The family Rhizophoraceae includes around 135 tropical (especially Old World) species of trees and shrubs placed in around 15 genera (Mabberley 2008). Although some are mangroves (around 18 species in four genera: Bruguiera, Ceriops, Kandelia, and Rhizophora), others are not--and some species from other families are mangroves as well. Thus, although Rhizophoraceae includes a number of important and widespread mangrove species, with viviparous seeds and aerial roots, it should not be thought of as "the mangrove family". The principal genera in Rhizophoraceae are Bruguiera, Carallia, Cassipourea, Ceriops, Crossostylis, Pellacalyx, and Rhizophora (Mabberley 2008). Rhizophora is the most conspicuous genus in tropical, coastal mangrove ecosystems (Cerón-Souza et al. 2010).
Both molecular phylogenetic analyses and analysis of floral structures indicate that the sister group to Rhizophoraceae is Erythroxylaceae (best known for the Erythroxylum species from which cocaine is derived) (Setoguchi et al. 1999; Matthews and Endress 2011 and references therein)
Juncosa and Tomlinson (1988) provided a thorough review of the taxonomic history of Rhizophoraceae to 1988. For up-to-date estimates of numbers of genera and species for Rhizophoraceae or other flowering plant families, as well as current information on relationships among flowering plant families, see the Angiosperm Phylogeny Website.
Rhizophoraceae is die wortelboom-familie wat hoort tot die orde Malpighiales. In Suid-Afrika is daar vier boomspesies uit drie verskillende genera en drie verskillende families wat met wortelboom-moerasse geassosieer word; die genera Ceriops, Rhizophora en Bruguiera in hierdié familie. Daar is 120 spesies wêreldwyd wat hoort tot die familie waarvan tien in Suider-Afrika voorkom en almal is bome.
Van die Suid-Afrikaanse spesies is:
Rhizophoraceae is die wortelboom-familie wat hoort tot die orde Malpighiales. In Suid-Afrika is daar vier boomspesies uit drie verskillende genera en drie verskillende families wat met wortelboom-moerasse geassosieer word; die genera Ceriops, Rhizophora en Bruguiera in hierdié familie. Daar is 120 spesies wêreldwyd wat hoort tot die familie waarvan tien in Suider-Afrika voorkom en almal is bome.
.
Rhizophoraceae ye una familia constituyida por plantes tropicales o subtropicales. Ente los miembros más conocíos atópense los manglares, árboles del xéneru Rhizophora.
Consta d'alredor de 120 especies distribuyíes en 16 xéneros, la mayoría nativos del Vieyu Mundu.
Raigaños modificaes pal llogru d'aire (neumatóforos) o pa la suxeción: raíz zanco (viven en medios bien móviles: fango).
Flores tetrameras, periantio más o menos desenvueltu nes especies africanes, y menos desenvueltu nes americanes y asiátiques. Frutos vivíparos. Acuátiques, forma manglares en delles zones tropicales costeres.
Estes especies son de cutiu hermafrodites, más raramente polígames. Les especies de manglar son de normal vivípares, a diferencia de les de tierra.
Delles especies producen madera pa construcciones so l'agua o pilotes. De la corteza estrayer tanín.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. .
Rhizophoraceae ye una familia constituyida por plantes tropicales o subtropicales. Ente los miembros más conocíos atópense los manglares, árboles del xéneru Rhizophora.
Consta d'alredor de 120 especies distribuyíes en 16 xéneros, la mayoría nativos del Vieyu Mundu.
Rhizophoraceae és una família de plantes amb flor de l'ordre de les Malpighiales.
Són plantes llenyoses, les espècies de tipus manglar són normalment vivípares, mentre que les que viuen terra endins no. Són arbres de les zones tropicals o subtropicals. Els més coneguts són els manglars del gènere Rhizophora.
Ara aquesta família forma part de l'ordre Malpighiales, però segons el sistema Cronquist té el seu propi ordre (Rhizophorales).
Rhizophoraceae és una família de plantes amb flor de l'ordre de les Malpighiales.
Kořenovníkovité (Rhizophoraceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu malpígiotvaré (Malpighiales).
Keře a stromy se vstřícnými nebo přeslenitými jednoduchými listy s opadavými palisty. Čepel listů je celokrajná nebo jemně zubatá, s peřenou žilnatinou. Květy jsou pravidelné, obvykle oboupohlavné, v úžlabních vrcholících, svazečcích nebo hroznech. Kalich i koruna jsou tvořeny 4 až mnoha na bázi srostlými plátky. Tyčinek je dvakrát tolik než korunních plátků nebo mnoho. Semeník je svrchní až spodní, srostlý ze 2 až 6 plodolistů, se stejným počtem komůrek a s 1 čnělkou. V každém plodolistu jsou 2 vajíčka. Plodem je bobule nebo tobolka s 1 až mnoha semeny.
Čeleď zahrnuje asi 150 druhů v 16 rodech. Je rozšířena v tropech celého světa s přesahy do subtropů v Asii a Severní Americe. Největší druhová diversita je v tropech Starého světa.
Charakteristickým stanovištěm zástupců této čeledi jsou specializované houštiny na tropických pobřežích, tzv. mangrove. Mangrove je ovšem tvořeno i zástupci jiných čeledí, v tropické Americe v něm např. spolu s kořenovníky rostou zástupci rodů Avicennia (Acanthaceae), Conocarpus (Combretaceae) a Pelliciera (Tetrameristaceae).
Druhy čeledi kořenovníkovité, neosidlující mangrove, rostou nejčastěji v tropickém deštném lese. Některé druhy rodu Cassipourea se však vyskytují i v suchomilné keřovité vegetaci.
U mangrovových druhů se vyvinuly adaptace na prostředí s kolísající salinitou a nedostatkem kyslíku v půdě, k nimž patří především vystoupavé vzdušné kořeny. Semena těchto druhů klíčí z neopadávajících plodů přímo na mateřské rostlině a jsou tak schopna zakořenit i v zóně příboje.
Cronquist řadil čeleď kořenovníkovité do řádu kořenovníkotvaré (Rhizophorales) v blízkosti řádu myrtotvaré (Myrtales), což pozdější výzkumy nepotvrdily. V jiných systémech byla tato čeleď nejčastěji spojována s čeleděmi jesencovité (Celastraceae), Elaeocarpaceae nebo rudodřevovité (Erythroxylaceae).
Molekulární analýzy potvrdily vazbu k čeledi rudodřevovité (Erythroxylaceae). V systému APG II byly dokonce tyto čeledi sloučeny do jedné. V aktuální verzi systému APG III opět figurují jako dvě samostatné, avšak sesterské čeledi.
Mangrove v tropech zpevňuje pobřežní zónu. Některé druhy poskytují ceněné dřevo, především Carallia, Cassipourea a mangrovové rody. Kůra mangrove je používána k vydělávání kůží, ze šťávy se připravuje černé barvivo.
Anopyxis, Blepharistemma, Bruguiera, Carallia, Cassipourea, Ceriops, Comiphyton, Crossostylis, Gynotroches, Kandelia, Macarisia, Paradrypetes, Pellacalyx, Rhizophora, Sterigmapetalum[2]
Obrázky, zvuky či videa k tématu kořenovníkovité ve Wikimedia Commons
Kořenovníkovité (Rhizophoraceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu malpígiotvaré (Malpighiales).
Mangrovetræ-familien (Rhizophoraceae) består af 16 slægter og ca. 120 arter, der er fordelt langs tropiske kyster i Afrika, Asien, Sydamerika og Australien. Det er træagtige planter med modsatte eller kransstillede blade. De fire-tallige blomster er insektbestøvede, og de danner spiredygtige frø, men de arter, som danner mangrove, formerer sig ofte ved at danne fuldt spiredygtige stiklinger. Her omtales kun den ene slægt, der har givet familien navn.
