Morus a zo ur genad e rummatadur an evned-mor, ennañ morskouled, krouet e 1816 gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Tri spesad a ya d'ober ar genad :
Morus a zo ur genad e rummatadur an evned-mor, ennañ morskouled, krouet e 1816 gant an evnoniour gall Louis Jean Pierre Vieillot (1748-1831).
Morus és un gènere d'ocells marins de la família de súlids (Sulidae). Aquests ocells tenen hàbits pelàgics i crien sobre illes, tant en penya-segats com en territori pla, a l'Atlàntic i a la zona d'Austràlia i Nova Zelanda.
En aigües properes als Països Catalans es pot observar una de les espècies, el mascarell, que dóna nom a la resta de les espècies de la família.
Se n'han descrit tres espècies vives dins aquest gènere:[1]
Morus és un gènere d'ocells marins de la família de súlids (Sulidae). Aquests ocells tenen hàbits pelàgics i crien sobre illes, tant en penya-segats com en territori pla, a l'Atlàntic i a la zona d'Austràlia i Nova Zelanda.
En aigües properes als Països Catalans es pot observar una de les espècies, el mascarell, que dóna nom a la resta de les espècies de la família.
La bobo es un avia de mar en la jenero Sula en la familia Pelecaniformo. El es un avia grande con alas longa e puntida e con becos longa.
Bobos xasa pexes par tufa de un altia grande a la mar e segue sua preda su la acua. Los reprodui en colonias sur isolas e costas. Normal, los produi un o plu ovos azul en un nido sur la tera.
Se nom engles veni de la jergo espaniol bubi, cual ave la sinifia de "stupida" (o "bobo" en elefen), car bobos es amin e, cuando los atera sur barcos, los es fasil caturada par la marinores per come!
Ave ses spesies de bobo:
Tekst üüb Öömrang Morus as en skööl faan siafögler uun det famile faan a Genten (Sulidae).
M. bassanus
M. capensis
M. serrator
– Saamlang faan bilen of filmer
Wikispecies hää en artiikel tu: 
'S e seorsa eun-mara a th'ann an Sùlaire. Tha iad a' fuireach ann an àitean mar Alba. 'S e Guga an t-ainm a th' air àl an t-sùlaire.
Tha sùil na sùlaire cho geur ri sùil na fainge, a neart cho làidir ri fhradharc. Nan tachradh maide bhith roimhe air an fhairge nuair a bhiodh e a' feuchainn fodha, tha e air a ràdh gun deigheadh a ghob òirleach tron fhiodh.
கேன்னட்டு (Gannet) என்பது சுலிடே குடும்பத்தில் மோரசு என்னும் பேரினத்தைச் சேர்ந்த ஒரு கடற்பறவை. இவை பூபிக்களுடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டவை. கேன்னட்டு என்னும் பெயர் கேனோட்டு என்னும் பழைய ஆங்கிலச் சொல்லில் இருந்து பிறந்தது. இதன் பொருள் வலிமையுள்ள அல்லது ஆண்மையுள்ள என்பதாகும்.[1]
கேன்னட்டுகள் அளவில் பெரிய பறவைகள். உடல் வெண்ணிறத்திலும் தலை மஞ்சள் படிந்தவாறு இருக்கும். இறக்கைகளின் ஓரம் கருப்பாகவும் அலகு நீண்டும் இருக்கும். வட அத்திலாந்திக் கடற்பகுதியில் காணப்படும் வடக்கத்திய கேன்னட்டு என்னும் பறவை கேன்னட்டுகளிலேயே பெரியது. இறக்கை விரித்த நிலையில் இதன் அகலம் இரண்டு மீட்டர் (6.6 அடி) வரை இருக்கும்.
இப்பறவைகள் மேலிருந்து நீருக்குள் வேகமாகப் பாய்ந்து மீன்களை வேட்டையாடும். இதற்கு ஏற்றவாறு இவை கீழ்க்கண்ட தகவமைப்புகளைப் பெற்றுள்ளன.
_-one_leg_raised.jpg)
|mode=CS1 (help); Check date values in: |date= (help) (Subscription or UK public library membership required.) கேன்னட்டு (Gannet) என்பது சுலிடே குடும்பத்தில் மோரசு என்னும் பேரினத்தைச் சேர்ந்த ஒரு கடற்பறவை. இவை பூபிக்களுடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டவை. கேன்னட்டு என்னும் பெயர் கேனோட்டு என்னும் பழைய ஆங்கிலச் சொல்லில் இருந்து பிறந்தது. இதன் பொருள் வலிமையுள்ள அல்லது ஆண்மையுள்ள என்பதாகும்.
