El aguilucho lagunero oriental[2] (Circus spilonotus) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae, qu'habita camperes, güelgaes y tierres de cultivu d'Asia Oriental, al sur de Siberia, norte de Mongolia y nordeste de China, moviéndose escontra'l sur nel iviernu.
El aguilucho lagunero oriental (Circus spilonotus) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae, qu'habita camperes, güelgaes y tierres de cultivu d'Asia Oriental, al sur de Siberia, norte de Mongolia y nordeste de China, moviéndose escontra'l sur nel iviernu.
L'arpella oriental (Circus spilonotus) és un ocell de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita pastures, aiguamolls i terres de conreu d'Àsia Oriental, al sud de Sibèria, nord de Mongòlia i nord-est de la Xina, desplaçant-se cap al sud a l'hivern.
L'arpella oriental (Circus spilonotus) és un ocell de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita pastures, aiguamolls i terres de conreu d'Àsia Oriental, al sud de Sibèria, nord de Mongòlia i nord-est de la Xina, desplaçant-se cap al sud a l'hivern.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Boda’r Dwyrain (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: bodaod y Dwyrain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Circus spilonotus; yr enw Saesneg arno yw Eastern marsh harrier. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. spilonotus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r boda’r Dwyrain yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aquila spilogaster Aquila spilogaster Aquila wahlbergi Aquila wahlbergi Barcud wynepgoch Gampsonyx swainsonii Eryr Adalbert Aquila adalberti Eryr Bonelli Aquila fasciata Eryr euraid Aquila chrysaetos Eryr Gurney Aquila gurneyi Eryr nadroedd Madagasgar Eutriorchis astur Eryr rheibus Aquila rapax Eryr rheibus y diffeithwch Aquila nipalensis Eryr ymerodrol Aquila heliaca Fwltur yr Aifft Neophron percnopterusAderyn a rhywogaeth o adar yw Boda’r Dwyrain (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: bodaod y Dwyrain) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Circus spilonotus; yr enw Saesneg arno yw Eastern marsh harrier. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. spilonotus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
La Orienta marĉocirkuo (C. spilonotus) estas rabobirdo de la subfamilio de cirkuoj kaj familio de Akcipitredoj. Ili estas mezgrandaj rabobirdoj kaj la plej grandaj el cirkuoj, kun plej larĝaj flugiloj. Ili reproduktiĝas proksime de malsekejoj kaj en densaj junkejoj.
Fakuloj diferencigas tri apartajn sed tre rilatajn speciojn, nome: la Okcidenta marĉocirkuo (Circus aeruginosus), la Orienta marĉocirkuo (C. spilonotus) kaj la Aŭstralazia cirkuo (C. approximans).
Ili estis iam konsiderataj ununura specio tutmonda (escepte Ameriko), kaj tri subspecioj: la okcidenta (C. aeruginosus aeruginosus), orienta (C. aeruginosus spilonotus), kaj la aŭstralazia (C. aeruginosus approximans).
Ili reproduktiĝas en malsekejoj kaj herbejoj de suda Siberio, norda Mongolio, nordorienta Ĉinio, Manĉurio kaj Japanio, kaj plej nordaj vintras en sudorienta Azio, Filipinoj kaj norda Borneo.
Kiel aliaj cirkuoj, ĝi ĉeestas malfermajn, humidajn mediojn kaj estas videblaj super rizkampoj ŝvebante plie ol flugante. Estas du subspecioj, nome: C. s. spilonotus de orienta Azio, kaj C. s. spilothorax, de Novgvineo kaj najbaraj insuloj, kiu iam estis konsiderata aparta specio ofte nomata Papua cirkuo.
Ĝi estas 48 al 58 cm longa kun enverguro de 113 al 137 cm; kiel ĉe plej parto de rabobirdoj, la ino estas kutime pli grandaj ol la masklo. La maskla plumaro estas varia; tipe la kapo, brusto, dorso kaj flugilkovriloj estas nigrecaj kun pala strieco. La resto de la flugilo estas griza kun nigraj flugilpintoj kaj blanka antaŭbordo. La vosto estas griza, la pugo estas blanka kaj la subaj partoj estas ĉefe blankaj. La ino estas malhelbruna kun sablokolora strieco en kapo kaj subaj partoj. La pugo estas ofte blankeca kaj la vosto havas malhelajn striojn. Junuloj estas malhelbrunaj kun sablokoloro en kapo kaj pala makulo en subflugiloj.