Slægter
Die Rhizophoragewächse (Rhizophoraceae) sind eine Pflanzenfamilie innerhalb der Ordnung der Malpighienartigen (Malpighiales). Ihr Verbreitungsgebiet umfasst die Tropen und Subtropen. Die Arten von vier der fünfzehn Gattungen sind Mangrovenbäume. Man unterscheidet ungefähr 120 bis 140 Arten, die größte Anzahl davon wird der Gattung Cassipourea zugeordnet.
Die Arten der Familie der Rhizophoraceae sind immergrüne Bäume oder Sträucher.
Die meist gegenständigen oder zweizähligen (bijugate),[1] bei manchen Cassipourea-Arten zu dritt in Wirteln an den Zweigen stehenden, gestielten Laubblätter haben eine ledrige Spreite; diese ist ganzrandig oder hat gebuchtete, gezähnte oder gesägte Ränder. Kennzeichnend sind die oft großen, interpetiolaren (= zwischen den Blattstielen wachsenden, diese verbindenden) Nebenblätter, die im unteren Bereich auf der den Zweigen zugewandten Seite drüsige Anhänge (Kolleteren) besitzen.
Die Blüten stehen einzeln in den Blattachseln oder werden an seitenständigen, zymösen, traubigen oder bündeligen Blütenständen gebildet.
Die radiärsymmetrischen und meist zwittrigen Blüten mit doppeltem Perianth sind meist vier- bis sechszählig (in Ausnahmefällen drei- bis zwanzigzählig). Die meist fleischigen oder ledrigen, klappenförmigen Kelchblätter umschließen die Blütenknospe, ohne sich zu überlappen. Die Kronblätter sind gewöhnlich behaart, tragen oft wimpernähnliche Fortsätze und können genagelt (am Grund stark verschmälert) sein. Jedes Kronblatt umschließt ein oder mehrere Staubblätter. Die 8 bis 40 Staubblätter sind nicht mit den Kronblättern verwachsen; die Staubfäden können an ihrer Basis miteinander verwachsen sein. Meist zwei bis fünf (selten bis zu 20) Fruchtblätter sind zu einem ober- bis unterständigen Fruchtknoten verwachsen. Meist sind zwei Samenanlagen je Fruchtknotenkammer vorhanden. Der Griffel endet in einer kopfigen oder zweilappigen Narbe.
Es werden meist fest-fleischige Beeren oder Kapselfrüchte gebildet; bei den Mangrovenarten kommt Viviparie vor. Die Samen können Flügel besitzen. Der chlorophyllhaltige Embryo ist gerade.
Die Zuordnung der Rhizophoraceae zur Ordnung der Malpighiales wird vor allem durch molekulargenetische Befunde gestützt. Die Zuordnung anhand von morphologischen Merkmalen ist schwierig. In der Vergangenheit wurden Rhizophoraceae u. a. der Ordnung der Myrtenartigen (Myrtales) zugerechnet und auch als eigene Ordnung Rhizophorales geführt. Schwestergruppe der Rhizophoraceae sind wahrscheinlich die Erythroxylaceae. Die traditionell den Rhizophoraceae zugeordneten Anisophylleaceae werden heute als eigenständige Familie innerhalb der Ordnung der Kürbisartigen (Cucurbitales) geführt.[2][3][4]
Die Familie wurde 1806 durch Christiaan Hendrik Persoon in Synopsis Plantarum 2(1), S. 2 aufgestellt.[5] Typusgattung und damit namensgebende Gattung ist Rhizophora. Synonyme für Rhizophoraceae Pers. sind: Cassipoureaceae J.Agardh, Legnotidaceae Endl., Macarisiaceae J.Agardh, Paletuvieraceae Lam. ex T.Post & Kuntze.[6]
Die Familie der Rhizophoraceae wird in drei Tribus mit insgesamt etwa 16 Gattungen gegliedert:[6]
Die Monophylie von Gynotrocheae und Macarisiae ist angezweifelt worden, wird aber von molekulargenetischen Untersuchungen (rbcL) bestätigt; demnach stehen Macarisiae den beiden anderen Taxa als Schwestergruppe gegenüber. Die üblicherweise zur Familie der Euphorbiaceae gestellte brasilianische Gattung Paradrypetes mit nur zwei Arten scheint molekulargenetischen Befunden zufolge zu den Rhizophoraceae zu gehören.
Die ältesten sicheren fossilen Nachweise dieser Familie stammen aus dem Londonton (Eozän).[8][9] Daneben sind nur wenige gleichaltrige oder jüngere Einzelfunde, u. a. aus Ägypten und von Trinidad, bekannt[10][11]
Die Rhizophoragewächse (Rhizophoraceae) sind eine Pflanzenfamilie innerhalb der Ordnung der Malpighienartigen (Malpighiales). Ihr Verbreitungsgebiet umfasst die Tropen und Subtropen. Die Arten von vier der fünfzehn Gattungen sind Mangrovenbäume. Man unterscheidet ungefähr 120 bis 140 Arten, die größte Anzahl davon wird der Gattung Cassipourea zugeordnet.
Ang bakawan (Ingles: mangrove tree, mangrove[1]) ay isang uri ng punong pang-tubig na kalimitang ginagawang uling.[2]
Bilang pangkat, binubuo ito ng mga subtropikal at tropikal na mga palumpong at mga punong karaniwang nasa mga latian at mga dalampasigan. Karaniwang umuusbong ang mga buto habang nakakabit pa sa magulang na halaman. Nakabitin sa hangin ang mga ugat ng bata pang halaman. Kapag bumagsak na ang buto, paibabang tumutubo ang mga ugat na ito, pumipirmi sa lupa, at nagiging suporta ng bagong puno habang nasa ibabaw ng tubig ang mga ito.[1]
Sa Estados Unidos, pangkaraniwan ang mga bakawan sa kahabaan ng mga baybayin at mga latian ng Plorida.[1]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Agham ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang bakawan (Ingles: mangrove tree, mangrove) ay isang uri ng punong pang-tubig na kalimitang ginagawang uling.
Bilang pangkat, binubuo ito ng mga subtropikal at tropikal na mga palumpong at mga punong karaniwang nasa mga latian at mga dalampasigan. Karaniwang umuusbong ang mga buto habang nakakabit pa sa magulang na halaman. Nakabitin sa hangin ang mga ugat ng bata pang halaman. Kapag bumagsak na ang buto, paibabang tumutubo ang mga ugat na ito, pumipirmi sa lupa, at nagiging suporta ng bagong puno habang nasa ibabaw ng tubig ang mga ito.
Sa Estados Unidos, pangkaraniwan ang mga bakawan sa kahabaan ng mga baybayin at mga latian ng Plorida.
Ризофора котыр (лат. Rhizophoraceae ) — быдмассэзлöн мальпигия чукöрись котыр. Ризофора котырын 16 увтыр да 120 - 140 вид.
Ризофора котыр (лат. Rhizophoraceae ) — быдмассэзлöн мальпигия чукöрись котыр. Ризофора котырын 16 увтыр да 120 - 140 вид.
