Nicator is 'n genus van voëls wat slegs in Afrika voorkom en hoort tot die familie Nicatoridae. Hierdie genus se gewoontes en gedrag is 'n mengsel van die willies en boslaksmanne. Daar is drie spesies wat hoort tot die genus. Die geslagte lyk eenders.
Die spesies is:[1]
Nicator is 'n genus van voëls wat slegs in Afrika voorkom en hoort tot die familie Nicatoridae. Hierdie genus se gewoontes en gedrag is 'n mengsel van die willies en boslaksmanne. Daar is drie spesies wat hoort tot die genus. Die geslagte lyk eenders.
Die spesies is:
Nicator chloris Nicator gularis – Geelvleknikator Nicator vireoNicator és l'únic gènere d'ocells de la família dels nicatòrids (Nicatoridae).
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010) aquest gènere està format per tres espècies:
Nicator je rod zpěvných ptáků z podřádu Sylvioidea, jediný rod čeledi Nicatoridae se třemi druhy.[1]
Nicatoridae je malá čeleď afrických pěvců, dříve považovaný za součást čeledi bulbulovití (Pycnonotidae), jiní autoři jej přiřazovali k africkým ťuhýkům (Tschagridae). Podle novějších výzkumů však není blízce příbuzný z žádnou další skupinou ptáků, což vedlo k vytvoření samostatné čeledi.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu Nicator ve Wikimedia Commons
Nicator je rod zpěvných ptáků z podřádu Sylvioidea, jediný rod čeledi Nicatoridae se třemi druhy.
Die Tropfenvögel (Nicatoridae) sind eine Singvogelfamilie mit nur einer Gattung, die auf deutsch ebenfalls den Namen Tropfenvögel (Nicator) trägt. Zu letzterer gehören alle drei Arten der Familie, die im tropischen Afrika von Gambia und dem südlichen Senegal im Westen bis zur ostafrikanischen Küste vorkommt.[1]
Tropfenvögel sind mittelgroße Singvögel mit einem olivfarbenen, grünlichen bis gelblichen Rücken und einer weißlichen Bauchseite. Die Flügel sind mittellang und auf der Oberseite mit gelben oder cremefarbenen Punkten gemustert. Der Schwanz ist lang und am Ende abgerundet. Auch am Schwanzende befinden sich gelbe Punkte. Der Kopf ist mittelgroß, der Hals ist kurz und dick. Die Flügel sind kurz. Der Schnabel ist gerade. Die Beine und die Füße sind kurz und kräftig.[1]
Tropfenvögel kommen in verschiedenen Habitaten vor, von dichten tropischen Primärregenwäldern bis zu Strauchsavannen, außerdem in Galeriewäldern, in Plantagen und Gärten. Sie halten sich vor allem in dichtem Gebüsch auf und ihre Anwesenheit ist oft nur durch ihren Gesang nachzuweisen. Tropfenvögel ernähren sich vor allem von Insekten und anderen Wirbellosen, vor allem von größeren Grashüpfern, von Wanderheuschrecken, Käfern und Raupen, außerdem von kleinen Wirbeltieren wie Echsen und Fröschen. Die Nahrung wird oft in gemischten Vogelschwärmen, zusammen mit anderen Arten, im unteren Bereich der Wälder oder auf dem Erdboden gesucht. Um Beutetiere aus ihren Verstecken zu scheuchen, flattern Tropfenvögel oft mit den Flügeln. Die Brutbiologie der Tropfenvögel ist bisher nur wenig bekannt. Die Nester sind fragile, einfache, flache Strukturen, ähnlich wie Taubennester. Sie werden vor allem aus Zweigen gebaut, daneben werden auch Blätter, kleine Wurzeln, Pilze und Moos verwendet. Die Pilze wachsen teilweise in und um das Nest weiter und stabilisieren es damit. Das Gelege besteht aus einem bis vier Eiern. Nur das Weibchen brütet, die Jungvögel werden aber von beiden Elternteilen gefüttert. Die Brutdauer beträgt 17 bis 18 Tage, die Nestlingszeit beträgt 16 bis 18 Tage.[1]
Die Tropfenvögel wurden 1870 durch die deutschen Ornithologen Gustav Hartlaub und Otto Finsch erstmals beschrieben. Die Gattungsbezeichnung Nicator kommt aus dem Griechischen und bedeutet in etwa „der Siegreiche“. Sie gehören zur Überfamilie Sylvioidea und lange Zeit nahm man an, dass sie nah mit den Bülbüls (Pycnonotidae) verwandt sind. Molekulargenetische Studien ergaben, dass sich die Tropfenvögel relativ früh von der zu den meisten Familien der Sylvioidea führenden Evolutionslinie abgezweigt haben. Näher verwandt mit ihnen sind eventuell die Lerchen (Alaudidae) und die Bartmeise (Panuridae).[1]
Die Tropfenvögel (Nicatoridae) sind eine Singvogelfamilie mit nur einer Gattung, die auf deutsch ebenfalls den Namen Tropfenvögel (Nicator) trägt. Zu letzterer gehören alle drei Arten der Familie, die im tropischen Afrika von Gambia und dem südlichen Senegal im Westen bis zur ostafrikanischen Küste vorkommt.
