Çəhrayı qağayılara nadir hallarda rast gəlmək mümkündü, belə ki, onlar sayca azdılar və Arktikanın çətinliklə gedilə bilən yerlərində yaşayırlar. Onlar - böyük olmayan (qarğadan yekə deyillər) quşdurlar. Bu qağayılar son dərəcə gözəldilər: dimdikləri qara, beli və quyruğu göyümtraq, ayaqları qırmızı, boyunlarının ətrafı - qara həmail (yalnız yayda!), başı, sinəsi və qarıncığında lələkləri isə xəfif çəhrayı çalara boyanıb.
Şimal yarımkürəsində olan köçəri quşların heç də hamısı qış aylarında cənuba doğru uçmurlar. Şimal-şərqi Sibir və Qrenlandiyada yaşayan çəhrayı qağayılar şaxta düşən kimi, əksinə, şimala doğru uçurlar. Şimal Buzlu okeanın sahil boyunca çox yerləri var ki, su buzla tam örtülmür və burada çəhrayı qağayılar xərçəng və balıqla qidalanaraq qışlayırlar.
Quş ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Ar Gouelanig roz[1] (liester: Gouelaniged roz), pe Gouelanig Ross[2] (liester: Gouelaniged Ross), a zo un evn-mor. Rhodostethia rosea eo e anv skiantel. Ar spesad nemetañ eo er genad Rhodostethia.
Bevañ a ra al labous e Greunland de gentañ-penn (Kanada ha Siberia ivez)[3].
Ar Gouelanig roz (liester: Gouelaniged roz), pe Gouelanig Ross (liester: Gouelaniged Ross), a zo un evn-mor. Rhodostethia rosea eo e anv skiantel. Ar spesad nemetañ eo er genad Rhodostethia.
La gavina rosada[1] (Rhodostethia rosea) és un ocell de la família dels làrids (Laridae) i única espècie del gènere Rhodostethia. Habita en regions de l'alt àrtic, i rarament es troba al sud del Cercle Polar.
En alguna ocasió s'han produït albiraments de l'espècie a Galícia.[2]
La gavina rosada (Rhodostethia rosea) és un ocell de la família dels làrids (Laridae) i única espècie del gènere Rhodostethia. Habita en regions de l'alt àrtic, i rarament es troba al sud del Cercle Polar.
En alguna ocasió s'han produït albiraments de l'espècie a Galícia.
Aderyn sy'n byw yn agos i'r traeth ac sy'n perthyn i deulu'r Laridae ydy'r gwylan Ross sy'n enw benywaidd; lluosog: gwylanod Ross (Lladin: Rhodostethia rosea; Saesneg: Ross's Gull).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys America ac ar adegau i'w ganfod ar draethau arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Lleiaf o Bryder' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth.[1]
Aderyn sy'n byw yn agos i'r traeth ac sy'n perthyn i deulu'r Laridae ydy'r gwylan Ross sy'n enw benywaidd; lluosog: gwylanod Ross (Lladin: Rhodostethia rosea; Saesneg: Ross's Gull).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys America ac ar adegau i'w ganfod ar draethau arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Lleiaf o Bryder' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth.
Racek růžový (Rhodostethia rosea) je malý arktický druh racka, jediný druh monotypického rodu Rhodostethia. Tento pták je pojmenován po britském průzkumníkovi Jamesi Clarku Rossovi. Pravděpodobně první, kdo racky růžové spatřil, byl v roce 1905 Sergej Alexandrovič Buturlin. Ten spatřil jejich kolonii nedaleko obce Pokhodsk v severovýchodním Jakutsku, při návštěvě oblasti jako soudce. Sdružují se do velkých kolonií po celý rok.
Dospělí ptáci mají bílou hlavu, oddělenou od růžového těla úzkým černým proužkem na krku. Hřbet je světle šedý, křídla jsou úzká, světle šedá, se širokým bílým zadním okrajem. Ocas je klínovitý, bílý. Nohy jsou oranžově červené, zobák černý. V prostém šatu (v zimě) černý proužek na krku mizí, temeno, týl a strany krku jsou šedé. Mladí ptáci jsou zbarveni podobně jako dospělí v prostém šatu, mají však na křídlech výraznou černou kresbu tvaru písmene "M".
Samice kladou 2 až 3 olivově zelená vejce do provizorního hnízda, které leží na zemi a je vyrobeno především z mořských řas, trávy a mechu. Vejce mají tedy ochranné zbarvení, protože pro predátory z výšky jsou jen těžko viditelná. Inkubaci provádí střídavě samec i samice a to po dobu asi tří týdnů. Mláďata se následně za další tři týdny plně opeří.
Živí se rozmanitou potravou; malými rybami, mršinami, korýši, v období rozmnožování se živí i hmyzem a mouchami.
Racek růžový hnízdí na severovýchodní Sibiři a na přilehlých ostrovech, malá (a zřejmě nestálá) populace také v Severní Americe a Grónsku. Výjimečně zahnízdil na Špicberkách. V mimohnízdní době se zdržuje na okraji arktického ledu. Každoročně zaletují jednotliví ptáci dále na jih do Evropy, především Británie, Irska a Skandinávie, zjištěn byl na jih po Španělsko, Severní Makedonii a Itálii. Mimo Evropu byl zjištěn ve Spojených státech (na jih po Illinois), Japonsku a Mandžusku.[3][4] Přesto je pravdou, že nemigruje příliš daleko.
