American avocets are very beautiful birds with personality! I worked near them at wetland and they are very vocal and protective of nests. It is interesting to watch them wade and feed in shallows.
American avocets make loud "wheet" or "pleeet" and shrill "kleeap" sounds that are often repeated. They are very noisy when intruders approach active nests. They also communicate using complex displays that include dancing, bowing and crouching.
Communication Channels: visual ; acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Currently protected by the US Migratory Bird Act, American avocets are making a comeback after over-hunting in the 19th and early 20th centuries. The main threats to American avocets today are habitat loss and degredation.
US Migratory Bird Act: protected
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
1 brood per year, usually 3-5 eggs laid which are a pale ashy-yellow or olive-brown covered evenly with dark brown spots and blotches. Eggs are laid at intervals of 1-2 days, with a full clutch in 5 days (Hayman et al., 1986; Soothill & Soothill, 1982; Nethersole-Thompson, 1986).
There are no known adverse affects of American avocets on humans.
American avocets are enjoyable to watch and are sought out by many birders.
Positive Impacts: ecotourism
American avocets are important members of their ecosystem; because of their food habits they likely have a regulatory influence on insect and crustacean populations, and they are an important food source for their predators. They also have an influence on the plants and seeds they eat.
American avocets are mostly quiet and uncaring but become extremely aggressive on breeding and nesting grounds and protest loudly and dive bomb when intruders approach. They have few non-human predators, some known nest predators include skunks (subfamily Mephitinae) and foxes (family Canidae).
Known Predators:
Graceful and sleek, these long-legged waders have a black bill and light blue legs. Avocets are the tallest and longest-legged birds in their family. They are 400 to 500 mm in length and have a wingspan of 213 to 242 mm. They are often confused with black-necked stilts (Himantopus mexicanus), but are distinguishable by the bold black and white pattern on their back and wings and a strongly upcurved black bill. Females are similar in appearance to males but with a shorter and more upwardly-curved bill, male bills are longer and straighter. They are the only avocet with distinct breeding and non-breeding plumages. Breeding plumage is obtained in the first year and is a beautiful rusty cinnamon along the head and neck. Basic plumage is a gray head. Adult breeding plumage appears from January to March and is lost in July to September.
Average length: 400-500 mm.
Average wingspan: 213-242 mm.
Sexual Dimorphism: sexes shaped differently
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average mass: 340 g.
Banded American avocets have been recorded to live up to 9 years in the wild.
No records are available about life span in captivity, but presumably they live for 9 plus years!
Range lifespan
Status: wild: 9 (high) years.
Average lifespan
Status: wild: 168 months.
American avocets are numerous in mudflats, ponds, wetlands, and freshwater marshes and swamps. They are also common in lakes, rocky/sandy seashores, bay/coastal islands, and tidal flats.
Habitat Regions: temperate ; tropical ; terrestrial
Aquatic Biomes: lakes and ponds; coastal ; brackish water
Wetlands: marsh ; swamp
Other Habitat Features: estuarine
American avocets are found in western North America from March through October and in coastal California, southern Texas, Florida, Louisiana and south to Guatemala in winter.
Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )
American avocets swoop their open bills back and forth in shallow water to catch aquatic insects. They may feed in flocks of up to 100 plus birds, in deep water they will "tip up" like dabbling ducks and are reportedly good swimmers.
Foods eaten include: Insects and other invertebrates, shrimp and other crustaceans, aquatic vegetation and seeds.
Animal Foods: insects; terrestrial non-insect arthropods; aquatic crustaceans
Plant Foods: leaves; seeds, grains, and nuts
Primary Diet: omnivore
American avocets are monogamous and loosely colonial. Pairs perform elaborate courtship displays that involve various crouching and bowing postures in and out of water, dancing with outspread wings and swaying from side to side.
Mating System: monogamous
Breeding occurs between April and June. Nests are built on shore and are usually scrapes in the ground; they are sometimes lined with dry grass or mud chips. The female lays 3 to 5 eggs (4 on average); eggs are olive colored with brown and black spots. Incubation lasts 22 to 29 days and the eggs hatch synchronously. Fledging occurs after 28 to 35 days.
Breeding season: April to June
Range eggs per season: 3 to 5.
Range time to hatching: 22 to 29 days.
Range fledging age: 28 to 35 days.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; oviparous
Average eggs per season: 4.
Both male and female American avocets incubate the eggs. Incubation lasts 22 to 29 days. The precocial young are cared for by both sexes but the young feed themselves. Fledging occurs after 28 to 35 days.
Parental Investment: no parental involvement; precocial ; pre-fertilization; pre-hatching/birth (Protecting: Male, Female); pre-weaning/fledging (Protecting: Male, Female)
Distribucion General: Se distribuye al oeste de América del Norte, desde el sur de Canadá hasta California y el noreste de México. Invierna regularmente desde el sur de E.U.A. hasta el sur de México y raras veces o en forma casual en Costa Rica.
An avosetenn Amerika (liester : Avoseted Amerika) a zo un evn hirc'harek, Recurvirostra americana an anv skiantel anezhañ.
Bevañ a ra al labous e Norzhamerika.
Diouzh an evnoniourien e vez renket an avoseted en urzhiad Charadriiformes pe Ciconiiformes.
An avosetenn Amerika (liester : Avoseted Amerika) a zo un evn hirc'harek, Recurvirostra americana an anv skiantel anezhañ.
El bec d'alena nord-americà (Recurvirostra americana) és un ocell de la família dels recurviròstrids (Recurvirostridae) que habita aiguamolls, llacs i estuaris d'Amèrica del Nord, des de la Colúmbia Britànica, Alberta i sud de Saskatchewan, cap al sud per la zona central i occidental dels Estats Units i centre de Mèxic. En hivern arriben fins a l'Amèrica Central i les Antilles.
El bec d'alena nord-americà (Recurvirostra americana) és un ocell de la família dels recurviròstrids (Recurvirostridae) que habita aiguamolls, llacs i estuaris d'Amèrica del Nord, des de la Colúmbia Britànica, Alberta i sud de Saskatchewan, cap al sud per la zona central i occidental dels Estats Units i centre de Mèxic. En hivern arriben fins a l'Amèrica Central i les Antilles.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cambig America (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cambigau America) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Recurvirostra americana; yr enw Saesneg arno yw American avocet. Mae'n perthyn i deulu'r Hirgoesau (Lladin: Recurvirostridae) sydd yn urdd y Charadriiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn R. americana, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r cambig America yn perthyn i deulu'r Hirgoesau (Lladin: Recurvirostridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cambig Recurvirostra avosetta Cambig America Recurvirostra americana
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cambig America (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cambigau America) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Recurvirostra americana; yr enw Saesneg arno yw American avocet. Mae'n perthyn i deulu'r Hirgoesau (Lladin: Recurvirostridae) sydd yn urdd y Charadriiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn R. americana, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Tenkozobec americký (Recurvirostra americana) je velký bahňák z čeledi tenkozobcovitých.