राइज़ोफ़ोरासिए (Rhizophoraceae) पृथ्वी के ऊष्णकटिबन्ध और उपोष्णकटिबन्ध क्षेत्रों में मिलने वाले सपुष्पक पौधों का एक जीववैज्ञानिक कुल है। इसकी सबसे प्रसिद्ध सदस्य जातियाँ राइज़ोफ़ोरा (Rhizophora) जीववैज्ञानिक वंश में आने वाले मैंग्रोव हैं। कुल मिलाकर राइज़ोफ़ोरासिए कुल में १४७ जातियाँ हैं जो १५ गणों में संगठित हैं।[1] इनमें से अधिकतर जातियाँ पूर्वजगत की निवासी हैं।[2]
राइज़ोफ़ोरासिए (Rhizophoraceae) पृथ्वी के ऊष्णकटिबन्ध और उपोष्णकटिबन्ध क्षेत्रों में मिलने वाले सपुष्पक पौधों का एक जीववैज्ञानिक कुल है। इसकी सबसे प्रसिद्ध सदस्य जातियाँ राइज़ोफ़ोरा (Rhizophora) जीववैज्ञानिक वंश में आने वाले मैंग्रोव हैं। कुल मिलाकर राइज़ोफ़ोरासिए कुल में १४७ जातियाँ हैं जो १५ गणों में संगठित हैं। इनमें से अधिकतर जातियाँ पूर्वजगत की निवासी हैं।
The Rhizophoraceae is a family of tropical or subtropical flowering plants.[1] It includes around 147 species distributed in 15 genera.[2] Under the family, there are three tribes, Rhizophoreae, Gynotrocheae, and Macarisieae.[2] Even though Rhizophoraceae is known for its mangrove members, only the genera under Rhizophoreae grow in the mangrove habitats and the remaining members live in inland forests.[2]
This family is now placed in the order Malpighiales, though under the Cronquist system, they formed an order in themselves (Rhizophorales).[3] It is sister group to Erythroxylaceae.[2] The sister group to the tribe Rhizophoreae is Gynotrocheae.[2] The generic relationships within the Macarisiae are not fully resolved.[2]
Within the mangrove tribe Rhizophoreae, there are four genera: Rhizophora, Kandelia, Ceriops, and Bruguiera.[2] Bruguiera is the basal genus and Rhizophora the most derived genus in the tribe.[2] Rhizophora is the only pan-tropical genus that is distributed along the intertidal zones of both the Indo-West Pacific (IWP) and Atlantic-East Pacific (AEP) regions.[4] The remaining mangrove genera are restricted to the IWP region.[4]
The tribe Macarisieae is characterized by a few plesiomorphies unknown in the rest of the family, such as superior ovary position, the presence of a seed appendage, and the absence of aerial roots.[5]
Within Gynotrocheae, Crossostylis is morphologically distinct from other Gynotrocheae in having capsular fruits that split open at maturity and an appendage on a mature seed.[5] In addition, Crossostylis possesses a multi-celled archesporium in ovules just like members in Macarisieae, while the archesporium is one-celled in the other Gynotrocheae.[5]
Among Rhizophoreae, there are three distinctive characters known as the adaptive features to the mangrove habitats: viviparous embryogenesis, high salt tolerance and aerial roots.[6]
Vivipary: The embryo of Rhizophoreae starts germination without dormancy.[6] It grows out of the seed coat and the fruit while still remain attached to the parent plant.[6] Although vivipary is found in other unrelated mangrove taxa such as Avicennia (Acanthaceae), Nypa (Arecaceae), and Pelliciera (Tetrameristaceae), they only break the seed coat but not the fruit wall before they split open.[6] Vivipary in Rhizophoreae include several embryological characteristics:[6] (1) the active growth of a hypocotyl meristem in the cotyledonary body, with endosperm overflow from the embryo sac. The growth of an endosperm can force open the micropyle, so that the embryo develops out of the integument. 2) The development of cotyledons as a cylindrical body. (3) The development of just one embryo, with other ovules being aborted after anthesis.
Wood anatomy: Rhizophoreae possess narrow and dense vessels.[7] These wood structures keep the xylem sap in high tension to absorb water, resulting in a high sodium chloride concentration and high osmatic potential.[7] Terrestrial species in Rhizophoreae could not survive in the intertidal zone because the osmatic potential in the sea water would be much higher than that in the xylem sap of the tree, resulting in water loss and disruption of cellular functions.[7]
Aerial roots: Instead of having tap roots deep underground, Rhizophoreae develop roots that branch out from the stem some distance above the soil surface.[8] Underground roots, like all plant tissues, require oxygen for respiration.[8] In underground soils of terrestrial habitats, gas exchanges take place at the interstitial pores among the soil particles.[8] In waterlogged soils, the diffusion rate of oxygen is extremely low. Rhizophoreae adapts to the anaerobic soils by having extensive roots above the ground which increases the surface area for gas exchanges.[8] The surface of aerial roots carry numerous gas exchange pores called lenticels, through which oxygen could diffuse into the underground tissues with air-filled spaces.[8]
The ancestor of Rhizophoraceae experienced two whole genome duplication events.[8] The first duplication event corresponds to the triplication shared among angiosperms.[8] The second duplication event was dated to ~74.6 million years ago (mya).[8] Around 66 mya, the planet underwent the Cretaceous–Tertiary mass extinction.[8] Then around 56.4 mya, the mangrove lineage diverged from its terrestrial relatives.[8] The divergence happened to occur in the time frame with in the extreme global warming event, the Paleocene-Eocene Thermal Maximum (PETM).[8] During this time period, there is a shift from a terrestrial to a marine, potentially anoxic, sedimentary depositional environment, suggesting a sea level rise.[8] After the dramatic global warming period, the mangrove species within Rhizophoraceae diversified within 10 mya,[8] which is relatively short in evolutionary sense. Although the sequence of the events does not suggest an absolute causal relationships between the former and the latter, a reasonable hypothesis for the diversification of Rhizophoraceae could be formulated: The second event of whole genome duplication increased the adaptability of the ancestor of Rhizophoraceae and chances of survival during the Cretaceous-Tertiary mass extinction by generating novel genetic materials for evolution to work on.[8] During the PETM global warming period, the terrestrial ancestors of Rhizophoraceae living close to the shore were forced into the intertidal zone because of a large-scale sea-level rise.[8] This sea level change exerted some selective pressure on the ancestors of Rhizophoraceae and those that were successfully adapted to the intertidal zone diverged from their terrestrial relatives and colonized this new habitat.[8] Eventually, differential habitats within the intertidal zone resulted in the speciation within the mangrove lineage of Rhizophoraceae.[8]
The Rhizophoraceae is a family of tropical or subtropical flowering plants. It includes around 147 species distributed in 15 genera. Under the family, there are three tribes, Rhizophoreae, Gynotrocheae, and Macarisieae. Even though Rhizophoraceae is known for its mangrove members, only the genera under Rhizophoreae grow in the mangrove habitats and the remaining members live in inland forests.
La rizoforacoj (Rhizophoraceae) estas familio konsistante el tropikaj aŭ subtropikaj angiospermoj. Ĉe la pli bone konataj membroj estas mangrovaj arboj de la genro Rhizophora. Estas ĉirkaŭ 120 specioj disvastigitaj en dek ses genroj, plejmulte da ili hejmaj en la afrotropisa kaj la orientalisa ekozono.
Temas pri lignecaj plantoj kun kontraŭe duopaj aŭ kronec-starantaj folioj, kun insekte polenadaj floroj kiuj havas nektaran diskon kaj tipe kvin petalojn. Tiu ĉi familio nuntempe estas situigita en la ordo de Malpighiales, kvankam laŭ la Cronquist-sistemo ili konstituis propran ordon (Rhizophorales).
Tiuj specioj ofte estas duseksaj, pli malofte monoikaj. Mangrovaj specioj ĝenerale estas vivonaskaj kontraue al tersupraĵaj.
Iuj specioj produktas lignon por subakvaj konstruaĵoj aŭ por palisaro. Taninoj estas obtenitaj el la arboŝelo.
La rizoforacoj (Rhizophoraceae) estas familio konsistante el tropikaj aŭ subtropikaj angiospermoj. Ĉe la pli bone konataj membroj estas mangrovaj arboj de la genro Rhizophora. Estas ĉirkaŭ 120 specioj disvastigitaj en dek ses genroj, plejmulte da ili hejmaj en la afrotropisa kaj la orientalisa ekozono.
Temas pri lignecaj plantoj kun kontraŭe duopaj aŭ kronec-starantaj folioj, kun insekte polenadaj floroj kiuj havas nektaran diskon kaj tipe kvin petalojn. Tiu ĉi familio nuntempe estas situigita en la ordo de Malpighiales, kvankam laŭ la Cronquist-sistemo ili konstituis propran ordon (Rhizophorales).
Tiuj specioj ofte estas duseksaj, pli malofte monoikaj. Mangrovaj specioj ĝenerale estas vivonaskaj kontraue al tersupraĵaj.
Rhizophoraceae es una familia constituida por plantas tropicales o subtropicales. Entre los miembros más conocidos se encuentran los mangles, árboles del género Rhizophora.
