Winter visitor.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Oenanthe xanthoprymna[2][3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Muscicapidae.
Reproduzse n'Oriente Mediu, nel sureste de Turquía, el norte d'Iraq, l'oeste d'Irán, partes de l'antigua XRSS y el sureste d'Asia. Mover escontra'l sur pel hibiernu, al sur d'Irán, la península Arábiga, Exiptu, Sudán, Eritrea y el nordés de Somalia, y de xemes en cuando a noroeste de la India.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Oenanthe xanthoprymna ye una especie d'ave paseriforme de la familia Muscicapidae.
Ar bistrak belost rous a zo un evn amprevanetaer eus Azia ar Mervent. Oenanthe xanthoprymna eo e anv skiantel.
Ar bistrak belost rous a zo un evn amprevanetaer eus Azia ar Mervent. Oenanthe xanthoprymna eo e anv skiantel.
Oenanthe xanthoprymna és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que en diverses llengües rep el nom de "còlit kurd" (Anglès: Kurdish Wheatear. Francès: Traquet kurde).
Habita matolls, vessants oberts i zones semi-desèrtiques del sud-est de Turquia, nord d'Irak, oest d'Iran, Geòrgia i Azerbaidjan. En hivern es desplaça cap al sud, arribant fins a Sudan, Egipte, Somàlia i la Península Aràbiga.[2]
Oenanthe xanthoprymna és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que en diverses llengües rep el nom de "còlit kurd" (Anglès: Kurdish Wheatear. Francès: Traquet kurde).
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinwen gynffongoch (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tinwennod cynffongoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oenanthe xanthoprymna; yr enw Saesneg arno yw Red-tailed wheatear. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. xanthoprymna, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia, Ewrop ac Affrica.
Mae'r tinwen gynffongoch yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Bronfraith Turdus philomelos Bronfraith Mongolia Turdus mupinensis
_(cropped).jpg)
-4.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinwen gynffongoch (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tinwennod cynffongoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oenanthe xanthoprymna; yr enw Saesneg arno yw Red-tailed wheatear. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. xanthoprymna, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia, Ewrop ac Affrica.
The Kurdish wheatear[2] (Oenanthe xanthoprymna), also known as the Kurdistan wheatear, the chestnut-rumped wheatear or the red-rumped wheatear, is a species of bird in the family Muscicapidae. The red-tailed wheatear (O. chrysopygia) was formerly considered a subspecies of this bird but is now often regarded as a separate species. The two may intergrade in Iran ("O. x. cummingi") but it is also possible that the rather differently coloured cummingi is in fact a one-year-old O. xanthoprymna with intermediate plumage.[3]
The Kurdish wheatear is about 14 centimetres (5.5 in) in length. The top of the head and the nape of the male are pale grey, separated by a white eye stripe from the black face and throat. The back is brownish grey and the underparts white or buff. The wings are charcoal with no white streak, the flight feathers being edged with brown. The flanks and under-tail coverts are orange and the tail white at the base with a dark terminal band. The female has similar markings but the colours are more muted and the dark face and throat replaced by a grey eye patch. The orange rump and tail coverts are particularly noticeable in the winter when the male is in flight.[4]
The call note is a harsh chack-chack-chack. The song is similar to that of the northern wheatear (Oenanthe oenanthe) and is a rather squeaky warble.
The Kurdish wheatear mainly eats ants and other small insects.
The nest is built among rocks, in a crevice, in scree or under a boulder. It is basin-shaped and lined with wool, hair and dead grasses. Four or five eggs are laid. They are bluish-white with a few chestnut brown speckles.