Tenkozobec americký je přibližně 45 cm vysoký, má dlouhé, štíhlé, šedé končetiny a černobíle zbarvené opeření. Krk a hlava je v letním šatě jasně skořicově hnědá, v prostém nenápadně šedá. Dlouhý, tenký zobák má stejně jako všichni tenkozobci mírně zahnutý směrem nahoru a je jednou z jeho nejlepších charakteristik.
Vyskytuje se při mořském pobřeží, v blízkosti močálů, rybníků a mělkých jezer ve středu a na západě Severní Ameriky. Je částečně tažný, většina ptáků se na zimu stahuje směrem k mexickému a severoamerickému pobřeží Atlantského a Tichého oceánu.
Potravu vyhledává v mělké vodě, často pomocí pohybu zobákem ze strany na stranu. Loví zejména korýše a menší vodní hmyz. Hnízdí v otevřených krajinách, většinou v menších koloniích a často i v přítomnosti jiných bahňáků. Každým rokem provádí velmi komplikované svatební tance. Hnízdo v podobě malé jamky často lemované trávou si staví v blízkosti vody. Samice do něj následně klade průměrně 3 - 5 olivově zelených vajec s černým skvrněním, na kterých sedí po dobu 22 - 29 dní střídavě oba rodiče.
Tenkozobec americký (Recurvirostra americana) je v USA chráněný podle zákona Migratory Bird Treaty Act z roku 1918.[2]
Zimní opeření
Hnízdění
Hnízdo se 4 vejci
Vejce
Dospělý s mládětem v rezervaci Palo Alto Baylands v Kalifornii
V létě v texaské Quintaně
V zimě v texaské Quintaně
V tomto článku byl použit překlad textu z článku American Avocet na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu tenkozobec americký ve Wikimedia Commons
Galerie tenkozobec americký ve Wikimedia Commons
Tenkozobec americký (Recurvirostra americana) je velký bahňák z čeledi tenkozobcovitých.
Tenkozobec americký je přibližně 45 cm vysoký, má dlouhé, štíhlé, šedé končetiny a černobíle zbarvené opeření. Krk a hlava je v letním šatě jasně skořicově hnědá, v prostém nenápadně šedá. Dlouhý, tenký zobák má stejně jako všichni tenkozobci mírně zahnutý směrem nahoru a je jednou z jeho nejlepších charakteristik.
Vyskytuje se při mořském pobřeží, v blízkosti močálů, rybníků a mělkých jezer ve středu a na západě Severní Ameriky. Je částečně tažný, většina ptáků se na zimu stahuje směrem k mexickému a severoamerickému pobřeží Atlantského a Tichého oceánu.
Potravu vyhledává v mělké vodě, často pomocí pohybu zobákem ze strany na stranu. Loví zejména korýše a menší vodní hmyz. Hnízdí v otevřených krajinách, většinou v menších koloniích a často i v přítomnosti jiných bahňáků. Každým rokem provádí velmi komplikované svatební tance. Hnízdo v podobě malé jamky často lemované trávou si staví v blízkosti vody. Samice do něj následně klade průměrně 3 - 5 olivově zelených vajec s černým skvrněním, na kterých sedí po dobu 22 - 29 dní střídavě oba rodiče.
Der Amerikanische Säbelschnäbler (Recurvirostra americana) ist eine Vogelart aus der Familie der Säbelschnäbler (Recurvirostridae).
Der Amerikanische Säbelschnäbler erreicht eine Körperlänge von 45 Zentimeter und eine Flügelspannweite von 68 Zentimeter.[1] Ausgewachsene Vögel haben lange Beine, einen langen, vorne leicht nach oben gebogenen Schnabel. Die Körperunterseite ist weiß gefiedert und zeigt auf dem Rücken sowie den Flügeln klar abgegrenzte schwarz-weiße Flächen. Im Prachtkleid haben Amerikanische Säbelschnäbler einen rostbraunen Hals. Bei Männchen ist die Farbe etwas intensiver als bei Weibchen.
Im Schlichtkleid kann der Amerikanische Säbelschnäbler mit dem in Eurasien verbreiteten Säbelschnäbler verwechselt werden. Das Verbreitungsgebiet der beiden Arten überlappt sich jedoch nicht. Die rostfarbene Färbung des Hals im Prachtkleid ist nur für den Amerikanischen Säbelschnäbler charakteristisch.
Amerikanische Säbelschnäbler brüten in den Sumpfgebieten und flachen Seen der Prärie im mittleren Westen und an der pazifischen Küste von Nordamerika. Sie errichten ihre Nester auf dem Boden und brüten häufig in kleinen Gruppen.
Amerikanische Säbelschnäbler sind Zugvögel und überwintern an der südlichen Atlantik und Pazifikküste von Mexiko und den USA.
Ihre Nahrung suchen Amerikanische Säbelschnäbler im flachen Wasser oder in Sumpfflächen. Typisch für sie ist ebenso wie beim europäischen Säbelschnäbler, dass sie dabei unter seitlichen Kopfbewegungen nach Nahrung suchen. Sie leben vorwiegend von Wasserinsekten und kleinen Krebstierchen.
Amerikanische Säbelschnäbler in der kalifornischen Morro Bay.
Amerikanische Säbelschnäbler im Winterkleid.
Paarung.
Nest mit Eiern.
Ein adult mit juvenil.
Ein adult im Prachtkleid fliegt vorbei.
Lied.
Der Amerikanische Säbelschnäbler (Recurvirostra americana) ist eine Vogelart aus der Familie der Säbelschnäbler (Recurvirostridae).