Jedná se o racky s velkou populací, proto jej IUCN řadí mezi zvířata málo dotčená, tedy nechráněná. Racci mají pořád mnoho oblastí s vyhovujícími podmínkami a jsou poměrně přizpůsobiví, proto je jich tolik.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Ross's gull na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu racek růžový ve Wikimedia Commons
Racek růžový (Rhodostethia rosea) je malý arktický druh racka, jediný druh monotypického rodu Rhodostethia. Tento pták je pojmenován po britském průzkumníkovi Jamesi Clarku Rossovi. Pravděpodobně první, kdo racky růžové spatřil, byl v roce 1905 Sergej Alexandrovič Buturlin. Ten spatřil jejich kolonii nedaleko obce Pokhodsk v severovýchodním Jakutsku, při návštěvě oblasti jako soudce. Sdružují se do velkých kolonií po celý rok.
Die Rosenmöwe (Rhodostethia rosea) ist eine Art der Möwen. Sie ist lückenhaft in den nördlichen Polargebieten verbreitet.
Die Rosenmöwe kann mit der Zwergmöwe verwechselt werden, sie ist jedoch größer, hat längere, spitzere Flügel und einen für Möwen untypischen, keilförmigen Schwanz. Ihre Körperform kann mit keiner anderen verwechselt werden, sie hat einen runden Kopf, einen kurzen, dünnen Schnabel und einen stark abfallenden Rücken. Der Schnabel ist zu jeder Jahreszeit schwarz.
Im Prachtkleid ist die Möwe weiß mit silbergrauen, hellen Flügeln (An den spitzen sind blass-graue Streifen zu erkennen), und besitzt eine rosa Brust. Direkt hinter dem Kopf ist ein auffälliges schwarzes Band. Die Füße sind rot-orange. Im Schlichtkleid weist sie einen grauen Nacken und Brust auf. Das Band hinter dem Kopf ist fast verschwunden, nur ein grauer Strich auf jeder Halsseite erinnert noch daran. Auf der Außenfahne der äußersten Handschwinge ist ein schwarzer Streifen.
Das Jugendkleid ist weiß-grau. Die Flügel sind bis auf die hintere Hälfte und einen großen Dreiecks-Fleck am Handgelenk weiß. Hinter dem Auge ist ein dunkelgrauer, halbmondförmiger Fleck. Die Füße sind grau-braun bis orange.
Rosenmöwen bauen ihre Nester bevorzugt an Stränden oder im Binnenland. Diese bestehen aus Gräsern, Blättern, Moos und Algen. Rosenmöwen brüten in Gruppen oder Kolonien. Das Weibchen legt im Mai drei oder weniger olivfarbene, braungetupfte Eier. Die Brutzeit hängt von klimatischen Bedingungen ab, in der Regel schlüpfen die Jungen Ende Juni, in kalten Jahren, sowie in Kanada erst im Juli. Die Jungvögel werden mit Fischen und Insekten gefüttert, sie verlassen das Nest 20 Tage nach dem Schlüpfen. Die Rosenmöwen werden mit 2 Jahren geschlechtsreif.
Rosenmöwen fressen Krabben, Insekten und Fische, die sie erbeuten, indem sie wie Seeschwalben knapp über dem Wasser fliegen und herabstoßen. Sie sind oft in Scharen anderer Möwen unterwegs.
Rosenmöwen leben in der Tundra in Sibirien, Norwegen und Kanada sowie lokal in Grönland[1]. Sie ziehen immer unterhalb der Packeisgrenze, so kommen sie im Winter auch nach Island und Schottland. Seltener sind Rosenmöwen in Nordchina, Japan, in den USA und in Mitteleuropa.
Die Rosenmöwe (Rhodostethia rosea) ist eine Art der Möwen. Sie ist lückenhaft in den nördlichen Polargebieten verbreitet.
Brandmási (frøðiheiti - Rhodostethia rosea)
Ross's gull (Rhodostethia rosea) is a small gull, the only species in its genus, although it has been suggested it should be moved to the genus Hydrocoloeus, which otherwise only includes the little gull. This bird is named after the British explorer James Clark Ross. Its breeding grounds were first discovered in 1905 by Sergei Aleksandrovich Buturlin near the village of Pokhodsk in North-Eastern Yakutia, while visiting the area as a [2] judge. The genus name Rhodostethia is from Ancient Greek rhodon, "rose", and stethos, "breast". The specific rosea is Latin for "rose-coloured".[3]
This small bird is similar in size and some plumage characteristics to the little gull. It is slightly larger and longer winged than the little gull species, and has more-pointed wings and a wedge-shaped tail. Its legs are red. Summer adults are pale grey above and white below, with a pink flush to the breast, and a neat black neck ring. In winter, the breast tints and neck collar are lost and a small dark crescent develops behind the eye.[4]
Young birds resemble winter adults, but have a dark "W" pattern on the wings in flight, like young little gulls. The juveniles take two years to attain full adult plumage.
Ross's gull measurements:[5]
Ross's gull breeds in the high Arctic of northernmost North America, and northeast Siberia. It migrates only short distances south in autumn, most of the population wintering in northern latitudes at the edge of the pack ice in the northern Bering Sea and in the Sea of Okhotsk, although some birds reach more temperate areas, such as north west Europe; in February 2016 they were sighted in Cornwall and Ireland according to the BTOs 'BirdTrack', in December 2021 two were seen in Belgium, one in Nieuwpoort[6] and one in Zeebrugge.[7] In North America, a Ross's gull has been spotted as far south as Salton Sea in California, although sightings this far south are extremely rare. The summer breeding grounds are tundra with sedges, grass tussocks, dwarf willows, bushes, lichens and pools.[4]
The Ross's gull breeds in small colonies on tundras and swampy Arctic estuaries, often nesting with other seabirds such as Arctic terns. It lays two to three eggs in a nest on the ground lined with seaweed, grass or moss, often on an island in a little lake. The eggs are olive green with small reddish-brown spots. Incubation takes about three weeks and the chicks fledge in another three weeks. Not all pairs successfully rear their young as predators and bad weather often take their toll.[4]
This bird will eat any suitable small prey such as small fish and crustaceans, and during the winter often feeds on mudflats like a wader. During the breeding season it is largely insectivorous, feeding on beetles and flies.[4]
Densley, Michael "In search of Ross's Gull " Peregrine books. 1999.
