Petenes mangroves ecoregion of Yucatán.[5]
In the Mesopotamian Marshes of southern Iraq, Khirret is a dessert made from the pollen of this plant.[6] In Turkish folk medicine the female inflorescences of this plant and other Typha are used externally to treat wounds such as burns. Extracts of T. domingensis have been demonstrated to have wound healing properties in rat models.[7]
Water extracts of the fruit, female flower and male flower of Typha domingensis exhibit iron chelating activity as well as superoxide and nitric oxide scavenging activities. By contrast, only the fruit and female flower extracts were found to have alpha-glucosidase inhibitory activity.[8] A partially purified, proanthocyanidin-rich butanol fraction of the fruit was shown to be a competitive inhibitor of alpha-glucosidase, which also had concurrent antioxidant activity.[9]
Recently it was found that Typha domingensis is very effective at reducing bacterial contamination of water for agricultural use. This plant helps to reduce, up to 98 percent, pollution by enterobacteria (usually found in the intestines of mammals) involved in the development of disease.[10]
The Southern Cattail grows between 2.0 to 2.5 meters in length and has flat sheaths to protect its core. It thrives in marshes and ecosystems where the land has a similarity to wetlands. It can also survive in high salinity water sources, making it much more resilient than similar species to this kind of cattail. The Southern Cattail originated in the Southern United States, and transitioned its way to other ecosystems from Iran to Mexico through human intervention. In Mexico, this invasive species has proven to be beneficial to local ecosystems rather than a nuisance to it. Aside from being a filter for some of the water’s quality, the surrounding villages that dwell within the circumference of the lake benefit from both the Southern Cattail and its similar species, the Southern Bulrush, by its ability to be used in artisanal crafts and due to their wider reed sheaths which eased the weaving process. Areas where the cattail is harvested in much larger methods, such as the coastal areas of San Jeronimo and Tzintzuntzan, seem to exhibit larger than average cattail sizes, lengths, and population density. It's within these areas that at times, the amount of reproducing cattail can prove to be too much as it overruns some farm land, so its planned from the surrounding villagers to be routinely harvested and cut down to a reasonable size monthly or whenever the population rises to an overrunning size. This is especially common during the months of August and September, the rainiest months that the surrounding villages seem to experience during the last months of Summer. With such a large density, this also proves to be beneficial to the surrounding organisms which live near the lake such as the Lake Patzcuaro Garter Snake, which thrives near the cattail closest to the lake. Creating a thick shade for the snakes, they also make this an area to not only reproduce but also protect their young which can protect against other predators which surround the lake such as the hawk species such as the Red-Tailed Hawk and occasional larger snake species which also thrives within the lake. With all these benefits that it gives to the ecosystem, the largest benefit this species has provided was the reduction of the water’s pollution from external sources. When some water containing animal fecal matter was placed in the same water as the cattail species in an experiment done within the Helmholtz center in Germany with support from the National Council of Science and Technology in Mexico, it was discovered to have filtered around 98% of the bacteria found within the water. This discovery showed that this invasive species had the potential to reduce the biological impact these bacteria could have not only on the surrounding animals, but also surrounding humans which have used the lake as their main source of water for generations.
Typha domingensis, known commonly as southern cattail or cumbungi, is a perennial herbaceous plant of the genus Typha.
Typha domingensis, tule, totora, espadaña o anea, es una planta perenne herbácea del género Typha. Esta totora se encuentra en el hemisferio norte en lugares pantanosos. En Norteamérica, es una planta introducida.
Espadaña, enea, tule, masa de agua, cola de gato, cola pecho, petalzimicua, vela de sábana, tumbalobos o cumbungi.
Es una planta acuática, herbácea, enraizada, emergente, perenne; de hasta 2,5 m de altura. Sus hojas igualan o exceden la altura de las espigas, parte superior de la vaina hacia la lámina; asimétricas, epidermis ventrales con gran cantidad de glándulas mucilaginosas de color oscuro, dispuestas longitudinalmente y hacia la base de la lámina, láminas de 1,5 m de largo y de 8 a 13 mm de ancho, envés convexo cerca de la vaina y plano hacia el ápice agudo.