The breeding range of the Kurdish wheatear covers the Middle East, south-east Turkey, northern Iraq, western Iran, parts of the former USSR and south east Asia. It moves southwards in winter to southern Iran, the Arabian Peninsula, Egypt, Sudan, Eritrea and north-east Somalia[3] and occasionally to north west India.[5] It is unclear whether all populations migrate or whether some birds just move down to lower altitudes for the winter. Its preferred habitat is heathland, open hillsides and scrubby, semi-desert regions.[4] It is listed as being of "least concern" in the IUCN Red List of Threatened Species because of its very large range.[1]
The Kurdish wheatear (Oenanthe xanthoprymna), also known as the Kurdistan wheatear, the chestnut-rumped wheatear or the red-rumped wheatear, is a species of bird in the family Muscicapidae. The red-tailed wheatear (O. chrysopygia) was formerly considered a subspecies of this bird but is now often regarded as a separate species. The two may intergrade in Iran ("O. x. cummingi") but it is also possible that the rather differently coloured cummingi is in fact a one-year-old O. xanthoprymna with intermediate plumage.
La Brunpuga enanto, Ruĝpuga enanto aŭ Kurda enanto (Oenanthe xanthoprymna), estas malgranda paserina birdo kiu estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed estas nuntempe pli ĝenerale konsiderata membro de malnovmonda grupo de la familio de Muŝkaptuledoj. La Rufvosta enanto (O. chrysopygia) estis iam konsiderata subspecio de tiu birdospecio, sed nuntempe ĝi estas plej ofte konsiderata separata specio, kvankam ĉi tie aperas kiel ununura kun du tre diversaj subspecioj.
La genra nomo, Oenanthe, estas ankaŭ la nomo de genro de plantoj, nome la enantoj, kaj devenas el la greka oenos (οίνος) "vino" kaj anthos (ανθός) "floro". Ĉe la plantogenro, ĝi aludas al la vinaromo de la floroj.[1] Ĉe la birdoj enantoj, ankaŭ nomataj saksikoloj pro la parenca genro Saxicola, ĝi aludas al la reveno de la Rokenanto al Grekio printempe ĝuste dum la epoko de la apero de burĝonoj en vitoj.[2]. La latina specifa scienca nomo de la specio aŭ subspecio O. chrysopygia devenas el latinigitaj vortoj de la antikva greka signife “ĥrisos” por “oro” kaj “pigos” por “pugo”, kio prave markas la specifecon de tiu specio kun ruĝeca vosto. Tiele ankaŭ la nomoj en Esperanto de ambaŭ specioj aŭ subspecioj kongruas kun tiu ideo, kvankam ne plene koincidas en ununura koncepto.
Temas pri mezgranda birdo 14 al 15 cm longa kun enverguro de 26–37 cm kaj pezo de 20-26 g. Tiu specio aperas kiel du tre diferencaj subspecioj. La masklo de la nomiga raso (O. x. xanthoprymna) havas nigrajn vizaĝon, gorĝon kaj flugilojn. La dorso brungriza kontrastas kun la subaj partoj blankecaj kun iom da ruĝa nuanco plej sube. La pugo estas ruĝeca kontraste kun la blanka vostobazo, kies fino estas nigreca renversita 'T'. La ino similas, sed la nigro de la vizaĝo estas malpli markata aŭ eĉ nenia kaj la vostobazo estas kutime tutruĝa.
La raso chrysopygia, pli norda kaj orienta, havas nigron nek en kapo nek subflugile. La vosto kaj la pugo estas ruĝaj. Ambaŭ seksoj similas al la ino palgorĝa de la nomiga raso, sed ili distingiĝas pro pli markita superokula strio, pli sablokolora. Dum plumoŝanĝado povas okazi konfuzoj inter tiuj du formoj kaj kun aliaj enantoj.
La reprodukta teritorio estas en Kurdistano (kaj de tie unu el la nomoj), tio estas sudorienta Turkio, norda Irako kaj okcidenta Irano, do sub Kaŭkazo. La raso chrysopygia estas iom pli orienta. Ne mankas intermezaj individuoj en la koincida teritorio. Ili migras suden vintre en Arabion kaj nordorientan Afrikon en Egiptio kaj Sudano, kvankam la sudaj birdoj moviĝas nur mallongdistance. La preferata habitato estas rokaj deklivoj, ĉiukaze kun disa vegetaĵaro. Ili evitas la terkulturejojn.