Η Αμερικανική αβοκέτα είναι παρυδάτιο καλοβατικό πτηνό της οικογενείας των Ανωραμφιδών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Recurvirostra americana και δεν περιλαμβάνει υποείδη (μονοτυπικό). [1]
Ο λατινικός όρος Recurvirostra για το γένος, προέρχεται από τα συνθετικά recurvare «λυγίζω, κάμπτω» + rostrum «ράμφος» και παραπέμπει στο χαρακτηριστικό κυρτωμένο ράμφος του πτηνού. [3]
Η επιστημονική ονομασία avosetta, έχει βενετσιάνικη ρίζα και, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο έργο του Αλντροβάντι Ορνιθολογία (1603). [4] Πιθανολογείται ότι η ονομασία σχετίζεται με την ιταλική λέξηavvocato (=δικηγόρος), για να υπενθυμίζει τη μαυρόασπρη «στολή» του πτηνού, όπως ήσαν ντυμένοι οι δικηγόροι της εποχής, αυτό όμως δεν έχει τεκμηριωθεί ικανοποιητικά. [5]
Το είδος περιγράφηκε από τον Γερμανό φυσιοδίφη, βοτανικό και ζωολόγο Φ. Γκμέλιν (Johann Friedrich Gmelin 1748 – 1804) υπό την σημερινή του ονομασία (Βόρεια Αμερική, 1789). [6]
Το είδος απαντά αποκλειστικά στον Νέο Κόσμο (οικοζώνες: Νεαρκτική, Νεοτροπική), ως μεταναστευτικό πτηνό, σχεδόν σε ολόκληρη την επικράτεια.
Η κατανομή της αμερικανικής αβοκέτας εκτείνεται από τον ΔΚ. Καναδά (ΝΑ. Βρετανική Κολομβία, ανατολικά προς ΝΔ. Οντάριο) και νοτιότερα, προς Δ. και Κ. ΗΠΑ, Μπάχα Καλιφόρνια και Μεξικό (από την Κοαουίλα προς την Ζώνη Ηφαιστείων και την ΒΔ. Σονόρα. Σε όλες αυτές τις περιοχές απαντά, κυρίως, ως καλοκαιρινός αναπαραγόμενος επισκέπτης είτε -σε μικρότερο ποσοστό- ως επιδημητικό πτηνό, σε θέσεις που παραμένουν ακαθόριστες. Τελευταία, έχει αρχίσει να φωλιάζει και στην Α. Κούβα. [7]
Διαχειμάζει στην Μπάχα Καλιφόρνια και στην Κεντρική Αμερική, κυρίως στο Μεξικό, την Γουατεμάλα και το Μπελίζ, ωστόσο εμφανίζεται ακανόνιστα και στην Β. Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ, την Νικαράγουα, νότια μέχρι την Βενεζουέλα. Επίσης, θέσεις διαχείμασης υπάρχουν στις ΝΑ. ΗΠΑ, την Κούβα και τις Μπαχάμες. [8][9][10]
Οι αναπαραγόμενοι καλοκαιρινοί πληθυσμοί της Β. Αμερικής, αναχωρούν για τις θέσεις διαχείμασης από τα τέλη Αυγούστου, με την αποδημία να παρατείνεται μέχρι τον Νοέμβριο, ενώ η επιστροφή ξεκινάει από τον Φεβρουάριο και διαρκεί μέχρι τα τέλη Απριλίου και τις αρχές Μαΐου. [11] Τυχαίοι περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί από την Γροιλανδία, τον Παναμά, το Εκουαδόρ και την Τζαμάικα. [12][13]
Η αμερικανική αβοκέτα αναπαράγεται σε πεδινούς βάλτους, ελώδεις περιοχές, λίμνες, αλκαλικές λίμνες και εκβολές ποταμών. [14] Στον Κόλπο Humboldt της Καλιφόρνιας, τα διαχειμάζοντα πουλιά χρησιμοποιούν παλιρροιακές λασπώδεις εκτάσεις (κυρίως για σίτιση και ανάπαυση), μια λίμνη οξείδωμένων λυμάτων (κυρίως για διατροφή και δευτερευόντως ως πηγή γλυκού νερού), λασπώδη πλατώματα μεγάλου υψομέτρου (για πρώιμο φώλιασμα υψηλής παλίρροιας) και τις νησίδες σε μια υφάλμυρη λίμνη (κυρίως φώλιασμα υψηλής παλίρροιας). Συνηθίζουν να κουρνιάζουν σε ρηχές, μισοβυθισμένες παρυφές νησίδων σε βαθιές μη-παλιροιακές λίμνες ή, λιγότερο συχνά, σε ρηχά νερά ή σε εκτεθειμένη λάσπη κοντά την άκρη του νερού παλιρροιακών πλατωμάτων. [15] Στην παράκτια Νότια Καρολίνα, τα μη-αναπαραγόμενα πτηνά χρησιμοποιούν ενδιαιτήματα με νερό βάθους 10-17 εκατοστών (με σχετικά σταθερή στάθμη) και λίγο ή καθόλου εκτεθειμένο υπόστρωμα. Στις υφάλμυρες λίμνες, η αλατότητα δεν είναι σημαντικός παράγοντας στην επιλογή του ενδιαιτήματος. [16]
΄Οπως όλες οι αβοκέτες, η αμερικανική αβοκέτα είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα παρυδάτια πτηνά και, με το χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο πτέρωμα και το ράμφος της, δύσκολα συγχέεται με άλλο είδος (indistinguishable). Μάλιστα, στην αμερικανική ήπειρο είναι το μοναδικό καλοβατικό πτηνό που συνδυάζει το κυρτωμένο προς τα πάνω ράμφος με την λευκή κοιλιά και το ασπρόμαυρο πτέρωμα στο σώμα. [17]
Μοιάζει πολύ με την αβοκέτα της Ευρώπης, σε μέγεθος και χρώματα, αλλά τα καλυπτήρια φτερά στο κεφάλι, τον λαιμό και το άνω μέρος τους στήθους έχουν ένα όμορφο κανελλί χρώμα κατά την αναπαραγωγική περίοδο (από Ιανουάριο-Μάρτιο) που γίνεται γκριζόμαυρο στο μη-αναπαραγωγικό πτέρωμα (από Ιούλιο-Σεπτέμβριο). Τα φύλα μοιάζουν αρκετά, αλλά τα θηλυκά έχουν κοντύτερο -ωστόσο πιό κυρτωμένο- ράμφος.
