Son sigilosas y precavidas, y prefieren escapar del peligro corriendo por el suelo rápidamente, o brincando y deslizándose por entre los matorrales densos.
Distribucion General: Se encuentra desde el sur de Texas hasta Honduras y en Costa Rica.
La txatxalaca de plana (Ortalis vetula) és un ocell de la família dels cràcids (Cracidae). Aquest txatxalaca habita les zones de matoll i arbusts al vessant del Carib, des del sud de Texas, a través de Mèxic (incloent la Península del Yucatán) i Amèrica Central, fins a Nicaragua.
La txatxalaca de plana (Ortalis vetula) és un ocell de la família dels cràcids (Cracidae). Aquest txatxalaca habita les zones de matoll i arbusts al vessant del Carib, des del sud de Texas, a través de Mèxic (incloent la Península del Yucatán) i Amèrica Central, fins a Nicaragua.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cacalaca plaen (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cacalacaod plaen) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ortalis vetula; yr enw Saesneg arno yw Plain chachalaca. Mae'n perthyn i deulu'r Cwrasowiaid (Lladin: Cracidae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. vetula, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r cacalaca plaen yn perthyn i deulu'r Cwrasowiaid (Lladin: Cracidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cwrasow mawr Crax rubra Cwrasow nos Nothocrax urumutum
.JPG)
2.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cacalaca plaen (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: cacalacaod plaen) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ortalis vetula; yr enw Saesneg arno yw Plain chachalaca. Mae'n perthyn i deulu'r Cwrasowiaid (Lladin: Cracidae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. vetula, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Der Braunflügelguan (Ortalis vetula), auch Blauflügelguan oder Braunflügel-Tschatschalaka genannt, ist ein Vogel aus der Familie der Hokkohühner.
Der 60 cm lange Braunflügelguan hat relativ lange Beine sowie einen langen Hals und Schwanz. Die Flügel sind gerundet. Das Gefieder ist oberseits olivbraun und unterseits gelbbraun gefärbt. Der dunkelgrüne Schwanz weist eine weiße Spitze auf. Beim Männchen färbt sich der unbefiederte graue Hautfleck an der Kehle rosa.
Das Verbreitungsgebiet des Braunflügelguans erstreckt sich entlang des Rio Grande von Südtexas über Mexiko bis in den Nordwesten von Costa Rica. Er lebt in Wäldern, Busch und Chaparral-Dickichten.
Der Braunflügelguan sucht in Kleingruppen mit bis zu fünf Tieren nach Samen, Beeren, Knospen und Blättern im Dickicht. Der Vogel lebt die meiste Zeit auf Bäumen und versucht manchmal sogar kopfüber hängend an Futter zu kommen. Typischerweise geben die Vögel in der Morgen- und Abenddämmerung ein „krächzendes Konzert“. Der Trupp schläft gemeinsam in Dickichten; kleine Jungvögel schlafen unter den Flügeln eines Elterntieres.
Das Nest ist eine kleine Plattform aus Zweigen, das im dichten Blattwerk etwa in halber Höhe von Bäumen gebaut wird. Drei Eier werden 30 Tage lang bebrütet. Die Jungvögel können unmittelbar nach dem Schlüpfen klettern und innerhalb einer Woche fliegen; sie sind aber erst mit etwa drei Wochen von ihren Eltern unabhängig.
Der Braunflügelguan (Ortalis vetula), auch Blauflügelguan oder Braunflügel-Tschatschalaka genannt, ist ein Vogel aus der Familie der Hokkohühner.
The plain chachalaca (Ortalis vetula) is a large bird in the chachalaca, guan and curassow family Cracidae. It breeds in tropical and subtropical environments from mezquital thickets in the Rio Grande Valley in southernmost Texas, United States to northernmost Costa Rica. In Central America, this species occurs in the Pacific lowlands from Chiapas, Mexico to northern Nicaragua and as a separate population in Costa Rica, where its range is separated by a short distance, as a disjunct population.
This species frequents dry and moist forests, especially where interspersed with scrub and savanna. Usually found in groups of up to 15 birds, the plain chachalaca is furtive and wary and prefers to escape from danger by running swiftly on the ground or leaping and gliding through brushy tangles. The plain chachalaca feeds in trees or on the ground on fruit (figs, palms, Sapotaceae), seeds, leaves, and flowers. It is sometimes a pest of crops such as tomatoes and cucumbers.
