秋小鷺

Ixobrychus eurhythmus^[2][3] ye una especie d'ave pelecaniforme de la familia Ardeidae. Reproducir en China y Siberia de marzu a xunetu, y en Xapón, de mayu a agostu. Pasa l'iviernu n'Indonesia, Filipines, Singapur, Laos, pasando pol restu d'Asia sudoriental.

Descripción

Ye una especie pequeña, de 33 a 38 cm, col pescuezu curtiu, el picu abondo llargu y pates marielles.^[4] El machu ye de color castañu uniforme na parte posterior, y de color d'ante na parte inferior y nes coberteras alares. La fema y los xuveniles son la castañales en tol cuerpu, con llixos blancos percima y rayes blanques per debaxo. Mientres el vuelu pueden trate les plumes de vuelu y la cola negres.

Hábitat

El so hábitat son los cañaverales. Pueden ser difíciles de ver, por cuenta del so estilu de vida furtivu y l'hábitat de cañaveral, pero tienden a remanecer na escuridá, cuando pueden ser vistos abasnar casi como un gatu en busca de preses.

Xeneralizáu en tola so amplia gama, evalúase como d'esmolición menor» na Llista Colorada d'Especies Amenaciaes de la UICN.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ixobrychus eurhythmus .

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Ar bongorz Schrenck^{(Daveoù a vank)} a zo un evn hirc'harek, Ixobrychus eurhythmus (pe Ardetta eurhythma) an anv skiantel anezhañ.

Dougen a ra anv an naturour Leopold von Schrenck (1826-1894).

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Neizhiañ a ra al labous en Azia ar Reter ha nijal da c'hevred Azia ha Filipinez da c'hoañviñ.

Rummatadur

Liamm diavaez

• Ixobrychus eurhythmus war al lec'hienn Avibase.

Notennoù ha daveennoù

El martinet menut de Schrenck^[1] (Ixobrychus eurhythmus) és un ocell de la família dels ardèids (Ardeidae) que habita pantans, aiguamolls, canyars i camps negats de l'est de la Xina, Hainan, sud-est de Sibèria fins Sakhalín, Corea, Japó, i les illes Ryukyu i Ogasawara.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Martinet menut de Schrenk

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn bwn Schrenk (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar bwn Schrenk) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ixobrychus eurhythmus; yr enw Saesneg arno yw Schrenk's bittern. Mae'n perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae) sydd yn urdd y Ciconiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn I. eurhythmus, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Mae'n bridio yn Tsieina a Siberia o fis Mawrth i fis Gorffennaf, a Japan o fis Mai i fis Awst. Mae'n gaeafau yn Indonesia, y Philipinau, Singapôr a Laos, gan fynd heibio i weddill De-ddwyrain Asia. Mae'n wag eithriadol o brin yn Ewrop, gydag un eithriad - yr Eidal - pan welwyd y Schrenk ym 1912. Fe'i enwir ar ôl Leopold von Schrenck, y naturiaethwr o Rwsia o'r 19g.

Teulu

Mae'r aderyn bwn Schrenk yn perthyn i deulu'r Crehyrod (Lladin: Ardeidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn bwn bach Ixobrychus exilis Aderyn bwn cefn rhesog Ixobrychus involucris Aderyn bwn du Ixobrychus flavicollis Aderyn bwn lleiaf Ixobrychus minutus Aderyn bwn melynllwyd Ixobrychus cinnamomeus Aderyn bwn Schrenk Ixobrychus eurhythmus Aderyn bwn Tsieina Ixobrychus sinensis Butorides striata Butorides striata Crëyr gwyrdd Butorides virescens Crëyr rhesog cochlyd Tigrisoma lineatum Crëyr rhesog gyddf-foel Tigrisoma mexicanum Crëyr rhesog tywyll Tigrisoma fasciatum

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Die Mandschurendommel (Ixobrychus eurhythmus) ist eine asiatische Verwandte der Zwergdommel aus der Familie der Reiher.

Merkmale

Sie ist ein kleiner Reiher mit einer Körperlänge von 33 bis 39 cm. Ihr Federkleid ist von rostbrauner Farbe mit hellem Bauch. Schnabel und Beine sind gelb. Außerdem tritt bei dieser Art ein Geschlechtsdimorphismus auf, da das Männchen im Gegensatz zum Weibchen einen kastanienbraunen Rücken hat.