கேன்னட்டுகள் அளவில் பெரிய பறவைகள். உடல் வெண்ணிறத்திலும் தலை மஞ்சள் படிந்தவாறு இருக்கும். இறக்கைகளின் ஓரம் கருப்பாகவும் அலகு நீண்டும் இருக்கும். வட அத்திலாந்திக் கடற்பகுதியில் காணப்படும் வடக்கத்திய கேன்னட்டு என்னும் பறவை கேன்னட்டுகளிலேயே பெரியது. இறக்கை விரித்த நிலையில் இதன் அகலம் இரண்டு மீட்டர் (6.6 அடி) வரை இருக்கும்.
இப்பறவைகள் மேலிருந்து நீருக்குள் வேகமாகப் பாய்ந்து மீன்களை வேட்டையாடும். இதற்கு ஏற்றவாறு இவை கீழ்க்கண்ட தகவமைப்புகளைப் பெற்றுள்ளன.
மூக்குத் துளைகள் வெளியில் இல்லாமல் அலகுகளுக்குள் உள்ளன. முகத்திலும் நெஞ்சுப் பகுதியிலும் தோலுக்கடியில் காற்றுப் பைகள் உள்ளதால் நீரில் பாயும் போது உடலிக்கு ஏற்படும் தாக்கத்தைக் குறைக்கின்றன. கண்கள் ஒன்றுக்கொன்று தள்ளி இருப்பதால் தொலைவினைக் கணிக்க ஏதுவாக உள்ளது.Ganet is micel brimfugol þe isgefunden æt manigum sǣgemǣrum, be Bretene, Īrlande and Norðamerican þǣm norðernan gārsecge ac ēac be Sūðaffrice, Australie and Nīwum Sǣlande.
Ganetas huntiaþ fiscas of þǣre lyfte in ðisre wīsan; hīe dūfað niðer fram þǣre hēagan lyft in þone sǣ and folgiað hiere hūðe under þǣm wætere.
Gannets are seabirds comprising the genus Morus in the family Sulidae, closely related to boobies.
Gannets are large white birds with yellowish heads, black-tipped wings and long bills. Northern gannets are the largest seabirds in the North Atlantic, having a wingspan of up to two metres (6+1⁄2 feet). The other two species occur in the temperate seas around southern Africa, southern Australia, and New Zealand.
"Gannet" is derived from Old English ganot meaning "strong or masculine", ultimately from the same Old Germanic root as "gander".[1]
Morus is derived from Ancient Greek μωρός moros "stupid"[2] or "foolish" due to lack of fear shown by breeding gannets and boobies, allowing them to be easily killed.[3]
Gannets hunt fish by diving into the sea from a height of 30 m (100 ft) and pursuing their prey underwater, and have a number of adaptations:
Gannets can achieve speeds of 100 km/h (60 mph) as they strike the water, enabling them to catch fish at a much greater depth than most airborne birds.
The gannet's supposed capacity for eating large quantities of fish has led to "gannet" becoming a description of somebody with a voracious appetite.
Gannets are colonial breeders on islands and coasts, normally laying one chalky-blue egg. They lack brood patches and use their webbed feet to warm the eggs.[4] They reach maturity around 5 years of age. First-year birds are completely black, and subsequent subadult plumages show increasing amounts of white.
The most important nesting ground for northern gannets is the United Kingdom, with about two-thirds of the world's population. These live mainly in Scotland, including the Shetland Isles. The rest of the world's northern-gannet population nests in Canada, Ireland, the Faroe Islands, and Iceland, with small numbers in France (they are often seen in the Bay of Biscay), the Channel Islands, Norway, and a single colony in Germany on Heligoland. The biggest northern-gannet colony is on Scotland's Bass Rock in the Firth of Forth; in 2014, this colony contained some 75,000 pairs.[5] Sulasgeir off the coast of the Isle of Lewis, St. Kilda, Grassholm in Pembrokeshire, Bempton Cliffs in the East Riding of Yorkshire, Sceilig Bheag, Ireland, and Bonaventure Island, Quebec, are also important northern-gannet breeding sites.
The three gannet species are now usually placed in the genus Morus, Abbott's booby in Papasula, and the remaining boobies in Sula. However, some authorities believe that all nine sulid species should be considered congeneric, in Sula. At one time, the various gannet species were considered to be a single species.
