Meliaceae is die mahonie-familie wat hoort tot die orde Sapindales. Die familie kom voor in tropiese en subtropiese areas en is bekend vir sy timmerhoutbome. Dit sluit verskeie spesies mahoniebome van Afrika in asook twee ingevoerde genera, Toona - voorheen Cedrela - en Melia - voorheen bekend as die Persiese Sering. Die twee genera is na Suid-Afrika ingevoer en het hier genaturaliseer.
Van die Suid-Afrikaanse spesies is:
Meliaceae is die mahonie-familie wat hoort tot die orde Sapindales. Die familie kom voor in tropiese en subtropiese areas en is bekend vir sy timmerhoutbome. Dit sluit verskeie spesies mahoniebome van Afrika in asook twee ingevoerde genera, Toona - voorheen Cedrela - en Melia - voorheen bekend as die Persiese Sering. Die twee genera is na Suid-Afrika ingevoer en het hier genaturaliseer.
Meliaceae,ye una familia llargamente distribuyida nos trópicos y subtrópicos, con dellos representantes nes zones templaes. Ocupa gran variedá de hábitats, que van dende montes lluviosos hasta árees semidesérticas. La familia Meliaceae ta representada por 51 xéneros con aprosimao 575 especies. Nel Neotrópicu repórtense 120 especies allugaes en 14 xéneros, de los cualos namái ocho son identificaos como nativos de la rexón neotropical: Cabralea, Carapa, Cedrela, Guarea, Ruagea, Schmardea, Swietenia y Trichilia. El xéneru tipu ye Melia.
Árboles o parrotales, xeneralmente con madera duro y colorida; polígamomonoicos o polígamu-dioicos. Fueyes persistentes o decidues, alternes, escasamente opuestes o iguaes n'espiral, pinnado-compuestes, bipinnaes o menos frecuente 3-foliolaes o escasamente 1-foliolaes, exestipuladas; folíolos con marxe enteru, serrucháu o lobáu, con glándules secretores o nectarios extraflorales pelos escamosos en llinies o papiles o puntos pelúcidos nel viesu. Inflorescencies axilares o terminales, en tirsos, panículas, recímanos, espigues, corimbos, umbelas, visos simples o compuestes. Flores bisexuales y/o unisexuales (con órganos vestigiales del sexu opuesto), 4-5(-7)-meres, lóbulos llibres o connatos na base; mota inxerida, escasamente valvado; corola inxerida o convoluta, pétalos alternos a los sépalos los, adnatos al tubu estaminal; estames 8-10(-25), filamentos connatos parcial o totalmente nun tubu estaminal, escasamente llibres, con dientes (apéndices) ente o fora de les anteres, opuestos o alternos a elles, anteres ditecas, dehiscencia llonxitudinal; discu nectarífero anular, dacuando adnato al ovariu, intraestaminal, dacuando formando un androginóforo; ovariu súperu, 2-5-carpelar, 4-5(-20)locular; placentación axilar, óvulos 1(-16) por lóculo, estilu allargáu, estigma capitáu o discoidal. Cápsules, bayes o drupes; granes xeneralmente arilaes, alada o con un tegumentu envolvente delgáu, endospermu presente o ausente. Númberu cromosómico 2n = 16.
Delles especies utilícense como biodiésel, pa ellaboración de xabones y la bien apreciada madera de caoba.
Dalgunes de les especies con importancia económica:
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Meliaceae,ye una familia llargamente distribuyida nos trópicos y subtrópicos, con dellos representantes nes zones templaes. Ocupa gran variedá de hábitats, que van dende montes lluviosos hasta árees semidesérticas. La familia Meliaceae ta representada por 51 xéneros con aprosimao 575 especies. Nel Neotrópicu repórtense 120 especies allugaes en 14 xéneros, de los cualos namái ocho son identificaos como nativos de la rexón neotropical: Cabralea, Carapa, Cedrela, Guarea, Ruagea, Schmardea, Swietenia y Trichilia. El xéneru tipu ye Melia.
Meliekimilər (lat. Meliaceae) — ikiləpəlilər sinfinin sabunağacıçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.
Meliekimilər (lat. Meliaceae) — ikiləpəlilər sinfinin sabunağacıçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.
Zederachovité (Meliaceae) je čeleď rostlin z řádu mýdelníkotvarých rostoucích převážně v tropech.
Čeleď zederachovitých má asi 50 rodů, které jsou rozděleny do více než 570 druhů. Asi 2/3 všech druhů se jsou obsaženy v šesti rodech, Aglaia (110 druhů) v Indomalajsii a tropech Austrálie, Trichilia (85 druhů) v Mexiku, Střední Americe, Karibiku a tropické Africe, Dysoxylum (80 druhů) v Indomalajsii a na Tichomořských ostrovech, Turraea (60 druhů) v tropické a jižní Africe a Austrálii, Chisocheton (50 druhů) v Indomalajsii a Guarea (50 druhů) v tropické Americe a Africe. Rod Azadirachta je pěstován v tropech a rod Melia v tropických a subtropických oblastech v celém Starém i Novém světe.[2]
Převážně stálezelené, zřídka opadavé, stromy, keře nebo dokonce byliny. Dosahují výšek až 40 m, nebo naopak tvoří podrost stromů v lužních lesích. Jejich kůra obsahuje mnohdy bílý latex, po poranění silně mléčí, nebo barevnou mízu s éterickými oleji. Jsou jednodomé, dvoudomé nebo mnohomanželné. Střídavé řapíkaté listy bývají obvykle zpeřené, jen vzácně jsou jednoduché. Okraje lístků jsou hladké, zoubkované nebo zubaté. Listy nemají trvalý bazální meristém.
Květy jsou oboupohlavné i jednopohlavné, volných nebo srostlých sepal mají 3 až 5, petal může být 3 až 14 ve dvou přeslenech. Tyčinek bývá 4 až 10, nitky mívají obvykle srostlé do trubky, bývají krátké nebo i dlouhé až 14 cm. Patyčinek je stejný počet, nebo dvojnásobně, někdy vzácně i desetinásobně, uspořádané jsou v přeslenech. Synkarpní gyneceum je tvořeno obvykle 2 až 6, výjimečně i 20 plodolisty, semeníků je stejný počet. Květy bývají uspořádány v úžlabních nebo terminálních latách, hroznech nebo klasech, vzácněji jsou květy seřazeny v přeslenech. Opylení bývá entomogamní (blanokřídlí a motýli). Plody jsou bobule nebo peckovice, tobolky, někdy i oříšky nebo křídlaté nažky.[3][4]
Mnohé stromy poskytují ceněné dřevo známé pod názvem mahagon, z Afriky jsou to rody Entandrophragma, Khaya a Turraeanthus, ze Střední Ameriky Swietenia (pravý mahagon) a dále pod názvy africká bříza rody Turraea a africký ořech Lovoa. Dřevo těchto stromů má rozlišené jádro a běl, barva jádra je variabilní podle místa původů od žlutohnědé přes růžovou, lososovou a skořicovou po červenohnědou. Stářím barva některých dřev tmavne. Tyto dřeviny rostou ve skupinách nebo jednotlivě, jsou velmi vytěženy, na určitých místech se už nevyskytují, např. rod Swietenia z Karibských ostrovů vymizel. Vzhledem k nedostatku a ceně převažuje dnes jeho zpracování na uměleckou bižuterii, hudební nástroje a luxusní řezbářské výrobky. Z afrického rodu Trichilia a malajského Chisocheton se získávají olejnaté tuky pro výrobu mýdel a lampových olejů. Zederach (Melia) obsahuje látky, sloužící k výrobě insekticidů. Kůra a listy z Azadirachta obsahují množství hořčin, terpenů, silic a flavonoidů které se využívají k výrobě extraktů na stabilizaci krevního tlaku, snížení hladiny krevního cukru, potlačení zánětů; droga má také značné antioxidační účinky.[6][7]
Některé rody poskytují poživatelné plody, které se v místech výskytu konzumují jako ovoce, např. langsat (Lansium) a santol (Sandoricum). Květů aglaji (Aglaia) se používá pro ochucování čajů. Stromy zederach (Melia) jsou hojně pěstovány hlavně na jihovýchodě Spojených států severoamerických jako okrasné.[2]
Aglaia, Anthocarapa, Aphanamixis, Astrotrichilia, Azadirachta, Cabralea, Calodecaryia, Capuronianthus, Carapa, Cedrela, Chisocheton, Chukrasia, Cipadessa, Dysoxylum, Ekebergia, Entandrophragma, Guarea, Heckeldora, Hedraianthera, Heynea, Humbertioturraea, Khaya, Lansium, Lepidotrichilia, Leplaea, Lovoa, Malleastrum, Melia, Munronia, Naregamia, Neobeguea, Neoguarea, Nymania, Owenia, Pseudobersama, Pseudocedrela, Pseudoclausena, Pterorhachis, Quivisianthe, Reinwardtiodendron, Ruagea, Sandoricum, Schmardaea, Soymida, Sphaerosacme, Swietenia, Synoum, Toona, Trichilia, Turraea, Turraeanthus, Vavaea, Walsura, Xylocarpus[8][9]
Obrázky, zvuky či videa k tématu zederachovité ve Wikimedia Commons
Zederachovité (Meliaceae) je čeleď rostlin z řádu mýdelníkotvarých rostoucích převážně v tropech.
