Pnoepyga és l'únic gènere d'ocell, de la família Pnoepygidae, si bé era inclòs a la dels timàlids (Timaliidae).
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010), aquest gènere conté 4 espècies:
Pnoepyga és l'únic gènere d'ocell, de la família Pnoepygidae, si bé era inclòs a la dels timàlids (Timaliidae).
Die Zwergpfeifer (Pnoepyga) sind eine Gattung kleiner Singvögel, die in Ostasien und im Himalaya vorkommt.
Zwergpfeifer ähneln äußerlich dem Zaunkönig, haben aber einen extrem reduzierten, in der Regel nicht sichtbaren Schwanz. Ihr Gefieder ist bräunlich und normalerweise auf Brust und Bauch, wo das Gefieder zahlreiche Flecken oder ein schuppiges Muster zeigt, heller als auf dem Rücken. Männchen und Weibchen sind hinsichtlich der Färbung kaum zu unterscheiden. Der Körper ist klein und von rundlich-ovaler Gestalt. Die Flügel sind sehr kurz und abgerundet. Der Kopf ist mittelgroß, der Hals ist kurz und dick. Der schmale Schnabel ist mittellang und gerade. Beine und Füße sind lang und kräftig.[1]
Zwergpfeifer leben in feuchten Wäldern und halten sich meist nah am moosigen Bodengrund zwischen dichtem Unterbewuchs auf. Sie ernähren sich vor allem von Insekten und anderen kleinen Gliederfüßern. Zwergpfeifer wurden noch nie dabei beobachtet, Samen oder Früchte zu fressen, Magenuntersuchungen zeigten jedoch, dass sie diese in kleinen Mengen auch aufnehmen.
Die Brutbiologie der Zwergpfeifer ist nur wenig bekannt. Sie sind wahrscheinlich monogam und beide Geschlechter bauen das Nest, brüten und füttern die Jungen. Das Nest besteht aus Moos, kleinen Wurzeln und Haaren und ist kugelförmig mit einem auf der Oberseite gelegenen Eingang. Es wird in Moospolster, zwischen Epiphyten in einer nicht allzu hohen Verzweigung oder zwischen Steinen errichtet. Ein Gelege besteht aus zwei bis sechs Eiern, wobei kleinere Gelegegröße für die in tropischen Regionen vorkommenden Arten typisch sind, während die in gemäßigten oder subtropischen Gegenden lebenden Arten mehr Eier legen. Bei einer Art wurde eine Brutdauer von 12 bis 14 Tagen festgestellt, bei den anderen ist sie noch unbekannt.[1]
Die Gattung Pnoepyga wurde im Jahr 1844 durch den in Nepal und Nordindien tätigen britischen Naturforscher Brian Houghton Hodgson eingeführt.[1] Sie wurde lange Zeit in die Familie der Timalien (Timaliidae) gestellt. Molekularbiologische Untersuchungen zeigten jedoch, dass sie mit den Timalien nur entfernt verwandt sind. Der schwedische Ornithologe Magnus Gelang führte deshalb im Jahr 2009 die Familie Pnoepygidae ein, mit Pnoepyga als einziger Gattung.[2] Möglicherweise sind die Zwergpfeifer die Schwestergruppe einer größeren Klade zu der die Halmsängerartigen (Cisticolidae) und die Bülbüls (Pycnonotidae) gehören.[1]
Die Gattung Pnoepyga besteht aus fünf Arten:[3]
Die Zwergpfeifer (Pnoepyga) sind eine Gattung kleiner Singvögel, die in Ostasien und im Himalaya vorkommt.
Pnoepyga is a genus of passerines endemic to southern and southeastern Asia. Its members are known as cupwings or wren-babblers. The genus contains four species. The genus has long been placed in the babbler family Timaliidae. A 2009 study of the DNA of the families Timaliidae and the Old World warblers (Sylviidae) found no support for the placement of the genus in either family, prompting the authors to erect a new monogeneric family, the Pnoepygidae.[1]
This genus of diminutive passerines has a mostly montane distribution in South and Southeast Asia. The scaly-breasted cupwing is found in the mountainous areas of north India eastwards to southern China and northern Vietnam. The Taiwan cupwing is endemic to Taiwan, and similarly the Nepal cupwing has a restricted distribution, mostly occurring in Nepal (and also slightly into India). The most widespread species is the pygmy cupwing, which occurs from China and India south through Southeast Asia into the Malay Peninsula and Indonesia as far as Flores and Timor.[2]
The genus contains the following four species:[3]
Pnoepyga is a genus of passerines endemic to southern and southeastern Asia. Its members are known as cupwings or wren-babblers. The genus contains four species. The genus has long been placed in the babbler family Timaliidae. A 2009 study of the DNA of the families Timaliidae and the Old World warblers (Sylviidae) found no support for the placement of the genus in either family, prompting the authors to erect a new monogeneric family, the Pnoepygidae.
