Africa: all S of Sahara
Grassland (less restricted to water than other herons)
Resident
Accidental visitor.
Die Swartkopreier (Ardea melanocephala) is 'n reier wat algemeen deur Sub-Sahara Afrika en Madagaskar voorkom. Die voël is 'n algemene standvoël en plaaslike nomade in grasveld, landerye en bossieveld. Dit leef ook in vleioewers maar jag selde in water. In Engels staan die voël bekend as die Black-headed Heron.
Die reier is 86 tot 94 cm lank en weeg 1.2 tot 1.9 kg. Die voël is groot en grys. Dit is effens kleiner as die bloureier. Die slagvere en ligter onderdekvere is kontrasterend donker tydens vlug. Die kroon en agternek is swart terwyl die keel wit is. Die borskant is grys en die bene swart. Die jong voël het 'n leikleurige kroon en agternek terwyl die voornek dofgeel getint is. Die borskant is ligter.
Die reier broei koloniaal saam (tot 50 pare) en soms ook saam met ander reiers, witreiers, duikers en ibisse.
Die versamel van nesmateriaal.
Swartkopreier in die Amboseli Nasionale Park, Kenia
Volwassene, geskilder deur Louis Agassiz Fuertes.
Die Swartkopreier (Ardea melanocephala) is 'n reier wat algemeen deur Sub-Sahara Afrika en Madagaskar voorkom. Die voël is 'n algemene standvoël en plaaslike nomade in grasveld, landerye en bossieveld. Dit leef ook in vleioewers maar jag selde in water. In Engels staan die voël bekend as die Black-headed Heron.
Ardea melanocephala ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae.[2][3] Ye una de les garces más altes; na so edá adulta llega a midir hasta 85 cm d'altu. Ye bien común n'África y divagante en Madagascar y Próximu Oriente.[1]
Aliméntase de pexes, xaronques, inseutos y páxaros con ayuda de la so llongura picu. La garza de cabeza negra pon de 2 a 4 güevos pel iviernu, nos árboles o en niales qu'ella mesma constrúi.
El so vuelu ye lentu y mientres el contrai'l pescuezu en forma de S como otres garces, lo cual sirve pa estremales d'otres aves como les cigüeñas.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Ardea melanocephala ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae. Ye una de les garces más altes; na so edá adulta llega a midir hasta 85 cm d'altu. Ye bien común n'África y divagante en Madagascar y Próximu Oriente.
Ar gerc'heiz penn du (Ardea melanocephala) zo un evn hirc'harek eus kerentiad an Ardeidae.
Bevañ a ra al labous e geoteier ha savanennoù Afrika issahara[1].
Ar gerc'heiz penn du (Ardea melanocephala) zo un evn hirc'harek eus kerentiad an Ardeidae.
El bernat capnegre[1] (Ardea melanocephala) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) propi de la zona Afrotròpica, que habita sabanes humides de gairebé tota l'Àfrica subsahariana.
El bernat capnegre (Ardea melanocephala) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) propi de la zona Afrotròpica, que habita sabanes humides de gairebé tota l'Àfrica subsahariana.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr penddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod penddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ardea melancephala; yr enw Saesneg arno yw Black-headed heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. melancephala, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r crëyr penddu yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Crëyr penddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: crehyrod penddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ardea melancephala; yr enw Saesneg arno yw Black-headed heron. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. melancephala, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Sorthovedet hejre (latin: Ardea melanocephala) er en fugleart, der lever i det subsahariske Afrika.
Taksonomi fra Wikispecies Sorthovedet hejre (latin: Ardea melanocephala) er en fugleart, der lever i det subsahariske Afrika.
Der Schwarzhalsreiher (Ardea melanocephala) ist eine Vogelart aus der Familie der Reiher. Er ist häufig in Afrika südlich der Sahara sowie auf Madagaskar zu sehen. Er ist überwiegend ein Standvogel, einige der westafrikanischen Population ziehen jedoch während der Regenzeit in nördlichere Regionen.
