Phoenicurus is 'n genus van voëls in die familie van vlieëvangers (Muscicapidae) en die orde van sangvoëls (Passeriformes). Hulle is klein insekvretende voëls wat in Europa, Asië en Afrika voorkom. Die mannetjies is meestal helderkleurig met kombinasies van rooi, blou, wit en swart. Die wyfies is ligbruin met 'n rooi stert.
Die genus omvat die volgende 11 spesies:[1]
Phoenicurus is 'n genus van voëls in die familie van vlieëvangers (Muscicapidae) en die orde van sangvoëls (Passeriformes). Hulle is klein insekvretende voëls wat in Europa, Asië en Afrika voorkom. Die mannetjies is meestal helderkleurig met kombinasies van rooi, blou, wit en swart. Die wyfies is ligbruin met 'n rooi stert.
Phoenicurus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1817 gant an naturour saoz Thomas Ignatius Maria Forster (1789-1860).
Pevarzek spesad golvaneged a ya d'ober ar genad :
Trizek (13) isspesad dezhe en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Phoenicurus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1817 gant an naturour saoz Thomas Ignatius Maria Forster (1789-1860).
Phoenicurus és un gènere d'ocells de la família dels muscicàpids (Muscicapidae).
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.10, 2011) aquest gènere està format per 11 espècies:
Phoenicurus és un gènere d'ocells de la família dels muscicàpids (Muscicapidae).
Rehek (Phoenicurus) je rod pěvců tradičně řazených do čeledi drozdovitých (Turdidae), v některých moderních systémech však zařazovaný do čeledi lejskovití (Muscicapidae). Zahrnuje 11 známých druhů:
Obrázky, zvuky či videa k tématu rehek ve Wikimedia Commons
Rehek (Phoenicurus) je rod pěvců tradičně řazených do čeledi drozdovitých (Turdidae), v některých moderních systémech však zařazovaný do čeledi lejskovití (Muscicapidae). Zahrnuje 11 známých druhů:
rehek bělohrdlý (Phoenicurus schisticeps) rehek bělokřídlý (Phoenicurus erythrogaster) rehek domácí (Phoenicurus ochruros) rehek himálajský (Phoenicurus hodgsoni) rehek modročelý (Phoenicurus frontalis) rehek modrohlavý (Phoenicurus caeruleocephalus) rehek mongolský (Phoenicurus auroreus) rehek severoafrický (Phoenicurus moussieri) rehek středoasijský (Phoenicurus erythronotus) rehek šedohlavý (Phoenicurus alaschanicus) rehek zahradní (Phoenicurus phoenicurus)Rødstjerter (Phoenicurus) er en slægt af mindre spurvefugle, der næsten udelukkende er udbredt i Eurasien. De cirka 11 arter er kendetegnet ved at have rødligt farvede halefjer. I Danmark yngler rødstjert og husrødstjert.
Nogle få andre fuglearter i familien Muscicapidae har også ordet "rødstjert" som en del af deres danske navn. Det gælder Namib-rødstjert (Namibornis herero) fra det sydvestlige Afrika og hvidbuget rødstjert (Hodgsonius phoenicuroides) fra Centralasien, der nærmest er beslægtet med blåhals. Desuden findes nogle arter, der måske også bør tilhøre slægten Phoenicurus, nemlig flodrødstjert (Chaimarrornis leucocephalus) samt de to vandrødstjerter (Rhyacornis spp.). [1]
Eksempel på arter af slægten Phoenicurus:
Rødstjerter (Phoenicurus) er en slægt af mindre spurvefugle, der næsten udelukkende er udbredt i Eurasien. De cirka 11 arter er kendetegnet ved at have rødligt farvede halefjer. I Danmark yngler rødstjert og husrødstjert.
