Les clorófitas (Chlorophyta) son una división d'algues verdes qu'inclúi alredor de 8.200 especies d'organismos eucariotes na so mayoría acuáticos fotosintéticos.[3] Tán rellacionaes con Charophyta (la otra división d'algues verdes) y con Embryophyta (plantes terrestres) constituyendo estos trés grupos el clado Viridiplantae.
La división contién tantu especies unicelulares como pluricelulares. Magar la mayoría de les especies viven en hábitats d'agua duce y un gran númberu en hábitats marinos, otres especies afacer a una amplia gama de redolaes. Por casu, Chlamydomonas nivalis (sandía de la nieve), de la clase Chlorophyceae, habita pel branu los aventexos alpinos (Europa). Otres especies afitar a les roques o partes maderices de los árboles. Delles especies son flaxelaes y tienen la ventaya de la motilidad.
La reproducción pue ser sexual, de tipu oogamia o isogamia. Sicasí, delles especies puen reproducise asexualmente, por aciu división celular o formación d'espores. Los sos ciclos de vida difieren enforma ente especies, el más común ye'l ciclu de vida haplodiplonte (qu'entiende una fase haploide y otra diploide).
Les clorófitas (Chlorophyta) son una división d'algues verdes qu'inclúi alredor de 8.200 especies d'organismos eucariotes na so mayoría acuáticos fotosintéticos. Tán rellacionaes con Charophyta (la otra división d'algues verdes) y con Embryophyta (plantes terrestres) constituyendo estos trés grupos el clado Viridiplantae.
La división contién tantu especies unicelulares como pluricelulares. Magar la mayoría de les especies viven en hábitats d'agua duce y un gran númberu en hábitats marinos, otres especies afacer a una amplia gama de redolaes. Por casu, Chlamydomonas nivalis (sandía de la nieve), de la clase Chlorophyceae, habita pel branu los aventexos alpinos (Europa). Otres especies afitar a les roques o partes maderices de los árboles. Delles especies son flaxelaes y tienen la ventaya de la motilidad.
La reproducción pue ser sexual, de tipu oogamia o isogamia. Sicasí, delles especies puen reproducise asexualmente, por aciu división celular o formación d'espores. Los sos ciclos de vida difieren enforma ente especies, el más común ye'l ciclu de vida haplodiplonte (qu'entiende una fase haploide y otra diploide).
Chlorophyta (lat. Chlorophyta) — ibtidai bitkilər qrupu.
Grønalger (Chlorophyta) er en gruppe af alger, som de højere planter nedstammer fra.[1] Der findes mindst ca. 7.000 forskelligearter af grønalger.[2] Grønalgerne omfatter encellede og kolonidannende flagellater, ofte med to flageller pr. celle, men også flere andre kolonidannende, kugleformede og tråddannende former. Hos Charales, som er den gruppe, der er tættest beslægtede med de højere planter, forekommer der arter med klart adskilte vævstyper.
Nogle organismer benytter sig af grønalger til at skaffe sig fotosyntese. Grønkornene hos f.eks. Euglena og Chlorarachniofytterne er skaffet ved, at de har ædt grønalger uden at fordøje deres grønkorn,[1] hvad man bl.a. kan se af, at den sidstnævnte gruppe har bevaret rester af algernes cellekerne (nukleomorf). Nogle arter af grønalger, særligt slægterne Trebouxia og Pseudotrebouxia (Trebouxiophyceae), kan opbygge symbiotiske forhold til svampe, sådan at de tilsammen danner laver. I almindelighed kan svampearten af en lav ikke leve selvstændigt, mens algearten ofte findes frit levende uden svampen.
Næsten alle former har grønkorn, som indeholder klorofyltyperne a og b. Det giver dem den klare, grønne farve, men de rummer også de tilhørende farvestoffer som betakaroten og xantofyl,[3] og har stakkede tylakoider.[4]
Alle grønalger har mitokondrier. Hvis de har flageller, er de typisk fæstnet med et korsformet system af mikrotubuler. Disse organer mangler hos de højere planter og hos charophytes. Flageller bruges til at bevæge organismen. Grønalger har oftest cellevægge af cellulose, og de gennemfører en åben mitose uden centrioler.
Grønalgernes grønkorn er afgrænset af en dobbeltmembran, så muligvis fik de dem direkte fra et endosymbiotisk fællesskab med cyanobakterier. Visse cyanobakterier har en tilsvarende pigmentering, men blandingen ser ud til at være opstået mere end én gang, og grønalgernes grønkorn anses ikke længere for at være nært beslægtede med disse fritlevende former. I stedet ser det ud til, at grønalgerne har en fælles oprindelse med rødalgerne.
Grønalger bliver ofte klassificeret sammen med deres efterkommere blandt de højere planter (Viridiplantae eller Chlorobionta). De grønne planter danner sammen med rødalger og blågrønalger overgruppen Primoplantae, der også kan hedde Archaeplastida eller bare Plantae i bred forstand.
Klassifikationssystemer, som omfatter riget Protista, kan lade grønalgerne tilhøre Protista eller Plantae.[5]
KlasserOrdenerne uden for Chlorophyta grupperes ofte sammen i divisionen Charophyta, som danner stamform for de højere planter, sådan at de tilsammen danner Streptophyta. Af og til bliver Charophyta begrænset til kun at rumme Charales, og så har man en division, Gamophyta, der omfatter Zygnematales og Desmidiales. I ældre systemer kan Chlorophyta omfatte alle grønalger.
En af de mest primitive grønalger er flagellaten Mesostigma, selv om det ikke står klart, om den skal betragtes som en søster til alle andre grønalger, eller om den er ét af de mere tidlige medlemmer af Streptophyta.[1][6]
Grønalger er eukaryotiske organismer, som har en livscyklus bestående af skiftevise generationer. Formeringen varierer fra sammensmeltning af identiske celler (isogami) til befrugtning af en stor, ubevægelig celle ved hjælp af en mindre, bevægelig celle (oogami). Men selv disse træk viser variationer, særligt blandt de tidlige grønalger, prasinofytterne.
Haploide algeceller (der kun indeholder én streng af artens DNA) kan smelte sammen med andre haploide celler, så der opstår diploide zygoter. Når de tråddannende alger gør dette, dannes der broer mellem cellerne, og der kan opstå tomme cellevægge, som let kan ses under mikroskop. Den proces kaldes conjugation.
Arter af Ulva formerer sig på den måde, at den diploide, vegetative fase udfører meiosen og frigiver haploide zoosporer, der spirer, vokser op og danner en haploid fase, der skiftes med den vegetative fase.[7]
Grønalger (Chlorophyta) er en gruppe af alger, som de højere planter nedstammer fra. Der findes mindst ca. 7.000 forskelligearter af grønalger. Grønalgerne omfatter encellede og kolonidannende flagellater, ofte med to flageller pr. celle, men også flere andre kolonidannende, kugleformede og tråddannende former. Hos Charales, som er den gruppe, der er tættest beslægtede med de højere planter, forekommer der arter med klart adskilte vævstyper.
Nogle organismer benytter sig af grønalger til at skaffe sig fotosyntese. Grønkornene hos f.eks. Euglena og Chlorarachniofytterne er skaffet ved, at de har ædt grønalger uden at fordøje deres grønkorn, hvad man bl.a. kan se af, at den sidstnævnte gruppe har bevaret rester af algernes cellekerne (nukleomorf). Nogle arter af grønalger, særligt slægterne Trebouxia og Pseudotrebouxia (Trebouxiophyceae), kan opbygge symbiotiske forhold til svampe, sådan at de tilsammen danner laver. I almindelighed kan svampearten af en lav ikke leve selvstændigt, mens algearten ofte findes frit levende uden svampen.
Die Chlorophyta, auch Chlorophyten genannt, sind zu den Chloroplastida gehörende grüne Algen. Zusammen mit den algenartigen Vertretern der Charophyta bilden sie die paraphyletische Gruppe der Grünalgen.
Bei den Chlorophyta kommen fast alle Organisationsstufen vor: begeißelte Einzeller, unverzweigte und verzweigte Fadenalgen, blattartige Thalli, auch Flechtthalli und Gewebethalli. Die Geißeln der beweglichen Zellen sind zu zweit oder ein Vielfaches von zwei. Eine sternförmige Struktur am Basalkörper der Übergangszone verbindet die neun Paar Mikrotubuli, die eine Geißel bilden. Die Plastiden besitzen zwei Membranen, jedoch kein periplastidäres Endoplasmatisches Reticulum. Die Thylakoide der Plastiden sind einzeln oder gestapelt. Als Reservestoff wird Stärke innerhalb der Plastiden gebildet. Die Zellen verfügen über eine Glykolat-Dehydrogenase.
Die Zellwand besteht, wenn vorhanden, aus Zellulose. Die Zellteilung erfolgt ohne die Bildung eines Phragmoplasten.
Die Chlorophyta leben überwiegend im Plankton und Benthos des Süßwassers. Einige größere Arten kommen im küstennahen Bereich der Meere vor. Im Meeresplankton fehlen sie fast völlig. Einige Vertreter leben an feuchten Standorten an Land, epiphytisch auf Bäumen usw. Einige leben auch symbiontisch in Flechten oder intrazellulär in Tieren, etwa in Süßwasserpolypen (Hydra).[1]
Einige Vertreter haben sekundär ihre Chloroplasten verloren und leben heterotroph.[1]
Für die in der Deutschen Bucht vorkommenden Chlorophyta siehe auch die Liste der Meeresalgen von Helgoland.
Laut einer Studie aus dem Februar 2020 war das ~2 mm große Chlorophyt Proterocladus antiquus mit ca. 1 Mrd. Jahren die erste grüne Pflanze der Erde.[2][3]
Zu den Chlorophyta gehört die überwiegende Mehrzahl der als Grünalgen bezeichneten Arten, die Charophyta sind wesentlich artenärmer, soweit die Algen unter ihnen betroffen sind. Nach AlgaeBASE (2017) umfassen die Chlorophyta über 6400 Arten. Einteilung nach Adl et al. 2012[4] und nach AlgaeBASE (2017)[5].
Die Chlorophyta, auch Chlorophyten genannt, sind zu den Chloroplastida gehörende grüne Algen. Zusammen mit den algenartigen Vertretern der Charophyta bilden sie die paraphyletische Gruppe der Grünalgen.
Tekst üüb Öömrang Chlorophyta san en skööl faan weederplaanten an hiar tu a green algen (Chlorobionta).
Chlorophyta lewe miast uun't plankton faan swetweeder. Enkelt slacher lewe uk uun't saaltweeder bi a küst.
A miast green algen san Chlorophyta. At jaft wel son 4.500 slacher uun 12 klasen:
Chlorophyta je divizija zelenih algi koja uključuje oko 8000 vrsta[1] većinom fotosintetičkih eukariota.
Ova divizija sadrži i jednoćelijske i višećelijske vrste koje žive u svježim vodama, morskim vodama, a neke vrste su adaptirane na šarolike životne uslove. Žive pretežno zakačene na kamenje ili drveće.
Neke vrste su razvile i simbiozu sa nekim protozoama, spužvama i žarnjacima.
Chlorophyta es un infraregno de Viridiplantae.
D Chlorophyta sin grieni Alge, wu zue dr Chloroplastida ghere. Zämme mit dr algenartige Verdrätter vu dr Charophyta bilde si di paraphyletisch Gruppe vu dr Grienalge.