Der Schwarzhalsreiher erreicht eine Körpergröße von 85 cm und hat eine Flügelbreite von 150 cm. Er ist damit nahezu so groß wie der Graureiher, dem er im Aussehen ähnelt, wenn er auch überwiegend dunkler gefärbt ist. Das Gefieder ist auf der Körperoberseite dunkelgrau, die Körperunterseite ein Hellgrau.
Der Schwarzhalsreiher brütet in Kolonien in wassernahen Bäumen oder in Schilfbeständen. In Gegenden, in denen auch der Graureiher vorkommt, bilden sie gelegentlich gemischte Brutkolonien. Das Gelege besteht aus zwei bis vier Eiern, die in 25 bis 28 Tagen ausgebrütet werden.
Anders als der Purpur- oder der Graureiher jagt der Schwarzhalsreiher auch gerne vom Wasser entfernt. Er frisst neben Fischen und Fröschen auch kleine Säugetiere sowie andere Vögel. Häufig kann man ihn beobachten, wie er regungslos auf Beute lauert.
Der Schwarzhalsreiher (Ardea melanocephala) ist eine Vogelart aus der Familie der Reiher. Er ist häufig in Afrika südlich der Sahara sowie auf Madagaskar zu sehen. Er ist überwiegend ein Standvogel, einige der westafrikanischen Population ziehen jedoch während der Regenzeit in nördlichere Regionen.
Der Schwarzhalsreiher erreicht eine Körpergröße von 85 cm und hat eine Flügelbreite von 150 cm. Er ist damit nahezu so groß wie der Graureiher, dem er im Aussehen ähnelt, wenn er auch überwiegend dunkler gefärbt ist. Das Gefieder ist auf der Körperoberseite dunkelgrau, die Körperunterseite ein Hellgrau.
Der Schwarzhalsreiher brütet in Kolonien in wassernahen Bäumen oder in Schilfbeständen. In Gegenden, in denen auch der Graureiher vorkommt, bilden sie gelegentlich gemischte Brutkolonien. Das Gelege besteht aus zwei bis vier Eiern, die in 25 bis 28 Tagen ausgebrütet werden.
Anders als der Purpur- oder der Graureiher jagt der Schwarzhalsreiher auch gerne vom Wasser entfernt. Er frisst neben Fischen und Fröschen auch kleine Säugetiere sowie andere Vögel. Häufig kann man ihn beobachten, wie er regungslos auf Beute lauert.
Baƙin zalbe (Ardea melanocephala) tsuntsu ne.[1]
Baƙin zalbe (Ardea melanocephala) tsuntsu ne.
The black-headed heron (Ardea melanocephala) is a wading bird of the heron family Ardeidae, common throughout much of sub-Saharan Africa and Madagascar. It is mainly resident, but some west African birds move further north in the rainy season.
This species usually breeds in the wet season in colonies in trees, reedbeds or cliffs. It builds a bulky stick nest, and lays 2–4 eggs.
It often feeds in shallow water, spearing fish or frogs with its long, sharp bill. It will also hunt well away from water, taking large insects, small mammals, and birds. It will wait motionless for its prey, or slowly stalk its victim.
The black-headed heron is a large bird, standing 85 cm tall, and it has a 150 cm wingspan. It is nearly as large as the grey heron, which it resembles in appearance, although it is generally darker. Its plumage is largely grey above, and paler grey below. It has a powerful dusky bill.
The flight is slow, with the neck retracted. This is characteristic of herons and bitterns, and distinguishes them from storks, cranes, and spoonbills, which extend their necks. The white underwing coverts are striking in flight.
The call is a loud croaking.
The black-headed heron (Ardea melanocephala) is a wading bird of the heron family Ardeidae, common throughout much of sub-Saharan Africa and Madagascar. It is mainly resident, but some west African birds move further north in the rainy season.
