dcsimg

Associations ( 英語 )

由BioImages, the virtual fieldguide, UK提供
Plant / associate
Caenopsis fissirostris is associated with Vaccinium

Foodplant / open feeder
larva of Caliroa annulipes grazes on leaf of Vaccinium

In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / saprobe
amphigenous conidioma of Discosia coelomycetous anamorph of Discosia artocreas is saprobic on dead leaf of Vaccinium
Remarks: season: 10-4

Foodplant / gall
fruitbody of Exobasidium oxycocci causes gall of dark red, deformed shoot of Vaccinium

Foodplant / spot causer
erumpent pseudothecium of Leptosphaerulina myrtillina causes spots on live twig end of Vaccinium
Remarks: season: 9-10

Foodplant / parasite
Mycosphaerella vaccinii parasitises Vaccinium

Foodplant / gall
telium of Naohidemyces vacciniorum causes gall of stem of Vaccinium

Foodplant / open feeder
larva of Nematus reticulatus grazes on leaf of Vaccinium
Other: sole host/prey

Foodplant / gall
Phyllocoptes vaccinii causes gall of leaf (margin) of Vaccinium

Foodplant / gall
Phytoplasma (ined) causes gall of proliferating stem of Vaccinium

Foodplant / open feeder
larva of Pristiphora carinata grazes on leaf of Vaccinium
Other: sole host/prey

Foodplant / parasite
Valdensia anamorph of Valdensia heterodoxa parasitises live Vaccinium

許可
cc-by-nc-sa-3.0
版權
BioImages
專題
BioImages
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
BioImages, the virtual fieldguide, UK

Brief Summary ( 英語 )

由EOL authors提供
Vaccinium is a genus of around 500 species of deciduous and evergreen dwarf, prostrate, or erect shrubs, vines, and trees in the Ericaceae (heath family) that includes blueberries (highbush blueberry, V. corymbosum is source of many commercial cultivars, and lowbush and rabbiteye blueberries, V. angustifolium and V. ashei, respectively, are also commercially important, but there are numerous other wild blueberry species), cranberries (V. macrocarpon, the primary commercial species, as well as V. oxycoccus), lingonberries or cowberries (V. vitis-idaea), and bilberries or whortleberries (V. myrtillus and others; the names “blueberry” and “bilberry” are used interchangeably for various species). Some Vaccinium species are also referred to as huckleberries, but that name is generally reserved for Gaylusaccia species, which produce a fruit similar to blueberries but with seeds enclosed in hard, stony coverings (although as with any common name, there are regional variations). Most Vaccinium species are native to the Northern Hemisphere, with the greatest concentration of species in North America and eastern Asia. They often grow in temperate to cold temperate climates, although there are species that extend into mountainous tropical areas, and lower latitudes to countries including Mexico, the West Indies, Central America, and northern South America. In North America, Vaccinium species are often associated with bogs and other wet areas, although many species grow in dry, upland areas. They can tolerate the acidic conditions that may develop in either type of setting. North American Vaccinium species are an important food source for numerous species of mammals and birds, and are estimated to make up 2 to 5% of the diet of 57 species. Vaccinium species were also an important food source for native peoples of North America for many centuries, but were generally wild-harvested, sometimes in managed stands, rather than cultivated. The development of cultivated varieties of blueberries and cranberries occurred only during the past 100 years, making these two of the most recently domesticated fruit crops. The economic importance of Vaccinium species is hard to ascertain, as many fruits are wild-harvested for local, rather than commercial use. However, FAO estimates that the total commercial harvest of blueberries (of all species) in 2010 was 312,047 metric tons, harvested from 74,649 hectares worldwide. The U.S. was the leading producer, generating 60% of the harvest, while Canada contributed another 27%, followed by Poland and Germany. Production of cranberries was higher, an estimated 394,606 metric tons in 2010, harvested from 22,444 hectares. The U.S. was responsible for 78% of the total, and Canada produced 19%, with considerably smaller harvests in Belarus, Azerbaijan, and Latvia, among others. Within the U.S., Wisconsin and Massachusetts are the leading cranberry producers, responsible for 58% and 28%, respectively, of the U.S. harvest, followed by New Jersey, Oregon, and Washington. Blueberry cultivation is more widely distributed; Michigan is the leading producer of cultivated blueberries, with 25% of the 2010 crop, while other states with significant harvests include Georgia, Oregon, New Jersey, and Washington. Maine has a large blueberry industry, but it is primarily based on wild-harvested, rather than cultivated, berries. (Bailey et al. 1976, FAOSTAT 2012, Flora of North America 2012, Hedrick 1919, Martin et al. 1951, NASS 2011, USDA 2012, van Wyk 2005.)
許可
cc-by-nc-sa-3.0
版權
Jacqueline Courteau
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
EOL authors

Vaccinium ( 阿斯圖里亞斯語 )

由wikipedia AST提供

Vaccinium ye un xéneru de parrotals de la familia Ericaceae qu'inclúi a toles especies llamaes arándanu, como'l arándanu azul (Vaccinium corymbosum). Esti xéneru contién 908 especies descrites y de estes, solo 172 aceptaes.[2]

 src=
Ilustración de Vaccinium myrtillus
 src=
Arándanos en Angol, Chile
 src=
Vaccinium consanguineum, detalle de frutos maduros, Costa Rica

Descripción

Son parrotals o escasamente árboles, terrestres o epifíticos, frecuentemente rizomatosos. Fueyes alternes, perennes o deciduas, cortamente peciolaes, pinnatinervias o plinervias, los marxes enteros o serraos.

Inflorescencies axilares, racemosas o escasamente con 1-2 flores; bráctea floral 1, pequeña; pedicelos articulaos o continuos cola mota; bractéolas 2. Flores 4-5-meres, xeneralmente con arume, la estivación inxerida; mota sinsépalo, el tubu cilíndricu a globosu, los llobos escasamente obsoletos; corola simpétala, cilíndrica, urceolada, o campanulada, membranácea a delgadamente-carnosa, los llobos escasamente partíos casi hasta la base; estambres 8 o 10, iguales, de la llongura de la corola; filamentos distintos, iguales, más llargos que les anteres, el conectivo con o ensin espolones, dacuando n'apariencia con espolones vestigiales; anteres iguales, el texíu de desintegración ausente, les teques llises o papiladas, los túbulos 2, distintos, dehiscentes por poros terminales o escasamente por hendiduras oblicues; polen ensin filos de viscina; anteres non dehiscentes, sinón poricidas afeches a polinización per runfíu. Ovariu dafechu ínfero o en parte ínfero, 4-5(-falsamente 10)-locular; estilu casi igual a la corola. Frutos en bayas; granes 5 a numberoses, dacuando con una vaina mucilaginosa.[1]

El frutu desenvolver a partir d'un ovariu inferior, polo que botánicamente considérase-y una falsa baya.

Distribución y hábitat

El so hábitat ye, principalmente, les rexones fríes del hemisferiu norte, anque tamién hai especies tropicales en rexones tan distantes como Madagascar y Hawái. Estes plantes, sicasí, prefieren terrenes abiertos según zones de monte baxu. N'España, n'estáu montés, pueden atopase tres especies, toes elles en montes altos y ambientes mínimamente húmedos: l'arándanu común (Vaccinium myrtillus), l'arándanu negru (Vaccinium uliginosum) y, bien raramente, l'arándanu coloráu (Vaccinium vitis-idaea).

Taxonomía

El xéneru foi descritu por Carlos Linneo y publicáu en Species Plantarum 1: 349–352. 1753.[1] La especie tipo ye: Vaccinium uliginosum L.

Etimoloxía

Vaccinium: nome xenéricu que s'utilizó en llatín clásicu pa un tipu de baya (probablemente l'arándanu Vaccinium myrtillus), pero la so última derivación ye escura, (nun ye la mesma pallabra que vaccinum = "d'o perteneciente a les vaques").[3]

Subxéneros

Esisten dos subxéneros:

Ver tamién

Referencies

  1. 1,0 1,1 1,2 «Vaccinium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 de febreru de 2013.
  2. Vaccinium en PlantList
  3. P. G. W. Glare (editor) (1996). Oxford Latin Dictionary, 2000. ISBN 0-19-864224-5.

Bibliografía

  1. Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. (eds.) 2009. Cucurbitaceae a Polemoniaceae. Fl. Mesoamer. 4(1): 1–855.
  2. Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Llista de espécies Flora do Brasil. http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
  3. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Caleyes Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Anti
  1. Luteyn, J. L. 2001. Two new species and two new combinations in Mesoamerican Ericaceae. Brittonia 53(3): 437–446.
  2. Luteyn, J. L. 1999. Pandoriales, a checklist of plant diversity, geographical distribution, and botanical literature. Mem. New York Bot. Gard. 84: viii–xv, 1–278.
  3. Luteyn, J. L. & R. L. Wilbur. 2005. Ericaceae. In Burger, W. (editor). Flora Costaricensis, 2005. Fieldiana, Bot., n.s. 45: 1–107.
  4. Luteyn, J. L. & R. L. Wilbur. 2010. Ericaceae. En: Manual de Plantes de Costa Rica. Vol. 5. B.Y. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 119: 239–283.
  5. Schatz, G. Y., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.
  6. Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquin. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.

Enllaces esternos


許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AST

Vaccinium: Brief Summary ( 阿斯圖里亞斯語 )

由wikipedia AST提供

Vaccinium ye un xéneru de parrotals de la familia Ericaceae qu'inclúi a toles especies llamaes arándanu, como'l arándanu azul (Vaccinium corymbosum). Esti xéneru contién 908 especies descrites y de estes, solo 172 aceptaes.

 src= Ilustración de Vaccinium myrtillus  src= Arándanos en Angol, Chile  src= Vaccinium consanguineum, detalle de frutos maduros, Costa Rica
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AST

Qaragilə (cins) ( 亞塞拜然語 )

由wikipedia AZ提供

Qaragilə (lat. Vaccinium)[1] - erikakimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]

Növləri

Azərbaycanın dərman bitkiləri

Blaeberry.jpeg
Norwegian blueberries.jpg

Mənbə

  1. Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
  2. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AZ

Qaragilə (cins): Brief Summary ( 亞塞拜然語 )

由wikipedia AZ提供

Qaragilə (lat. Vaccinium) - erikakimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia AZ

Vaccinium ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

Vaccinium[2] és un gènere d'arbusts o arbusts nans de la família Ericàcia. El fruit de moltes espècies d'aquest gènere és comestible i d'importància comercial com en el cas del nabiu. Com la majoria de les plantes ericàcies es troben només en sòls àcids.

Distribució

El gènere consta d'unes 450 espècies, que es troben en principalment en zones fredes de l'Hemisferi nord, però també hi ha espècies tropicals ocupant àrees disjuntes com Madagascar i Hawaii.

Etimologia

El nom vaccinium es va usar en llatí clàssic per a designar una mena de petit fruit (probablement el nabiu V. myrtillus), potser per corrupció del llatí bacca, baia.[3]

Característiques

Les plantes d'aquest gènere necessiten sòls àcids, i com a plantes silvestres viuen en hàbitats com brugueres i torberes i altres de terrenys àcids. L'estructura de les plantes varia segons les espècies – algunes repten pel sòl, d'altres són arbusts nans i altres grans arbusts de fins a 2 m d'alt. El fruit es desenvolupa d'un ovari ínfer, i és una falsa baia normalment molt acolorida, sovint vermella o blavosa amb suc porpra.

Fulles

Les fuilles, coriàcies, són alternes, lanceolades, el·líptiques, ovals o arrodonides, enteres o dentades. El fullatge és generalment persistent, poques espècies són caducifolies.

Flors

Les flors s'obren a la primavera i l'estiu, són solitàries, a l'axila de les fulles, o en grups axilars o terminals. Són menudes, cilíndriques, globuloses o campanulades, verdes, blanques, roses o vermelles amb deu estams i un sol pistil.

Fruits

Els fruits són baies sovint esfèriques. Les espècies Vaccinium angustifolium, Vaccinium corymbosum, Vaccinium macrocarpon, Vaccinium oxycoccos i Vaccinium myrtillus, el nabiu, són conreades pels seus fruits.

Espècies corrents

El gènere Vaccinium agrupa més de 400 espèces, les més esteses són:

Als Pirineus es poden trobar tres espècies diferents, molt comunes també arreu de l'hemisferi nord:

Vaccinium myrtillus

Anomenat, segons els indrets nabiu comú, mirtil, naió o anaió. És l'espècie més comuna al nostre país. Molt freqüent també als països nòrdics.

Vaccinium uliginosum

el nabiu uliginós o nabiu negre és més muntanyenc que l'anterior.

Vaccinium vitis-idaea

El nabiu vermell és un del més habituals i utilitzats a Europa del Nord. Als Pirineus és molt rar.

Altres espècies principals

Producció

 src=
Collita a New Jersey, Estats Units

Producció en tones. Xifres de 2003-2004
Dades de FAOSTAT (FAO)

Estats Units 280 503 80% 270 000 78% Canadà 52 651 15% 53 400 16% Bielorússia 8 000 2% 10 000 3% Letònia 8 000 2% 8 000 2% Azerbaidjan 2 000 1% 1 500 0% Ucraïna 1 000 0% 1 000 0% Tunísia 50 0% 50 0% Turquia 50 0% 50 0% Total 352 254 100% 344 000 100%

Referències

  1. «Vaccinium Linnaeus» (HTML). Index Nominum Genericorum. International Association for Plant Taxonomy, 05-02-2003. [Consulta: 9 maig 2008].
  2. Sunset Western Garden Book, 1995:606–607
  3. Oxford English Dictionary

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Vaccinium Modifica l'enllaç a Wikidata
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Vaccinium: Brief Summary ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

Vaccinium és un gènere d'arbusts o arbusts nans de la família Ericàcia. El fruit de moltes espècies d'aquest gènere és comestible i d'importància comercial com en el cas del nabiu. Com la majoria de les plantes ericàcies es troben només en sòls àcids.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Brusnice (rod) ( 捷克語 )

由wikipedia CZ提供

Brusnice (Vaccinium) je rod keřů nebo nízkých keřů náležící do čeledi vřesovcovité. Plody mnoha druhů jsou zdrojem potravy zvířat i lidí a předmětem obchodního zájmu. Tak jako mnoho jiných rostlin z této čeledi jsou omezeny na kyselé humózní půdy vřesovišť, rašelinišť, nebo i kyselými průmyslovými emisemi nasycené svahy hor a většinou také závislé na mykorhize.

K nejznámějším brusnicím patří brusnice borůvka a brusnice brusinka.

Rozšíření

Rod obsahuje asi 450 druhů, které se nacházejí především v chladnějších oblastech severní polokoule a v tropických horách.

Etymologie

Název Vaccinium býval používán v latině pro typ bobule (asi brusnice borůvka), ale konečný tvar je obskurní, nemá nic společného s vaccinum („kravský“). Může však být odvozeno od latinského slova bacca bobule.

Popis

Tyto rostliny vyžadují kyselou půdu a jako divoké rostliny rostou na přírodním stanovišti omezeném nízkým pH půdy – například vřesoviště, bažina a kyselé lesní půdy. Rostlinné struktury se liší mezi druhy - některé jsou nízké keře, jiné jsou větší keře vysoké 1–3 m. Plody jsou obvykle zářivě barevné, často červené nebo namodralé s fialovou šťávou.

Použití

Brusnice se používají jako okrasné či ovocné dřeviny, význam mají i v lidovém léčitelství. Plody některých druhů brusnice se využívají jako pochutiny (brusnice borůvka, brusnice brusinka, klikva).

Brusnice jsou potravou housenek drobné můry pernatušky různožravé (Amblyptilia acanthadactyla).[e 1]

Taxonomie

Taxonomie rodu je stále předmětem bádání. Mnoho asijských druhů je blízce příbuzných s Agapetes, více než s jinými druhy rodu brusnice.[1][e 2] Druhá skupina zahrnuje nejvíce druhy Orthaea a Notopora a alespoň některé druhy Gaylussacia a řadu druhů z Vaccinium, jako např. Vaccinium crassifolium .[1] Jiné druhy tvoří další skupiny, někdy spolu s rostlinami jiných rodů.[1]

Podrody

 src=
Vaccinium oxycoccos, jeden z druhů brusnice

Klasifikace, která předcházela metodám molekulární fylogeneze, rozdělila brusnice (Vaccinium) do podrodů a několika sekcí:

Podrod Oxycoccus : Brusnice se štíhlými ohebnými, pevnými, zelenými nezdřevnatělými výhony. Někteří botanici zařazují Oxycoccus jako odlišný rod klikva.
Podrod Vaccinium: Všechny ostatní druhy, se silnějšími, přímými a dřevitými výhony a zvonkovitými květy.

Hospodářská produkce

 src=
Sklizeň brusinek, New Jersey,(USA)

Produkce v tunách. V letech 2003–2004
FAOSTAT data (FAO)

USA 280,503 80 % 270,000 78 % Kanada 52,651 15 % 53,400 16 % Bělorusko 8,000 2 % 10,000 3 % Litva 8,000 2 % 8,000 2 % Ázerbájdžán 2,000 1 % 1,500 0 % Ukrajina 1,000 0 % 1,000 0 % Tunis 50 0 % 50 0 % Turecko 50 0 % 50 0 % Celkem 352 254 100 % 344 000 100 %

Odkazy

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Vaccinium na anglické Wikipedii.

  1. a b c Kathleen A. Kron, E. Ann Powell and J. L. Luteyn. Phylogenetic relationships within the blueberry tribe (Vaccinieae, Ericaceae) based on sequence data from MATK and nuclear ribosomal ITS regions, with comments on the placement of Satyria. American Journal of Botany. 2002, roč. 89, s. 327–336. Dostupné online. DOI:10.3732/ajb.89.2.327.

Elektronické monografie

  1. ZICHA, Ondrej. BioLib - Vaccinium (brusnice) [online]. 1999-2009 BioLib, 1999-2009, rev. 31.05.2009 [cit. 2009-05-31]. Dostupné online. (česky) přehled druhů na biolib.cz
  2. Vaccinium [online]. (Flora of China). Dostupné online.
  3. (images(Vaccinium arboreum) )
  4. images Vaccinium pallidum
  5. images Vaccinium stamineum

Externí odkazy

Vřesovcovité
ArctericaAcrostemonAcrotricheagapetes (Agapetes) • AgaristaAllotropaAndersoniakyhanka (Andromeda) • AnomalanthusAnthopteropsisAnthopterusArachnocalyxplanika (Arbutus) • medvědice (Arctostaphylos)AstrolomaBejariaBrachylomabryant (Bryanthus) • vřes (Calluna) • Calopteryxkasiope (Cassiope) • CavendishiaCeratiolaCeratostemalýkoveček (Chamaedaphne) • zimozelen (Chimaphila) • CoccospermaCoilostigmaComarostaphylisConostephiumCoremaCosteraCraibiodendronCyathodesdabécie (Daboecia) • DemosthenesiaDidonicaDimorphantheraDiogenesiaDiplarcheDiplycosiaDisterigmaDracophyllumšicha (Empetrum)trojplátečka (Elliottia) • Epacrisdatyně (Enkianthus) • pozemník (Epigaea) • EremiaEremiellavřesovec (Erica) • x EricallunaFindlayalibavka (Gaultheria) • borůvkovec (Gaylussacia) • GonocalyxGrisebachiaHarrimanellaHemitomesmamota (Kalmia) • mamotěnka (Kalmiopsis) • KillipiellaLateroporaLedothamnusrojovník (Ledum) • lysolístek (Leiophyllum) • Leptecophyllabělovlas (Leucopogon) • leukothoe (Leucothoe) • Lissantheskalenka (Loiseleuria) • lyonie (Lyonia) • makleánie (Macleania) • Macnabiamenziesie (Menziesia) • Mitrastylusjednokvítek (Moneses) • Monotocahnilák (Monotropa) • MonotropsisMycerinusNagelocarpusNotoporaOreanthesOrnithostaphylosOrthaeahruštice (Orthilia) • kysloun (Oxydendrum) • PellegriniaPentachondraPernettyopsisfylodoce (Phyllodoce) • pieris (Pieris) • PityopusPlatycalyxPleuricosporaPlutarchiaPolyclitaPrionotesPsammisiaPterosporahruštička (Pyrola) • pěnišník (Rhododendron) • pěnišníček (Rhodothamnus) • RicheaRusbyaSarcodesSatyriaScyphogyneSemiramisiaSimocheilusSiphonandraSphyrospermumStokoeanthusdrásala (Styphelia) • SympiezaSyndesmanthusTepuiaThamnusThemistoclesiaTherorhodionthibaudie (Thibaudia) • ThoracospermaTrochocarpaTsusiophyllumUtleyabrusnice (Vaccinium) • WoollsiaXylococcuszenobie (Zenobia)
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia autoři a editory
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CZ

Brusnice (rod): Brief Summary ( 捷克語 )

由wikipedia CZ提供

Brusnice (Vaccinium) je rod keřů nebo nízkých keřů náležící do čeledi vřesovcovité. Plody mnoha druhů jsou zdrojem potravy zvířat i lidí a předmětem obchodního zájmu. Tak jako mnoho jiných rostlin z této čeledi jsou omezeny na kyselé humózní půdy vřesovišť, rašelinišť, nebo i kyselými průmyslovými emisemi nasycené svahy hor a většinou také závislé na mykorhize.

K nejznámějším brusnicím patří brusnice borůvka a brusnice brusinka.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia autoři a editory
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CZ

Bølle-slægten ( 丹麥語 )

由wikipedia DA提供
Confusion colour.svg Ikke at forveksle med Slægten Bølle.

Bølle (Vaccinium) er en slægt, der er udbredt med ca. 450 arter, som er udbredt over det meste af den nordlige halvkugle, men også på bjergene i det tropiske Asien, Mellem- og Sydamerika findes der arter, og der er sågar nogle få i Afrika og på Madagaskar. Det er buske eller små træer, hvoraf nogle er epifytter. De er stedsegrønne eller løvfældende med blade, som er helrandede eller takkede. Blomsterne sidder enkeltvis eller i stande ved bladhjørnerne eller i skudspidsen. De er som regel 5-tallige, men 4-tallige findes også. Kronbladene er sammenvoksede til en krukkeformet krone med små lapper eller tænder langs randen. Frugterne er runde bær med mange, små frø.

Følgende arter vokser vildt eller dyrkes i Danmark.

Vildtvoksende danske arter


Dyrkede arter


Andre arter
  • Vaccinium acrobracteatum
  • Vaccinium ambyandrum
  • Vaccinium angustifolium
  • Vaccinium arboreum
  • Vaccinium arctostaphylos
  • Vaccinium barandanum
  • Vaccinium boreale
  • Vaccinium bracteatum
  • Vaccinium caesariense
  • Vaccinium calycinum
  • Vaccinium cespitosum
  • Vaccinium chunii
  • Vaccinium ciliatum
  • Vaccinium consanguineum
  • Vaccinium coriaceum
  • Vaccinium cornigerum
  • Vaccinium corymbodendron
  • Vaccinium crassifolium
  • Vaccinium crenatum
  • Vaccinium cruentum
  • Vaccinium cyclopense
  • Vaccinium cylindraceum
  • Vaccinium darrowii
  • Vaccinium delavayi
  • Vaccinium deliciosum
  • Vaccinium dentatum
  • Vaccinium dependens
  • Vaccinium dunalianum
  • Vaccinium elliottii
  • Vaccinium emarginatum
  • Vaccinium erythrocarpum
  • Vaccinium exul
  • Vaccinium fissiflorum
  • Vaccinium floribundum
  • Vaccinium formosum
  • Vaccinium fragile
  • Vaccinium fuscatum
  • Vaccinium glaucoalbum
  • Vaccinium griffithianum
  • Vaccinium hirsutum
  • Vaccinium hirtum
  • Vaccinium hooglandii
  • Vaccinium horizontale
  • Vaccinium koreanum
  • Vaccinium laurifolium
  • Vaccinium lucidum
  • Vaccinium membranaceum
  • Vaccinium meridionale
  • Vaccinium moupinense
  • Vaccinium myrsinites
  • Vaccinium myrtilloides
  • Vaccinium myrtoides
  • Vaccinium neilgherrense
  • Vaccinium nummularia
  • Vaccinium oldhamii
  • Vaccinium ovalifolium
  • Vaccinium ovatum
  • Vaccinium padifolium
  • Vaccinium pallidum
  • Vaccinium parvifolium
  • Vaccinium phillyreoides
  • Vaccinium praestans
  • Vaccinium reticulatovenosum
  • Vaccinium reticulatum
  • Vaccinium retusum
  • Vaccinium scoparium
  • Vaccinium simulatum
  • Vaccinium smallii
  • Vaccinium sparsum
  • Vaccinium stamineum
  • Vaccinium tenellum
  • Vaccinium urceolatum
  • Vaccinium vacciniaceum
  • Vaccinium varingifolium
  • Vaccinium virgatum

Se også

Litteratur

  • Jennifer Trehane: Blueberries, Cranberries and Other Vacciniums, 2004, ISBN 0-88192-615-9
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-forfattere og redaktører
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DA

Heidelbeeren ( 德語 )

由wikipedia DE提供

Die Heidelbeeren (Vaccinium) sind eine Pflanzengattung aus der Familie der Heidekrautgewächse (Ericaceae). Die 450 bis 500 Vaccinium-Arten sind vorwiegend auf der Nordhalbkugel verbreitet. Einige Arten werden im deutschen Sprachgebrauch allgemein als Heidelbeeren oder Blaubeeren, regional auch als Schwarzbeeren oder Moosbeeren bezeichnet, wobei die Bezeichnung im engeren Sinne nur für die in Europa verbreitetste Art gilt, die Heidel- oder Blaubeere (Vaccinium myrtillus).

Beschreibung

 src=
Illustration der Preiselbeere (Vaccinium vitis-idaea)
 src=
Illustration der Großfrüchtigen Moosbeere (Vaccinium macrocarpon)

Erscheinungsbild und Laubblätter

Die Vaccinium-Arten wachsen als immergrüne oder laubabwerfende, kriechende, ausgebreitete, selbständig aufrechte oder kletternde Zwergsträucher, Sträucher oder Bäume. Meist wachsen sie terrestrisch, seltener auch epiphytisch. Die oberirdischen Pflanzenteile können kahl oder behaart sein; dabei sind die Haare (Trichome) gestielt oder ungestielt, sowie drüsig oder nicht drüsig.

Die wechselständig und spiralig oder sehr selten pseudowirtelig angeordneten Laubblätter können gestielt sein. Die häutigen bis ledrigen Laubblätter sind kahl oder behaart. Die einfachen Blattspreiten sind elliptisch, eiförmig, länglich-lanzettlich oder spatelförmig. Der flache oder zurückgebogene Blattrand ist glatt oder gesägt.

 src=
Blütendiagramm von Vaccinium
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Pyxothamnus: Blüten und junge Früchte von Vaccinium consanguineum. Gut zu erkennen sind die zurückgebogenen Kronzipfel.

Blütenstände und Blüten

Die end- oder achselständigen, traubigen Blütenstände enthalten meist zwei bis zehn Blüten; manchmal stehen die Blüten einzeln oder zu mehreren in den Blattachseln. Es sind haltbare oder bald vergängliche Tragblätter vorhanden. Kleine Deckblätter sind nur in der Sektion Oxycoccus vorhanden. Die Blütenstiele können nahe der Blüte verbreitert sein und meist sind sie gegliedert.

Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch und selten vier- oder meist fünfzählig mit doppelter Blütenhülle (Perianth). Die selten vier oder meist fünf Kelchblätter sind nur an ihrer Basis verwachsen. Die meist fünf, selten vier oder sechs Kronblätter sind meist auf fast ihrer ganzen Länge kugel-, glocken-, urnen- oder röhrenförmig verwachsen; selten sind sie fast frei. Die Farben der Kronblätter reichen von meist grün, weiß über creme- bis rosa- und bronzefarbe, selten sind sie rot. Die geraden bis zurückgekrümmten Kronzipfel sind meist kürzer als die Kronröhre. Es sind meist zwei, selten ein, Kreise mit je vier oder fünf Staubblättern vorhanden, die die Krone meist nicht überragen. Die kahlen oder behaarten Staubfäden sind gerade und flach. Die Staubbeutel können Hörner besitzen. Der Diskus in ringförmig. Vier oder fünf Fruchtblätter sind zu einem unterständigen, vier- bis fünfkammerigen oder meist acht- bis zehn pseudokammerigen Fruchtknoten verwachsen. Es sind viele Samenanlagen vorhanden. Die Narben sind kopfig, beziehungsweise unauffällig und gestutzt.

Früchte und Samen

Kennzeichnend für die Gattung Vaccinium sind die eiförmigen bis kugeligen, fleischigen Beeren. Die bei Reife roten oder blauen Beeren enthalten zwei bis vierzig Samen. Die relativ kleinen, eiförmigen bis ellipsoiden Samen besitzen eine netzartige, harte oder schleimige Samenschale (Testa).

Chromosomen

Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 12.

 src=
Untergattung Oxycoccus Sektion Oxycoccoides: Vaccinium erythrocarpum subsp. japonicum
 src=
Untergattung Oxycoccus Sektion Oxycoccus: Gewöhnliche Moosbeere (Vaccinium oxycoccos)
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Batodendron: Vaccinium arboreum
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Cyanococcus: Vaccinium angustifolium
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Hemimyrtillus: Vaccinium arctostaphylos
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Myrtillus: Vaccinium deliciosum
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Myrtillus: Vaccinium membranaceum blühend
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Myrtillus: Vaccinium membranaceum fruchtend
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Myrtillus: Vaccinium ovalifolium blühend
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Myrtillus: Vaccinium ovalifolium fruchtend
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Pyxothamnus: Blüten und Laubblätter von Vaccinium ovatum
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Vaccinium: Rauschbeere (Vaccinium uliginosum)
 src=
Untergattung Vaccinium Sektion Vitis-Idaea: Preiselbeere (Vaccinium vitis-idaea)
 src=
Heidelbeeren nach der Ernte

Nutzung

Die Früchte der meisten Vaccinium-Arten sind essbar. Es gibt einige Sorten, die als Beerenobst angebaut werden. Von einigen Arten wurden die medizinischen Wirkungen untersucht.

In Europa werden traditionell vor allem die Heidelbeere (Vaccinium myrtillus) und die Preiselbeere (Vaccinium vitis-idaea), in manchen Regionen aber auch Moosbeere (Vaccinium oxycoccos) und Rauschbeere (Vaccinium uliginosum) in der Natur gesammelt und gegessen.

Die nordamerikanischen Wildformen dienten schon früher den nordamerikanischen Ureinwohnern, etwa im Gebiet des heutigen US-Bundesstaates Washington, als Nahrungsmittel. So fanden sich Trockenplätze, die nur durch rechteckige Vertiefungen erkennbar sind. Elf von ihnen konnten in der Indian Heaven Wilderness im Gifford Pinchot National Forest nachgewiesen werden.[1]

Kulturheidelbeeren (Kultur-Heidelbeeren, Strauch-Heidelbeeren), die heute in Plantagen angebaut werden, sind überwiegend Kreuzungen aus den in Nordamerika beheimateten Arten Vaccinium angustifolium und Vaccinium corymbosum sowie Kulturformen der Elternarten selbst, weiterer Hybride aus der Amerikanischen Heidelbeere (Vaccinium corymbosum) und anderen Vaccinium-Arten. Seit Beginn des 20. Jahrhunderts wurden 75 bis 100 neue Sorten kultiviert.[2][3]

Standorte

Die Vaccinium-Arten wachsen meist auf nährstoffarmen und sauren Böden, vorwiegend in Heide- und Moorlandschaften oder in lichten Wäldern. In den Gebirgen sind sie in der subalpinen und alpinen Höhenstufe anzutreffen.

Systematik und Verbreitung

Die Erstveröffentlichung der Gattung Vaccinium erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, 1, S. 349–352. Typusart ist Vaccinium uliginosum L.[4] Der botanische Gattungsname Vaccinium geht möglicherweise auf baccinium für Beerenstrauch und bácca für Beere zurück.[5] Die Gattung Vaccinium gehört zur Tribus Vaccinieae in der Unterfamilie der Vaccinioideae innerhalb der Familie der Ericaceae. Synonyme für Vaccinium L. sind: Hornemannia Vahl, Hugeria Small, Neojunghuhnia Koord., Oxycoccus Hill, Rigiolepis Hook. f.[6] Die Gattung Vaccinium umfasst unter anderem Preisel-, Heidel-, Rausch- und Moosbeeren.

Die Gattung Vaccinium ist vorwiegend auf der Nordhalbkugel weitverbreitet. Im tropischen Asien, Zentral- und Südamerika ist sie auf die Hochgebirge beschränkt. Einige Arten finden sich in Afrika und auf Madagaskar. In der Volksrepublik China kommen 92 Arten vor, 51 davon nur dort.[7] 25 Arten sind in Nordamerika beheimatet.[8]

Die Gattung Vaccinium wird in Untergattungen und Sektionen gegliedert. Sie umfasst je nach Auffassung verschiedener Bearbeiter zwischen etwa 450[7] und 500[8] Arten (Auswahl):[6]

Quellen

  • S. P. Vander Kloet, T. A. Dickinson: A subgeneric classification of the genus Vaccinium and the metamorphosis of V. section Bracteata Nakai: more terrestrial and less epiphytic in habit, more continental and less insular in distribution. In: Journal of Plant Research. Volume 122, Issue 3, Mai 2009, S. 253–268.
  • Fang Ruizheng (方瑞征), Peter F. Stevens: Gattung Vaccinium. S. 476–489 – textgleich online wie gedrucktes Werk. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 14: Apiaceae through Ericaceae. Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing / St. Louis 2005, ISBN 1-930723-41-5 (Abschnitte Beschreibung, Verbreitung und Systematik).
  • Sam P. Vander Kloet: Vaccinium. S. 515 – textgleich online wie gedrucktes Werk. In: Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 8: Magnoliophyta: Paeoniaceae to Ericaceae. Oxford University Press, New York / Oxford 2009, ISBN 978-0-19-534026-6 (Abschnitte Beschreibung, Verbreitung und Systematik).

Einzelnachweise

  1. M. Leland Stilson, Dan Meatte und Robert G. Whitlam: A Field Guide to Washington State Archaeology, 2003, S. 23.
  2. Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). 2. korrigierte und erweiterte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2007, ISBN 978-3-8001-4990-2.
  3. Mark Rieger: Blueberries - Vaccinium spp.: Online (Memento des Originals vom 21. März 2008 im Internet Archive)  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.uga.edu, abgerufen am 3. März 2008
  4. Vaccinium bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
  5. R. Schubert & G. Wagner: Botanisches Wörterbuch. Ulmer, Stuttgart 1993, ISBN 3-8252-1476-1
  6. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by Vaccinium im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 14. Oktober 2017.
  7. a b Fang Ruizheng (方瑞征), Peter F. Stevens: Gattung Vaccinium. S. 476–489 – textgleich online wie gedrucktes Werk. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 14: Apiaceae through Ericaceae. Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing / St. Louis 2005, ISBN 1-930723-41-5.
  8. a b Sam P. Vander Kloet: Vaccinium. S. 515 – textgleich online wie gedrucktes Werk. In: Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 8: Magnoliophyta: Paeoniaceae to Ericaceae. Oxford University Press, New York / Oxford 2009, ISBN 978-0-19-534026-6.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 src=Wiktionary: Heidelbeere – Bedeutungserklärungen, Wortherkunft, Synonyme, Übersetzungen
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Heidelbeeren: Brief Summary ( 德語 )

由wikipedia DE提供

Die Heidelbeeren (Vaccinium) sind eine Pflanzengattung aus der Familie der Heidekrautgewächse (Ericaceae). Die 450 bis 500 Vaccinium-Arten sind vorwiegend auf der Nordhalbkugel verbreitet. Einige Arten werden im deutschen Sprachgebrauch allgemein als Heidelbeeren oder Blaubeeren, regional auch als Schwarzbeeren oder Moosbeeren bezeichnet, wobei die Bezeichnung im engeren Sinne nur für die in Europa verbreitetste Art gilt, die Heidel- oder Blaubeere (Vaccinium myrtillus).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Bosbezen ( Nds Nl )

由wikipedia emerging languages提供
 src=
Blauwe bezen

De bosbezen (Latien: Vaccinium) bin planten die beheuren tot de heedfamilie (Ericaceae).

Ondersoorten

In de Nederlandse natuur kommen veur

  • de blauwe bosbees (Vaccinium myrtillus),
  • de rooie bosbees (Vaccinium vitis-idaea) en
  • de riesbees (Vaccinium uliginosum) veur.

Veerder kommen de nauw verwante soorten

  • de kleine veenbees (Oxycoccus palustris) en
  • de grote veenbees (Oxycoccus macrocarpon) veur.

De kleine Nederlandse soorten vormen lege struukjes.

De grote veenbees of lepeltjesheed wort oek wel de Amerikaanse veenbees of cranberry eneumd en is niet inheems in Nederland. Bie een schipbreuk bin in de negentiende eeuw bezen op Terschelling an-espeuld en het de plant hum daor evestigd.

De blauwe bees (Vaccinium corymbosum) wort o.a. in Nederland en Duutsland eteeld.

Nedersaksies

  • Achterhooks: blikbeze, bikbeze
  • Drèents:
    • blauwe bosbes: bleeik, bleek, bleik, blekbes, blikbeer
    • rode bosbes: kreus, kreuze, vossebeze
  • Grunnegs: haidelbeerns
  • Tweants:
    • Blaauwe: bosbeaze, bikbeaze
    • Rode: krooze
  • Veluws: bosbees, -beze, -bèze, -bieze
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Bosbezen: Brief Summary ( Nds Nl )

由wikipedia emerging languages提供
 src= Blauwe bezen

De bosbezen (Latien: Vaccinium) bin planten die beheuren tot de heedfamilie (Ericaceae).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Buolat ( 李維語 )

由wikipedia emerging languages提供
 src=
Buolu (Vaccinium vitis-idaea)

Buolat (lat. Vaccinium) on kanabrokazviloih (Ericaceae) kuului kazviheimo, kudamah kuulutah sego varzinazet buolat sego must'oit, garbalot da juomoit. Buolat juatah 33 sektah, kudamih kuuluu kaikkiedah 150-450 luaduu.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Carnicy ( 下索布語 )

由wikipedia emerging languages提供
Pódobny lema Toś ten nastawk z temu rod jo pó lema na drugi nastawk pódobny. Drugi lema carnica ma temu družyna.

Carnicy (Vaccinium) su rod ze swójźby wrjosowych rostlinow (Ericaceae).

Taksonomija

Rod słuša k swójźbje wrjosowych rostlinow (Ericaceae), znutśika kótarychž se pódswójźbje Vaccinioideae pśilicyjo. Skóńcone taksonomiske wobźělenje roda dotychměst njewobstoj. Wón wopśimjejo pó kuždem naglěźe rozdźělnych wobźěłarjow mjaz něźi 100 [3] a 450 [4] družynami.

 src=
Wjelikopłodowa žorawina (Vaccinium macrocarpon)
 src=
Wšedna žorawina (Vaccinium oxycoccos)
 src=
Vaccinium angustifolium
 src=
Carnica (Vaccinium myrtillus), nazymske barbjenje
 src=
Wopowańska jagoda (Vaccinium uliginosum)

Pó Germplasm Resources Information Network GRIN słušeja k rodoju Vaccinium slědujuce družyny:[3]

Subgenus Oxycoccus
Subgenus Vaccinium

Nožki

  1. Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 89
  2. W internetowem słowniku: Heidelbeere
  3. 3,0 3,1 Germplasm Resources Information Network: Vaccinium
  4. Angiosperm Phylogeny Website APG
  5. 5,0 5,1 W internetowem słowniku: Blaubeere
  6. 6,0 6,1 W internetowem słowniku: Heidelbeere
  7. W internetowem słowniku: Rauschbeere
  8. Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 317
  9. W internetowem słowniku: Preiselbeere

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Carnicy: Brief Summary ( 下索布語 )

由wikipedia emerging languages提供

Carnicy (Vaccinium) su rod ze swójźby wrjosowych rostlinow (Ericaceae).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Chernika ( 烏茲別克語 )

由wikipedia emerging languages提供

Chernika (Vaccinium) — erikadoshlarga mansub buta yoki yarim butalar turkumi. 200 dan ortiq turi bor. Yevrosiyo va Shim. Amerikaning oʻrta va sovuq iklim sharoitlarida, Kavkaz, Gʻarbiy va Sharqiy Sibir hamda Uzoq Sharqsa tarqalgan. Oddiy Ch. (V. myrtillus) turi AQSH va Gʻarbiy Yevropa mamlakatlarida ekiladi. Boʻyi 15—40 sm. Ildizi uzun, tarqoq. Gullari ochyashil, gulbandlarida yakkayakka joylashgan. May—iyunda gullaydi. Chetdan changlanadi. Mevasi iyulavg .da yetiladi, tarkibida 12% oshlovchi modda, 44 mg% S vitamini, qand, limon va olma kislotasi, boʻyoq moddalari, siydik va qonda qand miqdorini kamaytiruvchi neomirtillin glikozidi bor. Yangi mevasidan kisel, vino, likyor va boshqa tayyorlanadi. Tibbiyotda Ch.ning quritilgan mevalaridan ich ketishini qoldiruvchi vosita sifatida foydalaniladi. Oq qaragʻay, qaragʻay, eman, qayin, kashtan oʻrmonzorlarida, tundra, oʻrmon tundra, toglarda usadi. Tabiiy holda ildizpoyasidan koʻpayadi.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipediya mualliflari va muharrirlari
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Couzin·ne ( 皮卡第語 )

由wikipedia emerging languages提供

Couzin·ne[1] (Vaccinium) o Caclin[2], Craclin[3], Caclinje[4], Catrinéte[5], Broute[6] (in frinsé: airelle )

Notes pi référinches

  1. http://www.languepicarde.fr/dico.html Variantes: cousinne, cousaine, cousène
  2. Variantes: caquelin
  3. Variantes: craquelin
  4. Variantes: caquelinge
  5. Variantes: catrinette
  6. Variantes: broute
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Couzin·ne: Brief Summary ( 皮卡第語 )

由wikipedia emerging languages提供

Couzin·ne (Vaccinium) o Caclin, Craclin, Caclinje, Catrinéte, Broute (in frinsé: airelle )

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Heidelberen ( 低地德語 )

由wikipedia emerging languages提供

De Heidelberen (Vaccinium) sünd en Geslecht in de Familie vun de Heidkruutplanten (Ericaceae). Dor höört ruchweg 100 bit 150 Oorden to. Heidelberen wasst faken in Heid- un Moorlandschoppen oder in lichte Woolden. In’t Rebeet vun de Alpen sünd se in enkelte Zonen in de ünneralpinen Stoop bit deelwies in de alpine Stoop to finnen. Se warrt in de Plantensoziologie to de Dwargstrüker rekent.

In Europa is vör allen de Oort Bickbeer (Blaubeer, Vaccinium myrtillus) to Huus un begäng. De Kulturbickbeer, de vundaag veel op Plantagen optogen warrt, sünd en Krüzen ut de ut Noordamerika kamenden Oorden Vaccinium angustifolium un Vaccinium corymbosum. De Frücht warrt faken an Oort un Steed to’n Sülvstplücken anbaden, man ok in Supermarkten oder bi’n Gröönhöker to’n Köpen.

Heidelbeeroorden (Utwahl)

Vun de Heidelberen gifft dat de nafolen Ünneroorden[1]:

Ünnergeslecht Oxycoccus
Ünnergeslecht Vaccinium

Biller

Borns

  1. Germplasm Resources Information Network: Vaccinium

Weblenken

Commons-logo.svg . Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Heidelberen: Brief Summary ( 低地德語 )

由wikipedia emerging languages提供

De Heidelberen (Vaccinium) sünd en Geslecht in de Familie vun de Heidkruutplanten (Ericaceae). Dor höört ruchweg 100 bit 150 Oorden to. Heidelberen wasst faken in Heid- un Moorlandschoppen oder in lichte Woolden. In’t Rebeet vun de Alpen sünd se in enkelte Zonen in de ünneralpinen Stoop bit deelwies in de alpine Stoop to finnen. Se warrt in de Plantensoziologie to de Dwargstrüker rekent.

In Europa is vör allen de Oort Bickbeer (Blaubeer, Vaccinium myrtillus) to Huus un begäng. De Kulturbickbeer, de vundaag veel op Plantagen optogen warrt, sünd en Krüzen ut de ut Noordamerika kamenden Oorden Vaccinium angustifolium un Vaccinium corymbosum. De Frücht warrt faken an Oort un Steed to’n Sülvstplücken anbaden, man ok in Supermarkten oder bi’n Gröönhöker to’n Köpen.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Hiasbeien ( 北菲士蘭語 )

由wikipedia emerging languages提供
Amrum.pngTekst üüb Öömrang

Hiasbeien (Vaccinium) of uk bläbeien san en skööl faan amanbi 500 plaantenslacher uun det famile faan a hiasplaanten (Ericaceae). Faan flook slacher kön a früchten eden wurd.

Enkelt slacher

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Hiasbeien: Brief Summary ( 北菲士蘭語 )

由wikipedia emerging languages提供

Hiasbeien (Vaccinium) of uk bläbeien san en skööl faan amanbi 500 plaantenslacher uun det famile faan a hiasplaanten (Ericaceae). Faan flook slacher kön a früchten eden wurd.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Jokŋašattut ( 北方薩米語 )

由wikipedia emerging languages提供
 src=
Joŋat (Vaccinium vitis-idaea)
 src=
Jeaggelottemuorjjit dahjege veattet (Vaccinium macrocarpon)
 src=
Miesttasarridat (Vaccinium corymbosum)

Jokŋašattut (Vaccinium) lea Ericaceae-šattuide gullevaš šaddočearda, masa gullet ee. joŋat, sarrit ja ehtemasat.

Kategoriseren

Jokŋašattut juhkkojuvvojit 33 sekšuvdnii, mis leat oktiibuot 150–450 šlája:

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Jokŋašattut: Brief Summary ( 北方薩米語 )

由wikipedia emerging languages提供
 src= Joŋat (Vaccinium vitis-idaea)  src= Jeaggelottemuorjjit dahjege veattet (Vaccinium macrocarpon)  src= Miesttasarridat (Vaccinium corymbosum)

Jokŋašattut (Vaccinium) lea Ericaceae-šattuide gullevaš šaddočearda, masa gullet ee. joŋat, sarrit ja ehtemasat.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Oxikoko ( 伊多語 )

由wikipedia emerging languages提供
 src=
Oxikoko.

Oxikoko esas genero de erikacei - subarboreto reptera, di qua la frukti - beri globetatra - redatra, acido-saporoza, divenas kelke sukroza pos la komenco di la frosto-periodo, ed uzata por facar konfituri.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Vaccinium ( 低地蘇格蘭語 )

由wikipedia emerging languages提供
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Vaccinium: Brief Summary ( 低地蘇格蘭語 )

由wikipedia emerging languages提供

Vaccinium is a common an widespread genus o shrubs or dwarf shrubs in the heath faimily.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Көртмәлеләр ( 巴什基爾語 )

由wikipedia emerging languages提供

Көртмәлеләр,Вакци́ниум (лат. Vaccínium) — мәңге йәшел һәм япраҡ ҡоя торған үҫемлектәргә ҡараған ҡыуаҡ, ярымҡыуаҡ һәм ваҡ ҡыуаҡтар (бик һирәк ағас йә лиана), Арса һымаҡтар (Ericaceae) ғаиләһенән. Күпселек төрҙәре — Төньяҡ ярымшарҙан, ләкин ҡайһы бер төрҙәре һәм көньяҡта ла осрай.

Башҡорт телендә «көртмәлеләр» булараҡ билдәле.

Был төргә кеше өсөн файҙалы һәм мәнфәғәтле күп кенә үҫемлектәр инә:ҡара көртмәле, күк көртмәле, ябай һәм эре емешле мүк еләктәре, мүк көртмәлеһе һәм ҡыҙыл көртмәле.Улар ашарға яраҡлы, дауаға ярай торған үҙенсәлектәре лә бар. Ҡайһы бер ашарға яраҡлы төрҙәре культуралаштырылған, шул иҫәптән сәнәғәт масштабында (тәү сиратта былар — эре емешле мүк еләге һәм бейек ҡыуаҡсыҡлы күк көртмәле). Башҡа маҡсаттарҙа үҫемлек өлөштәре ҡулланыла, мәҫәлән, медицинала — ҡара һәм ҡыҙыл көртмәленең япрағы файҙаланыла. Ҡайһы бер үҫемлектәр декоратив баҡсасылыҡта ҡулланыла.

Атамаһы

Вакциниумдың синонимдары[6]:

 src=
Ҡыҙыл көртмәле (Vaccinium vitis-idaea). К. А. М. Линдман, «Bilder ur Nordens Flora», 1917—1926 китабынан ботаник иллюстрация.
1 — сәскәле һабағы, 2 — еләге, 3 — сәскәһе киҫелештә, 4 — һеркәһе

Үҫкән ерҙәре

Күпселек төрҙәренең тәбиғи ареалыТөньяҡ ярымшарҙың уртаса һәм һалҡынса климатлы төбәктәре; Анд тауҙарында, шулай уҡ Гавай утрауҙарында, Мадагаскарҙа, Көньяҡ Африкала таралған тропик төрҙәре бар.

Был ырыу үҫемлектәренең күп өлөшө асыҡ майҙандарҙа, яҡты урмандарҙа үҫә, әсе тупраҡты өҫтөн күрә. Ҡайһы бер төрҙәре сфагн һаҙлыҡтарына яраҡлашҡан: мәҫәлән, күк көртмәле, мүк еләге төрҙәре[7].

Химик составы

Беренсе сиратта дарыу үләне булараҡ ҡулланылған вакциниум төрҙәренең химик составы яҡшы өйрәнелгән.

Медицина йәһәтенән иң мөһим компоненттарҙың береһе глюкозид арбутин, ул бәүел юлдары өсөн антисептик булып тора, бактерицидный үҙенсәлектәре бар. Ҡыҙыл һәм ҡара көртмәле япрағында һәм арбутин табылған[8][9]. Арбутин (вакцинин) ҡыҙыл көртмәле менән мүк еләгенә әскелт тәм бирә лә инде[10].

Ҡыҙыл һәм ҡара көртмәле япрағында аскорбин кислотаһы (ҡара көртмәлелә — 250 мг% тиклем), дубиль матдәләр, флавоноидтар, тритерпен берләшмәләр, ҡына кислотаһы бар[8].

Ҡыҙыл һәм ҡара көртмәле, мүк еләгендә шәкәрҙәр, лимон һәм аскорбин кислоталары (ҡыҙыл көртмәлелә — 17-гә мг% тиклем) глюкозидтар булыуы асыҡланған. Ҡыҙыл көртмәлелә һәм мүк еләгендә антисептик сифатлы бензой кислотаһы бар, ҡара көртмәлелә ул юҡ[8], тап шуға ла ҡыҙыл көртмәлене һәм мүк еләген, ҡара көртмәленән айырмалы, консерванттар ҡушмай ғына оҙайлы ваҡыт һыуға һалып һаҡлап була.

Ҡара көртмәле бөтә еләк һәм емеш-еләк араһында марганец күләме буйынса беренсе урынды биләй[8].

Vaccinium.jpg
Vaccinium fruechte.jpg
Vaccinium fruit.JPG
Һулдағы фотографияла:Вакциниум&nbsp үҫемлектәре емештәре;— мүк еләге, күк көртмәле, ҡара көртмәле, ҡыҙыл көртмәле (өҫкө уң яҡтан сәғәт уғы йөрөшө буйынса). Уртала һәм уңда — бейек күк көртмәле емештәре.

Иҫәрмәләр

  1. 1,0 1,1 Линней К. Genera plantarum eorumque characteres naturales, secundum numerum figuram, situm, & proportionem omnium fructificationis partium — 5 — Стокгольм: 1754. — С. 166. — doi:10.5962/BHL.TITLE.746
  2. Linnaeus C. Species Plantarum: Exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas — 1753. — Т. 1. — С. 349.
  3. база данных растений Министерства сельского хозяйства США
  4. Nederlands Soortenregister
  5. Таксономия растений GRIN
  6. По данным сайта GRIN (см. раздел Ссылки)
  7. Еленевский А. Г. Ботаника. Систематика высших, или наземных, растений: учеб. для студ. высш. пед. учеб. заведений / А. Г. Еленевский, М. П. Соловьёва, В. Н. Тихомиров — Изд. 4-е, испр. — М.: Академия, 2006. — Б. 346—349. — 3000 экз. — ISBN 5-7695-2141-4.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 Ковалёва Н. Г. Лечение растениями. Очерки по фитотерапииМ.: Медицина, 1972. — 352 б. — УДК-615.322
  9. Вермейлен, Нико. Полезные травы. Иллюстрированная энциклопедия: Пер. с англ. Б. Н. Головкина — М.: Лабиринт Пресс, 2002. — Б. 298—299. — 320 б. — ISBN 5-9287-0244-2.
  10. Шипунов А. Б. ҡара көртмәлеа // Биология: Школьная энциклопедия / Белякова Г. и др — М.: БРЭ, 2004. — 990 б. — ISBN 5-85270-213-7.

Әҙәбиәт

Һылтанмалар

Ҡалып:Арса һымаҡтар

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Көртмәлеләр: Brief Summary ( 巴什基爾語 )

由wikipedia emerging languages提供

Көртмәлеләр,Вакци́ниум (лат. Vaccínium) — мәңге йәшел һәм япраҡ ҡоя торған үҫемлектәргә ҡараған ҡыуаҡ, ярымҡыуаҡ һәм ваҡ ҡыуаҡтар (бик һирәк ағас йә лиана), Арса һымаҡтар (Ericaceae) ғаиләһенән. Күпселек төрҙәре — Төньяҡ ярымшарҙан, ләкин ҡайһы бер төрҙәре һәм көньяҡта ла осрай.

Башҡорт телендә «көртмәлеләр» булараҡ билдәле.

Был төргә кеше өсөн файҙалы һәм мәнфәғәтле күп кенә үҫемлектәр инә:ҡара көртмәле, күк көртмәле, ябай һәм эре емешле мүк еләктәре, мүк көртмәлеһе һәм ҡыҙыл көртмәле.Улар ашарға яраҡлы, дауаға ярай торған үҙенсәлектәре лә бар. Ҡайһы бер ашарға яраҡлы төрҙәре культуралаштырылған, шул иҫәптән сәнәғәт масштабында (тәү сиратта былар — эре емешле мүк еләге һәм бейек ҡыуаҡсыҡлы күк көртмәле). Башҡа маҡсаттарҙа үҫемлек өлөштәре ҡулланыла, мәҫәлән, медицинала — ҡара һәм ҡыҙыл көртмәленең япрағы файҙаланыла. Ҡайһы бер үҫемлектәр декоратив баҡсасылыҡта ҡулланыла.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

მელფა ( 明格列爾語 )

由wikipedia emerging languages提供

მელფა (Vaccinium) — ჩანარეფიშ გვარი მანანაშობურეფიშ ფანიაშე. იროწვანე ვარდა ფურცელმაცჷმე გვერდო ბართვი ვარდა ბართვონი რე.