Bi dr Chlorophyta chemme fascht alli Organisationsstapfle vor: begaißleti Aizäller, uuverzwygti un verzwygti Fadenalge, blattartigi Thalli, au Flächtthalli un Gwääbthalli. D Gaißle vu dr beweglige Zälle sin s zwait oder e Vylfachs vu zwai. E stärnfermigi Struktur am Basallyyb vu dr Ibergangszone verbindet d nyyn Baar Mikrotubuli, wu ne Gaißle bilde. D Plaschtide hän zwoo Membrane, aber kai periplaschtidär Endoplasmatisch Reticulum. D Thylakoid vu dr Plaschtide sin einzeln oder bige. As Reservecheholehydrat wird Sterchi bildet. D Zälle hän e Glykolat-Dehydrogenase.
D Zällwand bstoht, wänn s aini het, us Zällulose. D Zälldailig goht ohne d Bildig vun eme Phragmoplascht.
D Chlorophyta läbe zmaischt im Plankton un Benthos vum Sießwasser. E baar greßeri Arte chemme im kischtenoche Berych vu dr Meer vor. Im Meerplankton fähle si fascht ganz. E baar Verdrätter läben an fychte Standort an Land, epiphytisch uf Baum usw. E baar läben au symbiontisch in Fläächten oder intrazellulär in Dier, zem Byschpel in Sießwasserpolype (Hydra).[1]
E baar Verdrätter hän sekundär ihri Chloroplaschte verlore un läbe heterotroph.[1]
Zue dr Chlorophyta ghert d Mehzahl vu dr Grienalgenarte, zue dr Charophyta ghere weniger. No Guiry in AlgaeBASE (2012) umfasse d Chlorophyta iber 4500 Arte. Die wären in 12 Klasse gruppiert:
Anderi, chlaini Gruppe, wu dailwys zue dr Chlorophyta zellt wäre, wäre vu Adl et al. diräkt in d Chloroplastida yygordnet.
D Chlorophyta sin grieni Alge, wu zue dr Chloroplastida ghere. Zämme mit dr algenartige Verdrätter vu dr Charophyta bilde si di paraphyletisch Gruppe vu dr Grienalge.
Chlorophyta san en skööl faan weederplaanten an hiar tu a green algen (Chlorobionta).
Chlorophyta je divizija zelenih algi koja uključuje oko 8000 vrsta većinom fotosintetičkih eukariota.
Ova divizija sadrži i jednoćelijske i višećelijske vrste koje žive u svježim vodama, morskim vodama, a neke vrste su adaptirane na šarolike životne uslove. Žive pretežno zakačene na kamenje ili drveće.
Neke vrste su razvile i simbiozu sa nekim protozoama, spužvama i žarnjacima.
D'Gréngalgen (Chlorophyta) sinn eng Grupp vun Algen déi Fotosynthes mat Hëllef vun dem Chlorophyll a a b bedreiwen.
Weltwäit gëtt et zirka 6.000 Aarte vu Gréngalgen. Vill vun hinne liewen als Eenzeller, anerer bilden Organismen aus e puer Dosende vun Zellen, oder och laang Fiedem oder makroskopesch grouss Organismen am Waasser.
Déi allermeescht Gréngalge liewen am Waasser, eng Rëtsch och um Land op fiichte Plazen. Anerer liewen als Symbionten am Kierper vun aneren Organismen (z. B. dem Grénge Séisswaasserpolyp, Hydra viridis, Plattwierm...), oder och zesumme mat Pilzen als Symbionten an de Flechten.
D'Gréngalgen (Chlorophyta) sinn eng Grupp vun Algen déi Fotosynthes mat Hëllef vun dem Chlorophyll a a b bedreiwen.
Weltwäit gëtt et zirka 6.000 Aarte vu Gréngalgen. Vill vun hinne liewen als Eenzeller, anerer bilden Organismen aus e puer Dosende vun Zellen, oder och laang Fiedem oder makroskopesch grouss Organismen am Waasser.
Déi allermeescht Gréngalge liewen am Waasser, eng Rëtsch och um Land op fiichte Plazen. Anerer liewen als Symbionten am Kierper vun aneren Organismen (z. B. dem Grénge Séisswaasserpolyp, Hydra viridis, Plattwierm...), oder och zesumme mat Pilzen als Symbionten an de Flechten.
Kloropita (basa Inggris: Chlorophyta), utawa alga ijo iku éwoning protista mirib tuwuhan. Kloropita iku alga unisélulér lan multisélulér kang didhominasi déning klorofil saéngga warnané ijo.[2] Ing ganggang ijo ana klorofil a, klorofil b, pigmén karotin lan xantofil. Jinis ganggang iki 90% urip ing banyu biyasa (sepa) lan 10 % ing laut dadi plankton, némpél ing watu utawa tuwuhan liya.[2] Ganggang ijo dikelompokaké dadi:
Hydrodiction sp. Koloniné iku wujudé kaya jala, akèh kang ditemukna ing banyu sepa, cara réprodhuksinéiku végetatif carané fragméntasi lan cara generatifé iku konjugasi.[3]
Spirogyra sp. Kloroplasé wujudé spiral, urip ing banyu sepa. Cara réprodhuksi végetatifé iku nganggo cara konjugasi.[3]
Ulva uripé némpél ing watu.[3] Cara réprodhuksi végetatifé iku nggawé zoospora lan cara generatifé iku isogami.[3]
Kloropita (basa Inggris: Chlorophyta), utawa alga ijo iku éwoning protista mirib tuwuhan. Kloropita iku alga unisélulér lan multisélulér kang didhominasi déning klorofil saéngga warnané ijo. Ing ganggang ijo ana klorofil a, klorofil b, pigmén karotin lan xantofil. Jinis ganggang iki 90% urip ing banyu biyasa (sepa) lan 10 % ing laut dadi plankton, némpél ing watu utawa tuwuhan liya. Ganggang ijo dikelompokaké dadi:
Alga kang duwé sèl siji lan ora owah Chlorélla sp. Wujudé bunder, uripé ing banyu sepa utawa banyu laut, cara réprodhuksi végetatifé iku membelah dhiri. Cholococcum sp. Wujudé bunder, urip ing banyu sepa, réprodhuksi végetatifé iku gawé zoospora, reprodhuksi generatifé iku isogami. Ganggang kang duwé sél siji lan owah Chlamydomonas sp. wujudé bunder kaya endhog, duwé flagél loro, kloroplasé kaya mangkok utawa pita kang isiné pyrénoid lan sigma. Réprodhuksiné iku membelah dhiri lan konjugasi Euglena viridis, wujudé kaya mata, duwé flagél siji, klorofil lan sigma. Cara réprodhuksiné membelah dhiri. wujudé koloni kang owah.Volvox globator, wujud koloniné kaya bal kang kasusun saka ewunan volvox kang siji lan liyané dihubungna déning benang-benang sitoplasma. Volvox uga dikelompokna ing protozoa. wujudé koloni kang ora owahHydrodiction sp. Koloniné iku wujudé kaya jala, akèh kang ditemukna ing banyu sepa, cara réprodhuksinéiku végetatif carané fragméntasi lan cara generatifé iku konjugasi.
wujudé benangSpirogyra sp. Kloroplasé wujudé spiral, urip ing banyu sepa. Cara réprodhuksi végetatifé iku nganggo cara konjugasi.
wujudé lembaranUlva uripé némpél ing watu. Cara réprodhuksi végetatifé iku nggawé zoospora lan cara generatifé iku isogami.
Yashil suvoʻtlar — tuban oʻsimliklar boʻlimi (tipi). Hujayrasida yashil xlorofill mavjud. Yashil suvoʻtlarda yuksak oʻsimliklar tarkibidagi kabi pigmentlar bor. Bir hujayrali, kolonial va koʻp hujayrali, baʼzilari hujayrasiz tuzilishga ega. Hujayrasiz bir yadroli yoki kamdan-kam koʻp yadroli, sellyuloza qobiq bilan oʻralgan. Xromatoforalar perinoidli, jinssiz, jinsiy va vegetativ koʻpayadi. Koʻpayish organlari vazifasini vegetativ hujayralar bajaradi. Yashil suvoʻtlar chin-yashil suvoʻtlar va konʼyugatlar kenja boʻlimiga ajratiladi. Yashil suvoʻtlar ning 360 turkumi, 5700 turi maʼlum. Asosan, chuchuk suvlarda va dengizlarda tarqalgan.
Жашыл балырлар (лат. Chlorophyta) - балырлардын ичинен эң кеңири таркалган, 20 миңден ашык түрлөрдү кармайт. Алардын жашыл түстүү болушу хлорофиллге байланыштуу, ал башка пигменттерге (каротин, лютеин жана ксантофилл) басымдуулук кылат. Айрым өкүлдөрдө же алардын өөрчүү стадиясында жашыл, кызыл түс берүүчү гематохром менен боёлот. Ж. б-дын клеткалары бир жана көп ядролуу. Айрымдары жылыңач, көпчүлүгү целлюлоза жана пектин заттарынан турган чел кабыктуу. Запас азык заттары, негизинен крахмал, аз сандаган майлар да бар.
Ж. б. морфол. түзүлүшү боюнча башка балырларга караганда көп түрдүү. Алар бир клеткалуу, колониялуу, ценобиялуу, көп клеткалуу жана алар морфол. дифференциациянын бардык баскычтарында байкалат: монаддык, коккоиддик, пальмеоиддик, жип түрүндө, пластинка жана сифондук түзүлүштөрдө. Алар кичинекей микроскоптук көлөмдөн (1-2 мкм), макроскоптук ондогон см уз-тарда болушат. Ж. б-дын көбөйүүсү вегетативдик, жыныссыз жана жынысташуу жолдору менен жүрөт. Татаал түзүлүштүү өсүмдүктөр сыяктуу буларда да муун алмашуу процесси жүрөт (жыныстык, жыныссыз). Көпчүлүк өкүлдөргө көбөйүүнүн өзгөчө тиби – коньюгация байкалат.
Ж. б. Жер шарынын – бардык бөлүктөрүндө таркалган. Көпчүлүгү тузсуз, туздуу (деңиз суулары) сууларда, ошондой эле топуракта, эпифиттик жана симбионттук формаларда кездешет. Морфол. дифференциациясы, көбөйүү жөндөмдүүлүктөрүнө карай жашыл балырлар 5 класска бөлүнөт: вольвокстар (Volvocophyceae), хлорококктор (Chlorococcophyceae), улотрикстер (Ulothrichophyceae), сифондор (Siphonophyceae), коньюгаттар (Conjugtophyceae). Аталган класстардын өкүлдөрү Кыргызстандын сууларында көп.
Жашыл балырлар (лат. Chlorophyta) - балырлардын ичинен эң кеңири таркалган, 20 миңден ашык түрлөрдү кармайт. Алардын жашыл түстүү болушу хлорофиллге байланыштуу, ал башка пигменттерге (каротин, лютеин жана ксантофилл) басымдуулук кылат. Айрым өкүлдөрдө же алардын өөрчүү стадиясында жашыл, кызыл түс берүүчү гематохром менен боёлот. Ж. б-дын клеткалары бир жана көп ядролуу. Айрымдары жылыңач, көпчүлүгү целлюлоза жана пектин заттарынан турган чел кабыктуу. Запас азык заттары, негизинен крахмал, аз сандаган майлар да бар.
Ж. б. морфол. түзүлүшү боюнча башка балырларга караганда көп түрдүү. Алар бир клеткалуу, колониялуу, ценобиялуу, көп клеткалуу жана алар морфол. дифференциациянын бардык баскычтарында байкалат: монаддык, коккоиддик, пальмеоиддик, жип түрүндө, пластинка жана сифондук түзүлүштөрдө. Алар кичинекей микроскоптук көлөмдөн (1-2 мкм), макроскоптук ондогон см уз-тарда болушат. Ж. б-дын көбөйүүсү вегетативдик, жыныссыз жана жынысташуу жолдору менен жүрөт. Татаал түзүлүштүү өсүмдүктөр сыяктуу буларда да муун алмашуу процесси жүрөт (жыныстык, жыныссыз). Көпчүлүк өкүлдөргө көбөйүүнүн өзгөчө тиби – коньюгация байкалат.