This species usually breeds in the wet season in colonies in trees, reedbeds or cliffs. It builds a bulky stick nest, and lays 2–4 eggs.
It often feeds in shallow water, spearing fish or frogs with its long, sharp bill. It will also hunt well away from water, taking large insects, small mammals, and birds. It will wait motionless for its prey, or slowly stalk its victim.
The black-headed heron is a large bird, standing 85 cm tall, and it has a 150 cm wingspan. It is nearly as large as the grey heron, which it resembles in appearance, although it is generally darker. Its plumage is largely grey above, and paler grey below. It has a powerful dusky bill.
The flight is slow, with the neck retracted. This is characteristic of herons and bitterns, and distinguishes them from storks, cranes, and spoonbills, which extend their necks. The white underwing coverts are striking in flight.
The call is a loud croaking.
La Nigrakapa ardeo (Ardea melanocephala) estas vadbirdo de la familio de ardeoj nome Ardeedoj, komuna tra multe de subsahara Afriko kaj Madagaskaro. Ĝi estas specio ĉefe de loĝantaj birdoj sed kelkaj birdoj el Okcidenta Afriko moviĝas pli norde dum la pluvsezono.
Tiu specio kutime reproduktiĝas en la humida sezono en kolonioj en arboj, kareksejoj aŭ klifoj. Ili konstruas diketan bastonetan neston, kie la ino demetas 2–4 ovojn.
Ili kutime manĝas en neprofunda akvo, harpuninte fiŝojn, aŭ ranojn per siaj longaj, akrapintaj bekoj. Ili ĉasas ankaŭ for el akvo, kie kaptas grandajn insektojn, malgrandajn mamulojn, kaj birdojn. Ili atendas gvate kaj senmove predojn, aŭ malrapide sekvas sian viktimon.
La Nigrakapa ardeo estas granda birdo, stare 85 cm alta, kun envergugro de 150 cm. Ĝi estas preskaŭ tiom granda kiom la Griza ardeo, al kiu ĝi similas, kvankam ĝi estas ĝenerale pli malhela. Ties plumaro estas tre griza supre, kaj pli palgriza sube. Pli precize ĝi havas rimarkindan kapon kie kontrastas la tre malhelajn suprajn kapopartojn (ardezgrizaj aŭ bluecgrizaj al nigrecaj) kun la tre blankaj mentono kaj gorĝareo. Tio ŝajnigas la kapon nigra, kiel la latina scienca nomo (kaj el tie la komuna nomo) indikas per kunmetaĵo de du radikoj el la antikva greka. En la kapo rimarkindas ankaŭ la flavecaj jrisoj enmarkataj ene de blanka mallarĝa ĉirkaŭokula areeto, kio pluas per hela brido ĝis la bekobazo. Ĝi havas povegan malhelan bekon pli malhela pinte kaj pli hela en la suba makzelo. La kontrasto inter la du kapareoj pluas laŭlonge de la kolo (antaŭe blanka sed kun malhelaj punktoj en suba brusto, malantaŭe griza). Same kiel la Griza ardeo montras nigrajn makulojn en ŝultro, tiu ĉi specio montras pli helgrizajn al brunecgrizajn makulojn tie. Ankaŭ la kruroj estas grizaj.
La flugmaniero estas malrapida, kun kuntirita kolo. Tio estas karaktera de ardeoj kaj botaŭroj, kaj distingas ilin el cikonioj, gruoj, kaj plataleoj, kiuj etendas siajn kolojn. La blankaj subflugiloj rimarkindas dumfluge.
La alvoko estas laŭta grakado.
La Nigrakapa ardeo (Ardea melanocephala) estas vadbirdo de la familio de ardeoj nome Ardeedoj, komuna tra multe de subsahara Afriko kaj Madagaskaro. Ĝi estas specio ĉefe de loĝantaj birdoj sed kelkaj birdoj el Okcidenta Afriko moviĝas pli norde dum la pluvsezono.
