The length of the Gray-Cheeked Thrush is about 16 centimeters. The sexes are similar and have a distinctive song which is very high pitched with quick chippers. They have olive-brown upper parts, gray cheeks, and pink legs. The under parts are white with grayish flanks. It also has a gray, indistinct eye ring. (Laughlin,1985)
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average mass: 24.8 g.
Average lifespan
Status: wild: 88 months.
Occupant of the boreal forest of northern Canada and Alaska. Little is known about their winter habitat. (Laughlin, S.B.,1985)
They will seek cover under large rocks in sparsely vegetated arctic regions. (Barker, 2000)
Terrestrial Biomes: tundra ; taiga ; savanna or grassland ; forest ; rainforest ; scrub forest ; mountains
Northeast Siberia across Alaska and northern Canada to north-central Quebec, Labrador, and Newfoundland. South to northern British Columbia, Saskatchewan, Manitoba, and Ontario. (Barker,2000)
During the winter, the Gray-Cheeked Thrush migrates to the northern part of South America into Colombia, Venezuela, south to Peru, and into northwest Brazil. (Chipper Woods Bird Observatory, 2000)
Biogeographic Regions: nearctic (Native ); neotropical (Native )
The Gray-Cheeked Thrush eats mostly insects such as beetles, weevils, ants, wasps, and caterpillars. They may also consume spiders, crayfish, sow bugs, and earthworms. They also eat grapes, wild cherries, blackberries, and raspberries.(Barker, 2000)
Their habit of eating berries contributes to the propagation of plants as undigested seeds are transported to other locations.(Chipper Woods Bird Observatory, 2000)
The Gray-Cheeked Thrush benefits humans by eating insects that annoy or harm us.
There are no negative affects on humans or the environment from the Gray-Cheeked Thrush.
Gray-cheeked thrushes have a large range and large population size. They are protected by the U.S. Migratory Bird Act.
US Migratory Bird Act: protected
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
The Gray-Cheeked Thrush usually has one brood per season. They will lay a second brood if the first nest fails early in the season. The female builds the nest which normally consists of dried grasses mixed with a supporting layer of mud. The incubation period is thirteen to fourteen days. They incubate between three to five eggs, but usually only four. The eggs are light greenish-blue, marked with light brown dots or splotches, and are oval to short-oval in shape. The young are initially dependent on their parents for food. (Barker, 2000)
Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
Average time to hatching: 13 days.
Average eggs per season: 4.
The grayest of the North American thrushes, the Gray-cheeked Thrush (7 inches) is most easily separated from a similar species, Swainson’s Thrush, by its grayer cheeks and fainter eye-rings. Other field marks include a spotted breast, pink legs, and a medium-length bill. Male and female Gray-cheeked Thrushes are similar to one another in all seasons. The Gray-cheeked Thrush breeds in Siberia, Alaska, and across a wide swath of central and southern Canada. This species spends the winter in northern South America. During spring and fall, Gray-cheeked Thrushes migrate across much of the eastern United States, Mexico, and Central America. In summer, Gray-cheeked Thrushes breed in high-latitude evergreen forests and on shrubby tundra. During the winter, this species inhabits wet tropical forests. On migration, Gray-cheeked Thrush may be found in a variety of habitats with dense undergrowth available for foraging and cover. Many North American birders never travel far south enough to see the Gray-cheeked Thrush on its breeding grounds. This species is much easier to observe during the winter and on migration, although it is more often heard than seen due to its preference for habitats with thick vegetation. Gray-cheeked Thrushes may be observed foraging food while hopping along the forest floor or through the branches of trees. This species is most active during the day, but, like many migratory songbirds, it migrates mainly at night.