Most fossil gannets are from the Late Miocene or Pliocene, when the diversity of seabirds in general was much higher than today. The cause the decline in species at the end of the Pleistocene is not clear; increased competition due to the spread of marine mammals may have played a role.
The genus Morus is much better documented in the fossil record than Sula, though the latter is more numerous today. The reasons are not clear; boobies possibly were better adapted or simply "lucky" to occur in the right places for dealing with the challenges of the Late Pliocene ecological change, or many more fossil boobies could still await discovery. Notably, gannets are today restricted to temperate oceans, while boobies are also found in tropical waters, whereas several of the prehistoric gannet species had a more equatorial distribution than their congeners of today.
Fossil species of gannets are:
In many parts of the United Kingdom, the term "gannet" is used to refer to people who steadily eat vast quantities of food, especially at public functions.[7]
Young gannets were historically used as a food source, a tradition still practised in Ness, Scotland, where they are called "guga". Like examples of continued traditional whale harvesting, the modern-day hunting of gannet chicks results in great controversies as to whether it should continue to be afforded "exemption from the ordinary protection afforded to sea birds in UK and EU law". The Ness hunt is currently limited to 2,000 chicks per year, and dates back at least to the Iron Age. The hunt is considered to be sustainable, as between 1902 and 2003, gannet numbers in Scotland increased dramatically from 30,000 to 180,000.[8][9]
In "The Bookshop Sketch", originally from At Last the 1948 Show (1967), a customer (Marty Feldman) asks the bookshop proprietor (John Cleese) for "the expurgated version" of Olsen's Standard Book of British Birds, "the one without the gannet", because he does not like gannets due to their "long nasty beaks". Desperate to satisfy the customer, the proprietor tears the page about the gannet out of the book and also broadcast in 1970 with (John Junkin).[10][11] The sketch is reprised in Monty Python's Contractual Obligation Album, where the customer (Graham Chapman) says he does not like the gannet because "they wet their nests."[12]
In Series 1, Episode 3 of The F Word, Gordon Ramsay travels to the northwestern coast of Scotland and is shown how to prepare, cook, and eat gannet.[13]
Nesting gannets (Morus serrator) at the Muriwai colony in New Zealand Gannets are seabirds comprising the genus Morus in the family Sulidae, closely related to boobies.
Gannets are large white birds with yellowish heads, black-tipped wings and long bills. Northern gannets are the largest seabirds in the North Atlantic, having a wingspan of up to two metres (6+1⁄2 feet). The other two species occur in the temperate seas around southern Africa, southern Australia, and New Zealand.
Por samnoma genro Morus kiel arbo vidu: Moruso. Suloj estas grupo de birdoj de la familio de Suledoj kaj genro Morus. Temas pri grupo de marbirdoj parencaj al suloj (kaj antaŭe klasifitaj sub la genro Sula), de kiuj ili diferencas ekzemple per pli sveltaj kapo kaj kolo. La kapo estas klare diferenciga per ties flaveca koloro.
La tri sulajn speciojn oni lokigas nune en genro Morus, la Abotan naivulon en Papasula kaj la aliajn naivulojn en Sula, sed kelkaj spertuloj opinias, ke la dek speciojn oni lokigu kune en ununura genro Sula. Ankaŭ dekomence, sulojn oni konsideris nur unu specion.
Suloj estas grandaj blankanigraj birdoj kun flavecaj kapoj, longaj pintaj flugiloj kaj longaj koloj kaj bekoj. Nordaj suloj estas la plej grandaj marbirdoj en Norda Atlantiko, kun enverguro de ĝis 2 m. La aliaj du specioj loĝas en moderklimataj maroj de suda Afriko, suda Aŭstralio kaj Novzelando.
Ili kaptas fiŝojn per plonĝado ekde alte kaj persekutado de predoj enakve. Por tio ili adaptiĝis tiele:
Suloj povas plonĝi ekde 30 m de alteco atingante rapidecon je 100 km/h kiam ili frapas akvon, permesante al ili kapti fiŝojn pli profonde ol aliaj aeradaptitaj birdoj. La supozata kapablo de suloj manĝi grandajn kvantojn de fiŝoj kondukis al priskribo de "suloj" kiel iu kiu tromanĝas, nome simile al "glutemuloj".
Ili estas koloniaj reproduktantoj sur insuloj kaj marbordoj, kie ili demetas kutime nur unu bluecblankan ovon. La idoj estos maturaj kiam ili estos 5jaraj. Unujaraj birdoj estas tute nigraj; blanko aperas poste.
