Ar meilh gweuzek (Chelon labrosus) a zo ur pesk mor.
La llissa vera, caluga blanca, llissa agut o llíssera vera (Chelon labrosus) és un peix marí costaner de la família dels mugílids.[1][2]
La maduresa sexual arriba als 4 anys. Es reprodueix durant l'hivern. Les femelles poden arribar a pondre fins a 2.000.000 d'ous, els quals són pelàgics.[5]
La seua boca, petita, i els llavis, gruixats, estan adaptats per esquinçar la fina capa superficial de les roques i de la sorra per alimentar-se de detritus i d'algues. A llocs calmats pot alimentar-se en superfície: filtren la pel·lícula superficial on hi ha matèria orgànica i on creixen microalgues.
És costanera, d'aigües poc profundes, badies, albuferes, ports i estuaris. Ocasionalment es troben dins coves, sobretot si hi desemboca aigua dolça (és una espècie que resisteix variacions de temperatura i salinitat).[6]
Apareix al Mediterrani, al sud-oest de la Mar Negra i a l'Atlàntic oriental (des d'Islàndia fins al Senegal i Cap Verd).[7]
Es captura amb canya de suret i grumejant. També es captura amb fusell amb la tècnica de l'espera i és una presa molt fàcil quan es troba enrocada. Antigament es capturava amb el rall (xarxa rodona emprada des de la vorera).
La seua carn no és gaire apreciada i, freqüentment, és emprada com a aliment per a peixos de piscifactoria o en captivitat.[5]
La llissa vera, caluga blanca, llissa agut o llíssera vera (Chelon labrosus) és un peix marí costaner de la família dels mugílids.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac mewn dŵr croyw ac sy'n perthyn i deulu'r Mugilidae ydy'r Hyrddyn Llwyd Gweflog sy'n enw gwrywaidd; lluosog: hyrddod llwyd gweflog (Lladin: Chelon labrosus; Saesneg: Thicklip grey mullet).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Asia, Ewrop, America, y Môr Du, y Môr Canoldir a Chefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ar adegau yn aberoedd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac mewn dŵr croyw ac sy'n perthyn i deulu'r Mugilidae ydy'r Hyrddyn Llwyd Gweflog sy'n enw gwrywaidd; lluosog: hyrddod llwyd gweflog (Lladin: Chelon labrosus; Saesneg: Thicklip grey mullet).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Asia, Ewrop, America, y Môr Du, y Môr Canoldir a Chefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ar adegau yn aberoedd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Die Dicklippige Meeräsche (Chelon labrosus) ist eine Art der Meeräschen, die im Nordostatlantik, der Nordsee, der westlichen und südlichen Ostsee sowie dem Mittelmeer anzutreffen ist.
Die Dicklippige Meeräsche hat einen für die Meeräschen charakteristischen langgestreckten, spindelförmigen Körper und erreicht eine Körperlänge bis maximal 80 Zentimeter. Der oberseits abgeflachte Kopf besitzt ein Maul mit der für diese Art charakteristischen vergrößerten Oberlippe, die mit feinen Ausstülpungen (Papillen) versehen ist. Der Rücken ist dunkelgrau bis blau, die Flanken sind silbergrau gefärbt und besitzt 4 bis 5 dunkle Längsstreifen.[1]
Meeräschen besitzen zwei Rückenflossen, die erste hat 4 harte Flossenstrahlen und die zweite einen harten und 8 bis 9 weiche, die Afterflosse 3 harte und 9 bis 10 weiche Flossenstrahlen. Die Bauchflossen sind brustständig.[1]
Die Dicklippige Meeräsche ist im nordöstlichen Atlantik von Norwegen, der Nordsee und Großbritannien sowie der westlichen und südlichen Ostsee bis nach Westafrika im Bereich des Senegal sowie um die Kapverdischen und Kanarischen Inseln sowie im Mittelmeer anzutreffen.[1][2]
Meeräschen leben als ausgesprochene Schwarmfische im küstennahen Bereich, wobei sie gelegentlich auch in Lagunen und Flussmündungen eindringen. Sie sind dabei im Sommer vor allem im Bereich der Oberfläche anzutreffen und weiden bodennah Aufwuchsalgen und Wirbellose ab. Im Winter ziehen sie sich in tiefere Schichten zurück und stellen die Nahrungsaufnahme weitestgehend ein.[1][2]
Die Laichzeit fällt im Mittelmeer in den Winter und in nördlicheren Gebieten in das Frühjahr. Die Eier werden in das Freiwasser abgegeben und schweben aufgrund von eingelagerten Öltröpfchen im Oberflächenwasser. Das Lebensalter dieser Art kann bis zu 9 Jahre betragen.