Nogle få andre fuglearter i familien Muscicapidae har også ordet "rødstjert" som en del af deres danske navn. Det gælder Namib-rødstjert (Namibornis herero) fra det sydvestlige Afrika og hvidbuget rødstjert (Hodgsonius phoenicuroides) fra Centralasien, der nærmest er beslægtet med blåhals. Desuden findes nogle arter, der måske også bør tilhøre slægten Phoenicurus, nemlig flodrødstjert (Chaimarrornis leucocephalus) samt de to vandrødstjerter (Rhyacornis spp.).
Die Rotschwänze (Phoenicurus) sind eine Vogelgattung mit ca. elf Arten, die zu den Schmätzern zählen. Namensgebend ist die bei allen Arten der Gattung auftretende rost- bis rotbraune Färbung des Schwanzes. Die bekanntesten Vertreter in Mitteleuropa sind der Garten- und der Hausrotschwanz. Rotschwänze sind Insektenfresser und leben zur Brutzeit größtenteils in offenen felsigen Gebirgslandschaften oder lichten Gebirgswäldern.
Die Rotschwänze sind zierliche Vertreter der Schmätzer mit vergleichsweise kurzem Schnabel und zumeist deutlich entwickelten Schnabelborsten. Der Schwanz ist relativ lang und weist – zumindest im Basalteil – eine rost- bis rotbraune Färbung auf. Einzige Ausnahme ist das Männchen des Blaukopfrotschwanzes, dessen Schwanz einheitlich schwarz gefärbt ist. Die Flügelfedern sind dunkelbraun bis schwarz. Der Geschlechtsdimorphismus ist recht ausgeprägt, beispielsweise haben die Männchen der meisten Arten weiße Abzeichen im Flügel – auch Flügelspiegel genannt –, denen eine erhebliche Signalfunktion zukommen dürfte.
Die Rotschwänze sind die am deutlichsten an das Gebirge angepasste Gattung der Schnäpper, wenn auch andere Arten – wie beispielsweise der Steinschmätzer – höhere Lagen bevorzugen. Alle Rotschwanzarten besiedeln zumindest teilweise höhere Berglagen bis an oder über die Baumgrenze. Der Gartenrotschwanz ist der am stärksten baumbewohnende Vertreter der Gattung, besiedelt vielerorts aber auch die obere Bergwaldstufe. Die Vorkommen in Südeuropa beschränken sich sogar weitgehend auf höhere Lagen.[1]
Das Verbreitungszentrum der Rotschwänze liegt in den erdgeschichtlich sehr alten Gebirgen und Hochplateaus Zentralasiens. Dort hat zweifelsfrei die Evolution dieser Gattung ihren Ausgang genommen. Von dort ausgehend hat sich die Gruppe mit einigen Arten in die jüngeren Faltengebirge im Süden und Südwesten ausgebreitet, vor allem im Himalaya und Pamir. Nach Westen besiedelte die Gattung den Hindukusch, den Kaukasus und Transkaukasus, die Alpen, die Pyrenäen und den Atlas. Mit dem Gartenrotschwanz hat die Gattung auch das nördliche Tiefland der Westpaläarktis erreicht, mit dem Spiegelrotschwanz auch Nordostchina und Südostsibirien.[1] Erst in den letzten 250 Jahren hat sich der ursprünglich nur im Gebirge anzutreffende Hausrotschwanz in den Mittelgebirgen und dem Tiefland Europas bis etwa 61° nördlicher Breite ausgebreitet und sich zahlreiche Sekundärhabitate erschlossen, auch und vor allem in der Nähe des Menschen.[2]
Die Rotschwänze sowie die gesamte Unterfamilie der Schmätzer wurden traditionell der Familie der Drosseln (Turdidae) zugerechnet. Sowohl die Befunde der DNA-Hybridisierung als auch jüngere Ergebnisse der Sequenzierung des mitochondrialen Cytochrome-b-Gens legen nahe, dass die Schmätzer und damit auch die Rotschwänze näher mit den Fliegenschnäppern (Muscicapidae) als mit den Drosseln verwandt sind.[3]