Verbreitung

Die Mandschurendommel ist ein Zugvogel. Sie brütet im östlichen China, im südöstlichen Sibirien, im Norden Koreas und in Japan. Die Überwinterungsgebiete liegen im Süden Chinas sowie in Thailand, Malaysia, Indonesien und auf den Philippinen. Sie lebt hauptsächlich in den Schilf- und Riedzonen von Feuchtgebieten. In ihrer Heimat ist sie noch relativ häufig und gilt daher nicht als bedroht.

Lebensweise

Die dämmerungsaktive Mandschurendommel frisst kleine Fische, Frösche, Krebstiere und Insekten. Das Nest wird im dichten Röhricht auf oder dicht über dem Boden errichtet. Drei bis sechs Eier werden 16 bis 18 Tage bebrütet.

Literatur

• Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World. Band 1: Ostrich to Ducks. Lynx Edicions, 1992, ISBN 84-87334-10-5.

Weblinks

• Ixobrychus eurhythmus in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016. Eingestellt von: BirdLife International, 2016. Abgerufen am 13. September 2021.
• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Ixobrychus eurhythmus in der Internet Bird Collection
• Factsheet auf BirdLife International

यह भी Schrenck के साही के रूप में जाना वॉन Schrenck के साही (Ixobrychus eurhythmus), एक छोटे साही है। यह जुलाई में चीन और मार्च से साइबेरिया में जन्म देती है, और जापान मई से अगस्त तक। यह दक्षिण-पूर्व एशिया के बाकी के माध्यम से गुजर रहा है, इंडोनेशिया, फिलीपींस, सिंगापुर, लाओस में सर्दियों। यह लियोपोल्ड वॉन Schrenck, 19 वीं सदी के रूसी प्रकृतिवादी के नाम पर है 1912 में इटली में एक भी देखा के साथ, के रूप में दूर पश्चिम यूरोप के रूप में एक असाधारण दुर्लभ आवारा है।

सन्दर्भ

Von Schrenck's bittern or Schrenck's bittern (Ixobrychus eurhythmus) is a small bittern (birds of the subfamily Botaurinae). It is named after Leopold von Schrenck, the 19th-century Russian naturalist.

Description

The male is uniformly chestnut above, and buff below and on the wing covert feathers. The female and juvenile are chestnut all over with white speckles above, and white streaks below. When in flight, it shows black flight feathers and tail. It is a small species at 33 to 38 cm (13 to 15 in) in length, with a short neck, longish yellow beak and yellow legs.

Distribution and habitat

It breeds in China and Siberia from March to July, and Japan from May to August. It winters in Indonesia, the Philippines, Singapore, Laos, passing through the rest of Southeast Asia. It is an exceptionally rare vagrant as far west as Europe, with a single sighting in Italy in 1912.^[1]

Behaviour and ecology

Von Schrenck's bittern breeds in reed beds and tends to emerge at dusk to forage for prey.

Conservation

Widespread throughout its large range, Von Schrenck's bittern has been assessed as least concern on the IUCN Red List.^[1]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Von_Schrenck%27s_bittern&oldid=1112813915"

La Ŝrenkena botaŭro (Ixobrychus eurhythmus), konata ankaŭ kiel Ŝrenkena malgranda botaŭro, estas malgranda botaŭro.

Disvastiĝo

Ĝi reproduktiĝas en Ĉinio kaj Siberio el Marto al Julio, kaj en Japanio el Majo al Aŭgusto. Ĝi vintras en Indonezio, Filipinoj, Singapuro, Laoso, kaj pasas tra la resto de Sudorienta Azio. Ĝi estas escepte rara vaganto tiom for okcidente kiom ĝis Eŭropo, kun ununura vidoregistro el Italio tiom frue kiom ĝis 1912. Ĝi nomiĝas tiele laŭ Leopold von Schrenck, naturhistoriisto el Rusio el la 19a jarcento.

Aspekto

Temas pri malgranda specio 33 al 38 longa, kun mallonga kolo, longeca flava beko kaj flavaj kruroj.^[1] La masklo estas uniforme helbruna (ruĝecbruna) supre, kaj sablokolora sube kaj ĉe flugilkovriloj. La ino kaj la junulo estas helbrunaj (ruĝecbrunaj) ĝenerale kun blankaj makuletoj supre, kaj blanka strieco sube. Dumfluge, ĝi montras nigrajn flugoplumojn kaj voston.