Ĝi estas kutime silentema sed havas miaŭan alvokon kiu estas plej ofte elsendata el ripozejoj.
Tiuj palearktisaj birdoj estas ĝenerale migrantaj krom la Papua marĉocirkuo kiu estas specio aŭ subspecio de loĝantaj birdoj. La reprodukta teritorio kovras nordorientan Ĉinion, Mongolion kaj sudorientan Siberion (tiom for okcidente kiom ĝis la Lago Bajkalo) kaj malgrandaj nombroj en norda Japanio (Hokkaidō kaj norda Honŝuo). Estas ioma koincido kun la Okcidenta marĉocirkuo ĉirkaŭ la Lago Bajkalo kaj okazas interreproduktado.
La vintra teritorio inkludas sudan Ĉinion, Tajvanon, Koreion, sudan Japanion, nordorientan Baraton, Bangladeŝon kaj sudorientan Azion tiom for sude kiom ĝis Filipinoj, Borneo kaj Sumatro. Grandaj nombroj de birdoj migras laŭlonge de la ĉina marbordo kaj miloj pasas tra lokoj kiaj Beidaihe dum aŭtuno.
Ties preferata habitato estas malferma kamparo kia marĉoj, rizkampoj kaj herbejoj.
Por ĉasado tiu specio flugas malalte supergrunde havante flugilojn kiel neprofunda V. Ties predoj estas malgrandaj mamuloj, birdoj kaj ranoj.
La reprodukta sezono ekas aprile. La nesto estas farata el bastonetoj kaj konstruita surgrunde, kutime en kanejoj. La ino demetas 4 al 7 ovojn, kiuj estos kovataj dum 33 al 48 tagoj. La elnestiĝo de la idoj okazas post 35 al 40 tagoj.
La Orienta marĉocirkuo (C. spilonotus) estas rabobirdo de la subfamilio de cirkuoj kaj familio de Akcipitredoj. Ili estas mezgrandaj rabobirdoj kaj la plej grandaj el cirkuoj, kun plej larĝaj flugiloj. Ili reproduktiĝas proksime de malsekejoj kaj en densaj junkejoj.
Fakuloj diferencigas tri apartajn sed tre rilatajn speciojn, nome: la Okcidenta marĉocirkuo (Circus aeruginosus), la Orienta marĉocirkuo (C. spilonotus) kaj la Aŭstralazia cirkuo (C. approximans).
Ili estis iam konsiderataj ununura specio tutmonda (escepte Ameriko), kaj tri subspecioj: la okcidenta (C. aeruginosus aeruginosus), orienta (C. aeruginosus spilonotus), kaj la aŭstralazia (C. aeruginosus approximans).
Ili reproduktiĝas en malsekejoj kaj herbejoj de suda Siberio, norda Mongolio, nordorienta Ĉinio, Manĉurio kaj Japanio, kaj plej nordaj vintras en sudorienta Azio, Filipinoj kaj norda Borneo.
Kiel aliaj cirkuoj, ĝi ĉeestas malfermajn, humidajn mediojn kaj estas videblaj super rizkampoj ŝvebante plie ol flugante. Estas du subspecioj, nome: C. s. spilonotus de orienta Azio, kaj C. s. spilothorax, de Novgvineo kaj najbaraj insuloj, kiu iam estis konsiderata aparta specio ofte nomata Papua cirkuo.