The call is a loud, raucous RAW-pa-haw or cha-cha-LAW-ka, often by several birds in a rhythmical chorus, especially in early morning and evening, usually from well up in trees. It also produces peeping whistles and cackles. Others describe chachalaca calls as irritating noises mimicking a bunch of men arguing. The plain chachalaca typically breeds in the early wet season. The nest is a shallow saucer of twigs and plant fibers, lined with leaves, in thick vegetation. The clutch is 2–4 rough-shelled white to cream eggs.
The plain chachalaca is related to the West Mexican chachalaca and the white-bellied chachalaca, and both of these were formerly considered a subspecies of the plain chachalaca . Today all major authorities recognize them as separate species. Their ranges slightly overlap in Mexico, but hybrids have not been reported between them.[3] The white-bellied chachalaca may be more closely related to the little chachalaca than the plain chachalaca.[4]
There are five recognized subspecies:
The isolated population in Costa Rica is assigned to the nominate race of the plain chachalaca, but has also been assigned to the white-bellied chachalaca and may in fact represent a new subspecies of the plain chachalaca - its plumage is closer to this species than the white-bellied.[3]
The plain chachalaca is a medium-sized galliform, around the size of a common pheasant. It measures 48–58 cm (19–23 in) in length, and varies in weight from 468–794 g (16.5–28.0 oz) for males and 439–707 g (15.5–24.9 oz)in females [3] Males are on average larger but because of overlap that isn't diagnostic of sex, and in appreance they are the same.[4] It is long-necked with a small head and bare throat patch which becomes deep red in both sexes during the breeding season.[3] Adults have a greyish head and neck with a dull olive-brown body and wings. The underbelly is pale to ochraceous and the tail is blackish with green gloss and buffy-white tip. The iris is brown and bill is black; orbital skin and the feet are dull grey.
O. vetula is a host to the helminth parasite Dispharynx nasuta.[5] Christensen & Pence 1977 find they carry D. nasuta but not Echinuria uncinata, Streptocara crassicauda, or Streptocara incognita.[5]
The plain chachalaca is found from Texas, in the Lower Rio Grande, through the eastern coast of Mexico, the Yucatán Peninsula, Belize, northern Guatemala, northern Honduras and just into the north central part of Nicaragua, with a small population on the Nicoya Peninsula of northern Costa Rica. The species has also been introduced and established to San Patricio County in Texas and three islands, Sapelo, Blackbeard and Little St. Simons Island, on the coast of Georgia.[4] In some of its mainland North American introduced range it is considered invasive.[6]: 292
The plain chachalaca occupies a wide range of habitats, including primary forest, secondary forest, forest edge and riverine forest, thorny bush-scrub, and shrubland.[4] It is also found in human modified habitats such as orchards, suburban parks and gardens and croplands.[3] Unlike other cracids, it is able to adapt to the scrubland that arises after the clearing of tropical rainforest. It can be found from sea-level to 1,850 m (6,070 ft)[4]
The plain chachalaca is mostly diurnal and is most active in cool mornings and in the evening. It is mostly inactive during the heat of the day. Pairs or family groups roost communally in trees, usually on a branch, often touching, and facing the same way.[4]
Hunting of the plain chachalaca is restricted to subsistence hunting, for example by the Mayan people in southern Mexico.[7] The plain chachalaca population is 500,000–5,000,000 (2006 IUCN Red List). It is not threatened. However the subspecies from Útila Island, O. v. deschauenseei, has sometimes been listed as extinct, but recent surveys have confirmed that it still survives.[8]
Chachalaca are viewed as a game animal in Texas.[9]
The plain chachalaca (Ortalis vetula) is a large bird in the chachalaca, guan and curassow family Cracidae. It breeds in tropical and subtropical environments from mezquital thickets in the Rio Grande Valley in southernmost Texas, United States to northernmost Costa Rica. In Central America, this species occurs in the Pacific lowlands from Chiapas, Mexico to northern Nicaragua and as a separate population in Costa Rica, where its range is separated by a short distance, as a disjunct population.
