Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Carduelis siemiradzkii, conocíu vulgarmente como'l pinero azafrán[2] xilgueru azafranáu o lúgano azafranáu ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los frinxílidos. Pue atopase n'Ecuador y Perú.
Mide 10 a 10.5 cm de llargor. Presenta dimorfismu sexual. El machu presenta cabeza negra en forma de capiellu; l'envés doráu cobrizu y les partes inferiores marielles. La fema ye mariella olivácea.[3][4]
Los sos hábitats naturales son los montes secos subtropicales o tropicales, el carba secu subtropical o tropical, y les zones urbanes, per debaxo de los 750 m d'altitú.[4]
Alcuéntrase amenazáu pola destrucción del hábitat. Ye malo de reparar.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Carduelis siemiradzkii, conocíu vulgarmente como'l pinero azafrán xilgueru azafranáu o lúgano azafranáu ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los frinxílidos. Pue atopase n'Ecuador y Perú.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pila saffrwm (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pilaon saffrwm) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Carduelis siemiradzkii; yr enw Saesneg arno yw Saffron siskin. Mae'n perthyn i deulu'r Pincod (Lladin: Fringillidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. siemiradzkii, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r pila saffrwm yn perthyn i deulu'r Pincod (Lladin: Fringillidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Gylfingroes Loxia curvirostra Gylfingroes adeinwyn Loxia leucoptera
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pila saffrwm (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pilaon saffrwm) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Carduelis siemiradzkii; yr enw Saesneg arno yw Saffron siskin. Mae'n perthyn i deulu'r Pincod (Lladin: Fringillidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. siemiradzkii, sef enw'r rhywogaeth.
The saffron siskin (Spinus siemiradzkii) is a species of finch in the family Fringillidae. It is found in Ecuador and Peru. Its natural habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical dry shrubland, and urban areas. It is threatened by habitat destruction and the IUCN has assessed it as being a "least concern species".
The saffron siskin grows to a length of about 10 to 10.5 cm (3.9 to 4.1 in). Like other siskins, the colours of this bird are black, olive and yellow, with black wings with a prominent yellow band on the bases of the flight feathers and another on the wing coverts. The male differs from the male hooded siskin (Spinus magellanicus) in having an unstreaked, golden-olive back and bright yellow underparts. The female differs from the female hooded siskin by being altogether yellower, with yellow underparts rather than grey.[2]
The saffron siskin is endemic to southwestern Ecuador and northwestern Peru. It is an uncommon bird found near the edges of dry woodland and in adjoining scrubland at altitudes below about 600 m (2,000 ft).[2]
The behaviour of the saffron siskin is similar to that of the hooded siskin but it usually occurs at lower elevations.[2] It feeds mainly on plant material, such as seeds, leaves and buds, but also on insects, foraging among tall grasses and plants and on the ground.[3] It breeds between January and May but little is known of its nesting habits.[3]
This bird is generally uncommon and seldom seen. The total population is estimated to be under 10,000 individuals and is probably in decline because of the conversion of forest for agricultural uses. Despite the bird occurring in the Machalilla National Park and five other protected areas in Ecuador, the International Union for Conservation of Nature assesses it as being a "least concern species". The high rate of deforestation in the country adds to the likeliness of the threat that it faces.[1]
The saffron siskin (Spinus siemiradzkii) is a species of finch in the family Fringillidae. It is found in Ecuador and Peru. Its natural habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical dry shrubland, and urban areas. It is threatened by habitat destruction and the IUCN has assessed it as being a "least concern species".
La Safrankardelo (Spinus siemiradzkii, iam Carduelis siemiradzkii) estas malgranda paserina birdo, membro de la familio de Fringedoj. Hans von Berlepsch kaj Władysław Taczanowski nomigis la specion en 1883 laŭ la nomo de Dro. Joseph Siemiradzkii kiu kolektis kelkajn specimenojn ĉe Guayaquil kelkajn jarojn antaŭe. Kelkaj sciencistoj konsideras la Safrankardelojn kiel raso de C. magellanicus, sed fakte ili estas pli rilataj al la Ruĝa kardelo ol iu ajn alia kardelo.
