'''Hirundinea ferruginea,[3] tamién denomináu birro castañu, atrapamoscas risquero o de derribadorios y viudita colorada,[4]ye una especie d'ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive en Suramérica. Ye la única especie del xéneru Hirundinea.
El birro común alcuéntrase solo al este de los Andes nuna distribución discontinua por al traviés de la cuenca del Amazones hasta la mariña atlántica. Ta presente en Brasil, Colombia, Venezuela, la Guayana francesa, Guyana, Surinam, Ecuador, Paraguái, Perú, Bolivia y Uruguái.[1] Foi reparáu tamién nel noroccidente d'Arxentina.[5]
Vive en peñascos, zones predreses, tepuyes y edificaciones.[5]
El birro común mide 18,5 cm de llargor.[5] La corona, nuca y envés son gris cayuela. El so banduyu y el pechu son de color anaranxáu ferrial, el pechu ye más acoloratáu; les nales y la cola son de color gris escuru con pintes ferriales.[6]
Aliméntase d'inseutos a los que caza nel aire.[6]
Constrúi'l so nial ente los cantares de roques o nos cantos de les ventanes y otros llugares al abelugu de l'agua y el vientu. El nial ye abiertu en forma de concu y ta arrodiáu de pequeñes piedres y fragmentos de palos y forráu con fibres vexetales blandes. La fema pon 2 o 3 güevos blancos con llurdios ferriales.[6]
La especie describióse científicamente pol naturalista alemán Johann Friedrich Gmelin en 1788.
Reconócense cuatro subespecies:[7]
La subespecie Hirundinea ferruginea bellicosa nel pasáu foi considerada una especie estreme (Hirundinea bellicosa).
'''Hirundinea ferruginea, tamién denomináu birro castañu, atrapamoscas risquero o de derribadorios y viudita colorada,ye una especie d'ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive en Suramérica. Ye la única especie del xéneru Hirundinea.
Hirundinea ferruginea[1] a zo ur spesad golvaneged eus ar c'herentiad Tyrannidae.
Anvet e voe Todus ferrugineus (kentanv) da gentañ-penn (e 1788)[2] gant an naturour alaman Johann Friedrich Gmelin (1748-1804).
Ar spesad nemetañ er genad Hirundinea an hini eo.
Bevañ a ra diwar amprevaned[3].
Ar spesad a gaver ar pevar isspesad[4] anezhañ e Suamerika :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Hirundinea ferruginea a zo ur spesad golvaneged eus ar c'herentiad Tyrannidae.
Anvet e voe Todus ferrugineus (kentanv) da gentañ-penn (e 1788) gant an naturour alaman Johann Friedrich Gmelin (1748-1804).
Ar spesad nemetañ er genad Hirundinea an hini eo.
El papamosques oreneta[1] (Hirundinea ferruginea) i única espècie del gènere Hirundinea. Habita barrancs, penya-segats, ciutats i boscos poc densos de Sud-amèrica, a l'est de Colòmbia, oest i sud de Veneçuela, sud de Guyana, Guaiana Francesa, sud, est i nord de Brasil, est d'Equador, est de Perú, Bolívia, nord-oest de l'Argentina, est de Paraguai i Uruguai.