This species frequents dry and moist forests, especially where interspersed with scrub and savanna. Usually found in groups of up to 15 birds, the plain chachalaca is furtive and wary and prefers to escape from danger by running swiftly on the ground or leaping and gliding through brushy tangles. The plain chachalaca feeds in trees or on the ground on fruit (figs, palms, Sapotaceae), seeds, leaves, and flowers. It is sometimes a pest of crops such as tomatoes and cucumbers.
The call is a loud, raucous RAW-pa-haw or cha-cha-LAW-ka, often by several birds in a rhythmical chorus, especially in early morning and evening, usually from well up in trees. It also produces peeping whistles and cackles. Others describe chachalaca calls as irritating noises mimicking a bunch of men arguing. The plain chachalaca typically breeds in the early wet season. The nest is a shallow saucer of twigs and plant fibers, lined with leaves, in thick vegetation. The clutch is 2–4 rough-shelled white to cream eggs.
La Golfa ortalo aŭ Golfa ĉaĉalako (Ortalis vetula) estas granda birdo de la familio de Kracedoj. Ili reproduktiĝas en tropikaj kaj subtropikaj medioj el prozopejaj makisoj el Riogranda Valo de plej suda Teksaso, Usono al plej norda Kostariko.
En Centrameriko, tiu specio loĝas en malaltaj teroj de Pacifiko el Chiapas, Meksiko al norda Nikaragvo kaj kiel separata populacio en Kostariko, kie ties teritorio estas separata de mallonga distanco, kiel disa populacio.
La Golfa ortalo estas 56 cm longa kaj havas korpomason de 650 al 800 g. Ĝi estas longkola kun malgranda kapo kaj nuda gorĝo. Plenkreskuloj havas grizecajn kapon kaj kolon kun senkolora olivecbrunaj korpo kaj flugiloj. La suba ventro estas pala al okreca kaj la vosto estas nigreca kun verdeca brilo kaj sablokolora al blankeca pinto. La irisoj estas brunaj kaj la beko estas nigra; ĉirlaŭokula haŭtaĵo kaj piedoj estas senkoloraj grizaj.
Tiu specio ĉestas sekajn kaj humidajn arbarojn, ĉefe kie ili estas interdise kun arbustaro kaj savano. Kutime troviĝanta en grupoj de ĝis 15 birdoj, la Golfa ortalo estas fuĝema kaj timida kaj preferas eliri el danĝero per rapida kurado surgrunda aŭ saltante kaj glitante tra arbustaraj interplektaĵoj.
La Golfa ortalo manĝas en arboj aŭ surgrunde fruktojn (figojn, palmojn, Sapotacoj), semojn, foliojn, kaj florojn. Ĝi estas foje plago de rikoltoj kiaj tomatoj kaj kukumoj.
La alvoko estas laŭta, raŭka RAŬ-pa-haŭ aŭ ĉa-ĉa-LAŬ-ka (el kio alternativa nomo onomatopee), ofte elsendita de kelkaj birdoj per ritma koruso, ĉefe frumatene kaj vespere, kutime el alte en arboj. Ĝi produktas ankaŭ pepajn fajfojn kaj ridegojn. Aliaj priskribas la ĉaĉalakajn alvokojn kiel iritigaj bruoj imitantaj pridisputintajn virinojn (?).
La Golfa ortalo tipe reproduktiĝas komence de la humida sezono. La nesto estas neprofunda telero el bastonetoj kaj plantofibroj, kovritaj el folioj, en densa vegetalaro. La ovokvanto estas 2-4 aspraŝelaj blankaj al kremokoloraj ovoj.
La populacio de Golfa ortalo estas klasita kiel 500,000-5,000,000 (2006 IUCN Ruĝa Listo). Ĝi ne estas minacata. La subspecio el Insulo Útila, O. v. deschauenseei, estis foje listita kiel formortinta, sed ĵusa studaro konfirmis, ke ĝi ankoraŭ survivas.[1]
Estas kvin agnoskitaj subspecioj:
La Blankaventra ortalo, Ortalis leucogastra, ĉe la deklivoj al Pacifiko el plej suda Meksiko al Kostariko estis iam konsiderata subspecio de la Golfa ortalo. Nune ĉiuj ĉefaj fakuloj agnoskas ilin kiel separataj specioj.