Ж. б. Жер шарынын – бардык бөлүктөрүндө таркалган. Көпчүлүгү тузсуз, туздуу (деңиз суулары) сууларда, ошондой эле топуракта, эпифиттик жана симбионттук формаларда кездешет. Морфол. дифференциациясы, көбөйүү жөндөмдүүлүктөрүнө карай жашыл балырлар 5 класска бөлүнөт: вольвокстар (Volvocophyceae), хлорококктор (Chlorococcophyceae), улотрикстер (Ulothrichophyceae), сифондор (Siphonophyceae), коньюгаттар (Conjugtophyceae). Аталган класстардын өкүлдөрү Кыргызстандын сууларында көп.
මෙම වංශයට ඒක සෛලීය හෝ බහු සෛලීය හරිත ඇල්ගී අයත් වේ. මොවුන් මිරිදිය හා කරදිය ආකාරවලින් හමුවේ. ඇතැමුන් දිලීර සමග සහජීවී සබඳතා පවත්වන අතර ඉන් ලයිකන හටගැනේ. ප්රභා ස්වයංපෝෂී වංශයකි. සංචිත ආකාරය පිෂ්ඨය යි.
දේහ විලාශයන් අනුව ක්ලෝරොෆීටාවන් විවිධත්වයක් පෙන්වයි.
ඒක සෛලීය ඕවලාකාර සෛලයකි. ප්ලාස්ම පටලයට පිටතින් සෛල බිත්තියක් වේ. ක්ලෝරොෆීල් A, B, කැරොටීන් හා සැන්තොෆීල් අඩංගු ය. සෛල බිත්තියේ සෙලියුලෝස් හා පෙක්ටීන් අඩංගුවේ. වර්ධක හා ප්රජනක සෛලවලට කශිකා ඇත. බොහෝ දෙනෙක් සම ජන්මාණු සාදයි.
|journal= (help)
Chlorophyta is a taxon of green algae informally called chlorophytes.[6] The name is used in two very different senses, so care is needed to determine the use by a particular author. In older classification systems, it is a highly paraphyletic group of all the green algae within the green plants (Viridiplantae) and thus includes about 7,000 species[7][8] of mostly aquatic photosynthetic eukaryotic organisms. In newer classifications, it is the sister clade of the streptophytes/charophytes. The clade Streptophyta consists of the Charophyta in which the Embryophyta (land plants) emerged.[9][10] In this latter sense the Chlorophyta includes only about 4,300 species.[4] About 90% of all known species live in freshwater.[11] Like the land plants (embryophytes: bryophytes and tracheophytes), green algae (chlorophytes and charophytes besides embryophytes) contain chlorophyll a and chlorophyll b and store food as starch[7] in their plastids.
With the exception of Palmophyllophyceae, Trebouxiophyceae, Ulvophyceae and Chlorophyceae, which show various degrees of multicellularity, all the Chlorophyta lineages are unicellular.[12] Some members of the group form symbiotic relationships with protozoa, sponges, and cnidarians. Others form symbiotic relationships with fungi to form lichens, but the majority of species are free-living. Some conduct sexual reproduction, which is oogamous or isogamous. All members of the clade have motile flagellated swimming cells.[13] While most species live in freshwater habitats and a large number in marine habitats, other species are adapted to a wide range of land environments. For example, Chlamydomonas nivalis, which causes Watermelon snow, lives on summer alpine snowfields. Others, such as Trentepohlia species, live attached to rocks or woody parts of trees. Monostroma kuroshiense, an edible green alga cultivated worldwide and most expensive among green algae, belongs to this group.
Species of Chlorophyta (treated as what is now considered one of the two main clades of Viridiplantae) are common inhabitants of marine, freshwater and terrestrial environments.[14][15] Several species have adapted to specialised and extreme environments, such as deserts, arctic environments, hypersaline habitats, marine deep waters, deep-sea hydrothermal vents and habitats that experiences extreme changes in temperature, light and salinity.[16][17][18][19] Some groups, such as the Trentepohliales are exclusively found on land.[20] Several species of Chlorophyta live in symbiosis with a diverse range of eukaryotes, including fungi (to form lichens), ciliates, forams, cnidarians and molluscs. [15] Some species of Chlorophyta are heterotrophic, either free-living or parasitic.[21][22] Others are mixotrophic bacterivores through phagocytosis.[23] Two common species of the heterotrophic green alga Prototheca are pathogenic and can cause the disease protothecosis in humans and animals.[24]
Characteristics used for the classification of Chlorophyta are: type of zoid, mitosis (karyokinesis), cytokinesis, organization level, life cycle, type of gametes, cell wall polysaccharides[25] and more recently genetic data.
Leliaert et al. 2012 proposed the following phylogeny. He marked the "prasinophytes" as paraphyletic, with the remaining Chlorophyta groups as "core chlorophytes". He described all Streptophyta except the land plants as paraphyletic "charophytes".[15]
"Hypothetical ancestral Chlorophyta StreptophytaCharophyceae (stoneworts)
Embryophyte (Land plants)
green flagellate"A 2020 paper places the "Prasinodermophyta" (i.e. Prasinodermophyceae + Palmophyllophyceae) as the basal Viridiplantae clade.[26]
Viridiplantae/ Prasinodermophyta PalmophyllophyceaePrasinococcales ("prasinophyte clade VI")
ChlorophytaPyramimonadophyceae ("prasinophyte clade I")
Mamiellophyceae ("prasinophyte clade II")
Nephroselmidophyceae ("prasinophyte clade III")
Pycnococcaceae ("prasinophyte clade V")
Chloropicophyceae ("prasinophyte clade VII A/B/C")
TetraphytinaChlorodendrophyceae ("prasinophyte clade IV")
Streptophyta/ Mesostigmatophyceae PhragmoplastophytaCharophyceae (stoneworts)
Coleochaetophyceae ZygnematophyceaeEmbryophyte (Land plants)
Charophyta Green Algae/Simplified phylogeny of the Chlorophyta, according to Leliaert et al. 2012.[15] Note that many algae previously classified in Chlorophyta are placed here in Streptophyta.
A possible classification when Chlorophyta refers to one of the two clades of the Viridiplantae is shown below.[27]
Classification of the Chlorophyta, treated as all green algae, according to Hoek, Mann and Jahns 1995.[7]
In a note added in proof, an alternative classification is presented for the algae of the class Chlorophyceae:
Classification of the Chlorophyta and Charophyta according to Bold and Wynne 1985.[29]
Classification of the Chlorophyta according to Mattox & Stewart 1984:[28]
Classification of the Chlorophyta according to Fott 1971.[7]: 483
Classification of the Chlorophyta and related algae according to Round 1971.[30]
Classification of the Chlorophyta according to Smith 1938:
In February 2020, the fossilized remains of green algae, named Proterocladus antiquus were discovered in the northern province of Liaoning, China.[31] At around a billion years old, it is believed to be one of the oldest examples of a multicellular chlorophyte.[32]
Green algae on coastal rocks at Shihtiping in Taiwan Chlorophyta is a taxon of green algae informally called chlorophytes. The name is used in two very different senses, so care is needed to determine the use by a particular author. In older classification systems, it is a highly paraphyletic group of all the green algae within the green plants (Viridiplantae) and thus includes about 7,000 species of mostly aquatic photosynthetic eukaryotic organisms. In newer classifications, it is the sister clade of the streptophytes/charophytes. The clade Streptophyta consists of the Charophyta in which the Embryophyta (land plants) emerged. In this latter sense the Chlorophyta includes only about 4,300 species. About 90% of all known species live in freshwater. Like the land plants (embryophytes: bryophytes and tracheophytes), green algae (chlorophytes and charophytes besides embryophytes) contain chlorophyll a and chlorophyll b and store food as starch in their plastids.
With the exception of Palmophyllophyceae, Trebouxiophyceae, Ulvophyceae and Chlorophyceae, which show various degrees of multicellularity, all the Chlorophyta lineages are unicellular. Some members of the group form symbiotic relationships with protozoa, sponges, and cnidarians. Others form symbiotic relationships with fungi to form lichens, but the majority of species are free-living. Some conduct sexual reproduction, which is oogamous or isogamous. All members of the clade have motile flagellated swimming cells. While most species live in freshwater habitats and a large number in marine habitats, other species are adapted to a wide range of land environments. For example, Chlamydomonas nivalis, which causes Watermelon snow, lives on summer alpine snowfields. Others, such as Trentepohlia species, live attached to rocks or woody parts of trees. Monostroma kuroshiense, an edible green alga cultivated worldwide and most expensive among green algae, belongs to this group.
Klorofitoj[1] (science: Chlorophyta) estas subgrupo de verdaj algoj. La nomo estas utiligita en du tre malsamaj signifoj depende de aŭtoro.[2][3] [4] En pli aĝaj klasifiksistemoj, ĝi rilatas al tre parafiletika grupo de ĉiuj verdaj algoj ene de la verdaj plantoj (Viridiplantae), kaj tiel inkludas proksimume 7 000 speciojn[5][6] de plejparte akvaj fotosintezaj eŭkariotaj organismoj. Kiel la teroplantoj (briofitoj kaj trakeofitoj), verdaj algoj enhavas klorofilojn a kaj b, kaj stokas nutraĵon en formo de amelo[5] en siaj plastidoj. En pli novaj klasifikoj, ĝi rilatas al unu el la du kladoj konsistigante la Viridiplantae, kiuj estas la klorofitoj kaj la streptofitoj aŭ karofitoj.[7][8] En tiu signifo ĝi inkludas nur proksimume 4 300 speciojn.[4]
Ebla klasifiko kiam Klorofitoj rilatas al unu el la du kladoj de la Viridiplantae estas montrita malsupre.
Klasifiko de la Klorofitoj, traktite kiel ĉiuj verdaj algoj, laŭ Hoek, Mann kaj Jahns 1995.[5]
Klasifiko de la Klorofitoj (traktitaj kiel kio nun estas konsiderita unu el la du kladoj de la Viridiplantae) laŭ Bold kaj Wynne 1985.[9]
En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Chlorophyta en la angla Vikipedio.
Klorofitoj (science: Chlorophyta) estas subgrupo de verdaj algoj. La nomo estas utiligita en du tre malsamaj signifoj depende de aŭtoro. En pli aĝaj klasifiksistemoj, ĝi rilatas al tre parafiletika grupo de ĉiuj verdaj algoj ene de la verdaj plantoj (Viridiplantae), kaj tiel inkludas proksimume 7 000 speciojn de plejparte akvaj fotosintezaj eŭkariotaj organismoj. Kiel la teroplantoj (briofitoj kaj trakeofitoj), verdaj algoj enhavas klorofilojn a kaj b, kaj stokas nutraĵon en formo de amelo en siaj plastidoj. En pli novaj klasifikoj, ĝi rilatas al unu el la du kladoj konsistigante la Viridiplantae, kiuj estas la klorofitoj kaj la streptofitoj aŭ karofitoj. En tiu signifo ĝi inkludas nur proksimume 4 300 speciojn.
Las clorófitas (Chlorophyta) son una división de algas verdes que incluye alrededor de 8.200 especies[3] de organismos eucariotas en su mayoría acuáticos fotosintéticos. Están relacionadas con Charophyta (la otra división de algas verdes) y con Embryophyta (plantas terrestres) constituyendo estos tres grupos el clado Viridiplantae. Todos los grupos de este clado contienen clorofilas a y b, y almacenan las sustancias de reserva como almidón[3]en sus plastos y contienen β-caroteno. A veces se denominan Chlorophyta sensu stricto para diferenciarlas de Chlorophyta sensu lato (las algas verdes).[4]
La división contiene tanto especies unicelulares como pluricelulares. Si bien la mayoría de las especies viven en hábitats de agua dulce y un gran número en hábitats marinos, otras especies se adaptan a una amplia gama de entornos. Por ejemplo, Chlamydomonas nivalis (sandía de la nieve), de la clase Chlorophyceae, habita en verano los ventisqueros alpinos (Europa). Otras especies se fijan a las rocas o partes leñosas de los árboles. Algunas especies son flageladas y tienen la ventaja de la motilidad.