Ĝi troviĝas en marborda areo de sudokcidenta Ekvadoro (Manabí, Guayas kaj Loja) kaj tre malgranda areo de la najbara nordokcidenta Peruo (Tumbesio). Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj sekaj arbaroj, duonaridaj arbustaroj kaj urbaj areoj (kun vidaĵoj en Gvajakilo, la plej granda ekvadora urbo), en altitudoj el marnivelo al 750 aŭ 800 m. Ĝi estas minacata pro habitatoperdo. Temas pri tre rara specio kaj malofta ankaŭ aŭ eĉ ne ekzistanta en kaptiveco kaj komuna nur en du areoj. Estas nur 2,500-10,000 individuoj, kun malpliiĝanta populacio en maletenda teritorio de ĉirkaŭ 18,400 km
Ĝi estas malgranda kardelo mallongvosta, tre brilkolora nigraflava. La ĝenerala koloro estas simila al tiu de aliaj sudamerikaj kapuĉaj kardeloj, sed tiu estas nekonfuzebla pro siaj safrankoloraj brusto, pugo kaj subvosto. Temas pri specio kun seksa duformismo, tiele la masklo havas tre nigrajn kaj kontrastajn kapon, voston kaj flugilojn kun la kutimaj flavaj flugilzonoj videblaj kun formo de T ripoze. La dorso estas oliveca kaj la vosto estas flava en bazoflankoj. La subaj partoj estas tre flavaj. La ino estas simila, sed iom pli senkolora kun iom oliveca kapo kaj pli blankeca suba ventro.
Estas specio simila al la Kapuĉa kardelo, kiu estas pli oliveca dorse, dum la Safrankardelo estas pli flava, kiel la komuna nomo sugestas.
Iloi estas iom nomadecaj, depende de deciduaj arbaroj, de humidaj sezonoj kaj ĉefe de la influo de la marfluo El Niño. Ili videblas en grupoj de ĝis 30 individuoj. La nesto estas konstruita en densa foliaro de arbo aŭ arbusto kiel tasforma de 8 cm de diametro kaj profundo de 5 cm. Ĝi estas konstruita de herberoj kaj radiketoj ekstere kaj de pli fajnaj radiketoj kaj vegetala lanugo interne. La ovodemeto okazas 7 al 8 tagoj post la seksumado kaj la ino demetas 3 al 4 blublankecajn ovojn kun brunaj kaj nigraj makuletoj. Kovado daŭras 12 al 13 tagoj. La ino ne kovovarmigas plu la idojn post la 12a tago post la nasko. La elnestiĝo okazas post 17 aŭ 18 tagoj. La ino estas manĝigata de la masklo dum la kovado.
La Safrankardelo manĝas grenojn de herboj, de floroj, de kardoj, de malgrandaj insektoj kaj de beroj. Ili manĝas eĉ surgrunde kaj alte en arboj.
La Safrankardelo (Spinus siemiradzkii, iam Carduelis siemiradzkii) estas malgranda paserina birdo, membro de la familio de Fringedoj. Hans von Berlepsch kaj Władysław Taczanowski nomigis la specion en 1883 laŭ la nomo de Dro. Joseph Siemiradzkii kiu kolektis kelkajn specimenojn ĉe Guayaquil kelkajn jarojn antaŭe. Kelkaj sciencistoj konsideras la Safrankardelojn kiel raso de C. magellanicus, sed fakte ili estas pli rilataj al la Ruĝa kardelo ol iu ajn alia kardelo.
