岭雀

Leucosticte arctoa és un ocell de la família dels fringíl·lids (Fringillidae) que habita zones obertes i rocoses, zones alpines i glaciars de Sibèria oriental, Kamtxatka, illes Kurils i nord-oest de Mongòlia.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Leucosticte arctoa

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Llinos wridog Asia (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: llinosiaid gwridog Asia) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Leucosticte arctoa; yr enw Saesneg arno yw Asian rosy-finch. Mae'n perthyn i deulu'r Pincod (Lladin: Fringillidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. arctoa, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r llinos wridog Asia yn perthyn i deulu'r Pincod (Lladin: Fringillidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Caneri aelfelyn Crithagra mozambica Caneri bronresog Crithagra reichardi Caneri gyddf-felyn Crithagra flavigula Caneri melyn Crithagra flaviventris Caneri melynllwyd Crithagra citrinipectus Caneri melynwyrdd Crithagra sulphurata Caneri pigbraff Crithagra donaldsoni Caneri torwyn Crithagra dorsostriata Serin Ankober Crithagra ankoberensis Serin Drakensberg Crithagra symonsi Serin Yemen Crithagra menachensis

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Rosenbauch-Schneegimpel (Leucosticte arctoa) ist eine Art aus der Unterfamilie der Stieglitzartigen (Carduelinae). Der Rosenbauch-Schneegimpel hat ein sehr großes Verbreitungsgebiet und kommt in drei Unterarten in Asien vor.

Erscheinungsbild

Der Rosenbauch-Schneegimpel erreicht eine Körperlänge von sechzehn bis achtzehn Zentimetern.^[1] Ein Geschlechtsdimorphismus ist vorhanden. Die Weibchen sind etwas blasser gefärbt. Ihnen fehlt außerdem die rosa Färbung auf einzelnen Körperpartien.

Die Männchen sind in Abhängigkeit von der jeweiligen Unterart unterschiedlich stark braun und grau gefärbt. Sie haben einen rosafarbenen Bauch. Auch die Flügelbug-, Bürzel- und Oberschwanzfedern weisen einen rosafarbenen Anflug auf. Einige Unterarten weisen auch ein rosafarbenes Nackengefieder auf. Bei anderen Unterarten ist dieses hellgrau oder gar schwärzlich. Der kräftige Schnabel ist hornfarben. Die Augen sind braun.

Geografische Variation und Systematik

Der Rosenbauch-Schneegimpel wurde 1811 von Peter Simon Pallas als Passer arctous erstbeschrieben; das Typusexemplar entstammte dem russischen Altai. Bis etwa 1993 wurden auch die nordamerikanischen Arten Schwarz-Schneegimpel (Leucosticte atrata), Braunkopf-Schneegimpel (Leucosticte australis) und Graukopf-Schneegimpel (Leucosticte tephrocotis) zu dieser Art gestellt. Untersuchungen der mitochondrialen DNA bestätigen eine enge Verwandtschaft. Man stellt die vier Arten daher heute meist in eine Superspecies.^[2]

Es werden drei Unterarten beschrieben. Bei L. a. sushkini sind die Männchen kräftiger rosa getönt als bei der Nominatform, große Armdecken, Schwingen und Steuerfedern sind grau bis graubraun. Männchen von L. a. cognata sind dunkler rosa als die Nominatform, jedoch heller als die von sushkini. Weibchen sind an Kopf und Körper heller gefärbt als die der Nominatform, Flügel- und Steuerfedern ähneln denen von sushkini.^[3]

• L. a. arctoa (Pallas, 1811) – südliche Mitte Sibiriens (Altai, westliches Sajangebirge, Tannu-ola-Gebirge), nordöstliches Kasachstan und nordwestliche Mongolei
• L. a. cognata (Madarász, 1909) – Sibirien (östliches Sajangebirge ostwärts bis ins mittlere Baikalgebirge) und nördliche Mongolei
• L. a. sushkini Stegmann, 1932 – Changai-Gebirge und westliche Mitte der Mongolei

Lebensweise

Das Verbreitungsgebiet des Rosenbauch-Schneegimpels erstreckt sich vom Altai bis ins sibirische Kamtschatka. Der Rosenbauch-Schneegimpel ist ein Vogel der Gebirgslagen. Er bewohnt bevorzugt solche Höhenlagen, die nur einen spärlichen Baumwuchs aufweisen.

