El megàpode de la Micronèsia (Megapodius laperouse) és un ocell de la família dels megapòdids (Megapodiidae) que viu a zones de selva de l'arxipèlag de les Marianes i l'illa de Palau.
El megàpode de la Micronèsia (Megapodius laperouse) és un ocell de la família dels megapòdids (Megapodiidae) que viu a zones de selva de l'arxipèlag de les Marianes i l'illa de Palau.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn tomen Micronesia (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar tomen Micronesia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Megapodius laperouse; yr enw Saesneg arno yw Marianas scrub fowl. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Tomen (Lladin: Megapodiae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. laperouse, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r aderyn tomen Micronesia yn perthyn i deulu'r Adar Tomen (Lladin: Megapodiae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn tomen copog Megapodius reinwardt Aderyn tomen Layard Megapodius layardi
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn tomen Micronesia (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar tomen Micronesia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Megapodius laperouse; yr enw Saesneg arno yw Marianas scrub fowl. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Tomen (Lladin: Megapodiae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. laperouse, sef enw'r rhywogaeth.
.jpg)
The Micronesian megapode or Micronesian scrubfowl (Megapodius laperouse) is an endangered megapode which inhabits islands of the Western Pacific Ocean.
The Micronesian megapode is a stocky medium-sized bird that is mostly dark brownish-black in appearance. Its head is paler than its body, and it has a pale grey crest, a yellow bill, and large dull-yellow legs and feet.
It is 38 cm. Medium-sized, dark megapode with paler head. Mostly brownish-black with short pale grey crest. Yellow bill, red facial skin showing through thin feathers. Unusually large, dingy yellow legs and feet. Similar spp. Could be confused with dark morphs of Red Junglefowl Gallus gallus (or feral domestic stock). .[2]
Its call is a loud "keek", song often a duet with one bird beginning a rising and accelerating "keek-keek-keek-keek"- etc. culminating in a loud "kee-keer-kew" (Palau) or "keek-keer-keet" (Marianas), the other answering with a rising cackle that slows near the end. .[2]
The Micronesian scrubfowl (Megapodius laperouse) is named after the French explorer Jean-François de Galaup, comte de Lapérouse.
The bird is still to be found in the Marianas. It was previously recorded on the islands of Asuncion, Agrihan, Pagan, Aguijan and Alamagan. A remnant population of a few birds may persist on Saipan and Tinian, and it is extinct on Rota and Guam. Small groups of the birds frequent the thickets and scrublands of low outlying islands in the region; however, when present on larger islands, they may also be found inland on higher ground.
Its habitat is thick forest and it is omnivorous, eating a large variety of foods from the forest floor.
Often shy and secretive, but becomes relatively tame on inhabited islands where protected from disturbance. Visits nesting mounds several times a day.[2] The birds are known to creep around in the shadows of small trees and are not capable of flying for long distances. However they are accomplished runners and would be very hard to catch.
The Micronesian scrubfowl and some other megapodes are the only birds known to incubate their eggs using volcanic heat.[3]
During the breeding season, just after the southeast monsoon comes in, the females make large mounds of debris in which to lay their eggs. Some individual females will lay their eggs together in the same mound. However the females do not use the same mound more than once and are swapped with different females. When the eggs hatch after one to two months later, the chicks will feed on grass shoots and insects.
The species is currently classified as endangered because it has a very small range, restricted to isolated undisturbed offshore islets. Megapodius laperouse occurs on Palau and the Northern Mariana Islands, and is extirpated from Guam.[2]
The introduction of dogs, cats, pigs, and rats is believed to have led to the decline of this species throughout most of the islands. Along with increased predation, during the Japanese occupation of the islands of Saipan and Tinian, most of the vegetation of both islands was burnt and replaced by large sugar cane farms.
It is estimated that only 2000–2500 of the species remain. It can be found in the island nation of Palau, and undisturbed islands of the Northern Marianas chain, with several hundred on Sarigan. Reportedly, a small population has recently been reintroduced on Saipan.