Kutimaro

Ties reprodukta habitato estas malfermaj herbejoj, marĉoj, rizkampoj kaj kareksejoj, ankaŭ ĉe sekaj arbustaroj. Ili povas esti malfacile videblaj pro sia kaŝema vivostilo kaj karekseja habitato, sed tendencas aperi krespuske, kiam ili povas esti vidata grimpanta preskaŭ katece serxe de predoj. Ili manĝas fiŝojn, ranojn, krabojn kaj insektojn. Reproduktado okazas izole. La nesto estas je malpli ol unu metron supergrunde kaj ĉe akvo bone kamufla inter altaj herboj. La nesto estas konstruita el tigoj de sekaj herboj kaj kovrita kaj de herboj kaj de sekaj folioj. La ino demetas 3 al 5 ovojn. Kovado daŭras 16 al 18 tagojn.

Ĝi estas disvastigata tra ampleksa teritorio- La Ŝrenkena botaŭro estas taksata kiel Malplej Zorgiga ĉe la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.

Referencoj

• BirdLife International (2008). Ixobrychus eurhythmus. En: IUCN 2008. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 4a Februaro 2009. Kriterioj kial tiu specio estas Malplej Zorgiga.

El avetorillo manchú o mirasol manchú (Ixobrychus eurhythmus)^[2]​^[3]​ es una especie de ave pelecaniforme de la familia Ardeidae. Se reproduce en China y Siberia de marzo a julio, y en Japón, de mayo a agosto. Pasa el invierno en Indonesia, Filipinas, Singapur, Laos, pasando por el resto de Asia sudoriental.

Descripción

Es una especie pequeña, de 33 a 38 cm, con el cuello corto, el pico bastante largo y patas amarillas.^[4]​ El macho es de color castaño uniforme en la parte posterior, y de color de ante en la parte inferior y en las coberteras alares. La hembra y los juveniles son la castaños en todo el cuerpo, con motas blancas por encima y rayas blancas por debajo. Durante el vuelo pueden verse las plumas de vuelo y la cola negras.

Hábitat

Su hábitat son los cañaverales. Pueden ser difíciles de ver, debido a su estilo de vida furtivo y el hábitat de cañaveral, pero tienden a emerger en la oscuridad, cuando pueden ser vistos arrastrándose casi como un gato en busca de presas.

Generalizado en toda su amplia gama, se evalúa como de «preocupación menor» en la Lista Roja de Especies Amenazadas de la UICN.

Referencias

Ixobrychus eurhythmus Ixobrychus generoko animalia da. Hegaztien barruko Ardeidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Ixobrychus
• Ardeidae

Ixobrychus eurhythmus

Le Blongios de Schrenck (Ixobrychus eurhythmus) est une espèce d'oiseaux de la famille des ardéidés qu’on retrouve en Asie.

Distribution

Ce blongios niche en Corée, dans l’est de la Chine, de la Mongolie et de la Russie ainsi que dans la moitié nord du Japon. Il hiverne dans la moitié sud du Japon, dans le Sud de la Chine, au Viêt Nam, en Thaïlande, au Laos, au Cambodge, en Indonésie et aux Philippines.

Habitat

Le Blongios de Schrenck fréquente les milieux ouverts herbeux, les marais, les rizières et les roselières. On l’observa aussi dans les milieux plus secs, comme les pâturages parsemés d’arbustes.

Nidification

Il niche en solitaire. Le nid est placé à moins d’un mètre du sol non loin de l’eau et est bien camouflé dans les herbes hautes ou dans un buisson. Le nid est fait de tiges d’herbes sèches et est tapissé d’herbes et de feuilles sèches. Les œufs sont au nombre de 3 à 5.

Répartition

Bambangan coklat (bahasa Latin = Ixobrychus eurhythmus) adalah spesies burung dari keluarga Ardeidae, dari genus Ixobrychus. Burung ini merupakan jenis burung pemakan ikan, katak, jengkerik, serangga air yang memiliki habitat di rumpun buluh, sawah, rawa-rawa berumput.

Penyebaran

• Migran: Asia tenggara, Filipina, Indonesia, Sumatra, Kalimantan, Jawa, Sulawesi

Referensi

• bio.undip.ac.id

Artikel bertopik burung ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.

Il tarabùsino orientale (Ixobrychus eurhythmus [Linnaeus, 1766]) è un uccello della famiglia degli Ardeidae.

Habitat

Vive in zone acquatiche ricche di vegetazione.

Identificazione

Di color castano acceso nella parte superiore del maschio e ocra nella parte inferiore. Il vertice e la coda sono scuri con riflessi metallici e una fascia bruna che si snoda dalla base del becco al petto. Le femmine si distinguono per la colorazione macchiata o striata. I giovani sono simili alle femmine ma più bruni e con macchie quasi gialle.

