巨海燕

Die Nellies (Macronectes) is 'n genus van voëls wat hoort tot die familei Procellariidae. Die genus is die grootste stormvoëls; hulle is groot, logge voëls met enorme, ligkleurige snawels. Hierdie genus is die enigste van die stormvoëls met ouderdomverwante verekleedverskille. Al die slagvere word jaarliks vervang.

Spesies

Spesies wat voorkom in Suider-Afrika is:

• Grootnellie - (Macronectes halli)
• Reusenellie - (Macronectes giganteus)

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Bron

• Sasol Voëls van Suider-Afrika. Struik Nature. Vierde Uitgawe 2011. ISBN 978-1-77007-926-7

Verwysings

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

Nəhəng fırtınaquşu (lat. Macronectes) — Fırtınaquşukimilər dəstəsinə, Fırtınaquşular fəsiləsinə aid cins.

Arealı — Cənub yarımkürəsi, Subantarktika və Antarktika.

Cinsə iki növ daxildir:

• Nəhəng şimal fırtınaquşu (Macronectes halli) — Cənubi Georgiya, Çatem adası, Kergelen, Kroze adaları, Makkuori adası.
• Nəhəng cənub fırtınaquşu (Macronectes giganteus) — Antarktida, Folklend adaları, Cənubi Georgiya, Cənubi Şetland adaları, Cənubi Orkney adaları, Cənubi Pataqoniya.

Nəhəng fırtınaquşu cinsinə daxil növlər fırtınaquşular fəsilədinə daxil olan ən iri quşlardır. Qanadları arasında məsafə 2 metr, bədəninin uzunluğu 90 sm, çəkiləri isə 3-5 kq-dır.^[1][2]

Şəkillər

• Nəhəng şimal fırtınaquşu

• Nəhəng şimal fırtınaquşu

• Nəhəng cənub fırtınaquşu

İstinadlar

Macronectes a zo ur genad e rummatadur an evned.

Spesadoù

• Macronectes giganteus
• Macronectes halli

Liammoù diavaez

Muioc'h a restroù diwar-benn

Macronectes

a vo kavet e Wikimedia Commons.

War Wikispecies e vo kavet ditouroù ouzhpenn diwar-benn:

Macronectes

Macronectes giganteus

Petrell gegant és el nom comú donat a les aus del gènere Macronectes. N'hi ha dues espècies:

• Petrell gegant subantàrtic (Macronectes halli)
• Petrell gegant antàrtic (Macronectes giganteus)

Les dues espècies viuen als mars de l'hemisferi Sud, però, com el su nom indica, el petrell gegant del nord nidifica en menors latituds.

Els petrells gegants tenen una envergadura d'uns 2,10m. El seu cos fa uns 90cm. Generalment són de color marró, amb un cap una mica més clara (però alguns són blancs amb taques negres en el cos). S'alimenten de qualsevol animal mort recentment o ja en descomposició, però també cacen, especialment pingüins.

Giant petrels form a genus, Macronectes, from the family Procellariidae, which consists of two living and one extinct species. They are the largest birds in this family. The living species are restricted to the Southern Hemisphere, and though their distributions overlap significantly, with both species breeding on the Prince Edward Islands, Crozet Islands, Kerguelen Islands, Macquarie Island, and South Georgia, many southern giant petrels nest farther south, with colonies as far south as Antarctica. Giant petrels are extremely aggressive predators and scavengers, inspiring another common name, the stinker.^[2] South Sea whalers used to call them gluttons. They are the only member of their family that is capable of walking on land.^[3]

Taxonomy

The genus Macronectes was introduced in 1905 by the American ornithologist Charles Wallace Richmond to accommodate what is now the southern giant petrel. It replaced the previous genus Ossifraga which was found to have been earlier applied to a different group of birds.^[4][5] The name Macronectes combines the Ancient Greek makros meaning "great" and nēktēs meaning "swimmer".^[6]

The present-day giant petrels are two large seabirds from the genus Macronectes. Long considered to be conspecific (they were not established as separate species until 1966),^[7] the two species, the southern giant petrel, M. giganteus, and northern giant petrel, M. halli, are considered with the two fulmars, Fulmarus, to form a distinct subgroup within the Procellariidae, and including the Antarctic petrel, Cape petrel, and snow petrel, they form a separate group from the rest of the family.^[8]

A fossil giant petrel, Macronectes tinae is known from the Pliocene epoch of New Zealand.^[1]