Ross's gull (Rhodostethia rosea) is a small gull, the only species in its genus, although it has been suggested it should be moved to the genus Hydrocoloeus, which otherwise only includes the little gull. This bird is named after the British explorer James Clark Ross. Its breeding grounds were first discovered in 1905 by Sergei Aleksandrovich Buturlin near the village of Pokhodsk in North-Eastern Yakutia, while visiting the area as a judge. The genus name Rhodostethia is from Ancient Greek rhodon, "rose", and stethos, "breast". The specific rosea is Latin for "rose-coloured".
La Rozmevo, Rhodostethia rosea, estas malgranda mevo, tio estas birdo de la familio de Laredoj kaj ordo de Karadrioformaj. Ĝi ne apartenas al la plej ofta genro Larus, sed male ĝi esta la ununura specio de ĝia genro, nome Rhodostethia.
Ĝi reproduktiĝas en alta arkto de plej norda Kanado, Gronlando kaj nordorienta Siberio. Tiu birdo migras nur mallongajn distancojn suden aŭtune; la plej granda parto de la loĝantaro vintras en nordaj latitudoj borde de la glacia regiono, kvankam kelkaj birdoj atingas pli mezvarmajn regionojn kiel nordokcidenta Eŭropo ekzemple ĝis Britio. En Norda Ameriko oni vidis ekzempleron de Rozmevo tiom sude kiom ĉe la lago Salton en Kalifornio, sed tio estas ege rara.
Tiu eta birdo -29 ĝis 32 cm longa kun enverguro de 90 ĝis 100 cm kaj pezo de 140 ĝis 250 g- estas simila laŭ grando kaj laŭ kelkaj plumaraj ecoj kun la Pigmea mevo. Ĝi estas iomete pli granda kaj flugillonga kaj flugilakra ol tiu specio kaj havas pli pintan voston. La kruroj estas ruĝaj kaj mallongaj. Somera plenkreskulo estas helgriza supre kaj blanka sube kun rozkolora tre klara nuanco en brusto kaj ventro kaj tre difina nigra kolumo iom pli larĝa kaj pli alta ĉenuke. Vintre la rozkoloro kaj kolumo perdiĝas kaj restas nur eta nigra makulo malantaŭ la okulo. La beko estas nigra kaj mallonga, sed fortika. Dumfluge la subaj flugiloj aperas multe pli malhelaj ol la supraj.
Junuloj similas al vintraj plenkreskuloj, sed ili havas malhelan traflugilan bildon kun formo de "W", kiel junuloj de Pigmea mevo kaj pli larĝan nigran finan vostostrion. Junuloj atingas plenkreskan plumaron post du jaroj.
La Rozmevo, Rhodostethia rosea, reproduktiĝas en marĉaj arktaj estuaroj, tundro aŭ rifoj, en etaj kolonioj foje kun ŝternoj. La ino demetas du aŭ tri ovojn en surgrunda nesto. Ambaŭ gepatroj kovas. La sukceso de la reprodukto dependas el predantoj kaj la klimato.
Tiu birdo manĝas etajn predojn ĉefe fiŝojn kaj krustulojn kaj ofte en kotejoj kiel vadbirdo, sed malofte naĝas. Dum reproduktado ĉefe insektojn.
Voĉo estas pli muzika “klu-klu-klu” ne tiom akra kiel tiuj de aliaj mevoj.
La Rozmevo, Rhodostethia rosea, ricevas la sciencan specian nomon pro la brita eksploristo James Clark Ross. En Esperanto hazarde koincidas similaj literoj “s” de Ross kaj “z” de roz-koloro.
La Rozmevo, Rhodostethia rosea, estas malgranda mevo, tio estas birdo de la familio de Laredoj kaj ordo de Karadrioformaj. Ĝi ne apartenas al la plej ofta genro Larus, sed male ĝi esta la ununura specio de ĝia genro, nome Rhodostethia.
La gaviota de Ross o gaviota rosada (Rhodostethia rosea),[2] es la única especie que integra el género monotípico: Rhodostethia, de la familia Laridae. Esta ave se distribuye en las regiones árticas de América del Norte y Asia.
Se reproduce en el Ártico, desde el norte de América del Norte hasta el nordeste de Siberia, desde la península de Taimyr hasta el río Kolyma. También localmente lo hace en Groenlandia, e irregularmente en Canadá.
Migra solo por cortas distancias hacia el sur de su distribución al llegar el otoño. La mayor parte de la población inverna en las latitudes septentrionales, al borde de la banquisa, aunque algunas aves llegar a las zonas más templadas, como el noroeste de Europa. En América del Norte, Un ejemplar ha sido visto tan al sur como el lago Saltón en California, aunque los avistamientos tan australes son extremadamente raros.
Esta especie monotípica fue descrita originalmente por el ornitólogo escocés William MacGillivray en el año 1824, bajo el nombre científico de: Larus roseus. Su localidad tipo es: «Península Melville, Canadá».[3] El género también monotípico fue descrito por el mismo autor de la especie, en el año 1842.
Esta ave debe su nombre al explorador británico James Clark Ross.