Voce

Durante l'accoppiamento un suono simile ad un gap-gap-gap il grido d'allarme è come quello del tarabusino.

Riproduzione

Nidifica a terra in mezzo alla vegetazione. Le uova sono bianche, in numero da tre a cinque.

Alimentazione

Insetti e pesciolini.

Distribuzione e movimenti

Nidifica nella Siberia orientale, in Cina settentrionale, in Corea e in Giappone.

Note

Bibliografia

• Sergio Frugis, Enciclopedia degli uccelli d'Europa, Milano, Rizzoli, 1971

Binomas Ixobrychus eurhythmus

Šrenko baublys arba Mandžiūrinis baublys^[2] (lot. Ixobrychus eurhythmus, angl. Schrenck's Bittern, vok. Mandschurendommel) – garninių (Ardeidae) šeimos paukštis, pavadintas zoologo Leopoldo von Šrenko vardu.

Paplitimas

Paplitęs Rytų Azijoje, Filipinuose ir Didžiosios Sundos salose, žiemoja Pietryčių Azijoje.

Išvaizda

Nedidelis paukštis, kūno ilgis 33 – 39 cm, atstumas tarp sparnugalių 55 – 59 cm, sveria 89 – 123 g. Būdingas lytinis dimorfizmas.

Suaugusio patino pakaušis juodai rudas, veido šonai yra kaštoninės spalvos. Snapas trumpas, storas. Antsnapis tamsiai rudas, o posnapis žaliai geltonas. Veisimosi periodu snapas yra juodas^[3]. Rainelė geltona. Nugarinė kaklo pusė, pečiai ir pečių dengiamosios plunksnos yra kaštoninės spalvos. Uodega juodai ruda. Išorinė sparnų pusė išmarginta šviesiomis dėmėmis. Gerklė ir kaklo priekinė dalis tamsiai geltonos spalvos, per vidurį eina tamsiai ruda juosta. Viršutinė krūtinės dalis raudonai ruda. Apatinė krūtinės dalis tamsiai gelsva, išmarginta rudais dryžiais. Sparnų vidinė pusė sidabriškai pilka. Kojos žaliai rudos, pėdos – geltonos.

Patelė yra smulkesnė. Pakaušis, veidas, nugarinė kaklo pusė, nugara ir išorinė sparnų pusė yra tamsiai kaštoninės spalvos. Nugara ir išorinė sparno pusė išmarginta šviesiomis dėmėmis. Plasnojamosios plunksnos juodai rudos. Uodega juoda. Gerklė kreminės spalvos, išmarginta juodais dryžiais.

Jaunikliai yra tamsiai kaštoninės spalvos. Nugara ir išorinė sparnų pusė išmarginti šviesiomis dėmėmis. Apačia išmarginta rudais ir baltais dryžiais. Vidinė sparnų pusė pilka.

Biologija

Aptinkamas upių slėniuose, pievose, klampiose upių pakrantėse, nendrynuose ir ryžių laukuose. Migrantas. Rugpjūčio – spalio mėnesiais traukia į pietus. Į veisimosi vietas grįžta balandžio – gegužės mėnesiais.

Minta smulkia žuvimi, krevetėmis, lygiakojais ir laumžirgių lervomis. Grobio ieško dieną.

Lizdus krauna nendrėse ar krūmuose, virš vandens arba šalia vandens, 1 m aukštyje. Lizdas kūgio formos. Lizdui naudoja išdžiūvusios žolės stiebus, iškloja sausais lapais ir žole. Dėtyje 3 – 5 balti kiaušiniai. Inkubacija 16 – 19 dienų. Peri abu tėvai.

Šaltiniai

Nuorodos

• Šrenko baublys. Planet of Birds
• Šrenko baublio balsas

Burung Puchong Gelam (bahasa Inggeris: Schrenck's Bittern) ialah sejenis burung pucung yang kecil yang membiak di China dan Siberia antara bulan Mac hingga Julai, dan di Jepun antara bulan Mei hingga Ogos. nama saintifiknya adalah Ixorbrychus eurhythmus^[1], ^[2]. Burung ini menghabiskan musim sejuknya di Indonesia, Filipina, Singapura, dan Laos, tetapi melepaskan kawasan-kawasan yang lain di Asia Tenggara.

