Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
El tapaculo celado[2] (Acropternis orthonyx) ye una especie d'ave de la familia Rhinocryptidae, que s'atopa en Colombia, Ecuador, Perú y Venezuela.[1]
Vive nos Andes, ente los 1.900 y 3.650 m de altitú,[3] nel monte húmedu con altores de dosel de 15 a 25 m y árboles dominantes como Brunellia, Hieronyma, Ocotea, Quercus humboldtii, Tibouchina y Weinmannia, polo xeneral bien cubiertos de epífitas y especialmente nel sotobosque con abondoses carbes de bambú Chusquea, formando un marayu impenetrable xuntu con otres plantes, como palmes Geonoma o parrotales Ericaceae. Por cuenta de la so dependencia de les carbes de bambú, que crecen nes escamplaes, paez tolerar baltar selectiva.[4]
Mide 21 a 22 cm de llargor y pesa ente 80 y 100 g. El plumaxe ye principalmente negru con puntos blancos, cola cabeza y la graganta acolorataes ablondes y la grupa y el crísum color castañu, como una falda.
El so llamáu descríbese como un xiblatu fuerte y enfático juiuu!, que puede escuchase dende una llarga distancia.[4]
Aliméntase de material vexetal y artrópodos qu'atopa escargatando ente la tierra.
Rexistráronse dos subespecies: A. o, infuscata en contrada nes mountñas d'Ecuador y el norte del Perú; y A. o. orthonyx, del Cordal Central y Cordal Oriental de Colombia y el noroccidente de Venezuela, wcon pequeñes poblaciones na Cordal Occidental, n'Antioquia nel Pandorial de Frontino.[5]
Constrúi en dalgún parrotal, con mofu, palos delgaos, raicillas y plumes, un nial en forma globular de 22 por 30 cm, con una entrada llateral de 10 cm de diámetru. Machu y fema curien xuntos el nial y alimenten al pichón.[6]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. El tapaculo celado (Acropternis orthonyx) ye una especie d'ave de la familia Rhinocryptidae, que s'atopa en Colombia, Ecuador, Perú y Venezuela.
El tapaculo ocel·lat (Acropternis orthonyx) és un ocell de la família dels rinocríptids (Rhinocryptidae) i única espècie del gènere Acropternis. Habita el pis inferior dels boscos de Colòmbia, nord-oest de Veneçuela, Equador i nord de Perú.
El tapaculo ocel·lat (Acropternis orthonyx) és un ocell de la família dels rinocríptids (Rhinocryptidae) i única espècie del gènere Acropternis. Habita el pis inferior dels boscos de Colòmbia, nord-oest de Veneçuela, Equador i nord de Perú.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tapacwlo mannog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tapacwlos mannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Acropternis orthonyx; yr enw Saesneg arno yw Ocellated tapaculo. Mae'n perthyn i deulu'r Tapacwlos (Lladin: Rhinocryptidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. orthonyx, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tapacwlo mannog yn perthyn i deulu'r Tapacwlos (Lladin: Rhinocryptidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Dryw’r bambŵ Psilorhamphus guttatus Galito copog Rhinocrypta lanceolata
.jpg)
.jpg)
_(5974504625).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tapacwlo mannog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tapacwlos mannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Acropternis orthonyx; yr enw Saesneg arno yw Ocellated tapaculo. Mae'n perthyn i deulu'r Tapacwlos (Lladin: Rhinocryptidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. orthonyx, sef enw'r rhywogaeth.
The ocellated tapaculo (Acropternis orthonyx) is a large bird found in the northern Andes in South America. It is a highly distinctive tapaculo; traditionally united with its closest relatives in the Rhinocryptidae, this family is paraphyletic with the Formicariidae (ground-antbirds) but instead of merging the tapaculos with the ground-antbird family, recent sources tend to split the antpittas from the Formicariidae.
This passerine averages 8.3-8.7 in (21–22 cm) in length and between 2.8-3.5 oz (80 and 100 gram). The bird is mostly black with large white spots, a brown flank, and a reddish head and throat. A call, apparently given by birds to announce their presence to conspecifics, is described as "loud, emphatic WHEEUW! whistle" which as it seems can be heard from a long distance.[2]
It is sometimes divided into two subspecies: Acropternis orthonyx infuscatus is found in the mountains of Ecuador and northern Peru. The nominate subspecies A. o. orthonyx ranges further north, from the Cordillera Central and Cordillera Oriental of Colombia to the mountains of northwestern Venezuela, with small populations also present in the Cordillera Occidental (in Antioquia and the Páramo de Frontino at least[3]). It is not usually found on the Amazonian slope of the East Colombian and Venezuelan mountains it inhabits; on the Cordillera Oriental it is only known so far in a few places between 8,200-10,000 ft (2,500-3,000 m) ASL.[2] The northern and southern populations are barely distinguishable and many authors accept no subspecies at all.