La nesto estas konstruita en fendo de rokoj aŭ muro aŭ eĉ en deklivo de abelmanĝuloj. Temas pri iom fuŝa nesto el planta materialo. La ino demetas 4 al 6 bluecblankajn ovojno. La kovadon, kiu daŭras ĉirkaŭ 13 tagojn, faras nur la ino.
Ili manĝas ĉefe insektojn, kiel formikoj, koleopteroj kaj larvoj de lepidopteroj. Ili traserĉas ilin ĉefe surgrunde per rapidaj kurado kaj bekofrapado, sed ili povas ankaŭ gvati el roka ripozejo aŭ traserĉi inter foliaro kaj elpreni predojn per beko.
La Brunpuga enanto, Ruĝpuga enanto aŭ Kurda enanto (Oenanthe xanthoprymna), estas malgranda paserina birdo kiu estis iam klasita kiel membro de la familio de Turdedoj, sed estas nuntempe pli ĝenerale konsiderata membro de malnovmonda grupo de la familio de Muŝkaptuledoj. La Rufvosta enanto (O. chrysopygia) estis iam konsiderata subspecio de tiu birdospecio, sed nuntempe ĝi estas plej ofte konsiderata separata specio, kvankam ĉi tie aperas kiel ununura kun du tre diversaj subspecioj.
La genra nomo, Oenanthe, estas ankaŭ la nomo de genro de plantoj, nome la enantoj, kaj devenas el la greka oenos (οίνος) "vino" kaj anthos (ανθός) "floro". Ĉe la plantogenro, ĝi aludas al la vinaromo de la floroj. Ĉe la birdoj enantoj, ankaŭ nomataj saksikoloj pro la parenca genro Saxicola, ĝi aludas al la reveno de la Rokenanto al Grekio printempe ĝuste dum la epoko de la apero de burĝonoj en vitoj.. La latina specifa scienca nomo de la specio aŭ subspecio O. chrysopygia devenas el latinigitaj vortoj de la antikva greka signife “ĥrisos” por “oro” kaj “pigos” por “pugo”, kio prave markas la specifecon de tiu specio kun ruĝeca vosto. Tiele ankaŭ la nomoj en Esperanto de ambaŭ specioj aŭ subspecioj kongruas kun tiu ideo, kvankam ne plene koincidas en ununura koncepto.
Temas pri mezgranda birdo 14 al 15 cm longa kun enverguro de 26–37 cm kaj pezo de 20-26 g. Tiu specio aperas kiel du tre diferencaj subspecioj. La masklo de la nomiga raso (O. x. xanthoprymna) havas nigrajn vizaĝon, gorĝon kaj flugilojn. La dorso brungriza kontrastas kun la subaj partoj blankecaj kun iom da ruĝa nuanco plej sube. La pugo estas ruĝeca kontraste kun la blanka vostobazo, kies fino estas nigreca renversita 'T'. La ino similas, sed la nigro de la vizaĝo estas malpli markata aŭ eĉ nenia kaj la vostobazo estas kutime tutruĝa.
La raso chrysopygia, pli norda kaj orienta, havas nigron nek en kapo nek subflugile. La vosto kaj la pugo estas ruĝaj. Ambaŭ seksoj similas al la ino palgorĝa de la nomiga raso, sed ili distingiĝas pro pli markita superokula strio, pli sablokolora. Dum plumoŝanĝado povas okazi konfuzoj inter tiuj du formoj kaj kun aliaj enantoj.