Η αμερικανική αβοκέτα τρέφεται κυρίως με ασπόνδυλα (invertivore). Βαδίζει αργά μέσα στο νερό, συχνά σε σμήνη που αριθμούν 12-300 πουλιά. Τρέφεται με ποικιλία από υδρόβια έντομα και τις προνύμφες τους και καρκινοειδή, -αλλά και σπέρματα υδρόβιων φυτών-, που λαμβάνονται κυρίως από τον μαλακό λασπώδη πυθμένα ή την επιφάνεια του νερού, μερικές φορές στον αέρα, καθώς περνούν. [23] Μπορεί να τεντώνει τον λαιμό, ή να καταδύεται λίγο κάτω από την επιφάνεια του νερού, ενώ αναζητά την τροφή της. Κατά την περίοδο φθινόπωρο-χειμώνας-άνοιξη στον Κόλπο Humboldt της Καλιφόρνιας, σιτίζεται στις παλιρροιακές λασπώδεις εκτάσεις, σε ακτίνα 3 χλμ. από τις θέσεις κουρνιάσματος, συνήθως 100 μ. από τα επίπεδα της παλίρροιας, όταν αυτά κυμαίνονται μεταξύ 0,5 και 1,2 μ. [24]
Στις δυτικές λίμνες του φάσματος κατανομής μπορεί να τρέφεται ευρέως με καρκινοειδή του γένους Artemia spp. και δίπτερα της οικογενείας Ephydridae. [25]
Η περίοδος φωλιάσματος είναι την άνοιξη και το καλοκαίρι στα βόρεια του φάσματος κατανομής, τον Απρίλιο-Αύγουστο στο ΒΔ. Μεξικό, τον Μάρτιο-Αύγουστο στο Κ. Μεξικό, ενώ υπάρχουν φωλιές με αβγά ακόμη και τον Ιούνιο, στην Κούβα. [26]
Η αμερικανική αβοκέτα, όπως και η ευρωπαϊκή «εξαδέλφη» της, φωλιάζει σε αποικίες, μερικές φορές μαζί με καλαμοκανάδες. Η φωλιά βρίσκεται σε γυμνό, ανοικτό χώρο, όχι μακριά από το νερό. Μπορεί να είναι μια απλή, άδεια κοιλότητα στο έδαφος, είτε να έχει επενδυθεί με βότσαλα ή άλλα παρόμοια υλικά, ή να είναι ένα ανάχωμα, όχι περισσότερο από 30 εκ. σε ύψος. Στην όποια κατασκευή συμμετέχουν και οι δύο εταίροι.
Η ωοτοκία πραγματοποιείται άπαξ σε κάθε περίοδο φωλιάσματος. [27] Η γέννα αποτελείται από (3-) 4 (-5) ελαιοκαφετί αβγά, τα οποία εναποτίθενται καθημερινά ή μέρα-παρά-μέρα, ενώ η επώαση πραγματοποιείται και από τα δύο φύλα και διαρκεί (22-) 23 έως 24 (-25) ημέρες. Οι νεοσσοί είναι φωλεόφυγοι, αφήνουν την φωλιά εντός 24ώρου και, πολύ σύντομα, τρέφονται μόνοι τους, επιτηρούμενοι στενά από τους γονείς τους. Η πτέρωση (fledging) πραγματοποιείται στις 4-5 εβδομάδες, [28] και ανεξαρτητοποιούνται στις 6 εβδομάδες, περίπου. [29] Η σεξουαλική ωριμότητα αποκτάται από το 1ο έτος της ζωής, και για τα δύο φύλα. [30]
Οι πληθυσμοί του είδουςμειώθηκαν τις δεκαετίες 1960 και 1970 σε μεγάλο βαθμό, λόγω απώλειας των υγροτόπων από την εκτροπή των υδάτων, που προορίζονταν για ανθρώπινη χρήση. Η μόλυνσή τους με σελήνιο προκαλεί, αυξημένες αναπτυξιακές ανωμαλίες και θνησιμότητα. Από το 1995, οι ιδιοκτήτες περιοχών μολυσμένων με σελήνιο, στη Β. Καλιφόρνια, υποχρεούνταν να παρέχουν ασφαλείς υγροβιοτόπους για το είδος. Η επακόλουθη αναπαραγωγική επιτυχία στις νέες δημιουργηθείσες θέσεις ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό, τι αρχικά αναμενόταν, αλλά οι μακροπρόθεσμες προοπτικές για την αναπαραγωγή σε αυτές τις περιοχές δεν είναι σαφείς.
Γενικά, η αμερικανική αβοκέτα δεν κινδυνεύει σε παγκόσμιο επίπεδο και η IUCN την κατατάσσει στα είδη Ελαχίστης Ανησυχίας (LC). [33] Επίσης, προστατεύεται από το Σύμφωνο Μετανάστευσης Πτηνών του 1918 (Migratory Bird Treaty Act of 1918, MBTA).
Η Αμερικανική αβοκέτα είναι παρυδάτιο καλοβατικό πτηνό της οικογενείας των Ανωραμφιδών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Recurvirostra americana και δεν περιλαμβάνει υποείδη (μονοτυπικό).
The American avocet (Recurvirostra americana) is a large wader in the avocet and stilt family, Recurvirostridae, that is found in North America. It spends much of its time foraging in shallow water or on mud flats, often sweeping its bill from side to side in water as it seeks its crustacean and insect prey.
