Stigmatura napensis, tamién denomináu rabicano pequeñu, tiranuelo coludo (en Colombia), moscareta-coleadora menor (en Perú) o papa-mosques-do-sertão (en portugués, en Brasil),[3] ye una especie d'ave paseriforme, una del dos pertenecientes al xéneru Stigmatura qu'integra la familia Tyrannidae. Ye nativa de Suramérica.
Ye un ave pequeña, mide 13,5 cm de llargor, menor qu'el so pariente, el rabicano mayor. Los sos partes cimeros son de color oliva abuxáu con una llista superciliar mariella; les nales y la cola son gris escuru, les nales con un anchu parche llonxitudinal y cantos ablancazaos y la cola llargamente puntiada y bordiada de blancu amarellentáu y con blancu na base. Pembaxo ye mariellu. La subespecie bahiae difier por ser más pardu penriba y más apagáu y más pardu amarellentáu pembaxo. De cutiu caltién la so llarga cola alzada bien enriba de la horizontal.[4]
Los dos subespecies distribúyense xebradamente: una (napensis) a lo llargo de los grandes ríos de les cuenques central del Amazones y suroeste del Orinoco en Colombia, Venezuela, Ecuador, Perú y Brasil; y l'otra (bahiae) nel nordeste de Brasil.[2]
Habita n'islles riberanes con crecederes nueves embaxo de 300 m d'altitú y en carbes de la caatinga hasta los 600 m.[4]
Similar al so pariente S. budytoides, ye bien activa y de cutiu atrevida, usualmente anda en pares pola trupa vexetación arbustiva pero nun ye malo de ser reparada. Prefier formaciones d'árboles de Tessaria.[4]
Aliméntase principalmente d'inseutos, que busca intensamente ente la xamasca y les cañes y dacuando nel suelu.[5]
Constrúi'l nial de ramines seques bien escondíu nel mediu de la xamasca d'un parrotal, a un altor que puede variar ente 70 cm y 1 m del suelu. La boca del nial ye de 40 mm x 40 mm y tien una fondura de 25 mm y un altor de 30 mm. La postura puede ser de dos a tres güevos que pesen 1,2 g y miden 17 mm x 12 mm.[6]
El cantar inclúi un quexosu “kuiiurt?” o “kuiiurt?kuii”, delles vegaes terminando nun atropáu de notes, de cutiu nuna distintiva cadencia, por casu “kui-kuu-kurr, kui-kuu-kurr”, dáu en dúu.[4] La vocalización de bahiae ye bien distinta, el cantar ye un repetitivu “pur, pi-dir-pur, pi-dir-pur, pi-dir-pur” o un solitariu “pi-dir”.[4]
La especie S. napensis describióse per primer vegada pol ornitólogu estauxunidense Frank Michler Chapman en 1926 sol nome científicu Stigmatura budytoides napensis; llocalidá tipo «unión de los ríos Curaray y Napo, Perú.»[2]
El xéneru tuvo d'antiguo asitiáu na familia Formicariidae por cuenta de la so paecencia xeneral con especies del xéneru Formicivora. Forma una superespecie col rabicano mayor (Stigmatura budytoides).[2] Dellos autores, como Ridgely & Tudor (2009), consideren a la subespecie S. napensis bahiae que se distribúi na caatinga del nordés brasileñu, como especie plena, por cuenta de diferencies morfolóxiques y de vocalización cola especie nominal.[4] Sicasí, esto nun ye siguíu pola mayoría de les clasificaciones, como IOC, Clements y el South American Classification Committee (SACC).
Según la clasificación del Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC) (Versión 5.1, 2015) [7] y Clements Checklist 6.9, [8] reconócense 2 subespecies, cola so correspondiente distribución xeográfica:[2]
Dellos autores, como Clements Checklist 6.9,[8] consideren a la población del delta del Orinoco como una subespecie ensin describir.