The bird appears on the 2010 IUCN Red List Category (as evaluated by BirdLife International - the official Red List Authority for birds for IUCN). The species qualifies as "Endangered" because it has a very small range, restricted to isolated undisturbed offshore islets, with few birds elsewhere. Given the multiple threats across its range, it is likely to be suffering from a continuing decline.[2]
It seems that the only way for the species to be safe is to protect a few small islands and release a small population of megapodes there. That way, a safe population is secured. On the larger and higher islands, an increase of people and introduced pests will sooner or later destroy any megapode populations.
The Marianas Island megapode or Megapodius laperouse laperouse is the nominate subspecies of the Micronesian megapode found in the Mariana Islands. It is rare, localised and in danger of disappearing.
Micronesian megapode on the island of Sarigan. The Micronesian megapode or Micronesian scrubfowl (Megapodius laperouse) is an endangered megapode which inhabits islands of the Western Pacific Ocean.
La Mikronezia megapodo aŭ Mikronezia nestamasulo (Megapodius laperouse) estas endanĝerita megapodo kiu loĝas en insuloj de Okcidenta Pacifika Oceano.
La porspecia duono de la latina scienca nomo de la Mikronezia nestamasulo (Megapodius laperouse) rilatas al la franca esploristo Jean-François de Galaup, grafo Lapérouse.
La Mikronezia nestamasulo estas fortika mezgranda birdo kiu estas ĉefe malhela brunecnigra. Ties kapo estas pli pala ol ties korpo, kaj ĝi havas palgrizan kreston, flavan bekon, kaj grandajn flavecajn krurojn kaj piedojn. Ĝi estas 38 cm longa kaj montras ruĝan vizaĝan nudan (senpluman) areon. Ĝi povus esti konfuzita kun malhelaj morfoj de koko Gallus gallus (aŭ sovaĝiĝintaj hejmkokoj.[1]
Ties alvoko estas laŭta "kiik", ofte kiel dueto kies unu birdo ekas per stariĝanta kaj akcela "kiik-kiik-kiik-kiik"- ktp. finanta en laŭta "kii-kiia-kiu" (Palaŭo) aŭ "kiik-kiia-kiit" (Marianoj), dum la alia respondas per stariganta ridego kiu malrapidas ĉe la fino.[2]
Tiu birdo ankoraŭ troveblas en la insularo Marianoj. Ĝi estis iam registrita en la insuloj Asuncion, Agrihano, Pagano, Agiĥano kaj Alamagano, kaj ĝi iĝis formortinta el Saipano, Tiniano, Rota kaj Guamo. Malgrandaj grupoj de tiuj birdoj ĉeestas makisaron kaj arbustarojn de malaltaj insuloj en la regiono; tamen ĉe pli grandaj insuloj, ili povas troviĝi ankaŭ interne ĉe pli altaj lokoj.
Ties habitato estas densa arbaro kaj ĝi estas ĉiomanĝanto, kiu nutras sin el grada vario de manĝoj el la arbara grundo.
Ofte timida kaj sekretema, sed iĝas relative fidema ĉe neloĝataj insuloj kie ĝi estas protektita el ĝenado. Ili vizitas la nestamasojn kelkajn fojojn tage.[3] Tiuj birdoj moviĝas ĉe la ombro de malgrandaj arboj kaj ne kapablas flugi longdistance. Tamen ili estas bonaj kurantoj kaj estas malfacile kapteblaj.
La Mikronezia nestamasulo kaj kelkaj aliaj megapodoj estas la ununuraj birdoj kiuj kovas siajn ovojn uzante vulkanan varmon.[4]
Dum la reprodukta sezono, ĝuste post la alveno de la sudorienta musono, la inoj faras grandajn amasojn de vegetala rubo kie ovodemetadas. Kelkaj individuaj inoj demetas siajn ovojn kune en la sama amaso. Tamen la inoj ne uzas la saman amason pli ol unufoje kaj ili interŝanĝas ilin kun aliaj inoj. Kiam okazas eloviĝo post unu aŭ du monatoj, la idoj manĝas herbajn burĝonojn kaj insektojn.