It favors humid and rather low-growing forest with canopy heights of about 50–80 ft (15–25 m). Dominant trees can include for example Brunellia, Hieronyma rufa (Phyllanthaceae), Ocotea calophylla (Lauraceae), oaks (Quercus), glorytrees (Tibouchina) and Weinmannia, usually heavily overgrown with epiphytes. More important is the presence of a tangled understory with abundant stands of South American mountain bamboo (Chusquea), forming an impenetrable thicket together with other plants such as Geonoma weberbaueri palms or Ericaceae shrubs. Due to its dependence on bamboo thickets which only grow in clearings it seems to tolerate selective logging well and may actually benefit from it.[2]
The ocellated tapaculo eats plant material and arthropods, which it digs up using both feet simultaneously. It is usually encountered in pairs or alone, hopping through bamboo along the forest floor. Preferring to stay close to the ground, it is more often heard than seen. It is possible to attract ocellated tapaculos with recorded or imitated calls, which they will approach to investigate from several kilometers away.[2] Though shy and retiring and affected by habitat destruction like all forest birds of the tropical Americas, it is common enough to be considered a Species of least concern by the IUCN.[4]
The ocellated tapaculo (Acropternis orthonyx) is a large bird found in the northern Andes in South America. It is a highly distinctive tapaculo; traditionally united with its closest relatives in the Rhinocryptidae, this family is paraphyletic with the Formicariidae (ground-antbirds) but instead of merging the tapaculos with the ground-antbird family, recent sources tend to split the antpittas from the Formicariidae.
This passerine averages 8.3-8.7 in (21–22 cm) in length and between 2.8-3.5 oz (80 and 100 gram). The bird is mostly black with large white spots, a brown flank, and a reddish head and throat. A call, apparently given by birds to announce their presence to conspecifics, is described as "loud, emphatic WHEEUW! whistle" which as it seems can be heard from a long distance.
It is sometimes divided into two subspecies: Acropternis orthonyx infuscatus is found in the mountains of Ecuador and northern Peru. The nominate subspecies A. o. orthonyx ranges further north, from the Cordillera Central and Cordillera Oriental of Colombia to the mountains of northwestern Venezuela, with small populations also present in the Cordillera Occidental (in Antioquia and the Páramo de Frontino at least). It is not usually found on the Amazonian slope of the East Colombian and Venezuelan mountains it inhabits; on the Cordillera Oriental it is only known so far in a few places between 8,200-10,000 ft (2,500-3,000 m) ASL. The northern and southern populations are barely distinguishable and many authors accept no subspecies at all.
It favors humid and rather low-growing forest with canopy heights of about 50–80 ft (15–25 m). Dominant trees can include for example Brunellia, Hieronyma rufa (Phyllanthaceae), Ocotea calophylla (Lauraceae), oaks (Quercus), glorytrees (Tibouchina) and Weinmannia, usually heavily overgrown with epiphytes. More important is the presence of a tangled understory with abundant stands of South American mountain bamboo (Chusquea), forming an impenetrable thicket together with other plants such as Geonoma weberbaueri palms or Ericaceae shrubs. Due to its dependence on bamboo thickets which only grow in clearings it seems to tolerate selective logging well and may actually benefit from it.
The ocellated tapaculo eats plant material and arthropods, which it digs up using both feet simultaneously. It is usually encountered in pairs or alone, hopping through bamboo along the forest floor. Preferring to stay close to the ground, it is more often heard than seen. It is possible to attract ocellated tapaculos with recorded or imitated calls, which they will approach to investigate from several kilometers away. Though shy and retiring and affected by habitat destruction like all forest birds of the tropical Americas, it is common enough to be considered a Species of least concern by the IUCN.
El tapaculo ocelado[6] (en Colombia y Perú) (Acropternis orthonyx), también denominado pasto pilche (en Ecuador), gran pájaro ratón (en Venezuela), churrín ocelado o tapacola ocelado,[4] es una especie de ave paseriforme de la familia Rhinocryptidae, la única del género Acropternis. Es nativo de los Andes del noroeste de América del Sur.
