Tauraco erythrolophus[2] ye una especie d'ave cuculiforme de la familia Musophagidae, mesma de los montes y sabanes del oeste d'Angola. Nun se reconocen subespecies.[3]
El turaco crestirrojo ye'l ave nacional d'Angola. Ta convirtiéndose nun iconu nacional pa la caltenimientu, especialmente d'aves y montes. Alcuéntrase comúnmente a lo llargo de la escarpia d'Angola y otros hábitats montiegos axacentes.[4]
Turaco crestirrojo, Niagara Falls Aviary, Canadá
Tauraco erythrolophus ye una especie d'ave cuculiforme de la familia Musophagidae, mesma de los montes y sabanes del oeste d'Angola. Nun se reconocen subespecies.
An tourako kuchenn ruz(Daveoù a vank) a zo un evn, Tauraco erythrolophus an anv skiantel anezhañ.
Dibabet eo bet da labous broadel gant Angola.
Bevañ a ra diwar frouezh.
Brosezat eo al labous e koadegi ha savanennoù kornôg Angola[1][2].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
An tourako kuchenn ruz(Daveoù a vank) a zo un evn, Tauraco erythrolophus an anv skiantel anezhañ.
Dibabet eo bet da labous broadel gant Angola.
El turac crestavermell [1] (Tauraco erythrolophus) és un ocell de la família dels musofàgids (Musophagidae) que habita boscos i sabanes de l'oest i centre d'Angola.
El turac crestavermell (Tauraco erythrolophus) és un ocell de la família dels musofàgids (Musophagidae) que habita boscos i sabanes de l'oest i centre d'Angola.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Twraco cribgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: twracoaid cribgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tauraco erythrolophus; yr enw Saesneg arno yw Red-crested turaco. Mae'n perthyn i deulu'r Twracoaid (Lladin: Musophagidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. erythrolophus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r twraco cribgoch yn perthyn i deulu'r Twracoaid (Lladin: Musophagidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Lowri dorwen Corythaixoides leucogaster Lowri lwyd Corythaixoides concolor Twraco Bannerman Tauraco bannermani Twraco bochwyn Tauraco leucotis Twraco cribgoch Tauraco erythrolophus Twraco cribog Tauraco macrorhynchus Twraco cribwyn Tauraco leucolophus Twraco fioled Musophaga violacea Twraco Fischer Tauraco fischeri Twraco gwyrdd Tauraco persa Twraco Hartlaub Tauraco hartlaubi Twraco llwyd y Gorllewin Crinifer piscator Twraco mawr Corythaeola cristata Twraco pigddu Tauraco schuettiiAderyn a rhywogaeth o adar yw Twraco cribgoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: twracoaid cribgoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tauraco erythrolophus; yr enw Saesneg arno yw Red-crested turaco. Mae'n perthyn i deulu'r Twracoaid (Lladin: Musophagidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. erythrolophus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Angolaturako (latin: Tauraco erythrolophus) er en turako fra det afrikanske land Angola, hvor den lever i regnskoven.
Angolaturako spiser hovedsageligt frugt, men ingen specifikke data findes for dens naturlige fødevalg.
Angolaturakoen foretrækker at løbe langs grene, frem for at flyve.
Angolaturako (latin: Tauraco erythrolophus) er en turako fra det afrikanske land Angola, hvor den lever i regnskoven.
Der Rothaubenturako (Tauraco erythrolophus), auch Rotschopfturako genannt, ist eine Art in der Gattung der Helmturakos (Tauraco) und gehört zu der Familie der Turakos (Musophagidae).
Er bewohnt Waldgebiete und Savannen in Angola, Kongo und Zaire in Afrika. Die Bestandssituation des Rothaubenturakos wurde 2016 in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN als „Least Concern (LC)“ = „nicht gefährdet“ eingestuft.[1]
Der Rothaubenturako erreicht eine Körperlänge von bis zu 40 Zentimeter. Das Gewicht liegt zwischen 210 und 345 Gramm.[2] Zwischen Männchen und Weibchen besteht kein Unterschied in der Größe und in der Farbe.