La reprodukta teritorio estas en Kurdistano (kaj de tie unu el la nomoj), tio estas sudorienta Turkio, norda Irako kaj okcidenta Irano, do sub Kaŭkazo. La raso chrysopygia estas iom pli orienta. Ne mankas intermezaj individuoj en la koincida teritorio. Ili migras suden vintre en Arabion kaj nordorientan Afrikon en Egiptio kaj Sudano, kvankam la sudaj birdoj moviĝas nur mallongdistance. La preferata habitato estas rokaj deklivoj, ĉiukaze kun disa vegetaĵaro. Ili evitas la terkulturejojn.
La nesto estas konstruita en fendo de rokoj aŭ muro aŭ eĉ en deklivo de abelmanĝuloj. Temas pri iom fuŝa nesto el planta materialo. La ino demetas 4 al 6 bluecblankajn ovojno. La kovadon, kiu daŭras ĉirkaŭ 13 tagojn, faras nur la ino.
Ili manĝas ĉefe insektojn, kiel formikoj, koleopteroj kaj larvoj de lepidopteroj. Ili traserĉas ilin ĉefe surgrunde per rapidaj kurado kaj bekofrapado, sed ili povas ankaŭ gvati el roka ripozejo aŭ traserĉi inter foliaro kaj elpreni predojn per beko.
La collalba persa (Oenanthe xanthoprymna)[2][3] es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia de Oriente Próximo y el noreste de África.
Se reproduce en Oriente Próximo, en el este de Turquía, el norte de Irak, el oeste de Irán. Se desplaza hacia el sur en invierno, a la península arábiga, y las regiones costeras africanas del mar Rojo: distribuido por Egipto, Sudán, Eritrea y el noreste de Somalia.
La collalba persa (Oenanthe xanthoprymna) es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia de Oriente Próximo y el noreste de África.
Oenanthe xanthoprymna Oenanthe generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Oenanthe xanthoprymna Oenanthe generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Punaperätasku (Oenanthe xanthoprymna) on kivitaskun Lähi-idässä elävä sukulainen. Laji on jaettu kahtia punaperätaskuun ja persiantaskuun (Oenanthe chrysopygia) vuonna 2003.
Linnun pituus on noin 14,5 cm ja siipien kärkiväli noin 26 cm. Keväinen juhlapukuinen koiras on yläpuolelta pääosin tummanharmaa, alapuolelta valkoinen, pyrstönkärjestä, naamasta ja kurkusta musta, ala- ja yläperästä sekä pyrstön tyvestä oranssi, ja sillä on kapea vaalea silmäkulmajuova. Naaras on himmeämmän värinen.
Punaperätasku elää Kaakkois-Turkista Iranin Kurdistaniin. Laji on muuttolintu, joka talvehtii Siinailla, Arabian niemimaan keski- ja eteläosissa, Itä-Egyptissä ja Sudanissa, eikä sitä ei ole tavattu Suomessa.
Punaperätasku asuu vuoristojen karuilla, paljailla kivikko- ja kalliorinteillä aina neljän kilometrin korkeuteen saakka. Talvehtimisseuduilla se viihtyy kuivilla pensaikkoisilla seuduilla.
Punaperätasku tekee pesänsä maakoloon, kiven alle, rakennuksen onkaloon, tai joskus vanhaan mehiläissyöjän pesään. Naaras munii neljästä kuuteen munaa, joita se hautoo 13 päivää. Molemmat emot ruokkivat ja hoitavat poikasia. Pesii tavallisesti kahdesti kesän aikana. Pesintä tunnetaan puutteellisesti.
Laji on pääasiassa hyönteissyöjä, jolle kelpaavat myös muut selkärangattomat.
Punaperätasku (Oenanthe xanthoprymna) on kivitaskun Lähi-idässä elävä sukulainen. Laji on jaettu kahtia punaperätaskuun ja persiantaskuun (Oenanthe chrysopygia) vuonna 2003.
De westelijke roodstaarttapuit (Oenanthe xanthoprymna) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae (vliegenvangers).