Las relaciones con otros taxones son más bien oscuras. Se ha sugerido que debería ser trasladada al hoy monotípico género Hydrocoloeus. Si bien se asemeja a Hydrocoloeus minutus en tamaño y plumaje de los juveniles, el plumaje del adulto es muy diferente. El análisis morfométrico sugiere que es un antiguo derivado de un primitivo lárido o de las gaviotas de capucha.
Esta pequeña gaviota es similar en tamaño y algunas de las características del plumaje a la gaviota enana (Hydrocoloeus minutus). Es ligeramente más grande, con alas más largas, y tiene la cola terminada en punta. Sus patas son de color rojo. El adulto en plumaje nupcial es de color gris pálido dorsalmente y blanco ventralmente, con un rubor rosado en el pecho, y un anillo en el cuello de color negro puro. En el plumaje no reproductivo los tonos del pecho y del collar del cuello se pierden.
Las aves jóvenes se parecen al adulto en plumaje no reproductivo, pero en vuelo se observa una mancha oscura en forma de letra "W" sobre las alas. Tarda dos años en alcanzar el plumaje del adulto.
Nidifica en áreas pantanosas de los estuarios del Ártico, poniendo 2 a 3 huevos en un nido hecho sobre la tierra.
Rhodostethia rosea está categorizada como de «preocupación menor» en la Lista Roja de especies amenazadas que crea y difunde la Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (UICN).[1]
La gaviota de Ross o gaviota rosada (Rhodostethia rosea), es la única especie que integra el género monotípico: Rhodostethia, de la familia Laridae. Esta ave se distribuye en las regiones árticas de América del Norte y Asia.
See artikkel räägib linnuliigist; perekonna kohta vaata artiklit Roosakajakas (perekond) Roosakajakas (Rhodostethia rosea) on väike kajaklane, oma perekonna ainus esindaja.
Ta on levinud Arktika suurtel laiustel Põhja-Ameerika põhjaosas ja Euraasias Siberi kirdeosas. Talvel võib teda kohata Euroopa loodeosas.
Roosakajakas on Eestis eksikülaline.
Roosakajakas (Rhodostethia rosea) on väike kajaklane, oma perekonna ainus esindaja.
Ta on levinud Arktika suurtel laiustel Põhja-Ameerika põhjaosas ja Euraasias Siberi kirdeosas. Talvel võib teda kohata Euroopa loodeosas.
Roosakajakas on Eestis eksikülaline.
Antxeta arrosa (Rhodostethia rosea) Rhodostethia generoko animalia da. Hegaztien barruko Laridae familian sailkatua dago.
Antxeta arrosa (Rhodostethia rosea) Rhodostethia generoko animalia da. Hegaztien barruko Laridae familian sailkatua dago.
Ruusulokki (Rhodostethia rosea) on pieni lokki, joka on kotoisin Koillis-Siperiasta.
Ruusulokki muistuttaa huomattavasti pikkulokkia. Sen pituus on 29–31 cm, siipien kärkiväli 90–100 cm ja paino 120–250 g. Ruusulokin jalat ovat punaiset ja sen kaulassa on ohut musta raita. Höyhenpuku on muuten melkein valkoinen. Päässä voi olla hento ruusunpunainen sävy. Selkä on vaaleanharmaa. Nuori lintu on vaikea erottaa nuoresta pikkulokista.
Ruusulokki pesii Siperian koillisosissa Taimyrin niemimaalta Kolymajoelle ja mahdollisesti myös muualla. Pohjois-Amerikan pohjoisimmissa osissa ja Grönlannissa sekä mahdollisesti myös Huippuvuorilla on todettu pesintöjä. Lajin elinympäristön ala on 50 000–100 000 neliökilometriä ja maailman populaatio on kooltaan 25 000–100 000 yksilöä. Se muuttaa syksyllä vain hiukan etelämmäs avoveden reunaan. Varsinkin Alaskan Point Barrowissa havaitaan joskus syksyisin jopa tuhansia yksilöitä. Se on tavattu Suomessa ensimmäisen kerran 1973, ja sen jälkeen siitä on tehty seitsemän havaintoa.[2]
Pesimäaikana ruusulokit elävät sisämaan soiden ja jokien varsilla lammikoissa ja allikoissa, joissa kasvaa saroja, harmaaleppää ja pajuja. Seuralaislajeina ovat yleensä muun muassa lapintiirat, mustaviklot ja suokukot. Heti pesinnän jälkeen ruusutiirat vaeltavat pohjoiseen Jäämeren ahtojäiden reunaan, jota ne seurailevat.
Ruusulokin pesä on maassa ja naaras munii siihen kaksi tai kolme munaa. Molemmat puolisot hautovat yhteensä 21–23 päivää.
Ruusulokit syövät pääasiassa vesihyönteisiä ja muita vedessä tai mudassa eläviä pieniä selkärangattomia, sekä pikkukaloja.
Ruusulokki (Rhodostethia rosea) on pieni lokki, joka on kotoisin Koillis-Siperiasta.
Rhodostethia rosea
La Mouette rosée (Rhodostethia rosea), parfois dite Mouette de Ross, est une espèce d'oiseaux de la famille des Laridae. C'est la seule espèce du genre Rhodostethia.
Cet oiseau niche à travers l'Arctique et hiverne dans les mers de Bering et d'Okhotsk. Il est accidentel en Europe occidentale (notamment en Belgique[1] ).
Durant la saison de reproduction, la mouette rosée est principalement insectivore. Elle se nourrit notamment de coléoptères et de diptères. Durant la migration et l'hiver, elle se nourrit de petits poissons ainsi que des mollusques et crustacés nageant près de la surface de l'eau[2].