Circus spilonotus Circus generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Circus spilonotus Circus generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Siperiansuohaukka (Circus spilonotus) on haukkojen heimon suohaukkojen sukuun kuuluva lintu. Sitä tavataan seuraavissa maissa: Bangladesh, Brunei, Kambodža, Kiina, Kookossaaret, Hongkong, Indonesia, Japani, Pohjois-Korea, Laos, Malesia, Mongolia, Myanmar, Filippiinit, Venäjä, Singapore, Taiwan, Thaimaa ja Vietnam.[1]
Lajit Circus spilonotus ja C. spilothorax (del Hoyo ja Collar 2014) olivat aiemmin yhteisnimellä C. spilonotus. Venäjällä lajin sanotaan olevan esiintymisalueellaan harvinainen, eikä se ole Japanissakaan yleinen. Sen asuinalueita ovat sisämaan järvet, joet ja deltat.[3]
Siperiansuohaukka (Circus spilonotus) on haukkojen heimon suohaukkojen sukuun kuuluva lintu. Sitä tavataan seuraavissa maissa: Bangladesh, Brunei, Kambodža, Kiina, Kookossaaret, Hongkong, Indonesia, Japani, Pohjois-Korea, Laos, Malesia, Mongolia, Myanmar, Filippiinit, Venäjä, Singapore, Taiwan, Thaimaa ja Vietnam.
Lajit Circus spilonotus ja C. spilothorax (del Hoyo ja Collar 2014) olivat aiemmin yhteisnimellä C. spilonotus. Venäjällä lajin sanotaan olevan esiintymisalueellaan harvinainen, eikä se ole Japanissakaan yleinen. Sen asuinalueita ovat sisämaan järvet, joet ja deltat.
Burung Lang Sawah Beasr adalah salah satu daripada haiwan yang boleh didapati di Malaysia. Nama sainsnya ialah Circus spilonotus.
Burung Lang Sawah Beasr ialah haiwan yang tergolong dalam golongan benda hidup, alam : haiwan, filum : kordata, sub-filum : bertulang belakang (vertebrata), kelas : burung. Burung Lang Sawah Beasr ialah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan badan yang dilitupi bulu pelepah. Paruh Burung Lang Sawah Beasr tidak bergigi.
Burung Lang Sawah Beasr membiak dengan bertelur. Telur Burung Lang Sawah Beasr bercangkerang keras.
Burung Lang Sawah Beasr adalah salah satu daripada haiwan yang boleh didapati di Malaysia. Nama sainsnya ialah Circus spilonotus.
De oostelijke bruine kiekendief (Circus spilonotus) is een vogel uit de familie van havikachtigen (Accipitridae).
De vogel is 47 tot 55 centimeter lang en weegt 370 tot 780 gram. Het mannetje lijkt sterk op de reunionkiekendief (C. maillardi), maar is bleker en is fijner gestreept.Het vrouwtje lijkt op de gewone bruine kiekendief maar heeft een geen gele vlek,maar een gestreepte kruin en nek. Onvolwassen vogels zijn lichter van kleur dan die van de bruine kiekendief. Overigens werd deze soort, net als de Afrikaanse bruine kiekendief (C. ranivorus) , Pacifische bruine kiekendief (C. approximans), madagaskarkiekendief (C. macrosceles) en de reunionkiekendief, als ondersoort beschouwd van de gewone bruine kiekendief.[2]
Deze soort komt voor van centraal Siberië tot noordoostelijk China en Japan. Net als bij de gewone bruine kiekendief bestaat het leefgebied van de vogel uit draslanden met veel riet. Meestal in zoet water, maar ook in brakwater lagunes, meestal in laagland. In Azië komt de vogel ook voor in berggebieden tot op 2000 m boven de zeespiegel en buiten de broedtijd soms in bosgebieden die nog hoger kunnen liggen. Honderden individuen kunnen buiten de broedtijd bij elkaar gezien worden in uitgestrekte rietlanden waarin ze overnachten.[2]
De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. Men veronderstelt dat de soort in aantal stabiel is. Om deze redenen staat de oostelijke bruine kiekendief als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe oostelijke bruine kiekendief (Circus spilonotus) is een vogel uit de familie van havikachtigen (Accipitridae).
Brokig kärrhök[2] (Circus spilonotus) är en rovfågel som tillhör kärrhökarna.