Der Rothaubenturako hat auf dem Oberkopf eine rote Federhaube, die weiß gesäumt ist und die gewöhnlich aufgerichtet getragen wird. Der Nacken ist dunkelrot, das Kinn und die Wangen sind weißlich. Die Halsseiten, die Brust sowie der Oberrücken ist metallisch grün. Die Schultern und die Flügeldecken sind erdgrün und glänzend. Die Armschwingen haben darüber hinaus einen stahlblauen Schimmer. Die übrigen Schwungfedern sind tiefrot. Der Schwanz ist tief dunkelblau. Der Schnabel ist gelb.
Der Rothaubenturako verfügt über äußere Zehen, die nach vorne und hinten beweglich sind. Die Nasenlöcher sind rund. Durch sein Gefieder ist er nur schwer in den Baumkronen ausmachbar, nur der laute Ruf verrät seine Anwesenheit.
Wie bei allen Turakos werden die roten und grünen Gefiederfarben nicht durch Naturfarbstoffe oder Lichtbrechung erzeugt. Der Rotschopfturako produziert sie aus zwei speziellen Kupferpigmenten: Der rote kupferhaltige Farbstoff Turacin verleiht den Schwungfedern und der Federhauben ihre rote bis dunkelrote Farbe. Die grüne Befiederung kommt von dem grünen Farbstoff Turacoverdin.[2]
Der Rothaubenturako lebt meist in den Baumkronen der Bäume in einer Gipfelhöhe von zwei bis acht Meter und kommt nur selten auf den Boden. Er ist ein guter Flieger und klettert gewandt durch die Bäume. Seine Nahrung besteht unter anderem aus Früchten, Beeren, Pflanzenteilen wie Blättern und Knospen sowie Samen. Er frisst gelegentlich auch tierische Beute, vor allem Schnecken und Insekten.
Bei der Balz präsentiert er seine Federhaube besonders auffällig und spreizt seine Schwungfedern. Gewöhnlich lebt er als Paar, nur selten und nur über wenige Wochen auch in einem kleinen Familienbund. Bei Gefahr verweilt er reglos an seinem Platz und flüchtet bei günstiger Gelegenheit.
Das Nest des Rothaubenturakos ist napfförmig und wird gewöhnlich im dichten Gerast angelegt. Das Gelege besteht aus zwei weißen Eiern, die eine fast kugelförmige Form haben. Beide Elternvögel brüten, die Brutdauer beträgt knapp drei Wochen. Auch die Versorgung der Nestlinge mit Futter erfolgt durch beide Elternvögel.[3]
Frisch geschlüpfte Nestlinge sind zunächst dunkelgrau bis schwarz Buden. Sie zeigen nach einer Woche Federkiele an den Schwingen und Schwanz. Die Jungvögel verlassen das Nest, noch bevor sie flugfähig sind und klettern in das Geäst in der Nähe des Nestes. Sie werden dort weiterhin von den adulten Turakos versorgt, bis sie selbständig sind. Sie werden kurz danach von den Elternvögeln aus dem Revier vertrieben.[3]
Rothaubenturakos werden immer wieder in Zoologischen Gärten gehalten und dort auch erfolgreich gezüchtet. Sie werden gelegentlich in Gemeinschaftsvolieren mit anderen Vogelarten gezeigt, allerdings wegen ihrer ausgeprägten Territorialität, die sie auch gegenüber kleineren Nashornvögeln zeigen, meist mit bodenbewohnenden Vögeln sowie kleineren Finken und Staren.[4] In menschlicher Obhut können Rothaubenturakos sehr alt werden und haben bereits ein Lebensalter von mehr als 30 Jahren erreicht.[5]
Der Rothaubenturako (Tauraco erythrolophus), auch Rotschopfturako genannt, ist eine Art in der Gattung der Helmturakos (Tauraco) und gehört zu der Familie der Turakos (Musophagidae).