La inflorescencia pardo claro, con una o más brácteas foliáceas caducas. Las flores en espigas masculinas hasta de 40 cm de largo y 15 mm de ancho; separadas de las femeninas por 0,6-5 cm, bractéolas de flor masculina filiforme-espatulada, simple a ramificada, con incisiones de segmentos largos, con puntos pardos en ápice, 2-4 mm de largo, 2-4 estambres, total o parcialmente soldados, filamentos, 1-2,5 mm de largo; anteras de 2-3 mm de largo y 0,15-0,20 de ancho, polen en mónadas; espigas femeninas de 50 cm de largo y 2 de diámetro, flores femeninas con bractéolas largas y delgadas, más largas que los pelos del ginóforo, color paro claro en ápice, de 3 a 5 mm de largo, pelos del ginóforo coloreados en su punta y más cortos que los estigmas, ovario fusiforme, estilo de 1 a 2 mm de largo, estigma largo y delgado, 0,5-1,5 mm de largo. Fruto fusiforme, de 1-2 mm de largo.
Subcosmopolita. En áreas reposadas de agua dulce de lagos, lagunas, pantanos, zanjas y canales.
Puede comportarse como especie invasora maleza. En Argentina se ha hecho control químico con buenos resultados, aplicando ésteres de 2,4-D.
Typha domingensis, tule, totora, espadaña o anea, es una planta perenne herbácea del género Typha. Esta totora se encuentra en el hemisferio norte en lugares pantanosos. En Norteamérica, es una planta introducida.
Typha domingensis est une espèce de plante vivace monocotylédone du genre Typha et de la famille des Typhaceae. Elle croît dans les zones tempérées de l'hémisphère nord. Elle fleurit au printemps et donne des fruits au milieu de l'automne.
Typha domingensis est une plante aquatique, herbacée, rhizomateuse et vivace qui peut atteindre 2,5 mètres de hauteur.
Synonymes:
Typha domingensis croît au bord des cours d'eau à débit lent, des marais, des lagunes, des lacs et des étangs d'eau douce, ainsi que des canaux, et dans l'écosystème des mangroves, jusqu'à mille mètres d'altitude et parfois au-delà.
Elle peut se comporter comme une plante invasive et adventice. C'est notamment le cas dans la vallée du fleuve Sénégal où on essaye de s'en débarrasser en en faisant du charbon[2]. C'est le cas également en Nouvelle-Calédonie : le Code de l'environnement de la Province Sud interdit l’introduction dans la nature de cette espèce ainsi que sa production, son transport, son utilisation, son colportage, sa cession, sa mise en vente, sa vente ou son achat[3].
Typha domingensis est une espèce de plante vivace monocotylédone du genre Typha et de la famille des Typhaceae. Elle croît dans les zones tempérées de l'hémisphère nord. Elle fleurit au printemps et donne des fruits au milieu de l'automne.
Pałka południowa[3] (Typha domingensis Pers.) – gatunek rośliny należący do rodziny pałkowatych (Typhaceae). Obecnie jest bardzo szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Z wyjątkiem Antarktydy występuje na wszystkich kontynentach oraz na wielu wyspach. Nie wszędzie jednak rośnie. W Europie występuje tylko w jej części południowej i zachodniej. W Polsce nie występuje w stanie dzikim[4] jednak bywa uprawiana jako roślina ozdobna[3].
Łodyga prosta, o rurkowatej budowie, wzniesiona, sztywna. Ma wysokość 2,5-4 m i grubość 3-4 mm. Liście równowąskie o unerwieniu równoległym, płaskie, wzniesione. Mają szerokość do 15 mm i długość do 4 m i obejmują pochwiasto łodygę na znacznej długości. W miejscu styku liścia z łodyga wydzielany jest śluz, którego zadaniem jest zmniejszyć tarcie podczas kołysania pędów pałki przez wiatr. Roślina jednopienna, rozdzielnopłciowa. Kwiaty o okwiecie zredukowanym do wieńca szczecinek otaczających 3 pręciki (w kwiecie męskim) lub 1 słupek (w kwiecie żeńskim). Kwiatostan typu kolba o średnicy ok. 2 cm i długości 1- 8 cm.Owocem są jednonasienne orzeszki, opatrzone włoskami okwiatu w formie puchu kielichowego[5].