Ĝi troviĝas en marborda areo de sudokcidenta Ekvadoro (Manabí, Guayas kaj Loja) kaj tre malgranda areo de la najbara nordokcidenta Peruo (Tumbesio). Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj sekaj arbaroj, duonaridaj arbustaroj kaj urbaj areoj (kun vidaĵoj en Gvajakilo, la plej granda ekvadora urbo), en altitudoj el marnivelo al 750 aŭ 800 m. Ĝi estas minacata pro habitatoperdo. Temas pri tre rara specio kaj malofta ankaŭ aŭ eĉ ne ekzistanta en kaptiveco kaj komuna nur en du areoj. Estas nur 2,500-10,000 individuoj, kun malpliiĝanta populacio en maletenda teritorio de ĉirkaŭ 18,400 km
Ĝi estas malgranda kardelo mallongvosta, tre brilkolora nigraflava. La ĝenerala koloro estas simila al tiu de aliaj sudamerikaj kapuĉaj kardeloj, sed tiu estas nekonfuzebla pro siaj safrankoloraj brusto, pugo kaj subvosto. Temas pri specio kun seksa duformismo, tiele la masklo havas tre nigrajn kaj kontrastajn kapon, voston kaj flugilojn kun la kutimaj flavaj flugilzonoj videblaj kun formo de T ripoze. La dorso estas oliveca kaj la vosto estas flava en bazoflankoj. La subaj partoj estas tre flavaj. La ino estas simila, sed iom pli senkolora kun iom oliveca kapo kaj pli blankeca suba ventro.
Estas specio simila al la Kapuĉa kardelo, kiu estas pli oliveca dorse, dum la Safrankardelo estas pli flava, kiel la komuna nomo sugestas.
Iloi estas iom nomadecaj, depende de deciduaj arbaroj, de humidaj sezonoj kaj ĉefe de la influo de la marfluo El Niño. Ili videblas en grupoj de ĝis 30 individuoj. La nesto estas konstruita en densa foliaro de arbo aŭ arbusto kiel tasforma de 8 cm de diametro kaj profundo de 5 cm. Ĝi estas konstruita de herberoj kaj radiketoj ekstere kaj de pli fajnaj radiketoj kaj vegetala lanugo interne. La ovodemeto okazas 7 al 8 tagoj post la seksumado kaj la ino demetas 3 al 4 blublankecajn ovojn kun brunaj kaj nigraj makuletoj. Kovado daŭras 12 al 13 tagoj. La ino ne kovovarmigas plu la idojn post la 12a tago post la nasko. La elnestiĝo okazas post 17 aŭ 18 tagoj. La ino estas manĝigata de la masklo dum la kovado.
La Safrankardelo manĝas grenojn de herboj, de floroj, de kardoj, de malgrandaj insektoj kaj de beroj. Ili manĝas eĉ surgrunde kaj alte en arboj.
El jilguero azafranado,[2] pinero azafrán[3] o lúgano azafranado (Spinus siemiradzkii) es una especie de ave paseriforme de la familia Fringillidae propia de Ecuador y Perú.
Mide 10 a 10,5 cm de longitud. Presenta dimorfismo sexual. El macho presenta cabeza negra en forma de capucha; el dorso dorado cobrizo y las partes inferiores amarillas. La hembra es amarilla olivácea.[4][5]
Sus hábitats naturales son los bosques secos tropicales, el matorral tropical, y las zonas urbanas, por debajo de los 750 m de altitud.[5]
Se encuentra amenazado por la destrucción del hábitat. Es difícil de observar.
El jilguero azafranado, pinero azafrán o lúgano azafranado (Spinus siemiradzkii) es una especie de ave paseriforme de la familia Fringillidae propia de Ecuador y Perú.
Carduelis siemiradzkii Carduelis generoko animalia da. Hegaztien barruko Fringillidae familian sailkatua dago.
Carduelis siemiradzkii Carduelis generoko animalia da. Hegaztien barruko Fringillidae familian sailkatua dago.
Ecuadorintikli (Spinus siemiradzkii)[2] on peippojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Ecuadorintikliä tavataan Lounais-Ecuadorissa ja Luoteis-Perussa. Lajin populaatioksi arvioidaan 2 500–9 999 yksilöä. Se on luokiteltu vaarantuneeksi, koska sen populaatio on pieni ja sirpaloitunut, ja koska se on vähenemässä.[1]
Ecuadorintikli (Spinus siemiradzkii) on peippojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Spinus siemiradzkii
Le Chardonneret safran (Spinus siemiradzkii, anciennement Carduelis siemiradzkii) est une espèce de passereaux de la famille des fringillidés (ou Fringillidae). C'est une espèce monotypique.