Belege

Einzelnachweise

1. ↑ Bielfeld, S. 66
2. ↑ International Bird Collection, siehe Weblinks
3. ↑ Clement et al. (1993), S. 255, siehe Literatur

Literatur

• P. Clement, A. Harris, J. Davis: Finches and Sparrows, Helm Identification Guides, London 1993/1999, ISBN 0-7136-5203-9
• Horst Bielfeld: Zeisige, Girlitze, Gimpel und Kernbeißer. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2003, ISBN 3-8001-3675-9.

Weblinks

• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Leucosticte arctoa in der Internet Bird Collection
• Leucosticte arctoa in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2013.1. Eingestellt von: BirdLife International, 2012. Abgerufen am 30. Oktober 2013.

Таас чыычааҕа (лат. Luecosticte arctoa, нууч. Сибирский вьюрок) — сэдэх чыычаах. Таас чыычаахтарын ууһугар киирэр. Саха сирин соҕуруу уонна илин өттүгэр хайлаах сирдэргэ үөскүүр. Сүнньүнэн от сыатынан, сайын үөннэринэн аһылыктанар^[1].

Быһаарыылар

The Asian rosy finch or Asian rosy-finch (Leucosticte arctoa) is a species of finch in the family Fringillidae. It breeds in Mongolia and the East Palearctic; it winters in Manchuria, Korea, Sakhalin and Japan. Its natural habitats are tundra and temperate grassland.

Taxonomy

This species has been genetically included in a group of Arid-Zone Carduelini finches, which comprises the following species: Carpodacus nipalensis, Rhodopechys githaginea, Rhodopechys mongolica.^[2][3][4]

Subspecies

• Leucosticte arctoa arctoa Russian Altai
• Leucosticte arctoa brunneonucha Mountains of East Siberia (Lena River to Kamchatka and Kuril Islands)
• Leucosticte arctoa cognata Sayan Mountains and adjacent mountains on Russia Mongolia border
• Leucosticte arctoa gigliolii Mountains north of Lake Baikal (east to Yablonovy Mts.)

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Asian_rosy_finch&oldid=1123744932"

La Tundra leŭkostikto (Leucosticte arctoa) estas specio de birdoj de la familio de Fringedoj kaj genro de Leŭkostiktoj, kiuj estas grizaj, brunaj aŭ grizbrunaj birdoj kun rozkolorecaj areoj en subaj partoj aŭ flugiloj.

Ĝi troviĝas en Ĉinio, Japanio, Kazaĥio, Koreio, Mongolio kaj Rusio. Ties natura habitato estas tundro kaj moderklimataj herbejoj.

Masklo en reprodukta plumaro havas malhelgrizajn al nigrecajn suprajn kaj subajn partojn, kun tre kontrastaj flava, dika ĉebaze kaj mallonga beko kaj ĉefe blanka elokula areo plilarĝiĝanta al nukoflankoj. Plumoj de flugiloj kaj vosto estas nigrecaj kun helaj bordoj sed estas klaraj rozkolorecaj areoj el ŝultro al flugilplumoj kaj en suba ventro.

Referencoj

• BirdLife International 2004. Leucosticte arctoa. 2006 IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. Konsultita la 10an de julio 2007.

El pinzón montano pardo (Leucosicte arctoa)^[2]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Fringillidae propia de las montaña del este de Asia.

Es un pájaro migragratorio que cría los pastizales de montaña del noreste de Asia, y migra para pasar el invierno en Japón, la isla de Sajalín, las Kuriles, Corea y zonas aledañas de China.

Referencias

Leucosticte arctoa Leucosticte generoko animalia da. Hegaztien barruko Fringillidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

Kanpo estekak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Leucosticte
• Fringillidae

Aasianvuoripeippo (Leucosticte arctoa)^[2] on peippojen heimoon kuuluva varpuslintu.