La reproducción puede ser sexual, de tipo oogamia o isogamia. Sin embargo, algunas especies pueden reproducirse asexualmente, mediante división celular o formación de esporas. Sus ciclos de vida difieren mucho entre especies, el más común es el ciclo de vida haplodiplonte (que comprende una fase haploide y otra diploide).
Se dividen en tres grupos de acuerdo a su organización celular: las algas sifonales, las algas de colonias móviles y las algas no móviles y filamentosas.
Las Chlorophytas pueden establecer relaciones simbióticas con protistas, esponjas y cnidarios.
Cuando establecen este tipo de relación con un hongo, conforma un liquen.
Según Algabase (2015), Cholorophyta se clasifica en los siguientes grupos:
Sin embargo, los estudios filogenéticos se basan en cuatro grupos principales, en donde las prasinofitas, que son las algas más simples, constituyen un grupo basal altamente parafilético. Sobre la base de análisis genéticos recientes, los principales grupos se relacionan del siguiente modo:[5]
Chlorophyta"Prasinophytina" (parafilético)
Chlorophytina
Datos: Q264543
Multimedia:
Especies: Chlorophyta
Las clorófitas (Chlorophyta) son una división de algas verdes que incluye alrededor de 8.200 especies de organismos eucariotas en su mayoría acuáticos fotosintéticos. Están relacionadas con Charophyta (la otra división de algas verdes) y con Embryophyta (plantas terrestres) constituyendo estos tres grupos el clado Viridiplantae. Todos los grupos de este clado contienen clorofilas a y b, y almacenan las sustancias de reserva como almidónen sus plastos y contienen β-caroteno. A veces se denominan Chlorophyta sensu stricto para diferenciarlas de Chlorophyta sensu lato (las algas verdes).
La división contiene tanto especies unicelulares como pluricelulares. Si bien la mayoría de las especies viven en hábitats de agua dulce y un gran número en hábitats marinos, otras especies se adaptan a una amplia gama de entornos. Por ejemplo, Chlamydomonas nivalis (sandía de la nieve), de la clase Chlorophyceae, habita en verano los ventisqueros alpinos (Europa). Otras especies se fijan a las rocas o partes leñosas de los árboles. Algunas especies son flageladas y tienen la ventaja de la motilidad.
La reproducción puede ser sexual, de tipo oogamia o isogamia. Sin embargo, algunas especies pueden reproducirse asexualmente, mediante división celular o formación de esporas. Sus ciclos de vida difieren mucho entre especies, el más común es el ciclo de vida haplodiplonte (que comprende una fase haploide y otra diploide).
Se dividen en tres grupos de acuerdo a su organización celular: las algas sifonales, las algas de colonias móviles y las algas no móviles y filamentosas.
Rohevetiktaimed (Chlorophyta) on rohevetikate hõimkond (ka rohevetikad kitsamas mõttes), kuhu kuulub umbes 500 perekonda 8000 liigiga fotosünteesivaid eukarüootseid organisme. Nagu maismaataimedki, sisaldavad rohevetiktaimed klorofülli a ja b ning varuainena on tavaliselt plastiidides olev tärklis. Rohevetiktaimed on seotud mändvetikate ja embrüofüütidega, moodustades üheskoos taimeriigi.
Rohevetikate hõimkonda kuulub nii üherakulise kui ka hulkrakseid liike. Enamik neist on mageveelised, kui esineb ka suur hulk mereveeliike. Vähesed liigid suudavad elada ka näiteks puutüvedel, olles aerofüütsed rohevetikad.
Rohevetiktaimed (Chlorophyta) on rohevetikate hõimkond (ka rohevetikad kitsamas mõttes), kuhu kuulub umbes 500 perekonda 8000 liigiga fotosünteesivaid eukarüootseid organisme. Nagu maismaataimedki, sisaldavad rohevetiktaimed klorofülli a ja b ning varuainena on tavaliselt plastiidides olev tärklis. Rohevetiktaimed on seotud mändvetikate ja embrüofüütidega, moodustades üheskoos taimeriigi.
Rohevetikate hõimkonda kuulub nii üherakulise kui ka hulkrakseid liike. Enamik neist on mageveelised, kui esineb ka suur hulk mereveeliike. Vähesed liigid suudavad elada ka näiteks puutüvedel, olles aerofüütsed rohevetikad.
Klorofitak edo Chlorophyta alga eukariotoen arteko talde bat da.
Klorofitak edo Chlorophyta alga eukariotoen arteko talde bat da.
Les Chlorophytes (Chlorophyta) sont une division des Plantae. Elles comprennent une partie de ce que l’on appelle communément algues vertes.
Les Chlorophytes, au sens large, constituent l'un des 14 embranchements (ou divisions) du règne végétal (Plantae), parfois plutôt classé dans un règne des Algues (Algae) qui comprend aussi par ailleurs des protistes dont il ne sera pas question ici (⇒ voir article Algue).
Elles sont divisées en deux groupes : d'une part les Chlorophyta stricto sensu, qui constituent au sein des plantes vertes un groupe monophylétique, et d'autre part les Charophyta, groupe paraphylétique situé à la base de l'autre branche, les Streptophyta, comportant également les plantes terrestres.
Ces trois classes forment vraisemblablement un groupe monophylétique, parfois nommé chlorophyte clade (Lewis et McCourt[1]) quoique ce dernier terme désigne couramment les seules Ulvophycées.
Selon AlgaeBase (21 juillet 2017)[2] :
En février 2020, les plus anciens fossiles d'algues vertes nommées Proterocladus antiquus, qui vivaient dans un océan peu profond, restes datés d'un milliard d'années, ont été découverts dans la province du Liaoning, en Chine[3]. Toutes les plantes terrestres, jusqu'aux plus grands arbres, auraient évolué à partir des plantes aquatiques qu'étaient les algues[3]. Selon une étude parue dans la revue Nature Ecology & Evolution la découverte de Proterocladus antiquus plaide en faveur d'une origine océanique des algues vertes, contre l'hypothèse selon laquelle les algues vertes aquatiques seraient d'abord apparues dans des environnements d’eau douce - lacs ou rivières -, avant de coloniser l’océan et toute la surface terrestre[3].
En 2016, trois chercheurs (chinois, allemand et égyptien) ont démontré qu'il est possible en laboratoire de fusionner les protoplastes d'espèces d'algues différentes et de provoquer une recombinaison génétique ; le phénomène a été expérimenté entre Haematococcus pluvialis (Chlorophyta) et Ochromonas danica (Chrysophyta)[4].
Les Chlorophytes (Chlorophyta) sont une division des Plantae. Elles comprennent une partie de ce que l’on appelle communément algues vertes.
An t-alga glas a chruthaíonn míolphóir nó gaiméití le clóraplaist chupánchruthacha fhéarghlasa, agus dhá lascnaid thosaigh ar a laghad.
As clorófitas (ou clorófitos) ou Chlorophyta son unha división das algas verdes. O nome utilízase na literatura científica en dous sensos moi distintos, polo que debe terse coidado co significado que lle está dando cada autor. Estes dous sensos son:
Igual que as plantas terrestres (briófitas e traqueófitas), as algas verdes conteñen clorofila a e clorofila b e almacenan alimento en forma de amidón[7] nos seus plastidios.
A división contén tanto especies unicelulares coma pluricelulares. Aínda que a maioría das especies viven en hábitats de auga doce e un gran número en hábitats mariños, outras especies están adaptadas a unha ampla variedade de ambientes. A alga Chlamydomonas nivalis, pertencente á clase Chlorophyceae, vive en zonas nevados de montaña. Outras especies viven pegadas ás rochas ou ás partes leñosas das árbores. Algúns liques son unha simbiose entre fungos e algas verdes (outros teñen bacterias fotosintéticas en vez de algas).
Outras especies de Chlorophyta establecen tamén relacións simbióticas con protozoos, esponxas, e cnidarios. Todas son flaxeladas,[11] e isto ten a vantaxe da motilidade. Algunhas realizan a reprodución sexual oógama ou isógama.
Moitas especies de Chlorophyta (tratadas como o que agora se considera un dos dous clados de Viridiplantae) son habitantes comúns de ambientes mariños, de augas doces e terrestres.[12][13] Varias especies adaptáronse a ambientes especializados e extremos, como desertos, ambientes árticos, hábitats hipersalinos, augas profundas mariñas e chemineas hidrotermais abisais. [14][15][16] Algúns grupos, como as Trentepohliales encóntranse exclusivamente en terra.[17] Varias especies de Chlorophyta viven en simbiose con diversos eucariotas, como fungos (formando liques), ciliados, foraminíferos, cnidarios e moluscos. [13] Algunhas especies de Chlorophyta son heterótrofas, e poden ser de vida libre ou parasitas, xa que perderon a capacidade de fotosintetizar.[18][19] Dúas especies comúns de algas verdes heterótrofas do xénero Prototheca mesmo son patóxenas e poden causar a doenza chamada prototecose en humanos e animais.[20]
Utilízanse características como o tipo de zoide (célula reprodutora flaxelada), mitose (cariocinese), citocinese, nivel de organización, ciclo de vida, tipo de gametos, polisacáridos da parede celular[21] e máis recentemente os datos xenéticos para a clasificación das Chlorophyta. Móstranse varias clasificacións dadas por diversos autores:
Filoxenia simplificada de Chlorophyta, segundo Leliaert et al. 2012.[13] Nótese que moitas algas antes clasificadas como Chlorophyta foron resituadas aquí en Streptophyta.
Unha posible clasificación cando Chlorophyta se define como un dos dous clados de Viridiplantae é a seguinte:[22]
Clasificación de Chlorophyta, tratadas como todas as algas verdes, segundo Hoek, Mann e Jahns 1995.[7]
Nunha nota engadida en probas, preséntase unha clasificación alternativa para as algas da clase Chlorophyceae:
Clasificación de Chlorophyta e Charophyta segundo Bold e Wynne 1985.[23]
Clasificación de Chlorophyta segundo Mattox & Stewart 1984:[24]
Clasificación de Chlorophyta segundo Fott 1971.[25]
Clasificación de Chlorophyta e algas relacionadas segundo Round 1971.[26]
Clasificación de Chlorophyta segundo Smith 1938:
As clorófitas (ou clorófitos) ou Chlorophyta son unha división das algas verdes. O nome utilízase na literatura científica en dous sensos moi distintos, polo que debe terse coidado co significado que lle está dando cada autor. Estes dous sensos son:
Nos sistemas de clasificacións vellos, refírese a un grupo moi parafilético que comprende todas as algas verdes incluídas hoxe dentro das plantas verdes (Viridiplantae) e abrangue unhas 7.000 especies de organismos eucarióticos fotosintéticos e maiormente acuáticos. Por tanto, incluiría tamén as carófitas. Para este significado ver máis detalles no artigo algas verdes. Nas clasificacións máis modernas, o grupo defínese como un dos clados que constitúen as Viridiplantae, que están formadas polos clados das clorófitas e das estreptófitas. O clado Streptophyta consta de dúas divisións: Charophyta e Embryophyta. Tomado neste senso Chlorophyta ten un significado máis restrinxido e comprende só unhas 4.300 especies.Igual que as plantas terrestres (briófitas e traqueófitas), as algas verdes conteñen clorofila a e clorofila b e almacenan alimento en forma de amidón nos seus plastidios.