La garza de cabeza negra (Ardea melanocephala) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae.[2][3] Es una de las garzas más altas; en su edad adulta llega a medir hasta 85 cm de alto. Es muy común en África y divagante en Madagascar y Próximo Oriente.[1]
Se alimenta de pescados, ranas, insectos y pájaros con ayuda de su largo pico. La garza de cabeza negra pone de 2 a 4 huevos en invierno, en los árboles o en nidos que ella misma construye.
Su vuelo es lento y durante el contrae el cuello en forma de S como otras garzas, lo cual sirve para diferenciarlas de otras aves como las cigüeñas.
La garza de cabeza negra (Ardea melanocephala) es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae. Es una de las garzas más altas; en su edad adulta llega a medir hasta 85 cm de alto. Es muy común en África y divagante en Madagascar y Próximo Oriente.
Koartza burubeltz (Ardea melanocephala) Ardea generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago. Saharaz hegoaldeko Afrikan eta Madagaskarren bizi da.
Koartza burubeltz (Ardea melanocephala) Ardea generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago. Saharaz hegoaldeko Afrikan eta Madagaskarren bizi da.
Ardea melanocephala
Le Héron mélanocéphale (Ardea melanocephala) est une espèce d'oiseaux de la famille des Ardeidae, présents dans une grande partie de l'Afrique où il est le principal résident mais d'autres oiseaux de l'Afrique du Nord-Ouest migrent lors de la saison des pluies.
Cette espèce se reproduit pendant cette saison des pluies, regroupés dans des colonies dans des arbres, roselières ou falaises. Il construit un nid de bâtons et la femelle pond 2 ou 4 œufs. Il charge l'eau peu profonde, transperce les poissons ou des grenouilles avec son bec long et pointu. Il peut également vivre loin de l'eau chassant alors de petits mammifères et oiseaux.
Le héron mélanocéphale est un grand héron (environ 90 centimètres de long pour une envergure dépassant les 150 centimètres[1],[2]) dont l’adulte a un dessus et ses côtés de tête noirs, avec une huppe à l’arrière du crâne[1]. Le contour de l'œil, la gorge et le haut du cou sont blancs[3],[1]. Le reste du cou et le poitrail sont noirs tachetés de blanc. En vol, les couvertures sous-alaires blanches contrastent avec les rémiges gris foncé[1],[4]. Le juvénile n’a pas de huppe, ses zones noires sont moins prononcées[1],[3]. Il est presque aussi grand que le héron cendré, auquel il ressemble, bien qu'il soit généralement plus foncé.
Son vol est lent, avec son cou rétracté. C'est d'ailleurs une caractéristique des hérons et des butors[1], qui les distingue des cigognes, des grues et spatules.
Le cri est un fort coassement.
Le héron mélanocéphale est un oiseau subsaharien, rarement observé en Afrique du Nord[5],[6],[7]. Il est, contrairement à la plupart des espèces de hérons, peu inféodé aux milieux aquatiques. Pas qu'il ne les apprécie pas, mais il est davantage rencontré aux abords de milieux ouverts un minimum humides ou de cultures humaines[1],[4].
Ardea melanocephala
Le Héron mélanocéphale (Ardea melanocephala) est une espèce d'oiseaux de la famille des Ardeidae, présents dans une grande partie de l'Afrique où il est le principal résident mais d'autres oiseaux de l'Afrique du Nord-Ouest migrent lors de la saison des pluies.
Cette espèce se reproduit pendant cette saison des pluies, regroupés dans des colonies dans des arbres, roselières ou falaises. Il construit un nid de bâtons et la femelle pond 2 ou 4 œufs. Il charge l'eau peu profonde, transperce les poissons ou des grenouilles avec son bec long et pointu. Il peut également vivre loin de l'eau chassant alors de petits mammifères et oiseaux.
L'airone testanera (Ardea melanocephala Vigors e Children, 1826) è un uccello della famiglia degli Ardeidi.