Tiu specio estas nune klasita kiel endanĝerita ĉar ĝi havas tre malgrandan teritorion, limigitan al izolaj neĝenataj insuletoj. Mikronezia nestamasulo loĝas en Palaŭo kaj Nordaj Marianoj, kaj iĝis formortinta el Guamo.[5]
La enmeto de hundoj, katoj, porkoj kaj ratoj ŝajne kondukis al malpliiĝo de tiu specio tra plej el la insuloj. Kun pliiĝanta predado, dum la japana okupado de la insuloj Saipano kaj Tiniano, plej el la vegetaĵaro de ambaŭ insuloj estis bruligita kaj anstataŭita de grandaj farmoj de sukerkano.
Oni ĉirkaŭkalkulas ke estas nur 2000–2500 individuoj de tiu specio restantaj. Ili povas troviĝi en la insula lando Palaŭo, kaj en neĝenitaj insuloj de la ĉeno de Nordaj Marianoj, kie estas kelkaj centoj en Sarigano. Oni informis ke malgranda populacio ĵus estis reenmetita en Saipano.
Tiu birdo aperas ĉe la IUCN Ruĝa Listo de 2010 (taksita de BirdLife International - la oficiala aŭtoritato por Ruĝa Listo por birdoj ĉe IUCN). La specio estas klasita kiel "Endanĝerita" ĉar ĝi havas tre malgrandan teritorion, limigitan al izolaj insuletoj, kun malmultaj birdoj ĉie. Pro multaj minacoj ĝi ŝajne suferas el kontinua malpliiĝo.[6]
Ŝajne ununura vojo por la specia savado estas protekti kelkajn malgrandajn insulojn kaj liberigi malgrandan populacio de megapodoj tie. Tiele oni sekurigus populacion. Ĉe pli grandaj kaj pli altaj insuloj, pliiĝo de homoj kaj enmetitaj plagoj tuj aŭ poste detruos ĉiun ajn megapodan populacion.
La Marianinsula megapodo aŭ Megapodius laperouse laperouse, estas la nomiga subspecio de la Mikronezia nestamasulo troviĝanta ĉe Marianoj. Ĝi estas rara, surloka kaj en danĝero de malapero.
La Mikronezia megapodo aŭ Mikronezia nestamasulo (Megapodius laperouse) estas endanĝerita megapodo kiu loĝas en insuloj de Okcidenta Pacifika Oceano.
La porspecia duono de la latina scienca nomo de la Mikronezia nestamasulo (Megapodius laperouse) rilatas al la franca esploristo Jean-François de Galaup, grafo Lapérouse.
El talégalo de las Marianas o telégala de las Marianas (Megapodius laperouse)[2] es una especie de ave galliforme de la familia Megapodiidae en peligro de extinción. Los últimos ejemplares (unos 2.000) pueblan algunas islas de las Marianas (Sarigan, Saipán) y de Palaos.
Se reconocen dos subespecies:[3]
El talégalo de las Marianas o telégala de las Marianas (Megapodius laperouse) es una especie de ave galliforme de la familia Megapodiidae en peligro de extinción. Los últimos ejemplares (unos 2.000) pueblan algunas islas de las Marianas (Sarigan, Saipán) y de Palaos.
Megapodius laperouse Megapodius generoko animalia da. Hegaztien barruko Megapodiidae familian sailkatua dago.
Megapodius laperouse Megapodius generoko animalia da. Hegaztien barruko Megapodiidae familian sailkatua dago.
Megapodius laperouse
Le Mégapode de La Pérouse (Megapodius laperouse) est une espèce d'oiseau de la famille Megapodiidae habitant les îles de l'ouest de l'océan Pacifique.