A división contén tanto especies unicelulares coma pluricelulares. Aínda que a maioría das especies viven en hábitats de auga doce e un gran número en hábitats mariños, outras especies están adaptadas a unha ampla variedade de ambientes. A alga Chlamydomonas nivalis, pertencente á clase Chlorophyceae, vive en zonas nevados de montaña. Outras especies viven pegadas ás rochas ou ás partes leñosas das árbores. Algúns liques son unha simbiose entre fungos e algas verdes (outros teñen bacterias fotosintéticas en vez de algas).
Outras especies de Chlorophyta establecen tamén relacións simbióticas con protozoos, esponxas, e cnidarios. Todas son flaxeladas, e isto ten a vantaxe da motilidade. Algunhas realizan a reprodución sexual oógama ou isógama.
Chlorophyta adalah divisi dari alga hijau. Nama ini digunakan dalam dua pengertian yang sangat berbeda, sehingga perhatian diperlukan untuk menentukan penggunaan oleh penulis tertentu. Dalam sistem klasifikasi yang lebih tua, mengacu pada kelompok yang sangat parafiletik dari semua ganggang hijau dalam tumbuhan hijau (Viridiplantae) dan dengan demikian mencakup sekitar 7.000 spesies[3][4] dari organisme eukariotik fotosintetik yang sebagian besar hidup di air. Dalam klasifikasi yang lebih baru, mengacu pada salah satu dari dua klad yang membentuk Viridiplantae, yang merupakan chlorophyta dan streptophyta. Klad Streptophyta terdiri dari dua divisi, yaitu Charophyta dan Embryophyta.[5][6] Dalam hal ini Chlorophyta hanya mencakup sekitar 4.300 spesies.[2] Seperti tumbuhan darat (bryophyta dan tracheophyta), ganggang hijau mengandung klorofil a dan klorofil b dan menyimpan makanan dalam bentuk pati[3] di plastida mereka.
. PMID 19273476 Chlorophyta adalah divisi dari alga hijau. Nama ini digunakan dalam dua pengertian yang sangat berbeda, sehingga perhatian diperlukan untuk menentukan penggunaan oleh penulis tertentu. Dalam sistem klasifikasi yang lebih tua, mengacu pada kelompok yang sangat parafiletik dari semua ganggang hijau dalam tumbuhan hijau (Viridiplantae) dan dengan demikian mencakup sekitar 7.000 spesies dari organisme eukariotik fotosintetik yang sebagian besar hidup di air. Dalam klasifikasi yang lebih baru, mengacu pada salah satu dari dua klad yang membentuk Viridiplantae, yang merupakan chlorophyta dan streptophyta. Klad Streptophyta terdiri dari dua divisi, yaitu Charophyta dan Embryophyta. Dalam hal ini Chlorophyta hanya mencakup sekitar 4.300 spesies. Seperti tumbuhan darat (bryophyta dan tracheophyta), ganggang hijau mengandung klorofil a dan klorofil b dan menyimpan makanan dalam bentuk pati di plastida mereka.
Grænþörungar (fræðiheiti Chlorophyta) eru botnþörungar en langflestar tegundir þeirra lifa í ferskvatni. Einungis um 10% þeirra eru sæþörungar og stór hluti þeirra einfrumungar. Önnur algeng form þeirra eru skorpur, himnur og ýmsir þræðir sem mynda strá eða skúfa. Grænþörungar eru langfjölskrúðugasti þörungahópurinn í heiminum og telur um 8000 tegundir.
Helsti munur á grænþörungum og öðrum þörungum er grænn litur þeirra en hann stafar af því að grænþörungar hafa önnur efni til ljóstillífunar en aðrar þörungafylkingar. Litarefni í grænþörungum eru þau sömu og í landplöntum, eða chlorophyll-a, chlorophyll-b, carotene og xanthophyll. Rauðþörungar eru hins vegar með aðra gerð af litkornum eða phycoerythrin sem gleypir ljós af annarri bylgjulengd og brúnþörungar eru með chlorophyll-c í stað chlorophyll-b og meira magn af xanthophyll en grænir þörungar. Talið er að landplöntur hafi fyrir rúmum hálfum milljarði ára þróast út frá fornum grænþörungum og bendir skyldleiki litkorna grænþörunga og plantna til þess auk þess sem bæði grænþörungar og plöntur geyma forðanæringu á formi sterkju í frumulíffærum sem nefnast plastíð og frumuveggir grænþörunga og plöntufrumna hafi sömu byggingu. [1]
Grænþörungar (fræðiheiti Chlorophyta) eru botnþörungar en langflestar tegundir þeirra lifa í ferskvatni. Einungis um 10% þeirra eru sæþörungar og stór hluti þeirra einfrumungar. Önnur algeng form þeirra eru skorpur, himnur og ýmsir þræðir sem mynda strá eða skúfa. Grænþörungar eru langfjölskrúðugasti þörungahópurinn í heiminum og telur um 8000 tegundir.
Helsti munur á grænþörungum og öðrum þörungum er grænn litur þeirra en hann stafar af því að grænþörungar hafa önnur efni til ljóstillífunar en aðrar þörungafylkingar. Litarefni í grænþörungum eru þau sömu og í landplöntum, eða chlorophyll-a, chlorophyll-b, carotene og xanthophyll. Rauðþörungar eru hins vegar með aðra gerð af litkornum eða phycoerythrin sem gleypir ljós af annarri bylgjulengd og brúnþörungar eru með chlorophyll-c í stað chlorophyll-b og meira magn af xanthophyll en grænir þörungar. Talið er að landplöntur hafi fyrir rúmum hálfum milljarði ára þróast út frá fornum grænþörungum og bendir skyldleiki litkorna grænþörunga og plantna til þess auk þess sem bæði grænþörungar og plöntur geyma forðanæringu á formi sterkju í frumulíffærum sem nefnast plastíð og frumuveggir grænþörunga og plöntufrumna hafi sömu byggingu.
Le clorofite (Chlorophyta Reichenbach, 1834) sono una divisione di alghe unicellulari, coloniali e pluricellulari anche di grandi dimensioni e comprendono la maggior parte di quelle che sono chiamate comunemente alghe verdi.
Si pensa che da esse si siano evolute le piante superiori perché, al pari di queste ultime:
Presentano rosette come le piante (6 subunità che formano miofibrille di cellulosa).
I loro cloroplasti sono formati da 2 a 6 tilacoidi fusi a formare grana. Non hanno reticolo endoplasmatico e la loro sostanza di riserva è l'amido. Presentano il pirenoide (zona nel cloroplasto dove si accumula l'amido), che può essere situato tra i tilacoidi o attraversato da essi o imbrigliato all'interno di questi ultimi.
Nella parete cellulare può essere presente o meno la cellulosa (ne sono prive le sifonali, le quali hanno abbondanti quantità di mannani all'interno della parete).
Alcune specie di Chlorella possiedono una parete di grande importanza filogenetica, in quanto contiene la sporopollenina, sostanza tipica dei granuli di polline delle piante a fiore.
Nelle alghe verdi si sono osservati cicli vitali molto vari: aplonte, diplonte, aplodiplonte con alternanza di generazioni, da più semplici (come in Chlamydomonas) a più complessi (come nell'Ulva o lattuga di mare). In questi cicli una forma diploide (sporofito) si riproduce per via asessuata tramite spore prodotte per meiosi, alternandosi a una forma aploide (gametofito) che si riproduce tramite gameti, cioè per via sessuata.
La classificazione delle alghe verdi è oggetto di controversie.
In passato venivano incluse nel regno dei protisti. Classificazioni più recenti, basate su evidenze filogenetiche, inquadrano le alghe verdi nel clade degli archeplastidi o direttamente nel regno delle piante. Il phylum delle clorofite è composto da circa 7000 specie.
Si dividono in 7 classi:
Le clorofite (Chlorophyta Reichenbach, 1834) sono una divisione di alghe unicellulari, coloniali e pluricellulari anche di grandi dimensioni e comprendono la maggior parte di quelle che sono chiamate comunemente alghe verdi.
Žaliadumbliai (lot. Chlorophyta) – eukariotų (Eukaryota) domeno pirmuonių (Protista) karalystės skyriaus dumbliai. Kai kuriose klasifikacijose priskiriami augalams.
Žaliadumbliai yra žemesnieji plastidiniai eukariotai (turi branduolį ir plastides). Išsiskiria žalia spalva, kurią sąlygoja pigmentas chlorofilas, kaupiamas chromatoforuose.
Žalieji dumbliai paplitę gėluosiuose vandenyse (laisvai plūduriuoja vandens paviršiuje), nors sutinkami ir sausumoje.
Žaliadumbliai (lot. Chlorophyta) – eukariotų (Eukaryota) domeno pirmuonių (Protista) karalystės skyriaus dumbliai. Kai kuriose klasifikacijose priskiriami augalams.
Žaliadumbliai yra žemesnieji plastidiniai eukariotai (turi branduolį ir plastides). Išsiskiria žalia spalva, kurią sąlygoja pigmentas chlorofilas, kaupiamas chromatoforuose.
Žalieji dumbliai paplitę gėluosiuose vandenyse (laisvai plūduriuoja vandens paviršiuje), nors sutinkami ir sausumoje.
Chlorophyta atau Prasinophyta ialah takrif alga hijau secara tidak rasmi yang dikenali sebagai klorofit.[3] Nama ini digunakan dalam dua deria yang sangat berbeza, jadi penjagaan diperlukan untuk menentukan penggunaan oleh seorang pengarang tertentu. Dalam sistem klasifikasi yang lebih lama, ia merujuk kepada kumpulan parafiletik yang paling banyak dari semua alga hijau dalam tumbuhan hijau (Viridiplantae) dan oleh itu, terdapat kira-kira 7,000 spesies[4][5] organisma eukariotik fotosintesis kebanyakannya akuatik. Dalam klasifikasi yang lebih baru, ia merujuk kepada kakak streptophytes/ charophytes. Klad Streptophyta terdiri daripada Charophyta di mana Embryophyta muncul.[6][7] Dalam pengertian ini, Chlorophyta merangkumi hanya kira-kira 4,300 spesies.[1] Seperti tumbuhan tanah (briofit dan [[Tumbuhan pembuluh|traseofit]), alga hijau mengandungi klorofil a dan klorofil b dan menyimpan makanan sebagai kanji[4] dalam plastid mereka.
Dengan pengecualian Palmophyllophyceae, Trebouxiophyceae, Ulvophyceae dan Chlorophyceae, yang menunjukkan pelbagai darjah multicellularity, semua keturunan Chlorophyta adalah uniselular.[8] Sesetengah ahli kumpulan membentuk hubungan simbiotik dengan protozoa, sponges, dan cnidarians. Lain-lain membentuk hubungan simbiotik dengan kulat untuk membentuk kulampair, tetapi kebanyakan spesies adalah hidup bebas. Ada yang melakukan pembiakan seksual, yang merupakan oogamous atau isogamous. Semua anggota klade mempunyai motil sel-sel renang yang dilancarkan.[9] Walaupun kebanyakan spesies hidup di habitat air tawar dan sebilangan besar habitat marin, spesies lain disesuaikan dengan pelbagai persekitaran tanah. Sebagai contoh, Chlamydomonas nivalis, yang menyebabkan salji tembikai, tinggal di salji alpine musim panas. Lain-lain, seperti spesies Trentepohlia, hidup dilekatkan pada batu-batu atau bahagian-bahagian pokok kayu. Monostroma kuroshiense, alga hijau yang boleh dimakan di seluruh dunia dan paling mahal di kalangan alga hijau, tergolong dalam kumpulan ini.