Meeräschen sind beliebte Speisefische, die im offenen Meer gefangen und auch in Aquakultur gehalten werden.[1]
Die Dicklippige Meeräsche (Chelon labrosus) ist eine Art der Meeräschen, die im Nordostatlantik, der Nordsee, der westlichen und südlichen Ostsee sowie dem Mittelmeer anzutreffen ist.
The thicklip grey mullet, Chelon labrosus, is a coastal fish of the family Mugilidae. It typically is about 32 cm (13 in) long, with 75 cm (30 in) being the maximum recorded.[3] It is named after its thick upper lip and silvery-grey appearance.
It is a common fish of shallow, sheltered coasts, estuaries, and around power station and sewer outfalls; it can also enter fresh water areas.
It lives in the northeastern Atlantic Ocean from Iceland to Senegal and Cape Verde, including the Mediterranean Sea and the southwestern Black Sea. This species is partially migratory, heading northwards in summer.
It feeds mainly on benthic diatoms, epiphytic algae, small invertebrates and detritus.
The thicklip grey mullet lays its eggs in winter. Both eggs and fry are pelagic.
The thicklip grey mullet is valued both as a food fish and as a tenacious game fish.[4]
The thicklip grey mullet, Chelon labrosus, is a coastal fish of the family Mugilidae. It typically is about 32 cm (13 in) long, with 75 cm (30 in) being the maximum recorded. It is named after its thick upper lip and silvery-grey appearance.
It is a common fish of shallow, sheltered coasts, estuaries, and around power station and sewer outfalls; it can also enter fresh water areas.
It lives in the northeastern Atlantic Ocean from Iceland to Senegal and Cape Verde, including the Mediterranean Sea and the southwestern Black Sea. This species is partially migratory, heading northwards in summer.
It feeds mainly on benthic diatoms, epiphytic algae, small invertebrates and detritus.
The thicklip grey mullet lays its eggs in winter. Both eggs and fry are pelagic.
El muble o lisa (Chelon labrosus), es una especie de pez marino de la familia mugílidos, distribuida por la costa noreste del océano Atlántico, mar Mediterráneo, mar del Norte, mar Báltico y el mar Negro.[2]
Su pesca es frecuente pues es bien comercializado, empleándose también en la pesca deportiva; también es usado para su mantenimiento en acuarios públicos.[2] Sin embargo, alcanza un precio bajo en el mercado.[3]
La longitud máxima descrita normalmente es de unos 32 cm,[4] aunque se han descrito capturas mucho mayores. En la aleta dorsal tiene 5 espinas por delante y separadas de unos 7 a 9 radios blandos, mientras que en la aleta anal tiene 3 espinas y unos 8 a 9 radios blandos.[2]
Vive cerca del fondo, siendo un pez catádromo, que vive en el mar y se introduce en lagunas costeras y estuarios de los ríos para reproducirse.[5] Es ovíparo, reproduciéndose durante el invierno.[6] Tiende a migrar hacia el norte durante el verano conforme suben las temperaturas.[2]
Se alimenta principalmente de diatomeas bentónicas, algas epifíticas, pequeños invertebrados y de detritus.[7]
El muble o lisa (Chelon labrosus), es una especie de pez marino de la familia mugílidos, distribuida por la costa noreste del océano Atlántico, mar Mediterráneo, mar del Norte, mar Báltico y el mar Negro.