L'airone testanera è una specie molto comune ed è diffuso in gran parte dell'Africa sub-sahariana e del Madagascar. È una specie stanziale, ma alcune popolazioni dell'Africa occidentale si spostano verso nord durante la stagione delle piogge.
È un uccello di notevoli dimensioni; può raggiungere gli 85 cm di altezza e i 150 cm di apertura alare. Le sue dimensioni sono all'incirca le stesse dell'airone cenerino, specie a cui somiglia moltissimo nell'aspetto, nonostante abbia generalmente un piumaggio dai toni più scuri: le regioni superiori, infatti, sono grigie e quelle inferiori grigio chiare. Anche il possente becco è scuro.
Nidifica durante la stagione umida, raggruppandosi in colonie sugli alberi, tra i canneti o le sponde dei fiumi. Costruisce un nido di ramoscelli dove depone 2-4 uova.
Va in cerca di cibo nelle acque basse, arpionando pesci o rane con il lungo becco affilato. Talvolta, però, va a caccia anche sulla terraferma, catturando grossi insetti, piccoli mammiferi e uccelli. Prima di arpionare una preda, l'airone attende immobile che essa gli capiti a tiro o gli si avvicina lentamente.
Il suo volo è lento e maestoso. Come tutti gli aironi e i tarabusi, quando è in aria tiene il collo ripiegato, diversamente dalle cicogne, dalle gru e dalle spatole. In volo si notano bene le copritrici bianche del sottoala.
Il suo richiamo consiste in una sorta di gracidio.
L'airone testanera (Ardea melanocephala Vigors e Children, 1826) è un uccello della famiglia degli Ardeidi.
Juodagalvis garnys arba Juodakaklis garnys (lot. Ardea melanocephala, angl. Black-headed heron, vok. Schwarzhalsreiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis.
Pilkojo garnio dydžio. Kūno ilgis 85 – 92 cm, atstumas tarp sparnugalių 150 cm[2], kūno svoris 710–1650 g. Kakta, pakaušis ir nugarinė kaklo sritis juodos spalvos. Rainelė geltona. Plikos odos plotas tarp snapo ir akių geltonas arba žalias. Antsnapis juodas, o posnapis geltonas. Smakras ir gerklė balti. Kaklo priekis baltas, išmargintas juodais ruoželiais. Nugara, sparnai ir visa kūno apačia pilki. Kaklo ir nugaros pailgėjusios plunksnos juodos. Sparno apatinė pusė balta. Kojos juodos.
Paplitęs Užsachario Afrikoje ir Madagaskare. Dažnas.
Biotopas – raistai, apaugę nendrėmis ir papirusais, upių ir ežerų pakrantės, estuarijos ir pievos.
Šiaurinių regionų paukščiai liūčių sezono metu traukia į Sahelį ir Sudano – Gvinėjos zoną. Pusiaujo Afrikos ir pietinės Afrikos paukščiai yra labiau sėslūs[3].
Minta sliekais, krabais, voragyviais, smulkiais žinduoliais (žiurkėmis, vandeniniais pelėnais, kirstukais ir pelėmis, driežais, gyvatėmis, varlėmis, paukščiais ir žuvimi. liūčių laikotarpiu svarbia maisto raciono dalimi tampa vabzdžiai. Grobio ieško pavieniai, dažniausiai, naktį.
Įprastai, veisimosi periodas prasideda liūčių sezono metu. Peri šimtų paukščių mišriose kolonijose, viename medyje gali būti virš 35 lizdų [4]. Lizdą krauna aukštuose medžiuose (eukaliptuose, babobabuose, akacijose ir palmėse) arba nendrynuose, papirusuose [2]. Lizdui šakas su lapais renka patinas. Krauna abu partneriai, 15 dienų[5]. Dėtyje 2 – 6 žalsvai žydri kiaušiniai. Inkubacija trunka 25 dienas, peri abu tėvai. Išsiritę paukščiukai yra apaugę pilkais pūkais ir turi kuoduką. Abu tėvai maitina jauniklius į lizdą atrytu maistu ir saugo nuo kaitrios saulės. 40 – 50 dienų jaunikliai apsiplunksnuoja. 60 dienų jaunikliai savarankiški.