The American avocet was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with the pied avocet in the genus Recurvirostra and coined the binomial name Recurvirostra americana.[2] Gmelin based his description on that by the English ornithologist John Latham who in 1785 had described and illustrated the American avocet in his A General Synopsis of Birds.[3] Latham cited the earlier publication by William Dampier and also that by Thomas Pennant.[4][5] The genus name combines the Latin recurvus meaning 'bent' or 'curved backwards' with rostrum meaning 'bill'.[6] The species is monotypic: no subspecies are recognised.[7]
The American avocet is a member of the order Charadriiformes, which includes shorebirds, gulls, and alcids. Its family, Recurvirostridae, includes stilts and avocets. The genus Recurvirostra includes three other species: the Andean avocet, the pied avocet, and the red-necked avocet.[7]
The American avocet measures 40–51 cm (16–20 in) in length, has a wingspan of 68–76 cm (27–30 in) and weighs 275–420 g (9.7–14.8 oz)[8][9] The bill is black, pointed, and curved slightly upwards towards the tip. It is long, surpassing twice the length of the avocet's small, rounded head. Like many waders, the avocet has long, slender legs and slightly webbed feet.[10] The legs are a pastel grey-blue, giving it its colloquial name, blue shanks. The plumage is black and white on the back, with white on the underbelly. During the breeding season, the plumage is brassy orange on the head and neck, continuing somewhat down to the breast. After the breeding season, these bright feathers are swapped out for white and grey ones.[11] The avocet commonly preens its feathers - this is considered to be a comfort movement.[12]
The call has been described as both a shrill and melodic alarm bweet, which rises in inflection over time.[10][11][13] Avocets use three distinct calls: common call, excited call, and broken wing call.[14] The common call is a loud repeated wheep. The excited call has a similar wheep sound, but it speeds up rather than having an even rhythm. Lastly, the broken wing call is noticeably different from the other two calls. It is a distressed screech sound and is alarming rather than melodic.[14]
American avocets were previously found across most of the United States until extirpated from the East Coast. The breeding habitat consists of marshes, beaches, prairie ponds, and shallow lakes in the mid-west, as far north as southern Canada.[8] These breeding grounds are largely in areas just east of the rocky mountains including parts of Alberta, Saskatchewan, Montana, Idaho, Washington, Utah, North and South Dakota, Nebraska, Colorado, and even down to parts of New Mexico, Oklahoma and Texas.[11] Their migration route lands them in almost every state in the western United States. The avocet's wintering grounds are mainly coastal. Along the Atlantic Ocean, they are found in North and South Carolina, Georgia and Florida. There are also wintering grounds along the Gulf of Mexico in Florida, Texas, and Mexico, and along the Pacific Ocean in California and Mexico. There are resident populations in the Mexican States of Zacatecas, San Luis Potosí, Guanajuato, Hidalgo, Mexico City and Puebla, and in Central California.[11]
Flocks ranging from 50 to 300 avocets migrate together to their breeding sites together during peak season, which is typically in the spring.[15]
The American avocet breeds in anything from freshwater to hypersaline wetlands in the western and mid-west United States.[11][16] After reaching their breeding grounds, the avocets quickly establish territory in pairs.[15] Throughout the breeding season, these pairs engage in a series of copulatory displays, which is initiated by either sex and often involves preening.[11][15] After breeding, the birds gather in large flocks, sometimes amounting to hundreds of birds. Nesting takes place near water, often alongside black-necked stilts, usually on small islands or mucky shorelines. The avocets nest on the ground in places with little to no surrounding vegetation. They make shallow indentations in the ground for their nest and line it with grass, feathers, pebbles or other small objects. Some avocets do not line their nests at all.[8] During the breeding season, avocets lay around 3–5 eggs, with 4 being the most common number.[14] One case study of the 1968 and 1969 breeding seasons suggests that this number allows for the highest rate of hatching success.[15] They incubate them over a period of 23–25 days. Both parents are involved in the incubation process, taking turns during the day (except at night, where only the female incubates the eggs).[15][14] Both parents take care of the newborn American avocets after they hatch. Male parents are more present in incubation during the first 8 days, whereas female parents dominate incubation throughout the remaining 16 days.[17] Time spent caring for newborn chicks equates to that spent incubating. Since newborns are able to walk, they are capable of feeding themselves and do not require extensive care from their parents.[14][17] The young are expected to begin flying 4 to 5 weeks after hatching.[15]
Each pair defends their own territory against predators and other avocets. Nests are built in areas that predators would struggle to gain access to. Predators that do try to approach the colony find themselves surrounded by several adult avocets running around, trying to distract them. While incubating however, the avocets tend only to their nest and defense is considered a lower priority, unless the eggs are in immediate danger, in which case the avocets may take more aggressive measures, calling loudly and flying at the threat.[15][14]
The American avocet tends to prefer habitats with fine sediments for foraging.[18] In the winter, it feeds extensively on brine shrimp. Usually, this entails the avocet pecking while walking or wading on the shore, but it can also swim to expand foraging area. During the breeding season, avocets continue to eat brine shrimp but switch mainly to consuming brine flies. Brine flies and brine fly larvae are so abundant in avocet breeding grounds that they often blacken the surface of any exposed mud. Brine flies sustain the avocet during its breeding season.[12] The avocet employs both visual and tactile methods of feeding.[11] The primary visual feeding method is pecking at flies. However the avocet will also feed by plunging (wherein the head and neck of the bird are submerged), snatching (wherein the bird catches a flying insect), and bill pursuit (wherein the bird repeatedly opens and closes its bill while moving its head along the surface of the water). Methods of tactile feeding include filtering, scraping, and scythe feeding.[12]
Shooting and trapping of American avocets led to population decline until the 1900s. During this time, the species was extirpated from most of the East Coast of the United States.[11] By 1918, Avocets became protected under the Migratory Bird Treaty Act (16 U.S.C. 703-712). Since that time, other threats have emerged. Contaminants and toxins such as DDT, selenium, and methylmercury, have increased in American Avocet habitats in recent years. Although the effects are highly contested, these increased concentrations have potential negative effects on American avocet breeding success, especially because Avocet chicks are more susceptible to environmental disruptions than adults.[11][16] The avocet also faces habitat loss. While agricultural and industrial environments have become alternate habitat for the avocet, natural wetlands are decreasing rapidly.[11] Additionally, increases in the salinity levels of wetlands have had adverse effects on the breeding and development of avocets. Young avocets in saline or hypersaline environments often combat weight loss and dehydration.[16] Although American avocets face numerous environmental challenges, numbers have stayed steady, and according to the National Audubon Society, numbers have been increasing steadily in the eastern United States for the past few years.[14] The American avocet is protected under the Migratory Bird Treaty Act of 1918.[19]
In his famous The Birds of America, John James Audubon describes a day of stalking and spying on the avocet. He judiciously noted their foraging, nesting, defensive, and flight behaviors.[10]
Winter plumage
Nesting
Adult with a chick at Palo Alto Baylands Nature Preserve, California
Breeding plumage
Quintana, Texas. Winter
In flight at the Sacramento National Wildlife Refuge, California
American avocet adult with chicks, Great Sand Dunes National Park The American avocet (Recurvirostra americana) is a large wader in the avocet and stilt family, Recurvirostridae, that is found in North America. It spends much of its time foraging in shallow water or on mud flats, often sweeping its bill from side to side in water as it seeks its crustacean and insect prey.
La Amerika avoceto (Recurvirostra americana) estas granda vadbirdo de la familio de Rekurbrostruledoj, kiu enhavas avocetojn kaj himantopojn.
Tiu avoceto havas longajn, maldikajn, grizajn krurojn. Ties plumaro estas nigroblanka ĉedorse -sed la tri nigraj strioj kiujn havas ankaŭ la eŭrazia Avoceto estas en la Amerika avoceto multe pli larĝaj- kaj blanka ĉeventre. La antaŭa brusto, kolo kaj kapo estas cinamokoloraj somere kaj grizaj vintre; la kapo estas pli kolora kaj la nigra okulo aperas ene de blanka ringo. La longa kaj maldika beko esta suprenturnita ĉepinte; ĉe la inoj plie, ĉe la masklo estas pli longa kaj rekta. Dumfluge videblas krom blanko nigraj flugilpintoj. La plenkreskula alteco estas 45 cm mezaveraĝe (inter 43 kaj 47 cm) kaj havas enverguron de 72 cm; ili pezas ĉirkaŭ 300 aŭ 350 gr.