Hondoetako korrokoia (Chelon labrosus) edo lasuna (bizkaieraz[1]) Mugilidae familiako ur geza eta ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Beltzan, Itsaso Baltikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[2].
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Hondoetako korrokoia (Chelon labrosus) edo lasuna (bizkaieraz) Mugilidae familiako ur geza eta ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Beltzan, Itsaso Baltikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.
Paksuhuulikeltti (Chelon labrosus) on kelttikaloihin kuuluva kalalaji. Se kasvaa noin 30 cm pitkäksi.[2] Kala on saanut nimensä paksusta, turvonneen näköisestä ylähuulestaan. Paksuhuulikeltin vartalo on pitkulainen, sylinterinmuotoinen, ja sen pää on huomattavan leveä ja litteä. Pyrstö on kaksihaarainen. Kalan väri on selkäpuolelta tummanharmaa, usein vihertävän sävyinen. vatsapuolelta hopeanhohtoinen.[3]
Koiraat kutevat ensimmäisen kerran kaksivuotiaina, naaraat vuotta vanhempina. Pohjoisessa kutukypsyys saavutetaan tätä myöhemmin. Kutuaikaa on helmi-huhtikuu.[1]
Paksuhuulikelttiä tavataan Eurooppaa ympäröivissä merissä.[3] Paksuhuulikeltti on tavattu Suomessa vuonna 1995 Kustavin lähivesillä.[4]
Paksuhuulikelttiä käytetään ruokakalana, sitä urheilukalastetaan ja pidetään joskus yleisöakvaarioissa.[2] Se on Etelä-Euroopassa arvostettu ruokakala.[5]
Paksuhuulikeltti (Chelon labrosus) on kelttikaloihin kuuluva kalalaji. Se kasvaa noin 30 cm pitkäksi. Kala on saanut nimensä paksusta, turvonneen näköisestä ylähuulestaan. Paksuhuulikeltin vartalo on pitkulainen, sylinterinmuotoinen, ja sen pää on huomattavan leveä ja litteä. Pyrstö on kaksihaarainen. Kalan väri on selkäpuolelta tummanharmaa, usein vihertävän sävyinen. vatsapuolelta hopeanhohtoinen.
Koiraat kutevat ensimmäisen kerran kaksivuotiaina, naaraat vuotta vanhempina. Pohjoisessa kutukypsyys saavutetaan tätä myöhemmin. Kutuaikaa on helmi-huhtikuu.
Paksuhuulikelttiä tavataan Eurooppaa ympäröivissä merissä. Paksuhuulikeltti on tavattu Suomessa vuonna 1995 Kustavin lähivesillä.
Paksuhuulikelttiä käytetään ruokakalana, sitä urheilukalastetaan ja pidetään joskus yleisöakvaarioissa. Se on Etelä-Euroopassa arvostettu ruokakala.
Le mulet lippu (Chelon labrosus) est une espèce de poissons marins de la famille des Mugilidae. Il est aussi appelé mulet à grosses lèvres.
Les femelles sont plus grandes que les mâles. La taille maximale rapportée est de 75 cm, pour un poids de 4,5 kg.
Le mulet lippu est présent dans l'Atlantique Nord-Est, de la Scandinavie et l'Islande au Nord au Sénégal et Cap-Vert au Sud. On le trouve également en Méditerranée ainsi qu'en Mer Noire.
Le mulet lippu est une espèce côtière, et peut remonter dans les lagons et le cours des fleuves. Il migre occasionnellement, en se déplaçant vers le Nord au cours de l'été lorsque les températures montent.
Il se nourrit principalement d'algues, de microalgues, de déchets et de petits invertébrés.