Mâle : noir de la tête se limitant, à l’arrière, au haut de la nuque. Tout le reste du plumage uniformément jaune intense ou jaune safran avec le dos légèrement plus foncé. Petites et moyennes couvertures jaunes légèrement et irrégulièrement marquées de noirâtre. Grandes couvertures noires terminées de jaune et constituant une large barre alaire. Rémiges primaires et secondaires galonnées de jaune et formant une seconde barre alaire. Rémiges tertiaires à peine bordées extérieurement de jaune clair. Queue courte avec les rectrices entièrement noires et non bordées de jaune à leur base. Bec et pattes couleur corne claire ou corne foncé.
Femelle : plumage uniformément jaune olivâtre avec le dos légèrement plus foncé. Ailes et queue comme le mâle en légèrement plus terne. Bec et pattes comme le mâle.
Juvénile : similaire à la femelle mais le jeune mâle se distingue par sa coloration jaune plus soutenu et l’apparition de plumes noires d’abord sur la face puis vers l’arrière (Ottaviani 2011).
Ouest de l’Équateur (Manabí, Guayas, Loja, Chongon Hills, Guayaquil), extrême nord-ouest du Pérou (Tumbes). Pas d’observation récente de l’île Puna.
Le chardonnet safran vit dans les forêts décidues et sèches de basse altitude (du niveau de la mer jusqu’à 750 m), aux zones boisées, aux broussailles, aux arbres rabougris et aux hautes herbes en terrain semi-aride.
Elle n’est pas du tout documentée par la littérature classique mais une plante a été identifiée, photos à l’appui, par Ottaviani (2011) : des graines d’un séneçon Mikania sp., astéracée.
Les cris rappellent ceux du tarin des aulnes en plus aigu, plus aigre et avec, en plus, quelques notes vibrantes. Le chant est un gazouillis mélodieux à débit rapide et à sonorité également acide.
La saison de reproduction semble avoir lieu pendant la saison humide, entre janvier et mai.
Elles ne sont pas bien connues mais comme l’espèce dépend partiellement de la forêt décidue, elle est de ce fait menacée par la déforestation. En effet, au-dessous de 900 m, le taux de déforestation dans l’ouest de l’Équateur, entre 1958 et 1988, était de 57 % par décennie avec, comme résultat, un éclaircissement de la couverture forestière pour l’agriculture et le pâturage (chèvres, bétail). L’usage de pesticides peut constituer une menace supplémentaire si l’on considère qu’elle fréquente des habitats cultivés (BirdLife International 2010).
Selon Freile et al. (2004), bien qu’elle se soit adaptée à des habitats dégradés comme les pâturages, les cultures, les lisières de forêt, les bords de chemin, les broussailles et les buissons, il semble qu’elle soit dépendante de la forêt non perturbée pendant au moins une partie de son cycle naturel. La déforestation massive mais aussi la fragmentation de son habitat à travers son aire restreinte constituent les menaces les plus importantes.
Le Saffron Siskin Recovery Project – Ecuador a été instauré dans les années 2000 par Eric von Horstmann, directeur du projet, assisté par Carmen Marroquìn du Fundacion Pro-Bosque. La Pro-Forest Foundation, en partenariat avec l’Ornithological Foundation of Ecuador – CECIA ont mis en œuvre un programme de conservation visant à déterminer la distribution dans la région des Tumbes dans le sud-ouest de l’Équateur et l’écologie de reproduction de l’espèce. Le Bosque Protector Cerro Blanco est un haut lieu de l’observation du chardonnet safran où une troupe comptant jusqu’à 30 oiseaux a été observée. Il a d’ailleurs été déclaré deuxième « Ecuadorian Important Bird Area (IBA) ». L’île Puna, peu étudiée sur le plan biologique, abrite encore d’importantes formations de forêt sèche et donne l’occasion de préciser les besoins écologiques de l’espèce. Une étude de terrain portant sur les préférences d’habitats, l’écologie de reproduction, la distribution, les déplacements saisonniers et l’abondance de l’espèce selon les sites a donc été menée pendant six mois à la fois à Cerro Blanco et sur Puna.