The grayest of the North American thrushes, the Gray-cheeked Thrush (7 inches) is most easily separated from a similar species, Swainson’s Thrush, by its grayer cheeks and fainter eye-rings. Other field marks include a spotted breast, pink legs, and a medium-length bill. Male and female Gray-cheeked Thrushes are similar to one another in all seasons. The Gray-cheeked Thrush breeds in Siberia, Alaska, and across a wide swath of central and southern Canada. This species spends the winter in northern South America. During spring and fall, Gray-cheeked Thrushes migrate across much of the eastern United States, Mexico, and Central America. In summer, Gray-cheeked Thrushes breed in high-latitude evergreen forests and on shrubby tundra. During the winter, this species inhabits wet tropical forests. On migration, Gray-cheeked Thrush may be found in a variety of habitats with dense undergrowth available for foraging and cover. Many North American birders never travel far south enough to see the Gray-cheeked Thrush on its breeding grounds. This species is much easier to observe during the winter and on migration, although it is more often heard than seen due to its preference for habitats with thick vegetation. Gray-cheeked Thrushes may be observed foraging food while hopping along the forest floor or through the branches of trees. This species is most active during the day, but, like many migratory songbirds, it migrates mainly at night.
Distribucion General: Se reproduce en Alaska, norte y este de Canadá y en el extremo noreste de E.U.A. Invierna principalmente en América del Sur, al este de los Andes, y en forma casual en Costa Rica.
'''Catharus minimus,[2] tamién denomináu tordu de cara gris, malvís de cara gris, malvís de mexella gris y malvís migratoriu,[3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Turdidae que cría en Norteamérica y el norte d'Asia y migra pa pasar l'iviernu en Centro y Suramérica.
La especie describióse pol ornitólogu francés Frederic de Lafresnaye en 1848. Forma col zorzalito de Bicknell un Complexu crípticu d'especies par crípticu d'especies, col cual apenes estremar por ser llixeramente mayor y polos sos cantares. Polo que nel pasáu foron consideraos coespecíficos.[4] Amás dambos tán cercanamente emparentaos col otru miembru migratoriu del xéneru, el zorzalito acoloratáu.
El zorzalito carigrís mide ente 15–17 cm de llargu. Tien el patrón de color blancu y blancu puercu característicu de los miembros del xéneru Catharus. Los adultos tienen les partes cimeres de color pardu oliváceo. Tienen el pechu pardu buxu con llixos más escuru y les mexelles los lladrales grises, y el banduyu blancu. Tienen les pates rosaes y aniellos oculares grises.
'''Catharus minimus, tamién denomináu tordu de cara gris, malvís de cara gris, malvís de mexella gris y malvís migratoriu, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Turdidae que cría en Norteamérica y el norte d'Asia y migra pa pasar l'iviernu en Centro y Suramérica.
La griveta caragrisa[1] (Catharus minimus) és un ocell de la família dels túrdids (Turdidae) que habita boscos de coníferes i altres formacions arbòries del nord-est de Sibèria, Alaska i nord de Canadà continental, fins a Terranova.
La griveta caragrisa (Catharus minimus) és un ocell de la família dels túrdids (Turdidae) que habita boscos de coníferes i altres formacions arbòries del nord-est de Sibèria, Alaska i nord de Canadà continental, fins a Terranova.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brych bochlwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: brychion bochlwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Catharus minimus; yr enw Saesneg arno yw Grey-cheeked thrush. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain ac mae i'w ganfod yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. minimus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r brych bochlwyd yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych crafog Psophocichla litsitsirupa Brych chwibanol Formosa Myophonus insularis Brych chwibanol glas Myophonus caeruleus Brych chwibanol gloyw Myophonus melanurus Brych chwibanol Malaya Myophonus robinsoni Brych chwibanol Sri Lanka Myophonus blighi Brych chwibanol Swnda Myophonus glaucinus Brych daear Awstralia Zoothera lunulata Brych daear Siberia Geokichla sibirica Brych daear Swnda Zoothera andromedae Brych hirbig bach Zoothera marginata Geokichla cinerea Geokichla cinereaAderyn a rhywogaeth o adar yw Brych bochlwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: brychion bochlwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Catharus minimus; yr enw Saesneg arno yw Grey-cheeked thrush. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain ac mae i'w ganfod yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. minimus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Кыра чаччыгыныар (нууч. Малый дрозд, лат. Catharus minimus) — Кыра чаччыгыныардар уустарыгар киирэр чыычаах.
Саха сиригэр Халыма алын тардыытыгар олохсуйар. Аҕыйах ахсааннаах көрүҥ. Үөнүнэн-көйүүрүнэн аһылыктанар[1].