Kuwekuwe ni ndege wadogo wa jenasi Nicator ambao wanatokea Afrika kusini kwa Sahara tu. Sikuhizi wataalamu wanaainisha ndege hawa katika familia yao Nicatoridae, lakini zamani walifikiri kuwekuwe ni aina za mbwigu (Laniidae) na baadaye wana wa familia Pycnonotidae.
Ndege hawa wanafanana na korogoto na wana rangi ya zaituni juu na nyeupe au kijivu chini. Wanatofautiana na korogoto kwa madoa meupe au njano mbawani. Chakula chao ni kama kile cha mbwigu: wadudu wakubwa na mijusi midogo. Tago lao hujengwa mtini na jike huyataga mayai 2-3.
Kuwekuwe kijani
Kuwekuwe ni ndege wadogo wa jenasi Nicator ambao wanatokea Afrika kusini kwa Sahara tu. Sikuhizi wataalamu wanaainisha ndege hawa katika familia yao Nicatoridae, lakini zamani walifikiri kuwekuwe ni aina za mbwigu (Laniidae) na baadaye wana wa familia Pycnonotidae.
Ndege hawa wanafanana na korogoto na wana rangi ya zaituni juu na nyeupe au kijivu chini. Wanatofautiana na korogoto kwa madoa meupe au njano mbawani. Chakula chao ni kama kile cha mbwigu: wadudu wakubwa na mijusi midogo. Tago lao hujengwa mtini na jike huyataga mayai 2-3.
The nicators are a genus, Nicator, and family, Nicatoridae, of songbirds endemic to Africa. The genus and family contain three species.[1]
The systematic affinities of the genus have been a long-standing mystery. The group was originally assigned to the shrikes (Laniidae). In the 1920s James Chapin noted the similarities between the nicators and both the bulbuls (Pycnonotidae) and the bushshrikes (Malaconotidae). It wasn't until 1943 that Jean Théodore Delacour placed the genus with the bulbuls. Storrs Olson argued that the genus was more closely related to the bushshrikes, as the nicators lacked the ossification of the nostril found in all other bulbuls.[2] A number of features, including the position of the facial bristles (which are preorbital rather than rictal), their nests and the calls, make the genus unique, and DNA studies have recently suggested that the genus is best treated as a monogeneric family.[3] Some authorities, like the Clements Checklist, treat the nicators as a new family, Nicatoridae.[4]
The name of the genus is derived from nikator, Greek for conqueror.[5] Within the genus, the western and eastern nicators are considered to form a superspecies and are sometimes treated as the same species.[1]
The nicators are shrike-like birds, 16 to 23 cm (6.3–9.1 in) in length. The eastern and western nicators are similar in size and larger than the yellow-throated nicator. The males are considerably heavier than the females, for example in the western nicator the males range from 48 to 67 g (1.7–2.4 oz), whereas the females only weigh 32 to 51 g (1.1–1.8 oz). The yellow-throated nicator is much lighter, ranging from only 21 to 26 g (0.74–0.92 oz). The nicators have heavy hooked bills. The plumage of the genus is overall olive on the backs, tail and wings, with yellow spotting on the wings, and lighter grey or whitish undersides.[1]
The nicators are endemic to Sub-Saharan Africa. The western nicator has a mostly continuous distribution from Senegal to eastern Uganda and northern Angola. The eastern nicator has a discontinuous distribution in East Africa from Somalia south to eastern South Africa. The yellow-throated nicator is distributed in central Africa from Cameroon to Uganda.[1]
The nicators occupy a wide range of forest and woodland habitats.[1]
The nicators are a genus, Nicator, and family, Nicatoridae, of songbirds endemic to Africa. The genus and family contain three species.
Nicator es un género de aves paseriformes. Es el único género de la familia Nicatoridae. Sus tres especies anteriormente se clasificaba en la familia Pycnonotidae.