El papamosques oreneta (Hirundinea ferruginea) i única espècie del gènere Hirundinea. Habita barrancs, penya-segats, ciutats i boscos poc densos de Sud-amèrica, a l'est de Colòmbia, oest i sud de Veneçuela, sud de Guyana, Guaiana Francesa, sud, est i nord de Brasil, est d'Equador, est de Perú, Bolívia, nord-oest de l'Argentina, est de Paraguai i Uruguai.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn y clogwyni (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid y clogwyni) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Hirundinea ferruginea; yr enw Saesneg arno yw Cliff flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. ferruginea, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Mae'r teyrn y clogwyni yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Gwybedog bronwinau’r Gogledd Aphanotriccus capitalis Gwybedog pigddu Aphanotriccus audax Teyrn corunllwyd Attila bolivianus Teyrn cycyllog Attila rufus Teyrn cynffongoch Attila phoenicurus Teyrn gwinau mawr Attila cinnamomeus Teyrn gylfingam y De Oncostoma olivaceum Teyrn melyngoch Attila torridus Teyrn tinfelyn Attila spadiceus Teyrn torfelyn Attila citriniventrisAderyn a rhywogaeth o adar yw Teyrn y clogwyni (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: teyrniaid y clogwyni) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Hirundinea ferruginea; yr enw Saesneg arno yw Cliff flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. ferruginea, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
The cliff flycatcher (Hirundinea ferruginea) is a species of bird in the tyrant flycatcher family, Tyrannidae. The cliff flycatcher is the only species in the genus Hirundinea after the swallow flycatcher was merged, becoming subspecies Hirundinea ferruginea bellicosa. It is native to South America, where its natural habitats are cliffs and crags in the vicinity of subtropical or tropical dry forest, subtropical or tropical moist lowland forest, subtropical or tropical moist montane forest, and heavily degraded former forest.
The cliff flycatcher was formally described in 1788 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with the todies in the genus Todus and coined the binomial name Todus ferrugineus.[2][3] Gmelin based his description on the "ferruginous bellied tody" from Cayenne that had been described in 1782 by the English ornithologist John Latham in his book A General Synopsis of Birds. Latham had access to a specimen in the Leverian Museum in London.[4] The cliff flycatcher is now the only species placed in the genus Hirundinea that was introduced in 1837 by the French naturalists Alcide d'Orbigny and Frédéric de Lafresnaye to accommodate Tyrannus bellicosus Vieillot, which is now considered a subspecies of the cliff flycatcher.[5][6] The genus name Hirundinea is Latin meaning "of swallows": the specific epithet ferruginea is Latin meaning "rusty-coloured" or "ferruginous".[7]
Four subspecies are recognised:[6]
The adult cliff flycatcher is about 18.5 cm (7.3 in) long. It has a wide beak and long pointed wings, resembling those of a swallow. The upper parts are dusky brown, with a distinctive rufous rump and base of tail. The tips of the wing feathers are dark, but the remaining parts are cinnamon-rufous and these are exposed in flight. The underparts are pale cinnamon-rufous, with some grey speckling on the throat.[8]
The cliff flycatcher is only found east of the Andes cordillera, and therefore is not found in Chile. All other countries in South America are represented in its range. In the Amazon basin, it surrounds the basin in the foothills, and highest elevations at tributaries' headwaters; it ranges down to central Argentina west of the Pampas, and east of the Pampas to southern Brazil, Paraguay and Uruguay; also southeast of the Amazon Basin in the Brazilian Highlands, to the Atlantic and south Atlantic coast of Brazil, about an 8,000 km (5,000 mi) stretch of coastline.[1] Its natural habitat is in the vicinity of cliffs and gorges, canyons, rocky outcrops, quarries and road cuttings. It is also found, particularly in the south of its range, around buildings in cities, where the windowsills and facades provide a form of artificial cliff. Southerly populations are migratory while more northerly ones are sedentary.[8]
The cliff flycatcher perches in a prominent position, sallying to hawk for insects in spectacular aerial flying displays. It nests on cliff ledges, stabilising the nest by arranging pebbles in a ring to support the structure. In the city environment of São Paulo, it breeds on the windowsills of high rise blocks.[9]
The cliff flycatcher (Hirundinea ferruginea) is a species of bird in the tyrant flycatcher family, Tyrannidae. The cliff flycatcher is the only species in the genus Hirundinea after the swallow flycatcher was merged, becoming subspecies Hirundinea ferruginea bellicosa. It is native to South America, where its natural habitats are cliffs and crags in the vicinity of subtropical or tropical dry forest, subtropical or tropical moist lowland forest, subtropical or tropical moist montane forest, and heavily degraded former forest.
El birro común[4] (en Argentina y Chile) (Hirundinea ferruginea), también denominado birro castaño (en Argentina y Paraguay), atrapamoscas risquero (en Colombia), atrapamoscas de precipicios, viudita colorada (en Uruguay) o tirano de riscos (en Perú),[5]es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive en Sudamérica. Es la única especie del género Hirundinea. Algunos autores sostienen que se divide en dos especies.