Juodagalvis garnys arba Juodakaklis garnys (lot. Ardea melanocephala, angl. Black-headed heron, vok. Schwarzhalsreiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis.
De zwartkopreiger (Ardea melanocephala) is een vogel uit de familie der reigers die voorkomt in heel Afrika ten zuiden van de Sahara, behalve op Madagaskar.
De zwartkopreiger bereikt een lengte van 90 cm hoog en het heeft een spanwijdte van 150 cm . Het is even groot als de blauwe reiger en lijkt daar ook op qua uiterlijk maar is over het algemeen donkerder en de nek is langer en dunner. Zijn verenkleed is grotendeels grijs aan de bovenzijde, en bleker grijs aan de onderzijde. De kruin is zwart en dit zwart loopt door als een streep over de achterkant van de hals. Hij heeft een vrij donkere snavel. De vlucht is langzaam, met zijn nek ingetrokken. De witte ondervleugels vallen op de vlucht. De roep is een luid gekwaak.
Zwartkopreiger in vlucht (lichte ondervleugels)
De zwartkopreiger komt wijdverspreid voor in geheel Afrika en ontbreekt alleen in de uitgesproken droge woestijngebieden. Deze reiger broedt meestal in het regenseizoen in kolonies in bomen, rietvelden of op kliffen. Hij bouwt een nest van dikke stokken en legt 2 tot 4 eieren. Hij jaagt in ondiep water op vissen of kikkers met zijn lange, scherpe snavel. Op land jaagt hij op grote insecten en kleine zoogdieren en vogels. Hij kan bewegingsloos wachten op een prooi of zijn slachtoffer langzaam besluipen.
De zwartkopreiger heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De indruk bestaat deze soort in aantal toeneemt. Om deze redenen staat deze reiger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe zwartkopreiger (Ardea melanocephala) is een vogel uit de familie der reigers die voorkomt in heel Afrika ten zuiden van de Sahara, behalve op Madagaskar.
Svarthodehegre (Ardea melanocephala) er en fugl i hegrefamilien.
Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[1] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[2][3] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Svarthodehegre (Ardea melanocephala) er en fugl i hegrefamilien.
Multimedia w Wikimedia Commons Czapla czarnogłowa (Ardea melanocephala) – gatunek dużego ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Żyje samotnie lub w małych grupach, żeruje na lądzie lub brzegach wód; średnio płochliwa.
Czapla czarnogłowa (Ardea melanocephala) – gatunek dużego ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Żyje samotnie lub w małych grupach, żeruje na lądzie lub brzegach wód; średnio płochliwa.
Morfologia Wierzch głowy, kark i nogi – czarne, gardło – białe. W locie jasne pokrywy podskrzydłowe przechodzą w czarne lotki. Kark i wierzch głowy młodych ptaków – szarawe, szyja biała z rdzawym lub płowym nalotem. Głos Chrapliwe dźwięki. Zasięg i środowisko Czarna Afryka – na południe od 15 stopnia szerokości geograficznej północnej. Pospolita, lecz niezbyt liczna; rozmaite środowiska wodne i bagienne, także daleko od wody, np. na terenach uprawnych. Osiadła, po lęgach koczująca, po deszczach wędruje również w rejony pustynne. Rozmiary Wysokość do 95 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 150 cmSvarthuvad häger[2] (Ardea melanocephala) är en afrikansk fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.[3]
Svarthuvad häger är en stor fågel med en längd på 85 centimeter och en vingbredd på 150 centimeter. Den liknar gråhägern (Ardea cinerea), men är något mindre och generellt mörkare, huvudsakligen grå ovan och vit under med svart hätta. Näbben är kraftfull och sotfärgad. I flykten syns karakteristiskt vita vingundersidor.