Rhodostethia rosea
La Mouette rosée (Rhodostethia rosea), parfois dite Mouette de Ross, est une espèce d'oiseaux de la famille des Laridae. C'est la seule espèce du genre Rhodostethia.
A gaivota rosada,[2][3] Rhodostethia rosea, é unha especie de ave da orde dos caradriformes, suborde dos laros e familia dos láridos, a única integrante do xénero Rhodostethia.
Esta ave distribúese polas rexiónes árticas de América do Norte e Asia. Serguéi Aleksándrovich Buturlín descubriu a súa área de reprodución por primeira vez en 1905 cerca da aldea de Pokhodsk, no noroeste de Iakutia, mentres visitaba a zona como xuíz.[4]
O xénero foi descrito en 1842 polo naturalista e ornitólogo escocés William MacGillivray.
A especie describiuna o mesmo autor dous anos máis tarde, baixo o nome de Larus rosea, nun traballo publicado en Memoirs of the Wernerian Natural History Society.
O nome do xénero, Rhodostethia, deriva das voces do grego antigo ῥόδον rhodon, "rosa", e στήθος stḗthos, "peito".[5]
O epíteto específico, rosea, é o nominativo feminino singular do adxectivo do latín clásico roseus, -a, -um, "de cor rosa".[5]
Ademais de polo nome actual, a especie coñeceuse cos nomes de:
Esta pequena ave é similar en tamaño e nalgunhas características da súa plumaxe a Hydrocoloeus minutus, a gaivota pequena. É un pouco máis grande ca ela e coas ás máis longas e aguzadas que nesa especie, e a cola en forma de cuña. As súas patas son vermellas. Os adultos en verán son de cor gris pálida polas partes superiores, e branca polas inferiores, cun rubor rosado no peito e un anel negro no pescozo. En inverno, as coloracións do peito e o pescozo pérdense, aparecendo unha pequna media lúa escura detrás do ollo. O peteiro é negro.[3][8]
Os individuos xoves parécense aos adultos en inverno, pero teñen un patrón cunha W escura nas ás, visíbel en voo, como nas gaivotas pequenas inmaturas. Os xuvenís tardan dous anos en acadaren a plumaxe completa dos adultos.[3]
Esta especie cría no verán no alto Ártico, en tundras con xuncos, matas de herbas, salgueiros ananos, arbustos, liques e lagoas, no extremo norte de América do Norte e o nordeste de Siberia.[8][9]
Migra só a curtas distancias cara ao sur en outono, e a maioría da poboación pasa o inverno en latitudes ao norte do bordo do xeo, no norte dos mares de Bering e de Okhotsk, aínda que algunhas aves poden chegar a zonas máis temperadas, como o noroeste de Europa; en febreiro de 2016 foron vistas en Cornualles e Irlanda. En América do Norte, unha destas gaviotas viuse tan ao sur como no lago Salton, en California, aínda que os avistamentos neste extremo sur son extremadamente raros.[8][9]
Así a todo, hai rexistros na península Ibérica e outros países mediterráneos e mesmo máis ao sur aínda. En abril de 1994 viuse un espécime no estuario do Bidasoa e en Zumaia, e outro en 2009 en Alcázar de San Juan e, en 2014, foi fotografado en Pontevedra outro individuo. Houbo tamén avistamentos en Francia e en Italia (Sardeña, Campania) nas illas da Macaronesia e en Marrocos.[10]
En verán, a especie é principalmente insectívora. A súa dieta inclúe dípteros e coleópteros. Na época da migración e en inverno a súa alimentación consiste en pequenos peixes e invertebrados mariños que viven na superficie (incluídos o plancto, crustáceos, moluscos e vermes priapúlidos).[9][11]
Rhodostethia rosea reprodúcese en pequenas colonias case invisíbeis en tundras e estuarios pantanosos do Ártico, a miúdo aniñando canda outras aves mariñas como os carráns árticos, cunha distancia media entre niños veciños de 43 m.[8][9] As femias poñen de dous a tres ovos nun niño escavado no solo tapizado con algas, herbas secas ou musgos, adoito nunha illa nun pequeno lago. Os ovos son de cor verde oliva con pequenñas manchas de cor parda avermellada. A incubación leva unhas tres semanas, e os poliños permanece nel outras tres semanas. Non todas as parellas crían con éxito os seus pitos, xa que os depredadores e o mal tempo adoitan faceren estragos.[8]
A especie está fortemente asociada con áreas de xeo mariño, especialmente no período posterior á reprodución,[12] e a alteración da distribución do xeo e, de feito, a perda de xeo en curso pode ter provocado xa un cambio en polo menos unha parte de os movementos anuais da especie,[13] aínda que son necesarias máis investigacións, especialmente porque o éxito na reprodución parece ser moi baixo (normalmente menos do 33 %); a especie tamén se enfronta a unha serie de ameazas humanas máis directas, como o fracasos das niñadas como consecuencia da perturbación humana en Canadá, e a morte a tiros por parte de pobos nativos de Alasca para a súa alimentación. Porén, estas ameazas parece que non provocan un descenso significativo da pñoboación.[14]
A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) tendo en conta que esta especie ten unha área de distribución moi grande e que, polo tanto, non se achega aos limiares de vulnerábel baixo o criterio do tamaño de rango, e aínda que non se coñece a tendencia poboacional, pero non se cre que a poboación estea diminuíndo o suficientemente rápido como para aproximarse aos limiares baixo o criterio de tendencia poboacional, e aínda que o tamaño da súa poboación pode que sexa de moderadamente pequeno a grande, non se cre que se achegue aos limiares de vulnerábel, polo que avalía o status da espece como LC (pouco prreocupante).[1]
A gaivota rosada, Rhodostethia rosea, é unha especie de ave da orde dos caradriformes, suborde dos laros e familia dos láridos, a única integrante do xénero Rhodostethia.