El birro común se encuentra solo al este de los Andes en una distribución disjunta hasta la costa atlántica. Totalmente ausente de la Amazonia, reaparece en la región serrana del Escudo de las Guayanas.[6] Está presente en Argentina, Brasil, Colombia, Venezuela, la Guayana francesa, Guyana, Surinam, Ecuador, Paraguay, Perú, Bolivia y Uruguay.[1] Existe apenas un registro en Chile, en Temuco, en 1992.[7][8]Ver detalles en Subespecies.
Vive en peñascos, zonas rocosas, tepuyes, barrancas de rutas y edificaciones. Es más numerosa en dirección al sur, principalmente abajo de los 2000 m de altitud, aunque localmente puede llegar hasta los 3500 m.[9]
Mide entre 15,5 y 18,5 cm de longitud y pesa entre 28,8 y 40 g.[10] Las aves al sur de Brasil y Bolivia son pardas por arriba, con rabadilla y base de la cola rufo canela visibles; las alas son morenas con la mayor parte de las plumas de vuelo rufas (obvias inclusive en descanso). Por abajo mayormente rufo canela; las aves andinas son más oscuras, más negruzcas por arriba con veteado grisáceo y blanquecino en la face y corona, rabadilla y parte superior de la cola oscuras, la cola principalmente canela por abajo. Las aves de los tepuyes son parecidas con las andinas pero con el veteado gris solo en la face y la cola toda oscura.[9]
Es encontrado a los pares o en pequeños grupos familiares, usualmente encaramados en peñascos o edificaciones (sin embargo, migrantes australes pueden ocurrir en situaciones atípicas). A veces parecen no importarse con el ruido del tráfico o la presencia de personas. No son notorios hasta que vuelan cuando el rufo de las alas aparece y se destaca, el vuelo es rápido y acrobático.[9]
Desde su percha, arremete en vuelo y caza principalmente insectos alados, volviendo en seguida a la misma percha.[6]
Construye su nido entre los cantos de rocas o en los bordes de las ventanas y otros lugares al abrigo de la lluvia y el viento. El nido es abierto en forma de cuenco y está rodeado de pequeñas piedras y fragmentos de palos y forrado con fibras vegetales blandas. La hembra pone 2 o 3 huevos blancos con manchas ferruginosas.[11]
A menudo mantiene un parloteo de distinguidas notas estridentes, incluyendo un «juiiiyp!» y un «juii, di-di-ii-ii-ii» o «juiuu-d'd'd'd'r!». También un continuado «jua-diíp, jua diíp».[9]
La especie H. ferruginea fue descrita por primera vez por el naturalista alemán Johann Friedrich Gmelin en 1788 bajo el nombre científico Todus ferruginea; localidad tipo «Cayenne».[10]
El género Hirundinea fue descrito por los naturalistas franceses Alcide d'Orbigny y Frédéric de Lafresnaye en 1837.
El nombre genérico femenino «Hirundinea» deriva del latín «hirundineus»: relativo a las golondrinas;[12] y el nombre de la especie «ferruginea», proviene del latín «ferrugineus»: de color de herrumbre, ferruginoso.[13]
Los amplios estudios genético-moleculares realizados por Tello et al. (2009) descubrieron una cantidad de relaciones novedosas dentro de la familia Tyrannidae que todavía no están reflejadas en la mayoría de las clasificaciones.[14] Siguiendo estos estudios, Ohlson et al. (2013) propusieron dividir Tyrannidae en cinco familias. Según el ordenamiento propuesto, Hirundinea permanece en Tyrannidae, en una subfamilia Hirundineinae Tello, Moyle, Marchese & Cracraft, 2009 junto a Myiotriccus, Nephelomyias y Pyrrhomyias.[15]
Según la clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[16] y Clements Checklist v.2017,[17] se reconocen cuatro subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[10]
La subespecie H. ferruginea bellicosa, incluyendo pallidior, es considerada como especie separada de H. ferruginea, el birro belicoso, por Aves del Mundo (HBW) y Birdlife International (BLI) con base en diferencias morfológicas y de vocalización.[18]
|formato=
requiere |url=
(ayuda)) (en inglés). El birro común (en Argentina y Chile) (Hirundinea ferruginea), también denominado birro castaño (en Argentina y Paraguay), atrapamoscas risquero (en Colombia), atrapamoscas de precipicios, viudita colorada (en Uruguay) o tirano de riscos (en Perú),es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae que vive en Sudamérica. Es la única especie del género Hirundinea. Algunos autores sostienen que se divide en dos especies.