Ili estas tiom koloniaj ke en Britio nestumas ĉirkaŭ du trionoj, ĉefe en Skotio nome en Ŝetlandoj. La aliaj nestumas en Kanado, Irlando, Ferooj kaj Islando kaj kelkaj en Francio (ekzemple en la Biskaja Golfo), la Manikinsuloj, kaj Norvegio, krom ununura kolonio en Germanio en Heligoland. La plej granda kolonio de Norda sulo estas en la skotia insularo Sankta Kildo; tie loĝas unu kvinono de la specio tutmonde konsiderata. Ankaŭ Sulasgeir ĉe la insulo Lewis, Roko Bass en Firth of Forth, Grassholm en Pembrokeshire kaj Insulo Bonaventure, Kebekio, estas gravaj reproduktejoj de la Norda sulo. La Insuloj Skellig ĉe la sudokcidenta marbordo de Irlando estas hejmo de ĉirkaŭ 27,000 paroj de Nordaj suloj, nome la dua plej granda sula kolonio en la mondo.
Plej fosiliaj suloj estas el fina Mioceno aŭ Plioceno, kiam la diverseco de marbirdoj ĝenerale estis multe pli altaj ol nune. Ne komplete klaras kio kaŭzis la malpliiĝon de specioj fine de la Pleistoceno; kutime oni konsideras pliiĝantan konkurencecon pro etendo de marmamuloj kaj/aŭ agadon de supernovaoj kiel tio kio kondukis al amasa formortigo de mara vivo.
La genro Morus estas multe pli bone dokumentata en la fosilia registro ol Sula, kvankam tiu lasta estas pli nombra nune. La tialoj ne estas klaraj; eble la naivuloj estis pli bone adaptataj aŭ simple bonsorte loĝis en plej taŭgaj lokoj por elteni la defiojn de la ekologia ŝanĝo de la fina Plioceno, aŭ eble ankoraŭ multaj fosiliaj naivuloj ankoraŭ atendas malkovron. Notinde, la suloj estas nune limigitaj al moderklimataj oceanoj dum naivuloj troviĝas ankaŭ en tropikaj akvoj, kaj kelkaj el prahistoriaj sulospecioj havis plian distribuadon en ekvatorajn areojn ol ties aktualaj samgenranoj.
Fosiliaj specioj de suloj estas la jenaj:
Suloj estas grupo de birdoj de la familio de Suledoj kaj genro Morus. Temas pri grupo de marbirdoj parencaj al suloj (kaj antaŭe klasifitaj sub la genro Sula), de kiuj ili diferencas ekzemple per pli sveltaj kapo kaj kolo. La kapo estas klare diferenciga per ties flaveca koloro.
Morus es un género de aves Suliformes perteneciente a la familia Sulidae.
Incluye a tres especies:
Morus es un género de aves Suliformes perteneciente a la familia Sulidae.
Incluye a tres especies:
Morus bassanus - Alcatraz común o atlántico Morus capensis - Alcatraz de El Cabo Morus serrator - Alcatraz australianoZangak (Morus) Suliformes hegazti genero bat da, Sulidae familiakoa. Euskal Herrian bizi dena zanga arrunta da (Morus bassanus).
Hiru espezie ditu:
Zangak (Morus) Suliformes hegazti genero bat da, Sulidae familiakoa. Euskal Herrian bizi dena zanga arrunta da (Morus bassanus).
Hiru espezie ditu:
Morus bassanus - Zanga arrunta Morus capensis - Lurmuturreko zanga Morus serrator - Australiar zanga (RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});Valkosuulat (Morus) on lahkoon Suliformes kuuluva suulasuku. Valkosuulien sukuun kuuluu BirdLifen mukaan kolme lajia.
Valkosuulat (Morus) on lahkoon Suliformes kuuluva suulasuku. Valkosuulien sukuun kuuluu BirdLifen mukaan kolme lajia.
Le genre Morus regroupe trois espèces d'oiseaux marins, les fous, appartenant à la famille des Sulidae.
Le nom vernaculaire de fou est directement issu du latin morus lui-même issu du grec moros, « stupide », allusion au caractère peu farouche de cet oiseau face à l'homme qui pouvait facilement piller les œufs du nid[1].
D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Le genre Morus regroupe trois espèces d'oiseaux marins, les fous, appartenant à la famille des Sulidae.