Se distribuye a lo largo de los Andes desde el noroeste de Venezuela, por Colombia, Ecuador, hasta el extremo noroeste de Perú.[4]
Es poco común en el sotobosque de bosques húmedos de alta montaña entre los 2300 y 3500 m de altitud,[7] con alturas de dosel de 15 a 25 m y árboles dominantes como Brunellia, Hieronyma, Ocotea, Quercus humboldtii, Tibouchina y Weinmannia, por lo general muy cubiertos de epífitas y especialmente con abundantes matorrales de bambú Chusquea, formando una maraña impenetrable junto con otras plantas, como palmas Geonoma o arbustos Ericaceae. Debido a su dependencia de los matorrales de bambú, que crecen en los claros, parece tolerar la tala selectiva.[8]
Mide 21 a 22 cm de longitud y pesa entre 80 y 100 g. El plumaje es principalmente negro con puntos blancos, con la cabeza y la garganta rojizas rufas y la grupa y el crísum color castaño, como una falda.
Se alimenta de material vegetal y artrópodos que encuentra escarbando entre la tierra.
Construye en algún arbusto, con musgo, palos delgados, raicillas y plumas, un nido en forma globular de 22 por 30 cm, con una entrada lateral de 10 cm de diámetro. Macho y hembra cuidan juntos el nido y alimentan al pichón.[9]
Su llamado se describe como un silbato fuerte y enfático «juiuu!», que se puede escuchar desde una larga distancia.[8]
La especie A. orthonyx fue descrita por primera vez por el naturalista francés Frédéric de Lafresnaye en 1843 bajo el nombre científico Merulaxis orthonyx; localidad tipo «Colombia».[10]
El género Acropternis fue descrito por los ornitólogos alemanes Jean Cabanis y Ferdinand Heine Sr. en 1860.[2]
El nombre genérico masculino «Acropternis» deriva del griego «akros»: el más alto, y «pternē»: tacos; significando «de tacos altos»;[5] y el nombre de la especie «orthonyx», proviene del griego «orthos»: recto, derecho y «onux, onukhos»: garras; significando «de garras rectas».[11]
Los estudios de genética molecular de Ericson et al., 2010[12] confirman la monofilia de la familia Rhinocryptidae y sugieren la existencia de dos grandes grupos dentro de la misma, de forma muy general, el formado por las especies de mayor tamaño, al que pertenece el presente, y el integrado por las especies menores. Ohlson et al. 2013 proponen la división de la familia en dos subfamilias. La presente pertenece a una subfamilia Rhinocryptinae Wetmore, 1930 (1837), junto a Pteroptochos, Scelorchilus, Psilorhamphus, Liosceles, Rhinocrypta y Teledromas.[13]
Las variaciones geográficas son débiles y tal vez la especie sería mejor tratada como monotípica.[10]
Según la clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC) (Versión 6.3, 2016)[14] y Clements Checklist v.2015,[15] se reconocen dos subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[10]
El tapaculo ocelado (en Colombia y Perú) (Acropternis orthonyx), también denominado pasto pilche (en Ecuador), gran pájaro ratón (en Venezuela), churrín ocelado o tapacola ocelado, es una especie de ave paseriforme de la familia Rhinocryptidae, la única del género Acropternis. Es nativo de los Andes del noroeste de América del Sur.
Acropternis orthonyx Acropternis generoko animalia da. Hegaztien barruko Rhinocryptidae familian sailkatua dago.
Acropternis orthonyx Acropternis generoko animalia da. Hegaztien barruko Rhinocryptidae familian sailkatua dago.
Le Mérulaxe ocellé (Acropternis orthonyx) est une espèce d'oiseau de la famille des Rhinocryptidae. Il s'agit de la seule espèce du genre Acropternis. Cet oiseau vit dans les Andes en Amérique du Sud.
Le Mérulaxe ocellé (Acropternis orthonyx) est une espèce d'oiseau de la famille des Rhinocryptidae. Il s'agit de la seule espèce du genre Acropternis. Cet oiseau vit dans les Andes en Amérique du Sud.
De zilverpareltapaculo (Acropternis orthonyx) is een zangvogel uit de familie Rhinocryptidae (tapaculo's).
Deze soort telt 2 ondersoorten:
De zilverpareltapaculo (Acropternis orthonyx) is een zangvogel uit de familie Rhinocryptidae (tapaculo's).