This genus of diminutive passerines has a mostly montane distribution in South and Southeast Asia. The scaly-breasted cupwing is found in the mountainous areas of north India eastwards to southern China and northern Vietnam. The Taiwan cupwing is endemic to Taiwan, and similarly the Nepal cupwing has a restricted distribution, mostly occurring in Nepal (and also slightly into India). The most widespread species is the pygmy cupwing, which occurs from China and India south through Southeast Asia into the Malay Peninsula and Indonesia as far as Flores and Timor.
Pnoepyga es un género de aves paseriformes endémico de Asia meridional, sudoriental y la Wallacea. Ha sido colocado tradicionalmente en la familia Timaliidae, pero un estudio de ADN en 2009 no encontró apoyo para la colocación del género en ninguna familia, lo que llevó a los autores a erigir una nueva familia monogenérica, Pnoepygidae.[2][3]
Se reconocen las siguientes especies:[1][3][4][5]
Pnoepyga es un género de aves paseriformes endémico de Asia meridional, sudoriental y la Wallacea. Ha sido colocado tradicionalmente en la familia Timaliidae, pero un estudio de ADN en 2009 no encontró apoyo para la colocación del género en ninguna familia, lo que llevó a los autores a erigir una nueva familia monogenérica, Pnoepygidae.
Peukkulit (Pnoepygidae) eli aiemmalta nimeltään töpötimalit on varpuslintuihin kuuluva heimo. Aikaisemmin heimon lajit luettiin kuuluviksi timaleihin[2]. Peukkulien heimoon kuuluu BirdLife Suomen mukaan yksi suku ja neljä lajia[3].
Peukkuleita tavataan Kaakkois-Aasiasta. Ne elävät pohjakerroksessa. Ulkonäöltään ne ovat pulleita ruskeita ja pienikokoisia lintuja. Peukkulien ravintoa ovat hyönteiset.[4]
Peukkulit (Pnoepygidae) eli aiemmalta nimeltään töpötimalit on varpuslintuihin kuuluva heimo. Aikaisemmin heimon lajit luettiin kuuluviksi timaleihin. Peukkulien heimoon kuuluu BirdLife Suomen mukaan yksi suku ja neljä lajia.
Peukkuleita tavataan Kaakkois-Aasiasta. Ne elävät pohjakerroksessa. Ulkonäöltään ne ovat pulleita ruskeita ja pienikokoisia lintuja. Peukkulien ravintoa ovat hyönteiset.
Pnoepygidae
Pnoepyga est un genre de passereaux de la famille des Pnoepygidae dont il est le seul genre.
Le genre a longtemps été placé dans la famille des Timaliidae. Une étude ADN de cette famille a montré qu'il n'existait aucun élément y soutenant son placement. Le genre est donc depuis placé dans sa propre famille (Gelang et al., 2009)[3].
La famille des Pnoepygidae a été créée en 2009 par Magnus Gelang (d), Alice Cibois (d), Éric Pasquet (d), Urban Olsson (d), Per Alström (d) et Per G. P. Ericson (d)[3].
Le genre Pnoepyga a été créé en 1844 par Brian Houghton Hodgson[4].
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 11.1, 2021)[5] :
Ces espèces n'ont pas de noms normalisés depuis leur déplacement dans la famille des Pnoepygidae.
Pnoepygidae
Pnoepyga est un genre de passereaux de la famille des Pnoepygidae dont il est le seul genre.
Pnoepyga Hodgson, 1844 è un genere di uccelli passeriformi asiatici, unico genere della famiglia Pnoepygidae.[1]
Il genere Pnoepyga è stato in passato attribuito alternativamente alle famiglie Timaliidae o Sylviidae. Un'analisi filogenetica del 2009 ha smentito l'appartenenza alle suddette famiglie, suggerendone la collocazione in una famiglia a sé stante (Pnoepygidae)[2].
Comprende le seguenti specie:[1]
Il genere è diffuso in India, Nepal, Birmania, Cina meridionale e Vietnam.[1]
Pnoepyga Hodgson, 1844 è un genere di uccelli passeriformi asiatici, unico genere della famiglia Pnoepygidae.
Pnoepyga is een geslacht van zangvogels uit de familie van de Pnoepygidae.[1] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Hodgson. Het is een monotypisch geslacht van vogels die voorheen in het Nederlands sluiptimalia's heten. Lange tijd werd gedacht dat deze vogels verwant waren aan de timalia's.