La filogénia del género has sido un enigma sin resolver durante mucho tiempo. El grupo originalmente fue clasificaco en la familia de los alcaudones (Laniidae). En la década de 1920 James Chapin indicó que los conquistadores tenían similitudes tanto con los bulbules (Pycnonotidae) como con los malaconótidos (Malaconotidae). En 1943 Jean Théodore Delacour clasificó el género en Pycnonotidae. Storrs Olson argumentó que el género estaba más cercanamente emparentado con los malaconótidos porque los conquistadores carecían de la osificación de las narinas que se encuentra en los bulbules.[1]
Varias características hacen a este género único, como la posición de las cerdas faciales (que están en posición preorbital en lugar de más cerca del pico), sus nidos y sus cantos. Los estudios de ADN más recientes indican que la clasificación más adecuada es considerarlo una familia monotípica.[2] Y las clasificaciones más recienten ubican al género de los conquistadores en la familia Nicatoridae.[3][4]
Los nombres del género y la familia derivan del término griego Νικάτωρ (nikator), que significa «conquistador».[5]
Contiene las siguientes especies:[4][6]
Dentro del género los consquistadores occidental y oriental forman una superespecie, y en el pasado fueron considerados una sola especie.[7]
Son endémicos del África subsahariana. El conquistador occidental se distribuye desde Senegal al este de Uganda y norte de Angola. El oriental se distribuye de manera discontinua por todo el África oriental, desde el sur de Somalia al este de Sudáfrica. El gorgiamarillo habita en África central, desde Camerún hasta Uganda.[8]
Suelen habitar en bosques y terrenos con abundante vegetación.
Nicator es un género de aves paseriformes. Es el único género de la familia Nicatoridae. Sus tres especies anteriormente se clasificaba en la familia Pycnonotidae.
Nikatorit (Nicatoridae) on varpuslintuihin kuuluva heimo. Heimoon kuuluu vain yksi suku nikatorit (Nicator), joka tunnettiin aikaisemmin nimellä bulbulilepinkäiset[1]. Nikatoreihin kuuluu BirdLifen mukaan kolme lajia[2]. Heimon taksonominen asema on epäselvä. Alunperin nikatorien katsottiin kuuluvan lepinkäisiin tai afrikanlepinkäisiin. 1920-luvulla lajit sijoitettiin bulbuleihin ja tästä heimosta se erotettiin omakseen 2000-luvulla DNA-tutkimusten osoittaessa, että lajit eivät muodosta monofyleettistä ryhmää bulbuleiden kanssa.[3][4]
Nikatoreja tavataan Saharan eteläpuoleisesta Afrikasta. Väritykseltään heimon lajit ovat tyypillisesti oliivivihreitä. Nikatorien nokka on suurikokoinen ja koukkupäinen ja niiden ravintoa ovat hyönteiset.[5]
Nikatorit (Nicatoridae) on varpuslintuihin kuuluva heimo. Heimoon kuuluu vain yksi suku nikatorit (Nicator), joka tunnettiin aikaisemmin nimellä bulbulilepinkäiset. Nikatoreihin kuuluu BirdLifen mukaan kolme lajia. Heimon taksonominen asema on epäselvä. Alunperin nikatorien katsottiin kuuluvan lepinkäisiin tai afrikanlepinkäisiin. 1920-luvulla lajit sijoitettiin bulbuleihin ja tästä heimosta se erotettiin omakseen 2000-luvulla DNA-tutkimusten osoittaessa, että lajit eivät muodosta monofyleettistä ryhmää bulbuleiden kanssa.
Nikatoreja tavataan Saharan eteläpuoleisesta Afrikasta. Väritykseltään heimon lajit ovat tyypillisesti oliivivihreitä. Nikatorien nokka on suurikokoinen ja koukkupäinen ja niiden ravintoa ovat hyönteiset.
Nicator est un genre constitué de trois espèces de passereaux appelés nicators. C'est le seul genre de la famille des Nicatoridae (ou nicatoridés en français).
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Nicator est un genre constitué de trois espèces de passereaux appelés nicators. C'est le seul genre de la famille des Nicatoridae (ou nicatoridés en français).
Nicator Hartlaub & Finsch, 1870 è un genere di uccelli passeriformi, l'unico ascritto alla famiglia Nicatoridae[1].
Il nome scientifico del genere, Nicator, deriva dal greco νικατωρ (nikatōr, "conquistatore").