Stigmatura napensis, tamién denomináu rabicano pequeñu, tiranuelo coludo (en Colombia), moscareta-coleadora menor (en Perú) o papa-mosques-do-sertão (en portugués, en Brasil), ye una especie d'ave paseriforme, una del dos pertenecientes al xéneru Stigmatura qu'integra la familia Tyrannidae. Ye nativa de Suramérica.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Siglen-deyrn bach (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: siglen-deyrniaid bach) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Stigmatura napensis; yr enw Saesneg arno yw Lesser wagtail-tyrant. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. napensis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r siglen-deyrn bach yn perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Gwybedog bronfrith America Myiophobus fasciatus Gwybedog crib oren Myiophobus phoenicomitra Gwybedog melyn y De Myiophobus flavicans Gwybedog plaen Myiophobus inornatus Gwybedog Roraima Myiophobus roraimae Titw-deyrn copog Anairetes parulus Titw-deyrn cribfrith Anairetes reguloides Titw-deyrn pigfelyn Anairetes flavirostris Todi-wybedog talcenllwyd Poecilotriccus fumifronsAderyn a rhywogaeth o adar yw Siglen-deyrn bach (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: siglen-deyrniaid bach) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Stigmatura napensis; yr enw Saesneg arno yw Lesser wagtail-tyrant. Mae'n perthyn i deulu'r Teyrn-wybedogion (Lladin: Tyrannidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. napensis, sef enw'r rhywogaeth.
The lesser wagtail-tyrant (Stigmatura napensis) is a small South American species of bird in the Tyrannidae family.[3]
The lesser wagtail-tyrant is found on river islands along the Amazon River..[4]
The lesser wagtail-tyrant (Lesser) is now typically found in early succession vegetation. This habitat consists of vigorously growing grasses, shrubs, and trees. Another habitat these birds are found in is newly forming beaches with thick tessaria, tall grass, and young trees on islands along large white-water rivers.
The lesser wagtail-tyrant are medium-sized birds with grey upperparts and yellow underparts.[5] They have a long white and brown tail and a mixture of white and dusky feathered wings. The birds have a narrow pale-yellow colored eyebrow and a blackish eyeline. Their beak is short and black, like its short, dark legs.[4]
The lesser wagtail-tyrant is known to search for their typical diet of insects in pairs or family groups.[5] The birds forage very actively for insects, often cocking the tail well above the horizontal, and in the caatinga sometimes descending onto the ground. The bird hunts with active moves with short pauses. Their tail is usually cocked horizontally above them and fanned so that they are exposing their broad white tips and yellowish base while their wings are slightly drooped. While the diet of the Bahia group is virtually unknown, it is assumed to be largely or entirely insectivorous and they typically descend to the ground to feed.[4]
The lesser wagtail-tyrant has a rapidly delivered song, often given in duet,[5] which easily betrays the species’ presence.[3] The Lesser group's call is noted to have a soft whistled “wheeert?” or “weeeéé” and a harsh descending rattle that sounds similar to the sound of a bouncing ball. The Bahia group's call is very similar to the Lesser's call except for the descending rattle part of the duet is accelerating with long initial notes.[4] The song is a lively asynchronous duet, one bird uttering a descending rattle, the other uttering several more melodious notes.[3]
The lesser wagtail-tyrant (Stigmatura napensis) is a small South American species of bird in the Tyrannidae family.
The lesser wagtail-tyrant is found on river islands along the Amazon River..
The lesser wagtail-tyrant (Lesser) is now typically found in early succession vegetation. This habitat consists of vigorously growing grasses, shrubs, and trees. Another habitat these birds are found in is newly forming beaches with thick tessaria, tall grass, and young trees on islands along large white-water rivers.
The lesser wagtail-tyrant are medium-sized birds with grey upperparts and yellow underparts. They have a long white and brown tail and a mixture of white and dusky feathered wings. The birds have a narrow pale-yellow colored eyebrow and a blackish eyeline. Their beak is short and black, like its short, dark legs.
The lesser wagtail-tyrant is known to search for their typical diet of insects in pairs or family groups. The birds forage very actively for insects, often cocking the tail well above the horizontal, and in the caatinga sometimes descending onto the ground. The bird hunts with active moves with short pauses. Their tail is usually cocked horizontally above them and fanned so that they are exposing their broad white tips and yellowish base while their wings are slightly drooped. While the diet of the Bahia group is virtually unknown, it is assumed to be largely or entirely insectivorous and they typically descend to the ground to feed.
The lesser wagtail-tyrant has a rapidly delivered song, often given in duet, which easily betrays the species’ presence. The Lesser group's call is noted to have a soft whistled “wheeert?” or “weeeéé” and a harsh descending rattle that sounds similar to the sound of a bouncing ball. The Bahia group's call is very similar to the Lesser's call except for the descending rattle part of the duet is accelerating with long initial notes. The song is a lively asynchronous duet, one bird uttering a descending rattle, the other uttering several more melodious notes.