La reproduction a lieu en hiver. Les œufs et les larves sont pélagiques.
Les mâles sont sexuellement matures à 2 ans et les femelles à 3 ans. Ils peuvent vivre jusqu'à 12 ans[1].
Le mulet lippu (Chelon labrosus) est une espèce de poissons marins de la famille des Mugilidae. Il est aussi appelé mulet à grosses lèvres.
Il cefalo bosega [2] (Chelon labrosus Risso, 1827), è un pesce della famiglia Mugilidae.
Questa è una delle specie di cefalo che si spinge più a nord, infatti raggiunge le coste norvegesi e scozzesi mentre a sud si ferma alle isole Azzorre.
Vive soprattutto in mare (è la specie di Mugilidae più comune in acque marine) ma, soprattutto i piccoli esemplari, non temono le acque a bassa salinità o addirittura dolci. Gli adulti vivono in piccoli banchi nei pressi delle coste rocciose o sabbiose, soprattutto dove ci siano dei manufatti e delle foci di corsi d'acqua. I giovani si raggruppano in banchi assai più estesi.
Il suo aspetto è quello classico dei Mugilidae, con corpo slanciato e fusiforme a sezione quasi circolare e così la sua livrea argentea con numerose linee longitudinali scure. Si riconosce però bene dalle altre specie soprattutto per la bocca che presenta un robusto e carnoso labbro superiore privo di intaccatura centrale ma con alcune serie di tubercoli ben rilevabili sia al tatto che con una semplice lente d'ingrandimento. Inoltre, spesso, le pinne pettorali sono di color grigio opaco.
Le dimensioni raggiungono i 70 cm per un paio di kg di peso.
Avviene in mare con modalità simili a quelle del cefalo comune.
Basata su piccoli invertebrati e detriti organici come quella del cefalo comune.
Assieme a Mugil cephalus è uno dei Mugilidae che sopporta il più elevato sforzo di pesca dato che ben si adatta a vivere in acque chiuse e salmastre come le "valli da pesca" o i laghi costieri, sede di importanti marinerie. Le tecniche di pesca sono identiche a quelle impiegate per il Mugil cephalus. Le sue carni sono particolarmente apprezzate in aprile-maggio quando inizia la migrazione nelle acque interne ed in dicembre-febbraio, periodo che precede la deposizione delle uova, in cui il pesce è più grasso.
De diklipharder (Chelon labrosus) is een vis die van oorsprong voorkomt in de wateren van de Benelux. Deze vis komt voor langs de kust en in de monding van rivieren.
De bovenzijde van het lichaam is zilverachtig blauwgroen, terwijl de onderzijde lichter tot bijna wit is. Volwassen dieren hebben donkere lengtestrepen. De kleine bek met de verdikte bovenlip vertoont een aantal wratachtige bobbeltjes. Hij heeft tamelijk grote schubben zonder zijlijn. De beide rugvinnen, waarvan de eerste vier harde vinstralen bevat, vertonen veel overeenkomsten met een baarzenvin. De tweede rugvin en de aarsvin zijn hoekig en de staartvin is gevorkt. Hij wordt maximaal 75 centimeter lang en 5 kg zwaar.
Deze scholenvis leeft vooral van plankton, algen en kleine bodemdieren. De onverteerbare delen worden er met de kieuwzeefborstels uitgefilterd. Kennelijk is het menu van de harders vooral afgestemd op vezelrijk plantaardig materiaal. Hij heeft daarom het lange spijsverteringskanaal van de vegetariër, en bovendien een gespierde "kauwmaag" voor een efficiënte vertering.
Deze soort komt voor in de noordoostelijke Atlantische-, Middellandse Zee en de westelijke Zwarte Zee in ondiepe kustwateren en riviermonden.
De diklipharder (Chelon labrosus) is een vis die van oorsprong voorkomt in de wateren van de Benelux. Deze vis komt voor langs de kust en in de monding van rivieren.