Burung Puchong Gelam merupakan spesies yang kecil, dengan panjangnya 38 sentimeter. Lehernya pendek, dengan paruh panjang dan kaki yang berwarna kuning. Burung jantan berwarna perang berangan sama rata pada bahagian atas, dan kuning pucat di bahagian bawah serta bahagian bawah sayapnya. Burung betina dan anak burung berwarna perang berangan pada keseluruhannya, dengan bintik-bintik putih di bahagian atas serta jalur putih di bahagian bawah. Semasa terbang, ia menonjolkan bulu terbang dan ekor yang berwarna hitam.

Habitat pembiakannya kawasan yang bermensiang. Burung Puchong Gelam amat sukar dilihat kerana gaya hidupnya yang terhendap-hendap serta habitatnya yang bermensiang, tetapi burung-burung ini cenderung muncul pada waktu senja ketika ia dapat dilihat mendekati mangsanya secara diam-diam.

Burung Puchong Gelam banyak didapati di taburannya, dan telah dinilai sebagai paling kurang menimbulkan kebimbangan dalam Senarai Merah IUCN bagi Spesies Terancam.

Perlindungan

Burung Puchong Gelam merupakan burung yang dilindungi di bawah Akta Perlindungan Hidupan Liar Malaysia. ^[3]

Rujukan

• BirdLife Antarabangsa (2004). Ixobrychus eurhythmus. Senarai Merah Spesies Terancam IUCN 2006. IUCN 2006. www.iucnredlist.org. Dicapai pada 26 November 2006. Kemasukan pangkalan data termasuk justisfikasi tentang mengapa burung ini tidak menimbulkan banyak kebimbangan.

Pautan luar

• Carian gambar di Google.
• Halaman Fakta Spesies BirdLife
• Senarai Merah IUCN

Senarai burung A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z

Vogels

De Mantsjoerijse woudaap (Ixobrychus eurhythmus) is een vogel uit de familie der Ardeidae (Reigers en roerdompen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in het Russische Verre Oosten, Korea, Japan en oostelijk China.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Orientrørdrum (Ixobrychus eurhythmus) er en fugl i hegrefamilien.

Inndeling

Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).^[1] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).^[2][3] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.

• Pelecaniformes, pelikanfugler
  • Threskiornithidae, ibisfamilien
  • Ardeidae, hegrefamilien (19 slekter, 69 arter)
    • Zonerodius (monotypisk)
    • Tigriornis (monotypisk)
    • Tigrisoma (3 arter)
    • Agamia (monotypisk)
    • Cochlearius (monotypisk)
    • Zebrilus (monotypisk)
    • Botaurus (4 arter)
    • Ixobrychus, (smårørdrummer), (10 arter)
      • I. involucris, striperørdrum (monotypisk)
      • I. exilis, pygmerørdrum
      • I. minutus, dvergrørdrum
      • I. dubius, svartryggrørdrum (monotypisk)
      • I. novaezelandiae, australdvergrørdrum (utdødd)
      • I. sinensis, okerrørdrum (monotypisk)
      • I. eurhythmus, orientrørdrum (monotypisk)
      • I. cinnamomeus, kanelrørdrum (monotypisk)
      • I. sturmii, skiferrørdrum (monotypisk)
      • I. flavicollis, gulhalsrørdrum
    • Gorsachius, (dvergnatthegrer), (3 arter)
    • Calherodius (monotypisk)
    • Nycticorax, (typiske natthegrer), (5 arter)
    • Nyctanassa, (amerikanske natthegrer), (2 arter)
    • Butorides (monotypisk)
    • Ardeola, (damhegrer), (6 arter)
    • Bubulcus (monotypisk)
    • Ardea (14 arter)
    • Syrigma (monotypisk)
    • Pilherodius (monotypisk)
    • Egretta (12 arter)
  • Scopidae, skyggefuglfamilien
  • Balaenicipitidae, treskonebbfamilien
  • Pelecanidae, pelikanfamilien

Noter

• A. brachyrhyncha og A. plumifera ble tidligere regnet som underarter av A. intermedia (duskhegre), men disse er nå skilt ut som selvstendige arter. De er imidlertid ikke navngitt på norsk enda.
• Kritthegre og hvithalshegre ble tidligere av og til regnet til Ardea, men disse er nå plassert i Egretta

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Orientrørdrum i Encyclopedia of Life
• (en) Orientrørdrum i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Orientrørdrum hos Fauna Europaea
• (en) Orientrørdrum hos NCBI
• (en) Orientrørdrum hos ITIS
• (en) Kategori:Ixobrychus eurhythmus – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Ixobrychus eurhythmus – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Ixobrychus eurhythmus – detaljert informasjon på Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Bączek amurski (Ixobrychus eurhythmus) – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych. Częściowo wędrowny; gniazduje we wschodniej części Azji, zaś zimuje w Azji Południowo-Wschodniej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Robert Swinhoe w 1873 na podstawie holotypu z Chin. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Ardetta eurhythma^[3]. Obecnie (2019) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza gatunek w rodzaju Ixobrychus. Uznaje go za takson monotypowy^[4], podobnie jak autorzy Handbook of the Birds of the World^[5].