Description

The southern giant petrel is slightly larger than the northern giant petrel, at 3 to 8 kg (6.6–17.6 lb), 180 to 210 cm (71–83 in) across the wings, and 86 to 100 cm (34–39 in) of body length.^[2][9] The northern giant petrel is 3 to 5 kg (6.6–11.0 lb), 150 to 210 cm (59–83 in) across the wings and 80 to 95 cm (31–37 in) of body length.^[10][11] They superficially resemble the albatross, and are the only procellarids that can equal them in size. They can be separated from the albatrosses by their bill; the two tube nostrils are joined together on the top of the bill, unlike on albatross, where they are separated and on the side of the bill. Giant petrels are also the only members of the family Procellariidae to have strong legs to walk on land.^[2][3] They are also much darker and more mottled brown (except for the white morph southern, which are whiter than any albatross) and have a more hunch-backed look. The bills of Procellariiformes are also unique in that they are split into between seven and nine horny plates. The petrels have a hooked bill called the maxillary unguis which can hold slippery prey. They produce a stomach oil made up of wax esters and triglycerides which is stored in the proventriculus. This can be sprayed out of their mouths as a defence against predators and as a protein-rich food source for chicks and for the adults during their long flights.^[12] Petrels have a salt gland situated above the nasal passage that helps to desalinate their bodies by excreting a high saline solution from their noses.^[13]

The two species are difficult to tell from each other, possessing similar long, pale, orange bills and uniform, mottled grey plumage (except for around 15% of southern petrels, which are almost completely white). The billtip of M. halli is reddish-pink and that of M. giganteus is pale green, appearing slightly darker and lighter than the rest of the bill, respectively. The underside of older M. halli birds is paler and more uniform than M. giganteus, the latter showing a contrast between paler head and neck and darker belly.^[14] Additionally, adults of M. halli typically appear pale-eyed, while adults of M. giganteus of the normal morph typically appear dark-eyed (occasionally flecked paler). Classic examples of northern giant are identifiable at some range. Young birds of both species are all dark and very hard to distinguish unless bill tip colour can be seen. Some relatively young northern giant petrels can appear to be paler on the head, suggesting southern giant, thus this species is harder to confirm.

The extinct Macronectes tinae is characterized by having smaller bodies than their living relatives.^[1]

Etymology

Macronectes comes from the Greek words makros meaning "long" and nēktēs meaning "swimmer". Also, petrel is derived from St. Peter and the story of his walking on water, as they appear to run on the water when they take off.^[15]

Giant petrel feeding on a seal carcass in South Georgia

Behaviour

Feeding

Petrels are highly opportunistic feeders. Unique among procellarids, they will feed both on land and at sea; in fact, they find most of their food near coastlines. On land, they feed on carrion,^[2][14] and regularly scavenge the breeding colonies of penguins and seals. They will display their dominance over carcasses with a "sealmaster posture":^[16] the head and the wings are held outstretched, the head pointing at the opponent and the wingtips pointing slightly back; the tail is raised to a vertical position. They are extremely aggressive and will kill other seabirds (usually penguin chicks, sick or injured adult penguins and the chicks of other seabirds), even those as large as an albatross, which they kill either by battering them to death or drowning.^[17] At sea, they feed on krill, squid, and fish. They often follow fishing boats and other ships, in the hope of picking up offal and other waste.^[14]

Giant petrel with chick in Antarctica

Reproduction

The southern giant petrel is more likely to form loose colonies than the northern, both species laying a single egg in a rough nest built about 50 cm (20 in) off the ground. The egg is incubated for about 60 days; once hatched the chick is brooded for three weeks. Chicks fledge after about four months, but do not achieve sexual maturity for six or seven years after fledging.^[2]

Conservation

While both species were listed as near threatened in the 2008 IUCN Red List,^[18][19] subsequent evidence suggested they were less threatened than previously believed, and the populations of both actually appeared to have increased, at least locally. Consequently, they were listed as least concern on the 2009 Red List^[14][20] and afterwards (as of IUCN's last assessment in 2018, they continue to be listed as least concern).^[21][22]

The southern giant petrel is listed as endangered on the Australian Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999, while the northern giant petrel is listed on the same act as vulnerable.^[10][23][24] Their conservation status also varies from state to state within Australia.^[10][23]

Gallery

• 

  Giant petrel which has just killed a king penguin chick

• 

  Giant petrel flying above South Georgia Island

References

Gigantaj petreloj estas genro, Macronectes, el la familio Procelariedoj kaj konsistas el du specioj. Ili estas la plej grandaj birdospecioj el tiu familio. Ambaŭ specioj estas limigitaj al la Suda Hemisfero, kaj kvankam ties distribuadoj ege koincidas kun ambaŭ specioj reproduktantaj sur la insuloj Princeduardaj, Krozetoj, Kergelenoj, Makvora Insulo kaj Sud-Georgio, multaj Sudaj gigantaj petreloj nestumas pli suden, kun kolonioj tiom for sude kiom ĝis Antarkto. Gigantaj petreloj estas agresemaj predantoj kaj kadavromanĝantoj.