Neben den Arten dieser Gattung, den Rotschwänzen im engeren Sinn, leben im Himalaya und weiter ostwärts noch drei weitere „Rotschwänze“, die zweifellos nahe mit den eigentlichen Rotschwänzen verwandt sind: der Weißkappenrotschwanz (Chaimarrornis leucocephalus), der Bachrotschwanz (Rhyacornis fuliginosus) und der Weißbauchrotschwanz (Hodgsonius phoenicuroides). Diese wurden von manchen Autoren teilweise sogar zu dieser Gattung zugerechnet: Morphologie, Verhalten und Biologie sprechen aber dafür, diese Arten weiterhin jeweils eigenen Gattungen zuzuordnen.[4]
Die Gattung wird zumeist in 11 Arten unterteilt. Die Zuordnung des Himalayarotschwanzes zur Gattung wurde wegen der abweichenden Gefiederfärbung 1988 von Jürgen Haffner in Zweifel gezogen, allerdings sind Verhalten, Lautäußerungen und Brutbiologie dieser Art typisch für diese Gattung.[5]
Himalayarotschwanz (Phoenicurus frontalis)
Weißkehlrotschwanz (Phoenicurus schisticeps)
Blaukopfrotschwanz (Phoenicurus caeruleocephala)
Sprosserrotschwanz (Phoenicurus erythronotus)
Riesenrotschwanz (Phoenicurus erythrogastrus)
Weiblicher Riesenrotschwanz
Feldrotschwanz (Phoenicurus hodgsoni)
Weiblicher Feldrotschwanz (Phoenicurus hodgsoni)
Hausrotschwanz (Phoenicurus ochruros) Männchen
Weiblicher Hausrotschwanz
Junger Hausrotschwanz
Gartenrotschwanz (Phoenicurus phoenicurus), Männchen
Weiblicher Gartenrotschwanz (Phoenicurus phoenicurus)
Spiegelrotschwanz (Phoenicurus auroreus)
Weiblicher Spiegelrotschwanz
Diademrotschwanz (Phoenicurus moussieri)
Die Rotschwänze (Phoenicurus) sind eine Vogelgattung mit ca. elf Arten, die zu den Schmätzern zählen. Namensgebend ist die bei allen Arten der Gattung auftretende rost- bis rotbraune Färbung des Schwanzes. Die bekanntesten Vertreter in Mitteleuropa sind der Garten- und der Hausrotschwanz. Rotschwänze sind Insektenfresser und leben zur Brutzeit größtenteils in offenen felsigen Gebirgslandschaften oder lichten Gebirgswäldern.
Prantele, Pråntr oder Prånto isch in Sidtiról die Bezeichnung fir „Rotschwanz“. Es wert nét ålm unterschiedn, ob’s sich um-en „Gartenrotschwanz“ óder „Hausrotschwanz“ håndlt. Es gip mancherórts a Pezeichnungen, dé genau die Årt ångébm. As Prantele ghert zu die Drósslen, isch åber kleaner as wia z. B. die Zittl (Singdróssl) óder der Kranebeter (Wacholderdróssl).
Wahrscheinlich weisn dé Wérter af der Fårb van Vógl hin, af die Fårbm va Fuier und Kóhln.
Rouche-tcheue o Orsigno ed ches murailles, Rossigno ed mur (Phoenicurus )
Rouche-tcheue o Orsigno ed ches murailles, Rossigno ed mur (Phoenicurus )
Кышкуйруктар (лат. Phoenicurus) — таранчы түспөлдүү сайрагыч чымчыктардын бир уруусу, буларга кыйла тур кирет: ак төбөл кышкуйрук, кызыл боор кышкуйрук, кадимки кышкуйрук (Ph. phoenicurus), ак баш кышкуйрук, кара кышкуйрук.
Кышкуйруктар (лат. Phoenicurus) — таранчы түспөлдүү сайрагыч чымчыктардын бир уруусу, буларга кыйла тур кирет: ак төбөл кышкуйрук, кызыл боор кышкуйрук, кадимки кышкуйрук (Ph. phoenicurus), ак баш кышкуйрук, кара кышкуйрук.