C'est un oiseau trapu de taille moyenne au plumage brun foncé à noir. Sa tête est plus pâle que son corps, et il a une crête gris pâle, un bec jaune et de grandes pattes d'un jaune terne.
Il habite les forêts épaisses.
Il est omnivore, mangeant une grande variété d'aliments choisis sur le sol de la forêt.
On estime à seulement entre 2 000 et 2 500 le nombre d'individus survivants. On les trouve sur les Palaos et les îles inhabitées des Mariannes du Nord, dont plusieurs centaines sur l'île Sarigan. Une petite population aurait récemment été réintroduite sur Saipan.
Le Mégapode de La Pérouse fait partie des espèces de Mégapodes qui sont les seuls oiseaux connus pour incuber leurs œufs en utilisant la chaleur des volcans.[réf. nécessaire]
Selon Avibase:
Megapodius laperouse
Le Mégapode de La Pérouse (Megapodius laperouse) est une espèce d'oiseau de la famille Megapodiidae habitant les îles de l'ouest de l'océan Pacifique.
Mikronezijska kokošina (lat. Megapodius laperouse) je vrsta ptice iz roda Megapodius, porodice kokošina koja živi na otocima zapadnog Tihog oceana. Staništa su joj guste šume. Procjenjena populacija joj je 2000-2500 jedinki. Može biti nađena u otočnoj državi Palau, te Sjevernomarijanskim otocima chain, s nekoliko stotina jedinki u Sariganu. Navodno, nedavno je manja populacija ove ptice uvedena na Saipan.
Mikronezijska kokošina je zdepasta ptice srednje veličine, duga je 38 centimetara. U pojavi je uglavnom tamno-smeđe do crne boje. Glava joj je svjetlija nego tijelo, te ima blijedo-sivu ćubu, žut kljum, te crvenu golu kožu na licu. Velike noge i stopala su prljavo-žute boje. Nekad je ljudi miješaju s tamnim oblikom divlje kokoši.[1]
Često je tiha i tajanstvena, ali postaje relativno pripitomljena na nastanjenim otocima gdje je zaštićena od smetnji. Svejed je, te jede brojnu hranu koju nađe na šumskom tlu. Mikronezijska kokošina i neke druge kokošine su jedine ptice koje inkubiraju jaja koristeći vulkanske izvore.[2] Posjećuje nasip s jajima nekoliko puta dnevno.[3]
Mikronezijska kokošina (Megapodius laperouse) latinski naziv je dobila u sjećanje na francuskog istraživača koji se zvao Jean-François de Galaup, comte de Lapérouse.
Mikronezijska kokošina (lat. Megapodius laperouse) je vrsta ptice iz roda Megapodius, porodice kokošina koja živi na otocima zapadnog Tihog oceana. Staništa su joj guste šume. Procjenjena populacija joj je 2000-2500 jedinki. Može biti nađena u otočnoj državi Palau, te Sjevernomarijanskim otocima chain, s nekoliko stotina jedinki u Sariganu. Navodno, nedavno je manja populacija ove ptice uvedena na Saipan.
Mikronezijska kokošina je zdepasta ptice srednje veličine, duga je 38 centimetara. U pojavi je uglavnom tamno-smeđe do crne boje. Glava joj je svjetlija nego tijelo, te ima blijedo-sivu ćubu, žut kljum, te crvenu golu kožu na licu. Velike noge i stopala su prljavo-žute boje. Nekad je ljudi miješaju s tamnim oblikom divlje kokoši.
Često je tiha i tajanstvena, ali postaje relativno pripitomljena na nastanjenim otocima gdje je zaštićena od smetnji. Svejed je, te jede brojnu hranu koju nađe na šumskom tlu. Mikronezijska kokošina i neke druge kokošine su jedine ptice koje inkubiraju jaja koristeći vulkanske izvore. Posjećuje nasip s jajima nekoliko puta dnevno.