Al genere vengono ascritte specie di dimensioni medio-piccole (16–23 cm di lunghezza) e dall'aspetto massiccio e slanciato, caratterizzati dall'avere una grossa testa ovale e allungata (che sembra incassata direttamente sul tronco) munita di becco conico forte e allungato dall'estremità vistosamente adunca, ali lunghe e digitate, zampe corte e sottili e coda piuttosto lunga e dall'estremità arrotondata: nel complesso, l'aspetto dei nicatori ricorda quello delle averle.
La colorazione è piuttosto sobria, dominata dai toni del verde oliva-giallastro su testa ed area dorsale e più chiaro su gola e area ventrale.
Il genere conta specie arboricole, che vivono da sole o in coppie e passano molto tempo appollaiate su un albero osservando i dintorni in attesa di eventuali prede (costituite principalmente da insetti ed altri invertebrati) che si trovino a passare nei dintorni. Monogami, i due sessi collaborano nelle varie fasi dell'evento riproduttivo, sebbene sia la femmina a sobbarcarsi la maggior parte dei lavori d'incubazione delle uova e di costruzione del nido.
Il genere è diffuso in Africa subsahariana, popolando le aree alberate (con predilezione per la foresta a galleria, sia pluviale che secca) di un'area che va dal Senegal al nord dell'Angola attraverso la fascia costiera del golfo di Guinea, estendendosi verso est attraverso il Congo e raggiungendo la costa dell'Africa orientale dal sud della Somalia al sud del Mozambico.
Al genere vengono ascritte tre specie[1]:
Il genere Nicator è stato in passato attribuito alternativamente ai Malaconotidae o ai Pycnonotidae: recenti analisi di carattere molecolare hanno tuttavia smentito tale presunta parentela, evidenziando invece un'inaspettata affinità alla famiglia Alaudidae[2], determinando inizialmente la considerazione gel genere come incertae sedis ed in seguito posizionandolo in una propria famiglia monotipica, Nicatoridae, occupante un clade basale dei Sylvioidea fratello appunto di Alaudidae e del basettino[1][3].
Nicator Hartlaub & Finsch, 1870 è un genere di uccelli passeriformi, l'unico ascritto alla famiglia Nicatoridae.
Voor de gelijknamige voetbalclub, zie VV Nicator Nicator is een geslacht van zangvogels uit de familie Nicatoridae.
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Nicator is een geslacht van zangvogels uit de familie Nicatoridae.
Nikatorar er ei biologisk slekt med vitskapleg namn Nicator av tre middels store sporvefuglar, endemiske til Afrika sør for Sahara.[1] Namnet på slekta kjem av gresk 'nikator', erobraren.[2]
Nikatorar er varslarliknande fuglar, 16-23 cm i lengd. Austnikator og vestnikator er like i storleik og større enn gulstrupenikator. Hannane er monaleg tyngre enn hoene, til dømes er hannar hos vestnikator 48-67 gram, medan hoene berre veg 32-51 gram. Gulstrupenikator er mykje lettare, varierer i området 21-26 gram. Nikatorar har kraftige nebb med krok i enden. Fjørdrakta i slekta er generelt olivengrøn på ryggen, stjert og venger, med gule flekker på vengene, og ljosare grå eller kvitaktige underside.[1]
Vestnikator har ein stort sett kontinuerleg distribusjon frå Senegal til austlege Uganda og nordlege Angola. Austnikator har ei usamanhengande utbreiing i Aust-Afrika frå Somalia sør til austre Sør-Afrika. Gulstrupenikator er utbreidd i det sentrale Afrika frå Kamerun til Uganda.[1] Nikatorar okkuperer eit breitt utval av skogshabitat.[1]
Plasseringa av slekta i systematikken har vore eit langvarig mysterium. Gruppa vart opphavleg lagt til i familien varslarar, Laniidae. I 1920-åra kommenterte ornitologen James Chapin likskapane mellom nikatorar og bylbylar, Pycnonotidae, og mellom nikatorar og buskvarslarar, Malaconotidae. Det var ikkje før 1943 at Jean Théodore Delacour plassert slekta inn i bylbylar. Storrs Olson hevda at slekta var nærare knytt til buskvarslarar, fordi nikatorar mangla forbeining av naseboret slik ein finn det hos alle andre bylbylar.[3] Ei rekkje funksjonar, blant anna plasseringa av fjørbust i andletet, reira og lydytringane deira, gjer slekta unik, og frå DNA-studium er det nyleg gjeve framlegg om at slekta er best handsama som ein sjølvstendig familie.[4] Nokre autoritetar, som Clementslista, har godtatt den nye familien Nicatoridae.[5] Innanfor slekta er den vestlege og den austlege nikatorarten vurdert å danne ein superart og er nokre gonger handsama som same arten.[1]
Nikatorar er ei biologisk slekt med vitskapleg namn Nicator av tre middels store sporvefuglar, endemiske til Afrika sør for Sahara. Namnet på slekta kjem av gresk 'nikator', erobraren.