Multimedia w Wikimedia Commons Szponniczek[6] (Acropternis orthonyx) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krytonosowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Acropternis. Występuje w Andach Kolumbii, Wenezueli i Ekwadoru. Nie zagraża mu wyginięcie.
Środowiskiem życia tego gatunku są górskie, wilgotne lasy, gdzie przebywa w zaroślach bambusów lub plątaninie krzewów w podszycie. Długość ciała wynosi około 21,5 cm, zaś masa ciała waha się między 81 a 100 g. Czoło, boki głowy i szyi oraz gardło mają barwę pomarańczowobrązową, podobnie jak i kuper oraz pokrywy nadogonowe. Pozostała część ciała czarna i pokryta białymi kropkami, z wyjątkiem głowy – gdzie plamki przybierają barwę płową – oraz lotek i sterówek, których barwa jest raczej czarnobrązowa.
Pożywienie szponniczka stanowią owady, pająki oraz materia roślinna. Żeruje kopiąc w ściółce obiema nogami naraz, przy czym wykonuje niezdarne podskoki. Możliwe, że w żerowaniu pomaga temu ptakowi długi, dochodzący do 25 mm długości tylny pazur. Jeszcze w roku 2003 lęgi gatunku były całkowicie nieznane. W lutym 2004 odnaleziono gniazdo o charakterze nieco kulistej konstrukcji z mchu, gałązek, korzeni oraz suchych liści. Wewnątrz odnaleziono białe jajo o wymiarach 30x22 mm, a 19 dni później pisklę.
Gatunek opisał po raz pierwszy Frédéric de Lafresnaye w roku 1843 w czasopiśmie Revue Zoologique par La Société Cuvierienne pod nazwą Merulaxis orthonyx[3]. Obecnie przez IOC umieszczany jest w monotypowym rodzaju Acropternis[7], opisanym przez Cabanisa & Heinego[8][9]. Wyróżnia się 2 podgatunki[7][9]:
Różnice między osobnikami z różnych obszarów są jednak znikome i równie dobrze gatunek można uznać za monotypowy[9].
Według propozycji przedstawionej w Zoological Journal of the Linnean Society szponniczek należy do plemienia Rhinocryptina i monotypowego podplemienia Acropternina. Cechą mającą wyróżniać ten rodzaj do rangi podplemienia jest rozwinięty wyrostek nosowy kości przedszczękowej. Cechy budowy mięśni krtani dolnej (syrinksu) są wspólne z przedstawicielami kladu Pteroptochos+Scelorchilus oraz nienależącymi do krytonosów obrożnikami (Melanopareia)[10].
Nazwa rodzajowa Acropternis pochodzi od greckich słów akros – najwyższy – oraz pternē – obcas. Nazwa gatunkowa orthonyx także pochodzi z greki, od słów orthos – prosty – oraz onux – pazur[11]
Kladogram przedstawiający pozycję w rodzinie[12]
RhinocryptidaeAcropternis
Długość ciała wynosi około 21,5 cm[3][9]. Pozostałe wymiary dla okazów z Muzeum Brytyjskiego: długość skrzydła ok. 9,6 cm, długość ogona 8,1 cm[4]. Już Lafresnaye w pierwszym opisie gatunku wspomniał długi, całkowicie prosty tylny pazur[3]. Jego długość dochodzi do 25 mm. Występuje 12 sterówek[13]. Masa ciała samców wynosi 90-100 g, samic 81-89 g[9].
U dorosłych kantarek, przód głowy, gardło i boki szyi pomarańczowokasztanowe. Wierzch głowy, grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne. Cały ten obszar, z wyjątkiem płowo plamkowanej głowy, pokrywają białe kropki. Kuper i pokrywy nadogonowe rudokasztanowe. Lotki ciemnobrązowe, wąsko czerwonobrązowo obrzeżone. Sterówki czarnobrązowe. Czarny spód ciała, miejscami ciemnorudobrązowy, posiada białe kropki. Brzuch i boki przybierają barwę kasztanową. Centrum brzucha ciemnooliwkowobrązowe. Tęczówka brązowa[14], dziób bocznie spłaszczony, jednakże górna krawędź także spłaszczona, formuje płaską „płytkę” u nasady dzioba. Obie szczęki szare, choć dolną cechuje jaśniejsza barwa. W. Goodfellow odnotował, że odstrzelone w trakcie wyprawy dwie samice były bardziej rudawe od spodu[15]. Osobniki młodociane podobne do dorosłych, jednakże na głowie barwę rudawą zastępuje czarniawa, spód ciała pozbawiony jest plamek, zaś pióra na piersi i wyższej części brzucha charakteryzują białe stosiny. Podgatunek infuscatus niemalże identyczny jak nominatywny, jednak w ubarwieniu spodniej strony ciała jest mniej odcieni brązu[9].