Levinneisyys

Aasianvuoripeippoa tavataan Aasian itäosissa. Laji on luokiteltu elinvoimaiseksi.^[1]

Lähteet

Leucosticte arctoa

Le Roselin brun (Leucosticte arctoa) est une espèce de passereau de la famille des Fringillidae.

Description

Cet oiseau mesure de 16 à 18 cm de longueur.

Le mâle présente un plumage brun foncé festonné de blanchâtre sur le haut de la poitrine et surtout la tête avec la nuque plus nettement marquée de brun blanchâtre.

La femelle ressemble au mâle en plus pâle.

Distribution

Cet oiseau se reproduit en Asie centrale (est du Kazakhstan, nord du Sinkiang et nord-ouest de la Mongolie), en Transbaïkalie, en Sibérie, au Kamtchatka, sur les îles Kouriles et celles du détroit de Béring). Il hiverne en Corée, dans le sud de Sikhote Alin, en Mandchourie, dans le sud-est de la Mongolie, à Sakhaline, au Japon et dans les îles voisines.

Sous-espèces

Cet oiseau est représenté par cinq sous-espèces :

• L. a. arctoa (Pallas, 1811) : Altaï russe, nord-ouest de la Mongolie et Sibérie du sud ;
• L. a. cognata (Madarász, 1909) : nord de la Mongolie ;
• L. a. sushkini Stegmann, 1932 : nord de la Mongolie (Kanghaï) ;
• L. a. gigliolii Salvadori, 1869 : Transbaïkalie ;
• L. a. brunneonucha (Brandt, 1842) : (Roselin à nuque brune) nord-est de la Sibérie (plateau de l’Aldan, monts Djouydjour, Verkhoïansk, Tcherskii et Oroulgan), Kamtchatka, îles Kouriles et du détroit de Béring, hivernant à Sakhaline, au Japon et en Mandchourie.

Habitat

Cette espèce adopte un habitat légèrement différent en et hors période de reproduction. En été, elle fréquente la zone de transition entre les arbres, les glaciers et les versants de montagnes à végétation rampante. Elle visite aussi les plateaux herbeux et les prairies alpines. En hiver, elle gagne des zones de plus basse altitude et visite des habitats plus ouverts comme les plaines et les flancs des collines, les cours de fermes et les stations de nourrissage. Cependant, son habitat hivernal de prédilection est une plaine tapissée de plantes herbacées montées en graines ou un champ moissonné avec sa glanure.

Alimentation

Elle consiste essentiellement en graines de plantes herbacées avec un complément d’insectes en été.

Nidification

Elle n’est curieusement pas bien documentée pour la forme nominale continentale mais un nid appartenant à la sous-espèce L. a. brunneonucha a été découvert dans les îles Kouriles. Il était placé dans une ancienne coulée de lave parsemée de rochers et partiellement couverte de lichens, de plantes à fleurs et de buissons de saule. Il était incrusté dans une petite anfractuosité d’environ 13 cm de diamètre et contenait cinq œufs blanc rosé vermiculés de rose plus foncé sur toute la surface (Gerasimov 2002).

Il fanello rosato asiatico (Leucosticte arctoa (Pallas, 1811)) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia dei Fringillidi^[2].

Etimologia

Il nome scientifico della specie, arctoa, deriva dal greco αρκτωος (arktōos, "del nord"), in riferimento all'areale occupato da questi uccelli.

Descrizione

Dimensioni

Misura 14–18 cm di lunghezza, per 22-48 g di peso^[3].

Aspetto

Si tratta di uccelletti dall'aspetto robusto ma slanciato, vagamente simile a quello di un passero, con becco piccolo e conico, ali allungate e lunga coda squadrata dalla punta lievemente forcuta.