Un plan de conservation suivi de recommandations pour la sauvegarde du chardonnet safran a été présenté aux différentes organisations de protection avec la publication de 5 000 affiches et l’envoi de 10 000 messages à la population locale du sud-ouest de l’Équateur dans le cadre d’une campagne d’éducation et de sensibilisation. Le 14 novembre 2000, s’est ouvert, à l’université de Guayaquil, le lancement du projet « Saffron Siskin Conservation Program » avec la participation de l’Ecuadorian Ministry of the Environment, de l’Ecuadorian Ornithological Foundation (CECIA) et de l’université de Guayaquil. Puis un séminaire s’est tenu en décembre 2000 à Macara dans la province de Loja (région de Tumbes) avec distribution de posters aux organisations protectrices à la fois équatoriennes et péruviennes comme Pro Aves Peru. Eric von Horstman et ses collègues espèrent, avec des fonds supplémentaires, passer à la seconde phase du programme : l’élevage de conservation en captivité prévu dans la Pro-Forest Foundation Wildlife Conservation Center près de Guayaquil. Une autre action portant sur la détermination de la distribution, de la population et des menaces sur l’île Puna, dans la Cordillère de Chongon-Colonche et dans la province de Loja était programmée en 2002. Le dernier volet visait à envoyer des gens sur le terrain dont la mission (rémunérée) était de sensibiliser les écoliers, les fermiers, les propriétaires terriens et les autorités locales à la protection du chardonnet safran, posters à l’appui et, parallèlement, de tenir un registre des observations de l’espèce.
Selon BirdLife International (2010), le chardonnet safran est présent dans quatre aires protégées : • Machalilla National Park, Manabí • Cerro Blanco Protection Forest, Guayas • Manglares-Churute Ecological Reserve, Tumbes • Northwest Peru Biosphere Reserve, Tumbes Les quatre mesures importantes à prendre consistent à étudier les exigences écologiques, déterminer le statut de conservation axé sur la dépendance de la forêt décidue, rechercher la cause des déplacements saisonniers et assurer une bonne gestion du Machalilla National Park.
Spinus siemiradzkii
Le Chardonneret safran (Spinus siemiradzkii, anciennement Carduelis siemiradzkii) est une espèce de passereaux de la famille des fringillidés (ou Fringillidae). C'est une espèce monotypique.
Il lucherino zafferano (Spinus siemiradzkii (Berlepsch & Taczanowski, 1884)) è un uccello passeriforme della famiglia dei Fringillidi[2].
Il nome scientifico della specie, siemiradzkii, venne scelto in omaggio all'esploratore polacco Józef Siemiradzki, molto attivo in Sudamerica: il nome comune, invece, altro non è che la traduzione di quello scientifico.
Misura 10–11 cm di lunghezza, per 10-13 g di peso[3].
Si tratta di un uccelletto dall'aspetto robusto, munito di testa arrotondata, becco conico e appuntito e coda dalla punta lievemente forcuta. Nel complesso, questi uccelli somigliano molto agli affini lucherini testanera, dai quali si differeniano per la minore estensione del nero cefalico e maggiore estensione del pigmento giallo.
Il piumaggio presenta dicromatismo sessuale: nei maschi la testa (faccia, gola, fronte, calotta, guance, zona periauricolare) è di colore nero, così come nere sono la coda e le ali (queste ultime con specchi bianchi e gialli sulle remiganti), mentre nuca, dorso e scapole sono di color verde oliva e petto, ventre, fianchi, sottocoda e codione sono di colore giallo. Nella femmina, invece, il nero cefalico è del tutto assente ed anche il lipocromo giallo è poco presente, limitandosi a fumature sul codione e sull'area ventrale, mentre il resto della livrea è dominato dai toni del verde oliva, con sottocoda biancastro.
In ambedue i sessi il becco e le zampe sono di colore nerastro, mentre gli occhi sono di colore bruno scuro.