Mikronezijska kokošina (Megapodius laperouse) latinski naziv je dobila u sjećanje na francuskog istraživača koji se zvao Jean-François de Galaup, comte de Lapérouse.
Il megapodio della Micronesia, maleo micronesiano o megapodio di Micronesia (Megapodius laperouse Gaimard, 1823) è un uccello galliforme della famiglia Megapodiidae.[2]
Questo megapodio misura 28–30 cm, il che fa di lui una delle specie più piccole della famiglia.[3] Il piumaggio è nero. La testa è più chiara del resto del corpo, il becco è giallo. Ha zampe molto robuste, anch'esse di colore giallo.
Megapodius laperouse è diffuso a Palau e nelle Isole Marianne Settentrionali; un tempo presente anche sull'isola di Guam, è andato incontro ad estinzione locale.[1]
Sono note le seguenti sottospecie:[2]
La IUCN Red List classifica Megapodius laperouse come specie in pericolo di estinzione (Endangered).[1]
Il megapodio della Micronesia, maleo micronesiano o megapodio di Micronesia (Megapodius laperouse Gaimard, 1823) è un uccello galliforme della famiglia Megapodiidae.
Het marianenboshoen (Megapodius laperouse) is een vogel uit de familie grootpoothoenders (Megapodiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1823 door Gaimard. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort op de Palau-eilanden en de Marianen.
De vogel is 38 cm lang. Het is een middelgroot, donker bruinachtig zwart gekleurd boshoen. Het hoen heeft een korte, bleekgrijze kuif, een gele snavel en de naakte huid rond het oog is rood. De poten zijn opvallend groot en vuilgeel gekleurd. De vogel lijkt daardoor soms op een verwilderde kip (Gallus gallus).[3]
De soort telt twee ondersoorten:[4]
Het leefgebied bestaat uit stukjes bos op bodems van vulkanische oorsprong, stranden en kokospalmplantages. Op de Marianen komen de vogels ook voor op gebied met een kalksteenbodem. Ze foerageren op de bosbodem en leven van zowel dierlijk (insecten, kreeftachtigen) als plantaardig voedsel.[3]
Het marianenboshoen heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 1300 tot 1700 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door begrazing door verwilderde uitheemse grazers. Ook natuurrampen zoals tropische stormen en vulkaanuitbarstingen hebben hun tol geëist. De totale populatie op het eiland Anatahan werd weggevaagd door vulkaanuitbarstingen in 2003 en 2004.[5] Bovendien worden de vogels bejaagd en hun eieren geraapt. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesHet marianenboshoen (Megapodius laperouse) is een vogel uit de familie grootpoothoenders (Megapodiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1823 door Gaimard. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort op de Palau-eilanden en de Marianen.
Mikronesisk storfotshöna[2] (Megapodius laperouse) är en fågel i familjen storfotshöns inom ordningen hönsfåglar.[3]
Mikronesisk storfotshöna är en medelstor storfotshöna med en kroppslängd på 38 centimeter, mörk med ljusare huvud. Fågeln är mestadels brunsvart med en kort blekgrå tofs. Näbben är gul och i ansiktet genomlyser röd hud genom tunn befjädring. De smutsgula benen och fötterna är ovanligt stora. Lätet är ett högtljutt kiik och sången utförs ofta i duett.[1]
Mikronesisk storfotshöna delas in i två underarter med följande utbredning:[3]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Jean François de Galaup Comte de La Pérouse (1741-1788), kapten i franska flottan och upptäcktsresande i Stilla havet 1785-1788, skeppsbruten på Vanikoro, Santa Cruzöarna.[4]
Denna art har ett mycket litet och fragmenterat utbredningsområde samt en världspopulation på endast 1300-1700 vuxna individer. Den tros även minska i antal. Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar den därför som starkt hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör mikronesisk storfotshöna.