Il piumaggio è nerastro su faccia, gola e petto, con le singole penne orlate di grigiastro specialmente in queste ultime due parti: ventre, fianchi e dorso sono bruno-nerastri, con le penne ventrali orlate di rossiccio e quelle dorsali orlate di nero, mentre ali e coda sono biancastre con orli neri. Nei maschi le copritrici sono rosate e la nuca è di colore grigio-dorato, colori questi assenti nella femmina, che in generale presenta livrea meno carica cromaticamente: in ambedue i sessi becco e zampe sono di color nerastro, mentre gli occhi sono di colore bruno scuro.

Biologia

Si tratta di uccelli diurni e piuttosto gregari, che al'infuori del periodo riproduttivo si muovono stormi anche di una certa consistenza, passando la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo, mantenendosi perlopiù al suolo.

Alimentazione

Questi uccelli sono dei granivori, la cui dieta è composta in massima parte di semi di piante erbacee montane, nonché di altri elementi di origine vegetale (bacche, germogli, stami) e sporadicamente di piccoli invertebrati, che vengono ricercati soprattutto durante il periodo estivo.

Riproduzione

La stagione riproduttiva va da giugno ad agosto, con le popolazioni delle aree dal clima più rigido che cominciano a riprodursi più tardi, generalmente a partire da luglio^[3]: la specie è monogama, coi maschi che difendono strenuamente le femmine durante la cova e le attività connesse alla riproduzione.

Il nido, a forma di coppa, viene costruito dalla sola femmina (coi maschi che di tanto in tanto si occupano di reperire del materiale da costruzione) intrecciando fibre vegetali e foderando l'interno con pelame e piumino: esso è ubicato fra le rocce, al suolo o a qualche altezza, e al suo interno vengono deposte 3-5 uova che la femmina provvede a covare da sola, col maschio che staziona nei pressi cantando per scacciare gli intrusi e reperendo il cibo per sé e per la compagna. Le uova schiudono dopo circa due settimane di cova: i pulli, ciechi e implumi alla nascita, vengono accuditi da ambedue i genitori, che li imbeccano con semi e insetti rigurgitati, e sono in grado d'involarsi attorno alla terza settimana di vita, disperdendosi dopo ulteriori due settimane.

Distribuzione e habitat

Come intuibile dal nome comune, il fringuello rosato asiatico è diffuso in Asia orientale: la specie si dimostra altamente migratoria, con le uniche popolazioni stanziali nel Turkestan orientale, mentre le restanti svernano in Manciuria meridionale, penisola di Corea e Giappone centro-settentrionale, riproducendosi sull'altopiano della Mongolia, in Siberia orientale e nella Kamchatka.

L'habitat di questi uccelli è rappresentato dagli altipiani rocciosi, le aree di tundra alpina ed in generale dalle aree rocciose montane a vegetazione sparsa o rada.

Tassonomia

Se ne riconoscono cinque sottospecie^[2]:

• Leucosticte arctoa arctoa (Pallas, 1811 - la sottospecie nominale, riproduttrice sui Monti Altaj centro-meridionali, sui Monti Sajany occidentali, sui Monti Tannu-Ola, in Kazakistan nord-orientale e Mongolia nord-occidentale, svernante nel nord dell'Uiguristan;
• Leucosticte arctoa cognata (Madarász), 1909 - diffusa fra i Monti Sajany orientali, i Monti del Bajkal centrali e la Mongolia settentrionale;
• Leucosticte arctoa sushkini Stegmann, 1932 - endemica dei Monti Khangai;
• Leucosticte arctoa gigliolii Salvadori, 1869 - diffusa dai Monti del Bajkal settentrionali ai Monti Stanovoj;
• Leucosticte arctoa brunneonucha (von Brandt, 1842 - riproduttrice fra la foce del Lena e la penisola di Kamchatka (Curili incluse), e a sud fino alla Mongolia Interna nord-orientale e l'Heilongjiang occidentale, svernante da qui fino all'Hebei, oltre che in Corea e in Giappone (a sud fino alla porzione centrale dell'isola di Honshū);

• Maschio impagliato della sottospecie nominale.

• Maschio impagliato della sottospecie gigliolii.

• Maschio impagliato della sottospecie brunneonucha.