Taksonomio

La Gigantaj petreloj estas du grandaj marbirdoj el la genro Macronectes. Dumlonge konsideritaj samspeciaj (ili ne iĝis separataj specioj ĝis 1966),^[1] ambaŭ specioj, nome la Suda giganta petrelo, Macronectes giganteus, kaj la Norda giganta petrelo, Macronectes halli, estas konsiderataj kun la du fulmaroj, de la genro Fulmarus, formantaj distingan subgrupon ene de la Procelariedoj, kaj se oni aldonas ankaŭ la speciojn de la Antarkta petrelo, la Kaba petrelo, kaj la Neĝopetrelo, ili formas separatan grupon disde la resto de la familio.^[2]

Priskribo

La Gigantaj petreloj meritas sian nomon. La Suda giganta petrelo estas iome pli granda ol la Norda giganta petrelo, kun 3 al 8 kg, 180 al 210 cm inter flugiloj kaj 86 al 100 cm.^[3][4] La Norda giganta petrelo estas 3 al 5 kg peza, 150 al 210 cm intter flugiloj kaj 80 al 95 cm de flugillongo.^[5][6] Ili supraĵe similas al albatrosoj, kaj estas la ununuraj procelariedoj kuj povas egali al ili laŭgrande. Ili povas esti separataj el la albatrosoj pro siaj bekoj; la du tubaj naztruoj estas kunigitaj ĉe la supro de la beko, malkiel ĉe la albatrosoj kie ili estas separataj kaj ĉe la bekoflankoj. Ili estas ankaŭ la nuraj membroj de la familio de Procelariedoj kiuj havas sufiĉe fortajn krurojn por efike piedire aktive surtere.^[3] Ili estas ankaŭ multe pli malhelaj kaj pli makulecbrunaj (escepte pro la blanka morfo de la Suda, kiu estas pli blanka ol ĉiu ajn albatroso) kaj havas pli ĝibecdorsan aspekton.

Kiel membroj de la Procelarioformaj, ili kunhavas kelkajn identigajn karakterojn. Unue, ili havas nazajn trapasejojn kiuj ligiĝas al la supra beko, kvankam la naztruoj ĉe la albatrosoj estas flanke de la beko. La bekoj de la Procelarioformaj estas unikaj ankaŭ ĉe tio ke ili disiĝas en 7 al 9 kornecaj platoj. Ili produktas stomakoleon faritan el vaksecaj esteroj kaj trigliceridoj kiuj stokiĝas en la proventrikulo. Tio estas uzata kontraŭ predantoj same kiel energiriĉa manĝofonto por idoj kaj por plenkreskuloj dum ties longaj flugoj.^[7] Fine ili havas ankaŭ salglandojn kiuj situiĝas ĉe la naza trapasejo kaj helpas al sensaligo de ties korpoj, pro la alta kvanto de oceana akvo kiun ili englutas. Ili elpelas la salan solvaĵon tra sia nazo.^[8]

Ili estas malfacile distingeblaj, ĉar posedas similajn longajn paloranĝecajn bekojn kaj uniformajn makulecgrizajn plumarojn (escepte pro 15% el la Sudaj petreloj, kiuj estas preskaŭ tute blankaj). La bekopinto de halli estas ruĝecrozkolora kaj tiu de giganteus estas palverdeca, kaj aspektas iomete pli malhela kaj pli hela ol la resto de la beko, respektive. La subaĵo de plej maljunaj halli estas pli pala kaj pli uniforma ol giganteus, kaj tiu lasta montras kontraston inter pli palaj kapo kaj kolo kaj pli malhela ventro.^[9] Aldone, plenkreskuloj de halli tipe aspektas palokulaj, dum plenkreskuloj de giganteus de la normala morfo tipe aspektas malhelokulaj (foje makulece pli palaj). Klasikaj ekzemploj de Norda giganta estas identigeblaj en kelkaj teritorioj. Bedaŭrinde junaj birdoj de ambaŭ specioj estas tute malhelaj kaj estas tre malfacile distingeblaj se ne oni povas vidi la koloron de la bekopinto. Kelkaj relative junaj Nordaj gigantaj petreloj povas aspekti pli palaj ĉekape kvazaŭ Sudaj gigantaj petreloj kaj tiele tiu specio iĝas pli malfacile konfirmebla.