აკმაართიანენს 100-შახ გვარობას. საქორთუოს თე გვარიშ 4 გვარობა ჩანს. თინეფშე სუმი — გვალაშ მელფა (Vaccinium myrtillus), ლენი მელფა (Vaccinium uliginosum) დო ჭითა მელფა (Vaccinium vitis-idea) ბორეალური ელემენტეფი რე დო გოფაჩილი რე ჰოლარქტიკული ოქიანუშ სუბალპურ დო ალპურ ორტყაფუეფს დო ართი — კავკაციური მელფა (ანუ მაღალი მელფა) ჩანს გვალაშ გიმენი დო ოშქაშე ორტყაფუეფიშ კოლხური ტიპიშ ტყალეფს დო ოორუე-ბჟაეიოლ ანატოლიას.

გვალაშ მელფა უმოსო დაბალი ბართვი რე. საქორთუოს ჩანს სუბალპურ ტალეფს, აბხვადჷნა უმოს მაღალასჷთ — დეკიანეფს. მაირეთ რე მთათუშეთის, ჭითა მელფა დო ფშქერწკჷმა ართო აკმოქიმინუნს მელიშონს. მელფა ფალჷნს მეს-მანგის, გუმნაღელი მონდიდუ კვირკვე-მარაშინათუთას.

მელფაშ გუმნაღელი მობჟე გემუანი რე. იჭკომუ ლადირო, აკეთენა მურაბასჷთ, იკათუანს C ვიტამინს, მათალე ნოფთიარობეფს. სქირაფილ გუმნაღელს გჷმირინუანა მედიცინას კუჭიშ გჷმაკირალ საშუალებათ. ახალელნაფალა ფურცელეფიშ ნახაშა საუჯგუშო უფუმუმანინე საშუალება რე. ჯგირი მეთოფურე ჩანარი რე.

ლიტერატურა

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

მელფა: Brief Summary ( 明格列爾語 )

由wikipedia emerging languages提供

მელფა (Vaccinium) — ჩანარეფიშ გვარი მანანაშობურეფიშ ფანიაშე. იროწვანე ვარდა ფურცელმაცჷმე გვერდო ბართვი ვარდა ბართვონი რე.

აკმაართიანენს 100-შახ გვარობას. საქორთუოს თე გვარიშ 4 გვარობა ჩანს. თინეფშე სუმი — გვალაშ მელფა (Vaccinium myrtillus), ლენი მელფა (Vaccinium uliginosum) დო ჭითა მელფა (Vaccinium vitis-idea) ბორეალური ელემენტეფი რე დო გოფაჩილი რე ჰოლარქტიკული ოქიანუშ სუბალპურ დო ალპურ ორტყაფუეფს დო ართი — კავკაციური მელფა (ანუ მაღალი მელფა) ჩანს გვალაშ გიმენი დო ოშქაშე ორტყაფუეფიშ კოლხური ტიპიშ ტყალეფს დო ოორუე-ბჟაეიოლ ანატოლიას.

გვალაშ მელფა უმოსო დაბალი ბართვი რე. საქორთუოს ჩანს სუბალპურ ტალეფს, აბხვადჷნა უმოს მაღალასჷთ — დეკიანეფს. მაირეთ რე მთათუშეთის, ჭითა მელფა დო ფშქერწკჷმა ართო აკმოქიმინუნს მელიშონს. მელფა ფალჷნს მეს-მანგის, გუმნაღელი მონდიდუ კვირკვე-მარაშინათუთას.

მელფაშ გუმნაღელი მობჟე გემუანი რე. იჭკომუ ლადირო, აკეთენა მურაბასჷთ, იკათუანს C ვიტამინს, მათალე ნოფთიარობეფს. სქირაფილ გუმნაღელს გჷმირინუანა მედიცინას კუჭიშ გჷმაკირალ საშუალებათ. ახალელნაფალა ფურცელეფიშ ნახაშა საუჯგუშო უფუმუმანინე საშუალება რე. ჯგირი მეთოფურე ჩანარი რე.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging languages

Giasena ( Vec )

由wikipedia emerging_languages提供

La giàsena (fur. Glàsine, ingl. Blueberry, tal. Mirtillo, tod. Heidelbeer) la xe na pianta partegnente al zenare Vaccinium, de la famegia de le Ericacee, i so fruti i chiapa el nome da la pianta stessa.

Descrizion

 src=
Giasena in fiora. da notar el speto dei fiori, tipico de le Ericacee
 src=
Foto dei fruti de la giasena, chiamai "giasene" anca lori

Le giasene le xe matarei chiei. El zigante intra de lore, el Vaccinium arboreum del la Mèrica del Nord, el xe un albarelo chieo, che el pol rivar anca fin ai 8–9 m. Chel'altre giasene le xe matarei che le supara el metro, invenze i pì tanti (tuti quei presenti in Italia) le xe de dimension chiee o diritura strissanti.

La giàsena mora (Vaccinium myrtillus) la fiorisse in magio e la frutifega in lugio-agosto, la ga fogie ovai e fruti che i trà sul blè, che i vien nisai freschi o trasformai in marmelata. La giasena rossa (Vaccinium vitis-idaea) la ga fogie coriacee senpreverde, co fiori bianchi o rosa, riunii in graspi termenai; la produse pomele rosse comestibii ma amarogne, anca lore adate a essar trasformae in marmelata.

I fiori i ga na forma tipica a orzio roversà, co petai saldai intra de lore. Sta forma la xe comun a tute le Ericacee.

I fruti i ga el spetto de pomele, ma in realtà le xe pomele false, cofà le banane e le angurie, parché le se orizena - oltra che da l'ovario - da sepai, petai e stami.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging_languages

Giasena: Brief Summary ( Vec )

由wikipedia emerging_languages提供

La giàsena (fur. Glàsine, ingl. Blueberry, tal. Mirtillo, tod. Heidelbeer) la xe na pianta partegnente al zenare Vaccinium, de la famegia de le Ericacee, i so fruti i chiapa el nome da la pianta stessa.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia emerging_languages

Vaccinium ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Vaccinium /vækˈsɪniəm/[3] is a common and widespread genus of shrubs or dwarf shrubs in the heath family (Ericaceae). The fruits of many species are eaten by humans and some are of commercial importance, including the cranberry, blueberry, bilberry (whortleberry), lingonberry (cowberry), and huckleberry. Like many other ericaceous plants, they are generally restricted to acidic soils.

Description

The plant structure varies between species: some trail along the ground, some are dwarf shrubs, and some are larger shrubs perhaps 1 to 2 m (3 to 7 ft) tall. Some tropical species are epiphytic.[4] Stems are usually woody. Flowers are epigynous with fused petals, and have long styles that protrude from their bell-shaped corollas. Stamens have anthers with extended tube-like structures called "awns" through which pollen falls when mature.[5] Inflorescences can be axillary or terminal. The fruit develops from an inferior ovary, and is a four- or five-parted berry; it is usually brightly coloured, often being red or bluish with purple juice. Roots are commonly mycorrhizal, which likely help the plants to access nutrients such as nitrogen and phosphorus in the acidic, nutrient-poor soils they inhabit.[4]

Taxonomy

The genus was first described scientifically by Carl Linnaeus in 1753.[1] The name Vaccinium was used in classical Latin for a plant, possibly the bilberry or a hyacinth, and may be derived from the Latin bacca, berry, although its ultimate derivation is obscure.[6][7] It is not the same word as Vaccinum "of or pertaining to cows".[8]

The taxonomy of the genus is complex, and still under investigation. Genetic analyses indicates that the genus Vaccinium is not monophyletic.[9] A number of the Asian species are more closely related to Agapetes than to other Vaccinium species.[9][10] A second group includes most of Orthaea and Notopora, at least some of Gaylussacia (huckleberry), and a number of species from Vaccinium, such as Vaccinium crassifolium.[9] Other parts of Vaccinium form other groups, sometimes together with species of other genera.[9] The taxonomy of Vaccinium can either be resolved by enlarging the genus to include the entirety of the tribe Vaccinieae, or by breaking the genus up into several different genera.[9]

Subgenera

Vaccinium oxycoccos, the common cranberry, one kind of cranberry

A classification predating molecular phylogeny divides Vaccinium into subgenera, and several sections:

Subgenus Oxycoccus
The cranberries, with slender, trailing, wiry non-woody shoots and strongly reflexed flower petals. Some botanists treat Oxycoccus as a distinct genus.
Subgenus Vaccinium
All the other species, with thicker, upright woody shoots and bell-shaped flowers

Distribution and habitat

The genus contains about 450 species,[17] which are found mostly in the cooler areas of the Northern Hemisphere, although there are tropical species from areas as widely separated as Madagascar and Hawaii. The genus is distributed worldwide except for Australia and Antarctica, but areas of great Vaccinium diversity include the montane regions of North and South America, as well as Southeast Asia.[4][18] Species are still being discovered in the Andes.[19]

Plants of this group typically require acidic soils, and as wild plants they live in habitats such as heath, bog and acidic woodland (for example, blueberries under oaks or pines). Blueberry plants are commonly found in oak-heath forests in eastern North America.[20][21] Vaccinium is found in both successional and stable sites, and is fire-adapted in many regions, withstanding low-intensity burns, and re-sprouting from rhizomes when above-ground tissues are burned off.[4]

Ecology

Vaccinium species are used as food plants by the larvae of a number of Lepidoptera (butterfly and moth) species – see list of Lepidoptera that feed on Vaccinium. Berries of North American species nourish a variety of mammals and birds, notably including the grizzly bear.[4][22]

Fossil record

Two fossil seeds of †Vaccinium minutulum have been extracted from borehole samples of the Middle Miocene fresh water deposits in Nowy Sacz Basin, West Carpathians, Poland.[23]

Production

Harvest cranberries, New Jersey, United States

Blueberries (sect. Cyanococcus) and cranberries (sect. Oxycoccus) are relatively newly cultivated plants, and are largely unchanged from their wild relatives. Genetic breeding of blueberries began around the turn of the 20th century, and was spearheaded by Frederick Coville who performed many cross-breeding trials and produced dozens of new blueberry cultivars.[24] He often tested new cultivars for their flavor, and claimed that after a long day of tasting, "all blueberries taste the same, and all taste sour."[24]

See also

References

  1. ^ a b "Vaccinium Linnaeus". Index Nominum Genericorum. International Association for Plant Taxonomy. 2003-02-05. Retrieved 2008-05-09.
  2. ^ Vander Kloet, Sam P. (2009). "Vaccinium". In Flora of North America Editorial Committee (ed.). Flora of North America North of Mexico (FNA). Vol. 8. New York and Oxford – via eFloras.org, Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.
  3. ^ Sunset Western Garden Book. 1995. pp. 606–607.
  4. ^ a b c d e Vander Kloet, Samuel P. (1988). The Genus Vaccinium in North America. Ottawa, Canada: Research Branch, Agriculture Canada.
  5. ^ Palser, Barbara F. (1961-12-01). "Studies of Floral Morphology in the Ericales. V. Organography and Vascular Anatomy in Several United States Species of the Vacciniaceae". Botanical Gazette. 123 (2): 79–111. doi:10.1086/336134. ISSN 0006-8071. S2CID 85148687.
  6. ^ Hyam, R. & Pankhurst, R.J. (1995). Plants and their names : a concise dictionary. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-866189-4. p. 515.
  7. ^ Coombes, Allen J. (1994). Dictionary of Plant Names. London: Hamlyn Books. ISBN 978-0-600-58187-1. p. 187.
  8. ^ P.G.W. Glare, ed. (1996). Oxford Latin Dictionary. p. 2000. ISBN 0-19-864224-5.
  9. ^ a b c d e f Kathleen A. Kron; E. Ann Powell; J. L. Luteyn (2002). "Phylogenetic relationships within the blueberry tribe (Vaccinieae, Ericaceae) based on sequence data from MATK and nuclear ribosomal ITS regions, with comments on the placement of Satyria". American Journal of Botany. 89 (2): 327–336. doi:10.3732/ajb.89.2.327. PMID 21669741.
  10. ^ Fang, Ruizheng; Stevens, Peter F. "Vaccinium". Flora of China. Vol. 14 – via eFloras.org, Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.
  11. ^ "GBIF: Vaccinium microcarpum". Retrieved 2016-10-17.
  12. ^ "Vaccinium microcarpum" at the Encyclopedia of Life
  13. ^ "Vaccinium stenophyllum". Tropicos. Missouri Botanical Garden.
  14. ^ "Vaccinium pallidum Aiton". www.cas.Vanderbilt.edu. Archived from the original on 25 April 2009. Retrieved 13 June 2017.
  15. ^ "Vaccinium stamineum L." www.cas.Vanderbilt.edu. Archived from the original on 25 April 2009. Retrieved 13 June 2017.
  16. ^ "Lewis and Clark Herbarium - Plants collected by Lewis and Clark". plantsystematics.org. Retrieved 2019-12-20.
  17. ^ "vaccinium species". Retrieved 20 August 2016.
  18. ^ Tsutsumi, Chie (May 22, 2011). "The Phylogenetic Positions of Four Endangered Vaccinium Species in Japan" (PDF). Bulletin of the National Museum of Nature and Science. 37: 79–86.
  19. ^ Pedraza-Peñalosa, Paola; Luteyn, James L. (2011-06-01). "Andean Vaccinium (Ericaceae: Vaccinieae): Seven new species from South America". Brittonia. 63 (2): 257–275. doi:10.1007/s12228-010-9164-y. ISSN 1938-436X. S2CID 40949853.
  20. ^ "The Natural Communities of Virginia Classification of Ecological Community Groups (Version 2.3), Virginia Department of Conservation and Recreation, 2010". Virginia.gov. Archived from the original on 5 January 2011. Retrieved 13 June 2017.
  21. ^ Schafale, M. P. & Weakley, A. S. (1990). Classification of the natural communities of North Carolina: third approximation. North Carolina Natural Heritage Program, North Carolina Division of Parks and Recreation.
  22. ^ Mace, R. D., & Jonkel, C. J. (1986). "Local food habits of the grizzly bear in Montana". Bears: Their Biology and Management. 6: 105–110. doi:10.2307/3872813. JSTOR 3872813.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  23. ^ Łańcucka-Środoniowa M.: Macroscopic plant remains from the freshwater Miocene of the Nowy Sącz Basin (West Carpathians, Poland) [Szczątki makroskopowe roślin z miocenu słodkowodnego Kotliny Sądeckiej (Karpaty Zachodnie, Polska)]. Acta Palaeobotanica 1979 20 (1): 3-117.
  24. ^ a b Coville, F. V. (1910). Experiments in Blueberry Culture. US Government Printing Office.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Vaccinium: Brief Summary ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Vaccinium /vækˈsɪniəm/ is a common and widespread genus of shrubs or dwarf shrubs in the heath family (Ericaceae). The fruits of many species are eaten by humans and some are of commercial importance, including the cranberry, blueberry, bilberry (whortleberry), lingonberry (cowberry), and huckleberry. Like many other ericaceous plants, they are generally restricted to acidic soils.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Vakcinio ( 世界語 )

由wikipedia EO提供

Vakcinio (Vaccinium) estas genro el erikacoj de tufarbustoj kaj arbustetoj kun simplaj folioj, kun helruĝaj, helvioletaj aŭ blankaj floroj ofte kruĉformaj, kaj kun malgrandaj beroj nigraj, blue nigraj, verdaj aŭ flavaj, kiujn fruktojn oni manĝas. Pli ol 450 specioj el Eŭropo, Azio, Afriko kaj Ameriko, pluraj kultivataj por ornamo aŭ por beroj manĝataj freŝaj aŭ konfititaj.[1]

La taksonomio estas kompleksa kaj ankoraŭ esplorata; estas du subgenroj kaj pluraj sekcioj:

Subgenro Oxycoccus (iuj botanikistoj konsideras Oxycoccus esti aparta genro)
  • Sekc. Oxycoccus
    • Vaccinium macrocarpon
    • Vaccinium microcarpum
    • Vaccinium oxycoccus - Oksikoko
  • Sekc. Oxycoccoides
    • Vaccinium erythrocarpum
Subgenro Vaccinium (ĉiuj aliaj specioj)

Piednotoj

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EO

Vakcinio: Brief Summary ( 世界語 )

由wikipedia EO提供

Vakcinio (Vaccinium) estas genro el erikacoj de tufarbustoj kaj arbustetoj kun simplaj folioj, kun helruĝaj, helvioletaj aŭ blankaj floroj ofte kruĉformaj, kaj kun malgrandaj beroj nigraj, blue nigraj, verdaj aŭ flavaj, kiujn fruktojn oni manĝas. Pli ol 450 specioj el Eŭropo, Azio, Afriko kaj Ameriko, pluraj kultivataj por ornamo aŭ por beroj manĝataj freŝaj aŭ konfititaj.

La taksonomio estas kompleksa kaj ankoraŭ esplorata; estas du subgenroj kaj pluraj sekcioj:

Subgenro Oxycoccus (iuj botanikistoj konsideras Oxycoccus esti aparta genro) Sekc. Oxycoccus Vaccinium macrocarpon Vaccinium microcarpum Vaccinium oxycoccus - Oksikoko Sekc. Oxycoccoides Vaccinium erythrocarpum Subgenro Vaccinium (ĉiuj aliaj specioj) Sekc. Batodendron Vaccinium arboreum (bildoj) Vaccinium crassifolium Sekc. Brachyceratium Vaccinium dependens Sekc. Bracteata Vaccinium acrobracteatum Vaccinium barandanum Vaccinium bracteatum Vaccinium coriaceum Vaccinium cornigerum Vaccinium cruentum Vaccinium hooglandii Vaccinium horizontale Vaccinium laurifolium Vaccinium lucidum Vaccinium myrtoides Vaccinium phillyreoides Vaccinium reticulatovenosum Vaccinium sparsum Vaccinium varingifolium Sekc. Ciliata Vaccinium ciliatum Vaccinium oldhamii Sekc. Cinctosandra Vaccinium exul Sekc. Conchophyllum Vaccinium corymbodendron Vaccinium delavayi Vaccinium emarginatum Vaccinium griffithianum Vaccinium meridionale Vaccinium moupinense Vaccinium neilgherrense Vaccinium nummularia Vaccinium retusum Sekc. Cyanococcus Vaccinium angustifolium Vaccinium boreale Vaccinium caesariense Vaccinium corymbosum Vaccinium darrowii Vaccinium elliottii Vaccinium formosum Vaccinium fuscatum (sin. V. atrococcum) Vaccinium hirsutum Vaccinium koreanum Vaccinium myrsinites Vaccinium myrtilloides Vaccinium pallidum (bildoj) Vaccinium simulatum Vaccinium tenellum Vaccinium virgatum (sin. V. ashei) Sekc. Eococcus Vaccinium fragile Sekc. Epigynium Vaccinium vacciniaceum Sekc. Galeopetalum Vaccinium chunii Vaccinium dunalianum Vaccinium glaucoalbum Vaccinium urceolatum Sekc. Hemimyrtillus Vaccinium arctostaphylos Vaccinium cylindraceum Vaccinium hirtum Vaccinium padifolium Vaccinium smallii Sekc. Myrtillus Vaccinium calycinum Vaccinium cespitosum Vaccinium deliciosum Vaccinium dentatum Vaccinium membranaceum Vaccinium myrtillus - blua vakcinio, mirtelo Vaccinium ovalifolium (sin. V. alaskaense) Vaccinium parvifolium Vaccinium praestans Vaccinium reticulatum Vaccinium scoparium Sekc. Neurodesia Vaccinium crenatum Sekc. Oarianthe Vaccinium ambyandrum Vaccinium cyclopense Sekc. Oreades Vaccinium poasanum Sekc. Pachyanthum Vaccinium fissiflorum Sekc. Polycodium Vaccinium stamineum (sin. V. caesium) (bildoj) Sekc. Pyxothamnus Vaccinium consanguineum Vaccinium floribundum Vaccinium ovatum Sekc. Vaccinium Vaccinium uliginosum (sin. V. occidentale) - nigra vakcinio Sekc. Vitis-idaea Vaccinium vitis-idaea (nomata "ruĝa vakcinio")
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EO

Vaccinium ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

Vaccinium es un género de arbustos de la familia Ericaceae que incluye a todas las especies llamadas arándano, como el arándano azul (Vaccinium corymbosum) o arándano rojo. Este género contiene 908 especies descritas y de estas, solo 172 aceptadas.[2]

 src=
Ilustración de Vaccinium myrtillus
 src=
Arándanos en Angol, Chile
 src=
Vaccinium consanguineum, detalle de frutos maduros, Costa Rica

Descripción

Son arbustos o rara vez árboles, terrestres o epifíticos, frecuentemente rizomatosos. Hojas alternas, perennes o deciduas, cortamente pecioladas, pinnatinervias o plinervias, los márgenes enteros o serrados.

Inflorescencias axilares, racemosas o rara vez con 1-2 flores; bráctea floral 1, pequeña; pedicelos articulados o continuos con el cáliz; bractéolas 2. Flores 4-5-meras, generalmente con aroma, la estivación imbricada; cáliz sinsépalo, el tubo cilíndrico a globoso, los lobos rara vez obsoletos; corola simpétala, cilíndrica, urceolada, o campanulada, membranácea a delgadamente-carnosa, los lobos rara vez partidos casi hasta la base; estambres 8 o 10, iguales, del largo de la corola; filamentos distintos, iguales, más largos que las anteras, el conectivo con o sin espolones, a veces en apariencia con espolones vestigiales; anteras iguales, el tejido de desintegración ausente, las tecas lisas o papiladas, los túbulos 2, distintos, dehiscentes por poros terminales o rara vez por hendiduras oblicuas; polen sin hilos de viscina; anteras no dehiscentes, sino poricidas adaptadas a polinización por zumbido. Ovario completamente ínfero o en parte ínfero, 4-5(-falsamente 10)-locular; estilo casi igual a la corola.

Frutos en bayas; semillas 5 a numerosas, a veces con una vaina mucilaginosa.[1]​ El fruto se desarrolla a partir de un ovario inferior, por lo que botánicamente se le considera una falsa baya.

Distribución y hábitat

Su hábitat es, principalmente, las regiones frías del hemisferio norte, aunque también hay especies tropicales en regiones tan distantes como Madagascar y Hawái. Estas plantas, sin embargo, prefieren terrenos abiertos así como zonas de monte bajo. En España, en estado silvestre, se pueden encontrar tres especies, todas ellas en zonas montañosas y ambientes mínimamente húmedos: el arándano común (Vaccinium myrtillus), el arándano negro (Vaccinium uliginosum) y, muy raramente, el arándano rojo (Vaccinium vitis-idaea).

Taxonomía

El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 349–352. 1753.[1]​ La especie tipo es: Vaccinium uliginosum L.

Etimología

Vaccinium: nombre genérico que se utilizó en latín clásico para un tipo de baya (probablemente el arándano Vaccinium myrtillus), pero su última derivación es oscura, (no es la misma palabra que vaccinum = "de o perteneciente a las vacas").[3]

Subgéneros

Existen dos subgéneros:

Referencias

  1. a b c «Vaccinium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 20 de febrero de 2013.
  2. Vaccinium en PlantList
  3. P. G. W. Glare (editor) (1996). Oxford Latin Dictionary. p. 2000. ISBN 0-19-864224-5.

Bibliografía

  1. Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. (eds.) 2009. Cucurbitaceae a Polemoniaceae. Fl. Mesoamer. 4(1): 1–855.
  2. Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Lista de espécies Flora do Brasil. https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
  3. Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Anti
  1. Luteyn, J. L. 2001. Two new species and two new combinations in Mesoamerican Ericaceae. Brittonia 53(3): 437–446.
  2. Luteyn, J. L. 1999. Páramos, a checklist of plant diversity, geographical distribution, and botanical literature. Mem. New York Bot. Gard. 84: viii–xv, 1–278.
  3. Luteyn, J. L. & R. L. Wilbur. 2005. Ericaceae. In Burger, W. (editor). Flora Costaricensis, 2005. Fieldiana, Bot., n.s. 45: 1–107.
  4. Luteyn, J. L. & R. L. Wilbur. 2010. Ericaceae. En: Manual de Plantas de Costa Rica. Vol. 5. B.E. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 119: 239–283.
  5. Schatz, G. E., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.
  6. Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquin. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Vaccinium: Brief Summary ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

Vaccinium es un género de arbustos de la familia Ericaceae que incluye a todas las especies llamadas arándano, como el arándano azul (Vaccinium corymbosum) o arándano rojo. Este género contiene 908 especies descritas y de estas, solo 172 aceptadas.​

 src= Ilustración de Vaccinium myrtillus  src= Arándanos en Angol, Chile  src= Vaccinium consanguineum, detalle de frutos maduros, Costa Rica
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Mustikas (perekond) ( 愛沙尼亞語 )

由wikipedia ET提供

Mustikas (Vaccinium) on taimede perekond kanarbikuliste sugukonnast.

Perekonda kuulub umbes 450 liiki, millest enamik kasvab troopikas. Siiski, mõni liik, nagu harilik pohl, kasvab ka arktilistel aladel. Mustikad eelistavad happelist kasvupinnast ning reeglina leidub neid soodes, rabades ja happelise mullaga metsades.

Seniajani pole kirjeldatud ühtegi mürgist mustikaliiki. Mustika perekonda kuulub palju majandusliku tähtsusega söödavate marjadega liike, nagu harilik jõhvikas, suureviljaline jõhvikas, harilik mustikas, kännasmustikas, poolkõrge mustikas, ahtalehine mustikas, harilik pohl ja sinikas.

Mustikad võivad olla kasvutüübilt roomavad (harilik jõhvikas), kääbuspõõsad (harilik mustikas) kui suuremaid põõsad (kännasmustikas), mille kõrgus ulatub 2 meetrini. Kirjeldatud on epifüütseid mustikaliike. Mustikate viljaks on eredalt värvunud mari, mis on värvusetu, punase või sinakaspunase mahlaga.

Mustika perekonna liikide taksonoomia on keeruline ja seda alles uuritakse.

Eesti liigid

Liigid

Alamperekond Oxycoccus
Jõhvikad: iseloomustavaks peened, roomavad, rohtsed võrsed ja tugevalt tagasikäändunud kroonlehed. Mõned süstemaatikad käsitlevad jõhvikat eraldi perekonnana.
Alamperekond Vaccinium
Kõik liigid, millel on jämedamad, tõusvad, puitunud varred ja kellukjad õied.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipeedia autorid ja toimetajad
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ET

Mustikas (perekond): Brief Summary ( 愛沙尼亞語 )

由wikipedia ET提供

Mustikas (Vaccinium) on taimede perekond kanarbikuliste sugukonnast.

Perekonda kuulub umbes 450 liiki, millest enamik kasvab troopikas. Siiski, mõni liik, nagu harilik pohl, kasvab ka arktilistel aladel. Mustikad eelistavad happelist kasvupinnast ning reeglina leidub neid soodes, rabades ja happelise mullaga metsades.