De vogel is 14 tot 15 cm lang. Deze tapuit lijkt sterk op de oostelijke roodstaarttapuit (die vroeger als ondersoort werd beschouwd) en de roodstuittapuit. Het mannetje van de westelijke roodstaarttapuit heeft in de broedtijd een roestrode stuit, met daaronder de zwarte omgekeerde T op een verder witte staart. Bij de oostelijke soort is de staart roestrood, met een zwarte omgekeerde T (dus geen wit). Bij onvolwassen vogels gaat dit kenmerk niet op. Mannetje en vrouwtje verschillen in de broedtijd niet veel van verenkleed. De kleuren zijn bij het vrouwtje wat flets.[2]
Deze soort komt voor in Oost-Turkije en Iran. de vogel trekt in de winter naar het zuiden van het Arabisch schiereiland en de westkust van de Rode Zee. Het leefgebied bestaat uit stenige hellingen in spaarzaam begroeide berggebieden vaak op hoogten tussen 1200 tot 4000 m boven zeeniveau.[2]
De grootte van de populatie wordt geschat op 13 tot 84 duizend individuen. Men veronderstelt dat de soort in aantal stabiel is. Om deze redenen staat de westelijke roodstaarttapuitals niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe westelijke roodstaarttapuit (Oenanthe xanthoprymna) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae (vliegenvangers).
Oenanthe xanthoprymna é uma espécie de ave da família Muscicapidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Afeganistão, Arménia, Azerbaijão, Barém, Chipre, Egito, Eritreia, Etiópia, Georgia, Índia, Irão, Iraque, Israel, Jordânia, Kuwait, Líbia, Nepal, Omã, Paquistão, Catar, Rússia, Arábia Saudita, Sudão, Síria, Tajiquistão, Turquia, Turcomenistão, Emirados Árabes Unidos, Uzbequistão e Iémen.
Oenanthe xanthoprymna é uma espécie de ave da família Muscicapidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Afeganistão, Arménia, Azerbaijão, Barém, Chipre, Egito, Eritreia, Etiópia, Georgia, Índia, Irão, Iraque, Israel, Jordânia, Kuwait, Líbia, Nepal, Omã, Paquistão, Catar, Rússia, Arábia Saudita, Sudão, Síria, Tajiquistão, Turquia, Turcomenistão, Emirados Árabes Unidos, Uzbequistão e Iémen.
Kurdstenskvätta[2] (Oenanthe xanthoprymna) är en bergslevande tätting i familjen flugsnappare som häckar i Mellanöstern.[3]
Kurdstenskvättan är en relativ liten stenskvätta, ungefär 14 centimeter lång. Hjässan och nacken är blekgrå, åtskilda av ett vitt ögonstreck från det svarta ansiktet och den svarta strupen. Ryggen är brungrå och undersidan vit eller gulbrun. Vingarna är kolsvarta. Flankerna och undergumpen är orangefärgad, stjärten vit basalt med ett svart band längst ut. Honan är likartat tecknad, men med dovare färger samt med mörka strupen och ansiktet ersatt av en grå ögonmask.[4]
Sången är mörkröstad och kort, en upprepad kvittrig strof med fyra till sex rullande, torra toner. Bland lätena hörs smackande "tschack", smattrande "tjr'r'r'r" och fallande, visslande "tjiyp".[5]
Kurdstenskvättan häckar från bergstrakterna i sydöstra Turkiet till sydvästra Iran och flyttar vintertid söderut till Sinaihalvön, östra Egypten och Sudan.[6] Den har påträffats tillfälligt i Cypern, Georgien, Jordanien, Libyen, Oman, Qatar, Syrien och Förenade Arabemiraten.[7] 19 maj 2015 uppehöll sig en kurdstenskvätta i Auvergne, Puy-de-Dôme, Frankrike.[8]
Persisk stenskvätta (Oenanthe chrysopygia) behandlades länge som en underart till kurdstenskvättan på basis av fåglar funna med intermediära karaktärer, vilket tolkades som att arterna hybridisiderade. Dessa individer kan dock istället röra sig om unga kurdstenskvättor.[9] Idag behandlas de oftast som skilda arter, dock inte ännu av tongivande Clements et al.[6]
Stenskvättorna ansågs fram tills nyligen liksom bland andra buskskvättor, stentrastar, rödstjärtar vara små trastar. DNA-studier visar dock att de är marklevande flugsnappare (Muscicapidae) och förs därför numera till den familjen.[10][11]
Kurdstenskvättan trivs i hedlandskap, öppna sluttningar och halvöken. Den bygger sitt bo bland stenar, i en klippskreva eller under ett klippblock. Honan lägger fyra till fem blåvita ägg med några kastanjefärgade fläckar. Arten lever huvudsakligen av myror och andra små insekter.