Paternostertræ-familien (Meliaceae) kan kendes på deres spiralstillede, sammensatte blade. Småbladene er modsatte og skrøbeligt tynde. Barken har ofte en meget karakteristisk lugt – sødt , som hvidløg osv. – og mælkeagtige udflåd ses ofte. De fleste af arterne er tropiske, og her nævnes kun de slægter, som har interesse i Danmark.
SlægterToona sinensis kan ses i Københavns Botanisk Have, Hørsholm Arboret og Forstbotanisk Have i Charlottenlund.
Toona sinensis kan ses i Københavns Botanisk Have, Hørsholm Arboret og Forstbotanisk Have i Charlottenlund.
Die Mahagonigewächse (Meliaceae), auch Zedrachgewächse genannt, sind eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Seifenbaumartigen (Sapindales). Die 48 bis 50 Gattungen mit etwa 1400 Arten sind hauptsächlich in den Tropen verbreitet.[1]
Es sind vorwiegend Bäume und Sträucher, es gibt aber auch krautige Pflanzen.
Die sehr selten gegenständig, meist wechselständig und spiralig angeordneten Laubblätter sind meist zusammengesetzt. Die Fiederblätter sind gegenständig bis wechselständig an der Blattrhachis angeordnet. Die Ränder der Fiederblätter sind meist glatt, selten gelappt oder gesägt. Nebenblätter fehlen.
Sie sind meist zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch) oder weniger oft einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die Blüten stehen in seitenständigen Blütenständen zusammen; meist haben sie die Form von Thyrsen, selten sind sie traubig oder ährig.
Die eingeschlechtigen Blüten besitzen eine doppelte Blütenhülle (Perianth). Der drei bis sechs Kelchblätter sind frei oder röhrig bis becherförmig verwachsen. Es sind meist vier oder fünf, selten drei, sechs oder mehr, Kronblätter vorhanden. Es sind meist drei bis zehn oder mehr Staubblätter vorhanden; sie sind meist zu einer Röhre verwachsen, bei Cedrela und Toona sind die Staubblätter frei. Zwei bis fünf, selten mehr, Fruchtblätter sind zu einem Fruchtknoten verwachsen mit einer bis vielen Samenanlagen je Fruchtknotenkammen. Der Griffel endet in einer scheibenförmigen bis kopfigen Narbe; selten fehlt der Griffel, die Narbe sitzt also auf dem Fruchtknoten.
Als Früchte werden trockene Beeren (bei einigen Aglaia sect. Aglaia), Kapselfrüchte oder selten Steinfrüchte ausgebildet. Die Samen sind geflügelt oder sind ganz oder teilweise von einem fleischigen Arillus oder Sarkotesta umgeben. Das Endosperm ist fleischig oder fehlt.
Die Familie Meliaceae wurde 1789 durch Antoine Laurent de Jussieu in Genera Plantarum, Seite 263[2] unter dem Namen „Meliae“ aufgestellt. Typusgattung ist Melia L.[3]
Die Familie Meliaceae wird in zwei Unterfamilien und in Tribus gegliedert.[4]
Die Familie Meliaceae umfasst 48 bis 50 Gattungen[5] mit etwa 700 Arten, die hauptsächlich in den Tropen verbreitet sind:[6]
Zu den wichtigsten Vertretern gehören die Nutzhölzer amerikanisches Mahagoni (Swietenia macrophylla King), westindisches Mahagoni (Swietenia mahagoni (L.) Jacq.), die Westindische Zedrele (Cedrela odorata L.) und Andiroba (Carapa guianensis Aubl.). Der Handel mit amerikanischem Mahagoni ist durch das Washingtoner Artenschutzabkommen beschränkt. Die Einfuhr bedarf der Genehmigung durch das Bundesamt für Naturschutz.
Die Holzart Khaya (Khaya spec.) wird als Afrikanisches Mahagoni bezeichnet. Auch Sipo (Entandrophragma utile), Kosipo (Entandrophragma candollei Harms), Sapeli (Entandrophragma cylindricum) und Tiama (Entandrophragma angolense) sind bekannte Nutzholzarten. Sie werden besonders für Furniere und im Instrumenten-, Fenster-, Flugmodell- und Bootsbau, aber auch beim Bau von Billardtischen eingesetzt.
Die Mahagonigewächse (Meliaceae), auch Zedrachgewächse genannt, sind eine Pflanzenfamilie in der Ordnung der Seifenbaumartigen (Sapindales). Die 48 bis 50 Gattungen mit etwa 1400 Arten sind hauptsächlich in den Tropen verbreitet.
Famîleya maûnan an famîleya mahagoniyan (Meliaceae) famîleyeke riwekan e, di koma Sapindales de cih digire. Di vê famîleyê de 48 heya 50 cins, bi qasî 1400 cure hene. Bi taybetî li cihên tropîk diçên. Fêkiyên hin cureyan tên xwarin. Pirranî ji darên wan sûd tê wergirtin.
Famîleya Meliaceae sala 1789'ê ji aliyê Antoine Laurent de Jussieu ve di Genera Plantarum, rûpel 263'yê de hatiye binavkirin.
Famîleya maûnan an famîleya mahagoniyan (Meliaceae) famîleyeke riwekan e, di koma Sapindales de cih digire. Di vê famîleyê de 48 heya 50 cins, bi qasî 1400 cure hene. Bi taybetî li cihên tropîk diçên. Fêkiyên hin cureyan tên xwarin. Pirranî ji darên wan sûd tê wergirtin.
Mara yura rikch'aq ayllu (familia Meliaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi.
Kaymi huk mara hina yurakuna:
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Mara yura rikch'aq ayllu.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Mara yura rikch'aq ayllu
Mara yura rikch'aq ayllu (familia Meliaceae) nisqaqa huk yurakunap rikch'aq ayllunmi.
Meliaceae iku suku anggota tetuwuhan ngembang kang akèh-akèhé ngambah wit lan semak-semak ing bangsa Sapindales.
Suku iki nyakup 50 genera lan 550 spésies, kanthi distribusi pantropis. Akèh-akèhé anggotané kang migunani dimupangataké kayu, woh, utawa kandhutan bahan kimiané. Sapérangan wit pangasil kayu kang duwé pangaji ékonomi ya iku mahoni (Swietenia mahogani), majegau (Dysoxylum), lan surian (Toona sureni). Pangasil woh ing antarané ya iku dhuku lan kecapi. Mimba (Azadirachta indica) lan mindi (Melia azedarach) ditepungi minangka biopestisida.
Meliacéae (kulawarga mahoni) nyaéta kulawarga tutuwuhan dina ordo Sapindales nu mangrupa anggota kelompok utama Angiospermae (tutuwuhan kembangan).[1] Kulawarga ieu diwangun ku antara 575 spésiés tangkal jeung semak (jarang), jeung mangrupa tutuwuhan asli daérah tropis jeung subtropis.[2] Sabagian gedé anggota kulawarga ieu miboga daun majemuk nu gedé, nu salembarana di atur dina wangun buluan, jeung tangkai kembangna nyabang.[2] Buahna miboga daging jeung miboga warna atawa kapsul kasar.[2] Tangkal tina marga Swietenia, Entandrophragma, jeung Cedrela (utamana cedar spanyol, C. odorata) mangrupa tangkal ékonomis nu penting jeung dihargaan salaku sumber kai mahoni.[2]
Meliacéae (kulawarga mahoni) nyaéta kulawarga tutuwuhan dina ordo Sapindales nu mangrupa anggota kelompok utama Angiospermae (tutuwuhan kembangan). Kulawarga ieu diwangun ku antara 575 spésiés tangkal jeung semak (jarang), jeung mangrupa tutuwuhan asli daérah tropis jeung subtropis. Sabagian gedé anggota kulawarga ieu miboga daun majemuk nu gedé, nu salembarana di atur dina wangun buluan, jeung tangkai kembangna nyabang. Buahna miboga daging jeung miboga warna atawa kapsul kasar. Tangkal tina marga Swietenia, Entandrophragma, jeung Cedrela (utamana cedar spanyol, C. odorata) mangrupa tangkal ékonomis nu penting jeung dihargaan salaku sumber kai mahoni.
Мелия котыр (лат. Meliaceae) — быдмассэзлöн сапиндус чукöрись корья пу котыр. Мелияэз 50 увтыр да 550 вид.
Мелия котыр (латин Magnoliaceae) — сапиндус чукӧрса корья пу быдмӧг котыр. Мелияяс 50 увтыр да 550 сикас.
Мелия котыр (лат. Meliaceae) — быдмассэзлöн сапиндус чукöрись корья пу котыр. Мелияэз 50 увтыр да 550 вид.
Мелия котыр (латин Magnoliaceae) — сапиндус чукӧрса корья пу быдмӧг котыр. Мелияяс 50 увтыр да 550 сикас.