Il lucherino zafferano è un uccello dalle abitudini diurne e moderatamente gregarie, che si muove perlopiù in coppie o in piccoli gruppi, passando la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo fra l'erba alta e i cespugli o al suolo.
La specie è essenzialmente granivora, nutrendosi perlopiù di semi di graminacee, ma accettando di mangiare anche bacche, frutti, foglioline e germogli, nonché, sebbene sporadicamente, insetti ed altri piccoli invertebrati.
La stagione riproduttiva va da gennaio a maggio: sebbene manchino altre informazioni, si ha motivo di ritenere che questi uccelli seguano per modalità e tempistiche il pattern riproduttivo tipico dei fringillidi.
Il lucherino zafferano è endemico dell'area attorno al Golfo di Guayaquil (province di Manabí e Loja sud-occidentali, oltre che nella provincia del Guayas): la specie sarebbe stata osservata anche nell'estrema punta nord-occidentale del Perù (provincia di Tumbes)[3].
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalla foresta decidua secca primaria e secondaria, oltre che dalle aree di savana e tussock con presenza di alberi sparsi e dalle aree boscose con radure erbose.
Il lucherino zafferano (Spinus siemiradzkii (Berlepsch & Taczanowski, 1884)) è un uccello passeriforme della famiglia dei Fringillidi.
De safraansijs (Spinus siemiradzkii synoniem: Carduelis siemiradzkii) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae). Het is een kwetsbare vogelsoort in Ecuador en Peru.
De vogel is 11 cm lang. Het is een kleine, geel met zwart gekleurde vinkachtige. Het mannetje is geel met een zwarte kopkap, staart en vleugels en de vleugelpennen hebben gele randen. Het vrouwtje mist de zwarte kop en is doffer van kleur.[2]
Deze soort komt voor in Ecuador en Peru. Het leefgebied bestaat uit vrij droge terreinen met struikgewas en randen van droge tropische bossen tot op 750 m boven zeeniveau.[2]
De safraansijs heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 1500 tot 7000 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af. De oorzaak is niet geheel duidelijk, maar natuurlijk bos is tenminste voor een deel van de levenscyclus van belang. Leefgebied in het laagland gaat verloren door ontbossing en omzetting van bosgebied in weilanden of andere vormen van agrarisch gebruik.Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe safraansijs (Spinus siemiradzkii synoniem: Carduelis siemiradzkii) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae). Het is een kwetsbare vogelsoort in Ecuador en Peru.
O Pintassilgo-do-equador (Spinus siemiradzkii[1] ou Carduelis siemiradzkii) é uma espécie de ave da família Fringillidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Equador e Peru.
O pintassilgo do Equador é um pequeno pássaro amarelo e negro com cerca de 11 cm, muito parecido com o pintassilgo-de-cabeça-preta (Spinus magellanicus). O macho tem um capuz negro, as asas são pretas com uma barra amarela e a cauda é também preta com penas amarelas.[2] O peito, o dorso, os flancos e o uropígio são amarelos. A fêmea não tem o capuz negro e as cores são mais baças,[2] com o amarelo menos brilhante e mais esverdeado.
Distribui-se pelo sudoeste do Equador (províncias de Manabí, Santa Elena, Guayas e Loja) e noroeste do Peru (Tumbes).[2]
Foi descoberto por Berlepsch e Taczanowski, em 1884, em Guayaquil no Equador, deram-lhe o nome de Chrysomitris siemiradzkii. Recentemente foi proposto incluir esta espécie nos géneros Spinus ou Sporagra, sendo atualmente classificado no género Spinus.[1] Sem subspecies.[3]
Ave semi-nómada dentro do seu território, encontra-se até aos 750 m de altitude, em florestas secas de árvores de folha caduca, orlas de bosques e de florestas semi-húmidas, clareiras, matagais secos e pastos altos. É tolerante a habitats alterados pelo homem, mas parece depender da floresta de folha caduca durante parte do seu ciclo de vida. Vê-se em grupos de até 30 indivíduos.[2]
Alimenta-se de sementes de plantas herbáceas,[4] de cardos, de bagas silvestres e de pequenos insectos. Segundo Ottaviani (2011) também consome sementes de uma asterácea, Mikania.