Seniajani pole kirjeldatud ühtegi mürgist mustikaliiki. Mustika perekonda kuulub palju majandusliku tähtsusega söödavate marjadega liike, nagu harilik jõhvikas, suureviljaline jõhvikas, harilik mustikas, kännasmustikas, poolkõrge mustikas, ahtalehine mustikas, harilik pohl ja sinikas.

Mustikad võivad olla kasvutüübilt roomavad (harilik jõhvikas), kääbuspõõsad (harilik mustikas) kui suuremaid põõsad (kännasmustikas), mille kõrgus ulatub 2 meetrini. Kirjeldatud on epifüütseid mustikaliike. Mustikate viljaks on eredalt värvunud mari, mis on värvusetu, punase või sinakaspunase mahlaga.

Mustika perekonna liikide taksonoomia on keeruline ja seda alles uuritakse.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipeedia autorid ja toimetajad
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ET

Vaccinium ( 巴斯克語 )

由wikipedia EU提供

Vaccinium Ericaceae familiaren baitako landare loredunen generoa da. 450 espezie inguru dira, zuhaixka eta muluak, gehienak Ipar Hemisferioko eskualde hotzetan banatuak, nahiz eta espezie batzuk tropikalak diren. Espezie askoren fruituak, ahabiak, jangarriak dira.

Euskal Herrian bi espezie daude: Vaccinium myrtillus eta Vaccinium uliginosum.

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipediako egileak eta editoreak
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EU

Vaccinium: Brief Summary ( 巴斯克語 )

由wikipedia EU提供
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipediako egileak eta editoreak
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EU

Puolukat ( 芬蘭語 )

由wikipedia FI提供
 src=
Kolme Vaccinium-sukuun kuuluvaa lajia: oikeassa yläkulmassa juolukka (Vaccinium uliginosum), keskivasemmalla mustikka (Vaccinium myrtillus), vasemmassa alakulmassa puolukka (Vaccinium vitis-idaea).

Puolukat (Vaccinium) on kanervakasveihin (Ericaceae) kuuluva kasvisuku, joka käsittää sekä varsinaiset puolukat että mustikat, karpalot ja juolukat.

Sukuun kuuluu monivuotisia varpuja, joiden kukan terälehdet kasvavat yhteen roikkuvaksi kelloksi. Marja on sininen tai punainen, joskus harvoin valkoinen. Kaikki viihtyvät vähäkalkkisilla mailla.[1]

Luokittelu

Puolukat jaetaan 33 sektioon, joihin kuuluu yhteensä 150–450 lajia:

Lähteet

  1. Anderberg, A & A-L: Den virtuella Floran 2004-2009. Tukholma: Naturhistoriska riksmuseet. Viitattu 2.7.2009. (ruotsiksi)

Aiheesta muualla

Tämä kasveihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedian tekijät ja toimittajat
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FI

Puolukat: Brief Summary ( 芬蘭語 )

由wikipedia FI提供
 src= Kolme Vaccinium-sukuun kuuluvaa lajia: oikeassa yläkulmassa juolukka (Vaccinium uliginosum), keskivasemmalla mustikka (Vaccinium myrtillus), vasemmassa alakulmassa puolukka (Vaccinium vitis-idaea).

Puolukat (Vaccinium) on kanervakasveihin (Ericaceae) kuuluva kasvisuku, joka käsittää sekä varsinaiset puolukat että mustikat, karpalot ja juolukat.

Sukuun kuuluu monivuotisia varpuja, joiden kukan terälehdet kasvavat yhteen roikkuvaksi kelloksi. Marja on sininen tai punainen, joskus harvoin valkoinen. Kaikki viihtyvät vähäkalkkisilla mailla.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedian tekijät ja toimittajat
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FI

Vaccinium ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Airelles

Vaccinium, les airelles, est un genre de plantes dicotylédones de la famille des Ericaceae, sous-famille des Vaccinioideae, à répartition quasi-cosmopolite, qui compte environ 450 espèces acceptées.

Dans les régions tempérées, ce sont des sous-arbrisseaux montagnards. Les airelles (du provençal aire, du latin atra : « noire ») sont des petits arbustes de 20 à 50 cm de haut, phylogénétiquement apparentés aux bruyères, aux rhododendrons et aux azalées, à l'arbousier et à la busserole. Le nom vernaculaire, « airelle », désigne aussi bien la plante que son fruit. Le nom airellier pour désigner l'arbrisseau est peu usité.

« Bénin et Lesueur puisèrent de l'eau dans un petit bassin naturel qui se cachait à vingt pas sous les airelliers, et ils y couchèrent les bouteilles de Saint-Péray mousseux, pour les rafraîchir. »

Jules Romains, Les Copains, 1913, p. 275.

Noms communs : airelle rouge, canneberge, aradeck, atrès, macéret, mourlie, quéquénier, raisin de bruyère ou raisin des bois.

Caractéristiques générales

Les plantes du genre Vaccinium sont de petits arbres ou des arbustes et arbrisseaux, à feuilles persistantes ou caduques. Les feuilles sont alternes, lancéolées, elliptiques, ovales ou arrondies, entières ou dentées[2].

Les fleurs éclosent au printemps et en été, solitaires, à l'aisselle des feuilles, ou en grappes axillaires ou terminales. Ce sont des fleurs actinomorphes à symétrie tétra- ou pentamère, épigynes. Les lobes du calice, au nombre de cinq, sont petits et persistent sur les fruits. La corolle gamopétale, est arrondie à urcéolée-globuleuse, à cinq lobes minuscules à presque libres. Les étamines, au nombre de 8 à 10, ont des anthères qui présentent une corne tubulaire s'ouvrant par un pore terminal. Le pistil comprend un ovaire infère, à 4–5 loges, contenant des ovules peu nombreux, et un style unique[2].

Les fruits sont des baies charnues (ou plus précisément des pseudo baies) souvent sphériques, rouges[2].

Distribution et habitat

Le genre contient environ 450 espèces[3], distribuées dans le monde entier à l'exception de l'Australie et de l'Antarctique. Elle se rencontrent majoritairement sur les pentes montagneuses ouvertes des tropiques, zones où le genre Vaccinium est le plus diversifié. L'Asie du Sud-Est (archipel malais , Nouvelle-Guinée, Inde, Chine et Japon) est à l'origine de près de 40 % des espèces de Vaccinium. Environ 35 % des espèces sont originaires d'Amérique, dont 25 % en Amérique du Nord et 10 % en Amérique du Sud et en Amérique centrale. Le reste, environ 25 %, est largement dispersé dans le monde[4], notamment dans les zones les plus froides de l'hémisphère nord, des régions tempérées jusqu'aux zones circumboréales, mais aussi dans des régions aussi éloignées que Madagascar et Hawaï[5],[6]. De nouvelles espèces sont encore découvertes dans les Andes[7]. Le genre compte environ 130 espèces endémiques en Nouvelle-Guinée[8].

L'espèce de Vaccinium la plus largement distribuée est probablement Vaccinium uliginosum[4], présente dans toutes les régions tempérées et froides de l'hémisphère nord[9].

Les plantes de ce groupe ont généralement besoin de sols acides (plantes acidophiles) et, à l'état sauvage, elles vivent dans des habitats tels que landes à bruyère, tourbières et forêts acides (par exemple, myrtilles sous chênes ou pins). Les plants de myrtilles et bleuets se trouvent couramment dans les chênaies à bruyères de l'Est de l'Amérique du Nord[10],[11]. Les plantes du genre Vaccinium se trouvent à la fois dans les sites perturbés (soumis à une succession écologique) et stables, et sont adaptées au feu dans de nombreuses régions, résistant aux incendies de faible intensité et repoussant à partir des rhizomes lorsque les tissus aériens sont brûlés[5].

Espèces courantes

Le genre Vaccinium regroupe plus de 400 espèces, dont les plus répandues[réf. nécessaire] sont :

* L'airelle en corymbe donne les baies les plus grosses, ayant facilement 2 cm de diamètre. C'est l'espèce la plus cultivée en Amérique du Nord, particulièrement dans l'est des États-Unis et du Canada.

** L'airelle fausse-myrtille est un arbuste de 30 cm fréquentant les milieux secs au sol grossier ou les lieux humides, tels les tourbières. Elle partage souvent les mêmes habitats avec l'airelle à feuille étroite (Vaccinium angustifolium), avec laquelle elle est souvent confondue. Les fleurs, campanulées, sont blanches ou rosées.

Taxinomie

Étymologie

Synonymes

Selon Plants of the World online (POWO) (20 octobre 2020)[2] :

  • Andreusia Dunal
  • Batodendron Nutt.
  • Cavinium Thouars
  • Cyanococcus Rydb.
  • Disiphon Schltr.
  • Epigynium Klotzsch
  • Herpothamnus Small
  • Hornemannia Vahl
  • Hugeria Small
  • Malea Lundell
  • Metagonia Nutt.
  • Myrtillus Gilib.
  • Neojunghuhnia Koord.
  • Oxycoca Raf.
  • Oxycoccoides (Benth. & Hook.f.) Nakai
  • Oxycoccus Hill
  • Peyrusa Rich. ex Dunal
  • Picrococcus Nutt.
  • Polycodium Raf.
  • × Rhodocinium Avrorin
  • Rhodococcum (Rupr.) Avrorin
  • Schollera Roth
  • Symphysia C.Presl
  • Tauschia Preissler
  • Vitis-idaea Ség.

Liste d'espèces

Selon The Plant List (20 octobre 2020)[16] :

Utilisation

Les baies étant comestibles, quelques espèces (notamment Vaccinium angustifolium, Vaccinium corymbosum, Vaccinium macrocarpon, Vaccinium oxycoccos et Vaccinium myrtillus, la myrtille) sont cultivées pour leurs fruits. Les petits fruits produits par ces espèces contiennent de nombreux métabolites végétaux secondaires ayant des activités antioxydantes, anticancéreuses et antidiabétiques, procurant des effets bénéfiques sur la santé[3].

De nombreuses espèces de Vaccinium sont des plantes ornementales très appréciées pour leurs feuilles, fleurs et fruits colorés[17].

Production

 src=
Récolte des canneberges, New Jersey, États-Unis

Bioaccumulation, radioactivité

On a montré en Ukraine, notamment après la catastrophe nucléaire de Tchernobyl, que les airelles et myrtilles et d'autres baies, et leurs feuilles, utilisées en médecine traditionnelle se sont montrées capables de bioaccumulation de certains radionucléides[18],[19],[20],[21],[22], avec toutefois de fortes variations intraspécifiques (ex : de 2-3 à 555 Bq/kg pour l'activité du strontium 90 (Sr-90) dans les myrtilles fraiches (Vaccinium myrtillus) collectées dans les pinèdes à myrtilles (Orlov et al., 1996)[23]. Dans les zones contaminées, en juillet, au moment de la formation, des mesures ont montré que 31 % de l'activité radioactive due au césium 137 (Cs-137) était concentrée dans les feuilles, 26 % dans les fruits, 25 % dans les pétioles, et 18 % dans les racines (Korotkova and Orlov, 1999).
Remarque : des contaminations plus élevées, atteignant 1 028 Bq/kg de Cs-137) sont signalées chez la canneberge des marais (Oxycoccus palustris[24],[25]), avec des taux plus élevés dans les racines.
C'est un motif de préoccupation pour les toxicologues (toxicologie nucléaire[26]), car les airelles et myrtilles sont une source traditionnelle et importante dans l'alimentation des pays de l'Est et d'Europe centrale ou du nord les plus touchés par le retombées de Tchernobyl. Ceci préoccupe aussi les écotoxicologues et écologues car de nombreux animaux sauvages s'en nourrissent, pouvant contribuer à une contamination de la chaine alimentaire (réseau trophique) et du gibier de ces régions, avec des conséquences encore mal cernées (rien que pour l'activité du Cs-137, des radioactivités dépassant 20 000 Bq/kg dans les baies forestières et les champignons, jusqu'à plus de 150 000 Bq/kg dans les champignons secs et 250 000 Bq/kg dans le gibier et 300 000 Bq/kg ont été relevées chez des poissons prédateurs [26]).

Notes et références

  1. Integrated Taxonomic Information System (ITIS), www.itis.gov, CC0 https://doi.org/10.5066/F7KH0KBK, consulté le 20 octobre 2020
  2. a b c et d POWO. Plants of the World Online. Facilitated by the Royal Botanic Gardens, Kew. Published on the Internet; http://www.plantsoftheworldonline.org/, consulté le 20 octobre 2020
  3. a et b (en) Nusrat Sultana, Gerhard Menzel, Tony Heitkam, Kenji K. Kojima, Weidong Bao & Sedat Serçe, « Bioinformatic and Molecular Analysis of Satellite Repeat Diversity in Vaccinium Genomes », Genes, vol. 11, no 5,‎ 9 mai 2020, p. 527 (PMID , DOI , lire en ligne).
  4. a et b (en) Guo-Qing Song, James F. Hancock, « Vaccinium », dans Wild Crop Relatives: Genomic and Breeding Resources, Research Branch / Agriculture Canada, février 2011 (DOI , lire en ligne), p. 197-221.
  5. a et b (en) Samuel P. Vander Kloet, The Genus Vaccinium in North America, Ottawa (Canada), Research Branch, Agriculture Canada, 1988.
  6. (en) Chie Tsutsumi, « The Phylogenetic Positions of Four Endangered Vaccinium Species in Japan », Bulletin of the National Museum of Nature and Science, vol. 37,‎ 22 mai 2011, p. 79–86 (lire en ligne).
  7. (en) Paola Pedraza-Peñalosa et James L. Luteyn, « Andean Vaccinium (Ericaceae: Vaccinieae): Seven new species from South America », Brittonia, vol. 63, no 2,‎ 1er juin 2011, p. 257–275 (ISSN , DOI ).
  8. Frédéric Danet, « Une espèce et une variété nouvelles de Vaccinium (Ericaceae) de Nouvelle-Guinée », Adansonia, Muséum national d’Histoire naturelle, Paris., vol. 27, no 2,‎ 30 décembre 2005, p. 281-285 (lire en ligne).
  9. (en) « Vaccinium uliginosum L. », sur Plants of the World Online (POWO) (consulté le 18 octobre 2020).
  10. (en) « The Natural Communities of Virginia Classification of Ecological Community Groups (Version 2.3), Virginia Department of Conservation and Recreation, 2010 », sur Virginia.gov (consulté le 13 juin 2017).
  11. (en) Schafale, M. P. et Weakley, A. S., Classification of the natural communities of North Carolina: third approximation, North Carolina Natural Heritage Program, North Carolina Division of Parks and Recreation, 1990.
  12. Vaccinium angustifolium sur le site Vascan de Canadensys, consulté le 19 avril 2013
  13. Michel Leboeuf, Arbres et Plantes forestières du Québec et des Maritimes, Éditions Michel Quintin, 2007, 391 p. (ISBN 978-2-89435-331-8), p. 217-218
  14. (en) Jacques André, Les noms des plantes dans la Rome antique, Belles Lettres, 19 juin 2010, 332 p. (ISBN 978-2-251-32881-2), p. 268.
  15. (en) S. P. Vander Kloet, « On the etymology of Vaccinium L. », Rhodora, vol. 94, no 880,‎ octobre 1992, p. 371-373 (lire en ligne).
  16. The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/, consulté le 20 octobre 2020
  17. « Vaccinium Ornementaux », sur Pépinière Multibaies (consulté le 18 octobre 2020).
  18. Orlov, A. A. (2001). Accumulation of technogenic radionuclides by wild forest berries and medicinal plants. Chernobyl Digest 1998–2000, 6 (Minsk) (//www.biobel.bas-net.by/igc /ChD/ChD_r.htm) (in Russian)
  19. Orlov, A. A. & Krasnov, V. P. (1997). Cs-137 accumulation intensity under soil cover in quercus and pinequercus forests sugrudoks of Ukrainian Poles’e. In: Problems of Forest Ecology and Forestry in Ukrainian Poles’e. Collection of Scientific Papers (Poles’e Forest Station, Zhytomir) 4: p. 25–30 (in Ukrainian).
  20. Orlov, A. A., Kalish, A. B., Korotkova, E. Z. & Kubers, T. V. (1998). Quantitative estimation of soil characters and intensity of Cs-137 migration in “soil–plant” and “soil–mushroom” chains based on a phytoecological approach. In: Agrochemistry and Pedology (Collection of Papers, Kharkov) 4: p. 169–176 (in Russian).
  21. Orlov, A. A., Krasnov, V. P., Grodzinsky, D. M., Khomlyak, M. N. & Korotkova, E. Z. (1999). Radioecological aspects of using wild medicinal plants: Cs-137 transition from raw materials to watersoluble drugs. In: Problems of Forest and Forestry Ecology in Ukrainian Poles’e (Collection of Scientific Papers, Poles’e Forest Station, Volyn) 6: p. 51–61 (in Russian)
  22. }Orlov, A. A., Krasnov, V. P., Irklienko, S. P. & Turko, V. N. (1996). Investigation of radioactive contaminationof medicinal plants of Ukrainian Poles’e forests.In: Problems of Forest and Forestry Ecology in UkrainianPoles’e. Collection of Papers (Polessk Forest Station, Zhytomir) 3: p. 55–64 (in Ukrainian).
  23. Grodzinsky, D. M. (1999). General situation of the radiologicalconsequences of the Chernobyl accident inUkraine. In: Imanaka, T. (Ed.), Recent Research Activitieson the Chernobyl NPP Accident in Belarus, Ukraine andRussia, KURRI-KR-7 (Kyoto University, Kyoto): p. 18–28
  24. Orlov, A. A. & Krasnov, V. P. (1997). Cs-137 accumulation intensity under soil cover in quercus and pinequercus forests sugrudoks of Ukrainian Poles’e. In: Problems of Forest Ecology and Forestry in Ukrainian Poles’e. Collection of Scientific Papers (Poles’e Forest Station, Zhytomir) 4: p. 25–30 (in Ukrainian).
  25. Krasnov, V. P. & Orlov, A. A. (2006). Actual problems of rehabilitation of radioactively contaminated forests. International Scientific Conference. Twenty Years after Chernobyl Accident: Future Outlook. April 24–26, 2006, Kiev, Ukraine (Contributed Papers, Kiev) 3: p. 321–327 (in Russian).
  26. a et b Nesterenko & Nesterenko: Protective Measures for Activities, Chap 14.2. Radiation Protection Measures for Forestry, Hunting, and Fisheries, p. 313 in Alexei Yablokov, Vassili et Alexei Nesterenko ; Chernobyl ; Consequences of the Catastrophe for People and the Environment ; Annals of the New york Academy of sciences ; Vol. 1181, Consulting editor J.D. sherman-Nevinger ; en anglais, (ISSN ) [impression]; (ISSN ) [en ligne], 349 pages, PDF, 4,3Mo) et Index des mots clé (39 pages, 165 Ko)

Voir aussi

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Vaccinium: Brief Summary ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Airelles

Vaccinium, les airelles, est un genre de plantes dicotylédones de la famille des Ericaceae, sous-famille des Vaccinioideae, à répartition quasi-cosmopolite, qui compte environ 450 espèces acceptées.

Dans les régions tempérées, ce sont des sous-arbrisseaux montagnards. Les airelles (du provençal aire, du latin atra : « noire ») sont des petits arbustes de 20 à 50 cm de haut, phylogénétiquement apparentés aux bruyères, aux rhododendrons et aux azalées, à l'arbousier et à la busserole. Le nom vernaculaire, « airelle », désigne aussi bien la plante que son fruit. Le nom airellier pour désigner l'arbrisseau est peu usité.

« Bénin et Lesueur puisèrent de l'eau dans un petit bassin naturel qui se cachait à vingt pas sous les airelliers, et ils y couchèrent les bouteilles de Saint-Péray mousseux, pour les rafraîchir. »

Jules Romains, Les Copains, 1913, p. 275.

Noms communs : airelle rouge, canneberge, aradeck, atrès, macéret, mourlie, quéquénier, raisin de bruyère ou raisin des bois.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Borovnica ( 克羅埃西亞語 )

由wikipedia hr Croatian提供

Borovnica (lat. Vaccinium), biljni je rod iz porodice vrjesovki. To su listopadni ili zimzeleni polugrmovi, grmovi i drveće, a najpoznatiji predstavnici ovog roda su obična borovnica (V. myrtillus), američka borovnica ili kultivirana borovnica (V. corymbosum), močvarna borovnica (Vaccinium uliginosum) i brusnica (V. vitis-idaea).[1] Sve četiri navedene vrste rastu i po Hrvatskoj.

Brusnica, Vaccinium vitis-idaea L. je zimzeleni, niski grm sa tankim, okruglastim i poleglim grančicama koja raste najčešće sa borovnicom, a raširena je po u sjevernoj Europi, Aziji i Sjevernoj Americi i često se koristi u tradicionalnoj medicini, te za izradu sokova, kompota i pekmeza.

Borovnica se ne smije brkati sa rodom borovica (Juniperus).

Nekadašnji rod Oxycoccus uklopljen je u Vaccinium.