Morfologia

Długość ciała wynosi 33–42 cm, masa ciała 89–123 g, rozpiętość skrzydeł 48–59 cm^[5]. Bączki amurskie mają grzbiet o głębokim, kasztanowym kolorze, czarniawe ciemię i ogon. W górnej części skrzydła obecna jest płowa wstawka, lotki są ołowianoszare. Samice i młode mają upierzenie brązowe, na grzbiecie upstrzone białymi, brązowymi i czarnymi plamami, oraz szerokie brązowe i białe pasy na spodzie ciała^[6].

Zasięg występowania

Obszary lęgowe obejmują wschodnią Syberię, wschodnie Chiny, Półwysep Koreański oraz Japonię (współcześnie rzadko). Zimowiska znajdują się na obszarze od Półwyspu Malajskiego po Wielkie Wyspy Sundajskie, Sulawesi i Filipiny^[5]. BirdLife International szacuje zasięg występowania (wyłącznie tereny lęgowe) na 8,61 mln km²^[7].

Ekologia i zachowanie

Środowiskiem życia bączków amurskich są mokradła z trzcinowiskami, podmokłe trawiaste łąki, bagna na otwartych płaskich obszarach lub nisko położone doliny rzeczne^[5]. Ptaki te są skryte i trudne do dostrzeżenia^[8]. O ich pożywieniu niewiele wiadomo. Zjadają małe ryby, płazy bezogonowe, równonogi, różnorodne owady i ich larwy (larwy ważek) oraz kijanki. Wędrówka na zimowiska rozpoczyna się w sierpniu^[5].

Lęgi

W Chinach i na dalekim wschodzie Rosji zniesienia stwierdzano od maja do lipca. W Japonii okres lęgowy trwa od maja do sierpnia. Gniazdują samotnie^[5]; w badaniu prowadzonym w południowym Kraju Nadmorskim gniazda oddalone były od siebie o 104–405 m^[9]. Gniazda zbudowane z łodyg roślin umieszczone są na ziemi^[8], w trawie w pobliżu wody^[5]. Jego budowa trwa 2–4 dni, uczestniczą w niej obydwa ptaki z pary. Jest systematycznie naprawiane w trakcie lęgów^[9]. Zniesienie liczy 4–6 jaj^[8]; wymiary 33 jaj: 31,5–37,2 na 25,0–29,1 mm. Inkubacja trwa 16–19 dni^[9]. Młode wykluwają się przez co najmniej dwa dni. Obydwa ptaki z pary opiekują się potomstwem^[8].

Status i zagrożenia

IUCN uznaje bączka amurskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od roku 2000. Wcześniej w 1994 i 1988 gatunek był sklasyfikowany jako bliski zagrożenia (NT, Near Threatened)^[7]. Chińska Czerwona Lista w 2015 uznawała bączka amurskiego za gatunek najmniejszej troski^[10]. W Korei w 2014 miał status narażonego (VU, Vulnerable)^[11].

Przypisy

Schrencks dvärgrördrom^[2] (Ixobrychus eurhythmus) är en östasiatisk fågel i familjen hägrar inom ordningen pelikanfåglar.^[3]

Utseende

Schrencks dvärgrördrom är en liten och mörk häger. Med en kroppslängd på 33-42 centimeter^[4] och vingbredden 48-59 centimeter^[5] är den större än dvärgrördrom men mindre än kanelrördrom.

Den har kastanjefärgad rygg (eller fläckig hos honan), ljusare vingar, en svart strimma nerför det ljusa bröstet, svart hätta och stjärt, och i flykten syns tvåfärgade gulbruna och svarta vingar. Näbben är relativt och tjock jämfört med andra små rördrommar, svart under häckningstid och med mörkbrun överhalva och gröngul underhalva resten av året. Benen är grönbruna och undersidan av fötterna gul.^[6]

Utbredning

Fågeln är en flyttfågel som häckar i östra Asien från sydöstra Ryssland i norr, Japan i öster till Hongkong i söder.^[1] Den övervintrar på Malaysia, Filippinerna och Stora Sundaöarna.^[1][3] Arten är en mycket sällsynt gäst i Europa med endast ett fynd, i italienska Piemonte 12 november 1912.^[7] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.