Tykkleppet multe (Chelon labrosus) er en fiskeart.
Den har en spoleformet kropp med et butt hode og en kraftig overleppe. På overleppa er det hudvorter, noe skiller denne arten fra de to andre multene i Nord-Europa, tynnleppet multe og gullmulte. Kroppen har store, sølvglinsende skjell som er mørke på ryggsiden og lyse under buken. De to korte ryggfinnene sitter langt fra hverandre. Arten kan bli 75 cm lang og 4,5 kg.
Tykkleppet multe er en stimfisk som lever på grunt vann i havet og som ofte vandrer opp i brakkvann og ferskvann. Den eter for det meste alger, men tar også små virvelløse dyr og detritus. Ofte svømmer den med snuten nesten opp i vannskorpa.
Utbredelsen strekker seg fra Island og Norge sørover til Senegal. Den finnes også i Middelhavet og det sørvestre Svartehavet, og den er en sjelden gjest i Østersjøen. I Norge er den vanligst langs sørlandskysten og i ytre Oslofjord.
Tykkleppet multe er en ettertraktet sportsfisk i Norge, ettersom den er vanskelig å få på kroken på grunn av den lille munnen. I Sør-Europa drives det kommersielt fiske etter arten.
Tykkleppet multe (Chelon labrosus) er en fiskeart.
Den har en spoleformet kropp med et butt hode og en kraftig overleppe. På overleppa er det hudvorter, noe skiller denne arten fra de to andre multene i Nord-Europa, tynnleppet multe og gullmulte. Kroppen har store, sølvglinsende skjell som er mørke på ryggsiden og lyse under buken. De to korte ryggfinnene sitter langt fra hverandre. Arten kan bli 75 cm lang og 4,5 kg.
Tykkleppet multe er en stimfisk som lever på grunt vann i havet og som ofte vandrer opp i brakkvann og ferskvann. Den eter for det meste alger, men tar også små virvelløse dyr og detritus. Ofte svømmer den med snuten nesten opp i vannskorpa.
Utbredelsen strekker seg fra Island og Norge sørover til Senegal. Den finnes også i Middelhavet og det sørvestre Svartehavet, og den er en sjelden gjest i Østersjøen. I Norge er den vanligst langs sørlandskysten og i ytre Oslofjord.
Tykkleppet multe er en ettertraktet sportsfisk i Norge, ettersom den er vanskelig å få på kroken på grunn av den lille munnen. I Sør-Europa drives det kommersielt fiske etter arten.
Tępogłów grubowargi, chelon grubowargi, (Chelon labrosus) – gatunek ryby z rodziny mugilowatych (Mugilidae).
Północny Atlantyk od Islandii i Lofotów do zachodniej Afryki. W okresie letnim także w zachodniej części Bałtyku.
Żyje w płytkich wodach przybrzeżnych, także w wodach słonawych i ujściach rzek, nad miękkim dnem porośniętym obficie glonami. Występuje w stadach, odbywając dalekie wędrówki w poszukiwaniu pokarmu. W okresie zapada w rodzaj „snu zimowego”, zaprzestając przyjmowania pokarmu.
Dorasta maksymalnie do 60 cm długości, osiąga wagę 4-5 kg. Ciało wrzecionowate, wydłużone z silnie spłaszczoną głową. Otwór gębowym mały, bez uzębienia, górna warga bardzo gruba, u dorosłych osobników pokryta małymi brodawkami. Ciało pokryte łuskami, dużymi, kolistymi. Linii boczna niezaznaczona. Płetwa grzbietowa podwójna, pierwsza podparta 4 twardymi promieniami, druga jednym twardym i 8 – 9 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 9 – 10 miękkimi promieniami.
Grzbiet ciemoszarozielonkawy, boki jaśniejsze z 7 – 8 wąskimi, ciemnymi smugami. Brzuch srebrzysty. Płetwy ciemnoszare.