Etimologio

Macronectes devenas el la grekaj vortoj makros signife longa kaj nēktēs signife naĝanto. Ankaŭ petrelo derivas el Sankta Petro kaj la historio de lia piedirado surakva ĉar ili ŝajnas kurantaj surakve dum eklfugo.^[10]

Giganta petrelo manĝante kadavraĵon de foko en Sud-Georgio.

Kutimaro

Manĝo

Gigantaj petreloj estas tre oportunemaj manĝantoj. Unike inter procelariedoj ili manĝas surtere same kiel ĉemare; fakte ili trovas plej manĝon ĉe marbordo. Surtere ili manĝas kadavraĵojn,^[3][9] ĉefe tiuj de fokoj kaj pingvenoj. Ili montras sian hegemonion ĉe kadavraĵojn per "fokestra sinteno":^[11] tenante la kapon kaj la flugilojn etendaj, indikante per la kapo al kontraŭanto kaj kun la flugilpintoj iome reen; la vosto estas levata al vertikala sinteno. Ili estas ankaŭ kapablaj mortigi aliajn marbirdojn, eĉ tiujn tiom grandajn kiom albatrosoj, kiujn ili mortigas ĉur per frapado ĝis ties morto (plej komune idoj de aliaj specioj dum la reprodukta sezono) aŭ per dronigo.^[12] Ĉemare ili manĝas krilon, kalmarojn kaj fiŝojn, ofte atentante fiŝkaptadajn ŝipojn espere pluki tripaĵojn aŭ iajn restaĵojn.^[9]

Giganta petrelo kun ido en Antarkto

Reproduktado

La Suda giganta petrelo plej verŝajne formas izolajn koloniojn pli ol la Norda; la inoj de ambaŭ specioj demetas ununuran ovon en aspra nesto konstruita je ĉirkaŭ 50 cm el la grundo. La ovo estas kovata dum ĉirkaŭ 60 tagoj, kaj post eloviĝo la ido estas kovata dum pliaj 3 semajnoj. La elnestiĝo okazas post ĉirkaŭ 4 monatoj, sed la idoj ne atingas seksan maturecon ĝis post aliaj 6–7 jaroj post elnestiĝo.^[3]

Konservado

Dum ambaŭ specioj estas listataj kiel Preskaŭ Minacata en la Ruĝa Listo de 2008 fare de IUCN,^[13][14] ĵusa pruvaro sugestas ke ili estas malpli minacataj ol dekomence oni supozis, kaj ambaŭ populacioj fakte ŝajnas esti pliiĝintaj, almenaŭ surloke. Sekve ili estis listitaj kiel Malplej Zorgiga en la Ruĝa Listo de 2009.^[9][15]

La Suda giganta petrelo estis listita kiel endanĝerita laŭ la Aŭstralia Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999, dum la Norda giganta petrelo estis listita en la sama Act kiel vundebla.^[16] Ties konservostatuso varias ankaŭ el ŝtato al ŝtato ene de Aŭstralio. Ekzemple:

• Kaj la Suda kaj la Norda gigantaj petreloj estas listitaj kiel minacata ĉe la Viktoria “Flora and Fauna Guarantee Act” (1988).^[17] Laŭ tiu Act, oni preparis agadon por la rekupero kaj estonteca administrado de tiuj specioj.^[18]
• Ĉe la provizora listo de 2007 pri minacata vertebrula faŭno en Viktorio, la Suda giganta petrelo estis listita kiel vundebla, dum la Norda giganta petrelo estis listita kiel preskaŭ minacata.^[19]