O período de reprodução dura de Janeiro a Maio, na estação húmida.[2] O ninho em forma de taça é construído em árvores ou arbustos, com pauzinhos, raízes secas e forrado com penugem vegetal. A fêmea põe 3 ou 4 ovos azul-esbranquiçados com pintas castanhas e pretas. As crias nascem ao fim de 12 dias e saem do ninho aos 17 dias.
Considerado pela IUCN (2012) como espécie Vulnerável, o número de indivíduos tem decrescido. A desflorestação para a agricultura e pastorícia é uma das ameaças pois depende da floresta de folha caduca pelo menos numa parte da sua vida. A utilização de pesticidas é outra ameaça pois também utiliza os campos cultivados em parte do seu habitat.[2]
Está presente em 6 áreas protegidas no Equador:[2] Parque Nacional Machalilla, Manabí; Refugio de Vida Silvestre Marino Costero Pacoche, Manabí; Área Nacional de Recreación Isla Santay, Guayas; Reserva Ecológica Manglares-Churute, Guayas; Área Nacional de Recreación Parque Lago, Guayas; Floresta Protegida de Cerro Blanco, Guayas. No Peru encontra-se na Reserva de Biosfera del Noroeste, Tumbes. A boa gestão destas áreas protegidas é uma das medidas propostas, além do estudo das medidas ecológicas, da determinação da sua dependência da floresta de folha caduca e da investigação da causa das suas deslocações sazonais.[2]
O Pintassilgo-do-equador (Spinus siemiradzkii ou Carduelis siemiradzkii) é uma espécie de ave da família Fringillidae.
Saffranssiska[2] (Spinus siemiradzkii) är en fågel i familjen finkar inom ordningen tättingar.[3]
Saffranssiskan är en liten (11 cm), färgglad gulsvart fink. Hanen är gul med svart huvud, stjärt och vingar samt gula kanter på täckarna och gult vid handpennornas bas. Honan är mattare färgad och saknar det svarta på huvudet. Liknande kapuschongsiskan (S. magellanica) har olivfärgad istället för gul mantel med svarta inslag och båda könen har mycket mindre gult generellt. Flyktlätet är ett ljust kvitter.[1]
Den förekommer i sydvästra Ecuador, på Isla Puná och nordvästligaste Peru (Tumbes).[3] Tidigare placerades den i släktet Carduelis, men DNA-studier visar att arterna inom släktet inte är varandras närmaste släktingar.
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Prof. Józef Siemiradzki (1858–1933), polsk paleontolog, geolog och upptäcktsresande i tropiska Sydamerika 1882-1883, 1892 och 1895.[4]
IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör saffranssiska.
Wikispecies har information om Spinus siemiradzkii.
Safran isketesi (Carduelis siemiradzkii), ispinozgiller (Fringillidae) familyasından ötücü bir kuş türü.
Erkeğin kafa, kanat ve kuyruk parlak siyahtır, kanadın bandı ve kuyruğun orta kısmı parlak sarıdır, kanadın ucunun beneği beyazdır, sırt yeşilimsi sarıdır, alt vücut, ense halkası ve kuyruk sokumusu parlak koyu sarıdır, dişinin mat sarı, yeşil veya boz renklidir, kafası siyahlık yoktur, gaga siyahimsi boz renklidir, uzunluğu 11 santim kadardır.
Ova yaprak dökülen ormanlar veya ormanlık yerlerde görülür.
Ekuador ve Kuzey batı Peru'da yaşar.
Wikimedia Commons'ta Safran isketesi ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Safran isketesi ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Safran isketesi (Carduelis siemiradzkii), ispinozgiller (Fringillidae) familyasından ötücü bir kuş türü.
Це незавершена стаття з орнітології.Spinus siemiradzkii là một loài chim trong họ Fringillidae.[1]
Bài viết liên quan đến họ Sẻ thông này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Spinus siemiradzkii là một loài chim trong họ Fringillidae.