Esta ave distribúese polas rexiónes árticas de América do Norte e Asia. Serguéi Aleksándrovich Buturlín descubriu a súa área de reprodución por primeira vez en 1905 cerca da aldea de Pokhodsk, no noroeste de Iakutia, mentres visitaba a zona como xuíz.
Il gabbiano di Ross (Rhodostethia rosea, MacGillivray 1824) è un uccello della famiglia dei Laridi e unico rappresentante del genere Rhodostethia.
Rhodostethia rosea non ha sottospecie, è monotipico.
Questo gabbiano vive in tutto il mondo oltre il circolo polare artico. In inverno si sposta a sud: in Nord America si spinge fino agli Stati Uniti, in Europa fino al Mar Mediterraneo, in Asia fino a Cina e Giappone.
Il gabbiano di Ross (Rhodostethia rosea, MacGillivray 1824) è un uccello della famiglia dei Laridi e unico rappresentante del genere Rhodostethia.
Rožinis kiras (Rhodostethia rosea) – nedidelis kirinių šeimos paukštis, vienintelis Rhodostethia genties atstovas. Veisiasi Šiaurės Amerikos šiaurėje, šiaurės rytų Sibire.
Šis su ornitologija susijęs straipsnis yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį. Ross' meeuw (Rhodostethia rosea) is een zeevogel uit de familie van de meeuwen (Laridae). Ross' meeuw is de enige soort binnen het geslacht Rhodostethia, hoewel ook wel gesuggereerd is dat hij samen met de dwergmeeuw in het geslacht Hydrocoloeus gevoegd zou moeten worden.
Qua formaat (lengte 29 tot 32 cm) lijkt Ross' meeuw vrij veel op de kleinere dwergmeeuw (24 tot 28 cm) en ook het verenkleed is vergelijkbaar. Ross' meeuw is echter groter en heeft wat langere vleugels en een langere, wigvormige staart. In de zomer zijn volwassen vogels vaalgrijs op hun bovendelen, hebben ze een witte onderkant met een roze waas op de borst en een zwarte ring in de nek. 's Winters verkleurt de buikstreek en verdwijnt de nekring.[2]
Ross' meeuw broedt op de moerassige toendra in het noordpoolgebied van Noord-Amerika en Noordoost-Siberië. De soort trekt slechts over korte afstanden, waarbij ze overwinteren aan de grens van het pakijs. Een enkel exemplaar vliegt door naar zuidelijkere breedtes. In Noord-Amerika worden ze in de winter tot aan Californië toe aangetroffen. In West-Europa worden ze soms als dwaalgast waargenomen. Er zijn van 1900 tot 2018 in Nederland 15 bevestigde waarnemingen.[2]
Ross' meeuw heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 25.000-100.000 individuen, maar over trends is niet bekend. Om deze redenen staat Ross' meeuw als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesRoss' meeuw (Rhodostethia rosea) is een zeevogel uit de familie van de meeuwen (Laridae). Ross' meeuw is de enige soort binnen het geslacht Rhodostethia, hoewel ook wel gesuggereerd is dat hij samen met de dwergmeeuw in het geslacht Hydrocoloeus gevoegd zou moeten worden.
Rosenmåke (Rhodostethia rosea) er en monotypisk art i den monotypiske slekten Rhodostethia, som inngår i gruppen måker (Larinae).
Arten er arktisk og hekker på myrgrunn i nordlig taiga og tundra i det nordlige Sibir, såvidt i det nordøstlige Canada, og langs øst- og vestkysten på Grønland, mens den tilbringer vintersesongen i havområdene ved Beringstredet.[1] Det er kjent at noen fugler også kan overvintre i Nordvest-Atlanteren, på et begrenset område i Labradorsjøen.[2] Arten ble observert i Berlevåg i juni 2014.[3].
Rosenmåka blir omkring 29–32 cm og veier typisk cirka 120–250 g. Vingespennet utgjør cirka 82–92 cm. Fjærdrakten er hovedsakelig hvit med lys grå overside og en karakteristisk svart, tynn ring som renner over bakhodet, ned kinnene og rundt halsen på fuglen i hekketiden. Ringen mangler utenfor hekketiden. Nebbet er sort og de undere ekstremitetene gule.[1]
Inndelingen følger i hovedsak Taxonomy in Flux og er i henhold til Boyd (2016),[4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21] som i all vesentlighet støttes av HBW Alive. Norske navn følger NOF der disse finnes.[22] Norske navn i parentes er ikke offisielle.
Rosenmåke (Rhodostethia rosea) er en monotypisk art i den monotypiske slekten Rhodostethia, som inngår i gruppen måker (Larinae).
Arten er arktisk og hekker på myrgrunn i nordlig taiga og tundra i det nordlige Sibir, såvidt i det nordøstlige Canada, og langs øst- og vestkysten på Grønland, mens den tilbringer vintersesongen i havområdene ved Beringstredet. Det er kjent at noen fugler også kan overvintre i Nordvest-Atlanteren, på et begrenset område i Labradorsjøen. Arten ble observert i Berlevåg i juni 2014..
Scientìfich: Rhodostethia rosea
Piemontèis : ...
Italian : Gabbiano di Ross
Órdin: ---
Famija: ---
Géner: ---
Àutri nòm an piemontèis: gabian, ochëtta, muliné.