Bildaro

• Giganta petrelo ĵus mortigis idon de Reĝa pingveno

• Giganta petrelo flugas super Suda Georgio

Notoj

Referencoj

• BirdLife International (2008a). Macronectes giganteus. En: IUCN 2008a. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 16a Mar 2009.
• BirdLife International (2008b). Macronectes halli. En: IUCN 2008b. IUCN Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Elŝutita en 16a Mar 2009.
• BirdLife International (2009a)Southern Giant-petrel Macronectes giganteus - BirdLife Species Factsheet. Data Zone. Alirita 16 Mar 2009.
• BirdLife International (2009b)Northern Giant-petrel Macronectes halli - BirdLife Species Factsheet. Data Zone. Alirita 9 June 2009.
• Brands, Sheila (14 Aug 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification - Genus Macronectes -". Project: The Taxonomicon. Elŝutita en 16a Mar 2009.
• Brooke, M. (2004). "Procellariidae". Albatrosses And Petrels Across The World. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 0-19-850125-0.
• Double, M. C. (2003). "Procellariiformes (Tubenosed Seabirds)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J. et al.
• Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2 ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 107–111. ISBN 0-7876-5784-0.
• Ehrlich, Paul R.; Dobkin, David, S.; Wheye, Darryl (1988). The Birders Handbook (First ed.). New York, NY: Simon & Schuster. pp. 29–31. ISBN 0-671-65989-8.
• Gotch, A. F. (1995) [1979]. "Albatrosses, Fulmars, Shearwaters, and Petrels". Latin Names Explained A Guide to the Scientific Classifications of Reptiles, Birds & Mammals. New York, NY: Facts on File. p. 191. ISBN 0-8160-3377-3.

del Hoyo, Josep, Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (1992). Handbook of Birds of the World Vol 1. Barcelona:Lynx Edicions, ISBN 84-87334-10-5

• Maynard, B. J. (2003). "Shearwaters, petrels, and fulmars (Procellariidae)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J. et al. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2 ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 123–133. ISBN 0-7876-5784-0.
• Remsen Jr., J. V.; et. al (07 Aug 2008). "A classification of the bird species of South America South American Classification Committee American Ornithologists' Union". South American Classification Committee. American Ornithologists' Union. Elŝutita en 09a Jul 2009.
• Tree of Life (27 Jun 2008). "Procellariidae. Shearwaters, Petrels". Tree of Life Web Project. Elŝutita en 18a Mar 2009.
• Victorian Department of Sustainability and Environment (2007). Advisory List of Threatened Vertebrate Fauna in Victoria - 2007. East Melbourne, Victoria: Department of Sustainability and Environment. p. 15. ISBN 978-1-74208-039-0.

Portalo pri Birdoj

Los petreles gigantes (Macronectes) son un género de aves de la familia Procellariidae. Cuenta con dos especies, el petrel gigante antártico (Macronectes giganteus) y el petrel gigante subantártico (Macronectes halli). Pertenecen al grupo de los petreles fulmares. Ambas especies viven solamente en el Hemisferio Sur.

Miden cerca de 86 cm de largo y entre 195 y 200 cm de envergadura. Como miembros de la familia Procellariidae, tienen un tubo en la parte superior del pico, lo que los diferencia de los albatros, de los que por envergadura resultan muy parecidos.

Ambas especies se diferencian por una coloración rojiza que presenta la especie M. halli en la punta de su pico, lo que dificulta su identificación a lo lejos.

Petrel gigante.

Referencias

• Brooke, M. (2004). Albatrosses And Petrels Across The World: Procellariidae. Oxford University Press, Oxford, UK ISBN 0-19-850125-0
• del Hoyo, Josep, Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (1992). Handbook of the Birds of the World Vol 1. Barcelona:Lynx Edicions, ISBN 84-87334-10-5

Isomyrskyliitäjät (Macronectes) on ulappaliitäjien heimoon kuuluva ulappalintusuku. Isomyrskyliitäjien sukuun kuuluu BirdLifen mukaan kaksi lajia.

Isomyrskyliitäjiin kuuluvia lajeja

• Isomyrskyliitäjä (Macronectes giganteus)
• Tummamyrskyliitäjä (Macronectes halli)

Aiheesta muualla

• BirdLife Suomi ry: Maailman lintujen suomenkieliset nimet 2., uudistettu painos (2006)
• ITIS: Macronectes (englanniksi)

Macronectes est un genre d'oiseaux de la famille des Procellariidae.

Liste d'espèces

Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 2.8, 2011)^[1] :

• Macronectes giganteus (Gmelin, 1789) – Pétrel géant
• Macronectes halli Mathews, 1912 – Pétrel de Hall

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 22 mai 2015)
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Macronectes
• (en) Référence Catalogue of Life : Macronectes Richmond, 1905 (consulté le 11 décembre 2020)
• (fr+en) Référence ITIS : Macronectes Richmond, 1905

Notes et références

1. ↑ Congrès ornithologique international, version 2.8, 2011

Macronectes je rod ptica iz porodice zovoja i sastoji se od dvije vrste koje su veće nego druge vrste zovoja i nalikuju na albatrose. Naziv Macronectes dolazi od grčke riječi macros što znači dug i nēktēs što znači plivač. Ove ptice žive na južnoj polutci Zemlje. Teške su 3-8 kg. Imaju raspon krila 150-210, a duge su 80-100 cm. Uglavnom su užjaci veći od ženki. Ptice dobro lete, a i s lakoćom hodaju na kopnu. Hrane se lignjama, rakovima, tuljanima, strvinama i nekim pticama (npr. albatrosi, pingvini...), te agresivni su grabežljivci i strvinari. Ukupna populacija ptica ovog roda je oko 120 000 jedinki.