Consta de alrededor de 120 especies distribuidas en 16 géneros, la mayoría nativos del Viejo Mundo.
Raíces modificadas para la obtención de aire (neumatóforos) o para la sujeción: raíces zanco (viven en medios muy móviles: fango).
Flores tetrameras, periantio más o menos desarrollado en las especies africanas, y menos desarrollado en las americanas y asiáticas. Frutos vivíparos. Acuáticas, forma manglares en algunas zonas tropicales costeras.
Estas especies son a menudo hermafroditas, más raramente polígamas. Las especies de manglar son normalmente vivíparas, a diferencia de las de tierra.
Algunas especies producen madera para construcciones bajo el agua o pilotes. De la corteza se extrae tanino.
Rhizophoraceae es una familia constituida por plantas tropicales o subtropicales. Entre los miembros más conocidos se encuentran los mangles, árboles del género Rhizophora.
Consta de alrededor de 120 especies distribuidas en 16 géneros, la mayoría nativos del Viejo Mundo.
Rhizophoraceae landare loredunen familia bat da, barnean 149 espezie dituena.
Belarkarak edo zurezkoak dira eta zurtoin kiribilduak, hosto distiko eta palmatinerbioak, lore txikiak, eta sarritan, erraboila mamitsuak dituzte.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Mangrovepuukasvit (Rhizophoraceae) on pieni tropiikin kasviheimo koppisiemenisten Malpighiales-lahkossa. Heimon tunnetuimpia edustajia ovat tähtimangrovet (Bruguiera), sarvimangrovet (Ceriops) ja punamangrovet (Rhizophora).
Mangrovepuukasvit ovat pensaita tai puita. Lehdet ovat vastakkaisia, usein sahalaitaisia ja suurikorvakkeisia. Kukat ovat melko usein muunlaisia kuin viisilukuisia, verhiö on paksu ja läppämäinen, terälehdet usein liuskaisia tai hapsuisia, ja kunkin ympäröimänä on hede tai pieni ryhmä heteitä. Sikiäin on usein enemmän tai vähemmän kehänalainen. Tribusten Gynotrocheae ja Rhizophoreae lajeilla on pönkkäjuuret.[1]
Mangrovepuukasvit ovat levinneet kautta koko tropiikin. Ne eivät ole pelkästään rannikoiden mangrovesoiden lajeja, vaan niitä kasvaa myös sisämaan metsissä.[1]
Mangrovepuukasveja on 149 lajia 16 suvussa. Alaryhmiä on neljä:[1]
1. Macarisieae: Seitsemän sukua ja 94 lajia trooppisessa Amerikassa ja Afrikassa sekä Etu-Intiassa ja Sri-Lankassa. Runsaslajisimmat suvut ovat Cassipourea (62 lajia) ja Dactylopetalum (15 lajia).[1]
2. Paradrypetes-suvussa on kaksi lajia Brasiliassa, Amazon-joella ja Atlantin rannikolla.[1]
3. Gynotrocheae käsittää neljä sukua ja 30 lajia Etelä-Aasiassa ja Madagaskarissa. Suurin suku on 10-lajinen Crossostylis.[1]
4. Rhizophoreae sisältää myös neljä sukua, joissa on 17 lajia kaikkialla tropiikissa, mutta keskittyneenä Intian valtameren itäosiin; ihmisen tuomana myös Tyynen valtameren keskiosien saarilla ja Havaijilla. Eniten lajeja on punamangrovepuiden suvussa (Rhizophora), jossa lienee yhdeksän lajia.[1]
Heimoon kuuluvat seuraavat suvut:[2]
Blepharistemma serratum.
Punatähtimangrove (Bruguiera gymnorhiza).
Carallia brachiata.
Polvisarvimangroven (Ceriops tagal) kukkia.
Kandelia candel.
Sterigmapetalum tachirense.
Mangrovepuukasvit (Rhizophoraceae) on pieni tropiikin kasviheimo koppisiemenisten Malpighiales-lahkossa. Heimon tunnetuimpia edustajia ovat tähtimangrovet (Bruguiera), sarvimangrovet (Ceriops) ja punamangrovet (Rhizophora).
La famille des Rhizophoracées est une famille de plantes dicotylédones qui comprend 15 genres pour 149 espèces au total.
Ce sont des arbres et des arbustes, à racines aériennes, des milieux humides et salées des régions tropicales. Le principal genre est Cassipourea avec 69 espèces.
C'est dans cette famille que l'on rencontre les palétuviers et d'autres plantes constituant la mangrove.
Le nom vient du genre type Rhizophora composé des mots grecs ρίζα / rhiza), racine, et φόρων / foron, porter, en référence aux racines "sur pilotis" (en forme d'échasses) ou aux graines qui germent sur l'arbre.
La classification phylogénétique APG (1998) situe cette famille dans l'ordre des Malpighiales.
La classification phylogénétique APG II (2003) permet d'inclure, optionnellement, la famille Erythroxylacées.
La classification phylogénétique APG III (2009) n'inclut pas la famille Erythroxylacées.
Selon Catalogue of Life (Septembre 2015) :
Selon Catalogue of Life (Juillet 2015) :
La famille des Rhizophoracées est une famille de plantes dicotylédones qui comprend 15 genres pour 149 espèces au total.
Ce sont des arbres et des arbustes, à racines aériennes, des milieux humides et salées des régions tropicales. Le principal genre est Cassipourea avec 69 espèces.
C'est dans cette famille que l'on rencontre les palétuviers et d'autres plantes constituant la mangrove.
Korenjaševke (lat. Rhizophoraceae), biljna porodica iz reda Malpighiales koja je raširena po muljevitim i močvarnim obalama uz tropska mora. To je drvenasto bilje čiji je najvažniji rod je mangrove ili rizofora (Rhizophora), po kojem porodica dobiva ime, kao i rodovi Bruguiera i Ceriops na obalama Indijskog oceana.
Šume mangrova su dom za mnoge životinjske vrste, ribe, majmune, ptice, zmije i rakove.
Sistematski je ova porodica podijeljena na 15 rodova sa preko 140 vrsta[1]:
Korenjaševke (lat. Rhizophoraceae), biljna porodica iz reda Malpighiales koja je raširena po muljevitim i močvarnim obalama uz tropska mora. To je drvenasto bilje čiji je najvažniji rod je mangrove ili rizofora (Rhizophora), po kojem porodica dobiva ime, kao i rodovi Bruguiera i Ceriops na obalama Indijskog oceana.
Šume mangrova su dom za mnoge životinjske vrste, ribe, majmune, ptice, zmije i rakove.
Sistematski je ova porodica podijeljena na 15 rodova sa preko 140 vrsta:
Suku bakau-bakauan atau Rhizophoraceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Malpighiales, klad euRosidae I. Suku ini adalah satu-satunya anggota bangsa Rhizophorales.
Suku bakau-bakauan atau Rhizophoraceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Malpighiales, klad euRosidae I. Suku ini adalah satu-satunya anggota bangsa Rhizophorales.
Le Rizoforacee (Rhizophoraceae Pers., 1806) sono una famiglia di piante, sia arbustive che arboree, tradizionalmente classificate come unica famiglia dell'ordine Rhizophorales, che la moderna classificazione filogenetica ha ricollocato nell'ordine Malpighiales.[1]
La famiglia ha una distribuzione pantropicale e subtropicale, con la maggiore biodiversità concentrata nel Vecchio Mondo.
Comprende sia specie litorali costituenti delle formazioni vegetali di mangrovia (tribù Rhizophoreae) che specie terrestri che crescono nelle foreste umide. Solo poche specie, appartenenti perlopiù ai generi Cassipourea e Dactylopetalum, prediligono ambienti più secchi.
La famiglia comprende sia specie arbustive che arboree.
Alcune specie possiedono radici aeree colonnari che originano sia dalla parte bassa del tronco che dai rami. Tale carattere, molto sviluppato nelle specie del genere Rhizophora e nelle altre Rhizophoreae, non è esclusivo delle mangrovie ed è presente anche in Carallia spp., Crossostylis spp. e Gynotroches spp.[2]
Possiedono foglie opposte (ma non decussate), coriacee, munite di picciolo, a nervatura pennata, con margine intero, crenato o dentato.