మెలియేసి లేదా మీలియేసి (ఆంగ్లం: Meliaceae) పుష్పించే మొక్కలలోని కుటుంబం. ఇందులోని సుమారు 50 ప్రజాతులలో 550 పైగా జాతుల మొక్కలు ప్రపంచవ్యాప్తంగా విస్తరించాయి. భారతదేశంలో ముఖ్యమైన వేపచెట్టు (Neem tree) ఈ కుటుంబానికి చెందినది.
ಮೆಲಿಯೇಸೀ, ಅಥವಾ ಮಹಾಗನಿ ಕುಟುಂಬವು, ಸ್ಯಾಪಿಂಡೇಲೀಸ್ ವರ್ಗದಲ್ಲಿನ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಪೊದೆಗಳ (ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಮೂಲಿಕೆ ಸಸ್ಯಗಳ) ಒಂದು ಹೂ ಬಿಡುವ ಸಸ್ಯ ಕುಟುಂಬ.
ಅವು ಪರ್ಯಾಯವಾದ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪರ್ಣಪುಚ್ಚಗಳಿಲ್ಲದ ಸಂಯುಕ್ತ ಪತ್ರಗಳು, ಮತ್ತು ಸಂಯುಕ್ತ ಗೊಂಚಲುಗಳು, ಅಂತ್ಯಾರಂಭಿ ಗೊಂಚಲುಗಳು, ತೆನೆಗಳು, ಅಥವಾ ಗೊಂಚಲುಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ಸಂಯುಕ್ತ, ದ್ವಿಲಿಂಗವೆಂದು ತೋರುವ (ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಬಹುತೇಕ ಗೋಚರವಾಗದಂತೆ ಏಕಲಿಂಗ) ಹೂವುಗಳನ್ನು ವಿಶೇಷ ಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿ ಹೊಂದಿವೆ. ಬಹುತೇಕ ಜಾತಿಗಳು ನಿತ್ಯಹರಿದ್ವರ್ಣವಾಗಿವೆ, ಆದರೆ ಕೆಲವು, ಶುಷ್ಕ ಋತು ಅಥವಾ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ, ಪರ್ಣಪಾತಿಗಳಾಗಿವೆ.
ಮೆಲಿಯೇಸೀ, ಅಥವಾ ಮಹಾಗನಿ ಕುಟುಂಬವು, ಸ್ಯಾಪಿಂಡೇಲೀಸ್ ವರ್ಗದಲ್ಲಿನ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಪೊದೆಗಳ (ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಮೂಲಿಕೆ ಸಸ್ಯಗಳ) ಒಂದು ಹೂ ಬಿಡುವ ಸಸ್ಯ ಕುಟುಂಬ.
ಅವು ಪರ್ಯಾಯವಾದ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪರ್ಣಪುಚ್ಚಗಳಿಲ್ಲದ ಸಂಯುಕ್ತ ಪತ್ರಗಳು, ಮತ್ತು ಸಂಯುಕ್ತ ಗೊಂಚಲುಗಳು, ಅಂತ್ಯಾರಂಭಿ ಗೊಂಚಲುಗಳು, ತೆನೆಗಳು, ಅಥವಾ ಗೊಂಚಲುಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ಸಂಯುಕ್ತ, ದ್ವಿಲಿಂಗವೆಂದು ತೋರುವ (ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಬಹುತೇಕ ಗೋಚರವಾಗದಂತೆ ಏಕಲಿಂಗ) ಹೂವುಗಳನ್ನು ವಿಶೇಷ ಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿ ಹೊಂದಿವೆ. ಬಹುತೇಕ ಜಾತಿಗಳು ನಿತ್ಯಹರಿದ್ವರ್ಣವಾಗಿವೆ, ಆದರೆ ಕೆಲವು, ಶುಷ್ಕ ಋತು ಅಥವಾ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ, ಪರ್ಣಪಾತಿಗಳಾಗಿವೆ.
Meliaceae, the mahogany family, is a flowering plant family of mostly trees and shrubs (and a few herbaceous plants, mangroves) in the order Sapindales.
They are characterised by alternate, usually pinnate leaves without stipules, and by syncarpous,[2] apparently bisexual (but actually mostly cryptically unisexual) flowers borne in panicles, cymes, spikes or clusters. Most species are evergreen, but some are deciduous, either in the dry season or in winter.
The family includes about 53 genera and about 600 known species,[3] with a pantropical distribution; one genus (Toona) extends north into temperate China and south into southeast Australia, another (Synoum) into southeast Australia, and another (Melia) nearly as far north. They most commonly grow as understory trees in rainforests, but are also found in mangroves and arid regions.[4]
The fossil record of the family extends back into the Late Cretaceous.[5]
Various species are used for vegetable oil, soap-making, insecticides, and highly prized wood (mahogany).
Some economically important genera and species belong to this family:
This is also known as subfamily Swietenioideae.[6][7]
other tribes and genera:
- related genera:
tribe: Guareeae[8] - Africa
- related genera:
tribe: Melieae
tribe: Sandoriceae
tribe: Turraeeae
- related genera:
tribe: Trichilieae
- related genera:
tribe: Vavaeeae
tribe unassigned:
Wikimedia Commons has media related to Meliaceae. Meliaceae, the mahogany family, is a flowering plant family of mostly trees and shrubs (and a few herbaceous plants, mangroves) in the order Sapindales.
They are characterised by alternate, usually pinnate leaves without stipules, and by syncarpous, apparently bisexual (but actually mostly cryptically unisexual) flowers borne in panicles, cymes, spikes or clusters. Most species are evergreen, but some are deciduous, either in the dry season or in winter.
The family includes about 53 genera and about 600 known species, with a pantropical distribution; one genus (Toona) extends north into temperate China and south into southeast Australia, another (Synoum) into southeast Australia, and another (Melia) nearly as far north. They most commonly grow as understory trees in rainforests, but are also found in mangroves and arid regions.
The fossil record of the family extends back into the Late Cretaceous.
Fruits of Chisocheton cumingianus
Meliacoj (Meliaceae) estas familio de la ordo de sapindaloj; ili estas ĉefe arboj el tropikaj landoj. La familion konsistigas pr. 550 specioj en 50 genroj. Inter ili troviĝas la mahagono kaj grandfolia svitenio famaj pro siaj lignoj, kaj la hinda nimo fama pro multterenaj utiloj.
Ilin karakterizas alternaj remilarformaj folioj senstipulaj kaj floroj laŭ kumoj. Multaj specioj havas falivajn foliojn, ĉu vintre se en subtropikaj klimatoj, ĉu dum la seka sezono, se en tropika klimato. Tamen kelkaj specioj havas daŭrivaj foliojn.
Meliacoj (Meliaceae) estas familio de la ordo de sapindaloj; ili estas ĉefe arboj el tropikaj landoj. La familion konsistigas pr. 550 specioj en 50 genroj. Inter ili troviĝas la mahagono kaj grandfolia svitenio famaj pro siaj lignoj, kaj la hinda nimo fama pro multterenaj utiloj.
Ilin karakterizas alternaj remilarformaj folioj senstipulaj kaj floroj laŭ kumoj. Multaj specioj havas falivajn foliojn, ĉu vintre se en subtropikaj klimatoj, ĉu dum la seka sezono, se en tropika klimato. Tamen kelkaj specioj havas daŭrivaj foliojn.
Meliaceae es una familia ampliamente distribuida en los trópicos y subtrópicos, con algunos representantes en las zonas templadas. Ocupa gran variedad de hábitats, que van desde bosques lluviosos hasta áreas semidesérticas. La familia Meliaceae está representada por 51 géneros con aproximadamente 575 especies. En el Neotrópico se reportan 120 especies ubicadas en 14 géneros, de los cuales solo ocho son identificados como nativos de la región neotropical: Cabralea, Carapa, Cedrela, Guarea, Ruagea, Schmardea, Swietenia y Trichilia. El género tipo es Melia.
Árboles o arbustos, generalmente con madera dura y colorida; polígamomonoicos o polígamo-dioicos. Hojas persistentes o deciduas, alternas, rara vez opuestas o arregladas en espiral, pinnado-compuestas, bipinnadas o menos frecuente 3-folioladas o rara vez 1-folioladas, exestipuladas; folíolos con margen entero, aserrado o lobado, con glándulas secretoras o nectarios extraflorales pelos escamosos en líneas o papilas o puntos pelúcidos en el envés. Inflorescencias axilares o terminales, en tirsos, panículas, racimos, espigas, corimbos, umbelas, cimas simples o compuestas. Flores bisexuales y/o unisexuales (con órganos vestigiales del sexo opuesto), 4-5(-7)-meras, lóbulos libres o connatos en la base; cáliz imbricado, rara vez valvado; corola imbricada o convoluta, pétalos alternos a los sépalos, adnatos al tubo estaminal; estambres 8-10(-25), filamentos connatos parcial o totalmente en un tubo estaminal, rara vez libres, con dientes (apéndices) entre o fuera de las anteras, opuestos o alternos a ellas, anteras ditecas, dehiscencia longitudinal; disco nectarífero anular, a veces adnato al ovario, intraestaminal, ocasionalmente formando un androginóforo; ovario súpero, 2-5-carpelar, 4-5(-20)locular; placentación axilar, óvulos 1(-16) por lóculo, estilo alargado, estigma capitado o discoidal. Cápsulas, bayas o drupas; semillas generalmente ariladas, alada o con un tegumento envolvente delgado, endospermo presente o ausente. Número cromosómico 2n = 16.