Razmnožavanje

Ove ptice uvijek polažu jedno jaje. Kao gnijezdo služi iskopana rupa dubine 50 cm. Ptić se izlegne za 60 dana. Perje dobiva sa četiri mjeseca. Spolno je zrel sa 6-7 godina.

Taksonomija

Do 1966. smatralo se da postoji samo jedna vrsta u rodu Macronectes. Tada je rod podijeljen na dvije vrste: Macronectes giganteus i Macronectes halli.

Galerija

• Macronectes giganteus jede kraljevskog pingvina

• 
• Macronectes giganteus sa mladim ptićem

Izvori

Petrel raksasa adalah genus dari keluarga Procellariidae dan terdiri dari dua spesies. Genus ini merupakan burung terbesar di antara keluarga Procellariidae. Keberadaan kedua spesies ini terbatas di belahan bumi selatan. Petrel raksasa merupakan predator yang agresif serta pemakan bangkai.^[1]

Galeri

• Petrel raksasa membunuh seekor anak penguin

• Petrel raksasa terbang di atas kepulauan Georgia selatan

Referensi

Macronectes Richmond, 1905 è un genere di uccelli marini della famiglia Procellariidae.^[1]

Tassonomia

Il genere Macronectes comprende due specie:^[1]

• Macronectes giganteus (J.F.Gmelin, 1789) – ossifraga del sud
• Macronectes halli Mathews, 1912 - ossifraga del nord

Note

Macronectes is een geslacht van vogels uit de familie stormvogels (Procellariidae). Het geslacht telt 2 soorten.^[1]

Soorten

• Macronectes giganteus (Zuidelijke reuzenstormvogel)
• Macronectes halli (Noordelijke reuzenstormvogel)

Kjempepetrellar er dei største petrellane som finst. Dei er sjøfuglar på den sørlege halvkula og har felles hekkeområde på Prince Edwardøyane, Crozetøyane, Kerguelen, Macquarieøya og Sør-Georgia, sørkjempepetrellen òg så langt sør som på Antarktis. Dette er ei slekt, Macronectes i familien Procellariidae, eigentlege stormfuglar, med to artar, sørkjempepetrell og nordkjempepetrell.

Nordkjempepetrell (Macronectes halli)

Foto: Samuel Blanc

Kjempepetrellane var lenge rekna som ein art, dei vart aksepterte som to artar i 1966.^[1] Saman med havhest, sørhavhest, antarktispetrell, flekkpetrell og snøpetrell utgjer dei ei distinkt gruppe av eigentlege stormfuglar, kalla havhestar.

Namnet kjempepetrell passar desse fuglane. Sørkjempepetrellen er noko større enn slektningen, 3-8 kg og 180-210 cm i vengespenn og 86-100 cm i kroppslengd. Tilsvarande data for nordkjempepetrellen er 3-5 kg, 150-210 cm og 80-95 cm. Hannar er signifikant større og tyngre enn hoer.^[1] Overflatisk kan dei minne om albatrossar, og dei er einaste ekte stormfuglar som kjem opp i samsvarande storleik. Men dei kan lett skiljast frå albatrossane etter utforminga av nebbet, den røyrforma ytre nasen er samanvaksen på oversida av nebbet hos kjempepetrellane, medan albatrossar har fråskilte opningar på sidene av nebbet. Den kvite morfen av sørkjempepetrellen er meir kvit enn nokon albatross, elles er kjempepetrellane mykje mørkare og meir gråbrunspraglete enn albatrossar, og er ein aning meir krumrygga.

Femten prosent av sørkjempepetrellane, M. giganteus, er av ein lys morf, nesten heilt kvite, og er enkle å artsfastsetje. Dei andre sørkjempepetrellane kan vere vanskeleg å skilje frå systerarten. Framspissen av nebbet hos nordkjempepetrellen, M. halli, er svakt raudaktig eller rosa, hos giganteus bleik grøn. Undersida av eldre halli er bleikare og meir einsarta enn giganteus, sistnemnte viser ein kontrast mellom eit bleikare hovud og nakke og mørkare buk. I tillegg syner vaksne halli vanlegvis bleike augo, medan vaksne giganteus av normal morf vanlegvis syner mørke auge, sporadisk med bleike flekkar. Klassiske eksemplar av nordkjempepetrellen er identifiserbare innanfor ein rimeleg avstand. Uheldigvis er ungfuglar av begge artar mørke og særs vanskeleg å skilje om ikkje farga på nebbspissen kjem tydeleg fram. Nokre relativt unge nordkjempepetrellar kan synast å vere bleikare på hovudet, det indikerer sørkjempepetrell, og dermed er nordkjempepetrell verre å stadfeste enn sørkjempepetrell.