La Grizvanga turdo aŭ Grizvanga turdeto, Catharus minimus, estas mezgranda Turdo. Tiu specio estas 15-17 cm longa, kaj havas la blanka-malhela-blankan subflugilan bildon karakteran de la turdoj de la genro Catharus. Ĝi estas membro de tre proksima grupo de migrantaj specioj kiu inkludas ankaŭ la kriptotaksonoj de la Salikoturdo kaj de la Biknela turdo (Winker & Pruett, 2006); ĝi formas paron de kamuflaj specioj kun la lasta. La Grizvanga turdo estas preskaŭ nedistingebla el la Biknela turdo escepte pro tio ke ĝi estas iomete pli granda kaj havas diferencan kanton. La du specioj estis iam konsiderataj samspecifaj.[1]
Plenkreskuloj estas olivbrunaj en supraj partoj. Subaj partoj estas blankaj kun griza koloro en flankoj; la brusto estas grizbruna kun pli malhelaj punktoj. Ili havas rozkolorajn krurojn kaj malfortan grizan okulringon. Ili havas grizajn vangojn, de kie devenas la nomo de la specio.
La reprodukta habitato estas la nordaj arbaroj de piceo en norda Kanado kaj Alasko. Ili faras tasforman neston en malalta loko ĉe konifero aŭ surgrunde ĉe bazo de arbusto.
Tiuj birdoj migras al norda Sudameriko. Tiu specio estas rara vaganto en Eŭropo. Ties norda reprodukta teritorio kaj longdistanca migrado faras ĝin unu el la plej regulaj paserinaj migrantoj de Nordameriko kiu trapasas la Atlantikon.
Ili manĝas surgrunde ĉefe insektojn kaj berojn.
La kanto de tiu birdo estas distancata serio de flutecaj tonoj kiuj plialtiĝas kaj finas krute. Kiel ĉe la Biknela turdo, ili estas sekretemaj dum la nestosezono.
La Grizvanga turdo aŭ Grizvanga turdeto, Catharus minimus, estas mezgranda Turdo. Tiu specio estas 15-17 cm longa, kaj havas la blanka-malhela-blankan subflugilan bildon karakteran de la turdoj de la genro Catharus. Ĝi estas membro de tre proksima grupo de migrantaj specioj kiu inkludas ankaŭ la kriptotaksonoj de la Salikoturdo kaj de la Biknela turdo (Winker & Pruett, 2006); ĝi formas paron de kamuflaj specioj kun la lasta. La Grizvanga turdo estas preskaŭ nedistingebla el la Biknela turdo escepte pro tio ke ĝi estas iomete pli granda kaj havas diferencan kanton. La du specioj estis iam konsiderataj samspecifaj.
Grizvanga turdoPlenkreskuloj estas olivbrunaj en supraj partoj. Subaj partoj estas blankaj kun griza koloro en flankoj; la brusto estas grizbruna kun pli malhelaj punktoj. Ili havas rozkolorajn krurojn kaj malfortan grizan okulringon. Ili havas grizajn vangojn, de kie devenas la nomo de la specio.
La reprodukta habitato estas la nordaj arbaroj de piceo en norda Kanado kaj Alasko. Ili faras tasforman neston en malalta loko ĉe konifero aŭ surgrunde ĉe bazo de arbusto.
Tiuj birdoj migras al norda Sudameriko. Tiu specio estas rara vaganto en Eŭropo. Ties norda reprodukta teritorio kaj longdistanca migrado faras ĝin unu el la plej regulaj paserinaj migrantoj de Nordameriko kiu trapasas la Atlantikon.
Ili manĝas surgrunde ĉefe insektojn kaj berojn.
La kanto de tiu birdo estas distancata serio de flutecaj tonoj kiuj plialtiĝas kaj finas krute. Kiel ĉe la Biknela turdo, ili estas sekretemaj dum la nestosezono.
Catharus minimus Catharus generoko animalia da. Hegaztien barruko Turdidae familian sailkatua dago.
Tundrarastas (Catharus minimus) on pohjoisen pallonpuoliskon metsävyöhykkeen tuntumassa pesivä varpuslintu.
Linnun pituus on noin 18 cm, siipien kärkiväli 28,5–32 cm ja paino keskimäärin 24,8 g. Tundrarastas on kooltaan kuin satakieli ja muistuttaa suuresti korpirastasta. Tundrarastaan naaman pohjaväri on harmaahko, korpirastaalla taas kellertävä. Sukupuolet ovat samanvärisiä. Lajista tunnetaan kaksi alalajia, C. m. minimus ja C. m. bicknelli.