Er bewohnt Waldgebiete und Savannen in Angola, Kongo und Zaire in Afrika. Die Bestandssituation des Rothaubenturakos wurde 2016 in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN als „Least Concern (LC)“ = „nicht gefährdet“ eingestuft.
The red-crested turaco (Tauraco erythrolophus) is a turaco, a group of African otidimorph birds. It is a frugivorous bird endemic to western Angola. Its call sounds somewhat like a jungle monkey.
The red-crested turaco weighs 210-325 g and is 45-50 cm long. It looks similar to the Bannerman's turaco, but differs in crest and face colors. Both sexes are similar.[2]
They are seen in flocks of up to 30 birds, or in pairs. They usually remain in trees, only coming down to eat or drink.[2]
A deep barking call. the female's call is slightly higher-pitched than the male's. They are highly vocal, particularly at dawn.[2]
Red-crested turacos are monogamous. Both mates build a flimsy nest 5 to 20 meters above the ground in dense foliage. After laying eggs, both birds incubate the eggs. The young leave the nest at 4-5 weeks old.[2]
The red-crested turaco is the national bird of Angola. It occurs quite commonly along the length of the Angolan escarpment and adjacent forested habitats.[3]
At San Diego Zoo, U.S.
At Weltvogelpark Walsrode, Germany
At Pombia Safari Park, Italy
At Brevard Zoo, Florida
At Zoo Leipzig, Germany.
The red-crested turaco (Tauraco erythrolophus) is a turaco, a group of African otidimorph birds. It is a frugivorous bird endemic to western Angola. Its call sounds somewhat like a jungle monkey.
El turaco crestirrojo (Tauraco erythrolophus)[2] es una especie de ave cuculiforme de la familia Musophagidae, endémica de los bosques y sabanas arboladas del oeste de Angola, siendo el ave nacional de este país.[3]
Estudios recientes de ADN sugieren que esta especie forma un clado junto con el turaco de Bannerman y el turaco crestiblanco. No se reconocen subespecies.
El turaco crestirrojo es un ave moderadamente grande y colorido que presenta una larga cola. Se le puede identificar por su cresta de un color rojo vivo, cara blanca y un pico curvado amarillo. Los ojos son rojos y el pico de color verde amarillento. Su plumaje en general es de un verde metalizado. La parte interna de las alas es de un color rojo vivo que solo puede ser observado cuando extienden las mismas. Miden entre 47 y 50 cm desde el pico hasta la punta de la cola y pesan entre 210 y 325 g. Es bastante similar al turaco de Bannerman del que difiere por tener un ribete blanco en el extremo de la cresta roja, y por tener la cara blanca en lugar de gris. Ambos sexos son similares.
Este ave es endémica de los bosques y sabanas del oeste de Angola prefiriendo los hábitats densamente arbolados a los espacios abiertos.
El turaco crestirrojo vive en parejas o pequeños grupos que pueden llegar hasta los 30 individuos. Pasan la mayor parte del tiempo en los árboles donde encuentran la mayoría de su alimento y solo suelen bajar al suelo para beber. Son mayormente vegetarianos alimentándose de frutas silvestres pero también hojas, flores y brotes. También suelen alimentarse de insectos sobre todo durante la época de cría. Este especie es monógama y los padres se encargaran de construir el nido con ramitas y otro materiales en las copas de los árboles. La época reproductiva comienza con la llegada de las lluvias y la hembra pondrá hasta dos huevos que incubaran ambos progenitores sobre los 20 días. Las crías nacen cubiertas de un plumón pardo y los ojos ya abiertos y serán alimentadas por los padres. Empezarán a ser independientes cuando cumplan las 4 o 5 semanas.
Como tiene un área de distribución bastante amplia se le considera de preocupación menor por la UICN a pesar de que la población de esta especie tiene una tendencia decreciente. La población total de esta especie no está cuantificada pero no es raro encontrarla dentro de su rango. Los mayores peligros a los que se enfrenta el turaco crestirrojo están derivados de la pérdida de su hábitat.