La Golfa ortalo aŭ Golfa ĉaĉalako (Ortalis vetula) estas granda birdo de la familio de Kracedoj. Ili reproduktiĝas en tropikaj kaj subtropikaj medioj el prozopejaj makisoj el Riogranda Valo de plej suda Teksaso, Usono al plej norda Kostariko.
En Centrameriko, tiu specio loĝas en malaltaj teroj de Pacifiko el Chiapas, Meksiko al norda Nikaragvo kaj kiel separata populacio en Kostariko, kie ties teritorio estas separata de mallonga distanco, kiel disa populacio.
La chachalaca oriental, chachalaca vetula, [2] guacharaca norteña, chachalaca del golfo o chachalaca de vientre blanco (Ortalis vetula) es una especie de ave galliforme de la familia Cracidae (chachalacas). Mide entre 50 a 56 cm de longitud y pesa entre 430 y 800 g. Cabeza y cuello de esta chachalaca son color gris oscuro o negruzco, dorso y alas castaño oliváceo y cola negro verdoso con la punta blanca; está salpicada de plumas rojizas. Tiene pico negruzco y garganta roja. Su área de distribución va desde Texas y la vertiente del Golfo de México hasta las selvas costarricences. Habita el bosque seco y sabana. La UICN2019-1 considera a la especie como de preocupación menor. [2]
Mide de 50 a 56 cm de longitud y pesa entre 430 y 800 g. La cabeza y el cuello son grises oscuros o negruzcos. El plumaje del dorso y las alas es castaño oliváceo. La larga cola es de color negruzco verdoso, con la punta blanca. Tiene plumas de tonos rufos o rojizos en la base de la cola, en la rabadilla, en la parte superior de las patas, y en la punta de las alas. Presenta pico negruzco y garganta roja.
Viven en grupos de hasta 15 individuos, en bosques secos o sabanas con arbustos, alimentándose, en los árboles y el suelo, de frutos, semillas y hojas. Anidan en los árboles y ponen hasta 4 huevos, que la hembra incuba por 25 días.
Se conocen cuatro subespecies de Ortalis vetula:[3]
La chachalaca oriental, chachalaca vetula, guacharaca norteña, chachalaca del golfo o chachalaca de vientre blanco (Ortalis vetula) es una especie de ave galliforme de la familia Cracidae (chachalacas). Mide entre 50 a 56 cm de longitud y pesa entre 430 y 800 g. Cabeza y cuello de esta chachalaca son color gris oscuro o negruzco, dorso y alas castaño oliváceo y cola negro verdoso con la punta blanca; está salpicada de plumas rojizas. Tiene pico negruzco y garganta roja. Su área de distribución va desde Texas y la vertiente del Golfo de México hasta las selvas costarricences. Habita el bosque seco y sabana. La UICN2019-1 considera a la especie como de preocupación menor.
Ortalis vetula Ortalis generoko animalia da. Hegaztien barruko Cracidae familian sailkatua dago.
Jukataninkaklattaja (Ortalis vetula) on keskiamerikkalainen kanalintu. Lajin nimesi ja kuvaili Johann Georg Wagler 1830. Lajin vanha nimi oli ruskosiipikaklattaja.
Linnun pituus on noin 46-60 cm ja paino noin 650 g. Höyhenpuku on pääosin ruskea, pitkähkö kaula ja pienehkö pää ovat ruskeat tai sinertävän tummat. Pitkä pyrstö on tumma ja siinä on kapea valkoinen kärki. Siivellä näkyy lennossa punertava kuvio. Koivet ovat pitkät. Kurkussa on paljas alue, joka soidinaikana muuttuu koiraalla puenertavaksi ja pullistuneeksi. Sukupuolet ovat muuten lähes samannäköiset. Lintu on arka ja liikkuu pääasiassa puiden latvustoissa, josta sen paljastaa aamuisin kuuluvat käheät huudot. Muita ääniä ovat korkeat vihellykset ja kaklatukset. Liikkuu parvissa, joissa on noin 15 yksilöä.