Algunas especies se utilizan como biodiésel, para elaboración de jabones y la muy apreciada madera de caoba.
Algunas de las especies con importancia económica:
Meliaceae es una familia ampliamente distribuida en los trópicos y subtrópicos, con algunos representantes en las zonas templadas. Ocupa gran variedad de hábitats, que van desde bosques lluviosos hasta áreas semidesérticas. La familia Meliaceae está representada por 51 géneros con aproximadamente 575 especies. En el Neotrópico se reportan 120 especies ubicadas en 14 géneros, de los cuales solo ocho son identificados como nativos de la región neotropical: Cabralea, Carapa, Cedrela, Guarea, Ruagea, Schmardea, Swietenia y Trichilia. El género tipo es Melia.
Meliazeo (Meliaceae) Sapindales ordenako izen bereko familiako landareez esaten da. Zuhaitzak edo zuhaixkak izan daitezke. Loreak bost hostokoak, aktinoformoak eta hermafroditak dituzte, adar-puntetan kokatuak. Hostoa orratz egiturakoa dute. 750 bat meliazeo mota ezagutzen dira; lurralde beroetan hazten dira denak. Ezagunena kaoba zuhaitza da.
Meliazeo (Meliaceae) Sapindales ordenako izen bereko familiako landareez esaten da. Zuhaitzak edo zuhaixkak izan daitezke. Loreak bost hostokoak, aktinoformoak eta hermafroditak dituzte, adar-puntetan kokatuak. Hostoa orratz egiturakoa dute. 750 bat meliazeo mota ezagutzen dira; lurralde beroetan hazten dira denak. Ezagunena kaoba zuhaitza da.
Mahonkikasvit (Meliaceae) on lahkoon Sapindales kuuluva kasvien heimo, johon kuuluvat esimerkiksi aitomahongit (Swietenia). Kaikki heimon 52 sukuun kuuluvat 621 lajia kasvavat trooppisessa ilmastossa.
Mahonkikasvien heimoon kuuluu puita, pensaita ja joitakin varpuja. Niiden kuoresta erottuu joskus maitiaisnestettä tai aromaattisia öljyjä. [1]
Mahonkikasvit (Meliaceae) on lahkoon Sapindales kuuluva kasvien heimo, johon kuuluvat esimerkiksi aitomahongit (Swietenia). Kaikki heimon 52 sukuun kuuluvat 621 lajia kasvavat trooppisessa ilmastossa.
Mahonkikasvien heimoon kuuluu puita, pensaita ja joitakin varpuja. Niiden kuoresta erottuu joskus maitiaisnestettä tai aromaattisia öljyjä.
La famille des Meliaceae (Méliacées) regroupe des arbres et arbustes dicotylédones. Selon Watson & Dallwitz elle comprend environ 50 genres et 575 espèces d'origine tropicale.
Les principaux genres sont Aglaia (100 espèces), Trichilia (65 espèces), Turraea (65 espèces) et Dysoxylum (61 espèces).
Le nom Meliaceae vient du genre type Melia dérivé du grec μελία / melía , « frêne », peut-être à cause de la ressemblance des feuilles du Melia azedarach avec celles du frêne[1],[2]. Le mot Melia lui-même est peut-être issu de μέλι / méli, « miel », à moins qu'il ne vienne directement de µέλι[3]. En effet, selon Théis « Les grecs avaient ainsi appelé le frêne, de µέλι, miel, à cause de l'espèce qui produit la manne fraiche qui est aussi douce que le miel » [4].
Ce sont principalement des arbres ou des arbustes ou rarement des plantes herbacées des régions tropicales.
Les feuilles sont le plus souvent alternes, composées pennées (rarement bipennées), sans stipules. Quelques espèces sont à feuilles caduques, perdant leur feuillage soit en hiver, soit pendant la saison sèche, la plupart sont sempervirentes.
Les fleurs de petite taille, sont actinomorphes, à 4-5 sépales et pétales (pouvant aller de 3 à 7) et 8 à 10 étamines, souvent soudée en tube. L'ovaire supère comprend de 2 à 6 loges. Elles sont en général unisexuées, les plantes étant soit monoïques, soit dioïques. La présence de staminodes ou phyllodes leur donnent parfois un aspect de fleurs bisexuées. Les inflorescences sont variées, en général thyrses ou grappes, parfois épis.
Les fruits sont généralement des capsules, parfois des drupes ou des baies.
Les graines des Méliacées sont disséminées par le vent (Cedrela, Entandophragma, Khaya, Swietenia), les animaux vertébrés comme les oiseaux tels les toucans en Amérique, calao en Afrique et Asie, et les primates (Aglaia, Trichilia), les éléphants (Carapa en Afrique) et les rongeurs (Carapa en Amérique) et par flottaison (Xylocarpus).
Les espèces à petites graines ailées anémochores (dispersées par le vent) sont en général héliophiles (aiment la lumière) et celles à plus grosses graines non ailées avec ou sans arille (pulpe colorée enrobant la graine) disséminées par les animaux (zoochores) sont sciaphiles (aiment l'ombre du sous-bois).
L'air de répartition de l'essentiel des espèces est tropicale à subtropicale. On les trouve aussi bien dans l'ancien que dans le nouveau monde, ainsi qu'en Océanie.
Seul un genre, Toona, s'étend vers le nord dans les régions tempérées de la Chine et au sud dans le sud-est de l'Australie, tandis qu'un autre, Melia, s'étend presque aussi loin vers le nord.
Il y a de nombreuses espèces endémiques à Madagascar.
Le genre Carapa est présent à la fois en Amérique et en Afrique, mais pas en Asie où il est remplacé par le genre apparenté Xylocarpus. La diversité des Carapa est très grande mais encore assez méconnue à ce jour.
Selon Angiosperm Phylogeny Website (22 juin 2010)[5] :
Selon NCBI (22 juin 2010)[6] :
Selon DELTA Angio (22 juin 2010)[7] :
Selon ITIS (22 juin 2010)[8] :
La famille des Meliaceae (Méliacées) regroupe des arbres et arbustes dicotylédones. Selon Watson & Dallwitz elle comprend environ 50 genres et 575 espèces d'origine tropicale.
Les principaux genres sont Aglaia (100 espèces), Trichilia (65 espèces), Turraea (65 espèces) et Dysoxylum (61 espèces).
As meliáceas (Meliaceae) é unha familia de plantas anxiospermas dicotiledóneas, con follas alternas, flores en panícula e froito en casula. Definición no dicionario da RAG. É unha familia amplamente distribuída nos trópicos e subtrópicos, con algúns representantes nas zonas temperadas. Ocupa gran variedade de hábitats, que van desde bosques chuviosos até áreas semidesérticas. A familia Meliaceae está representada por 51 xéneros con aproximadamente 575 especies. No Neotrópico repórtanse 120 especies situadas en 14 xéneros, dos cales só oito son identificados como nativos da rexión neotropical: Cabralea, Carapa, Cedrela, Guarea, Ruagea, Schmardea, Swietenia e Trichilia. O xénero tipo é Melia. A esta familia pertencen especies tan populares coma o cinamomo.
Árbores ou arbustos, xeralmente con madeira dura e colorida; poligamomonoicos ou poligamodioicos. Follas persistentes ou deciduas, alternas, de cando en cando opostas ou arranxadas en espiral, pinnado-compostas, bipinnadas ou menos frecuente 3-folioladas ou de cando en cando 1-folioladas, exestipuladas; folíolos con marxe enteira, aserrada ou lobada, con glándulas secretoras ou nectarios extraflorais, pelos escamosos en liñas ou papilas ou puntos pelúcidos no envés. Inflorescencias axilares ou terminais, en tirsos, panículas, acios, espigas, corimbos, umbelas, cimas simples ou compostas. Flores bisexuais e/ou unisexuais (con órganos vestixiais do sexo oposto), 4-5(-7)-meras, lobos ceibos ou connatos na base; cáliz imbricado, de cando en cando valvado; corola imbricada ou convoluta, pétalos alternos a sáibaos #o, adnatos ao tubo estaminal; estambres 8-10(-25), filamentos connatos parcial ou totalmente nun tubo estaminal, de cando en cando ceibos, con dentes (apéndices) entre ou fóra das anteras, opostos ou alternos a elas, anteras ditecas, dehiscencia longitudinal; disco nectarífero anular, ás veces adnato ao ovario, intraestaminal, ocasionalmente formando un androxinóforo; ovario súpero, 2-5-carpelar, 4-5(-20)locular; placentación axilar, óvulos 1(-16) por lóculo, estilo alongado, estigma capitado ou discoidal. Cápsulas, bagas ou drupas; sementes xeralmente ariladas, alada ou cun tegumento envolvente delgado, endospermo presente ou ausente. Número cromosómico 2n = 16.
Algunhas especies utilízanse coma biodiésel, para elaboración de xabóns e a moi apreciada madeira de caoba ou acaxú.