. PMID 28106912. . PMID 19273476. . PMID 17272304. Chlorophyta atau Prasinophyta ialah takrif alga hijau secara tidak rasmi yang dikenali sebagai klorofit. Nama ini digunakan dalam dua deria yang sangat berbeza, jadi penjagaan diperlukan untuk menentukan penggunaan oleh seorang pengarang tertentu. Dalam sistem klasifikasi yang lebih lama, ia merujuk kepada kumpulan parafiletik yang paling banyak dari semua alga hijau dalam tumbuhan hijau (Viridiplantae) dan oleh itu, terdapat kira-kira 7,000 spesies organisma eukariotik fotosintesis kebanyakannya akuatik. Dalam klasifikasi yang lebih baru, ia merujuk kepada kakak streptophytes/ charophytes. Klad Streptophyta terdiri daripada Charophyta di mana Embryophyta muncul. Dalam pengertian ini, Chlorophyta merangkumi hanya kira-kira 4,300 spesies. Seperti tumbuhan tanah (briofit dan [[Tumbuhan pembuluh|traseofit]), alga hijau mengandungi klorofil a dan klorofil b dan menyimpan makanan sebagai kanji dalam plastid mereka.
Dengan pengecualian Palmophyllophyceae, Trebouxiophyceae, Ulvophyceae dan Chlorophyceae, yang menunjukkan pelbagai darjah multicellularity, semua keturunan Chlorophyta adalah uniselular. Sesetengah ahli kumpulan membentuk hubungan simbiotik dengan protozoa, sponges, dan cnidarians. Lain-lain membentuk hubungan simbiotik dengan kulat untuk membentuk kulampair, tetapi kebanyakan spesies adalah hidup bebas. Ada yang melakukan pembiakan seksual, yang merupakan oogamous atau isogamous. Semua anggota klade mempunyai motil sel-sel renang yang dilancarkan. Walaupun kebanyakan spesies hidup di habitat air tawar dan sebilangan besar habitat marin, spesies lain disesuaikan dengan pelbagai persekitaran tanah. Sebagai contoh, Chlamydomonas nivalis, yang menyebabkan salji tembikai, tinggal di salji alpine musim panas. Lain-lain, seperti spesies Trentepohlia, hidup dilekatkan pada batu-batu atau bahagian-bahagian pokok kayu. Monostroma kuroshiense, alga hijau yang boleh dimakan di seluruh dunia dan paling mahal di kalangan alga hijau, tergolong dalam kumpulan ini.
Groenwieren (Chlorophyta) zijn organismen die verwant zijn aan de planten. Ze hebben met planten gemeen dat ze hetzelfde type bladgroen (chlorofyl a en b) hebben, hun chloroplasten thylakoïden bevatten, ze dezelfde pigmenten hebben, zetmeel als reservevoedsel gebruiken en de celwanden uit cellulose bestaan. Ze hebben daarentegen geen vasculair systeem. Veel groenwieren leven in zoet water, maar ook in zout water zijn vele soorten te vinden, als plankton of groeiend op een substraat.
Groenwieren kunnen voorkomen als eencelligen, in kolonies (coenobia), of in gedifferentieerde, meercellige vorm. Sommige groenwieren gaan als fycobiont in korstmossen een symbiotische relatie aan met schimmels (de mycobiont of fotobiont).
Groenwieren werden vroeger bij de planten ingedeeld, nu bij de Viridiplantae (groene planten).
Literatuur
Grønnalger eller grønske utgjør en plantegruppe (ofte oppfattet som en divisjon) som kalles Chlorophyta. Det er fra grønnalgene at alle høyerestående planter har utviklet seg, og derfor er det vanskelig bestemme om gruppen skal regnes under forløperne, protistene, eller etterkommerne, plantene. Fargen kommer av det grønne pigmentet klorofyll (type a og b) og at de gjerne mangler tilleggspigmenter som f.eks. rødalger og brunalger har. Grønnalgene finnes i mange ulike miljøer, vanligst er de ferskvann, men finnes også i havet, på trestammer og andre fuktige overflater, samt i snø (rød snø). Grønnalger utgjør også fotobionten i lav, enten alene eller sammen med blågrønnbakterier. Grønnalgene forekommer som encella, kolonidannende og som flercella organismer. Det finnes om lag 16 000 arter grønnalger i verden.
Artsdatabanken[1] og Universitetet i Oslo opererer i sum med følgende grupper av grønnalger,[2] definert ned til slektsnivå, samt andre algegrupper illsutrert nedenfor disse i grove trekk:
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Grønnalger eller grønske utgjør en plantegruppe (ofte oppfattet som en divisjon) som kalles Chlorophyta. Det er fra grønnalgene at alle høyerestående planter har utviklet seg, og derfor er det vanskelig bestemme om gruppen skal regnes under forløperne, protistene, eller etterkommerne, plantene. Fargen kommer av det grønne pigmentet klorofyll (type a og b) og at de gjerne mangler tilleggspigmenter som f.eks. rødalger og brunalger har. Grønnalgene finnes i mange ulike miljøer, vanligst er de ferskvann, men finnes også i havet, på trestammer og andre fuktige overflater, samt i snø (rød snø). Grønnalger utgjør også fotobionten i lav, enten alene eller sammen med blågrønnbakterier. Grønnalgene forekommer som encella, kolonidannende og som flercella organismer. Det finnes om lag 16 000 arter grønnalger i verden.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Zielenice (Chlorophyta) – parafiletyczna grupa jednokomórkowych (o strukturze wiciowcowej, kapsalnej i kokoidalnej) lub wielokomórkowych, samożywnych roślin występujących w wodach słodkich i słonych, rzadko w środowisku lądowym – wówczas są to higrofity lub symbionty. Należy tu ok. 9000 gatunków. Swą polską nazwę wzięły od dominującej barwy chlorofilu a i b, występują jednak w nich również karoteny (α-, β- i γ-) i ksantofile (luteina, zeaksantyna, wiolaksantyna, neoksantyna, astaksantyna). Jako substancja zapasowa wykorzystywana jest głównie skrobia, a u niektórych również inulina lub podobne do niej związki, sacharoza, maltoza lub erytrytol. W ścianie komórkowej znajduje się celuloza, a czasem również mannany i ksylany[1]. Zielenice stanowią jedną z trzech linii rozwojowych roślin (obok glaukofitów i krasnorostów). Współcześnie dzielone są na dwie lub cztery równorzędne grupy (gromady). W rygorystycznych ujęciach taksonomicznych do zielenic zaliczane są także rośliny lądowe, przy czym dla takiego ujęcia stosuje się odrębną nazwę rośliny zielone. Termin zielenice oznacza w aktualnym ujęciu wszystkie linie rozwojowe roślin zielonych po wyłączeniu z nich roślin lądowych.
W XIX wieku nazwa zielenica była stosowana jako polski odpowiednik nazwy rodzaju Conferva[2], obecnie niewyróżnianego.
U zielenic obserwuje się znaczną różnorodność procesów rozmnażania. Rozmnażają się zarówno bezpłciowo (poprzez podział komórki, fragmentację plechy, zoospory lub aplanospory) jak i płciowo. W zależności od stopnia rozwoju danego przedstawiciela, w procesie płciowym występuje izogamia (najczęściej), anizogamia lub oogamia. U niektórych grup zachodzi przemiana pokoleń (izomorficzna lub heteromorficzna).
Postęp jaki dokonał się w zakresie badań molekularnych w końcu XX w. i na początku XXI w. pozwolił na znaczącą przebudowę systematyki zielenic, tworzonej wcześniej głównie na podstawie analiz cech morfologicznych i cytologicznych[3]. Odkryte powiązania filogenetyczne pozwalają na identyfikację taksonów monofiletycznych. Ze względu na parafiletyczny charakter samych zielenic, w rygorystycznych pod względem formalnym ujęciach systematycznych do grupy tej zaliczane są rośliny lądowe (Embryophytes), a zielenice dzielone są na 2 (według Lewisa i McCourta 2004 w randze gromad) lub 4 równorzędne grupy.
System zielenic według Lewisa i McCourta (2004) [4]:
Gromada: Chlorophyta
Gromada: Charophyta
Podział zielenic według Adla, Simpsona i innych (2005)[5]
Podział odzwierciedla relacje filogenetyczne i nie ustala rang systematycznych dla podanych grup (kladów) zielenic. Nie odzwierciedla relacji między grupami należącymi do Charophyta z wyjątkiem Streptophytina.
W dawniejszych podziałach zielenice traktowane były jako jeden takson w randze gromady dzielony na różną liczbę klas klas[potrzebny przypis]:
Zielenice (Chlorophyta) – parafiletyczna grupa jednokomórkowych (o strukturze wiciowcowej, kapsalnej i kokoidalnej) lub wielokomórkowych, samożywnych roślin występujących w wodach słodkich i słonych, rzadko w środowisku lądowym – wówczas są to higrofity lub symbionty. Należy tu ok. 9000 gatunków. Swą polską nazwę wzięły od dominującej barwy chlorofilu a i b, występują jednak w nich również karoteny (α-, β- i γ-) i ksantofile (luteina, zeaksantyna, wiolaksantyna, neoksantyna, astaksantyna). Jako substancja zapasowa wykorzystywana jest głównie skrobia, a u niektórych również inulina lub podobne do niej związki, sacharoza, maltoza lub erytrytol. W ścianie komórkowej znajduje się celuloza, a czasem również mannany i ksylany. Zielenice stanowią jedną z trzech linii rozwojowych roślin (obok glaukofitów i krasnorostów). Współcześnie dzielone są na dwie lub cztery równorzędne grupy (gromady). W rygorystycznych ujęciach taksonomicznych do zielenic zaliczane są także rośliny lądowe, przy czym dla takiego ujęcia stosuje się odrębną nazwę rośliny zielone. Termin zielenice oznacza w aktualnym ujęciu wszystkie linie rozwojowe roślin zielonych po wyłączeniu z nich roślin lądowych.
W XIX wieku nazwa zielenica była stosowana jako polski odpowiednik nazwy rodzaju Conferva, obecnie niewyróżnianego.
Chlorophyta é um filo pertencente as algas verdes, briófitas e plantas vasculares provenientes do Pré-cambriano em meados Proterozóico (1,2 milhões de anos). Informalmente chamadas "clorófitas". Em sistemas de classificação antigos, refere-se a um grupo parafilético, cujo ancestral comum mais próximo não é só do grupo, mas também de outros. Grupo muito diverso, não somente com relação ao número, que inclui cerca de 17.000 espécies, mas também devido aos padrões morfológicos, estruturais e reprodutivos. O ambiente mais abundante sem dúvidas é o aquático onde é um dos mais importantes componentes do fitoplâncton, porém podem ser facilmente encontradas em ambientes constantemente úmidos como troncos de árvores, paredes, sargetas, rochas ou solo. Podem ser unicelular (uma célula), multicelulares (muitas células), colonial (vivo como uma agregação de células) ou cenocíticas (composto por uma célula grande sem paredes transversais, a célula pode ser uninucleado ou multinucleados), filamentosos e parenquimatosos. Possui clorofila dos tipos a e b e pigmentos acessórios do tipo Xantofilas (principalmente luteína) e carotenos (principalmente betacaroteno). A presença de clorofilas a e b sustenta a ideia de que as algas verdes tenham sido as ancestrais das plantas, por serem estas possuidoras destes tipos de clorofila. Tem como substância de reserva o amido (polissacarídeo), que é armazenado no pirenoide, que são concentrações da enzima ribulose-difosfato, responsável pela acumulação de reservas. Parede celular é constituída por celulose e em alguns casos de glicoproteínas, glicocálice, mucilagem ou quitina. A movimentação celular pode ocorrer tanto por flagelo ou por deslizamento por meio de secreção de mucilagem.