Turaco crestirrojo, Niagara Falls Aviary, Canadá
El turaco crestirrojo (Tauraco erythrolophus) es una especie de ave cuculiforme de la familia Musophagidae, endémica de los bosques y sabanas arboladas del oeste de Angola, siendo el ave nacional de este país.
Tauraco erythrolophus Tauraco generoko animalia da. Hegaztien barruko Musophagidae familian sailkatua dago.
Tauraco erythrolophus Tauraco generoko animalia da. Hegaztien barruko Musophagidae familian sailkatua dago.
Punaniskaturako (Tauraco erythrolophus)[2] on turakojen heimoon kuuluva lintulaji.
Punaniskaturakoa tavataan vain Angolassa. Lajin kokonaiskantaa ei ole arvioitu, mutta sen on raportoitu olevan paikallisesti tavallinen. Lajin kannankehitys on kuitenkin laskeva.[1]
Punaniskaturako (Tauraco erythrolophus) on turakojen heimoon kuuluva lintulaji.
Tauraco erythrolophus
Le Touraco de Pauline (Tauraco erythrolophus), connu aussi en tant que Touraco pauline ou Touraco à huppe rouge, est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Musophagidae.
Cet oiseau vit en Angola.
O Tauraco erythrolophus é unha especie de ave cuculiforme da familia Musophagidae, propia dos bosques e sabanas do oeste de Angola. Non se recoñecen subespecies.[2]
Esta especie é a ave nacional de Angola. Está a converterse nunha icona nacional para a conservación, especialmente de aves e bosques. Atópase comunmente ó longo da escarpa de Angola e outros hábitats boscosos adxacentes.[3]
O Tauraco erythrolophus é unha especie de ave cuculiforme da familia Musophagidae, propia dos bosques e sabanas do oeste de Angola. Non se recoñecen subespecies.
Il turaco crestarossa (Tauraco erythrolophus Vieillot, 1819) è un uccello della famiglia Musophagidae[1].
Tauraco erythrolophus non ha sottospecie, è monotipico[1].
Questo uccello è endemico dell'Angola.
Il turaco crestarossa (Tauraco erythrolophus Vieillot, 1819) è un uccello della famiglia Musophagidae.
Zoals alle toerako's is de roodkuiftoerako (Tauraco erythrolophus) een vrij forse vogel met een lange staart. Het is een bosvogel die alleen voorkomt in Angola.
De vogel is 40 tot 43 cm lang en weegt 200 tot 325 g. Deze kuiftoerako heeft een duidelijke, geheel rode kuif, waarbij het rood doorloopt tot achter op de nek. De veren rond het oog zijn wit, de snavel is geel. Verder is de vogel geheel glanzend groen van boven en heeft rood gekleurde hand- en (gedeeltelijk) armpennen, die worden pas in vlucht goed zichtbaar. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk. de vogel is nauw verwant aan Bannermans toerako.[2]
De roodkuiftoerako leeft meestal in paren of soms in een groep van 4-5 exemplaren. De vogel is een vruchteneter, vooral vruchten en bessen staan op het menu. Blad- en bloemknoppen worden ook gegeten.
Beide ouders bouwen een vrij schamel nest en broeden bij afwisseling de een of twee gebroken-witte eieren uit. Na een week of vier zijn de kuikens klaar om het nest te verlaten en na 1-2 jaar zijn ze zelf geslachtsrijp. In gevangenschap kan de vogel wel 20 jaar oud worden.
Deze soort komt voor in Angola in bosrijke gebieden.
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar er is aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar), daarom staat de roodkuiftoerako als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Zoals alle toerako's is de roodkuiftoerako (Tauraco erythrolophus) een vrij forse vogel met een lange staart. Het is een bosvogel die alleen voorkomt in Angola.
Turak angolski (Tauraco erythrolophus) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae), występującego w Angoli, gdzie jest endemitem[2]. Są z powodzeniem hodowane przez entuzjastów w Europie[4]. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt[5].