Algunhas das especies con importancia económica:
As meliáceas (Meliaceae) é unha familia de plantas anxiospermas dicotiledóneas, con follas alternas, flores en panícula e froito en casula. Definición no dicionario da RAG. É unha familia amplamente distribuída nos trópicos e subtrópicos, con algúns representantes nas zonas temperadas. Ocupa gran variedade de hábitats, que van desde bosques chuviosos até áreas semidesérticas. A familia Meliaceae está representada por 51 xéneros con aproximadamente 575 especies. No Neotrópico repórtanse 120 especies situadas en 14 xéneros, dos cales só oito son identificados como nativos da rexión neotropical: Cabralea, Carapa, Cedrela, Guarea, Ruagea, Schmardea, Swietenia e Trichilia. O xénero tipo é Melia. A esta familia pertencen especies tan populares coma o cinamomo.
Jasenjačevke (melikovke, melije lat. Meliaceae), velika biljna porodica u redu Sapindales koja je ime dobila po rodu Melia ili očenašica. Sastoji se od 52 roda sa preko 740 vrsta.[1].
Većina vrsta su drveće i grmlje, a važniji predstavcnici su mahagoni (Swietenia), tona ili surensko drvo (Toona), aglaja, kabraleja, karapa, cedrela, entandrofragma, gujare, lansijum i dr.
Jasenjačevke (melikovke, melije lat. Meliaceae), velika biljna porodica u redu Sapindales koja je ime dobila po rodu Melia ili očenašica. Sastoji se od 52 roda sa preko 740 vrsta..
Većina vrsta su drveće i grmlje, a važniji predstavcnici su mahagoni (Swietenia), tona ili surensko drvo (Toona), aglaja, kabraleja, karapa, cedrela, entandrofragma, gujare, lansijum i dr.
Melijowcowe rostliny (Meliaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).
Wobsahuje sćěhowace rody:
Meliaceae adalah suku anggota tumbuhan berbunga yang kebanyakan meliputi pohon dan semak-semak pada bangsa Sapindales.
Suku ini mencakup 50 genera dan 550 spesies, dengan distribusi pantropis. Kebanyakan anggotanya yang berguna dimanfaatkan kayu, buah, atau kandungan bahan kimianya. Beberapa pohon penghasil kayu bernilai ekonomi adalah mahoni (Swietenia mahogani), majegau (Dysoxylum), dan surian (Toona sureni). Penghasil buah di antaranya adalah duku dan kecapi. Mimba (Azadirachta indica) dan mindi (Melia azedarach) dikenal sebagai biopestisida.
Meliaceae adalah suku anggota tumbuhan berbunga yang kebanyakan meliputi pohon dan semak-semak pada bangsa Sapindales.
Suku ini mencakup 50 genera dan 550 spesies, dengan distribusi pantropis. Kebanyakan anggotanya yang berguna dimanfaatkan kayu, buah, atau kandungan bahan kimianya. Beberapa pohon penghasil kayu bernilai ekonomi adalah mahoni (Swietenia mahogani), majegau (Dysoxylum), dan surian (Toona sureni). Penghasil buah di antaranya adalah duku dan kecapi. Mimba (Azadirachta indica) dan mindi (Melia azedarach) dikenal sebagai biopestisida.
Le Meliaceae Juss. costituiscono una famiglia di piante floreali nell'ordine delle Sapindales[2], composta in gran parte da alberi o arbusti ma anche da alcune piante erbacee.
Sono caratterizzate da foglie alternate, in genere "pinnate" senza stipole e con sincarpio,[3] e fiori apparentemente bisessuali (ma in realtà molto nascostamente monosessuali) in pannocchie, racemi, spighe o grappoli. Molte specie sono sempreverdi, ma qualcuna è decidua, o durante la stagione secca nell'inverno.
La famiglia ha una distribuzione pantropicale; un genere, Toona si estende a nord nella parte temperata della Cina ed a sud nell'Australia del sud-est ed un altro, Melia, a settentrione quasi allo stesso livello.
La famiglia comprende oltre 600 specie raggruppate nei seguenti generi[2]:
Alcune specie vengono utilizzate per olii vegetali, produzione di saponi, insetticidi e legni pregiati quali il mogano.
Alcune specie economicamente importanti appartengono a questa famiglia:
Le Meliaceae Juss. costituiscono una famiglia di piante floreali nell'ordine delle Sapindales, composta in gran parte da alberi o arbusti ma anche da alcune piante erbacee.
Meliaceae sunt familia plantarum florentium, plerumque arborum, fruticum, et parvarum plantarum herbacearum in ordine Sapindalium.
Plantis huius familiae sunt folia alterna, ferme pinnata sine stipulis, et flores syncarpi ut videtur bisexuales (sed plerumque crypto-unisexuales?) in paniculis, cymis, spicis, vel fasciculis. Plurimae species sunt sempervirentes, sed aliquae sunt deciduae, vel tempore sicco vel hieme.
Familia circa quinquaginta genera et 550 species complectitur, distributione pantropica; unum genus (Toona) ad septentrionalem attingit in Sinam temperatam et ad meridionalem in Australiam meridio-orientalem; alium (Melia) paene in easdem regiones septentrionales.
Variae species pro oleo vegetabili, sapone, insecticidis,? et ligno magni pretii (Anglice: mahogany) adhibentur. Nonnullae graves oeconomiae species huius familiae sunt:
Situs scientifici: Tropicos • Tela Botanica • GRIN • ITIS • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • WoRMS: Marine Species • Fossilworks • Flora of China 
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Meliaceae sunt familia plantarum florentium, plerumque arborum, fruticum, et parvarum plantarum herbacearum in ordine Sapindalium.
Plantis huius familiae sunt folia alterna, ferme pinnata sine stipulis, et flores syncarpi ut videtur bisexuales (sed plerumque crypto-unisexuales?) in paniculis, cymis, spicis, vel fasciculis. Plurimae species sunt sempervirentes, sed aliquae sunt deciduae, vel tempore sicco vel hieme.
Familia circa quinquaginta genera et 550 species complectitur, distributione pantropica; unum genus (Toona) ad septentrionalem attingit in Sinam temperatam et ad meridionalem in Australiam meridio-orientalem; alium (Melia) paene in easdem regiones septentrionales.
Melijiniai (Meliaceae) – muileniečių (Sapindales) eilės žiedinių augalų šeima, kurią sudaro daugiausia medžiai ir krūmai.
Lapai pražanginiai, dažnai plunksniški, be prielapio. Žiedai susitelkę į šluoteles, varpas, kekes. Dauguma rūšių visžalės, tačiau dalis meta lapus sausuoju laikotarpiu.
Šeimoje yra ~50 genčių ir 550 rūšių, paplitusių pasaulio tropikuose.
Melijiniai (Meliaceae) – muileniečių (Sapindales) eilės žiedinių augalų šeima, kurią sudaro daugiausia medžiai ir krūmai.
Lapai pražanginiai, dažnai plunksniški, be prielapio. Žiedai susitelkę į šluoteles, varpas, kekes. Dauguma rūšių visžalės, tačiau dalis meta lapus sausuoju laikotarpiu.
Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Meliaceae
Meliaceae adalah suku anggota tumbuhan berbunga yang kebanyakan meliputi pohon dan pokok renek dari order Sapindales.
Famili ini mencakup 50 genus dan 550 spesies, dengan taburan pantropika. Kebanyakan anggotanya yang berguna dimanfaatkan kayu, buah, atau kandungan bahan kimianya. Beberapa pohon penghasil kayu bernilai ekonomi adalah mahogani (Swietenia mahogani), majegau (Dysoxylum), dan surian (Toona sureni). Penghasil buah di antaranya adalah duku dan kecapi. Mimba (Azadirachta indica) dan mindi (Melia azedarach) dikenal sebagai biopestisid.
Meliaceae adalah suku anggota tumbuhan berbunga yang kebanyakan meliputi pohon dan pokok renek dari order Sapindales.
Famili ini mencakup 50 genus dan 550 spesies, dengan taburan pantropika. Kebanyakan anggotanya yang berguna dimanfaatkan kayu, buah, atau kandungan bahan kimianya. Beberapa pohon penghasil kayu bernilai ekonomi adalah mahogani (Swietenia mahogani), majegau (Dysoxylum), dan surian (Toona sureni). Penghasil buah di antaranya adalah duku dan kecapi. Mimba (Azadirachta indica) dan mindi (Melia azedarach) dikenal sebagai biopestisid.
Meliaceae is een botanische naam voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt universeel erkend door systemen van plantentaxonomie, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003). Ook de omschrijving is (vrijwel) stabiel.
De familie telt zo'n zeshonderd soorten, van vrijwel uitsluitend houtige planten: struiken en bomen. Deze komen voor in de tropen en subtropen.
De familie is het bekendst als leverancier van hout (mahonie, loofhoutceder, etc) en als de familie waartoe 'neem' (Azadirachta indica) hoort.
Onder andere de volgende soorten worden in aparte artikelen behandeld:
Meliaceae is een botanische naam voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt universeel erkend door systemen van plantentaxonomie, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003). Ook de omschrijving is (vrijwel) stabiel.
De familie telt zo'n zeshonderd soorten, van vrijwel uitsluitend houtige planten: struiken en bomen. Deze komen voor in de tropen en subtropen.