Het zijn kleine vogels, met ronde vleugels en een uiterst korte staart. Ze vliegen nauwelijks en ze leven verborgen in de dichte ondergroei van hellingbossen in berggebieden van Noord-India en oostelijker richting Zuid-China en Noord-Vietnam.
Pnoepyga formosana is endemisch op Taiwan. De Nepalese pnoepyga (Pnoepyga immaculata) is endemisch in Nepal en een stukje India. De mospnoepyga (Pnoepyga pusilla) heeft het grootste verspreidingsgebied dat reikt van China en India door heel Zuidoost-Azië, via Malakka (schiereiland) door Indonesië tot aan Timor en Flores.
Uit uitgebreid moleculair genetisch onderzoek uit 2009 bleek dat dit geslacht een heel bijzondere positie inneemt binnen de superfamilie (clade) Sylvioidea. Ze hebben geen nauwe verwantschap met de Timalia's; ze staan dichter bij de geslachten Prinia en Pycnonotus (buulbuuls). Hun verborgen leefwijze en het feit dat ze solitair zijn, wijst niet op verwantschap met de timalia's.[2]
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1]
Pnoepyga is een geslacht van zangvogels uit de familie van de Pnoepygidae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Hodgson. Het is een monotypisch geslacht van vogels die voorheen in het Nederlands sluiptimalia's heten. Lange tijd werd gedacht dat deze vogels verwant waren aan de timalia's.
Stuttvenger, Pnoepyga, er ei biologisk slekt av fem artar sporvefuglar endemisk til sørlege og søraustlege Asia. Slekta har lenge vore plassert i timalfamilien Timaliidae. Ein DNA-studie i 2009 av fuglar frå familiane Timaliidae og Sylviidae fann inga støtte for plasseringa av Pnoepyga-slekta i nokon familie, og forfattarar gav derfor framlegg om å oppføre slekta i ein ny monogenerisk familie, Pnoepygidae.[1] Familien har fått det norske namnet stuttvengfamilien, bokmål stuttvingefamilien.
Denne litle slekta har ei vid utbreiing i høgtliggjande delar av Sør- og Søraust-Asia. Skjelstuttveng er funnen i fjellområda i Nord-India austover til sørlege Kina og det nordlege Vietnam. Taiwanstuttveng er endemisk til Taiwan, og tilsvarande har nepalstuttveng ei utbreiing avgrensa til hovudsakleg Nepal og litt inn i India. Den mest utbreidde arten er dvergstuttveng, som lever frå Kina og India sørover gjennom Søraust-Asia ut mot Den malaysiske halvøya og Indonesia så langt som til Flores og Timor.[2]
Pnoepyga i rekkjefølgje etter eBird/Clements Checklist v2017[3] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[4]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Stuttvenger Stuttvenger, Pnoepyga, er ei biologisk slekt av fem artar sporvefuglar endemisk til sørlege og søraustlege Asia. Slekta har lenge vore plassert i timalfamilien Timaliidae. Ein DNA-studie i 2009 av fuglar frå familiane Timaliidae og Sylviidae fann inga støtte for plasseringa av Pnoepyga-slekta i nokon familie, og forfattarar gav derfor framlegg om å oppføre slekta i ein ny monogenerisk familie, Pnoepygidae. Familien har fått det norske namnet stuttvengfamilien, bokmål stuttvingefamilien.
Denne litle slekta har ei vid utbreiing i høgtliggjande delar av Sør- og Søraust-Asia. Skjelstuttveng er funnen i fjellområda i Nord-India austover til sørlege Kina og det nordlege Vietnam. Taiwanstuttveng er endemisk til Taiwan, og tilsvarande har nepalstuttveng ei utbreiing avgrensa til hovudsakleg Nepal og litt inn i India. Den mest utbreidde arten er dvergstuttveng, som lever frå Kina og India sørover gjennom Søraust-Asia ut mot Den malaysiske halvøya og Indonesia så langt som til Flores og Timor.
Multimedia w Wikimedia Commons Skąpoogonki[4] (Pnoepygidae) – nowo wyróżniona, monotypowa rodzina ptaków[5] z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Rodzina obejmuje gatunki występujące w orientalnej Azji[6].
Długość ciała 7,5–10 cm, masa ciała 11–23 g[7].
Greckie πνοη pnoē – dmuchanie < πνεω pneō – oddychać; πυγη pugē – kuper[8].
takson ten należał wcześniej do tymaliowatych (Timaliidae). Ostatnie badania sugerują bliskie pokrewieństwo skąpoogonków z trzciniakami (Acrocephalidae), mimikami (Donacobiidae), madagaskarniczkami (Bernieridae) i świerszczakami (Locustellidae)[9][10]. Do rodzaju należą następujące gatunki[4]:
Skąpoogonki (Pnoepygidae) – nowo wyróżniona, monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Pnoepyga é um gênero de ave da família Pnoepygidae. Este gênero compreende pequenos "babblers" montanheses, distribuídos principalmente no sul e sudeste asiático. O gênero era classificado na família Timaliidae, e foi reclassificado em 2009 por Gelang e colaboradores.