Hirundinea ferruginea Hirundinea generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Hirundinea ferruginea Hirundinea generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Hirundinea ferruginea
Le Moucherolle hirondelle (Hirundinea ferruginea) est une espèce de passereaux sud-américains de la famille des Tyrannidae. C'est la seule espèce du genre Hirundinea.
C'est un oiseau surtout brun et noir aux parties inférieures et aux taches alaires d'un châtain lumineux, visible en vol. Ses longues ailes rappellent celles des Hirondelle et attrapent une bonne partie des insectes qu'il mange en piquant adroitement dessus. Le nid est dans les faille de rochers ou de falaises.
D'après Alan P. Peterson, il existe quatre sous-espèces :
La sous-espèce Hirundinea ferruginea bellicosa était autrefois considéré comme espèce à part entière sous le nom de Moucherolle de Vieillot (Hirundinea bellicosa).
Hirundinea ferruginea
Le Moucherolle hirondelle (Hirundinea ferruginea) est une espèce de passereaux sud-américains de la famille des Tyrannidae. C'est la seule espèce du genre Hirundinea.
De zwaluwtiran (Hirundinea ferruginea) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).
Deze soort telt 4 ondersoorten:
De zwaluwtiran (Hirundinea ferruginea) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).
Tyranówka klifowa[3], murówka[4] (Hirundinea ferruginea) – gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Hirundinea. Występuje w Ameryce Południowej.
Wyróżnia się następujące podgatunki[5][3]:
Długość ciała wynosi 16-18,5 cm, masa ciała 21 g. Skrzydło mierzy 11,4 cm, ogon 8,1 cm. Podgatunek sclateri odróżniają czerwonawe promyki ogona w okolicach stosiny, zaś podgatunek bellicosa rdzawy kuper[6]. Opis dotyczy podgatunku nominatywnego. Głowa i wierzch ciała w kolorze okopconego brązu. Policzki białawe. Lotki II rzędu posiadają wyraźne rdzawe obrzeżenia, przy złożonym skrzydle zlewające się w jedną plamę. Gardło, boki szyi, pierś i spód ciała aż do pokryw podogonowych jasnopomarańczowe. sterówki u nasady rdzawe. Dziób niemal czarny, tęczówki brązowe do czarnych. Nogi szare. Nie występuje dymorfizm płciowy.
Środowisko życia stanowią klify, skaliste wąwozy, miejsca, gdzie stworzono w skale tunel na drogę (ang. roadcut), oraz budynki. Spotykana na wysokości do 3900 m n.p.m. w Boliwii, w Andach od 900 do 2000 m n.p.m.
Żeruje w parach lub grupach rodzinnych. Pożywienie stanowią owady łapane z czatowni, którą może być skała lub wystające ze szczeliny skalnej drzewo; po złapaniu ofiary niekoniecznie wraca na tę samą gałąź. W terenach miejskich przebywa także na drutach elektrycznych i budynkach. Łapiąc owada murówka jest bardzo energiczna.
W trakcie zalotów eksponuje rudą barwę na ogonie i lotkach, prawdopodobnie również podobnie do innych tyrankowatych „klaszcze” skrzydłami. Osobniki młode znajdywane były w Boliwii w grudniu, natomiast gniazda w Argentynie obserwowano w listopadzie. Zwykle gniazduje na skałach lub w szczelinie, niekiedy również na budynkach lub mostach. Budowa gniazda rozpoczyna się od ułożenia okręgu z kamyczków, by zapewnić mu stabilność. Skończone gniazdo ma kubeczkowaty kształt i zbudowane jest z traw i innych części roślinnych. W lęgu dwa białe jaja pokryte rdzawymi plamkami. Inkubacja trwa 14 dni, wysiaduje jedynie samica. Młode są w pełni opierzone po 15 dniach od wyklucia. Oba ptaki z pary karmią pisklęta owadami; jeżeli lęgowi zagraża drapieżnik, odwodzą go od gniazda.