De familie is het bekendst als leverancier van hout (mahonie, loofhoutceder, etc) en als de familie waartoe 'neem' (Azadirachta indica) hoort.
Onder andere de volgende soorten worden in aparte artikelen behandeld:
Neem (Azadirachta indica) Langsat (Lansium domesticum) Indische sering (Melia azedarach) Santol (Sandoricum koetjape) Krappa (Carapa guianensis)Mahognifamilien (Meliaceae) er en plantefamilie i ordenen Sapindales.
Artene er trær eller busker. Barken smaker ofte bittert. De er som regel særbu med egne hann- og hunnplanter, men noen er sambu eller har tvekjønnede blomster. Bladene er vanligvis spredte og finnete, og akselblad mangler. Blomstene sitter som regel i kvaster i bladhjørnene, men kan også sitte i klase eller aks. Det er oftest 4–5 kronblad og 3–10 pollenbærere. Frukten er et bær, kapsel eller mer sjelden en steinfrukt.
Familien deles i to underfamilier, Melioideae med 36 slekter og 585 arter og Cedreloideae med 14 slekter og 56 arter. Største slekt er Aglaia med mer enn 100 arter. Familien er utbredt i alle tropiske strøk, men er rikest utviklet i den gamle verden. Noen få arter går inn i tempererte strøk både i nord og sør. Flere verdifulle typer trevirke (mahogni) kommer fra denne familien. Mahognislekten (Swietenia) har stor økonomisk verdi og har flere truede tropiske arter.
Slektene i mahognifamilien omfatter blant andre disse slektene, med visse viktige enkelt-arter angitt:
Mahognifamilien (Meliaceae) er en plantefamilie i ordenen Sapindales.
Artene er trær eller busker. Barken smaker ofte bittert. De er som regel særbu med egne hann- og hunnplanter, men noen er sambu eller har tvekjønnede blomster. Bladene er vanligvis spredte og finnete, og akselblad mangler. Blomstene sitter som regel i kvaster i bladhjørnene, men kan også sitte i klase eller aks. Det er oftest 4–5 kronblad og 3–10 pollenbærere. Frukten er et bær, kapsel eller mer sjelden en steinfrukt.
Familien deles i to underfamilier, Melioideae med 36 slekter og 585 arter og Cedreloideae med 14 slekter og 56 arter. Største slekt er Aglaia med mer enn 100 arter. Familien er utbredt i alle tropiske strøk, men er rikest utviklet i den gamle verden. Noen få arter går inn i tempererte strøk både i nord og sør. Flere verdifulle typer trevirke (mahogni) kommer fra denne familien. Mahognislekten (Swietenia) har stor økonomisk verdi og har flere truede tropiske arter.
Meliowate, miodlowate (Meliaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mydleńcowców Sapindales (lub rutowców Rutales w niektórych ujęciach systematycznych). Należy tu 50 rodzajów z 641 gatunkami drzew występujących w strefie międzyzwrotnikowej[1]. Nieliczne gatunki rosnące w strefie umiarkowanej rosną w Chinach i w południowej Afryce[2]. Duże znaczenie użytkowe jako roślina owocowa ma słodliwka pospolita Lansium domesticum rozpowszechniona w uprawie w tropikach. Jadalne są także owoce różnych gatunków z rodzaju santol Sandoricum i Aglaia. W Chinach jako warzywo spożywa się młode liście Toona sinensis. Dla bogatych w olej nasion szeroko rozpowszechniona jest także miodla indyjska, sadzona z powodu swej odporności na suszę także jako roślina cieniodajna i wiatrochronna. Olej pozyskuje się także z nasion roślin z rodzaju Carapa, które dostarczają poza tym cenionego drewna. Z tego jednak najbardziej słynął mahoniowiec właściwy Swietenia mahagoni, co doprowadziło do nadmiernej jego eksploatacji i wprowadzenia ograniczeń w obrocie handlowym (objęty został ochroną konwencji CITES). Także inne gatunki z tego rodzaju i innych (np. Cedrela, Chukrasia, Entandrophragma, Khaya) są ważnym źródłem surowca drzewnego. Owoce melii pospolitej Melia azedarach używane są jako koraliki, a i same drzewo sadzone jest często jako ozdobne w krajach o ciepłym klimacie[2].
Rodzina z rzędu mydleńcowców Sapindales w obrębie kladu różowych roślin okrytonasiennych[1].
mydleńcowcełużnikowate Nitrariaceae
osoczynowate Burseraceae
nanerczowate Anacardiaceae
mydleńcowate Sapindaceae
biegunecznikowate Simaroubaceae
meliowate Meliaceae
rutowate Rutaceae
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Takht., podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Rutanae Takht., rząd rutowce (Rutales Perleb), rodzina meliowate (Meliaceae Juss.)[3].
Podrodzina Melioideae Arnott
Podrodzina Cedreloideae Arnott
Meliowate, miodlowate (Meliaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mydleńcowców Sapindales (lub rutowców Rutales w niektórych ujęciach systematycznych). Należy tu 50 rodzajów z 641 gatunkami drzew występujących w strefie międzyzwrotnikowej. Nieliczne gatunki rosnące w strefie umiarkowanej rosną w Chinach i w południowej Afryce. Duże znaczenie użytkowe jako roślina owocowa ma słodliwka pospolita Lansium domesticum rozpowszechniona w uprawie w tropikach. Jadalne są także owoce różnych gatunków z rodzaju santol Sandoricum i Aglaia. W Chinach jako warzywo spożywa się młode liście Toona sinensis. Dla bogatych w olej nasion szeroko rozpowszechniona jest także miodla indyjska, sadzona z powodu swej odporności na suszę także jako roślina cieniodajna i wiatrochronna. Olej pozyskuje się także z nasion roślin z rodzaju Carapa, które dostarczają poza tym cenionego drewna. Z tego jednak najbardziej słynął mahoniowiec właściwy Swietenia mahagoni, co doprowadziło do nadmiernej jego eksploatacji i wprowadzenia ograniczeń w obrocie handlowym (objęty został ochroną konwencji CITES). Także inne gatunki z tego rodzaju i innych (np. Cedrela, Chukrasia, Entandrophragma, Khaya) są ważnym źródłem surowca drzewnego. Owoce melii pospolitej Melia azedarach używane są jako koraliki, a i same drzewo sadzone jest często jako ozdobne w krajach o ciepłym klimacie.
Meliaceae é uma família composta por árvores e arbustos, dióiocos ou monóicos, de casca muitas vezes bastante amarga e com a presença de células secretoras de resina. As folhas das meliáceas são sempre compostas, alternas, pinadas, sem estípulas e às vezes com púlvinos na base. As flores são bissexuadas ou unissexuadas por aborto; possuem estaminódios e pistilódios bem desenvolvidos; os filetes são livres, unidos em tubo ou ainda adnatos na parte inferior do androginóforo colunar como em Cedrela. Os frutos são cápsulas loculicidas, septífragas ou raramente drupas como em Melia.
A família possui 8 gêneros neotropicais sendo que no estado de São Paulo está representada por 4 gêneros nativos (Cabralea, Cedrela, Guarea e Trichilia) e 2 introduzidos (Melia e Aglaia).
Representa aproximadamente 550 espécies em 50 gêneros. Entre as espécies arbóreas estão algumas de valor econômico como a madeira do cedro-rosa (Cedrela sp.), do mogno (Swietenia sp.) e dos extrativos químicos da nim (Azadirachta indica).
O nome da família tem sua origem do gênero Melia L., que é o nome dado na Grécia ao freixo (Fraxinus excelsior L., uma Oleaceae) em resultado das semelhanças morfológicas entre a folhagem desta com M. azedarach, a espécie tipo da família Meliaceae.
Folhas compostas, às vezes com gema apical (Guarea), raramente simples; alternas, ou raramente opostas, pinadas, sem estípulas, raramente com pontuações translúcidas, e às vezes com pulvinos na base. Meliaceae são reconhecíveis pelas suas folhas espiraladas e bem desenvolvidas contrafortes, ou seja, as bases das folhas estão inchadas e mais ou menos alongadas verticalmente. Os folhetos são muitas vezes opostos, secos, finos e quebradiços, com pouca forma de venação terciária evidente.
As flores geralmente são organizadas em inflorescências determinadas e axilares, ou menos frequentemente, podem ser terminais do tipo cimo ou racemo; pouco vistosas, bissexuadas ou unissexuadas (plantas monoicas, dioicas ou poligâmicas), actinomorfas, diclamídeas; cálice 4-5 sépalas, geralmente gamossépalo, prefloração geralmente imbricada; corola 3-7 pétalas, gamopétala ou dialipétala, prefloração valvar ou imbricada; estames em número igual ou duplo ao das pétalas ou numerosos, unidos em tubo estaminal ou livres, com ou sem apêndices apicais, glabros ou pubescentes, anteras rimosas; possuem disco nectarífero anular, intraestaminal, podendo formar um androginóforo, como em Cedrela; gineceu gamocarpelar, ovário súpero, 2-6(-pluri)-locular, placentação axilar, lóculos uni a pluriovulados, células mãe muitas vezes numerosas. Os botões florais são muitas vezes mais longo que largo, com pétalas muitas vezes maiores que sépalas.