Fågeln förekommer i gräsmarker och på savann i Afrika södra om Sahara.[3] Den är mestadels en stannfågel, men vissa individer i Västafrika rör sig norrut under regnsäsongen. Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
Svarthuvad häger är en mycket sällsynt gäst i Europa med två fynd i Frankrike, 1899 och 1971.[4] Tillfälligt har den även påträffats i Egypten, Israel, Jordanien, Madagaskar och Oman.[1]
Arten häckar vanligtvis under regnperioden i kolonier i träd, vassfält eller på klippor. Den bygger ett voluminöst bo av kvistar där den lägger två till fyra ägg.
Svarthuvad häger födosöker i grunt vatten där den lurpassar och sedan spetsar sitt byte, en fisk eller groda, med sin långa och vassa näbb. Den ses också leta föda en bit ifrån vatten på jakt efter större insekter, små däggdjur och småfåglar.
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör svarthuvad häger.
Wikispecies har information om Ardea melanocephala.
Svarthuvad häger (Ardea melanocephala) är en afrikansk fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.
Wikimedia Commons'ta Ardea melanocephala ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Ardea melanocephala ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Ardea melanocephala balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Sahraaltı Afrika ve Madagaskar'da yaygın olarak bulunur. Göçmen değildir ancak yağmurlu mevsimlerde bazı Batı Afrika kuşları daha kuzeye doğru yer değiştirir.
Büyük bir balıkçıl olan bu türün boyu 85 cm, kanat açıklığı 150 cm. civarındadır. Görünüş olarak gri balıkçıla benzer ancak daha koyu renklidir. Gövdesinin üst kısmı koyu alt kısmı soluk gridir.
Ardea melanocephala balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Sahraaltı Afrika ve Madagaskar'da yaygın olarak bulunur. Göçmen değildir ancak yağmurlu mevsimlerde bazı Batı Afrika kuşları daha kuzeye doğru yer değiştirir.
Чаплі цього виду досягають довжини 85 см і мають розмах крил 150 см. Вона майже така завбільшки, як і чапля сіра, на яку вона зовні схожа, але забарвлення оперення переважно темніше. Оперення на верхній стороні тіла темно-сіре, на нижній — світло-сіре.
Поширена в Африці на південь від Сахари, а також на Мадагаскарі. Це переважно осілий птах, тим не менш, деякі птахи з західноафриканської популяції мігрують під час сезону дощів в північні регіони.
Гніздиться у колоніях на близьких до води деревах або в заростях очерету. У місцевостях, де також зустрічається сіра чапля, вони утворюють при нагоді змішані гніздові колонії. У кладці від 2 до 4 яєць, висиджування яких триває від 25 до 28 днів.
На відміну від рудої і сірої чапель також охоче ловить здобич на відстані від води. Вона живиться переважно рибою і жабами, але також дрібними ссавцями та птахами. Часто можна спостерігати, як вона нерухомо чатує на здобич.
Diệc đầu đen (danh pháp hai phần: Ardea melanocephala) là một loài chim thuộc họ Diệc. Diệc đầu đen phân bố phổ biến ở khắp khu vực châu Phi hạ Sahara và Madagascar. Loài chim này chủ yếu sống định cư, nhưng một vài quần thể tại miền tây châu Phi di cư về phía bắc trong mùa mưa.
Loài này thường sinh sản trong mùa mưa theo bầy trên các loại cây, các bụi lau sậy hay vách núi. Chúng làm tổ cồng kềnh bằng các que củi và đẻ 2–4 trứng.
Loài diệc này thường kiếm ăn trong vùng nước nông, xiên cá hay ếch nhái bằng chiếc mỏ dài và nhọn. Nó cũng săn mồi trên cạn, bắt các loài côn trùng lớn, thú nhỏ và chim. Nó hoặc là đứng bất động chờ hoặc là chậm chạp đuổi theo con mồi.