Levnadssätt

Arten återfinns i vassbälten, fuktängar och träsk i låglänta floddalar och utmed kuster. I vissa områden hittas den även i jordbruksområden, framför allt vid risfält. I Japan kan den också häcka i torra betesmarker och buskområden.^[6]

Föda

Dess föda är dåligt känd, men tros bestå av småfisk, grodor, räkor, gråsuggor och tånglöss, allehanda insekter och deras larver.^[8] I högre belägna områden på Borneo äter den mest stora gräshoppor. Den födosöker mest i skymning och gryning, möjligen även nattetid.^[9]

Häckning

Arten häckar mellan maj och juli i Kina och Ryssland, i Japan maj-augusti. Den häckar ensamt i gräs nära vatten, ofta nära eller på marken. Honan lägger tre till sex vita ägg som ruvas i 16-18 dagar av båda föräldrar.^[8]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal på grund av habitatförstörelse, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen uppskattas till mellan 1.000 och 25.000 individer.^[1]

Namn

Fågeln har fått sitt svenska namn efter ryska zoologen och etnografen Leopold von Schrenck (1826-1894).^[10]

Referenser

1. ^ [a b c d e f] Birdlife International 2012 Ixobrychus eurhythmus Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-01-26.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-01-01
4. ^ Robson, C. (2000) A Field Guide to the Birds of South-east Asia. New Holland, London.
5. ^ Kennedy, R.S., Gonzales, P.C., Dickinson, E.C., Miranda, H.C. & Fisher, T.H. (2000) A Guide to the Birds of the Philippines. Oxford University Press, Oxford & New York.
6. ^ [a b] Martínez-Vilalta, A., Motis, A., Kirwan, G.M. & Bonan, A. (2018). Schrenck's Bittern (Ixobrychus eurhythmus). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/52724 12 maj 2018).
7. ^ Tarsiger.com Fynd av von Schrencks dvärgrördrom i västpalearktis
8. ^ [a b] Kushlan, J.A. & Hancock, J.A. (2005) The Herons. Oxford University Press, Oxford.
9. ^ Wells, D.R. (1999) The Birds of the Thai-Malay Peninsula. Vol. 1. Non-passerines. Academic Press, London.
10. ^ Jobling, J. A. (2016). Key to Scientific Names in Ornithology. Ur del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.) (2016). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Hämtad från www.hbw.com.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör Schrencks dvärgrördrom.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Ixobrychus eurhythmus.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Binominal adı Ixobrychus eurhythmus
Swinhoe, 1873 Dış bağlantılar Wikimedia Commons'ta Ixobrychus eurhythmus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies'te Ixobrychus eurhythmus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Ixobrychus eurhythmus balıkçılgiller (Ardeidae) familyasından bir kuş türü. Üreme dönemini Çin, Sibirya ve Japonya'da geçirir. Kışları ise Endonezya, Filipinler, Singapur, Laos'ta bulunur. Göç sırasında Güneydoğu Asya'nın tamamından geçer.

Fiziksel özellikleri

Boyu 33 ila 38 cm arasında olan küçük bir balıkçıldır. Boynu kısadır. Uzunca olan gagası ve bacakları sarı renklidir. Erkeğin üst tüyleri kestane kızılı, alt tüyleri ise ten rengidir. Dişi ve genç kuşlar üstte beyaz benekli altta da beyaz çizgili olmak üzere kestane kızılıdır. Uçarken görünen kanat tüyleri ve kuyruğu siyah renklidir.

Cò nâu hay cò lùn nâu^[2] (danh pháp khoa học: Ixobrychus eurhythmus) là một loài chim của họ Ardeidae. Chúng sống ở Trung Quốc và Xibia từ tháng 3 đến tháng 7 và ở Nhật Bản từ tháng 5 đến tháng 8. Cò trú đông ở Indonesia, Philippines, Singapore, Lào, bay qua phần còn lại của Đông Nam Á.

Đây là một loài chim nhỏ chiều dài 33 đến 38 xentimét (13 đến 15 in), mỏ màu vàng hơi dài và chân màu vàng.^[3]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Ixobrychus eurhythmus tại Wikispecies
• BirdLife International (2008). Ixobrychus eurhythmus. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 4 tháng 2 năm 2009.