Hydrofit, helofit. Rośnie w wodach stojących, często tworzy duże, jednogatunkowe łany[5]. Kwitnie w lipcu i sierpniu[3]. Kwiaty zapylane są przez wiatr. Nasiona opatrzone aparatem lotnym przenoszone są przez wiatr, czasami również przez wodę. Rozmnaża się głównie przez nasiona, rozmnażanie wegetatywne przez kłącze odgrywa mniejszą rolę. Wytwarza fitotoksyny hamujące wzrost i wydzielanie chlorofilu u innych roślin[5].
Wymaga stanowisk słonecznych. Rośnie w płytkiej wodzie (do 30 cm głębokości). W warunkach środkowoeuropejskich zimą wymaga ochrony przed mrozami[3].
Pałka południowa (Typha domingensis Pers.) – gatunek rośliny należący do rodziny pałkowatych (Typhaceae). Obecnie jest bardzo szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Z wyjątkiem Antarktydy występuje na wszystkich kontynentach oraz na wielu wyspach. Nie wszędzie jednak rośnie. W Europie występuje tylko w jej części południowej i zachodniej. W Polsce nie występuje w stanie dzikim jednak bywa uprawiana jako roślina ozdobna.
Thypha domingensis (Pers.), conhecida pelo nome comum de bunho[1], também dando pelos nomes de taboa[2] (grafia alternativa tabua ), morrão-dos-fogueteiros[3] e tabua-larga[4] é uma hidrófita. É uma planta perene e herbácea, com cerca de 2,5 metros de altura, que, na época de reprodução, apresenta espigas da cor café contendo milhões de sementes que se espalham com o vento.[5] A espécie tem distribuição natural muito alargada, subcosmopolita, ocorrendo nas regiões temperadas, subtropicais e tropicais de ambos os hemisférios,[6] sendo, por vezes, a espécie dominante em várzeas pantanosas e outras áreas húmidas e subdominante associada em mangais, tais como os da ecorregião de El Petén, no Yucatán.[7]
T. domingensis é uma planta aquática, herbácea, enraizada, emergente, perene, com até 2,5 m de altura.
As folhas igualam ou excedem a altura das espigas, com a parte superior da bainha prolongando-se sobre a lâmina. São assimétricas, com a epiderme ventral com grande quantidade de glândulas mucilaginosas de coloração escura, dispostas longitudinalmente em direção à base da lâmina. Lâmina com 1,5 metro de comprimento e de 8 a 13 milímetros de largura, com a face inferior convexa nas proximidades da bainha e plano na parte mais próxima do ápice agudo em que termina a folha.
A inflorescência é castanho clara a acinzentada, com uma ou mais brácteas foliáceas caducas. As flores em espigas masculinas, com até 40 centímetros de comprimento e 15 milímetros de largura, separadas das femininas por 0,6-5 centímetro. As bractéolas das flores masculinas são filiformes, espatulada, simples a ramificadas, com incisões de segmentos largos, com pontos acinzentados no ápice, 2-4 mm de comprimento, 2-4 estames, total ou parcialmente soldados, filamentosos, 1-2,5 milímetros de comprimento; anteras de 2-3 milímetros de comprimento e 0,15-0,20 de largura. O pólen ocorre em mónadas. As espigas femininas de 50 centímetros de comprimento e 2 de diâmetro, flores femininas com bractéolas longas e delgadas, mais compridas que os pelos do ginóforo, com coloração acinzentada clara no ápice, de 3 a 5 milímetros de comprimento. Os pelos do ginóforo coloridos na sua ponta e mais curtos que os estigmas, ovário fusiforme, estilo de 1 a 2 mm de comprimento, estigma comprido e delgado, 0,5-1,5 milímetros de comprimento.
O seu Fruto é fusiforme, de 1-2 milímetros de comprimento, e monospérmico[8].
Faz a sua floração de Junho a Agosto.[9]
Altamente adaptável, encontra-se espalhada por todo o mundo, e em algumas partes é uma espécie invasora considerada uma praga. Em Portugal, encontra-se distribuída pelas regiões do Minho, Trás-os-Montes, Beira Litoral, em locais pantanosos, margens de lagoas, charcos, valas ou espaços inundados[10]
A sua fibra, durável e resistente, pode ser utilizada como matéria-prima para papel, cartões, pastas, envelopes, cestas, bolsas e outros itens de artesanato.