Циганчиња или црвеноопашки[1] (науч. Phoenicurus) — род врапчевидни птици од семејството на муварчињата (Muscicapidae), native to Европа, Азија и Африка. По изглед се групираат со уште три сродни рода, кои исто така имаат црвенкасти опашки. Ова се мали инсектојади, каде мажјаците се обоени во разни комбинации на црвена, сина, бела и црна, додека пак женките се светлокафеави со црвена опашка.[2] Во 2010 г. кон родот се додадени птиците од родовите Rhyacornis (1 вид) и Chaimarrornis (2 вида) поради укинување на тие родови како неточни согласно новоутврдената молекуларна филогенија.[3][4]
Во Македонија како домородни се присутни циганчето и лисестото циганче[5], а како новодојдено е забележано и белокрилото циганче[1], кое вообичаено живее само во Азија.
Родот е воведен од англискиот природонаучник Томас Форстер во 1817 г.[6][7]
Во родот спаѓаат следниве видови:[4]
Циганчиња или црвеноопашки (науч. Phoenicurus) — род врапчевидни птици од семејството на муварчињата (Muscicapidae), native to Европа, Азија и Африка. По изглед се групираат со уште три сродни рода, кои исто така имаат црвенкасти опашки. Ова се мали инсектојади, каде мажјаците се обоени во разни комбинации на црвена, сина, бела и црна, додека пак женките се светлокафеави со црвена опашка. Во 2010 г. кон родот се додадени птиците од родовите Rhyacornis (1 вид) и Chaimarrornis (2 вида) поради укинување на тие родови како неточни согласно новоутврдената молекуларна филогенија.
Во Македонија како домородни се присутни циганчето и лисестото циганче, а како новодојдено е забележано и белокрилото циганче, кое вообичаено живее само во Азија.
Родот е воведен од англискиот природонаучник Томас Форстер во 1817 г.
Phoenicurus is a genus of passerine birds in the Old World flycatcher family Muscicapidae, native to Europe, Asia and Africa. They are named redstarts from their orange-red tails ('start' is an old name for a tail). They are small insectivores, the males mostly brightly coloured in various combinations of red, blue, white, and black, the females light brown with a red tail.[1] A molecular phylogenetic study published in 2010 led to a reorganization of the Old World flycatchers family in which the two species in Rhyacornis and the single species in Chaimarrornis were merged into Phoenicurus.[2][3]
The genus Phoenicurus was introduced by the English naturalist Thomas Forster in 1817.[4] The type species (by tautonymy) is the common redstart (Phoenicurus phoenicurus).[5] The name Phoenicurus is from Ancient Greek φοινιξ (phoinix), "(Phoenician) crimson/purple" (see also Tyrian purple), and ουροσ (-ouros) -"tailed".[6]
The genus contains the following species:[3]
Phoenicurus is a genus of passerine birds in the Old World flycatcher family Muscicapidae, native to Europe, Asia and Africa. They are named redstarts from their orange-red tails ('start' is an old name for a tail). They are small insectivores, the males mostly brightly coloured in various combinations of red, blue, white, and black, the females light brown with a red tail. A molecular phylogenetic study published in 2010 led to a reorganization of the Old World flycatchers family in which the two species in Rhyacornis and the single species in Chaimarrornis were merged into Phoenicurus.
The genus Phoenicurus was introduced by the English naturalist Thomas Forster in 1817. The type species (by tautonymy) is the common redstart (Phoenicurus phoenicurus). The name Phoenicurus is from Ancient Greek φοινιξ (phoinix), "(Phoenician) crimson/purple" (see also Tyrian purple), and ουροσ (-ouros) -"tailed".