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Аистообразные

Семейство: Цаплевые

Подсемейство: Botaurinae

Род: Малые выпи

Вид: Амурский волчок

Гнездовой ареал

Места зимовок

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22697317

• 1 Описание
• 2 Распространение
• 3 Питание
• 4 Размножение
• 5 Фото
• 6 Примечания
• 7 Литература

二名法 Ixobrychus eurhythmus
(Swinhoe, 1873)^[2]

繁殖區 度冬區

紫背苇鳽（学名：Ixobrychus eurhythmus）为鹭科葦鷺屬的鸟类，又名秋小鹭，俗名水骆驼、秋鳽。分布于亚洲东部，包括马来西亚、巽他群岛、菲律宾、台灣及中國的东北、華北、華南、长江流域、浙江、福建、四川、西藏、云南、海南等地。多生活于水库和山脚边的稻田、芦苇丛、滩涂及沼泽草地，在西藏见于海拔2300米的农田，营巢于草丛或苇丛中。该物种的模式产地在福建厦门和上海。^[2]

参考文献

维基共享资源中相关的多媒体资源：紫背苇鳽 这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=紫背苇鳽&oldid=50576062”

オオヨシゴイ 保全状況評価 LEAST CONCERN (IUCN Red List Ver. 3.1 (2001))^[1] 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ペリカン目 Pelecaniformes 科 : サギ科 Ardeidae 亜科 : サンカノゴイ亜科 Botaurinae 属 : ヨシゴイ属 Ixobrychus 種 : オオヨシゴイ I. eurhythmus 学名 Ixobrychus eurhythmus
(Swinhoe, 1873) 和名 オオヨシゴイ 英名 Von Schrenck's bittern

オオヨシゴイ（大葦五位、大葭五位、学名：Ixobrychus eurhythmus）は、ペリカン目サギ科ヨシゴイ属に分類される鳥。

分布[編集]

インドネシア、シンガポール、タイ、大韓民国、中華人民共和国東部、朝鮮民主主義人民共和国、日本、フィリピン、ベトナム北部、マレーシア、ラオス、ロシア南東部。

夏季に中華人民共和国北部、ロシア南東部、朝鮮半島で繁殖し、冬季は東南アジアで越冬する。日本では夏季に繁殖のため北海道や本州中部以北に飛来（夏鳥）する。

形態[編集]

全長33-39cm。翼開張55 - 59cm。和名はヨシゴイより大型であることが由来。上面は赤褐色、下面は淡褐色の羽毛で覆われる。尾羽は黒い。大雨覆や中雨覆、小雨覆は灰褐色で、初列雨覆や風切羽は暗灰色。虹彩は黄色で、後方に黒い斑紋が入り瞳孔と繋がって見える。嘴の色彩は黒く、下嘴は黄色がかる。後肢の色彩は黄緑色。オスは喉から胸部にかけて黒い縦縞が1本入る。メスは上面に白い斑点が密集し、喉から胸部にかけて褐色の縦縞が複数入る。

生態[編集]

湖や池沼の周囲にあるヨシ原、湿地、湿性草原などに生息する。単独もしくはペアで生活する。主に薄明薄暮時に活動する。危険を感じると頸部を伸ばして上を見上げて外敵に向かって下面を向ける。こうすることで下面の縦縞がヨシに紛れて見分けがつかなくなると考えられている。

食性は動物食で、魚類、両生類、昆虫類、甲殻類などを食べる。低空飛行しながら獲物を探す。

繁殖形態は卵生。主に地表に茎や葉を束ねた皿状の巣を作り、日本では5-8月に3-5個の卵を産む。雌雄が交代で抱卵し、抱卵期間は16-18日。

人間との関係[編集]

開発による生息地の破壊などにより、生息数は減少している。日本では以前は霞ヶ浦でも繁殖していたが、現在は繁殖が確認されていない。

絶滅危惧IA類 (CR)（環境省レッドリスト）^[2]

脚注[編集]

参考文献[編集]

• 中村登流監修 『原色ワイド図鑑4 鳥』、学習研究社、1984年、131、180頁。
• 桐原政志 『日本の鳥550 水辺の鳥』、文一総合出版、2000年、72頁。
• 真木広造、大西敏一 『日本の野鳥590』、平凡社、2000年、56頁。
• 『小学館の図鑑NEO 鳥』、小学館、2002年、22頁。
• 高野伸二 『フィールドガイド 日本の野鳥 増補改訂版』、日本野鳥の会、2007年、106-107頁。
• 高野伸二他 『山渓カラーガイド　日本の野鳥』、山と渓谷社

ウィキスピーシーズにオオヨシゴイに関する情報があります。 この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=オオヨシゴイ&oldid=67297576」から取得