Vrste

  1. Vaccinium absconditum J.J.Sm.
  2. Vaccinium acrobracteatum K.Schum.
  3. Vaccinium acutissimum F.Muell.
  4. Vaccinium adenochaetum Sleumer
  5. Vaccinium adenopodum Sleumer
  6. Vaccinium adenotrichum Sleumer
  7. Vaccinium agusanense Elmer
  8. Vaccinium aitapense Sleumer
  9. Vaccinium alainii Acuña & Roíg
  10. Vaccinium albicans Sleumer
  11. Vaccinium albidens H.Lév. & Vaniot
  12. Vaccinium almedae Wilbur & Luteyn
  13. Vaccinium altiterrae Veldkamp
  14. Vaccinium alvarezii Merr.
  15. Vaccinium amakhangium S.Panda & Sanjappa
  16. Vaccinium amazonicum Pedraza & Luteyn
  17. Vaccinium ambivalens Sleumer
  18. Vaccinium ambyandrum F.Muell.
  19. Vaccinium amphoterum Sleumer
  20. Vaccinium amplexicaule J.J.Sm.
  21. Vaccinium ampullaceum Sleumer
  22. Vaccinium andersonii Sleumer
  23. Vaccinium angiense Kaneh. & Hatus.
  24. Vaccinium angustifolium Aiton
  25. Vaccinium apiculatum Sleumer
  26. Vaccinium apophysatum Sleumer
  27. Vaccinium appendiculatum Schltr.
  28. Vaccinium arboreum Marshall
  29. Vaccinium arbutoides C.B.Clarke
  30. Vaccinium arctostaphylos L.
  31. Vaccinium ardisioides Hook.f. ex C.B.Clarke
  32. Vaccinium aristatum Luteyn & Pedraza
  33. Vaccinium artum J.J.Sm.
  34. Vaccinium × atlanticum E.P.Bicknell
  35. Vaccinium aucupis Sleumer
  36. Vaccinium auriculifolium Sleumer
  37. Vaccinium bancanum Miq.
  38. Vaccinium banksii Merr.
  39. Vaccinium barandanum S.Vidal
  40. Vaccinium barbatum J.J.Sm.
  41. Vaccinium bartlettii Merr.
  42. Vaccinium benguetense S.Vidal
  43. Vaccinium besagiense J.J.Sm.
  44. Vaccinium bissei R.Berazaín
  45. Vaccinium blepharocalyx Schltr.
  46. Vaccinium bocatorense Wilbur
  47. Vaccinium bodenii Wernham
  48. Vaccinium boninense Nakai
  49. Vaccinium boreale I.V.Hall & Aalders
  50. Vaccinium brachyandrum C.Y.Wu & R.C.Fang
  51. Vaccinium brachybotrys (Franch.) Hand.-Mazz.
  52. Vaccinium brachycladum Sleumer
  53. Vaccinium brachygyne J.J.Sm.
  54. Vaccinium brachytrichum Sleumer
  55. Vaccinium bracteatum Thunb.
  56. Vaccinium brassii Sleumer
  57. Vaccinium breedlovei L.O.Williams
  58. Vaccinium brevipedicellatum C.Y.Wu
  59. Vaccinium brevipedunculatum J.J.Sm.
  60. Vaccinium bullatum (Dop) Sleumer
  61. Vaccinium bulleyanum (Diels) Sleumer
  62. Vaccinium caesariense Mack.
  63. Vaccinium calycinum Sm.
  64. Vaccinium camiguinense Merr.
  65. Vaccinium campanense Wilbur & Luteyn
  66. Vaccinium candidum Veldkamp
  67. Vaccinium capillatum Sleumer
  68. Vaccinium cardiophorum Sleumer
  69. Vaccinium carlesii Dunn
  70. Vaccinium carneolum Sleumer
  71. Vaccinium carolinianum Ashe
  72. Vaccinium caudatum Warb.
  73. Vaccinium cavendishioides Sleumer
  74. Vaccinium cavinerve C.Y.Wu
  75. Vaccinium cebuense Salares & Pelser
  76. Vaccinium centrocelebicum Sleumer
  77. Vaccinium ceramense Sleumer
  78. Vaccinium cercidifolium J.J.Sm.
  79. Vaccinium cereum (L.f.) G.Forst.
  80. Vaccinium cespitosum Michx.
  81. Vaccinium chaetothrix Sleumer
  82. Vaccinium chamaebuxus C.Y.Wu
  83. Vaccinium chengiae W.P.Fang
  84. Vaccinium chihuahuense Wilbur & Luteyn
  85. Vaccinium chimantense Maguire, Steyerm. & Luteyn
  86. Vaccinium chunii Merr. ex Sleumer
  87. Vaccinium ciliatum Thunb.
  88. Vaccinium claoxylon J.J.Sm.
  89. Vaccinium clementis Merr.
  90. Vaccinium coelorum Wernham
  91. Vaccinium commutatum Mabb. & Sleumer
  92. Vaccinium conchophyllum Rehder
  93. Vaccinium confertum Kunth
  94. Vaccinium consanguineum Klotzsch
  95. Vaccinium continuum Luteyn & Pedraza
  96. Vaccinium contractum Sleumer
  97. Vaccinium convallariiflorum J.J.Sm.
  98. Vaccinium convexifolium J.J.Sm.
  99. Vaccinium cordifolium (M.Martens & Galeotti) Hemsl.
  100. Vaccinium coriaceum Hook.f.
  101. Vaccinium cornigerum Sleumer
  102. Vaccinium corymbodendron Dunal
  103. Vaccinium corymbosum L.
  104. Vaccinium costaricense Wilbur & Luteyn
  105. Vaccinium costerifolium Sleumer
  106. Vaccinium craspedotum Sleumer
  107. Vaccinium crassiflorum J.J.Sm.
  108. Vaccinium crassifolium Andrews
  109. Vaccinium crassistylum Sleumer
  110. Vaccinium crassivenium Sleumer
  111. Vaccinium crenatifolium Sleumer
  112. Vaccinium crenatum (G.Don) Sleumer
  113. Vaccinium crinigerum Kloet
  114. Vaccinium cruentum Sleumer
  115. Vaccinium cubense Griseb.
  116. Vaccinium culminicola Wernham
  117. Vaccinium cumingianum S.Vidal
  118. Vaccinium cuneifolium (Blume) Miq.
  119. Vaccinium cuspidifolium C.Y.Wu & R.C.Fang
  120. Vaccinium cyclopense J.J.Sm.
  121. Vaccinium cylindraceum Sm.
  122. Vaccinium damingshanense Y.H.Tong & N.H.Xia
  123. Vaccinium daphniphyllum Schltr.
  124. Vaccinium darrowii Camp
  125. Vaccinium debilescens Sleumer
  126. Vaccinium decumbens J.J.Sm.
  127. Vaccinium delavayi Franch.
  128. Vaccinium deliciosum Piper
  129. Vaccinium dendrocharis Hand.-Mazz.
  130. Vaccinium densifolium J.J.Sm.
  131. Vaccinium dentatum Sm.
  132. Vaccinium dependens (G.Don) Sleumer
  133. Vaccinium dialypetalum J.J.Sm.
  134. Vaccinium dictyoneuron Sleumer
  135. Vaccinium didymanthum Dunal
  136. Vaccinium distichum Luteyn
  137. Vaccinium dobbinii Burnham
  138. Vaccinium dominans Sleumer
  139. Vaccinium dubiosum J.J.Sm.
  140. Vaccinium duclouxii (H.Lév.) Hand.-Mazz.
  141. Vaccinium dunalianum Wight
  142. Vaccinium dunnianum Sleumer
  143. Vaccinium ekmanii R.Berazaín
  144. Vaccinium elegans Elmer
  145. Vaccinium elliptifolium Merr.
  146. Vaccinium elvirae Luteyn
  147. Vaccinium emarginatum Hayata
  148. Vaccinium endertii J.J.Sm.
  149. Vaccinium epiphyticum Merr.
  150. Vaccinium erythrocarpum Michx.
  151. Vaccinium euryanthum A.C.Sm.
  152. Vaccinium evanidinervium Sleumer
  153. Vaccinium exaristatum Kurz
  154. Vaccinium exul Bolus
  155. Vaccinium eymae Sleumer
  156. Vaccinium filipes Schltr.
  157. Vaccinium fimbribracteatum C.Y.Wu
  158. Vaccinium fimbricalyx Chun & W.P.Fang
  159. Vaccinium finisterrae Schltr.
  160. Vaccinium floccosum (L.O.Williams) Wilbur & Luteyn
  161. Vaccinium floribundum Kunth
  162. Vaccinium foetidissiumum H.Lév. & Vaniot
  163. Vaccinium fragile Franch.
  164. Vaccinium fraternum Sleumer
  165. Vaccinium furfuraceum Wilbur & Luteyn
  166. Vaccinium gaultheriifolium (Griff.) Hook.f. ex C.B.Clarke
  167. Vaccinium geminiflorum Kunth
  168. Vaccinium gitingense Elmer
  169. Vaccinium gjellerupii J.J.Sm.
  170. Vaccinium glabrescens King & Gamble
  171. Vaccinium glandellatum Sleumer
  172. Vaccinium glaucoalbum Hook.f. ex C.B.Clarke
  173. Vaccinium glaucophyllum C.Y.Wu & R.C.Fang
  174. Vaccinium globosum J.J.Sm.
  175. Vaccinium goodenoughii Sleumer
  176. Vaccinium gracile J.J.Sm.
  177. Vaccinium gracilipes Sleumer
  178. Vaccinium gracillimum J.J.Sm.
  179. Vaccinium grandibracteatum Schltr.
  180. Vaccinium griffithianum Wight
  181. Vaccinium guangdongense W.P.Fang & Z.H.Pan
  182. Vaccinium habbemae Koord.
  183. Vaccinium haematinum Standl. & Steyerm.
  184. Vaccinium haematochroum Sleumer
  185. Vaccinium × hagerupii (Á.Löve & D.Löve) Rothm.
  186. Vaccinium hainanense Sleumer
  187. Vaccinium haitangense Sleumer
  188. Vaccinium halconense Merr.
  189. Vaccinium hatamense Becc.
  190. Vaccinium hellwigianum Sleumer
  191. Vaccinium henrici Sleumer
  192. Vaccinium henryi Hemsl.
  193. Vaccinium hiepii Kloet
  194. Vaccinium hirsutum Buckley
  195. Vaccinium hirtum Thunb.
  196. Vaccinium hispidulissimum Wernham
  197. Vaccinium hooglandii Sleumer
  198. Vaccinium horizontale Sleumer
  199. Vaccinium × hybridum (Avrorin) Czerep.
  200. Vaccinium igneum J.J.Sm.
  201. Vaccinium imbricans J.J.Sm.
  202. Vaccinium impressinerve C.Y.Wu
  203. Vaccinium inconspicuum J.J.Sm.
  204. Vaccinium indutum S.Vidal
  205. Vaccinium insigne (Koord.) J.J.Sm.
  206. Vaccinium × intermedium Ruthe
  207. Vaccinium iragaense Merr.
  208. Vaccinium iteophyllum Hance
  209. Vaccinium jacobeanum P.F.Stevens
  210. Vaccinium jagorii Warb.
  211. Vaccinium japonicum Miq.
  212. Vaccinium jefense Luteyn & Wilbur
  213. Vaccinium jevidalianum Smitinand & P.H.Hô
  214. Vaccinium kachinense Brandis
  215. Vaccinium kingdon-wardii Sleumer
  216. Vaccinium kjellhergii J.J.Sm.
  217. Vaccinium korinchense Ridl.
  218. Vaccinium korthalsii Miq.
  219. Vaccinium kostermansii Sleumer
  220. Vaccinium kunthianum Klotzsch
  221. Vaccinium lageniforme J.J.Sm.
  222. Vaccinium lamellatum P.F.Stevens
  223. Vaccinium lamprophyllum C.Y.Wu & R.C.Fang
  224. Vaccinium lanigerum Sleumer
  225. Vaccinium latifolium (Griseb.) Benth. & Hook.f. ex B.D.Jacks.
  226. Vaccinium latissimum J.J.Sm.
  227. Vaccinium laurifolium (Blume) Miq.
  228. Vaccinium leonis Acuña & Roíg
  229. Vaccinium leptocladum Sleumer
  230. Vaccinium leptomorphum Sleumer
  231. Vaccinium leptospermoides J.J.Sm.
  232. Vaccinium leucanthum Schltdl.
  233. Vaccinium ligustrifolium J.J.Sm.
  234. Vaccinium linearifolium Kloet
  235. Vaccinium littoreum Miq.
  236. Vaccinium longepedicellatum Sleumer
  237. Vaccinium longicaudatum Chun ex W.P.Fang & Z.H.Pan
  238. Vaccinium longiporum Schltr.
  239. Vaccinium longisepalum J.J.Sm.
  240. Vaccinium loranthifolium Ridl.
  241. Vaccinium lorentzii Koord.
  242. Vaccinium lucidum (Blume) Miq.
  243. Vaccinium lundellianum L.O.Williams
  244. Vaccinium luteynii Wilbur
  245. Vaccinium luzoniense S.Vidal
  246. Vaccinium macgillivrayi Seem.
  247. Vaccinium macrocarpon Aiton
  248. Vaccinium madagascariense (Thouars ex Poir.) Sleumer
  249. Vaccinium malacothrix Sleumer
  250. Vaccinium mandarinorum Diels
  251. Vaccinium manipurense (Watt ex Brandis) Sleumer
  252. Vaccinium marianum P.Watson
  253. Vaccinium mathewsii Sleumer
  254. Vaccinium megalophyes Sleumer
  255. Vaccinium membranaceum Douglas ex Torr.
  256. Vaccinium meridionale Sw.
  257. Vaccinium microcarpum (Turcz. ex Rupr.) Schmalh.
  258. Vaccinium minimiflorum Sleumer
  259. Vaccinium minusculum Sleumer
  260. Vaccinium minuticalcaratum J.J.Sm.
  261. Vaccinium miquelii Boerl.
  262. Vaccinium mjoebergii J.J.Sm.
  263. Vaccinium modestum W.W.Sm.
  264. Vaccinium molle J.J.Sm.
  265. Vaccinium monanthum Ridl.
  266. Vaccinium monetarium Sleumer
  267. Vaccinium monteverdense Wilbur & Luteyn
  268. Vaccinium montis-ericae Sleumer
  269. Vaccinium morobense Kloet
  270. Vaccinium moupinense Franch.
  271. Vaccinium muriculatum J.J.Sm.
  272. Vaccinium myodianum S.Panda & Sanjappa
  273. Vaccinium myrsinites Lam.
  274. Vaccinium myrsinoides Schltr.
  275. Vaccinium myrtilloides Michx.
  276. Vaccinium myrtillus L.
  277. Vaccinium myrtoides (Blume) Miq.
  278. Vaccinium nagamasu Argent
  279. Vaccinium neilgherrense Wight
  280. Vaccinium nhatrangense Dop
  281. Vaccinium nitens Sleumer
  282. Vaccinium nubigenum Fernald
  283. Vaccinium nummularia Hook.f. & Thomson ex C.B.Clarke
  284. Vaccinium nuttallii (C.B.Clarke) Sleumer
  285. Vaccinium obatapaquiniorum Takeuchi
  286. Vaccinium obedii Veldkamp
  287. Vaccinium oldhamii Miq.
  288. Vaccinium omeiense W.P.Fang
  289. Vaccinium oranjense J.J.Sm.
  290. Vaccinium oreites Sleumer
  291. Vaccinium oreogenes W.W.Sm.
  292. Vaccinium oreomyrtus Sleumer
  293. Vaccinium orosiense Wilbur & Luteyn
  294. Vaccinium ortizii Luteyn & Pedraza
  295. Vaccinium oscarlopezianum Co
  296. Vaccinium otophyllum Sleumer
  297. Vaccinium ovalifolium Sm.
  298. Vaccinium ovatum Pursh
  299. Vaccinium oxycoccos L.
  300. Vaccinium pachydermum Stapf
  301. Vaccinium padifolium Sm.
  302. Vaccinium palawanense Merr.
  303. Vaccinium pallidum Aiton
  304. Vaccinium papillatum P.F.Stevens
  305. Vaccinium papulosum C.Y.Wu & R.C.Fang
  306. Vaccinium paradisearum Becc.
  307. Vaccinium parvifolium Sm.
  308. Vaccinium parvulifolium F.Muell.
  309. Vaccinium paucicrenatum Sleumer
  310. Vaccinium perrigidum Elmer
  311. Vaccinium petelotii Merr.
  312. Vaccinium philippinense Warb.
  313. Vaccinium phillyreoides Sleumer
  314. Vaccinium piceifolium Wernham
  315. Vaccinium piliferum (Hook.f. ex C.B.Clarke) Sleumer
  316. Vaccinium pilosilobum J.J.Sm.
  317. Vaccinium piperifolium Sleumer
  318. Vaccinium pipolyi Luteyn
  319. Vaccinium platyphyllum Merr.
  320. Vaccinium poasanum Donn.Sm.
  321. Vaccinium podocarpoideum W.P.Fang & Z.H.Pan
  322. Vaccinium praeces P.F.Stevens
  323. Vaccinium praestans Lamb.
  324. Vaccinium pratense P.C.Tam ex C.Y.Wu & R.C.Fang
  325. Vaccinium prostratum Sleumer
  326. Vaccinium psammogenes Sleumer
  327. Vaccinium pseudobullatum W.P.Fang & Z.H.Pan
  328. Vaccinium pseudocaracasanum Sleumer
  329. Vaccinium pseudocaudatum Sleumer
  330. Vaccinium pseudodialypetalum Ng
  331. Vaccinium pseudorobustum Sleumer
  332. Vaccinium pseudospadiceum Dop
  333. Vaccinium pseudotonkinense Sleumer
  334. Vaccinium pterocalyx Luteyn
  335. Vaccinium puberulum Klotzsch ex Meisn.
  336. Vaccinium pubicalyx Franch.
  337. Vaccinium pugionifolium Sleumer
  338. Vaccinium pullei J.J.Sm.
  339. Vaccinium pumilum Kurz
  340. Vaccinium quinquefidum J.J.Sm.
  341. Vaccinium racemosum (Vahl) Wilbur & Luteyn
  342. Vaccinium randaiense Hayata
  343. Vaccinium rapae Skottsb.
  344. Vaccinium reticulatovenosum Sleumer
  345. Vaccinium reticulatum Sm.
  346. Vaccinium retivenium Sleumer
  347. Vaccinium retusifolium J.J.Sm.
  348. Vaccinium retusum (Griff.) Hook.f. ex C.B.Clarke
  349. Vaccinium rigidifolium Sleumer
  350. Vaccinium roraimense N.E.Br.
  351. Vaccinium roseiflorum J.J.Sm.
  352. Vaccinium rubescens R.C.Fang
  353. Vaccinium rubroviolaceum Sleumer
  354. Vaccinium sanguineum Schltr.
  355. Vaccinium santafeense Wilbur & Luteyn
  356. Vaccinium sarawakense Merr.
  357. Vaccinium saxatile Luteyn & Pedraza
  358. Vaccinium saxicola Chun
  359. Vaccinium scandens Schltr.
  360. Vaccinium schlechterianum Sleumer
  361. Vaccinium schoddei Sleumer
  362. Vaccinium schultzei Schltr.
  363. Vaccinium sciaphilum C.Y.Wu
  364. Vaccinium sclerophyllum Sleumer
  365. Vaccinium scoparium Leiberg ex Coville
  366. Vaccinium scopulorum W.W.Sm.
  367. Vaccinium scortechinii King & Gamble
  368. Vaccinium scyphocalyx Sleumer
  369. Vaccinium secundum Klotzsch
  370. Vaccinium selerianum (Loes.) Sleumer
  371. Vaccinium serrulatum W.P.Fang & Z.H.Pan
  372. Vaccinium setipes Airy Shaw
  373. Vaccinium shaferi Acuña & Roíg
  374. Vaccinium shastense J.K.Nelson & Lindstrand
  375. Vaccinium shikokianum Nakai
  376. Vaccinium sieboldii Miq.
  377. Vaccinium sikkimense C.B.Clarke
  378. Vaccinium simulans Sleumer
  379. Vaccinium singularis N.R.Salinas & Betancur
  380. Vaccinium sinicum Sleumer
  381. Vaccinium smallii A.Gray
  382. Vaccinium sororium J.J.Sm.
  383. Vaccinium spaniotrichum Sleumer
  384. Vaccinium sparsicapillum Sleumer
  385. Vaccinium sparsum Sleumer
  386. Vaccinium sphyrospennoides Sleumer
  387. Vaccinium spiculatum C.Y.Wu & R.C.Fang
  388. Vaccinium sprengelii (G.Don) Sleumer ex Rehder
  389. Vaccinium stamineum L.
  390. Vaccinium stanleyi Schweinf.
  391. Vaccinium stapfianum Sleumer
  392. Vaccinium steinii Sleumer
  393. Vaccinium stellae-montis Sleumer
  394. Vaccinium stenanthum Sleumer
  395. Vaccinium stenolobum Schltr.
  396. Vaccinium stenophyllum Steud.
  397. Vaccinium steyermarkii Luteyn
  398. Vaccinium striicaule Sleumer
  399. Vaccinium subdissitifolium P.F.Stevens
  400. Vaccinium suberosum Kloet
  401. Vaccinium subfalcatum Merr. ex Sleumer
  402. Vaccinium subulisepalum J.J.Sm.
  403. Vaccinium sumatranum Jack
  404. Vaccinium summifaucis Sleumer
  405. Vaccinium supracostatum Hand.-Mazz.
  406. Vaccinium sylvaticum Elmer
  407. Vaccinium symplocifolium (D.Don ex G.Don) Alston
  408. Vaccinium talamancense (Wilbur & Luteyn) Luteyn
  409. Vaccinium taxifolium Sleumer
  410. Vaccinium tectiflorum Danet
  411. Vaccinium tenax Argent
  412. Vaccinium tenellum Aiton
  413. Vaccinium tenerellum Sleumer
  414. Vaccinium tentaculatum J.J.Sm.
  415. Vaccinium tenuiflorum R.C.Fang
  416. Vaccinium tenuipes Merr.
  417. Vaccinium thibaudifolium Wernham
  418. Vaccinium timonioides Wernham
  419. Vaccinium timorense Fawc.
  420. Vaccinium tomicipes J.J.Sm.
  421. Vaccinium tonkinense Dop
  422. Vaccinium trichocarpum Sleumer
  423. Vaccinium trichocladum Merr. & F.P.Metcalf
  424. Vaccinium triflorum Rehder
  425. Vaccinium truncatocalyx Chun
  426. Vaccinium tubiflorum J.J.Sm.
  427. Vaccinium turfosum Sleumer
  428. Vaccinium uliginosum L.
  429. Vaccinium urceolatum Hemsl.
  430. Vaccinium uroglossum Sleumer
  431. Vaccinium urquiolae Berazaín
  432. Vaccinium urubambense Luteyn & Pedraza
  433. Vaccinium utteridgei Argent
  434. Vaccinium vacciniaceum (Roxb.) Sleumer
  435. Vaccinium varingiifolium (Blume) Miq.
  436. Vaccinium venosum Wight
  437. Vaccinium versteegii Koord.
  438. Vaccinium vidalii Merr. & Rolfe
  439. Vaccinium vietnamense Smitinand & P.H.Hô
  440. Vaccinium villosiflorum J.J.Sm.
  441. Vaccinium viridiflorum J.J.Sm.
  442. Vaccinium viscifolium King & Gamble
  443. Vaccinium vitis-idaea L.
  444. Vaccinium vonroemeri Koord.
  445. Vaccinium warburgii Sleumer
  446. Vaccinium whiteanum Sleumer
  447. Vaccinium whitfordii Merr.
  448. Vaccinium whitmeei F.Muell.
  449. Vaccinium whitmorei Ng
  450. Vaccinium wilburii Almeda & Breedlove
  451. Vaccinium wisselianum Sleumer
  452. Vaccinium wollastonii Wernham
  453. Vaccinium wondiwoiense J.J.Sm.
  454. Vaccinium woodianum H.F.Copel.
  455. Vaccinium wrightii A.Gray
  456. Vaccinium xerampelinum Sleumer
  457. Vaccinium yakushimense Makino
  458. Vaccinium yaoshanicum Sleumer
  459. Vaccinium yatabei Makino
  460. Vaccinium youngii Pedraza & Luteyn
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Borovnica
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Vaccinium

Izvori

  1. Šugar, Ivan. Hrvatski Biljni Imenoslov. Matica Hrvatska, 2008
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori i urednici Wikipedije
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia hr Croatian

Borovnica: Brief Summary ( 克羅埃西亞語 )

由wikipedia hr Croatian提供

Borovnica (lat. Vaccinium), biljni je rod iz porodice vrjesovki. To su listopadni ili zimzeleni polugrmovi, grmovi i drveće, a najpoznatiji predstavnici ovog roda su obična borovnica (V. myrtillus), američka borovnica ili kultivirana borovnica (V. corymbosum), močvarna borovnica (Vaccinium uliginosum) i brusnica (V. vitis-idaea). Sve četiri navedene vrste rastu i po Hrvatskoj.

Brusnica, Vaccinium vitis-idaea L. je zimzeleni, niski grm sa tankim, okruglastim i poleglim grančicama koja raste najčešće sa borovnicom, a raširena je po u sjevernoj Europi, Aziji i Sjevernoj Americi i često se koristi u tradicionalnoj medicini, te za izradu sokova, kompota i pekmeza.

Borovnica se ne smije brkati sa rodom borovica (Juniperus).

Nekadašnji rod Oxycoccus uklopljen je u Vaccinium.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori i urednici Wikipedije
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia hr Croatian

Holanske jahodki ( 上索布語 )

由wikipedia HSB提供
Podobne hesło Tutón nastawk z temu ród je po hesle na druhi nastawk podobny. Druhe hesło holanska jahodka ma temu družina.

Holanske jahodki (Vaccinium) su ród ze swójby wrjosowych rostlinow (Ericaceae).

Taksonomija

Ród słuša k swójbje wrjosowych rostlinow (Ericaceae), znutřka kotrychž so podswójbje Vaccinioideae přiliči. Skónčene taksonomiske wobdźělenje roda dotal njewobsteji. Wón wobsahuje po kóždym nahledźe rozdźělnych wobdźěłarjow mjez něhdźe 100 [3] a 450 [4] družinami.

 src=
Wulkopłodowa tymjenka (Vaccinium macrocarpon)
 src=
Wšědna tymjenka (Vaccinium oxycoccos)
 src=
Vaccinium angustifolium
 src=
Holanska jahodka (Vaccinium myrtillus), nazymske barbjenje
 src=
Čorna wrónowka (Vaccinium uliginosum)

Po Germplasm Resources Information Network GRIN słušeja k rodej Vaccinium sćěhowace družiny:[3]

Subgenus Oxycoccus
Subgenus Vaccinium

Nóžki

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 149.
  2. W internetowym słowniku: Heidelbeere
  3. 3,0 3,1 Germplasm Resources Information Network: Vaccinium
  4. Angiosperm Phylogeny Website APG
  5. 5,0 5,1 W internetowym słowniku: Blaubeere
  6. 6,0 6,1 W internetowym słowniku: Heidelbeere
  7. W internetowym słowniku: Rauschbeere
  8. W internetowym słowniku: Trunkelbeere
  9. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 55.
  10. W internetowym słowniku: Preiselbeere
  11. Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 20.

Eksterne wotkazy

Commons
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Holanske jahodki
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia HSB

Holanske jahodki: Brief Summary ( 上索布語 )

由wikipedia HSB提供

Holanske jahodki (Vaccinium) su ród ze swójby wrjosowych rostlinow (Ericaceae).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia HSB

Bjöllulyng ( 冰島語 )

由wikipedia IS提供

Bjöllulyng (fræðiheiti: Vaccinium)[2] er algeng og útbreidd ættkvísl runna eða dvergrunna í lyngætt. Ber margra tegundanna eru étin af mönnum og nokkur eru mikilvæg söluvara, þar á meðal trönuber, bláber, aðalbláber,runnabláber og rauðber. Eins og margar aðrar tegundir af lyngætt, vaxa þau helst í súrum jarðvegi.

Helstu tegundir

Mynd Íslenskt nafn Vísindanafn Undirættkvísl Athugasemdir Vaccinium angustifolium, Pancake Bay PP.jpg Runnabláber Vaccinium angustifolium Aiton 1789 ekki Benth. 1840 Cyanococcus Vaccinium arboreum USDA.jpg Vaccinium arboreum Marshall 1785 Batodendron Vaccinium arctostaphylos-1.jpg Orrabláber Vaccinium arctostaphylos L. Hemimyrtillus Sierra bilberry Vaccinium caespitosum.jpg Þúfubláber Vaccinium cespitosum Michx. 1803 Myrtillus Vaccinium corymbosum(01).jpg Fenjabláber Vaccinium corymbosum L.1753 Cyanococcus DSC 4678-Azores-2007-06-27.jpg Völubláber Vaccinium cylindraceum Sm. Hemimyrtillus Vaccinium deliciosum with heather.jpg Sætubláber Vaccinium deliciosum Piper 1901 Myrtillus Vaccinium erythrocarpum BB-1913.jpg Brekkubláber Vaccinium erythrocarpum Michx. ssp. japonicum Oxycoccoides [[Image:|120px]] Flóabláber Vaccinium fuscatum Ait. Cyanococcus Vaccinium hirtum 2.JPG Lórauðber Vaccinium hirtum Thunb. Hemimyrtillus Vaccinium macrocarpon — Flora Batava — Volume v14.jpg Kalkúnaber Vaccinium macrocarpon Aiton 1789 Oxycoccus Mountain Huckleberry (14891688587).jpg Fjallabláber Vaccinium membraceum Dougl. ex Hook.; Torr. Myrtillus Vaccinium myrtilloides berries.jpg Eðalbláber Vaccinium myrtilloides Hook. ex A. Gray Cyanococcus Blueberries-Littleisland.jpg Aðalbláber Vaccinium myrtillus L. Myrtillus [[Image: |120px]] Surtarbláber Vaccinium nummularia Hook. f. & Thoms. ex C. B. Cl. Conchophyllum Vaccinium oldhamii.JPG Skógarbláber Vaccinium oldhamii Miq. Ciliata Vaccinium ovalifolium (Mount Kasa).jpg Baugabláber Vaccinium ovalifolium Sm. Myrtillus Vacciniumovatum.jpg Skriðubláber Vaccinium ovatum Pursh Pyxothamnus Moosbeere.jpg Trönuber Vaccinium oxycoccus L. 1753 Oxycoccus Vaccinium parvifolium 0324.JPG Strandrauðber Vaccinium parvifolium Sm. Myrtillus Kamchatka bilberry (Vaccinium praestans).jpg Ilmbláber Vaccinium praestans Lamb. Myrtillus Grouseberry (15077893702).jpg Karrabláber Vaccinium scoparium Leiberg Myrtillus Vaccinium smallii var. smallii 4.JPG Músabláber Vaccinium smallii A. Gray Hemimyrtillus Vaccineum stamineum 1120600.jpg Hjartarber Vaccinium stamineum L. Polycodium VACCINIUM ULIGINOSUM - GENTO - IB-916 (Nabiu uliginós).jpg Bláber Vaccinium uliginosum L. Vaccinium 2006-10-22Vaccinium01-02.jpg Rauðber Vaccinium vitis-idaea L. 1753 Vitis-idaea

Tilvísanir

Wikimedia Commons er með margmiðlunarefni sem tengist
Wikilífverur eru með efni sem tengist
  1. Vaccinium Linnaeus“. Index Nominum Genericorum. International Association for Plant Taxonomy. 5. febrúar 2003. Sótt 9. maí 2008.
  2. Sunset Western Garden Book, 1995:606–607
 src= Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IS

Bjöllulyng: Brief Summary ( 冰島語 )

由wikipedia IS提供

Bjöllulyng (fræðiheiti: Vaccinium) er algeng og útbreidd ættkvísl runna eða dvergrunna í lyngætt. Ber margra tegundanna eru étin af mönnum og nokkur eru mikilvæg söluvara, þar á meðal trönuber, bláber, aðalbláber,runnabláber og rauðber. Eins og margar aðrar tegundir af lyngætt, vaxa þau helst í súrum jarðvegi.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IS

Vaccinium ( 義大利語 )

由wikipedia IT提供

Vaccinium L., 1753 è un genere di piante appartenenti alla famiglia delle Ericacee, i cui frutti sono comunemente noti come mirtilli.

Descrizione

 src=
Mirtillo in fiore. Notare l'aspetto dei fiori, tipico delle Ericacee

I mirtilli sono piccoli arbusti. Il gigante tra i mirtilli, il Vaccinium arboreum del Nord America, è un piccolo albero, che può arrivare a 9 m. Altri mirtilli sono arbusti che superano il metro, mentre molti (tutti quelli presenti in Italia) sono di piccole dimensioni o addirittura striscianti.

Il mirtillo nero (Vaccinium myrtillus) fiorisce in maggio e fruttifica in luglio-agosto, ha foglie ovali e frutti bluastri, che si consumano freschi o trasformati in marmellata. Il mirtillo rosso (Vaccinium vitis-idaea) ha foglie coriacee sempreverdi, con fiori bianchi o rosa, riuniti in grappoli terminali; produce bacche rosse commestibili ma amarognole, anch'esse adatte ad essere trasformate in marmellata.

I fiori hanno una forma tipica a orcio rovesciato, con petali saldati tra loro. Questa forma è comune a tutte le Ericaceae.

I frutti hanno l'aspetto di bacche, ma in realtà sono false bacche, come le banane e i cocomeri, perché si originano - oltre che dall'ovario - da sepali, petali e stami.

Distribuzione

La maggior parte delle specie vive nell'emisfero settentrionale e soprattutto in climi temperati e freddi, ma non mancano mirtilli propri di aree tropicali come le Hawaii, il Madagascar, Giava.

In Italia il genere Vaccinium cresce allo stato spontaneo sui monti del Centro e del Nord.

Produzione

Usi

Uso alimentare

 src=
Mirtillo gigante americano.