Éan mór farraige atá dúchasach don Atlantach thuaidh, tuaisceart na hAfraice, an Astráil, is an Nua-Shéalainn. Sruthlíneach, le gob gorm fada gan phollairí seachtracha. Paistí loma dubha ar a aghaidh. Beireann sé ar éisc trí thumadh go hingearach isteach sa bhfarraige. Tá saic aeir faoi chraiceann na haghaidhe a mhaolaíonn turraing an imbhuailte leis an uisce.
Morus Linnaeus, 1753 è un genere di uccelli marini della famiglia dei Sulidi.[1]
Le specie del genere Morus sono uccelli marini, grandi come oche, che vivono nelle regioni temperate. Ne esistono tre tipi che alcuni ornitologi considerano come tre specie diverse, mentre altri come tre varietà di un'unica specie. Ciò che possiamo dire al riguardo è che poca è la differenza fra questi tre tipi di uccelli.
Le sule del genere Morus sono uccelli oceanici, che giungono sulla terraferma solo nel periodo della riproduzione; sono resistentissimi al volo e sono in grado di coprire grandissime distanze, specie durante il loro primo anno di vita. Si è potuto constatare, mettendo degli anelli ad alcuni esemplari, che le sule della Nuova Zelanda migrano verso le acque australiane mettendosi in volo poco dopo aver lasciato il nido la prima volta, percorrendo in media 450 km al giorno.
Le sule del nord invece migrano verso il sud fino a raggiungere il Golfo del Messico e le Canarie.
La sula settentrionale nidifica sulle due coste dell'Atlantico. In America ne esistono una mezza dozzina di colonie a Terranova e nel Golfo di San Lorenzo. Questo uccello nidifica anche lungo le coste dell'Islanda, delle Fær Øer e delle Isole Britanniche; inoltre costituisce piccole colonie in Norvegia, in Bretagna e nelle Isole del Canale. La colonia più numerosa si trova nell'Isola di Saint Kilda.
Infine la sula del Capo nidifica nell'Africa meridionale, mentre la sula australiana nello Stretto di Bass, fra l'Australia e la Tasmania, come pure nell'Isola del Nord della Nuova Zelanda.
Tre specie sono classificate nel genere Morus:[1]
La maggior parte dei reperti fossili ritrovati appartengono al tardo Miocene o al Pliocene, periodi in cui la diversità degli uccelli marini era in generale più alta di quella odierna. La causa del marcato declino verso la fine del Pleistocene non è nota con precisione; tra le ipotesi portate ci sono l'accresciuta concorrenza e diffusione dei mammiferi marini e l'attività delle supernovae che avrebbe portato all'estinzione di massa di molta vita marina.
Nei reperti fossili il genere Morus è molto meglio documentato delle Sula, anche se queste ultime oggi sono più numerose. La causa non è chiara; potrebbe dipendere da una migliore capacità di adattamento di queste ultime, come da situazioni contingenti localizzate che hanno loro permesso di resistere meglio alle variazioni climatiche del tardo Pliocene, ma anche dalla temporanea mancanza di ritrovamenti fossili in attesa di ulteriori scoperte.
Oggi il genere Morus ha un areale ristretto agli oceani temperati, mentre le Sula sono diffuse anche in acque tropicali.
Le specie fossili ritrovate includono:
Morus is een geslacht van vogels uit de familie genten (Sulidae).
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Multimedia w Wikimedia Commons Morus – rodzaj ptaka z rodziny głuptaków (Sulidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na południowym wybrzeżu Afryki, w Australii, Nowej Zelandii i północnych obszarach Atlantyku[3].
Długość ciała 84–100 cm; masa ciała 2300–3600 g; rozpiętość skrzydeł 160–180 cm[4].
Gr. μωρος mōros – głupi, niemądry. Dawniejsi podróżnicy opisywali brak lęku głuptaków przed człowiekiem w ich koloniach lęgowych, co umożliwiało bliskie podejście do nich i możliwość zbierania ich jaj oraz ich zabicie[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
Morus – rodzaj ptaka z rodziny głuptaków (Sulidae).
Morus är ett släkte med fåglar i familjen sulor inom ordningen sulfåglar.[1] Det beskrevs av den franske ornitologen Louis Jean Pierre Vieillot 1816. Släktet omfattar tre arter:
Wikimedia Commons har media som rör Morus (fågelsläkte).