A reprodução em clorófitas ocorre de modo diversificado, havendo espécies que reproduzem-se assexuadamente, caso que ocorre por fragmentação do talo (colonial ou filamentosa) ou pela produção de esporos, sendo subdividido em zoósporos (esporos flagelados), aplanósporos (esporo móvel, porém distinto da célula que lhe deu origem) e autósporo (esporo fixo e igual á célula mãe). Na reprodução sexuada, por sua vez, pode acontecer de três tipos oogâmico, anisogâmico,e isogâmico. O primeiro é classificado quando o gameta feminino é móvel e menor que o masculino (flagelado), já o segundo, caracteriza-se por possuir o gameta feminino maior que o masculino (flagelado) e o isogâmico, no entanto, possui os dois gametas iguais e ambos são flagelados.
A reprodução sexuada tem início quando dois filamentos se dispõem lado a lado, o qual irão se unir por intermédio de uma substância gelatinosa, ficando alinhados célula a célula. Cada uma destas, irá produzir uma invaginação, chamada papila, que crescerá direcionando-se ao outro filamento. Quando há o encontro das duas invaginações, a parede celular e a membrana citoplasmática desintegram-se, formando um tubo de conjugação, por onde os citoplasmas das células se comunicam. Ele então, começa a se reorganizar ocasionando na perda de água dos vacúolos, acarretando no afastamento da membrana da parede celular. Com isso, o cloroplasto será destruído em uma das células exercendo a função de filamento macho.
No fim do processo, todo o conteúdo de uma célula é transferido, através do tubo de conjugação, para a outra, ocasionando a fusão dos citoplasmas e dos núcleos. A célula que sofreu a transferência irá se caracterizar como célula dadora, agindo como gameta masculino, enquanto a célula que recebeu todo o material caracteriza-se por célula receptora e funcionará como gameta feminino.
As algas apresentam os três tipos básicos de ciclo de vida existentes na natureza: haplobionte haplonte, haplobionte diplonte e diplobionte. O que utilizamos para diferenciar esses ciclos nas algas se dá no momento em que ocorre a meiose e a ploidia dos indivíduos adultos do ciclo, isto é, se eles são haplóides ou diplóides.
No ciclo haplobionte haplonte os indivíduos adultos são haplóides. Seus gametas, também haplóides,fundem-se dois a dois para originar zigotos diplóides. O zigoto sofre meiose logo após se formar, produzindo células haplóides. Estas originam indivíduos haplóides, fechando o ciclo. Como a divisão reducional ocorre no zigoto, ela é denominada meiose zigótica. O ciclo é denominado "haplobionte" (do grego haplos, simples, único) porque há somente um tipo de organismo adulto. Como esse organismo é haplóide, o ciclo leva também o nome de "haplonte". A alga verde Chlamydomonas, por exemplo, tem esse tipo de ciclo de vida.
No ciclo haplobionte diplonte os indivíduos adultos são diplóides. A meiose ocorre em certas células desses indivíduos, levando à formação de gametas haplóides. Por isso, a meiose é gamética. Da fusão de um par de gametas surge o zigoto, diplóide, que se desenvolve e origina um indivíduo diplóide, que repetirá o ciclo. O ciclo é denominado "haplobionte" porque há, quanto à ploidia, apenas um tipo de organismo adulto. Como esse adulto é diplóide, o ciclo leva também o nome de "diplonte" (do grego diplos, duplo). Algumas algas verdes apresentam esse tipo de ciclo, além da maior parte dos animais, inclusive nossa espécie.
No ciclo diplobionte existem indivíduos adultos haplóides e diplóides. Os diplóides são chamados esporófitos e produzem, através da meiose, células haplóides, os esporos. Estes, ao germinar, produzem indivíduos haplóides. Os indivíduos haplóides formam gametas, sendo por isso denominados gametófitos. A fusão de um par de gametas dá origem a um zigoto diplóide, que se desenvolve em um indivíduo diplóide. A meiose, neste ciclo de vida, leva à formação de esporos e é denominada meiose espórica. O ciclo é chamado diplobionte porque existem dois tipos de indivíduo adulto, que se alternam: diplóide e haplóide. Fala-se, também, em alternância de gerações ou metagênese. O ciclo alternante ocorre em muitos grupos de algas. A alga verde Ulva, por exemplo, apresenta esse tipo de ciclo de vida.
Classificação de acordo com Reviers 2006
Classificação de acordo com Hoek, Mann & Jahns 1995.[4]
Classificação de acordo com Bold & Wynne (Introduction to the Algae, Second Edition, Prentice Hall NJ)
As Clorófitas macroscópicas costumam ser agrupadas nas seguintes ordens:
2. Disciplina / Vegetais Criptogâmicos. Guia prático da disciplina. http://www.unirio.br/labiotal
3. http://simbiotica.org/clorofita.htm
4 .http://www.criptogamas.ib.ufu.br/node/20
5. http://profaerica-ciencias.blogspot.com.br/2016/05/algas-verdes-filo-chlorophyta.html
6. www.uenf.br
7. MATTOS BICUTO, C.E.Criptógamos do Parque Estadual das Fontes do Ipiranga, São Paulo, SP. Algas, 38: Chlorophyceae (Tetrasporales e Siphonocladales).Instituto de Botânica, Caixa Postal 68041, 04045-972 São Paulo, SP, Brasil
8. BARATA, D. Clorofíceas Marinhas Bentônicas do Estado do Espírito Santo. SÃO PAULO 2014.
Chlorophyta é um filo pertencente as algas verdes, briófitas e plantas vasculares provenientes do Pré-cambriano em meados Proterozóico (1,2 milhões de anos). Informalmente chamadas "clorófitas". Em sistemas de classificação antigos, refere-se a um grupo parafilético, cujo ancestral comum mais próximo não é só do grupo, mas também de outros. Grupo muito diverso, não somente com relação ao número, que inclui cerca de 17.000 espécies, mas também devido aos padrões morfológicos, estruturais e reprodutivos. O ambiente mais abundante sem dúvidas é o aquático onde é um dos mais importantes componentes do fitoplâncton, porém podem ser facilmente encontradas em ambientes constantemente úmidos como troncos de árvores, paredes, sargetas, rochas ou solo. Podem ser unicelular (uma célula), multicelulares (muitas células), colonial (vivo como uma agregação de células) ou cenocíticas (composto por uma célula grande sem paredes transversais, a célula pode ser uninucleado ou multinucleados), filamentosos e parenquimatosos. Possui clorofila dos tipos a e b e pigmentos acessórios do tipo Xantofilas (principalmente luteína) e carotenos (principalmente betacaroteno). A presença de clorofilas a e b sustenta a ideia de que as algas verdes tenham sido as ancestrais das plantas, por serem estas possuidoras destes tipos de clorofila. Tem como substância de reserva o amido (polissacarídeo), que é armazenado no pirenoide, que são concentrações da enzima ribulose-difosfato, responsável pela acumulação de reservas. Parede celular é constituída por celulose e em alguns casos de glicoproteínas, glicocálice, mucilagem ou quitina. A movimentação celular pode ocorrer tanto por flagelo ou por deslizamento por meio de secreção de mucilagem.
Вперше класифікація на рівні відділу виділена за забарвленням А. Пашером (Pasher) в 1914 році[3]. Історично вона класифікувалася до підцарства Нижчі рослини царства Рослини та, пізніше, царства Найпростіші. Проте, перш за все сам поділ є штучним та базується на комплексі ознак (морфологічних, цитологічних, біохімічних та даних молекулярної біології). За деякими даними, Chlorophyta відносять до нетаксономічної категорії — супергрупи Архепластид (Archaeplastida)[4]. Вважається, що Вищі рослини походять від Chlorophyta.
До представників відділу відносять евкаріотичні водорості, що мають пігменти, властиві вищим рослинам, та яким притаманні пластиди первинно симбіотичного типу. У відділі представлені всі типи морфологічної структури. Зустрічаються повсюдно: у прісних та солонуватих водоймах, морях, аерофітних умовах, ґрунтах.
Деякі зелені водорості утворюють симбіоз з грибами утворюючи новий організм - лишайник. Зустрічається водості паразити. Phyllosiphon викликає пожовтіння листя рослини-хазяїна. Cephaleuros – викликає захворювання, що відомі як «іржа» листя. Види Prototheca можуть викликати зараження людини, великої рогатої худоби та деяких інших тварин. Деякі водорості є причиною шкірних захворювань і зрідка – бурситів і перитонітів, а у великої рогатої худоби можуть бути причиною маститів.[5]
Це незавершена стаття з альгології.Chlorophyta là một ngành tảo lục.[4] Theo hệ thống phân loại cũ, nó được xem là một nhóm cận ngành của tất cả các loài tảo lục trong nhóm thực vật lục (Viridiplantae), và bao gồm khoảng 7000 loài[5][6] trong hầu hết các sinh vật nhân chuẩn quang hợp sống dưới nước Giống như các thực vật trên cạn (rêu và Tracheophyta), tảo lục chứa diệp lục a và b, và lưu trữ thức ăn ở dạng tinh bột[5] trong lạp thể.
Trong hệ thống phân loại mới hơn, nó là một trong hai nhánh tạo thành nên Viridiplantae, bao gồm chlorophyta và streptophyta hoặc charophyta.[7][8] Nếu theo cách phân loại này, ngành này bao gồm khoảng 4.300 loài.[3]
Phân loại Chlorophyta, bao gồm tất cả các loài tảo lục theo Hoek, Mann và Jahns 1995.[5]
Phân loại Chlorophyta (nếu nó là một trong hai nhánh của Viridiplantae) theo Bold và Wynne 1985.[9]
Chlorophyta là một ngành tảo lục. Theo hệ thống phân loại cũ, nó được xem là một nhóm cận ngành của tất cả các loài tảo lục trong nhóm thực vật lục (Viridiplantae), và bao gồm khoảng 7000 loài trong hầu hết các sinh vật nhân chuẩn quang hợp sống dưới nước Giống như các thực vật trên cạn (rêu và Tracheophyta), tảo lục chứa diệp lục a và b, và lưu trữ thức ăn ở dạng tinh bột trong lạp thể.
Trong hệ thống phân loại mới hơn, nó là một trong hai nhánh tạo thành nên Viridiplantae, bao gồm chlorophyta và streptophyta hoặc charophyta. Nếu theo cách phân loại này, ngành này bao gồm khoảng 4.300 loài.
Chlorophyta Pascher, 1914
Зелёные во́доросли (лат. Chlorophyta) — группа низших растений. В современной систематике эта группа имеет ранг отдела, включающего одноклеточные и колониальные планктонные водоросли, одноклеточные и многоклеточные формы бентосных водорослей. Здесь встречаются все морфологические типы слоевища, кроме талломных[1] одноклеточных и крупных многоклеточных форм со сложным строением. Многие нитчатые зелёные водоросли крепятся к субстрату только на ранних стадиях развития, затем они становятся свободноживущими, формируя маты или шары.
Зелёные водоросли — самый обширный на данное время отдел водорослей: по приблизительным подсчётам сюда входит от 13 000 до 20 000 видов. Все они отличаются в первую очередь чисто-зелёным цветом своих слоевищ, сходным с окраской высших растений и вызванным преобладанием хлорофилла над другими пигментами.