Arten har ett stort utbredningsområde en stabil populationsutveckling.[1] Världspopulationen är ganska liten med uppskattat 12.000 till 40.000 vuxna individer, men inte tillräckligt liten för att kurdstenskvättan ska betraktas som hotad. Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikispecies har information om Oenanthe xanthoprymna.
Wikimedia Commons har media som rör kurdstenskvätta.
Kurdstenskvätta (Oenanthe xanthoprymna) är en bergslevande tätting i familjen flugsnappare som häckar i Mellanöstern.
Kızılca kuyrukkakan (Oenanthe xanthoprymna), sinekkapangiller (Muscicapidae) familyasından bir kuş türü.
Görüldüğü ülkeler: Afganistan, Ermenistan, Azerbaycan, Bahreyn, Kıbrıs, Mısır, Eritre, Etiyopya, Gürcistan, Hindistan, İran, Irak, İsrail, Ürdün, Kuveyt, Libya, Nepal, Umman, Pakistan, Katar, Rusya, Suudi Arabistan, Sudan, Suriye, Tacikistan, Türkiye, Türkmenistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Özbekistan ve Yemen.
Ötücü kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Oenanthe xanthoprymna là một loài chim trong họ Muscicapidae.[1] Phạm vi sinh sản của loài chim ăn lúa mì Kurdistan bao gồm Trung Đông, đông nam Thổ Nhĩ Kỳ, phía bắc Iraq, miền tây Iran, các khu vực của Liên Xô cũ và Đông Nam Á. Chúng di chuyển về phía nam trong mùa đông tới miền nam Iran, bán đảo Ả Rập, Ai Cập, Sudan, Eritrea và đông bắc Somalia và thỉnh thoảng tới phía tây bắc Ấn Độ. Người ta chưa rõ liệu tất cả các quần cư hoặc một số quần thể loài chim ăn lúa mì này di chuyển xuống đến độ cao thấp cho mùa đông. Môi trường sống ưa thích của nó là heathland, sườn đồi và khu vực có nhiều bụi rậm mở, bán sa mạc.
_I-Haryana_IMG_8045.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Oenanthe xanthoprymna là một loài chim trong họ Muscicapidae. Phạm vi sinh sản của loài chim ăn lúa mì Kurdistan bao gồm Trung Đông, đông nam Thổ Nhĩ Kỳ, phía bắc Iraq, miền tây Iran, các khu vực của Liên Xô cũ và Đông Nam Á. Chúng di chuyển về phía nam trong mùa đông tới miền nam Iran, bán đảo Ả Rập, Ai Cập, Sudan, Eritrea và đông bắc Somalia và thỉnh thoảng tới phía tây bắc Ấn Độ. Người ta chưa rõ liệu tất cả các quần cư hoặc một số quần thể loài chim ăn lúa mì này di chuyển xuống đến độ cao thấp cho mùa đông. Môi trường sống ưa thích của nó là heathland, sườn đồi và khu vực có nhiều bụi rậm mở, bán sa mạc.