In passato, anche gli affini fanello rosato testagrigia, fanello rosa-nero e fanello rosato testabruna venivano classificati come sottospecie del fanello rosato asiatico, oi nomi rispettivamente di L. a. tephrocotis, L. a. atrata e L. a. australis: tuttavia, attualmente si tende a ritenere corretta l'elevazione di tutti e tre godono al rango di specie a sé stanti^[2].

Note

Vogels

De roze bergvink (Leucosticte arctoa) is een zangvogel uit de familie Fringillidae (vinkachtigen).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 5 ondersoorten:

• L. a. arctoa: het zuidelijke deel van Centraal-Siberië, noordoostelijk Kazachstan en noordwestelijk Mongolië.
• L. a. cognata: het zuidelijke deel van Centraal-Siberië en noordelijk Mongolië.
• L. a. sushkini: het westelijke deel van Centraal-Mongolië.
• L. a. gigliolii: zuidoostelijk Siberië.
• L. a. brunneonucha: oostelijk Siberië en noordoostelijk China.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Sibirisk alpfink^[2] (Leucosticte arctoa) är en östasiatisk fågel i familjen finkar inom ordningen tättingar.^[3]

Utseende och läten

Sibirisk alpfink är en stor (14–18 cm) och stornäbbad, långvingad och kraftig fink. Den är huvudsakligen är svartaktig, framför allt på ansikte, panna, undersida och vingar. Den är blekbrun på hjässa och nacke, övergående i gråstreckad brun mantel medan nedre delen av ryggen och övergumpen är mörkbrun. Undersidan är brunsvart med grå fläckar på strupe och bröst och hallonrosa flanker. Både skapularer och vingtäckare är spetsade rosa, och även de undre stjärttäckarna har samma färg. Sången som levereras från marken eller i sångflykt består av en serie kvittrande toner. Bland lätena hörs ett sparvlikt "iyuu" och ett torrt "peut".^[4][5]

Utbredning och systematik

Sibirisk alpfink delas in i fem underarter med följande utbredning:^[3]

• Leucosticte arctoa arctoa – Altaj i Ryska federationen
• Leucosticte arctoa cognata – Sayanbergen och angränsande berg vid gränsen mellan Ryssland och Mongoliet
• Leucosticte arctoa sushkini – norra Mongoliet (Changajregionen)
• Leucosticte arctoa gigliolii – bergsområden norr om Bajkalsjön (öster till Yablonovybergen)
• Leucosticte arctoa brunneonucha – bergsområden i östra Sibirien (Lenafloden Kamtjatka och Kurilerna)

Genetiska studier visar att arten är mycket nära släkt med de tre amerikanska arterna grånackad alpfink, brunkronad alpfink och svart alpfink.

Levnadssätt

Sommartid ses fågeln på klippig tundra eller i bergstrakter ovan trädgränsen. Den lever mestadels av frön, knoppar och skott, men även ryggradslösa djur. Häckningsbiologin är dåligt känd och få bon har hittats. Den häckar mellan juni och augusti, i de kallaste områdena från juli. Den lägger endast en kull och häckar enstaka eller i lösa kolonier. Arten är både flyttfågel, delvis flyttfågel och höjdledsflyttare.^[5]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig eller lokalt vanlig till mycket vanlig i vissa områden vintertid och under flyttningen.^[6]

Namn

På svenska har fågeln även kallats asiatisk alpfink.

Referenser

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Leucosticte arctoa Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-09-30
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-02-01
4. ^ Mark Brazil (2009) Birds of East Asia, Helm Field Guide, A&C Black Publishers, London, ISBN 978-0-7136-7040-0
5. ^ [a b] Clement, P. & Arkhipov, V. (2018). Asian Rosy-finch (Leucosticte arctoa). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (retrieved from https://www.hbw.com/node/61373 on 22 December 2018).
6. ^ Clement, P., Harris, A. and Davis, J. 1999. Finches and sparrows. Christopher Helm, London.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör sibirisk alpfink.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Leucosticte arctoa.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Pembe dağ çütresi (Leucosticte arctoa), ispinozgiller (Fringillidae) familyasından ötücü bir kuş türü.