Upierzeniem przypomina bardzo turaka kameruńskiego, z którym wcześniej był łączony jako jeden gatunek[4]. W barwie piór, podobnie jak u większości gatunków z rodzaju Tauraco przeważają barwy zielona i niebieska, choć u turaka angolskiego ta pierwsza zdecydowanie dominuje. Jasnozielona szyja, pierś i grzbiet przechodzą w ciemniejsze, metalicznie zielone pióra skrzydeł i dopiero na końcu ciała zmieniają się w barwę niebieską, głównie na ogonie. Lotki czerwone, widoczne dobrze dopiero podczas lotu. Głowę zdobi czerwony czub z białą krawędzią na górze. Białe są też „policzki” wokół oczu. Dziób barwy żółtej[6].
Długość ciała: 45–50 cm (wraz z długim ogonem). Masa ciała: 210–325 g[6].
Jak inne turaki najlepiej czuje się wśród drzew. Preferuje jednak bardziej otwarte lasy galeriowe, zadrzewienia na skraju sawann oraz skraje większych kompleksów leśnych[6].
Głównie owoce, a także liście, kwiaty i pąki oraz nasiona. Uzupełnieniem diety bywają termity, drobne owady i ślimaki[7].
Są ptakami towarzyskimi i terytorialnymi. Żyją zazwyczaj w parach lub grupach rodzinnych sięgających nawet 30 sztuk. Dorosłe ptaki są monogamiczne i wierne jednemu terytorium, które zaciekle bronią przed innymi osobnikami. Żyją 5 do 9 lat[7]. Ich głos jest donośny i przypomina szczekanie. Ptaki odzywają się głównie świtem. Są słabymi lotnikami, rzadko wykonują dłuższe loty. Zazwyczaj nurkują z drzewa i po nabraniu prędkości wykonują szybkie machnięcia skrzydłami wzbijając się i lądując na upatrzonej gałęzi. Za to w koronie drzew zręcznie przeskakują z gałęzi na gałąź szybko wspinając się na szczyt drzewa. Na ziemię schodzą niechętnie, głównie by napić się wody lub wykąpać[6].
Lęgi w naturze są wciąż stosunkowo słabo poznane. Przypadają na początek pory deszczowej, gdy samiec rozpoczyna swe zaloty od godowego karmienia samicy. Obydwoje partnerzy budują z patyków niedbale złożone gniazdo w formie platformy, 5 do 20 metrów nad ziemią. Samica składa w nim jaja, które wysiadują obydwoje rodzice. Pisklęta wykluwają się pokryte gęstym puchem. Dokarmiane przez rodziców opuszczają gniazdo 2–3 tygodnie po wykluciu się. Nie umieją jeszcze latać, ale wspinają się na kolejne gałęzie gdzie nadal karmią ich rodzice. Zdolność lotu uzyskują w wieku 4–5 tygodni, ale zupełnie samodzielne stają się dopiero kilka tygodni później[6].
Turak angolski (Tauraco erythrolophus) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae), występującego w Angoli, gdzie jest endemitem. Są z powodzeniem hodowane przez entuzjastów w Europie. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie w piórach unikatowych barwników: zielonej turakowerdyny i czerwonej turacyny, niespotykanych u prawie żadnych innych zwierząt.
O Tauraco erythrolophus, comummente conhecido como Turaco-de-crista-vermelha[1], é uma ave frugívora endémica de Angola. Pertence ao género Tauraco e à família dos Musofagídeos. O som emitido por esta ave é idêntico ao do macaco da floresta. Espécie restrita às áreas montanhosas do leste de Angola. Não ocorre em mais nenhum outro país.
Não há apreciável dimorfismo sexual nesta espécie, o que significa que entre machos e fêmeas não há diferença no tamanho e na cor.