Młode ryby odżywiają się planktonem, dorosłe drobnymi bezkręgowcami, detrytusem organicznym i glonami zbieranymi z dna lub odfiltrowanymi z namułów dennych.
Tarło w Morzu Śródziemnym dobywa się od grudnia do marca, w zat. Biskajskiej od stycznia do kwietnia. Jaja zawierają kroplę tłuszczu i unoszą się swobodnie bezpośrednio nad dnem.
Tępogłów grubowargi, chelon grubowargi, (Chelon labrosus) – gatunek ryby z rodziny mugilowatych (Mugilidae).
Chelon labrosus (A. Risso, 1827) é uma espécie de peixes da família Mugilidae que pode atingir os 90 cm de comprimento e até 6 kg de peso. É a espécie de tainha mais comum de águas frias, de cor prateada e escamas grandes, boca pequena e lábio superior espesso. A primeira barbatana dorsal tem 4 raios grandes. Reproduz-se entre Janeiro e Abril.
Habita no sublitoral, entre algas e rochas, em estuários e, por vezes, em esgotos.
Alimenta-se de pequenos invertebrados e algas.
Chelon labrosus (A. Risso, 1827) é uma espécie de peixes da família Mugilidae que pode atingir os 90 cm de comprimento e até 6 kg de peso. É a espécie de tainha mais comum de águas frias, de cor prateada e escamas grandes, boca pequena e lábio superior espesso. A primeira barbatana dorsal tem 4 raios grandes. Reproduz-se entre Janeiro e Abril.
Habita no sublitoral, entre algas e rochas, em estuários e, por vezes, em esgotos.
Alimenta-se de pequenos invertebrados e algas.
Tjockläppad multe (Chelon labrosus) är en egentligen subtropisk fiskart som har ökat kraftigt i Skandinavien sedan 1960-talet.
Den tjockläppade multen är silverfärgad med längsgående ränder i blått eller grönt på sidorna. Överläppen är tjock och vårtig. Längden kan nå upp till ca 80 centimeter. Maxvikten är omkring 6,5 kilogram.[1]
Från Sudan norrut längs med Afrikas kust, i Medelhavet och längs västra Sydeuropas kust. Sommartid även i Nordsjön, runt Brittiska öarna och upp till Island, och in i Kattegatt.[2] Går tillfälligtvis så långt norr som till Färöarna. Vanlig runt Danmark, södra Norge och Sveriges västkust. Tillfällig i Östersjön och vid Finland.[3]
Den lever i stim i salt- och brackvatten med mjuka, beväxta bottnar. Den vistas gärna i anslutning till varmvattensutsläpp ifrån till exempel kärnkraftverk, där den, även i norra delen av sitt utbredningsområde, kan stanna kvar också vintertid.[1]
Lektiden i Engelska kanalen är under våren och tidig sommar, men infaller tidigare söderöver. Den blir könsmogen omkring 4 års ålder.[2] Maxåldern är omkring 25 år.[1]
Den tjockläppade multen lever av växtdelar, alger, växtdelar och smådjur.[4]
En uppskattad matfisk som fiskas kommersiellt med drivgarn i Medelhavet och Nordsjön. Den är även en utmärkt sportfisk, av många ansedd som svår att fånga på fiskespö.[4] Svenskt sportfiskerekord är 6,596 kilogram och längd 80 centimeter.
Tjockläppad multe (Chelon labrosus) är en egentligen subtropisk fiskart som har ökat kraftigt i Skandinavien sedan 1960-talet.
粗唇龜鯔為輻鰭魚綱鯔形目鯔科的其中一種，分布於東大西洋區，從斯堪地那維亞半島、冰島至塞內加爾、維德角群島海域，包括地中海及黑海東南部，體長可達75公分，棲息在沿岸、潟湖，為雜食性，以矽藻、藻類、小型無脊椎動物為食，可做為食用魚、遊釣魚及觀賞魚。
这是一篇關於魚類的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
.jpg)