Molte specie di mirtilli producono bacche commestibili, più o meno aspre secondo la specie e il grado di maturazione. Tra le altre, citiamo il mirtillo nero (il più usato) e il mirtillo rosso.

Il mirtillo, in generale, contiene discrete quantità di acidi organici (citrico, malico, etc.), zuccheri, pectine, tannini, mirtillina (glucoside colorante), antocianine, vitamine A e C e, in quantità minore, vitamina B. Si sottolinea l'influenza favorevole delle antocianine sui capillari della retina e su tutti gli altri capillari in generale.

Il succo di mirtillo è consumato sempre di più per via delle sue proprietà benefiche.

Usi officinali

Il frutto del mirtillo contiene[2] alcune antocianine, tra cui: cianidina, delfinidina, pelargonidina, malvidina, peonidina, irsutidina e petunidina.

Alcune di queste sostanze sono considerate utili per la circolazione sanguigna, tant'è che numerosi farmaci indicati nelle situazioni di fragilità capillare o per problemi vascolari sono a base di mirtillina.

Sono inoltre indicati per gli occhi (miopia e retinopatia), contro l'affaticamento visivo notturno e contro il diabete.

Il frutto è indicato, inoltre, come antisettico urinario e, soprattutto se essiccato, ha proprietà astringenti e può essere utilizzato come antidiarroico.

Note

  1. ^ (EN) Food and Agriculture Organization of The United Nations, FAOstat, su faostat.fao.org. URL consultato il 7 maggio 2013.
  2. ^ FASI PROGETTUALI E RISULTATI OTTENUTI - Ricerca - CHIM: Dipartimento di Chimica 'Ugo Schiff' - UniFI, su www2.chim.unifi.it. URL consultato l'8 novembre 2017.

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori e redattori di Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IT

Vaccinium: Brief Summary ( 義大利語 )

由wikipedia IT提供

Vaccinium L., 1753 è un genere di piante appartenenti alla famiglia delle Ericacee, i cui frutti sono comunemente noti come mirtilli.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori e redattori di Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IT

Šilauogė ( 立陶宛語 )

由wikipedia LT提供

Šilauogė (Vaccinium) – erikinių (Ericaceae) šeimos augalų gentis. Ją sudaro ~450 augalų rūšių, paplitusių daugiausia Šiaurės pusrutulio vidutinėse ir arktinėse platumose, tačiau dalis auga tropikuose, pavyzdžiui, Havajuose ar Madagaskare.

Vaisius – netikroji uoga. Nemažos dalies šilauogių rūšių uogos valgomos, naudojamos konditerijos pramonėje, arbatų gamyboje, liaudies medicinoje.

Rūšys

Lietuvoje savaiminės 5 šilauogių rūšys, kurios auga kaip krūmokšniai:

Lietuvoje introdukuota:

Kai kurios kitos šilauogės:

Vikiteka

Dendrologija Botanika · Augalija · Flora · Augalai · Sumedėjęs augalas · Liana · Puskrūmis · Krūmokšnis · Krūmas · Krūmedis · Medis · Vaismedis

Iliustruotas Lietuvos augalų genčių vardynas · Lietuvos vietinės medžių ir krūmų rūšys · Lietuvos išskirtiniai medžiai · Lietuvos svetimžemė dendroflora · Pasaulio išskirtiniai medžiai

Miškas · Miško skliautas · Lietuvos miškai · Pasaulio miškai (šalys pagal miškų plotą) · Miškų nykimas (neteisėtas miško kirtimas)

Miškininkystė (ekologinė miškininkystė) · Miško atkūrimas · Įveisimas · Miškų ūkis · Miškų urėdija · Girininkija · Eiguva · Lietuvos miškų institutas

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia LT

Šilauogė: Brief Summary ( 立陶宛語 )

由wikipedia LT提供

Šilauogė (Vaccinium) – erikinių (Ericaceae) šeimos augalų gentis. Ją sudaro ~450 augalų rūšių, paplitusių daugiausia Šiaurės pusrutulio vidutinėse ir arktinėse platumose, tačiau dalis auga tropikuose, pavyzdžiui, Havajuose ar Madagaskare.

Vaisius – netikroji uoga. Nemažos dalies šilauogių rūšių uogos valgomos, naudojamos konditerijos pramonėje, arbatų gamyboje, liaudies medicinoje.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia LT

Bosbes ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

Bosbes (Vaccinium) is een geslacht van planten die behoren tot de heidefamilie (Ericaceae).

Taxonomie

Geslacht Vaccinium, Bosbes

In de Nederlandse natuur komen voor

En uit het ondergeslacht Oxycoccus van Vaccinium:

  • de kleine veenbes (Vaccinium oxycoccos of Oxycoccus palustris) en
  • de cranberry (Vaccinium macrocarpon of Oxycoccus macrocarpon).

De cranberry of lepeltje(s)heide (korte tijd ook grote veenbes genoemd) is niet autochtoon in Nederland. Het verhaal gaat dat bij een schipbreuk in de negentiende eeuw een vat met bessen op Terschelling is aangespoeld en dat de plant zich daar heeft kunnen vestigen. Vóór die tijd werd de soort echter al in Engeland en Duitsland gekweekt om de eetbare en vitamine-C-rijke vruchten.

De kleine Nederlandse soorten vormen lage struikjes.

De blauwe bes (Vaccinium corymbosum) wordt o.a. in Nederland en Duitsland geteeld.

Wikimedia Commons Zie de categorie Vaccinium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Bosbes: Brief Summary ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

Bosbes (Vaccinium) is een geslacht van planten die behoren tot de heidefamilie (Ericaceae).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Bærlyngslekta ( 挪威語 )

由wikipedia NN提供

Bærlyngslekta (Vaccinium) er ei planteslekt i lyngfamilien. I Noreg veks tre artar. Desse plantane er bærlyng med flate blad. Hangande blomster med poseforma krone som fell av tidleg. Av alle artane finst det former med kvite bær.

I denne slekta er det meir enn 400 artar.

Norske artar i bærlyngslekta

Kjelder

  • Svensk wikipedia.
  • Finsk wikipedia.
  • Johannes Lid: Norsk-svensk-finsk flora. Det Norske Samlaget, 1985.

Bakgrunnsstoff

Commons-logo.svg Commons har multimedia som gjeld: Bærlyngslekta
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NN

Bærlyngslekta: Brief Summary ( 挪威語 )

由wikipedia NN提供

Bærlyngslekta (Vaccinium) er ei planteslekt i lyngfamilien. I Noreg veks tre artar. Desse plantane er bærlyng med flate blad. Hangande blomster med poseforma krone som fell av tidleg. Av alle artane finst det former med kvite bær.

I denne slekta er det meir enn 400 artar.

Norske artar i bærlyngslekta Tytebær (Vaccinium vitis-idaea) Blokkebær (Vaccinium uliginosum) Blåbær (Vaccinium myrtillus) Tranebær (Vaccinium oxycoccos)
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NN

Bærlyng ( 挪威語 )

由wikipedia NO提供

Bærlyng (Vaccinium) er ei planteslekt i lyngfamilien. Slekta inneholder 450 arter, deriblant blåbær, blokkebær, tyttebær og tranebær. De fleste arter vokser på den nordlige halvkule, og foretrekker heier og åpen skog.

Det vitenskapelige navnet vaccinium er av ukjent opprinnelse.


Eksterne lenker

botanikkstubbDenne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia forfattere og redaktører
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NO

Bærlyng: Brief Summary ( 挪威語 )

由wikipedia NO提供

Bærlyng (Vaccinium) er ei planteslekt i lyngfamilien. Slekta inneholder 450 arter, deriblant blåbær, blokkebær, tyttebær og tranebær. De fleste arter vokser på den nordlige halvkule, og foretrekker heier og åpen skog.

Det vitenskapelige navnet vaccinium er av ukjent opprinnelse.


許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia forfattere og redaktører
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NO

Borówka ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供
 src= Ten artykuł dotyczy rośliny. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
 src=
Borówka brusznica
 src=
Borówka bagienna

Borówka (Vaccinium L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae Juss). Według niektórych ujęć taksonomicznych należy do niego ok. 450 gatunków występujących głównie na półkuli północnej[2]. Gatunkiem typowym jest Vaccinium uliginosum L.[3].

Morfologia

Krzewinki, krzewy, pnącza lub małe drzewa o zimozielonym lub sezonowym ulistnieniu[2]. Kwiaty nieduże, dzwonkowate, w kolorze białym, bladoróżowym lub czerwonym. Owocami są niebieskoczarne lub czerwone jagody pozorne. Liście pojedyncze, często skórzaste, całobrzegie lub ząbkowane, za młodu często czerwone[2].

Systematyka

Synonimy[4]

Hornemannia Vahl, Hugeria Small, Neojunghuhnia Koord., Oxycoccus Hill, Rigiolepis Hook. f.

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system system APG III z 2009)

Należy do podrodziny Vaccinioideae, rodziny wrzosowatych Ericaceae, która wraz z siostrzaną rodziną Cyrillaceae należą do rzędu wrzosowców, grupy astrowych (asterids) w obrębie dwuliściennych właściwych (eudicots)[1].

Pozycja w systemie Reveala (1993-1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe (Dilleniidae Takht. ex Reveal & Tahkt.), nadrząd Ericanae Takht., rząd wrzosowce (Ericales Dumort.), podrząd Ericineae Burnett, rodzina wrzosowate (Ericaceae Juss.), podrodzina Vaccinioideae Arn., plemię Vaccinieae Rchb., podplemię Vacciniinae Klotzsch, rodzaj borówka (Vaccinium L.)[5].

Gatunki flory Polski[6]
Gatunki uprawiane[2]

Zastosowanie

Niektóre gatunki są uprawiane dla swoich jadalnych owoców. Nadają się one do bezpośredniego spożycia oraz do sporządzania przetworów. W Polsce uprawiana jest tylko borówka wysoka.

Przypisy

  1. a b Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-13].
  2. a b c d Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
  3. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-04-25].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-08-25].
  5. Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Vaccinium (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-04-25].
  6. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.


 src= Zobacz hasło borówka w Wikisłowniku  src= Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Borówka
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Borówka: Brief Summary ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供
 src= Borówka brusznica  src= Borówka bagienna

Borówka (Vaccinium L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae Juss). Według niektórych ujęć taksonomicznych należy do niego ok. 450 gatunków występujących głównie na półkuli północnej. Gatunkiem typowym jest Vaccinium uliginosum L..

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Vaccinium ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供
 src=
Vaccinium cylindraceum
 src=
Vaccinium reticulatum

Vaccinium L. é um género botânico pertencente à família Ericaceae.[1] As espécies deste género e seus frutos têm as seguintes designações vulgares: vacínio, mirtilo, arando, airela e uva-do-monte.

Sinonímia

  • Hornemannia Vahl
  • Hugeria Small
  • Oxycoccus Hill
  • Neojunghuhnia Koord.
  • Rigiolepis Hook.f.

Subgéneros

Uma classificação anterior à filogenia molecular divide vaccinium em subgéneros e várias secções:

Subgénero Oxycoccus
com ramos esguios e rastejantes, não lenhosos, e com flores de pétalas reflexas. Alguns botânicos tratam Oxycoccus como um género distinto. Nomes vulgares: oxicoco, airela, mirtilo-vermelho, arando-vermelho.
Subgénero Vaccinium
todas as restantes espécies, com ramos mais grossos, eretos e lenhosos, e flores em forma de sino.

Classificação do gênero

Referências

  1. «Vaccinium — The Plant List». www.theplantlist.org (em inglês). Consultado em 29 de novembro de 2018

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Vaccinium: Brief Summary ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供
 src= Vaccinium cylindraceum  src= Vaccinium reticulatum

Vaccinium L. é um género botânico pertencente à família Ericaceae. As espécies deste género e seus frutos têm as seguintes designações vulgares: vacínio, mirtilo, arando, airela e uva-do-monte.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Brusnica (rod) ( 斯洛伐克語 )

由wikipedia SK提供

Brusnica alebo staršie čučoriedka (lat. Vaccinium) je rod rastlín z čeľade brusnicovité.

Na Slovensku[1] sa vyskytujú druhy:

Zdroje

  1. Flóra Slovenska III : Angiospermophytina, Dicotyledonopsida, Magnoliales – Polygalales. Ed. Ján Futák, Lýdia Bertová. 1. vyd. Bratislava : Veda, 1982. 608 s. S. 349-355.

Iné projekty

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori a editori Wikipédie
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SK

Brusnica (rod): Brief Summary ( 斯洛伐克語 )

由wikipedia SK提供

Brusnica alebo staršie čučoriedka (lat. Vaccinium) je rod rastlín z čeľade brusnicovité.

Na Slovensku sa vyskytujú druhy:

brusnica obyčajná / brusnica pravá / čučoriedka brusnicová / brusnica čučoriedka pravá / brusnica v užšom zmysle (Vaccinium vitis-idae) brusnica čučoriedková / čučoriedka obyčajná / brusnica čučoriedka obyčajná / čučoriedka v užšom zmysle (Vaccinium myrtillus) brusnica barinná / čučoriedka barinná / šialenica (Vaccinium uliginosum) brusnica drobnolistá / čučoriedka drobnolistá (Vaccinium gaultherioides)
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori a editori Wikipédie
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SK

Vakcinij ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia SL提供

Glej besedilo

Vakcinij (znanstveno ime Vaccinium) je rod grmičevja v družini Ericaceae (vresnic). Sadeži mnogih vrst so užitni, nekateri imajo tudi komercialni pomen, vključno z brusnicami, borovnicami in mahunico. Kot mnoge druge vresnice, običajno uspevajo na kislih tleh.

Razširjenost

Rod vsebuje približno 450 vrst, ki jih najdemo na hladnejših področjih severne poloble so listopadne. Veliko jih raste po gorah v tropskem in subtropskem pasu in so zimzelene.

Le štiri vrste vakcinij je samoraslih v severni Evropi: Vaccinium myrtillus (gozdna borovnica), Vaccinium uliginosum (barjanska kopišnica), Vaccinium oxycoccus (dlakava mahovnica) in Vaccinium vitis idaea (brusnica). Najdemo jih v ravninskih in gorskih območjih do 2800m nadmorske višine.

Etimologija

Pomen besede vaccinium je precej nejasen. Že Plinij Starejši je uporabljal to ime za isto rastlino[2].

Značilnosti

Rastline potrebujejo kisla tla in zato samorasle rastline živijo v habitatih, kot so vresje, močvirja in kisli gozdovi. Rast rastlin se razlikuje med vrstami - nekatere se vijejo po tleh, nekatere so pritlikav grm, nekatere pa so lahko večje grmičevje.

Taksonomija

Taksonomija je zapletena in se še vedno raziskuje. Številne azijske vrste, so bolj povezane z Agapetes kot z drugimi vrstami Vaccinium[3][4]. Druga skupina vključuje večino Orthaea in Notopora, nekaj Gaylussacia, ter številne vrste Vaccinium , kot je Vaccinium crassifolium.[3]. Drugi deli Vaccinium oblikujejo druge skupine, včasih skupaj z vrstami drugimi rodov[3].

Podrodovi

 src=
Vaccinium oxycoccos (dlakava mahovnica)

Klasifikacija, ki daje prednost molekularni filogeniji, deli Vaccinium v podrodove in sekcije:

Podrod Oxycoccus (mahovnica)
Grmičasta zimzelena rastlina z užitnimi rdečimi jagodami, ki raste na barjih. Nekateri botaniki obravnavajo Oxycoccus kot ločen rod.
Podrod Vaccinium
Vse druge vrste, z debelejšimi, pokončno olesenelimi poganjki in zvonastimi cvetovi.

Reference

  1. "Vaccinium Linnaeus" (HTML). Index Nominum Genericorum. International Association for Plant Taxonomy. 2003-02-05. Pridobljeno dne 2008-05-09.
  2. M. Červenka; et al. (1988). Rastlinski svet Evrope. Mladinska knjiga. COBISS 6914304. ISBN 86-11-01594-0.
  3. 3,0 3,1 3,2 Kathleen A. Kron, E. Ann Powell and J. L. Luteyn (2002). "Phylogenetic relationships within the blueberry tribe (Vaccinieae, Ericaceae) based on sequence data from MATK and nuclear ribosomal ITS regions, with comments on the placement of Satyria". American Journal of Botany 89: 327–336. doi:10.3732/ajb.89.2.327.
  4. "Vaccinium". Flora of China.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Avtorji in uredniki Wikipedije
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SL

Vakcinij: Brief Summary ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia SL提供

Vakcinij (znanstveno ime Vaccinium) je rod grmičevja v družini Ericaceae (vresnic). Sadeži mnogih vrst so užitni, nekateri imajo tudi komercialni pomen, vključno z brusnicami, borovnicami in mahunico. Kot mnoge druge vresnice, običajno uspevajo na kislih tleh.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Avtorji in uredniki Wikipedije
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SL

Odonsläktet ( 瑞典語 )

由wikipedia SV提供

Odonsläktet[1], blåbärssläktet[2] eller skogsbär[2] (Vaccinium) är ett växtsläkte med buskar i familjen ljungväxter.[3] Släktet beskrevs av Carl von Linné 1753 och typarten är odon (Vaccinium uliginosum).[4] Släktet omfattar omkring 450 arter, bland annat blåbär och lingon. De flesta arterna finns på norra halvklotets svalare områden, men det finns även tropiska arter från så skilda områden som Madagaskar och Hawaii. Odonsläktet växer främst i hedlandskap och gles skog.

Tranbärsarterna (V. erythrocarpum, macrocarpon, microcarpon och oxycoccus) anses av vissa botaniker utgöra ett eget släkte, Oxycoccus. Naturhistoriska Riksmuseet i Sverige anger dock att dessa arter ingår i odonsläktet.[5]

Arter

Enligt Catalogue of Life består släktet av följande 482 taxa:[3]

Referenser

  1. ^ Skud - Svensk kulturväxtdatabas Vaccinium L.. Läst 2014-10-21.
  2. ^ [a b] Dyntaxa - Svensk taxonomisk databas Släkte: Vaccinium - odonsläktet. Läst 2014-10-21.
  3. ^ [a b] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (27 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17241100. Läst 21 Oktober 2014.
  4. ^ Vaccinium Linnaeus”. Index Nominum Genericorum. International Association for Plant Taxonomy. http://botany.si.edu/ing/INGsearch.cfm?searchword=Vaccinium. Läst 30 april 2017.
  5. ^ Naturhistoriska riksmuseet

Externa länkar

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia författare och redaktörer
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SV

Odonsläktet: Brief Summary ( 瑞典語 )

由wikipedia SV提供

Odonsläktet, blåbärssläktet eller skogsbär (Vaccinium) är ett växtsläkte med buskar i familjen ljungväxter. Släktet beskrevs av Carl von Linné 1753 och typarten är odon (Vaccinium uliginosum). Släktet omfattar omkring 450 arter, bland annat blåbär och lingon. De flesta arterna finns på norra halvklotets svalare områden, men det finns även tropiska arter från så skilda områden som Madagaskar och Hawaii. Odonsläktet växer främst i hedlandskap och gles skog.

Tranbärsarterna (V. erythrocarpum, macrocarpon, microcarpon och oxycoccus) anses av vissa botaniker utgöra ett eget släkte, Oxycoccus. Naturhistoriska Riksmuseet i Sverige anger dock att dessa arter ingår i odonsläktet.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia författare och redaktörer
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia SV

Vaccinium ( 土耳其語 )

由wikipedia TR提供
Türler

Metne bakınız.

Dış bağlantılar Commons-logo.svg Wikimedia Commons'ta Vaccinium ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies-logo.svg Wikispecies'te Vaccinium ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Vaccinium, fundagiller (Ericaceae) familyasından bitki cinsi. Türleri Türkçede "yaban mersini" adıyla bilniir. Meyveleri yenir ve genelde asitli topraklarda yetişir.

Sınıflandırma

Subgenus Oxycoccus
Subgenus Vaccinium

Kaynakça

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia yazarları ve editörleri
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia TR

Vaccinium: Brief Summary ( 土耳其語 )

由wikipedia TR提供

Vaccinium, fundagiller (Ericaceae) familyasından bitki cinsi. Türleri Türkçede "yaban mersini" adıyla bilniir. Meyveleri yenir ve genelde asitli topraklarda yetişir.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia yazarları ve editörleri
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia TR

Vaccinium ( 烏克蘭語 )

由wikipedia UK提供
Blueberry flowers.jpg
Суцвіття одного з видів Vaccinium

Вакциніум або Чорниця[1] (Vaccínium) — рід вічнозелених і листопадних чагарників, напівчагарників та чагарничків (зрідка дерев, ліан) родини Вересові (Ericaceae). Більшість видів — з Північної півкулі, але деякі види трапляються і в Південній.

До цього роду належать багато цікавих та корисних для людини рослин — брусниця, чорниця високоросла, лохина звичайна, журавлина, чорниця. Ягоди цих видів їстівні та мають ряд цінних властивостей. Деякі види заради їстівних ягід культивуються, у тому числі у промисловому масштабі (у першу чергу це відноситься до журавлини великоплідної та лохини високорослої). У медичних цілях використовуються й інші частини рослин — наприклад, листя брусниці та чорниці. Деякі рослини знаходять застосування у декоративному садівництві.

Назва

Наукова назву роду взято з класичної латини: у Плінія Старшого слово vaccinium зустрічається як назва рослини («тип ягоди»; можливо, малася на увазі чорниця; лат. baccaягода) [2]. Зрідка наводиться версія, що назва Vaccinium походить від латинського слова vaccaкорова (vaccinus — коров'ячий) та пояснюється корисними властивостями ягід, порівнянними з користю від корови у господарстві[3].

Синоніміка вакциніуму включає такі назви[4]:

Vaccinium vitis-idaea L..jpg
Брусниця (Vaccinium vitis-idaea). Ботанічна ілюстрація з книги К. А. М. Ліндман «Bilder ur Nordens Flora», 1917 — 1926.
1 — пагони з квітками, 2 — ягоди, 3 — квітка в розрізі, 4 — тичинка (видно два роги, характерні для всіх вересових).
Vaccinum oxycoccos 120604.jpg
Vaccinium flowerdiagram.png
Vaccinium sp.: діаграма квітки

Поширення

Природний ареал переважної більшості видів — регіони з холодним та помірним кліматом Північної півкулі; є види, які ростуть в Андах, а також тропічні види, поширені на Гавайських островах, на Мадагаскарі, у Південній Африці.

Рослини, що представляють цей рід, ростуть здебільшого на відкритих просторах або у світлих лісах, віддають перевагу кислим ґрунтам. Деякі види пристосувалися до життя на сфагнових болотах: наприклад, лохина звичайна, представники підроду Журавлина. Деякі види вакциніуму утворюють суцільні зарості: наприклад, чорниця звичайна — у субальпийському поясі Карпат, журавлина на сфагнових болотах[5].

Біологічний опис

Представники роду — зазвичай чагарники або чагарнички, зрідка невеликі дерева. Трапляються і незвичайні життєві форми: наприклад, чорниця лавролиста (Vaccinium laurifolium) є напівепіфітом — свій розвиток цей вид починає як епіфіт, але коли звисаюче коріння досягає поверхні, рослина починає рости, як звичайна наземна рослина та досягає у висоту 5 м, тулячись при цьому стовбуром до того дерева, на якому почала рости.

Кореневище зазвичай довге, шнуроподібне, на ньому знаходяться численні кущики. У чорниці звичайної кореневище має довжину до 3 м, у деяких представників роду довжина кореневища сягає 10 м. Як і для інших вересових, для вакциніуму характерна мікориза — взаємовигідне співжиття коренів рослини з міцелієм грибів[6].

Пагони прямостоячі або сланкі.

Листки можуть як опадати на зиму, так і зимувати; краї як з рівними краями, так і з зубчастими; адаксіальний (верхній) бік листа — яскраво-зелений, абаксіальний (нижній) бік — різного забарвлення, від яскраво-зеленого до білого. У молодому віці листки іноді червоні, восени у деяких видів також червоніють (наприклад, у чорниці високорослої); часто шкірясті[7][8]. У деяких видів листя згортається в трубочку при настанні посушливого періоду: зокрема, таку властивість має брусниця[6].

Квітки з подвійною оцвітиною. Віночок більшою чи меншою мірою зрослопелюстковий, у видів з підроду Вакциніум має дзвоникоподібну, (келихоподібну або діжкоподібну) форму; у видів з підроду Журавлина повністю розвинена квітка нагадує квітку цикламена (Cyclamen): пелюстки загинаються. Забарвлення пелюсток — від білого до яскраво-червоного. Квітки частіше чотиричленні, рідше п'ятичленні (при тому, що у більшості вересових квітки п'ятичленні). Кількість тичинок — вдвічі більше, ніж часток віночка[2]. Тичинки вільні, двогніздові; як і в інших вересових, з двома «ріжками»; розкриваються парами; пилкові зерна з'єднані по чотири[9][6]. Квітки двостатеві, але іноді спостерігається явище функціональної одностатевості. Наприклад, для чорниці звичайної характерна слабка протерандрія (дозрівання андроцея раніше ніж гінецея) [6]. Зав'язь нижня[10].

Формула квітки: ∗ K ( 5 ) C ( 5 ) A 5 + 5 G ( 5 ¯ ) {displaystyle ast K_{(5)};C_{(5)};A_{5+5};G_{({overline {5}})}} ast K_{{(5)}};C_{{(5)}};A_{{5+5}};G_{{(overline 5)}}[11]
Запилення відбувається за допомогою комах. Тичинки забезпечені придатками, схожими на роги, при відвідуванні квітки комахами придатки служать важелями, за допомогою яких комахи самі висипають на себе пилок. Плоди утворюються і в разі неможливості перехресного запилення, але лише за умови, що квітки будуть струшуватися; в природі струшування відбувається за допомогою вітру, тому в місцях, захищених від вітру оточуючими рослинами, ягід чорниці та лохини зазвичай менше[6].

Плід — соковита ягода. Забарвлення стиглих ягід — або червоне, або синє (різних відтінків, від блакитнуватого до темносинього, майже чорного). Для представників роду характерна ендозоохорія — метод поширення насіння, при якому птахи та ссавці поїдають плоди цілком. Насіння, яке знаходиться всередині плодів, пройшовши через травний тракт, виходить неушкодженим разом з екскрементами[6].

Види вакциніуму є першою ланкою багатьох харчових ланцюгів, зокрема, це харчові рослини для гусениць багатьох видів метеликів[12].

Хімічний склад

Хімічний склад добре вивчений у першу чергу в тих видів вакциніуму, які активно використовуються з лікувальною метою.

Одним з найважливіших для медичного застосування компонентів є глікозид арбутин, антисептик сечовивідних шляхів: в організмі він розщеплюється на цукор та гідрохінон, який має бактерицидні властивості. Арбутин знайдений у листі брусниці та чорниці (у брусниці — до 9 %), у ягодах брусниці[13][14]. Наявністю арбутину (вакциніну) пояснюється гіркуватий смак ягід брусниці та журавлини[15].

У листі брусниці та чорниці знайдені аскорбінова кислота (у чорниці — до 250 мг%), дубильні сполуки, флавоноїди, тритерпенові сполуки, хінна кислота[13].

У ягодах брусниці, журавлини та чорниці знайдені цукри, лимонна, аскорбінова (у брусниці — до 17 мг%) та інші кислоти, глікозиди. У ягодах брусниці та журавлини міститься бензойна кислота, що має антисептичні властивості, у плодах же чорниці її немає[13], саме цим пояснюється той факт, що ягоди брусниці та журавлини, на відміну від ягід чорниці, можуть тривалий час зберігатися у квашеному вигляді без додавання будь-яких консервантів.