Assim como suas sementes, os frutos são geralmente muito grandes. Encontram-se em forma de em drupa (Melia), baga (Aglaia) ou mais frequentemente cápsulas, loculicidas (os septos se abrem pelo meio) ou septífragas (deiscência em que as valvas se desprendem do septo); sementes frequentemente secas e aladas.
Distribuição Geral: Distribuição pantropical (amplamente em regiões tropicais e subtropicais).
Distribuição no Brasil:
Seus biomas são Amazônia, Caatinga, Cerrado, Mata Atlântica, Pantanal.
Uma adaptação da família é que a maioria das meliáceas possui um tubo floral bem desenvolvido, que é formado pela conexão dos filamentos – uma forma bastante incomum de formar um tubo. As adaptações ampliam-se nos modos de dispersão de sementes e de polinização. Abelhas e mariposas são os principais polinizadores das pequenas flores nectaríferas de Meliaceae. Gêneros com drupas ou cápsulas e/ou sementes coloridas são dispersas por aves e mamíferos (incluindo morcegos). Sementes aladas (como em Swietenia e Cedrela) são dispersas pelo vento.
A monofilia de Meliaceae é sustentada por análises de sequências de DNA (Gadek et al., 1996; Muellner et al., 2003) e de caracteres morfológicos. Os gêneros pertencem ou à Melioideae (frutos cápsulas, bagas ou drupas com sementes não-aladas; xilema secundário com um ou dois raios seriados e gemas sem escamas), ou à Swietenioideae (cápsulas com sementes aladas; xilema secundário com 3 a 6 raios seriados e gemas providas de escamas) (Pennington e Styles, 1975). Swietenioideae contém gêneros como Swietenia e Cedrela e é monofilética com base nas suas características de sementes aladas e achatadas (em cápsulas) e nas gemas providas de escamas. Cedrela é característico por suas flores, que apresentam filetes separados (uma reversão) e pétalas eretas. Melia e Azadirachta partilham frutos drupáceos, uma possível sinapomorfia.
A dioicia e outros sistemas que também apresentam dimorfismo sexual, como por exemplo, a heterostilia, têm sido interpretados como mecanismos para aumentar a variabilidade genética e reduzir a depressão endogâmica na população (Charlesworth & Charlesworth 1978; Thomson & Barret 1981). Por outro lado, existem outras ideias que defendem a hipótese que a dioicia evoluiu em função da seleção sexual para que houvesse uma otimização da alocação de recursos para a reprodução (Givnish 1982; Cruden 1988; Willson 1994). Neste caso, os fatores ecológicos são considerados como primários na evolução da dioicia (Givnish 1982). Assim, os indivíduos masculinos atuariam na dispersão do pólen, aumentando a quantidade de parceiros e os femininos investiriam na produção de frutos, otimizando a qualidade de suas sementes (Janzen 1977; Bawa 1980; Lloyd 1982).
O papel das funções no desenvolvimento floral é descrito pelo modelo ABC, um modelo clássico proposto primeiramente por Coen e Weyerowitz (1991), o qual sugere três classes de genes homeóticos (genes de identidade dos órgãos florais): A, B e C. Devido à surpreendente constância da organização floral em angiospermas, sugere-se que o modelo ABC seja altamente conservado durante a evolução (Baum, 1998; Irish, 1999; Ferrario et al., 2004). Desta forma, os estudos relacionados à identificação de variações no número de genes, no padrão de expressão gênica e na interação entre os produtos gênicos, podem contribuir para o entendimento da evolução das flores (Theissen, 2000).
A reprodução ocorre sexuadamente, nas plantas dioicas e monoicas, onde a união do grão de pólen (célula masculina) ao óvulo (célula feminina) dará origem à semente. A polinização cruzada é promovida pela presença de flores unissexuais com a ajuda de agentes polinizadores.
Do ponto de vista econômico, merecem destaque algumas espécies que produzem madeira de boa qualidade, valorizada para fabricação de móveis, instrumentos musicais, acabamentos de interiores e construções navais, como o mogno (Swietenia macrophylla) e o cedro-branco (Cedrela fissilis). Outra espécie bastante importante é a árvore neem (Azadirachta indica), que produz uma resina anti-séptica usada medicinalmente ou na produção de pasta de dente, sabonetes e loções. A madeira de muitas espécies desta família está entre as mais procuradas madeiras comerciais do mundo (Muellner et al., 2003), principalmente para a indústria moveleira, além da possível utilização na arborização urbana, e de possuírem compostos ativos como os metabólitos secundários conhecidos como liminóides e meliacinas (Mabberley et al., 1995). Essas substâncias são utilizadas como repelentes de insetos (Valladares et al. 1999; Abdelgaleil et al., 2001. Simmonds et al., 2001), como ação inseticida (Schneider et al., 2000; Greger et al., 2001), fungicida (Govindachari et al., 1999. Engelmeier et al., 2000), bactericida (Kumar & Gopal, 1999, Aboutatb et al., 2000) e antiviral em plantas (Singh et al., 1998) e ainda observa-se a ocorrência de numerosas substâncias com efeitos medicinais em humanos e animais (Bamba et al., 1999, Benencia et al., 2000; Benosman et al., 2000).
A excessiva exploração mundial de espécies de Meliaceae tem causado uma redução considerável na população dessas espécies. No Brasil, esta exploração desordenada de espécies de Meliaceae ocorre principalmente na região amazônica, provocando grande impacto sobre a estrutura genética e populacional nas áreas de ocorrência natural. Este processo de exploração, aliado às altas taxas de desmatamento, provoca a fragmentação das áreas contínuas da floresta tropical e do isolamento de populações inteiras, prejudicando, ou mesmo inviabilizando, o fluxo gênico entre os indivíduos (White et al., 2002).
Apesar disso, segundo a Lista Oficial das Espécies da Flora Brasileira Ameaçadas de Extinção de 2008, apenas uma espécie, Swietenia macrophylla, encontra-se ameaçada de extinção. Devido ao desmatamento intenso, inúmero projetos que visam a proteção e conservação da espécie foram propostos, porém sem sucesso, estando atualmente proibida a exploração predatória desta espécie.
Algumas espécies são cultivadas como ornamentais, como a aglaia (Aglaia odorata) e a amargoseira (Melia azedarach). Em florestas de brejo, destaca-se o cedro-cheiroso (Cedrela odorata) e no sub-bosque das florestas estacionais, destacam-se espécies dos gêneros Trichilia, conhecidas popularmente como catiguá, e Guarea, conhecidas como marinheiro.
Meliaceae é uma família composta por árvores e arbustos, dióiocos ou monóicos, de casca muitas vezes bastante amarga e com a presença de células secretoras de resina. As folhas das meliáceas são sempre compostas, alternas, pinadas, sem estípulas e às vezes com púlvinos na base. As flores são bissexuadas ou unissexuadas por aborto; possuem estaminódios e pistilódios bem desenvolvidos; os filetes são livres, unidos em tubo ou ainda adnatos na parte inferior do androginóforo colunar como em Cedrela. Os frutos são cápsulas loculicidas, septífragas ou raramente drupas como em Melia.
A família possui 8 gêneros neotropicais sendo que no estado de São Paulo está representada por 4 gêneros nativos (Cabralea, Cedrela, Guarea e Trichilia) e 2 introduzidos (Melia e Aglaia).
Representa aproximadamente 550 espécies em 50 gêneros. Entre as espécies arbóreas estão algumas de valor econômico como a madeira do cedro-rosa (Cedrela sp.), do mogno (Swietenia sp.) e dos extrativos químicos da nim (Azadirachta indica).
Mahognyväxter[1][2] (Meliaceae[3]) är en familj av tvåhjärtbladiga växter. Mahognyväxter ingår i kinesträdordningen.[3] Enligt Catalogue of Life omfattar familjen Meliaceae 726 arter[3].
Arterna är utformade som städsegröna eller lövfällande träd eller buskar. Hos olika medlemmar bildas naturgummi i barken. Fruktens form varierar beroende på art och kan vara en kapsel, en stenfrukt, ett bär eller i sällsynta fall en nöt.[4]
Mahognyväxter förekommer i tropiska och tempererade områden över hela världen.[5]
Wikimedia Commons har media som rör Mahognyväxter.
Wikispecies har information om Meliaceae.
Mahognyväxter (Meliaceae) är en familj av tvåhjärtbladiga växter. Mahognyväxter ingår i kinesträdordningen. Enligt Catalogue of Life omfattar familjen Meliaceae 726 arter.
Arterna är utformade som städsegröna eller lövfällande träd eller buskar. Hos olika medlemmar bildas naturgummi i barken. Fruktens form varierar beroende på art och kan vara en kapsel, en stenfrukt, ett bär eller i sällsynta fall en nöt.
Mahognyväxter förekommer i tropiska och tempererade områden över hela världen.
Họ Xoan (danh pháp khoa học: Meliaceae) còn gọi là họ Dái ngựa, là một họ thực vật có hoa với chủ yếu là cây thân gỗ và cây bụi (có một số ít là cây thân thảo) trong bộ Bồ hòn (Sapindales), được đặc trưng bởi các lá mọc so le, thông thường hình lông chim và không có lá kèm, và bởi hoa hình quả tụ, dường như lưỡng tính (nhưng thực tế phần lớn là đơn tính một cách khó hiểu) trong dạng hoa chùy, xim, cụm v.v. Phần lớn các loài là cây thường xanh, nhưng một số là sớm rụng, có thể là vào mùa khô hay trong mùa đông.