Pnoepyga é um gênero de ave da família Pnoepygidae. Este gênero compreende pequenos "babblers" montanheses, distribuídos principalmente no sul e sudeste asiático. O gênero era classificado na família Timaliidae, e foi reclassificado em 2009 por Gelang e colaboradores.
Kupvingar (Pnoepygidae) är en nyligen erkänd liten familj mycket små och kortstjärtade tättingar som lever i bergstrakter i södra Asien och Sydostasien.[1]
Kupvingarna är väldigt små, kortstjärtade, marklevande fåglar, smala näbbar och rudimentära klor. Stjärtpennorna är sex till antalet och så korta att de täcks av övergumpens fjädrar, vilket får till följd att de ser helt stjärtlösa ut. De flesta av arterna förekommer i två färgmorfer. De återfinns i tät undervegetation i bergsskogar, där de kvickt hoppar fram i jakt på insekter.
Kupvingarna förekommer från Himalaya till södra Kina söderut genom Sydostasien till Java och Timor. Fram tills nyligen har de helt okontroversiellt betraktats som en av flera släkten smygtimalior i familjen Timaliidae, som de i flera avseenden är mycket lika. Genetiska studier visar dock förvånande att de istället är troligen närmare släkt med gräsfåglar (Locustellidae) och rörsångare (Acrocephalidae).[2]
På grund av de nya rönen att arterna i Pnoepyga inte är nära släkt med övriga smygtimalior föreslogs att de skulle få ett nytt trivialnamn på engelska. Ett av förslagen var "cupwings", en direktöversättning från latinet, som i sin tur syftar på fåglarnas korta, kupformade vingar.[3] Detta har nu blivit allmänt accepterat. Sveriges ornitologiska förening har också följt efter i sin fastställda lista från 2015 över svenska namn på världens fågelarter.[4]
Familjen delas numera in i fem arter, alla i samma släkte, Pnoepyga:[1]
Kupvingar (Pnoepygidae) är en nyligen erkänd liten familj mycket små och kortstjärtade tättingar som lever i bergstrakter i södra Asien och Sydostasien.
Pnoepyga là một chi chim trong họ Pnoepygidae.[1]
Бесхвостые тимелии[1] (лат. Pnoepyga) — род воробьиных птиц, обитающих в Южной и Юго-Восточной Азии. Род долгое время находился в семействе тимелиевых. В 2009 году исследование ДНК тимелиевых и славковых не нашло поддержки по размещению рода в одном из семейств, что побудило авторов создать новое монотипическое семейство бесхвостковых[2] (Pnoepygidae)[3].
Этот род мелких воробьиных птиц в основном широко распространён в горных районах Южной и Юго-Восточной Азии. Большая бесхвостая тимелия встречается в горных районах Северной Индии на востоке до Южного Китая и Северного Вьетнама. Pnoepyga formosana — эндемик Тайваня, имеющий ограниченный ареал, как и вид Pnoepyga immaculata, встречаясь в основном в Непале (и немного в Индии). Самым распространенным видом является малая бесхвостая тимелия, которая встречается от Китая и южной Индии до Юго-Восточной Азии, на полуострове Малакка и в Индонезии, на островах Флорес и Тимор[4].
На июнь 2018 года в род включают 5 видов[5]:
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Бесхвостые тимелии (лат. Pnoepyga) — род воробьиных птиц, обитающих в Южной и Юго-Восточной Азии. Род долгое время находился в семействе тимелиевых. В 2009 году исследование ДНК тимелиевых и славковых не нашло поддержки по размещению рода в одном из семейств, что побудило авторов создать новое монотипическое семейство бесхвостковых (Pnoepygidae).
프노이피가속(Pnoepyga)은 참새목에 속하는 조류 속의 하나이다. 프노이피가과(Pnoepygidae)의 유일속으로 남아시아와 동남아시아의 토착 조류이다. 5종으로 이루어져 있다. 이전에는 꼬리치레과로 분류했다.
2009년 DNA 연구를 통한 분석 결과 꼬리치레과나 흰턱딱새과와 연관 관계가 발견되지않아 별도의 과로 분류하고 있다.[1]
다음 종을 포함하고 있다.
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 흰턱딱새소목의 계통 분류이다.[2]
흰턱딱새소목 섬개개비상과 흰턱딱새상과 오목눈이상과Scotocercidae