I fiori possono essere solitari o riuniti in infiorescenze, originanti dall'ascella foliare.
I frutti possono essere capsulari o in forma di bacche; in alcune specie (Rhizophoreae) la germinazione dei semi può avvenire sulla pianta madre (viviparità), con successivo distacco di plantule (o propaguli) già formati.
Comprende 16 generi e circa 120 specie, suddivisi in 3 tribù:[2]
Le 3 tribù possono essere distinte in base alla morfologia dei frutti.
Le Macarisieae hanno frutti capsulari, i frutti delle Gynotrocheae (tranne Crossostylis) sono delle bacche, mentre le Rhizophoreae hanno frutti indeiscenti con semi che germinano sulla pianta madre (vivipari).
Le Rizoforacee (Rhizophoraceae Pers., 1806) sono una famiglia di piante, sia arbustive che arboree, tradizionalmente classificate come unica famiglia dell'ordine Rhizophorales, che la moderna classificazione filogenetica ha ricollocato nell'ordine Malpighiales.
Rhizophoraceae sunt familia angiospermarum tropicarum aut subtropicarum. Notissimae sunt arbores generis Rhizophorae. Sunt circa 120 species, in sedecim generibus digestae, plurimae in Mundo Vetere endemicae.
Hae plantae sunt ligneae, foliis oppositis vel verticillatis (sed non decussatis), floribus ab insectis pollinatis, disco nectario et plerumque quinque petalis. Familia nunc in ordine Malpighialibus posita est, quamquam in Systemate Cronquist ei suus fuit ordo proprius, Rhizophorales.
Hae species saepe sunt hermaphroditae, rarius polygamomonoeciae; eae plerumque sunt viviparae, sed species terrenae non sunt.
Aliquae species lignum gignunt quod aedificationi in aqua (vel pilings?) providentur. Tannina ex arboris cortice obtinentur.
Situs scientifici: Tropicos • GRIN • ITIS • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • WoRMS: Marine Species • Fossilworks • Flora of China • Flora of North America 
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Rhizophoraceae sunt familia angiospermarum tropicarum aut subtropicarum. Notissimae sunt arbores generis Rhizophorae. Sunt circa 120 species, in sedecim generibus digestae, plurimae in Mundo Vetere endemicae.
Hae plantae sunt ligneae, foliis oppositis vel verticillatis (sed non decussatis), floribus ab insectis pollinatis, disco nectario et plerumque quinque petalis. Familia nunc in ordine Malpighialibus posita est, quamquam in Systemate Cronquist ei suus fuit ordo proprius, Rhizophorales.
Hae species saepe sunt hermaphroditae, rarius polygamomonoeciae; eae plerumque sunt viviparae, sed species terrenae non sunt.
Rizoforiniai (lot. Rhizophoraceae, vok. Rhizophoragewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) šeima, kuriai priklauso medžiai, augantys mangroviniuose miškuose.
Paplitę tropinio ir subtropinio klimato regionuose.
Šeimoje yra 16 genčių, apie 120 rūšių.
Rizoforiniai (lot. Rhizophoraceae, vok. Rhizophoragewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) šeima, kuriai priklauso medžiai, augantys mangroviniuose miškuose.
Paplitę tropinio ir subtropinio klimato regionuose.
Šeimoje yra 16 genčių, apie 120 rūšių.
Sarkanās mangroves (Rhizophoraceae) ir malpīgiju rindas dzimta, kas plaši izplatīta dūņainās un mālainās piekrastēs un upju deltās tropu, nedaudz — subtropu joslā.
Koki vai krūmi, to augstums 10—15 m, reti līdz 35 m. Lapas pretējas, veselas, ādainas, kailas, ar gludu vai zobainu malu.
Viena no raksturīgākajām mangrovju sugu pazīmēm ir gaisa saknes un līdz 3–4 m augstas soļotājsaknes (Rhizophora), ar kurām augi stingri nostiprinās plūdmaiņu joslas irdenajā gruntī, elkoņsaknes (Bruguiera, Ceriops), retāk dēļsaknes.
Ziedi ādaini, sīki, necila izskata, nelielās čemurveida vai skarveida ziedkopās zaru galos vai lapu žāklēs, parasti blāvi, dzeltenīgi vai brūngandzelteni, retāk sārti, ātri nobirst. Kauslapas un vainaglapas pa 4 vai 5. Putekšņlapas visbiežāk 8, vienā gredzenā.
Auglis — pasausa oga vai kaulenis, dažreiz pogaļa. Lietus mežos augošajām sugām augli aptver sulīga augļsedze. Mangrovēs sastopamajām sugām auglis dīgst jau kokā uzreiz pēc nogatavošanās, veidojot garu, spēcīgu dīgli (hipokotilu). Nokrītot no koka, dīglis strauji iesakņojas, kā arī spēj ilgi peldēt okeāna straumē, saglabājot ieaugšanas spēju. Svešapputi veic vējš un kukaiņi.[1]
Visplašāk sarkanās mangroves sastopamas Austrumāfrikā un dienvidaustrumu Āzijā, kā arī visā Okeānijas reģionā. Rietumāfrikā izplatītas no kontinenta dienvidiem līdz Sahāras tuksnešu joslai. Austrālijā izplatības robeža stiepjas gar tās ziemeļu piekrasti. Amerikā no Floridas ziemeļos līdz Brazīlijas dienvidiem Atlantijas piekrastē, Klusā okeāna piekrastē — līdz aptuveni Kolumbijai, kur to izplatību ierobežo Humbolta straume.
Lietus mežos sastopamās sugas galvenokārt aug dienvidaustrumu Āzijā, Okeānijā un Austrālijas ziemeļos, retāk Madagaskarā, Austrumāfrikā un tropu Rietumāfrikā, ļoti reti Dienvidamerikā. Daudzveidības centrs ir tropu dienvidaustrumu Āzijas zemienes.
Dzimtas sugas ir dominējošas mangrovju veģetācijā, īpaši sarkanmangroves un brugieras. Kopā ar verbēnu dzimtas ģinti Avicennia un balto mangrovju dzimtas ģinti Sonneratia veido pasaules mangrovju veģetācijas pamataugāju. Raksturīgas zemieņu sugas, kas sastopamas no jūras līmeņa līdz 200 m v.j.l., retāk līdz 600 m v.j.l. Lietus mežu suga Gynotroches axillaris aug kalnu mežos līdz 2200 m v.j.l. un sastopama ļoti dažādā augstumā.
Lietus mežos augošās mangrovju sugas ir nelieli koki un, galvenokārt, pameža krūmi, tostarp kāpelējoši.
Mangrovju sugām ir liela nozīme piekrastes pasargāšanā no izskalošanas tropu vētrās. Vietējie iedzīvotāji sarkanmangroves lieto malkai un kokogļu ražošanai, Polinēzijā un Austrumāfrikā no tām iegūst melnu krāsu audumu krāsošanai.
Saskaņā ar APG II sistēmu (segsēkļu klasifikācijas taksonomiskā sistēma), sarkano mangrovju dzimta ir iekļauta malpīgiju rindā, lai arī iepriekš Kronkvista sistēma to izdalīja ka vienīgo dzimtu savrupā sarkano mangrovju rindā (Rhizophorales).
Sarkano mangrovju dzimtas ģintis:[2][3]
Sarkanās mangroves (Rhizophoraceae) ir malpīgiju rindas dzimta, kas plaši izplatīta dūņainās un mālainās piekrastēs un upju deltās tropu, nedaudz — subtropu joslā.
Rhizophoraceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt universeel erkend door systemen voor plantentaxonomie, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003)
In APG II heeft de familie twee verschillende toegestane omschrijvingen:
In het Cronquist systeem (1981) werd de familie geplaatst in een eigen orde (Rhizophorales). Daarentegen plaatste het Wettstein systeem (1935) haar in de orde Myrtales.