The genus contains the following species:
Przevalski's redstart (Phoenicurus alaschanicus) Eversmann's redstart (Phoenicurus erythronotus) Blue-capped redstart (Phoenicurus coeruleocephala) Black redstart (Phoenicurus ochruros) Common redstart (Phoenicurus phoenicurus) Hodgson's redstart (Phoenicurus hodgsoni) White-throated redstart (Phoenicurus schisticeps) Daurian redstart (Phoenicurus auroreus) Moussier's redstart (Phoenicurus moussieri) Güldenstädt's redstart (Phoenicurus erythrogastrus) Blue-fronted redstart (Phoenicurus frontalis) Plumbeous water redstart (Phoenicurus fuliginosus) (previously in the genus Rhyacornis) Luzon water redstart (Phoenicurus bicolor) (previously in the genus Rhyacornis) White-capped redstart (Phoenicurus leucocephalus) (previously in the monotypic genus Chaimarrornis)Ruĝvostuloj estas popola nomo por la specioj de la genro Phoenicurus (kiu havigas ankaŭ la nomon de fenikuroj), kiu estas genro de birdoj de la familio Muŝkaptuledoj kiu karakteras, kiel la nomo sugestas, pro ruĝeca longa vosto. Kvankam similsignifaj, dum la nomo de Ruĝvostuloj taŭgas ankaŭ por aliaj birdoj kun ruĝecaj vostoj, parencaj, sed ne nepre tre proksimaj inkluditaj en la grupo de Ruĝvostuloj, la nomo fenikuroj taŭgas nur por la membro de la genro Phoenicurus.
Ĝi enhavas la jenajn speciojn:
Ruĝvostuloj estas popola nomo por la specioj de la genro Phoenicurus (kiu havigas ankaŭ la nomon de fenikuroj), kiu estas genro de birdoj de la familio Muŝkaptuledoj kiu karakteras, kiel la nomo sugestas, pro ruĝeca longa vosto. Kvankam similsignifaj, dum la nomo de Ruĝvostuloj taŭgas ankaŭ por aliaj birdoj kun ruĝecaj vostoj, parencaj, sed ne nepre tre proksimaj inkluditaj en la grupo de Ruĝvostuloj, la nomo fenikuroj taŭgas nur por la membro de la genro Phoenicurus.
Ĝi enhavas la jenajn speciojn:
Alasĉana ruĝvostulo (Phoenicurus alaschanicus) Blukapa ruĝvostulo (Phoenicurus caeruleocephala) Ruĝventra ruĝvostulo (Phoenicurus erythrogastrus) Blufrunta ruĝvostulo (Phoenicurus frontalis) Hodgsona ruĝvostulo (Phoenicurus hodgsoni) Blankagorĝa ruĝvostulo (Phoenicurus schisticeps) Ĝardenruĝvostulo (Phoenicurus phoenicurus) Nigra ruĝvostulo (Phoenicurus ochruros) Diademruĝvostulo (Phoenicurus moussieri) Orientazia ruĝvostulo (Phoenicurus auroreus) Ruĝdorsa ruĝvostulo (Phoenicurus erythronotus)Phoenicurus es un género de aves paseriformes de la familia Muscicapidae conocidos vulgarmente como colirrojos.
Se reconocen las siguientes especies:[1]
Phoenicurus es un género de aves paseriformes de la familia Muscicapidae conocidos vulgarmente como colirrojos.
Lepalind (Phoenicurus) on lindude perekond rästaslaste sugukonnast.
Lepalinnu perekonda kuulub 11 liiki, millest Eestis elavad kaks:
Suguline dimorfism väljendub selgelt. Emaslinnu välimus on palju tagasihoidlikum kui isaslinnul.
Lepalinnud on putuktoidulised.
Lepalinnud pärinevad Kesk-Aasia mäestikest ja platoodelt, kust nad on levinud ja lahknenud mitmele poole Aasias Atlandi ookeanist Kirde-Hiinani. Tänapäeval elavad lepalinnud Himaalajas, Pamiiris, Hindukušis, Kaukasuses, Taga-Kaukaasias, Alpides, Püreneedes ja Atlases.