Họ này có khoảng 50 chi và 550-620 loài, với sự phân bổ khắp miền nhiệt đới; một chi (Toona) phát triển tới tận vùng ôn đới phía bắc của Trung Quốc và về phía nam tới đông nam Úc, và một chi khác (Melia) gần như xa như thế về phía bắc.
Thân là cây gỗ to hay nhỏ, phần non của thân thường có lông hình sao. Lá mọc cách, thường kép hình lông chim 1 hay 2 lần ít khi lá đơn; phiến lá chét nguyên hay có khía răng, không có lá kèm. Cụm hoa: tán, chùm–xim, chùm ở nách lá ít khi ở ngọn. Hoa đều, lưỡng tính, đôi khi đơn tính, mẫu 4 hay mẫu 5. Bao hoa: 4–5 lá đài dính nhau, 4–5 cánh hoa rời đôi khi dính nhau và dính vào đáy của ống nhị. Bộ nhị có số nhị thay đổi từ 5–10 nhị, nhưng thường số nhị gấp đôi số cánh hoa. Chỉ nhị dính liền nhau thành một ống đính trên đế hoa, ống có thể đi từ đế hoa đến ngay dưới bao phấn hoặc chỉ nhị dính nhau khoảng chừng phân nửa phía dưới nhưng rời ở phần trên. Đầu ống chỉ nhị thường hay có những phụ bộ hình răng hay những thùy nhỏ dạng cánh hoa xen kẽ với bao phấn. Toona (Cedrela) có nhị rời. Đĩa mật rõ giữa bộ nhị và bộ nhụy, Aglaia không có đĩa mật. Bộ nhụy từ 3–5 lá noãn dính nhau thành bầu trên, 3–5 ô, mỗi ô có 1 hay nhiều noãn. Một vòi nhụy, đầu nhụy nguyên hay có thùy. Quả nang, mọng hay quả hạch. Hạt có cánh hay không, thường có áo hạt, có hay không có nội nhũ, mầm thẳng.[1]
Cơ cấu học: Không có túi tiết tiêu ly bào nhưng có tế bào tiết.
Các loài khác nhau được sử dụng để lấy dầu thực vật, sản xuất xà phòng, thuốc trừ sâu cũng như lấy gỗ có giá trị (các loài gụ).
Một số loài quan trọng về mặt kinh tế trong họ này là:
Họ Xoan (danh pháp khoa học: Meliaceae) còn gọi là họ Dái ngựa, là một họ thực vật có hoa với chủ yếu là cây thân gỗ và cây bụi (có một số ít là cây thân thảo) trong bộ Bồ hòn (Sapindales), được đặc trưng bởi các lá mọc so le, thông thường hình lông chim và không có lá kèm, và bởi hoa hình quả tụ, dường như lưỡng tính (nhưng thực tế phần lớn là đơn tính một cách khó hiểu) trong dạng hoa chùy, xim, cụm v.v. Phần lớn các loài là cây thường xanh, nhưng một số là sớm rụng, có thể là vào mùa khô hay trong mùa đông.
Họ này có khoảng 50 chi và 550-620 loài, với sự phân bổ khắp miền nhiệt đới; một chi (Toona) phát triển tới tận vùng ôn đới phía bắc của Trung Quốc và về phía nam tới đông nam Úc, và một chi khác (Melia) gần như xa như thế về phía bắc.
Meliaceae Juss. (1789), nom. cons.
Синонимы
Мелиевые (лат. Meliaceae) — семейство двудольных цветковых растений, входящее в порядок Сапиндоцветные. Его представители в основном деревья и кустарники, но есть и несколько травянистых растений.
Это — растения с перистыми листьями без прилистников и двуполыми цветками, собранными в метёлки, сложные зонтики или кисти. Большинство видов — вечнозелёные растения, но имеются и листопадные, сбрасывающие свою листву в сухой сезон или на зиму. Семейство включает в себя около 50 родов и 550 видов, распространённых в основном в тропических областях. Представители рода Toona распространены в регионах с умеренным климатом: Северный Китай, Южная и Юго-Восточная Австралия. Представители рода Melia могут расти ещё дальше к северу.
Лангсат (Lansium domesticum) и Сантол (Sandoricum koetjape) культивируются во многих тропических странах ради их съедобных плодов. Азадирахта индийская (Azadirachta indica) имеет разнообразное медицинское использование и служит источником инсектицидов. Другие представители семейства дают жирные и эфирные масла, алкалоиды (карапин, нарегамин и др.), ценную древесину и т. д.
Мелиевые (лат. Meliaceae) — семейство двудольных цветковых растений, входящее в порядок Сапиндоцветные. Его представители в основном деревья и кустарники, но есть и несколько травянистых растений.
Это — растения с перистыми листьями без прилистников и двуполыми цветками, собранными в метёлки, сложные зонтики или кисти. Большинство видов — вечнозелёные растения, но имеются и листопадные, сбрасывающие свою листву в сухой сезон или на зиму. Семейство включает в себя около 50 родов и 550 видов, распространённых в основном в тропических областях. Представители рода Toona распространены в регионах с умеренным климатом: Северный Китай, Южная и Юго-Восточная Австралия. Представители рода Melia могут расти ещё дальше к северу.
楝科[註 1]（學名：Meliaceae）属于被子植物門（Angiospermae）雙子葉植物綱（Magnoliopsida）無患子目（Sapindales）植物的一科。
大部分是常绿植物，也有部分是落叶的。《中國種子植物科屬詞典》引用侯宽昭和陈德昭於1955年編著的《中国楝科志》指：本科有「约50属，1400种」[1][2]；而按Christenhusz- & Byng (2016)，本科現時包括約53個屬、600個物種[3]。
本科物種有一個泛熱帶分佈（英语：pantropical distribution）：基本生长在热带地区，但最北有可生長到中国的溫帶氣候地區的楝属（Melia），而最南有可在澳大利亚东南部的温带地区生長的香椿属（Toona）。中國國內有18個屬，62種[4]。
藥用10屬23種[4]，有的品种可以提炼植物油，用于制造肥皂或杀虫剂；桃花芯木是名贵的木材；香椿的嫩芽可以用做蔬菜。
本科中一些著名的品种：
楝科（學名：Meliaceae）属于被子植物門（Angiospermae）雙子葉植物綱（Magnoliopsida）無患子目（Sapindales）植物的一科。
大部分是常绿植物，也有部分是落叶的。《中國種子植物科屬詞典》引用侯宽昭和陈德昭於1955年編著的《中国楝科志》指：本科有「约50属，1400种」；而按Christenhusz- & Byng (2016)，本科現時包括約53個屬、600個物種。
（本文参照）
センダン科（栴檀科、Meliaceae）は、双子葉綱ムクロジ目に属する植物の科で、熱帯から亜熱帯、温帯にかけて、46属700種あまりが分布している。日本では温暖な地域にセンダンが自生しているほか、中国原産のチャンチン（香椿）が庭木として栽培されている。
熱帯産のものには、マホガニーなど、木材として重要な物がいくつか含まれている。その他、植物油・石鹸・殺虫剤などの製造に使われてきた。
「栴檀は双葉より香ばし」という有名なことわざに出てくる栴檀（せんだん）は、これとは全く別物のビャクダン科の植物ビャクダン（白檀）のことである。
センダン科（栴檀科、Meliaceae）は、双子葉綱ムクロジ目に属する植物の科で、熱帯から亜熱帯、温帯にかけて、46属700種あまりが分布している。日本では温暖な地域にセンダンが自生しているほか、中国原産のチャンチン（香椿）が庭木として栽培されている。
熱帯産のものには、マホガニーなど、木材として重要な物がいくつか含まれている。その他、植物油・石鹸・殺虫剤などの製造に使われてきた。
「栴檀は双葉より香ばし」という有名なことわざに出てくる栴檀（せんだん）は、これとは全く別物のビャクダン科の植物ビャクダン（白檀）のことである。
멀구슬나무과(-----科, 학명: Meliaceae 멜리아케아이[*])는 무환자나무목의 과이다.[1]
온대에서 열대에 걸쳐 50속의 약 550종 가량이 분포하고 있는데, 한국에서는 멀구슬나무·참죽나무 등의 2속 2종이 알려져 있다.
주로 교목 또는 관목이지만, 종에 따라서는 초본인 것도 있다. 잎은 깃꼴 겹잎으로, 대부분 어긋나며 턱잎이 없다. 꽃은 방사대칭인 양성화로, 보통 원추꽃차례를 이룬다. 이 때, 각각의 꽃은 4-5개씩의 꽃받침조각과 꽃잎을 가지는데, 수술의 수는 그 2배이며, 특히 수술대는 서로 합쳐져 통 모양의 단체 수술을 이룬다. 씨방은 상위로, 그 안은 2-5개의 방으로 나뉘어 있다. 열매는 공 모양의 핵과나 액과 또는 날개가 있는 건조과가 된다.
.jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: 