Rhizophoraceae is een botanische naam, voor een familie van tweezaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt universeel erkend door systemen voor plantentaxonomie, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003)
In APG II heeft de familie twee verschillende toegestane omschrijvingen:
inclusief de planten die anders de familie Erythroxylaceae vormen of exclusief deze planten; in de enge zin gaat het om een niet heel grote familie van meer dan honderd soorten mangrovebomen.In het Cronquist systeem (1981) werd de familie geplaatst in een eigen orde (Rhizophorales). Daarentegen plaatste het Wettstein systeem (1935) haar in de orde Myrtales.
Rhizophoraceae er en plantefamilie i ordenen Malpighiales, som inngår i gruppen Eurosidae I innenfor den store gruppen av Rosidae. Familien har 3 stammer, 16 slekter og om lag 140 arter. Av de 16 slektene, er 4 slekter mangrovetrær. Alt i alt består familien nesten utelukkende av trær og busker.
Artene vokser i tropene i hele verden, men først og fremst i Afrika, Asia og Latin-Amerika. De er ikke representert naturlig i floraen i Norge.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Rhizophoraceae er en plantefamilie i ordenen Malpighiales, som inngår i gruppen Eurosidae I innenfor den store gruppen av Rosidae. Familien har 3 stammer, 16 slekter og om lag 140 arter. Av de 16 slektene, er 4 slekter mangrovetrær. Alt i alt består familien nesten utelukkende av trær og busker.
Artene vokser i tropene i hele verden, men først og fremst i Afrika, Asia og Latin-Amerika. De er ikke representert naturlig i floraen i Norge.
Korzeniarowate (Rhizophoraceae Pers.) – rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu malpigiowców. Skupia około 150 gatunków z kilkunastu rodzajów spotykanych na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej[1]. Ślady kopalne wskazują na ich dawne występowanie także w Europie. Rośliny te rosną zarówno wzdłuż wybrzeży morskich, jak i w głębi lądu, przy czym do najbardziej znanych należą te tworzące lasy namorzynowe (rodzaje: korzeniara Rhizophora, Bruguiera, Ceriops i Kandelia)[3]. Rośliny te wykorzystywane są wyrobu węgla drzewnego, drewno niektórych gatunków ma znaczenie komercyjne, często wykorzystywane jest też w wiwariach. Największą rolę rośliny te odgrywają jednak w ochronie brzegów morskich[4].
Rodzina siostrzana dla krasnodrzewowatych (Erythroxylaceae) w obrębie obszernego rzędu malpigiowców (Malpighiales) należącego do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych[1].
←Erythroxylaceae – krasnodrzewowate
Rhizophoraceae – korzeniarowate
Irvingiaceae – irwingiowate
Ochnaceae – ochnowate
Clusiaceae – kluzjowate
Calophyllaceae – gumiakowate
Hypericaceae – dziurawcowate
Podostemaceae – zasennikowate
Gatunki drzewiaste mają drewno ciężkie i twarde, chętnie wykorzystywane na opał lub w budownictwie. Ze względu wyjątkowo dużą zawartość garbników (w korze nawet do 45%) rośliny te używane są także w garbarstwie. Kiełkujące siewki roślin z rodzaju Bruguiera są spożywane na Półwyspie Malajskim[3].
Korzeniarowate (Rhizophoraceae Pers.) – rodzina roślin okrytonasiennych z rzędu malpigiowców. Skupia około 150 gatunków z kilkunastu rodzajów spotykanych na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej. Ślady kopalne wskazują na ich dawne występowanie także w Europie. Rośliny te rosną zarówno wzdłuż wybrzeży morskich, jak i w głębi lądu, przy czym do najbardziej znanych należą te tworzące lasy namorzynowe (rodzaje: korzeniara Rhizophora, Bruguiera, Ceriops i Kandelia). Rośliny te wykorzystywane są wyrobu węgla drzewnego, drewno niektórych gatunków ma znaczenie komercyjne, często wykorzystywane jest też w wiwariach. Największą rolę rośliny te odgrywają jednak w ochronie brzegów morskich.
Rhizophoraceae é uma família de plantas com flor, pertencente à ordem Malpighiales, que inclui cerca de 150 espécies de árvores tropicais e subtropicais distribuídas por 16 géneros,[1] a maioria nativas da Região Paleotropical.[2] As rizoforáceas mais conhecidas são os mangues do género Rhizophora, considerados parte essencial dos ecossistemas de manguezal.
As Rhizophoraceae são uma das mais conhecidas famílias da ordem das Malpighiales. Com distribuição natural que inclui os trópicos e os subtrópicos de todos os continentes, as espécies de quatro dos quinze géneros são os principais constituintes arbóreos dos mangais, apresentando diversas adaptações a esse tipo de ecossistema. Das 140-150 espécies que integram a família, o maior número está atribuído ao género Cassipourea.
Os membros da família Rhizophoraceae são plantas perenifólias lenhosas, com folhas opostas ou dobradas (mas não decussadas), podendo ser árvores ou arbustos, com rizóforos ou não, e tricomas simples. A filotaxia mais comum é a presença de folhas opostas, que em algumas espécies de Cassipourea formam verticilos com três folhas ao longo dos ramos. As folhas são simples, com lâmina foliar de consistência coreácea e bordos serrilhados ou serrados. Característico da família é a presença de estípulas interpeciolares geralmente grandes, interligando os pecíolos foliares e recobrindo regiões do ramo em cuja face adaxial estão presentes coléteres, um conjunto de apêndices glandulares laterais complexos.
As espécies que forma esta família são em geral hermafroditas, mais raramente polígamas, com flores que ocorrem isoladamente nas axilas das folhas ou se agrupam em inflorescências laterais cimosas ou racemosas.
As flores apresentam simetria radial (são actinomórficas), geralmente hermafroditas, mais raramente poligamomonóicas, com duplo perianto, com perianto mais ou menos desenvolvido nas espécies africanas, e menos desenvolvido nas americanas e asiáticas. As flores são geralmente tetrâmeras, nalguns casos pentâmeras ou hexâmeras (mas em casos excepcionais, com três a vinte peças florais). As sépalas são geralmente carnudas ou coreáceas, em forma de aba, cercando o botão da flor sem se sobrepor. As [pétala]]s são geralmente pilosas, com processos semelhantes a cílios e podem ser pregadas (com um tamanho bastante reduzido na parte inferior). Cada pétala encerra um ou mais estames, sendo que os 8 a 40 estames não são fundidos com as pétalas, embora ser fundidos entre si na base. Normalmente, ocorrem dois a cinco (raramente até vinte) carpelos, fundidos de cima para baixo. Geralmente existem dois óvulos por lóculo do ovário. O estilete termina num estigma recortado ou bilobado.
As flores são polinizadas por insectos (são plantas entomófilas), tipicamente dotadas de um disco nectarífero bem desenvolvido.
As inflorescências são cimosas, axilares, com brácteas ,na base ou na porção central do pedúnculo, e bractéolas.
Os frutos são bagas endurecidas ou cápsulas septicidas. Podem apresentar uma unica semente ou muitas, sendo aladas. O embrião contém clorofila e é recto.
As espécies de mangue apresentam anteras que abrem ainda no botão, depositando os pólen ainda nas pétalas pilosas, com “bagas” fibrosas unisseminadas e normalmente são dotadas de frutos vivíparos, com sementes que germinam ligadas à planta-mãe e só depois são libertadas para dispersão, enquanto as que vivem em solos não encharcados produzem sementes que após dispersão germinam no solo.[3] Essas espécies estão adaptadas a regiões costeiras e estuarinas por meio de pneumatóforos (”raízes escoras”), às vezes curvos e pontiagudos, sendo modificadas para a obtenção de ar, ou para fixação, assumindo nesse caso a forma de raízes palafitas para fixação das plantas em meios muito móveis, como os lamaçais.