Viimase 250 aasta jooksul on täheldatud lepalindude elamaasumist keskmäestikest Euroopa tasandikele. Nende levila on laienenud kuni 61° põhjalaiuseni.
Lepalind (Phoenicurus) on lindude perekond rästaslaste sugukonnast.
Buztangorria Phoenicurus generoko passeriformesen izen arrunta da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Txantxangorriaren eta urretxindorraren kideko txoria da.[1]
Generoak hurrengo espezieak ditu:[2]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Buztangorria Phoenicurus generoko passeriformesen izen arrunta da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Txantxangorriaren eta urretxindorraren kideko txoria da.
Leppälinnut (Phoenicurus) on sieppojen heimoon kuuluva lintusuku. Sukuun kuuluu 7 lajia[2].
Leppälinnut (Phoenicurus) on sieppojen heimoon kuuluva lintusuku. Sukuun kuuluu 7 lajia.
Phoenicurus est un genre d'oiseaux passereaux appartenant à la famille des Muscicapidae et qui regroupe onze espèces communément appelées Rougequeue (nommées, à l'instar du Rouge-gorge qui appartient d'ailleurs à la même famille, d'après la couleur des plumes. Ici, celles de la queue qu'arbore la plupart des espèces), Nymphée et Torrentaire.
S'appuyant sur diverses études phylogéniques, le Congrès ornithologique international (classification version 4.1, 2014) transfère dans ce genre deux espèces jusque-là placées dans le genre Rhyacornis, la Nymphée fuligineuse et la Nymphée bicolore ; ainsi qu'une espèce venant du genre Chaimarrornis, le Torrentaire à calotte blanche.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Phoenicurus est un genre d'oiseaux passereaux appartenant à la famille des Muscicapidae et qui regroupe onze espèces communément appelées Rougequeue (nommées, à l'instar du Rouge-gorge qui appartient d'ailleurs à la même famille, d'après la couleur des plumes. Ici, celles de la queue qu'arbore la plupart des espèces), Nymphée et Torrentaire.
Raudonuodegės (lot. Phoenicurus, angl. Redstarts, vok. Rotschwänze) – musinukinių (Muscicapidae) šeimos paukščių gentis.
Sibirinė raudonuodegė (Phoenicurus auroreus)
Dūminė raudonuodegė (Phoenicurus ochruros)
Baltabruvė raudonuodegė (Phoenicurus moussieri)
Raudonuodegės (lot. Phoenicurus, angl. Redstarts, vok. Rotschwänze) – musinukinių (Muscicapidae) šeimos paukščių gentis.
Erickiņi, erickiņu ģints (Phoenicurus) ir mušķērāju dzimtas (Muscicapidae) ģints, kas apvieno 14 mūsdienās dzīvojošas dziedātājputnu sugas.[1] Tās visas ir Vecās Pasaules putnu sugas, kas sastopamas Eirāzijā un Āfrikā.[1]
Ģints zinātniskais nosaukums Phoenicurus atvasināts no sengrieķu valodas un latviski nozīmē "ar sarkanu asti".[2]
Latvijā sastopamas 2 erickiņu ģints sugas: melnais erickiņš (Phoenicurus ochruros) un erickiņš (Phoenicurus phoenicurus).[1][3]
Visas erickiņu ģints sugas ir neliela auguma kukaiņēdāji. Tiem piemīt izteikts dzimumu dimorfisms. Tēviņi galvenokārt ir košās krāsās, dažādās kombinācijās sarkani, zili, balti un melni. Mātītes neuzkrītošas, gaiši brūnas ar sarkanu vai oranžu asti.[4]
Erickiņiem raksturīgi nepārtraukti skurināt un purināt savu asti.[5]
Erickiņu ģints (Phoenicurus)
Erickiņi, erickiņu ģints (Phoenicurus) ir mušķērāju dzimtas (Muscicapidae) ģints, kas apvieno 14 mūsdienās dzīvojošas dziedātājputnu sugas. Tās visas ir Vecās Pasaules putnu sugas, kas sastopamas Eirāzijā un Āfrikā.