Den adulta brokiga kärrhöken är 48-58 cm lång och har ett vingspann på 113-137 cm och, som hos flertalet rovfåglar, är honan större än hanen. Den adulta hanens fjäderdräkt har ett varierande utseende. Vanligtvis är huvud, bröst, rygg och armpennornas övre vingtäckare mörkt grå till svartaktiga med vita streck och fläckar. Vingen är i övrigt grå, med vit framkant närmast kroppen och svarta yttre handpennor. Stjärten är grå, övergumpen vit och merparten av fågelns undersida är vit med. Vissa individer har en svart vingbakkant på undersidan.
Honan är mestadels mörkt rödbrun med ljus vattring. Huvud och buk är ljus med rödbruna längsgående streck. Ovansidan av vingpennorna är svartgrå och bakkanten på vingen är mörk med två mörka band innanför. Den främre vingkant närmast kroppen är ljus som hos den bruna kärrhökshonan. Även på undersidan syns den mörka bakkanten på vingen men där är banden tre stycken inannför och ljusare och mindre tydliga. Vingtäckarna är kraftigt vattrade i brunt och ljust gulbrunt och de yttre handpennespetsarna är undertill kontrasterande mörka gentemot resten av vingen. Den har ofta en smal vitaktig övergump och ovansidan av stjärten har mörka tvärgående streck.
Juvenila fåglar är honfärgade men mörkare, med ljust huvud och ett mörkare parti kring ögat och örontäckarna. Den är mer rödbrun på buken än honan , saknar de mörka vingbanden och har en stor ljus handbasfläck på undersidan.
När den jagar glidflyger den lågt över marken med vingarna i en grund V-form. Den är mestadels tystlåten men har ett jamande läte som oftast hörs när den slagit sig till ro för natten.
Arten beskrevs taxonomiskt första gången 1847 av Johann Jakob Kaup. Tidigare behandlades den som underart till brun kärrhök, C. a. spilonotus, men dessa båda taxa behandlas idag som två arter. Hybridisering förekommer i zonen där de båda arternas häckningsområden möts.
Brokig kärrhök är en flyttfågel som häckar från nordöstra Kina, Mongoliet och sydöstra Sibirien, så långt väster ut som Bajkalsjön, och med ett mindre antal i norra Japan (Hokkaidō och norra Honshū).
Vinterkvarteren omfattar södra Kina, Taiwan, Korea, södra Japan, nordöstra Indien, Bangladesh och Sydostasien, så långt söderut som Filippinerna, Borneo och Sumatra. Stora antal flyttar utmed Kinas kust med tusentals fåglar som passerar lokaler som Beidaihe under höstarna.
Papuakärrhök (Circus spilothorax) som förekommer på Nya Guinea behandlades tidigare som underart till brokig kärrhök. Vissa gör det fortfarande.[3]
Den föredrar öppna biotoper med våtmarker, risfält och gräsmark. Dess föda består till största delen av små däggdjur, fåglar och grodor. Häckningssäsongen påbörjas i april. Boet består av grenar och byggs direkt på marken, ofta i en vassrugge. Den lägger fyra till sju ägg som ruvas i 33-48 dagar. Den postjuvenila ruggningen sker efter 35-40 dagar.
Arten har ett stort utbredningsområde och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Den är dock fåtalig, med en uppskattad världspopulation på endast 20.000-30.000 par.[1] Den beskrivs som sällsynt i Ryssland och ovanlig i norra Japan.[4]
Brokig kärrhök (Circus spilonotus) är en rovfågel som tillhör kärrhökarna.
Diều đầu trắng, tên khoa học Circus spilonotus, là một loài chim trong họ Accipitridae.[2]
Diều đầu trắng, tên khoa học Circus spilonotus, là một loài chim trong họ Accipitridae.
Восточный болотный лунь[1] (лат. Circus spilonotus) — хищная птица. Считается отдельным от болотного луня видом.
Длина 48—58 см, размах крыльев 113—137. Самка обычно крупнее.