Całkowity zasięg występowania obejmuje około 113 tys. km²[16]. Podgatunek A. o. orthonyx zasiedla wenezuelskie stany Trujillo, Mérida oraz Táchira, leżące w północno-zachodniej części kraju, oraz wschodnią i centralną część kolumbijskich Andów; w 2002 roku odnotowany został po raz pierwszy w zachodniej części Andów, w prowincji Antioquia[17].
A. o. infuscatus zamieszkuje Andy w Ekwadorze, od zachodu zasięg ograniczony jest Chimborazo, oraz północno-zachodnie Peru – Cerro Chinguela i Cordillera de Colán[18]. Pierwszy raz w Peru został odnotowany w prowincji Huancabamba (Region Piura). Został złapany w sieć na wysokości 2960 m n.p.m., na zboczu Cerro Chinguela, 20 czerwca 1978 roku. W październiku 1980 złapano trzy osobniki z Cordillera de Colán. Odnotowano, że występuje tam na wysokości 2290-2590 m n.p.m.[14]
Środowisko życia stanowią gęste zarośla bambusów z rodzaju Chusquea, także Neurolepis, w omszonych zadrzewieniach Polylepis oraz w gęstej plątaninie gałęzi w podszycie wilgotnych górskich lasów (również lasów mglistych[14]). Spotykany na wysokości 1900-3900 m n.p.m., zwykle ponad 2500 m n.p.m.[9] Występuje także w lasach wtórnych[19].
Choć dla części krytynosów charakterystyczne jest trzymanie ogona zadartego w górę, szponniczek robi to rzadko. Cechuje go także skrytość; łatwiejszy jest do usłyszenia, niż zaobserwowania[20]. Pieśń trwa 0,4-0,5 s, ptak powtarza ją w odstępach 2-5 sekund przez kilka minut. Obejmuje pojedyncze, przenikliwe kiioo, o częstotliwości 2-3 kHz, na końcu nagle schodzące do 1 kHz. Niekiedy samica odpowiada, odzywa się wtedy trwającą 3 do 5 sekund serią 4-7[20] podobnych dźwięków[9]. Zwykle śpiewa w trakcie pierwszej godziny po wschodzie słońca[14].
0,3-0,4-sekundowe zawołanie, występujące u obu płci, stanowi ostre kii, powtarzane w odstępach 2 sekundowych. Jego częstotliwość wynosi 1,5-1,9 kHz[9].
W skład diety wchodzą owady (w tym chrząszcze, Coleoptera), pająki (Aranae) oraz materia roślinna. Żerując szponniczek podskakuje i biega w warstwie runa leśnego. Niekiedy wchodzi na omszone gałęzie do 4 m nad ziemią. Drapie w ziemi obiema nogami jednocześnie, wykonując niezdarne podskoki i odrzucając liście do tyłu. Możliwe, że długi tylny pazur pomaga mu w tym[9]. Porusza się także podobnie do chruścieli[14].
Rozród i ontogeneza słabo zbadana. Dopiero 11 lutego 2004 roku w Reserva Aguas de Manizales odkryto po raz pierwszy gniazdo tego gatunku[9]. Znajdowało się na wysokości 1,7 m w gęstym podszycie. Osadzone było na gałęzi krzewu. Miało nieco kulisty kształt, średnicę około 22 cm, długość 30 cm i wysokość 19 cm. Boczne wejście o średnicy koło 10 cm posiadało nieregularny kształt. Budulec stanowił w większości mech, poza tym pióra, cienkie gałązki, drobne suche korzenie oraz duże liście. Spodnia część gniazda była dobrze przymocowana do gałęzi, zaś warstwę zewnętrzną uzupełniały liście krzewów Oreopanax oraz bambusów Chusquea; ponadto z zewnątrz obecne były nieco grubsze gałęzie. W gnieździe znajdowało się jedno białe jajo o wymiarach 30x22 mm. 19 dni po odkryciu gniazda, 2 marca, wykluło się pisklę. W 16 przyniesionych porcjach pokarmu zaledwie jedna zawierała przedstawiciela prostoskrzydłych, pozostałą część stanowiły robaki[21].