Multimedia w Wikimedia Commons Nikatory[4] (Nicatoridae) – monotypowa rodzina średnich lub małych ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), dawniej zaliczana do bilbili (Pycnonotidae)[5][6].
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce na południe od Sahary[7].
Długość ciała 16–23 cm, masa ciała samców 21–67, samic 23,5–51 g[6].
Greckie νικατωρ nikatōr, νικατορος nikatoros – zdobywca, pogromca (tj. dzierzba) < νικαω nikaō – podbijać < νικη nikē – zwycięstwo[8].
Do rodzaju należą następujące gatunki[4]:
Nikatory (Nicatoridae) – monotypowa rodzina średnich lub małych ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), dawniej zaliczana do bilbili (Pycnonotidae).
Nicator é um género de ave passeriformes da família Pycnonotidae.
Este género contém as seguintes espécies:
Nikatorer (Nicatoridae) är en liten familj av ordningen tättingar.[1][2] Familjen består endast av tre arter i släktet Nicator med utbredning i Afrika söder om Sahara:[1]
Nikatorer (Nicatoridae) är en liten familj av ordningen tättingar. Familjen består endast av tre arter i släktet Nicator med utbredning i Afrika söder om Sahara:
Västlig nikator (N. chloris) Vitstrupig nikator (N. gularis) Gulstrupig nikator (N. vireo)Nicator là một chi chim trong họ Nicatoridae.[1]
Nicator Hartlaub & Finsch, 1870
Ареал
Никаторы[1] (лат. Nicator) — род певчих воробьиных птиц, эндемик Африки. В роде три птицы среднего размера[2].
Таксономические связи рода долгое время были покрыты тайной. Изначально род был помещён в семейство сорокопутовых. В 1920-х годах Джеймс Чапин (англ.)русск. отметил сходства между никаторами, бюльбюлевыми и кустарниковыми сорокопутами. Этот факт не признавали до 1943 года, пока Жан Теодор Делакур не поместил род в семейство бюльбюлевых. Сторрс Олсон (англ.)русск. утверждал, что ближайшими родственниками были кустарниковые сорокопуты, поскольку у никаторов отсутствовало окостенение ноздрей, обнаруженное у всех других бюльбюлей[3]. Ряд особенностей, в том числе положение ресниц, гнёзда и вокализация, делают род уникальным, а недавнее молекулярное исследование ДНК показало, что его нужно рассматривать в качестве монотипичного семейства[4]. Некоторые издания, как книга The Clements Checklist of Birds of the World (англ.)русск., рассматривают никаторов в качестве нового семейства Nicatoridae[5].
Название рода происходит от слова nikator, означающего с греческого «завоеватель»[6]. Внутри рода серогорлый и буроголовый никаторы считаются формирующими надвидами и иногда рассматриваются в качестве одного вида[2].
Никаторы похожи на сорокопутов, длиной от 16 до 23 см. Серогорлый и буроголовый никаторы одного размера, но больше, чем желтогорлый вид. Самцы значительно тяжелее самок, например, размеры самцов серогорлого никатора колеблются от 48 до 67 грамм, тогда как у самок — от 32 до 51 грамм. Желтогорлый никатор намного легче, весящий всего 21—26 грамм. У никаторов тяжёлые закрученные клювы. Оперение птиц на спине, хвосте и крыльях в основном оливковое, с жёлтыми пятнами на крыльях, а нижняя часть туловища беловатая или светло-серая[2].
Никаторы являются эндемиками Чёрной Африки. Серогорлый никатор довольно широко распространён от Сенегала до восточной Уганды и северной Анголы. Буроголовый никатор имеет локальное распространение в Восточной Африке от юга Сомали до юго-восточной Африки. Желтогорлый никатор распространён в центральной Африке от Камеруна до Уганды. У никаторов широкий ареал в лесной и лесистой местности[2].
Никаторы (лат. Nicator) — род певчих воробьиных птиц, эндемик Африки. В роде три птицы среднего размера.
니카토르류(Nicator)는 참새목 니카토르과(Nicatoridae)에 속하는 아프리카 조류의 총칭이다. 중간 크기의 명금류 3종으로 이루어져 있다.[1]
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 흰턱딱새소목의 계통 분류이다.[2]
흰턱딱새소목 섬개개비상과 흰턱딱새상과 오목눈이상과Scotocercidae
_juvenile.jpg)
.jpg)