El rabicano menor[3] (en Ecuador y Venezuela) (Stigmatura napensis), también denominado rabicano pequeño, tiranuelo coludo (en Colombia) o moscareta-coleadora menor (en Perú),[4] es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, una de las dos pertenecientes al género Stigmatura. Es nativa de Sudamérica.
Es un ave pequeña, mide 13,5 cm de longitud, menor que su pariente, el rabicano mayor. Sus partes superiores son de color oliva grisáceo con una lista superciliar amarilla; las alas y la cola son gris oscuro, las alas con un ancho parche longitudinal y bordes blanquecinos y la cola ampliamente punteada y bordeada de blanco amarillento y con blanco en la base. Por abajo es amarillo. La subespecie bahiae difiere por ser más pardo por arriba y más apagado y más pardo amarillento por abajo. A menudo mantiene su larga cola alzada bien arriba de la horizontal.[5]
Las dos subespecies se distribuyen separadamente: una (S. n. napensis) a lo largo de los grandes ríos de las cuencas central del Amazonas y suroeste del Orinoco en Colombia, Venezuela, Ecuador, Perú y Brasil; y la otra (S. n. bahiae) en el noreste de Brasil.[2]
Habita en islas ribereñas con crecimientos jóvenes abajo de 300 msnm de altitud y en matorrales de la caatinga hasta los 600 msnm.[5]
Similar a su pariente S. budytoides, es muy activa y a menudo atrevida, usualmente anda en pares por la densa vegetación arbustiva pero no es difícil de ser observada. Prefiere formaciones de árboles de Tessaria.[5]
Se alimenta principalmente de insectos, que busca intensamente entre el follaje y las ramas y a veces en el suelo.[6]
Construye el nido de ramitas secas bien escondido en el medio del follaje de un arbusto, a una altura que puede variar entre 70 cm y 1 m del suelo. La boca del nido es de 40 mm x 40 mm y tiene una profundidad de 25 mm y una altura de 30 mm. La postura puede ser de dos a tres huevos que pesan 1,2 g y miden 17 mm x 12 mm.[7]
El canto incluye un quejoso “kuiiurt?” o “kuiiurt?kuii”, algunas veces terminando en un amontonado de notas, a menudo en una distintiva cadencia, por ejemplo “kui-kuu-kurr, kui-kuu-kurr”, dado en dúo.[5] La vocalización de bahiae es bien distinta, el canto es un repetitivo “pur, pi-dir-pur, pi-dir-pur, pi-dir-pur” o un solitario “pi-dir”.[5]
La especie S. napensis fue descrita por primera vez por el ornitólogo estadounidense Frank Michler Chapman en 1926 bajo el nombre científico Stigmatura budytoides napensis; la localidad tipoes: «unión de los ríos Curaray y Napo, Perú.»[2]
El género estuvo antiguamente situado en la familia Formicariidae debido a su parecido general con especies del género Formicivora. Forma una superespecie con el rabicano mayor (Stigmatura budytoides).[2] Algunos autores, como Ridgely & Tudor (2009), consideran a la subespecie S. napensis bahiae que se distribuye en la caatinga del noreste brasileño, como especie plena, debido a diferencias morfológicas y de vocalización con la especie nominal.[5] Sin embargo, esto no es seguido por la mayoría de las clasificaciones, como IOC, Clements y el South American Classification Committee (SACC).
Según la clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC) (Versión 5.3, 2015)[8] y Clements Checklist 6.9,[9] se reconocen 2 subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[2]
Algunos autores, como Clements Checklist 6.9,[9] consideran a la población del delta del Orinoco como una subespecie no descrita.
El rabicano menor (en Ecuador y Venezuela) (Stigmatura napensis), también denominado rabicano pequeño, tiranuelo coludo (en Colombia) o moscareta-coleadora menor (en Perú), es una especie de ave paseriforme de la familia Tyrannidae, una de las dos pertenecientes al género Stigmatura. Es nativa de Sudamérica.
Stigmatura napensis Stigmatura generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Stigmatura napensis Stigmatura generoko animalia da. Hegaztien barruko Tyrannidae familian sailkatua dago.
Stigmatura napensis
Le Calandrite du Napo (Stigmatura napensis) est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae[1],[2].
Cet oiseau est représenté par deux sous-espèces selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 9.1, 2019)[3] :
Certaines bases de données, comme l'UICN, Avibase et Tree of Life, considèrent Stigmatura napensis bahiae comme une espèce à part entière, sous le nom de Calandrite du Bahia (Stigmatura bahiae), en raison de leur éloignement géographique et des différences entre leurs biomes respectifs[4],[6],[7].