Özellikler

Siyah kahverenğili olan erkeğin üst göz ve arka yanak çizgileri beyazımsıdır. Birkaç alttürlerinin kanadı ve kuyruk kenarı beyazdır, diğerlerinin karnı ise pembemsidir. Amerika'nın alttürlerinin gözünnün arkasındaki tepe ortasına kadar beyazdır, dişi olanlarınınki ise mattır. Gagası yazın siyahtır kışın mat sarıdır, uzunluğu ise 16–18 cm kadardır.

Yaşam alanı

Dağlarda, adalarda ve kayalıklı bölgelerde görülür.

Alttürleri ve dağılımı

L.a.arctoa: Orta, Güney ve Güney doğu Altay alanı, Moğolistan, Kuzey batı Çin
L.a.cognata: Güney batı Sibirya ve Kuzey Moğolistan
L.a.sushkini: Kuzey Moğolistan
L.a.gigliolii: Baykal Gölü'nün Kuzey batısı ve Kuzey doğusu
L.a.brunneonucha: Kuzey doğu Sibirya ve Kuzey Japon
L.a.griseonucha: Alaska
L.a.umbrina: Pribilof ve St. Matthew Island adaları (Alaska'nın yanında)
L.a.irvingi: Kuzey Alaska
L.a.littoralis: Orta, Doğu ve Güney doğu Alaska, Batı Kanada ve Kuzey batı ABD
L.a.tephrocotis: Kuzey doğu Alaska ve Kuzey batı Kanada
L.a.dawsoni: ABD'ın eyaletinin Doğu Kaliforniya'sı
L.a.wallowa: ABD'ın eyaletinin Kuzey doğu Oregon'u
L.a.atrata: Batı ve batılı Orta ABD
L.a.australis: Orta ABD

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Pembe dağ çütresi ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies'te Pembe dağ çütresi ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Leucosticte arctoa là một loài chim thuộc họ Fringillidae. Chúng được tìm thấy ở Trung Quốc, Nhật Bản, Kazakhstan, Bắc Hàn, Nam Hàn, Mông Cổ và Nga. Môi trường sống tự nhiên là các đồng cỏ tundra và ôn hòa.

Hình ảnh

• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Leucosticte arctoa tại Wikispecies
• BirdLife International 2004. Leucosticte arctoa. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on ngày 10 tháng 7 năm 2007.
• Phương tiện liên quan tới Leucosticte arctoa tại Wikimedia Commons

Научная классификация Международное научное название

Leucosticte arctoa
Pallas, 1811

Охранный статус
Систематика
на Викивидах
Изображения
на Викискладе ITIS 179224NCBI 357699EOL 1050618FW 369244

Сиби́рский вьюро́к, или сиби́рский го́рный вьюро́к^[1] (лат. Leucosticte arctoa) — певчая птица из семейства вьюрковых.

Описание

Туловище взрослых сибирских вьюрков может достигать 18 см в длину^[2]. Присутствует половой диморфизм. Самки окрашены несколько бледнее самцов. Кроме того, на отдельных частях тела у них отсутствует розовая окраска.

Самцы в зависимости от соответствующего подвида имеют либо коричневую, либо серую окраску. Оперение брюха розового цвета. Часть крыла, гузка и надхвостье также имеют розовый оттенок. Несколько подвидов имеют розовое оперение на затылке. У отдельных подвидов он светло-серый или черноватый. Крепкий клюв рогового цвета. Глаза коричневые.

Распространение

Область распространения сибирского вьюрка простирается от Алтая до сибирской Камчатки. Кроме того, вид обитает на островах Берингова моря, в горах на Аляске и на западе Канады, а также на западе Северной Америки до Калифорнии и Нью-Мехико. Вид представлен 13-ю различными подвидами в Азии, а также в Северной Америке. Он предпочитает такие высокие местоположения, где имеется скудная древесная растительность.