Costo artìcol a l'é mach në sboss. Da finì.
Da finì.
Da finì.
Rhodostethia rosea
Multimedia w Wikimedia Commons Mewa różowa[4] (Rhodostethia rosea) – gatunek średniego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący Arktykę. Sporadycznie pojawia się w północnej części Eurazji i Ameryki Północnej.
Mewa różowa (Rhodostethia rosea) – gatunek średniego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący Arktykę. Sporadycznie pojawia się w północnej części Eurazji i Ameryki Północnej.
Cechy gatunku Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej wierzch ciała jasnopopielaty, na szyi czarna obroża, głowa i charakterystyczny klinowaty ogon biały, brzuch i pierś różowa. Dziób ciemny, nogi czerwone. W szacie spoczynkowej, zanika obroża i kolor różowy zastąpiony bielą. Osobniki młodociane z czarno-brązowymi plamami na grzbiecie i wierzchu skrzydeł układającymi się w literę "M", koniec ogona czarny, nogi różowe. Wymiary średnie dł. ciała ok. 30-35 cmRosenmås (Rhodostethia rosea) är en liten mås som häckar i Arktis.[2]
Rosenmåsen häckar i de arktiska regionerna. Dess exakta häckningsområden är ofullständigt kända.[3] Främsta häckningsområdet finns i arktiska Ryssland, i nordöstra Sibirien, mellan floderna Jana och Kolyma. En mindre population häckar också på Grönland och i norra arktiska Kanada. Den förekommer också under häckningstid i norra Japan och Kina men dessa utgörs mest av subadulta individer.[3]
Under hösten flyttar den bara korta distanser söderut men de flesta individer av populationen stannar i nordliga breddgrader och övervintrar på packisens yta. Enstaka fåglar når tempererade områden som nordvästra Europa. Viss individer har observerat mycket längre söderut som exempelvis vid sjön Salton Sea, Kalifornien, Nordamerika och i Spanien[3] och Italien[3] i Europa, men liknande förflyttningar är mycket sällsynta.
I Sverige är rosenmåsen en mycket sällsynt gäst med sammanlagt 25 fynd till och med 2014. Fågeln har setts i hela landet, från Torne Lappmark till Malmö, men med över hälften av fynden på västkusten.[4]
Denna lilla fågel liknar dvärgmåsen i storlek och fjäderdräkt. Rosenmåsen är dock lite större och har lite längre vingar. Under sommaren är adulta fåglar grå på ovansidan och vita på buken. Den är rosa på bröstet och har en svartaktig halsring. Vintertid är den vitare på bröstet och den svarta halsringen saknas så när som på en svart fläck bakom ögat. Det tar två år för en juvenil mås att utveckla adult fjäderdräkt.
Rosenmåsen häckar i mycket lösa kolonier blandade med andra fågelarter. Boet består av en uppskrapad grop direkt på marken. Honan lägger två till tre ägg som ruvas av båda föräldrar i 21-23 dygn.[3] Paren lever i monogama förhållanden.[3] Arten lever i häckningsområdet mest av insekter, medan under flyttning och vintertid intar den småfisk och ytlevande marina invertebrater som plankton, kräftdjur, mollusker och snabelsäcksmaskar.[1]
Rosenmåsen placeras vanligen som ensam art i släktet Rhodostethia. DNA-studier visar att rosenmåsens närmaste släkting är dvärgmåsen (Hydrocoloeus minutus, tidigare Larus minutus).[5]
Arten anses inte hotad och kategoriseras som livskraftig (LC).[1] Den har ett stort häckningsområde som uppskattas till 50,000-100,000 km², och populationen uppskattas uppgå till 25,000-100,000 individer.[1]
Rhodostethia rosea là một loài chim trong họ Laridae.[2]
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Rhodostethia rosea
(MacGillivray, 1824)[1]
Розовая чайка[2][3] (лат. Rhodostethia rosea) — вид птиц из семейства чайковых (Laridae), единственный в роде розовых чаек[2] (Rhodostethia)[1].
Длина тела около 35 см. Спина и верх крыльев серо-сизые, голова, грудь и брюшко розовые, на шее узкий чёрный ошейник. Клюв чёрный, ноги красные. Хвост клиновидной формы.
Полёт розовой чайки лёгкий, напоминающий полёт крачек. По отношению к человеку птица обычно мало осторожна и доверчива. На море она главным образом держится на плавающих льдинах, а вот в тундре, на озёрах, чайка часто садится на воду и даже купается.
Голос этого вида гораздо выше и нежнее, чем у других чаек, и отличается большим разнообразием. Чаще всего слышится крик вроде «э-у, э-у»; испуганные, они издают короткий крик «вя, вя, вя», если очень беспокоятся — «киау-киау», а при нападении другой чайки того же вида или крачки кричат «э-дак, э-дак».
Питается насекомыми, мелкими моллюсками, в период кочёвок — рыбой и ракообразными.
Гнездится розовая чайка в тундре и лесотундре по берегам озёр Восточной Сибири в дельтах северных рек — Яны, Индигирки, Колымы, Хромы. Небольшое поселение (несколько десятков пар) существует на Таймыре. Места гнездовий этих птиц находятся в мокрой равнинной тундре и лесотундре, часто на островках многочисленных озёр. В кладке 3, реже 2 яйца. Насиживает около 3 недель.
Чайка селится небольшими, до 20 пар, рыхлыми колониями, в которых гнездо от гнезда располагается на расстоянии до 100 метров, часто по соседству с другими арктическими видами — круглоносым плавунчиком и полярной крачкой.