Além dos serviços de ecossistema fornecidos pelos manguezais, e dos muitos usos locais em alimentação e medicina tradicional, várias espécies são fontes valiosas de madeira. Isto é particularmente verdade nas espécies de mangue, cuja madeira dura e densa, mas não muito durável, é usada principalmente para estacas subaquáticas, produção de carvão vegetal e combustível para cozinha. Os taninos da casca de mangue também são amplamente utilizados na preparação de couros na indústria de curtumes.[4] As espécies manguezais são fonte de nutrição para comunidades costeiras, amenizam os efeitos das marés e protegem as áreas costeiras do vento e das ondas durante tormentas tropicais. A maioria são produtoras de néctar e são polarizada por borboletas, e vários outros insetos.
A família está presentemente integrada na ordem Malpighiales, embora no sistema Cronquist tenha formado uma ordem autônoma, designada por Rhizophorales.
Um estudo de filogenética molecular, realizado em 2012, usou dados resultantes da análise de um número alargado de genes e por essa via obteve uma árvore filogenética com maior resolução que a disponível nos estudos anteriormente realizados.[5] Nesse estudo foram analisados 82 genes de plastídeos de 58 espécies (a problemática família Rafflesiaceae não foi incluída), usando partições identificadas a posteriori pela aplicação de um modelo de mistura com recurso a inferência bayesiana. Esse estudo identificou 12 clados adicionais e 3 clados basais de maior significância.[6][5] A posição da família Rhizophoraceae no contexto da ordem Malpighiales é a que consta do seguinte cladograma:[3]
A família Rhizophoraceae é o grupo irmão da família Erythroxylaceae, com a qual partilha algumas características morfológicas.
A inclusão do agrupamento taxonómico das Rhizophoraceae na ordem Malpighiales resultou da utilização das técnicas da genética molecular, já que do ponto de vista morfológico não se detectam sinapomorfias que suportem essa inclusão, sendo por isso a atribuição baseada em características morfológicas difícil. No passado as Rhizophoraceae foram integradas em várias ordens, entre as quais nas Myrtales, sendo também consideradas uma ordem autônoma, as Rhizophorales, pelo antigo sistema de classificação de Cronquist. O grupo irmão das Rhizophoraceae parece ser a família Erythroxylaceae (onde se inclui a coca). As Anisophylleaceae, que eram tradicionalmente consideradas como parte das Rhizophoraceae, agora são uma família separada, na ordem das Cucurbitales.[7][8][9][10]
A família foi proposta em 1806 por Christiaan Hendrik Persoon na sua obra Synopsis Plantarum, 2 (1), p. 2,[11] tendo como género tipo, e por consequência base da designação, o género Rhizophora. Entre os sinónimos taxonómicos para Rhizophoraceae Pers. contam-se: Cassipoureaceae J.Agardh, Legnotidaceae Endl., Macarisiaceae J.Agardh e Paletuvieraceae Lam. ex T.Post & Kuntze.[12]
A família Rhizophoraceae está dividida em três tribos que agrupam 15-16 géneros:[12]
A monofilia das tribos Gynotrocheae e Macarisiae foi questionado, mas é confirmado por estudos de genética molecular (rbcL), pelo que, na presente fase de conhecimentos, as Macarisiae são colocadas em relação aos outros dois taxa como um grupo irmão. O género brasileiro Paradrypetes, com apenas duas espécies, que geralmente é considerado como pertencente à família da Euphorbiaceae, parece pertencer às Rhizophoraceae de acordo com dados genéticos moleculares disponíveis.
O registo fóssil mais antigo desta família que se conhece com segurança data do andar Lutetiano (Tarras) do Eoceno.[14][15] Além desse registo, apenas foram descobertos alguns achados isolados mais recentes, entre outras localização, mo Egipto e em Trinidad.[16][17]
No Brasil é possível encontrar quatro gêneros diferentes de Rhizophoraceae (Cassipourea Aubl., Paradrypetes Kuhlm., Rhizophora L., Sterigmapetalum Kuhlm), dentro do qual estão 10 espécies que ocupam os domínios da Mata Atlântica e Amazônia : Cassipourea belizensis, Cassipourea elliptica, Paradrypetes ilicifolia, Paradrypetes subintegrifolia, Rhizophora americana, Rhizophora brevistyla, Rhizophora samoensis, Sterigmapetalum exappendiculatum, Sterigmapetalum obovatum e Sterigmapetalum plumbeum
A região Norte (Acre, Amazonas, Amapá, Pará, Rondônia) e Nordeste (Alagoas, Bahia, Ceará, Maranhão, Paraíba, Pernambuco, Piauí, Rio Grande do Norte, Sergipe) tem três espécies da Cassipourea; no Sudeste (Espírito Santo e Minas Gerais) ocorre Paradrypetes ilicifolia, e nas regiões Norte e Centro-Oeste (Mato Grosso) ocorre Sterigmapetalum e Rhizophora, com três espécies, nas regiões Norte, Nordeste e Sudeste. Também temos ocorrência de Rhizophoraceae no Sul (Paraná, Santa Catarina).
Na sua presente circunscrição taxonómica a família Rhizophoraceae consiste nos seguintes géneros:[18][19]
Rhizophoraceae é uma família de plantas com flor, pertencente à ordem Malpighiales, que inclui cerca de 150 espécies de árvores tropicais e subtropicais distribuídas por 16 géneros, a maioria nativas da Região Paleotropical. As rizoforáceas mais conhecidas são os mangues do género Rhizophora, considerados parte essencial dos ecossistemas de manguezal.
Họ Đước (danh pháp khoa học: Rhizophoraceae) là một họ bao gồm một số loài thực vật có hoa dạng cây thân gỗ hay cây bụi ở vùng nhiệt đới hay cận nhiệt đới. Trong số này được biết đến nhiều nhất có lẽ là các loài đước trong chi Rhizophora. Họ này chứa khoảng 120-150 loài, phân bố trong 16 chi, phần lớn là bản địa Cựu thế giới.
Chúng là các dạng cây thân gỗ với các lá mọc đối hay vòng (nhưng không chéo chữ thập), với các hoa thụ phấn nhờ côn trùng có các đĩa mật và thường có 5 cánh hoa. Trong hệ thống APG II họ này được đặt trong bộ Sơ ri (Malpighiales), mặc dù trong hệ thống Cronquist nó tự tạo thành bộ của chính mình, gọi là Rhizophorales.
Các loài trong họ này chủ yếu là lưỡng tính, hiếm hơn là đơn tính cùng gốc hoặc hỗn hợp đơn tính cùng gốc+lưỡng tính. Các loài đước thường có phôi mầm lớn nhưng nội nhũ nhỏ và là dạng "sinh cây con" (nghĩa là hạt nảy mầm thành cây con ngay trên cây mẹ), sau khi rời cây mẹ thì hạt đã nảy mầm trôi nổi trong nước, trụ dưới lá mầm thẳng ra và phát triển các rễ bên để cố định cây con, trong khi các loài sống trên đất liền lại không như vậy.
Họ này có thể phân chia thành 4 tông/nhóm là:
Cây phát sinh chủng loài dưới đây lấy theo Schwarzbach A. E. và Ricklefs R. E. (2000), trong phân tích của các tác giả không có dữ liệu cho hai chi Comiphyton và Blepharistemma[5], nhưng nói chung chúng được xếp trong tông Macariseae, cụ thể là có qua hệ gần với Cassipourea[5]. Chi Paradrypetes không có mặt trong cây phát sinh chủng loài này, nhưng theo nghiên cứu của Kenneth J. Wurdack và Charles C. Davis (2009) thì nó có quan hệ họ hàng gần với chi Cassipourea, và như thế thuộc về họ Rhizophoraceae[1].
Rhizophoraceae
Macariseae
Gynotrocheae
Một số loài có gỗ thích hợp cho các công trình xây dựng dưới nước hoặc để làm cọc, cột. Tanin thu được từ vỏ cây để thuộc da. Các rừng đước ngập mặn tạo thành một phần của hệ sinh thái đất ngập mặn, có vai trò quan trọng trong sự phát triển và đa dạng hóa của động vật thân mềm.