Примечания

二名法 Leucosticte arctoa
(Pallas 1811)^[2]

粉红腹岭雀（学名：Leucosticte arctoa）为雀科岭雀属的鸟类。分布于俄罗斯、千岛群岛、日本、朝鲜半岛、北美以及中国大陆的黑龙江、内蒙古、东北、河北等地，多见于海拔2700m 以上的高山岩壁、石砾堆、高山盆地、丛林高地、沿海砂地港口及灌木丛中。该物种的模式产地在阿尔泰山脉。^[2]

亚种

粉红腹岭雀包括以下亚种^[3]

• 粉红腹岭雀指名亚种（学名：Leucosticte arctoa arctoa）。分布于阿尔泰山、西伯利亚、蒙古以及中国大陆的新疆等地。该物种的模式产地在西伯利亚。^[4]
• 粉红腹岭雀东北亚种（学名：Leucosticte arctoa brunneonucha）。分布于西伯利亚至勘察加半岛、千岛群岛、乌苏里、日本以及中国大陆的东北、内蒙古、河北等地。该物种的模式产地在勘察加。^[5]
• Leucosticte arctoa cognata (Madarasz, 1909)
• Leucosticte arctoa gigliolii (Salvadori, 1869)
• Leucosticte arctoa sushkini (Stegmann, 1932)

参考文献

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=粉红腹岭雀&oldid=49046426”

ハギマシコ 保全状況評価^[1] LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 亜目 : スズメ亜目 Oscines 科 : アトリ科 Fringillidae 亜科 : ヒワ亜科 Carduelinae 属 : ハギマシコ属　Leucosticte 種 : ハギマシコ L. arctoa 学名 Leucosticte arctoa　(Pallas, 1811) 和名 ハギマシコ 英名 Asian Rosy finch 亜種

• 本文の亜種を参照

ハギマシコ（萩猿子、学名: Leucosticte arctoa）は、スズメ目アトリ科ハギマシコ属に分類される鳥類の1種である^[2]。

分布[編集]

旧北区の東部に分布する^[2]（ロシア東部、モンゴル、中国北東部、北朝鮮、韓国、 日本）。夏季にロシア（シベリア中・東部）のアルタイ山脈、サヤン山脈からモンゴル北部、ザバイカル、コリャーク地方、カムチャツカ半島、千島列島北部の山地で繁殖し、冬季になると低地や暖地に移動^[2]、中国や朝鮮半島へ南下し越冬する。

日本では亜種ハギマシコ (Leucosticte arctoa brunneonucha) が主に冬季、越冬のため冬鳥として飛来するが、本州中部以北で見られ^[3]、西日本には少ない^[4]。夏季に北海道や東北地方の高山帯に残る個体もおり、北海道の日高山脈や利尻島のほか、大雪山では巣材を運ぶ個体や^[5]巣立ち直後の幼鳥に給餌する観察例があり、繁殖している可能性があるが、巣や卵は確認されていない^[6]。北海道で冬鳥または留鳥とされるほか、南千島、本州、見島（山口県）で冬鳥、舳倉島（石川県）では旅鳥、佐渡島（新潟県）、九州、対馬（長崎県）、伊豆諸島の八丈島（東京都）ではまれな旅鳥として記録されている^[2]。

形態[編集]

全長約16cm。スズメ（約14.5cm）より少し大きい。体重約30g。

夏羽は全身が褐色みの強い羽毛で覆われ、嘴の色彩が黒い。冬羽では嘴の色彩はオレンジがかった黄色で先端が黒い^[5]。オスの冬羽は前頭部から腹面にかけて黒く、胸部や腹面には白色や赤紫色の細かい斑紋が入る。和名はこの斑紋がハギの花のように見えることに由来する。後頭から側頸にかけては明褐色。胴体背面や肩羽は褐色で、羽毛の軸周辺の斑紋（軸斑）は黒褐色。メスの冬羽は褐色みが強く、腹面に灰色がかった赤紫色の斑紋が狭く入る。

分類[編集]