Tem na cabeça uma crista vermelha emplumada como uma coroa, que lhe dá o nome. Conta, ainda, com um bico amarelo de narinas arredondadas. A cor básica da plumagem é verde metálico e azul, destacando-se ainda pelas faces brancas e pela cauda azul, com matizes arroxeados.[1] Devido à sua plumagem, é muito difícil de avistar por entre as árvores. Pode chegar até aos 43 centímetros de comprimento.
O turaco-de-crista-vermelha vive sobretudo na copa das árvores e raramente desce. Ele é um excelente trepador e vive entre as árvores. A sua dieta consiste em frutos, bagas, sementes, caracóis e insectos.
Durante a corte, ele aponta a crista de forma dinâmica e eriça as penas. Normalmente vive como casal, raramente como uma pequena aliança familiar. Em caso de perigo, mantém-se imóvel e foge na oportunidade mais favorável.
A ninho é composto por dois ovos e é construído nos ramos densos. Ambos os pais chocam os ovos que eclodem ao fim de três semanas. Após quatro semanas, os jovens deixam o ninho.
O turaco-de-crista-vermelha é a ave nacional de Angola.[2]
O Tauraco erythrolophus, comummente conhecido como Turaco-de-crista-vermelha, é uma ave frugívora endémica de Angola. Pertence ao género Tauraco e à família dos Musofagídeos. O som emitido por esta ave é idêntico ao do macaco da floresta. Espécie restrita às áreas montanhosas do leste de Angola. Não ocorre em mais nenhum outro país.
Rödkronad turako[2] (Tauraco erythrolophus) är en fågel i familjen turakor inom ordningen turakofåglar.[3] Fågeln förekommer endast lokalt i skogar och på savann i västra Angola.[4] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Rödkronad turako (Tauraco erythrolophus) är en fågel i familjen turakor inom ordningen turakofåglar. Fågeln förekommer endast lokalt i skogar och på savann i västra Angola. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Tauraco erythrolophus là một loài chim trong họ Musophagidae.[2] Chúng là loài đặc hữu của miền tây Angola. Nó có tiếng kêu hơi giống một con khỉ.
Tauraco erythrolophus là một loài chim trong họ Musophagidae. Chúng là loài đặc hữu của miền tây Angola. Nó có tiếng kêu hơi giống một con khỉ.
Tauraco erythrolophus (Vieillot, 1819)
Охранный статусКраснохо́хлый тура́ко[1] (лат. Tauraco erythrolophus) — птица семейства тураковых.
Длина тела составляет около 40 см. Отличительной особенностью является красный хохол на голове и внешние пальцы ног, которые двигаются вперёд и назад. Ноздри круглые. Между самцом и самкой нет различий в размере и цвете. Основной цвет оперения металлический зелёный и синий, с тёмно-красными перьями крыльев. Благодаря своему оперению птиц сложно обнаружить в кроне дерева, только громкий призыв выдаёт их присутствие.
Он населяет леса и саванны в Анголе, Конго и Заире в Африке.
Краснохохлый турако живёт в большинстве случаев в кронах деревьев и редко спускается на землю. Птица хорошо летает и ползает по деревьям. Её питание состоит из плодов, ягод, семян, улиток и насекомых.
Во время тока самец поднимает свой хохол и широко расправляет свои крылья. Обычно птицы живут в паре и редко в небольшом семейном союзе. При возникновении опасности турако неподвижно сидит на своём месте и при благоприятной возможности убегает.
Кладка из 2-х белых яиц расположена в густой кроне. Обе родительских птицы высиживают яйца в течение 3-х недель. Взрослые птицы также по очереди выкармливают молодых птиц. Через 4 недели птенцы полностью оперяются и покидают гнездо.
アカガシラエボシドリ(赤頭烏帽子鳥・学名Tauraco erythrolophus)は、エボシドリ科の鳥類。
果実を食べる。鳴き声は密林のサルにやや似ている。
アンゴラ西部に生息する。
アカガシラエボシドリ(赤頭烏帽子鳥・学名Tauraco erythrolophus)は、エボシドリ科の鳥類。