Ties medio estas marĉoj, strandoj, herbejaj lagunoj kaj neprofundaj lagoj de okcidento kaj marbordo -kaj en Pacifiko (ĉefe) kaj en Atlantiko- de Usono. Tiu specio vintras en Meksiko, Gvatemalo, Florido, Kubo kaj la Kariba Maro. Estas tutjaraj loĝantaroj en Kalifornio kaj centra Meksiko.
Ties reprodukta medio estas neprofundaj lagoj kun mezsala akvo kaj koto ĉeborde. Okazas elegantaj parigadaj ceremonioj. Ili faras neston en malferma planko, ofte laŭ etaj grupoj, foje kun aliaj vadbirdoj. Se la akvonivelo supreniras ili suprenigas la ovojn per diversa materialo por protekti ilin. Okazas unusola demetado de 3 aŭ 4 verdecajn ovojn ĉiujare; ambaŭ gepatroj zorgas la idojn, kiuj manĝas kaj naĝas tuj post eloviĝo.
Tiuj birdoj manĝas en neprofunda akvo aŭ kotaj ebenaĵoj, ofte balancigante iliajn bekojn dekstren kaj maldekstren. Ili manĝas ĉefe krustulojn kaj insektojn. Estas sociaj birdoj kaj agresemaj kontraŭ invaduloj. Ili vivas ĝis 9 jaroj.
La Amerika avoceto (Recurvirostra americana) estas protektita de traktato por la migrantaj birdoj de 1918.
La Amerika avoceto (Recurvirostra americana) estas granda vadbirdo de la familio de Rekurbrostruledoj, kiu enhavas avocetojn kaj himantopojn.
La avoceta americana[2] (Recurvirostra americana) es una especie de ave caradriforme de la familia Recurvirostridae.[3] No se reconocen subespecies.[3] Como todos los miembros de su género, presenta el pico encorvado hacia arriba.
Sus hábitats de cría son pantanos, estanques de pradera, y lagunas o lagos poco profundos en el medio-oeste y en la costa del Pacífico de América del Norte. Anida en la tierra abierta, a menudo en grupos pequeños, a veces con otras aves zancudas.
Son aves migratorias y la mayor parte del invierno lo pasan en las costas pacífica y atlántica del sur de México y los Estados Unidos.
Estos pájaros encuentran su alimento en el agua poco profunda o en el barro o lodo. Comen principalmente crustáceos e insectos.
La avoceta americana (Recurvirostra americana) es una especie de ave caradriforme de la familia Recurvirostridae. No se reconocen subespecies. Como todos los miembros de su género, presenta el pico encorvado hacia arriba.
Sus hábitats de cría son pantanos, estanques de pradera, y lagunas o lagos poco profundos en el medio-oeste y en la costa del Pacífico de América del Norte. Anida en la tierra abierta, a menudo en grupos pequeños, a veces con otras aves zancudas.
Son aves migratorias y la mayor parte del invierno lo pasan en las costas pacífica y atlántica del sur de México y los Estados Unidos.
Estos pájaros encuentran su alimento en el agua poco profunda o en el barro o lodo. Comen principalmente crustáceos e insectos.
Recurvirostra americana Recurvirostra generoko animalia da. Hegaztien barruko Recurvirostridae familian sailkatua dago.
Recurvirostra americana Recurvirostra generoko animalia da. Hegaztien barruko Recurvirostridae familian sailkatua dago.
Preeria-avosetti (Recurvirostra americana) on pohjoisamerikkalainen kahlaaja. Sen elinympäristö käsittää Kanadan ja Yhdysvaltain Keski-Lännen ja länsirannikkoa. Se talvehtii muun muassa Kaliforniassa, Meksikossa ja Teksasissa. Lajin holotyypin kuvaili Johann Friedrich Gmelin 1789.[2]
Preeria-avosetti (Recurvirostra americana) on pohjoisamerikkalainen kahlaaja. Sen elinympäristö käsittää Kanadan ja Yhdysvaltain Keski-Lännen ja länsirannikkoa. Se talvehtii muun muassa Kaliforniassa, Meksikossa ja Teksasissa. Lajin holotyypin kuvaili Johann Friedrich Gmelin 1789.
Recurvirostra americana
L'Avocette d'Amérique (Recurvirostra americana) est une espèce d'oiseaux limicoles néarctiques de la famille des Recurvirostridae.
Elle mesure 40 à 50 cm. La tête et le cou sont rouille orangé, plus pâles en hiver. Les ailes sont noires et blanches, cette dernière couleur étant présente sur le reste du corps. Le bec noir est fortement retroussé et les pattes sont bleues.
L'Avocette d'Amérique se reproduit surtout en bordure des lacs alcalins à végétation éparse mais niche également autour des lacs salés et au voisinage des estuaires.
Recurvirostra americana
L'Avocette d'Amérique (Recurvirostra americana) est une espèce d'oiseaux limicoles néarctiques de la famille des Recurvirostridae.
L'avocetta americana (Recurvirostra americana J. F. Gmelin, 1789) è un uccello della famiglia dei Recurvirostridi[2].
Misura 41-51 cm di lunghezza, per 215-476 g di peso. L'apertura alare si aggira sui 68 cm e il tarso misura 85-103 mm[3].
Nell'avocetta americana la testa, il collo e il petto sono di un colore bruno-arancio che diventa rosato sulla parte alta della mantellina e del ventre per poi sfumare nel bianco. I motivi dei disegni nerastri del dorso ricordano quelli dell'avocetta comune (R. avosetta) e dell'avocetta collorosso (R. novaehollandiae), ma le macchie sono più sviluppate sulla parte esterna dell'ala a livello delle primarie e delle grandi copritrici.
Il lungo becco nero è fortemente curvato verso l'alto, ma le sue dimensioni sono generalmente più piccole di quello dell'avocetta comune. Gli adulti in tenuta non nuziale hanno il vertice, la nuca e la parte posteriore del collo di colore grigio-perla. Il resto delle parti inferiori è bianco. I giovani sono simili agli adulti, ma hanno il vertice di un colore marrone chiaro o grigiastro che contrasta nettamente con il castano opaco della nuca e della parte posteriore del collo, che sfuma nel rosa della parte alta della mantellina. È presente inoltre un po' di bianco sulle primarie interne. Le piume della mantellina e le copritrici alari presentano delle estremità bianche che spiccano chiaramente sullo sfondo nero[3].
