Stagodontidae is an extinct family of carnivorous metatherian mammals that inhabited North America and Europe[3] during the late Cretaceous,[1] and possibly to the Eocene in South America.
Currently, the family includes four genera, Eodelphis, Didelphodon, Fumodelphodon and Hoodootherium, which together include some seven different species.[1][2] In addition, the Cenomanian species Pariadens kirklandi might be a member of the family.[2] Carneiro and Oliveira (2017) considered the species Eobrasilia coutoi from the early Eocene (Itaboraian) of Brazil to be a stagodontid;[4] if confirmed it would make it the only known Cenozoic and the only known South American member of the family. Stagodontids were some of the largest known Cretaceous mammals, ranging from 0.4 to 2.0 kilograms (0.88–4.41 lb) in mass.[5] One of the most unusual features of stagodontids are their robust, bulbous premolars, which are thought to have been used to crush freshwater mollusks,[6] a diet that apparently evolved independently at least twice within this clade.[7] Postcranial remains suggest that stagodontids may have been semi-aquatic.[8][9] The most well described forms are found in Laramidia, but they are also present on Appalachian and South American sites, further leading credence to their aquatic habits.[10] Cretaceous fossils were also found in France, suggesting a pan-Laurasian distribution for Cretaceous metatherians.[3]
The evolution of Didelphodon and other large stagodontids (as well as large deltatheroideans like Nanocuris) occurs after the local extinction of eutriconodont mammals, suggesting passive or direct ecological replacement.[11] They are considered rare in any given fauna they appear in, probably due to their specialised habits.[12]
Stagodontids were once thought to be closely related to the Sparassodonta, but later studies suggest they belong to a more ancient branch of the metatherian family tree, possibly closely related to pediomyids,[13][14] being in particular closest to Pariadens, which forms the immediate outgroup to Stagodontidae.[15][16] With the possible exception of Eobrasilia (see above), stagodontids are last known from the Maastrichtian, and are thought to have gone extinct in the K-T Extinction.
Stagodontidae is an extinct family of carnivorous metatherian mammals that inhabited North America and Europe during the late Cretaceous, and possibly to the Eocene in South America.
Los estagodóntidos (Stagodontidae) son una familia extinta de mamíferos metaterios carnívoros que vivieron en Norteamérica durante el Cretácico Superior.[1]
Esta familia incluye a cuatro géneros, Eodelphis, Didelphodon, Fumodelphodon y Hoodootherium, los cuales en conjunto abarcan a siete especies diferentes.[1][2] Adicionalmente, una especie del Cenomaniense, Pariadens kirklandi, podría ser un miembro de la familia.[2] Los estagodóntidos estuvieron entre los mayores mamíferos conocidos del Cretácico, con un rango de peso de 0.4 a 2.0 kilogramos.[3] Uno de los rasgos más inusuales de los estagodóntidos son sus robustos y bulbosos premolares, los cuales se cree que eran usados para triturar las conchas de moluscos de agua dulce.[4] Los restos del postcráneo sugieren que los estagodóntidos era muy probablemente semiacuáticos.[5][6] Las formas mejor descritas proceden del antiguo continente de Laramidia, pero también se han hallado en sitios de Appalachia, dándole más credibilidad a la idea de sus hábitos acuáticos.[7]
La evolución de Didelphodon y otros estagodóntidos grandes (así como la de los deltateroides grandes como Nanocuris) ocurrió tras la extinción local de los mamíferos eutriconodontes, lo que sugiere que los reemplazaron ecológicamente de forma pasiva o directa.[8]
Los estagodóntidos fueron considerados en algún momento como parientes cercanos de los Sparassodonta, pero los estudios posteriores indican que pertenecen a una rama más antigua del árbol familiar de los metaterios, posiblemente relacionados de cerca con los pediómidos.[9][10] El registro de los estagodóntidos concluye en la etapa del Maastrichtiense, y por lo tanto se cree que se extinguieron durante la extinción masiva del Cretácico-Terciario.