В клетках водорослей хлоропласт обычно чашевидный, постенный, содержит, помимо хлорофилла, целый набор добавочных пигментов, включая ксантофиллы — лютеин, зеаксантин, виолаксантин, антераксантин и неоксантин и другие. Добавочные пигменты в зелёных водорослях не маскируют хлорофилл. Наиболее важным запасным полисахаридом является крахмал, который встречается в виде гранул вокруг пиреноида или разбросан в строме хлоропласта. Пиреноиды погружены в хлоропласт и пронизаны тилакоидами. Хлоропласт имеет двойную мембрану. В этом отношении зелёные водоросли напоминают красные водоросли и высшие растения. В хлоропластах тилакоиды сгруппированы по 2—6 в виде пластин — как у высших растений. Клетки нередко содержат сократительные вакуоли (чаще всего — 2), могут иметь стигму[2].
Жгутиковые клетки зелёных водорослей являются изоконтами — жгутики имеют сходную структуру, хотя они могут различаться по длине. Обычно имеется два жгутика, но их может быть также четыре или много. Жгутики зелёных водорослей не имеют мастигонем (в отличие от гетероконт), но могут иметь изящные волоски или чешуйки.
Жизненные циклы зелёных водорослей очень разнообразны. Здесь встречаются всевозможные типы.
Гаплобионтный с зиготической редукцией (Hydrodictyon reticulatum, Eudorina). Двужгутиковые гаметы освобождаются из родительской клетки через пору в её оболочке, слияние гамет осуществляется с помощью трубки. Далее зигота превращается в покоящуюся зигоспору, а после периода физиологического покоя прорастает с образованием 4 зооспор (в результате мейотического деления). Каждая зооспора формирует полиэдр и прорастает, формируя небольшие сферические сеточки из слипшихся зооспор.
Гапло-диплобионтный со спорической редукцией (Ulva, Ulothrix, некоторые виды Cladophora). Двужгутиковые изогаметы выходят из материнской клетки, после чего гаметы образованные разными нитями сливаются в воде. Образуется четырехжгутиковая зигота, которая активно парит в воде. После этого она опускается на какой либо субстрат и покрывается плотной оболочкой, превращаясь таким образом в дубинкообразную клетку (кодиолум), далее следует стадия физиологического покоя. При наступлении благоприятных условий прорастает в 4—16 зооспор или апланоспор, которые после непродолжительного периода плавания прикрепляются к субстрату и прорастают в новые нити. Активируют выход из покоящегося состояния разные факторы: повышение температуры, изменение pH среды и др.
Диплобионтный с гаметической редукцией (Bryopsis). Планозигота оседает и прорастает в нитчатое слоевище с крупным ядром, ядро делится таким образом образуются стефаноконтные зооспоры прорастающие в вегетативный таллом.
Особенно много зелёных водорослей развивается весной, когда все камни на литорали бывают покрыты сплошным изумрудным налётом из зелёных водорослей, резко контрастирующим с белым снегом, лежащим на прибрежных камнях. Ворсистый зелёный ковер на камнях образуют развивающиеся нитчатки — улотрикс (Ulothrix) и уроспора (Urospora). Летом часто развивается много эгагропилы (Aegagropila linnaei) (syn. Cladophora aegagropila), которая нередко имеет вид зелёной слизистой массы. На открытом скалистом побережье ярко-зелёные разветвленные кустики образует акросифония (Acrosiphonia).
Некоторые зелёные водоросли (например, ульва) широко употребляются в пищу.
Некоторые зелёные водоросли (например, хлорелла) используются в качестве индикаторов уровня загрязнения воды и содержатся на космических кораблях, подводных лодках для очистки воздуха от углекислого газа.
Водоросли выделяют кислород, являются основой пищевой цепи океана, а также являются источником йода.
Согласно базе данных AlgaeBase[en] отдел охватывает следующие классы[4]:
Зелёные во́доросли (лат. Chlorophyta) — группа низших растений. В современной систематике эта группа имеет ранг отдела, включающего одноклеточные и колониальные планктонные водоросли, одноклеточные и многоклеточные формы бентосных водорослей. Здесь встречаются все морфологические типы слоевища, кроме талломных одноклеточных и крупных многоклеточных форм со сложным строением. Многие нитчатые зелёные водоросли крепятся к субстрату только на ранних стадиях развития, затем они становятся свободноживущими, формируя маты или шары.
Зелёные водоросли — самый обширный на данное время отдел водорослей: по приблизительным подсчётам сюда входит от 13 000 до 20 000 видов. Все они отличаются в первую очередь чисто-зелёным цветом своих слоевищ, сходным с окраской высших растений и вызванным преобладанием хлорофилла над другими пигментами.
綠藻門（学名：Chlorophyta）是植物中的一門[3]，包含有約8000個物種[5][1]，大部份都是水生光合真核生物。和陸生植物 （苔蘚植物和維管植物）一樣，綠藻也含有葉綠素 a 和 c ，且將能源轉化為澱粉存在其色素體內。[5]綠藻門和輪藻門與有胚植物相關，一起合稱為植物。
此門包含單細胞和多細胞的物種。大部份物種生活在淡水裡，其他許多物種則居住在海水中，另外還有一些物種適應了許多的環境，如雪藻居住在夏天的高山雪原中。其他還有依附在岩石或樹木上頭的。一些地衣和真菌與綠藻有共生關係，綠藻門中的藻類也會和原生動物、海綿及刺胞動物等形成共生關係。有些會有鞭毛而利於移動，有些會行同配生殖或異配生殖等有性生殖。
綠藻門（学名：Chlorophyta）是植物中的一門，包含有約8000個物種[1]，大部份都是水生光合真核生物。和陸生植物 （苔蘚植物和維管植物）一樣，綠藻也含有葉綠素 a 和 c ，且將能源轉化為澱粉存在其色素體內。綠藻門和輪藻門與有胚植物相關，一起合稱為植物。
此門包含單細胞和多細胞的物種。大部份物種生活在淡水裡，其他許多物種則居住在海水中，另外還有一些物種適應了許多的環境，如雪藻居住在夏天的高山雪原中。其他還有依附在岩石或樹木上頭的。一些地衣和真菌與綠藻有共生關係，綠藻門中的藻類也會和原生動物、海綿及刺胞動物等形成共生關係。有些會有鞭毛而利於移動，有些會行同配生殖或異配生殖等有性生殖。
分類 ドメ緑藻植物門（りょくそうしょくぶつもん、学名：Chlorophyta）は、クロロフィル a, b による光合成を行う緑色植物亜界内の1群で、およそ500属16,000種の生物が含まれる。陸上植物とは対照的に水圏を中心に分布し、光合成を行って葉緑体内にデンプンを蓄積する生産者である。
緑藻植物門は Chlorophyta の訳語である。従来は緑色の藻類全体（もしくはそこから車軸藻類を除いた群）を指す語であったが、近年の系統学の進歩により、その中でも最大となるような単系統群を指す言葉となってきている。
緑藻植物門には単細胞生物と多細胞生物の両方が含まれる。大部分は淡水環境に生息するが、海洋にも相当数が分布する。他にも様々な環境に適応した種が含まれ、夏季の高山でいわゆる彩雪現象（“Watermelon snow”）を引き起こす Chlamydomonas nivalis や、岩や木の表面に付着して生活するもの、菌類とともに地衣類を形成するものなどがある。地衣類以外にも他の生物と共生関係を築くものは多く、原生動物や海綿などがその相手として知られている。
ストレプト植物 Streptophyta と呼ばれる植物の仲間（陸上植物、車軸藻や接合藻など）と共に緑色植物亜界 Viridiplantae を形成する。
緑藻植物門の下位分類には諸説あるが、比較的安定な群は下記の4綱である。
これらの他に、ペディノ藻綱やプレウラストルム藻綱を定義する。
またプラシノ藻綱を分割し、それぞれを綱レベルに引き上げる意見もある。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 緑藻植物門（りょくそうしょくぶつもん、学名：Chlorophyta）は、クロロフィル a, b による光合成を行う緑色植物亜界内の1群で、およそ500属16,000種の生物が含まれる。陸上植物とは対照的に水圏を中心に分布し、光合成を行って葉緑体内にデンプンを蓄積する生産者である。
緑藻植物門は Chlorophyta の訳語である。従来は緑色の藻類全体（もしくはそこから車軸藻類を除いた群）を指す語であったが、近年の系統学の進歩により、その中でも最大となるような単系統群を指す言葉となってきている。
녹조식물(綠藻植物)은 녹색조류[3] 의 녹조식물문(綠藻植物門)에 속하는 식물의 총칭으로, 수중 생태계 광합성 진핵생물의 대부분인 약 7,000여 종[4][5]을 포함한다. 또한 육지식물(선태식물과 관다발식물)처럼 녹조류는 엽록소 a, b를 가지고 있으며, 색소체에 녹말[4] 로써 영양분을 저장한다. 이들은 윤조식물과 유배식물(육지식물)과 관련이 있으며, 함께 녹색식물아계를 구성한다. 이 식물 문은 단세포 종과 다세포 종, 둘 다를 포함한다. 대부분은 담수 환경과 해수 환경에서 많은 수가 살지만, 다른 종들은 다양한 환경에 적응해 산다. 녹조강(Chlorophyceae)의 클라미도모나스 니발리스(Chlamydomonas nivalis)는 여름 고산지대의 만년설 지역에서 산다. 나머지는 바위나 나무의 목질부에 붙어 산다. 일부 지의류는 균류, 녹조류와 공생 관계에 있다. 녹조식물문의 구성원들은 또한 원생동물, 해면동물, 자포동물과 공생 관계를 형성한다. 일부를 편모가 있어서, 운동성을 지니고 있다. 일부는 난형생식을 하거나 동형생식을 통해 생식을 한다.
1995년 Hoek와 Mann과 Jahns에 의한 분류에 의하면 다음과 같다.[4]
Bold와 Wynne에 의한 분류[6]
다음은 원시색소체생물의 계통 분류이다.[7][8][9][10][11][12][13][14][15][16]
원시색소체생물 녹색식물 스트렙토식물다음은 2011년 렐리아르트(Leliaert) 등이 제안하고,[17] 2016년 실라(Silar)가 수정했으며[18] 2016년 렐리아르트[19]와 2017년 로페스 도스 산토스(Lopes dos Santos) 등의 녹조식물 분류군 연구,[20] 2015년 노비코프(Novíkov)와 바라바스-크라스니(Barabaš-Krasni) 연구,[21] 산체스-바라칼도(Sánchez-Baracaldo) 연구에 기초한 녹조식물 계통 분류이다.[22][23][24]
녹색식물/녹색조류 녹조식물/넓은 의미의 담록조류 초록방석말강 녹조아문 UTC 녹조식물군 스트렙토식물 Phragmoplastophyta녹조식물(綠藻植物)은 녹색조류 의 녹조식물문(綠藻植物門)에 속하는 식물의 총칭으로, 수중 생태계 광합성 진핵생물의 대부분인 약 7,000여 종을 포함한다. 또한 육지식물(선태식물과 관다발식물)처럼 녹조류는 엽록소 a, b를 가지고 있으며, 색소체에 녹말 로써 영양분을 저장한다. 이들은 윤조식물과 유배식물(육지식물)과 관련이 있으며, 함께 녹색식물아계를 구성한다. 이 식물 문은 단세포 종과 다세포 종, 둘 다를 포함한다. 대부분은 담수 환경과 해수 환경에서 많은 수가 살지만, 다른 종들은 다양한 환경에 적응해 산다. 녹조강(Chlorophyceae)의 클라미도모나스 니발리스(Chlamydomonas nivalis)는 여름 고산지대의 만년설 지역에서 산다. 나머지는 바위나 나무의 목질부에 붙어 산다. 일부 지의류는 균류, 녹조류와 공생 관계에 있다. 녹조식물문의 구성원들은 또한 원생동물, 해면동물, 자포동물과 공생 관계를 형성한다. 일부를 편모가 있어서, 운동성을 지니고 있다. 일부는 난형생식을 하거나 동형생식을 통해 생식을 한다.
_(17327627054).jpg)
.jpg)
.jpg)