Восточный болотный лунь перелётная птица. В ареал размножения Circus spilonotus входят северо-восток Китая, Монголия, юго-восток Сибири до Байкала. В районе последнего живут и обычные болотные луни и происходят скрещивания этих птиц. В небольшом количестве Circus spilonotus гнездятся и в Японии — на острове Хоккайдо и в северной части Хонсю[2].
Зимуют эти птицы на юге Китая, острове Тайвань, в Корее, южной Японии, северо-восточной Индии, на территории Бангладеш и в Юго-Восточной Азии вплоть до Филиппин, Борнео и Суматры. В большом количестве пролетают вдоль берега Китая, осенью тысячами пересекают Бэйдайхэ.
Охотясь, лунь летит низко над землёй, держа крылья в форме буквы V. Питается мелкими млекопитающими, птицами и лягушками.
Брачный сезон начинается в апреле. Гнездо строится на земле, обычно в плавнях. Самка откладывает 4—7 яиц. Период инкубации составляет 33—48 дней.
Восточный болотный лунь (лат. Circus spilonotus) — хищная птица. Считается отдельным от болотного луня видом.
白腹鹞(学名:Circus spilonotus),又名泽鵟、东方泽鵟、東方澤鷂,为鹰科鹞属的鸟类,分布于中国南方、台湾、韩国、日本南部、印度东北部、孟加拉国和东南亚各国。多栖息于沼泽中的芦苇丛。该物种的模式产地在亚洲。[2]
|access-date=
中的日期值 (帮助) 白腹鹞(学名:Circus spilonotus),又名泽鵟、东方泽鵟、東方澤鷂,为鹰科鹞属的鸟类,分布于中国南方、台湾、韩国、日本南部、印度东北部、孟加拉国和东南亚各国。多栖息于沼泽中的芦苇丛。该物种的模式产地在亚洲。
チュウヒ(沢鵟、学名:Circus spilonotus)は、タカ目タカ科チュウヒ属に分類される鳥類。
本種の名前は「宙飛」が由来とされているが、実際は低空飛行を得意とし、一方「野擦」が由来とされているノスリはチュウヒよりも高空を飛翔することが多いため、この両者は名前が入れ替わって記録されているという説がある。
主な繁殖地は北アメリカ大陸北部やユーラシア大陸北部。冬になると越冬のために南下する。
日本には越冬のために飛来する冬鳥。かつては北海道や本州北部で繁殖していたが、現在では中部地方・近畿地方・中国地方でも繁殖が確認されている。
オスは全長48cm。メスは58cm。メスの方が大型になる。体色は地域や個体による変異が大きい。
オスは頭部、背面、雨覆、初列風切羽の先端は黒い。腹部の羽毛は白い。尾羽の背面(上尾筒)には白い斑紋がある。メスや幼鳥は全身が褐色の羽毛に覆われる。腹面は淡褐色で褐色の斑紋が入る。
食性は肉食性で、魚類、両生類、爬虫類、鳥類やその卵、小型哺乳類等を捕食する。地上付近を低空飛行し、獲物を探す。
ヨシ原等の地上に枯れ草を積み重ねた巣を作り、5-6月に4-6個の卵を産む。抱卵日数は約35日で、主にメスが抱卵する。雛は孵化後、約37日で巣立つ。
なお、冒頭でチュウヒとノスリの名が入れ替わっている可能性の説がある旨書かれているが、一方で以下の理由からそれぞれ生態通りの名の可能性も高い。 まずチュウヒは、狩りの際にはV字翼で低空を低速で飛行する事が多いが、繁殖期のペアリングの際に中空を舞うように飛行する(宙飛)事が知られている。 一方でノスリは、通常の際にはチュウヒより高空を飛ぶが、狩りの際には野を擦る様に地表すれすれを匍匐飛行して攻撃する(野擦)事が知られている。
チュウヒは、垂直離着陸可能な唯一の猛禽であるともされている。イギリスのBAE(旧ホーカーシドレー)製の、ハリアーVTOL(垂直離着陸)戦闘爆撃機の名前は、このチュウヒの能力から名づけられたと思われる。
生息地であるヨシ原の開発に伴い生息数は減少している。