Datos: Q2772855
Especies: Stagodontidae
Los estagodóntidos (Stagodontidae) son una familia extinta de mamíferos metaterios carnívoros que vivieron en Norteamérica durante el Cretácico Superior.
Stagodontidae (binomen a Marsh anno 1889 inventum) sunt familia mammalium marsupialium exstincta.
–Columbia University Press, New York, 1997, xii-631
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Taxinomia et Latinitas huius stipulae dubiae suntStagodontidae (binomen a Marsh anno 1889 inventum) sunt familia mammalium marsupialium exstincta.
Stagodontidae zijn een familie van uitgestorven buideldierachtigen. De dieren uit deze groep leefden tijdens het Laat-Krijt in Noord-Amerika. De stagodonten stierven circa 65 miljoen jaar geleden uit, in dezelfde periode als onder andere de dinosauriërs. De bekendste soort is Didelphodon vorax, mede door het optreden van dit dier in de televisieserie Walking with Dinosaurs.[1]
De Stagodontidae is 1889 beschreven door de Amerikaanse paleontoloog Othniel Charles Marsh. In het verleden werd de Stagodontidae ingedeeld bij de Sparassodonta, een groep van Zuid-Amerikaanse roofdieren uit het Kenozoïcum. Tegenwoordig wordt de familie ingedeeld in de Marsupialiformes buiten de echte buideldieren.[2] Het is een kleine familie met lange tijd slechts twee erkende geslachten: Didelphodon en Eodelphis. Deze dieren leefden in het Campanien en Maastrichtien. In 2018 werden Fumodelphodon en Hoodootherium beschreven als nieuwe geslachten uit de Stagodontidae aan de hand van vondsten uit het Turonien, ongeveer 92 miljoen jaar geleden.[3] Mogelijk behoort ook Pariadens uit de overgang van het Albien naar het Cenomanien tot de Stagodontidae.[4] Fossiele tanden van een naamloze stagodont zijn bekend uit Ellisdale in New Jersey en dateren uit het Campanien. Deze stagodont was minder ontwikkeld dan Didelphodon en Eodelphis. De stagodonten moeten zich dus voor de ontwikkeling van de Western Interior Seaway over de latere twee subcontinenten Laramidia en Appalachia hebben verspreid.[5]
Volgens een studie uit 2017 behoort ook Eobrasilia, een buideldierachtige uit het Eoceen van Zuid-Amerika, tot de Stagodontidae.[6]
Tot recent waren alleen tanden, een onderkaak en een partiële schedel bekend van stagodonten. Door beperkt postcraniaal fossiel materiaal was de leefwijze van de stagodonten lang onduidelijk.
In 2004 kwam Nicholas Longrich van de University of Calgary met een theorie dat de stagodonten aangepast waren aan een waterbewonend bestaan. Longrich baseerde zijn theorie op de staartwervels en tanden van verschillende stagodonten (waarschijnlijk behorend tot Eodelphis) die in Judith River-formatie uit Campanien in Alberta in Canada waren gevonden. De staartwervels waren vrij groot, breed en plat en vertoonden sterke overeenkomsten met die van hedendaagse bevers en het vogelbekdier. Deze beenderen deden vermoeden dat de stagodonten, of in ieder geval enkele soorten, in het bezit waren van een roerachtige staart om zich onder water voort te kunnen bewegen. Verder vond Longrich dat de tanden en de bouw van de kaak bij Didelphodon sterk leken op die van de moderne zeeotter. Hieruit concludeerde Longrich dat Didelphodon op schaaldieren joeg. Het idee van aquatische stagodonten werd volgens Longrich nog eens verder ondersteund door het feit dat de meeste beenderen van stagodonten gevonden worden in afzettingen van rivieren.[7]