Известный орнитолог С. А. Бутурлин так описывает брачные церемонии розовых чаек:
«Самец всячески выражает самке свою нежность, то как-то поклёвывая или почесывая ей шею открытым клювом, то время от времени начинает похаживать перед ней взад и вперед, несколько выпячивая зоб, и затем с какой-то трелью или трещанием „тррррр“ наклоняет совершенно переднюю половину туловища к земле (точнее, ко льду и снегу), поднимая высоко вверх заднюю половину с хвостом и сложенными крыльями, и продолжает эту пантомиму несколько секунд, делая в этом положении несколько шагов туда и сюда. Иногда этим упражнениям предается и самка».
Гнездо чайка строит на земле из сухой травы, старых стеблей осоки, листьев карликовой березы и мха. Так как все сооружение расположено на болотистых участках, в нём обычно сыро. В кладке 2—3 яйца зеленовато-оливкового цвета с шоколадно-коричневыми пятнами. Насиживают кладку обе птицы. Родители активно защищают своё гнездо от крупных чаек и поморников.
В конце недолгого полярного лета молодые птицы встают на крыло и начинают кочевать вместе с родителями. В это время они частые гости заполярных поселков, на окраинах которых кормятся. С наступлением холодов чайки отлетают на север, к Ледовитому океану, где и зимуют, придерживаясь открытых участков воды. На зимовках розовые чайки кормятся мелкой рыбой и ракообразными в отличие от гнездового периода, когда их рацион состоит в основном из насекомых и их личинок.
Места расположения колоний могут меняться время от времени из-за неблагоприятных погодных условий.
Распространена на северо-востоке Сибири (от реки Яны до западной окраины Чукотского полуострова) и Западной Гренландии. Зимой кочует в открытых водах Северного Ледовитого океана, проникая в Северную Атлантику и Берингово море.
В период кочёвок розовые чайки иногда залетают далеко от мест, где они гнездятся или зимуют. Так, известны случаи появления их в Охотском и Японском морях, Норвегии, Франции и Маньчжурии. Изредка регистрируются залёты далеко на юг (Ирландия, Калифорния).
В годы сильных снегопадов и наводнений птицы либо не гнездятся совсем, либо у них бывает всего одно яйцо в кладке. Как известно, численность мелких грызунов — леммингов в тундрах из года в год сильно меняется. Бывают периоды, когда эти мелкие зверьки, основной корм песцов, исчезают совсем. Тогда песцы выедают буквально все живое в тундре. В первую очередь гибнут яйца и птенцы различных видов птиц, в том числе и розовых чаек.
Раньше в голодные годы эскимосы стреляли розовых чаек для пропитания. В начале XX века, когда на Чукотку довольно часто заезжали американские моряки, китобои и охотники на морского зверя, местное население добывало этих экзотических птиц для изготовления чучел-сувениров. Тогда один экземпляр миниатюрной, необычно окрашенной чайки стоил до 200 долларов. Прогон стад домашних оленей через колонии, браконьерский сбор яиц также отрицательно сказываются на численности розовой чайки. Всё это наряду с тем, что гнездовой ареал птиц весьма ограничен, вызывает серьёзное беспокойство за судьбу этого вида.
Сегодня в России добыча этого вида полностью запрещена. Ученые уточняют наиболее крупные места гнездования розовой чайки с тем, чтобы в дальнейшем ввести там заповедный режим.
Розовая чайка (лат. Rhodostethia rosea) — вид птиц из семейства чайковых (Laridae), единственный в роде розовых чаек (Rhodostethia).
楔尾鸥（学名：Rhodostethia rosea）为鸥科楔尾鸥属仅有的鸟类。在中国大陆，分布于辽宁等地。[2]
这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
保全状況評価 LEAST CONCERN
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : チドリ目 Charadriiformes 科 : カモメ科 Laridae 属 : ヒメクビワカモメ属 Rhodostethia 種 : ヒメクビワカモメ R. rosea 学名 Rhodostethia roseaヒメクビワカモメ（姫首輪鴎、学名：Rhodostethia rosea ）は、チドリ目カモメ科に分類される鳥類の一種である。
シベリア北東部、カナダ北部、グリーンランド西部の北極圏で繁殖し、冬季は北極海周辺に広がって過ごす。あまり南下はしない。
日本では数少ない冬鳥として、オホーツク海沿岸に少数がほぼ毎年渡来する。日本は渡来地の中で最南端にあたる。青森県、新潟県、千葉県でも記録がある。
体長約31cm、翼開長約84cm。日本で記録されたカモメ類の中では小型の種になる。雌雄同色である。
成鳥夏羽は、頭部が白く胸から腹はやや紅色がかった白色である。後頭から喉にかけて黒い輪状の帯がある。翼の上面、下面は灰色。成鳥冬羽は、頭頂や頸が灰色を帯び、眼の後方に黒斑がある。黒い輪状の帯は不明瞭になる。幼鳥は、翼の上面にM字型の黒褐色の模様が出る。
嘴は黒く短め。
非繁殖期は、海岸や沿岸近くの海上に生息する。海面近く飛翔し、水面に浮かぶ餌を捕食する。
ツンドラ地帯の地上に枯れ草で巣を作る。巣の内部に植物の葉や苔を敷くこともある。1腹2-3個の卵を産み、抱卵期間は約21日である。雌雄ともに抱卵する。
鳴き声は、「クワッ クワッ」、「キョオオオ」など。
ヒメカモメの冬羽と似ているが、本種の方がやや大きい。また、本種は翼が長く先端が尖っており、尾はくさび型をしている。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
_1.jpg)
.jpg)
_1.jpg)
.jpg)
_1.jpg)
.jpg)