Na medicina popular turca, a inflorescência feminina desta planta, e de outras espécies do género Typha, são usadas externamente para tratamento de lesões da pele, incluindo queimaduras. Foi demonstrado que extractos de T. domingensis apresentam propriedades curativas em ratos de laboratório.[11]
Estudos realizados em zonas húmidas comprovaram que populações de Typha domingensis são uma forma eficaz de reduzir a contaminação bacteriana de águas destinadas a usos agrícolas, permitindo reduções de até 98% da concentração de enterobactérias potencialmente patogénicas com origem nas fezes de mamíferos. [12] É também considerada uma depuradora de águas poluídas, absorvendo metais pesados.
A planta é conhecida por numerosos nomes comuns, entre os quais: bucha, bunho,[13] capim-de-esteira, erva-de-esteira, espadana, landim, paina, paina-de-flecha, paineira-de-flecha, paineira-do-brejo, paneira-de-brejo, paneira-do-brejo, partasana, pau-de-lagoa, pau-mole, tabebuia, taboinha, tabu, tabua, tabuca, tabuba, tifa e totora. Em Angola, também é conhecida como chipipa e dá o nome a uma localidade da Província do Huambo.
|título=
(ajuda) |título=
(ajuda) |título=
(ajuda) Thypha domingensis (Pers.), conhecida pelo nome comum de bunho, também dando pelos nomes de taboa (grafia alternativa tabua ), morrão-dos-fogueteiros e tabua-larga é uma hidrófita. É uma planta perene e herbácea, com cerca de 2,5 metros de altura, que, na época de reprodução, apresenta espigas da cor café contendo milhões de sementes que se espalham com o vento. A espécie tem distribuição natural muito alargada, subcosmopolita, ocorrendo nas regiões temperadas, subtropicais e tropicais de ambos os hemisférios, sendo, por vezes, a espécie dominante em várzeas pantanosas e outras áreas húmidas e subdominante associada em mangais, tais como os da ecorregião de El Petén, no Yucatán.
Typha domingensis là một loài thực vật có hoa trong họ Typhaceae. Loài này được Pers. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1807.[1]
Typha domingensis là một loài thực vật có hoa trong họ Typhaceae. Loài này được Pers. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1807.
长苞香蒲(学名:Typha angustata)为香蒲科香蒲属的植物。分布在印度、日本、俄罗斯及亚洲其他地区以及中国大陆的山东、新疆、黑龙江、河北、甘肃、云南、江苏、河南、江西、内蒙古、吉林、贵州、山西、辽宁、陕西等地,见于池塘、沼泽、湖泊、河流和沟渠,目前尚未由人工引种栽培。
长苞香蒲(学名:Typha angustata)为香蒲科香蒲属的植物。分布在印度、日本、俄罗斯及亚洲其他地区以及中国大陆的山东、新疆、黑龙江、河北、甘肃、云南、江苏、河南、江西、内蒙古、吉林、贵州、山西、辽宁、陕西等地,见于池塘、沼泽、湖泊、河流和沟渠,目前尚未由人工引种栽培。
Typha angustata[1]
和名 ヒメガマ 英名 Southern Cattailヒメガマ(姫蒲、Typha domingensis[2])は、ガマ科に属する植物。
多年生の抽水植物で、湖沼やため池、水路などに生育する[3]。全長は最大2m程度、葉は線形葉で幅5-15mm[3]。
花期は6-7月で、直立した花茎に茶色の雌花群と雄花群をつける。花茎の上側に雌花群がつき、下にそれよりやや太い雄花群がつく。雌花群と雄花群は1.5-7.0cm離れてつき、その間は花茎がむき出しになっている[3]。
同属のモウコガマとは形態的に類似するが、ヒメガマのほうが葉の幅が広いことや、モウコガマの雌花にはヒメガマの雌花にある小苞がないことで区別できる。
また同属のガマやコガマにも似るが、ガマやコガマの雌花群と雄花群の間にはすきまがないため、容易に区別できる。
現在では特に大きな需要があるわけではないが、ガマ属の一つとしての利用法は存在した(ガマ#利用方法)。 因幡の白兎の伝説とも関係のありそうな漢方薬の蒲黄(ホオウ)は、内服すると利尿および通経作用が、また外用には止血作用があるとされる[4]。