Kjempepetrellane grip sjansen til å finne føde både på land og til havs, unikt for eigentlege stormfuglar. Faktisk finn dei det meste av føda nær kysten. På land et dei åtsel, spesielt av selar og pingvinar. Dei har robuste føter og kan som einaste petrellar ta seg godt fram til fots. Til havs tar dei kril, blekksprut og fisk. Ofte kan dei følgje fiskebåtar for å plukke avfall. Kjønna har ulike strategiar for å søke føde, spesielt utanfor hekketida.^[1]

Sørkjempepetrellen har størst tilhug til å danne lause hekkekoloniar. Han startar hekkesesongen ca. 40 dagar etter nordkjempepetrellen på stadar kor dei har felles hekkeområde.^[1] Begge legg berre eit egg og rugar i om lag 60 dagar. Ungane treng 4 månader til dei er flygedyktige og er kjønnsmodne etter 6 til 7 år.

Kjelder

Fotnotar

Macronectes – rodzaj ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae).

Występowanie

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Oceanie Południowym i Antarktydzie^[4].

Morfologia

Długość ciała 80–100 cm; masa ciała samców 4150–5800 g, samic 3050–4500 g; rozpiętość skrzydeł 150–210 cm^[5].

Systematyka

Etymologia

• Macronectes: gr. μακρος makros – wspaniały; νηκτης nēktēs – pływak, od νηχω nēkhō – pływać^[6].
• Ossifraga: epitet gatunkowy Procellaria ossifraga J.R. Forster, 1844 (obecnie syn. Macronectes giganteus); łac. ossifraga – łamacz kości, nazwa stosowana dla wielu dużych, kradnących pożywienie ptaków, od os, ossis – kość^[7].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[8]:

• Macronectes halli – petrelec wielki
• Macronectes giganteus – petrelec olbrzymi

Przypisy

Bibliografia

1. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-10-24]. (ang.)

Petrelul gigant este o pasăre marină care poate ajunge să măsoare un metru lungime. Trăiește în zonele cele mai reci din emisfera sudică. Se hranește cu leșuri de mamifere marine, dar și cu păsări mici, crustacei, calamari și caracatițe mici. Își construiește cuibul cu iarbă, pe sol. Petrelul gigant cuibărește în grupuri numeroase în Antarctica, în locurile în care nu există gheață.

Jättestormfåglar (Macronectes) är ett släkte i familjen liror som består av de två mycket närstående arterna sydlig jättestormfågel (Macronectes giganteus) och nordlig jättestormfågel (Macronectes halli).

Systematik

Före 1966 behandlades dessa släktes taxa som en art. Tillsammans med de två arterna av stormfågel (Fulmarus glacialis och F. glacialoides), ispetrell (Pagodroma nivea), antarktispetrell (Thalassoica antarctica) och brokpetrell (Daption capense) bildar de en undergrupp i familjen liror.

De två arterna inom släktet förekommer sympatriskt och häckar till och med gemensamt på flera öar och det förekommer individer med intermediärt utseende på exempelvis Falklandsöarna och Gough Island.^[1]

Utbredning

Jättestormfåglar förekommer bara på södra jordklotet och häckar på öar i Antarktiska oceanen. Efter häckningssäsongen sprider sig de båda arterna norrut till mer tempererade hav över ett mycket stort område som sträcker sig till Angola, Madagaskar, Uruguay, Nya Zeeland och Australien.

Utseende och anatomi

Som namnet antyder utgör dessa fåglar de största arterna i familjen och de är stora som de mindre albatrosserna med ett vingspann på nästan två meter. De har till skillnad från albatrosserna bredare vingar, kortare stjärt, kraftigare kropp och upplevs som mindre graciösa i luften. De förekommer i mörk och ljus morf och har en mycket kraftig gulfärgad näbb med en distinkt rörformig näsöppning på näbbens ovansida. Hanen är i genomsnitt större än honan.

