Sciades herzbergii és una espècie de peix de la família dels àrids i de l'ordre dels siluriformes.
Té lloc entre setembre i desembre: les femelles ponen 20-30 ous (els quals fan un diàmetre de 10-12 mm) que són covats en les boques dels mascles.[8][9]
És un peix demersal i de clima tropical.[6]
Es troba a Sud-amèrica: conques fluvials i estuaris entre Colòmbia[10] i Brasil.[6][11][12][13][14][15][16][17]
Sciades hymenorrhinos és una espècie de peix de la família dels àrids i de l'ordre dels siluriformes.
És un peix marí i de clima tropical.[5]
Es troba al Pacífic oriental central: Mèxic.[5][6]
Sciades hymenorrhinos és una espècie de peix de la família dels àrids i de l'ordre dels siluriformes.
The Pemecou sea catfish (Sciades herzbergii), also known as the flapnose sea catfish, the mud cuirass, or the gillbacker,[2] is a species of catfish in the family Ariidae.[3] It was described by Marcus Elieser Bloch in 1794, originally under the genus Silurus.[1] It inhabits marine, brackish and freshwaters in Brazil, Guyana, French Guiana, Colombia, Suriname, Venezuela, and Trinidad and Tobago. It dwells at a depth range of 1 to 5 m (3.3 to 16.4 ft).[4] It reaches a maximum total length of 94.2 cm (37.1 in), while males more commonly reach a TL of 30 cm (12 in) and females reach a TL of 62.5 cm (24.6 in). It reaches a maximum weight of 1.5 kg (3.3 lb).[3]
The diet of the pemecou sea catfish consists of annelid worms and benthic crustaceans.[5] Spawning has been observed to take place at various times throughout the year, depending on the region.[6] The species is currently ranked as Least Concern by the IUCN redlist, although it notes that its frequency in mangrove channels could potentially place it at risk of habitat loss. It also notes that the species has become of greater interest for artisanal fishing in northern Brazil.[4] The pemecou sea catfish is also of minor interest to commercial fisheries.[3]
Although the patronym was not identified, it is most probably in honor of Count Ewald Friedrich von Herzberg (also spelled Hertzberg, 1725-1795), a Prussian who was one of Bloch’s sponsors.[7]
The Pemecou sea catfish (Sciades herzbergii), also known as the flapnose sea catfish, the mud cuirass, or the gillbacker, is a species of catfish in the family Ariidae. It was described by Marcus Elieser Bloch in 1794, originally under the genus Silurus. It inhabits marine, brackish and freshwaters in Brazil, Guyana, French Guiana, Colombia, Suriname, Venezuela, and Trinidad and Tobago. It dwells at a depth range of 1 to 5 m (3.3 to 16.4 ft). It reaches a maximum total length of 94.2 cm (37.1 in), while males more commonly reach a TL of 30 cm (12 in) and females reach a TL of 62.5 cm (24.6 in). It reaches a maximum weight of 1.5 kg (3.3 lb).
The diet of the pemecou sea catfish consists of annelid worms and benthic crustaceans. Spawning has been observed to take place at various times throughout the year, depending on the region. The species is currently ranked as Least Concern by the IUCN redlist, although it notes that its frequency in mangrove channels could potentially place it at risk of habitat loss. It also notes that the species has become of greater interest for artisanal fishing in northern Brazil. The pemecou sea catfish is also of minor interest to commercial fisheries.
Sciades herzbergii es una especie de peces de la familia Ariidae en el orden de los Siluriformes.
• Los machos pueden llegar alcanzar los 54 cm de longitud total y 1.500 g de peso.[1][2]
Tiene lugar entre septiembre y diciembre: las hembras ponen 20-30 huevos (que hacen un diámetro de 10 a 12 mm) y son incubados en las bocas de los machos.
Es un pez demersal y de clima tropical.
Se encuentran en Sudamérica: cuencas fluviales y estuarios entre Colombia y Brasil.
Sciades herzbergii Sciades generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Ariidae familian.
Sciades herzbergii Sciades generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Ariidae familian.
Sciades herzbergii is een straalvinnige vis uit de familie van christusvissen (Ariidae), orde meervalachtigen (Siluriformes), die voorkomt in de binnenwateren van Zuid-Amerika, het westen en het zuidwesten van de Atlantische Oceaan.
Sciades herzbergii kan maximaal 54 cm lang en 1500 gram zwaar worden. Van de zijkant gezien heeft het lichaam van de vis een langgerekte vorm, van bovenaf gezien is de vorm het best te typeren als cirkelvormig. De kop is duidelijk convex. De ogen zijn normaal van vorm en zijn symmetrisch. De mond zit aan de onderkant van de kop.