Diệc đầu đen là loài chim to lớn, cao tới 85 cm và có sải cánh dài tới 150 cm. Nó to lớn gần bằng diệc xám, với bề ngoài tương tự, nhưng nói chung diệc đầu đen sẫm màu hơn. Bộ lông của nó chủ yếu là xám ở phần trên và xám nhạt hơn ở phần dưới. Chiếc mỏ tối màuto khỏe.
Nó bay chậm với cổ rụt lại. Đây là đặc trưng của diệc và vạc/cò lửa, giúp phân biệt chúng với cò/hạc, sếu và cò mỏ thìa, những loài thò dài cổ ra khi bay. Lông mặt dưới cánh màu trắng nổi bật khi chúng bay.
Tiếng kêu của chúng rền vang và to.
Kiếm vật liệu làm tổ
Diệc đầu đen trong tranh vẽ của Louis Agassiz Fuertes
Diệc đầu đen (danh pháp hai phần: Ardea melanocephala) là một loài chim thuộc họ Diệc. Diệc đầu đen phân bố phổ biến ở khắp khu vực châu Phi hạ Sahara và Madagascar. Loài chim này chủ yếu sống định cư, nhưng một vài quần thể tại miền tây châu Phi di cư về phía bắc trong mùa mưa.
Loài này thường sinh sản trong mùa mưa theo bầy trên các loại cây, các bụi lau sậy hay vách núi. Chúng làm tổ cồng kềnh bằng các que củi và đẻ 2–4 trứng.
Loài diệc này thường kiếm ăn trong vùng nước nông, xiên cá hay ếch nhái bằng chiếc mỏ dài và nhọn. Nó cũng săn mồi trên cạn, bắt các loài côn trùng lớn, thú nhỏ và chim. Nó hoặc là đứng bất động chờ hoặc là chậm chạp đuổi theo con mồi.
Diệc đầu đen là loài chim to lớn, cao tới 85 cm và có sải cánh dài tới 150 cm. Nó to lớn gần bằng diệc xám, với bề ngoài tương tự, nhưng nói chung diệc đầu đen sẫm màu hơn. Bộ lông của nó chủ yếu là xám ở phần trên và xám nhạt hơn ở phần dưới. Chiếc mỏ tối màuto khỏe.
Nó bay chậm với cổ rụt lại. Đây là đặc trưng của diệc và vạc/cò lửa, giúp phân biệt chúng với cò/hạc, sếu và cò mỏ thìa, những loài thò dài cổ ra khi bay. Lông mặt dưới cánh màu trắng nổi bật khi chúng bay.
Tiếng kêu của chúng rền vang và to.
Ardea melanocephala
Vigors et Children, 1826
Черношейная цапля[1] (лат. Ardea melanocephala) — птица из семейства цаплевых.
Черношейная цапля достигает длины 85 см и имеет размах крыльев 150 см. Она почти такой же величины, что и серая цапля, на которую она внешне похожа, когда окраска оперения преимущественно тёмная. Оперение на верхней стороне тела тёмно-серое, на нижней — светло-серое.
Черношейная цапля распространена в Африке к югу от Сахары, а также на Мадагаскаре. Это преимущественно оседлая птица, тем не менее, некоторые птицы из западноафриканской популяции мигрируют во время сезона дождей в более северные регионы.
Черношейная цапля гнездится в колониях на близких к воде деревьях или в зарослях камыша. В местностях, где также встречается серая цапля, они образуют при случае смешанные гнездовые колонии. В кладке от 2 до 4 яиц, высиживание которых продолжается от 25 до 28 дней.
В отличие от рыжей и серой цапель черношейная цапля также охотно ловит добычу на расстоянии от воды. Она питается наряду с рыбами и лягушками также мелкими млекопитающими, а также другими птицами. Часто можно наблюдать, как она неподвижно караулит добычу.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