Jättestormfåglarna delar med albatrosser en anpassning där en sena låser skuldrorna när vingen är fullt utfälld vilket innebär att vingen kan hållas ut från kroppen utan någon muskelansträngning.^[2] Dock saknar de albatrossernas eleganta flygstil utan flyger istället med en serie långsamma slag med styva vingar omväxlande med korta glid.

Den sydliga jättestormfågeln är polymorf och förekommer i en mörk och en vit fas, medan nordlig jättestormfågel bara förekommer i en mörk fas.

Förutom den vita fasen av den sydliga arten har de en närmast helmörk juvenil dräkt som senare ljusnar, främst kring ansiktet, bröstet och buken. Den vita fasen föds vit och är så livet igenom med bara ett antal mörka prickar på ovansidan. Enklast skiljer man de båda arterna åt som adulta då den nordliga arten har mörka vingframkanter och röd näbbspets med ett mörkt fält på undre näbbspetshalvan, medan den sydliga har vita vingframkanter, ljus näbbspets och ett ljusgrönt fält på undre näbbspetshalvan. Juvenila individer i mörk fas kan vara svåra att arta även på närmre håll.

Ekologi

Häckning

Jättestormfåglarna är de inom sin familj som har de glesast mellan bona och de kan knappt kallas för kolonier. Speciellt den nordliga arten som häckar solitärt eller i mycket glesa kolonier på skyddade platser, medan den sydliga häckar i lite tätare kolonier i öppna områden. Häckningssäsongen sträcker sig mellan oktober och mars och den sydliga arten häckar i genomsnitt 6-8 veckor senare än den nordliga. Paret ruvar sitt enda ägg i ungefär 50 dygn. Efter kläckningen värms ungen av den ena föräldern genom ruvning i 20-30 dagar tills det att den är stor nog att själv värmereglera effektivt. Efter skyddsperioden matar båda föräldrar ungen.

Föda

Jättestormfåglarna är unika inom sin ordning då de har starka ben och födosöker på land där de äter as från andra fåglar och av säl och attackerar andra arters fågelungar. Deras diet varierar beroende på kön där honorna äter mer krill och hanarna mer as.^[3]

Referenser

Noter

1. ^ Johnstone G.W., Shaughnessy P.D. & Conroy J.W.H. (1976) Giant-petrels in the South Atlantic: new data from Gough Island., South African Journal of Antarctic Research nr.6, sid:19-22
2. ^ Pennycuick, C. J. (1982). The flight of petrels and albatrosses (Procellariiformes), observed in South Georgia and its vicinity, Philosophical Transactions of the Royal Society of London B, nr.300, sid:75–106.
3. ^ González-Solís, J., Croxall., J. & Wood, A. (2000) Foraging partitioning between giant petrels Macronectes spp. and its relationship with breeding population changes at Bird Island, South Georgia, Marine Ecology Progress Series, nr.204, sid:279–288 PDF^{[död länk]}

Källor

• Lars Larsson (2001) Birds of the World, CD-rom
• Warwick Tarboton (1994) Birds of Southern Africa, The Sasol Plates Collection, sid 22-23, ISBN 0-947430-50-4
• Peter Harrison (1985) Havsfåglar, ISBN 91-46-14667-9

Гігантський буревісник (Macronectes) — рід великих морських птахів родини альбатросових (Diomedeidae). До 1966 року розглядався як один вид, проте потім був розділений на два види: буревісник велетенський (Macronectes halli) і буревісник гігантський (Macronectes giganteus). Представники — найбільші птахи родини, ймовірно разом з фульмарами (Fulmarus) формують окрему групу від решти буревісників. Поширені в південній півкулі, проте південний гігантський буревісник гніздиться південніше, переважно в Антарктиді. Обидва види досить агресивні хижаки які харчуються переважно пташенятами пінгвіна.Через нього приблизно третина не доживає до зрілості.^{[джерело?]}

Macronectes là một chi chim trong họ Procellariidae.^[1]

Các loài

• Macronectes giganteus (Gmelin, 1789)
• Macronectes halli Mathews, 1912

Chú thích

Tham khảo

• Macronectes tại Hệ thống Thông tin Phân loại Tích hợp (ITIS).
• Tham khảo Animal Diversity Web : Macronectes (tiếng Anh)
• Macronectes tại trang Trung tâm Thông tin Công nghệ sinh học quốc gia Hoa Kỳ (NCBI).

Bài viết liên quan đến chim này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• Южный гигантский буревестник (Macronectes giganteus (J. F. Gmelin, 1789))
• Северный гигантский буревестник (Macronectes halli Mathews, 1912)