Le avocette americane emettono dei forti kleek o pleet che possono essere uditi anche a grande distanza. Quando degli intrusi penetrano nel loro territorio, sono in grado di produrre dei richiami stridenti e ripetuti[3].
Le avocette americane svernano nelle regioni meridionali e orientali degli Stati Uniti, nonché in Messico e nel Belize, dove gli habitat più adatti a questa specie presentano una copertura migliore. Esemplari migranti vengono avvistati anche a Panama e nelle regioni nord-occidentali del Sudamerica, fino al sud del Venezuela.
Questa specie è presente in piccolo numero, ma con un trend demografico in crescita, anche nelle isole Cayman e in Giamaica; alcune testimonianze ne segnalano la presenza anche nei Caraibi, a Porto Rico, nelle Isole Vergini, ad Antigua e a Barbados[3].
Le avocette americane sono principalmente carnivore. Si nutrono di una vasta gamma di invertebrati acquatici, compresi insetti e loro larve, crostacei, molluschi e lombrichi. Nelle località situate nell'entroterra, variano la loro dieta mangiando semi e insetti terricoli come cavallette e locuste.
Sulle spiagge californiane, il loro menu è un po' diverso, in quanto è composto prevalentemente da anellidi come gli spionidi, i capitellidi, i policheti e gli oligocheti. Le avocette americane catturano le loro prede soprattutto fendendo le acque poco profonde con il lungo becco ricurvo, che gioca un ruolo essenziale in questo. Si alimentano spesso in stormi molto numerosi[3].
Nel nord del loro areale le avocette americane nidificano in primavera e in estate. Nel Messico nord-occidentale, si riproducono tra il mese di aprile e il mese di agosto. Nel Messico centrale, la stagione di nidificazione si protrae dal mese di marzo ad agosto. A Cuba, essa ha luogo in giugno. Questi trampolieri nidificano generalmente in colonie sciolte, ma possono anche deporre le loro uova all'interno delle fitte formazioni di mangrovie. Occasionalmente, nidificano assieme ai cavalieri collonero (Himantopus mexicanus). Il nido è costituito da una sorta di depressione foderata con steli d'erba; è situato sul terreno o su zattere di vegetazione secca che formano un substrato di almeno 15 mm. All'interno delle colonie, i nidi sono disposti generalmente a 2-6 metri di distanza gli uni dagli altri.
Ciascuna covata comprende 4 uova, ciascuna delle quali misura 54 mm per 35, che vengono covate da entrambi i genitori per 22-39 giorni. I pulcini sono ricoperti da un piumino di colore fulvo chiaro con macchie e strisce più scure. I due genitori si prendono cura dei piccoli fino a quando non sono in grado di volare, ovvero dopo 4-5 settimane. A questa età sono già completamente indipendenti. Le piccole avocette raggiungono la maturità sessuale all'inizio del terzo anno[3].
Come indica il loro nome comune, queste avocette sono originarie del continente nordamericano, dove sono più numerose nel sud del Canada (dalla Columbia Britannica fino al sud-ovest dell'Ontario), e nel sud-ovest degli Stati Uniti, in particolare in California e nel nord del Texas. In America centrale sono presenti nella Baja California e nel nord del Messico, fino al Sonora.
Questi trampolieri svernano nel Messico centrale, nel Guatemala, nell'Honduras, nel Salvador e nel Nicaragua. Negli Stati Uniti orientali, quartieri invernali di questa specie si trovano in Florida e nella Carolina del Nord. Altri esemplari svernano nelle Grandi Antille, più precisamente nelle Bahamas e a Cuba.
Le avocette americane nidificano nei dintorni o sulle sponde di laghi salati e di bacini artificiali, in particolare ove sia presente un po' di vegetazione sparsa. Amano molto anche le acque alcaline, le lagune e le paludi, gli estuari di fiumi e di torrenti. Nel Messico centrale, possono nidificare fino a 2500 metri di altitudine. Nell'Idaho, negli Stati Uniti nord-occidentali, alcuni esemplari sono stati avvistati addirittura a 2720 metri.
Al di fuori della stagione riproduttiva, questi uccelli mostrano una chiara preferenza per gli specchi d'acqua dolce, così come per le lagune costiere, le foci dei fiumi, le spiagge e le distese di fango che vengono colpite dalle correnti di marea[3].
La IUCN classifica l'avocetta americana come «specie a rischio minimo» (Least Concern). Occupa un territorio molto vasto e molti siti in cui è presente sono protetti. In Messico è allo stesso tempo una specie nidificante e una visitatrice invernale piuttosto abituale. Due colonie riproduttive sono state recentemente scoperte a Cierra de Biramal, a Cuba, durante l'estate del 2007: esse erano costituite rispettivamente da 11 e 12 coppie. Questa piccola popolazione si è sviluppata a partire da alcuni visitatori invernali nel corso degli ultimi due decenni[1].
L'avocetta americana (Recurvirostra americana J. F. Gmelin, 1789) è un uccello della famiglia dei Recurvirostridi.
De Amerikaanse kluut (Recurvirostra americana), een vogel uit de familie van de Recurvirostrais net als de Europese kluut een steltloper.
Deze soort heeft lange, dunne, grijze poten en een dunne snavel die duidelijk naar boven gebogen is. Hij heeft echter een lichtbruine kop.
Hij broedt in de staten van de Rocky Mountains en trekt 's winters naar de Golfkust en naar Mexico.
Amerikaanse kluut in winterkleed
Een vlucht Amerikaanse kluten
Baltsende kluten
Broedend exeplaar
Ouder met jong in het Palo Alto Baylands natuurreservaat, Californië.
De Amerikaanse kluut (Recurvirostra americana), een vogel uit de familie van de Recurvirostrais net als de Europese kluut een steltloper.
Amerikaavosett (Recurvirostra americana) er ein vadefugl i avosettfamilien med hekkeutbreiing på vestkysten av USA og ved innsjøar i Midt-Vesten. Overvintringsområde er både på vestkysten og austkysten av USA og Mexico.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Amerikaavosett Amerikaavosett (Recurvirostra americana) er ein vadefugl i avosettfamilien med hekkeutbreiing på vestkysten av USA og ved innsjøar i Midt-Vesten. Overvintringsområde er både på vestkysten og austkysten av USA og Mexico.
Multimedia w Wikimedia Commons Szablodziób amerykański (Recurvirostra americana) – gatunek ptaka z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae). Żeruje w mulistej wodzie wykonując gwałtowne ruchy dziobem.