Tundrarastas elää pesimäaikana metsänrajan tuntumassa Koillis-Siperiassa ja Alaskan läpi Kanadan Newfoundlandiin ja Yhdysvaltain koillisosaan. Lajin esiintymisalueen laajuus on 4,1 miljoonaa neliökilometriä ja maailmanpopulaation koko on noin 12 miljoonaa yksilöä. Laji on muuttolintu, joka talvehtii Etelä-Amerikan pohjoisosissa ja paikoin Keski-Amerikan eteläosissa. Läntisessä Euroopassa laji on suurharvinaisuus, havainnot painottuvat pääasiassa Brittein saarille, Irlantiin ja Azoreille.[2]
Tundrarastaan pesimäaikaista elinympäristöä ovat jokilaaksojen ja soiden reunojen tiheät pajukot, lepikot ja lehtikuusimetsiköt. Talvehtimisseuduilla laji viihtyy tiheiköissä, taimikoissa ja metsän aluskasvillisuudessa aina kolmen kilometrin korkeudelle vuoristossa.
Tundrarastasnaaras munii tavallisesti neljä munaa, joita haudotaan 13–14 päivää.
Tundrarastas ruokailee lähes yksinomaan maassa, josta se etsii hyönteisiä ja muita pieniä selkärangattomia, syksyllä ja talvella myös marjoja ja hedelmiä.
Tundrarastas (Catharus minimus) on pohjoisen pallonpuoliskon metsävyöhykkeen tuntumassa pesivä varpuslintu.
De grijswangdwerglijster (Catharus minimus) is een vogelsoort uit de familie lijsters (Turdidae).
Deze soort komt voor in Siberië en Canada en telt 2 ondersoorten:
De grijswangdwerglijster (Catharus minimus) is een vogelsoort uit de familie lijsters (Turdidae).
Gråkinnskogtrast (Catharus minimus) er ein fugl i trastefamilien som hekkar i Nord-Amerika og i austlegaste Sibir. Han er ein langdistansetrekkfugl med overvintring i nordlege Sør-Amerika.
Gråkinnskogtrast er ein liten trast, ca. 17–18,5 centimeter i kroppslengd, og kroppsvekt på 26–50 gram.[1] Dette er mindre enn minste trastearten i Noreg, raudvengtrast. Eit kjenneteikn for arten og andre i slekta er ei iaugefallande teikning av lengdeband på undervengen i kvitt og mørkt, berre synleg i flukt.[2] Fargene i fjørdrakta på ein fugl som sit er omtrent som ein måltrast, olivenbrun overside, nesten kvit underside med mørke markeringar som blir lysare bakover sidene.
Gråkinnskogtrasten er ein amerikansk trasteart som hekkar i Alaska, austover i eit breitt belte over nordlege Canada til og med Newfoundland, dessutan på vestsida av Beringsundet i austlegast Sibir aust for Kolymaelva. Overvintring skjer i nordlegaste Sør-Amerika aust for Andes. Sørgrensa er nordlegaste Bolivia. Nokon fuglar kan overvintre i delar av Dei store Antillane.[1]
Hekking skjer i skogshabitat på taiga med underskog og på tundra med krattskog. Om vinteren føretrekk dei skogshabitat, helst under 1500 moh.[1]
Føda er mange typar leddyr som maur, biller, bier, årevengjer, larver og anna, desutan blautdyr og noko frukt.[1]
Arten er særs talrik, estimert til ca. 12 millionar individ. Han er klassifisert som globalt livskraftig.[3]
Eit individ av arten er registrert på Ona i Sandøy kommune, Møre og Romsdali oktober 2009, ein annan på Utsira i Rogaland i oktober 1973.[4] Det er meir enn 90 andre registreringar i Europa, dei fleste i Storbritannia og med ein topp i oktober månad.
Gråkinnskogtrast (Catharus minimus) er ein fugl i trastefamilien som hekkar i Nord-Amerika og i austlegaste Sibir. Han er ein langdistansetrekkfugl med overvintring i nordlege Sør-Amerika.