Het idee dat Didelphodon en de andere stagodonten leefden als een otter wordt echter niet door iedereen aanvaard. Richard Fox en Bruce Naylor verwierpen de theorie in 2006. Zij stelden dat de theorieën dat de stagodonten waterbewonend waren niet gebaseerd zijn op geloofwaardig morfologisch bewijs en daarom als onjuist moeten worden beschouwd. Fox en Naylor vinden het niet opvallend dat de fossielen van stagodonten meestal in rivierafzettingen worden gevonden, aangezien de meeste fossielenvindplaatsen in het Boven-Krijt van Noord-Amerika uit rivierafzettingen bestaan.[8]
Een nieuw specimen van Didelphodon uit de Hell Creek-formatie gaf uiteindelijk meer inzicht in de lichaamsbouw van de stagodonten en ondersteunde min of meer de eerdere theorie van Longrich. Vermoedelijk waren de stagodonten omnivoren met een semi-aquatische leefwijze. De valse kiezen in combinatie met de robuuste kaken lijken gespecialiseerd voor het kraken van de harde schalen van schelp- en schaaldieren.[9]
De Stagodontidae behoren tot de Marsupialiformes. Ze vormen een clade met de buideldieren en verschillende andere Noord-Amerikaanse groepen uit het Krijt.[10] De positie van de Stagodontidae binnen de Metatheria is in onderstaand cladogram weergegeven.
Marsupialiformes"Gurlin Tsav-schelel"
Stagodontidae zijn een familie van uitgestorven buideldierachtigen. De dieren uit deze groep leefden tijdens het Laat-Krijt in Noord-Amerika. De stagodonten stierven circa 65 miljoen jaar geleden uit, in dezelfde periode als onder andere de dinosauriërs. De bekendste soort is Didelphodon vorax, mede door het optreden van dit dier in de televisieserie Walking with Dinosaurs.
Stagodontidae — вымершее семейство хищных млекопитающих инфракласса сумчатых. Обитали на территории Северной Америки в конце мелового периода. Сегодня в семейство включают два рода, Eodelphis и Didelphodon, и пять видов[1]. Другие вымершие млекопитающие, такие как Pariadens, когда-то считались членами этого семейства, но теперь их в него не включают. Stagodontidae были одними из самых крупных известных меловых млекопитающих: их масса составляла от 0,4 до 2,0 кг[2]. Одной из самых необычных особенностей Stagodontidae были их мощные премоляры, которые, как считается, служили для раздавливания раковин пресноводных моллюсков[3]. Найденные кости туловища свидетельствуют, что эти звери, скорее всего, вели полуводный образ жизни[4]. Когда-то считалось, что Stagodontidae родственники сумчатых саблезубых, но более поздние исследования показывают, что они принадлежат к более древней ветви сумчатых, возможно, родственных Pediomyids[5][6]. Stagodontidae известны из маастрихта. Считается, что они исчезли во время мел-палеогенового вымирания.
Семейство включает следующие роды и виды[1][7]:
|coauthors= (справка)
Stagodontidae — вымершее семейство хищных млекопитающих инфракласса сумчатых. Обитали на территории Северной Америки в конце мелового периода. Сегодня в семейство включают два рода, Eodelphis и Didelphodon, и пять видов. Другие вымершие млекопитающие, такие как Pariadens, когда-то считались членами этого семейства, но теперь их в него не включают. Stagodontidae были одними из самых крупных известных меловых млекопитающих: их масса составляла от 0,4 до 2,0 кг. Одной из самых необычных особенностей Stagodontidae были их мощные премоляры, которые, как считается, служили для раздавливания раковин пресноводных моллюсков. Найденные кости туловища свидетельствуют, что эти звери, скорее всего, вели полуводный образ жизни. Когда-то считалось, что Stagodontidae родственники сумчатых саблезубых, но более поздние исследования показывают, что они принадлежат к более древней ветви сумчатых, возможно, родственных Pediomyids. Stagodontidae известны из маастрихта. Считается, что они исчезли во время мел-палеогенового вымирания.