Kaklattajia on 12 lajia. Costa Ricassa elävä jukataninkaklattajapopulaatio on eristynyt ja jotkut tutkijat pitävät sitä eri lajina O. leucogastra.
Meksikonlahden länsireunus Teksasin Rio Grandelta Jukatanin niemimaalle ja Costa Ricaan. Maailman populaation koko on 500 000–5 000 000 yksilöä. Laji on elinvoimainen. Se on paikkalintu.
Savannit ja pensaikot sekä puolikuivat metsät ja jokivarsien tiheiköt.
Pesä on rakennettu risuista ja ruohoista ja se sijaitsee yleensä matalalla puussa, joskus maassa. Munia on 2–4. Vain naaras hautoo ja haudonta kestää noin 25 päivää. Poikaset ovat pesäpakoisia ja lähtevät pesästä jo vuorokauden ikäisinä. Naaras, joskus molemmat emot, huolehtivat poikueesta joitakin päiviä.
Syö sekä puussa että maassa siemeniä, hedelmiä (muun muassa viikuna, palmut), tuoreita lehtiä ja kukkia.
Jukataninkaklattaja (Ortalis vetula) on keskiamerikkalainen kanalintu. Lajin nimesi ja kuvaili Johann Georg Wagler 1830. Lajin vanha nimi oli ruskosiipikaklattaja.
Ortalis vetula
L’Ortalide chacamel (Ortalis vetula) est une espèce d'oiseau de la famille des Cracidae.
Il mesure de 50 à 56 cm de longueur et pèse entre 430 et 800 g. La tête et le cou sont gris ou noir. Le plumage du dos et des ailes est brun, la queue est vert foncé avec la pointe blanche. Il a des plumes rousses à la base et au bout de la queue, sur les cuisses et les ailes. Il a un bec noir et la gorge rouge.
Il se reproduit dans les environnements tropicaux et subtropicaux, depuis les fourrés du Tamaulipan mezquital dans la vallée du Rio Grande dans le sud du Texas, aux États-Unis jusqu'au nord du Costa Rica (commun dans les collines de la péninsule de Nicoya et rare dans les basses terres du nord-ouest).
En Amérique centrale, cette espèce est présente dans les plaines orientales des Chiapas au Mexique au nord du Nicaragua avec une population isolée au Costa Rica.
Il vit dans les forêts sèches ou les savanes d'arbustes en groupes pouvant aller jusqu'à 15 individus. Il se nourrit de fruits, de graines et de feuilles sur les arbres et le sol.
Il niche dans les arbres et la femelle pond jusqu'à 4 œufs qu'elle couve pendant 25 jours.
D'après la classification de référence (version 12.1, 2022) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des quatre sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :
Ortalis vetula
L’Ortalide chacamel (Ortalis vetula) est une espèce d'oiseau de la famille des Cracidae.
Ortalis vetula je vrsta ptice iz roda Ortalis, porodice Cracidae. Obitava i u suhim i u vlažnim šumama, posebno grmovitim područjima i savanama.
Duga je oko 56 centimetara, dok je teška 650 grama. Ima dug vrat, s malom glavom i golim grlom. Odrasli imaju sivkastu glavu i vrat s blijedim maslinasto-smeđim tijelom i krilima. Rep je crnkast sa zelenim sjajem i smećkasto-žutim vrhom. Šarenica oka je smeđa, a kljun je crne boje. Koža oko očiju i stopala je blijedo-sive boje.
Obično se nalazi u skupinama koje se sastoje od 15 jedinki. Dosta je skrivena i oprezna, a od opasnosti bježi trčeći brzo na tlu i skakanjem u područjima zaraslim grmljem. Hrani se u drvećima ili na tlu plodovima (smokva, palme, Sapotaceae), sjemenkama, lišćem i cvijećem. Ponekad je nametnik u poljoprivredi, najčešće u usjevima rajčica i krastavaca. Gnijezdi se za vrijeme rane kišne sezone. Gnijezdo se nalazi u gustoj vegetaciji, te se u njemu nalazi 2-4 jaja tvrde ljuske, bijele do kremaste boje.