Ягоди чорниці примітні тим, що займають перше місце серед усіх фруктів і ягід за вмістом марганцю[13].

Vaccinium.jpg
Vaccinium fruechte.jpg
Vaccinium fruit.JPG
На лівій фотографії: плоди рослин з роду Вакциніум — журавлина, лохина дрібнолиста, чорниця, брусниця (за годинниковою стрілкою, починаючи з верхнього правого кута). У центрі та праворуч — плоди вакциніуму високорослого.

Застосування

Cooking cranberries.jpg
Варення журавлини.

Застосування в кулінарії

Ягоди дуже багатьох видів вакциніуму їстівні як у сирому, так і у переробленому вигляді, з них готують варення, джеми, желе, сиропи, морси, екстракти, киселі, а також вино[13].

Для м'ясних страв багатьох європейських, що є також поширеними на американському континенті, кухонь характерне використання брусничного варення, брусничного желе або мочених ягід (журавлини, брусниці) як соусу або гарніру для страв з м'яса та дичини; з моченою брусницею подають і одну з традиційних фінських страв — круп'яні ковбаски (з рисової та перлової крупи)[16].

Журавлиновий джем, який американці називають журавлиновим соусом (англ. cranberry sauce), у США та Канаді традиційно подається з м'ясом індика на День подяки.

Листя брусниці та журавлини можуть вживатися замість чаю[13].

Jonathan eastman johnson cranberry harvest.jpg
«The Cranberry Harvest on the Island of Nantucket» («Збір врожаю журавлини на острові Нантакет»), 1880. Картина американського художника Істмена Джонсона.
Teresa Lerre, cranberry picker.jpg
Збір журавлини на журавлиновому полі. Штат Нью-Джерсі, США. Вересень 1910 р.
Cranberrys beim Ernten.jpeg
Збір журавлини на промисловій плантації. Люди знаходяться майже по пояс у воді, на поверхні якої плаває ягода (див. текст). Штат Нью-Джерсі, США.
Bleuetière.JPG
За допомогою такої техніки збирають плоди вакциніуму вузьколистого (Vaccinium angustifolium) на промислових плантаціях у Північній Америці. Провінція Нью-Брансвік, Канада.

Ягоди журавлини та чорниці використовуються в харчовій промисловості, а ягоди журавлини — також у лікеро-горілчаному виробництві[13].

Медичне застосування

Найвідоміші лікарські рослини роду Вакциніум — чорниця та брусниця.

Чорниця у науковій медицині використовується як в'яжучий засіб, пагони чорниці входять до складу протидіабетичного збору. Ягоди чорниці використовуються як джерело вітамінів, необхідних для нормальної роботи очей.

У брусниці у науковій медицині використовуються листя — їх відвар та настій застосовуються як дезінфікуючий та діуретичний засіб. Унаслідок того, що у брусниці знайдений арбутин (антисептик сечовивідних шляхів), при лікуванні розладів сечовивідної системи використовують витяжку з сухого листя (але при неправильному дозуванні така витяжка може викликати отруєння)[14].

Культивування

Промислове садівництво

Деякі види вакциніуму вирощують у промислових масштабах на спеціальних плантаціях.

Культивування рослин з роду вакциніум почалося з журавлини великоплодої (Vaccinium macrocarpon) на початку XIX століття у США та Канаді. Останнім часом у цих країнах великі площі зайняті під промислові плантації цього виду. За ці роки виведено більше двохсот сортів. Максимальна врожайність журавлинових плантацій — 220 ц/га, середня — 180 ц/га[17]. Особливість журавлини великоплідної, яку вирощують у величезних кількостях у США і Канаді, полягає в тому, що в її плодах є повітряні камери, тому це одна з небагатьох ягід, яка плавають на поверхні води. Це робить збір ягоди істотно менш трудомістким у порівнянні зі звичайним ручним збором: наприкінці сезону чеки з дозрілою ягодою заповнюють водою та пускають спеціальні комбайни, які збивають цю воду, при цьому стиглі ягоди відриваються. після цього зганяють всі ягоди до одного краю чека, де її — чисту та промиту — вичерпують для подальшої переробки[18].

З 1960-х років у культуру введена і брусниця (Vaccinium vitis-idaea); у першу чергу селекцією цього виду займалися у Швеції, Фінляндії, Німеччині та Нідерландах. Приблизна врожайність промислових плантацій — 70 ц/га[17].

Ще один вид, широко культивований у промислових масштабах (у першу чергу у США), — чорниця високоросла (Vaccinium corymbosum). Останнім часом її плантації є у США, Західній Європі, Австралії та Новій Зеландії[17]. Світовий врожай чорниці високорослої становить приблизно 50 тисяч тонн на рік[15]. Є також плантації лохини вузьколистої (Vaccinium angustifolium).

Аматорське садівництво

Як ягідні культури в аматорському садівництві крім журавлини, брусниці та вакциніуму високорослого використовують також буяхи (Vaccinium uliginosum). За врожайністю цей вид значно поступається вакциніуму високорослому (врожайність буяхів — до 1 кг з куща проти 3 кг з куща у вакциніуму високорослого в умовах Підмосков'я і до 10 кг з куща на батьківщині вакциніуму високорослого, в Північній Америці), але значно перевершує його за морозостійкістю[17].

Деякі вакциніуми вирощують як декоративні рослини, у першу чергу це стосується низькорослих гарноквітнучих чагарничків, які саджають на рокаріях та альпінаріях: вакциніуму монетчатого (Vaccinium nummularia) та брусниці (Vaccinium vitis-idaea). Трапляються в садах і відносно високі декоративні види — вакциніум високорослий (Vaccinium corymbosum) висотою до 1,8 м, Вакциніум циліндричний (Vaccinium cylindraceum) висотою до 3 м, а також Вакциніум деревовидний (Vaccinium arboreum) [7].

Агротехніка

Рослини роду вакциніум вирощують на легких, добре дренованих ґрунтах з високим вмістом органічної речовини, що мають високу водоутримуючу здатність та низький рівень pH. Для покращення водних та повітряного-фізичних властивостей ґрунту зазвичай додають кислий верховий торф, подрібнену кору дерев чи перепрілу тирсу.

У культурі рослини роду Вакциніум розмножують вегетативно — вкоріненням зелених чи здерев'янілих живців. Останнім часом поширення набуло розмноження in-vitro та мікроживцюванням.

Щороку, переважно навесні, проводять обрізання, видаляючи пошкоджені та малопродуктивні гілки, щоб сформувати кущі з оптимальним загущенням крони.

Класифікація

Таксономічне положення

Раніше рід Вакциніум виділяли в окрему родину Вакциневі, або Брусничні (Vacciniaceae), обґрунтовуючи це насамперед тим, що в рослин цього роду, на відміну від інших вересових, зав'язь верхня, а нижня[5].

Зараз рід Вакциніум, як і ще більше тридцяти родів, входить до триби Вакцинієві (Vaccinieae) підродини Вакцинієві, або Брусничні (Vaccinioideae) родини Вересові (Ericaceae)[4]:

Таксономічна схема
відділ Квіткові, або Покритонасінні (класифікація згідно з Системою APG II) порядок Вересоцвіті ще 44 порядки квіткових рослин, з яких до вересоцвітих найбільш близькі Геранієцвіті, Кизилоцвіті, Крососомоцвіті та Миртоцвіті родина Вересові ще 25 родин, у тому числі Актинідієві, Бальзамінові, Первоцвітові, Сапотові, Чайні і Ебенові підродина Вакцинієві (Vaccinioideae) ще сім підродин: Суничникові (роди Суничник, Толокнянка…), Касіопеєві (Касіопея), Під'ялинникові (Алотропа, Грушанка, Зимолюбка, Одноквітка звичайна, Ортілія, Під'ялинник…), Стіфелієві (Змієлисник, Пріонотес, Річе, Епакріс…), Харіманелові (Харіманелла…), Енкіантові (Енкіантус…), Вересові (Верес, Водянка, Рододендрон, Еріка…) триба Вакцинієві (Vaccinieae) ще чотири триби, у тому числі Гаультерієві (Гаультерія, Хамедафне…), Ліоневі (Пієріс…), Андромедові (Зеновія та Андромеда багатолиста) рід Вакциніум ще більше 30 родів, у тому числі Агапетес, Кавендіш два підроди з загальним числом видів близько 450; среди них: брусниця, буяхи, журавлина, чорниця

Таксономія роду перебуває в стадії розробки. Наприклад, внаслідок генетичних досліджень виявлено, що значне число азіатських видів, які зараз включені в рід Вакциніум, знаходяться набагато ближче до видів роду Агапетес (Agapetes), ніж до інших видів роду Вакциніум[19][20].

Підрід та секції

Рід Вакциніум ділиться на два підроди — журавлина (subgen.Oxycoccus) і підрід власне вакциніум (subgen.Vaccinium). До першого підроду належать всього кілька видів, всі інші види належать до другого підроду.

Cowberry fragment.jpg
Ягода брусниці (Vaccinium vitis-idaea) крупним планом

Список підродів та секцій[4].

Найвідоміші види

Рід, згідно з сучасними уявленнями, ділиться на два підроду — Журавлина (Oxycoccus) та власне Вакциніум (Vaccinium).

Підрід Журавлина

Підрід Журавлина (Vacciniumsubgen.Oxycoccus) — рослини з гнучкими повзучими недерев'яніючими пагонами; квітки — з відігнутими пелюстками. Раніше цей підрід зазвичай розглядався як самостійний рід Oxycoccus Hill (1756) .

  • Vaccinium macrocarpon Aiton (1789)Журавлина великоплідна, або Журавлина американська. [syn. Oxycoccus macrocarpos (Aiton) Pers. (1805)]. Рослина родом з Північної Америки, яке вирощують в комерційних цілях заради щодо великих червоних плодів[7].
  • Vaccinium oxycoccos L. (1753)Журавлина звичайна. [syn. Oxycoccus palustris Pers. (1805) — Журавлина болотяна, або Журавлина звичайна]. [syn. Oxycoccus quadripetalus Gilib. (1782) — Журавлина чотирипелюсткова]. Євразійський вид. Сланкі кустарнички з тонкими стеблами, дрібним, знизу білим листям, чотирироздільним віночком та їстівними темно-червоними ягодами. Іноді рослини цього виду утворюють великі зарості на сфагнових та торф'яних болотах[9][6]. Ягоди збирають для використання в переробленому вигляді.
  • Vaccinium microcarpum (Turcz. ex Rupr.) Schmalh. (1871)Журавлина дрібноплода [syn. Oxycoccus microcarpus Turcz. ex Rupr. (1845)]. Євразійський вид з дрібнішими, ніж у журавлини болотяної, листками та плодами[10]. Назва Vaccinium microcarpum (Turcz. ex Rupr.) Schmalh. (1871) у міжнародних ботанічних базах даних нерідко входить в синоніміку виду Vaccinium oxycoccos L. (1753)[21], але в російській ботанічній літературі цей вид досі (2009) розглядається як самостійний[9].
  • Vaccinium erythrocarpum Michx. (1803)Вакциніум червоноплодий. [syn. Oxycoccus erythrocarpus Pers. (1805)]. Вид, поширений у горах на південному сході США, а також в Східної Азії. Англійські назви рослини — southern mountain cranberry («південна гірська журавлина»),bearberry («ведмежа ягода») і arando. Чагарник висотою до півтора метра, що росте в затінених місцях; ягоди темно-червоні, прозорі, з дуже приємним запахом, їстівні, використовуються в сирому та переробленому вигляді[22].

Підрід Вакциніум

 src=

Підрід Вакциніум (Vacciniumsubgen.Vaccinium) — всі інші види; пагони тонкі, прямостоячі, дерев'яніючі, з дзвоникуватими квітами.

Цікаві факти

  • В Англії існує повір'я, що можна накликати біду, якщо збирати ягоди чорниці після 11 жовтня: вважається, нібито саме в цей день диявол плює на ягоди чорниці, і той, хто їх з'їсть, буде споганений[23].
  • В 1964 році в СРСР була випущена серія поштових марок із зображенням лісових ягід, серед яких було три марки, присвячені рослинам з роду Вакциніум: журавлині (ЦФА № 3132), чорниці (ЦФА № 3133) і брусниці (ЦФА № 3136).
Soviet Union stamp 1964 CPA 3132.jpg
Soviet Union stamp 1964 CPA 3133.jpg
Soviet Union stamp 1964 CPA 3136.jpg

Примітки

  1. Vaccinium // Ю. Кобів. Словник українських наукових і народних назв судинних рослин (Серія «Словники України»). — Київ : Наукова думка, 2004. — 800 с. — ISBN 966-00-0355-2.
  2. а б Флора СРСР, 1952
  3. Животные и растения. Иллюстрированный энциклопедический словарь. — М. : Эксмо, 2007. — С. 152 — 153, 297 — 298, 577 — 578, 1225. — 5000 (доп. тираж) прим. — ISBN 5-699-17445-1.
  4. а б в За даними сайту GRIN (див. розділ Посилання)
  5. а б Еленевский А. Г. Ботаника. Систематика высших, или наземных, растений: учеб. для студ. высш. пед. учеб. заведений. — Изд. 4-е, испр. — М. : Академия, 2006. — С. 346 — 349. — 3000 прим. — ISBN 5-7695-2141-4.
  6. а б в г д е ж и к л м н п Кожевников, 1981
  7. а б в г д е ж и к л Ботаніка. Енциклопедія, 2006
  8. а б в г Хессайон Д. Г. Всё о декоративноцветущих кустарниках = The flowering shrub expert. — Изд. 2-е, исправленное. — М. : Кладезь-Букс, 2007. — С. 103. — 10 000 прим. — ISBN 978-5-93395-249-7.
  9. а б в г д е Иллюстрированный определитель растений Ленинградской области. — М. : Товарищество научных изданий КМК, 2006. — С. 178 — 181. — 700 прим. — ISBN 5-87317-260-9.
  10. а б Губанов И. А. Определитель высших растений… (див. розділ Література).
  11. Андреева И. И., Родман Л. С. Ботаника. — 3-е, перераб. и доп. — М. : Колос, 2005. — С. 410. — ISBN 5-9532-0114-1.
  12. Див. Список метеликів, для яких вакциніум є харчовою рослиною[en].
  13. а б в г д е ж Ковалёва Н. Г. Лечение растениями. Очерки по фитотерапии. — Москва : Медицина, 1972. — 352 с. — УДК-615.322
  14. а б Нико Вермейлен. Полезные травы. Иллюстрированная энциклопедия: Пер. с англ. Б. Н. Головкина. — М. : Лабиринт Пресс, 2002. — С. 298 — 299. — ISBN 5-9287-0244-2.
  15. а б Шипунов А. Б. Черника // Биология: Школьна энциклопедия. — М. : БРЭ, 2004. — 990 с. — ISBN 5-85270-213-7.
  16. Орловська А. Кухні Північної Європи: Фінляндія, Голландія, Норвегія, Швеція, проспект. — 2001. — С. 16 — 19. — (Сучасна кулінарія) — 15 000 прим. — ISBN 5-8378-0201-0.
  17. а б в г Тюриков Е. А. Брусничные: старт в новое столетие // Сад и огород : журнал. — М., 2000. — № 3 (44). — С. 30 — 31.
  18. Черкасов А. Ф. Основы технологии и агротехники плантационного возделывания клюквы. (Перевірено 27 травня 2009)
  19. Kathleen A. Kron, E. Ann Powell and J. L. Luteyn (2002). Phylogenetic relationships within the blueberry tribe (Vaccinieae, Ericaceae) based on sequence data from MATK and nuclear ribosomal ITS regions, with comments on the placement of Satyria. American Journal of Botany 89: 327 — 336. doi:10.3732/ajb.89.2.327. (англ.) (Перевірено 27 квітня 2009)
  20. Vaccinium. Flora of China (en). Архів оригіналу за 2012-01-30. Процитовано 2009-04-27.
  21. Vaccinium microcarpum: інформація на сайті GRIN(англ.) (Перевірено 27 квітня 2009)
  22. Vaccinium erythrocarpum на сайте Plants For A Future (англ.) (Перевірено 18 червня 2009)
  23. Энциклопедия суеверий: Пер. с англ. Д. Гайдука. — М. : Астрель: МИФ: АСТ, 2001. — С. 476. — 10 000 прим. — ISBN 5-17-008097-2, ISBN 5-271-02112-2, ISBN 5-87214-068-1.

Література

  • Кожевников Ю. П. Семейство вересковые (Ericaceae) // Жизнь растений. У 6-ти т / під ред. А. Л. Тахтаджяна. — М. : Просвещение, 1981. — С. 88 — 95. — 300 000 прим.
  • Виноградова В. М. Ericaceae Juss. — Вересковые // Флора европейськой части СССР / Відп. ред. Ан. А. Федоров. — Ленинград : Наука. Ленінградское отдделение, 1981. — С. 40 — 52. — 4200 прим.УДК 582.683.2 (470.1/6)
  • Vaccinium // Ботаника. Энциклопедия «Все растения мира»: Пер. з англ. = Botanica / ред. Д. Григор'єв та ін. — М. : Könemann, 2006 (російське видання). — С. 911. — ISBN 3-8331-1621-8.
  • Губанов І. О. та ін. Определитель высших растений средней черты европейськой части СССР: Посібник для вчителів / І. А. Губанов, В. С. Новіков, В. М. Тихомиров. — М. : Просвітництво, 1981. — С. 190 — 191.
  • Сем. CXXIV. Брусничні — Vacciniaceae Lindl. // Флора СРСР.
  • Jorge B. Retamales, James F. Hancock. Blueberries. — CABI, 2012. — 336 p. — ISBN 1845938267.ISBN 978-1-84593-826-0

Посилання

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Автори та редактори Вікіпедії
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia UK

Vaccinium: Brief Summary ( 烏克蘭語 )

由wikipedia UK提供

Вакциніум або Чорниця (Vaccínium) — рід вічнозелених і листопадних чагарників, напівчагарників та чагарничків (зрідка дерев, ліан) родини Вересові (Ericaceae). Більшість видів — з Північної півкулі, але деякі види трапляються і в Південній.

До цього роду належать багато цікавих та корисних для людини рослин — брусниця, чорниця високоросла, лохина звичайна, журавлина, чорниця. Ягоди цих видів їстівні та мають ряд цінних властивостей. Деякі види заради їстівних ягід культивуються, у тому числі у промисловому масштабі (у першу чергу це відноситься до журавлини великоплідної та лохини високорослої). У медичних цілях використовуються й інші частини рослин — наприклад, листя брусниці та чорниці. Деякі рослини знаходять застосування у декоративному садівництві.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Автори та редактори Вікіпедії
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia UK

Chi Việt quất ( 越南語 )

由wikipedia VI提供

Chi Việt quất (danh pháp khoa học: Vaccinium) là một chi chứa các loài cây bụi trong họ Thạch nam (Ericaceae), bao gồm các loại việt quất, mạn việt quất v.v. Chi này chứa khoảng 450 loài, chủ yếu sinh trưởng ở khu vực lạnh của Bắc bán cầu, mặc dù có một số loài nhiệt đới cũng như một vài loài sinh sống biệt lập tại khu vực MadagascarHawaii. Các loài trong chi này ưa thích các khu vực với thảm thực vật thấp và thưa, cũng như các cánh rừng thưa. Tên gọi Vaccinium đã từng được sử dụng để chỉ một loại quả mọng (có lẽ là việt quất quả đen V. myrtillus) trong tiếng Latinh kinh điển, nhưng nguồn gốc của từ này là không rõ ràng; nó không có gì gắn liền với vacca: "của con bò/gắn liền với con bò", mà có thể là sự sửa đổi sai lạc của từ baca/bacca: quả mọng trong tiếng Latinh.

Quả phát triển từ bầu nhụy hạ, là dạng quả mọng.

Các loài trong chi Vaccinium bị ấu trùng của một số loài cánh vẩy phá hại – xem Danh sách các loài cánh vẩy phá hại việt quất.

Phân loại

Phân loại của chi này là phức tạp và nó vẫn đang được nghiên cứu và rà soát lại; nhưng nói chung người ta phân ra thành 2 phân chi cùng một vài nhánh:

Phân chi Oxycoccus
Mạn việt quất (tiểu hồng môi)[1], với phần thân không hóa gỗ, mảnh dẻ, dẻo và bò hoặc leo với các cánh hoa cong về phía sau. Một số nhà thực vật học coi Oxycoccus như là chi riêng biệt.
Phân chi Vaccinium
Tất cả các loài còn lại, với thân gỗ đứng thẳng, dày hơn và các hoa hình chuông.

Xem thêm

Tham khảo và liên kết ngoài

Ghi chú

  1. ^ Tên tiếng Trung của nó là 蔓越橘 (mạn việt quất- nghĩa là việt quất dạng dây leo). Tuy nhiên, một số từ điển Anh-Việt hay Việt-Anh dịch thành nam việt quất, một số tài liệu khác dùng tên man việt quất.
 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Chi Việt quất
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia tác giả và biên tập viên
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia VI

Chi Việt quất: Brief Summary ( 越南語 )

由wikipedia VI提供

Chi Việt quất (danh pháp khoa học: Vaccinium) là một chi chứa các loài cây bụi trong họ Thạch nam (Ericaceae), bao gồm các loại việt quất, mạn việt quất v.v. Chi này chứa khoảng 450 loài, chủ yếu sinh trưởng ở khu vực lạnh của Bắc bán cầu, mặc dù có một số loài nhiệt đới cũng như một vài loài sinh sống biệt lập tại khu vực MadagascarHawaii. Các loài trong chi này ưa thích các khu vực với thảm thực vật thấp và thưa, cũng như các cánh rừng thưa. Tên gọi Vaccinium đã từng được sử dụng để chỉ một loại quả mọng (có lẽ là việt quất quả đen V. myrtillus) trong tiếng Latinh kinh điển, nhưng nguồn gốc của từ này là không rõ ràng; nó không có gì gắn liền với vacca: "của con bò/gắn liền với con bò", mà có thể là sự sửa đổi sai lạc của từ baca/bacca: quả mọng trong tiếng Latinh.

Quả phát triển từ bầu nhụy hạ, là dạng quả mọng.

Các loài trong chi Vaccinium bị ấu trùng của một số loài cánh vẩy phá hại – xem Danh sách các loài cánh vẩy phá hại việt quất.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia tác giả và biên tập viên
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia VI

Вакциниум ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供
 src=
Цветки брусники (Vaccinium vitis-idaea) крупным планом
 src=
Цветущая клюква обыкновенная (Vaccinium oxycoccos).
 src=
Vaccinium sp.: диаграмма цветка

Представители рода — обычно кустарники или кустарнички, изредка небольшие деревья. Встречаются и необычные жизненные формы: к примеру, черника лавролистная (Vaccinium laurifolium) является полуэпифитом — своё развитие этот вид начинает как эпифит, но когда свисающие корни достигают поверхности, растение начинает расти как обычное наземное растение и достигает в высоту 5 м, прислоняясь при этом стволом к тому дереву, на котором начало расти.

Корневище обычно длинное, шнурообразное, на нём находятся многочисленные кустики. У черники обыкновенной корневище имеет длину до 3 м, у некоторых видов вакциниума длина корневища достигает 10 м. Как и для других вересковых, для вакциниума характерна микориза — взаимовыгодное сожительство корней растения с мицелием грибов[13].

Побеги или прямостоячие, или стелющиеся.

Листья могут как опадать на зиму, так и зимовать; края как с ровными краями, так и с зубчатыми; адаксиальная (верхняя) сторона листа — ярко-зелёная, абаксиальная (нижняя) сторона — разной окраски, от ярко-зелёной до белой. В молодом возрасте листья иногда красные, осенью у некоторых видов также красные (например, у голубики высокорослой); часто кожистые[8][14]. У некоторых видов листья свёртываются в трубочку при наступлении засушливого периода: в частности, таким свойством обладает брусника[13].

Цветки с двойным околоцветником. Венчик в большей или меньшей степени сростнолепестный, у видов из подрода Вакциниум имеет колокольчатую (бокальчатую, бочонковидную) форму; у видов из подрода Клюква полностью развитый цветок напоминает цветок цикламена (Cyclamen): лепестки у него загибаются назад. Окраска лепестков — от белой до ярко-красной. Цветки чаще четырёхчленные, реже пятичленные (при том, что у большинства вересковых цветки пятичленные). Число тычинок — вдвое больше, чем долей венчика[4]. Тычинки свободные, двугнёздные; как и у других вересковых, с двумя «рожками»; вскрываются порами; пыльцевые зёрна соединены по четыре[9][13]. Цветки двуполые, но иногда наблюдается явление функциональной однополовости. К примеру, для черники обыкновенной характерна слабая протерандрия (созревание андроцея раньше гинецея)[13]. Завязь нижняя[15].
Формула цветка: ∗ K ( 5 ) C ( 5 ) A 5 + 5 G ( 5 ¯ ) {displaystyle ast K_{(5)};C_{(5)};A_{5+5};G_{({overline {5}})}} ast K_{(5)} ; C_{(5)} ; A_{5+5} ; G_{(overline5)}[16].
Опыление происходит с помощью насекомых. Тычинки снабжены придатками, похожими на рога, при посещении цветка насекомыми придатки служат рычагами, с помощью которых насекомые сами высыпают на себя пыльцу. Плоды образуются и в случае невозможности перекрёстного опыления, но только при условии, что цветки будут встряхиваться; в природе встряхивание происходит с помощью ветра, поэтому в местах, защищённых от ветра окружающими растениями, ягод черники и голубики обычно меньше[13].

Плод — сочная ягода. Окраска зрелых ягод — или красная, или синяя (различных оттенков, от голубоватой до тёмно-синей, почти чёрной). Для представителей рода характерна эндозоохория — метод распространения семян, при котором животные (птицы и млекопитающие) поедают плоды целиком, а находящиеся внутри них семена, проходя через пищеварительный тракт, выходят неповреждёнными вместе с экскрементами[13].

Виды вакциниума являются первым звеном многих пищевых цепей, в частности, это пищевые растения для гусениц многих видов бабочек[17].

Химический состав

Химический состав хорошо изучен в первую очередь у тех видов вакциниума, которые активно используются в лекарственных целях.

Одним из наиболее важных в медицинском отношении компонентов является гликозид арбутин, антисептик мочевыводящих путей: в организме он расщепляется на сахар и гидрохинон, который имеет бактерицидные свойства. Арбутин найден в листьях брусники и черники (у брусники — до 9 %), в ягодах брусники[18][19]. Арбутином (вакцинином) объясняется горьковатый вкус ягод брусники и клюквы[20].

В листьях брусники и черники найдены аскорбиновая кислота (у черники — до 250 мг%), дубильные вещества, флавоноиды, тритерпеновые соединения, хинная кислота[18].

В ягодах брусники, клюквы и черники найдены сахара, лимонная, аскорбиновая (у брусники — до 17 мг%) и другие кислоты, гликозиды. В ягодах брусники и клюквы содержится бензойная кислота, обладающая антисептическими свойствами, в плодах же черники её нет[18], именно этим объясняется тот факт, что ягоды брусники и клюквы, в отличие от ягод черники, могут длительное время храниться в мочёном виде без добавления каких-либо консервантов.

Ягоды черники примечательны тем, что занимают первое место среди всех фруктов и ягод по содержанию марганца[18].