Do 2004 roku gatunek klasyfikowany był jako nierozpoznany (NR, Not Recognized). Od 2006 roku uznawany przez IUCN jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Populacja nie została oszacowana, przypuszczalnie ma trend wzrastający. Może zasiedlać środowisko stworzone przez człowieka, poszerzając swój zasięg[7].
Tyranówka klifowa, murówka (Hirundinea ferruginea) – gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Hirundinea. Występuje w Ameryce Południowej.
O gibão-de-couro (Hirundinea ferruginea (Vieil.)), também conhecido como birro e bem-te-vi-de-gamela[1], é uma espécie de pássaro sul-americano pertencente a família dos tiranídeos, com várias subespécies espalhadas pelo continente.
É uma ave com extrema habilidade de voo que vive em locais altos (nas cidades no alto dos prédios), e se alimenta de pequenos insetos voadores (cupins, abelhas-cachorro, moscas, etc). Em geral quando seus filhotes estão pequenos costuma também caçar libélulas (lavadeiras) fazendo incríveis acrobacias em velocidade. Costuma pôr de 2 a 3 ovos entre o final de outubro e início de novembro, e ficam bem agressivos nesta época enquanto seus filhotes estão no ninho, que leva cerca de 20 dias para começarem a dar os primeiros voos.
"Gibão-de-couro" e "bem-te-vi-de-gamela" são referências à sua cor marrom-escura[1] ("gamela" é uma espécie de vasilha de barro ou de madeira[2]). "Bem-te-vi-de-gamela" também pode ser uma referência ao hábito da espécie de frequentar as habitações humanas[1]. Hirundinea ferruginea é um termo latino que significa "andorinha enferrujada"[3][4], numa referência a sua semelhança com as andorinhas e à sua cor parda.
O gibão-de-couro (Hirundinea ferruginea (Vieil.)), também conhecido como birro e bem-te-vi-de-gamela, é uma espécie de pássaro sul-americano pertencente a família dos tiranídeos, com várias subespécies espalhadas pelo continente.
É uma ave com extrema habilidade de voo que vive em locais altos (nas cidades no alto dos prédios), e se alimenta de pequenos insetos voadores (cupins, abelhas-cachorro, moscas, etc). Em geral quando seus filhotes estão pequenos costuma também caçar libélulas (lavadeiras) fazendo incríveis acrobacias em velocidade. Costuma pôr de 2 a 3 ovos entre o final de outubro e início de novembro, e ficam bem agressivos nesta época enquanto seus filhotes estão no ninho, que leva cerca de 20 dias para começarem a dar os primeiros voos.
Klipptyrann[2] (Hirundinea ferruginea) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar.[3]
Klipptyrann delas in i fyra underarter:[3]
Sedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN bellicosa och pallidior tillsammans som den egna arten "svaltyrann" (H. bellicosa).
IUCN bedömer hotstatus för underartsgrupperna (eller arterna) var för sig, båda som livskraftiga.[1]
Hirundinea ferruginea là một loài chim trong họ Tyrannidae.[2][3][4][5][6]
Hirundinea ferruginea là một loài chim trong họ Tyrannidae.
Hirundinea ferruginea (Gmelin, 1788)
Охранный статусЛасточковый мухоед[1] (лат. Hirundinea ferruginea) — птица из семейства Тиранновые. Единственный вид в роде Ласточковые мухоеды.
Обитают в Колумбии, Венесуэле, Гвиане, Гайане, Суринаме, Французской Гвиане, и Эквадоре и Перу. Его естественная среда обитания -субтропические сухие леса, тропические леса, субтропические и тропические влажные леса низменностей.
Ласточковый мухоед (лат. Hirundinea ferruginea) — птица из семейства Тиранновые. Единственный вид в роде Ласточковые мухоеды.