Ģints zinātniskais nosaukums Phoenicurus atvasināts no sengrieķu valodas un latviski nozīmē "ar sarkanu asti".
Phoenicurus is een geslacht van zangvogels uit de familie van de vliegenvangers (Muscicapidae).[1] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1817 door Forster.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1]
Phoenicurus is een geslacht van zangvogels uit de familie van de vliegenvangers (Muscicapidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1817 door Forster.
Svartraudstjert, Phoenicurus ochruros
Phoenicurus er ei biologisk slekt av raudstjertar i flugesnapparfamilien, og underfamilien Saxicolinae. Artane i slekta har rustraud til raudbrune farger på stjerten. Dei er insektetande i hekkesesongen, og lever mest i opne, steinete fjellandskap eller lett fjellskog.
Artar i slekta Phoenicurus i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[2]
Phoenicurus er ei biologisk slekt av raudstjertar i flugesnapparfamilien, og underfamilien Saxicolinae. Artane i slekta har rustraud til raudbrune farger på stjerten. Dei er insektetande i hekkesesongen, og lever mest i opne, steinete fjellandskap eller lett fjellskog.
Multimedia w Wikimedia Commons Phoenicurus – rodzaj ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[3].
Długość ciała 12–18 cm, masa ciała 12–29 g[4].
Epitet gatunkowy Motacilla phoenicurus Linnaeus, 1758 (łacińskie phoenicurus – pleszka < greckie φοινικουρος phoinikouros – pliszka < φοινιξ phoinix, φοινικος phoinikos – karmazynowy, czerwony; -ουρος -ouros – -ogonowy < ουρα oura – ogon)[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
Phoenicurus – rodzaj ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).
Kızılkuyruk, sinekkapangiller (Muscicapidae) familyasından Phoenicurus cinsini oluşturan kuş türlerine verilen ad.
Ötücü kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Kızılkuyruk, sinekkapangiller (Muscicapidae) familyasından Phoenicurus cinsini oluşturan kuş türlerine verilen ad.
Phoenicurus là một chi chim trong họ Muscicapidae.[1]
Phoenicurus
_I-Haryana_IMG_8045.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Phoenicurus là một chi chim trong họ Muscicapidae.
Phoenicurus Forster, 1817
Горихвостки (лат. Phoenicurus) — род воробьиных птиц из семейства мухоловковых.
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Горихвостки (лат. Phoenicurus) — род воробьиных птиц из семейства мухоловковых.
ジョウビタキ属（学名：Phoenicurus Forster[2]）は、スズメ目・ツグミ科（ヒタキ科）に分類される鳥類の一属。
アジア、ヨーロッパ、アフリカに分布している渡り鳥である。ジョウビタキは日本の市街地、農耕地、林縁などで冬によく見られる[3]。ジョウビタキの鳴き声の打撃音が、火を焚くときの火打石を打ち合わせる音に似ていることから、「火焚き（ヒタキ）」の名が付いたとされる[4]。和名のジョウ（尉）は銀髪を意味する[4]。ツグミ科に分類される場合と、ヒタキ科に分類される場合がある。
ジョウビタキ属には以下の種がある[1]。
ジョウビタキ（メス）
P. auroreus
シロガシラジョウビタキ
P. erythrogastrus
セアカジョウビタキ
P. erythronotus
ルリビタイジョウビタキ
P. frontalis
ハイバネジョウビタキ（メス）
P. hodgsoni
ハチマキジョウビタキ（メス）
P. moussieri
クロジョウビタキ
P. ochruros
シロビタイジョウビタキ（オス）
P. phoenicurus
国際自然保護連合（IUCN）により、軽度懸念（LC）の指定を受けているジョウビタキ属の種が多数ある[6]。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
_I_IMG_7102.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