Vaccinium.jpg
Vaccinium fruechte.jpg
Vaccinium fruit.JPG
На левой фотографии: плоды растений из рода Вакциниум — клюква, голубика мелколистная, черника, брусника (по часовой стрелке, начиная с верхнего правого угла). В центре и справа — плоды голубики высокорослой.

Применение

 src=
Варка клюквы.

Применение в кулинарии

Ягоды очень многих видов вакциниума съедобны как в сыром, так и в переработанном виде; из них готовят варенья, джемы, желе, сиропы, морсы, экстракты, кисели, а также вино[18].

Ягоды клюквы, черники и брусники входят в состав классических русских блюд и напитков, в том числе сбитней и киселей.

Для мясных блюд финской кухни характерно использование брусничного варенья, брусничного желе или мочёных ягод (клюквы, брусники) в качестве соуса или гарнира для блюд из мяса и дичи; с мочёной брусникой подают и одно из традиционных финских блюд — крупяные колбаски (из рисовой и перловой крупы)[21].

Клюквенный джем, который американцы называют клюквенным соусом (англ. cranberry sauce), в США традиционно подаётся с мясом индейки на День благодарения.

Листья брусники и клюквы могут употребляться вместо чая[18].

 src=
«The Cranberry Harvest on the Island of Nantucket» («Сбор урожая клюквы на острове Нантакет»), 1880. Картина американского художника Истмана Джонсона.
 src=
Сбор клюквы на клюквенном поле. Штат Нью-Джерси, США. Сентябрь 1910 г.
 src=
Сбор клюквы на промышленной плантации. Люди находятся почти по пояс в воде, по поверхности которой плавает ягода (см. текст). Штат Нью-Джерси, США.
 src=
С помощью такой техники производят сбор плодов голубики узколистной (Vaccinium angustifolium) на промышленных плантациях в Северной Америке. Провинция Нью-Брансуик, Канада.

Ягоды клюквы и черники используются в пищевой промышленности, а ягоды клюквы — также в ликёро-водочном производстве[18].

Медицинское применение

Наиболее известные лекарственные растения рода Вакциниум — черника и брусника.

Черника в научной медицине используется как вяжущее средство, побеги черники входят в состав противодиабетического сбора. Ягоды черники используются как источник витаминов, необходимых для нормальной работы глаз.

У брусники в научной медицине используются листья — их отвар и настой применяются как дезинфицирующее и диуретическое средство. По причине того, что в бруснике найден арбутин (антисептик мочевыводящих путей), при лечении расстройства мочевыводящей системы используют вытяжку из сухих листьев (но при неправильной дозировке такая вытяжка может вызвать отравление)[19].

Культивирование

Промышленное садоводство

Некоторые виды вакциниума выращивают в промышленном масштабе на специальных плантациях.

Культивирование растений из рода вакциниума началось с клюквы крупноплодной (Vaccinium macrocarpon) в начале XIX века в США и Канаде. В настоящее время в этих странах большие площади заняты под промышленные плантации этого вида. За эти годы выведено более двухсот сортов. Максимальная урожайность клюквенных плантаций — 220 ц/га, средняя — 180 ц/га[22]. Особенность клюквы крупноплодной, выращиваемой в огромных количествах в США и Канаде, состоит в том, что в её плодах имеются воздушные камеры, поэтому это одна из немногих ягод, плавающих на поверхности воды. Это делает сбор ягоды существенно менее трудоёмким по сравнению с обычным ручным сбором: в конце сезона чеки с созревшей ягодой заполняют водой и пускают специальные комбайны, которые взбивают эту воду, при этом зрелые ягоды отрываются. После этого сгоняют все ягоды к одному краю чека, где её — чистую и промытую — вычерпывают для дальнейшей переработки[23].

С 1960-х годов в культуру введена и брусника (Vaccinium vitis-idaea); в первую очередь селекцией этого вида занимались в Швеции, Финляндии, Германии и Нидерландах. Приблизительная урожайность промышленных плантаций — 70 ц/га[22].

Ещё один вид, широко культивируемый в промышленных масштабах (в первую очередь в США), — голубика высокорослая (Vaccinium corymbosum). В настоящее время её плантации имеются в США, Западной Европе, Австралии и Новой Зеландии[22]. Мировой урожай голубики высокорослой составляет примерно 50 тысяч тонн в год[20]. Имеются также плантации голубики узколистной (Vaccinium angustifolium).

Любительское садоводство

В качестве ягодных культур в любительском садоводстве помимо клюквы, брусники и голубики высокорослой используют (в первую очередь в России) также голубику обыкновенную, или болотную (Vaccinium uliginosum). По урожайности этот вид значительно уступает голубике высокорослой (урожайность голубики обыкновенной — до 1 кг с куста против 3 кг с куста у голубики высокорослой в условиях Подмосковья и до 10 кг с куста на родине голубики высокорослой, в Северной Америке), но значительно превосходит её по морозостойкости[22].

Некоторые вакциниумы выращивают как декоративные растения, в первую очередь это относится к низкорослым красивоцветущим кустарничкам, которые сажают в рокариях и альпинариях: вакциниуму монетчатому (Vaccinium nummularia) и бруснике (Vaccinium vitis-idaea). Встречаются в садах и относительно высокие декоративные виды — Голубика высокорослая (Vaccinium corymbosum) высотой до 1,8 м, Вакциниум цилиндрический (Vaccinium cylindraceum) высотой до 3 м, а также Вакциниум древовидный (Vaccinium arboreum)[8].

Агротехника

Растениям из рода Вакциниум, как и другим вересковым, для успешного роста требуется дренированная кислая почва, хорошо удерживающая влагу и имеющая хорошую воздухопроницаемость. В культуре вакциниумы размножают семенами, а также полуодревесневшими черенками. Сухие и загущённые ветви вырезают в конце зимы[14][22].

Классификация

Таксономическое положение

Ранее род Вакциниум выделяли в отдельное семейство Вакциниевые, или Брусничные (Vacciniaceae), обосновывая это прежде всего тем, что у растений этого рода, в отличие от других вересковых, завязь не верхняя, а нижняя[12].

Сейчас род Вакциниум, как и ещё более тридцати родов, входит в трибу Вакциниевые (Vaccinieae) подсемейства Вакциниевые, или Брусничные (Vaccinioideae) семейства Вересковые (Ericaceae)[11]:

Таксономическая схема
отдел Цветковые, или Покрытосеменные (классификация согласно Системе APG II) порядок Верескоцветные ещё 44 порядка цветковых растений, из которых к верескоцветным наиболее близки Гераниецветные, Кизилоцветные, Кроссосомоцветные и Миртоцветные семейство Вересковые ещё 25 семейств, в том числе Актинидиевые, Бальзаминовые, Первоцветные, Сапотовые, Чайные и Эбеновые подсемейство Вакциниевые (Vaccinioideae) ещё семь подсемейств: Арбутусовые (роды Земляничное дерево, Толокнянка…), Кассиопеевые (Кассиопея), Подъельниковые (Аллотропа, Грушанка, Зимолюбка, Одноцветка, Ортилия, Подъельник…), Стифелиевые (Змеелистник, Прионотес, Ричея, Эпакрис…), Хариманелловые (Хариманелла…), Энкиантовые (Энкиантус…), Эриковые (Вереск, Водяника, Рододендрон, Эрика…) триба Вакциниевые (Vaccinieae) ещё четыре трибы, в том числе Гаультериевые (Гаультерия, Хамедафне…), Лиониевые (Пиерис…), Подбеловые (Зеновия и Подбел) род Вакциниум ещё более 30 родов, в том числе Агапетес, Кавендишия два подрода с общим числом видов более двухсот; среди них: брусника, голубика, клюква, красника, черника

Таксономия рода находится в стадии разработки. К примеру, в результате генетических исследований обнаружено, что значительное число азиатских видов, которые сейчас включены в род Вакциниум, находятся намного ближе к видам рода Агапетес (Agapetes), чем к другим видам рода Вакциниум[24][25].

Подроды и секции

Род Вакциниум делится на два подродаКлюква (subgen. Oxycoccus) и подрод собственно Вакциниум (subgen. Vaccinium). К первому подроду относятся всего несколько видов, все остальные виды относятся ко второму подроду.

 src=
Ягода брусники (Vaccinium vitis-idaea) крупным планом

Список подродов и секций[11].

Виды

Основная статья: Виды рода Вакциниум

По информации базы данных The Plant List (2013), род включает 223 вида[26].

Род, согласно современным представлениям, делится на два подрода — Клюква (Oxycoccus) и собственно Вакциниум (Vaccinium).

Подрод Клюква

Подрод Клюква (Vaccinium subgen. Oxycoccus) — растения с гибкими ползучими недеревенеющими побегами; цветки — с отогнутыми лепестками. Ранее этот подрод обычно рассматривался как самостоятельный род Oxycoccus Hill (1756).

Подрод Вакциниум

Подрод Вакциниум (Vaccinium subgen. Vaccinium) — все прочие виды; побеги тонкие, прямостоячие, деревенеющие, с колокольчатыми цветами. Некоторые из них:

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Сведения о роде Vaccinium (англ.) в базе данных Index Nominum Genericorum Международной ассоциации по таксономии растений (IAPT).
  3. В издании Флора Европейской части СССР… (см. раздел Литература) в качестве номенклатурного типа указан вид Vaccinium myrtillus L. (1753), подробнее см. Сведения о роде Vaccinium (англ.) в базе данных Index Nominum Genericorum Международной ассоциации по таксономии растений (IAPT).
  4. 1 2 Флора СССР, 1952.
  5. Животные и растения. Иллюстрированный энциклопедический словарь. — М.: Эксмо, 2007. — С. 152—153, 297—298, 577—578, 1225. — 1248 с. — 5 000 (доп, тираж) экз.ISBN 5-699-17445-1.
  6. Маевский П. Ф. Флора средней полосы европейской части России. — 10-е исправленное и дополненное издание. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2006. — С. 404—405. — 600 с. — 5000 экз.ISBN 5-87317-321-5.
  7. Новиков В. С. Популярный атлас-определитель. Дикорастущие растения / В. С. Новиков, И. А. Губанов. — 5-е изд., стереотип. — М.: Дрофа, 2008. — С. 304. — 415 с. — (Популярный атлас-определитель). — 5000 экз.ISBN 978-5-358-05146-1.
  8. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Ботаника. Энциклопедия, 2006.
  9. 1 2 3 4 5 6 7 Иллюстрированный определитель растений Ленинградской области / Под ред. А. Л. Буданцева и Г. П. Яковлева. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2006. — С. 178—181. — 799 с. — 700 экз.ISBN 5-87317-260-9.
  10. Флора Европейской части СССР… (см. раздел Литература).
  11. 1 2 3 По данным сайта GRIN (см. раздел Ссылки)
  12. 1 2 Еленевский А. Г. Ботаника. Систематика высших, или наземных, растений: учеб. для студ. высш. пед. учеб. заведений / А. Г. Еленевский, М. П. Соловьёва, В. Н. Тихомиров. — Изд. 4-е, испр. — М.: Академия, 2006. — С. 346—349. — 3000 экз.ISBN 5-7695-2141-4.
  13. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Кожевников, 1981.
  14. 1 2 3 4 5 Хессайон Д. Г. Всё о декоративноцветущих кустарниках = The flowering shrub expert / Пер. с англ. О. И. Романовой. — Изд. 2-е, исправленное. — М.: Кладезь-Букс, 2007. — С. 103. — 128 с. — 10 000 экз.ISBN 978-5-93395-249-7.
  15. 1 2 Губанов И. А. Определитель высших растений… (см. раздел Литература).
  16. Андреева И. И., Родман Л. С. Ботаника. — 3-е, перераб. и доп. — М.: Колос, 2005. — С. 410. — 528 с. — ISBN 5-9532-0114-1.
  17. См. Список бабочек, для которых вакциниум является пищевым растением (англ. List of Lepidoptera that feed on Vaccinium).
  18. 1 2 3 4 5 6 7 Ковалёва Н. Г. Лечение растениями. Очерки по фитотерапии. — М.: Медицина, 1972. — 352 с. — УДК-615.322
  19. 1 2 Вермейлен, Нико. Полезные травы. Иллюстрированная энциклопедия: Пер. с англ. Б. Н. Головкина. — М.: Лабиринт Пресс, 2002. — С. 298—299. — 320 с. — ISBN 5-9287-0244-2.
  20. 1 2 Шипунов А. Б. Черника // Биология: Школьная энциклопедия / Белякова Г. и др. — М.: БРЭ, 2004. — 990 с. — ISBN 5-85270-213-7.
  21. Орловская А. Кухни Северной Европы: Финляндия, Голландия, Норвегия, Швеция, Дания. — СПб.: Невский проспект, 2001. — С. 16—19. — 160 с. — (Современная кулинария). — 15 000 экз.ISBN 5-8378-0201-0.
  22. 1 2 3 4 5 Тюриков Е. А. Брусничные: старт в новое столетие // Сад и огород : журнал. — М., 2000. — № 3 (44). — С. 30—31.
  23. Черкасов А. Ф. Основы технологии и агротехники плантационного возделывания клюквы. Архивировано 4 марта 2016 года. (Проверено 27 мая 2009)
  24. Kathleen A. Kron, E. Ann Powell and J. L. Luteyn (2002). “Phylogenetic relationships within the blueberry tribe (Vaccinieae, Ericaceae) based on sequence data from MATK and nuclear ribosomal ITS regions, with comments on the placement of Satyria”. American Journal of Botany. 89: 327—336. DOI:10.3732/ajb.89.2.327. (англ.) (Проверено 27 апреля 2009)
  25. Vaccinium (англ.). Flora of China. Проверено 27 апреля 2009. Архивировано 30 января 2012 года.
  26. Vaccinium (англ.). The Plant List. Version 1.1. (2013). Проверено 21 июля 2016.
  27. Vaccinium microcarpum (англ.): информация на сайте GRIN. (Проверено 27 апреля 2009)
  28. Vaccinium erythrocarpum на сайте Plants For A Future (англ.) (Проверено 18 июня 2009)
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

Вакциниум: Brief Summary ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供
 src= Цветки брусники (Vaccinium vitis-idaea) крупным планом  src= Цветущая клюква обыкновенная (Vaccinium oxycoccos).  src= Vaccinium sp.: диаграмма цветка

Представители рода — обычно кустарники или кустарнички, изредка небольшие деревья. Встречаются и необычные жизненные формы: к примеру, черника лавролистная (Vaccinium laurifolium) является полуэпифитом — своё развитие этот вид начинает как эпифит, но когда свисающие корни достигают поверхности, растение начинает расти как обычное наземное растение и достигает в высоту 5 м, прислоняясь при этом стволом к тому дереву, на котором начало расти.

Корневище обычно длинное, шнурообразное, на нём находятся многочисленные кустики. У черники обыкновенной корневище имеет длину до 3 м, у некоторых видов вакциниума длина корневища достигает 10 м. Как и для других вересковых, для вакциниума характерна микориза — взаимовыгодное сожительство корней растения с мицелием грибов.

Побеги или прямостоячие, или стелющиеся.

Листья могут как опадать на зиму, так и зимовать; края как с ровными краями, так и с зубчатыми; адаксиальная (верхняя) сторона листа — ярко-зелёная, абаксиальная (нижняя) сторона — разной окраски, от ярко-зелёной до белой. В молодом возрасте листья иногда красные, осенью у некоторых видов также красные (например, у голубики высокорослой); часто кожистые. У некоторых видов листья свёртываются в трубочку при наступлении засушливого периода: в частности, таким свойством обладает брусника.

Цветки с двойным околоцветником. Венчик в большей или меньшей степени сростнолепестный, у видов из подрода имеет колокольчатую (бокальчатую, бочонковидную) форму; у видов из подрода полностью развитый цветок напоминает цветок цикламена (Cyclamen): лепестки у него загибаются назад. Окраска лепестков — от белой до ярко-красной. Цветки чаще четырёхчленные, реже пятичленные (при том, что у большинства вересковых цветки пятичленные). Число тычинок — вдвое больше, чем долей венчика. Тычинки свободные, двугнёздные; как и у других вересковых, с двумя «рожками»; вскрываются порами; пыльцевые зёрна соединены по четыре. Цветки двуполые, но иногда наблюдается явление функциональной однополовости. К примеру, для черники обыкновенной характерна слабая протерандрия (созревание андроцея раньше гинецея). Завязь нижняя.
Формула цветка: ∗ K ( 5 ) C ( 5 ) A 5 + 5 G ( 5 ¯ ) {displaystyle ast K_{(5)};C_{(5)};A_{5+5};G_{({overline {5}})}} ast K_{(5)} ; C_{(5)} ; A_{5+5} ; G_{(overline5)}.
Опыление происходит с помощью насекомых. Тычинки снабжены придатками, похожими на рога, при посещении цветка насекомыми придатки служат рычагами, с помощью которых насекомые сами высыпают на себя пыльцу. Плоды образуются и в случае невозможности перекрёстного опыления, но только при условии, что цветки будут встряхиваться; в природе встряхивание происходит с помощью ветра, поэтому в местах, защищённых от ветра окружающими растениями, ягод черники и голубики обычно меньше.

Плод — сочная ягода. Окраска зрелых ягод — или красная, или синяя (различных оттенков, от голубоватой до тёмно-синей, почти чёрной). Для представителей рода характерна эндозоохория — метод распространения семян, при котором животные (птицы и млекопитающие) поедают плоды целиком, а находящиеся внутри них семена, проходя через пищеварительный тракт, выходят неповреждёнными вместе с экскрементами.

Виды вакциниума являются первым звеном многих пищевых цепей, в частности, это пищевые растения для гусениц многих видов бабочек.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

越橘屬 ( 漢語 )

由wikipedia 中文维基百科提供

越橘属[2]学名Vaccinium)是杜鵑花科下的一个常绿灌木属,适应於酸性土壤,包含蓝莓蔓越莓越橘笃斯越橘欧洲越橘等多种重要的经济植物。越橘属植物的果实为浆果,大多可食用。

学名词源

vaccinium古典拉丁语中指的是一种浆果,很有可能是欧洲越橘V. myrtillus),但其确切的词源仍不能确定。vaccinum直译是“与有关系的”,但这种说法不可靠,实情可能这个词是拉丁语bacca(意为“浆果”)的讹误[3]

特征

越橘属大多生长在酸性土壤中,常见於石楠灌丛沼泽和酸性林地。它们种间的形态差异很大,包括匍匐形、亚灌木和1-2米的大灌木。果实假果,是由下位子房发育而来,通常颜色鲜艳,颜色为红或蓝色,果汁为紫色。

分类

越橘属的分类较为复杂,仍在研究中。多个分布於亚洲的越橘属物种与树萝卜属Agapetes)亲缘关系更近。[4][5]另一组亲缘关系近的物种包括笔花莓属Orthaea)和大梗莓属Notopora)的大部分物种、佳露果属Gaylussacia)的部分甚至全部物种,以及厚叶越橘Vaccinium crassifolium)等一部分越橘属植物。[4]剩下的越橘属物种和一些其他属的物种也可以组成一个亲缘关系较近的组。[4]

 src=
红莓苔子Vaccinium oxycoccos),蔓越莓的一种

根据分子系统发生学的研究结果,越橘属被分成了如下的亚属和组:

紅莓苔子亞屬 Subgenus Oxycoccus

又稱毛蒿豆亞屬,俗稱蔓越莓,枝條細長蔓性,花被反捲程度很大。部分生物學家將紅莓苔子亞屬視為一個獨立的屬。

  • 紅莓苔子組(毛蒿豆組) Sect. Oxycoccus
    • 大果越橘(美洲蔓越橘) Vaccinium macrocarpon
    • 小果紅莓苔子(毛蒿豆) Vaccinium microcarpum
    • 紅莓苔子(大果毛蒿豆、小果蔓越橘、北方蔓越橘、酸果蔓越橘) Vaccinium oxycoccus
  • 扁枝越橘組 Sect. Oxycoccoides

越橘亚属 Subgenus Vaccinium

其余所有物种,枝干粗壮直立,花朵钟形。

  • Sect. Batodendron
  • Sect. Brachyceratium
    • Vaccinium dependens
  • 南烛组 Sect. Bracteata
    • Vaccinium acrobracteatum
    • Vaccinium barandanum
    • 南烛 Vaccinium bracteatum乌饭树米饭花
    • Vaccinium coriaceum
    • Vaccinium cornigerum
    • Vaccinium cruentum
    • Vaccinium hooglandii
    • Vaccinium horizontale
    • Vaccinium laurifolium
    • Vaccinium lucidum
    • Vaccinium myrtoides
    • Vaccinium phillyreoides
    • Vaccinium reticulatovenosum
    • Vaccinium sparsum
    • Vaccinium varingifolium
  • 缘毛组 Sect. Ciliata
  • Sect. Cinctosandra
    • Vaccinium exul
  • 贝叶组 Sect. Conchophyllum
  • 青液果组 Sect. Cyanococcus蓝莓
  • 坛花组 Sect. Eococcus
  • 假轮叶组 Sect. Epigynium
  • 大叶越橘组 Sect. Galeopetalum
  • 半黑果越橘组 Sect. Hemimyrtillus
  • 黑果越橘组 Sect. Myrtillus
  • Sect. Neurodesia
    • Vaccinium crenatum
  • Sect. Oarianthe
    • Vaccinium ambyandrum
    • Vaccinium cyclopense
  • Sect. Oreades
    • Vaccinium poasanum
  • Sect. Pachyanthum
    • Vaccinium fissiflorum
  • Sect. Polycodium
    • Vaccinium stamineum L.(Deerberry;异名V. caesium,北美洲东部)([3])
  • Sect. Pyxothamnus
    • Vaccinium consanguineum
    • Vaccinium floribundum
    • 卵叶越橘(加州越橘) Vaccinium ovatum Pursh(北美洲西北部)
  • 湿生越橘组 Sect. Vaccinium
    • 笃斯越橘 Vaccinium uliginosum L.(异名V. occidentale,欧亚大陆和北美洲北部)
  • 越橘组 Sect. Vitis-idaea
    • 越橘 Vaccinium vitis-idaea L.(欧亚大陆和北美洲北部)

昆虫食物

越橘属植物被多种鳞翅目幼虫当作食物。

单食性

专食越橘属植物的物种:

  • 鞘蛾科 Coleophoridae
    • 鞘蛾属 Coleophora
      • C. glitzella - 仅食越橘V. vitis-idaea
      • C. idaeella - 仅食越橘
      • C. murinella
      • C. uliginosella - 仅食笃斯越橘V. uliginosum
      • C. vaccinivorella
      • C. vitisella - 仅食越橘

杂食性

杂食性物种:

产量

 src=
丰收的蔓越莓,摄於美国新泽西

产量/吨。数据为2003年-2004年统计。
FAOSTAT数据(FAO

美国 280,503 80 % 270,000 78 % 加拿大 52,651 15 % 53,400 16 % 白俄罗斯 8,000 2 % 10,000 3 % 拉脱维亚 8,000 2 % 8,000 2 % 阿塞拜疆 2,000 1 % 1,500 0 % 乌克兰 1,000 0 % 1,000 0 % 突尼斯 50 0 % 50 0 % 土耳其 50 0 % 50 0 % 总计 352 254 100 % 344 000 100 %

参考文献

  1. ^ Vaccinium Linnaeus (HTML). Index Nominum Genericorum. International Association for Plant Taxonomy. 2003-02-05 [2008-05-09].
  2. ^ 又作“越桔属”。由於在广东的一些方言中二字同音,“桔”又曾做过“橘”的二简字,故大陆已经将“桔”作为“橘”的通俗写法(《现代汉语词典》第五版)。
  3. ^ 牛津英語詞典
  4. ^ 4.0 4.1 4.2 Kathleen A. Kron, E. Ann Powell and J. L. Luteyn. Phylogenetic relationships within the blueberry tribe (Vaccinieae, Ericaceae) based on sequence data from MATK and nuclear ribosomal ITS regions, with comments on the placement of Satyria. American Journal of Botany. 2002, 89: 327–336. doi:10.3732/ajb.89.2.327.
  5. ^ Vaccinium. Flora of China.

外部链接

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:越橘屬  src= 维基物种中的分类信息:越橘屬
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
维基百科作者和编辑
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 中文维基百科

越橘屬: Brief Summary ( 漢語 )

由wikipedia 中文维基百科提供

越橘属(学名:Vaccinium)是杜鵑花科下的一个常绿灌木属,适应於酸性土壤,包含蓝莓蔓越莓越橘笃斯越橘欧洲越橘等多种重要的经济植物。越橘属植物的果实为浆果,大多可食用。

許可
cc-by-sa-3.0
版權
维基百科作者和编辑
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 中文维基百科

スノキ属 ( 日語 )

由wikipedia 日本語提供
スノキ属APG III Vaccinium corymbosum(01).jpg
ハイブッシュブルーベリー(V. corymbosum
分類 : 植物界 Plantae : 被子植物 angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 eudicots 階級なし : コア真正双子葉類 core eudicots
キク類 asterids : ツツジ目 Ericales : ツツジ科 Ericaceae 亜科 : スノキ亜科 Vaccinoideae : スノキ属 Vaccinium 学名 Vaccinium L. 種
  • 本文参照
 src= ウィキメディア・コモンズには、スノキ属に関連するカテゴリがあります。  src= ウィキスピーシーズにスノキ属に関する情報があります。

スノキ属(すのきぞく、学名:Vaccinium、和名漢字表記:酢の木属)はツツジ科の一つ。

特徴[編集]

常緑または落葉低木で、まれに小高木なる。は互生し、鋸歯があるものと無いものとがある。花冠は小型のつぼ形または鐘形になり、先端が浅く4-5裂するが、ときに基部まで深く裂け、裂片が著しく反り返るものもある。果実漿果となり、甘酸っぱく熟す。世界に約450種があり、北半球の寒い地域に分布するものが多いが、マダガスカルハワイに分布する種もある。日本には19種が自生し、ビルベリーブルーベリーなどが栽培される。他の多くのツツジ科の植物と同様、酸性土壌を好む。

スノキ亜属 (Subgenus Vaccinium) とツルコケモモ亜属(クランベリー)(Subgenus Oxycoccus) に分けられる。

利用[編集]

クランベリーブルーベリーコケモモビルベリーハックルベリーといった欧米で果樹として利用されてきた植物を多く含む。日本産のシャシャンボなども、子供の野遊びのときのおやつとして古くから食用にされてきた。

[編集]

日本の種[編集]

スノキ亜属 Subgenus Vaccinium
ツルコケモモ亜属 Subgenus Oxycoccus
  • ツルコケモモ節 Sect. Oxycoccus
  • アクシバ節 Sect. Oxycoccoides

その他[編集]

ギャラリー[編集]

参考文献[編集]

関連項目[編集]


執筆の途中です この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:植物Portal:植物)。
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
ウィキペディアの著者と編集者
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 日本語

スノキ属: Brief Summary ( 日語 )

由wikipedia 日本語提供

スノキ属(すのきぞく、学名:Vaccinium、和名漢字表記:酢の木属)はツツジ科の一つ。

許可
cc-by-sa-3.0
版權
ウィキペディアの著者と編集者
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 日本語

산앵도나무속 ( 韓語 )

由wikipedia 한국어 위키백과提供

산앵도나무속(Vaccinium)은 진달래과에 속하는 속이다. 월귤, 넌출월귤, 들쭉, 블루베리, 빌베리 등을 포함한다.

하위 종

수십여 종이 속한다.

외부 링크

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia 작가 및 편집자
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 한국어 위키백과