Ima četiri podvrste. To su:
Ortalis vetula je vrsta ptice iz roda Ortalis, porodice Cracidae. Obitava i u suhim i u vlažnim šumama, posebno grmovitim područjima i savanama.
Il ciacialaca disadorno (Ortalis vetula (Wagler, 1830)) è un uccello galliforme della famiglia dei Cracidi, diffuso in Texas e Messico.[2]
Il suo habitat naturale sono le foreste e le boscaglie pluviali fra il Texas meridionale e il Messico.
Il ciacialaca deriva il suo nome particolare dal suono che emette gridando, amplificato dalla sua lunga trachea. Vive in gruppi, che trascorrono la maggior parte del loro tempo sui rami degli alberi. Raramente questi uccelli scendono a terra e solo alla ricerca di cibo: si nutrono di tutto ciò che trovano sugli alberi, bacche, frutti, foglie, mentre quando scendono a terra mangiano piccoli arbusti e invertebrati. Dopo l'accoppiamento, la femmina depone in un nido tre o più uova, che entrambi i genitori covano.
Il ciacialaca disadorno (Ortalis vetula (Wagler, 1830)) è un uccello galliforme della famiglia dei Cracidi, diffuso in Texas e Messico.
De bruine chachalaca (Ortalis vetula) is een vogel uit de familie sjakohoenders en hokko's (Cracidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1830 door Wagler.
De soort komt voor van het zuiden van Texas tot het noordwesten van Costa Rica en telt 5 ondersoorten:[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe bruine chachalaca (Ortalis vetula) is een vogel uit de familie sjakohoenders en hokko's (Cracidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1830 door Wagler.
Multimedia w Wikimedia Commons Czakalaka północna (Ortalis vetula) – gatunek ptaka z rodziny czubaczy (Cracidae) występujący w Ameryce Środkowej i południowej Ameryce Północnej.
Wyróżniono kilka podgatunków O. vetula[4][2]:
Długość ciała 46 cm. Upierzenie szarobrązowe z żółtym brzuchem ogon zielonkawy, przy końcu biały. W okresie godowym samcom czerwienieje podgardle.
Zamieszkuje lasy i krzewy. Żywi się owocami, jagodami i pąkami. Samica składa 2-4 jaja w gnieździe na krzewie lub drzewie. Młode wykluwają się po 22 dniach.
Czakalaka północna (Ortalis vetula) – gatunek ptaka z rodziny czubaczy (Cracidae) występujący w Ameryce Środkowej i południowej Ameryce Północnej.
Aracuã-nortenho ou aracuã-de-asas-azuis[2] (nome científico: Ortalis vetula) é um cracídeo encontrado na América Central e é a única espécie a ocorrer na América do Norte.[1]
Aracuã-nortenho ou aracuã-de-asas-azuis (nome científico: Ortalis vetula) é um cracídeo encontrado na América Central e é a única espécie a ocorrer na América do Norte.
Nordlig chachalaca[2] (Ortalis vetula) är en fågel i familjen trädhöns inom ordningen hönsfåglar.[3]
Nordlig chachalaca delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]
Vissa urskiljer även underarten intermedia med utbredning från södra Yucatánhalvön till norra Guatemala och Belize, nyligen även funnen i nordvästra El Salvador.[4]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Två individer i bur
Två juvenila individer
Wikimedia Commons har media som rör nordlig chachalaca.
Wikispecies har information om Ortalis vetula.
Nordlig chachalaca (Ortalis vetula) är en fågel i familjen trädhöns inom ordningen hönsfåglar.
Ortalis vetula là một loài chim trong họ Cracidae. Nó sinh sản tại nơi có khí hậu nhiệt đới và cận nhiệt đới tại vùng rừng mezquital ở thung lũng Rio Grande (nam Texas, Hoa Kỳ tới bắc Costa Rica).
Tại Trung Mỹ, loài này hiện diện ở vùng đất thấp từ Chiapas, México tới bắc Nicaragua, với một quần thể tách biệt nằm tại Costa Rica.
Ortalis vetula là một loài chim trong họ Cracidae. Nó sinh sản tại nơi có khí hậu nhiệt đới và cận nhiệt đới tại vùng rừng mezquital ở thung lũng Rio Grande (nam Texas, Hoa Kỳ tới bắc Costa Rica).