Morus är ett släkte med fåglar i familjen sulor inom ordningen sulfåglar. Det beskrevs av den franske ornitologen Louis Jean Pierre Vieillot 1816. Släktet omfattar tre arter:
Havssula (M. bassanus) Kapsula (M. capensis) Australisk sula (M. serrator)Moris
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Morus (kuş) ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Morus (kuş) ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Morus, Sulidae familyasında sınıflandırılan bir kuş cinsidir. Başları sarımsı, kanat uçları siyah olan, uzun gagalı, büyük beyaz deniz kuşlarından oluşur. Morus bassanus yaklaşık 2 m.'ye varan kanat açıklıklarıyla Kuzey Atlantik Okyanusu'nun en büyük deniz kuşu türüdür. Diğer iki türü ise Afrika'nın güneyi, Avustralya'nın güneyi ve Yeni Zelanda'da ılıman denizlerde yaşar.
Havadan denize dalarak ve su altında avlarını yüzerek kovalayarak avlanırlar. Daldıkları sırada su girişini önlemek için burun delikleri dışarıya değil gagalarının içine açılır. Suya temas ettiklerinde şoku sönümlemek için yüzlerinde ve göğüslerinde hava keseleri bulunur. Mesafeleri kolaylıkla tanımlamalarını sağlayacak şekilde gözleri yüzlerinde ön tarafa doğru adapte olmultur ve bu şekilde diğer kuşlara nazaran binoküler görüş açıları oldukça geniştir. Yaklaşık 30 m. yükseklikten saatte 100 km. hızla suya dalarak suyun bir ila iki metre altına kadar inebilirler.
Adalarda ya da kıyılarda koloniler hâlinde ürerler. Tipik olarak bir tane tebeşir mavisi yumurta yumurtlarlar. Yavru kuşun erişkin hâle gelmesi beş yıl alır. Yavrular bir yaşına kadar tamamen siyah renkli tüylere sahiptir ve aşamalı olarak beyaz tüylere sahip olurlar.
Morus, Sulidae familyasında sınıflandırılan bir kuş cinsidir. Başları sarımsı, kanat uçları siyah olan, uzun gagalı, büyük beyaz deniz kuşlarından oluşur. Morus bassanus yaklaşık 2 m.'ye varan kanat açıklıklarıyla Kuzey Atlantik Okyanusu'nun en büyük deniz kuşu türüdür. Diğer iki türü ise Afrika'nın güneyi, Avustralya'nın güneyi ve Yeni Zelanda'da ılıman denizlerde yaşar.
Havadan denize dalarak ve su altında avlarını yüzerek kovalayarak avlanırlar. Daldıkları sırada su girişini önlemek için burun delikleri dışarıya değil gagalarının içine açılır. Suya temas ettiklerinde şoku sönümlemek için yüzlerinde ve göğüslerinde hava keseleri bulunur. Mesafeleri kolaylıkla tanımlamalarını sağlayacak şekilde gözleri yüzlerinde ön tarafa doğru adapte olmultur ve bu şekilde diğer kuşlara nazaran binoküler görüş açıları oldukça geniştir. Yaklaşık 30 m. yükseklikten saatte 100 km. hızla suya dalarak suyun bir ila iki metre altına kadar inebilirler.
Adalarda ya da kıyılarda koloniler hâlinde ürerler. Tipik olarak bir tane tebeşir mavisi yumurta yumurtlarlar. Yavru kuşun erişkin hâle gelmesi beş yıl alır. Yavrular bir yaşına kadar tamamen siyah renkli tüylere sahiptir ve aşamalı olarak beyaz tüylere sahip olurlar.
Morus (лат.) — род морских птиц семейства олушевых.
Большие птицы чёрно-белой окраски с желтыми пятнами на голове. Крылья длинные заостренные.
Род состоит из трёх видов. Северная олуша (Morus bassanus) является крупнейшей морской птицей в Северной Атлантике, размахом крыльев достигает 2 метров. Другие два вида обитают в умеренных широтах морей, прилегающих к южной части Африки, южной Австралии и Новой Зеландии.
Орнитолог Брайан Нельсон предложил рассматривать капскую олушу, а также австралийскую олушу как аллопатричные виды супервида северной олуши. От капской олуши австралийская олуша отличается только несколько меньшим неоперившимся участком кожи вокруг глаз, более тёмной радужной оболочкой и чёрной окраской четырёх центральных перьев хвоста. Образование гибридов с капской олушей происходит редко.
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. 
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カツオドリ目 Suliformes 科 : カツオドリ科 Sulidae 属 : シロカツオドリ属 Morus 学名 Morusシロカツオドリ属（シロカツオドリぞく、学名：Morus）は、カツオドリ目カツオドリ科に属する鳥類。
シロカツオドリ属 Morus
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
.jpg)
.jpg)