Stigmatura napensis
Le Calandrite du Napo (Stigmatura napensis) est une espèce de passereaux de la famille des Tyrannidae,.
De kleine kwikstaarttiran (Stigmatura napensis) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).
Deze soort telt 2 ondersoorten:
De kleine kwikstaarttiran (Stigmatura napensis) is een zangvogel uit de familie Tyrannidae (tirannen).
O papa-moscas-do-sertão (Stigmatura napensis) é uma espécie de ave passeriforme da família Tyrannidae, uma das duas pertencentes ao gênero Stigmatura. É nativa da América do Sul.
O gênero já foi colocado na família Formicariidae devido a seu aspecto geral ter semelhança com o de espécies do gênero Formicivora. Forma uma superespécie com o alegrinho-balança-rabo (Stigmatura budytoides).[2] Alguns autores, como Ridgely & Tudor (2009), consideram a subespécie S. napensis bahiae, que ocorre na caatinga do nordeste do Brasil, como espécie plena, devido a diferenças morfológicas e da vocalização com a espécie nominal.[3] Contudo, isto não é seguido pela maioria das classificações, como IOC, Clements e o South American Classification Committee (SACC).
De acordo com a classificação do Congresso Ornitológico Internacional (IOC) (Versão 5.3, 2015)[4] e Clements Checklist 6.9,[5] são reconhecidas 2 subespécies, com sua correspondente distribuição geográfica:[2]
Alguns autores, como a Clements Checklist 6.9,[5] consideram a população do delta do Orinoco uma subespécie não descrita.
É uma ave pequena, mede 13,5 cm de comprimento, sendo menor que seu congênere, o alegrinho-balança-rabo. Tem coloração oliva-acinzentada com uma listra superciliar amarela; as asas e a cauda são cinza-escuras, as asas com uma larga faixa e bordas esbranquiçadas e a cauda amplamente pontilhada e com bordas branco-amareladas e branca por baixo. É amarelo por baixo. A subespécie bahiae difere da nominal por ser mais parda por cima e mais apagada por baixo. Costuma manter sua longa cauda levantada bem acima da horizontal.[3]
As duas subespécies têm distribuições separadas: uma (S. n. napensis) ao longo dos grandes rios da Bacia Amazônica e sudoeste do Orinoco em Colômbia, Venezuela, Equador, Peru e Brasil; a outra (S. n. bahiae) ocorre no nordeste do Brasil.[2]
Habita ilhas ribeirinhas com vegetação jovem abaixo de 300 m de altitude e em matas de caatinga a até 600 m.[3]
Similar a seu parente S. budytoides, é muito ativo, andando geralmente em pares pela vegetação arbustiva densa, mas não é difícil de ser observado. Prefere formações de árvores do gênero Tessaria.[3]
Alimenta-se principalmente de insetos, que procura intensamente entre a folhagem e os galhos e às vezes no solo.[7]
Essa espécie constrói um ninho de galhos secos bem escondido em meio à folhagem de um arbusto, a uma altura que pode variar entre 70 cm e 1 m do solo. A entrada do ninho é de 4 cm x 4 cm e tem uma profundidade de 2,5 cm e uma altura de 3 cm. São postos de dois a três que pesam 1,2 g e medem 17 mm x 12 mm.[8]
O papa-moscas-do-sertão (Stigmatura napensis) é uma espécie de ave passeriforme da família Tyrannidae, uma das duas pertencentes ao gênero Stigmatura. É nativa da América do Sul.
Mindre ärletyrann[2] (Stigmatura napensis) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar.[3] Den delas in i två distinkta underarter:[3]
Sedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN bahiae som den egna arten "bahiaärletyrann". Därmed hotkategoriseras de var för sig, båda som livskraftiga.[1]
Mindre ärletyrann (Stigmatura napensis) är en fågel i familjen tyranner inom ordningen tättingar. Den delas in i två distinkta underarter:
Stigmatura napensis napensis – förekommer på Amazonsystemets öar (se Colombia, östra Ecuador, nordöstra Peru och västra Brasilien) Stigmatura napensis bahiae – förekommer på flodöar i östra Brasilien (Pernambuco och Bahia)Sedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN bahiae som den egna arten "bahiaärletyrann". Därmed hotkategoriseras de var för sig, båda som livskraftiga.
Stigmatura napensis là một loài chim trong họ Tyrannidae.[1]
Stigmatura napensis là một loài chim trong họ Tyrannidae.