Szablodziób amerykański (Recurvirostra americana) – gatunek ptaka z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae). Żeruje w mulistej wodzie wykonując gwałtowne ruchy dziobem.
Wygląd Długość ciała 43-47 cm. pióra białe, duże czarne plamy na skrzydłach i plecach. Głowa oraz szyja cynamonowe. Dziób czarny, zwężający się ku końcowi, podgięty do góry (u samicy silniej). Nogi długie, szaroniebieskie. W locie widoczny biały spód skrzydeł, czarne lotki I rzędu, pokrywy podskrzydłowe; lotki II rzędu białe. Zasięg, środowisko Słodkowodne bagna, słone jeziora oraz mokradła na południe od środkowo-zachodniej i środkowej części Ameryki Północnej.Amerikansk skärfläcka[2] (Recurvirostra americana) är en fågel i familjen skärfläckor inom ordningen vadarfåglar.[3]
Fågeln häckar från södra Kanada till norra Mexiko och övervintrar från södra USA till Costa Rica och Kuba.[3]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling som inte tros vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Adult i vinterdräkt.
Parning
Rede med ägg.
Adult i vinterdräkt
Amerikansk skärfläcka kan bilda stora flockar.
Wikimedia Commons har media som rör amerikansk skärfläcka.
Wikispecies har information om Recurvirostra americana.
Amerikansk skärfläcka (Recurvirostra americana) är en fågel i familjen skärfläckor inom ordningen vadarfåglar.
Recurvirostra americana là một loài chim trong họ Recurvirostridae.[2] Môi trường sống giống là đầm lầy, bãi biển, ao cỏ, hồ nước nông ở trung tây xa về phía bắc miền nam Alberta, Saskatchewan và Manitoba, và trên bờ biển Thái Bình Dương của Bắc Mỹ. Cà kheo Mỹ tạo thành các nhóm hàng chục cặp. Khi hết mùa sinh sản, chúng tập hợp thành đàn lớn, đôi khi bao gồm hàng trăm loài chim. Ổ trứng gần nước, thường là trên các đảo nhỏ hoặc bờ lầy lội nơi truy cập bởi những kẻ săn mồi là khó khăn. Chim mái đẻ bốn quả trứng trong tổ hình đĩa, chim bố và chim mẹ thay phiên nhau ấp chúng. Sau khi nở, chim con tự kiếm mồi nuôi sống bản thân mà không được chim bố mẹ nuôi. Chúng là loài cá di cư, và chủ yếu trúđông trên những bờ biển Đại Tây Dương và Thái Bình Dương phía nam Mexico và Hoa Kỳ.
Chúng kiếm thức ăn trong vùng nước nông hay trên các bãi bùn, thường xuyên quét mỏ từ bên này sang bên kia trong nước khi tìm giáp xác của nó và con mồi côn trùng.
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Recurvirostra americana là một loài chim trong họ Recurvirostridae. Môi trường sống giống là đầm lầy, bãi biển, ao cỏ, hồ nước nông ở trung tây xa về phía bắc miền nam Alberta, Saskatchewan và Manitoba, và trên bờ biển Thái Bình Dương của Bắc Mỹ. Cà kheo Mỹ tạo thành các nhóm hàng chục cặp. Khi hết mùa sinh sản, chúng tập hợp thành đàn lớn, đôi khi bao gồm hàng trăm loài chim. Ổ trứng gần nước, thường là trên các đảo nhỏ hoặc bờ lầy lội nơi truy cập bởi những kẻ săn mồi là khó khăn. Chim mái đẻ bốn quả trứng trong tổ hình đĩa, chim bố và chim mẹ thay phiên nhau ấp chúng. Sau khi nở, chim con tự kiếm mồi nuôi sống bản thân mà không được chim bố mẹ nuôi. Chúng là loài cá di cư, và chủ yếu trúđông trên những bờ biển Đại Tây Dương và Thái Bình Dương phía nam Mexico và Hoa Kỳ.
Chúng kiếm thức ăn trong vùng nước nông hay trên các bãi bùn, thường xuyên quét mỏ từ bên này sang bên kia trong nước khi tìm giáp xác của nó và con mồi côn trùng.
Recurvirostra americana (Gmelin, 1789)
Охранный статус
Американская шилоклювка (Recurvirostra americana) — крупный кулик из семейства шилоклювковых (Recurvirostridae).
У этой птицы длинные и тонкие серые ноги (отсюда происходит её обиходное наименование — «голубые лапы»). Оперение спины чёрно-белое, подбрюшье белое. Шея и голова летом светло-коричневые, зимой серые. Клюв длинный, тонкий; на конце изогнутый вверх. Длина взрослых птиц достигает 40—51 см , масса — 275—420 г.[1][2]
В период размножения американские шилоклювки встречаются по низменным морским побережьям (марши), пляжам, водоёмам прерий, мелководным озёрам Среднего Запада — на север до южной Альберты, Саскачевана и Манитобы[1], а также на тихоокеанском побережье Северной Америки. Они образуют гнездовые колонии, насчитывающие десятки пар. По окончании сезона размножения птицы собираются в большие стаи (иногда до нескольких сотен особей). Гнездятся вблизи воды — обычно на небольших островках или заболоченных участках береговой линии, куда затруднён доступ хищникам. Самка откладывает четыре яйца в блюдцеобразное гнездо — и оба партнёра по очереди насиживают их. После вылупления птенцы кормятся самостоятельно; родители никогда не приносят им пищу[3].
Вид является перелётным, зимует главным образом в береговой зоне южной Атлантики, а также на тихоокеанском побережье Мексики и США.
Американская шилоклювка кормится на мелководьях либо на заиленных отмелях, перемещая клюв под водой из стороны в сторону в поисках жертв — ракообразных и насекомых[3].
Американская шилоклювка относится к числу видов, включённых в Конвенцию об охране перелётных птиц (1918).
Американская шилоклювка (Recurvirostra americana) — крупный кулик из семейства шилоклювковых (Recurvirostridae).
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : チドリ目 Charadriiformes 科 : セイタカシギ科 Recurvirostridae 属 : ソリハシセイタカシギ属 Recurvirostra 種 : アメリカソリハシセイタカシギ R. americana 学名 Recurvirostra americanaアメリカソリハシセイタカシギ（学名Recurvirostra americana）は、チドリ目セイタカシギ科に分類される鳥類の一種。
旧北区のソリハシセイタカシギの類縁種。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 アメリカソリハシセイタカシギ（学名Recurvirostra americana）は、チドリ目セイタカシギ科に分類される鳥類の一種。
旧北区のソリハシセイタカシギの類縁種。