Wikispecies har information om Megapodius laperouse.
Mikronesisk storfotshöna (Megapodius laperouse) är en fågel i familjen storfotshöns inom ordningen hönsfåglar.
Megapodius laperouse là một loài chim trong họ Megapodiidae.[2] Loài chim này chim vẫn còn được tìm thấy trong Marianas. Loài chim này được ghi nhận trước đây trên các đảo Asuncion, Agrihan, Pagan, Aguijan và Alamagan. Một số lượng còn lại của một vài loài chim có thể tồn tại trên Saipan và Tinian, và nó đã tuyệt chủng trên Rota và Guam. Các nhóm nhỏ của các loài chim thường xuyên các bụi và bụi cây của các đảo xa thấp trong khu vực; tuy nhiên, khi có mặt trên các đảo lớn hơn, chúng cũng có thể được tìm thấy trong đất liền trên mặt đất cao hơn. Môi trường sống của loài chim này là rừng rậm và nó là ăn tạp, ăn nhiều loại thực phẩm từ sàn rừng.
Megapodius laperouse là một loài chim trong họ Megapodiidae. Loài chim này chim vẫn còn được tìm thấy trong Marianas. Loài chim này được ghi nhận trước đây trên các đảo Asuncion, Agrihan, Pagan, Aguijan và Alamagan. Một số lượng còn lại của một vài loài chim có thể tồn tại trên Saipan và Tinian, và nó đã tuyệt chủng trên Rota và Guam. Các nhóm nhỏ của các loài chim thường xuyên các bụi và bụi cây của các đảo xa thấp trong khu vực; tuy nhiên, khi có mặt trên các đảo lớn hơn, chúng cũng có thể được tìm thấy trong đất liền trên mặt đất cao hơn. Môi trường sống của loài chim này là rừng rậm và nó là ăn tạp, ăn nhiều loại thực phẩm từ sàn rừng.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : キジ目 Galliformes 科 : ツカツクリ科 Megapodiidae 属 : ツカツクリ属 Megapodius 種 : マリアナツカツクリ M. laperouse 学名 Megapodius laperouseマリアナツカツクリ（Megapodius laperouse）は、キジ目ツカツクリ科ツカツクリ属に分類される鳥類。
パラオ固有亜種
全長38cm。翼長15.5-19cm。全身は黒や灰黒色、喉は灰色、腰から尾羽にかけて暗褐色の羽毛で被われる。翼は緑褐色。
顔から喉にかけて羽毛が無く、赤い皮膚が露出する。虹彩は赤い。趾の爪は長く直線的で、色彩は黒い。嘴や後肢の色彩は黄色。
幼鳥は上面が褐色の羽毛で被われ、黒い斑紋が入る。虹彩や嘴、後肢の色彩は褐色。
頭頂から後頸にかけて暗灰色の羽毛で被われる。嘴に黒い斑紋が入る。後肢外側が赤みを帯びない。
最大亜種。頭頂から後頸にかけて淡灰色の羽毛で被われる。嘴に黒い斑紋が入らない。後肢外側が赤みを帯びる。
森林などに生息する。
食性は雑食で、昆虫、甲殻類、種子などを食べる。後肢で落ち葉などを掻き分けて採食を行う。
繁殖形態は卵生。複数のペアが後述する同じ塚に卵を産む事もある。落ち葉や砂を積み上げた直径400-800cm、高さ120-180cmに達する塚状の巣を作り、4-5月（周年繁殖する説もあり）に卵を産む。複数のペアが地熱や太陽熱によって卵を孵化させる。
生息地では卵が食用とされる事もある。
食用の乱獲、狩猟、人為的に移入されたナンヨウオオガシラによる捕食、繁殖地への人間の侵入などにより生息数は減少している。アメリカ合衆国では生計を立てるための採集を除いて法的に保護の対象とされている。しかし卵が密猟される事もある。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
.png){kind=small}