.jpg)
.jpg)
_Savigny_(5928832707).jpg)
.jpg)
.jpg)
|accessdate= (trợ giúp) Họ Đước (danh pháp khoa học: Rhizophoraceae) là một họ bao gồm một số loài thực vật có hoa dạng cây thân gỗ hay cây bụi ở vùng nhiệt đới hay cận nhiệt đới. Trong số này được biết đến nhiều nhất có lẽ là các loài đước trong chi Rhizophora. Họ này chứa khoảng 120-150 loài, phân bố trong 16 chi, phần lớn là bản địa Cựu thế giới.
Chúng là các dạng cây thân gỗ với các lá mọc đối hay vòng (nhưng không chéo chữ thập), với các hoa thụ phấn nhờ côn trùng có các đĩa mật và thường có 5 cánh hoa. Trong hệ thống APG II họ này được đặt trong bộ Sơ ri (Malpighiales), mặc dù trong hệ thống Cronquist nó tự tạo thành bộ của chính mình, gọi là Rhizophorales.
Các loài trong họ này chủ yếu là lưỡng tính, hiếm hơn là đơn tính cùng gốc hoặc hỗn hợp đơn tính cùng gốc+lưỡng tính. Các loài đước thường có phôi mầm lớn nhưng nội nhũ nhỏ và là dạng "sinh cây con" (nghĩa là hạt nảy mầm thành cây con ngay trên cây mẹ), sau khi rời cây mẹ thì hạt đã nảy mầm trôi nổi trong nước, trụ dưới lá mầm thẳng ra và phát triển các rễ bên để cố định cây con, trong khi các loài sống trên đất liền lại không như vậy.
Rhizophoraceae Pers. (1807)
Роды
Ризофоро́вые (лат. Rhizophoraceae) — семейство цветковых растений, распространённых в тропическом и субтропическом поясе Земли. Наибольшую известность из них получили мангровые растения рода ризофора (Rhizophora). Всего семейство состоит из примерно 120 видов, разбитых на 16 родов. Большинство видов произрастает в Старом Свете.
Растения этого семейства представляют собой деревья и кустарники с супротивным или мутовчатым расположением листьев (но не пересекающихся под прямым угром). Цветки с нектарным диском, обычно имеют 5 лепестков. У большинства видов цветки двуполые, и только в редких случаях однополые. Опыляются ризофоровые насекомыми. В системе классификации APG II семейство входит в порядок Мальпигиецветные, хотя в более ранней классической классификации Кронквиста само считается порядком.
Мангровые виды, живущие на воде, являются живородящими.
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Ризофоро́вые (лат. Rhizophoraceae) — семейство цветковых растений, распространённых в тропическом и субтропическом поясе Земли. Наибольшую известность из них получили мангровые растения рода ризофора (Rhizophora). Всего семейство состоит из примерно 120 видов, разбитых на 16 родов. Большинство видов произрастает в Старом Свете.
Растения этого семейства представляют собой деревья и кустарники с супротивным или мутовчатым расположением листьев (но не пересекающихся под прямым угром). Цветки с нектарным диском, обычно имеют 5 лепестков. У большинства видов цветки двуполые, и только в редких случаях однополые. Опыляются ризофоровые насекомыми. В системе классификации APG II семейство входит в порядок Мальпигиецветные, хотя в более ранней классической классификации Кронквиста само считается порядком.
Мангровые виды, живущие на воде, являются живородящими.
红树科（学名：Rhizophoraceae）是真双子叶植物金虎尾目的一科，约有18属[1]，大约120种，常見的是水筆仔，绝大部分分布在东半球的热带和亚热带地区，都是常绿灌木或小乔木。中国只有6属共11种。
克朗奎斯特分类法单独分出一个红树目，只包括一科；APG分类法将其列入金虎尾目。
单叶，交互对生，有早落的托叶，罕无托叶而互生。
花为两性，很少单性、杂性，单生、丛生于叶腋，或排成聚伞花序，裂片4～16，宿存；花瓣与萼裂片同数或为倍数；雄蕊位于花盘的外缘上，多与花瓣同数，与花瓣对生；花药4室，纵裂，或多室而瓣裂；子房下位或半下位，很少上位，2～6（8）室，有时因隔膜萎缩成1室，每室有下垂胚珠2或多数。
果革质，肉质，不开裂，稀为蒴果而开裂。
生长在海滩的红树果实在母树上发芽，幼苗长大坠落到海滩淤泥中生根，谓“胎生植物”，生长在山区的种类不能在母树上发芽，要依靠种子繁殖。
红树科植物木质耐腐蚀，有些品种的木材可以用做水下建筑，树皮可以提炼丹宁酸。生长在海滩的红树林是沿海生态的重要组成部分，可以防护海滩不被海浪侵蚀。
红树科（学名：Rhizophoraceae）是真双子叶植物金虎尾目的一科，约有18属，大约120种，常見的是水筆仔，绝大部分分布在东半球的热带和亚热带地区，都是常绿灌木或小乔木。中国只有6属共11种。
本文参照
ヒルギ科（Rhizophoraceae）は双子葉植物の科で、熱帯から亜熱帯に分布する16属120種ほどの常緑木本からなる。
クロンキスト体系では単独でヒルギ目（Rhizophorales）とする。APG植物分類体系ではキントラノオ目（Malpighiales）に入れており、コカノキ科に近縁で、これをヒルギ科に含めることも認められている。
ヒルギ科の植物は、対生または輪生で、蜜腺と通常は5枚の花弁を持つ虫媒花あるいは鳥媒花をつける。多くは雌雄同株で、まれに雌雄異株である。
マングローブを構成する樹種が多く、これらは種子が樹上で発芽する（胎生種子）という特殊な性質がある。しかし陸上で生育する種も多く、これらは胎生種子をつけない。
世界では旧世界を中心に16属が分布しており、このうち日本では九州南部以南にオヒルギ、メヒルギ、ヤエヤマヒルギの3属3種が自然分布する。
いくつかの種が水面下での工事やくい打ちに使用する木材となる。樹皮からタンニンを精製する。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ヒルギ科（Rhizophoraceae）は双子葉植物の科で、熱帯から亜熱帯に分布する16属120種ほどの常緑木本からなる。
クロンキスト体系では単独でヒルギ目（Rhizophorales）とする。APG植物分類体系ではキントラノオ目（Malpighiales）に入れており、コカノキ科に近縁で、これをヒルギ科に含めることも認められている。
ヒルギ科の植物は、対生または輪生で、蜜腺と通常は5枚の花弁を持つ虫媒花あるいは鳥媒花をつける。多くは雌雄同株で、まれに雌雄異株である。
マングローブを構成する樹種が多く、これらは種子が樹上で発芽する（胎生種子）という特殊な性質がある。しかし陸上で生育する種も多く、これらは胎生種子をつけない。
홍수과(紅樹科, 학명: Rhizophoraceae 리조포라케아이[*])는 말피기아목의 과이다.[1] 열대 또는 아열대 기후 지역에서 자생하는 종으로 구성되어 있다. 홍수속(Rhizophora)의 맹그로브 나무가 가장 많이 알려져 있다. 대부분 구세계가 원산지이며, 16개 속에 약 149종이 분포하고 있다.[2]
목본식물로 잎은 마주나기 또는 돌려나기(교호대생, 交互對生은 아니다)를 한다. 밀선(꿀샘)의 밀반 하나와 전형적인 다섯 장의 꽃잎을 가지고 있으며 곤충이 꽃 가루받이를 한다. 이 과는 현재 말피기아목으로 분류하고 있지만, 크론퀴스트 분류 체계는 홍수목(Rhizophorales)으로 분류했다.
이 종들은 가끔 자웅동주를 하며, 더 드물게 잡성일가화를 한다. 맹그로브 종들은 보통 모체 발아를 하지만 육상에서 자생하는 종들은 그렇지 않다.
일부 종은 수중 건축 또는 말뚝용 건축 자재로 사용된다. 나무 껍질에서 타닌을 추출한다.