Tại Trung Mỹ, loài này hiện diện ở vùng đất thấp từ Chiapas, México tới bắc Nicaragua, với một quần thể tách biệt nằm tại Costa Rica.
Бурокрылая чачалака[1] (лат. Ortalis vetula) — птица семейства краксов.
Бурокрылая чачалака длиной 60 см, имеет относительно длинные ноги, а также длинную шею и хвост. Крылья закругленные. Оперение верха оливково-коричневого цвета, низ окрашен в жёлто-коричневый цвет. Тёмно-зелёный хвост имеет белую вершину. У самца неоперившийся серый участок кожи на горле розового цвета.
Область распространения простирается вдоль Рио-Гранде от юга Техаса через Мексику до Никарагуа. Там он обитает в лесах, буше и чапарале.
Бурокрылая чачалака маленькими группами до 5 животных отыскивает в чаще семена, ягоды, почки и листья. Птица обитает чаще на деревьях и иногда пытается добраться до корма, вися вниз головой. Типично для птиц давать «каркающий концерт» в предутреннее время и в сумерках. Группа птиц спит совместно в зарослях; молодые птицы спят под крыльями родителей.
Гнездо — это маленькая платформа из веток, которая строится в плотной листве, например, на половине высоты деревьев. 3 яйца высиживаются 30 дней. Птенцы непосредственно после вылупления могут лазать, а в течение недели и летать. Однако только примерно через три недели они становятся полностью независимыми от своих родителей.
小灰頭稚冠雉（Ortalis vetula）是一種鳳冠雉科的大型鳥類。牠們棲息在熱帶及亞熱帶的環境，由美國德克薩斯州瑞歐格蘭山谷（Rio Grande Valley）叢林至哥斯達黎加的最北部。另外在中美洲也有一個群落，分佈在墨西哥近太平洋的低地叢林至尼加拉瓜北部。
小灰頭稚冠雉長56厘米及重650克。牠們的頸長及頭細，喉嚨沒有羽毛。成鳥的頭部及頸部是灰色的，身體及雙翼都呈深橄欖褐色。下腹部是淡色至淡白色，尾巴黑色，有綠色光澤，尖端白色。牠們的瞳孔褐色，喙黑色。眼眶皮膚及雙腳是深灰色的。
小灰頭稚冠雉棲息在熱帶森林，散佈在叢林及大草原間。牠們一般以15隻群居，遇到威脅時會逃跑或在樹叢間跳動。
小灰頭稚冠雉一般會在雨季繁殖。牠們的巢是以樹枝及植物纖維組成，並以葉子包圍。牠們每次會生2-4顆蛋，蛋表面粗糙，呈白色至奶白色。
現時約有50-500萬隻小灰頭稚冠雉。牠們並未受到威脅。在洪都拉斯Útila島的亞種O. v. deschauenseei有時會被認為已經滅絕，但最近發現牠們仍然生存。[2]
在墨西哥南部至哥斯達黎加的白腹稚冠雉以往被認為是小灰頭稚冠雉的亞種，但現已確認是獨立的物種。
小灰頭稚冠雉（Ortalis vetula）是一種鳳冠雉科的大型鳥類。牠們棲息在熱帶及亞熱帶的環境，由美國德克薩斯州瑞歐格蘭山谷（Rio Grande Valley）叢林至哥斯達黎加的最北部。另外在中美洲也有一個群落，分佈在墨西哥近太平洋的低地叢林至尼加拉瓜北部。
保全状況評価 LEAST CONCERN
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : キジ目 Galliformes 科 : ホウカンチョウ科 Cracidae 属 : ヒメシャクケイ属 Ortalis 種 : ムジヒメシャクケイムジヒメシャクケイ（学名：Ortalis vetula ）は、 キジ目ホウカンチョウ科に分類される鳥類の一種である。
アメリカテキサス州南部から、メキシコ東部、ホンジュラス、ベリーズ、コスタリカまで分布する。ホウカンチョウ科で、唯一北アメリカに生息する種である。
全長48-58cm。
主に熱帯雨林に生息する。
植物の葉や芽、果実や、昆虫類などを食べる。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
_(6788716411).jpg)
.png){kind=small}