Gråkinnskogtrost (vitenskapelig navn Catharus minimus) er en trostefugl som hører hjemme i Nord-Amerika.
I oktober 2009 ble en gråkinnskogtrost observert på Ona i Møre og Romsdal.[2]
Gråkinnskogtrost (vitenskapelig navn Catharus minimus) er en trostefugl som hører hjemme i Nord-Amerika.
Drozdek szarolicy[4] (Catharus minimus) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Pochodzi z Ameryki Północnej, ale zalatuje także do Europy.
Wyróżniono dwa podgatunki C. minimus[5][2]:
Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: 2007.
Drozdek szarolicy (Catharus minimus) – gatunek niewielkiego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Pochodzi z Ameryki Północnej, ale zalatuje także do Europy.
Gråkindad skogstrast[2] (Catharus minimus) är en huvudsakligen nordamerikansk fågel i familjen trastar inom ordningen tättingar, den nordligaste förekommande av skogstrastarna och den enda av arterna som även återfinns i östligaste Sibirien.[3]
Gråkindad skogstrast är en liten trast (15-17 centimeter)[4] med det karaktäristiska vit-svart-vita undersidan på vingarna som är typiskt för Catharus-trastar. Den är mycket lik beigekindad skogstrast med sitt finfläckade strupe och bröst, smala strecket på strupens sida, gråtonade kroppsidor och enfärgat gråbrun ovansida. Den skiljer sig genom att en smalare ögonring, gråvit grundfärg på huvudet snarare än beige och saknar ett tydligt ljust tygelstreck. Den nyligen urskilda bicknellskogstrasten är ännu mindre, är rostfärgad på stjärten samt halva delen av nedre näbbhalvan gul.
Sången hos gråkindad skogstrast är en serie skorriga flöjtliknande toner som avslutas med en glidning nedåt i tonhöjd.[5]
Gråkindad skogstrast är den mest nordligt häckande av alla skogstrastar och delas in i två underarter med följande utbredning:[3]
Arten är en sällsynt gäst i Europa, med ett 60-tal fynd från Storbritannien, ett 10-tal från Azorerna och enstaka från Frankrike, Island och Irland samt ett fynd vardera i Spanien och Norge.[6]
Tidigare behandlades bicknellskogstrast (C. bicknelli) som en underart till gråkindad skogstrast.
Gråkindad skogstrast häckar i skogsområden med tät undervegetation, upp till gränsen mot tundran. Det skålformade boet placeras på marken eller i grenklykor i buskar. Den lägger tre till fem ljust blågröna ägg med bruna fläckar.[5]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population. Populationsutvecklingen är okänd, men internationella naturvårdsunionen IUCN bedömer inte att det är troligt att den skulle minska så pass mycket att den kan betraktas som hotad. Fågeln placeras därför i kategorin livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till tolv miljoner individer.[1]
Gråkindad skogstrast (Catharus minimus) är en huvudsakligen nordamerikansk fågel i familjen trastar inom ordningen tättingar, den nordligaste förekommande av skogstrastarna och den enda av arterna som även återfinns i östligaste Sibirien.
Catharus minimus là một loài chim trong họ Turdidae.[2]
Catharus minimus (Lafresnaye, 1848)
Охранный статусМалый дрозд[1], или малый короткоклювый дрозд[1] (лат. Catharus minimus) — певчая птица семейства дроздовых.
Малый дрозд длиной от 17 и 19 см. Размах крыльев составляет от 28 до 32 см. Вес варьирует от 26 до 34 г.[2]
Верх окрашен в оливково-коричневый цвет, а низ — белый с серыми боками. Грудь бурая с более тёмными пятнами. У птицы розовые ноги, слабо выраженное серое окологлазное кольцо и серые щёки.
Малый дрозд гнездится в еловых лесах Аляски и северной Канады, а зимует на севере Южной Америки.
Птица ищет на земле насекомых и ягоды.
Кладка происходит один раз в год и состоит обычно из 4-х яиц. Они бледно-зелёного или бледно-голубого цвета с красными крапинами. Высиживает кладку обычно только самка. Период инкубации составляет от 12 до 14 дней. Птенцы встают на крыло через 11—13 дней.
Малый дрозд, или малый короткоклювый дрозд (лат. Catharus minimus) — певчая птица семейства дроздовых.