現在では通常、北アメリカに分布する以下の3種を別種に分類しているが^[7]、これまで分類学的に安定せず、それらを単一種（ハギマシコ、英: Rosy Finch）としたほか、3ないし4種にも分類された^[8]、

• Leucosticte tephrocotis (Swainson, 1832) - ハイガシラハギマシコ（英: Grey-crowned Rosy Finch）^[9]
• Leucosticte atrata (Ridgway, 1874) - クロハギマシコ（英: Black Rosy Finch）^[10]
• Leucosticte australis (Ridgway, 1874) - チャボウシハギマシコ（英: Brown-capped Rosy Finch）^[11]

亜種[編集]

• Leucosticte arctoa arctoa (Pallas, 1811) - 基亜種。ロシアのアルタイ地方に分布する^[12]。
• Leucosticte arctoa cognate (Madarász, 1909) - モンゴルに近いロシアのサヤン山脈および近隣の山脈に分布する^[12]。
• Leucosticte arctoa sushkini (Stegmann, 1932) - モンゴル北部のハンガイ地方 (Khangai region) に分布する^[12]。
• Leucosticte arctoa gigliolii (Salvadori, 1869) - ヤブロノヴイ山脈の東、バイカル湖北部の山脈に分布する^[12]。
  • Leucosticte arctoa gigliolii (gigliolii)
  • Leucosticte arctoa gigliolii (curilica)
• Leucosticte arctoa brunneonucha (Brandt, 1842) - 亜種ハギマシコ。シベリア東部の山脈（レナ川からカムチャツカ半島、千島列島）に分布する^[12]。

生態[編集]

標高の高い岩礫地や崖地に生息し、冬季になると海岸、崖地や岩場、疎林、草原、荒地などに移動する^[2]。非繁殖期には、数十羽から数百羽の群れで行動する。

食性は植物食で、主に種子を食べる。主に地表で採食を行う。

岩の隙間に木の枝、苔、枯れ草などを組み合わせた皿状の巣を作り、1腹4-5個の卵を産む。抱卵期間は12-14日でメスのみが抱卵する。雛は18-20日で巣立ちするが、その後も約14日程度親から給餌される。

鳴き声は、地鳴きでは「ジュッジュッ」「ジェッジェッ」と濁って聞こえる。高めの声で「ピィスピィス」と鳴いたり、「チッチッ」という鳴き声を発したりもする。飛翔時に聞くことが多い^[3]。

脚注[編集]

参考文献[編集]

• 安部直哉 『山溪名前図鑑 野鳥の名前』 山と溪谷社、ISBN 978-4-635-07017-1。
• 五百沢日丸 『日本の鳥550 山野の鳥』 文一総合出版、ISBN 4-8299-0165-9。
• 『動物大百科9 鳥類III』 黒田長久監修、C.M.ペリンズ、A.L.A.ミドルトン編、平凡社、ISBN 4-582-54509-2。
• 高野伸二 『フィールドガイド 日本の野鳥』 日本野鳥の会、ISBN 978-4-931150-41-6。
• 『山溪カラー名鑑 日本の野鳥』 高野伸二、山と溪谷社、ISBN 4-635-09018-3。
• 真木広造、大西敏一 『日本の野鳥590』 平凡社、ISBN 4-582-54230-1。
• 真木広造、大西敏一・五百澤日丸 『日本の野鳥650』 平凡社、ISBN 978-4-582-54252-3。
• 『原色ワイド図鑑4 鳥』、学習研究社、1984年、18頁。
• 『小学館の図鑑NEO 鳥』、小学館、2002年、102頁。

関連項目[編集]

• ハギマシコ属

外部リンク[編集]

ウィキメディア・コモンズには、ハギマシコに関連するカテゴリがあります。 ウィキスピーシーズにハギマシコに関する情報があります。

• “Asian Rosy-Finch (Leucosticte arctoa) (Pallas, 1811)” (英語). Avibase - the world bird database. BirdLife International. Asian Rosy-finch (Leucosticte arctoa) Videos, Photos (& Sounds)” (英語). The Internet Bird Collection (IBC). この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=ハギマシコ&oldid=65536155」から取得