De vis heeft geen zijlijn, De vis heeft twee rugvinnen.
Sciades herzbergii komt zowel in zoet, zout als brak water voor en is gebonden aan een tropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in kustwateren (zoals estuaria, lagunes en brakke zeeën), zeeën en ondiepe wateren (zoals mangroven, moerassen en ondergelopen grond). Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel. Hij eet macrofauna en jaagt op andere vis (het is een roofvis).
Sciades herzbergii is voor de visserij van beperkt commercieel belang. De soort komt niet voor op de Rode Lijst van de IUCN.
Sciades herzbergii is een straalvinnige vis uit de familie van christusvissen (Ariidae), orde meervalachtigen (Siluriformes), die voorkomt in de binnenwateren van Zuid-Amerika, het westen en het zuidwesten van de Atlantische Oceaan.
Sciades herzbergii is een straalvinnige vis uit de familie van christusvissen (Ariidae), orde meervalachtigen (Siluriformes), die voorkomt in de binnenwateren van Zuid-Amerika, het westen en het zuidwesten van de Atlantische Oceaan.
Sciades herzbergii kan maximaal 54 cm lang en 1500 gram zwaar worden. Van de zijkant gezien heeft het lichaam van de vis een langgerekte vorm, van bovenaf gezien is de vorm het best te typeren als cirkelvormig. De kop is duidelijk convex. De ogen zijn normaal van vorm en zijn symmetrisch. De mond zit aan de onderkant van de kop.
De vis heeft geen zijlijn, De vis heeft twee rugvinnen.
Sciades herzbergii komt zowel in zoet, zout als brak water voor en is gebonden aan een tropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in kustwateren (zoals estuaria, lagunes en brakke zeeën), zeeën en ondiepe wateren (zoals mangroven, moerassen en ondergelopen grond). Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel. Hij eet macrofauna en jaagt op andere vis (het is een roofvis).
Sciades herzbergii is voor de visserij van beperkt commercieel belang. De soort komt niet voor op de Rode Lijst van de IUCN.
Sciades herzbergii is een straalvinnige vis uit de familie van christusvissen (Ariidae), orde meervalachtigen (Siluriformes), die voorkomt in de binnenwateren van Zuid-Amerika, het westen en het zuidwesten van de Atlantische Oceaan.
O Sciades herzbergi [1] é uma espécie de bagre da família Ariidae. Foi descrito por Marcus Elieser Bloch em 1794, originalmente sob o gênero Silurus.[2] Habita águas marinhas, salobras e de água doce no Brasil, Guiana, Guiana Francesa, Colômbia, Suriname, Venezuela e Trinidad e Tobago. Habita a uma profundidade de 1 a 5 metros (3,3 a 16 pé).[3] Atinge um comprimento total máximo de 94,2 centímetros (37,1 in) , enquanto os machos atingem mais frequentemente um TL de 30 centímetros (12 in) e as fêmeas atingem um TL de 62,5 centímetros (24,6 in). Atinge um peso máximo de 1,5 quilogramas (3,3 lb).
A dieta desse bagre do mar consiste em anelídeos e crustáceos bentônicos.[4] Observou-se que a desova ocorre em várias épocas do ano, dependendo da região.[5] Atualmente, a espécie é classificada como Pouco Preocupante pela lista vermelha da IUCN, mas sua presença nos canais de mangue a coloca em risco de perda de habitat. A espécie é de interesse para a pesca artesanal no norte do Brasil,[3] mas de menor interesse para a pesca comercial.
O Sciades herzbergi é uma espécie de bagre da família Ariidae. Foi descrito por Marcus Elieser Bloch em 1794, originalmente sob o gênero Silurus. Habita águas marinhas, salobras e de água doce no Brasil, Guiana, Guiana Francesa, Colômbia, Suriname, Venezuela e Trinidad e Tobago. Habita a uma profundidade de 1 a 5 metros (3,3 a 16 pé). Atinge um comprimento total máximo de 94,2 centímetros (37,1 in) , enquanto os machos atingem mais frequentemente um TL de 30 centímetros (12 in) e as fêmeas atingem um TL de 62,5 centímetros (24,6 in). Atinge um peso máximo de 1,5 quilogramas (3,3 lb).
A dieta desse bagre do mar consiste em anelídeos e crustáceos bentônicos. Observou-se que a desova ocorre em várias épocas do ano, dependendo da região. Atualmente, a espécie é classificada como Pouco Preocupante pela lista vermelha da IUCN, mas sua presença nos canais de mangue a coloca em risco de perda de habitat. A espécie é de interesse para a pesca artesanal no norte do Brasil, mas de menor interesse para a pesca comercial.