Podobne gniazda tworzy krytonosek południowy (Eugralla paradoxa) oraz krytonos czubaty (Rhinocrypta lanceolata)[21]. U pozostałych krytonosów jaja (w liczbie 2-4) również przybierają barwę białą, także i budulec gniazda jest podobny[22]. Okres inkubacji u pozostałych gatunków słabo poznany; u R. lanceolata wynosi wynosi 16-17 dni[9].
Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako najmniejszej troski (LC, Least Concern). W Ekwadorze rzadki lub mało pospolity; w północnym Peru rzadki. Występuje na kilku obszarach chronionych, są to m.in. Park Narodowy Podocarpus i rezerwat leśny Pasochoa w Ekwadorze oraz Park Narodowy Guaramacal w Wenezueli[9].
Szponniczek (Acropternis orthonyx) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krytonosowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Acropternis. Występuje w Andach Kolumbii, Wenezueli i Ekwadoru. Nie zagraża mu wyginięcie.
Środowiskiem życia tego gatunku są górskie, wilgotne lasy, gdzie przebywa w zaroślach bambusów lub plątaninie krzewów w podszycie. Długość ciała wynosi około 21,5 cm, zaś masa ciała waha się między 81 a 100 g. Czoło, boki głowy i szyi oraz gardło mają barwę pomarańczowobrązową, podobnie jak i kuper oraz pokrywy nadogonowe. Pozostała część ciała czarna i pokryta białymi kropkami, z wyjątkiem głowy – gdzie plamki przybierają barwę płową – oraz lotek i sterówek, których barwa jest raczej czarnobrązowa.
Pożywienie szponniczka stanowią owady, pająki oraz materia roślinna. Żeruje kopiąc w ściółce obiema nogami naraz, przy czym wykonuje niezdarne podskoki. Możliwe, że w żerowaniu pomaga temu ptakowi długi, dochodzący do 25 mm długości tylny pazur. Jeszcze w roku 2003 lęgi gatunku były całkowicie nieznane. W lutym 2004 odnaleziono gniazdo o charakterze nieco kulistej konstrukcji z mchu, gałązek, korzeni oraz suchych liści. Wewnątrz odnaleziono białe jajo o wymiarach 30x22 mm, a 19 dni później pisklę.
Pärltapakul[2] (Acropternis orthonyx) är en fågel i familjen tapakuler inom ordningen tättingar.[3] Den placeras som enda art i släktet Acropternis. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Pärltapakul delas in i två underarter:[3]
Wikimedia Commons har media som rör pärltapakul.
Wikispecies har information om Acropternis orthonyx.
Pärltapakul (Acropternis orthonyx) är en fågel i familjen tapakuler inom ordningen tättingar. Den placeras som enda art i släktet Acropternis. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Pärltapakul delas in i två underarter:
Acropternis orthonyx orthonyx – förekommer i centrala och östra Anderna (Colombia och nordvästra Venezuela) Acropternis orthonyx infuscatus - förekommer i Anderna i östra Ecuador och nordvästra Peru söder om Amazonas)Вид зустрічається в андських гірських лісах на північному заході Південної Америки (Перу, Еквадор, Колумбія, Венесуела).
Птах завдовжки 21-22 см, вага в межах 80-100 г. Тіло чорного кольору з великими білими плямами, коричневими боками, червоною головою та горлом.
Це незавершена стаття з орнітології.Acropternis orthonyx là một loài chim trong họ Rhinocryptidae.[2]
Acropternis orthonyx là một loài chim trong họ Rhinocryptidae.
Acropternis orthonyx (Lafresnaye, 1843)
Охранный статус
Глазчатый топаколо[1] (лат. Acropternis orthonyx) — вид птиц семейства топаколовых. Единственный представитель рода Acropternis.
Вид встречается в андских горных лесах на северо-западе Южной Америки (Перу, Эквадор, Колумбия, Венесуэла).
Птица длиной 21—22 см и массой в пределах 80—100 г. Тело чёрного цвета с большими белыми пятнами, коричневыми боками, красной головой и горлом.
Глазчатый топаколо (лат. Acropternis orthonyx) — вид птиц семейства топаколовых. Единственный представитель рода Acropternis.
Вид встречается в андских горных лесах на северо-западе Южной Америки (Перу, Эквадор, Колумбия, Венесуэла).
Птица длиной 21—22 см и массой в пределах 80—100 г. Тело чёрного цвета с большими белыми пятнами, коричневыми боками, красной головой и горлом.
